يک مطالعه جديد نشان داده است دوزهاي بالاي آهن داخل وريدي در بيماران کليوي که تحت دياليز قرار مي‌گيرند، خطر عفونت را افزايش مي‌دهد اما دوزهاي پايين که با فواصل بيشتر تجويز شده‌اند، تاثيري در ابتلا به عفونت ندارند. بيماران دياليزي اغلب به کم‌خوني مبتلا مي‌شوند و بايد تحت درمان با آهن وريدي قرار گيرند. آهن وريدي به رشد باکتري‌ها کمک و سيستم ايمني بدن را تضعيف مي‌کند؛ درنتيجه بيماران در معرض خطر عفونت قرار مي‌گيرند. نتايج به دست آمده از بررسي 3 ماهه 117 هزار بيمار دياليزي نشان داد که 12 درصد از آنان در مدت زمان کم تحت درمان با دوز بالاي آهن قرار گرفته‌اند (دوز بولوس)، 49درصد آنان دوزهاي پايين را در فواصل زماني طولاني‌تري دريافت کرده‌اند (دوز نگه‌دارنده) و 38 درصد نيز هيچ تزريق آهني نداشته‌اند. تزريق دوز بولوس آهن با افزايش خطر عفونت شديد و مرگ ناشي از عفونت‌ها همراه است.

منبع: سپید ۳۵۹