پزشکی بالینی

محققان طی انجام پژوهشی دریافتند که ترکیبی به نام نیکوتین تک نوکلئوتیدی(NMN) به کم کردن سرعت فرآیند پیری و افزایش طول عمر موش کمک خواهد کرد. آنها  هم اکنون در حال آزمایش تاثیر این ترکیب بر روی انسانها هستند. یک آزمایش بالینی که توسط محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس و دانشگاه کیو در ژاپن طراحی شده، قرار است به آزمایش اثربخشی و ایمنی این ترکیب بر روی انسانها بپردازد. با شروع ماه آینده، این ترکیب بر روی حدود 10 نفر از افراد سالم  آزمایش خواهد شد تا تاثیر آن در بهبود عملکرد جسمانی و دفع اثرات پیری مشخص شود. 
محققان این پژوهش می‌گویند اگر این ترکیب به درستی عمل کند، به اولین داروی ضد پیری موجود در بازار تبدیل خواهد شد. NMN یک مولکول آلی، یا نوکلئوتید بوده که در انواع منابع تغذیه، از جمله شیر موجود است. مطالعات قبلی نشان داده است که این ترکیب ابزاری در کند کردن روند پیری است که این کار را با فعال کردن سیرتوئین در بدن - یک طبقه بندی از پروتئین که عملکرد آن با افزایش سن تضعیف میشود - انجام می‌دهد. 
پژوهش انجام شده در دانشگاه واشنگتن نشان می‌دهد که NMN ژن مسئول سیرتوئین را فعال می‌کند. در یک آزمایش، موش‌هایی که با یک رژیم ثابت از NMN  تغذیه شده بودند بهبود در متابولیسم و ​​بینایی که با افزایش سن کاهش می‌یابد را تجربه کردند و در آزمایش های دیگر،NMN تحمل گلوکز را در موشها بهبود بخشید. برای موش‌ها، این ترکیب مانند یک اکسیر حیات عمل می‌کند، اما اثر بخشی این دارو به همین شکل هنوز در انسانها ثابت نشده است. 
دانشمندان هنوز از اثربخشی این روش در انسانها مطمئن نیستند چرا که بسیاری از پژوهش‌های انجام شده بر روی موشها به خصوص آن دسته از آزمایشاتی که مربوط به افزایش سن بوده است روی انسانها جواب نمی‌دهد. اما آنها بر این باورند که حتی اگر این ترکیب بر روی بدن انسانها اثر نکند می تواند برای افزایش سلامت انسان استفاده شود.

دانشمندان راهی را یافته‌اند که نشان می‌دهد بدن هر فرد با چه سرعتی پیر می‌شود. به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا منطقه لرستان، پژوهشگران بریتانیایی می‌گویند ترکیب سن واقعی و سبک زندگی تخمین بسیار دقیق‌تری از سلامت ارائه می‌دهد تا سن تقویمی. این تحقیق که یافته‌های آن در نشریه زیست‌شناسی ژنوم منتشر شده، در باره اینکه چطور می‌توان روند پیری را کند کرد، توصیه‌ای ارائه نکرده است. در این روش، دانشمندان برای تعیین سن واقعی (بیولوژیک)، به جای سن تقویمی، «ردپای پیری» را ارزیابی می‌کنند؛ یعنی عملکرد ۱۵۰ ژن را در بدن می‌سنجند. این ۱۵۰ ژن پس از بررسی فعالیت ۵۴ هزار ژن در افراد سالم ۲۵ و ۶۵ ساله که زندگی کم‌تحرکی داشتند، به عنوان نشانگرهای اصلی در نظر گرفته شدند.

پژوهش صورت گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد که با افزایش سن، لزوما افراد بدبین و مشکوک نمی‌شوند، بلکه در عوض اعتماد و خوش‌بینی در آنها افزایش پیدا می‌کند. همواره وقتی صحبت از پیری می‌شود، همه به یاد کلماتی نظیر زوال عقل می‌افتند، اما پژوهش صورت گرفته توسط محققان دانشگاه نورث‌وسترن برای نخستین‌بار نشان داد که افراد با افزایش سن، بیشتر به اطرافیان اعتماد کرده و متعاقبا شادی بیشتری نیز تجربه خواهند کرد. 
 طی این پژوهش، در دو بازه زمانی رابطه میان سن و اعتمادپذیری مورد بررسی قرار گرفت. در تحقیق نخست با حضور 197 هزار و 888 نفر از هشت کشور جهان، رابطه مثبتی بین بالا رفتن سن و افزایش اعتماد مشاهده شد. در پژوهش دوم نیز یکهزار و 230 آمریکایی حضور داشتند که بار دیگر نتایجی مشابه پژوهش نسخت بدست آمد. 
 به نظر می‌رسد که با افزایش سن، افراد بیشتر تمایل دارند تا بهترین خصوصیت‌ها را در افراد ببینند و کم اعتمادی‌ها و نادرستی‌های شخصیت طرف مقابل را نادیده بگیرند. نتایج این پژوهش در مجله Social Psychological and Personality Science منتشر شده است.  

تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد، کیفیت خواب در دوران جوانی و میانسالی به تقویت حافظه و یادگیری در دوران سالمندی کمک می‌کند. خواب عمیق بخصوص در دوره جوانی به بازیابی تجربیات و خاطرات در طول روز کمک می‌کند؛ همچنین در دوره میانسالی، خواب بعداز ظهر از کند شدن عملکرد حافظه جلوگیری می‌کند؛ اما در دوره سالمندی، افراد در طول شب بارها از خواب بیدار شده و خواب عمیق کمتری را تجربه می‌کنند. 
 محققان آزمایشگاه علوم اعصاب خواب و شناخت دانشگاه بیلور، ارتباط بین کیفیت خواب در سنین جوانی با تقویت حافظه در سنین پس از 70 سالگی را مورد بررسی قرار دادند. محققان حدود 200 پژوهش درخصوص خواب و عملکرد روانی از سال 1967 را مورد بررسی مجدد قرار دادند؛ شرکت‌کنندگان 18 تا 29 سال در گروه جوانان، 30 تا 60 سال در گروه میانسالان و بالای 60 سال در گروه سالمندان دسته‌بندی شدند. 
 ساعات خواب شبانه، مدت زمان به خواب رفتن و تعداد دفعات بیدار شدن در طول خواب شبانه مورد بررسی قرار گرفت که نشان می‌دهد، خواب مناسب و کافی دوران کودکی و جوانی علاوه بر کمک به سلامت قلب و روح، نقش بسزایی در تقویت حافظه و عملکرد شناختی در دوران کهنسالی ایفا می‌کند. نتایج این تحقیق در مجله Perspectives on Psychological Science منتشر شد.  

محققان آمریکایی می گویند: افرادی که با تنش های روزانه زندگی می کنند سلول های مغزیشان در سالخوردگی آسیب دیده و دچار اختلال حافظه می شوند. محققان دانشگاه «آیووا» (Iowa) در آمریکا اعلام کردند:تنش موجب اختلال حافظه در سال های 65 سالگی به بعد می شود. افرادی که روزانه با تنش زندگی می کنند نشانه هایی نظیر دل درد، خستگی و بی خوابی را تجربه می کنند اما سال ها بعد دچار تخریب حافظه نیز می شوند. 
محققان می گویند: زمانی که تنش داریم همانند زمانی که احساس خطر می کنیم هورمون استرس (کورتیزول) در بدن ترشح می شود. استرس بیش از اندازه و به دنبال آن افزایش هورمون کورتیزول سبب ایجاد مشکلات گوارشی، اضطراب، اضافه وزن و فشار خون می شود. 
استرس سلول های مغزی را نیز بی تاثیر نمی گذارد؛ سطح بالای کورتیزول سیناپس های بخش کورتکس جلوی پیشانی که فرماندهی حافظه کوتاه مدت را بر عهده دارد تحت تاثیر قرار می دهد. کورتیزول زیادی موجب فرسوده شدن اتصالات مغزی که کار ضبط و ذخیره اطلاعات را بر عهده دارند، می شود. با فرا رسیدن پیری استرس به حدی سیناپس ها را تحت تاثیر قرار می دهد که در نهایت از بین می روند و زوال حافظه را به همراه می آورند. نتایج این تحقیق در مجله Neuroscienceمنتشر شده است.

تازه‌ترين پژوهش‌هاي دانشمندان نشان مي‌دهد که تزريق خون موش‌هاي کم‌سال به هم‌نوعان سالمند خود، بر فعاليت‌هاي جسمي و ذهني گروه دوم مي‌افزايد. به‌نظر برخي از پژوهشگران، مي‌توان با اين روش با بيماري دمانس مبارزه کرد. نتايج آزمايش‌هاي يک گروه از پزشکان دانشگاه کاليفرنيا در سانفرانسيسکو در زمينه‌ي تاثير تزريق خون موش‌هاي جوان به هم‌نوعان خود در سنين بالا، در مجله‌ي علمي «نيچر مديسن» در آمريکا انتشار يافت. اين پژوهشگران معتقدند که با استفاده از نتايج اين آزمايشات مي‌توان روند پيري را در انسان کند کرد و از بروز بيماري‌هايي که در اثر کهولت سن رخ مي‌کنند، پيش‌گيري به عمل آورد. سائول ويلدا، رئيس گروه پژوهشگر دانشگاه کاليفرنيا، در باره‌ي چگونگي انجام اين آزمايش‌ها نوشته که ماه‌ها به موش‌هايي با ميانگين سن يک انسان‌ ۶۰ ساله، خون موش‌هايي که سني برابر با انسان‌هاي ۲۰ ساله داشته‌اند، تزريق کرده و به اين نتيجه رسيده که خون موش‌هاي کم‌سال بر قدرت فراگيري و حافظه‌ي موش‌هاي سال‌خورده تاثير مثبت گذاشته است. بنا بر نوشته‌ي سائول ويلدا، آزمايش مربوطه در دو مرحله صورت گرفته است. در مرحله‌ي نخست اين پستانداران در حوضچه‌اي پر آب به حال خود رها شده‌اند. در مرحله‌ي دوم، به آن‌ها نشان داده شده که چگونه براي نجات از غرق‌شدن خود را به تخته‌‌چوبي که در فاصله‌ي کوتاهي از سطح آب نصب شده‌، بياويزند و از حوضچه خارج شوند. گروه‌ موش‌هايي که به آن‌ها خون موش‌هاي جوان تزريق شده، به آساني مراحل دوگانه‌ي آزمايش را به خاطر سپرده و پس از رها شدن در حوضچه‌ي پر آب، تخته‌‌چوب را يافته و خود را نجات داده‌اند. در حالي که گروه دوم، يعني گروه مسني که خوني به آن‌ها تزريق نشده، از عهده‌ي يافتن تخته‌‌چوب نجات بر نيامده‌اند. نتايج اين آزمايش‌ها هم‌چنين نشان مي‌دهند که گردش خون در شبکه‌ي مويرگ‌هاي مغز موش‌هاي گروه نخست، سريع‌تر از گروه دوم صورت گرفته است. عامل اصلي تسريع جريان خون در مغز اين جوندگان، پروتئيني به نام GDF11 بوده که در خون تزريقي از موش‌هاي جوان به ميزان قابل‌توجهي يافت مي‌شود. پژوهشگران، پس از کسب اين نتيجه مقدار بيشتري پروتئين GDF11 به موش‌هاي گروه نخست تزريق کرده و مي‌بينند که نه تنها قدرت پايداري و استقامت آن‌ها افزايش يافته، بلکه مويرگ‌هاي جديدي نيز در مغز اين پستانداران توليد شده است. البته گروه پژوهشي دانشگاه کاليفرنيا در گزارش خود مي‌نويسد که هنوز در اين باره تحقيقي صورت نگرفته که آيا مواد ديگري که در خون موش‌هاي جوان وجود دارد، در بروز اين تغييرات مثبت نقش بازي کرده است يا نه.در گزارش گروه پژوهشي دانشگاه کاليفرنيا هم‌چنين آمده است، از آن‌جا که پروتئين GDF11 در ترکيبات خوني انسان نيز وجود دارد، مي‌توان با استفاده از نتايج اين آزمايش‌ها، از روند پيرشدن طبيعي انسان‌ها که سبب کاهش قدرت فکري و بروز بيماري‌هايي مانند دمانس مي‌شود، پيش‌گيري به عمل آورد.

محققان بلژیکی به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد، یک نوع داروی ضد دیابت از خواص کند کردن روند پیری و افزایش طول عمر برخوردار است. قرص متفورمین (metformin) به عنوان کاهنده قند خون، یکی از داروهای معمول کنترل دیابت نوع 2 محسوب می‌شود. مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه لوون نشان می‌دهد، این دارو باعث افزایش تعداد مولکول‌های سمی اکسیژن منتشر شده در سلول شده و در کمال تعجب این مسئله باعث افزایش استحکام و طول عمر سلول می‌شود. میتوکندری – کارخانه انرژی در سلول‌ها – جریان الکتریکی ضعیفی را برای تأمین انرژی سلول‌های بدن تولید می‌کند و مولکول‌های اکسیژن بسیار واکنش‌پذیر، محصول فرعی این فرآیند هستند. این مولکول‌ها بدلیل توانایی آسیب زدن به پروتئین‌ها و دی‌ان‌ای و اختلال در عملکرد سلول‌های طبیعی مضر هستند، اما دوز کم آنها برای سلول بسیار مفید است؛ سلول‌ها از این ذرات اکسیژن فعال - پیش از هرگونه آسیب - به نفع خود استفاده می‌کنند. 
مطالعه صورت گرفته در خصوص اثرات متفورمین بر روی کرم‌های گرد Caenorhabditis elegans با طول عمر حداکثر 3 هفته، حاکی از کاهش اندازه بسیار محدود و عدم ایجاد چین و چروک در بدن جانور است. به گفته «ووتر د هس» سرپرست تیم تحقیقاتی، متفورمین باعث افزایش اندک در تعداد مولکول‌های مضر اکسیژن شده و این فرآیند منجر به تقویت سلول‌ها و افزایش طول عمر آنها می‌شود. اثربخشی متفورمین بر روی انسان هنوز مورد آزمایش قرار نگرفته است، اما نتایج امیدوارکننده این مطالعه می‌تواند بعنوان پایه‌ای برای تحقیقات آینده مورد استفاده قرار گیرد. نتایج این مطالعه در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.

محققان آمریکایی ترکیب دارویی جدیدی را توسعه داده‌اند که با فعال کردن پروتئین SITRI1، علاوه بر توقف روند پیری، باعث حفظ سلامت بدن و افزایش چشمگیر طول عمر موش‌ها شده است. پروتئین سیرتوئین-1 یا SIRT1 نقش مهمی در حفظ تعادل سوخت و ساز بدن در بافت‌های مختلف ایفا کرده و فعال کردن آن باعث افزایش سطح سلامت کلی بدن می‌شود.
ترکیب دارویی جدید با فعال کردن پروتئین سیرتوئین-1 علاوه بر افزایش طول عمر، بیماری‌های مرتبط با افزایش سن را به تأخیر انداخته و سلامت کلی بدن را ارتقاء می‌دهد. تیم تحقیقاتی موسسه ملی سالمندی (NIA) در موسسه ملی بهداشت آمریکا به سرپرستی دکتر «رافائل د کابو»، تأثیرات یک مولکول کوچک که SIRT1 را فعال می‌کنند، مورد ارزیابی قرار دادند. حیوانات از شش ماهگی تا پایان عمر با رژیم غذایی استاندارد با 100 میلی‌گرم/کیلوگرم از مولکول SIRT1720 تغذیه شدند.
محققان دریافتند که مولکول SIRT1720 باعث افزایش 8.8 درصدی طول عمر موش‌ها می‌شود؛ همچنین درصد وزن و چربی حیوان کاهش و عملکرد عضلات و هماهنگی حرکتی افزایش پیدا کرد. کاهش کلسترول و سطوح کلسترول LDL که از بروز بیماری‌های قلبی پیشگیری می‌کند، افزایش حساسیت به انسولین که از دیابت جلوگیری می‌کند، اثر ضد التهابی در برخی بافت‌ها که از بروز بیماری‌های مرتبط با افزایش سن جلوگیری می‌کند، از دیگر کاربردهای ترکیب دارویی جدید عنوان شده است. به گفته دکتر «کابو»، ترکیب دارویی افزایش دهنده SIRT1 قادر به کند کردن فرآیند پیری و بیماری‌های مرتبط با سن در مدل‌های حیوانی است که یک استراتژی بالقوه امیدوارکننده‌ برای افزایش طول عمر، سلامت و توقف روند پیری انسان در اختیار محققان قرار می‌دهد. نتایج این مطالعه در مجله Cell Reports منتشر شده است. 

مهندسان شرکت Morinda ابزاری جدید را برای آشکارسازی میزان سرعت پیرشدن بدن انسان ارائه داده‌اند. این عمر فیزیولوژیکی سیستم‌های داخلی است که بدن را سالم نگه می‌دارد و «ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻧﻬﺎﯾﯽ ﮔﻠﯿﮑﻮزﯾﻠﻪ ﻧﻮﯾﻦ» (AGEs) یکی از بهترین نشانگرهای این موضوع در بدن است. این مولفه‌ها، ترکیبات مضری هستند که توسط فرآیند گلیکوزیله‌شدن تشکیل می‌شوند. گلیکوزیله‌، واکنش شیمیایی است که همراه با بالارفتن سن انسان به طور طبیعی رخ می‌دهد اما با انتخاب سبک زندگی فقیر می‌تواند تسریع شود.
این AGEs موجب واکنش التهابی می‌شوند و آسیب‌دیدن بافت‌ها، پیری زودرس و مشارکت در بروز بیماری‌های مرتبط با سن مانند دیابت، ضعف بینایی، بیماری قلب و آسیب کلیوی را به دنبال دارند. تا پیش از این، تنها ابزار اندازه‌گیری این ترکیبات، بیوپسی تهاجمی پوست بود اما اسکنر جدید به نام TruAge می‌تواند سطوح آن‌ها را در پوست افراد ظرف 20 ثانیه و با گرفتن تصویری سریع از وضعیت سلامتی درونی بدن انداز‌ه‌گیری کند؛ پوست نشانگر خوبی برای سطح AGEs در سراسر بدن به شمار می‌آید. 

افرادی که شاد هستند و از زندگی شان لذت می برند زمانی که مسن می شوند از عملکرد فیزیکی خوبی برخوردارند. محققان انگلیسی با ارزیابی لذت از زندگی سه هزار و 199 مرد و زن 60 ساله و مسن تر در انگلیس به این نتیجه رسیدند که افراد شاد زمانی که مسن می شوند، عملکرد فیزیکی بهتری در فعالیت های روزمره خود دارند و سرعت راه رفتن آنها نسبت به دیگر هم سن و سالان خود بالاتر است.
در این مطالعه محققان افراد را به سه دسته سنی 60 تا 69 ساله، 70 تا 79 ساله و مسن تر تقسیم کردند و از آنها خواستند که پرسشنامه ای را در خصوص لذت از زندگی شان پر کنند. همچنین محققان با افراد مطالعه در مورد مشکل داشتن در انجام فعالیت های روزمره مانند خارج شدن از رخت و خواب به هنگام بیداری، لباس پوشیدن، حمام گرفتن و غیره مصاحبه خصوصی انجام دادند.
این مطالعه نشان داد که افراد مسن که شاد هستند و از زندگی شان بیشتر لذت می برند از عملکرد فیزیکی بهتری نسبت به همسالان خود برخوردار هستند. هم چنین بر اساس این مطالعه افراد مسن شاد در فعالیت های روزانه مانند لباس پوشیدن و بیرون آمدن از رخت خواب و نیز کاهش سرعت راه رفتن مشکلات کمتری در مقایسه با هم سن و سالان خود داشتند که از زندگی کمتر لذت می برند.
در این مطالعه افراد 60 تا 69 ساله ای که دارای سطح رفاهی بالا، موقعیت های اجتماعی اقتصادی خوب، تحصیلات بالا، تاهل و شغل بودند، احساس لذت بیشتری نسبت به سایر افراد مسن داشتند. در مقابل افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی، دیابت، آرتریت، سکته مغزی و افسردگی و یا افراد با سطح رفاه اجتماعی پایین از دسته افرادی بودند که سطح رضایت و لذت آنها از زندگی شان پایین بود. همچنین این مطالعه که در مجله Canadian Medical Association Journal منتشر شد نشان داد: افرادی که از سطح رفاهی کمتری برخوردار بودند سه برابر بیشتر از هم سن و سالان مرفه خود در فعالیت های فیزیکی روزانه خود با مشکل مواجه بودند.

بر اساس پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه مریلند، تبعیض نژادی باعث تسریع پیری را در سطوح سلولی می‌شود. این محققان نشانه‌هایی از پیری زودرس را در مردان افریقایی-‌امریکایی یافته‌اند که شدیدا به دلیل نژادشان مورد تبعیض واقع شده بودند یا این که اعتقادات ضدسیاهان در آنها درونی شده بود. شرکت‌کنندگان حاضر در این مطالعه، 92 مرد سیاه‌پوست بین 30 تا 50 ساله بودند و از این افراد درباره تجاربشان در خصوص تبعیض نژادی در محیط‌های مختلف مانند محیط کار، مغازه‌ها و رستوران‌ها سوال شد. محققان همچنین تعصب نژادی را با استفاده از «آزمون ارتباط ضمنی سیاه-سفید» اندازه گرفتند. این آزمون، نظرات ناخودآگاه را در مورد گروه‌های نژادی که مردم از آن ناآگاهند یا تمایلی به بیان‌کردن آنها ندارند، اندازه می‌گیرد.
به منظور اندازه‌گیری پیری، دانشمندان طول تلومرها را که توالی‌های مکرر دی‌ان‌ای پوشاننده پایانه‌های کروموزوم هستند، بررسی کردند؛ تلومرها طی زمان و به صورت فزآینده، سالانه با سرعت 50 تا 100 جفت باز (base pair) کوتاه می‌شوند. طول تلومر علامتی است که دانشمندان از آن برای ارزیابی پیرشدن بیولوژیکی استفاده می‌کنند و طول تلومر کوتاه‌تر با خطر بیشتر مرگ زودرس و بیماری‌های مزمن از قبیل دیابت، بیماری قلبی، سکته مغزی و زوال عقل ارتباط دارد. دکتر دیوید چای، دانشمند دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه مریلند و رهبر ارشد این مطالعه گفت: ما دریافتیم مردهای آفریقایی‌-آمریکایی که تبعیض نژادی بیشتری را تجربه کردند و همچنین افرادی که تعصب بیشتری را در مقابل گروه نژادی خودشان نشان دادند، دارای کوتاه‌ترین تلومر بودند. محققان همچنین پی بردند طول میانگین تلومر 140 جفت باز در شرکت‌کنندگانی که سطوح بالاتر تبعیض نژادی را گزارش کردند، کوتاهتر بود و این تفاوت می‌تواند از لحاظ زمانبندی معادل 1.4 تا 2.8 سال باشد.
تحقیقات پیشین نشان داده‌ بودند طول تلومر می‌تواند تحت شرایط تنش روانی و فیزیکی بالا سریع‌تر کوتاه شود. افزون بر این، کودکانی که تجارب تروماتیکی را تجربه کرده‌اند، طول تلومر کوتاه‌تری دارند. تفاوت سلامتی بین نژادها کاملا ثبت شده‌اند و آفریقایی‌-آمریکایی‌ها در مقایسه با سفیدپوست‌ها دارای طول عمر کوتاه‌تر و امکان بیشتر رنج‌ ردن از بیماری‌های مرتبط با سن هستند. مطالعه جدید نیز پیرشدن شتاب‌یافته در سطح بیولوژیکی و ارتباط بین خطر ابتلا به بیماری و تبعیض نژادی را نشان می‌دهد.

پژوهشگران انگلیسی دریافتند انجام ورزش منظم و پایدار، شانس "پیر شدن سالم و بی دردسر" را در مقایسه با عدم انجام هیچ گونه فعالیت بدنی هفت برابر می‌کند. محققان به منظور انجام این پژوهش، 3500 سالمند با میانگین سن 64 سال را به مدت بیش از هشت سال مورد مطالعه قرار دادند. عدم ابتلا به بیماری‌هایی نظیر افسردگی، زوال عقل، انواع ناتوانی‌ها و همچنین داشتن سلامت روانی، قدرت شناختی و دنبال کردن فعالیت‌های اجتماعی، از شاخصه‌های "پیری سالم" در نظر گرفته شد. شواهد پیش از این نشان داده که عدم انجام فعالیت‌های بدنی با سیگار کشیدن، مصرف الکل و چاقی _عوامل مهم کاهش امید به زندگی_ مرتبط است.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد افرادی که حداقل یک بار در هفته به طور میانه یا شدید، منظم ورزش می‌کردند، شانس "پیری سالم" برایشان در مقایسه با افراد غیر فعال بیش از چهار برابر گزارش شده است. افرادی که پس از گذراندن دوره‌ای بدون انجام فعالیت بدنی، دوباره به ورزش روی آوردند نیز بیش از سه برابر از سایر افراد غیر فعال از پیری سالم بهره خواهند برد. و در آخر نیز افرادی که به طور کاملا منظم و پایدار به ورزش کردن ادامه دادند، هفت برابر بیش از افراد غیر فعال، شانس پیری سالم خواهند داشت. این پژوهش در مجله "British Journal of Sports Medicine" به صورت آنلاین منتشر شده است.

افراد مسنی که در دوران کودکی موسیقی را فرا گرفته‌اند در کهنسالی عکس العمل سریع‌تری به صداها نشان می‌دهند. یافته‌های محققان نشان می‌دهد آموزش موسیقی در اوایل زندگی اثرات طولانی مدت و مفیدی در پردازش صدا در مغز می‌گذارد. نویسنده این پژوهش «نینا کراوس» از دانشگاه نورث وسترن اظهار کرد: این مطالعه از اهمیت آموزش موسیقی برای کودکان و اثرات مفید آن در دهه‌های پیری خبر می‌دهد.
این پژوهش به بررسی 44 فرد بزرگسال 55 تا 76 ساله پرداخت که به صدای ضبط شده گوش می‌دادند؛در حالی که محققان فعالیت الکتریکی در شنوایی ساقه مغز را اندازه‌گیری می‌کردند. این منطقه از مغز به پردازش صدا می‌پردازد. مایک کیل گارد از محققان این مطالعه در دانشگاه تگزاس اظهار کرد: شرکت کنندگانی که 14 سال آموزش موسیقی دیده بودند سریعتر از کسانی که بدون آموزش بودند به صداها پاسخ دادند. افراد مسن اغلب دچار تغییرات مغزی می‌شوند که بر شنوایی تاثیر می‌گذارد. اگر یک فرد سال‌های زیادی در دوران کودکی صرف نواختن موسیقی کند در دوران کهنسالی مغز سریعتر به صدا پاسخ می‌دهد. این مطالعه ارتباط بین نواختن آلات موسیقی در کودکی و جوانی و سلامت مغز در زندگی آینده را آشکار می‌کند.

محققان در گزارشي اعلام کردند که استاتين‌ها ممکن است بتوانند روند پيري انسان را کند کنند. استاتين‌ها که امروزه براي کاهش خطر حمله قلبي و استروک بيماران در معرض خطر بالا به کار مي‌روند، کاربردهاي بسياري ديگر پيدا کرده‌اند. محققان اسپانيايي دريافته‌اند که آنها مي‌توانند ميزان کوتاه‌شدگي تلومراز را کاهش دهند. بدين معنا که آنها مي‌توانند به‌طور بالقوه به‌عنوان درمان ضدپيري استفاده شوند. تلومراز ناحيه‌اي ازDNA  تکراري است که در انتهاي کروموزوم قرار مي‌گيرد و آن را از تخريب محافظت مي‌نمايد. وقتي سن فردي بالا مي‌رود، تلومراز است که کوتاه مي‌شود و تعداد سلول‌هايي را که تقسيم مي‌شوند، محدود مي‌کند، بنابراين نتيجه آن کوتاه شدن عمر فرد است. در اين مطالعه محققان 203 فرد را به دو گروه تقسيم کردند. يک گروه تحت درمان طولاني‌مدت با استاتين‌ها قرار داشتند و گروه ديگر استاتين مصرف نمي‌کردند. سپس فعاليت تلومراز در دو گروه مورد بررسي قرا گرفت. نتايج نهايي نشان داد که افراد گروه نخست سطح بالايي را از فعاليت تلومراز در سلول‌هاي سفيد خونشان نشان مي‌دادند که مرتبط با کمتر کوتاه شدن تلومراز بود. اما گروه دوم چنين فعاليتي را نشان ندادند. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «با افزايش فعاليت تلومراز، استاتين‌ها ممکن است يک سوئيچ مولکولي جديد براي افزايش طول عمر باشند.»

پژوهشگران انگلیسی بر این باورند که نشستن و گذراندن وقت زیاد در اداره باعث پیری زودرس می‌شود. محققان کلینیک جوانسازی پوست جیل زاندر نشان دادند که نشستن زیاد در پشت میز اداره و خم کردن سر به سمت جلو برای تمرکز بر صفحه کلید یا نمایشگر رایانه می‌تواند عضلات گردن را کوتاهتر کرده و کشش گرانشی را بر روی خط آرواره افزایش دهد که در نهایت منجر به شکل‌گیری غبغب خواهد شد. برای اجتناب از این امر، مهم است که موقعیت نمایشگر رایانه به شکل درست قرار داشته باشد. این کار از افتادگی خط آرواره که می‌تواند در اثر نگاه کردن زیاد به سمت پائین باشد، جلوگیری کند.
اگر فرد بطور مداوم و روزانه صورت خود را به سمت دستها در موقعیت‌های خاص خم کند، می‌تواند خطوط خواب را تشدید کند که در زمان خوابیدن در یک موقعیت خاص شکل می‌گیرند. برای اجتناب از این امر، باید ارتفاع صندلی به‌گونه‌ای تنظیم شود که ساعد روی میز قرار گیرد. این کار باعث می‌شود تا فرد کمتر روی دست خود تکیه کرده و از موقعیت نشستن خود آگاهتر باشد. همچنین وجود تنش در اداره می‌تواند منجر به تنش در پوست شود.
بر اساس یک پژوهش، تنش می‌تواند از تاثیرات آسیب‌زا بر دی‌ان‌ای اساسی در سلول‌های بدن برخوردار باشد. غدد چربی به دلیل وجود تنش چربی بیشتر ترشح کرده که منجر به بروز جوش پوستی می‌شود. پنج دقیقه پیاده‌روی در خارج از اداره می‌تواند باعث کاهش تنش شده و همچنین سطوح ویتامین دی را که تولید الاستین و کولاژن را تحریک کرده، افزایش دهد.

دانشمندان در جريان تلاش هاي خود براي جلوگيري از پيري متوجه شده اند كه چگونه مي توان سلول هاي پوستي بزرگسال را منجمد(فريز) كرد تا پير نشوند. اين سلول هاي پوستي فريز شده بعدا مي توانند به سلول هاي بنيادي تبديل شوند و در سال هاي بعدي زندگي براي جراحي پوست مورد استفاده قرار گيرد. محققان اميدوارند كه بتوان از اين فناوري براي بيماراني كه بر اثر سوختگي و يا تصادف پوستشان مجروح شده است ، استفاده كرد. با اين وجود هزينه اين روش درماني ۴۰ هزار پوند برآورد شده است و تصور مي شود كه تنها افراد ثروتمند بتوانند از آن استفاده كنند.
در اين رويه پوست و نمونه هاي خوني از بيماران گرفته و ذخيره مي شود تا به صورت رونوشتي از سن فعلي آنها باقي بمانند. اين سلول هاي نمونه تكثير مي شوند تا به سلول هاي بنيادي تبديل شوند كه بتوانند به هر نوع بافتي از بدن تبديل شوند. اين سلول ها در منهاي ۱۸۰ درجه سانتي گراد ذخيره مي شوند و رونوشت هاي آنان در سه بانك در سنگاپور، دبي و سوييس ذخيره مي شوند . با اين حال افرادي كه نمي توانند از عهده هزينه اين رويه برآيند همچنان بايد به تزريق بوتاكس روي آورند.اين شركت وعده داده است كه سلول هاي پوستي هر فرد را تا زماني كه از دنيا مي روند نگه دارد.اين فناوري پتانسيل درمان بيماري و يا ترميم بافت هاي آسيب ديده را دارد.

دانشمندان دانشگاه کلمبیا توانسته‌اند به دستاورد بزرگی در تعیین دلیل از دست رفتن حافظه با بالاتر رفتن سن دست یابند که امیدوارند بتواند نویدبخش تولید یک داروی جدید برای معکوس کردن این فرآیند باشد. پژوهش جدید دانشمندان، نشانگر شواهد نیرومندی است که از دست رفتن حافظه، شرایطی کاملا متمایز از شرایط قبل از آلزایمر بوده و ممکن است درمان‌پذیر باشد.
محققان در این پژوهش به بررسی مغز افراد جوان و پیری پرداختند که صاحبان آنها بدون سابقه بیماری عصبی، مرده بودند. آنها توانستند یک ژن خاص در بخش خاصی از هیپوکامپ را شناسایی کنند که در افراد مسن از کار افتاده و میزان کمتری از یک پروتئین مهم را تولید می کند. دانشمندان از مدتها قبل می‌دانستند که این بخش از هیپوکامپ موسوم به شکنج دندانه‌دار در برابر پیری آسیب‌پذیر است. مهمتر اینکه، این بخش یک همسایه عصبی متفاوت از محلی است که آلزایمر شروع به شکل‌گیری می‌کند.
اما بر اساس شواهد تصادفی، کمبود پروتئین RbAp48 بر زوال حافظه در پیری تاثیر می‌گذارد. از این رو محققان به بررسی موش‌ها پرداختند که با سرعت مشابه انسان با پیری، فراموشکار می‌شوند. آنها دریافتند که با افزایش سطوح این پروتئین در موش‌ها، حافظه آنها دوباره تقویت می‌شود. البته محققان متذکر شدند که این تحقیقات در مراحل ابتدایی قرار داشته و تائید آنها به سالها کار بیشتر نیاز دارد. این پژوهش در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

خوب غذاخوردن، خوب خوابیدن و ورزش کردن ممکن است قلب افراد را جوان نگه دارد، اما انتقال ژن جهش یافته مادر به فرزند سرعت روند پیری را مشخص می‌کند. پیری با بروز انواع بیماری‌های مرتبط و تغییر ظاهر جسمانی با سرعت متفاوت در افراد مختلف نمایان می‌شود. در گذشته دانشمندان آسیب‌های وارد شده به سلول‌ها در طول زندگی را علت این امر می‌دانستند، اما آن زمان تاثیر وراثت بر این روند به طور دقیق مورد بررسی قرار نگرفته بود.
در حال حاضر محققان موسسه کارولینسکا در سوئد و موسسه زیست‌شناسی پیری ماکس پلانک در آلمان دریافتند آسیب DNA در میتوکندری که معروف به موتورخانه سلول، مکانی که مواد قندی را به انرژی مصرفی تبدیل می‌کند تا حدودی سرعت روند پیری در موش‌های آزمایشگاهی را کنترل می‌کند. DNA میتوکندری فقط شامل ژن‌های انتقال یافته از مادر است. نیلز گوران لارسون، محقق این تحقیق از موسسه ماکس پلانک اظهار کرد: در گذشته اثبات شد آسیب وارده به میتوکندری موجب پیری در حیوانات می‌شود، اما درحال حاضردریافتیم این آسیب‌ها از زمان تولد موجود و از مادر به فرزند انتقال یافته ‌است.
DNA میتوکندری با آنچه در هسته سلول از والدین به فرزند انتقال یافته متفاوت است و با گذشت زمان آسیب می‌بیند و انرژی تولیدی سلول‌ها به تدریج غیرفعال شده و پیری آشکارمی‌شود. این تیم تحقیقاتی دریافتند افزایش میزان آسیب در موش‌ها با کاهش میزان آمادگی جسمانی مرتبط است. وی افزود: با وجود اینکه این نتایج برسرعت روند پیری در انسان نیز دلالت می‌کند، اما نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه است. نتایج این تحقیق در نشریه Nature منتشر شده است.

يک مطالعه تازه نشان داده که کم بودن ميزان ويتامين D در افراد ۵۵ ساله به بالا مي‌تواند به ناتواني در انجام وظايف عادي در زندگي روزمره منجر شود. محققان هلندي گروهي را شامل مردان و زنان ۵۵ تا ۶۵ ساله و گروه ديگري را شامل افراد بالاي ۶۵ ساله طي يک دوره شش ساله مورد مطالعه قرار دادند. آنها مي‌خواستند بدانند که آيا افراد مورد مطالعه مي‌توانند وظايفي را از قبيل بالا رفتن يا پايين آمدن از ۱۵ پله، برخاستن يا نشستن بر صندلي، قدم زدن براي پنج دقيقه در بيرون از خانه انجام دهند يا خير. آنها سپس با انجام آزمايش خون ميزان ويتامين D آنها را اندازه گرفتند. محققان بعد از احتساب عواملي مانند سن، فعاليت جسمي و بيماري‌هاي مزمن، دريافتند که در هر دو گروه کمبود ويتامين D به افزايش ناتواني جسمي منجر شده است. موارد ناتواني در ميان اعضاي گروه ۵۵ تا ۶۵ ساله که کمبود ويتامين D داشتند دو برابر افراد ديگر بود. کمبود ويتامين D زماني است که ميزان آن در خون زير ۲۰ نانوگرم در ميلي‌متر باشد و ميزان عادي زماني که بالاتر از ۳۰ نانوگرم باشد. تخمين زده مي‌شود که ۹۰ درصد افراد مسن کمبود ويتامين D دارند.

منطقه مغزی که کنترل افزایش سن و فرایند پیری در تمام بدن را در اختیار دارد، شناسایی شد. هیپوتالاموس، ساختار بادامی داخل مغز، مسئول کنترل عملکردهای مهم بدن از جمله رشد، تولید مثل و متابولیسم است؛ اما تحقیقات صورت گرفته توسط محققان کالج پزشکی آلبرت انیشتین نشان می دهد، یک مسیر سیستم ایمنی در بخش هیپوتالاموس نقش موثری در کنترل پیری ایفا می کند. سیستم ایمنی وظیفه دفع عفونت و آسیب دیدگی را بر عهده دارد، اما مطالعات صورت گرفته حاکی از تغییرات التهابی مرتبط با افزایش سن از جمله بیماری های قلبی – عروقی و بیماری های عصبی است.
دکتر «دانگشنگ سای» از محققان کالج پزشکی آلبرت انیشتین نیویورک تأکید می کند: درک زیادی در مورد مکانیسم پیری وجود ندارد؛ روند پیری می تواند شامل تغییرات غیر فعال در بافت ها یا اندام، کنترل شدن بوسیله یک اندام یا ترکیبی از هر دو باشد. در این مطالعه نقش هیپوتالاموس در روند پیری در موش مورد بررسی قرار گرفت؛ محققان یک مجموعه پروتیئنی به نام اختصاری NF-κB را که نقش محوری در فرآیندهای التهابی ایفا می کند، مورد مطالعه قرار دادند. با فعال کردن مسیر NF-κB در بخش هیپوتالاموس مغز موش، روند پیری از جمله کاهش قدرت عضلانی، اندازه و ضخامت پوست و توانایی یادگیری را مورد بررسی قرار دادند؛ این فعال سازی منجر به تسریع فرآیند پیری در تمام بدن و کاهش عمر موش شد. در مقابل با مسدود کردن مسیر NF-κB، روند پیری در موش کندتر شده و طول عمر حیوان بدون دریافت هرگونه روش درمانی حدود 20 درصد افزایش پیدا کرد؛ همچنین فعال کردن این مسیر منجر به کاهش سطوح هورمون‌های آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)، ماده شیمیایی تولید نورون و کاهش روند توسعه سلول های عصبی جدید می شود.
به گفته محققان، گنادوتروپین محرک تخمک گذاری و تنظیم فرآیندهای تولید مثلی است، اما به نظر می رسد که به حفظ جوانی نیز کمک می کند و درمان GnRH یک احتمال بالقوه برای کاهش فرآیند پیری و بیماری های وابسته به سن محسوب می شود. مسیر ارسال سیگنال در منطقه هیپوتالاموس مغز می تواند روند سرعت بخشیدن یا کند شدن پیری در موش را کنترل کند و اگر این نتایج برای انسان نیز صدق کند، این کشف می تواند به افزایش طول عمر و کاهش بیماری های مرتبط با افزایش سن منجر شود. نتایج این کشف در مجله Nature‌ منتشر شده است.

زندگی در مناطقی سرشار از هوای آلوده باعث افت عملکردهای شناختی به ویژه در افراد مسن می‌شود. نتایج یک تحقیق در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی نشان داد قرار گرفتن در معرض هوای ناسالم نه تنها می‌تواند باعث بروز مشکلات قلبی عروقی، تنفسی و حتی مرگ زودرس در جمعیت مسن شود بلکه شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تماس با هوای آلوده دارای اثرات مخربی بر سلامت مغز و عملکردهای شناختی است.
براساس این گزارش، محققان با بررسی اطلاعات فردی 14 هزار و 793 فرد 50 ساله و مسن‌تر براساس داده‌های سطح متوسط ذرات معلق هوا در سال 2004 و ارزیابی میزان عملکرد شناختی این افراد با آزمون‌های موجود نشان دادند ذرات معلق هوا به قدری کوچکند که در صورت استنشاق به راحتی وارد ریه‌ها و مغز شده و از عوامل خطر مهم زیست محیطی برای لطمه به عملکردهای مغزی محسوب می‌شوند.
نتایج حاصل از این پژوهش حاکیست مواجهه با ذرات معلق هوا در محدوده 4.1 تا 0.7 میکروگرم در هر متر مکعب و هر 10 میکروگرم افزایش با افت 0.36 نمره در کاهش عملکردهای شناختی همراه بوده است که این اثر معادل به وجود آمدن تقریباً 3 سال پیری در میان افراد مورد مطالعه بوده است. به گفته محققان افزایش هر یک سال سن با افت 0.13 نمره در کاهش میزان عملکردهای شناختی و افت مغزی همراه است.

محققان موسسه تكنولوژي منابع زيستي هيماليا موفق به كشف گياهي در مناطق بسيار مرتفع هيماليا شده اند كه حاوي آنزيم ضد پيري است. اين گياه از خانواده Potentilla Atrosanguinea قادر به توليد آنزيم دیسموتاس سوپر اکسید (SOD) است كه براي پاك كردن راديكال هاي سوپر اكسيد در سلول هاي گياهان و جانوران مورد نياز بوده و به عنوان فاكتور ضد پيري عمل مي كند. تحقيقات موسسه تكنولوژي منابع زيستي هيماليا (IHBT) به سرپرستي دكتر «سانجاي كومار» از 15 سال پيش آغاز شده و محققان سرانجام موفق به جدا سازي ژن اين آنزيم شدند. گونه هاي اين گياه در مناطق با ارتفاع بيش از چهار هزار و 500 متر در منطقه هيماچال پرادش شناسايي شدند و محققان در حال بررسي نحوه مقاومت اين گياه در برابر سرماي شديد هوا، دماي بالا و نور شديد هستند. اين آنزيم مي تواند در صنايع پزشكي و دارويي، آرايشي و غذايي كاربرد مورد استفاده قرار بگيرد.آنزيم SOD‌ در تمامي گونه هاي گياهان، حيوانات و انسان وجود دارد، اما در گياه Potentilla Atrosanguinea يك آنزيم ضروري مرتبط با كنترل سميت اكسيژن ناشي از استرس اكسيداتيو در هر موجود زنده محسوب مي شود.

زندگی در مناطقی سرشار از هوای آلوده باعث افت عملکردهای شناختی به ویژه در افراد مسن می‌شود. نتایج یک تحقیق در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی نشان داد قرار گرفتن در معرض هوای ناسالم نه تنها می‌تواند باعث بروز مشکلات قلبی عروقی، تنفسی و حتی مرگ زودرس در جمعیت مسن شود بلکه شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تماس با هوای آلوده دارای اثرات مخربی بر سلامت مغز و عملکردهای شناختی است.
براساس این گزارش، محققان با بررسی اطلاعات فردی 14 هزار و 793 فرد 50 ساله و مسن‌تر براساس داده‌های سطح متوسط ذرات معلق هوا در سال 2004 و ارزیابی میزان عملکرد شناختی این افراد با آزمون‌های موجود نشان دادند ذرات معلق هوا به قدری کوچکند که در صورت استنشاق به راحتی وارد ریه‌ها و مغز شده و از عوامل خطر مهم زیست محیطی برای لطمه به عملکردهای مغزی محسوب می‌شوند.
نتایج حاصل از این پژوهش حاکیست مواجهه با ذرات معلق هوا در محدوده 4.1 تا 0.7 میکروگرم در هر متر مکعب و هر 10 میکروگرم افزایش با افت 0.36 نمره در کاهش عملکردهای شناختی همراه بوده است که این اثر معادل به وجود آمدن تقریباً 3 سال پیری در میان افراد مورد مطالعه بوده است. به گفته محققان افزایش هر یک سال سن با افت 0.13 نمره در کاهش میزان عملکردهای شناختی و افت مغزی همراه است.

محققان ژنی را شناسایی كردند كه به طور همزمان التهابات، پیری تسریع شده و سرطان را كنترل می كند. به گزارش ساینس دیلی، محققان مركز پزشكی لانگون دانشگاه نیویورك ، این یافته را كشف واقعا غیر منتظره توصیف كردند.
بسیار نادر است كه یك ژن واحد دارای دو عملكرد كاملا متفاوت و چشمگیر باشد به طوری كه پیری و التهابات را كنترل كند. چندین دهه است كه دانشمندان می دانند التهابات، پیری تسریع شده و سرطان به گونه ای به هم مرتبط هستند اما این ارتباط بین آنها همیشه یك راز بزرگ بوده است. محققان دریافته بودند ژن موسوم به AUF1 التهابات را با خاموش كردن واكنش التهابی انجام می دهد و شوك سپتیك را متوقف می كند. اما این یافته اگرچه مهم بود اما ارتباط با تسریع پیری و سرطان را توضیح نمی داد.
زمانی كه محققان ژن AUF1 را حذف كردند، پیری تسریع شده روی داد ازاین رو آنها به تمركز خود بر روی تحقیقات بر روی این ژن ادامه دادند. اكنون پس از یك دهه راز ارتباط بین التهابات پیری تسریع شده و سرطان كشف شد.
به گزارش ایرنا، تحقیقات جدید نشان داد AUF1 كه خانواده ای از چهار ژن مرتبط است نه تنها واكنش التهابی را كنترل می كند بلكه یكپارچگی كروموزوم را با فعال سازی آنزیم تلومراز برای ترمیم پایانه های كروموزوم، حفظ می كند. از این رو به طور هم زمان التهاب را كاهش می دهد و مانع از پیری سریع و بروز سرطان می شود. نتایج این تحقیقات در نشریه Molecular Cell منتشر شده است.

براساس گزارش جديد محققان زنان و مرداني كه در ميانسالي مبتلا به افسردگي شده‌اند، ممكن است براي ابتلا به دمانس در دوران پيري بيشتر مستعد باشند. مطالعه‌هاي پيشين نيز ارتباط ميان افسردگي را در افراد مسن با دمانس و بيماري آلزايمر نشان داده بود، اما هرگر مشخص نبود كه كدام يك مقدم بر ديگري ظاهر مي‌شود. به عبارت ديگر آيا افسردگي عامل خطر دمانس است يا تنها يک علامت زودهنگام براي آن؟ محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «ما مي‌خواستيم بدانيم آيا افسردگي يك علت واقعي دمانس است يا يك واكنش طبيعي به اختلال شناختي يا اصلا ايجاد تغييري در مغز باعث بروز هر دو در يك زمان مي‌شود.» در اين مطالعه بيش از 13 هزار فرد 40 تا 55 سال در فاصله سال‌هاي 1964 تا 1973 براي اولين بار مورد بررسي قرار گرفتند. در قسمتي از معاينه اين افراد، اطلاعات كاملي درباره رفتارهاي سلامت و سابقه پزشكي آنها به پرسيده شد. همچنين قد، وزن و فشارخون آنها ثبت شد. سپس مجددا بين سال‌هاي 1994 تا 2000، اين افراد كه حالا در سنين پيري قرار داشتند. ارزيابي شدند. آنگاه بين سال‌هاي 2003 تا 2009 نيز بررسي شدند، يعني زماني كه ميانگين سني آنها 81 سال بود. به گزارش سپید، آناليز نهايي نتايج‌ حاكي از آن است كه افسردگي در سال‌هاي پاياني عمر احتمال ابتلا به بيماري آلزايمر را 2 برابر مي‌كند، اما در افرادي که هم در ميانسالي و هم سال‌هاي آخر افسردگي دارند با 3 برابر بيشتر احتمال ابتلا به بيماري آلزايمر و دمانس عروقي دست و پنجه نرم مي‌كنند. همچنين احتمالا افسردگي قبل از دمانس عروقي بروز مي‌كند و نه هم‌زمان با آن، پس افسردگي مي‌تواند يك عامل خطر علتي حقيقي باشد.

در يك آزمايش جديد معلوم شد افراد ميانسال و سالمنداني كه به طور مرتب رژيم غذايي غني از اسيدهاي چرب امگا -3 دارند كمتر به ناتواني ذهني مبتلا مي‌شوند چون اين اسيدها از مغز در برابر فرآيند پيري محافظت مي‌كنند. پزشكان دانشگاه كاليفرنيا در اين آزمايش تاييد كردند افرادي كه سطح اين اسيدها در خونشان بالا است، در آزمون‌هاي ذهني بهتر عمل مي‌كنند و هم چنين كمتر دچار تحليل رفتن بافت مغز بر اثر بالا رفتن سن مي‌شوند. دكتر زالدي تان، استاديار مركز مطالعات بيماري آلزايمر آستون و بخش سالمندان در اين دانشگاه كه آزمايشات فوق را انجام داده خاطرنشان كرد: ما معتقديم كه اين اسيدها با بهبود سلامت عروق تاثيرات سودمندي روي بافت مغز بر جاي مي‌گذارند. به گزارش ایسنا، اين تاثيرات در واقع شامل كاهش فشار خون و التهاب‌ها هستند. جزئيات اين مطالعه در مجله نورولوژي منتشر شده است

یك گروه بین المللی از پژوهشگران چگونگی تحلیل ماهیچه ها را در افراد مسن كشف كردند.آنها دلیل این تحلیل ماهیچه ای را قطع ارتباط دائمی بین اعصاب و ماهیچه ها عنوان كردند. كشف دلیل كاهش تهاجمی توده و عملكرد ماهیچه در افراد مسن می تواند، فرصت ها را برای مداخله های جدید به منظور كند كردن روند كاهش توده ماهیچه ای و بهبود سلامت و كیفیت زندگی انسان ها فراهم كند. نتایج این مطالعه در نشریه PLoS One منتشر شده است. كاهش عملكرد و توده ماهیچه در افراد مسن 'كم ماهیچگی' خوانده می شود. این رویداد یك مشكل برای سلامتی است كه با افزایش افراد مسن در جامعه ، رو به فزایندگی است. افراد بالای 60 سال به این مشكل مبتلا می شوند.
به گزارش ایرنا، دكتر 'تی شاولاكاتز' و دكتر 'میراندا گروند' از دانشگاه وسترن استرالیا، مجریان این پروژه اعلام كردند : كاهش عملكرد و توده ماهیچه، یك بیماری محسوب نمی شود بلكه بخشی از زندگی است. این پژوهشگران در مورد این پروژه گفتند : موش های 29 ماهه ( معادل انسانهای 80 ساله) كاهش هشدار دهنده ارتباط سالم بین اعصاب و ماهیچه ها را در نقطه تماسی كه موجب تحریك عصب بر روی ماهیچه می شود، از خود نشان دادند. كاهش ارتباط در این نقاط تماس با نبود ارتباط بین عصب و ماهیچه مرتبط است. وقتی فعالیت ماهیچه كاهش می یابد عملكرد ماهیچه از بین می رود. دانشمندان ادعا می كنند كه مشاهدات آنها می تواند به زودی به روش های درمانی جدیدی برای جلوگیری از كم ماهیچگی منجر شود. همچنین نتایج این مطالعات تاثیر مثبت ورزش منظم را بر كند كردن روند تحلیل ماهیچه ها نشان می دهد و پژوهشگران قصد دارند راهبردهای درمانی جدیدی را برای مبارزه با كاهش ماهیچه ارایه كنند.

كارشناسان زيبايي هشدار دادند پف زير چشم بهايي است كه زنان در ازاي روزهاي دلتنگ كننده زمستان مي‌پردازند و همين امر باعث مي‌شود كه زنان در اين فصل حداقل 5 سال پيرتر از سن واقعي خود به نظر برسند. در اين مطالعه كارشناسان چشم‌هاي 5000 زن 27 تا 60 ساله در فصول مختلف سال تحت معاينه قرار داده و متوجه شدند كه زمستان باعث مي‌شود چهره زنان به طور متوسط چهار سال و هشت ماه مسن‌تر ديده شود. به گزارش ايسنا، اين كارشناسان مي‌گويند كمبود نور خورشيد به معني زردتر و رنگ پريده‌تر شدن پوست است كه در اين وضعيت پف زير چشم‌ها بيشتر به چشم مي‌خورد و اين مشكل در فصل زمستان كه مقدار توليد ويتامين D در بدن كمتر مي‌شود با خستگي بيشتر فرد تشديد مي‌شود.

گروهي از متخصصان چشم پزشكي در آمريكا اظهار داشتند خوردن انگور در طول عمر از بروز نابينايي دوران پيري جلوگيري مي‌كند. افراد سالخورده مستعد ابتلا به نوعي بيماري چشمي موسوم به تحليل نقطه ماكولار چشم ناشي از افزايش سن هستند كه از عوامل مهم نابينايي در اين گروه سني است. دكتر سيلويا فين‌من، متخصص اصلي اين مطالعه در دانشگاه فوردهام نيويورك دراين ‌باره خاطرنشان ساخت: افرادي كه در طول عمر خود به خوردن انگور عادت دارند در سالهاي پيري، كمتر در معرض نابينايي ناشي از تحليل نقطه ماكولار چشم قرار مي‌گيرند.
به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس، فين‌من تصريح كرد: نابينايي ناشي از افزايش سن، حاصل آسيب اكسيديته به بافت چشم است كه به مرور زمان و با بالا رفتن سن بروز مي‌كند. يك رژيم غذايي غني از آنتي‌اكسيدان‌هاي طبيعي در طول عمر مانند آنتي‌اكسيدانهاي موجود در انگور به طور مستقيم براي سلولهاي رنگدانه‌اي اپي‌تليوم شبكيه و در نتيجه براي سلامت و بهبود عملكرد شبكيه چشم موثر و سودمند است. به گفته متخصصان تغذيه، انگور درعين حال ميوه‌اي ضدعفوني كننده است و براي درمان بيماري‌هايي چون يبوست، عوارض روماتيسم، كم‌ خوني و پيشگيري از سرطان بسيار مفيد است. اين ميوه همچنين سرشار از پتاسيم است كه براي برطرف كردن ضعف بدن بسيار مفيد است و مصرف آن براي افراد مبتلا به ناراحتي‌هاي قلب و اعصاب توصيه مي‌شود. به گزارش ایسنا،انگور براي حفظ سلامت قلب، ريه و كليه‌ها موثر و به دليل داشتن املاح و مواد سلولزي، ملين و مدر است و موجب كاهش اوره خون مي‌شود. دانه‌هاي خشك انگور صفرا و بلغم را دفع و به رفع حالت‌ خستگي كمك مي‌كنند. جزئيات اين مطالعه در نشريه بيولوژي و طب راديكال آزاد ارائه شده است.

هميشه اين عبارت كليشه‌اي را شنيده‌ايم كه اغلب انسان‌ها با رسيدن به سن پيري و دوران سالخوردگي دچار ضعف و از دست دادن حافظه مي‌شوند اما تا پيش از اين، دليل واقعي اين رابطه هرگز مشخص نشده بود و هميشه تصور مي‌شد كه از دست دادن حافظه بخشي از فرآيند طبيعي پيري است. به گزارش ايسنا، ‌اين بار در يك بررسي جديد از سوي دكتر آدام ام. بريكمن از انستيتو مطالعاتي بيماري آلزايمر و پيرمغزي در مركز پزشكي دانشگاه كلمبيا معلوم شد كه در واقع سكته‌هاي خاموش عامل اصلي اين فقدان و ناتواني هستند. بريكمن و دستياران وي در اين مطالعه متوجه شدند كه اساسا از هر چهار فرد سالمند حداقل در مغز يك نفر نقاط مرده كوچكي وجود دارند كه اين نقاط مرده عامل اصلي تخريب حافظه هستند. به گزارش سايت اينترنتي مديكال نيوز تودي، نكته جديد در اين آزمايشات روي ضعف حافظه در سالمندان اين است كه موضوع سكته‌هاي خاموش و تحليل رفتن هيپوكامپ مغز به طور همزمان مورد آزمايش و بررسي قرار گرفته‌اند. بريكمن در اين بررسي‌ها روي 650 فرد 65 ساله و پيرتر مطالعه كرده و نتايج آزمايشات خود را در مجله نورولوژي آمريكا به چاپ رسانده است.

به‌تازگي پژوهشگران موفق شدند سلول‌‌هايي را از بدن بيماران سالمند نزديک به 100 سال سن، با موفقيت به سلول‌هاي پايه که شبيه سلول‌هايي است که در جنين يافت مي‌شود، منتقل کنند. به اين ترتيب اميد مي‌رود عصر تازه‌اي براي درمان به روش بازيافت در بيماران سالمند آغاز شده باشد. اگر بتوان از اين سلول‌ها پس از انتقال براي رشد بافت‌هايي از بدن بيماران سالمند و پير استفاده کرد، مي‌توان گفت دروازه‌هاي تازه‌اي روي درمان سالمندان گشوده شده است. درواقع اين يک روش جديد براي بازجواني سلول‌هاست و عمر سلول براي اين کار مانعي محسوب نمي‌شود.

“تلومرها” (Telomere) رشته‌های برجسته‌ای از “دی.ان.آ” که در انتهای کروموزوم‌ها قرار دارند . تلومر (Telomere) پایانه فیزیکی کروموزم‌های خطی می‌باشد که از یک توالی غیر کد کننده تشکیل یافته است. در پستانداران تلومر مرکب از تعداد متغیری توالی‌های تکراری، با رمز TTAAGGG می‌باشد. توالی تکرارا شونده تلومری در سایر جانداران نیز دارای فرمول کلی مشابهی است که این شباهت نشاندهنده نقش حیاتی و در نتیجه محفوظ باقی ماندن ساختار تلومر می‌باشد. 
تلومرها با هر تقسیم سلولی کوتاه‌تر می‌شوند. تلومرهای کوتاه‌تر نشان‌دهنده سلول‌های مسن‌تر هستند و بنابراین نشانگر مسن‌شدن بیولوژیکی هستند که در هر فرد متفاوت است.  پژوهشگران علوم پزشکی به زودی آزمایشهای ساده ای را برای اندازه گیری طول تلومرهای بیمارن ارایه خواهند داد. اندازه تلومرها بیانگر سرعت کهولت در انسان میباشد.
تلومرها بخشهایی از DNA به شمار می روند که پوشاننده بخشهای انتهایی کروموزومها بوده و از آنها در برابر آسیبها و کاهش عملکرد سلولی متناسب با بالا رفتن سن محافظت می کند. گفته می شود هرچه طول تلومرها کوتاهتر باشد سرعت سالخوردگی در افراد سریعتر می شود.  تلومرها کلاه هایی هستند که در هر دو سر کروموزمها قرار دارند و می توانید تلومرها را به بخش پلاستیکی انتهای بندهای کفش تان تشبیه کنید. تلومرها متشابه به این پلاستیکها از فرسوده شدن کرموزومها جلوگیری می کنند. کروموزومها محل نگهداری ژنهای ما میباشند و هرگاه سلول های بدن برای ایجاد انساج جدید تقسیم میشوند، تلومرها کوتاه تر می شوند.این خاصیت تلومرها به دانشمندان این امکان را می دهد تا از تلومرها منحیث یک نوع ساعت بیولوژیک(زیستی) استفاده کنند.
طول تلومرها بیانگر عمر هر حجره (سلول) است و وقتی این خاصیت تعمیم داده شود نشانه گر خوبی برای وضعیت سلامت عمومی فرد خواهد بود. مطالعات انجام شده روی افراد داوطلب و طول تلومرها ارتباط مستقیم فعالیت و شیوه زندگی را با طول تلومرها روشن ساخته است. تلومرهای کسانی که بصورت منظم ورزش می کنند از کسانی که ورزش نمی کنند و یا نا منظم ورزش میکنند بلندتر است. کسانیکه تحت فشارهای روانی و کاری شدیدی قرار دارند نیز دارای تلومرهای کوتاهتری نسبت به کسانی هستند که تحت چنین فشارهایی نیستند. برخی بیماریها نیز روی طول تلومرها تاثیر دارد. بیماریهای قلب و عروق، چاقی و آلزایمر از این دسته بیماری ها هستند.
دو گروه از پژوهشگران شرکتهایی را تاسیس کرده اند که چنین آزمایشهایی را با اندازه گیری طول تلومرها فراهم میکنند. محققان اسپانیایی آزمایش خون ۴۳۵ پوندی را ابداع کرده اند که به گفته آنها می تواند با دقتی بالا طول تلومرهای فرد، بخشی از DNA که گفته می شود با طول عمر در ارتباط است را اندازه گیری کند. فروش آزمایش جدید خونی که می تواند بر اساس سنجش سرعت سالخوردگی در افراد، طول عمر و زمان حدودی مرگ طبیعی آنها را تعیین کند، به زودی در انگلستان آغاز خواهد شد. شرکتی اسپانیایی با نام LifeLength با توجه به این رویداد آزمایش تجاری با نام “تست مرگ” ارائه کرده که می تواند مدت طول عمر افراد را تعیین کند. به گفته “ماریا بلاسکو” از مرکز ملی تحقیقات سرطان در اسپانیا در مادرید دانستن اینکه آیا طول تلومرهای انسان نسبت به سن وی در اندازه عادی است یا نه می تواند میزان سلامت انسانها را تعیین کرده و سن فیزیولوژیکی آنها را پیش از اینکه بیماری ها خود را نشان دهند، اعلام کند.
ماریا آ. بلاسکو یکی از موسسین شرکت طول زندگی Life Lenght و رییس گروه تلومر و تلومریس در مرکز ملی پژوهشهای سرطانی اسپانیا بیان میدارد که دانستن اینکه طول تلومرهای ما به اندازه طبیعی خود هستند یا نه بیانگر وضعیت صحت عمومی ما خواهد بود و این معلومات عمر فزیولوژیک ما را قبل از اینکه مریض شویم به ما نشان خواهد داد. آقای کلوین اچ هارلی یکی از بنیانگذاران شرکت بهداشت تلوم Telome Health نیز میگوید که تلومرها یکی از بهترین شاخص ها برای کسب آگهی از وضعیت ژنتیکی، سبک زندگی گذشته و محیط زندگی ما میباشد. از اوایل بهار امسال این دو شرکت خدمات اندازه گیری تلومر را به مراکز پژوهشی و شرکتهایی که روی تلومرها و رابطه آنها با کهولت و مریضی تحقیق میکنند ارایه می دهند. مردم نیز شاید در پاییز امسال بتوانند به این خدمات از طریق پزشکان، آزمایشگاه ها و یا حتی مستقیمن و در داروخانه ها دسترسی داشته باشند. هر چند که جذابیت این موضوع بین شرکتهای پژوهشی بسیار بالاست ولی برخی ها صحت یافته های جدید را تحت سوال قرار می دهند.
آقای نیلش سمانی رییس بخش قلب و عروق در دانشگاه لیسستر در انگلستان میگوید که ما هنوز این را تعیین نکرده ایم که چه طولی، خواه کوتاه و خواه بلند، طبیعی(نرمال) و یا غیر طبیعی است. ولی آقای هارلی بیان میدارد که اطلاعات جمع آوری شده به اندازه یی هست که بتواند به مردم وضع صحت عمومی شان را نشان بدهد و به آنها کمک می کند تا تصمیمهایی برای تغییر در سبک زندگی، رژیم غذایی، ورزش و یا مقدار فشار روحی/کاری خود بگیرند.
انتظار می رود این تست خون در سراسر اروپا، انگلستان و آمریکا با استقبال زیادی مواجه شود زیرا بسیاری از انسانها هستند که مشتاقند حدود زمان مرگ طبیعی خود را بدانند. در کنار این اطلاعات، این تست خون به افراد کمک می کند رفتارهای سالم و بهداشتی را در زندگی پیش بگیرند، رژیم غذایی خود را بهبود بخشیده و از میزان استرس زندگی بکاهند. با استفاده از این تست می توان کوچکترین اختلافات میان طول تلومرها را تعیین کرد و با استفاده از تکنیکی بسیار سریع و ساده اطلاعات به دست آمده را تحلیل و بررسی کرد.

بر اساس نتایج یک مطالعه جدید مشخص شد، افرادی که استرس های مزمن یا طولانی مدت را تجربه کرده اند و یا در محدوده زمانی خاصی مبتلا به افسردگی بودند، سریع تر پیر می شوند. پژوهشگران بر طبق نتایج یک مطالعه نشان دادند که افرادی که تحت تنش های شدید و پر استرس هستند، دارای تلومرها کوتاه تری هستند. گفتنی است، تلومرها خارجی ترین بخش از کروموزوم ها هستند که با افزایش سن  کوتاه تر می شوند.
در حالی که استرس های کوتاه مدت باعث بروز افزایش سرعت ضربان قلب و یا عرق کردن کف دست می شوند و مزایایی را از جمله تقویت  سیستم ایمنی به دنبال دارند. اما استرس های طولانی مدت به عنوان عامل اصلی بسیاری ازعارضه ها همچون چاقی، حملات قلبی و یا ریزش مو شناخته شده اند.
محققان طی یک مطالعه طول تلومرافراد سالم و افسرده را محاسبه کردند، سپس آزمایش کردند که چگونه افراد استرس خود را تنظیم می کنند. میکاییل ویک گرن یکی از محققین این پژوهش می گوید : "این آزمایش نشان داد که سطوح کورتیزول نشان دهنده استرس مزمن است و این استرس با تلومرهای کوتاه تردر هر دو گروه از افراد افسرده و سالم همراه است. 
 گفتنی است کورتیزول به عنوان "هورمون استرس" شناخته می شود که در شرایط استرس زا آزاد شده تا موجی از انرژی را در هنگامی که شما نیازمند عکس العمل سریع (از قبیل حرکت سریع هنکام برخورد با یک ماشین هستید) را برای شما تامین کند. با این حال ، زمانی که استرس طولانی مدت به طور مداوم  باعث ایجاد سیگنال در بدن شود و آزاد کردن کورتیزول ادامه یابد، می تواند خطرناک باشد و باعث مستهلک شدن بدن و تحلیل رفتن آن شود، که این امر روند پیری سلول ها را تسریع می کند.
پژوهشگران این مطالعه معتقدند، تغییرات ساده در شیوه زندگی می تواند به شما کمک کند تا  میزان  کورتیزول را در بدن خود کاهش دهید. به عنوان مثال ، نتایج یک مطالعه 6 هفته تایلندی نشان داده است که افرادی که تمرین های مدیتیشن را انجام می دهند به میزان قابل توجهی میزان سطح کورتیزول و فشار خون در بدنشان کاهش می یابد. گفتنی است، مشروح این پژوهش در چاپ جدید مجله Biological psychiatry  منتشر شده است.

استرس ناشی از خریدن یا فروختن خانه شخصی، بار سنگینی را روی سلامت جسم و روان انسان تحمیل کرده و در نهایت موجب پیری زودرس می شود. روانشناسان در یک مطالعه جدید اعلام کردند بیش از دو سوم از افرادی که در یک نظرسنجی در این زمینه شرکت کرده بودند، اظهار کردند که فشار اسباب کشی و جابه جایی محل سکونت، موجب می شود که هر بار در بدن و چهره خود، حداقل دو سال احساس پیرتر شدن داشته باشند. به نوشته روزنامه دیلی اکسپرس، شایع ترین عوارض جانبی این جابه جایی از خانه ای به خانه دیگر شامل ۱۰ درصد ریزش مو، ۱۴ درصد اختلال در حافظه کوتاه مدت و ۱۹ درصد آسیب های جنسی هستند. این نظرسنجی که به صورت آنلاین و از سوی دکتر گلن ویلسون روانشناس انگلیسی انجام گرفته حاکیست: اضطراب ناشی از خرید و فروش منزل شخصی حداقل چهار سال پیری زودرس به همراه دارد و هرچه این مدت زمان طولانی تر شود، پیامدهای آن تشدید می شود و با بروز مشکلاتی چون افسردگی، کاهش وزن غیرعادی و حتی پیری زودرس همراه است.