پزشکی بالینی

سازمان غذا و داروي آمريکا، اخيرا الوسولفاز آلفا (Elosulfasealfa)با نام تجاري ويميزيم (Vimizim) را به عنوان اولين داروي مورد تاييد براي درمان موکوپلي ساکاريدوز نوع IVA که سندرم مورکو(Morquio A syndrome) -يک بيماري ذخيره ليزوزومي نادر اتوزمال مغلوب که در نتيجه فقدان ان-استيل گالاکتوزامين 6 سولفات سولفاتاز ايجاد مي‌شود- معرفي کرده است. ويميزيم جايگزين آنزيم ان-استيل گالاکتوزامين 6 سولفات سولفاتاز مي‌شود. آنزيم مذکور نقش مهمي در مسير متابوليک دارد. در شرايط عدم وجود آنزيم نامبرده، مشکلات تکامل استخواني، رشد و اختلال‌هاي حرکتي رخ مي‌دهند. هم‌اکنون 800 نفر مبتلا به اين بيماري در ايالات‌متحده وجود دارند. اثربخشي و ايمني ويميزيم در يک مطالعه باليني با شرکت 176 بيمار مبتلا به سندرم مورکو-که همگي بين 5 تا 57 سال داشتند- مورد بررسي قرار گرفت. شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده در بيماران تحت درمان با ويميزيم طي مطالعه‌هاي باليني عبارت بودند از تب، استفراغ، سردرد، تهوع، دردشکمي، لرز و ضعف. هنوز اثربخشي و ايمني ويميزيم در کودکان زير 5 سال مورد بررسي قرار نگرفته است.

تهوع و استفراغ، از جمله شايع‌ترين علل مراجعه گروه‌هاي مختلف سني به مراکز درماني هستند كه ممکن است خودبخود برطرف شوند يا به بررسي‌هاي کاملي نياز داشته باشند. تهوع، به احساس نياز به استفراغ گفته مي‌‌شود و استفراغ، خروج محتويات معده به دنبال انقباضات ديواره قفسه سينه و شکم است. تظاهرات باليني تهوع واستفراغ ممکن است ناشي از دهيدراتاسيون و برهم خوردن تعادل الکتروليت‌ها و در نتيجه ايجاد شرايطي مانند هايپوکالمي يا اسيدوز متابوليک باشد.

مهارکننده‌هاي پمپ پروتون (PPIs)، که در کشورهاي مختلف به صورت نسخه‌اي و غيرنسخه‌اي موجود هستند، براي درمان اختلالات مرتبط با ترشح اسيد تجويز مي‌شوند، اما امروزه مي‌دانيم مصرف اين داروهاي دردسترس، چندان هم بي‌عارضه نيست. عواقب مصرف طولاني‌مدت مهارکننده‌هاي پمپ پروتون در اين مقاله مورد بررسي قرار خواهند گرفت. مهارکننده‌هاي پمپ پروتون، از سال 1980 ميلادي تاکنون در بازار موجود بوده‌اند و مصرف آنها جايگزين آگونيست‌هاي گيرنده هيستامين2(پرمصرف‌ترين داروهاي مورد استفاده در درمان بيماري‌هاي مرتبط با اسيد معده) شده است. اوايل سال 2000 ميلادي، سازمان غذا و داروي آمريکا امپرازول را به‌عنوان اولين مهارکننده پمپ پروتون غيرنسخه‌اي اعلام کرد. پس از آن لانسوپرازول به‌عنوان داروي غيرنسخه‌اي مورد تاييد قرار گرفت. مهارکننده‌هاي پمپ پروتون، براي درمان بسياري از بيماري‌هاي گوارشي مانند زخم‌معده، عفونت‌هاي علامت‌دار هليکوباکتر پيلوري، درمان و پيشگيري از زخم‌هاي ناحيه معده و دوازدهه ناشي از مصرف ضدالتهاب‌هاي غيراستروييدي، نشانگان زولينگر-اليسون و ريفلاکس گاستروازوفاژيال تجويز مي‌شوند. در کل تجويز اين داروها به دليل عوارض مختصر و نيز اثربخشي بيشتر در مقايسه با داروهاي قديمي‌تر، رايج شده است. در مورد کاربرد طولاني‌مدت هر دارويي نگراني‌هايي وجود دارد. در سال 2008 ميلادي، انجمن گوارش آمريکا دستورالعمل‌هايي را براي درمان ريفلاکس معده به مري منتشر کرد. از آن زمان تاکنون مطالعات متعددي براي بررسي عوارض مصرف طولاني‌مدت مهارکننده‌هاي پمپ پروتون(عوارضي مانند سوء‌جذب و عفونت‌ها) انجام شده است. در مارس 2013 ميلادي، کالج گوارش آمريکا (ACG)، دستورالعمل‌هايي را براي تشخيص و درمان ريفلاکس معده به مري منتشر کرده است. در مطالعه روي حيوانات آزمايشگاهي، نگراني‌هايي در مورد مصرف مهارکننده‌هاي پمپ پروتون و ‌هايپرگاسترينمي‌وجود دارد اما مطالعات انساني چنين رابطه‌اي را نشان نداده‌اند. 

                     برای مشاهده فهرست کامل "داروهای بالینی"  اینجا را کلیک نمایید

در هفته‌هاي اخير، داروي جديد ديگري براي درمان هپاتيت C از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا تاييد شده است. اين دارو به شکل قرص و الگوي مصرف آن يکبار در روز است. داروي مذکور، سووالدي (Sovaldi) نام دارد و در مقايسه با ساير داروهاي مطرح در درمان هپاتيت C اثر سريع‌تري دارد. هپاتيت ويروسي C در صورت درمان نشدن ممکن است به تخريب کبد بينجامد. سووالدي همراه با داروهاي قديمي در درمان هپاتيت C به کار خواهد رفت. هم‌اکنون 2/3 ميليون نفر در آمريکا به هپاتيت C مبتلا هستند و آمارها بين متولدين سال‌هاي 1945 تا 1965 ميلادي به مراتب بالاتر است. درمان‌هاي رايج اين بيماري براي مغلوب كردن ويروس به يک سال زمان نياز دارند و طي اين مدت بيمار نيازمند تزريق هفتگي اينترفرون است. اسهال و سندروم شبه آنفلوانزا ممکن است به دنبال اين تزريق‌ها بروز کنند. تنها حدود 75درصد از مبتلايان به هپاتيت C با داروهاي موجود درمان مي‌شدند. نتايج مطالعات باليني اخير نشان داده‌اند حدود 90 درصد از بيماران تحت مطالعه، به دنبال 12 هفته ترکيب درماني سووالدي با درمان استاندارد، بهبود يافته‌اند. سووالدي، با نام ژنريک سوفوسبووير (Sofosbuvir)، دومين دارويي است که طي يک ماه اخير از سوي FDA براي درمان هپاتيت C مورد تاييد قرار گرفته است. در ماه نوامبر سال ميلادي جاري، FDA سيمپروير(Simeprevir)، با نام تجاري اوليسيو(Olysio) را تاييد کرده بود.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا ويزاميل (Vizamyl) را که نام تجاري فلوتمتامول F18 تزريقي است، به‌عنوان يک داروي راديواکتيو تشخيصي براي تصويربرداري PET از مغز بزرگسالان مشکوک به بيماري آلزايمر و دمانس تاييد كرده است. دمانس با نقصان عملکردهاي مغزي نظير حافظه، قضاوت، زبان و مهارت‌هاي پيچيده حرکتي مرتبط است. دمانس ناشي از بيماري آلزايمر، در نتيجه تجمع پروتئين غيرطبيعي بتاآميلوييد در مغز و تخريب و مرگ سلول‌‌هاي مغزي ايجاد مي‌شود. بتاآميلوييد را مي‌توان در مغز ساير بيماراني که به دلايل ديگر دچار دمانس شده‌اند و در سالمنداني که به هيچ بيماري نورولوژيکي مبتلا نيستند نيز يافت. «ويزاميل» با اتصال به بتاآميلوييد و ايجاد يک تصوير PET از مغز، براي ارزيابي وجود بتاآميلوييد استفاده مي‌شود. اسکن ويزاميل منفي به معناي وجود نداشتن تجمعات بتاآميلوييد در مغز است و نشان مي‌دهد علت دمانس بيماري آلزايمر نيست. اسکن مثبت به معناي وجود ميزان قابل‌توجهي آميلوييد در مغز است، اما تشخيص بيماري آلزايمر يا دمانس ديگري را قطعي نمي‌کند. «ويزاميل» دومين داروي تاييدشده براي مشاهده بتاآميلوييد در اسکن PET مغز است. در سال 2012 ميلادي، سازمان غذا و داروي آمريكا آميوويد (Amyvid) را که نام تجاري فلوربتاپيرF18 تزريقي است، براي کمک به ارزيابي بيماري آلزايمر و ساير اختلال‌هاي شناختي در بزرگسالان تاييد كرد.

بيشتر داروهاي ضدصرع، درجاتي از عوارض ناخواسته دارويي ايجاد مي‌کنند. هر چند عوارض رفتاري داروهاي ضدصرع اغلب ناديده گرفته مي‌شوند اما توجه به آنها ضروري است. بي‌قراري، رفتارهاي تهاجمي، سايکوز، اختلال‌هاي رفتاري، تحريک‌پذيري، بيش‌فعالي و کلافگي برخي از عوارض رفتاري مربوط به داروهاي ضدصرع هستند. عوامل دخيل در بروز اين عوارض عبارتند از ويژگي‌هاي فارماکولوژي دارو، حساسيت فرد به آن دارو، مشخصات داروي تجويزشده و ويژگي‌هاي شخصيتي بيمار. منظور از مشخصات داروي تجويزشده، دوزاژ و تداخل‌هاي دارويي است. آگاه بودن پزشکان و داروسازان از عوارض رفتاري، براي به حداقل رساندن تاثيرات منفي آن بر کيفيت زندگي بيماران ضروري است.
هدف از درمان صرع، بدون تشنج زندگي کردن بيمار در کنار حداقل عوارض دارويي است. هرگونه عارضه احتمالي بايد با بيمار مطرح شود. متاسفانه با وجود اينكه عوارض رفتاري به دنبال مصرف داروهاي ضدصرع شايع هستند، در بسياري از موارد از سوي پزشکان به‌عنوان عوارض دارويي در نظر گرفته نمي‌شوند حال اينكه اهميت بسياري دارند. اولين داروي ضدصرعي که مورد استفاده قرار گرفت، پتاسيم برومايد بود. مصرف اين دارو با بروميسم(که عبارت است از خواب آلودگي، سايکوز و دليريوم)، مرتبط دانسته شد. تقريبا همه داروهاي ضدتشنج باعث درجاتي از تغييرات شناختي، رفتاري يا عوارض ناخواسته روان‌پزشکي مي‌شوند. يکي از جديدترين داروهاي اين گروه، پرامپانل (Perampanel) نام دارد و در برگه اطلاعات دارويي آن درباره شيوع کمتر از يک درصدي افکار مرتبط با قتل در مصرف‌کنندگان، هشدار داده شده است اما بررسي‌ها نشان داده‌اند اين عارضه تنها مختص پرامپانل نيست.

با توجه به ماهيت پيشرونده بيماري ديابت، گاهي استفاده از روش‌هاي کمکي براي ثابت نگه داشتن ميزان قندخون اجتناب‌ناپذير است. کاناگليفلوزين(Canagliflozin)، با نام تجاري اينووکانا (Invokana)، دارويي بااهميت در مبتلايان به ديابت نوع 2 و آن گروه از بيماراني است که با مصرف ساير داروهاي موجود يا رژيم غذايي و ورزش قندخونشان به خوبي کنترل نشده است. 
 اين دارو، با مهار سديم-گلوکز کوترانسپورتر 2 در کليه اثر مي‌کند. کاناگليفلوزين، اولين دارو از گروه مهارکننده‌هاي سديم-گلوکز کوترانسپورتر 2 است که مورد تاييد FDA قرار گرفته است. در طول تاريخ ساخت داروهاي کنترل‌کننده قندخون، کليه به عنوان عضو هدف کمتر مورد توجه قرار گرفته است. قبلا به اشتباه چنين تصور مي‌شد که اختلالات کليوي عامل بيماري ديابت هستند. سال‌هاي بعد نيز به دنبال شناخت عملکرد کليه، به عنوان عضو تنظيم‌کننده هموستاز گلوکز، وضعيت بهتر نشد. امروزه به اهميت نقش کليه در تنظيم گلوکز در بدن پي برده‌ايم و درک درستي از فيزيولوژي تبادل گلوکز از طريق ناقلان ويژه‌اي مانند سديم-گلوکز کوترانسپورترها داريم.

• ۲۴ الی ۲۶ دی ۱۳۹۲- سمینار مكمل هاي مجاز در ورزش- اصفهان   
• ۲۹ بهمن الی ۱ اسفند ۱۳۹۲- سومین همایش کشوری سموم طبیعی- تهران  
• ۶ الی ۸ اسفند ۱۳۹۲- ششمین همایش سامانه های نوین دارورسانی ایران- تهران     
• ۲۴ الی ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۳- سومین کنگره ملی گیاهان دارویی- مشهد  

برای مشاهده سایر همایش ها اینجا را کلیک نمایید

افسردگي، از جمله بيماري‌هايي است که در زنان و مردان بروز متفاوتي دارد. سندرم‌هاي افسردگي، مانند افسردگي بعد از زايمان و افسردگي دوران يائسگي، ويژه زنان هستند و معمولا در زنان به صورت افسردگي ماژور تظاهر مي‌کنند. به علاوه، مطالعات نشان داده‌اند زنان مستعد ابتلا به سندرم‌هاي آتيپيک افسردگي هستند. برخي تحقيقات نشان داده‌اند پاسخ‌دهي زنان در مقايسه با مردان به مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين بهتر است در حالي که مردان به ضدافسردگي‌هاي سه‌حلقه‌اي پاسخ‌دهي مطلوب‌تري دارند. موارد ديگري مانند فارماکوکينتيک دارو، آثار آن روي تراکم استخواني و تداخلات دارويي در زنان بيشتر از مردان است. درک صحيح‌تر از علت‌شناسي، تظاهرات باليني و درمان‌هاي ويژه افسردگي در زنان، به درمان موفق‌تر آنان منتهي خواهد شد. علل مختلف شيوع بيشتر افسردگي در زنان بررسي شده‌اند. تغييرات سطح هورموني و نقش آنها در افسردگي شايد دليل اصلي تفاوت قابل‌توجه شيوع اختلالات خلقي در زنان باشد. البته، استروژن را مي‌توان در اين مورد مقصر شناخت. استروژن در تنظيم ساخت و برداشت ترانسميترها، تعداد گيرنده‌ها و عملکرد آنها نقش دارد. بدين طريق سروتونين و احتمالا نوراپي‌نفرين، 2 مورد از 3 نوروترانسميتر اصلي درگير در درمان افسردگي را تحت‌تاثير قرار مي‌دهند. تغييرات در فعاليت استروژنيک در زنان ممکن است به اختلال در اين سيستم‌ها منتهي شود. اين وضعيت به ويژه مي‌تواند شيوع بيشتر افسردگي در زنان را توضيح دهد. به هر حال، درک قطعي از علل دخالت جنسيت در افسردگي وجود ندارد. بيشتر به‌نظر مي‌رسد ترکيبي از عوامل مختلف هورموني و نورولوژيک کنار عوامل رفتاري و اجتماعي مطرح‌اند.

ادامه مطلب

بيش از 80 درصد از زنان طي بارداري از داروهاي غيرنسخه‌اي استفاده مي‌کنند. اين در حالي است که فقط 60 درصد از اين بيماران براي انتخاب داروي خود با پزشک مشورت مي‌کنند. شايع‌ترين بيماري‌هاي دوران بارداري عبارتند از سرفه، سرماخوردگي، آلرژي‌ها، اختلالات گوارشي و درد. تصميم‌گيري در مورد دارودرماني بيماري‌هاي دوران بارداري بايد براساس چند عامل انجام شود؛ ايمني دارو، شدت علايم و قابليت آن در بهبود کيفيت زندگي فرد. تجويز دارو طي بارداري ممکن است به دليل بيماري‌هايي باشد که از قبل وجود داشته‌اند مانند فشارخون بالا و مشکلات قلبي. بيماري‌هاي مرتبط با بارداري مانند تهوع و استفراغ يا بيماري‌هاي حادي مانند آلرژي‌هاي فصلي يا عفونت‌هاي باکتريال نيز مطرح‌اند. بين داروهاي مورد مصرف زنان باردار، ضداستفراغ‌ها، آنتي‌اسيدها، آنتي‌هيستامين‌ها، ضددردها، آنتي‌بيوتيک‌ها، ديورتيک‌ها، خواب‌آورها و مسکن‌ها پرمصرف‌ترين هستند.

ادامه مطلب

مولکول‌هاي دارويي جديد (NMEs)، براساس تعريف FDA عبارتند از ترکيبات دارويي جديدي که ماده موثره آنها و ساختار شيميايي‌شان براي اولين بار عرضه شده است. اطلاعات مربوط به اثربخشي و ايمني هر مولکول جديد مورد تاييد، منتشر مي‌شود و در اختيار متخصصان و محققان قرار مي‌گيرد، اما تجربيات نشان داده‌اند بسياري از اطلاعات در مورد داروهاي جديد پس از ورود آنها به بازارهاي مصرف و استفاده جمعيت انبوهي از بيماران به دست مي‌آيد بنابراين، اطلاع از تغييرات اعمال‌شده در پروفايل دارويي هر کدام از مولکول‌هاي دارويي جديد ضروري است. در اینجا به بررسی مولکول های دارویی جدید در سال ۲۰۱۳ که شامل آلوگليپتين، توفاسيتينيب، پرامپانل، آپيکسابان و پاسيرئوتايد می پردازیم.

ادامه مطلب

سازمان غذا و داروي آمريکا ،ورتيوکستين (vortioxetine) با نام تجاري برينتليکس (Brintellix) را براي درمان اختلال افسردگي ماژور در بزرگسالان مورد تاييد قرار داده است. در اختلال افسردگي ماژور، به‌طور معمول تغييرات خلقي و ساير علايمي که فعاليت‌هاي روزانه، خواب، غذاخوردن و احساس لذت در فرد را تحت‌تاثير قرار مي‌دهند گزارش مي‌شود. اپيزودهاي افسردگي اغلب به دفعات در زندگي فرد تکرار مي‌شود هرچند ممکن است فقط يک بار بروز کند. ساير علايم و نشانه‌هاي افسردگي ماژور عبارتند از عدم لذت از فعاليت‌هاي معمول، تغيير قابل‌توجه در وزن و اشتها، بي‌خوابي يا احساس نياز بيشتر به خواب، بي‌قراري، احساس خستگي، احساس گناه يا بي‌ارزشي، کندي جريان فکر، اختلال در تمرکز و افکار يا اقدام به خودکشي. البته تمام مبتلايان به افسردگي ماژور همه علايم و نشانه‌هاي فوق را تجربه نمي‌کنند. افسردگي ماژور در برخي موارد باعث تانواني فرد در انجام طبيعي فعاليت‌هاي روزانه مي‌شود. از آنجا که اثربخشي داروها روي افراد مختلف متفاوت است، در دسترس بودن طيف وسيعي از داروها براي تجويز بهترين گزينه در هر بيماري که از افسردگي رنج مي‌برد، ضروري است.

سازمان غذا و داروي آمريکا(FDA)، فاکتور 8 نوترکيب شرکت نوونورديسک را مورد تاييد قرار داده است. نووايت(Novoeight) براي تجويز در کودکان و بزرگسالان مبتلا به هموفيلي A، براي پيشگيري و کنترل خونريزي، کنترل وقايع انعقادي حين جراحي و پروفيلاکسي معمول با هدف افزايش فواصل وقوع اپيزودهاي خونريزي تاييد شده است. نووايت در مطالعه باليني با نام «گاردين»، يکي از بزرگ‌ترين مطالعات باليني پيش از تاييد دارو در زمينه درمان هموفيلي و روي بيش از 210 بيمار مبتلا به نوع شديد هموفيلي A مورد بررسي قرار گرفته است. نووايت به شکل جديد از پيش پرشده در ابزار تزريق با نام «ميکس پرو» وارد بازار خواهد شد. نوونورديسک قصد دارد نووايت را در آوريل 2015 و پس از اتمام پتنت انواع موجود در بازار اين فاکتور عرضه کند. هموفيلي، يک بيماري مزمن و اختلال انعقادي ارثي است. در مبتلايان، پروتئين فاکتور8 وجود ندارد يا در صورت وجود، عملکرد طبيعي ندارد. در نتيجه زمان خونريزي در آنها طولاني‌تر از معمول است. اين بيماران به مصرف پروتئين فاکتور 8 جايگزين نياز دارند. بيش از 350 هزار نفر در سراسر دنيا به هموفيلي نوع A مبتلا هستند.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا آفاتينيب (afatinib)، با نام تجاري ژيلوتريف (Gilotrif) را براي درمان مبتلايان به مرحله پيشرفته (متاستاتيک) بدخيمي ريه غيرسلول کوچک که تومورهاي آنها موتاسيون‌هاي ژني انواع خاصي از گيرنده فاکتور رشد اپيدرمال را بروز داده‌اند، مورد تاييد قرار داده است. در حدود 85درصد از بدخيمي‌هاي ريه، سرطان ريه غيرسلول کوچک است. موتاسيون‌هاي ژن گيرنده فاکتور رشد اپيدرمال، در حدود 10 درصد از موارد بدخيمي ريه غيرسلول کوچک مشاهده مي‌شود. آفاتينيب، يک مهارکننده تيروزين کيناز است که پروتئين‌هاي موثر در تکامل سلول‌هاي سرطاني را بلوک مي‌کند. در ماه مي ‌سال ميلادي جاري،FDA ارلوتينيب(erlotinib) با نام تجاري تارسوا(Tarceva)را به عنوان خط اول درمان مبتلايان به بدخيمي ريه غيرسلول کوچک مورد تاييد قرار داده بود. اثربخشي و ايمني ژيلوتريف در يک مطالعه باليني روي 345 بيمار با سرطان ريه غيرسلول کوچک با موتاسيون‌هاي EGFR مورد بررسي قرار گرفت. شرکت‌کنندگان به طور کاملا تصادفي تحت درمان با ژيلوتريف يا 6 دوره شيمي‌درماني با سيس پلاتين و پمترکسد(pemetrexed) قرار گرفتند. 

 يک عارضه شايع بيماري مزمن کليوي، به‌خصوص در بيماران دياليزي، کم‌خوني فقرآهن تشخيص داده نشده و درمان نشده است. علت‌هاي اصلي بيماري مزمن کليوي در اين گروه از بيماران عبارتند از کاهش دريافت آهن، اختلال در جذب روده‌اي آهن موجود در رژيم غذايي، خونريزي، التهاب مزمن و افزايش نياز بدن به آهن طي درمان با داروهاي محرک اريتروپويزيس. دريافت مکمل‌هاي وريدي آهن باعث بهبود محدوديت اريتروپويزيس ناشي از کمبود آهن و پاسخ‌دهي بهتر به داروهاي محرک اريتروپويزيس مي‌شود و به طور همزمان خطرات درمان با داروهاي محرک اريتروپويزيس را کاهش مي‌دهد. دستورالعمل باليني براي درمان کم‌خوني ناشي از بيماري مزمن کليوي عبارت است از تجويز آهن وريدي.
سازمان بهداشت جهاني، در تعريف آنمي به هموگلوبين کمتر از 13 گرم در دسي‌ليتر در مردان و هموگلوبين کمتر از 12 گرم در دسي‌ليتر در زنان اشاره کرده است. در آمريکا، کمبود آهن شايع‌ترين علت آنمي است. کمبود آهن در گلبول‌هاي قرمز باعث کاهش اکسيژن‌رساني بافتي، افزايش برون‌ده قلبي و در صورت درمان نشدن، گشادي و ‌هايپرتروفي بطن مي‌شود. علت‌هاي اصلي کمبود آهن، افزايش ميزان آهن مورد نياز بدن، از دست رفتن آهن و اغلب در مورد بيماري مزمن کليوي، کاهش ذخاير آهن، کاهش جذب آهن يا بلوک آهن در نتيجه روندهاي التهابي است. آنمي بيماري مزمن کليوي ممکن است به دليل ناکفايتي توليد اريتروپويتين توسط کليه بيمار، کم شدن طول عمر گلبول قرمز، کمبود آهن و ويتامين‌ها، خونريزي، ‌هايپرپاراتيروييدي و التهاب مزمن باشد. همچنين کمبود آهن ممکن است در بيماران همودياليزي دريافت‌کننده داروهاي محرک اريتروپويزيس، باعث افزايش نياز به آهن شود.

ادامه مطلب

 فشارخون شريان ريوي، بيماري مزمن اما جدي‌اي است که به آن مختصرا «فشارخون ريوي» گفته مي‌شود. اين بيماري در تعريف عبارت است از فشارخون شريان ريوي بيشتر از 25 ميلي‌متر جيوه در حالت استراحت، فشار وج ريوي کمتر از 15 ميلي‌متر جيوه و برون‌ده قلبي طبيعي. شيوع و بروز فشارخون شريان ريوي حدود 15 مورد در هر يک ميليون نفر و 4/2 مورد از هر يک ميليون نفر جمعيت در سال است. داروهاي مسبب فشارخون شريان ريوي عبارتند از آنورکسي ژنيک‌ها (مانند آمينورکس، فن‌فلورامين)، آمفتامين‌ها و داروهاي سروتونرژيک (مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين، پرگولايد).
فشارخون شريان ريوي، بيماري مزمني است که با مرگ‌و‌مير همراه است. اين بيماري در نتيجه برهم خوردن تعادل ميان مدياتورهاي متسع‌کننده و تنگ‌کننده عروق ايجاد مي‌شود. درمان‌هاي فشارخون شريان ريوي عبارتند از بلوک‌کننده‌هاي کانال کلسيم، آنتاگونيست‌هاي گيرنده اندوتلين، مهارکننده‌هاي فسفودي استراز و آنالوگ‌هاي پروستاسيکلين. ابتلا به فشارخون شريان ريوي متاثر از چند عامل است که در مجموع به افزايش مقاومت عروق ريوي در نتيجه تنگ شدن عروق، مسدود شدن، التهاب يا ترومبوز منتهي مي‌شود. اندوتليال مختل باعث توليد گشادکننده‌هاي عروقي (مانند اکسيدنيتريک، پروستاسايکلين‌ها، پپتيدهاي روده‌اي وازواکتيو) و موادي مانند ترومبوکسان A2 و اندوتلين مي‌شود. اين مواد در پارانشيم ريوي تغييرات دائم ايجاد مي‌کنند. افزايش مقاومت عروق ريوي باعث هيپرتروفي و گشادي بطن راست و در مراحل بعدي، نارسايي بطن راست و مرگ مي‌شود. تظاهرات باليني فشارخون شريان ريوي عبارتند از تنگي‌نفس پيشرونده، ضعف، درد قفسه‌سينه و سنکوپ. ادم اندام تحتاني و محدوديت در انجام فعاليت‌هاي بدني نيز در مراحل پيشرفته بيماري مشاهده مي‌شوند. به‌طور معمول تشخيص بيماري پس از 2 سال از شروع علايم (حدود 37 سالگي) گذاشته مي‌شود.

ادامه مطلب

 فارنژيت (گلودرد)حاد، عفونتي بسيار شايع است که در اکثر موارد به صورت سرپايي درمان مي‌شود. هرچند ويروس‌هاي تنفسي، علت اصلي گلودردهاي حاد هستند اما استرپتوکوک گروه A، شايع‌ترين باکتري مسبب گلودرد چرکي است. اخيرا انجمن بيماري‌هاي عفوني آمريکا،دستورالعمل جديد تشخيص و درمان فارنژيت استرپتوکوکي گروه A را منتشر کرده است. درمان خط اول فارنژيت استرپتوکوکي، پني‌سيلين يا آموکسي‌سيلين و آلترناتيوهاي آنها شامل سفالوسپورين‌هاي نسل اول، کليندامايسين، کلاريترومايسين و آزيترومايسين است. در مبتلايان به گلودرد استرپتوکوکي، انتخاب آنتي‌بيوتيک مناسب، پايش عوارض جانبي و احتياط در مورد تداخلات دارويي اهميت فراواني دارد. فارنژيت حاد، يکي از شايع‌ترين بيماري‌هاي دوران کودکي در سراسر دنياست. در کشور ايالات متحده، 20 تا 30درصد از موارد فارنژيت حاد در کودکان و 5 تا 15درصد از موارد اين عفونت در بزرگسالان، ناشي از استرپتوکوک گروه A است. هرچند بسياري از موارد گلودرد عفوني است، کمتر از 20درصد از آنها انديکاسيون تجويز آنتي‌بيوتيک را دارند بنابراين براي جلوگيري از تجويز غيرمنطقي آنتي‌بيوتيک، تعيين موارد ضروري تجويز آنتي‌بيوتيک مهم است.

ادامه مطلب

سازمان غذا و داروي آمريکا، دولووتگراوير(dolutegravir) با نام تجاري تيويکي (Tivicay) را براي درمان عفونت اچ‌آي‌وي مورد تاييد قرار داده است. تيويکي، يک مهارکننده ترنسفر استرند اينتگراز است که با يکي از آنزيم‌هاي لازم براي تکثير اچ‌آي‌وي تداخل عمل دارد. تيويکي قرصي است که روزانه همراه ساير داروهاي ضدرتروويروس مصرف مي‌شود. اين دارو براي تجويز در طيف گسترده‌اي از بيماران آلوده به ويروس اچ‌آي‌وي تاييد شده است. تيويکي را مي‌توان براي درمان بزرگسالان آلوده به عفونت اچ‌آي‌وي که هنوز هيچ درماني دريافت نکرده‌اند يا بزرگسالاني که قبلا تحت درمان دارويي بوده‌اند -از جمله بيماراني که ساير مهارکننده‌هاي ترنسفر استرند اينتگراز را دريافت کرده‌اند- شروع کرد. همچنين براي درمان کودکان بزرگ‌تر از 12 سال که حداقل 40 کيلوگرم وزن دارند و هنوز درماني برايشان شروع نشده است يا درمان قبلي داشته‌اند، اما قبلا دارويي از گروه مهارکننده‌هاي ترنسفر استرند اينتگراز مصرف نکرده‌اند مورد تاييد قرار گرفته است. اثربخشي و ايمني تيويکي در بيش از 2539 نفر بزرگسال در 4 مطالعه باليني مورد بررسي قرار گرفت. شرکت‌کنندگان در اين مطالعه به‌طور کاملا تصادفي تيويکي يا رالتگراوير (raltegravir) به تنهايي يا همراه ساير داروهاي ضدرتروويروس يا آتريپلا –يک ترکيب با دوز ثابت افاويرنز، امتريسيتابين و تنوفووير- دريافت کردند. نتايج مطالعات نشان دادند رژيم‌هاي حاوي تيويکي در کاهش لود ويروس تاثيرقابل توجهي دارند.

اخيرا سازمان غذا و داروي آمريکا اينجکتافر(Injectafer ) را براي درمان کم خوني فقر آهن در بزرگسالاني که درمان خوراکي فقر آهن را تحمل نکرده اند يا پاسخدهي مطلوبي به آن نداشته اند مورد تاييد قرار داده است. به علاوه براي بزرگسالان مبتلا به بيماري هاي مزمن کليوي که هنوز نيازي به دياليز ندارد، مورد تاييد است. اينجکتافر، اولين دوز بالاي آهن با قابليت تزريق وريدي است که براي درمان بزرگسالان مبتلا به کم خوني فقر آهن تجويز مي شود. گزينه هاي درماني موجود براي درمان کم خوني فقرآهن دربيماران با مشکلات کليوي که به اينفيوژن هاي مکرر و طولاني مدت نياز دارند، محدود است. اين دارو به صورت تک دوز750  ميلي گرمي از راه تزريق داخل وريدي يا طي 15 دقيقه اينفيوژن و سپس دوز دوم آن، 7 روز بعد از درمان اوليه توصيه مي شود. هم اکنون بيش از 7 ميليون نفر از مردم آمريکا از کم خوني فقر آهن رنج مي برند. کم خوني فقرآهن يکي از عوارض شايع در مبتلايان به بيماري هاي گوارشي است. حدود يک سوم از مبتلايان به بيماري التهابي روده و 24  درصد از بيماراني که تحت جراحي باي پس معده قرار گرفته اند، به کم خوني فقرآهن مبتلا هستند. فريک کربوکسي مالتوز تزريقي، با نام تجاري اينجکتافر، اولين شکل قابل تزريق وريدي آهن غيردکستران است که براي درمان کم خوني ناشي از علل مختلف و نيز در بيماران با مشکلات کليوي زمينه اي که هنوزنيازي به ديا ليز ندارند ، تجويز می شود.

اخيرا سازمان غذا و داروي آمريکا(FDA)، قرص‌هاي طولاني‌اثر دزونلافاکسين(desvenlafaxine) با نام تجاري خدزلا (Khedezla) را براي درمان اختلال افسردگي اساسي مورد تاييد قرار داده است. خدزلا شامل سروتونين و مهارکننده بازجذب نوراپي‌‌نفرين، دزونلافاکسين، است. پريستيک (Pristiq) که در سال 2008 ميلادي مورد تاييد FDA قرار گرفته بود نيز شامل نمک سوکسينات دزونلافاکسين است. خدزلا به شکل قرص‌هاي 50 و 100 ميلي‌گرمي براي مصرف يک‌بار در روز به بازار خواهد آمد. شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده در مطالعات روي بيماران تحت درمان با اين دارو عبارت بودند از تهوع، گيجي، بي‌خوابي، تعريق فراوان، يبوست، کاهش اشتها، اضطراب و اختلا‌ل‌هاي عملکرد جنسي در مردان.

عفونت‌هاي قارچي سطح بدن، در بيشتر موارد دست‌ها و پاها را درگير مي‌کنند. انواع مختلف درماتوفيت‌ها ممکن است مسبب اين قبيل عفونت‌ها باشند. تينه آ پديس، تينا اونگوئيوم و تينه آ مانيوم شايع‌ترين عفونت‌هاي قارچي سطحي بدن هستند. تينه آ پديس(پاي ورزشکاران) شيوعي حدود 70 درصد دارد و اغلب با تينه آ مانيوم (عفونت قارچي دست) و تينه آ اونگوئيوم (عفونت قارچي ناخن) همراه است. تينه آ پديس، تينه آ مانيوم و تينه آ کروريس را مي‌توان به سهولت با داروهاي ضدقارچ غيرنسخه‌اي درمان کرد اما تينه‌آ اونگوئيوم اغلب درمان‌هاي جدي‌تري نياز دارد. 

ادامه مطلب

امروزه مي‌دانيم چاقي با بيماري‌هايي نظير ديابت، فشارخون بالا، اختلالات متابوليسم چربي‌ها و بدخيمي‌ها مرتبط است. مطالعه اخير در مورد شيوع چاقي نشان داده است در فاصله سال 2009 تا 2010 ميلادي، بيش از يک‌سوم بزرگسالان و حدود 17 درصد کودکان و نوجوانان چاق بوده‌اند. به علاوه، آمار ابتلا به بيماري‌هاي مرتبط با چاقي روزبه‌روز بالاتر مي‌رود. درمان دارويي بلندمدت چاقي، به دليل خطر مشکلات قلبي-عروقي و عوارض گوارشي محدود است اما 2 داروي به‌تازگي تاييدشده با نام‌هاي لورکازرين (lorcaserin) و ترکيب آهسته‌رهش فنترمين و دوپيرامات با نام تجاري اوسيميا (Qsymia) در کم کردن وزن بيماران چاق سودمند است. لورکازرين، اولين آگونيست گيرنده سروتونين C2TH- 5 مورد تاييد است. به نظر مي‌رسد ترکيب آهسته‌رهش فنترمين و دوپيرامات با مهار اشتها، کاهش دريافت کالري و افزايش ميزان انرژي مصرف‌شده اثر مي‌کند.
پاتوفيزيولوژي چاقي، پيچيده و به چند عامل وابسته است. بدن در طول ساعات گرسنگي يا تغذيه ناکافي به ميزان مشخصي چربي نياز دارد اما با افزايش وزن، سلول‌هاي چربي اضافي اسيدهاي چرب را آزاد مي‌کنند و به مسموميت با چربي، اختلال در فعاليت گيرنده‌هاي انسولين و بالا رفتن قندخون منتهي مي‌شوند. به‌ويژه سلول‌هاي سفيد چربي پيش ساخت‌هاي اسيدچرب و آديپوکيناز‌ها را آزاد مي‌کنند. اين مواد التهاب‌زا هستند. آثار التهابي آديپوکينازها عبارتند از ‌هايپرگليسمي، اختلال آندوتليال، تشکيل آتروم و ترومبوز. اين آسيب‌هاي التهابي توسط هورمون‌هاي ضدالتهاب نظير آديپونکتين، ويزفاتين و پروتئين محرک اسيليشن ايجاد مي‌شوند.

ادامه مطلب

 آسپرژيلوس مهاجم، نوعي عفونت کشنده قارچي است که به طور معمول سلول‌هاي ريه افراد دچار ضعف سيستم ايمني را مبتلا مي‌کند. اگر اين بيماري درمان نشود، ساير اعضاي حياتي بدن نظير مغز و قلب را نيز گرفتار مي‌کند. در سال‌هاي اخير شيوع اين بيماري کشنده به دليل افزايش تعداد مبتلايان به بدخيمي‌ها، دريافت‌کنندگان عضو پيوندي و ايدز بيشتر شده است. امروزه همچون گذشته داروهاي ضدقارچ درمان اصلي اين بيماري هستند. آمفوتريسينB، يک آنتي‌بيوتيک پلين است که پيش از اين براي درمان آسپرژيلوس مهاجم مورد استفاده قرار مي‌گرفت. درمان‌هاي جديدتر شامل ترکيب‌هاي آزول، اشکال چرب آمفوتريسين B و اکينوکاندين‌ها هستند. اين ضدقارچ‌هاي جديد با طيف درماني وسيع‌تر به خوبي تحمل مي‌شوند و نتايج درماني مطلوبي دارند. شيوع عفونت سيستميک قارچي آسپرژيلوس مهاجم طي چند دهه اخير افزايش يافته است. آسپرژيلوس مهاجم‌ اغلب ناشي از عفونت با آسپرژيلوس فوميگاتوس است؛ هر چند ممکن است ساير گونه‌هاي آسپرژيلوس نيز دخيل باشند.

ادامه مطلب

شرکت بيوآليانس به تازگي اعلام کرده داروي سيتاويژ(Sitavig) براي درمان تبخال دهاني از سوي FDA مورد تاييد قرار گرفته است. سيتاويژ به شکل قرص چسبنده به مخاط توليد شده و خود بيمار آن را روي لثه قرار مي‌دهد. تکنولوژي به کار رفته در توليد اين دارو باعث انتقال مستقيم دوز بالاي آسيکلوويردر محل زخم دهاني خواهد شد. در يک مطالعه بين‌المللي روي 775 بيمار ، سيتاويژ با تک دوز 50 ميلي‌گرم آسيکلووير تجويز شد. اين دارو اثربخشي مطلوبي در بهبود ضايعات داشته و به خوبي از سوي بيماران تحمل شده است. علاوه بر اثربخشي مطلوب، تک دوز بودن دارو براي کل مدت زمان دوره زخم، مزيت قابل‌توجهي در بيماران مبتلا به زخم‌هاي تبخال عودکننده است. تبخال دهاني، عفونتي است که بيماران زيادي را در سراسر دنيا مبتلا مي‌کند بنابراين درماني موثر و قابل‌قبول براي اين بيماران لازم است. شيوع سالانه اين بيماري در بزرگسالان 15 درصد تخمين زده شده است. فقط در کشور آمريکا سالانه 40 ميليون نفر با بيش از 100 ميليون اپيزود تبخال دهاني روبرو مي‌شوند.

 شرکت داروسازي آربور، خبر از تاييد محلول خوراکي نيموديپين با نام تجاري نيماليز (Nymalize) داد. نيماليز اولين و تنها محلول خوراکي نيموديپين است که براي بهبود علايم نورولوژي در خونريزي ساب آراکنوييد بزرگسالان تاييد شده است. قبل از تاييد نيماليز، نيموديپين فقط به شکل کپسول‌هاي ژله‌اي موجود بود. از آنجا که دارو معمولا توسط لوله نازوگاستريک براي بيمار تجويز مي‌شد، پزشک بايد محتويات کپسول ژله‌اي را درون يک سرنگ مي‌کشيد. در چنين شرايطي خطر تزريق داخل وريدي نيموديپين وجود دارد. در سال 2010 ميلادي،FDA به دنبال گزارش 25 مورد خطاي پزشکي و تزريق داخل وريدي نيموديپين، در مورد خطر استفاده نابجاي آن به پزشکان هشدار داده بود.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا سوسپانسيون سيمبرينزا، يک ترکيب بدون بتابلاکر جديد در درمان گلوکوم را مورد تاييد قرار داده است. سوسپانسيون سيمبرينزا، براي کاهش فشار بالاي داخل چشمي در بيماران با گلوکوم اوليه زاويه باز يا هايپرتنشن چشمي تجويز مي‌شود. افزايش فشارداخل چشمي اصلي‌ترين عامل مستعدکننده ابتلا به گلوکوم است. گلوکوم به گروهي از بيماري‌هاي چشمي گفته مي‌شود که به تخريب پيشرونده عصب بينايي منتهي مي‌شود و نتيجه چنين روندي در صورت عدم درمان، از دست رفتن برگشت‌ناپذير بينايي است. گلوکوم بيش از 2/2 ميليون نفر را تنها در کشور آمريکا گرفتار کرده و دومين علت قابل‌پيشگيري کوري در سراسر دنياست. سيمبرينزا، ترکيب دوز ثابت داروهايي است که طيف وسيعي از درمان‌هاي احتمالي را با اثربخشي قابل‌قبول در کاهش فشار داخل چشمي بين 21 تا 35 درصد ارائه مي‌دهد. اين دارو تنها ترکيب دارويي با دوز ثابت براي درمان گلوکوم است که حاوي بتابلاکر نيست. سوسپانسيون چشمي جديد دوز ثابت ترکيب يک مهارکننده کربنيک آنهيدراز (برينزولامايد 1 درصد) و يک آگونيست گيرنده آلفا-2 آدرنرژيک (بريمونيدين تارتارات 2/0 درصد) است. بيماران بايد روزانه 3 مرتبه و در هر نوبت يک قطره از سيمبرينزا را داخل چشم بريزند.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا ديکلجيس (Diclegis) شامل دوکسيلامين سوکسينات و پيريدوکسين هيدروکلرايد را براي درمان تهوع و استفراغ دوران بارداري تاييد کرده است. ديکلجيس، قرص آهسته‌رهش است که براي آن گروه از زنان باردار که پاسخ درماني مناسبي به درمان‌هاي حمايتي تهوع و استفراغ دوران بارداري نداده‌اند، تجويز مي‌شود. تهوع و استفراغ دوران بارداري از جمله شايع‌ترين مشکلات اين دوران است. ديکلجيس، تنها داروي مورد تاييد FDA براي درمان تهوع و استفراغ دوران بارداري است. اثربخشي و ايمني ديکلجيس در 261 بيمار باردار با شکايت تهوع و استفراغ مورد بررسي قرار گرفت. زنان شرکت‌کننده در اين مطالعه همگي بالاي 18 سال داشتند و سن بارداري آنان بين 7 تا 14 هفته بود. بيماران به طور کاملا تصادفي براي مدت 2 هفته ديکلجيس يا دارونما دريافت کردند. نتايج نشان دادند که در گروه دريافت‌کننده ديکلجيس بهبود علايم تهوع و استفراغ به مراتب بيشتر بود. همچنين از اين مطالعه چنين نتيجه‌گيري شد که مواد موثره موجود در ديکلجيس براي جنين مضر نيستند. تهوع و استفراغ دوران بارداري معمولا پس از سپري شدن 3 ماهه اول بارداري برطرف مي‌شود. خواب‌آلودگي و گيجي از شايع‌ترين علايم گزارش شده در مصرف‌کنندگان ديکلجيس در اين مطالعه بوده‌اند.

هرچند عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم، چندان شايع نيستند، با درصد بالايي از مرگ‌و‌مير همراه‌اند. تهاجم سريع و گسترده پاتوژن‌هاي باکتريايي به بافت زيرجلدي، يعني جايي که باکتري آنزيم‌ها و سموم خود را آزاد مي‌کند، باعث ايسکمي و نکروز موضعي بافت مي‌شود. گونه‌هاي مختلف استرپتوکوک و استافيلوکوک شايع‌ترين ارگانيسم‌هاي مسبب عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم هستند. تحريک مداوم توليد سايتوکين‌هاي التهابي باعث مسموميت سيستميک، شوک، نارسايي ارگان‌هاي حياتي و مرگ مي‌شود. درمان موثر شامل دبريدمان بافت عفوني و درمان آنتي‌بيوتيکي است. قطع عضو نيز به‌عنوان آخرين گزينه درماني درنظر گرفته مي‌شود. اختلال الکتروليتي و کمبود مايعات اين بيماران بايد درمان شود؛ همچنين تجويز IVIG و اکسيژن‌درماني کمک‌کننده است.
عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم، از جمله اورژانس‌هاي پزشکي هستند که اقدام به درمان سريع آنها براي به حداقل رساندن عوارض و افزايش شانس بقاي بيمار ضروري است. تظاهرات عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم عبارتند از درد بسيار شديد و نکروز بافتي پيشرونده که باعث گانگرن پوست و ساختارهاي استريل زيرين مي‌شود. عفونت ممکن است با سرعت يک اينچ در ساعت پيشروي کند بنابراين عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم با آمار بالايي از مرگ‌ومير همراهند. سالانه 500 تا 1500 مورد عفونت نکروزشونده بافت نرم در آمريکا گزارش مي‌شود البته مشاهدات باليني ارقام به مراتب بالاتري را پيشنهاد مي‌کنند. احتمال مرگ به دنبال ابتلا به عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم، حتي با وجود مداخلات پزشکي پيشرفته تا 35 درصد مي‌رسد.

ادامه مطلب

آسم قلبي، عارضه‌اي ثانويه به نارسايي قلبي است که با علايمي ‌نظير تنگي‌نفس، ويزتنفسي، سرفه، خلط با رگه‌هاي خوني و رال در سمع ريه تشخيص داده مي‌شود. اين علايم معمولا در شب بروز مي‌کنند و در سالمندان شايع‌ترند. از آنجا که اين علايم با تظاهرات باليني آسم تنفسي مشابه‌اند، آسم قلبي در بسياري از موارد تشخيص داده نمي‌شود. در صورت عدم افتراق اين 2 عارضه و در پيش گرفتن درمان نادرست، آسم قلبي تشديد خواهد شد.
در سال 1833 پزشکي به نام «جيمز هوپ» اصطلاح آسم قلبي را براي وضعيت ناکافي بودن اشباع خون از اکسيژن و احساس تنگي‌نفس ناشي از آن به کار برد. هرچند از آن زمان تاکنون تعاريف کامل‌تري براي اين بيماري ارائه شده‌ است اما هنوز تشخيص سريع و صحيح آن مشکل است. آسم قلبي باعث تنگي‌نفس و ويزتنفسي شبانه به دليل احتقان ريه‌ها ثانويه به نارسايي قلبي مي‌شود. در آسم تنفسي، علايم ناشي از روندي التهابي است و ارتباطي به مشکلات قلبي ندارد. از آنجا که نارسايي قلبي در سالمندان شايع‌تر است، احتمال وقوع آسم قلبي در اين گروه سني به مراتب بيشتر است. انجمن قلب آمريکا در سال 2011 ميلادي گزارشي منتشر کرد که براساس آن شيوع نارسايي قلبي ميان افراد بالاي 65 سال 10 مورد از هر هزار نفر تخمين زده شده است بنابراين ميزان شيوع نارسايي قلبي ارتباط مستقيمي‌ با سن بيمار دارد. يک مطالعه در 2007 ميلادي ميزان شيوع آسم قلبي در سالمندان را 35 درصد (در مقايسه با شيوع 10 درصدي در جمعيت بيماران جوان) اعلام کرده است. برخلاف آسم قلبي، بيماري آسم در کودکان و جوانان شايع‌تر است. براساس نتايج به دست آمده از مطالعه‌اي در سال 2009 ميلادي، شيوع آسم در کودکان 10 درصد و در بزرگسالان 8 درصد گزارش شده است.

ادامه مطلب

درمان ضدآريتمي در فيبريلاسيون دهليزي، شامل طيف گسترده‌اي از درمان‌هاست که براي پيشگيري از تبديل ريتم طبيعي سينوسي به فيبريلاسيون دهليزي و نيز کنترل علايم مورد استفاده قرار مي‌گيرند. پرمصرف‌ترين داروهاي ضدآريتمي براي حفظ ريتم سينوسي طبيعي در بيماران با فيبريلاسيون دهليزي عبارتند از داروهاي گروه IC نظير فلکاينيد (flecainide)، پروپافنون (propafenone) و داروهاي گروه III نظير آميودارون (amiodarone)، دروندارون (dronedarone)، سوتالول (sotalol) و دوفتيليد (dofetilide).
فيبريلاسيون دهليزي كه شايع‌ترين نوع آريتمي دهليزي است، بيش از 2 ميليون نفر از مردم آمريکا را گرفتار کرده است. به علاوه اين عارضه، يک سوم موارد بستري‌هاي بيمارستاني ناشي از آريتمي قلبي را شامل مي‌شود. مشکلات قلبي که ممکن است موجب تشديد فيبريلاسيون دهليزي شوند عبارتند از نارسايي قلبي، بيماري عروق کرونري، جراحي قلبي و بيماري‌هاي دريچه‌اي. فيبريلاسيون دهليزي به دليل ايجاد کانون‌هاي نابجا معمولا به دنبال آسيب ساختاري قلب ايجاد مي‌شوند. اين کانون‌ها باعث ضربان‌هاي نامنظم و ناهماهنگي دهليزها با بطن‌ها مي‌شود. فيبريلاسيون دهليزي مزمن کيفيت زندگي بيمار را تحت تاثير قرار مي‌دهد و درجاتي از تپش قلب، گيجي و تنگي نفس را ايجاد مي‌کند. علايم شديدتر به دنبال انتقال سيگنال‌هاي غيرطبيعي به بطن‌ها و پاسخ سريع بطن‌ها رخ مي‌دهد و عبارتند از افت فشارخون، تاکي کاردي، سينکوپ و درد قفسه‌سينه. در نهايت خطر بالاي وقوع حمله مغزي يا حمله ايسکميک گذرا مرتبط با کارديوآمبولي بيمار را تهديد مي‌کند.

ادامه مطلب

صرع ژنراليزه با تشنج پايدار، يک اورژانس نورولوژي و نيازمند دارودرماني سريع است. داروهايي که براي اين منظور مورد استفاده قرار مي‌گيرند عبارتند از: بنزوديازپين‌ها و داروهاي ضدصرع. در شروع درمان، بنزوديازپين‌ها براي کنترل تشنج پايدار تجويز مي‌شوند و در ادامه يک داروي ضدصرع مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در انتخاب بنزوديازپين و ضدصرع مناسب براي درمان صرع ژنراليزه با تشنج پايدار، اثربخشي و عوارض ناخواسته هر کدام بايد در نظر گرفته شود. تعريف تشنج پايدار متغير است. در گذشته به تشنجي گفته مي‌شد که بيش از نيم ساعت طول بکشد و موجب آسيب عصبي غيرقابل برگشت شود اما به‌تدريج، مدت زماني که در اين تعريف براي تشنج پايدار در نظر گرفته شده، کوتاه‌تر شد. به دليل ماهيت اورژانس صرع ژنراليزه با تشنج پايدار، مطالعه‌هاي گذشته‌نگر تصادفي در مورد درمان‌هاي دارويي اين عارضه محدود هستند.

ادامه مطلب

اخيرا سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA)، آدوتراستوزوماب امتانسين (ado-trastuzumab emtansine) با نام تجاري کادسيلا (Kadcyla) را به عنوان درمان جديد براي بيماران با بدخيمي متاستاتيک پستان HER2 مثبت مورد تاييد قرار داده است. HER2 پروتئيني است که در رشد سلول‌ها دخيل است. مقدار اين پروتئين در برخي از سلول‌هاي سرطاني افزايش مي‌يابد. در بدخيمي پستان HER2 مثبت، افزايش ميزان پروتئين HER2 باعث رشد و بقاي سلول سرطاني مي‌شود. کادسيلا براي بيماراني تجويز مي‌شود که قبلا تحت‌درمان با تراستوزوماب (درمان ديگر ضد HER2) و تاکسان‌ها (گروهي از داروهاي شيمي درماني که براي درمان بدخيمي پستان مورد استفاده قرار مي‌گرفتند) بوده‌اند. اين دارو سرعت پيشرفت بدخيمي را کند مي‌كند و شانس بقاي بيماران سرطاني را افزايش مي‌دهد. کادسيلا چهارمين داروي مورد تاييد FDA است که پروتئين HER2را هدف قرار مي‌دهد. داروهاي ديگري که براي درمان بدخيمي HER2 مثبت پستان مورد تاييد FDA قرار گرفته بودند عبارتند از تراستوزوماب (1998)، لاپاتينيب (2007) و پرتوزوماب (2012). اثربخشي و ايمني کادسيلا در يک مطالعه باليني با شرکت 991 بيمار مورد بررسي قرار گرفت. اين بيماران کادسيلا يا لاپاتينيب به علاوه کاپسيتابين دريافت کردند. شايع‌ترين علايم گزارش شده در بيماران تحت‌درمان با کادسيلا عبارتند از تهوع، ضعف، درد عضلات و مفاصل، افت پلاکت، افزايش سطح آنزيم‌هاي کبدي، سردرد و يبوست.

سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA) اخيرا کپسول‌هاي آهسته‌رهش 400 ميلي‌گرمي مزالامين با نام تجاري دلزيکول (Delzicol) را براي درمان کوليت اولسراتيو مورد تاييد قرار داده است. پيش‌بيني شده است فرمولاسيون جديد مزالامين در ماه آينده سال ميلادي جاري وارد بازارهاي دارويي جهان شود. دلزيکول براي درمان کوليت اولسراتيو فعال خفيف تا متوسط و نيز به‌عنوان درمان نگهدارنده اين بيماري مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

آپوتل: (پاراستامول)- آمپول ضد درد و ضد تب   
آریسپت: (دونپزیل)- مهار کننده برگشت پذیر و اختصاصی استیل کولین استراز، درمان آلزایمر   
آکتوس: (پیوگلیتازون)- درمان دیابت نوع 2 به تنهایی یا همراه مت فرمین یا سولفونیل اوره ها   
استراترا: (آتوموکستین هیدروکلراید)- درمان كاهش توجه در بيماري بيش فعالي (ADHD)   
الیدل: (پیمکرولیموس)- کرم برای درمان درماتیت آتوپیک   
اورتیدین: قرص برای برطرف نمودن تکرر ادرار،قطره قطره آمدن ادرار، معطل شدن هنگام ادرار کردن   
بالمرا: درمان تبخال ناشي از ويروس هرپس سيمپلكس نوع یک    
تازوسین: آنتی بیوتیک خوراکی، مهارکننده بتا لاکتاماز   
تلتونال: قرص، بیماریهای التهاب مفاصل مانند آرتریت ،رماتیسم ،کمر درد ،التهاب تاندون ها   
رواتینکس: کپسول، سبب افزایش دیورز و کاهش اسپاسم مجاری ادراری، کمک به دفع سنگ   
سروکوئل: (کوئتیاپین)- ضد شیزوفرنی و درمان اپیزودهای مانیا در افسردگی دو قطبی   
کلوفاک: قرص جهت سندرم کولون تحریک پذیر   
لازونیل: کبود شدگی، ضایعات بافت های نرم، ضایعات رباط ناشی از پیچ خوردگی مفاصل   
نکسیوم: (اسموپرازول)- قرص جهت سوزش معده و کاهنده اسید معده

برای مشاهده فهرست کامل "داروهای جدید ایران"  اینجا را کلیک نمایید

ادامه مطلب

نشانگان روده تحريك‌پذير، يک اختلال شايع عملکردي دستگاه گوارش است که در سنين 30 تا 50 سالگي بيشترين شيوع را دارد. متاسفانه تشخيص قطعي نشانگان روده تحريك‌پذير دشوار است و درمان تاييدشده‌اي براي آن وجود ندارد، بنابراين استراتژي‌هاي درماني با هدف کنترل علايم بيماري و بهبود کيفيت زندگي بيمار تعيين مي‌شوند. گزينه‌هاي غيردارويي نظير رژيم‌هاي غذايي خاص، ورزش، تکنيک‌هاي آرام‌سازي و طب‌سوزني مورد استفاده بسياري از اين بيماران هستند. درمان‌هاي دارويي نيز براي نشانگان روده تحريك‌پذير مطرح هستند؛ داروهاي ضداسهال، ملين‌ها، پروبيوتيک‌ها، آنتي‌کولينرژيک‌ها، ضدافسردگي‌ها، آنتي‌بيوتيک‌ها و دارويي با نام ليناکلوتايد که اخيرا از سوي FDAتاييد شده است. نشانگان روده تحريك‌پذير به 2 الگوي يبوست غالب و اسهال غالب طبقه‌بندي مي‌شود. برخي بيماران نيز دوره‌هاي متناوب اسهال و يبوست را تجربه مي‌کنند. نشانگان روده تحريك‌پذير با طيف گسترده‌اي از علايم همراه است. شکايت کلي بيماران، کرامپ و درد شکمي است. اتساع شکم، نفخ و تغيير عادات اجابت مزاج از علايم ديگر اين بيماري هستند. از آنجا که علت بروز نشانگان روده تحريك‌پذير نامشخص است، درمان قطعي براي آن مورد تاييد قرار نگرفته، بنابراين گزينه‌هاي درماني در درجه اول طبق علايم خاص هر بيمار انتخاب مي‌شوند.

ادامه مطلب

ميگرن، يک اختلال عصبي مزمن است که با حملات دوره‌اي سردرد و علايم همراه از جمله اورا، تهوع، استفراغ و هراس از نور تشخيص داده مي‌شود. هر چند حدود 26درصد از مبتلايان به ميگرن انديکاسيون شروع درمان‌هاي پيشگيرانه را دارند، اما تنها نيمي از بيماران روزانه از داروهاي پيشگيري‌کننده از وقوع حملات استفاده مي‌کنند. تريپتان‌ها، ضدافسردگي‌ها، داروهاي ضدصرع، ضدالتهاب‌هاي غيراستروييدي، ضداستفراغ‌ها، اپيوييدها و داروهاي قلبي براي پيشگيري از ميگرن تجويز مي‌شوند. در سال 2012 ميلادي، آکادمي نورولوژي آمريکا با همکاري انجمن سردرد آمريکا جديدترين يافته‌هاي شاهدمحور خود را در درمان پيشگيرانه از حملات ميگرن در 7 سطح A، B، C، U، A منفي، B منفي و C منفي منتشر کردند. در دستورالعمل‌هاي جديد درمان کوتاه‌مدت پيشگيرانه از ميگرن مرتبط با قاعدگي، به اسامي‌ داروهايي نظير فروواتريپتان (frovatriptan)، ناراتريپتان (naratriptan) و زولميتريپتان (zolmitriptan) اشاره شده است.

ادامه مطلب

بدخيمي پانکراس، به دليل نداشتن علايم باليني در مراحل ابتدايي بيماري، معمولا در مراحل پيشرفته تشخيص داده مي‌شود. تنها در کشور ايالات متحده براي سال 2012 ميلادي بيش از 43 هزار مورد جديد بدخيمي پانکراس و 37 هزار مورد مرگ ناشي از آن پيش‌بيني شده بود. بنابراين، نياز به تشخيص زودرس اين بدخيمي و شروع هر چه سريع‌تر درمان مناسب اجتناب‌ناپذير است. در بدخيمي پانکراس، برداشتن ضايعه با جراحي تنها گزينه درماني مورد تاييد است. شيمي‌درماني و راديوتراپي درمان‌هاي همراهي هستند که ممکن است براي بيمار سودمند باشند. در کل، درمان بدخيمي پانکراس براساس مرحله بيماري، قابل‌برداشت بودن يا نبودن ضايعه و نيز وضعيت متاستاز تعيين مي‌شود.

ادامه مطلب 

سازمان غذا و داروی آمریکا اخیرا گلیسرول فنیل بوتیرات با نام تجاری راویکتی (Ravicti) را برای درمان برخی اختلالات مزمن چرخه اوره در بیماران بالای 2 سال مورد تایید قرار داده است. اختلالات چرخه اوره& گروهی از بیماری های ژنتیکی هستند که در نتیجه کمبود آنزیم های خاصی که در چرخه اوره درگیرند، ایجاد می شوند. زمانی که پروتئین مواد غذایی جذب و در بدن شکسته می شود، نیتروژن به عنوان ماده زائد تولید می شود. چرخه اوره، نیتروژن را از خون بر می دارد و آن را به اوره تبدیل می کند و این ماده از طریق ادرار از بدن دفع می شود. در مبتلایان به چرخه اوره، نیتروژن در بدن تجمع می یابد و به شکل آمونیاک باقی می ماند. این ماده ممکن است به مغز برسد و باعث آسیب مغزی، کما یا مرگ شود. راویکتی مایعی است که سه بار در روز همراه با غذا خورده می شود و به دفع آمونیاک از بدن کمک می کند. این دارو برای بیمارانی که اختلال چرخه اوره در آن ها با رژیم های بدون پروتئین یا مکمل های آمینواسید کنترل نمی شود، تجویز می شود. اثربخشی و ایمنی راویکتی در مطالعه ای با شرکت 44 بیمار تحت درمان با بوفنیل (Buphenyl) –داروی دیگری که برای کنترل اختلالات چرخه اوره تایید شده است- مورد بررسی قرار گرفت. شایع ترین عوارض گزارش شده در بیماران دریافت کننده راویکتی عبارتند از: اسهال، نفخ و سردرد.

سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA)، به تازگي پوماليدومايد (pomalidomide) با نام تجاري پوماليست (Pomalyst) را براي درمان آن گروه از مبتلايان به مولتيپل ميلوما که بيماري آنها پس از درمان با ساير داروهاي ضدسرطان پيشرفت کرده، مورد تاييد قرار داده است. مولتيپل ميلوما، نوعي بدخيمي خوني است که بيشتر سالمندان را گرفتار مي‌کند. براساس آمارهاي اعلام‌شده از سوي انستيتو ملي سرطان، سالانه حدود 10 هزار نفر از مردم آمريکا به دنبال ابتلا به مولتيپل ميلوما جان خود را از دست مي‌دهند. پوماليست، قرصي است که با تحريک دستگاه ايمني بدن باعث تخريب سلول‌هاي بدخيم مي‌شود و رشد آنها را مهار مي‌کند. اين دارو در بيماراني که پيش‌تر حداقل دو درمان ديگر، يعني لناليدومايد و بورتزوماب را دريافت کرده‌ و به اين درمان‌ها پاسخ نداده‌اند و بيماري آنها پس از گذشت 60 روز از آخرين درمان عود کرده است، تجويز مي‌شود. پوماليست، دومين دارويي است که طي يک سال اخير براي درمان مولتيپل ميلوما از سوي FDA مورد تاييد قرار گرفته است. در جولاي سال 2012 ميلادي، FDA کارفيلزوماب را براي درمان مولتيپل ميلوما تاييد كرده بود. اثربخشي و ايمني پوماليست در يک مطالعه باليني با شرکت 221 بيمار مبتلا به مولتيپل ميلوماي عودکننده يا راجعه مورد بررسي قرار گرفت. طراحي مطالعه براي تعيين تعداد بيماراني بود که بدخيمي آنها پس از درمان با اين دارو نسبتا يا کاملا از بين مي‌رفت.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا تدوگلوتايد (teduglutide) با نام تجاري گاتکس(Gattex) را براي درمان بزرگسالان مبتلا به نشانگان روده کوتاه که نيازمند تغذيه متداول داخل وريدي هستند مورد تاييد قرار داده است. نشانگان روده کوتاه بيماري‌اي است که متعاقب برداشتن کل يا بخشي از روده کوچک يا بزرگ عارض مي‌شود. از دست رفتن بخش قابل‌توجهي از روده باعث سوء جذب مايعات و موادغذايي مورد نياز بدن مي‌شود. در نتيجه، اين بيماران اغلب براي بقا به تغذيه وريدي نياز دارند. گاتکس به شکل تزريق يک‌بار در روز باعث بهبود جذب مايعات و موادمغذي از روده مي‌شود و حجم و دفعات نياز بيمار به تغذيه وريدي را کاهش مي‌دهد. اين سومين داروي مورد تاييد FDA براي درمان بزرگسالان مبتلا به نشانگان روده کوتاه است. قبل از اين سوماتروپين(زوربتيو)و گلوتامين(نوترستور) در سال‌هاي 2003 و 2004 ميلادي مورد تاييد FDA قرار گرفته بودند. ايمني و اثربخشي گاتکس در 2 مطالعه باليني مورد بررسي قرار گرفت. بيماران به طور تصادفي تحت‌درمان با گاتکس يا دارونما قرار گرفتند. مطالعه براي مشخص کردن تعداد بيماراني بود که پس از 20 هفته (در مطالعه اول) و پس از 24 هفته(در مطالعه دوم) درمان با گاتکس حداقل 20 درصد کاهش در تغذيه وريدي مورد نيازشان گزارش شده است. 46درصد (در مطالعه اول) و 63 درصد (در مطالعه دوم) از بيماران تحت‌درمان با گاتکس پاسخ دهي درماني داشتند.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا پوناتيناب (ponatinib) با نام تجاري ايکلوزيگ(Iclusig) را براي درمان لوسمي ميلوييد مزمن (CML) و لوسمي لنفوبلاستيک حاد (ALL) کروموزوم فيلادلفيا مثبت مورد تاييد قرار داده است. اظهارنظر اعلام شده در مورد ايکلوزيگ، 3 ماه زودتر از موعد مقرر بود. اين دارو پروتئين‌هاي خاصي را که در ساخت سلول‌هاي سرطاني دخيل هستند، بلوک مي‌کند. ايكلوزيگ به صورت يک‌بار در روز براي درمان بيماران در فاز مزمن يا فاز پيشرونده CML و نيز ALL کروموزوم فيلادلفيا مثبتي که به داروهاي گروه مهارکنندگان تيروزين‌کيناز مقاوم شده‌اند تجويزمي‌شود. اين دارو سلول‌هاي بدخيمي را هدف قرار مي‌دهد که داراي متاسيون خاصي(T315I) هستند. اين متاسيون عامل مقاوم شدن سلول‌ها به داروي مهارکننده تيروزين کيناز است. ايکلوزيگ سومين داروي مورد تاييد براي درمان CML و دومين داروي تاييدشده براي درمان ALL در سال 2012 است.FDA در سپتامبر 2012 بسوتينيب (bosutinib)با نام تجاري بسوليف و در اکتبر 2012 اماستاکسين مپسوکسينات با نام تجاري سينريبو را براي درمان فازهاي مختلف CML مورد تاييد قرار داده بود. مارکيبو (Marqibo) نيز در آگوست 2012 براي درمان ALL کروموزوم فيلادلفيا منفي تاييد شده بود.

سازمان غذا و داروي آمريکا پودر استنشاقي لوکساپين با نام تجاري آداسوو (Adasuve) را براي درمان بي‌قراري مرتبط با اسکيزوفرني يا اختلالات دوقطبي در بزرگسالان مورد تاييد قرار داده است. سيستم استاکاتو (Staccato) روشي آسان براي انتقال دارو به اعماق ريه است که در نتيجه آن جذب دارو و ورود آن به گردش خون سريع‌تر مي‌شود. تاييد آداسوو، رخداد مهمي در درمان بي‌قراري است. اين پودر اولين درمان غيرتزريقي بي‌قراري حاد در مبتلايان به اسکيزوفرني و اختلال دوقطبي است. پيش‌بيني شده آداسوو در 3 ماهه سوم 2013 ميلادي وارد بازار دارويي جهان شود. تاييد اين دارو از سوي FDA براساس نتايج به دست آمده از 2 مطالعه باليني فاز 3 روي بيش از 1600 بيمار انجام شد. در اين 2مطالعه، آداسوو 10 ميلي‌گرمي در مقايسه با دارونما اثربخشي سريعي روي بيماران بي‌قرار داشت. مساله نگران‌کننده در مورد ايمني آداسوو، خطر بروز برونکواسپاسم در مبتلايان به آسم و بيماري‌هاي انسدادي ريوي است که ممکن است به ديسترس تنفسي و توقف تنفس بينجامد.

سال‌ها اختلاف‌نظر بر سر بهترين تصميم براي شروع دارودرماني پارکينسون وجود داشته است. برخي پزشکان با زير سوال بردن مزيت‌هاي شروع دارودرماني پارکينسون پيش از جدي شدن علايم باليني بيمار تا حدي که با فعاليت‌هاي عملکردي روزانه بيمار منافات داشته باشد، پيرو شعار نظاره و انتظار هستند. برخي مطالعات نشان داده بودند شروع زودهنگام دارودرماني باعث افزايش احتمال بروز عوارض درماني در مراحل بعدي بيماري مي‌شود و نيز اين اعتقاد وجود داشت که درمان دارويي تاخيري به‌خصوص با لوودوپا باعث حفاظت از بيمار در برابر مشکل‌هاي حرکتي مي‌شود. گروهي از پزشکان چنين مي‌انديشند که درمان بايد بلافاصله پس از تشخيص بيماري آغاز شود تا جلوي اختلال هاي عملکردي و افت کيفيت زندگي بيمار را بگيرد.
پارکينسون يک بيماري پيشرونده است و از نظر ميزان شيوع ميان بيماري‌هاي نورودژنراتيو در مقام دوم (پس از آلزايمر)قرار دارد. علت ايجاد‌کننده اين بيماري به درستي مشخص نيست اما مرگ نورون‌هاي نيگرواسترياتال و متعاقب آن کمبود دوپامين باعث کاهش قابليت مهاري گانگليون‌هاي بازال مي‌شود. فعاليت طبيعي دوپامين که با استيل‌کولين مرتبط است مختل مي‌شود و فعاليت بيش از حد کولينرژيک اتفاق مي‌افتد. به نظر مي‌رسد اين برهم خوردن عملکرد نوروترانسميترها علت اختلالات حرکتي مشخصه پارکينسون است. به علاوه، اجسام لووي در سلول‌هاي مغزي اين بيماران تشخيص داده مي‌شود. برخي معتقدند اين پروتئين‌ها ناشي از بيماري هستند و نه ايجاد‌کننده آن. 2 مرحله براي بيماري پارکينسون درنظر گرفته شده است؛ مرحله پيش از بروز علايم و مرحله علامتدار بيماري. فقط فاز دوم بيماري از لحاظ باليني قابل‌ارزيابي است. تاثير فاکتورهاي ژنتيکي به‌خصوص در بيماران کم‌سن و سال قطعي است. اين رابطه ژنتيکي در 20درصد از موارد بيماري با شروع در سنين جواني (زير 40 سال)پررنگ‌تر است. به جز سابقه خانوادگي، سموم موجود در محيط و ضايعات به جا مانده از عفونت‌ها نيز در علت‌شناسي پارکينسون مطرح هستند.

ادامه مطلب

نکته اصلي هنگام انتخاب دارو حين زايمان، توجه به آثار داروها هم بر مادر و هم بر جنين اوست بنابراين اطلاع دقيق از اثربخشي و ايمني طيف وسيع داروهاي موجود در اين حوزه ضروري است. در اين مقاله، داروهايي که به‌طور معمول براي گشادکردن سرويکس، القاي زايمان و مديريت درد زايماني تجويز مي‌شوند، مورد بررسي قرار خواهند گرفت.
هدف از القاي زايمان، تسهيل روند زايمان طبيعي و به دنيا آوردن نوزاد سالم است. يک رحم طبيعي به طور معمول انقباض‌پذير است اما طي بارداري اين شرايط تغيير و رحم شرايط متفاوتي را براي حفظ جنين تجربه مي‌کند. در 5 هفته آخر بارداري پروستاگلندين‌هاي درونزاد براي نرم و ديلاته کردن دهانه رحم آزاد مي‌شوند. در بارداري‌هاي بيش از حد معمول طولاني‌شده، بارداري‌هاي با پارگي زودرس پرده‌ها و بارداري‌هايي که در آنها انديکاسيون‌هاي مادري يا جنيني زايمان زودرس وجود دارد، القاي زايمان ضروري است. 5/9 تا 7/33 درصد از تمام موارد بارداري‌هاي سالانه با القاي زايمان ختم مي‌شوند. داروهاي متعددي براي القاي زايمان وجود دارد اما همه آنها نمي‌توانند زايمان موفقي ايجاد کنند. در برخي از موارد، غشاهاي اطراف جنين پيش از شروع زايمان عمدا پاره مي‌شوند. اين وضعيت باعث انقباضات نامنظم و خونريزي خواهد شد. ميزان گشادشدگي دهانه رحم را مي‌توان با استفاده از مقياس بيشاپ اندازه گرفت (عوامل متعددي در آن دخيل هستند از جمله ضخامت و ميزان گشادشدگي دهانه رحم و وضعيت جنين). براساس يک قانون کلي، بيمار با نمره بيشاپ بيش از 8، زايمان طبيعي موفقي خواهد داشت و بيمار با نمره بيشاپ کمتر از 6، نيازمند تجويز يک داروي گشادکننده دهانه رحم است.

ادامه مطلب

سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA) اخيرا پازيرئوتايد دياسپارتات(pasireotide diaspartate) با نام تجاري سيگنيفور (Signifor) را براي درمان کوشينگ در بيماراني که جراحي به آنها کمکي نخواهد کرد، مورد تاييد قرار داده است. بيماري کوشينگ به دنبال توليد بيش از حد کورتيزول از غدد آدرنال ايجاد مي‌شود. وجود تومور در غده هيپوفيز باعث تحريک بيشتر غده آدرنال و در نتيجه توليد بيش از حد کورتيزول مي‌شود. کورتيزول فعاليت‌هاي مهمي را در بدن تنظيم مي‌کند. (از جمله پاسخ‌دهي به استرس و صدمه). مبتلايان به کوشينگ در معرض خطر اضافه وزن، ديابت يا عدم تحمل گلوکز، فشارخون بالا و عفونت هستند. ايمني و اثربخشي سيگنيفور در يک مطالعه باليني با شرکت 162 بيمار مبتلا به کوشينگ مورد بررسي قرار گرفت. شرکت‌کنندگان در اين مطالعه به‌طور تصادفي يکي از دو دوز سيگنيفور را طي 6 ماه درمان دريافت کردند. به برخي از بيماران با پاسخ‌دهي درماني مطلوب اجازه ادامه درمان داده شد. سيگنيفور باعث کاهش سطح کورتيزول در ادرار 24 ساعته مي‌شود. اين کاهش در يک ماه پس از شروع درمان ديده شد. ميزان کورتيزول ادرار در حدود 20درصد از بيماران تحت مطالعه به سطح طبيعي رسيد. سيگنيفور باعث افزايش سطح قند خون مي‌شود بنابراين ادامه درمان با اين دارو ممکن است باعث وخيم‌تر شدن ديابت در برخي از بيماران شود. به همين دليل FDA انجام مطالعات پس از ورود به بازار مصرف را براي اين دارو درخواست کرده است. سيگنيفور 2 بار در روز زير پوست تزريق مي‌شود.

سازمان غذا و داروي آمريکا، برچسب‌هاي اوارست (Evarrest) را براي کمک به متوقف كردن سريع و قابل اعتماد خونريزي طي جراحي مورد تاييد قرار داده است. خونريزي غيرمنتظره و غيرقابل کنترل طي جراحي، مشکلي جدي براي جراحان است و باعث افزايش 20 درصدي خطر مرگ‌ومير بيماران مي‌شود. اوارست در کنار فشار فيزيکي دستي اعمال شده در محل خونريزي، هنگامي که کنترل خونريزي با روش‌هاي متداول نظير بخيه، ليگاتور کردن و... کافي نيست، به متوقف كردن خونريزي بافت نرم طي جراحي‌هاي باز خلف صفاقي، داخل شکمي، جراحي‌هاي لگن و جراحي‌هاي توراسيک غيرقلبي کمک مي‌کند. استفاده از اوارست در کودکان زير يک ماه توصيه نمي‌شود و نيز نمي‌تواند به طور موثر و ايمن در محل بخيه يا ساير اشکال ليگاسيون مکانيکي مورد استفاده در درمان خونريزي‌هاي شديد شرياني يا وريدي تجويز شود. اوارست متشکل از يک برچسب بيولوژيک و انعطاف‌پذير است كه هر برچسب نقش موثري در روند هموستاز، واکنش بيولوژيک و شروع تشکيل لخته فيبرين دارد. اين لخته فيبرين به برچسب ملحق مي‌شود و پوششي مکانيکي در محل خونريزي ايجاد مي‌کند. جراحان براي استفاده از اين ترکيب، اوارست را روي سطح در حال خونريزي مي‌گذارند و فشار دستي را اضافه مي‌کنند. پس از پايان جراحي، اوارست داخل بدن بيمار باقي مي‌ماند زيرا کاملا قابل جذب است.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا اولين واکسن آنفلوانزاي فصلي توليد شده با استفاده از تکنولوژي کشت سلول را مورد تاييد قرار داده است. اين واکسن براي پيشگيري از ابتلا به آنفلوانزاي فصلي در افراد بالاي 18 سال تجويز مي‌شود. روند توليد فلوسلواکس (Flucelvax)بسيار شبيه روش توليد آن با استفاده از تخم مرغ است، اما اختلاف قابل توجه، اين است که گونه‌هاي ويروس موجود در واکسن در سلول‌هاي پستانداران رشد يافته است. دهه‌هاي متوالي است تکنولوژي کشت سلول براي توليد واکسن مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين تکنولوژي آلترناتيوي براي روش سنتي توليد واکسن آنفلوانزاست. فوايد تکنولوژي کشت سلول عبارتند از آماده بودن مواد مورد نياز و امکان شروع سريع‌تر توليد واکسن در شرايط همه‌گيري آنفلوانزا. فلوسلواکس در مطالعات باليني متعددي روي 7 هزار و 700 بيمار 18 تا 49 سال که به طور تصادفي دارونما يا فلوسلواکس دريافت کرده بودند بررسي شد. نتايج مطالعه نشان داد فلوسلواکس در پيشگيري از آنفلوانزا تا 83 درصد موفق‌تر از دارونما بوده است. واکنش محل تزريق و واکنش‌هاي سيستميک به واکسن در دريافت‌کنندگان واکسن شايع بودند. درد، قرمزي و زخم ناحيه تزريق ، سردرد و ضعف شايع‌ترين عوارض گزارش شده بودند.