بروز ناگهانی و شدید کراتوز های سبورئیک می تواند نشان دهنده یک بدخیمی داخلی باشد. این علامت بسیار نادر و شوم نشانه لزر- ترلا نامیده می شود. آدنوکارسینوم دستگاه گوارش، شایع ترین بدخیمی همراه این نشانه می باشد. کراتوز سبورئیک ضایعات متعدد اپیدرمی، پایدار، خوش خیم و شایع می باشد. ضایعات می تواند مسطح یا برجسته باشد. سطح ضایعات می تواند صاف، مخملی یا زگیل مانند باشد.
در پمفیگوس ولگاریس وارد کردن فشار به تاول های کوچک سالم موجب خروج مایع داخل آن ها به سمت لاترال و به مناطق میانی اپیدرم که به علت اتصال به ایمونوگلوبولین G تغییر یافته اند، می شود که به آن نشانه آسبو هانسن گفته می شود. در بولوس پمفیگویید که تاول ها، زیر اپیدمی می باشند تاول ها سفت بوده و این نشانه در آن ها دیده نمی شود.
در پسوریازیس پوسته ها، چسبناک و به رنگ سفید نقره ای هستند و اگر کنده شوند در زیر آن ها خونریزی دیده می شود که به آن نشانه شبنم خونی یا آسپیتز گفته می شود.
نشانه داریر یک یافته کاراکتریستیک است که در آن ضربه زدن به هر ضایعه ای منجر به ایجاد ادم شدید و کهیر می شود. این واکنش (نشانه داریر) هالمارک تشخیصی کهیر پیگمنتوزا (ماستوسیتوز) می باشد.
اگر در عکس قفسه سینه (CXR) یک ضایعه مدور رادیواپاک که بالای آن یک رادیولوسنسی هلالی دیده شود، به آن نشانه موناد می گویند که نشانه آسپرژیلوما می باشد.
در حالت طاقباز، زانوی راست خمیده را به داخل می چرخانیم. چنانچه این عمل موجب درد هیپوگاستر شود، آزمون مثبت در نظر گرفته می شود. این تست در آپاندیسیت مثبت می شود.
بیمار به پهلوی چپ خوابیده، سپس اندام تحتانی راست را به حالت اکستانسیون در می آوریم تا عضله پسوآس کشیده شود. اگر این عمل سبب درد شود به معنی التهاب نزدیک عضله بوده و تست مثبت است. این تست در آپاندیسیت مثبت می شود.
مثبت شدن آن نشان دهنده تحریک صفاق در آپاندیسیت می باشد. در این وضعیت با فشار بر ربع تحتانی چپ، درد ربع تحتانی راست تشدید می شود.
نشانه بردوزینسکی هنگامی مثبت می باشد که با خم کردن گردن در بیماری که به پشت خوابیده است، فلکسیون خودبه خود زانوها و ران ها رخ دهد. نشانه بردوزینسکی جهت تشخیص مننژیت به کار می رود.
جهت ایجاد نشانه کرنیگ باید بیمار در وضعیت خوابیده به پشت در حالی که ران و زانو روی شکم خم شده است، قرار گیرد؛ در این حالت درد در هنگام اکستانسیون غیرفعال ساق پا نشانه تحریک مننژ می باشد. نشانه کرنیگ جهت تشخیص مننژیت به کار می رود.
حالت نوسانی بدن یا زمین خوردن هنگامی که شخص چشم هایش بسته و می خواهد بایستد یا پاهایش را به هم نزدیک نگه دارد. این حالت در تابس دورسالیس دیده می شود.
توصيف اوليه اين نشانه توسط دکتر ژوزف بابنسکي در سال 1896، در 28 سطر، کوتاه و تا حدي لفظي و تمثيلي بود. پاسخ پلانتار اکستانسور، يا آنچه که امروزه پزشکان به آن «حرکت رو به بالاي شست پا» مي‌گويند يکي از معروف‌ترين و مفيدترين نشانه‌ها در نورولوژي و طب باليني است. وجود اين پاسخ نشانه‌اي از يک ضايعه حرکتي فوقاني يا مسير پيراميدال مغز، ساقه مغز يا طناب نخاعي است. اگر ضايعه‌اي وجود داشته باشد، اين نشانه تا حد زيادي به روند باليني تعيين محل آن کمک مي‌کند چرا که نشانه‌اي از يک مسير طولاني (حرکتي در اين مثال) است. اين نشانه حاکي از آن است که مسير کورتيکواسپينال يا پيراميدال در سير خود از کورتکس تا طناب نخاعي به شکلي دچار اختلال شده است. اين مساله مي‌تواند به دليل يک ضايعه ساختاري (مثلا يک تومور) يا يک اختلال متابوليک (مثلا کمبود 12B) باشد. همچنين ممکن است اين نشانه علي‌رغم وجود يک ضايعه پيراميدال حقيقي، موجود نباشد.
به وجود ناحیه ای از ماتیته در زاویه کتف چپ ناشی از افوزیون پریکاردی در بیمار مبتلا به پریکاردیت حاد نشانه اوارت (Ewart’s Sign) گفته می شود.
به یزرگ شدن شریان ریوی نزولی راست در عکس رادیولوژی بیمار مبتلا به ترومبوآمبولی ریوی نشانه پالا (alla’s Sign) گفته می شود.
به ناحیه ای از کاهش کانونی جریان خون ذز عکس رادیولوژی بیمار مبتلا به ترومبوآمبولی ریوی نشانه وسترمارک (Westermark’s Sign) گفته می شود.