پزشکی بالینی

پژوهش محققان دانشگاه مینه سوتا نشان می‌دهد رژیم گیاه‌خواری می‌تواند احساس سیری نظیر آنچه با خوردن وعده‌های مبتنی بر گوشت به دست می‌آید، پدید آورد. طی این پژوهش 28 مرد و زن (14 مرد و 14 زن) دو نوع گوشت قالبی، یکی حاوی لوبیا و دیگری گوشت گاو را مصرف کردند تا تفاوت احساس سیری را در اختیار محققان قرار دهند.
وعده غذایی گوشتی 26 گرم پروتئین و سه گرم فیبر دارد درحالی‌ که وعده غذایی لوبیایی 17 گرم پروتئین و 12 گرم فیبر دارد، اما هر دو در وزن، کالری و چربی کلی مشابه بودند. تمامی شرکت‌کنندگان پس از گذشت سه ساعت از مصرف وعده گوشتی و لوبیایی، تفاوتی در میزان اشتهای خوردن از خود نشان ندادند.
نتایج نشان می‌داد در حالی‌ که مصرف پروتئین باعث ترشح هورمون‌های سرکوب‌ کننده اشتها می‌شود، تأثیرات مثبت فیبر بر اشتها خود را نشان داده و باعث کاهش سرعت فرآیندهای گوارشی شده و در نتیجه سطوح قند خون را کنترل می‌کند. نتایج به دست آمده از این نظریه حمایت می‌کند که پروتئین‌های گیاهی با فیبر بالا به اندازه پروتئین‌های حیوانی قدرت تنظیم اشتها را دارند. این پژوهش در مجله "Food Science" منتشر شده است.

پژوهش محققان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی نشان می‌دهد، زنان بارداری که مشکلات خاص مرتبط با دوران بارداری را تجربه کرده‌اند، ممکن است در معرض خطر افزایش شانس مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی در زندگی آینده قرار داشته باشند. طی این پژوهش 15 هزار و 500 زن که طی سال‌های 1959 تا 1967 باردار شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. این زنان در ابتدای تحقیق 26 ساله و در انتهای آن، 66 ساله بودند.
نتایج نشان می‌داد زنانی که سطوح بالایی از قند را در ادرار خود طی دوران بارداری نشان دادند در مقایسه با سایر زنان با حالات عادی تقریباً چهار برابر در خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی قرار گرفته و زنان بارداری نیز که کاهش سطوح هموگلوبین را تجربه کرده بودند، حدود دو برابر در خطر فوت ناشی از بیماری‌های قلبی در سنین پیری قرار داشتند. همچنین زنانی که پیش از بارداری فشار خون بالا داشتند و نوزادانشان نیز کوچک‌تر از حد طبیعی بودند، در معرض خطر پنج برابری مرگ ناشی از بیماری قلبی بودند. این پژوهش در مجله Circulation منتشر شده است.

محققان در تحقیقات خود نشان دادند که تغذیه کودکان با استفاده از فرمول ویژه باکتری‌های پروبیوتیک می‌تواند حساسیت غذایی آن‌ها را برطرف کند. افزایش حساسیت به مواد غذایی یکی از مشکلات اساسی کشورها به خصوص کشورهای در حال توسعه است؛ به‌طوری که حساسیت به مواد غذایی بیش از 20 درصد نسبت به سال‌های گذشته افزایش یافته است.
محققان توانستند سویه‌ای جدید از باکتری‌های هم‌زیست در دستگاه گوارش کودکان را شناسایی کنند که در صورت استفاده نوزادان از این باکتری‌ها زنجیره اسیدهای چرب کوتاهی تولید می‌شود که به حفظ شرایط بدن کمک می‌کند. محققان معتقدند کشف این باکتری‌ها می‌توانند معده کودکان را در برابر مواد غذایی حساسیت‌زا مقاوم کنند و تا حد بسیاری از ایجاد حساسیت در افراد و به‌خصوص کودکان پیشگیری کنند.
پیش از این محققان نشان داده بودند که مدل موشی که به شیر گاو حساسیت داشت و تحت استفاده از رژیم غذایی با فرمول دیگری از پروتئین کازئین شیر به همراه سویه‌ای از باکتری‌های پروبیوتیکLactobacillus rhamnosus GG قرار گرفت، دیگر نسبت به پروتئین شیر حساسیت نشان نمی‌داد.
در این تحقیق که در مجله ISME Journal The به چاپ رسید، در گام بعدی دانشمندان توانستند نشان دهند که تغذیه کودکان با استفاده از فرمول ویژه باکتری‌های پروبیوتیک ویژه شامل Lactobacillus rhamnosus GG می‌تواندحساسیت غذایی آن‌ها را برطرف کند. به گفته محققان در واقع استفاده از این مواد پروبیوتیک می‌تواند سبب ایجاد تفاوت در ترکیب حضور باکتری‌ها در دستگاه گوارش شود که همین امر موجب تغییر میزان حساسیت کودکان به مواد غذایی می‌شود.

محققان در دانشگاه لیدز انگلستان با بهره گیری از فناوری جدید، قطعه‌ای شیشه‌ سیلیکا را با روش نانو طراحی کرده‌اند که وقتی نور لیزری با قدرت پایین به یون‌های آن برخورد می‌کند، در طیف نور مادون‌قرمز، نور فلورسانس تولید می‌کند. در این حسگر لیزری جدید، میزان قندخون بدون سوراخ کردن پوست قابل کنترل است. در‌ حال‌ حاضر، بسیاری از بیماران دیابتی باید با سوراخ‌کردن انگشتان خود، قرار‌ دادن قطره‌ خون خارج‌ شده روی نوار آزمایش و پردازش نتایج به کمک دستگاه تست قندخون سیار، میزان قندخون خود را اندازه‌گیری کنند. این فرآیند ممکن‌ است ناراحت‌کننده و آلوده‌کننده باشد و بارها به‌ صورت روزانه تکرار شود.
فناوری جدیدی از دستگاه کوچکی بهره‌ می‌گیرد که برای اندازه‌گیری میزان قندخون بدون نفوذ در پوست از لیزری با قدرت پایین استفاده می‌کند. درمقایسه با سوراخ‌کردن انگشت، این فناوری جانشینی ساده‌تر و بدون درد را برای بیماران فراهم می‌کند. محققان می‌گویند: وقتی این شیشه در تماس با پوست کاربر قرار‌ می‌گیرد، دامنه‌ سیگنال فلورسانس متناسب با غلظت قندخون فرد تغییر‌ می‌کند. این دستگاه مدت زمانی را که فلورسانس ادامه دارد، ارزیابی کرده و از آن برای محاسبه‌ میزان قند موجود در جریان خون فرد استفاده می‌کند، بدون اینکه به سوزن نیاز داشته باشد. این روند کمتر از 30 ‌ثانیه طول می‌کشد.
شیشه‌ای که در حسگرها استفاده شده با‌دوام است و مشابه با شیشه‌ای عمل می‌کند که در تلفن‌های هوشمند استفاده می‌شود. به‌ همین‌ دلیل، این دستگاه ارزان‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر است؛ چون در مقایسه با سیستم‌های خودکنترلی فعلی، هزینه‌های استفاده از این دستگاه پایین‌تر است. محققان می‌گویند: این فناوری از قابلیت‌های نظارتی مستمری برخوردار است که آن را به‌ عنوان دستگاهی پوشیدنی به گزینه‌ای ایده‌آل برای همه‌گیرشدن تبدیل می‌کند و می‌تواند به بهبود زندگی میلیون‌ها انسان کمک کند، چون آن‌ها را قادر می‌سازد تا بدون نیاز به هیچ اتصالی، پیوسته میزان قندخون خود را کنترل کنند.
به گفته محققان، استفاده از این روش در مقایسه با کنترل‌کننده‌های مستمر تهاجمی که از حسگرهای کاشته شده استفاده کرده و باید به طور مرتب تعویض شوند، گزینه‌ ساده‌تر و ارزانتری است و برخلاف روش متداول، این فناوری جدید و غیرتهاجمی می‌تواند به‌صورت پیوسته میزان قندخون را کنترل کند.
محققان با تاکید بر اینکه که فناوری مذکور جانشینی برای آزمایش به روش سوراخ‌کردن انگشت محسوب می‌شود، تصریح کردند: استفاده از این سامانه، این قابلیت را نیز برای افراد دیابتی فراهم می‌کند تا به‌ صورت مستمر قندخون خود را ارزیابی کنند. یعنی زمانی که اقدامی فوری ضرورت دارد، خیلی سریع به بیمار هشدار داده می‌شود.
آنها می‌گویند: استفاده از این شیوه به دیابتی‌ها کمک می‌کند تا خودتنظیمی داشته باشند و درمان اورژانسی را به حداقل می‌رساند. به ادعای دانشمندان، این دستگاه پوشیدنی تنها یک گام با محصولی فاصله دارد که هشدارها را به تلفن‌های همراه هوشمند ارسال می‌کند یا مقادیر قندخون را مستقیم به پزشک اطلاع داده و به آن‌ها اجازه‌ می‌دهد تا نحوه‌ مدیریت بیماری، توسط فرد دیابتی را ثبت و ضبط‌ کنند.
محققان می‌گویند: این فناوری منحصر به‌فرد به میلیون‌ها انسان اجازه می‌دهد تا بیماری دیابت خود را بهتر مدیریت کنند‌. تکامل نهایی دو محصول متمایز (محصول لمسی‌، انگشتی و محصول پوشیدنی) این امکان را در‌ اختیار مبتلایان به دیابت‌های نوع 1 و 2 قرار‌می‌دهد تا از دستگاهی استفاده کنند که بیشترین تناسب را با سبک‌ زندگی آنها دارد. در‌ حال‌ حاضر نوع رومیزی این دستگاه به‌ صورت آزمایشی در بررسی‌های بالینی استفاده می‌شود اما محققان قصد دارند دو نوع دستگاه برای بازار بسازند. یک دستگاه که به‌ صورت لمس‌، انگشتی و شبیه به ماوس رایانه است و دیگری که مدلی پوشیدنی جهت کنترل پیوسته‌ قند است.
نتایج بررسی‌های بالینی آزمایشی به‌ خوبی نشان‌ می‌دهد که این فناوری نظارتی جدید، مانند فناوری‌های متداول از پتانسیل اجرایی‌شدن برخوردار است. آزمایش‌های بالینی بیشتر و بهینه‌سازی محصول به‌ منظور تایید قانونی این محصول و نیز قبل‌از آماده‌سازی این فناوری برای ورود به بازار ضرورت دارند. محققان می گویند: کنترل غیرتهاجمی، به ویژه در بیماران جوانی که به دیابت نوع‌ یک مبتلا هستند بسیار ارزشمند است. در‌این گروه، افرادی که به کنترل شدید و دقیق قند نیاز ‌دارند مثل زنان جوانی که باردار هستند یا افرادی‌ که‌به‌ افت مکرر‌ قندخون مبتلا هستند، از این فناوری بهره‌ی بیشتری می‌برند.

شیمی‌دان‌های دانشگاه ITMO در سنت‌پترزبورگ روسیه، در بررسی‌های انجام شده مشاهده کرده‌اند که پیوند عروق بدون نیاز به ضدلخته‌ها امکان پذیر است. جراحی برای مشکلات قلب‌ و‌ عروق، گاهی نیازمند پیوند عروق و استنت‌گذاری برای باز کردن عروق خونی معیوب یا تنگ شده است. اگرچه این روش به طور مستقیم مشکل بازگرداندن جریان خون را حل می‌کند، ولی خطر ایجاد لخته‌های خونی را به‌ همراه دارد.
 شیمی‌دان‌هایی از دانشگاه ITMO در سنت‌پترزبورگ، چگونگی توسعه و آزمایش یک نوع جدید از پوشش رگ خونی مصنوعی را که مانع تشکیل لخته‌ خونی می‌شود، توصیف‌ کرده‌اند. این پوشش از یک لایه‌ نازک از نانو میله‌هایی تشکیل شده که با تراکم زیاد کنار‌ هم جمع شده‌اند و از اکسید‌آلومینیوم ترکیب‌ شده با ماده‌ای که آنزیم شکست لخته را فعال می‌کند، ساخته‌ شده‌اند. این ماده، فعال‌کننده‌ پلاسمینوژن نوع اوروکیناز نامیده می‌شود. هنگامی‌ که محققان از این لایه‌ی نازک برای پوشش سطح داخلی رگ پیوندی استفاده‌ کردند، یک غلظت ثابت از پلاسمین توسط آن ایجاد شد. پلاسمین آنزیمی است که لخته‌های خونی را حل و متلاشی می‌کند.
 محققان می‌گویند: ویژگی‌های منحصر به‌فرد این لایه‌ی نازک از ساختار آن نشات می‌گیرد؛ یک ماتریس متخلخل که فعال‌کننده‌ پلاسمینوژن را نگه می‌دارد. این منبع از فعال‌کننده‌ پلاسمینوژن محافظت‌ می‌کند و این در‌ حالی است که به آن اجازه می‌دهد تا در همان زمان از‌طریق منافذ سیستمبا پلاسمینوژن موجود در خون واکنش داشته باشد. به گفته آن‌ها، هنگامی‌ که پلاسمینوژن با فعال‌کننده‌ پلاسمینوژن در داخل منافذ لایه برخورد می‌کند، آنزیم متلاشی‌کننده‌ لخته‌ خونی پلاسمین را تولید می‌کنند. عروق پیوندی حبس‌کننده‌ دارو در آزمایشات، لخته‌های خونی را متلاشی می‌کند.
 محققان جهت آزمودن ویژگی‌های این لایه‌ نازک پوشاننده‌ عروق پیوندی، آزمایشات بسیاری را انجام دادند. به‌ طور‌ مثال، آن‌ها برای یک آزمایش، لخته‌های مصنوعی ساخته شده از پلاسمای مخلوط با ترومبین را ایجاد‌ کرده و آنها را داخل پیوند قرار دادند. به گفته محققان، لخته به‌ سرعت شروع به متلاشی‌شدن و ترشح از‌ طریق محل پیوند‌ کرده و پوشش طراحی‌شده‌ لخته‌ها را در مرحله‌ شکل‌گیری نابود می‌کند که جریان خونی بدون انسداد را در محل پیوند تضمین می‌کند.
این لایه‌ نازک جدید، تضمین‌کننده‌ پیشرفتی در آخرین نوع پیوندها و استنت‌ها است که انواع داروی انحلالی‌ نیز نامیده می‌شوند و توسط داروهایی که به‌ آرامی در خون آزاد می‌شوند، پوشیده شده‌اند، اما طول عمر آن‌ها توسط میزان دارویی که ذخیره‌ می‌کنند، محدود می‌شود. این روش بر‌اساس احتباس دارو، درون یک پوشش محافظتی متخلخل است که ماندگاری بیشتری دارد و در واقع یک طول عمر نامحدود‌ برای عروق خونی مصنوعی پیشنهاد می‌کند.
 گفتنی است یافته‌های محققان تنها محدود به عروق خونی مصنوعی نبوده بلکه ارتباط‌دهنده به هر‌نوع پیوندی است و این موضوع مربوط به تمام انواع داروهایی است که بیمار برای پوشش از آنها استفاده می‌کند. به‌ طور‌ مثال، پس‌ از پیوند میزنای مصنوعی، گاهی بلورهای اوره‌آز شروع به تشکیل در داخل آن می‌کنند و پزشکان نمی‌دانند چگونه با این مشکل کنار بیایند. به‌ کار بردن داروی پوشش‌دهنده‌ مشابهی که اوره‌آز را متلاشی‌ می‌کند، امکان‌پذیر است.

شرکت عینک‌سازی Adlens محصول جدید خود که قادر است تا به طور خودکار با شماره چشم هر فرد تطابق یابد را به بازار عرضه کرد. نکته قابل توجه در مورد عینک‌های شرکت Adlens قیمت 30 دلاری و کیفیت بالای مواد به کار رفته در آن است.
نسل قبلی عینک‌های این شرکت جایگزین هوشمندانه اما گرانتر عینک‌های دوکانونه رایج هستند. این عینک‌ها از دو لنز ساخته شده که لنز جلویی همان لنز تجویز شده توسط چشم‌پزشک است و لنز انعطاف‌پذیر دوم نیز در پشت لنز جلویی قرار گرفته و فضای بین دو لنز نیز از روغن سیلیکون کاملا شفاف پر شده است. مسئولان شرکت Adlens در مورد کارایی ساده این عینک اظهارکردند: با تعبیه کردن یک کلید چرخان سه حالته می‌توان عنیک را در سه طیف دوربینی، دید متوسط و نزدیک‌بینی تنظیم کرد.
مسئولان شرکت Adlens در مورد نسل جدید عینک‌های قابل تطبیق افزودند: در نسل جدید عینک‌ها نیز مانند نمونه قبلی از دو لنز استفاده شده است اما برای افزایش دقت از روغن سیلیکون استفاده نشده است. در عینک جدید برای تطبیق با شماره چشم فرد دو لنز تعبیه شده برای هر چشم به طور افقی و در عرض هم حرکت می‌کنند تا تمرکز مورد نظر حاصل شود.
برای تنظیم نسل جدید عینک‌های خودکار لازم است که شخص یک چشم خود را با دست بپوشاند تا نقطه کانونی چشم مقابل به دست آید، این فرایند باید برای چشم دیگر نیز تکرار شود. اگرچه نسل جدید عینک‌ خودکار شرکت Adlens به نسبت سری گذشته پیشرفت‌هایی داشته است اما برخی از نکات منفی آن مثل عدم توجه به کیفیت دید حاشیه‌ای، امکان ورود خاک به فضای بین دو لنز و راحتی کمتر فریم به نسبت مدل‌های دیگر هنوز برطرف نشده است.

محققان دانشگاه فلوریدا طی پژوهشی دریافتند که ترکیب داروی آزمایشی و داروی معمول مورد استفاده در درمان نوعی سرطان پانکراس (لوزالمعده) می‌تواند تاثیر بهتری را در مقایسه با استفادۀ تنها از یک داروی خاص برای درمان این نوع سرطان به وجود بیاورد. تومورهای سلول‌های جزیره‌ای که در سلول‌های تولید کننده هورمون تشکیل می‌شوند مسبب بروز 3 تا 5 درصدی بدخیمی پانکراس هستند و توانایی زنده ماندن پنج ساله را دارند. طی سرطان پانکراس نوعی پروتئین در تومورهای سلول‌های جزیره‌ای پانکراس افزایش پیدا کرده و اجازه رشد را به تومور می‌دهند.
بررسی‌ها بر روی نمونه‌های موش نشان داد، ترکیب مولکولی موسوم به PF-04554787 و اورولیموس می‌تواند زنده ماندن سلول‌های سرطانی را در مقابل استفاده تنها از اورولیموس تا 50 درصد کاهش دهد. این یافته از این حیث اهمیت دارد که کمتر از پنج درصد از بیماران مبتلا به تومورهای نورواندوکرین پانکراس یا سلول‌های جزیره‌ای به اورولیموس واکنش درمانی نشان می‌دهند. بنا براین افزایش کارایی این دارو بسیار مهم تلقی می‌شود چرا که این دارو غیر سمی است و می‌تواند برای بیماران بیشتری مورد استفاده قرار بگیرد. این پژوهش در مجله موسسه ملی سرطان منتشر شده است.

پژوهش‌های اخیر محققان حاکیست که نقص در کانال سلولی که وظیفه ترشح پروتئین در مغز را بر عهده دارد، با شکل قطعی بیماری اوتیسم در ارتباط است و هر‌ دو به عنوان نشانگر‌های ذاتی برای شناخت عیوب این اختلال مثل یک هدف درمانی بالقوه به خدمت گرفته می‌شوند. کلسیم موجود در مغز برای تبادل اطلاعات بین نورونها استفاده می‌شود و عملکرد میزبانی دیگر سلول‌ها از جمله تنظیم یادگیری و حافظه، تحریک‌پذیری عصبی و انتشار انتقال دهنده عصبی را فعال می‌کند که این مناطق به ناکارآمد بودن در اختلالات طیف اوتیسم (ASD) شناخته شدند.
جی.جی.گارگوس یکی از محققان دانشگاه کالیفرنیا در ایالات متحده گفت: ما بر این باوریم که این یافته‌ها تیر دیگری در کمان تشخیص زودهنگام و دقیق اختلالات اوتیسم است. گارگوس افزود: همچنین این کار هدف از یک رده‌بندی مولکولی را نشان میدهد که در حال حاضر به خوبی ثابت شده برای کشف دارو مفید است. در حال حاضر نشانگر‌های تشخیص عیوب دقیق و قابل اطمینانی برای اختلالات اوتیسم وجود ندارد. پژوهشهای ژنتیکی صدها ژن که با این بیماری در ارتباط هستند را شناسایی کرده‌اند.
در این پژوهش محققان دریافتند که نقص در کانال IP3R که ترشح کلسیم از غشای سلولی را کنترل میکند میتواند کلیدی برای تشخیص ASD باشد. یان پارکر، استاد دانشگاه کالیفرنیا نیز گفت: به تعبیر ما عملکرد مناسب این کانال و مسیر هشداردهنده آن برای کارایی طبیعی نورونها و مسیر هشداردهنده آنها که قطب کلیدی در پاتوژنهای ASD محسوب می‌شود، بحرانی است. نتایج این پژوهش در مجله the journal Translational Psychiatry منتشر شده است.

محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) یک حسگر مبتنی بر پروتئین تولید کرده‌اند که می‌تواند یک توالی خاص دی‌ان‌ای را در یک سلول شناسایی کرده و سپس باعث واکنش ویژه‌ای مانند مرگ سلول شود. محققان مدعی هستند که این سیستم را می‌توان برای شناسایی هر نوع توالی دی‌ان‌ای در یک سلول پستاندار، اصلاح کرده و سپس یک واکنش خاص مانند کشتن سلول‌های سرطانی یا سلول‌های آلوده به ویروس را امکان‌پذیر کرد. این فناوری بر اساس گونه‌ای از پروتئین‌های متصل شونده به دی‌ان‌ای موسوم به انگشتان زینک است. این پروتئین‌ها می‌توانند برای شناسایی هر نوع توالی دی‌ان‌ای طراحی شوند.
محققان برای ساخت این سیستم جدید، باید قابلیت اتصال به دی‌ان‌ای انگشتان زینک را با یک پیامد – فعال کردن یک پروتئین فلورسنت برای نمایش حضور دی‌ان‌ای مئورد نظر یا ایجاد فعالیت دیگری در داخل سلول- مرتبط می‌کردند. آن‌ها توانستند با استفاده از پروتئینی موسوم به «intein» توانستند این امر را محقق کنند. این پروتئین کوتاه می‌تواند درون یک پروتئین بزرگتر قرار گرفته و به دو قطعه تقسیم شود.
محققان MIT همچنین این سیستم را با مرتبط کردن شناسایی دی‌ان‌ای با تولید آنزیمی موسوم به NTR، برای کشتن سلول‌ها مورد استفاده قرار دادند. آن‌ها اکنون این سیستم را برای شناسایی ویروس نهفته اچ‌آی‌وی که حتی بعد از درمان نیز در برخی سلول‌های آلوده، نهفته می‌مانند،‌ سازگار کرده‌اند. یادگیری بیشتر در مورد چنین ویروس‌هایی می‌تواند به دانشمندان در شناسایی روش‌هایی برای حذف کامل آن‌ها کمک کند. یافته‌های این تحقیق در مجله Nature Methods منتشر شده است.

به‌رغم انجام ورزش، مدت زمان طولانی نشستن با خطر نارسایی قلبی ارتباط دارد و محققان دریافته‌اند افراد کم تحرک، 52 درصد بیشتر به نارسایی قلبی دچار شدند. نارسایی قلبی زمانی رخ می‌دهد که قلب قادر به پمپاژ خون و انتقال اکسیژن کافی به اندامهای دیگر بدن نیست. اگرچه این به معنای توقف کار قلب نیست، با این وجود وضعیت خطرناکی است. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا (CDC) نارسایی قلبی بیش‌ از پنج میلیون نفر را در آمریکا تحت‌ تاثیر قرار داده که به طور تقریبی علت یکی از هر 9 مرگ در آمریکا است و هزینه‌ای در حدود 32 میلیارد دلار در‌سال بر کشور تحمیل می‌کند.
پژوهشگران در تحقیق خود به بررسی داده‌های مربوط به 84 هزار و 170 مرد در برنامه‌ یک گروه متنوع از‌ نظر نژادی پرداختند که این افراد در برنامه‌ تحقیق سلامت مردان کالیفرنیا شرکت‌ کرده بودند. شرکت‌کنندگان بین 45 و 69 ساله بوده و در زمان ورود در بررسی هیچ علائمی از نارسایی قلبی نداشتند. در پیگیری هشت سال بعد، به‌ طور متوسط در 3473 نفر از شرکت‌کنندگان نارسایی قلبی تشخیص داده شد. برای ارزیابی میزان فعالیت جسمی، محققان از معادل متابولیک کار (‌MET‌s) (معیاری از مصرف انرژی بدن) استفاده کردند در حالی‌که زمان نشستن (بی‌حرکتی) برحسب ساعت اندازه‌گیری شد.
محققان با بررسی داده‌ها دریافتند که مستقل از زمان نشستن، مردان با کمترین میزان فعالیت بدنی در مقایسه با مردان با بالاترین سطح فعالیت بدنی با احتمال 52 درصد بیشتر به نارسایی قلبی دچار شدند. محققان می‌گویند: صرف‌نظر از میزان ورزش، مردانی که به‌ مدت پنج ‌ساعت یا بیشتر در خارج از محل کار، نشسته (بی‌حرکت) بودند، 34‌ درصد بیشتر در‌معرض نارسایی قلبی قرار داشتند. همچنین مردانی که بیش‌ از پنج ‌ساعت در روز را خارج از محل کار، نشسته (بی‌حرکت) بودند و کمترین ورزش را انجام می‌دادند، در مقایسه با همتایان خود که کمتر‌ از دو ساعت در روز می‌نشستند و بیشترین ورزش را انجام می‌دادند، دو برابر بیشتر احتمال داشت که به نارسایی قلبی دچار شوند.
با توجه به اینکه محققان داده‌های مربوط به زنان را در نظر نگرفتند، نمی‌توان گفت که آیا این نتایج برای زنان نیز قابل تعمیم است. همچنین، همه‌ این مردان شرکت‌کننده در‌ یک برنامه‌ی سلامت جامع بودند، پس مشخص نیست که آیا این یافته‌ها برای افرادی غیر از آنها نیز قابل اعمال است. محدودیت دیگر این تحقیق آن است که داده‌ها تنها زمان بی‌حرکت بودن خارج از محل کار را پوشش می‌دهد، بنابراین به‌ طور موکد نمی‌توان گفت که این تحقیق می‌تواند بر تمامی فعالیت های نشسته اعمال شود.
به گفته محققان، این یافته‌ها توصیه‌های انجمن قلب آمریکا را پشتیبانی می‌کند که برمبنای آن بزرگسالان باید حداقل 150 دقیقه در هفته به ورزش هوازی باشدت متوسط بپردازند تا خطر ابتلا به نارسایی قلبی و سایر بیماری‌های قلبی‌ و‌ عروقی کاهش یابد.

دانشمندان دانشگاه جان‌هاپکینز آمریکا در پژوهش جدید خود از قهوه سبز نوعی ماده به‌دست آورده‌اند که باعث می‌شود در کمک به سوزاندن چربی‌های اشباع‌شده در کبد و از‌بین‌بردن آنها مورد استفاده قرارگیرد. محققان این دارو را روی 1200 بیمار به‌طور مساوی آزمایش کردند 600 فرد که از داروی قهوه سبز استفاده کردند و در بقیه از دارونما استفاده‌ شده بود.
به‌ این‌ ترتیب که عصاره تهیه‌شده از قهوه سبز، نیم‌ ساعت قبل‌ از صرف صبحانه (به‌صورت چای) به آنها خورانده شده و پس‌ از گذشت سه ماه افرادی‌ که از عصاره‌ی قهوه سبز استفاده کرده بودند مقدار بسیار زیادی از چربی‌های موجود در کبد را از‌ دست‌داده و نیز فشارخون و قند‌خون آنان نیز مورد آزمایش قرارگ رفت که بسیار مناسب بود. همچنین این ماده باعث تنظیم فشارخون و قند‌خون در بدن آنها شد و نیز باعث از‌بین‌بردن اکسیدان های بدن آنها شد ولی در افرادی‌ که فقط از دارونما استفاده کرده بودند هیچ تغییری ایجاد نشده بود.
محققان می‌گویند: این موارد همگی حاکی از‌ آن است که کافئین موجود در قهوه سبز باعث بهبود بخشیدن به سلول های بدن شده و کمک خوبی در به حرکت انداختن سلول‌های ماهیچه‌ای بدن کرده و تأثیر بسزایی در کندکردن سلول های چربی در کبد دارا است. آنها توصیه می‌کنند که قهوه سبز را به‌صورت نوشیدنی چای پیش‌ از صبحانه مصرف نمود تا برای پایین‌آوردن چربی بدن اثر کرده و با این کار بتوان به بهبود متابولیسم بدن کمک کرد و هم به وزن ایده‌آل دست یافت.
به گفته محققان، قهوه سبز متابولیسم بدن را از طریق اسیدگلوکورونیک تحریک می‌کند و این ماده همزمان با تحریک کبد، برای چربی‌سوزی از آزادشدن گلوکز در جریان خون جلوگیری به‌عمل می‌آورد. این موارد باعث می‌شود تا افراد بتوانند بدون تغییر در رژیم غذایی روزانه‌ی خود لاغر شوند و به‌ این‌ ترتیب گلوکورونیک اسید ذخیره‌ی چربی بدن کاهش یابد و چربی اشباع‌شده در کبد کاهش یافته و سوخت‌و‌ساز بدن بهبود یابد.
محققان می‌گویند: باید متذکر شد که قهوه سبز بهتر‌ از چای‌سبز و انگور دارای خواص آنتی‌اکسیدان است و در حفظ قند‌خون در شرایط سالم و فشارخون به بهبود عملکرد قلب وعروق کمک می‌کند. این موارد همگی در قهوه سبز موجود است، نه در قهوه‌ی تفت‌داده شده (قهوه قهوه‌ای) و نباید این قهوه به‌ مدت زیاد در انبار‌ها نگهداری شود، چون خواص خود را به مرور از دست می‌دهد.

محققان در دانشگاه ادینبرگ پی بردند که اگر شما تا سن 27 سالگی در مسیر شادی قرار نگرفتید، این امر دیگر هرگز امکان پذیر نخواهد بود. تحقیقات جدید نشان می‌دهد مردانی که موفق به رسیدن به اهداف شغلی خود تا اوایل سن 27 سالگی نشده‌اند، ممکن است درمیانسالی احساس کاهش رفاه و شادی را تجربه کنند.
یک پژوهش دانشگاه ادینبورگ نشان داده است مردانی که بین سنین 15 و 27 تعداد بیشتری شغل داشته‌اند (که این نشانگر شاخص‌های دیگری از بی‌ثباتی زندگی حرفه‌ای است) کمتر احتمال دارد که در میانسالی احساس خرسندی کنند. کارولین برت، دانشیار پژوهشی دانشگاه ادینبورگ و محقق ارشد این تحقیق، 174 نفر از اعضای پیشگام در پژوهش موردی شش روزه را برای جمع آوری داده‌های لازم مورد بررسی قرار داد.
پژوهش موردی شش روزه، در سال 1936 به عنوان یک پروژه اجتماعی مقرر شد و ساختار خود را بر مبنای سریالهای Up از مایکل آپتد قرار داد. هر دهه، سلامت شرکت‌کنندگان و رفاه و رضایت عمومی آنها مورد بررسی قرار می‌گرفت و برت از این معدن داده‌های اجتماعی اولیه به منظور تسهیل آرمان‌های حرفه‌ای اولیه و متعاقبا رفاه در سنین بالا استفاده کرد. وی به این نتیجه رسید که شرکت‌کنندگان مرد این پژوهش که به اهداف شغلی خود که در 18 سالگی در نظر داشتند، دست یافته بودند، در میانسالی دریافتند زندگی معانی بیشتری دارد.
به گفته برت، به نظر می‌رسد موقعیت‌های شغلی ناپایدار در مردان یا نرسیدن آنها به اهدافشان، رابطه منفی با نگرش آنها به زندگی و درجه احساس رضایتمندی از زندگی درسنین بالا دارد. زنان نیز به طور مشابه توانستند به اهمیت دستاوردهای زندگی دست یابند، اما با چیزهایی که برای مردان حائز اهمیت بود، تفاوت داشت. در حالی که یک شغل با ثبات و مشخص در صدر فهرست عواملی قرار داشتکه برای مردان منجر به شادی می‌شد، شرکت‌کنندگان زن از اینکه به سطح بالایی از آموزش و یا تجربه سطوح بالای تحرکات اجتماعی برسند، بیشتر راضی و خرسند بودند.
با این وجود برت اذعان کرد که نمونه‌های 70 ساله وی که در بریتانیا بزرگ شده بودند، بسیار متفاوت از کسانی بودند که امروزه در انگلستان هستند. برت گفت: من فکر می‌کنم که در حال حاضر، به این دلیل که فرصت‌ها نسبت به سال 1936 برابرند، شکاف روشن و واضحی بین دوجنس وجود ندارد نتایج ما بسیار ضمنی به فرصت‌های شغلی در بازار پس از جنگ و زمانی که زنان کمتر به دانشگاه می‌رفتند، می‌پردازد.
با وجود ادعای برت که عوامل شادی ، به صورت مرتب هر ده سال یکبار ممکن است تغییر کند ،واقعیت این است که امروزه هنوز هم بین آرمان‌های دو جنس اختلاف مشاهده می‌شود. با توجه به از ارزش نهادن مردان امروزی به حقوق و دستمزد برای رضایتمندی تا گسترش شکاف جنسیتی در دانشگاهها، می‌توان مشاهده کرد شاخص‌های واضحی که به خوشبختی منتهی می‌شوند، هنوز هم برای هر یک از دو جنس بسیار متفاوت است. برت یافته‌های خود را در نشست سالانه انجمن روانشناسی بریتانیا در لیورپول ارائه کرده است.

یافته‌های دانشمندان دانشگاه استنفورد نشان داد، انباشت نوعی ماده در لوزالمعده در طول مرحله پیش از بروز علائم دیابت نوع 1، نقش مهمی را در ابتلا به این بیماری ایفا می‌کند.  محققان حاضر در این تحقیق از نوعی دارو برای مسدودکردن تولید ماده hyaluronan در موش‌های مدل استفاده کردند. داروی hymecromone مانع از بروز آسیب به سلول‌های تولیدکننده انسولین و در نتیجه مانع از شروع دیابت نوع 1 شد. این دارو هم‌اکنون در اروپا و آسیا برای درمان اسپاسم‌های مرتبط با سنگ کیسه صفرا به کار می‌رود. 
دانشمندان دریافتند ماده‌ hyaluronan در نزدیکی سلول‌های بتای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 به فراوانی یافت می‌شود اما این موضوع فقط در بافت لوزالمعده بیمارانی مشاهده شد که به تازگی به دیابت مبتلا شده بودند و نه افرادی که برای دهه‌ها دچار این عارضه بودند.
 محققان پی بردند داروی hymecromone یا 4-methylumbelliferone مانع از تولید hyaluronan می‌شود و این داروی ارزان را می‌توان به صورت خوراکی مصرف کرد. زمانی که تیم علمی داروی مزبور را پیش از نابودشدن سلول‌های بتا به موش‌های تحت بررسی اعمال کرد، هیچ یک از موش‌ها دچار ازدیاد قند خون نشد. در صورت استفاد مکرر موش‌ها از این دارو، آ‌ن‌ها برای دست کم یک سال عاری از دیابت بودند اما در صورت متوقف‌شدن مصرف آن به سرعت دیابتی می‌شدند. جزئیات این پژوهش در مجله Clinical Investigation منتشر شد.

محققان موسسه سلامت و تحقیقات پزشکی فرانسه می‌گویند زندگی در کنار بزرگراه‌ها خطر ابتلا به نوعی سرطان خون را افزایش می‌دهد. پژوهشگران، رویارویی با بنزِن ناشی از تردد خودروها را یکی از توجیهات این رابطه می‌دانند. طی این پژوهش، محققان به مقایسه 2760 مورد کودک مبتلا به سرطان خون متعلق به سال‌های 2002 تا 2007 با 30 هزار کودک سرطانی که در سال‌های معاصر زندگی می‌کنند، پرداختند.
نتایج نشان می‌داد که وقوع سرطان خون از نوع میلوبلاستیک در کودکانی که محل سکونتشان در شعاع 150 متری جاده‌ها قرار داشت، 30 درصد بیشتر از سایر کودکان گزارش شده است. در مقابل، رابطه‌ای بین زندگی در نزدیکی جاده‌ها و وقوع شایع‌ترین نوع سرطان خون یعنی لنفوبلاستیک وجود نداشت. این پژوهش در مجله Epidemiology منتشر شده است.

نوشیدن اسپرسو بعد از شام عالی به نظر می‌رسد اما می‌تواند شما را بیش از اندازه بیدار نگه دارد. اخیرا دانشمندان عنوان کرده‌اند که نوشیدن قهوه عصرگاهی نه تنها خواب را مختل می‌کند بلکه چرخه 24 ساعته درونی بدن را بازنشانی کرده و در عملکرد آن دسته از پیام‌های مولکولی که یک فرد را در یک زمانبندی 24 ساعته نگه می‌دارند اختلال ایجاد می‌کند. 
محققان با انتشار مقاله‌ای در مجله Science Translational Medicine گزارش دادند که نوشیدن اسپرسو سه ساعت قبل از خواب، ساعت درونی بدن را به طور میانگین 40 دقیقه به عقب می‌برد. هر چند که اثرات کافئین بر هوشیاری و خواب به خوبی شناخته شده است، اما تاکنون محققان مطمئن نبودند که چگونه این ماده چرخه 24 ساعته درونی بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
پژوهشگران همچنین دریافتند سلول‌های انسانی که در آزمایشگاه در معرض کافئین قرار می‌گیرند چرخه ساعت شبانه‌روزی خود را طولانی‌تر می‌کنند. به نظر می‌رسد که این اثر با مولکول‌هایی که در تنظیم ریتم 24 ساعته بدن نقش دارند مرتبط است. اختلال در عملکرد طبیعی ریتم شبانه‌روزی بدن، بیماری‌های متابولیک و بیماری‌های عصبی از جمله اختلال دو قطبی، اضطراب، افسردگی، اسکیزوفرنی و اختلالات خواب را به دنبال دارد.

بررسی‌های متعددی نشان می دهد که با افزایش سن، مادرانی که به کودکان خود شیر نداده‌اند نسبت به مادرانی که شیردهی داشته‌اند، امکان بیشتری جهت ابتلا به بیماری‌های قلبی دارند. محققان برآورد می‌کنند که ضخامت دیواره عروق گردنی بالاتر که در شیردهی ناکافی مشاهده شده با 3 تا 5 سال پیری عروق زودتر متناظر است.احتمال ابتلا به بیماری کاروتید در میانسالی، در مادرانی که به کودکان خود شیر نداده‌اند بیشتر است.
بررسی‌های متعددی خاطرنشان کرده‌اند که با افزایش سن، مادرانی که به کودکان خود شیر نداده‌اند نسبت به مادرانی که شیردهی داشته‌اند، امکان بیشتری جهت ابتلا به بیماری‌های قلبی دارند. جهت ارزیابی ارتباط بین طول دوره‌ی شیردهی و بیماری‌های عروقی، محققان وضعیت 486 زن را پیگیری و طول دوره‌ی شیردهی در تمامی بارداری‌های آنها را ثبت و میزان ضخامت دیواره عروق گردنی را در سال بیستم سنین 38 تا 50 سالگی اندازه‌گیری کردند.
همانند بررسی‌های پیشین، طول دوره‌ی شیردهی به شکل مطلوبی با شاخص توده‌ی بدنی (BMI)، لیپیدها، فشارخون و دیابت نوع 2 در سال بیستم ارتباط داشت. به علاوه طول دوره‌ی شیردهی به شکل معنادار و معکوس با میزان مورد قبول ضخامت دیواره عروق گردنی، حتی پس از تنظیم و تعدیل عوامل خطرساز کاردیومتابولیک، اجتماعی، جمعیت، سیگار کشیدن، زایمان‌های پیشین و BMI پیش از بارداری ارتباط داشت.
محققان برآورد می‌کنند که ضخامت دیواره عروق گردنی بالاتر که در شیردهی ناکافی مشاهده شده با 3 تا 5 سال پیری عروق زودتر متناظر است. تطبیق انجام‌شده برای عوارض بارداری، اثر بسیار کمی روی این نتایج داشت. نتیجه این پژوهش در Gunderson EP et al. obstet Gynecol منتشر شده است.

پژوهش محققان دانشگاه جورج تاون نشان می‌دهد میزان بروز بیماری اوتیسم در مردان و زنان یکی است، اما احتمال تشخیص آن در دخترها کمتر از پسرها است. برای دهه‌ها میزان تشخیص بیماری اوتیسم برای مردان نسبت به زنان 10 به 1 عنوان می‌شد اما این پژوهش نشان می‌دهد که این میزان 3 به 1 است. محققان یکی از دلایل اختلاف را این می‌دانند که اختلال اوتیسم در دختران آنطوری نیست که همواره منتظر بروز علائم آن نظیر بی قراری، پر انرژی و یا سردرگم هستیم. 
به گفته محققان علائم مخرب اوتیسم نظیر اختلال توجه، عدم تمرکز حواس، بیش فعالی و مشکل جهت‌یابی در دختران به حالت ضعیف‌تری بروز می‌کند. در عوض علائم اوتیسم در دختران می‌تواند با پرحرفی شدید، پاسخ‌های واکنشی افراطی نظیر گریه‌های فراوان و یا کوبیدن شدید درها بروز کند. البته محققان می‌گویند هرکسی می‌تواند این علائم را با شدت‌های متفاوت بروز دهد و بنابر این نسبت دادن این طرز رفتارها به اوتیسم کار ساده‌ای نیست.

نتایج یک پژوهش محققان انگلیسی حاکی از آن است که هرچه فرد تحصیلات بالاتری داشته باشد، فشارخون پایین‌تری خواهد داشت. محققان دریافتند که تحصیلات طولانی مدت برای کنترل فشارخون افراد مفید است. به این معنی که هرچه فرد تحصیلات بالاتری داشته باشد، فشارخون پایین‌تری خواهد داشت. بر این اساس ادامه تحصیل گرچه با استرس همراه است اما در تامین سلامتی بدن نقش موثری ایفا می‌کند. این تحقیق همچنین نشان داد که این ارتباط در زنان قوی‌تر از مردان مشاهده می‌شود.
برای انجام این پژوهش، ۴۰۰۰ نفر در یک دوره ۳۰ ساله مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در زنانی که تحصیلات دانشگاهی به ویژه بالا‌تر از مقطع لیسانس داشتند، فشارخون سیستولی ۳.۲۶ میلی‌متر جیوه پایین‌تر از زنانی بود که دوره دبیرستان را به پایان نرسانده بودند. این میزان کاهش فشارخون در مردان تحصیل‌کرده ۲.۲۶ میلی‌متر جیوه گزارش شد. به گفته محققان، نتایج این پژوهش می‌تواند ارتباط بین تحصیلات و کاهش بیماری‌های قلبی عروقی را توجیه کند. شرح و نتایج این بررسی در مجله Public Health به چاپ رسیده است.

تحقیقات جدید دانشمندان اسپانیایی نشان داده تماس با فضای سبز شهری به کودکان کمک می‌کند که رشد ذهنی خود را شکوفا کنند و اینکه بخشی از این تاثیر به دلیل اثر فضای سبز در کاهش آلودگی شهری است. محققان مرکز تحقیقات اپیدمولوژیک محیط‌زیست در بارسلون اسپانیا، تغییرات رخ داده در شاخص‌های ذهنی را در طول یک دوره سه ساله در بین 2593 کودک دبستانی هفت تا 10 ساله در شهر بارسلون اسپانیا مورد پایش قرار دادند. 
این تحقیق نشان داد که تماس با فضای سبز در محیط داخلی و اطراف مدرسه - که میزان آن از روی داده‌های ماهواره‌ای تعیین شده بود- با افزایش توانایی‌های ذهنی در کودکان ارتباط دارد. این توانایی‌ها کارکردهای حافظه‌ای و حافظه کاری برتر نامیده می‌شوند. در این تحقیق کاهش بی توجهی از دیگر فواید حضور در فضاهای سبز برای کودکان معرفی شده است. محققان می‌گویند این نتایج مستقل از استعداد، برنامه‌های آموزشی و دخالت والدین بوده است.
نتایج نشان داد یک چهارم افزایش فضای سبز اطراف مدارس، با پنج درصد افزایش حافظه کارکردی، شش درصد افزایش کارکردی برتر و یک درصد کاهش بی‌توجهی در کودکان همراه است. یک مدلسازی رایانه‌ای نشان داد عنصر کربن که یکی از آلودگی‌های متداول در محیط‌های شهری است می‌تواند مسئول 20 تا 65 درصد از همبستگی میان فضای سبز مدارس و رشد ذهنی کودکان باشد.
محققان می‌گویند طبیعت نقش اساسی و حیاتی و غیرقبل جایگزینی در رشد ذهنی دارد. محیط‌های طبیعی از جمله فضاهای سبز فرصت‌های بی‌نظیری برای تحرک، خلاقیت، مدیریت و کنترل و قوی کردن احساس نسبت به خود را برای کودکان فراهم می‌کند و احساساتی همچون حس شگفتی را در آنها تقویت می‌کند. این فضاها همچنین بر وضعیت فیزیکی کودکان تاثیر گذاشته که به طور مثبت بر جنبه‌های مختلف رشد ذهنی موثر است. این تحقیق در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شده است.

محققان آمریکایی دریافته‌اند از آنجا که در پنج درصد از بیماران مبتلا به پانکراتیت، بیماری به‌ سوی سرطان پانکراس (لوزالمعده) پیشرفت می‌کند، فاکتور مهارکننده مهاجرت (MIF) می‌تواند به پزشکان برای نظارت بر سیر پیشرفت بیماری کمک کند، لذا با بررسی نمونه‌ خون بیماران سرطان لوزالمعده مشخص شده که مقدار نشانگر زیستی اگزوسامی در بیمارانی که درگیری کبد دارند، نسبت به کسانی که آن را ندارند بسیار بالاتر است. تایید وجود این پروتئین در خون می‌تواند برای پیش‌بینی اینکه در کدام یک از بیماران متاستاز کبدی پدیدار خواهد شد، استفاده شود.
 عبور از مراحل بسیار دقیق مولکولی باعث گسترش سرطان پانکراس در کبد می‌شود؛ رویدادی که باعث تبدیل شایع‌ترین بیماری‌ها به مرگبارترین آنها می‌شود. با پی‌بردن به این مساله، راه‌هایی به‌ وجود می‌آید که به درمانی هدفمند منجر شده و گسترش بیماری را به تاخیر می‌اندازد و می‌تواند به پزشکان برای آزمایش نشانه‌های اولیه‌ سرطان لوزالمعده، شاخص‌های زیستی جدیدی را ارائه‌ دهد. تحقیقات جدید بر بسته‌های کروی کوچک ترشح شده توسط تومور، به نام اگزوسام (exosome) که حاوی پروتئین‌های مشتق‌ شده از تومور است و پیوسته محیط مناسبی را در کبد برای گسترش سرطان لوزالمعده آماده می‌کند، متمرکز‌ است.
برآوردهای انجمن سرطان آمریکا نشان داده سالانه 40 هزار نفر تسلیم این بیماری می‌شوند. سرطان لوزالمعده از کشنده‌ترین سرطان‌ها است و تنها شش درصد از بیماران پس از تشخیص می‌توانند تا پنج سال زنده بمانند و میزان متوسط زنده ماندن فقط شش ماه است. محققان می‌گویند: عاملی که باعث می‌شود این سرطان چنین کشنده باشد از این رو تشخیص تا زمانی که سرطان بسیار پیشرفته شود، امکان‌پذیر نیست و بیماران نشانه‌های بیماری را نشان نمی‌دهند؛ بنابراین گزینه‌های درمانی بسیار محدود می‌شوند.
در این بررسی، محققان با استفاده از مدل موشی، محیطی را برای سرطان لوزالمعده بازآفرینی کردند و متوجه شدند که اگزوسام‌ها راه خود را در طول مراحل اولیه‌ سرطان به سمت کبد پیدا می‌کنند و هنگامی که به کبد می‌رسند، اگزوسام‌ها توسط سلول‌های ایمنی موجود در کبد جذب می‌شوند که سلول‌های کوپفر (kupffer cells) نامیده می‌شوند. این فرآیند بیان ژنی و ترکیب پروتئینی سلول کوپفر را تغییر داده و به آنها تولید پروتئین قدرتمندی به‌نام MIF را آموزش می‌دهد. این پروتئین، به نوبه خود، رفتار گروهی از سلول‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و فیبروز کبد را سبب می‌شود. فیبروز کبد یک فرآیند بهبود زخم افراطی است که می‌تواند عملکرد طبیعی کبد را مختل کرده و پیوسته محیط مساعدی را برای رشد و انتشار تومور ایجاد‌ می‌کند.
به گفته محققان، یافتن MIF در خون نمایانگر این است که اگزوسام‌های سرطان لوزالمعده باعث گسترش بیماری در کبد می شوند و فیبروز کبد (فیبرونکتین) را ایجاد می کنند و سلول‌های ایمنی (ماکروفاژها) تجمع پیدا کرده‌اند.
چگونه اگزوسام‌ها این اثرات را در سلول‌های کبدی اعمال می‌کنند؟ محققان می‌گویند: اگزوسام‌های سرطان لوزالمعده حاوی پروتئینی هستند که MIF نامیده شده و این اثرات را در سلول‌های کبدی ایجاد می‌کنند. با حذف MIF از اگزوسام‌ها، از ایجاد یک محیط فیبروتیک حمایت‌کننده از تومور در کبد، جلوگیری می‌شود.
به گفته محققان در سرطان لوزالمعده در مدل‌های موشی، اگزوسام‌های حاوی MIF، در سیستم گردش خون قبل از شروع سرطان پانکراس پخش می‌شوند که می‌تواند کبد را تحریک کرده و باعث فیبروز شود. آنها می‌گویند: برهم زدن تنها بخشی از این فرآیند در هر نقطه از مدار، گسترش بیماری (متاستاز) را کاهش می‌دهد. عاملی که می‌تواند منجر به‌ توسعه‌ روش‌های درمانی چند منظوره شده و زندگی بیماران را طولانی کند.
محققان می گویند: MIF در اگزوسام‌های جاری در خون بیمارانی که سرطان لوزالمعده پیشرفته دارند، به شدت قابل مشاهده است. با بررسی نمونه‌ خون بیماران سرطان لوزالمعده مشخص شد که مقدار MIF اگزوسامی در بیمارانی که درگیری کبد دارند، نسبت به کسانی که آن را ندارند بسیار بالاتر است. تایید وجود این پروتئین در خون می‌تواند برای پیش‌بینی اینکه در کدام یک از بیماران متاستاز کبدی پدیدار خواهد شد، استفاده شود. محققان می‌گویند: از آنجا که در پنج درصد از بیماران مبتلا به پانکراتیت، بیماری به‌ سوی سرطان پانکراس پیشرفت می‌کند، MIF می‌تواند به عنوان نشانگر زیستی به پزشکان برای نظارت بر سیر پیشرفت بیماری کمک کند.
محققان در حال حاضر سطح MIF را در اگزوسام‌های جدا شده از خون بیمار اندازه‌گیری می‌کنند که با دقت می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پانکراس در بیماران با ضایعات غیربدخیم پانکراس را تخمین بزند. این نوع نمونه‌برداری از مایع می‌تواند به پزشکان اجازه‌ شروع درمان را بدهد؛ از جمله اینکه اقدام جراحی را در افراد در معرض خطر زودتر انجام دهند تا از پیشرفت بیماری جلوگیری‌ کنند. نتیجه این پژوهش در مجله Nature cell Biology منتشر شده است.

محققان کره‌ای یک پروتئین حساس به نور انسانی-گیاهی ساخته‌اند که به طور موثری کانال‌های کلسیمی را دستکاری کرده و می‌تواند به تقویت حافظه و درمان اختلالات حافظه‌ای کمک کند. محققان حوزه ژنتیک نوری، با ایجاد یک پروتئین مشترک انسانی-گیاهی به نام OptoSTIM1 به دستاوردهای جدیدی در زمینه افزایش حافظه دست یافته‌اند. این گروه تحقیقاتی در کره جنوبی توانسته‌اند با ساخت مولکول پروتئینی OptoSTIM1، فرآیند مربوط به کنترل دقیق کانال‌های کلسیمی سلول‌ها را در موجودات زنده دستکاری کنند.
یون‌های کلسیم در بسیاری از فرآیندهای سلولی از جمله انقباض، برانگیختگی، رشد، تمایز و مرگ سلول‌ها نقش دارند. کمبود کلسیم شدید با نارسایی‌های قلبی، اختلالات ذهنی و ضعف عضلانی ارتباط دارد. تلاش‌های قبلی در خصوص کنترل دقیق کانال‌های یونی به کمک داروها و محرک‌های الکتریکی به اندازه کافی برای دستیابی به نتایج دلخواه کارآمد نبودند؛ اما این اختراع جدید توانسته است فرآیند کنترل انتخابی کانال‌های کلسیمی را متحول کند.
در فتوژنتیک یک گیرنده گیاهی حساس به نور و یک پروتئین حیوانی که کانال‌های یونی در غشا سلول را تحت تاثیر قرار می‌دهد با هم ترکیب و به سلول‌های مورد نظر معرفی می‌شوند. آنها در کنار یکدیگر عمل می‌کنند و به محرکی که شامل یک طول موج نوری ویژه است، پاسخ می دهند. این امر در نهایت موجب می‌شود که سلول‌ها، یک کانال یونی ویژه را باز یا بسته کنند.
این گروه محققان کره‌ای یک گیرنده نوری پروتئینی به نام کریپتوکروم دو را از گیاه گلدار کوچکی با نام علمی Arabidopsis thaliana استخراج کرده و این گیرنده را با پروتئینی به نام (STromal Interaction Molecule 1 (STIM1 که تقریبا در تمام جانوران یافت می‌شود و کانال‌های سلولی یون کلسیم را باز می‌کند، ترکیب کرده‌اند. آنها با این روش یک مولکول ترکیبی به نام OptoSTIM1 ساخته‌اند که در سلول‌ها جای‌گذاری می‌شود. 
وقتی نور آبی به سلول‌های دارای OptoSTIM1 برخورد می‌کند، این سلول‌ها را تحریک می‌کنند تا کانال‌های کلسیمی خود را باز کنند و به این ترتیب جریانی از یون‌های کلسیم از خارج سلول به درون آن راه پیدا می‌کند. میزان یون‌های کلسیمی که سلول دریافت می‌کند زیاد است و لذا کارایی OptoSTIM1 بسیار بهتر از مولکول‌های فتوژنتیکی قبلی است زیرا گیرنده نوری که از این گیاه به دست آمده، کارآیی بسیار بالایی دارد.
رهاسازی و جذب یون کلسیم نقش مهمی در سلول‌های مغزی و عملکرد آنها دارد. هیپوکامپ بخشی از مغز است که حافظه را کنترل می‌کند، لذا محققان سلول‌های کشت شده این بخش از مغز را در آزمایشگاه مورد آزمایش قرار داده و دریافتند که در این سلول‌ها نیز جریان کلسیمی با تماس با نور آبی در داخل سلول‌ها به راه می‌افتد. این موضوع امیدهای تازه‌ای برای تقویت حافظه به محققان داده است و آنها امیدوارند با مولکول جدید، راهی برای درمان اختلالات مغزی مرتبط با حافظه پیدا کنند.

تیمی از دانشمندان دانشگاه استنفورد پروتئینی را شناسایی کرده‌اند که به احیای قلب پس از حمله قلبی کمک می‌کند. محققان همچنین نوعی چسب حامل این پروتئین را در درون قلب قرار دادند و نتایج نشان داد این چسب عملکرد قلب را ارتقا داده و شانس زنده‌ماندن خوک‌ها و موش‌ها را پس از حمله قلبی افزایش می‌دهد.
پروتئین موردبحث Follistatin-like 1 یا FSTL1 نام دارد و می‌تواند سلول‌های کشت‌داده شده عضله قلب را تحریک کند تا تکثیر شوند. این پروتئین در قالب چسب، سلول‌های از پیش موجود در درون قلب را مجاب کرد تکثیر شوند و قلب آسیب‌دیده را بازسازی کنند. قلب‌های این حیوانات ظرف چهار تا هشت هفته پس از درمان با این چسب پروتئینی، تقریبا عملکرد عادی‌ خود را باز یافتند. جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature ارائه شد.

مهندسان در امریکا نوعی مانیتور چسبی به نام Moxy ارائه داده‌اند که به ورزشکاران دریچه جدیدی برای نظارت بر عملکرد بدنشان حین تمرینات ورزشی ارائه می‌دهد. این سیستم سطوح اکسیژن موجود در عضلات ورزشکاران را به صورت فوری رهگیری کرده و اطلاعات دریافتی را به همراه داده‌های سلامتی در برنامه نرم‌افزاری و تلفن همراه آن‌ها نمایش می‌دهد. 
مانیتور Moxy که توسط شرکت طراحی Fortiori ارائه شده، جعبه مشکی کوچکی است که می‌توان ‌آن را بر روی پوست پوشید. این سامانه دارای ابعاد 6.1*4.4*2.1 سانتی‌متر است و در تماس با پوست، آرایه‌ای از آشکارسازهای نوری و ال‌ا‌ی‌دی، نور نزدیک مادون قرمز را از میان پوست به بافت عضله انتقال داده تا خوانش‌هایی از سطوح اکسیژن خون انجام دهند. نور مادون‌قرمز برای انجام این هدف کارآمد است، زیرا خون غنی از اکسیژن، نور مادون‌قرمز بیشتری جذب می‌کند. استفاده از آشکارسازها برای تحلیل نور موجود می‌تواند نشان‌دهنده چگونگی اکسیژن‌رسانی به خون باشد.  
با این حال، این سامانه برای ورزشکاران و سلامتی آن‌ها طراحی شده و طیف گسترده‌ای از ورزشکاران، از موتورسیکلت‌سواران گرفته تا بازیکنان راگبی می‌توانند از آن استفاده کنند. این فناوری حتی در ورزش‌های آبی قابل استفاده است. وزن این مانیتور 40 گرم است و از آنتن‌های رادیویی برای به اشتراک‌گذاشتن داده‌ها با ابزار دیگر استفاده می‌کند.  
فرآیند شارژ Moxy حدود 90 دقیقه طول می‌کشد و گفته می‌شود باتری لیتیم پلیمری آن برای دست کم سه ساعت کار می‌کند. نوعی پورت میکرو یو‌اس‌بی نیز امکان شارژشدن و بازیابی داده‌هایی را می‌دهد که نمی‌توانند توسط سیگنال‌های رادیویی به اشتراک گذاشته شوند.

یک شرکت فناوری تازه تاسیس هندی اخیرا سمعک هوشمندی طراحی کرده که مجهز به حسگرهایی برای تامین امنیت نابینایان در زمان راه رفتن و جلوگیری از برخورد آن‌ها با اجسام سر راهشان است. دشموخ، از بنیان‌گذاران شرکت Innovation Hub Technologies اظهار کرد: سمعک «پژواک‌یابی» به نابینایان کمک خواهد کرد تا حین قدم زدن، اجسامی را که ممکن است مسیر آن‌ها را مسدود کند، از فاصله ایمن احساس کنند.
دستگاه موسوم به «Ausion» که به اندازه یک تلفن همراه است، کمتر از 100 گرم وزن داشته و به کاربر در مورد اجسام موجود در مسیر از طریق هدفون هشدار می‌دهد. از آنجایی که گفته می‌شود نابینایان از درک حسی فوق‌العاده برای خو دادن خود با محیط اطرافشان برخوردارند، این ابزار کمکی شنوایی به آن‌ها از طریق امواج صوتی یا پژواک اجسام در مسیرشان کمک خواهد کرد. به گفته دشموخ، این دستگاه می‌تواند توسط نت‌های موسیقی متفاوت به کاربران در مورد مسافت و جهتی که جسم قرار دارد، هشدار دهد.
از آنجایی که پیامها در مورد اجسام اطراف به شکل نت‌های موسیقی کدگذاری می‌شوند، شرکت به کاربران در مورد چگونگی استفاده از آن به منظور حرکت از موقعیتی به موقعیت دیگر آموزش خواهد داد. این دستگاه که روی یک عصا قرار می‌گیرد، از دو حسگر در جلو برای اشاره به سمتی که کاربر در حرکت است، برخوردار است. Ausion دارای چهار کلید است که دو کلید آن برای کنترل صدا توسط فیش گوشی و دو کلید دیگر برای قدرت و خاموش و روشن کردن دستگاه بکار می‌روند. از دکمه خاموش و روشن همچنین می‌توان برای تنظیم فاصله تا 10 متر استفاده کرد.  
معلم‌ها و دانش‌آموزان مدارس نابینایان برای بیش از یک سال در یک کارآزمایی شرکت کردند تا پیش‌ساخت دستگاه برای آزمایش در زمان واقعی آماده شود. قیمت این سمعک 3500 روپیه بوده و پس از رونمایی رسمی از آن در بازار، در سازمان‌های اجتماعی و مدارس توزیع خواهد شد.

محققان مرکز تحقیقاتی دارپا معتقدند که با نصب کاشت‌های مغزی می‌توان کیفیت و قدرت حافظه انسان را افزایش داد. محققان مرکز تحقیقاتی دارپا پس از نصب چند نمونه کاشت‌های مغزی بر روی نمونه‌های انسانی و بررسی بازخورد این افراد اظهار کردند: نصب ایمپلنت‌های مغزی باعث افزایش قدرت حافظه شده و در تحقیقات انجام شده مشخص شد که این افراد در آزمایش‌های ذهنی امتیاز بیشتری کسب کرده‌اند.
محققان دارپا معتقدند که به کمک این روش می‌توان حافظه از دست رفته بیماران آسیب‌دیده‌ شدید مغزی و مشکلات حاد عصبی را دوباره بازیابی کرد. دکتر جاستین سانچز، مدیر برنامه‌ریزی مرکز دارپا گفت: با پیشرفت فناوری کاشت‌های مغزی و افزایش اطلاعات در مورد روش‌های صحیح تحریک مغزی می‌توان سهم به‌سزایی در افزایش توان ذهنی بیماران مغزی داشت.
مسئول برنامه‌ریزی مرکز مطالعاتی دارپا در مورد پیشرفت‌های انجام شده در صنعت کاشت‌های مغزی عنوان کرد: یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های این مرکز سیستم بازیابی فعال حافظه یا RAM است. وی در ادامه افزود: سیستم بازیابی فعال به معنای درک و ترجمه فعالیت‌های مغزی به مفهوم بازیابی حافظه و پیش‌بینی زمان یاد‌آوری نادرست خاطرات در ذهن است. در سیستم RAM الکترود‌های نصب شده بر روی مغز با ارسال شوک‌های الکتریکی به سلول‌های مغزی مسئول حافظه فعالیت‌ آنها را رصد می‌کنند.
دانشمندان دارپا در جراحی‌های کاشت ایمپلنت، الکترود‌های موجود را در مناطق مغزی مسئول یادآوری اتفاقات، زمان، مکان‌ها و یا لیست اجسام نصب کردند. در بررسی‌های اولیه انجام شده بر روی بیماران مشخص شد که محققان علاوه بر توانایی ضبط و ترجمه سیگنال‌های مغزی قادر به فعال کردن حافظه در منطقه‌ای از مغز شدند که مسئول یادآوری اسم اجسام است. دانشمندان دارپا از ارائه جزئیات بیشتر اجتناب کردند چرا که معتقدند هنوز مطالعات بیشتری در مورد سیستم ایمپلنت‌های مغزی لازم است.

نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد خواب نیمروزی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، انسداد عروق و سکته‌های قلبی و مغزی را از بین می‌برد و اثرات قابل‌توجهی بر حفظ سلامتی بدن و افزایش قدرت ادراک ذهنی دارد. خواب نیمروزی یک توقف کوتاه در مسیر حرکت روزانه است که می‌تواند همراه با آرامش، استراحت، تفکر و تجزیه و تحلیل انگیزه‌های فراروی فرد باشد. 
قیلوله با خواب شبانگاهی تفاوت‌هایی دارد به‌طوری که خواب شبانه، سلول‌های بدن و مغز را محافظت، تجدید و تکثیر می‌کند و نشاط می‌بخشد ولی قیلوله سهم بسزایی در استراحت مغز، ماهیچه‌ها و عضلات و افزایش قدرت ادراک ذهنی دارد. 
تحقیقات و پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد قیلوله قبل از صرف ناهار، کاهش فشار خون را به دنبال دارد و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، انسداد عروق و سکته‌های قلبی و مغزی را کاهش می‌دهد. بنابر پژوهش‌های صورت گرفته در انستیتوی بیماری‌های قلبی اروپا، خواب به مدت نیم‌ساعت یا بیشتر در میانه روز، سبب کاهش 10 درصدی بروز ایست قلبی می‌شود. 
این تحقیق که در یونان بر روی 386 نفر دارای فشار خون بالا شامل 200 مرد و 186 زن صورت پذیرفت، نشان داد افرادی که خواب نیمروزی را در برنامه خود گنجانده بودند، روند کاهنده‌ای در فشار خون نسبت به افرادی که قیلوله نداشتند مشاهده کردند. محققان در یونان اظهار کردند قیلوله‌ای که مدتش از یک ساعت تجاوز کند نتایج بهتری را ثبت کرده است.

محققان اسپانیایی دانشگاه ناوارا معتقدند دنبال کردن رژیم مدیترانه‌ای که با مصرف روغن زیتون ناب اضافی همراه باشد، می‌تواند خطر سرطان پستان را در زنان کاهش دهد. محققان طی این پژوهش 4282 زن 60 تا 80 ساله را که در خطر بیماری‌های قلبی و عروقی قرار داشتند، مورد بررسی قرار دادند.
طی این پژوهش، محققان به بررسی تأثیر رژیم مدیترانه‌ای دارای روغن زیتون اضافی و رژیم مدیترانه‌ای دیگری که دارای دانه‌های روغنی نظیر آجیل بود پرداختند، همچنین تشویق زنان به پیروی از رژیم کم‌چرب را نیز مورد بررسی قرار دادند.
محققان پس از گذشت پنج سال از این تحقیق متوجه شدند که مصرف رژیم مدیترانه‌ای به همراه روغن زیتون اضافی کاهش 68 درصدی خطر ابتلا به سرطان بدخیم پستان را به دنبال دارد. این پژوهش در مجله JAMA Internal Med منتشر شده است.

پژوهش محققان بیمارستان دانشگاه چاریتیه در برلین نشان می‌دهد رژیم‌های غنی از پروتئین حیوانی و گیاهی می‌تواند باعث بهبود قند خون در مبتلایان به دیابت نوع دو بدون عوارض جانبی بر عملکرد کلیه‌ها شود. محققان در این تحقیق ، تأثیرات دو نوع رژیم پروتئینی (حیوانی و گیاهی) با میزان کالری مشابه را بر متابولیسم و چربی کبد گروهی از دیابتی‌ها مورد بررسی قرار دادند.
نتایج نشان می‌داد در بیماران دیابتی، رژیم شش هفته‌ای غنی از پروتئین موجب بهبود متابولیسم کلسترول و کاهش چربی کبد می‌شود. همچنین در افرادی که رژیم پروتئینی گیاهی را دنبال کردند، عملکرد کلیه‌ها نیز بهبود یافته بود.
به گفته محققان برای اثبات قطعی نتایج مشاهدات طولانی‌مدت و بررسی ژن‌های دخیل در متابولیسم چربی، گلوکوز و التهاب در سلول‌های خونی و بافت‌های چربی نیاز است تا تأثیر رژیم‌هایی را که میزان آمینواسید بیشتری دارند نیز مطالعه گردد. این پژوهش در نشست سالیانه انجمن اروپایی مطالعات دیابت (EASD) منتشر شد.

پژوهش جدید محققان تایوانی نشان می‌دهد بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی (AF) یا ضربان نامنظم قلب در معرض خطر سکته مغزی ناشی از هوای سرد قرار دارند. فیبریلاسیون دهلیزی شایع‌ترین آریتمی پایدار قلبی است که خطر سکته مغزی ایسکمیک را چهار برابر افزایش می‌دهد.
به گفته محققان، طی فیبریلاسیون دهلیزی، فعالیت الکتریکی دهلیز چپ دچار اختلال و منجر به استاز (گرفتگی) خون در دهلیز می‌شود. وجود این استخرهای خونی می‌تواند منجر به تشکیل لخته‌های خونی شود؛ این لخته‌ها از قلب به سمت مغز حرکت کرده و موجب سکته مغزی می‌شوند.
میزان بالایی از مرگ و میر ناشی از انفارکتوس میوکارد، سکته مغزی و نارسایی احتقانی قلب، بیشتر در فصول زمستان و پاییز گزارش شده است. سطح فیبرینوژن پلاسما و فاکتور لخته‌کننده VII بیشتر در زمستان به عنوان مکانیزمی ممکن و قابل وقوع نیز گزارش شده است. نتایج این پژوهش در کنگره انجمن قلب اروپا مطرح شد.

محققان دانشگاه میسوری دریافته‌اند که خوردن میان وعده‌های عصرگاهی به‌ ویژه غذاهایی با پروتئین سویا، موجب کاهش اشتها و تاخیر در وعده غذایی بعدی می‌شود که خوردن میان وعده‌های ناسالم شامگاهی را در نوجوانان کاهش می‌دهد. میان وعده‌های پروتئینی مانند سویا، احساس سیری را بیشتر می کند و عادات غذایی ناسالم را در افراد جوان کاهش می‌دهد.
محققان می‌گویند: خوردن میان وعده‌هایی با پروتئین بالا در بعدازظهر، به بهبود کیفیت رژیم غذایی و کنترل اشتها در نوجوانان کمک می‌کند. به گفته آن‌ها، برای کودکانی در این سن، تمایل به کنار گذاشتن وعده‌های غذایی استاندارد به وجود می‌آید و بسیاری از میان وعده‌هایی که تهیه و خوردن آن‌ها راحت است، چربی و قند بالایی دارند. وقتی که کودکان هنگام بعدازظهر میان وعده‌هایی با پروتئین بالا می‌خورند. احتمال اینکه در ادامه‌ روز میان وعده‌های ناسالم بخورند کمتر است و این مسئله، به خصوص برای کودکانی که می‌خواهند از افزایش وزن ناسالم جلوگیری کنند مهم است.
محققان چگونگی تاثیر خوردن میان‌وعده‌ بعدازظهر بر اشتهای نوجوانان، تحریک به خوردن و انتخاب غذا در ادامه‌ روز و اینکه آیا زمانی که نوجوانان از خوردن میان وعده‌ها صرف‌نظر کردند؛ این موارد متفاوت است یا خیر را به طور کامل ارزیابی کردند و چگونگی تاثیر میان وعده‌ بعدازظهر در عملکردهای شناختی و خلق‌وخوی نوجوانان را اندازه‌گیری کردند.
به گفته آن‌ها علاوه بر مزایای مرتبط با اشتها و سیری، زمانی که نوجوانان میان وعده‌هایی با پروتئین بالا ‌مصرف می‌کنند، پروتئین بیشتری را در طول روز جذب کرده و چربی غذایی کمتری مصرف می‌کنند. بنابراین اضافه کردن میان وعده‌های پروتئینی عصرگاهی، راهکار مفیدی برای افرادی است که سعی می‌کنند پروتئین بیشتری در طول روز بخورند. آنها می‌گویند: علاوه بر این‌ها دریافتیم که میان وعده‌هایی با پروتئین بالا جنبه‌های مشخصی از خلق و عملکرد شناختی را بهبود می‌بخشند.
محققان دانشگاه میسوری تاکید می‌کنند: توصیه می‌شود که غذاهایی با پایه‌ی گیاهی و با پروتئین بالا نظیر سویا که کیفیت بالایی دارند و ارزان‌تر و دوستدار محیط‌زیست هستند را بیشتر مصرف کنیم تا آثار مثبت روی اشتها و سیری افزایش یابد.

یک پژوهش جدید بیانگر آن است که چگونه حرارت فلفل‌های تند به مرگ سلولهای سرطانی کمک میکند. ترکیبات کاپسایسین که مسؤول حرارت فلفلهای تند است، در کرمهایی که برای تسکین درد به فروش می‌رسد، استفاده می شود و تحقیقات اخیر نشان داده که این ماده در دوزهای بالا، سلول‌های سرطانی پروستات را از بین می‌برد. در حال حاضر محققان در حال پیدا کردن سرنخ‌هایی هستند که به چگونگی عملکرد این ماده کمک می‌کند. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که در آینده می‌توان این مواد را در شکل جدید و درمانی آن به کار برد.
حدود 10 سال پیش محققان گزارش دادند که کاپسایسین می‌تواند سلول‌های سرطانی پروستات را بدون آسیب رساندن به سلولهای سالم در موشها از بین ببرد، اما تعمیم دادن آن به انسان‌ها نیازمند این است که آن‌ها تعداد زیادی از فلفل‌های تند را در طول روز مصرف کنند. کشف چگونگی عملکرد کاپسایسین می‌تواند به محققان کمک کند که آن را به یک داروی مؤثر در قالب تزریق یا قرص تبدیل کند.
محققان کشف کردند که این مولکول به سطح سلول‌ها متصل می‌شود و غشایی که سلولها را احاطه کرده و از آن محافظت می‌کند، تحت تاثیر قرار می دهد. این یافته‌ها، محققان را به تلاش برای به دست آوردن درک عمیق‌تر از اثرات کاپسایسین واداشت، بنابراین این کشف ممکن است در آینده برای داروهای جدید مورد استفاده قرار گیرد.
دانشمندان توانستند چگونگی تعامل این ترکیب را با غشای سلولی از طریق نظارت بر فلورسانت طبیعی آن تشخیص دهند. این پژوهش نشان داده که مخزن کاپسایسین درغشای نزدیک سطح سلول قرار دارد. تنها افزودن میزان لازمی از کاپسایسین باعث می‌شود که این غشا از هم جدا شود. با تحقیقات بیشتر، این بینش می‌تواند به دستیابی به ابزاری نوین در برابر سرطان و یا شرایط دیگر کمک کند. این یافته‌ها در مجله Physical Chemistry B منتشر شده است.

دانشمندان بیمارستان ماونت سینای آمریکا، دانشگاه‌ آنکونا و دانشگاه باری در ایتالیا دریافتند مولکول تازه‌ شناسایی‌شده‌ای که در واکنش به ورزش‌کردن و توسط عضله اسکلتی تولید شده بود، توده استخوانی را افزایش می‌دهد. گرچه ورزش یک محرک شناخته‌شده برای شکل‌گیری استخوان جدید است، هنوز مشخص نیست عضلات چگونه با استخوان ارتباط برقرار می‌کنند. این نخستین بار است که یک مولکول تولیدشده توسط عضله در طول ورزش می‌تواند مستقیما بر روی استخوان‌های طولانی عمل کند و استحکام آن‌ها را افزایش دهد. 
در آزمایش انجام شده، به موش‌های جوان مولکول irisin تزریق شد. این مولکول در واقع مولکول پروتئینی به نام myokine است که از عضله اسکلتی مشتق شده و در تنظیم چربی بدن نقش دارد. در موش‌های مزبور، محققان افزایش قابل‌توجهی را در حجم و استحکام استخوان به ویژه در استخوان پوستی مشاهده کردند. این استخوان نوع بافت فشرده و متراکم است که حدود 80 درصد وزن اسکلتی را تشکیل می‌دهد. 
دانشمندان می‌دانند ورزش جسمانی و فشار فیزیکی که به استخوان اعمال می‌کند، به سلامت اسکلت و متابولیک کمک می‌کند. کاهش در سطوح فعالیت جسمانی به ویژه در ورزشکاران سابق می‌تواند به تحلیل استخوان و افزایش خطر شکستگی منجر شده و عدم استفاده یا بی‌وزنی در فضا نیز می‌تواند منجر به تحلیل شدید و سریع استخوان شود. 
شناسایی irisin به عنوان مولکول مسؤول ارتباط عضله و استخوان در طول ورزش می‌تواند منجر به ارائه درمان‌هایی برای کم‌ماهیچگی در آینده شود. این بیماری، تحلیل تدریجی جرم عضله با بالارفتن سن است که در آن، استخوان‌ها ضعیف‌تر می‌شوند و امکان شکستن آن‌ها بیشتر می‌شود. هر دو تحلیل استخوان و عضله، بیماری‌های شایع در کهنسالان بوده و موجب ناتوانی‌های قابل‌توجهی می‌شوند. درک ارتباط مولکولی بین عضله و ماهیچه به دانشمندان امیدی برای درمان تحلیل عضله و استخوان مرتبط با سن را به صورت همزمان می‌دهد. جزئیات این دستاورد علمی در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شد.

محققان نروژی دریافتند که کودکان دو ساله‌ مبتلا به ضعف کنترل اندام‌ها، در درک مهارت‌های ریاضی نیز مشکل دارند. محققان دانشگاه استاوانگر نروژ با تحقیقی بر روی کودکان مبتلا به بیماری ضعف حرکتی دریافتند که بین مهارت‌های حرکتی و مهارت‌های ریاضی کودکان ارتباط معناداری وجود دارد. پروفسور الین ریکراس، محقق مرکز مطالعاتی دانشگاه استاوانگر اظهارکرد: در این بررسی حدود 1000 کودک دو تا 10ساله مورد آزمایش قرار گرفتند.
وی در ادامه افزود: بیشتر جمعیت کودکان نروژی از حدود یک سالگی وارد مهدکودک می‌شوند. در مطالعات دقیق و طبقه‌بندی شده بر روی جمعیت هدف، بررسی مهارت‌های تسلطی همچون پوشیدن لباس‌ها، استفاده از اره مویی، غذا خوردن با قاشق و چنگال، استفاده از قیچی، راه‌رفتن در اتاق بدون برخورد با اشیا، استفاده از وسایل سرگرمی در زمین‌های بازی و گرفتن و پرتاب کردن توپ مورد آزمایش قرار گرفت.
محققان در ادامه برای نتیجه‌گیری بهتر، جمعیت کودکان هدف را از نظر مهارت‌های حرکتی به سه دسته ضعیف، متوسط و قوی تقسیم کردند. همچنین در این پژوهش، مهارت‌های مختلف ریاضی مثل نشان دادن سن با انگشتان در کودکان دو ساله، استفاده از جعبه جورکردنی، بازی با تصاویر و استفاده از زبان بدن برای سنجش توان ریاضی کودکان مورد استفاده قرار گرفت.
پروفسور ریکراس در مورد ارتباط مهارت‌های ریاضی و حرکتی گفت: کودکانی که از نظر مهارت‌های حرکتی بسیار فعال هستند، در مهارت‌های ریاضی نیز بهتر عمل می‌کنند. همچنین کودکانی که از نظر حرکتی متوسط هستند، در امتحانات ریاضی نیز نمره متوسط دریافت می‌کنند.
محققان با بررسی بر روی کودکان قوی و ضعیف در مهارت‌های حرکتی دریافتند که اختلاف زیادی بین کودکان قوی و ضعیف از نظر توانایی‌های حرکتی وجود دارد. آنها با جمع‌بندی نتایج بدست آمده دریافتند که ارتباط بین مهارت‌های حرکتی و مهارت‌های ریاضی وجود دارد، اما نمی‌توان به طور قطعی عملکرد کودکان را با سنجش مهارت‌های ریاضی از نظر حرکتی پیش‌بینی کرد، چرا که این پژوهش صرفا بر روی گروه کودکان دو ساله تمرکز داشته است.

دانشمندان با نصب کاشت‌های مغزی مینیاتوری در مغز موش‌ها موفق به درمان افسردگی شدند. محققان دانشگاه استنفورد آمریکا با نصب کاشت‌های کوچک در مغز موش‌ها موفق شدند برای درمان افسردگی، فرمان‌های لازم را به مغز ارسال کنند. دانشمندان معتقدند که مغز انسان قدرتمندترین و پیچیده‌ترین ساختار زنده با ترکیبی از میلیاردها مدار الکتریکی زنده، شگفت‌انگیز و ناشناخته است. 
پژوهشگران پیشتاز در عرصه ارتباطات مغزی یا متخصصان علوم اعصاب معتقدند که بهترین راه برای شناخت فعالیت پیچیده مغز و درمان مشکلات مغزی، تحریک مغزی جانوران ساده مثل موش‌ها در جهت اجرای فرمان‌های مورد نظر است. دانشمندان عصب‌شناس دانشگاه استنفورد معتقدند که استفاده از کاشت‌های مغزی رایج علاوه بر مزیت‌هایی همچون تحریک جاندار نسبت به انجام فرامینی همچون حرکت، رفتار و واکنش، یک مشکل اساسی یعنی منبع بزرگ تامین انرژی دارند.
در واقع کاشت‌های رایج برای تامین انرژی از باتری‌هایی به نسبت سنگین استفاده می‌کنند که از نظر اندازه و وزن برای حیوانات ریز جثه مثل موش‌ها سنگین به نظر می‌آید. دکتر آدا پون، مهندس الکترونیک دانشگاه استنفورد اظهار کرد: برای رفع مشکل حمل باتری‌های سنگین از سیستم تحریک بی‌سیم استفاده کردیم. خوشبختانه در این روش موش‌ها با آزادی کامل در محوطه وسیع‌تری حرکت می‌کنند. وی در ادامه افزود: در سیستم ایمپلنت مغزی جدید، برای تامین انرژی از بدن موش کمک گرفته می‌شود. در واقع این سیستم از یک دستگاه سیلندر شکل با ابعاد دو میلیمتر عرض، سه میلیمتر طول و بیست میلی‌گرم وزن ساخته شده که از نظر اندازه 100 بار سبک‌تر و کوچکتر از سیستم‌های گذشته است.
پون در مورد نحوه انتقال انرژی در این سیستم گفت: با نصب کاشت گیرنده می‌توان به کمک میدان مغناطیسی انرژی مورد نظر را منتقل کرد، هرچند که حدود یک هزارم انرژی تولیدی توسط کاشت جذب می‌شود، اما از نظر مقایسه با سیستم‌های گذشته با توجه به کاهش نیافتن محدوده پوشش‌دهی دستاورد قابل‌توجهی حاصل شده است. دانشمندان معتقدند که به کمک کاشت‌های بی‌سیم می‌توان مطالعات بهتر و جامع‌تری را برای درمان بیماری‌های ذهنی مثل افسردگی انجام داد.

دانشمندان موسسه سالک شیوه‌ جدیدی را برای فعال‌کردن گزینشی سلول‌های قلب، عضله و اندام‌های دیگر با استفاده از امواج فراصوت ارائه داده‌اند. تکنیک جدید که sonogenetics نام دارد، به استفاده از نور برای فعال‌کردن سلول‌ها به منظور درک بهتر مغز شباهت دارد. با این حال، این شیوه که از همان نوع امواج به کاررفته در سونوگرام‌های پزشکی استفاده می‌کند، مزیت‌های زیادی بر رویکرد نورمحور موسوم به optogenetics دارد و می‌تواند با درمان‌های انسانی بیشتر سازگار شود. 
بر خلاف نور، فراصوت با فرکانس پایین می‌تواند بدون منتشرشدن از میان بدن عبور کند و این می‌تواند مزیتی بزرگ برای تحریک‌کردن ناحیه عمیق مغزی بدون اثرگذاری بر نواحی دیگر باشد. هر دوی رویکردهای نورمحور و صوت‌محور به دانشمندان امکان بررسی اثر فعال‌کردن سلول‌ها را می‌دهد و این رویکردها می‌توانند در درمان‌های نیازمند به فعال‌سازی‌ سلول‌های تحت تاثیر بیماری کارآمد باشند. 
با این حال، برای استفاده از این رو‌ش‌ها در انسان، محققان نخست باید شیوه‌ای ایمن را برای استفاده از کانال‌های حساس به نور یا فراصوت جهت هدف‌قراردادن سلول‌ها ارائه دهند. جزئیات این مطالعه در مجله Nature Communications ارائه شده است.