پزشکی بالینی

تیمی از دانشمندان فرانسوی به تازگی یه کاشت فراصوت را برای 15 نفر آزمایش کرده‌اند که به ارسال بهتر داروهای شیمی‌درمانی به تومورهای مغزی کمک می‌کند. یکی از بزرگترین مشکلات در درمان سرطان مغز این است که تنها مقدار محدودی از داروهای شیمی‌درمانی به داخل مغز راه می‌یابند زیرا رگهای خونی مغز شدیدا به سلول‌ها پیوند خورده‌اند تا از ورود مواد سمی و پاتوژن‌ها جلوگیری کنند. اما این سد خونی همچنین از انتقال داروها به تومورها نیز جلوگیری می‌کند. 
فناوری محققان شرکت  CarThera در فرانسه شامل یک مبدل ۱۱.۵ میلی‌متری موسوم به SonoCloud است که طی یک عمل جراحی درون حفره‌ای در جمجمه بیمار قرار می‌گیرد. در زمان تزریق داروی شیمی‌درمانی، پزشکان می‌توانند میکروحباب‌هایی را به درون جریان خون بیمار تزریق کنند که از میان سدخونی مغز عبور می‌کند. سپس دستگاه فعال شده و امواج فراصوت را برای دو دقیقه به مغز می‌تاباند تا میکروحباب‌ها را فعال کند. این حباب‌های در حال ارتعاش، سد خونی را برای حدود شش ساعت برای داروی شیمی‌درمانی باز می‌کنند تا هفت برابر میزان داروی دریافتی در روش‌های سنتی به تومور برسد. دانشمندان یک مطالعه آزمایشی را بر روی ۱۵ بیمار مبتلا به سرطان مغزی مرگبار گلیوبلاستوما انجام دادند و نتایج آن‌ها نشان داد که این تکنیک بطور موفق به دارو اجازه عبور به سمت بافت مغزی را داد.
با وجود این نتایج، محققان باید کارآزمایی بالینی بزرگتری را انجام بدهند تا ثابت کنند که این روش باعث بروز عوارض جانبی نمی‌شود. برای مثال آن‌ها باید نشان دهند که باکتری وارد مغز نشده و باعث بروز بیماری مرگبار مننژیت نمی‌شود. محققان قصد دارند در سال ۲۰۱۷ یک کارآزمایی بزرگتر را بر روی ۲۰۰ بیمار اروپایی و آمریکایی انجام دهند و در صورت موفق بودن نتایج، این کاشت ممکن است تا سال ۲۰۲۰ به بازار عرضه شود. 

محققان طی انجام پژوهشی دریافتند که ترکیبی به نام نیکوتین تک نوکلئوتیدی(NMN) به کم کردن سرعت فرآیند پیری و افزایش طول عمر موش کمک خواهد کرد. آنها  هم اکنون در حال آزمایش تاثیر این ترکیب بر روی انسانها هستند. یک آزمایش بالینی که توسط محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس و دانشگاه کیو در ژاپن طراحی شده، قرار است به آزمایش اثربخشی و ایمنی این ترکیب بر روی انسانها بپردازد. با شروع ماه آینده، این ترکیب بر روی حدود 10 نفر از افراد سالم  آزمایش خواهد شد تا تاثیر آن در بهبود عملکرد جسمانی و دفع اثرات پیری مشخص شود. 
محققان این پژوهش می‌گویند اگر این ترکیب به درستی عمل کند، به اولین داروی ضد پیری موجود در بازار تبدیل خواهد شد. NMN یک مولکول آلی، یا نوکلئوتید بوده که در انواع منابع تغذیه، از جمله شیر موجود است. مطالعات قبلی نشان داده است که این ترکیب ابزاری در کند کردن روند پیری است که این کار را با فعال کردن سیرتوئین در بدن - یک طبقه بندی از پروتئین که عملکرد آن با افزایش سن تضعیف میشود - انجام می‌دهد. 
پژوهش انجام شده در دانشگاه واشنگتن نشان می‌دهد که NMN ژن مسئول سیرتوئین را فعال می‌کند. در یک آزمایش، موش‌هایی که با یک رژیم ثابت از NMN  تغذیه شده بودند بهبود در متابولیسم و ​​بینایی که با افزایش سن کاهش می‌یابد را تجربه کردند و در آزمایش های دیگر،NMN تحمل گلوکز را در موشها بهبود بخشید. برای موش‌ها، این ترکیب مانند یک اکسیر حیات عمل می‌کند، اما اثر بخشی این دارو به همین شکل هنوز در انسانها ثابت نشده است. 
دانشمندان هنوز از اثربخشی این روش در انسانها مطمئن نیستند چرا که بسیاری از پژوهش‌های انجام شده بر روی موشها به خصوص آن دسته از آزمایشاتی که مربوط به افزایش سن بوده است روی انسانها جواب نمی‌دهد. اما آنها بر این باورند که حتی اگر این ترکیب بر روی بدن انسانها اثر نکند می تواند برای افزایش سلامت انسان استفاده شود.

دانشمندان آزمایشگاه جت پیشرانش ناسا در یک تحقیق جدید برای نخستین بار به بررسی میکروب‌هایی پرداخته‌اند که ممکن است با سرطان پستان مرتبط باشند. محققان با استفاده از تکنیک‌های حفاظت سیاره‌ای که از آلوده نشدن جهان‌های دیگر توسط فضاپیماهای ناسا اطمینان حاصل می‌کند، توانستند ارتباطی بین باکتری موجودت در مایع مجرای پستان و سرطان پستان پیدا کنند. از این روش تعیین توالی و تحلیل برای بررسی باکتری‌های موجود در اتاق‌های مونتاژ فضاپیما استفاده می‌شود. 
سیستم مجرای پستان حاوی غددی است که شیر و ماده‌ای موسوم به مایع آسپیره تولید و ترشح می‌کنند. محققان توانستند تفاوت‌هایی را بین باکتری مایع مجرایی زنان دارای تجربه سرطان پستان و باکتری موجود در افراد بدون تاریخچه سرطانی شناسایی کنند. 
محققان دریافتند که جامعه میکروب‌ها در مایع مجرایی از تفاوت چشمگیری بین دو گروه مورد بررسی برخوردار بودند. این مساله سپس با تکنیک پیشرفته توالی ژنوم بررسی شد که از آن نیز برای آزمایش باکتری‌ها در تاسیسات مونتاژ فضاپیمای ناسا استفاده می‌شود. 
در این تحقیق، دانشمندان ناسا با محققان سرطان در چند موسسه متفاوت همکاری کردند. اگرچه این تحقیق به نمایش ارتباط بین گونه‌های خاص باکتریایی و زنانی که تحت درمان سرطان پستان قرار گرفته بودند، پرداخته، اما دلیل تفاوت این اجتماع باکتریایی هنوز نامعلوم است. با اینحال، این نتایج جدید راه را برای پژوهش‌های بیشتر در مورد نقش میکروب‌ها در ایجاد یا جلوگیری از سرطان پستان هموار کرده است. تحقیقات دیگر نشان داده که میکروب‌ها با 16 درصد سرطان‌های بدخیم در جهان مرتبط هستند. این یافته‌ها در مجله Scientific Reports منتشر شده است.

Synechocystis باکتری‌های تک سلولی هستند که توانایی دیدن دارند و قدرت بینایی آن‌ها منطبق بر قواعد و اصولی است که در چشم انسان‌ وجود دارد. باکتری‌ها از حرکت و جنبش خود بهترین بهره را می‌برند. آنها به سوی شرایط محیطی ایده‌آل و منابع غذایی حرکت می‌کنند و خود را از آسیب‌ها دور نگه می‌دارند. هر چند تصور می‌شود که باکتری‌ها بسیار کوچک‌تر از آن هستند که بتوانند عوامل محیطی را مستقیما تشخیص دهند اما آن‌ها می‌توانند ضمن حرکت در محیط اطراف، تغییر عوامل محیطی را تشخیص دهند. در حقیقت باکتری‌ها از یک حافظه زیستی شیمیایی برخوردارند که حرکات آن‌ها را در جهات مختلف تحت تاثیر قرار می‌دهد.
مطالعات جدید محققان دانشگاه فرایبورگ آلمان نشان می‌دهد که باکتری‌ها با ایجاد تصویری از دنیای اطرافشان به مشاهده و درک آن می‌پردازند . آن‌ها مسیرهای عصبی و مراکز پردازش اطلاعات ندارند اما می‌توانند تصویر حاصل را تفسیر کنند.
مشاهده یک نوع باکتری به نام Synechocystis به محققان نشان داد که این موجود تک سلولی احتمالا قادر است ببیند. Synechocystis متعلق به یک گروه قدیمی از سیانوباکتری‌ها است که به تعداد فراوان در آب‌های آزاد زندگی می‌کنند و در زیستگاه‌های خشکی نیز به صورت بیوفیلم‌های لجن مانند یافت می‌شوند. این گونه یک باکتری فتوسنتزکننده و نسبت به نور شدید حساس است زیرا تشعشعات خورشید به اجزای فتوسنتزی آن آسیب می‌زنند. به همین دلیل Synechocystis همواره به دنبال مکان‌هایی با نور بهینه است . رفتاری که از آن به نام فتوتاکسیس یاد می‌شود.  
وقتی به این باکتری‌ها نور تابانده می‌شود در یک مسیر نسبتا مستقیم شروع به حرکت می‌کنند. آن‌ها همچنین حاوی گیرنده نوری هستند که گروهی از پروتئین‌ها هستند که در چشم حیوانات نیز وجود داشته و طول موج خاصی از نور را جذب می‌کنند. هرچند که فوتوتاکسیس یکی از قدیمی‌ترین مشاهدات علمی مربوط به رفتار سیانوباکتری‌هاست اما هیچ کس نمی‌دانست که این باکتری‌ها چگونه این کار را انجام می‌دهند.
محققان با مشاهده کلنیهای Synechocystis به بررسی دقیق پدیده فوتوتاکسیس پرداختند. نتایج آن‌ها نشان داد که باکتری Synechocystis کلا شبیه به یک لنز عمل می‌کند. این باکتری درست به همان ترتیبی نور را فوکوس می‌کند که عدسی چشم‌ انسان این کار  را انجام می‌دهد. هرچند ساختارهای زیستی این دو کلا متفاوت هستند. وقتی نور به این موجود تک‌سلولی می‌تابد، تصویر وارونه‌ای در سمت مخالف تشکیل شده و توسط گیرنده‌های نوری تشخیص داده می‌شود؛ این عمل نیز درست مشابه با چیزی است که در شبکیه چشم انسان اتفاق می‌افتد. بنابراین می‌توانیم بگوییم که سلول‌های Synechocystis ساده‌ترین چشم‌های جهان هستند.
از آنجا که هر باکتری تقریبا نیم میلیارد بار کوچکتر از چشم انسان است دانشمندان تخمین می‌زنند که قدرت تفکیک زاویه‌ای آن‌ها تنها حدود 20 درجه یعنی تقریبا 1000 بار کمتر از قدرت تفکیک چشم انسان است. Synechocystis احتمالا نمی‌تواند تصویر شفافی از اطراف خود داشته باشد اما درک درستی از منشا نور دارد و حتی این احتمال وجود دارد که طرح کلی محو و نامشخصی از کسی که آن را تماشا می‌کند داشته باشد. 
تعیین این که یک سلول منفرد کروی چگونه جهت نور را تشخیص می‌دهد باعث شده سوالات بسیار زیادی در این زمینه مطرح شود. به عنوان مثال برخی سیانوباکتری‌ها میله‌ای شکل هستند. آیا این امکان وجود دارد که این باکتری‌ها نور را منکسر کرده و آن را در قطبین خود متمرکز کنند تا بهتر مسیریابی کنند؟ آیا گونه‌هایی که تشکیل کلنی می‌دهند می‌توانند نور را مثل یک فیبر نوری هدایت کرده و آن را به قسمت‌هایی از کلنی که در سایه قرار دارد بفرستند؟  دانشمندان بر این باورند که نکات جالب بسیاری در این زمینه وجود دارد که هنوز کشف نشده‌اند.

محققان به درک جدیدی از متاستاز دست یافتند که به توسعه روش‌های درمانی بهبود یافته کمک کرده و از گسترش تومورها جلوگیری می‌کند. گروهی از محققان به رهبری دانشمندان دانشگاه کوئین ماری لندن، به موفقیتی بزرگ در درک چگونگی گسترش سلول‌های سرطانی دست یافتند که در سراسر بدن گسترش یافته و تومورهای مرگبار جدیدی را شکل می‌دهند.
این گروه طی انجام این پژوهش موفق به کشف دو پروتئین شدند که با هم همکاری کرده و رفتار غیر معمولی را برای زنده نگه داشتن سلولهای سرطانی از خود بروز می‌دهند. در حالی که درک ما از سرطان به طور مداوم در حال بهبود بوده و درمان‌های جدید امیدوار کننده نیز در حال افزایش هستند، هنوز هم راه طولانی را برای داشتن یک درمان واقعی در پیش داریم.
یکی از مشکل‌ترین جنبه‌های این بیماری این است که سلول‌های سرطانی قادر به حرکت در سراسر بدن هستند که به این امر متاستاز می‌گویند. پزشکان اغلب قادر به کشتن تومورهای اصلی این بیماری هستند، اما متاستاز باعث رشد ثانویه در سایر قسمت‌های بدن شده و  شرایط درمان را بسیار پیچیده‌تر می‌کند. 
مشکل این است که ما دقیقا نمی‌دانیم که سلولهای سرطانی چطور پس از جدا شدن از تومور زنده می‌مانند. هنگامی که این سلولها به یک تومور متصل هستند، کاملا حفاظت می‌شوند، اما زمانی که شناور و آزاد می‌شوند، بیشتر در معرض سیستم دفاعی بدن آسیب‌پذیر می شوند. این تحقیق جدید دو مولکول مرکزی را که سبب بقای این سلول‌ها می‌شوند شناسایی کرده و اهداف جدیدی را برای محققان در زمینه درمان‌های آینده فراهم می‌کند. محققان سلول‌های سرطانی در موش و گورخرماهی را مورد مطالعه قرار داده و تغییرات این سلولها را به دقت بررسی کردند. این تیم یک نوع مولکول به نام اینتگرین را کشف کردند که رفتار بسیار عجیبی را از خود نشان می‌دهد. 
اینتگرین پروتئینی است که به سلولهای سرطانی کمک می‌کند تا به شبکه‌ای از پروتئین‌ها که آنها را احاطه کرده بچسبند. این کار به آنها اجازه رشد و زنده ماندن می‌دهد. با این حال، مشاهدات جدید نشان می‌دهد زمانی که سلول‌های سرطانی از تومور جدا می‌شوند، یک اینتگرین به نام beta-1 تغییر کرده و دیگر به سلول برای چسبیدن به محیط اطراف خود کمک نمی‌کند.
beta-1 با یک  پروتئین دیگر،  به نام C-MET، همکاری کرده و فرآیندهای مرکزی متعددی، از جمله رشد و نمو جنین و بهبود زخم را انجام می‌دهد. این سلولها با استفاده از نیروهای پیوست، به یک بخشی از سلول  که به طور معمول برای دفع و بازیافت مواد استفاده می‌شود راه می‌یابند. آنها با همکاری یکدیگر از این محل برای هدف‌های مختلف، از جمله ارسال سیگنال‌ها به بقیه قسمت‌های سلول که در زمان شناور شدن در حالت آسیب پذیر قرار می‌گیرند برای جلوگیری از مرگ آنها کمک می‌کنند. 
محققان برای تایید مشاهدات خود هر دو سلول‌های ریه و پستان را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که با جلوگیری از رسیدن این دو پروتئین به محل ارسال سیگنال و یا وارد شدن به سلول در وهله اول می‌توان از وقوع متاستاز جلوگیری کرد. محققان بر این باورند که این درک جدید می‌تواند به توسعه روش‌های درمانی بهبود یافته که به جلوگیری از گسترش سلول‌ها منجر می‌شود کمک کند.
این کشف درهای جدیدی را برای دانشمندان در جهت متوقف کردن گسترش سرطان پستان و در نهایت نجات جان افراد مبتلا به سرطان باز می‌کند. آنها همچنین در انتظار تحولات شگرفی در آینده و در این زمینه هستند. جزئیات کامل این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.

زمانی که مغز و قلب و سیستم تنفسی و گردش خون از کار بیفتند، مرگ فرد اعلام می‌شود اما این بدان معنی نیست که حیات دیگر ادامه ندارد. یافته‌های محققان دانشگاه واشنگتن به ارائه شواهدی پرداخته که بسیاری از ژن‌ها چند روز پس از مرگ بالینی، زنده می‌مانند و برخی ژن‌ها حتی پس از توقف فرآیندهای بیولوژیکی بدن، فعالیت خود را افزایش می‌دهند. اگرچه این ژن‌ها باعث زنده شدن مرده نمی‌شوند، اما این کشف از کاربردهای مهمی در حوزه پزشکی برخوردار است و می‌تواند درک بهتری از خطر ابتلا به سرطان بیماران دریافت‌کننده اعضای پیوندی ارائه کند.
محققان با الهام از تحقیقات گذشته که نشان داده بود ژن‌ها بیش از 12 ساعت پس از مرگ،‌ همچنان فعال می‌مانند، تحقیقاتی را بر روی موش‌های و گورخرماهی‌های مرده انجام دادند. آن‌ها بیش از 1000 ژن را شناسایی کردند که چند روز پس از مرگ نیز به حیات ادامه می‌دادند. برخی از این ژن‌ها پس از مرگ فعال می‌شدند. 
دانشمندان با بررسی سطوح نوسانات آر.ان‌.ای پیام‌رسان در این حیوانات تا 96 ساعت پس از مرگ آنها موفق به کشف شواهدی از افزایش برخی ژن‌ها در 24 ساعت پس از مرگ این موجودات شدند. سطوح بالای آر.ان‌.ای پیامرسان در یک سلول به این معنی است که ژن‌های بیشتری وجود دارند که در حال حاضر فعال هستند زیرا مولکول‌های آر.ان‌.ای به ژن‌ها اعلام می‌کنند چه پروتئین‌هایی باید توسط کدام سلول‌ها تولید شوند.
بسیاری از ژن‌های شناسایی شده پس از مرگ در مواقع اضطراری برای فعالسازی سیستم ایمنی بدن و مقابله با استرس سودمند هستند اما برخی از آن‌ها از عملکردهای شگفت‌انگیز برخوردار بودند. برای مثال ژن‌های رشدی که جنین را شکل می‌دهند، پس از مرگ فعال می‌شدند. به گفته محققان، این امر می‌تواند به دلیل شباهت شرایط سلولی موجودات تازه از دنیا رفته با سلول‌های جنین باشد.
همچنین محققان دریافتند که ژن‌های عامل سرطان نیز پس از مرگ از فعالیت بیشتری برخوردار می‌شوند. این امر می‌تواند دلیل افزایش خطر ابتلا به سرطان بیمارانی را که اعضای اهداکنندگان مرده دریافت کرده بودند، توضیح دهد. پژوهشی در سال 2015 نشان داده بود که این بیماران تا چهار برابر بیشتر احتمال دارد که به سرطان ملانوما مبتلا شوند.

محققان لهستانی دانشگاه Jagiellonian دریافتند که زندگی در نزدیکی فرودگاه‌ها نه تنها بر روی شنوایی بلکه بر قلب افراد نیز تأثیرگذار است. رشد پیوسته ترافیک هوایی و توسعه فرودگاه‌ها و همچنین بسط مناطق شهری کنار فرودگاه‌ها باعث شده که افراد بیش از هر زمان با سر و صدای هواپیما روبرو شوند.
طی این پژوهش 201 شخص 40 تا 66 ساله مورد بررسی قرار گرفتند که نیمی از آنها به مدت بیش از سه سال در مناطقی با بیشترین سر و صدای هواپیما حضور داشتند و نیمی دیگر در مناطقی با سر و صدای کمتری زندگی می‌کردند.
نتایج نشان می‌داد در مناطق پر سر و صدا در احتمال 40 درصدی برای ابتلا به فشارخون قرار داشتند و این در حالی بود که افراد در گروه سر و صدای کمتر در خطر 24 درصدی قرار داشتند. علاوه بر این رویارویی بیشتر با سر وصدای هواپیما نیز احتمال آسیب قلبی را افزایش می‌داد. شواهدی مبنی بر افزایش احتمال بستری شدن در بیمارستان به علت سکته قلبی و مغزی نیز در این افراد بیشتر گزارش شد.

کار کردن در یک محیط راکد و به هم ریخته می‌تواند اثرات منفی طولانی مدتی بر سلامت ذهنی کارکنان داشته باشد. محققان دانشگاه ایالت فلوریدا آمریکا در مقاله جدیدی که در مجله Occupational and Environmental Medicine منتشر کرده‌اند میگویند، خستگی شغلی که شامل خستگی و فرسودگی فیزیکی، حسی یا ذهنی است می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد ذهنی در بقیه عمر شود.
محققان می‌گویند کارکردن در یک محیط کثیف می‌تواند اثرات طولانی مدتی بر عملکردهای ذهنی بر جای بگذارد. آن‌ها بر این باورند که سلامت مغز در اثر کار کردن در یک محیط غیرمحرک و راکد به خطر می‌افتد. به این ترتیب هر دو این عوامل یعنی هم محیط کثیف و به هم ریخته و هم محیط‌های کاری بی‌هیجان و راکد می‌توانند نقش مهمی در به خطر انداختن سلامت مغز بازی کنند.
محققان در این مطالعه اطلاعات مربوط به چهار هزار و 963 فرد بزرگسال 32 تا 84 ساله را جمع‌آوری کردند. اطلاعات شغلی جمع‌آوری شده شامل وضعیت اشتغال، محل کار، پیچیدگی و دشواری شغلی، خطرات فیزیکی در محیط کار و شرایط محیط کار از جمله پاکیزگی محل بود. عملکرد ذهنی شرکت‌کنندگان با استفاده از آزمون BTACT مورد بررسی قرار گرفت که حافظه رویدادی، حافظه خود ادراکی و عملکردهای اجرایی را بررسی می‌کند.
محققان دریافتند مردان و زنانی که در محیط‌های کاری کثیف کار می‌کنند که در آن کارکنان در هنگام کار در معرض قارچ ها، حلال‌ها و دیگر مواد شیمیایی قرار می‌گیرند بیشتر از سایرین به اختلالات ذهنی دچار می‌شوند. این افراد حافظه رویدادی ضعیف‌تری دارند که شامل توانایی به خاطر آوردن رویدادها یعنی حوادث، زمان و مکان است. همچنین عملکرد ذهنی یعنی توانایی کنترل و استفاده از مهارت‌های ذهنی سطح بالاتر در این افراد ضعیف‌تر بود.
این مطالعه نشان داد کارکنانی که پیچیدگی شغلی بیشتری دارند و از فرصت آموزش مهارت‌های جدیدتر و تجربه چالش‌های جدید برخوردارند عملکرد ذهنی بهتری دارند. ارتباط بین این دو عامل در زنان قوی‌تر بود. همچنین افراد با مشاغل مهیج عملکرد ذهنی، حافظه رویدادی و حافظه خود ادراکی بهتری داشتند.

محققان موفق به ساخت دستگاهی شدند که افراد دارای حساسیت‌های بالا را در آغوش گرفته و آنها را آرام می‌کند. این دستگاه که نسخه تجاری آن OrbisBox نام دارد، با اعمال فشار آرام بر بدن مبتلایان به اوتیسم یا افرادی که دارای حساسیت بالا هستند، سبب آرامش آنها می‌شود.
طریقه استفاده از این دستگاه به گونه ای است که  کاربران در آن به پشت یا به هر دو طرف دراز کشیده و پنل‌های جانبی پلی یورتان که با پارچه پوشش داده شدند به آرامی از دو طرف حرکت کرده و به بدن آنها فشار وارد می‌کنند. مقدار فشار وارد شده توسط این دستگاه قابل تنظیم بوده و کاربران در هر زمانی که بخواهند می‌توانند از آن بیرون بیایند. این دستگاه احساس در آغوش گرفته شدن را برای بیماران القاء می‌کند.
در صورت تمایل، کاربران می توانند از لامپهای LED رنگی و موسیقی آرامش بخش (یا دیگر صداهای) از طریق بلندگوهای تعبیه شده در این دستگاه برخوردار شوند.  تمام وزن این دستگاه 240 کیلوگرم بوده و میتواند بر روی چهار چرخ خود حرکت کند. این دستگاه نه تنها برای افراد مبتلا به اوتیسم بلکه برای تمام کسانی که از فشارهای روانی و استرس رنج می‌برند مفید است. در حال حاضر قیمت هر  OrbisBox در حدود  35000 دلار میباشد.

محققان برای نخستین بار اجازه خواهند یافت تا واکسن تجربی زیکا را بر روی انسان‌ها آزمایش کنند. سازمان غذا و داروی آمریکا یک کارآزمایی بالینی را که ایمن بودن واکسن زیکا را برای استفاده بر روی انسان‌های سالم تعیین می‌کند، تائید کرده است. اگر این کارآزمایی موفق باشد، دانشمندان در مراحل بعدی به انجام آزمایشاتی بر روی افراد مبتلا به این ویروس خواهند پرداخت.
به گفته شرکت دارویی اینوویو، یکی از دو سازنده واکسن "GLS-۵۷۰۰"، این کارآزمایی طی چند هفته آینده آغاز خواهد شد. محققان این واکسن را به ۴۰ فرد سالم تزریق خواهند کرد تا میزان سازگاری انسان با آن را ارزیابی کنند. نتایج این کارآزمایی احتمالا در سال جاری ارائه خواهد شد.
آزمایش واکسن بر روی افراد سالم برای کارآزمایی‌های انسانی دارو یک استاندارد است. اگر ایمن باشد، محققان کارآزمایی‌ها را بر روی افراد مبتلا انجام خواهند داد. این نخستین کارآزمایی است که تنها به تعیین عملی بودن واکسن نمی‌پردازد. زمانی که این واکسن بر روی حیوانات بزرگ آزمایش شده بود، منجر به یک واکنش آنتی‌بادی قوی شد.
زیکا نوعی بیماری ویژه مناطق استوایی است که به واسطه پشه‌ ناقل از انسانی به انسان دیگر  انتقال می‌یابد و باعث ایجاد نقایص مادرزادی و حتی مرگ در نوزادان برزیلی شده است.  این بیماری به خاطر ارتباط خطرناک آن با "میکروسفالی" موجبات نگرانی جهانی را فراهم آورده است. میکروسفالی یک اختلال عصبی است که باعث می‌شود نوزاد با سری که به طرز غیرعادی کوچک است به دنیا بیاید. این امر موجب مسائل رشدی شدید و غیرقابل جبران و بعضاً مرگ می‌شود. همچنین سندروم "گیلین-بار" نیز با این بیماری مرتبط شناخته شده که یک اختلال ایمنی نادر است و می‌تواند به فلج شدن یا حتی مرگ منجر شود.