پزشکی بالینی

محققان کانادایی با استفاده از نانوذرات طلا موفق به ساخت نانوابزاری برای شناسایی غلظت داروی شیمی‌درمانی در خون شدند. محققان دانشگاه مونترال موفق به ساخت دستگاهی شدند که می‌تواند مقدار متوترکسات خون بیمار را اندازه‌گیری کند. متوترکسات یک داروی شیمی‌درمانی بسیار سمی است. با این روش می‌توان با دقت بالا و با هزینه‌ای 10 برابر کمتر از روش‌های فعلی، بیماران را درمان کرد. 
 این نانوابزار مجهز به یک سیستم نوری بوده که دوز مورد نیاز بیمار به متوترکسات را شناسایی می‌کند، با این کار اثرات جانبی دارو روی بیمار به حداقل می‌رسد. این گروه تحقیقاتی چند سال است که روی درمان برخی سرطان‌ها با متوترکسات کار می‌کنند. متوترکسات دارویی است که می‌تواند عملکرد آنزیمی موسوم به دی‌هیدروفولات رداکتاز را متوقف کند. این آنزیم در سنتز دی‌ان‌ای به کار رفته و در نتیجه موجب تکثیر سلول‌های سرطانی می‌شود. فرانچسکو میسون، یکی از محققان این پروژه می‌گوید: هر چند متوترکسات در درمان برخی سرطان‌ها بسیار اثربخش است، اما این ماده می‌تواند آسیب جدی به سلول‌های سالم بیمار وارد کند. بنابراین، رصد غلظت این دارو در بدن بیمار اهمیت بالایی دارد. همچنین مقدار دوز مورد نیاز بدن هر بیمار با بیمار دیگر متفاوت است. 
 در حال حاضر برای رصد مقدار این دارو، از آرایه‌های فلورسانس استفاده می‌شود که در آن مقدار داروی موجود در بدن بیمار موجب تغییراتی در پلاریزاسیون پرتو تابیده شده می‌شود. کار با این دستگاه بسیار زمان‌بر و پرهزینه بوده و نیاز به پرسنل آموزش دیده دارد. همچنین برای رسیدن به جواب، باید از نمونه‌های متعددی استفاده کرد. شش سال قبل، فرانچسکو میسون با همکاری جولی پلتری کار را روی ارائه روشی جدید برای اندازه‌گیری غلظت متوترکسات آغاز و از نانوذرات طلا برای این کار استفاده کردند. نانوذرات طلا که روی یک سطح قرار گرفته‌اند، می‌توانند رنگ نور تابیده شده را تغییر دهند. مقدار تغییر رنگ ایجاد شده متناسب با غلظت دارو در نمونه خون است. آنها از رزونانس پلاسمون سطحی برای ساخت نانوابزاری کوچک به‌ منظور شناسایی غلظت دارو استفاده کردند. دقت این اندازه‌گیری بالا بوده و امکان انجام آزمون در مدت زمان کمتر از 60 ثانیه وجود دارد، این در حالی است که در روش‌های فعلی نیم ساعت زمان نیاز است. محققان این پروژه، این ابزار را در اختیار کاربرانی که هیچ آشنایی با رزونانس پلاسمون سطحی نداشتند، قرار دادند و آنها توانستند نتایجی صحیح با این دستگاه به‌ دست آورند. 

تازه‌ترين پژوهش‌هاي دانشمندان نشان مي‌دهد که تزريق خون موش‌هاي کم‌سال به هم‌نوعان سالمند خود، بر فعاليت‌هاي جسمي و ذهني گروه دوم مي‌افزايد. به‌نظر برخي از پژوهشگران، مي‌توان با اين روش با بيماري دمانس مبارزه کرد. نتايج آزمايش‌هاي يک گروه از پزشکان دانشگاه کاليفرنيا در سانفرانسيسکو در زمينه‌ي تاثير تزريق خون موش‌هاي جوان به هم‌نوعان خود در سنين بالا، در مجله‌ي علمي «نيچر مديسن» در آمريکا انتشار يافت. اين پژوهشگران معتقدند که با استفاده از نتايج اين آزمايشات مي‌توان روند پيري را در انسان کند کرد و از بروز بيماري‌هايي که در اثر کهولت سن رخ مي‌کنند، پيش‌گيري به عمل آورد. سائول ويلدا، رئيس گروه پژوهشگر دانشگاه کاليفرنيا، در باره‌ي چگونگي انجام اين آزمايش‌ها نوشته که ماه‌ها به موش‌هايي با ميانگين سن يک انسان‌ ۶۰ ساله، خون موش‌هايي که سني برابر با انسان‌هاي ۲۰ ساله داشته‌اند، تزريق کرده و به اين نتيجه رسيده که خون موش‌هاي کم‌سال بر قدرت فراگيري و حافظه‌ي موش‌هاي سال‌خورده تاثير مثبت گذاشته است. بنا بر نوشته‌ي سائول ويلدا، آزمايش مربوطه در دو مرحله صورت گرفته است. در مرحله‌ي نخست اين پستانداران در حوضچه‌اي پر آب به حال خود رها شده‌اند. در مرحله‌ي دوم، به آن‌ها نشان داده شده که چگونه براي نجات از غرق‌شدن خود را به تخته‌‌چوبي که در فاصله‌ي کوتاهي از سطح آب نصب شده‌، بياويزند و از حوضچه خارج شوند. گروه‌ موش‌هايي که به آن‌ها خون موش‌هاي جوان تزريق شده، به آساني مراحل دوگانه‌ي آزمايش را به خاطر سپرده و پس از رها شدن در حوضچه‌ي پر آب، تخته‌‌چوب را يافته و خود را نجات داده‌اند. در حالي که گروه دوم، يعني گروه مسني که خوني به آن‌ها تزريق نشده، از عهده‌ي يافتن تخته‌‌چوب نجات بر نيامده‌اند. نتايج اين آزمايش‌ها هم‌چنين نشان مي‌دهند که گردش خون در شبکه‌ي مويرگ‌هاي مغز موش‌هاي گروه نخست، سريع‌تر از گروه دوم صورت گرفته است. عامل اصلي تسريع جريان خون در مغز اين جوندگان، پروتئيني به نام GDF11 بوده که در خون تزريقي از موش‌هاي جوان به ميزان قابل‌توجهي يافت مي‌شود. پژوهشگران، پس از کسب اين نتيجه مقدار بيشتري پروتئين GDF11 به موش‌هاي گروه نخست تزريق کرده و مي‌بينند که نه تنها قدرت پايداري و استقامت آن‌ها افزايش يافته، بلکه مويرگ‌هاي جديدي نيز در مغز اين پستانداران توليد شده است. البته گروه پژوهشي دانشگاه کاليفرنيا در گزارش خود مي‌نويسد که هنوز در اين باره تحقيقي صورت نگرفته که آيا مواد ديگري که در خون موش‌هاي جوان وجود دارد، در بروز اين تغييرات مثبت نقش بازي کرده است يا نه.در گزارش گروه پژوهشي دانشگاه کاليفرنيا هم‌چنين آمده است، از آن‌جا که پروتئين GDF11 در ترکيبات خوني انسان نيز وجود دارد، مي‌توان با استفاده از نتايج اين آزمايش‌ها، از روند پيرشدن طبيعي انسان‌ها که سبب کاهش قدرت فکري و بروز بيماري‌هايي مانند دمانس مي‌شود، پيش‌گيري به عمل آورد.

محققان انگلیسی قصد دارند برای نخستین‌بار خون مصنوعی تولید شده از سلول‌های بنیادی انسان را بر روی چند بیمار مبتلا به تالاسمی مورد آزمایش قرار دهند. آزمایش نخستین خون مصنوعی جهان که برای سال 2016 برنامه ریزی شده است، امکان تولید خون در مقیاس صنعتی را فراهم کرده و طی چند دهه آینده به جایگزین مطمئنی برای کمبود خون اهدایی تبدیل خواهد شد. 
محققان طی سال‌ها بدنبال توسعه روشی برای رشد گلبول‌های قرمز از سلول های بنیادی پرتوان القایی (iPS) بودند. سلول‌های iPS در شرایط بیوشیمیایی مشابه بدن انسان کشت داده شدند که امکان تبدیل این سلول‌های بنیادی به گلبول قرمز را فراهم کرد. «مارک ترنر» مدیر بخش پزشکی مرکز انتقال خون اسکاتلند و سرپرست پروژه 8 میلیون دلاری تولید خون مصنوعی در دانشگاه ادینبورگ تأکید کرد: برای نخستین‌بار موفق به تولید گلبول‌های قرمز مناسب برای تزریق در انسان شدیم. 
درحال حاضر محققان به بهره‌وری تبدیل 40 تا 50 درصدی سلول‌های اولیه به گلبول قرمز دست پیدا کرده‌اند که این فرآیند حدود یک ماه بطول می‌انجامد؛ سلول‌های قابل استفاده از سلول‌های خون نابالغ جدا شده و سلول‌های iPS باقی مانده از طریق روش‌های جداسازی استاندارد مانند سانتریفیوژ جدا می‌شوند. در این مطالعه سه بیمار مبتلا به تالاسمی 5 میلی‌لیتر از گلبول‌های قرمز تولید شده را دریافت کرده و پزشکان نحوه عملکرد آنها در بدن را مورد بررسی قرار می‌دهند. محققان خاطر نشان می‌کنند که تولید خون مصنوعی به معنای توقف فرآیند اهدای خون نبوده و این فرآیند دست‌کم تا 20 سال آینده به روشی جایگزین (برای اهدای خون) تبدیل نخواهد شد.

دانشمندان از جریان خون ماهی کاد (ماهی روغن) برای ارائه فناوری ذخیره‌سازی خون انسان الهام گرفتند. در جریان خون بدن ماهی خونسردی مانند کاد که در آب‌های قطبی و بدون منجمدشدن زندگی می‌کند، پروتئینی وجود دارد که به عنوان نوعی ضدیخ عمل می‌کند. دانشمندان انگلیسی با تقلید از چگونگی عملکرد این پروتئین، فرآیندی ایجاد کرده‌اند که توسط آن، می‌توان خون انسان را برای ذخیره‌سازی منجمد کرد و سپس آن را به سرعت برای تزریق در دسترس قرار داد.
گرچه در حال حاضر امکان ذخیره‌سازی خون وجود دارد، شیوه کنونی پیش از رخ‌دادن انجماد، به افزودن نوعی حلال آلی نیاز دارد. این حلال همچنین باید بعدها طی فرآیندی چند روزه از خون حذف شود، اما در شرایط اضطراری زمان کافی برای انجام این عمل وجود ندارد.
به عنوان جایگزین برای چنین حلال‌هایی، محققان دانشگاه وارویک در شیوه جدیدشان از الکل پلی‌وینیل استفاده کرده‌اند؛ این پلیمر مصنوعی مانند ضدیخ ماهی کاد عمل می‌کند و از چسب چوب مشتق شده است. همچنین می‌توان به سرعت این ماده را از خون حذف کرد. دانشمندان انگلیسی اکنون در حال تجاری‌سازی روش جدیدشان هستند، که می‌توان از آن برای درمان‌های سلول‌محور و پروژه‌های تحقیقاتی نیز بهره برد. جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature Communication منتشر شد. 

محققان دانشگاه مینه سوتا موفق به توسعه نمونه اولیه ای از قطعه یدکی سیستم گردش خون شدند که می تواند به عنوان دریچه جایگزین قلب در کودکان و بزرگسالان مورد استفاده قرار بگیرد. بسیاری از اختلالات دریچه قلب در بزرگسالان در بطن چپ قلب روی می دهد و محققان بدنبال توسعه دریچه سه لختی جایگزین برای رفع این نقص هستند. دستاورد نوین مهندسی پزشکی، ساخت قطعه جایگزین سیستم گردش خون از سلول های انسانی است؛ این قطعه جایگزین می تواند جان هزاران بیمار نیازمند به دریچه قلب جایگزین را بر طرف کرده و پس از کاشت درون بدن کودکان، رشد کند. «رابرت ترانکوئیلد» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه مینه سوتا با مطالعه بر روی نحوه بسته شدن زخم ها موفق به توسعه روش جدید ساخت قطعه یدکی سیستم گردش خون شده است.
در این روش از سلول های انسانی برای تبدیل ماده ژله‌ای ‌O شکلی به یک ایمپلنت مستحکم و انعطاف پذیر با قابلیت کاشت درون سیستم گردش خون استفاده می شود؛ سلول های پوست موسوم به فیبروبلاست (fibroblast) به مایع ژل مانند حاوی کلاژن یا فیبرین – پروتئین دخیل در شکل گیری لخته خون – تزریق می شوند. برای تبدیل ژل فیبرین طبیعی به ساختاری انعطاف پذیر و مستحکم با قابلیت تحمل فشار سیستم گردش خون، از مغناطیس برای ردیف کردن شبکه ای از رشته های فیبریل استفاده شد. محققان با کمک شکل دادن ژل حاوی سلول در اطراف یک سیلندر شیشه ای، لوله ای در اندازه شریان بدن تولید کردند و با این روش، سلول ها مجبور به تولید کلاژن بیشتر شدند.
در گام بعدی، لوله های درون یک پوشش انعطاف پذیر قرار داده شد که با کمک یک بیوراکتور، عمل مکش و کشش لوله ها انجام شد. پس از چند هفته، میزان تولید کلاژن توسط سلول ها افزایش یافته و استحکام بافت نیز بسیار بیشتر شد؛ اما لوله های تولیدی هنوز عملکردی کاملا مشابه دریچه قلب ندارند.
برای عدم پس زدن دریچه جایگزین که از سلول های اهدایی ساخته شده است، بیمار مجبور به استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند؛ اما محققان امیدوارند که با استفاده از سلول های خود بیمار، مشکلات دریچه قلب جایگزین را مرتفع کنند. این طرح موفق به کسب بودجه تحقیقاتی 13 میلیون دلاری از سوی دولت شده است و تمرکز اصلی تحقیقات بر توسعه دریچه قلب جایگزین ویژه کودکان با قابلیت رشد درون بدن استوار است؛ محققان در حال آزمایش این فرآیند بر روی گوسفندان برای تولید دریچه قلب جایگزین هستند. نتایج این دستاورد در نشست سالانه مهندسی پزشکی آمریکا ارائه شد.

محققان انگلیسی برای مقابله با خطر استفاده از سرنگ های دست دوم، سرنگ هوشمندی را توسعه داده اند که با تغییر رنگ بدنه، نسبت به عدم استفاده مجدد از سرنگ هشدار می دهد. یکی از مشکلات مهم حوزه سلامت در هند، استفاده از سرنگ های استفاده شده است و بسیاری از زباله جمع کن ها با جستجو در مراکز دفن زباله، اقدام به جمع آوری سرنگ های دست دوم و فروش آنها به مراکز درمانی می کنند.
نتایج یک مطالعه نشان می دهد از پنج میلیارد تزریق سالانه در این کشور، دست کم 2.5 میلیارد تزریق بدلیل استفاده از سرنگ های دست دوم بسیار ناایمن هستند و این یک خطر بالقوه برای ابتلای افراد به بیماری های قابل انتقال از راه خون مانند اچ آی وی یا هپاتیت محسوب می شود. «دیوید سوان» از محققان دانشگاه هادرسفیلد در تلاش برای کاهش خطرات استفاده از سرنگ های استفاده شده و نجات جان هزاران بیمار، سرنگ هوشمند ABC را ابداع کرده است.
در این سرنگ هوشمند از جوهری استفاده شده است که به دی اکسید کربن حساس است؛ زمانی که سرنگ در بسته بندی استریل قرار دارد، بدنه آن به شکل شفاف دیده می شود و هنگام استفاده، مهر و موم سرنگ شکسته شده و رنگ بدنه تغییر می کند که بعنوان هشداری برای عدم استفاده مجدد از سرنگ است.
تفاوت یک سرنگ استریل خارج از بسته بندی با یک سرنگ شسته شده با کمک جوهر هوشمند مشخص می شود و بدنه سرنگ استفاده شده که در معرض هوا قرار گرفته است، به رنگ قرمز در می آید. در صورت استفاده از سرنگ ABC تنها در پنج درصد تزریقات هند، پس از پنج سال از 700 هزار عفونت پیشگیری شده و 130 میلیون دلار در هزینه های پزشکی صرفه جویی می شود. طرح سرنگ هوشمند ABC بعنوان یک راه حل خلاقانه برای حل مشکل جهانی، بعنوان یکی از فینالیست های جایزه Index2013 انتخاب شده است.

محققان آمریکایی دستگاه تشخیصی جدید را توسعه داده اند که امکان تشخیص سریع بیماری یا ویروس های مختلف را از طریق یک قطره خون فراهم می کند. موسسه تکنولوژی نیوجرسی (NJIT) دستگاهی مبتنی بر نانو لوله های کربنی توسعه داده اند که در یک روش غیر تهاجمی و بسیار سریع، شناسایی سلول های انفرادی با قدرت تفکیک پذیری بالا را امکان‌پذیر می کند.
در این دستگاه از چندین حسگر استفاده شده است که با ریختن یک قطره مایعات بدن مانند خون یا بزاق بر روی قسمت فعال دستگاه، امکان اندازه گیری خواص الکتریکی سلول ها را فراهم می کند. فناوری استاندارد نیمه هادی اکسید فلزی مکمل (CMOS) برای ساخت این دستگاه مورد استفاده قرار گرفته و امکان مقیاس پذیری در حد چند نانومتر را فراهم می کند. فواصل دستگاه حدود شش میکرون معادل یا کوچکتر از یک سلول است. نانو لوله های کربنی در این دستگاه، ساختارهای بسیار محکم و رسانا با قطر یک نانومتر هستند که برای اندازه گیری خواص الکتریکی یا الگوهای سلولی، بررسی تفاوت این خواص بین انواع مختلف سلول مورد استفاده قرار می گیرند.

محققان دانشگاه استراثكلايد دست به ساخت يك دستگاه جديد زده‌اند كه خون از دست رفته در زمان جراحي را جمع‌آوري كرده و پس از متمركز كردن سلول‌هاي خوني، آن را به صورت داخل وریدی به فرد باز مي‌گرداند. از دست دادن خون زياد در دنياي پزشكي يكي از بزرگترين دلايل مرگ در طول يك عمل جراحي قلبي است كه در حال حاضر انتقال خون براي جلوگيري از آن استفاده مي‌شود كه با مشكلات خاص خود همراه است.
اين دستگاه جديد كه « HemoSep» نام داشته، در پي كارآزمايي‌هاي موفقيت‌آميز آن در بيش از 100 عمل جراحي قلب باز، به تازگي براي استفاده در كانادا و اروپا تائيديه گرفته است. استفاده از اين دستگاه، نياز به انتقال خون را پس از عمل كاهش مي‌دهد. در جريان اين فرآيند، خون از محل جراحي يا ديگر دستگاههاي مورد استفاده در عمل مكيده مي‌شود. يك كيسه خون در اين دستگاه از يك اسفنج شيميايي و همزن مكانيكي براي متمركز كردن خون ريخته شده استفاده مي‌كند. پس از اين جريان، سلولهاي متمركز شده خون به طور وريدي به بدن بازگشته و به طور چشمگيري مي‌تواند ميزان خون مورد نياز از اهداكنندگان و واكنش به خون اهدايي را به حداقل برساند چرا كه بيمار از خون خود استفاده خواهد كرد. همچنين اين فرآيند در طول عمل جراحي اتفاق افتاده و نيازي به كارشناسان ورزيده براي گرفتن خون از فرد ديگر، پردازش آن از طريق سانتریفیوژ و تزريق آن به بيمار نخواهد بود.

پژوهشگران آمریکایی طرح بلندپروازانه‌ای را با هدف جوان‌سازی مغز سالمندان و پیشگیری از برخی بیماری‌های مغزی از طریق تزریق خون جوان و تازه آغاز کرده‌اند. مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه استنفورد بر روی دو گروه از موش های جوان و پیر انجام شده و با برقراری ارتباط بین شریان و رگ ها، خون از بدن موش جوان تر وارد بدن موش پیر و خون موش پیر وارد بدن موش جوان می شود.
نتایج بررسی ها نشان می دهد، توانایی مغز موش های جوان تر پس از دریافت خون موش پیر روند نزولی در پیش گرفته است، اما خون موش های جوان باعث تقویت تعداد ارتباط بین سلول های مغز موش‌های پیر شدند که این ارتباط یک مسأله حیاتی برای تقویت حافظه محسوب می‌شود. هر دو گروه از موش‌ها در آزمون حافظه نیز شرکت کردند که این نتایج حاکی از بهبود عملکرد سلول های مغز و ارتقاء حافظه موش های پیر است؛ بر این اساس عملکرد مغز موش های پیر با سن 18 ماه پس از دریافت خون جوان‌تر با موش های جوان برابر بوده است.
دکتر «سول ویلدا» مجری این طرح تأکید کرد: به نظر می رسد که جوان سازی مغز با استفاده از تزریق خون جوان و تازه تر می‌تواند برای انسان نیز نتیجه‌بخش باشد. به گفته محققان، این روش شامل تزریق دارو یا مواد شیمیایی نیست که با عوارض جانبی همراه باشد، بلکه خون طبیعی از بدن یک فرد به بدن دیگری تزریق می‌شود. تزریق خون تازه و جوان علاوه بر اثربخشی بر سلول‌های مغزی، می تواند برای ماهیچه‌ها، کبد و سیستم ایمنی بدن نیز مؤثر باشد. این تحقیقات در مراحل اولیه قرار دارد و محققان به تازگی از این روش درمانی بر روی موش های مبتلا به بیماری شبه آلزایمر استفاده کرده اند و هنوز تحقیقات بر روی انسان آغاز نشده است.
محققان امیدوارند با شناسایی ترکیبات موثر در خون که باعث بروز این تغییر در مغز موش های پیر شده است، داروهای موثر ضد پیری تولید کرد. محققان قصد دارند در صورت ایمن و نتیجه بخش بودن این روش از آن برای بازسازی سلول‌های عصبی و مبارزه با بیماری های مرتبط با سن مانند زوال عقل و آلزایمر استفاده کنند.

شايد روبات‌هاي ريز فضايي حشره مانند آخرين چيزي باشند كه بخواهند به خون شما نزديك شوند؛ آنها احتمالا مي‌توانند يك دستاورد را در آزمايش بيماراني كه تحت درمان براي لخته شدن خون قرار گرفته‌اند، ارائه كنند. فناوري پشت اين موجودات الكترومكانيكي كه براي كار در ايستگاه‌هاي فضايي طراحي شده‌اند، براي ايجاد يك بسته آزمايش ساده خانگي جهت شناسايي مشكلات موجود در جريان خون بيماران سازگار شده‌است. پانزده سال پيش، والديسلاو دژاكوف، يك فارغ‌التحصيل صربستاني به ساخت اين روبات‌ها پرداخت كه از گروه حشرات موجود در طبيعت تقليد مي‌‌كنند. اين حشرات مجهز به منبع تغذیه ، هوش محدود و سيستم‌هاي نظارتي به اندازه كافي كوچك هستند كه بتوان آنها را به يكباره به مكانهاي داراي دسترسي سخت مانند لوله‌هاي حامل مايعات در ايستگاه‌هاي فضايي فرستاد.
در اين حوزه‌ها، نظارت بر تغييرات در دما يا جريان مي‌تواند به هشدار در مورد نقص‌هاي قريب‌الوقوع بپردازد. اين دانشمند براي حركت اين حشرات روباتيك از حركت مژك مانند استفاده كرده كه موجودات اعماق دريا با استفاده از آن خود را به جلو حركت مي‌دهند. آنها يك سوي ريزتراشه را يا بازوهاي معلق پوشش دادند. به گفته دكتر دژاكوف كه اكنون رياست توسعه حسگر را در شركت فناوريهاي Microvisk بر عهده دارد، اين روباتها سپس مي‌توانند بر روي اين بازوها مانند يك هزارپا حركت كنند.
اگرچه اين روباتها هنوز مرحله آزمايشي خود را نگذرانده‌اند، اما رويكرد مژك يا همان بازوهاي معلق براي حركت حشرات گامهاي بيشتري را طي كرده است. براي كاربري پزشكي، تيم دكتر دژاكوف اين ريزتراشه‌ها را ساده‌تر كرده و مكانيزمهاي حسي هوشمند را در بازوهاي معلق قرار دادند. اين بازوها براي نظارت بر مايعات بسيار خوب عمل مي‌كنند. آنها در زمان حركت بر روي مايعات مي‌توانند تغييرات را در چسبناكي مشاهده كرده و هر چيز معلق در مايعات را ثبت كنند. اين كاربري براي بررسي خون، پلاسما و ديگر مايعات بدن بسيار مفيد است.
در حال حاضر سرمايه‌گذاران به دنبال دستگاهي براي نظارت بر انعقاد خون در بيماراني كه داروهاي رقیق کننده خون مصرف مي‌كنند، هستند. با اين دستگاه سنجش انعقاد خون، بيماران بزودي مي‌توانند در خانه خون خود را آزمايش كنند. هنگامي كه محفظه كوچك درون نوار آزمايش با خون پر شد، اين روبات‌هاي كوچك درون قطره فرو رفته و سرعت انعقاد آن را بررسي مي‌كنند. اين دستگاه سنجش خون كه اكنون تحت بررسي سازمان دارو و مواد غذايي آمريكا قرار دارد، تا سال آينده احتمالا وارد بازار خواهد شد. اين در حاليست كه اين فناوري تنها محدود به آزمايش خون نبوده و مي‌توان از آن براي مايعاتي مانند پلاسما يا اشك يا حتي براي آزمايش روغن در موتور خودرو يا براي آزمايش شكلات و سس گوجه‌فرنگي در صنعت غذايي استفاده كرد.