پزشکی بالینی

محققان روش جدیدی با عوارض جانبی کمتر برای درمان بیماری آب سیاه یا گلوکوما ارائه کردند که در آن از نانوذرات الماس برای رهاسازی دارو استفاده می‌شود. پیش‌بینی‌ها نشان می دهد که تا سال 2020 نزدیک به 80 میلیون نفر به بیماری گلوکوما مبتلا خواهند شد، ناهنجاری که اگر درمان نشود می‌تواند سیستم بینایی را دچار مشکل کرده و به نابینایی ختم شود. این بیماری اغلب در اثر فشار روی چشم ایجاد می‌شود که نوعی سیال در کره چشم بوجود آورده که بافت‌های چشم را از بین می‌برد. پزشکان برای درمان این بیماری معمولا قطره‌های چشمی تجویز می‌کنند؛ این قطره‌ها موجب کاهش تولید این سیال در چشم می‌شود. متاسفانه بیماران باید به دفعات به پزشک مراجعه کنند تا این قطره‌ها به درون چشم آنها ریخته شود، از سوی دیگر استفاده از این قطره‌های چشمی می‌تواند اثرات جانبی نامطلوبی داشته باشد.
اخیرا پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا روش رهاسازی دارویی جدیدی ارائه کرده‌اند که می‌تواند عوارض جانبی این دارو را کاهش دهد. این گروه تحقیقاتی داروی مورد نظر را به نانوذرات الماس متصل کرده و ترکیب حاصل را روی لنز‌های چشمی قرار می‌دهند. این دارو به آرامی رهاسازی شده و با وارد شدن به درون چشم می‌تواند با اشک چشم برهم‌کنش داشته باشد. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است. نانوالماس که محصول جانبی فرآیند استخراج و بازیافت بوده، تقریبا 5 نانومتر قطر داشته و شبیه توپ فوتبال است. این نانوذرات می‌توانند به ترکیبات مختلفی متصل شده و با وارد شدن به درون بدن به آرامی رهاسازی شوند.
در این پژوهش محققان نانوذرات الماس را با تیمولو مالئات که یک ماده شیمیایی معروف برای درمان گلوکوما است، ترکیب کردند. سپس این ترکیب را روی لنز چشم قرار دادند، با برخورد اشک چشم با لنز به دلیل وجود آنزیم لیزوزایم موجود در اشک چشم تیمولومالئات از نانوذرات الماس جدا شده و وارد چشم می‌شود. با این کار دوز بالایی از تیمولومالئات وارد چشم نمی‌شود، بلکه این ماده به آرامی وارد چشم شده و اثرات جانبی کمتری به همراه خواهد داشت. در روش‌های رایج تنها 5 درصد از دارو به چشم می‌رسد و باقی آن به هدر می‌رود، از سوی دیگر در روش‌های معمولی با وارد شدن ناگهانی دوز بالایی از دارو به چشم، عوارضی از قبیل افزایش ضربان قلب بوجود می‌آید. استفاده از این دارو برای برخی بیماران به قدری مشکل آفرین است که آنها را از استفاده منصرف می‌کند.

برگزار کننده: مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی شیراز
زمان برگزاری: ۱۴ الی ۱۶ خرداد ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳
مکان برگزاری: ترکیه، استانبول

همایش همزمان: سومین کنگره بین المللی تازه های اکوکاردیوگرافی 

سایت همایش

پژوهش محققان دانشگاه اموری نشان می‌دهد زنان جوانی که دچار سکته قلبی شده‌اند در مقایسه با مردان همسن خود، در برابر استرس‌های احساسی تاثیر بیشتری می‌گیرند و احتمال ایسکمی میوکارد _نرسیدن جریان کافی خون به قلب _ برای آنان بیشتر خواهد بود. طی این پژوهش پاسخ‌های قلبی عروقی به عامل استرس زای مزمن و همچنین تست‌های استرس ورزش استاندارد در بیمارانی که به تازگی به حملات قلبی مبتلا شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت.
در این تحقیق 49 مرد و 49 زن 38 تا 60 ساله حضور داشتند که همگی طی شش ماه قبل از انجام تحقیق دچار حملات قلبی شده بودند. نتایج نشان می‌داد زنان 50 سال و جوان‌تر هنگام مواجهه با استرس‌های احساسی دو برابر بیش از همسالان مرد در خطر ایسکمی قرار دارند. بروز ایسکمی و استرس ورزشی در بین مردان و زنان تفاوتی نداشت. به گفته محققان زنان در برابر تاثیرات استرس روانی بر قلب آسیب پذیرترند. 

برگزار کننده: مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی شیراز
زمان برگزاری: ۱۴ الی ۱۶ خرداد ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳
مکان برگزاری: ترکیه، استانبول

همایش همزمان: سومین کنگره بین المللی تازه های اکوکاردیوگرافی 

سایت همایش

برگزار کننده: انجمن هماتولوژي انكولوژي اطفال ايران
زمان برگزاری: ۲۵ الی ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تهران، بیمارستان محک

سایت همایش

این کنفرانس در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۳ توسط انجمن قلب کودکان ایران در مركز طبي كودكان تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل زمینه ژنتیک، درگیری قلبی، درکیری عصبی، تشخیص آزمایشگاهی، درمان، معرفی داروی جنزیم و مسائل عملی تشخیص و درمان می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۳۹۳ توسط دانشگاه علوم پزشکی یزد در بیمارستان شهید صدوقی یزد برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل انواع اختلالات کف لگن، درمانهای غیر جراحی بی اختیاری، روشهای تشخیص دقیق بی اختیاری ادراری، روش انجام تست اورودینامیک، اندیکاسیونهای انجام تست اورودینامیک می باشد.

اطلاعات بیشتر

بر اساس پژوهش جدید دانشمندان انگلیسی و کره‌ای، هورمونی که در زمان احساس دوست داشتن ترشح می‌شود، می‌تواند به درمان بی‌اشتهایی کمک کند. یافته‌های محققان دانشگاه اینجه در کره جنوبی و موسسه روانپزشکی دانشگاه کینگزکالج لندن نشان داده که هورمون « اکسی‌توسین» به کاهش وسواس ناسالم افراد در مورد غذا و وزن کمک کرده و تثبیت احساسات مخرب در آنها را کم می‌کند.
در صورت موفقیت‌آمیز بودن کارآزمایی‌های بزرگتر، می‌توان در دو تا سه سال آینده یک افشانه حاوی این ماده شیمیایی را به عنوان درمان مورد استفاده قرار داد. امید می‌رود که این هورمون بتواند به بیماران در درک نیاز به خوردن بیشتر کمک کرده و شانس بهبودی را افزایش دهد. هیچ دارویی برای درمان این اختلال مرگبار وجود ندارد. مبتلایان به این بیماری با کاهش شدید مصرف مواد غذایی و انجام ورزش‌های بسیار شدید تلاش می‌کنند که تا جای ممکن لاغر بمانند. در موارد شدیدتر، مشاوره اغلب فایده‌ای دربرندارد چرا که مغز این افراد از سوءتغذیه رنج می‌برد.
محققان از هورمون اوکسی‌توسین که در زمان مقاربت، زایمان و شیردهی آزاد می‌شود، بر روی 31 داوطلب استفاده کردند. مبتلایان به بی‌اشتهایی پس از مصرف این ماده شیمیایی از طریق یک افشانه بینی، کمتر از قبل بر تصویر مواد غذایی تمرکز داشته و کمتر از همیشه به تصاویر رانها و شکم شل و سست توجه نشان دادند. اوکسی‌توسین که به عنوان «هورمون عشق» نیز شناخته شده، همچنین واکنش بیماران را در برابر تصاویر چهره‌های عصبانی و متنفر تغییر داد. بی‌اشتهایی یکی از علل اصلی مرگ‌ومیرهای مرتبط با بهداشت ذهنی چه از راه عوارض جسمی و چه خودکشی است. بیماران مبتلا به این اختلال نه تنها با غذا خوردن و شکل اندام خود مشکل دارند، بلکه اغلب با مشکلات اجتماعی مانند اضطراب و افزایش حساسیت به احساسات منفی روبرو هستند. نتایج این پژوهش در مجلات Psychoneuroendocrinology و PLOS ONE منتشر شده است. 

در بررسی‌های پژوهشگران آلمانی، خواص ضد‌التهاب و آثار سودمند تخم‌ کتان بر عملکرد انقباضی عروق به اثبات رسیده است. برای بررسی آثار خوردن تخم کتان بر فشارخون سیستولی و دیاستولی در بیماران مبتلا به بیماری سرخرگ محیطی (PAD)، محققان یک کارآزمایی غیرانتخابی دوسو با شاهد و دارونما انجام دادند که توسط چند شرکت صنعتی و کشاورزی حمایت می‌شد.
به ‌مدت 6 ماه، تعداد 110 نفر بیمار دچار بیماری سرخرگ محیطی از فرآورده‌های مختلف غذایی حاوی 30 گرم تخم‌ کتان سائیده یا دارونما برای مصرف روزانه استفاده کردند. متوسط فشار اولیه در هر دو گروه مشابه بود. بعد ‌از 6 ماه، 13 بیمار گروه تخم‌ کتان و 11 نفر از گروه دارونما از بررسی کنار رفتند. وزن بدن، دور‌ کمر و شاخص توده‌ی بدن در دو گروه تفاوت چندانی نداشت. بعد از یک ‌ماه مقدار اسید آلفالینولنیک (اسید چرب امگا 3) و آنترولیگنان‌ها (بیومارکر قبول جیره‌ی غذایی) در گروه تخم کتان به ترتیب دو و ده برابر شده بود.
به گفته محققان این افزایش تا 6 ماه تداوم داشت. بعد از 6 ماه، فشار خون سیستولی و دیاستولی در گروه تخم‌ کتان به‌ ترتیب تا 10‌ و ‌7 میلی‌متر جیوه در ‌گروه تخم‌ کتان پائین‌تر از گروه دارونما بود. محققان می‌گویند: کاهش فشار‌خون سیستولی و دیاستولی در گروه تخم‌ کتان در بیمارانی بیشتر بود که دارای فشارخون سیستولی بیش ‌از 140 میلی‌متر جیوه در ابتدای بررسی بودند. نتیجه این پژوهش در Hypertension آمده است. 

دانشمندان در آخرین مطالعاتشان، پای نواحی مختلف ژنوم انسان را به وادی استعداد موسیقی باز کرده‌اند. مطالعه وظیفه ژن‌های دخیل در رشد گوش درونی تا فرآیندهای عصب‌شناختی شنیداری نشان می‌دهد، استعداد موسیقی تحت تاثیر ترکیبی از ژن‌های مشارکت‌کننده در گذرگاه شنوایی قرار دارد. این یافته‌ها با بررسی پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژنوم‌های 767 نفر متعلق به 76 خانواده حاصل شد که دارای توانایی تشخیص زیر و بمی، مدت و الگوهای صوتی بودند. درک موسیقی با سلول‌های موی متخصص موجود در گوش درونی آغاز می‌شود که صداها را به عنوان سیگنال‌های الکترونیکی از خلال گذرگاه شنوایی به قشر شنوایی می‌برند و در آنجا این صداها تشخیص داده می‌شوند.
محققان بر این باورند استعداد موسیقی، ویژگی رفتاری پیچیده‌ای است که به طور کامل توسط آزمایش‌های درک صدا در این تحقیق شکار نشد و این که عوامل محیطی مانند فرهنگ و تحصیلات موسیقی نقش مهمی را بازی می‌کنند. این یافته‌ها پیش‌زمینه ارزشمندی را برای انجام مطالعات مولکولی و تحقیق در خصوص تعامل ژن‌ها و محیط با در نظر گرفتن توانایی موسیقی ارائه می‌دهند. علاوه بر درک حسی ساده، پردازش موسیقی بر دیگر نواحی چندگانه مغز اثر می‌گذارد که در عاطفه، یادگیری و حافظه ایفای نقش می‌کنند. جزئیات این مطالعه در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده است. 

محققان انگلیسی و استرالیایی برای نخستین بار با دستکاری ژنتیکی موفق به تولید ابرموشی شده‌اند که قادر به بیان یک مولکول در تمام بدن بدون اثرگذاری بر عملکرد سلول است. تحقیقات برای تولید ابرموش با قابلیت بیان حسگر زیستی فلوئورسنت در تک تک سلول‌های بدن توسط محققان موسسه تحقیقات سرطان Beatson در گلاسکو آغاز و با همکاری محققان مرکز تحقیقات پزشکی Garvan در سیدنی به نتیجه رسید. این حسگر زیستی عملکرد یک مولکول – در این مورد پروتئینی موسوم به Rac – را تقلید می‌کند که باعث سوق دادن سلول‌ها به سمت انواع مختلف سرطان می‌شود.
پروتئین Rac مانند یک سوئیچ عمل می‌کند که در سطح مولکول بین دو حالت فعال و غیر فعال در نوسان است. زمانی که این پروتئین فعال باشد، حسگر زیستی با جذب نشانه‌های شیمیایی به رنگ آبی می‌درخشد و زمانی که پروتئین غیر فعال باشد، حسگر زیستی به رنگ زرد دیده می‌شود. با استفاده از روش‌های عکسبرداری، امکان رهگیری فعالیت پروتئین Rac در هر اندام بدن به صورت لحظه‌یی و سه‌بعدی فراهم می‌شود. همچنین نظارت بر فعالیت این پروتئین در اندام‌های مختلف در واکنش به درمان‌های دارویی مختلف امکانپذیر می‌شود. به گفته دکتر پاول تیمپسون، این ابرموش با قابلیت بیان حسگر زیستی فلوئورسنت در تمامی سلول‌های بدن، امکان رهگیری لحظه‌یی سلول‌های بیمار یا داروهای مختلف درون بدن را فراهم کرده و بینش جدیدی در خصوص ایجاد بیماری‌ها از جمله انواع مختلف سرطان در اختیار محققان قرار خواهد داد. 

پژوهش مرکز سلامت دانشگاه اموری نشان می‌دهد که علائم افسردگی به طور قابل توجهی، تصلب شرایین (سختی شریان) ناشی از استرس روانی را افزایش می‌دهد. سختی شریان حالتی است که طی آن توانایی سرخرگ برای انقباض و انبساط ناشی از تغییرات فشار خون کاهش می‌یابد. طی این پژوهش 81 بیمار جوان و میانسال که به تازگی دچار حمله قلبی شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. مامی افراد تحت استرس احساسی مزمن و استرس ورزشی استاندارد قرار گرفتند. محققان سپس با استفاده از "سرعت موج پالس یا ضربان (PWV)" سختی شریان را هنگام استراحت و یک ساعت پس از استرس اندازه گیری شده و تغییرات ناشی از استرس بر سختی شریان محاسبه کردند. یافته‌ها حاکی از آن بود که علائم افسردگی به طور قابل توجهی سختی شریان ناشی از استرس روانی را افزایش داده اما تاثیری بر سختی شریان ورزشی نداشت. 

این سمپوزیوم در تاریخ ۸ خرداد ۱۳۹۳ توسط مركز تحقيقات علوم سلولي جهاد دانشگاهي رویان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در دانشگاه آزاد خوراسگان اصفهان برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل نقش سلول درمانی در درمان ناباروری، اخلاق پزشکی سلول های بنیادی خون بندناف، نقش سلول درمانی در درمان سرطان اطفال، مروری بر سلول های بنیادی سرطانی، کاربرد سلول های بنیادی در ارتوپدی، کاربرد بالینی سلول های بنیادی در پژوهشگاه رویان، خصوصیات سلول های بنیادی و مزایای خون بندناف، روند ذخیره سازی خون بنداف/ معرفی بانک خون بندناف رویان، پیوند سلول های بنیادی خون بندناف، انتخاب اهداکنندگان خون بندناف، مهندسی بافت و پوست مصنوعی می باشد.

سایت سمپوزیوم 
اطلاعات بیشتر 

بر اساس تحقیقات جدید، افراد بااراده دارای طول عمر بیشتری نسبت به دیگران هستند. دانشمندان مدعی‌اند افرادی که با اراده هستند ممکن است حتی بیش از افراد تحصیل‌کرده نیز عمر کنند؛ تحصیلات عالی ویژگی است که از لحاظ سنتی به عنوان مشخصه‌ای کلیدی برای زندگی طولانی در میان جوامع فقیرتر تصور می‌شود.
مطالعه دانشمندان دانشگاه روچستر، نیویورک و برندایس ماساچوست بر اساس تحقیق بهداشت ملی انجام گرفته و طول عمر 6000 فرد در مکان‌های مختلف آمریکا را بررسی کرده است؛ ارقام بدست‌آمده سپس با نظریات ارائه‌شده در پرسشنامه‌های شخصی مقایسه شد. یافته‌های محققان حاکی از آن است افراد با شخصیت‌های کنترل‌کننده که از زمینه‌های غیرتحصیل‌کرده برخاسته‌اند، دارای طول عمر مشابه بهترین تحصیل‌کرده‌ها در جامعه هستند. نظریه اراده بر این مبناست که فرد سرنوشت خود را از طریق توانایی‌، انگیزه یا کار سخت به جای اعتقاد به شانس و سرنوشت کنترل می‌کند. افراد بااراده کمتر توسط دیگران ناامید می‌شوند و علی‌رغم سختی‌هایی مانند فقر یا فقدان تحصیلات موفق هستند.
مطالعات پیشین نشان داده بود اشخاص با مشخصات تحصیلی پایین در مقایسه با افراد دارای مدارک تحصیلی بالاتر، در سنین جوان‌تر می‌میرند؛ با این حال، بر اساس تحقیق جدید، افراد بدون مدرک تحصیلی که دارای اراده بالایی هستند نیز به خوبی بهترین تحصیل‌کرده‌ها، طول عمر بالایی خواهند داشت. پروفسور مارجی لاچمن، یکی از نویسندگان این مقاله، معتقد است: داشتن اراده بالا تفاوت‌های تحصیلاتی را زمانی که نوبت به طول عمر می‌رسد، از بین می‌برد. جزئیات این مطالعه در مجله Health Psychology منتشر شد. 

بر اساس پژوهش جدید محققان، وضعیت ذهنی مثبت می‌تواند قدرت مغز را شکوفا کند. دانشمندان دریافته‌اند افراد شاد در مطالعات انجام‌شده نسبت به همتایان استرسی‌ عملکرد بالاتری داشتند و کارمندان کارآمدتری نیز بودند. گوگل در میان نخستین شرکت‌های بزرگی بود که بازی‌های میزی و زنگ ‌تفریح‌های جالبی را به دفاترش وارد کرد. محققان حاضر در این پژوهش به دنبال آن بودند که آیا فرمول «کار سخت، بازی سخت» می‌تواند عامل بخشی از موفقیت کارمندان گوگل بوده باشد.
اکنون تیمی از محققان دانشگاه بولزانو-بوزن (Bozen-Bolzano) ایتالیا پس از جمع‌آوری داده‌هایی از 42 دانشمند علوم رایانه در دانشگاه‌ها، ثابت کرده‌اند استراتژی گوگل، شیوه مناسبی بوده است. آن‌ها دانشجویانی را با هدف بررسی چگونگی اثرگذاری عواطف و مزاج‌ها بر توانایی‌ برنامه‌نویسی‌شان و خلاقیت و توانایی حل مسله آن‌ها آزمودند. در میان بسیاری از مهارت‌های لازم برای طراحی نرم‌افزار، تولیدکنندگان باید دارای مهارت‌های بالای حل مسئله تحلیلی و خلاقیت در فرآیند تولید نرم‌افزار باشند.
پس از اندازه‌گیری وضعیت‌های عاطفی دانشجویان با استفاده از تکنیک روانشناختی «مقیاس اثرگذاری تجربه مثبت و منفی بر تعادل» (SPANE-B)، محققان خلاقیت هر عضو را با درخواست از او برای نوشتن زیرنویس‌های تعدادی عکس‌ آزمودند. سپس از شرکت‌کنندگان خواسته شد نوعی بازی را با هدف بررسی توانایی حل مسئله و مدت زمان حل این معما توسط آن‌ها، انجام دهند. نتایج نشان داد طراحان نرم‌افزاری شاد در حل مسئله بهتر عمل کردند و شرکت‌هایی مانند گوگل به این مهارت پاداش بالایی می‌دهند. افزون بر این، شادترین طراحان نرم‌افزار در عملکرد حل مسئله تحلیلی بهره‌وری بسیار بالاتری در مقایسه با سایرین داشتند. 

نتایج تحقیق جدید پژوهشگران ایرلندی حاکی از ‌آن است که یک گروه رایج از داروهای کنترل فشارخون بالا با بهبود رساندن داروهای شیمی درمانی و اکسیژن در تومور، سبب تقویت درمان سرطان می‌شوند. پژوهشگران به ‌شرح این مطلب پرداخته‌اند که چگونه داروی «لوزارتان» که مهار‌کننده‌ی آنژیوتانسین است، در موش‌های مبتلا به سرطان پستان و لوزالمعده سبب افزایش جریان خون و بهبود پیامدهای داروی شیمی‌درمانی می‌شود. بیش ‌از یک ‌دهه است که از مهار‌کننده‌های آنژیوتانسین بعنوان داروهای مطمئن فشارخون استفاده می‌شود و می‌توان هدف این داروها را به ‌سمت درمان سرطان جهت‌دار کرد.
یک دسته دارو موسوم به داروهای آنتی‌آنژیوژنز از ‌پیش برای بهبود جریان‌ خون در تومور و تقویت درمان سرطان به ‌کار گرفته ‌شده بود. این دسته از داروها از طریق ترمیم ساختار غیرطبیعی عروق ‌خونی تومور تأثیر می‌کنند، حال ‌آنکه مهار‌کننده‌های آنژیوتانسین عروق ‌خونی کلاپس شده را باز می‌کنند. به گفته محققان این داروها نیروهای فیزیکی را آزاد می‌کنند. این نیروهای فیزیکی بر عروق‌ خونی تومور فشار می‌آورند و یک ماتریکس شبیه ژل که اطراف‌شان قرار دارد، با رشد تومور انبساط می‌یابد.
در این بررسی، پژوهشگران روی ساختار و بیولوژی تومورهایی تمرکز کردند که می‌توانستند مانع درمان شوند. در بخش پیشین کار، پژوهشگران کشف کرده بودند که با توقف ساخت کلاژن که سازنده‌ی اصلی ماتریکس خارج سلولی است، «لوزارتان» به توزیع نانو داروها در تومور کمک می‌کند. در این بررسی جدید، پژوهشگران می‌خواستند دریابند آیا «لوزارتان» و سایر مهارکننده‌های آنژیوتانسین در تومورها سبب از بین ‌رفتن فشار روی عروق خونی کلاپس شده می‌شوند. محققان می‌گویند: عروق خونی بعضی یاخته‌های تومور موسوم به فیبروبلاست‌های همراه سرطان (CAF) شروع به تکثیر کرده و کلاژن اضافی و ماده‌یی شبیه ژل موسوم به هیالورونان hyaluronan تولید می‌کنند و تحت فشار وارده دچار کلاپس (جمع شدگی) می‌شوند.
با استفاده از موش‌ آزمایشگاهی، این گروه نشان ‌داد که هم کلاژن و هم هیالورونان در فشردن عروق ‌خونی درون تومور نقش دارند، ولی «لوزارتان» با کاهش فیبروبلاست‌های همراه سرطان، موجبات وقفه‌ی تولید همه را فراهم می‌آورد. «لوزارتان» از دسته داروهای موسوم به بلوکر گیرنده‌ی آنژیوتانسین است و نسبت ‌به گروه دیگر موسوم به مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین به ‌طریقی متفاوت تأثیر می‌کند. بلوکرهای گیرنده‌ی آنژیوتانسین در کاهش فشار درون تومور مؤثرترند. وقتی از «لوزارتان» برای درمان موش مبتلا به سرطان پستان و لوزالمعده استفاده شد، تأثیری بر رشد تومور پدید نیامد، ولی وقتی لوزارتان با داروهای استاندارد شیمی‌ درمانی همراه شد، سبب تأخیر رشد تومور شده و موش‌ها طولانی‌تر زنده ماندند.
محققان بر این باورند که اگر در تومورها بدون استفاده از شیمی‌درمانی، جریان‌ خون بهبود یابد، در واقع سرعت رشد تومور افزایش می‌یابد. اما اگر همراه شیمی درمانی یا سایر روش‌های ضد سرطان مانند رادیوتراپی یا ایمونوتراپی، جریان‌ خون افزایش یابد، شانس کند ‌شدن سرعت رشد تومور بهتر می‌شود. درنتیجه‌ی این بررسی مرکز سرطان MGH برای مشخص‌کردن تأثیر بهبود نتایج درمان در سرطان لوزالمعده با «لوزارتان» اقدام به انجام کارآزمایی بالینی کرده ‌است. بر اساس این گزارش، پژوهشگران ایرلندی دریافته‌اند که استفاده از مهار‌کننده‌های ACE سبب آهسته‌شدن کاهش زوال عقل نیز می‌شود. نتیجه این پژوهش در نشریه‌ی آنلاین Nature Communications آمده است. 

تحقیقات جدید پژوهشگران حاکی ‌از آن است که مصرف مرتب سوشی (نوعی غذای ژاپنی) برای انسان، خطر قابل ‌توجه و افزایش یافته‌ جیوه را به همراه ‌دارد. نتایج این بررسی نشان ‌داده است که ماهی ‌تن ساشیمی بر اساس نمونه‌هایی که از بازارهای امریکا گردآوری شده، حاوی بالاترین میزان متیل مرکوری (جیوه آلی) در سوشی است. آثار تماس با متیل مرکوری در انسان در ‌نتیجه‌ مصرف بیش ‌از ‌حد ماهی‌های حاوی جیوه، ممکن‌ است به صورت نقص‌های رشد عصبی، ضعیف‌تر ‌شدن عملکرد شناختی و افزایش نرخ بیماری‌های قلبی و‌ عروقی بروز کند.
در این بررسی، همچنین آمده‌ است که تراز بالاتر متیل مرکوری ممکن ‌است بر ‌آثار مثبت اسیدهای چرب امگا 3 که سبب کاهش تراز کلسترول، کاهش خطر بعضی انواع سرطان‌ها و میزان بروز بیماری‌های قلبی، فشار خون، حمله قلبی و زایمان پیش ‌از موعد می‌شود، تاثیر مخرب بگذارد. در این بررسی، با بیش‌ از 1200 نفر در‌مورد مصرف سوشی یا سایر فرآورده‌های ماهی مصاحبه شد و میزان جیوه‌ی نمونه‌های سوشی به ‌دست ‌آمده آنالیز شد. طی این بررسی گفته شده است که 92 درصد شرکت‌کنندگان به ‌طور متوسط 5 ماهی و غذای ماهی سوشی در ماه مصرف ‌کرده‌اند و بیش از 10 درصد از شرکت‌کنندگان تمام گروه‌های قومی بیش ‌از حداقل میزان مصرف اعلام شده از سوی مرکز بیماری‌ و سازمان جهانی بهداشت در‌ هفته، متیل مرکوری دریافت کرده‌اند.
به گفته پژوهشگران در این بررسی که تون‌های بزرگ مانند «ماهی تن باله آبی اقیانوس اطلس» یا «تیبرماهیان» که بیشتر برای سوشی مورد استفاده‌ هستند، دارای بالاترین میزان جیوه بوده و تقاضا برای ماهی بهتر جهت تهیه‌ی سوشی سبب شده ‌است این ماهیان بیش ‌از حد صید شوند. محققان می‌گویند: تهیه‌ی سوشی با مارماهی، خرچنگ، سالمون و کلپ (یک جلبک) مقادیر کمتری متیل مرکوری دارد. نتایج این بررسی در Journal of Risk Research به ‌چاپ رسیده است. 

دانشمندان دریافته‌اند چگونه التهاب و فقدان اکسیژن برای آسیب به مغز در شرایطی مانند سکته مغزی و بیماری آلزایمر، هم‌پیمان می‌شوند. جزئیات این مطالعه که در مجله Neuron منتشر شد، محققان را یک گام به سوی اهداف بالقوه درمان اختلال‌های ناتوان‌کننده عصبی نزدیک‌تر می‌کند. التهاب و هیپوکسی (عدم کافی‌بودن اکسیژن) نشانه بیماری‌های مغزی شدید هستند، اما تاکنون دانشمندان در خصوص چگونگی مشارکت آن‌ها در علائمی مانند از دست‌دادن حافظه اطلاعات اندکی داشتند. براین مک ویکار از دانشگاه کلمبیای انگلستان، با استفاده از تکنیک‌های ویژه، حرکات سلول‌های ایمنی ساکن مغز به نام «میکروگلیا» را رهگیری کرد. بر اساس مطالعه این دانشمند، ترکیب التهاب و هیپوکسی، میکروگلیا را طوری فعال می‌کند که به صورت مداوم، ارتباط بین عصب‌ها را ضعیف کند. محققان با استفاده از این یافته‌ها می‌توانند اهداف بالقوه جدیدی را برای درمان آسیب‌های مغزی شناسایی کنند.

تحقیق محققان دانشگاه منچستر نشان می‌دهد: مصرف الکل در زنان باردار، رشد و عملکرد جفت را که مسؤول فراهم آوردن مواد مورد نیاز برای جنین در حال رشد است، مختل می‌کند. محققان با تحقیق بر روی جفت جنین در محیط آزمایشگاهی دریافتند مصرف الکل با ایجاد اثرات و فرآورده‌های سمی مانند استالدئید در هفته‌های نخست بارداری تاثیر خود را می‌گذارد. این دوران مهم‌ترین زمان برای رشد طبیعی جنین است، چرا که در این دوران سه لایه سلولی نطفه اولیه به اعضای داخلی بدن تبدیل می‌شود.
علاوه براین محققان متوجه شدند که مصرف بالای الکل، انتقال آمینواسیدی مهم موسوم به تورین را از مادر به جنین کاهش می‌دهد. تورین برای مغز و توسعه فیزیولوژیکی حیاتی است. میزان پایین این ماده تاثیراتی منفی را بر پرورش رفتاری و فیزیکی بدن می‌گذارد و شاید این دلیل وجود علائم عصبی در فرزندان مادران الکلی باشد. نتایج به دست آمده، همچنین حاکی از آن است که معمولا زنان متوجه هفته‌های ابتدایی بارداری خود نمی‌شوند و این امر موجب می‌شود تا مصرف الکل در این هفته‌ها اثرات منفی بزرگی را بر رشد جنین بر جای بگذارد. یافته‌های این پژوهش در مجله «Plos One» منتشر شده است.