پزشکی بالینی

مقامات بریتانیایی اعلام کرده‌اند که داروی جدیدی که به کاهش سرعت گسترش یک نوع لاعلاج از سرطان پستان کمک می‌کند، برای استفاده از سوی سازمان بهداشت ملی بریتانیا تایید شده است. داروی جدیدی که به کاهش سرعت گسترش یک نوع غیر قابل درمان از سرطان پستان کمک می‌کند، برای استفاده در بریتانیا تایید شد. دانشمندان تایید این دارو موسوم به کاپیواسرتیب(capivasertib) از سوی مؤسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی بریتانیا(NICE) را به عنوان یک «اتفاق برجسته» توصیف می‌کنند. سازمان بهداشت ملی بریتانیا(NICE) گفت: بیش از ۱۰۰۰ زن مبتلا به نوع «HER2-منفی» این بیماری «HR مثبت» می‌توانند از مصرف دو بار در روز این قرص در هر سال سود ببرند.
این دارو که به نام تجاری تروکاپ(Truqap) نیز شناخته می‌شود، توسط غول داروسازی بریتانیایی یعنی شرکت آسترازنکا(AstraZeneca) ساخته شده است و به کند کردن یا توقف پیشرفت سرطان کمک می‌کند، به این معنی که می‌تواند به برخی از بیماران کمک کند عمر طولانی‌تری داشته باشند. هلن نایت(Helen Knight)، مدیر ارزیابی دارویی NICE گفت: درمان‌هایی مانند «کاپیواسرتیب» برای افراد مبتلا به سرطان پیشرفته پستان ارزشمند است، چرا که نیاز به شیمی‌درمانی و عوارض جانبی مرتبط با آن را به تاخیر می‌اندازد.
نوع پیشرفته سرطان پستان دارای جهش‌های ژنتیکی خاصی است و در بافت پستان یا سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد. قرص «کاپیواسرتیب» با مسدود کردن عملکرد پروتئینی غیرطبیعی که به سلول‌های سرطانی می‌گوید تکثیر شوند، عمل می‌کند. نتایج یک کارآزمایی بالینی نشان داد که «کاپیواسرتیب» به همراه هورمون‌درمانی، مدت زمان قبل از بدتر شدن سرطان را در مقایسه با دارونما حدود ۴ ماه افزایش داد.
مؤسسه تحقیقات سرطان(ICR) در لندن از این اقدام که به دنبال دهه‌ها تحقیق توسط دانشمندان آن انجام شده است، استقبال کرد. کریستین هلین(Kristian Helin)، مدیر اجرایی ICR گفت: این دارو، درمان این بیماران مبتلا به شایع‌ترین نوع سرطان پیشرفته پستان را بهبود می‌بخشد. حدود نیمی از بیماران مبتلا به این نوع سرطان پستان دارای جهش در یک یا چند ژن هستند و «کاپیواسرتیب» برای این بیماران می‌تواند پیشرفت بیماری را متوقف کند. سازمان بهداشت ملی بریتانیا(NICE) می‌گوید ۴۰ هزار و ۱۹۲ نفر در سال ۲۰۲۰ در این کشور مبتلا به سرطان پستان تشخیص داده شدند که تقریباً ۱۵ درصد از آنها در هنگام تشخیص، به مراحل پیشرفته این بیماری مبتلا بوده‌اند.

دانشمندان آزمایشگاه جت پیشرانش ناسا در یک تحقیق جدید برای نخستین بار به بررسی میکروب‌هایی پرداخته‌اند که ممکن است با سرطان پستان مرتبط باشند. محققان با استفاده از تکنیک‌های حفاظت سیاره‌ای که از آلوده نشدن جهان‌های دیگر توسط فضاپیماهای ناسا اطمینان حاصل می‌کند، توانستند ارتباطی بین باکتری موجودت در مایع مجرای پستان و سرطان پستان پیدا کنند. از این روش تعیین توالی و تحلیل برای بررسی باکتری‌های موجود در اتاق‌های مونتاژ فضاپیما استفاده می‌شود. 
سیستم مجرای پستان حاوی غددی است که شیر و ماده‌ای موسوم به مایع آسپیره تولید و ترشح می‌کنند. محققان توانستند تفاوت‌هایی را بین باکتری مایع مجرایی زنان دارای تجربه سرطان پستان و باکتری موجود در افراد بدون تاریخچه سرطانی شناسایی کنند. 
محققان دریافتند که جامعه میکروب‌ها در مایع مجرایی از تفاوت چشمگیری بین دو گروه مورد بررسی برخوردار بودند. این مساله سپس با تکنیک پیشرفته توالی ژنوم بررسی شد که از آن نیز برای آزمایش باکتری‌ها در تاسیسات مونتاژ فضاپیمای ناسا استفاده می‌شود. 
در این تحقیق، دانشمندان ناسا با محققان سرطان در چند موسسه متفاوت همکاری کردند. اگرچه این تحقیق به نمایش ارتباط بین گونه‌های خاص باکتریایی و زنانی که تحت درمان سرطان پستان قرار گرفته بودند، پرداخته، اما دلیل تفاوت این اجتماع باکتریایی هنوز نامعلوم است. با اینحال، این نتایج جدید راه را برای پژوهش‌های بیشتر در مورد نقش میکروب‌ها در ایجاد یا جلوگیری از سرطان پستان هموار کرده است. تحقیقات دیگر نشان داده که میکروب‌ها با 16 درصد سرطان‌های بدخیم در جهان مرتبط هستند. این یافته‌ها در مجله Scientific Reports منتشر شده است.

بررسی محققان دانشگاه تگزاس در آستین نشان‌ داده است که مصرف منظم آسپرین می‌تواند عود سرطان‌ پستان در زنان چاق و دچار اضافه‌ وزن را به نصف کاهش دهد و طبق یافته‌های جدید، مصرف یک آسپرین در روز ممکن است بتواند سدی بر سر راه عود سرطان پستان شود. البته هر فردی ممکن است واکنش‌های مختلفی به دارودرمانی داشته باشد و باید قبل از شروع هر‌ نوع برنامه‌ دارویی از پزشک خود مشاوره بگیرد. در واقع تغذیه مناسب و ورزش منظم نیز از مواردی مهمی است که در پیشگیری از سرطان پستان باید به آن توجه شود. سرطان‌ پستان‌ پس‌ از سرطان ‌پوست، شایع‌ترین سرطان برای زنان در آمریکا است و تخمین زده می‌شود که تا پایان سال جاری میلادی بیش از 230 هزار مورد سرطان پستان تشخیص داده شود که بیش از 40 هزار نفر از این بیماران فوت می‌کنند.
محققان در تازه‌ترین یافته‌های خود مشاهده کرده‌اند تومورها در موش‌های مبتلا به سرطان‌پستان تهاجمی‌ که دوز پایین آسپرین روزانه مصرف می‌کردند، 47 درصد کوچک‌تر از گروه کنترل است. بررسی‌های محققان دانشگاه تگزاس در آستین نشان‌ داده است که مصرف منظم آسپرین می‌تواند عود سرطان‌ پستان در زنان چاق و دچار اضافه‌ وزن را به نصف کاهش دهد.
محققان برای این بررسی، تحقیق روی چگونگی تأثیر آسپرین بر سلول‌های انکوبه‌ شده‌ سرطان‌ پستان‌ در ظروف آزمایشگاهی و تومورهای سرطان ‌پستان در مدل‌های موشی را شروع کردند. دوز پایین آسپرین روزانه، رشد تومور را در مدل‌های موشی مبتلا به ‌سرطان‌ پستان به طور تقریب به نصف‌ رساند. محققان سلول‌های انکوبه‌شده‌ سرطان‌پستان را در انکوباتور در 96 ظرف جداگانه آزمایش کردند و هر‌یک را در‌ معرض دوزهای مختلف استیل سالیسیلیک اسید یا آسپرین قرار‌ دادند و دریافتند که آسپرین، بیشتر سلول‌های سرطان‌پستان را می‌کشد و سلول‌هایی که کشته نمی‌شوند نیز دیگر قادر به رشد نیستند.
آنها می‌گویند: سپس پنج موش مبتلا به‌ تومورهای سرطان‌پستان تهاجمی ‌را به‌ مدت 15 ‌روز تحت مصرف دوز روزانه‌ی آسپرین قرار‌دادند. دوز دریافتی آنها معادل 75 میلی‌گرم در انسان است (دوز پایین). در پایان این مدت، اندازه‌ تومور موش‌های درمان‌ شده با پنج موش مبتلا به سرطان تهاجمی ‌پستان که آسپرین دریافت نمی‌کردند، مقایسه‌ شد‌ و محققان دریافتند که تومورهای موش‌های دریافت‌کننده‌ آسپرین، 47 درصد کوچک‌تر از موش‌های درمان نشده با آسپرین بود. سپس به‌ مدت 10 ‌روز و قبل‌ از قرار‌دادن گروهی از موش‌های سالم در‌ معرض سلول‌های سرطان‌پستان، یک دوز روزانه‌ آسپرین را به آنها دادند. موش‌هایی که آسپرین دریافت‌ کرده بودند میزان بسیار پایین‌تری از رشد سرطان را در‌ مقایسه با گروه کنترل نشان‌ دادند. آسپرین موجب انسداد فعالیت خود تجدیدشوندگی سلول‌های سرطان‌ پستان می‌شود و در واقع آنها نمی‌توانند رشد کنند یا تقسیم شوند. محققان بر‌این باورند که دوز روزانه‌ آسپیرین ممکن‌ است یک راهکار پیشگیری مؤثر در‌ برابر سرطان ‌پستان باشد. نتبجه این پژوهش در Cancer Research unit Kansas Medical center منتشر شده است.

محققان اسپانیایی دانشگاه ناوارا معتقدند دنبال کردن رژیم مدیترانه‌ای که با مصرف روغن زیتون ناب اضافی همراه باشد، می‌تواند خطر سرطان پستان را در زنان کاهش دهد. محققان طی این پژوهش 4282 زن 60 تا 80 ساله را که در خطر بیماری‌های قلبی و عروقی قرار داشتند، مورد بررسی قرار دادند.
طی این پژوهش، محققان به بررسی تأثیر رژیم مدیترانه‌ای دارای روغن زیتون اضافی و رژیم مدیترانه‌ای دیگری که دارای دانه‌های روغنی نظیر آجیل بود پرداختند، همچنین تشویق زنان به پیروی از رژیم کم‌چرب را نیز مورد بررسی قرار دادند.
محققان پس از گذشت پنج سال از این تحقیق متوجه شدند که مصرف رژیم مدیترانه‌ای به همراه روغن زیتون اضافی کاهش 68 درصدی خطر ابتلا به سرطان بدخیم پستان را به دنبال دارد. این پژوهش در مجله JAMA Internal Med منتشر شده است.

پژوهشگران تورنتو و بریتیش کلمبیا در پژوهش های خود دریافته‌اند نرخ عود موضعی بیماران با خطر پایین لومینال زیرگروه مولکولی نوع‌Subtype A)A) که بدون رادیوتراپی پس‌ از لامپکتومی تاموکسیفن دریافت‌ کرده‌اند، تنها 1.3 درصد در 10 ‌سال است. توانایی رادیوتراپی‌ برای کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان پس‌ از جراحی حفظ پستان، مسلم و اثبات شده‌ است. اما برای بعضی زیرگروه‌ها، این فایده آنقدرکم است که از رادیوتراپی‌ اجتناب می‌شود.
محققان می گویند: گزارش‌های قبلی نشان‌ می‌دهد که بیماران دارای تومور زیرگروه نوع مولکولی ‌A لومینال که دریافت‌کننده‌ استروژن مثبت، دریافت‌کننده‌ پروژسترون‌ مثبت، دریافت‌کننده‌ عامل رشد اپیدرمال انسانی‌2‌(HER2) منفی، نرخ تکثیر پایین و درجه‌ تمایز هسته‌ای پایین تا متوسط تعریف می‌شوند، ممکن‌ است چنان خطر مبنایی پایینی برای کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان داشته باشند که رادیوتراپی ضرورتی نداشته باشد.
بر اساس یافته های این پژوهش، نرخ کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان ده ساله برای لومینال A درحد 5.2 درصد، برای لومینال ‌B ۱۰.۵ درصد و برای تومورهای با خطر بالا ۲۱.۳‌درصد بود. اثر متقابل بین زیرگروه نوع تومور و درمان قابل‌ توجه نبود. بیماران لومینال ‌A با مشخصه‌های بالینی خطر پایین (سن بالای ۶۰، مرحله‌ی‌T1، درجه‌ی ۱‌یا‌۲ هیستولوژی) نرخ رادیوتراپی‌ ده ساله‌ای برابر با ۱.۳درصد با تاموکسیفن تنها و ۵ درصد با تاموکسیفن به‌ اضافه‌ رادیوتراپی داشتند. نتیجه این پژوهش درN Engl J Med ، منتشر شده است.

یک آزمایش خونی تجربی ممکن است بزودی بتواند امکان عود مجدد سرطان پستان را چندین ماه پیش از قابل تشخیص شدن تومورها توسط اسکن، پیش‌بینی کند. دستاورد جدید محققان موسسه تحقیقات سرطان در لندن با تشخیص دی‌ان‌ای سرطان موجود در جریان خون کار می‌کند. اگرچه این آزمایش خون هنوز برای استفاده عمومی در دسترس قرار نگرفته و احتمالا تا چند سال آینده نیز به بازار نیاید، محققان امیدوارند که این دستاورد بتواند به اصلاح درمان‌های شخصی برای سرطان کمک کرده و حتی دانشمندان بتوانند راهی را برای درمان این بیماری پیدا کنند.
به گفته محققان، این نخستین پژوهشی است که نشان می‌دهد این آزمایش خون می‌تواند برای پیش‌بینی عود سرطان پستان مورد استفاده قرار بگیرد. دانشمندان از 55 بیمار سرطان پستان در مراحل اولیه بیماری، نمونه خون و تومور دریافت کردند. هر بیمار برای برداشتن سرطان، تحت شیمی‌درمانی و عمل جراحی قرار گرفته بود. آزمایش خون پس از عمل جراحی و هر شش ماه پس از آن از افراد دریافت می‌شد. 
این آزمایش از میان 15 زنی که سرطان در آن‌ها عود مجدد داشت، توانست آن را بطور دقیق در 12 نفر پیش‌بینی کند. این آزمایش همچنین سرطان را بطور میانگین حدود هشت ماه زودتر از قابل مشاهده شدن تومورها در اسکن‌های معمولی تشخیص داد. روش مذکور از آزمایشات دیجیتال واکنش زنجیره پلیمراز (dPCR) برای پیگیری جهش‌ها استفاده می‌کند و می‌تواند بر روی همه زیرگروه‌های سرطان پستان اعمال شود. به گفته محققان، اگرچه چالش‌های فنی معدودی در اجرایی کردن این فناوری وجود دارد، اما آزمایش dPCR به نسبت مقرون‌ بصرفه بوده و اطلاعاتی که ارائه می‌کند، می‌تواند تفاوت زیادی برای مبتلایان به سرطان پستان ایجاد کند.
سرطان پستان در 95 درصد موارد به صورت زودهنگام شناسایی می‌شود، اما دانستن اینکه درمان قادر به رفع همه نشانه‌های بیماری بوده یا خیر، از اهمیت بسیاری در جلوگیری از عود مجدد تومورها و انتشارشان در سایر نقاط بدن برخوردار است. این یافته‌ها در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

نتايج آناليز جديدي که به تازگي منتشر شده، نشان مي‌دهد در 20 سال گذشته، اثرات پيشگيرانه داروي سرطان پستان به نام تاموکسيفن ثابت مانده و ميزان اين سرطان را تا تقريبا يک‌سوم کاهش داده است. برآورد خطر ابتلا به سرطان پستان پس از 20 سال پيگيري ميان دريافت کنندگان تاموکسيفن 8 درصد بوده، در حالي که در گروه کنترل به 12 درصد رسيده است.
 محققان معتقدند، تاموکسيفن درماني تثبيت شده و موثر براي انواع خاصي از سرطان پستان است، اما شواهدي نيز در دست است که اثرات پيشگيرانه طولاني‌مدتي هم دارد، به‌طوريکه تا يک‌سوم کاهش در بروز آن ايجاد مي‌کند. در اين مطالعه، موسوم به مطالعه بين‌المللي مداخله‌اي سرطان پستان (IBIS-I)، که در آن خطرات و مزاياي مصرف طولاني‌مدت تاموکسيفن براي پيشگيري از سرطان پستان در افراد در معرض خطر بالا مورد ارزيابي قرار گرفته، 7 هزار و 154 زن 35 تا 70 سال قبل و بعد از سن يائسگي که اغلب آنها سابقه خانوادگي مثبت از نظر سرطان پستان دارند، بررسي شدند. در مطالعه IBIS-I زنان به‌طور تصادفي به دو گروه کنترل و دريافت کننده 20 ميلي‌گرم تاموکسيفن، تقسيم و هر روز به مدت 5 سال آن را مصرف کردند. سلامت افراد شرکت کننده پس از پايان دوره درمان با ميانگين 16 سال پيگيري پايش شد (حداکثر زمان دوره پيگيري، 22 سال بود). در آناليزهاي بيشتر مشخص شد 251 زن گروه تاموکسيفن و 350 زن گروه پلاسبو مبتلا به سرطان پستان شدند، يعني، تاموکسيفن باعث شد ميزان کاهش سرطان پستان در اين گروه به 29 درصد برسد. 
 خطر بروز سرطان پستان پس از 20 سال پيگيري در گروه تاموکسيفن 8 درصد و در گروه پلاسبو 12 درصد برآورد شد. البته منافع مصرف تاموکسيفن ميان زناني که درمان هورموني دريافت مي‌کردند، در طول 5 سال درمان با اين دارو، کاهش يافت. البته زنان دريافت کننده تاموکسيفن در معرض خطر ابتلا به سرطان اندومتر هم قرار داشتند. اين عارضه که اثر زيان‌آور تاموکسيفن است، 8/3 بار در گروه دارو نسبت به گروه کنترل، بيشتر ديده مي‌شد. البته اين افزايش در دوره پيگيري بيشتر نبود. محققان کاهشي در ميزان مرگ و مير بيماران تحت درمان با تاموکسيفن در اثر سرطان پستان مشاهده نکردند. مرگ در اثر ديگر عوامل نيز ميان دو گروه مشابه بود. 

محققان «کارآزمايي باليني سرکوب عملکرد تخمدان» (SOFT) (Suppression of Ovarian Function Trial) و همچنين برخي از متخصصان حاضر در «همايش سرطان پستان سن‌آنتونيو» (SABCS)، معتقدند، يافته‌هاي حاصل از اين کارآزمايي سبب تغيير شيوه‌ درمان کمکي در مراحل اوليه‌ سرطان پستان پيش از يائسگي خواهد شد. 
 در حالي که تاموکسيفن (Tamoxifen) مدت‌ها به عنوان درمان انتخابي سرطان پستان پيش از يائسگي قرار داشت، اطلاعات جديد حاکي از آن است که سرکوب عملکرد تخمدان به همراه درمان هورموني (Endocrine therapy)، فوايد قابل‌توجهي براي برخي از اين بيماران به همراه دارد. طبق گفته‌ دکتر هوپ روگو از دانشگاه سان‌فرانسيسکو کاليفرنيا در جلسه‌ مباحثه همايش سرطان پستان، نتايج اين کارآزمايي منجر به دستورالعمل درماني جديدي براي درمان کمکي سرطان پستانِ پيش از يائسگي در زناني که تست هورمون- گيرنده‌شان مثبت است، شده است. او سپس دو رويکرد درماني کلي را ترسيم کرد: «دسته‌اي از زنان غيريائسه که شيمي‌درماني نکرده‌اند و تومورهاي کوچک‌تري دارند، سرطان به گره‌هاي لنفاوي‌شان منتشر نشده و به طور کلي در مراحل اوليه بيماري قرار دارند، با تاموکسيفن به تنهايي به خوبي درمان مي‌شوند.»
 وي در ادامه افزود: «سرکوب تخمدان در زنان کمتر از 35 سال که در معرض خطر بالا قرار دارند، سبب کاهش قابل‌توجهي در ميزان عود سرطان پستان مي‌شود. اين کاهش، هنگامي که سرکوب تخمدان به رژيم اگزمستن (Exemestene)، در مقايسه با تاموکسيفن اضافه شود، به طور معناداري بيشتر است.» وي اظهار داشت: «البته بايد در هنگام تصميم‌گيري به ويژگي‌هاي متفاوت مربوط به سميت اين دو دارو توجه کرد.» دکتر روگو در مورد دسته‌ باقي‌مانده‌ زنان، يعني آنهايي که در معرض خطر ميانه قرار دارند، براي مثال افرادي که تومورهايشان کوچک است، اما سرطان به گره‌هاي لنفاوي‌شان انتشار پيدا کرده يا با وجود داشتن تومورهاي بزرگ، مراحل ابتدايي سرطان را سپري مي‌کنند، گفت: «در برخي از اين بيماران معقولانه اين است که از سرکوب تخمدان به همراه درمان هورموني و در عده‌اي ديگر از اين بيماران از تاموکسيفن به تنهايي استفاده شود.»
 دکتر پرودنس فرانسيس، از مرکز سرطان پيتر مک‌کالوم در ملبورن استراليا آخرين يافته‌هاي حاصل از SOFT را در همايش سرطان پستان سن‌آنتونيوارائه داد. اين يافته‌هاي جديد، اطلاعات قبلي را که شامل تحليل مشترک نتايج SOFT و کارآزمايي بررسي اثر تاموکسيفن و اگزمستن (TEXT) بود، تکميل مي‌کنند.محققان SOFT ليستي از 3066 زن مبتلا به سرطان پستان پيش از يائسگي تهيه کرده و به طور تصادفي آنها را در سه گروه قرار دادند. گروهي از آنها را به مدت 5 سال تنها تحت درمان تاموکسيفن، گروه ديگر را در کنار رژيم تاموکسيفن، تحت سرکوب تخمدان و گروه آخر را در کنار رژيم اگزمستن (Aromasin) تحت سرکوب تخمدان قرار دادند. لازم به ذکر است که قريب به نيمي از اين بيماران پس از عمل جراحي، تحت شيمي‌درماني قرار گرفته بودند. ميانه‌ مدت پيگيري بيماران، 6/5 سال بود و نقطه پاياني اوليه تحقيق، پس از رهايي بيماران از بيماري در نظر گرفته شد. در اکثر اين بيماران، سرکوب تخمدان از طريق تزريق ماهانه‌ تريپتورلين (Triptorelin) انجام شد، اما برخي از اين بيماران روش‌هاي دائمي‌ همچون جراحي (برداشتن هر دو تخمدان) و اشعه‌دهي به تخمدان‌ها را انتخاب کردند. روي هم‌رفته، تفاوت معناداري در عود سرطان پستان بين سه گروه مختلف درماني وجود نداشت، اگرچه تفاوت بزرگي در برخي از زيرگروه‌هاي بيماران ديده شد. 
 دکتر فرانسيس، ارائه دهنده‌ آخرين نتايج حاصل از SOFT در همايش سرطان پستان سن آنتونيو، بيان کرد: «قابل‌توجه‌ترين اثر در زنان جوان‌تر (کمتر از 35 سال سن) که قريب به 94 درصد از افراد اين زيرگروهِ 350 نفره (5/11 درصد کل جمعيت) تحت شيمي‌درماني قرار گرفته‌ بودند، مشاهده شد.» وي افزود: «در گروه زنان کمتر از 35 سال، بعد از درمان به مدت 5 سال، نرخ رهايي از سرطان پستان در افرادي که تنها تاموکسيفن دريافت کرده بودند، 7/66 درصد، افرادي که به همراه دريافت تاموکسيفن تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند، 9/78 درصد و افرادي که به همراه دريافت اگزمستن تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند، 4/83 درصد بود.» دکتر فرانسيس اين نتايج را به شکل ديگري نيز بيان کرد: «از هر سه نفري که تحت درمان با تاموکسيفن قرار داشت، يک نفر پس از 5 سال دچار عود سرطان پستان شد که اين آمار براي افراد تحت درمان ترکيبي با اگزمستن و سرکوب تخمدان، به يک نفر از هر شش نفر کاهش پيدا کرد.»
 همچنين در زيرگروه ديگري شامل 1084 زن که پس از شيمي‌درماني عملکرد تخمدان‌هايشان متوقف نشده بود، نتايج قابل‌توجهي به دست آمد. دکتر فرانسيس راجع به اين زيرگروه که ميانهي سنشان 40 سال بود، اظهار داشت: «در اين زيرگروه، بعد از درمان به مدت 5 سال، نرخ رهايي از سرطان پستان در افرادي که تنها تاموکسيفن دريافت کرده بودند، 78 درصد، در افرادي که به همراه دريافت تاموکسيفن تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند، 5/82 درصد و افرادي که به همراه دريافت اگزمستن، تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند 7/85 درصد بود.» دکتر فرانسيس اين نتايج را هم به شکل ديگري بيان کرد: «درمان ترکيبي با تاموکسيفن و سرکوب تخمدان نسبت به استفاده از تاموکسيفن به تنهايي، سبب کاهش 22 درصدي در ميزان خطر نسبي عود سرطان شد، در حالي‌که اين عدد براي درمان ترکيبي با اگزمستن و سرکوب تخمدان حاکي از 35 درصد کاهش است.»
 وي افزود: «ميزان بهبودي مطلق، به ترتيب براي اين دو درمان، 5/4 و 7/7 درصد بود. اين امر به اين معني است که در مقايسه با استفاده از تاموکسيفن به تنهايي، استفاده از درمان ترکيبي اگزمستن و سرکوب تخمدان سبب مي‌شود از هر 100 نفر، 7 يا 8 نفر پس از درمان به مدت 5 سال کمتر دچار عود سرطان شوند.» دکتر فرانسيس اضافه کرد: «در مقابل، در زيرگروهي از زنان شامل 949 نفر که شيمي‌درماني نشده بودند، درمان ترکيبي سرکوب تخمدان، به علاوه درمان هورموني، نسبت به دريافت تنهاي تاموکسيفن سودي در بر نداشت. ميانه‌ سن اين زنان 46 سال و به سن يائسگي طبيعي نزديک‌تر بودند.» 
 وي همچنين تاکيد کرد، براي آن دسته از زنان جواني که مبتلا به سرطان پستانِ حساس به هورمون هستند، سرکوب تخمدان را توصيه مي‌کند. دکتر فرانسيس افزود: «در آن دسته از زناني که يائسه نيستند و مبتلا به سرطان پستان حساس به هورمون بوده و ريسک بالاي عود سرطان در آنها شيمي درماني را حتمي مي‌کند، پزشکان به جاي تاموکسيفن افزودن يک مهار کننده آروماتاز را به رژيم سرکوب تخمدان مطرح مي‌کنند.» اگرچه اين درمان مکمل ميزان سميت بيشتري را نيز متوجه بيمار مي‌کند.افزودن رژيم سرکوب تخمدان به هورمون‌درماني منجر به افزايش عوارض جانبي همچون علائم شبه‌يائسگي (گرگرفتگي و عرق‌کردن)، مشکلات عملکرد جنسي (کاهش ميل جنسي، خشکي واژن) و افسردگي (گزارش شده در 50 درصد موارد) مي‌شود. محققان همچنين متذکر شدند، اگزمستن نسبت به تاموکسيفن پس از اضافه شدن به رژيم سرکوب تخمدان منجر به عوارض جانبي بيشتري، از جمله مشکلات اسکلتي- عضلاني و کاهش تراکم استخواني مي‌شود. 

محققان آلماني فاز سوم آزمون باليني روي نانوداروي ضدسرطان پستان (ABRAXANE®) را با موفقيت انجام دادند. اين نانودارو مي‌تواند ابعاد تومور را کاهش دهد. اين آزمون باليني توسط کلينيک جپارسپتو آلمان روي 1200 بيمار انجام شده‌است. در اين آزمون که فاز سوم آزمون باليني اين دارو است، داوطلبين به‌صورت تصادفي انتخاب شده‌اند. اين آزمون نشان داد نرخ بهبود بيماران 9 درصد افزايش يافته، يعني از رقم 29درصد به 38 درصد رسيده است. 
 در اين روش، داروي شيمي‌درماني پاکليتاکسل به پروتئين آلبومين متصل شده و سپس به بيماران تزريق مي‌شود. اين در حالي است که در روش‌هاي معمول، پاکليتاکسل با حلال‌هاي مختلف ترکيب شده و وارد بدن بيمار مي‌شود. در اين روش، از اين دارو براي کاهش ابعاد تومور سرطان پستان استفاده مي‌شود. در واقع اين روش درماني يک روش کوچک کردن ابعاد تومور پيش از عمل جراحي است. مايکل اونتخ مي‌گويد: «فاز دوم اين آزمون باليني به شکلي طراحي شده بود که اثر داروي شيمي‌درماني متصل به پروتئين به‌صورت هفتگي با داروي پاکليتاکسل رايج مقايسه شود. نتايج نشان داد که داروي متصل به پروتئين اثربخشي بيشتري دارد.» 

پژوهشگران ایرلندی در تحقیقات خود دریافتند، زنانی که پیش از ابتلا به سرطان پستان بطور منظم از آسپیرین استفاده می‌کنند، نسبت به سایر زنان کمتر در معرض خطر مرگ در اثر این بیماری قرار دارند. محققان انجمن سرطان ایرلند، اثربخشی آسپیرین در پیشگیری از ابتلا به سرطان پستان و کاهش نرخ مرگ و میر در بین مبتلایان را مورد بررسی قرار دادند. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، مصرف منظم آسپیرین با جلوگیری از انتشار سرطان به غدد لنفاوی، به کاهش میزان مرگ و میر در بین مبتلایان به سرطان پستان کمک می کند. 
 در این پژوهش اطلاعات 2796 زن مبتلا به سرطان پستان در مراحل اول تا سوم بیماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ غدد لنفاوی زنانی که در سال‌های پیش ‌از تشخیص سرطان، بطور منظم آسپیرین مصرف کرده بودند، به ‌طور قابل ‌توجهی کمتر از سایر زنان درگیر سرطان شده بودند. 
 این پژوهش از نتایج دو پژوهش قبلی حمایت می‌کند؛ نخستین تحقیق نقش مصرف آسپرین در کاهش خط متاستاز شدن و مرگ در اثر بیماری سرطان را نشان می‌دهد و دومین تحقیق نیز نقش مصرف آسپرین در کاهش احتمال گسترش سرطان به بخش‌های دیگر در مدل‌های زنده سرطان پستان را نشان می‌دهد. البته محققان هشدار می‌دهند که این نتایج به معنای تأیید استفاده از آسپرین بعنوان اقدام احتیاطی برای پیشگیری از سرطان پستان نیست و این نتایج به تحقیقات تکمیلی نیاز دارد. نتایج این تحقیق در مجله Cancer Reseach منتشر شد.  

مطالعه محققان آمریکایی نشان می دهد،خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی که بطور مرتب گوشت قرمز مصرف می کنند، بیشتر است. محققان آمریکایی در این مطالعه 88 هزار و 803 زن 26 تا 45 ساله را برای مدت 20 سال از سال 1991 تا 2011 مورد ارزیابی قرار دادند. این مطالعه نشان می دهد، خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی که روزی یک وعده و نیم گوشت قرمز مصرف می کردند در مقایسه با افرادی که اصلا و یا به مقدار بسیار کم گوشت قرمز استفاده می کردند 22 درصد بیشتر بود.
در این مطالعه یک وعده گوشت قرمز 55 گرم در نظر گرفته شده است که تقریبا برابر با یک تکه کوچک استیک یا چند برش ژامبون است. محققان همچنین متوجه شدند که مصرف هر وعده اضافی گوشت قرمز در روز خطر ابتلای زنان به سرطان سینه را 13 درصد افزایش می دهد. به گفته محققان، مصرف گوشت مرغ، ماهی، حبوبات و سبزیجات به جای گوشت قرمز در یک وعده غذایی می تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنان 25 درصد کاهش دهد.
کارشناسان معتقدند که چربی اشباع شده موجود در گوشت قرمز موجب افزایش سطح کلسترول و به نوبه خود موجب تولید هورمون استروژن می شود که با ابتلا به سرطان سینه ارتباط دارد. دکتر مریم فروید (Maryam Farvid) از دانشکده بهداشت عمومی هاروارد در بوستون که ریاست این مطالعه را بر عهده داشت، می گوید: این مطالعه نشان داد که مصرف گوشت قرمز در اوایل بلوغ عامل خطر سازی برای ابتلا به سرطان سینه است. سرطان سینه شایع ترین بیماری در زنان به شمار می رود و مطالعات نشان می دهد که شیوه زندگی، چاقی، سیگار کشیدن و ورزش نکردن خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد. این مطالعه در مجله British Medical Journal چاپ شده است.

برگزار کننده: مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
زمان برگزاری: ۶ الی ۸ اسفند ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵ آذر ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تهران، تالار ابن سینا دانشکده پزشکی شهید بهشتی

سایت همایش

محققان سوئیسی نانومیله‌هایی از جنس طلا طراحی و روشی برای تولید انبوه آن ارائه کردند. نانوذرات کاربردهای زیادی در پزشکی دارند؛ این مواد می‌توانند برای تشخیص بیماری و یا به‌ عنوان حامل دارو برای از بین بردن تومورهای سرطانی استفاده شوند. اخیرا پژوهشگران سوئیسی ETH نانوذراتی ساختند که می‌تواند برای درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد. این گروه تحقیقاتی از قدرت نفوذ پرتوهای مادون قرمز برای این کار استفاده کردند؛ آنها نانوذرات خود را به‌ گونه‌ای طراحی کردند که درصورت تابش پرتوهای مادون قرمز به بدن شروع به نوسان کرده و این نوسان گرما ایجاد می‌کند و گرمای تولید شده برای از بین بردن تومور سرطانی استفاده می‌شود.
طلا یکی از عناصر رایج برای تولید نانوذرات مورد استفاده در پزشکی است، زیرا این ماده تاثیر غیرمعمولی بر بدن نداشته و آغازگر واکنش‌های ناخواسته و غیرمطلوب در بدن نیست. نانوذرات کروی طلا هیچ خاصیت پلاسمونیکی ندارند، بنابراین باید آنها را به‌ صورت میله‌ای یا هسته‌ای‌ پوسته‌ای تولید کرد. این ساختارها می‌توانند پرتوهای مادون قرمز را جذب کرده و در اثر پدیده پلاسمونیک گرما تولید کنند. تولید انبوه این نانومیله‌ها و نانوپوسته‌ها کاری پیچیده و پرهزینه است.
این گروه تحقیقاتی با یک ترفند ساده موفق به تولید انبوه این ساختارها شدند. آنها سطح نانوذرات کروی طلا را با اکسید سیلیکون پوشش داده و با این کار این نانوذرات را به‌ صورت کروی به یکدیگر متصل کردند. این ساختار میله‌ای تولید شده یک ویژگی منحصربفرد دارد؛ در هنگام گرم شدن، این نانوذرات تغییر شکل نمی‌دهند. نانومیله‌هایی که پیش از این برای درمان سرطان استفاده می‌شد، در هنگام گرم شدن تغییر شکل می‌داد که این کار اثربخشی دارو را کاهش می‌دهد.
این گروه، نانومیله‌های تولید شده را برای از بین بردن سلول‌های سرطان پستان مورد آزمایش قرار دادند. نتایج نشان داد که سلول‌های سرطان در اثر گرمای حاصل از اثر پلاسمونیک نانومیله‌های طلا از بین رفتند. این گروه برای رساندن نانومیله‌های طلا به محل تومور از ذرات اکسید آهن سوپرپارامغناطیس استفاده کردند. آنها با استفاده از میدان مغناطیسی نانوذرات متصل به اکسید آهن را به محل تومور هدایت کرده و در آنجا آنها را متجمع کردند. هرچند تست‌های آزمایشگاهی این روش درمانی مثبت بوده است، اما هنوز سوالات زیادی برای رسیدن به مرحله تست بالینی باقی مانده است که باید پاسخ داده شود.

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان فنلاندی نشان می‌دهد، مادرانی که صاحب 10 فرزند یا بیشتر هستند، با کاهش چشمگیر خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان بویژه سرطان پستان روبرو هستند. در این مطالعه محققان دانشگاه هلسینکی 5000 زن فنلانی را که پیش از سال 2010 بیش از 10 بار زایمان کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند. در طول یک دوره 30 ساله، تنها 656 مورد ابتلا به سرطان در بین این زنان گزارش شد که 200 مورد کمتر از میزان پیش‌بینی شده بر اساس نرخ سرطان در بین جمعیت عمومی فنلاند است. همچنین تعداد موارد جدید ابتلا به سرطان پستان و دیگر سرطان‌های زنان شامل تخمدان و آندومتر رحم حدود 50 درصد کمتر از زنان با تعداد زایمان کمتر از 10 فرزند است.
بررسی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد، زنانی که صاحب 10 فرزند یا بیشتر هستند، در هنگام نخستین زایمان پنج سال جوانتر از میانگین سنی مادران فنلاندی بودند. محققان معتقدند که باردار شدن در سنین جوانی به محافظت از بدن در برابر سرطان پستان کمک می‌کند. در این مطالعه همچنین ارتباط بین داشتن 10 فرزند و کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست و افزایش خطر سرطان تیروئید گزارش شد. 

دانشمندان آمریکایی در گامی جدید، دست به ساخت یک آزمایش تنفسی به منظور بررسی سرطان پستان زده‌اند. پژوهشها نشان داده که این فناوری از دقت برابر با پرتوهای ایکس پستان برخوردار است که بطور رایج در بیمارستانها مورد استفاده است. دستگاه BreathLink در کمتر از 10 دقیقه می‌توان بیماری را تشخیص داده و سازندگان آن بر این باورند که می‌تواند نیاز به روش ناراحت‌کننده ماموگرافی را کاهش دهد. همچنین این دستگاه می‌تواند به زنان بیشتری که به دلیل خجالت‌زدگی، آزمایش سرطان پستان را انجام نمی‌دادند، اجازه خواهد داد تا با راحتی اقدام کنند و جان افراد زیادی نجات داده شود.
با این روش دیگر زنان در زمان آزمایش در معرض تابش قرار نخواهند گرفت. سرطان پستان دومین سرطان کشنده در میان زنان پس از سرطان ریه بوده و ماهانه تقریبا جان 1000 انسان را می‌گیرد. این در حالیست که تعداد زنانی که سه سال یکبار ماموگرافی را انجام می‌دهند، کاهش یافته است. دلیل آن، نگرانی در این مورد است که تصاویر پرتو ایکس از پستان نمی‌تواند سرطانهای خطرناک را از نمونه‌های با رشد بسیار کند و کمتر خطرناک تشخیص دهد.
دستگاه BreathLink در حال حاضر در اروپا در دسترس قرار گرفته است. برای استفاده از آن، فرد باید برای دو دقیقه در یک تحلیلگر تنفسی نفس بکشد. این هوا به دستگاهی که سطوح مواد شیمیایی را بررسی می‌کند، خورانده می‌شود. نتایج بدست آمده توسط یک رایانه نحلیل خواهد شد که تعیین می‌کند آیا الگوی شیمیایی نشانه سرطان پستان است یا خیر.
پژوهش منتشر شده در مجله PLoS ONE نشان داده که دقت این روش حداقل به اندازه ماموگرافی است. دکتر مایکل فیلیپس، استاد پزشکی دانشکده پزشکی نیویورک و طراح این آزمایش تنفس گفت: ما می‌دانیم که در صورت منفی بودن نتیجه این آزمایش، بیش از 99.9 درصد احتمال عدم ابتلای فرد به سرطان پستان هست. دکتر فیلیپس که این دستگاه در شرکت وی موسوم به Menssana Research تولید شده، افزود: این مسئله بسیار مهم است چرا که در هر برنامه غربالگری، اکثریت قریب به اتفاق زنانی که آزمایش می‌دهند، سرطان ندارند. این امر بدان معنی است که تعداد زیادی از زنان نیازی به انجام ماموگرافی غیرضروری نخواهند داشت. اگرچه دقت لازم برای تشخیص دقیق بیماری پائین بوده و بیماران با آزمایش تنفسی مثبت باید ماموگرافی شوند. همچنین به گفته دکتر فیلیپس، پژوهشهای بیشتر پیش از قرار دادن این روش به عنوان اولین گزینه برای غربالگری سرطان پستان مورد نیاز است. 

مطالعه‌اي به قدمت 25 سال از کانادا نشان مي‌دهد که انجام سالانه ماموگرافي در کاهش ميزان مرگ و مير ناشي از سرطان پستان تاثيري ندارد و تنها به همان اندازه موثر است که معاينه باليني به تنهايي اثر دارد. در اين مطالعه که نزديک به 90 هزار زن 40 تا 59 سال وارد شده‌اند، جديدترين مطالعه‌اي است که به سوالاتي در مورد ارزش ماموگرافي روتين پاسخ مي‌دهد. در بعضي بيماران تشخيص زودرس بيماري بدان معنا نيست که بيماري کاملا درمان مي‌شود و در بعضي ديگر حتي اگرسرطان در مراحل بالاتر هم تشخيص داده شود، باز درمان موثر خواهد بود. اما يافته‌هاي جديد حاکي از آن است که پايه و اساس غربالگري بوسيله ماموگرافي بايد هرچه سريعتر توسط سياست‌گزاران مورد تجديدنظر قرار گيرد. در اين مطالعه، به مدت 5 سال، نيمي از زنان ماموگرافي سالانه شده و همراه با آن، سالانه معاينه فيزيکي پستان نيز در مورد آنها انجام شد. نيمي ديگر از زنان به عنوان گروه کنترل تنها تحت معاينه فيزيکي پستان و مراقبت معمول قرار گرفتند. پس از 20 سال، 500 بيمار مبتلا به سرطان پستان در گروه ماموگرافي و 505 نفر در گروه کنترل در اثر سرطان پستان فوت کردند که اختلاف معني‌داري نداشتند. از اين‌رو مي‌توان نتيجه‌گيري کرد که ماموگرافي در کاهش مرگ و مير ناشي از سرطان پستان تاثيري بيشتر از معاينه فيزيکي به تنهايي ندارد.

بیماران مبتلا به سرطان سینه که میزان ویتامین دی خونشان بالا است بیشتر از بقیه عمر می کنند. محققان دانشکده علوم پزشکی دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا می گویند: سطح بالای ویتامین دی در خون بدن این افراد، طول عمر بیماران سرطانی را دو برابر می کند. دکتر سردیک گارلند و همکارانش در دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو با انجام مطالعه ای سطح ویتامین دی بدن چهار هزار و 443 بیمار مبتلا به سرطان سینه را بررسی کردند و آنها را مدت طولانی تحت مطالعه قرار دادند.
محققان خاطر نشان کردند: متابولیت های ویتامین دی با فعال کردن پروتئینی عمل می کند که مانع تقسیم سلولی می شود و در شرایط حضور این ویتامین گیرنده های موجود بر روی سلول های سرطانی نمی توانند تکثیر شوند. محققان متوجه شدند: افرادی که میزان ویتامین دی خونشان بالاتر از 30 نانوگرم در میلی لیتر بود نسبت به آنانی که ویتامین دی خونشان 17 نانوگرم در میلی لیتر بود، دو برابر بیشتر عمر می کردند. محققان معتقدند که با بالا نگاه داشتن میزان ویتامین دی خون بدن زنان مبتلا به سرطان سینه می توان طول عمر آنان را تا دو برابر افزایش داد.

محققان متوجه شده اند که با غیرفعال کردن ژنی که موجب تولید پروتیین میوفرلین (Myoferlin) می شود،از گسترش بیماری سرطان سینه جلوگیری می شود. میوفرلین پروتیینی که به تازگی ارتباط آن با ابتلا به سرطان کشف شده است، موجب تغییر شکل سلول های سرطانی سینه به نوعی می شود که آنها را قادر می سازد تا از تومور خارج شده و محل های جدیدی را مبتلا کنند. محققان دانشگاه ایالتی اوهایو در آمریکا با انجام مطالعه ای بر روی موش ها متوجه شدند: زمانی که آنها سلول های سرطان سینه را به موش هایی پیوند زدند که ژن تولید کننده میوفرلین در آنها از فعالیت انداخته شده بود سلول های سرطانی نمی توانستند به نوعی تبدیل شوند که گسترش یابند.  
در این مطالعه محققان به دو اثر اصلی کاهش توانایی سلول های سرطانی به تولید میوفرلین پی بردند. اول اینکه به نظر می رسد بدون میوفرلین بسیاری از ژن هایی که به گسترش سلول های سرطانی کمک می کنند فعال نمی شوند و در نتیجه سلول های سرطانی در محل اولیه خود باقی می مانند. دیگر این که بدون میوفرلین سلول های سرطانی نمی توانند خواص مکانیکی را که موجب حرکت و تهاجم آنها به محل های دیگر می شود فعال سازند و در عوض آنها در تومور اولیه باقی می مانند. این مطالعه در مجله اینترنتی PLOS ONE منتشر شده است.

تحقیقات اخیر دانشمندان انگلیسی نشان می دهد زنان سفید پوست بیشتر از زنان سیاه پوست و آسیایی به سرطان سینه مبتلا می شوند. زنان سفید پوست تمایل بیشتری به مصرف الکل دارند و کمتر نوزادان خود را با شیر مادر تغذیه می کنند. به گفته دانشمندان این عوامل سبب می شود آنها بیشتر از سیاه پوستان و زردپوستان در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار داشته باشند. این بررسی که به طور مشترک توسط دانشمندان دانشگاه آکسفورد و آکسفورد ان اچ اس تراست انجام شد، نشان می دهد شیوه زندگی عامل خطرسازی است که در ابتلا به سرطان سینه به آن توجه نمی شود. در حالی که شیوه زندگی متفاوت زنان متعلق به گروه های مختلف قومی در ابتلای آن ها به سرطان سینه موثر است.
دانشمندان در این تحقیق، شیوه زندگی و اطلاعات پزشکی بیش از یک میلیون زن انگلیسی 50 تا 64 ساله را بررسی کردند و دریافتند آن چه این زنان را پس از معیار قومیت از هم متمایز می کند، بهداشت زندگی است. به گفته محققان گرایش زنان سفید پوست به الکل بیشتر از سیاه پوستان و آسیایی ها است. نتایج این تحقیق که در نشریه (British Journal of Cancer) منتشر شده است، نشان می دهد سه چهارم زنان آسیایی تبار الکل مصرف نمی کنند و 38 درصد زنان سیاه پوست اصلا الکل نمی نوشند. در حالی که این آمار در میان زنان سفید پوست تنها 23 درصد است.
به گفته محققان، شیر دادن به نوزاد نیز سبب کاهش ابتلا به سرطان سینه می شود. تحقیقات نشان داده است، تنها دو سوم زنان سفید پوست به فرزندان خود شیر می دهند در حالی که در میان زنان سیاه پوست این آمار به 83 درصد و در میان زنان آسیایی به 85 درصد می رسد. دانشمندان همچنین بدون در نظر گرفتن این دو عامل، موارد ابتلا به سرطان را بررسی کردند و دریافتند بدون در نظر گرفتن این دو عامل، تقریبا موارد ابتلا به سرطان در سراسر دنیا (سفیدپوست، سیاه پوست و زرد پوست) مشابه است.

مصرف داروهای فشار خون ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان شوند. تحقیق جدیدی نشان می‌دهد احتمال خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی که به مدت یک دهه یا بیشتر از یک نوع رایج داروهای فشار خون استفاده کنند، بیش از دو برابر سایر زنان است.
به گفته محققان، هنوز صحت یافته‌های این تحقیق به طور کامل اثبات نشده است و پیش از ایجاد هر نوع تغییر در نحوه تجویز داروها، این تحقیق باید بر روی سایر گروه‌های زنان نیز انجام شود. دکتر کریستوفرلی، محقق ارشد این پژوهش در مرکز تحقیقات سرطان هاچینسون در سیاتل اعلام کرد: انتظار نداریم نتایج این تحقیق تغییر خاصی در روش‌های بالینی فعلی ایجاد کند. وی افزود: مهمترین نکته این است که افراد فشار خون خود را به بهترین شکل ممکن کنترل کنند. اغلب افراد مبتلا به فشار خون ناچار به استفاده از چندین دارو در دوزهای مختلف برای یافتن رژیم درمانی سازگار با بدنشان هستند.

رژیم غذایی سرشار از گوجه فرنگی به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان یائسه کمک می‌کند. تحقیقات جدید نشان داده است رژیم غذایی حاوی گوجه فرنگی موجب افزایش میزان هورمون‌های تنظیم کننده متابولیسم چربی و قند در بدن می‌شود. تاثیرات مثبت گوجه فرنگی بر این هورمون‌ها به ویژه در زنان یائسه به دلیل افزایش شاخص توده بدنی و خطر سرطان پستان مفید است.
در آخرین تحقیقات، تاثیرات رژیم غذایی غنی از گوجه فرنگی و سویا بر روی 70 زن یائسه مورد بررسی قرار گرفت. در اولین آزمایش زنان یائسه به مدت 10 هفته محصولات گوجه فرنگی حاوی 25 میلی گرم لیکوپن مصرف کردند. در آزمایش دوم 40 گرم سویا به مدت 10هفته مصرف کردند. البته قبل از اجرای هر دو آزمایش، زنان به مدت دو هفته هیچ یک از محصولات حاوی گوجه فرنگی و سویا را استفاده نکرده بودند.
نتایج نشان داد: میزان آدیپونکتین، هورمون تنظیم کننده چربی و قند خون بعد از رژیم غذایی حاوی گوجه فرنگی 9 درصد افزایش یافته بود. دکتر آدانا لیانوس، سرپرست این تحقیق و استادیار اپیدمیولوژی از دانشگاه راتگرز اظهار کرد: تاثیرات مصرف گوجه فرنگی حتی برای مدت کوتاه در نتایج تحقیق ما آشکار است. خوردن میوه و سبزیجات سرشار از مواد مغذی ضروری، ویتامین‌ها، مواد معدنی و مواد شیمیایی گیاهی مانند لیکوپن مزایای قابل توجهی دارد. مصرف منظم روزانه میوه‌ها و سبزیجات در پیشگیری از سرطان پستان در افراد در معرض خطر موثر است. نتایج این تحقیق در نشریه غدد درون‌ریز بالینی و متابولیسم منتشر شده است.

محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) موفق به تولید نانودارویی از نانوذرات آهن حامل داروی شیمی‌درمانی شدند. سرطان پستان «منفی سه‌گانه»، نوع بسیار بدخیم انواع سرطان پستان محسوب می‌شود که درمان آن دشوار است. با استفاده از داروی شیمی‌درمانی می‌توان این نوع تومورها را تا حدی کوچک‌ کرد، اما در بسیاری از بیماران تومور مجددا رشد کرده و نسبت به داروی شیمی‌درمانی مقاومت پیدا می‌کند. برای حل این مشکل، محققان دارویی ساخته‌اند که در ساختار آن از نانوذرات حامل دروکسوبین و رشته‌های کوتاه از آران‌ای استفاده شده‌ است. این رشته آران‌ای می‌تواند یکی از ژن‌های تومور را که مسؤول ایجاد مقاومت در برابر دارو است، خاموش کند. با این کار تومور مقاومت خود را نسبت به دارو از دست داده و با استفاده از داروی شیمی‌درمانی می‌توان آن را از بین برد. دیوید کوچ از محققان این پروژه می‌گوید: با این روش می‌توان دوز مصرفی دارو را به شدت کاهش داد، زیرا شما می‌توانید مطمئن باشید که به تمام سلول‌های سرطانی دارو می‌رسد و هر یک از این سلول‌ها به مقدار لازم دارو دریافت می‌کنند.
این گروه، در مقاله‌ای که در نشریه ACS Nano به چاپ رساندند، نشان دادند که نانوداروی آنها می‌تواند تومور منفی سه‌گانه را در موش‌ها تا مقدار زیادی کوچک کند. از سوی دیگر از این نانوذرات با تغییراتی، می‌توان برای درمان سرطان‌های مختلف استفاده کرد. گیرنده استروژن، گیرنده پروژسترون و Her2 سه ماده‌ای هستند که بعنوان برچسب برای شناسایی سلول‌های سرطانی استفاده می‌شوند. اما تومور منفی سه‌گانه اجازه اتصال این ترکیبات را به خود نمی‌دهد. محققان با استفاده از این نانودارو موفق به اتصال این برچسب‌ها به سلول‌های سرطانی شدند. با این کار می‌توان نرخ زنده ماندن را در سرطان پستان افزایش داد. هاموند از محققان این پروژه می‌گوید: این که می‌توان مقدار کمی دارو را به طور اختصاصی به تومور رساند، موجب می‌شود این روش بسیار کاراتر از روش‌های رایج باشد. هاموند امیدوار است که بتوانند با استفاده از این نانوذرات جدید و پروتئین ویژه‌ای که در سطح سرطان پستان است، این بیماری را از بین ببرند. این نانودارو از سه بخش تشکیل شده‌ است؛ هسته اصلی که نانوذره آهن است، یک رشته آران‌ای که روی نانوذره را پوشانده و یک لایه بیرونی که عمل حفاظت از نانودارو را بر عهده دارد.

تحقیقات جدید پژوهشگران نشان می‌دهد: ایروبیک باعث افزایش تراکم استخوان در نجات یافتگان از سرطان پستان می‌شود! نتایج یک تحقیق جدید در آمریکا نشان می‌دهد: تمرینات ایروبیک و قدرتی به کاهش از دست دادن تراکم استخوان و خطر شکستگی در نجات یافتگان از سرطان پستان کمک می‌کند. از دست دادن تراکم استخوان مشکلی جدی در نجات یافتگان از سرطان پستان است. درمان با مهارکننده‌های آروماتاز باعث جلوگیری از تولید استروژن (هورمونی که موجب رشد بسیاری از سرطان پستان است) می‌شود. ولی این هورمن برای تشکیل استخوان ها مورد نیاز است. به گفته پژوهشگران شیمی درمانی موجب یائسگی زودرس می‌شود، در نتیجه سطح استروژن پایین آمده و پوکی استخوان در این بیماران بروز می کند.
در این پژوهش 12 ماهه که شامل نجات یافتگان از سرطان پستانی بود و به تازگی مراحل درمانی آنها اتمام رسیده بود، حدود نیمی از آنها در یک برنامه ورزشی هوازی مقاومتی، سه بار در هفته در مرکز تناسب اندام ورزش کردند. زنان دیگر نیز به گروه کنترل اختصاص داده شده و با توجه به توصیه های معمول 30 دقیقه ورزش با شدت متوسط در بیشتر روزهای هفته انجام دادند. نتایج تحقیقات نشان داد: زنان در گروه مداخله استقامت فیزیکی بیشتر، توده عضلانی بیشتر و توده چربی کمتر از گروه شاهد داشتند. بنا بر نتایج این پژوهش، ورزش روزانه قدرت عضلانی، تعادل، کیفیت زندگی، خلق و خوی، توانایی عملکردی و وضعیت قلبی عروقی را بهبود بخشیده و به کاهش خطر از دست رفتن تراکم استخوان نیز کمک می‌کند.

سازمان غذا و داروي آمريکا تاييد پرتوزوماب (pertuzumab) با نام تجاري پرژتا (Perjeta) را به عنوان بخشي از رژيم درماني کامل براي مبتلايان به مراحل اوليه بدخيمي پستان پيش از اقدام به جراحي تسهيل کرد. پرژتا اولين داروي مورد تاييد FDA براي درمان همراه در رژيم درماني بدخيمي پستان است. اين دارو در سال 2012 براي درمان مبتلايان به مرحله پيشرفته يا مراحل انتهايي (متاستاتيک) بدخيمي پستان HER2 مثبت مورد تاييد قرار گرفت. در بدخيمي پستان HER2 مثبت، ميزان پروتئين HER2 که در رشد و بقاي سلول سرطاني نقش دارد افزايش مي‌يابد. کاربرد جديد پرژتا براي بيماران HER2 مثبت با پيشرفت موضعي يا در مراحل ابتدايي بدخيمي پستان (تومور بزرگ‌تر از 2 سانتي‌متر قطر يا همراه درگيري غدد لنفاوي) که در معرض خطر عود بدخيمي يا متاستاز آن هستند، کاربرد دارد. پرژتا در ترکيب با تراستوزوماب و ساير داروهاي شيمي‌درماني، قبل از جراحي و با توجه به رژيم درماني قبلي، در شيمي‌درماني پس از جراحي تجويز مي‌شود. پس از جراحي، بيماران بايد به دريافت تراستوزوماب ادامه دهند تا دوره يک ساله درمان کامل شود.

یک تیم بین المللی از محققان به سرپرستی محققان دانشگاه ملبورن موفق به شناسایی جهش های نادر در ژن RINT1 شده اند که خطر ابتلا به سرطان پستان و دیگر سرطان ها را بشدت افزایش می دهد. جهش در ژن RINT1 بسیار نادر است، اما به نظر می رسد که سایر ژن های مستعد ابتلا به سرطان سینه که تاکنون ناشناخته مانده‌اند، دارای خواص مشابهی باشند.
جهش های ژنتیکی نادر در این ژن در سه خانواده از مجموع 49 خانواده با سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پستان شناسایی شد. سپس محققان ارتباط بین جهش های RINT1 و خطر ابتلا به سرطان پستان را مورد ارزیابی قرار دادند که این مسأله منجر به شناسایی حاملان 23 ژن در نمونه‌های گرفته شده از یک هزار و 313 زن با نشانه های اولیه سرطان و شش ژن در یک هزار و 123 نمونه غیر مبتلا به سرطان شد.
بر این اساس، ارتباط معناداری بین جهش ها در ژن RINT1 و افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان با سابقه خانوادگی وجود دارد. پروفسور «ملیسا ساوتی» از محققان دپارتمان پاتولوژی دانشگاه ملبورن تأکید می‌کند: در حال حاضر تنها 35 درصد از خطر سابقه ژنتیکی ابتلا به سرطان پستان شناسایی شده اند و کشف این ژن جدید کمک بزرگی برای زنان دارای چند مورد سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پستان محسوب می‌شود. در ادامه تحقیقات، 684 زن مبتلا به سرطان با سابقه خانوادگی برای بررسی جهش‌های RINT1 و شش خانواده حامل جهش‌های ژن RINT1 مورد ارزیابی قرار می گیرند.

يك مطالعه كه به تازگي انجام شده است نشان مي دهد كه مصرف مكمل هاي معدني و مولتي ويتامين ها در پيشگيري و مقابله با سرطان پستان كمك مي كند.  مصرف مكمل هاي معدني و مولتي ويتامين ها نه تنها بدن را تقويت مي كند، بلكه براساس اين مطالعه كه در آمريكا انجام شده است به پيشگيري و مقابله با سرطان پستان در زنان يائسه كمك مي كند.
محققان آمريكايي در اين مطالعه ۱۶۱ هزار زن يائسه ۵۰ تا ۷۹ ساله را مدت هفت سال مورد بررسي قرار دادند. در اين مدت هفت هزار و ۷۲۸ زن به سرطان پستان مبتلا شدند. در اين مطالعه، از هر ده زن، چهار زن پيش از ابتلا به سرطان و در مدت بيماري هر روز مكمل مصرف مي كردند.
دانشمندان با در نظر گرفتن عوامل ديگري كه ممكن است سلامت فرد را تحت تاثير قرار دهد نظير مصرف سيگار، الكل، سن، وزن و فعاليت هاي فيزيكي به اين نتيجه رسيدند زناني كه مكمل مصرف مي كردند، بهتر توانستند با اين بيماري مقابله كنند. اين مطالعه نشان داد كه ميزان مرگ و مير زنان يائسه مبتلا به سرطان تهاجمي پستان كه مكمل هاي معدني و مولتي ويتامين مصرف مي كنند، نسبت به بيماراني كه مكمل مصرف نمي كنند ۳۰ درصد كمتر است. نتايج اين مطالعه در مجله آمريكايي Breast Cancer Research and Treatment منتشر شده است.

بر اساس پژوهشی که توسط انجمن سرطان آمریکا منتشر شده است، بزرگسالان با حداقل 150 دقیقه فعالیت با شدت متوسط یا 75 دقیقه فعالیت با شدت شدید در هر هفته، که ترجیحا در طول هفته به صورت متناوب انجام می‌شود، می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان کمک کنند. یک مطالعه بزرگ که نتایج آن اخیرا در مجله «اپیدمیولوژی سرطان، شاخص‌های زیستی و پیشگیری» منتشر شده است، پیاده روی با کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی که به سن یائسگی رسیده‌اند در ارتباط بود.
این یافته‌ها از شواهد ارتباط ورزش منظم با کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان خبر می دهد. علاوه بر این، نقش ورزش با فعالیت هر دو گیرنده استروژن سرطان، گیرنده استروژن مثبت و منفی، در ارتباط بود. محققان می‌گویند: در نزدیک به نیمی از زنان در این مطالعه، راه رفتن تنها فعالیت‌های تفریحی آنان بود و از این تعداد، آنهایی که 7 ساعت یا بیشتر در هفته راه می‌رفتند به میزان 14 درصد کمتر، در مقایسه با همتایان که تنها 3 ساعت یا کمتر از یک هفته راه می‌رفته‌اند، به سرطان پستان مبتلا شده‌اند.
به گفته این محققان، یافته‌ها همچنین نشان می‌دهد زنانی که فعالیت‌هایی مانند راه رفتن یا ورزش‌هایی دیگر با شدت بیشتر انجام داده‌اند، در مقایسه با زنانی که حداقل فعالیت را داشته‌اند، 25 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند. فعالیت‌هایی با شدت متوسط در سطح پیاده‌روی سریع، شنا و ورزش‌های هوازی مانند ایروبیک موجب فعالیت شدید سیستم قلبی عروقی، کاهش میزان کلسترول و کاهش خطر ابتلا به سرطان می‌شود.

به گفته محققان هلندی احتمال ابتلا به سرطان سینه و سرطان روده بزرگ در افراد مبتلا به دیابت نوع دو بیشتر بوده و خطر مرگ آنان نیز به دلیل ابتلا به این بیماری‌ها نسبت به سایر افراد بیشتر است. محققان برای انجام این تحقیق به بررسی 20 مطالعه پیشین که بین سال‌های 2007 تا 2013 بر روی حدود دو میلیون نفر انجام شده بود، پرداختند. نتایج این بررسی‌ها حاکی از آن است که خطر ابتلا به سرطان سینه در افراد مبتلا به دیابت نوع دو حدود 23 درصد بیشتر از دیگران بوده و احتمال مرگ آنان نیز نسبت به سایر افراد 38 درصد بیشتر است.
همچنین احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ در افراد مبتلا به دیابت نوع نسبت به سایر افراد 26 درصد بیشتر بوده و خطر مرگ آنان نیز در مقایسه با دیگران 30 درصد بیشتر است. به اعتقاد محققان نتایج این تحقیق تنها رابطه بین دیابت و افزایش خطر مرگ ناشی از سرطان سینه و سرطان روده بزرگ را نشان می‌دهد و این رابطه یک رابطه مستقیم نیست و باید تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گیرد. دیابت نوع دو که با اضافه وزن و کم‌تحرکی مرتبط است، بیماری شایعی در سراسر جهان است. میزان قند خون افراد مبتلا به دیابت نوع دو به دلیل عدم استفاده درست بدن از هورمون انسولین افزایش می‌یابد.

محققان دریافتند که برای دخترانی که کره بادام زمینی مصرف می‌کنند، خطر ابتلا به سرطان سینه در سنین بالاتر کاهش می‌یابد. تحقیقات پژوهشگران دانشگاه واشنگتن و دانشکده پزشکی هاروارد آمریکا نشان می‌دهد: دختران 9 الی 15 ساله‌ای که در طول زندگی خود به‌طور منظم کره بادام زمینی مصرف می‌کردند؛ 39 درصد در خطر کمتری برای ابتلا به بیماری خوش خیم سینه تا سن 30 سالگی قرار داشتند. بیماری‌های خوش خیم سینه غیر سرطانی هستند اما خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد.
طی این تحقیق، 9 هزار و 39 دختر را طی دو برهه زمانی 1996 تا 2001 و 2005 تا 2010 مورد بررسی قرار دادند. یافته‌ها نشان می‌داد افرای که دو بار در هفته کره بادام زمینی یا آجیل مصرف می‌کردند، در مقایسه با سایرین 39 درصد در خطر کمتری برای ابتلا به بیماری‌های خوش خیم سینه قرار داشتند. نتایج دیگر این پژوهش نشان می‌داد مصرف لوبیا، عدس، دانه‌های سویا و ذرت نیز از بروز این بیماری‌ها جلوگیری می‌کند. این پژوهش در مجله "Breast Cancer Research and Treatmenyt" منتشر شده است.

تصور بسیاری از افراد این است که آب موجود در درون بطری تازه‌تر و بهتر است، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد ماده شیمیایی اتیلن دی کلراید( EDCs) موجود در آب درون بطری موجب اختلال در غدد درون‌ریز بدن می‌شود. محققان با تجزیه و بررسی آب درون بطری وجود این ماده شیمیایی را شناسایی کردند که منجر به اختلال سیستم هورمونی و تولیدمثل می‌شود. محققان این تحقیق با بازبینی تحقیقات قبلی و بررسی 18 محصول دریافتند که این ماده شیمیایی موجب توقف فعالیت استروژن (آنتیاستروژیک) می‌شود و همچنین از فعالیت تاثیرات بیولوژیکی (ضدآندروژنی) جلوگیری می‌کند.
ترکیب EDCs ساخت بشر است و در بسیاری از موادپلاستیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج پیشین نشان داد قرار گرفتن در معرض این ماده خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد. یک نوع از این ماده شیمیایی به نام بسیفنول در محصولات پلاستیکی کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج این تحقیق در نشریه PLOS ONE منتشر شده‌ است.

محققان با قراردادن آنتی‌بادی‌های ضد سرطان درون یک نانوذره زیست‌سازگار، نه تنها موفق به از بین بردن تومورها شدند، بلکه احتمال بازگشت سرطان را نیز به حداقل رساندند. هرسپتین و کامپتوتسین دو عامل ضد سرطان بسیار قوی هستند که می‌توانند در درمان سرطان بسیار اثربخش باشند. هرسپتین یک آنتی‌بادی برای هدف قرار دادن فاکتور رشد در سرطان سینه است، بیمارانی که این آنتی‌بادی را دریافت می‌کنند، برای مدتی رشد تومور در آنها کند می‌شود، ولی بعد از مدتی تومور به رشد عادی خود ادامه می‌دهد که دلیل این امر مقاومت تومور به این آنتی‌بادی است. برای حل این مشکل یک تیم تحقیقاتی از موسسه فناوری کالیفرنیا به رهبری «مارک دیویس» سیستم جدیدی ارائه کردند که در آن اثربخشی داروی ضد سرطان سینه با استفاده از فناوری‌ نانو بهبود پیدا می‌کند. این که از نانوذرات برای تولید داروی ضد سرطان استفاده شود چیز جدیدی نیست، آنچه که این گروه برای اولین بار ارائه کردند این است که یک آنتی‌بادی منفرد به یک نانوذره متصل می‌شود و هر دوی آنها به عنوان یک داروی ضد سرطان عمل می‌کنند. 
برای ساخت این دارو،کامپتوتسین غیرمحلول در آب به یک زیست‌پلیمر طبیعی موسوم به موسین متصل می‌شود. در کنار این زیست‌پلیمر، پلیمر زیست‌سازگار دیگر به ناوم پلی‌اتیلن گلیکول نیز قرار داده می‌شود. کامپتوتسین به همراه موسین و پلی‌اتیلن گلیکول خودآرایی داده و یک نانوذره متراکم ایجاد می‌کند که به راحتی در آب حل شده و می‌تواند در سیالات زیستی نظیر خون نیز حل شود. به این نانوذره یک مولکول هرسپتین نیز اضافه شده تا داروی نهایی ساخته شود.
در پژوهش‌های قبلی، این گروه نشان داده بودند که تومورهای سرطان سینه به راحتی به نانوذرات حاوی هرسپتین متصل می‌شوند. بر اساس این نتایج، این گروه تحقیقاتی به بررسی رشد سرطان سینه در موش‌ها پرداختند و مقاومت تومورهای سرطان سینه را به کامپتوتسین مورد ارزیابی قرار دادند. در این پژوهش، محققان بیشینه مقدار دوز نانوذرات کامپتوتسین فاقد هرسپتین را بدست آوردند، دوزی که موجب کاهش 15 درصد وزن موش نشود. در قدم بعد محققان به بررسی این نانوذرات به همراه هرسپتین با دوز 10 درصد بیشینه بدست آمده پرداختند. نتایج، بسیار شگفت‌انگیز بود. تمام موش‌ها 9 روز بعد از اولین تزریق کاملا عاری از تومور بودند. همچنین بعد از شش هفته هنوز هیچ اثری از بازگشت تومور در بیماران دیده نشده بود.

محققان مي گويند كه استفاده ازبعضي از داروهاي فشارخون خطر ابتلا به سرطان سينه را در زنان افزايش مي دهد. نتايج تحقيقات دانشمندان مركز تحقيقات سرطان در سياتل آمريكا نشان مي دهد زناني كه بيش از ۱۰ سال براي درمان فشار خون بالا از مسدودكننده هاي كانال كلسيم (calcium-channel blockers) استفاده مي كنند، ۲.۵ برابر بيش از كساني كه دارو مصرف نمي كنند و يا نوع ديگري از دارو را مصرف مي كنند، به سرطان سينه مبتلا مي شوند. 
محققان در اين تحقيق ۱۹۰۰ زن مبتلا به سرطان سينه و ۸۵۰ زن سالم را مورد بررسي قراردادند . محققان در اين تحقيق دريافتند ميان مصرف انواع ديگر داروهاي فشار خون مثل بتا بلاكر و ديورتيك با سرطان سينه ارتباطي وجود ندارد. در سال ۲۰۱۰، ۶۷۸ ميليون نسخه داروهاي درمان فشارخون به فروش رسيده كه از اين ميان ۹۸ ميليون نسخه از آن از نوع مسدودكننده كانال كلسيم (calcium-channel blockers) بوده است.
محققان مي گويند كه با وجودي كه اين مطالعات يك رابطه علت و معلولي بين مصرف دارو و سرطان را نشان مي دهد اما هنوز بايد روي آن كار شود و در اين زمينه تحقيقات بيشتر انجام شود. مسدودكننده هاي كانال كلسيم با كاهش حركت كلسيم به سمت سلول هاي ماهيچه اي و اتساع عروق خوني، نيروي انقباض قلب و در نتيجه ضربان قلب را كاهش مي دهند. به گفته پزشكان برخي از مبتلايان به فشار خون نمي توانند از انواع ديگر دارو استفاده كنند و بدن آن ها تنها به اين مسدودكننده ها پاسخ مي دهد. آن ها به اين بيماران توصيه مي كنند براي تغيير نوع داروي مصرفي خود حتما با پزشك مشورت كنند. دكتر كريستوفر لي متخصص اپيدمولوژي و پژوهشگر سرطان سينه در مركز تحقيقات سرطان سياتل در اين مورد گفت: درگام بعدي اين پژوهش مكانيسم هاي اصلي مسدودكننده هاي كانال كلسيم مورد بررسي قرار مي گيرد تا دليل اصلي ارتباط بين اين نوع دارو و سرطان سينه مشخص شود. نتايج اين تحقيقات در شماره اخيرنشريه American Medical Association به چاپ رسيده است.

تصوير برداري با استفاده از امواج فرا صوتي كـه اغـلـب آن را بـا نام سونوگرافي مي‌شناسند‌ شامل تاباندن امواج فرا صوتي با فركانس بالا به قـسـمـتـي از بـدن به منظور ايجاد تصوير از يك قسمت مشخصي از بدن است. در تصوير برداري فراصوتي به هيچ عنوان از پرتو هاي يونيزان استفاده نمي شود به همين دليل مـي توان اين روش را به عنوان يك روش غير تـهـاجـمي در نظر گرفت.مزيت ديگري كه اين روش دارد ايــــن اســــت كـــه بـــه‌خـــاطـــر ايــنــكـــه تصوير‌برداري با استفاده از اين روش به‌صورت زمــان حـقـيقـي (Real Time) اسـت مـي‌تـوانيـم از نـحـوه عـمـل كـرد بـافـت هـاي زنـده بـه صـورت حـقـيـقــي خـبــر‌دار شــويــم بــه طــوري كــه حـتـي مي‌توانيم حركت خون در داخل رگ ها را نيز با اين روش تشخيص دهيم.
تـصــويــر بـرداري سـيـنـه بـا اسـتـفـاده از امـواج فرا‌صوتي به ما اين امكان را مي دهد كه بتوانيم يـك تصـويـر جـامع از بافت داخلي سينه داشته باشيم. ســونـو گـرافـي بـا تكنـولـوژي داپلـر يـك نـوع سـونـو‌گرافي ويژه  است كه به ما اين امكان را مي‌دهد تا بتوانيم شريان خون در داخل رگ ها را رد‌يابي كنيم،‌ كه اين رد يابي خون شامل رد يابي در داخـــــل رگ هــــاي اصــلــــي،‌ شــــريــــان هــــا و شريانچه‌هاي موجود در ناحيه شكمي بازو ها و ناحيه پاها و گردن  است. در طول زمان سونو تراپي، ممكن است سونو‌تراپ از روش داپلر به منظور ارزيابي عبور خون در شريان ها يا همچنين وجود يك ناهنجاري در هنگام عبور خون از داخل شريان‌هاي موجود در داخل سينه استفاده كند.در بيشتر مواقع از اين روش به منظور كسب اطلاعات بيشتر نسبت به وجود يك توده در يك ناحيه اي از بدن استفاده مي شود. 

PDF متن کامل روش                متن کامل روش

نتايج يك مطالعه نشان مي دهد كه پروتيين توليد كننده شير در زنان مبتلا به سرطان سينه موجب مي شود كه فعاليت سلول هاي سرطاني تشديد شود. نتيجه اين مطالعه مي تواند فرصت هاي جديدي را براي درمان شايع ترين و كشنده ترين نوع سرطان در ميان زنان ايجاد كند. براساس نتايج اين تحقيق كه توسط دانشمندان استراليايي و انگليسي انجام شده است، پروتيين ELFS در تمام سلول هاي بافت سينه يافت مي شود . اين پروتئين موجب توليد شير در سلول مي شود . با ترشح اين پروتئين علاوه بر سلول هاي سالم ،سلول هاي سرطاني نيز فعاليت خود را براي توليد شير آغاز مي كنند ولي از آن جا كه اين سلول ها نمي توانند شير توليد كنند بنابراين فعاليت بيشتر آنها موجب تهاجمي تر شدن سلول و تشديد سرطان مي شود. پروفسور كريس اورماندي از موسسه تحقيقات پزشكي گراوان در سيدني گفت: اين كشف منجر به روش هاي جديد درماني براي سرطان سينه مي شود.
مطالعه اورماندي در سال ۲۰۰۸ نشان داد كه پروتيين ELF۵ با توليد شير در زنان ارتباط دارد. مطالعه اخير كه توسط وي و گروهش انجام شده يك گام جلوتر رفته است و نشان مي دهد كه اين پروتيين موجب فعاليت بيشتر سلول هاي سرطاني سينه مي شود. وي گفت: سلول هاي سرطاني سينه نمي توانند به تحريك پروتيين ELFS واكنش مناسبي نشان دهند بنابراين خصيصه هايي پيدا مي كنند كه باعث مي شود كه سلول تهاجمي تر و نسبت به درمان هاي موجود مقاوم تر شود. سرطان سينه از شايع ترين سرطان ها و بيشترين عامل مرگ و مير در ميان زنان است. به طوري كه ۲۳ درصد از سرطان ها را سرطان سينه تشكيل مي دهد و ۱۴ درصد مرگ و مير زنان در سراسر جهان بر اثر ابتلا به سرطان سينه است. اورماندي و گروه وي همچنين دريافتند كه تومورهاي سرطاني سينه نسبت به داروي هورموني مانند تاموكسي فن كه حاوي سطوح بالايي از ELF۵ است نيز مقاوم مي شوند. محققان گفتند: اگر بتوانيم دارويي ابداع كنيم كه ELF۵ را هدف قرار دهد در واقع روش درماني موثربراي سرطان سينه را يافته ايم. جزييات بيشتر اين تحقيق در مجله journal PLOS Biology منتشر شده است.

گروهي از دانشمندان اسپانيايي مي گويند در يافته هاي خود در مورد سرطان سينه به اين نتيجه رسيده اند كه اگرچه وجود شمار فراوان مولكول پي ال كا - ۱ با سرطان سينه ارتباط دارد اما در عين حال، وجود اين مولكول براي فعاليت درست سلولها لازم است. اين موضوع از سوي گروهي از محققان مركز تنظيم ژنوميكي بارسلونا كشف شده است كه روي مولكول پي‌ ال كا ۱(كيناز PLK۱ ) كار مي كنند. يكي‌ از مهمترين نشانه هاي فعاليت يك تومور، تكثير سلولي است زيرا سلول هاي سرطاني بيش از هر سلول ديگري تكثير مي‌ شوند و اين در حالي است كه پي ال كا - ۱ يك آنزيم بسيار فعال در تكثير هاي سلولي( چه در ميتوز يا رشتمان و چه در ميوز يا كاستمان ) به شمار مي رود.
ميگل بئاتو يكي از اعضاي تيم تحقيقاتي اسپانيا در اين زمينه به افه گفت: هنگامي كه مولكول در سطح مطلوب خود نمايان مي‌ شود، وجود آن براي كنترل و تنظيم ژن هايي‌ كه مانع از تكثير سلولي مي‌ شوند، الزامي است. بر اساس اين گزارشها، نتايج اين تحقيقات كه در نشريه علمي‌ سل ريپورتس (گزارش سلولي) منتشر شده است، نشان مي دهد كشف پي ال كا- ۱ در بدن انسان همواره پيام آور يك خبر بد براي افراد نيست. بر همين اساس، بئاتو به متخصصان توصيه كرد هنگامي كه درمان هايي‌ براي سرطان سينه به اجرا مي گذارند، بايد توجه داشته باشند كه سطح بالاي پي ال كا- ۱ را به اندازه اي تنظيم كنند كه با فيزيولوژي بدن افراد مناسب باشد.

برگزار کنندگان: پژوهشکده سرطان پستان، انستیتو کانسر مجتمع بیمارستانی امام خمینی
زمان برگزاری: ۱۵ الی ۱۷ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۳۱ مرداد ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران

سایت همایش

برگزار کننده: مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
زمان برگزاری: ۷ الی ۹ اسفند ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۲۵/۱۰/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، تالار ابن سینا دانشکده پزشکی شهید بهشتی

سایت همایش

‌محققان موسسه سرطان دوک آمریکا با آزمایش بر بافت انسانی دریافتند که داروی مورد استفاده در درمان پوکی استخوان، رشد سلول‌های سرطان سینه را حتی در مواردی که سلول‌ها به درمان‌های امروزی مقاومت نشان داده‌اند، متوقف می‌کند. داروی "bazedoxifene" نه تنها از تجدید نیرو کردن سلول‌های سرطانی توسط استروژن جلوگیری می‌کند، بلکه گیرنده‌های استروژن را به‌منظور تخریب، سست و ضعیف می‌کند. دکتر "دونالد مک دونل" رییس دانشکده داروسازی و زیست شناسی سرطان دانشگاه دوک در این باره می‌گوید: ما دریافتیم که "bazedoxifene" به گیرنده‌های استروژن متصل شده و فعالیت آن را مختل می‌کند اما نکته جلب توجه اینجا است که این دارو می‌تواند پس از فعالیت این گیرنده را نیز نابود کند.
"bazedoxifene" قرصی است که مانند "تاموکسیفن"_ به‌طور گسترده برای درمان سرطان‌های سینه وابسته به استروژن استفاده می‌شود_ به رده‌ای از داروها موسوم به (SERMs) تعلق دارد که در بعضی از بافت‌ها می‌توانند رفتاری مانند استروژن داشته باشند، درحالیکه به طور بسیار کارآمدی فعالیت استروژن را در سایر بافت‌ها مختل می‌کند اما برخلاف تاموکسیفن، خصوصیت‌هایی را نیز از گروهی دیگر از داروها موسوم به (SERDs) دارد که این اجازه را به این دارو می‌دهد تا گیرنده استروژن را منظور تخریب مورد هدف قرار دهد. به گفته دکتر "سوزان واردل" سرپرست این پژوهش، از آنجایی‌که این دارو به منظور تخریب، گیرنده استروژن را مورد هدف قرار می‌دهد احتمال بسیار اندکی برای این وجود دارد که سلول‌های سرطانی مکانیزم مقاومی را در برابر آن پیش بگیرند چراکه در حقیقت خودِ هدف از میان خواهد رفت.
بسیاری از محققان بر این باورند که اگر سلول‌های سرطانی سینه به تاموکسیفن مقاوم شدند، دیگر به تمام داروهایی که گیرنده استروژن را هدف قرار می‌دهند نیز مقاوم می‌شوند، اما این کشف نشان داده است که حتی پس از مقاوم شدن سلول‌ها به تاموکسیفن، هنوز گیرنده استروژن هدف خوبی برای مقابله است. این پژوهش طی نشست سالیانه انجمن غدد مترشحه داخلی در آمریکا مطرح شد.

يک کارآزمايي کنترل‌شده نشان مي‌دهد دو داروي تاموکسيفن و رالوکسيفن در مقايسه با دارونما، شيوع سرطان پستان غيرمهاجم اوليه را تقريباً تا 50% کاهش مي‌دهند. در اين بررسي مشخص شد که اين‌ داروها شيوع سرطان مهاجم را عمدتاً با کاهش سرطان از نوع گيرنده مثبت استروژن، در 1000 زني که به مدت 5 سال تحت درمان بودند، 9%-7% کاهش مي‌دهند. بايد توجه داشت که سرطان‌ و مرگ‌ومير به تمامي علل با تاموکسيفن و رالوکسيفن کاهش پيدا نمي‌کنند. اين دو دارو مي‌توانند حوادث ترومبوآمبولي را افزايش داده و تاموکسيفن نيز با افزايش ميزان سرطان اندومتر و کاتاراکت همراه است. در سال 2002 مرکز خدمات پيشگيرانه ايالات متحده (USPSTF) توصيه به عدم استفاده روتين از اين داروها در زنان گروه کم‌خطر و باخطر متوسط نموده است.

تحقيقات انجام شده در محيط آزمايشگاه و روي حيوانات، پژوهشگران آمريکايي را به اين نتيجه رسانده که شايد مصرف منظم دوز پايين آسپيرين بتواند رشد و گسترش سرطان پستان را متوقف کند. البته آنها تاکيد مي‌کنند که هنوز براي تصميم‌گيري نهايي زود است و اين مساله هنوز روي بيماران ثابت نشده است. آنها در بررسي‌هاي خود دريافته‌اند که آزمايش‌ها روي رده‌هاي سلولي سرطاني در موش نشان مي‌دهند که آسپيرين نه‌تنها به‌طور موثري رشد سلول‌هاي سرطاني را کم کرده و آنها را کوچک مي‌کند، بلکه از گسترش آنها به مناطق جديد نيز جلوگيري مي‌نمايد. اين تحقيقات روي دو نوع از سرطان انجام شده که انواع مهاجم آن، يعني سرطان پستان « triple-negative» ناميده مي‌شوند، زيرا اين سلول‌هاي سرطاني هيچ‌گونه گيرنده‌اي براي استروژن، پروژسترون و Her2/neu ندارند.
البته مساله تاثير آسپيرين روي سرطان موضوع جديدي نيست و براي نخستين‌بار 20 سال پيش بود که مطالعه‌اي در استراليا پيشنهاد کرد آسپيرين شايد خصوصيات ضدسرطاني داشته باشد. به‌طور مثال گزارش‌هاي موجود است که ميزان بقاي بيماران مبتلا به سرطان کولون با مصرف آسپيرين بهبود مي‌يابد و يا اينکه آسپيرين و ديگر مسکن‌ها مي‌توانند عليه سرطان پوست محافظت ايجاد کنند. به‌هر حال با وجود تمامي اين شواهد، مکانيسم زمينه‌اي اين امر تاکنون ناشناخته مانده بود، اما اينک مطالعه جديد پيشنهاد مي‌کند که شايد در سرطان پستان آسپيرين با سلول‌هاي بنيادي که تصور مي‌شود رشد و گسترش تومورها را شعله‌ور مي‌کنند، تداخل ايجاد مي‌کند. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «کموتراپي به عنوان خط اول درمان سلول‌هاي بنيادي را از بين نمي‌برد، به‌همين دليل تومورها مجددا شروع به رشد مي‌کنند. اگر اين سلول‌ها هدف قرار نگيرند، هيچ تاثيري از آنها گرفته نشده و تومور دوباره عود مي‌کند.»
از سوي ديگر، آسپيرين مي‌تواند کارآيي درمان‌هاي رايج را در سرطان‌هاي پستان گيرنده هورمون مثبت بالا ببرد. به عبارت ديگر آسپيرين تاثير تاموکسيفن را تقويت مي‌کند. البته نبايد در اين ميان عوارض جانبي آسپيرين را مانند افزايش خطر خونريزي‌هاي دستگاه گوارش از ياد برد، به همين دليل محققان مطالعات خود را ادامه مي‌دهند تا مزايا و خطرات مصرف دوز پايين آسپيرين را بسنجند.

استفاده از استاتين‌ها، هم قبل و هم بعد از تشخيص سرطان پستان، با کاهش 66درصدي در خطر مرگ ناشي از اين نوع سرطان همراه است. اين نتيجه‌اي است که محققان از يک پايگاه داده‌اي بسيار بزرگ در آمريکا گرفته‌اند. اين کاهش خطر حتي پس از کنترل عوامل خطر ديگر مانند سن، stage تومور و مورفولوژي آن و نوع درمان اوليه (جراحي، راديوتراپي، شيمي‌درماني، هورمون‌درماني و موارد ديگر) نيز معني‌دار باقي ماند. اين نتايج جديد که در نشست ساليانه «انجمن تحقيقات سرطان آمريکا» عنوان شد، حاکي از آن است که کاهش وابسته به دوز آشکاري در کاهش خطر مرگ و مير ناشي از سرطان پستان ميان افراد مصرف کننده استاتين‌ها ديده مي‌شود. در طول دوره پيگيري بيماران، از ميان 31 هزار زن، 6هزار و 11 نفر مردند که 3 هزار و 169 مرگ به دليل سرطان پستان بود. در اين ميان مرگ 5/7درصد استفاده‌کنندگان استاتين‌ها و 21 درصد غيراستفاده‌کنندگان ناشي از سرطان گزارش شد. در آناليزهاي بيشتر، اين کاهش خطر تا 67 درصد نيز رسيد. در ميان افرادي که سرطان متاستاتيک داشتند،کاهش خطر 48 درصد محاسبه شد. در ميان استاتين‌هاي مورد مصرف بيماران، سيمواستاتين، آتورواستايتن، فلوواستاتين و پراواستاتين ديده مي‌شد. در ميان افراد استفاده کننده از استاتين‌ها، زناني که از اين دسته از داروها تا 490 روز مصرف کرده بودند،46 درصد کمتر از سرطان لوکال و 30درصد کمتر از سرطان متاستاتيک فوت کردند. به نظر مي‌رسد راه تازه‌اي براي تحقيقات بيشتر در مورد اثر استاتين‌ها گشوده شده است.

پژوهشگران سوئيسي دريافته‌اند که بارداري با تأثير مثبت بر کارکرد دو ژن و کنترل نسبت آنها در سلول‌هاي پستاني مي‌تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش ‌دهد. حاملگي زودرس چه در جوندگان و چه در انسان خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش مي‌دهد. بنابر گزارش منتشره در وب‌سايت «ساينس ديلي»، بارداري و وضع حمل در انسان پيش از ۲۰ سالگي خطر بروز سرطان پستان را به نصف مي‌رساند. محققان مؤسسه فريدريش ميشر شهر بازل سوئيس طي تحقيقات خود دريافته‌اند که ژن‌هاي مرتبط با سيستم ايمني و تفکيک سلولي بعد از بارداري تقويت مي‌شوند، در حالي که فعاليت ژن‌هاي مسوول رشد سلولي پس از حاملگي کاهش مي‌يابد. فعاليت ژني به نام Wnt4 بعد از حاملگي کم مي‌شود. پروتئين اين ژن مسوول مؤنث شدن جنين است. فقدان اين پروتئين باعث مي‌شود که جنين به نوزاد پسر تبديل شود. برای مشاهده مقاله اینجا را کلیک نمایید.

محققان دانشگاه لاند سوئد طی پژوهشی دریافتند که نوشیدن قهوه در بیماران مبتلا به سرطان سینه که داروی "تاموکسیفن" را مصرف می‌کنند، می‌تواند خطر بازگشت این سرطان را کاهش دهد. بیمارانی که طی دوره بیماری خود قرص "تاموکسیفن" را به همراه دو فنجان یا بیشتر قهوه مصرف می‌کنند در مقایسه با همتایان خود که یک فنجان یا اصلا قهوه نمی‌نوشیدند، بیش از نیم درصد احتمال کمتری برای عود بیماریشان گزارش شده است.
این پژوهش پنج ساله بر 600 بیمار مبتلا به سرطان سینه سوئدی انجام گرفت که نیمی از آن‌ها "تاموکسیفن" مصرف می‌کردند. این دارو نوع شایع هورمون درمانیِ پس از عمل سرطان سینه است که با مهار گیرنده‌های استروژن از خطر تشکیل تومورهای جدید می‌کاهد. حال اینکه قهوه چگونه با این رویه درمانی تعامل نشان می‌دهد، مشخص نیست. گرچه دکتر "سیمون سن"، قهوه را به عنوان عاملی در فعال کردن "تاموکسیفن" و قدرتمندی هرچه بیشتر این دارو می‌داند. محققان دانشگاه لاند نیز پیش از این نشان داده‌اند که مصرف قهوه با کاهش خطر گسترش انواع معینی از سرطان پستان مرتبط است. علاوه بر این، برخی تحقیقات نشان داده است که کافئین در سرکوب رشد سلول‌های سرطانی موثر است.

یک تیم تحقیقات سوئیسی در بررسی ساختار بافت‌های سرطان پستان با بافت‌های سالم به یک تفاوت بارز میان این دو نوع بافت پی بردند: بافت‌های سرطانی ترکیبی از مناطق نرم و سخت بوده در صورتی که بافت‌های سالم دارای سفتی یکسانی هستند. با این کشف گام بزرگی به‌ سوی بهبود روش‌های تشخیص سرطان پستان برداشته می‌شود، همچنین یک ردپای نانومکانیکی منحصر بفرد مربوط به تومورهای سرطانی به‌ دست آمده است که از آن می‌توان برای تشخیص بیماری سرطان استفاده کرد. این تیم تحقیقاتی نتایج یافته‌های خود را در پنجاه‌و‌هفتمین نسشت سالانه انجمن بیوفیزیک که در فلادلفیا برگزار شد، ارائه کردند.
«مارییجا پلودنیک» از دانشگاه بازل سوئیس می‌گوید: زمان زیادی طول کشید تا مشخص شود که عنصر کلیدی در شناسایی سرطان در خواص فیزیکی بافت‌های تومور نهفته است. بیومکانیک نقش اصلی را در مهاجرت، یورش و تکثیر سلول‌های سرطانی ایفا می‌کند. با این حال نظرات مخالفی نیز در این باره وجود دارد مبنی بر این که استخراج اطلاعات در این بخش بسیار دشوار است. با توجه به این که مکانیک سلولی در مقیاس‌های نانومتری اتفاق می‌افتد، این دغدغه درست است؛ اما به نظر می‌رسد پژوهش‌های انجام شده در این پروژه بتواند در حل این مشکل کمک کند.
این تیم تحقیقاتی برای تعیین سختی بافت از نوک نانومقیاس میکروسکوپ استفاده کردند. این نوک روی بافت‌ پستان به حرکت در آمده و ایجاد دندانه‌هایی روی این بافت می‌کند. این دندانه‌ها در گام بعد، توسط میکروسکوپ نیروی اتمی شناسایی و تصویربرداری می‌شود؛ میکروسکوپی که قدرت تفکیک فضایی بالایی دارد. «مارییجا پلودنیک» می‌گوید: بهترین خروجی پروژه ما این است که دریافتیم سختی بافت‌های سالم به‌ صورت یکنواخت است. در واقع بافت‌های بیمار دارای سختی ناهمگونی هستند، به‌ صورتی که بخشی از بافت نرم و بخش دیگر آن سخت است.
یکی از جنبه‌های جالب توجه در این پژوهش آن است که محققان موفق شدند با اعمال تغییراتی در میکروسکوپ نیروی اتمی آن را به‌ نحوی بهینه کنند تا بتواند سختی نانومقیاس را در نمونه‌های مورد نظر اندازه‌گیری کند. آنها از ابزاری به‌ نام تشخیص بافت به‌ صورت خودکار و قابل اعتماد یا ARTIDIS برای این کار استفاده کردند که توسط همین تیم تحقیقاتی ساخته شده بود. یکی از مزایای این ابزار این است که قادر است مقدار تهاجمی بودن و سرعت تکثیر سلول سرطانی را با استفاده از خواص نانومکانیکی منحصر به‌ فرد آن به‌ دست آورد.

اخيرا سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA)، آدوتراستوزوماب امتانسين (ado-trastuzumab emtansine) با نام تجاري کادسيلا (Kadcyla) را به عنوان درمان جديد براي بيماران با بدخيمي متاستاتيک پستان HER2 مثبت مورد تاييد قرار داده است. HER2 پروتئيني است که در رشد سلول‌ها دخيل است. مقدار اين پروتئين در برخي از سلول‌هاي سرطاني افزايش مي‌يابد. در بدخيمي پستان HER2 مثبت، افزايش ميزان پروتئين HER2 باعث رشد و بقاي سلول سرطاني مي‌شود. کادسيلا براي بيماراني تجويز مي‌شود که قبلا تحت‌درمان با تراستوزوماب (درمان ديگر ضد HER2) و تاکسان‌ها (گروهي از داروهاي شيمي درماني که براي درمان بدخيمي پستان مورد استفاده قرار مي‌گرفتند) بوده‌اند. اين دارو سرعت پيشرفت بدخيمي را کند مي‌كند و شانس بقاي بيماران سرطاني را افزايش مي‌دهد. کادسيلا چهارمين داروي مورد تاييد FDA است که پروتئين HER2را هدف قرار مي‌دهد. داروهاي ديگري که براي درمان بدخيمي HER2 مثبت پستان مورد تاييد FDA قرار گرفته بودند عبارتند از تراستوزوماب (1998)، لاپاتينيب (2007) و پرتوزوماب (2012). اثربخشي و ايمني کادسيلا در يک مطالعه باليني با شرکت 991 بيمار مورد بررسي قرار گرفت. اين بيماران کادسيلا يا لاپاتينيب به علاوه کاپسيتابين دريافت کردند. شايع‌ترين علايم گزارش شده در بيماران تحت‌درمان با کادسيلا عبارتند از تهوع، ضعف، درد عضلات و مفاصل، افت پلاکت، افزايش سطح آنزيم‌هاي کبدي، سردرد و يبوست.

محققان آلمانی می‌گویند مبتلایان به سرطان سینه که تومورهای آنان به ریه گسترش یافته است در صورتی می‌توانند عمر بیشتری را تجربه کنند که تومورهای ریه را بیرون بیاورند. میانگین بقای مبتلایان به سرطان سینه که بیماریشان به سایر قسمت‌های بدن توسعه پیدا کرده و تحت رژیم‌های شیمی درمانی قرار دارند، بین 12 الی 24 ماه است. گمان‌ها بر این است که انجام عمل جراحی برای این دست بیماران موثر نیست. با این وجود محققان آلمانی "دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان" و "هایدلبرگ" با انجام آزمایشی بر 81 بیمار دریافتند که در صورت خارج کردن تمام تومورهای ریه، شانس بقا به 103 ماه افزایش می‌یابد. به گفته دکتر"هانز هافمن" نتایج به دست آمده اهمیت انجام این گونه عمل جراحی را در رویکردهای چند جانبه برای درمان این بیماران نشان می‌دهد. این پژوهش در مجله "The Annals of Thoracic Surgery" منتشر شده است.

مصرف منظم ماهی‌های روغنی که غنی از اسیدهای چرب امگا 3 هستند می‌تواند تا 30 درصد پیشرفت سرطان سینه را کاهش دهد. محققان دانشگاه گوئلف کانادا در یک پژوهش دریافتند: مصرف طولانی مدت امگا 3، نقش موثری را در جلوگیری از ابتلا به سرطان پستان ایفا می‌کند. محققان برای انجام این پژوهش، موش‌های "ترانس ژنیکی" را تحت آزمایش قرار دادند که هم اسیدهای چرب امگا 3 و هم تومورهای تهاجمی پستان را در بدن خود تولید می‌کردند. سپس تیم تحقیقانی این موش‌ها را با سایر موش‌های مهندسی شده ژنتیکی که تومورهای مشابهی داشتند، مورد مقایسه قرار دادند. موش‌هایی که امگا 3 تولید می‌کردند، تنها دو سوم تومورها را گسترش داده بودند و علاوه بر این، سایز تومورها 30 درصد کوچکتر از تومور سایر موش‌های مهندسی شده بود.
"دیوید ام.اِی" سرپرست این پژوهش می‌گوید: "این تفاوت مشاهده شده را تنها می‌توان به حضور امگا 3 ربط داد. این حقیقت که مواد مغذی می‌توانند تاثیر چشمگیری را بر گسترش و رشد تومور بگذارند، بسیار قابل توجه است که ما نیز توانستیم تاثیر آن را بر جلوگیری از سرطان سینه در این پژوهش نشان دهیم."این پژوهش در مجله "Nutritional Biochemistry" منتشر شده است.

پژوهشگران دانشگاه ام دي اندرسون در مطالعه جديد خود که در نشريه لانست اونکولوژي به چاپ رسيده است نشان دادند ظهور سلول‌هاي بدخيم در جريان خون بيماران مبتلا به سرطان پستان با پيش‌آگهي نامطلوب همراه است. در اين تحقيق تمام بيماران مبتلا به سرطان پستان که هيچگونه شواهدي از متاستاز نداشتند در بازه زماني فوريه 2005 تا دسامبر 2010 ميلادي وارد مطالعه شدند که در مجموع شامل 302 بيمار مي‌شد. از اين بيماران يک نمونه خون گرفته شد و با استفاده از سيستم جستجوي سلولي محصول شرکت وريدکس در نيوجرسي وجود سلول‌هاي بدخيم در گردش خون اين بيماران مورد بررسي قرار گرفت. بيماران به طور متوسط 35 ماه مورد پيگيري قرار گرفتند. در 24 بيماران (73 نفر) شناسايي يک يا دو سلول توموري در گردش خون با کاهش ميزان بقاء بدون پيشرفت بيماري (62/4= Hazard ratio) و نيز کاهش کلي ميزان بقاء (04/4= HR) همراه بود. پژوهشگران نتيجه‌گيري کردند شناسايي يک يا دو سلول بدخيم در خون اين بيماران با سيستم جستجوي سلول وريدکس مي‌تواند شاخص خوبي از پيش‌آگهي بيماري در مبتلايان به سرطان پستان قبل از انجام شيمي درماني باشد.

مصرف سبزیجات چلیپایی به بهبود سرطان سینه کمک می‌کنند. انجمن تحقیقات سرطان آمریکا با انجام پژوهش‌های خود بر روی چهار هزار و 886 بیمار مبتلا به سرطان سینه در مراحل یک تا چهار که از این سرطان جان سالم به در بردند، دریافتند: خوردن کلم، کلم بروکلی، گل کلم و دیگر سبزیجات چلیپایی میزان بقای افراد را از این سرطان افزایش می‌دهد. محققان با اشاره به نتایج حاصل از تحقیقات انجام شده اظهار کردند: مصرف سبزیجات چلیپایی خطر وقوع مرگ و میر کلی را بین 27 تا 62 درصد کاهش داده و خطر مرگ و میر مختص سرطان سینه را بین 22 درصد تا 62 درصد کاهش داده است و نیز خطر عود این سرطان با مصرف سبزیجات چلیپایی بین 21 تا 35 درصد کمتر شده است.
نتایج حاصل از این تحقیق همچنین نشان می‌دهد: حضور سطوحی از ترکیبات زیست فعال مانند ایزوتیوسانات و ایندول در داخل سبزیجات چلیپایی ثابت شده است که اثرات ضد سرطانی دارند که در این میان میزان این خاصیت به مقدار و نوع مصرف سبزیجات چلیپایی بستگی دارد. به گفته محققان، به منظور درک بهتر ارتباط بین مصرف این سبزیجات و اثرات آن‌ها بر روی سرطان سینه مطالعات آینده باید همچنان روی ترکیبات زیستی از جمله ایزوتیوسانات و دیگر ترکیبات بیولوژیکی متمرکز شود. یافته‌های این تحقیق در نشریه آنلاین مدیکال نیوز منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه بلونیا در ایتالیا برای نخستین بار موفق به ساخت نوعی ویروس تبخال شده‌اند که می‌تواند از انتشار سرطان پستان و رحم جلوگیری کند. دانشمندان بر این باروند که این ویروس طوری برنامه‌ریزی شده که دیگر به انسان آسیب نمی‌زند و می‌تواند پایه یک درمان جدید احتمالی برای سرطان پستان و رحم باشد. ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) بویژه به تومورهای مهاجم که از یک ژن Her-2 بیش فعال برخوردارند، حمله می‌کند. داروی هرسپتین سرطان پستان برای هدف قرار دادن همین زیرگروه سلولی طراحی شده است. هنگامی که ویروس مهندسی شده به موش‌های دارای تومورهای پستان و رحم انسان تزریق شد، به شدت از انتشار سلولهای سرطانی جلوگیری می‌کرد. انتشار سرطان یا متاستاز یکی از اصلی‌ترین دلایل مرگ در بیماران سرطانی است. این پژوهش در مجله Public Library of Science Pathogens منتشر شده است.