پزشکی بالینی

نتايجه يک مطالعه جديد بر روي آپانديسيت کودکان نشان مي‌دهد که هرچه از مدت شروع علائم و شکايات بيمار گذاشته باشد، حساسيت تشخيصي سونوگرافي بيشتر مي‌شود. اين مطالعه روي 1810 بيمار در سنين 18-3 سال انجام گرفته است. نتايج مطالعه حاکي از آن است که حساسيت تشخيصي سونوگرافي به صورت معني‌داري با مدت زمان بروز علائم مرتبط است به طوري که از 81% در مواردي که از شروع علائم کمتر از 12 ساعت مي‌گذرد به 96% در مواردي که بيش از 48 از شروع علائم مي‌گذرد مي‌رسد. محققان پيشنهاد مي‌کنند جهت پيشگيري از مواجهه کودکان با اشعه CT، قدم اول تشخيص جهت آپانديسيت در آنها بهتر است سونوگرافي باشد و CT را بايد براي مواردي که شک باليني علي‌رغم انجام سونوگرافي کماکان باقي است، در نظر داشت. البته پژوهشگران مطالعه، توصيه به تاخير انداختن سونوگرافي نمي‌کنند چرا که خط پرفوراسيون آپانديس در موارد طول کشيده بسيار بالا خواهد بود.

هر چند رويکرد درماني استاندارد به آپانديسيت حاد برداشت آپانديس طي جراحي است،‌ يک مطالعه در سوئد نشان مي‌دهد که درمان با آنتي‌بيوتيک‌ها در بسياري از افراد مانند جراحي موثر و کارآمد است. در اين مطالعه دو کار باليني بزرگ مورد بررسي قرار گرفته است. در مطالعه اول جراحي با آنتي‌بيوتيک مقايسه شده و در مطالعه دوم بيماران مبتلا به آپانديسيت با آنتي‌بيوتيک به عنوان خط اول درمان تحت درمان قرار گرفتند. اين دو مطالعه نشان داد که درمان با آنتي‌بيوتيک مانند جراحي براي بسياري از بيماران مثمرثمر است. البته بعضي از بيماران به قدري بيمار هستند که جراحي براي آنها واقعا لازم است، اما 80 درصد از افرادي که مي‌توانند با آنتي‌بيوتيک درمان شوند کاملا سلامتي خود را بازمي‌يابند. همچنين اين افراد با عوارض جانبي کمتري نسبت به افراد جراحي شده مواجه مي‌شوند. خطر بازگشت در درمان با آنتي‌بيوتيک به مدت 12 ماه، حدود 10 تا 15 درصد است. البته محققان اميدوارند بتوانند بيماران را براي مدت بيشتري پيگيري کنند تا خطر عود را در درمان با آنتي‌بيوتيک بيشتر مطالعه کرده و ببينند آيا عود بيماري نيز با آنتي‌بيوتيک درمان مي‌شود يا خير. حتي اگر خطر مقاومت با آنتي‌بيوتيک را نيز بپذيريم، بايد گفت درمان با آنتي‌بيوتيک يک جايگزين مناسب براي جراحي است.

تحقيقات جديد نشان مي‌دهد: مصرف قرص فشار خون مي‌تواند خطر ابتلا به آپانديسيت را تا 63 درصد افزايش دهد. بر اساس تحقيق انجام شده، انواع قرص فشار خون مانند ACE inhibitors و ARBs، بطور قابل توجهي خطر ابتلا به آپانديسيت را افزايش مي‌دهند. مصرف اين دو نوع قرص ممكن است باعث تورم روده شود. به گزارش ایسنا، پژوهشگران كانادايي با بررسي حدود 300 هزار مرد و زن در بيمارستان بث دکانس بوستون دريافتند: ACES و ARBs مشکل آپانديس را 36 تا 63 درصد افزايش مي‌دهد. گروه قرص‌ها براي ACES شامل رامي پريل (ramipril)، ليزينوپريل (lisinopril) و پريندوپريل (perindopril) است. گروه ARBs شامل تلميزارتان (telmisartan)، لوزارتان(losartan) و کاندزارتان (candesartan) است. هيچ کدام از ديگر قرص‌هاي فشار خون، مانند بلوک کننده بتا يا بلوک کننده کانال کلسيم اين اثر را ندارند.

به تازگي يك مطالعه جديد دريافته كاربرد آنتي‌بيوتيك به عنوان درمان اوليه در آپانديسيت غيرعارضه‌دار ايمن و كارآمد است و مي‌تواند به بعضي از بيماران كمك كند تا تحت‌ جراحي قرار نگيرند. در واقع آنتي‌بيوتيك براي دوسوم بيماران مي‌تواند عالي عمل كند يا حتي بهتر از جراحي. استفاده از آنتي‌بيوتيك همچنين به طور قابل‌توجهي خطر عارضه‌دارشدن و مرگ بيماران را در مقايسه با جراحي كاهش مي‌دهد. به گزارش سپید، در اين بررسي، پژوهشگران داده‌هاي 4 كارآزمايي تصادفي‌سازي‌شده را كه در آنها 900 بيمار بزرگسال مبتلا به آپانديسيت عارضه‌دار حاد تحت مطالعه قرار گرفته بودند، دوباره بازيابي كردند. از اين تعداد 470 بيمار با آنتي‌بيوتيك و 430 بيمار تحت‌جراحي قرار گرفته بودند. 63 درصد بيماراني كه از ابتدا با آنتي‌بيوتيك درمان شدند، تا يك سال بعد نيز بدون علامت مانده و نيازي به برداشت آپانديس پيدا نكرده بودند. همچنين اين افراد تا 31 درصد كمتر خطر عارضه‌دار شدن را در مقابل گروه آپاندكتومي تجربه كردند. بايد يادآوري کرد که اين نتايج استاندارد درمان آپانديسيت را تغيير نمي‌دهد اما مي‌تواند پيشنهاد ‌كند درمان اوليه با آنتي‌بيوتيك شايد گزينه مناسبي باشد.

استفاده از CT اسکن براي تشخيص موارد مشکوک به آپانديسيت حاد از حدود 20 در سال 2000 به بيش از 90 در سال 2006 رسيده است. با اين حال، پژوهش‌هاي اندکي به بررسي عملکرد تشخيصي CT اسکن با چند ردياب (MDCT) براي اين منظور پرداخته‌اند. براي ارزيابي عملکرد تشخيصي اين روش، پژوهشگران بيش از 2800 بيمار بزرگسال متوالي را در يک موسسه دانشگاهي در ويسکانسين آمريکا وارد مطالعه کردند؛ اين افراد بين سال‌هاي 9-2001 با شک به آپانديسيت حاد براي انجام MDCT ارجاع شده بودند. از پاتولوژي جراحي و يافته‌هاي حين عمل براي تعيين ابتلاي بيماران به آپانديسيت حاد استفاده گرديد. بيماراني که تحت جراحي قرار نگرفتند نيز حداقل براي مدت 12 ماه از نظر تعيين وجود آپانديسيت حاد پيگيري شدند.
شيوع کلي آپانديسيت حاد 23 درصد بود. MDCT در 708 بيمار مثبت و در 2163 بيمار منفي گزارش شد. نتايج CT در 10 بيمار منفي کاذب و در 43 بيمار مثبت کاذب بود. حساسيت MDCT براي آپانديسيت حاد 5/98، ويژگي آن 0/98 و ارزش اخباري منفي و مثبت آن به ترتيب 5/99 و 9/93 گزارش شد. در اين مطالعه تک‌مرکزي، MDCT دقت بالايي براي تشخيص آپانديسيت حاد داشت. پروتکل انجام تصويربرداري در اين مرکز به صورت انجام MDCT شکم و لگن بدون تمرکز بر يک قسمت خاص پس از تجويز ماده حاجب خوراکي و وريدي بود.

در حالت طاقباز، زانوی راست خمیده را به داخل می چرخانیم. چنانچه این عمل موجب درد هیپوگاستر شود، آزمون مثبت در نظر گرفته می شود. این تست در آپاندیسیت مثبت می شود.

بیمار به پهلوی چپ خوابیده، سپس اندام تحتانی راست را به حالت اکستانسیون در می آوریم تا عضله پسوآس کشیده شود. اگر این عمل سبب درد شود به معنی التهاب نزدیک عضله بوده و تست مثبت است. این تست در آپاندیسیت مثبت می شود.

مثبت شدن آن نشان دهنده تحریک صفاق در آپاندیسیت می باشد. در این وضعیت با فشار بر ربع تحتانی چپ، درد ربع تحتانی راست تشدید می شود.