پزشکی بالینی

مقامات بریتانیایی اعلام کرده‌اند که داروی جدیدی که به کاهش سرعت گسترش یک نوع لاعلاج از سرطان پستان کمک می‌کند، برای استفاده از سوی سازمان بهداشت ملی بریتانیا تایید شده است. داروی جدیدی که به کاهش سرعت گسترش یک نوع غیر قابل درمان از سرطان پستان کمک می‌کند، برای استفاده در بریتانیا تایید شد. دانشمندان تایید این دارو موسوم به کاپیواسرتیب(capivasertib) از سوی مؤسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی بریتانیا(NICE) را به عنوان یک «اتفاق برجسته» توصیف می‌کنند. سازمان بهداشت ملی بریتانیا(NICE) گفت: بیش از ۱۰۰۰ زن مبتلا به نوع «HER2-منفی» این بیماری «HR مثبت» می‌توانند از مصرف دو بار در روز این قرص در هر سال سود ببرند.
این دارو که به نام تجاری تروکاپ(Truqap) نیز شناخته می‌شود، توسط غول داروسازی بریتانیایی یعنی شرکت آسترازنکا(AstraZeneca) ساخته شده است و به کند کردن یا توقف پیشرفت سرطان کمک می‌کند، به این معنی که می‌تواند به برخی از بیماران کمک کند عمر طولانی‌تری داشته باشند. هلن نایت(Helen Knight)، مدیر ارزیابی دارویی NICE گفت: درمان‌هایی مانند «کاپیواسرتیب» برای افراد مبتلا به سرطان پیشرفته پستان ارزشمند است، چرا که نیاز به شیمی‌درمانی و عوارض جانبی مرتبط با آن را به تاخیر می‌اندازد.
نوع پیشرفته سرطان پستان دارای جهش‌های ژنتیکی خاصی است و در بافت پستان یا سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد. قرص «کاپیواسرتیب» با مسدود کردن عملکرد پروتئینی غیرطبیعی که به سلول‌های سرطانی می‌گوید تکثیر شوند، عمل می‌کند. نتایج یک کارآزمایی بالینی نشان داد که «کاپیواسرتیب» به همراه هورمون‌درمانی، مدت زمان قبل از بدتر شدن سرطان را در مقایسه با دارونما حدود ۴ ماه افزایش داد.
مؤسسه تحقیقات سرطان(ICR) در لندن از این اقدام که به دنبال دهه‌ها تحقیق توسط دانشمندان آن انجام شده است، استقبال کرد. کریستین هلین(Kristian Helin)، مدیر اجرایی ICR گفت: این دارو، درمان این بیماران مبتلا به شایع‌ترین نوع سرطان پیشرفته پستان را بهبود می‌بخشد. حدود نیمی از بیماران مبتلا به این نوع سرطان پستان دارای جهش در یک یا چند ژن هستند و «کاپیواسرتیب» برای این بیماران می‌تواند پیشرفت بیماری را متوقف کند. سازمان بهداشت ملی بریتانیا(NICE) می‌گوید ۴۰ هزار و ۱۹۲ نفر در سال ۲۰۲۰ در این کشور مبتلا به سرطان پستان تشخیص داده شدند که تقریباً ۱۵ درصد از آنها در هنگام تشخیص، به مراحل پیشرفته این بیماری مبتلا بوده‌اند.

دانشمندان آزمایشگاه جت پیشرانش ناسا در یک تحقیق جدید برای نخستین بار به بررسی میکروب‌هایی پرداخته‌اند که ممکن است با سرطان پستان مرتبط باشند. محققان با استفاده از تکنیک‌های حفاظت سیاره‌ای که از آلوده نشدن جهان‌های دیگر توسط فضاپیماهای ناسا اطمینان حاصل می‌کند، توانستند ارتباطی بین باکتری موجودت در مایع مجرای پستان و سرطان پستان پیدا کنند. از این روش تعیین توالی و تحلیل برای بررسی باکتری‌های موجود در اتاق‌های مونتاژ فضاپیما استفاده می‌شود. 
سیستم مجرای پستان حاوی غددی است که شیر و ماده‌ای موسوم به مایع آسپیره تولید و ترشح می‌کنند. محققان توانستند تفاوت‌هایی را بین باکتری مایع مجرایی زنان دارای تجربه سرطان پستان و باکتری موجود در افراد بدون تاریخچه سرطانی شناسایی کنند. 
محققان دریافتند که جامعه میکروب‌ها در مایع مجرایی از تفاوت چشمگیری بین دو گروه مورد بررسی برخوردار بودند. این مساله سپس با تکنیک پیشرفته توالی ژنوم بررسی شد که از آن نیز برای آزمایش باکتری‌ها در تاسیسات مونتاژ فضاپیمای ناسا استفاده می‌شود. 
در این تحقیق، دانشمندان ناسا با محققان سرطان در چند موسسه متفاوت همکاری کردند. اگرچه این تحقیق به نمایش ارتباط بین گونه‌های خاص باکتریایی و زنانی که تحت درمان سرطان پستان قرار گرفته بودند، پرداخته، اما دلیل تفاوت این اجتماع باکتریایی هنوز نامعلوم است. با اینحال، این نتایج جدید راه را برای پژوهش‌های بیشتر در مورد نقش میکروب‌ها در ایجاد یا جلوگیری از سرطان پستان هموار کرده است. تحقیقات دیگر نشان داده که میکروب‌ها با 16 درصد سرطان‌های بدخیم در جهان مرتبط هستند. این یافته‌ها در مجله Scientific Reports منتشر شده است.

بررسی محققان دانشگاه تگزاس در آستین نشان‌ داده است که مصرف منظم آسپرین می‌تواند عود سرطان‌ پستان در زنان چاق و دچار اضافه‌ وزن را به نصف کاهش دهد و طبق یافته‌های جدید، مصرف یک آسپرین در روز ممکن است بتواند سدی بر سر راه عود سرطان پستان شود. البته هر فردی ممکن است واکنش‌های مختلفی به دارودرمانی داشته باشد و باید قبل از شروع هر‌ نوع برنامه‌ دارویی از پزشک خود مشاوره بگیرد. در واقع تغذیه مناسب و ورزش منظم نیز از مواردی مهمی است که در پیشگیری از سرطان پستان باید به آن توجه شود. سرطان‌ پستان‌ پس‌ از سرطان ‌پوست، شایع‌ترین سرطان برای زنان در آمریکا است و تخمین زده می‌شود که تا پایان سال جاری میلادی بیش از 230 هزار مورد سرطان پستان تشخیص داده شود که بیش از 40 هزار نفر از این بیماران فوت می‌کنند.
محققان در تازه‌ترین یافته‌های خود مشاهده کرده‌اند تومورها در موش‌های مبتلا به سرطان‌پستان تهاجمی‌ که دوز پایین آسپرین روزانه مصرف می‌کردند، 47 درصد کوچک‌تر از گروه کنترل است. بررسی‌های محققان دانشگاه تگزاس در آستین نشان‌ داده است که مصرف منظم آسپرین می‌تواند عود سرطان‌ پستان در زنان چاق و دچار اضافه‌ وزن را به نصف کاهش دهد.
محققان برای این بررسی، تحقیق روی چگونگی تأثیر آسپرین بر سلول‌های انکوبه‌ شده‌ سرطان‌ پستان‌ در ظروف آزمایشگاهی و تومورهای سرطان ‌پستان در مدل‌های موشی را شروع کردند. دوز پایین آسپرین روزانه، رشد تومور را در مدل‌های موشی مبتلا به ‌سرطان‌ پستان به طور تقریب به نصف‌ رساند. محققان سلول‌های انکوبه‌شده‌ سرطان‌پستان را در انکوباتور در 96 ظرف جداگانه آزمایش کردند و هر‌یک را در‌ معرض دوزهای مختلف استیل سالیسیلیک اسید یا آسپرین قرار‌ دادند و دریافتند که آسپرین، بیشتر سلول‌های سرطان‌پستان را می‌کشد و سلول‌هایی که کشته نمی‌شوند نیز دیگر قادر به رشد نیستند.
آنها می‌گویند: سپس پنج موش مبتلا به‌ تومورهای سرطان‌پستان تهاجمی ‌را به‌ مدت 15 ‌روز تحت مصرف دوز روزانه‌ی آسپرین قرار‌دادند. دوز دریافتی آنها معادل 75 میلی‌گرم در انسان است (دوز پایین). در پایان این مدت، اندازه‌ تومور موش‌های درمان‌ شده با پنج موش مبتلا به سرطان تهاجمی ‌پستان که آسپرین دریافت نمی‌کردند، مقایسه‌ شد‌ و محققان دریافتند که تومورهای موش‌های دریافت‌کننده‌ آسپرین، 47 درصد کوچک‌تر از موش‌های درمان نشده با آسپرین بود. سپس به‌ مدت 10 ‌روز و قبل‌ از قرار‌دادن گروهی از موش‌های سالم در‌ معرض سلول‌های سرطان‌پستان، یک دوز روزانه‌ آسپرین را به آنها دادند. موش‌هایی که آسپرین دریافت‌ کرده بودند میزان بسیار پایین‌تری از رشد سرطان را در‌ مقایسه با گروه کنترل نشان‌ دادند. آسپرین موجب انسداد فعالیت خود تجدیدشوندگی سلول‌های سرطان‌ پستان می‌شود و در واقع آنها نمی‌توانند رشد کنند یا تقسیم شوند. محققان بر‌این باورند که دوز روزانه‌ آسپیرین ممکن‌ است یک راهکار پیشگیری مؤثر در‌ برابر سرطان ‌پستان باشد. نتبجه این پژوهش در Cancer Research unit Kansas Medical center منتشر شده است.

پژوهش‌های جدید محققان کانادایی حاکی از آن است که عفونت مالاریا در دوران بارداری منجر به مشکلات یادگیری و حافظه‌ای در فرزند می‌شود. دلیل این امر آن است که عفونت مالاریایی که از مادر منتقل می‌شود، باعث تغییر در تشکیل رگ‌های خونی در مغز فرزندان می‌شود.
یافته‌ها نشان داد، جنین‌های مبتلا به عفونت مالاریا، رگهای خونی مغزی کوچکتری نسبت به جنین‌های سالم گروه کنترل داشتند. به گفته محققان دانشگاه تورنتوی کانادا، این نتایج بر مکانیزم جدیدی تاکید دارد که بر اثر آن، مالاریا در بارداری ممکن است عملکرد عصبی‌شناختی میلیون‌ها کودک قبل از تولد را تغییر دهد. در این پژوهش، کوین کین، رهبر تحقیق و همکارانش به طور ویژه عملکرد عصبی موش‌هایی را که با وزن طبیعی متولد شده و در رحم مادر در معرض ابتلا به عفونت مالاریا قرار گرفته بودند، مورد آزمایش قرار دادند.
محققان دریافتند که بچه موش‌هایی که در دوران بارداری در معرض ابتلا به مالاریا بودند، اختلال در یادگیری و حافظه داشتند و علائم افسردگی‌مانندی را تا سن بلوغ از خود نشان می‌دادند. اختلالات عصبی‌شناختی با کاهش بافت انتقال دهنده‌های عصبی اصلی مثل سروتونین، دوپامین و نوراپی‌نفرین مرتبط هستند. محققان با تصویربرداری عروق خونی در داخل رحم، همچنین تغییراتی را در رشد عروقی‌عصبی در مغز جنین‌های موش مبتلا به مالاریا مشاهده کردند. این یافته ها در مجله PLOS Pathogens منتشر شده است.

پژوهش محققان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی نشان می‌دهد، زنان بارداری که مشکلات خاص مرتبط با دوران بارداری را تجربه کرده‌اند، ممکن است در معرض خطر افزایش شانس مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی در زندگی آینده قرار داشته باشند. طی این پژوهش 15 هزار و 500 زن که طی سال‌های 1959 تا 1967 باردار شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. این زنان در ابتدای تحقیق 26 ساله و در انتهای آن، 66 ساله بودند.
نتایج نشان می‌داد زنانی که سطوح بالایی از قند را در ادرار خود طی دوران بارداری نشان دادند در مقایسه با سایر زنان با حالات عادی تقریباً چهار برابر در خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی قرار گرفته و زنان بارداری نیز که کاهش سطوح هموگلوبین را تجربه کرده بودند، حدود دو برابر در خطر فوت ناشی از بیماری‌های قلبی در سنین پیری قرار داشتند. همچنین زنانی که پیش از بارداری فشار خون بالا داشتند و نوزادانشان نیز کوچک‌تر از حد طبیعی بودند، در معرض خطر پنج برابری مرگ ناشی از بیماری قلبی بودند. این پژوهش در مجله Circulation منتشر شده است.

محققان اسپانیایی دانشگاه ناوارا معتقدند دنبال کردن رژیم مدیترانه‌ای که با مصرف روغن زیتون ناب اضافی همراه باشد، می‌تواند خطر سرطان پستان را در زنان کاهش دهد. محققان طی این پژوهش 4282 زن 60 تا 80 ساله را که در خطر بیماری‌های قلبی و عروقی قرار داشتند، مورد بررسی قرار دادند.
طی این پژوهش، محققان به بررسی تأثیر رژیم مدیترانه‌ای دارای روغن زیتون اضافی و رژیم مدیترانه‌ای دیگری که دارای دانه‌های روغنی نظیر آجیل بود پرداختند، همچنین تشویق زنان به پیروی از رژیم کم‌چرب را نیز مورد بررسی قرار دادند.
محققان پس از گذشت پنج سال از این تحقیق متوجه شدند که مصرف رژیم مدیترانه‌ای به همراه روغن زیتون اضافی کاهش 68 درصدی خطر ابتلا به سرطان بدخیم پستان را به دنبال دارد. این پژوهش در مجله JAMA Internal Med منتشر شده است.

پژوهشگران تورنتو و بریتیش کلمبیا در پژوهش های خود دریافته‌اند نرخ عود موضعی بیماران با خطر پایین لومینال زیرگروه مولکولی نوع‌Subtype A)A) که بدون رادیوتراپی پس‌ از لامپکتومی تاموکسیفن دریافت‌ کرده‌اند، تنها 1.3 درصد در 10 ‌سال است. توانایی رادیوتراپی‌ برای کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان پس‌ از جراحی حفظ پستان، مسلم و اثبات شده‌ است. اما برای بعضی زیرگروه‌ها، این فایده آنقدرکم است که از رادیوتراپی‌ اجتناب می‌شود.
محققان می گویند: گزارش‌های قبلی نشان‌ می‌دهد که بیماران دارای تومور زیرگروه نوع مولکولی ‌A لومینال که دریافت‌کننده‌ استروژن مثبت، دریافت‌کننده‌ پروژسترون‌ مثبت، دریافت‌کننده‌ عامل رشد اپیدرمال انسانی‌2‌(HER2) منفی، نرخ تکثیر پایین و درجه‌ تمایز هسته‌ای پایین تا متوسط تعریف می‌شوند، ممکن‌ است چنان خطر مبنایی پایینی برای کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان داشته باشند که رادیوتراپی ضرورتی نداشته باشد.
بر اساس یافته های این پژوهش، نرخ کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان ده ساله برای لومینال A درحد 5.2 درصد، برای لومینال ‌B ۱۰.۵ درصد و برای تومورهای با خطر بالا ۲۱.۳‌درصد بود. اثر متقابل بین زیرگروه نوع تومور و درمان قابل‌ توجه نبود. بیماران لومینال ‌A با مشخصه‌های بالینی خطر پایین (سن بالای ۶۰، مرحله‌ی‌T1، درجه‌ی ۱‌یا‌۲ هیستولوژی) نرخ رادیوتراپی‌ ده ساله‌ای برابر با ۱.۳درصد با تاموکسیفن تنها و ۵ درصد با تاموکسیفن به‌ اضافه‌ رادیوتراپی داشتند. نتیجه این پژوهش درN Engl J Med ، منتشر شده است.

تحقیقات محققان چینی نشان داده که مواد شیمیایی موجود در محصولات بهداشتی شخصی مثل صابون، شامپو و حتی بسته‌بندی مواد غذایی با افزایش خطر سقط‌ جنین ارتباط دارد. محققان دانشگاه پکن با تحقیق بر روی 300 زن دریافتند که مواد شیمیایی موجود در محصولات بهداشتی باعث افزایش احتمال سقط‌ جنین در هفته‌های پنجم تا سیزدهم می‌شود. در این تحقیق مشخص شد که محصولات حاوی این مواد نه تنها برای زنان کارگر فعال در کارخانه‌های تولیدکننده مواد بهداشتی خطرساز است، بلکه افراد استفاده‌کننده از این محصولات نیز در معرض خطر هستند.
 محققان در این پژوهش، نمونه ادرار بیش از 132 زن دچار سقط‌جنین و 172 زن با روند بارداری طبیعی را مورد بررسی قرار دادند. آنها پس از بررسی نمونه‌های ادرار دریافتند که درصد سقط‌جنین با افزایش سطح مواد شیمیایی موجود در پلاستیک‌ها موسوم به فتالات‌ها ارتباط دارد. بسیاری از مواد شیمیایی مضر برای زنان باردار در محصولاتی همچون رنگ‌ها، لوله‌های آزمایشگاهی، کفپوش‌های پلاستیکی، صابون و شامپوها وجود دارد. محققان دریافتند که تماس طولانی‌مدت با مواد پلاستیکی حاوی مقادیر اندک فتالات باعث افزایش خطر سقط‌جنین می‌شود.

یک آزمایش خونی تجربی ممکن است بزودی بتواند امکان عود مجدد سرطان پستان را چندین ماه پیش از قابل تشخیص شدن تومورها توسط اسکن، پیش‌بینی کند. دستاورد جدید محققان موسسه تحقیقات سرطان در لندن با تشخیص دی‌ان‌ای سرطان موجود در جریان خون کار می‌کند. اگرچه این آزمایش خون هنوز برای استفاده عمومی در دسترس قرار نگرفته و احتمالا تا چند سال آینده نیز به بازار نیاید، محققان امیدوارند که این دستاورد بتواند به اصلاح درمان‌های شخصی برای سرطان کمک کرده و حتی دانشمندان بتوانند راهی را برای درمان این بیماری پیدا کنند.
به گفته محققان، این نخستین پژوهشی است که نشان می‌دهد این آزمایش خون می‌تواند برای پیش‌بینی عود سرطان پستان مورد استفاده قرار بگیرد. دانشمندان از 55 بیمار سرطان پستان در مراحل اولیه بیماری، نمونه خون و تومور دریافت کردند. هر بیمار برای برداشتن سرطان، تحت شیمی‌درمانی و عمل جراحی قرار گرفته بود. آزمایش خون پس از عمل جراحی و هر شش ماه پس از آن از افراد دریافت می‌شد. 
این آزمایش از میان 15 زنی که سرطان در آن‌ها عود مجدد داشت، توانست آن را بطور دقیق در 12 نفر پیش‌بینی کند. این آزمایش همچنین سرطان را بطور میانگین حدود هشت ماه زودتر از قابل مشاهده شدن تومورها در اسکن‌های معمولی تشخیص داد. روش مذکور از آزمایشات دیجیتال واکنش زنجیره پلیمراز (dPCR) برای پیگیری جهش‌ها استفاده می‌کند و می‌تواند بر روی همه زیرگروه‌های سرطان پستان اعمال شود. به گفته محققان، اگرچه چالش‌های فنی معدودی در اجرایی کردن این فناوری وجود دارد، اما آزمایش dPCR به نسبت مقرون‌ بصرفه بوده و اطلاعاتی که ارائه می‌کند، می‌تواند تفاوت زیادی برای مبتلایان به سرطان پستان ایجاد کند.
سرطان پستان در 95 درصد موارد به صورت زودهنگام شناسایی می‌شود، اما دانستن اینکه درمان قادر به رفع همه نشانه‌های بیماری بوده یا خیر، از اهمیت بسیاری در جلوگیری از عود مجدد تومورها و انتشارشان در سایر نقاط بدن برخوردار است. این یافته‌ها در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

پژوهش محققان دانشگاه مک‌گیل کانادا نشان داد دیابت دوران حاملگی، نه تنها در مادران باعث افزایش ریسک ابتلا به دیابت در آینده می‌شود، بلکه پدران نیز از این خطر مصون نیستند. در حال حاضر می‌دانیم که کسانی که به دیابت حاملگی مبتلا شوند، هفت برابر بیشتر احتمال ابتلا به دیابت نوع دو را دارند. به گفته کابری داسگوپتا، دانشیار داروسازی دانشگاه مک‌گیل در مونترال کانادا و مولف ارشد این تحقیقات، این نخستین پژوهش صورت گرفته به منظور نشان دادن ارتباط بین دیابت حاملگی در مادران و وقوع دیابت در پدران است. داسگوپتا اظهار کرد: ما مشاهده کردیم که وقوع دیابت در پدرانی که همسرشان مبتلا به دیابت حاملگی بوده، در مقایسه با دیگر مردان که همسرانشان دیابت دوران حاملگی نداشته‌اند، 33 درصد بیشتر است.
برای انجام این تحقیقات، محققان داده‌های نزدیک به 20 سال را در مراکز سلامت و ثبت موالید و فوت در استان کبک کانادا بررسی کرده‌اند. محققان موالید زنده بین سال‌های 1990 تا 2007 را که ابتلای به دیابت حاملگی مادران در آنها مثبت تشخیص داده شد بود، به طور تصادفی انتخاب کرده و با نمونه‌های کنترلی بدون دیابت حاملگی مطابقت دادند. آن‌ها سپس پدران با دیابت نوع 2 را از زمان مرخص شدن مادران از بیمارستان تا پایان مدت زمان تحقیقات یعنی پایان مارس 2012 شناسایی کردند. در کل 70 هزار و 890 نفر از پدران مورد ارزیابی قرار گرفتند. 
داسگوپتا در توضیح گفت: تحقیقات ما نشان می‌دهد که به دلیل محیط های اجتماعی و فرهنگی مشترک زوج‌ها که در رفتارها و رویکردهای مربوط به سلامتی نیز موثرند، این خطر در زوج‌ها به طور نسبی تقسیم می‌شود. این پژوهش در مجله Diabetes Care به انتشار رسیده است.

محققان آمریکایی دریافتند، زنان کوتاه‌قد بیشتر در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارند. یافته‌های این بررسی نشان می‌دهد، میزان قد مادر با طول دوران بارداری ارتباط مستقیم دارد و هرچه قد مادر کوتاه‌تر باشد، بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرد. مادران کوتاه قد، بیشتر در معرض زایمان زودرس و تولد فرزند نارس و کوچکتر هستند. لوئیس موگلیا، از بیمارستان کودکان سینسیناتی در اوهایو در این زمینه اظهار کرد: قد مادران با طول دوران بارداری آنها رابطه مستقیم دارد، البته دلیل این موضوع هنوز مشخص نیست، اما به احتمال زیاد ریشه آن در ژنتیک، تغذیه و محیط‌زیست است و نیاز به بررسی و مطالعه در این زمینه وجود دارد.
این مطالعه همچنین نشان داد، در سراسر جهان سالانه 15 میلیون نوزاد زودرس متولد می‌شوند و بیش از یک میلیون کودک به علت تولد زودرس از بین می‌روند. علاوه بر این نوزادانی که زودرس متولد شده‌اند با مشکلات جدی سلامتی از جمله مشکلات تنفسی، زردی، مشکلات بینایی، فلج مغزی و کندذهنی مواجه می‌شوند. 
محققان با بررسی سه هزار و 485 زن و نوزاد آنها در شمال اروپا دریافتند قد مادر، تاثیر بسیاری بر شرایط جنین، طول مدت بارداری و نارس بودن دارد. قد نوزاد و وزن او از مواردی است که ژنتیکی است و ارتباطی با قد مادر ندارد. جو لی سیمپسون، یکی از محققان این بررسی اظهارکرد: طول قد مادر و اثر آن بر طول بارداری مجزا از تاثیر ژنتیک بر اندازه جنین است که در این پژوهش بررسی شده است. یافته‌های این تحقیق در مجله PLOS Medicine منتشر شده است.

دوربین تلفن‌های همراه هوشمند علاوه بر ثبت عکس سلفی، می‌توانند برای آزمایش سرطان دهانه رحم و ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) مورد استفاده قرار بگیرد. تشخیص بیماری به ویژه در کشورهایی با منابع محدود، پرهزینه و زمان‌بر است. «رالف وایسلدر» از بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون بر این باور است که هولوگرافی دیجیتالی – تولید تصاویر سه‌بعدی از سلول‌ها با استفاده از یک دستگاه سازگار با تلفن همراه می‌تواند به کاهش هزینه و زمان تشخیص بیماری کمک کند. وایسلدر و همکارانش برای تبدیل هولوگرافی به ابزار تشخیص، ابتدا باید توسط مولکول‌های متفاوتی مانند نمونه‌های جمع‌آوری شده طی آزمایش پاپ اسمیر،‌ نور را به اشکال مختلف منکسر می‌کردند. آن‌ها این کار را با افزودن میکرومهره‌هایی که به مولکول‌های خاص مانند نشانگرهای سرطان یا دی‌ان‌ای HPV متصل می‌شدند و الگوی انکسار آن‌ها را تغییر می‌دادند، انجام دادند. 
 محققان سپس نمونه را درون دستگاه وارد کرده و آن را به تلفن همراه هوشمند متصل کردند. در ادامه، نور به نمونه تابانده شد و الگوهای نور منکسر شده توسط دوربین تلفن همراه شناسایی شدند. هرچه میکرومهره‌ها بیشتر قابل مشاهده بودند، خطر سرطان دهانه رحم بیشتر بود. این اطلاعات به رایانه‌ای ارسال شد که تصویری از سلول‌های حاضر در نمونه را ایجاد می‌کرد. تصویر بدست آمده سپس به همراه نتایج مجددا به تلفن ارسال می‌شود. هزینه این فرآیند 45 دقیقه‌ای، 1.80 دلار است. این دستگاه می‌تواند بین زنان در معرض خطر بالاتر یا پایین‌تر ابتلا به سرطان دهانه رحم تمایز قائل شده و وجود HPV را با دقت آزمون‌های رایج شناسایی کند. 
 محققان همچنین میکرومهره‌هایی را که به نشانگرهای مرتبط با سرطان خون متصل بودند، آزمایش کردند. در یک کارآزمایی آزمایشی، میکرومهره‌ها بر روی نمونه‌های لنف افراد دارای غدد لنفاوی بزرگ آزمایش شدند. لنف، مایع جاری در اطراف سیستم لنفاوی انسان است. این افزایش اندازه می‌توانند نشانه‌ای از عفونت یا وجود تومورهای خوش‌خیم و بدخیم باشد. 
 نتایج بدست آمده توسط تلفن هوشمند، وجود سلول‌های سرطانی را در چهار نفر تائید کرد و چهار نفر دیگر را بدون سرطان تشخیص داد که با نتایج آزمایشات رایج مطابقت داشت. وایسلدر اکنون در حال برنامه‌ریزی برای استفاده از این فناوری در پروژه اچ‌آی‌وی در بیمارستان بوستون به منظور آزمایش قابلیت دستگاه برای شناسایی سرطان‌هایی است که در اثر این ویروس تشدید شده‌اند. 
 ویروس پاپیلوم انسانی ویروسی است که از طریق تماس مستقیم بین پوست افراد و آمیزش جنسی انتقال می‌یابد. بیش از 100 نوع مختلف از این ویروس وجود دارد. اکثر مبتلایان از این موضوع بی‌اطلاع هستند، زیرا در بدن آنها علائم یا مشکلات بهداشتی ایجاد نمی‌شود، اما در برخی از موارد، انواع خاصی از HPV می‌توانند در قسمت‌های مختلف بدن باعث ایجاد زگیل (توده غیرطبیعی و غیرسرطانی بر روی پوست) و یا زگیل تناسلی شوند. در موارد دیگر، انواع خاصی از این ویروس می‌توانند ضایعات پیش سرطانی (یعنی نواحی دارای بافت‌های غیرطبیعی) یا سرطان ایجاد کنند.   

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس مدعی هستند که مصرف قرص‌های ضدبارداری ممکن است در کنار عوارضی مانند خستگی، چاقی و نوسانات خلقی، باعث کوچکتر شدن مغز انسان شود. محققان دریافتند، دو منطقه مغزی مهم در زنانی که از قرص ضدبارداری استفاده می‌کنند، نازکتر هستند؛ این مناطق مسئول تصمیم‌گیری و پردازش احساسات هستند. قشر اوربیتوفرونتال جانبی و قشر کمربندی خلفی می‌توانند در واکنش به هورمون مصنوعی موجود در داروی ضدبارداری، کوچک شوند. مواد مصنوعی موجود در این داروها، از تغییرات محرک هورمون‌های طبیعی در شکل و عملکرد مغز جلوگیری می‌کند. 
 در این پژوهش، محققان 90 زن را مورد بررسی قرار دادند که 44 نفر از آن‌ها تحت درمان کنترل ترکیبی بارداری قرار داشتند و 46 زن دیگر از هیچ نوع درمانی استفاده نمی‌کردند. اسکن‌های مغزی نشان داد که قشر اوربیتوفرونتال که مسئول تصمیم‌گیری است و کمربندی خلفی که به پردازش احساسات می‌پردازد، در افرادی که از قرص ضدبارداری استفاده می‌کردند، کوچکتر از حد میانگین بود. محققان هنوز مطمئن نیستند که این کوچک شدن دائمی باشد و اکنون در حال برنامه‌ریزی برای تحقیقات بیشتر هستند. این پژوهش همچنین مشخص نکرد که آیا تغییرات در ضخامت قشر اوربیتوفرونتال، در تغییرات رفتاری زنانی که قرص مصرف می‌کردند، بازتاب داشت یا خیر. نتایج این پژوهش در مجله Human Brain Mapping منتشر شده است.  

این سمینار در تاریخ 1 اردیبهشت 1394 توسط مرکز تحقیقات مدل های سرطان، مرکز تحقیقات سرطان و مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر دانشگاه علوم پزشکی تهران در سالن هم اندیشی انستیتو کانسر برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل روش های حفظ باروری، مروری بر گایدلاین های حفظ باروری در بیماران سرطانی، وضعیت حفظ باروری در ایران، تازه های حفظ باروری می باشد. 

سایت سمینار

محققان آمریکایی موفق به طراحی دستگاهی پوشیدنی برای کنترل وضعیت سلامت جنین و مادر در دوران بارداری شده‌اند. در حال حاضر برای بررسی وضعیت جنین از روش سونوگرافی استفاده می‌شود، ولی اطلاعات بدست آمده در این روش بسیار محدود است. اکنون دستگاه جدید مبتنی بر حسگر و استفاده از نرم‌افزار، اطلاعات نسبتاً دقیقی درباره وضعیت مادر و جنین ارائه می‌کند. مجموعه‌ای از حسگرها در یک ابزار پوشیدنی به شکل کمربند تعبیه شده‌اند که در ترکیب با محاسبات ابری، گزارشی از روند بارداری و سلامت مادر و جنین را در اختیار پزشک یا کاربر قرار می‌دهند. 
 دستگاه پایش بارداری در دو نسخه مصرفی و مخصوص پزشک طراحی شده است که نسخه دوم عملکرد بسیار دقیق‌تری دارد. نسخه مصرفی Ritmo Beats نام دارد که مجهز به حسگرهای صوتی و الکتروکاردیوگرام (ECG) برای ارائه داده‌های آنی از وضعیت سلامت جنین است. این داده‌های خام در محاسبات ابری با استفاده از الگوریتم‌های خاص پردازش می‌شوند که بر روی تلفن همراه یا وب‌سایت شرکت قابل دسترسی است. نسخه مخصوص پزشکان PregSene نام دارد که با استفاده از همان حسگرها، اطلاعات دقیق‌تری از وضعیت سلامت مادر و جنین از جمله ضربان قلب جنین در اختیار پزشک قرار می‌دهد. این محصول از سه ماهه چهارم سال 2015 با قیمت تقریبی 250 دلار به بازار عرضه خواهد شد.   

پژوهش صورت گرفته توسط محققان دانشگاه اورگان نشان می‌دهد که کمبود ویتامین D می‌تواند با بروز افسردگی در زنان جوان مرتبط باشد. محققان دانشگاه اورگان طی این پژوهش، 185 دانش آموز دختر 18 تا 25 ساله را به مدت پنج هفته مورد بررسی قرار دادند. بیش از یک سوم شرکت کنندگان اعلام کردند که هر هفته علائم چشمگیری از افسردگی را در خود احساس کردند. 
 در واقع زنانی که سطوح پایینی از ویتامین دی را از خود نشان دادند، در خطر بیشتری برای بروز علائم افسردگی قرار داشتند؛ این رابطه حتی با در نظر گرفتن مولفه‌هایی نظیر سپری کردن زمان در محیط بیرون نیز ثابت باقی ماند. محققان می‌گویند، این نتایج نباید به عنوان راه حل افسردگی در نظر گرفته شود، بلکه می‌توان با مصرف مکمل‌های ویتامین D به سلامت عمومی بدن کمک کرد. 
 ویتامین D برای حفظ سلامت استخوان‌ها و عملکرد عضلات ضروری است که کمبود آن نیز با اختلال سیستم ایمنی بدن مرتبط است و می‌توان آن را با قرار گرفتن در معرض نور خورشید و یا مصرف موادی نظیر شیرهای غنی شده، زرده تخم مرغ، ماهی و سبزیجاتی نظیر جعفری به دست آورد. نتایج این پژوهش در مجله Psychiatry Research منتشر شده است.  

این کارگاه در تاریخ 11 اردیبهشت 1394 توسط انجمن علمی سرطانهای زنان ایران در بیمارستان آتیه تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل عمل جراحی کانسر آندومتر همراه با هیسترکتومی به وسیله لاپاراسکوپی می باشد. 

اطلاعات بیشتر

نتايج آناليز جديدي که به تازگي منتشر شده، نشان مي‌دهد در 20 سال گذشته، اثرات پيشگيرانه داروي سرطان پستان به نام تاموکسيفن ثابت مانده و ميزان اين سرطان را تا تقريبا يک‌سوم کاهش داده است. برآورد خطر ابتلا به سرطان پستان پس از 20 سال پيگيري ميان دريافت کنندگان تاموکسيفن 8 درصد بوده، در حالي که در گروه کنترل به 12 درصد رسيده است.
 محققان معتقدند، تاموکسيفن درماني تثبيت شده و موثر براي انواع خاصي از سرطان پستان است، اما شواهدي نيز در دست است که اثرات پيشگيرانه طولاني‌مدتي هم دارد، به‌طوريکه تا يک‌سوم کاهش در بروز آن ايجاد مي‌کند. در اين مطالعه، موسوم به مطالعه بين‌المللي مداخله‌اي سرطان پستان (IBIS-I)، که در آن خطرات و مزاياي مصرف طولاني‌مدت تاموکسيفن براي پيشگيري از سرطان پستان در افراد در معرض خطر بالا مورد ارزيابي قرار گرفته، 7 هزار و 154 زن 35 تا 70 سال قبل و بعد از سن يائسگي که اغلب آنها سابقه خانوادگي مثبت از نظر سرطان پستان دارند، بررسي شدند. در مطالعه IBIS-I زنان به‌طور تصادفي به دو گروه کنترل و دريافت کننده 20 ميلي‌گرم تاموکسيفن، تقسيم و هر روز به مدت 5 سال آن را مصرف کردند. سلامت افراد شرکت کننده پس از پايان دوره درمان با ميانگين 16 سال پيگيري پايش شد (حداکثر زمان دوره پيگيري، 22 سال بود). در آناليزهاي بيشتر مشخص شد 251 زن گروه تاموکسيفن و 350 زن گروه پلاسبو مبتلا به سرطان پستان شدند، يعني، تاموکسيفن باعث شد ميزان کاهش سرطان پستان در اين گروه به 29 درصد برسد. 
 خطر بروز سرطان پستان پس از 20 سال پيگيري در گروه تاموکسيفن 8 درصد و در گروه پلاسبو 12 درصد برآورد شد. البته منافع مصرف تاموکسيفن ميان زناني که درمان هورموني دريافت مي‌کردند، در طول 5 سال درمان با اين دارو، کاهش يافت. البته زنان دريافت کننده تاموکسيفن در معرض خطر ابتلا به سرطان اندومتر هم قرار داشتند. اين عارضه که اثر زيان‌آور تاموکسيفن است، 8/3 بار در گروه دارو نسبت به گروه کنترل، بيشتر ديده مي‌شد. البته اين افزايش در دوره پيگيري بيشتر نبود. محققان کاهشي در ميزان مرگ و مير بيماران تحت درمان با تاموکسيفن در اثر سرطان پستان مشاهده نکردند. مرگ در اثر ديگر عوامل نيز ميان دو گروه مشابه بود. 

براي بسياري از زنان يکي از واقعيت‌هاي آزار‌دهنده زندگي، رابطه ميان آميزش جنسي و خرخر کردن مردان است. به‌نظر مي‌رسد که مردان پس از آميزش، در هر زماني از شبانه‌روز که رخ دهد، دچار خواب‌آلودگي مي‌شوند. گرچه زنان نيز گاهي پس از رابطه جنسي خواب‌آلوده مي‌شوند، اين پديده در مردان بارزتر است، اما دليل اين خواب‌آلودگي در مردان چيست؟ اولين دليل به زمان رابطه‌جنسي مربوط مي‌شود که معمولا در شب‌ها در تختخواب انجام مي‌شود و نياز به فعاليت جسمي دارد که به خستگي مي‌انجامد و مردان معمولا بايد بيشتر از زنان در حين آميزش فعاليت جسمي انجام دهند، هر‌چند که هميشه اين‌طور نيست. بنابراين وقتي آميزش به پايان مي‌رسد، طبيعي است که مردها احساس خواب‌آلودگي کنند. دوم اينکه، پژوهش‌ها با استفاده از اسکن «توموگرافي با گسيل پوزيترون» (PET) نشان داده که يک شرط اصلي براي رسيدن به ارگاسم، اين است که فرد هراس‌ها و اضطراب‌هايش را کنار بگذارد. خود آميزش نيز باعث آرامش‌بخشي عضلاني (ريلکسيشن) مي‌شود که ممکن است روند به خواب رفتن را آسان‌تر کند.
 همچنين احتمالا بيوشيمي مغزي ارگاسم نيز در اين روند دخيل است. پژوهش‌ها نشان مي‌دهند که در حين انزال، مجموعه‌اي از مواد شيميايي در مغز مرد آزاد مي‌شوند، از جمله نوراپي‌نفرين، سروتونين، اکسي‌توسين، وازوپرسين، نيتريک اکسايد (NO) و هورمون پرولاکتين. آزاد شدن پرولاکتين در مغز با احساس ارضاي جنسي ارتباط دارد و همچنين در «زمان بازيابي» يا «دوره مقاوم بودن» (دوره‌اي که مرد پس از رسيدن به ارگاسم قابليت تحريک شدن را ندارد)، نقش دارد. بررسي‌ها همچنين نشان داده‌اند که در مرداني که فاقد پرولاکتين هستند، زمان‌ بازيابي کوتا‌ه‌تر است و آنها زودتر قابليت تحريک مجدد پيدا مي‌کنند. ميزان پرولاکتين به‌طور طبيعي در حين خواب بالاتر است و تزريق اين هورمون به حيوانات باعث احساس خستگي فوري در آنها مي‌شود. اين يافته‌ها بيانگر رابطه‌اي قوي ميان پرولاکتين و خواب است. بنابراين آزادي اين هورمون در حين ارگاسم نيز ممکن است در خواب‌آلودگي مردان دخيل باشد.
 اکسي‌توسين و وازوپرسين، دو هورمون و ناقل عصبي ديگر نيز که در حين ارگاسم آزاد مي‌شوند، با خواب مربوط هستند. آزادي اين هورمون‌ها اغلب با آزادي ملاتونين، هورمون اصلي که ساعت بدن ما را تنظيم مي‌کند، همراه است. همچنين تصور مي‌شود اکسي‌توسين ميزان استرس را کاهش مي‌دهد که باز به ريلکسيشن و خواب‌آلودگي منتهي خواهد شد، اما دلايل تکاملي اين خواب‌آلودگي پس از آميزش چيست؟ از ديدگاه تکاملي هدف اوليه مرد اين است تا جايي که ممکن است فرزند توليد کند و خوابيدن پس از آميزش به دستيابي به اين هدف کمکي نمي‌کند، اما شايد از آنجايي که مرد بلافاصله پس از آميزش تا مدتي قابليت تحريک‌شدن ندارد، خوابيدن به او کمک کند تا دوباره کسب انرژي کند و به اين ترتيب بهترين استفاده از زمان به عمل آيد. اگرچه درباره خواب‌آلوده شدن زنان پس از رابطه جنسي اطلاعات متناقضي وجود دارد، زن هم در نهايت به همراه مرد به خواب خواهد رفت (يا از اين زمان براي مراقبت از بچه استفاده خواهد کرد) و اين وضعيت از ديدگاهي تکاملي امتيازي براي مرد است، يعني وقتي مرد بيدار شود و دوباره آماده آميزش شود، زن در کنار او است.
 همچنين ممکن است اين خواب‌آلودگي صرفا يک «اثر جانبي» ناشي از دليل تکاملي مهم‌تري باشد که به آزادي اکسي‌توسين و وازوپرسين مربوط است. اين دو هورمون علاوه بر‌اينکه با خواب ارتباط دارند، در «ارتباط عاطفي زوجين» يا پيوند اجتماعي که زوج‌هاي انساني در اغلب موارد دارند، دخيل هستند. آزادي اين مواد شيميايي در مغز در حين ارگاسم احساس اين پيوند عاطفي و اعتماد ميان همسران را بالا مي‌برد و ممکن است تا‌حدي توضيح‌دهنده رابطه ميان آميزش جنسي و پيوند عاطفي باشد. اين پيوند عاطفي به نفع بچه‌دار شدن زوج است، زيرا همکاري دو همسر در بزرگ کردن بچه، احتمال بقاي او را به حداکثر مي‌رساند.
 به هر‌حال دلايل بالقوه بيوشيميايي و تکاملي بسياري براي خواب‌آلودگي پس از آميزش جنسي وجود دارد، برخي از دلايل با اثر مستقيم و برخي از دلايل با اثر غيرمستقيم، اما هيچ‌کس تا به حال علت دقيق اين پديده را ثابت نکرده است، اما يک چيز قطعي است: زنان بايد با اين پديده کنار بيايند، زيرا به‌نظر نمي‌رسد اين عادت مردان به اين زودي‌ها تغيير کند و اگر از جزء زناني هستيد که از به خرخر افتادن همسرتان پس از آميزش در آزاريد به ياد داشته باشيد که وضعتان خيلي هم بد نيست. يک نظرخواهي اخير از 10 هزار مرد انگليسي نشان داد که 48 درصد آنها در حين خود آميزش به خواب مي‌روند!  

نتايج يک مطالعه جديد نشان مي‌دهد، زنان مبتلا به سندرم متابوليک که 65 سال و بيشتر دارند، بيشتر در معرض ابتلا به سرطان اندومتر قرار دارند. نتايج اين مطالعه در نشريه Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention به چاپ رسيده است. اين افزايش خطر مستقل از اين است که بيمار همزمان اضافه وزن دارد يا چاق است. در اين مطالعه مشخص شد، زنان مبتلا به سندرم متابوليک (طبق تعريف برنامه ملي آموزش کلسترول بزرگسالان آمريکا، درمان پانل III) 39 درصد بيشتر از زنان سالم با سرطان اندومتريال مواجه مي‌شوند. اگر بيمار اضافه وزن داشته يا چاق هم باشد، 21 درصد ديگر به اين ميزان خطر افزوده مي‌شود. اگر سندرم متابوليک با تعريف بنياد بين المللي ديابت درنظر گرفته شود، خطر بروز سرطان اندومتر در زنان 65 سال و بالاتر، 103 درصد بيشتر مي‌شود. اگر بيمار اضافه وزن داشته يا چاق باشد، 17 درصد به ميزان خطر فوق افزوده مي‌شود. 
 در اين مطالعه، داده‌هايي مورد ارزيابي قرار گرفته که در آن بيش از 16 هزار زن مبتلا به سرطان اندومتر و بيش از 100 هزار زني که سرطان اندومتر نداشتند، حضور داشته و بين سال‌هاي 1993 تا 2007 پيگيري شده‌اند. هرچند در اين مطالعه به بررسي مستقيم ارتباط پيشگيري از بروز سندرم متابوليک و تاثير آن بر کاهش بروز سرطان اندومتر پرداخته نشده، نتايج نشان مي‌دهند که ورزش و کاهش وزن مي‌تواند در پيشگيري از بروز سندرم متابوليک موثر باشد. 
 مطالعات قبلي نيز نشان داده بودند که چاقي يک عامل خطر بزرگ براي ابتلا به سرطان اندومتر است. از سوي ديگر بعضي مطالعات، ارتباطي را ميان سندرم متابوليک و خطر بيشتر ابتلا به سرطان اندومتر مشخص کرده بودند، هرچند نقش چاقي در اين ارتباط ناشناخته مانده بود. مطالعه حاضر اطلاعات کامل‌تري را به شواهد قبلي اضافه مي‌کند و نخستين مطالعه‌اي است که ارتباط ميان سندرم متابوليک و زيرگروه‌هاي مختلف سرطان اندومتر را نشان مي‌دهد. در اين مطالعه مشخص شده سندرم متابوليک، ارتباط قوي با افزايش خطر تومورهاي موسيني اندومتر، در مقايسه با تومورهاي اندومتروئيد با درجه پايين، دارد. نويسندگان اين مطالعه در پايان نتيجه‌گيري مي‌کنند، استراتژي‌هاي کاهش شيوع سندرم متابوليک مي‌تواند تاثير مثبتي بر بروز سرطان اندومتر داشته باشد. 

اداره غذا و داروي آمريکا اعلام کرد، داروي جديدي را براي درمان سرطان پيشرفته تخمدان، همراه با آزمايشي که مشخص مي‌کند کدام بيمار براي اين درمان مناسب است، تاييد کرد. لينپارزا (Lynparza) يا اولاپاريب (olaparib) به يک کلاس جديد دارويي به‌نام مهار کننده‌هايpoly ADP-ribose polymerase تعلق دارد. اين درمان براي زناني تجويز مي‌شود که به‌تازگي درمان گسترده‌اي را براي سرطان پيشرفته تخمدان مرتبط با نقصان ژن‌هاي BRCA دريافت کرده‌اند. اين تاييديه، به‌‌منزله تاييد اولين داروي کلاس جديد براي درمان سرطان تخمدان است. لينپارزا براي درمان بيماراني تجويز مي‌شود که ناهنجاري‌هاي خاص در ژن BRCA دارند و نشانه‌اي است از درک بيشتر محققان از مکانيسم‌هاي زمينه‌اي بيماري‌ها که آنها را به درمان‌هاي هدفدارتر و شخصي رهنمون مي‌کند. لينپارزا ساخت شرکت AstraZeneca است و تاييد آن براساس داده‌هاي يک کارآزمايي باليني است، با حضور تقريبا 140 زن مبتلا به موتاسيون ژن BRCA که منجر به سرطان تخمدان شده است. 34 درصد از بيماران دريافت کننده اين دارو شاهد پسرفت نسبي يا از بين رفتن کامل تومور در مدت زمان متوسط 8 ماه بودند. تهوع، خستگي، استفراغ، اسهال، سردرد، کاهش اشتها، دردهاي عضلاني و مفصلي و علايم شبه سرماخوردگي از عوارض جانبي اين دارو است. البته عوارض جانبي جدي‌تري نيز مانند التهاب ريه، لوکمي ميلوئيد حاد و سندرم ميلوديسپلاستيک نيز با اين دارو ديده شده است. زنان مبتلا به سرطان تخمدان، قبل از شروع اين دارو، بايد ابتدا تحت آزمون‌هاي مربوط قرار گيرند تا مشخص شود موتاسيون ژن BRCA دارند و کانديد درمان با لينپارزا هستند. آزمون مذکور نيز که اين موتاسيون را نشان مي‌دهد، به‌وسيله اداره غذا و داروي آمريکا تاييد شده است. ژن BRCA نقش مهمي در ترميم DNA آسيب‌ديده دارد. به‌طور طبيعي، آنها رشد تومورها را ساپرس مي‌کنند. زناني که در اين ژن موتاسيون دارند، در معرض خطر بيشتر براي ابتلا به سرطان‌هاي پستان و تخمدان قرار دارند. تخمين زده مي‌شود 10 تا 15 درصد از سرطان تخمدان مرتبط با اين موتاسيون‌ها است. 

ابوي (AbbVie) در همکاري با مرکز علوم زيستي نوروکرين اعلام کرده است که نتايج اوليه يکي از 2 مطالعه باليني فاز3 طراحي شده براي ارزيابي اثربخشي و ايمني الاگوليکس(Elagolix) در درمان اندومتريوز زنان قبل از سن يائسگي مثبت بوده است. نتايج به‌دست آمده از اين مطالعه نشان داده است که پس از 6 ماه درمان، هر 2 دوز الاگوليکس(150ميلي‌گرم يک‌بار در روز و 200 ميلي‌گرم 2بار در روز) در کاهش درد لگني غيرمرتبط با قاعدگي و درد قاعدگي مرتبط با اندومتريوز در ماه 3 و نيز ماه 6 موفق بوده است. اندومتريوز با علائم متعددي همراه است که از جمله شايع‌ترين آنها مي‌توان به درد مرتبط با قاعدگي و نيز درد مزمن لگني طي چرخه قاعدگي اشاره کرد. انجمن جهاني تحقيقات اندومتريوز تخمين زده است که اين بيماري يک نفر از هر 10 زن را طي سال‌هاي باروري گرفتار مي‌کند و اين رقم معادل 176 ميليون زن در سراسر دنيا است. دکتر مايکل سورينو، سرپرست بخش تحقيق و توسعه شرکت ابوي، مي‌گويد: «اندومتريوز بيماري است که طي آن بافتي که به طور معمول سطح داخلي رحم زن را مي‌پوشاند در خارج از رحم رشد مي‌کند. نتايج مثبت به‌دست آمده از اين مطالعه، اهميت الاگوليکس به عنوان گزينه درماني جديد براي بيماراني که از اندومتريوز رنج مي‌برند را نشان داده است.»
 اطلاعات به‌دست آمده در مورد ايمني الاگوليکس در مطالعات فاز3، کاملا با نتايج به‌دست آمده طي مطالعات قبلي همخواني داشت. در ميان شايع‌ترين عوارض ناخواسته گزارش شده مي‌توان به گرگرفتگي، سردرد، تهوع و ضعف اشاره کرد. در شرايطي که بيشتر عوارض جانبي در ميان گروه‌هاي تحت درمان مشابه بود، برخي عوارض نظير گرگرفتگي و کاهش تراکم استخواني وابسته به دوز بودند. در مجموع، ميزان قطع دارو در گروه‌هاي مختلف تحت درمان مشابه بود و قطع دارو به‌خصوص به دنبال بروز عوارض جانبي در گروه دريافت‌کننده دارونما، 9/5درصد؛ در گروه دريافت‌کننده 150ميلي‌گرم الاگوليکس در روز، 4/6درصد و در گروه تحت درمان با 200 ميلي‌گرم الاگوليکس با الگوي مصرف 2بار در روز، 7/9درصد بود. نتايج طي 6ماه بررسي بيماران پس از پايان درمان يا 6 ماه افزايش طول مطالعه نهايي شدند. 
 مطالعه فاز3 با نام M12-665، يک تحقيق 24هفته اي تصادفي دوسوکور با استفاده از دارونما است که براي ارزيابي ايمني و اثربخشي الاگوليکس در 872 زن 18 الي 49 ساله که از درد با شدت متوسط تا شديد مرتبط با اندومتريوز شکايت داشتند، انجام شد. اين بيماران، از 160 مرکز در سراسر آمريکا، پورتوريکو و کانادا شرکت داشتند. مطالعه فاز3 بعدي، تحقيقي چندمرکزي، دوسوکور و با استفاده از دارونما با نام M12-671 بود که براي ارزيابي الاگوليکس در بيماراني که از درد با شدت متوسط تا وخيم ناشي از اندومتريوز شکايت داشتند، انجام شد. انتظار مي‌رود که نتايج مطالعه اخير در اواخر 2015 ميلادي منتشر شود. 

نتایج یک پژوهش جدید نشان داد که انتخاب شغلی زنان با اندازه انگشتان آن‌ها مرتبط است. محققان دانشگاه ملی تحقیقات در روسیه دریافتند، زنانی که انگشت اشاره آن‌ها از انگشت حلقه‌شان کوتاه‌تر است، بیشتر احتمال دارد که یک شغل سنتی مردانه مانند وکالت یا مدیریت صنعتی را انتخاب کنند. 
 همچنین زنان دارای انگشت اشاره بلندتر ممکن است در کارهای زنانه‌تری مانند پرستاری یا معلم کودکان ابتدایی مشغول شوند. نسبت انگشت که نسبت انگشت چهارم به انگشت دوم نامیده می‌شود، با میزان هورمون مردانه تستوسترون که جنین در رحم با آن مواجه است، مرتبط است؛ زنان با نسبت انگشت کوتاهتر بیش از افراد با نسبت انگشت بلندتر در معرض تستوسترون قرار دارند. 
 محققان در این پژوهش به بررسی داده‌های 1500 مرد و زن پرداختند که انگشتان آن‌ها با استفاده از کولیس دیجیتال اندازه‌گیری شده بود. آن‌ها دریافتند که تفاوت چشمگیر در اختلاف نسبت انگشتان تنها در زنان و بیشتر در دست چپ آن‌ها مشاهده می‌شود. 
 به گفته محققان، پیش از این مشخص شده بود زنانی که در دوره جنینی در معرض سطوح بالای تستوسترون قرار داشتند، اعتماد‌ به نفس، پرخاشگری و خطرپذیری بالاتری دارند؛ اما تاکنون تاثیر آن برای انتخاب شغل نامشخص باقی مانده بود. هفته گذشته نیز پژوهش محققان دانشگاه آکسفورد نشان داد که نسبت انگشتان می‌تواند به پیش‌بینی وفاداری افراد کمک کند؛ بر این اساس، افرادی که اندازه انگشت حلقه آن‌ها مشابه انگشت اشاره باشد، وفادارتر از افراد دارای انگشت حلقه بلندتر هستند. نتایج این پژوهش در مجله Personality and Individual Differences منتشر شده است.  

نتايج يک مطالعه جديد حاکي از آن است که انجام يک تست با استفاده از mRNA براي تعيين چندين گونه خطرناک پاپيلوماويروس انساني پرخطر براي طبقه‌بندي خطر سرطان سرويکس در ميان زناني که نتايج تست پاپ اسمير آنها غيرمعمول است، قابل اعتماد و موثر است. نتايج مطالعه CLEAR، قبلا سازمان غذا و دارو را متقاعد کرده بود، آزمايش ژنوتيپ Aptima را با نام هولوژيک (Hologic) در اکتبر 2012 مورد تاييد خود قرار دهد. 
 درحال‌حاضر، آزمون HPV پرخطر به‌طور همزمان با تست پاپ به‌صورت روتين در غربالگري سرطان سرويکس و درمان زنان مبتلا به سلول‌هاي آتيپيکال اسکوآموس، در شرايطي که نتايج تست پاپ نامشخص است، توصيه مي‌شود. اين آناليز جديد، زناني را مورد بررسي قرار مي‌دهد که تست Aptima مثبت داشته و بايد براي طبقه‌بندي بيشتر ‌با استفاده از تست خاص ژنوتايپ HPV 16 18/45 ارجاع داده شوند. 
 در اين مطالعه، 912 زن مبتلا به سلول‌هاي آتيپيکال اسکوآموس که در پاپ‌اسمير اهميت نامشخصي داشتند، وارد شده و تست AHPV-GT براي افرادي انجام شد که از نظر HPV پرخطر مثبت بودند. از اين تعداد، 9/97 درصد تشخيص دقيق با تست AHPV-GT دريافت کردند. در کل مطالعه کوهورت، 8/38 درصد از نظر HPV پرخطر مثبت بودند. اين ميزان، با افزايش سن، کاهش مي‌يافت، به‌طوري‌که از 57 درصد در گروه سني 21 تا 29 سال، به 7/16 درصد در گروه سني 40 سال و بيشتر رسيد. 

شرکت دارويي اکتاويس اخيرا اعلام کرده است که سازمان غذا و داروي آمريکا سيستم آزادسازي داخل رحمي لوونورژسترل با نام تجاري ليلتا (Liletta) را براي استفاده 3 ساله در پيشگيري از بارداري مورد تاييد قرار داده است. ليلتا، توسط متخصص در داخل رحم گذاشته مي‌شود و با آزادسازي مستمر لوونورژسترل(يک پروژستين)، از بارداري ممانعت مي‌کند. اکتاويس و مديسن360، با الحاق قراداد همکاري اين امکان را فراهم ساخته‌اند که زنان، صرفنظر از سطح درآمد و پوشش بيمه‌اي خود، به اين داروي جديد و موثر در پيشگيري از بارداري دسترسي داشته باشند. دکتر ديويد نيکولسون، مدير اکتاويس، مي‌گويد: «ما متعهد به توليد آلترناتيوهاي متنوعي براي پيشگيري از بارداري هستيم. به دنبال اخذ تاييديه سازمان غذا و داروي آمريکا براي محصول جديد ليلتا، مفتخريم که سيستم داخل رحمي درخشاني با اثربخشي و ايمني مطمئن 3 ساله در اختيار زنان قرار داده‌ايم. ليلتا صرفنظر از وضعيت اقتصادي-اجتماعي در دسترس زنان خواهد بود.»تاييديه ليلتا براساس بزرگ‌ترين مطالعه انجام شده روي آي‌يودي‌هاي هورموني، با نام اکسس (ACCESS IUS) در آمريکا و با شرکت يک‌هزار و751 زن استفاده‌کننده از ليلتا به دست آمد. ليلتا براي طيف وسيعي از زنان موثر بود. ميزان موفقيت آن طي 3 سال مصرف، 45/99 درصد تخمين زده شد. ليلتا، يک سيستم پلاستيکي و انعطاف‌پذير T شکل با اندازه 32 ميلي‌متر در 32 ميلي‌متر است. اين محصول با آزادسازي آهسته لوونورژسترل، با ميزان آزادسازي آغازين 18/6 ميکروگرم در روز و متوسط ميزان آزادسازي 15/6 ميکروگرم در روز، طي مدت 3 سال موثر است. به طور کلي، ليلتا را مي‌توان در صورت اطمينان از باردار نبودن زن، در هر زمان و صرفنظر از سابقه بارداري، در داخل رحم وي قرار داد و در صورت تمايل، هر زمان آن را خارج کرد. مطالعه چندمرکزي و با آگاهي بيمار و محققان نسبت به مصرف دارو، اثربخشي ليلتا در پيشگيري از بارداري را مستقل از شاخص توده بدني و سوابق بارداري زنان ثابت کرد. مطالعه مذکور هنوز ادامه دارد و قرار است اثربخشي آن در سال 4، 5 و 6 مصرف نيز بررسي شود. طيف سني زنان شرکت‌کننده در اين مطالعه 16 تا 45 سال و شاخص توده بدني آنان 8/15 کيلوگرم بر متر مربع تا 6/61 کيلوگرم بر متر مربع بود. در حدود 58درصد از زنان شرکت‌کننده، سابقه زايمان نداشتند و اين بزرگ‌ترين مطالعه انجام شده روي پيشگيري از بارداري در زنان بدون سابقه زايمان نيز هست. 97درصد از زنان طي 3 ماه پس از بيرون آوردن ليلتا، عادات ماهانه طبيعي را تجربه کردند. 

محققان «کارآزمايي باليني سرکوب عملکرد تخمدان» (SOFT) (Suppression of Ovarian Function Trial) و همچنين برخي از متخصصان حاضر در «همايش سرطان پستان سن‌آنتونيو» (SABCS)، معتقدند، يافته‌هاي حاصل از اين کارآزمايي سبب تغيير شيوه‌ درمان کمکي در مراحل اوليه‌ سرطان پستان پيش از يائسگي خواهد شد. 
 در حالي که تاموکسيفن (Tamoxifen) مدت‌ها به عنوان درمان انتخابي سرطان پستان پيش از يائسگي قرار داشت، اطلاعات جديد حاکي از آن است که سرکوب عملکرد تخمدان به همراه درمان هورموني (Endocrine therapy)، فوايد قابل‌توجهي براي برخي از اين بيماران به همراه دارد. طبق گفته‌ دکتر هوپ روگو از دانشگاه سان‌فرانسيسکو کاليفرنيا در جلسه‌ مباحثه همايش سرطان پستان، نتايج اين کارآزمايي منجر به دستورالعمل درماني جديدي براي درمان کمکي سرطان پستانِ پيش از يائسگي در زناني که تست هورمون- گيرنده‌شان مثبت است، شده است. او سپس دو رويکرد درماني کلي را ترسيم کرد: «دسته‌اي از زنان غيريائسه که شيمي‌درماني نکرده‌اند و تومورهاي کوچک‌تري دارند، سرطان به گره‌هاي لنفاوي‌شان منتشر نشده و به طور کلي در مراحل اوليه بيماري قرار دارند، با تاموکسيفن به تنهايي به خوبي درمان مي‌شوند.»
 وي در ادامه افزود: «سرکوب تخمدان در زنان کمتر از 35 سال که در معرض خطر بالا قرار دارند، سبب کاهش قابل‌توجهي در ميزان عود سرطان پستان مي‌شود. اين کاهش، هنگامي که سرکوب تخمدان به رژيم اگزمستن (Exemestene)، در مقايسه با تاموکسيفن اضافه شود، به طور معناداري بيشتر است.» وي اظهار داشت: «البته بايد در هنگام تصميم‌گيري به ويژگي‌هاي متفاوت مربوط به سميت اين دو دارو توجه کرد.» دکتر روگو در مورد دسته‌ باقي‌مانده‌ زنان، يعني آنهايي که در معرض خطر ميانه قرار دارند، براي مثال افرادي که تومورهايشان کوچک است، اما سرطان به گره‌هاي لنفاوي‌شان انتشار پيدا کرده يا با وجود داشتن تومورهاي بزرگ، مراحل ابتدايي سرطان را سپري مي‌کنند، گفت: «در برخي از اين بيماران معقولانه اين است که از سرکوب تخمدان به همراه درمان هورموني و در عده‌اي ديگر از اين بيماران از تاموکسيفن به تنهايي استفاده شود.»
 دکتر پرودنس فرانسيس، از مرکز سرطان پيتر مک‌کالوم در ملبورن استراليا آخرين يافته‌هاي حاصل از SOFT را در همايش سرطان پستان سن‌آنتونيوارائه داد. اين يافته‌هاي جديد، اطلاعات قبلي را که شامل تحليل مشترک نتايج SOFT و کارآزمايي بررسي اثر تاموکسيفن و اگزمستن (TEXT) بود، تکميل مي‌کنند.محققان SOFT ليستي از 3066 زن مبتلا به سرطان پستان پيش از يائسگي تهيه کرده و به طور تصادفي آنها را در سه گروه قرار دادند. گروهي از آنها را به مدت 5 سال تنها تحت درمان تاموکسيفن، گروه ديگر را در کنار رژيم تاموکسيفن، تحت سرکوب تخمدان و گروه آخر را در کنار رژيم اگزمستن (Aromasin) تحت سرکوب تخمدان قرار دادند. لازم به ذکر است که قريب به نيمي از اين بيماران پس از عمل جراحي، تحت شيمي‌درماني قرار گرفته بودند. ميانه‌ مدت پيگيري بيماران، 6/5 سال بود و نقطه پاياني اوليه تحقيق، پس از رهايي بيماران از بيماري در نظر گرفته شد. در اکثر اين بيماران، سرکوب تخمدان از طريق تزريق ماهانه‌ تريپتورلين (Triptorelin) انجام شد، اما برخي از اين بيماران روش‌هاي دائمي‌ همچون جراحي (برداشتن هر دو تخمدان) و اشعه‌دهي به تخمدان‌ها را انتخاب کردند. روي هم‌رفته، تفاوت معناداري در عود سرطان پستان بين سه گروه مختلف درماني وجود نداشت، اگرچه تفاوت بزرگي در برخي از زيرگروه‌هاي بيماران ديده شد. 
 دکتر فرانسيس، ارائه دهنده‌ آخرين نتايج حاصل از SOFT در همايش سرطان پستان سن آنتونيو، بيان کرد: «قابل‌توجه‌ترين اثر در زنان جوان‌تر (کمتر از 35 سال سن) که قريب به 94 درصد از افراد اين زيرگروهِ 350 نفره (5/11 درصد کل جمعيت) تحت شيمي‌درماني قرار گرفته‌ بودند، مشاهده شد.» وي افزود: «در گروه زنان کمتر از 35 سال، بعد از درمان به مدت 5 سال، نرخ رهايي از سرطان پستان در افرادي که تنها تاموکسيفن دريافت کرده بودند، 7/66 درصد، افرادي که به همراه دريافت تاموکسيفن تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند، 9/78 درصد و افرادي که به همراه دريافت اگزمستن تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند، 4/83 درصد بود.» دکتر فرانسيس اين نتايج را به شکل ديگري نيز بيان کرد: «از هر سه نفري که تحت درمان با تاموکسيفن قرار داشت، يک نفر پس از 5 سال دچار عود سرطان پستان شد که اين آمار براي افراد تحت درمان ترکيبي با اگزمستن و سرکوب تخمدان، به يک نفر از هر شش نفر کاهش پيدا کرد.»
 همچنين در زيرگروه ديگري شامل 1084 زن که پس از شيمي‌درماني عملکرد تخمدان‌هايشان متوقف نشده بود، نتايج قابل‌توجهي به دست آمد. دکتر فرانسيس راجع به اين زيرگروه که ميانهي سنشان 40 سال بود، اظهار داشت: «در اين زيرگروه، بعد از درمان به مدت 5 سال، نرخ رهايي از سرطان پستان در افرادي که تنها تاموکسيفن دريافت کرده بودند، 78 درصد، در افرادي که به همراه دريافت تاموکسيفن تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند، 5/82 درصد و افرادي که به همراه دريافت اگزمستن، تحت سرکوب تخمدان قرار گرفته بودند 7/85 درصد بود.» دکتر فرانسيس اين نتايج را هم به شکل ديگري بيان کرد: «درمان ترکيبي با تاموکسيفن و سرکوب تخمدان نسبت به استفاده از تاموکسيفن به تنهايي، سبب کاهش 22 درصدي در ميزان خطر نسبي عود سرطان شد، در حالي‌که اين عدد براي درمان ترکيبي با اگزمستن و سرکوب تخمدان حاکي از 35 درصد کاهش است.»
 وي افزود: «ميزان بهبودي مطلق، به ترتيب براي اين دو درمان، 5/4 و 7/7 درصد بود. اين امر به اين معني است که در مقايسه با استفاده از تاموکسيفن به تنهايي، استفاده از درمان ترکيبي اگزمستن و سرکوب تخمدان سبب مي‌شود از هر 100 نفر، 7 يا 8 نفر پس از درمان به مدت 5 سال کمتر دچار عود سرطان شوند.» دکتر فرانسيس اضافه کرد: «در مقابل، در زيرگروهي از زنان شامل 949 نفر که شيمي‌درماني نشده بودند، درمان ترکيبي سرکوب تخمدان، به علاوه درمان هورموني، نسبت به دريافت تنهاي تاموکسيفن سودي در بر نداشت. ميانه‌ سن اين زنان 46 سال و به سن يائسگي طبيعي نزديک‌تر بودند.» 
 وي همچنين تاکيد کرد، براي آن دسته از زنان جواني که مبتلا به سرطان پستانِ حساس به هورمون هستند، سرکوب تخمدان را توصيه مي‌کند. دکتر فرانسيس افزود: «در آن دسته از زناني که يائسه نيستند و مبتلا به سرطان پستان حساس به هورمون بوده و ريسک بالاي عود سرطان در آنها شيمي درماني را حتمي مي‌کند، پزشکان به جاي تاموکسيفن افزودن يک مهار کننده آروماتاز را به رژيم سرکوب تخمدان مطرح مي‌کنند.» اگرچه اين درمان مکمل ميزان سميت بيشتري را نيز متوجه بيمار مي‌کند.افزودن رژيم سرکوب تخمدان به هورمون‌درماني منجر به افزايش عوارض جانبي همچون علائم شبه‌يائسگي (گرگرفتگي و عرق‌کردن)، مشکلات عملکرد جنسي (کاهش ميل جنسي، خشکي واژن) و افسردگي (گزارش شده در 50 درصد موارد) مي‌شود. محققان همچنين متذکر شدند، اگزمستن نسبت به تاموکسيفن پس از اضافه شدن به رژيم سرکوب تخمدان منجر به عوارض جانبي بيشتري، از جمله مشکلات اسکلتي- عضلاني و کاهش تراکم استخواني مي‌شود. 

محققان آلماني فاز سوم آزمون باليني روي نانوداروي ضدسرطان پستان (ABRAXANE®) را با موفقيت انجام دادند. اين نانودارو مي‌تواند ابعاد تومور را کاهش دهد. اين آزمون باليني توسط کلينيک جپارسپتو آلمان روي 1200 بيمار انجام شده‌است. در اين آزمون که فاز سوم آزمون باليني اين دارو است، داوطلبين به‌صورت تصادفي انتخاب شده‌اند. اين آزمون نشان داد نرخ بهبود بيماران 9 درصد افزايش يافته، يعني از رقم 29درصد به 38 درصد رسيده است. 
 در اين روش، داروي شيمي‌درماني پاکليتاکسل به پروتئين آلبومين متصل شده و سپس به بيماران تزريق مي‌شود. اين در حالي است که در روش‌هاي معمول، پاکليتاکسل با حلال‌هاي مختلف ترکيب شده و وارد بدن بيمار مي‌شود. در اين روش، از اين دارو براي کاهش ابعاد تومور سرطان پستان استفاده مي‌شود. در واقع اين روش درماني يک روش کوچک کردن ابعاد تومور پيش از عمل جراحي است. مايکل اونتخ مي‌گويد: «فاز دوم اين آزمون باليني به شکلي طراحي شده بود که اثر داروي شيمي‌درماني متصل به پروتئين به‌صورت هفتگي با داروي پاکليتاکسل رايج مقايسه شود. نتايج نشان داد که داروي متصل به پروتئين اثربخشي بيشتري دارد.» 

مينيول (Minivelle)، شکل جديدي از سيستم ترنس درمال استراديول، با دوز 025/0 ميلي‌گرم در روز است که به شکل نسخه‌اي فقط در پيشگيري از پوکي استخوان يائسگي کاربرد دارد. سازمان غذا و داروي آمريکا ابتدا مينيول را در اکتبر2012 ميلادي براي درمان سندرم‌هاي وازوموتور متوسط تا شديد مرتبط با يائسگي، به ويژه گرگرفتگي‌هاي مکرر، تاييد کرده بود. در سپتامبر2014 ميلادي اين سازمان انديکاسيون جديد پيشگيري از پوکي استخوان يائسگي را براي تمام دوزاژ مينيول مورد تاييد قرار داد. دوز اندک 025/0 ميلي‌گرم در روز اين دارو، فقط براي انديکاسيون مذکور مجاز دانسته شد. 
 برچسب پوستي جديد 025/0 ميلي‌گرم در روز، 33درصد از مينيول 0375/0 ميلي‌گرم در روز، کوچک تر است. بنابراين، برچسب‌هاي 025/0 ميلي‌گرمي، کوچک‌ترين برچسب‌هاي استروژن درماني در جهان هستند. هم اکنون مينيول در 5 دوز 025/0 ميلي‌گرم در روز، 0375/0 ميلي‌گرم در روز، 05/0 ميلي گرم در روز، 075/0 ميلي‌گرم در روز و 1/0ميلي‌گرم در روز در بازارهاي جهاني موجود است. دوزهاي بالا، براي درمان سندرم‌هاي وازوموتور متوسط تا شديد نيز کاربرد دارند. 
 شرکت نوون (Noven) برنامه حمايتي ويژه‌اي را براي کاهش سهم پرداخت بيمار ترتيب داده است. اثربخشي و ايمني مينيول در پيشگيري از پوکي استخوان يائسگي، در يک مطالعه 2ساله تصادفي دوسوکور با استفاده از دارونما به‌طور همزمان در 2 گروه مقايسه شد. 
 شايع‌ترين عوارض جانبي گزارش شده در گروه تحت درمان با اين دارو عبارت بودند از سردرد، حساسيت به لمس در سينه، دردکمري، احساس ناخوشي در معده، تهوع، التهاب سينوس‌ها، لکه‌بيني و خونريزي نامنظم واژينال. مينيول گرد است و حاشيه‌هاي نرم و نيم دايره‌اي دارد، چنين وضعيتي به پيشگيري از کنده شدن آن طي تعويض روزانه لباس، انجام ورزش و استحمام کمک مي‌کند. اين برچسب‌ها تحريک پوستي ايجاد نمي کنند و رد چسبناک روي پوست برجاي نمي‌گذارند. طي مطالعات داروشناسي روي مينيول، کمتر از 35درصد از داوطلبان استفاده از اين برچسب‌ها اريتم را تجربه کرده‌اند.  

دانشمندان انگلیسی مدعی هستند که یک واکسن جدید خواهد توانست از طیف گسترده‌ای از سرطان‌های دهانه رحم جلوگیری کند. واکسن جدید بطور چشمگیری به ارائه حفاظت بیشتر نسبت به واکسن کنونی موسوم به گارداسیل می‌پردازد؛ نمونه کنونی تنها می‌تواند از دو گونه سرطان‌زای ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) جلوگیری کند. این واکسن در انگلستان برای کودکان 12-13 ساله و در آمریکا برای دختران 11-12 ساله عرضه می‌شود. واکسن جدید از انسان در برابر 9 سویه ویروس که هفت سویه آن عامل بسیاری از گونه‌های سرطان دهانه رحم است، محافظت می‌کند. 
 دانشمندان دانشگاه کوئین مری در لندن دریافتند که واکسن جدید «گارداسیل 9» تا 97 درصد در حفاظت در برابر سرطان درجه بالای دهانه رحم، فرج و بیماریهای واژنی ناشی از پنج سویه HPV موثرتر است. این واکسن همچنین به اندازه نمونه کنونی در برابر بیماری‌های ناشی از چهار سویه HPV موثر است. همچنین با حفاظت ارائه شده توسط واکسن مذکور می‌توان در آینده انتظار داشت که تعداد آزمایشات پاپ اسمیر تا میزان زیادی کاهش یابد. 
 دانشمندان به بررسی تاثیر گارداسیل 9 بر روی 14 هزار و 200 زن با سنین 16 تا 29 سال پرداخته و دریافتند که گارداسیل 9 نسبت تا 90 درصد بیشتر از زنان در برابر این بیماری‌ها محافظت می‌کند. این در حالیست که واکسن کنونی تنها تا 70 درصد از بیماری‌های دهانه رحم و زگیل تناسلی جلوگیری می‌کند. دانشمندان تاکید کردند که برای این درصد از تاثیرگذاری باید واکسن را پیش از ابتلا به ویروس تزریق کرد. 
 ویروس ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) رایجترین ویروس مقاربتی است؛ بسیاری از مبتلایان می‌توانند بدون عوارض ماندگار، این ویروس‌ها را که اکثرشان کم‌خطر بوده و منجر به زگیل می‌شوند، از بدنشان خارج کنند، اما سایر گونه‌ها بسیار پرخطر بوده و می‌توانند منجر به سرطان دهانه رحم و گاهی سرطان فرج، واژن، آلت تناسلی و مقعد شوند. بیشتر انواع سرطان‌های دهانه رحم در نتیجه عفونی شدن با سویه‌های پر خطر HPV شکل می‌گیرند. سرطان دهانه رحم، چهارمین سرطان رایج در میان زنان سراسر جهان محسوب شده که سالانه به ابتلای بیش از نیم میلیون زن و حدود 250 هزار مرگ در سراسر جهان منجر می‌شود. نتایج این تحقیق در مجله Medicine منتشر شده است.  

دانشمندان دانشگاه‌های دوک و نورث‌وسترن آنزیمی را یافته‌اند که نقش مهمی در ابتلای زنان به ازدیاد قند خون در دوران بارداری ایفا می‌کند. به مدت 40 سال است دانشمندانی که در حال بررسی چگونگی متابولیزه‌شدن قند هستند، معتقد بوده‌اند چهار آنزیم وجود دارند که فرآیند گرفتن انرژی از غذا توسط بدن را شروع می‌کنند. کشف قابلیت تولید انرژی توسط این چهار کاتالیزگر موسوم به hexokinases، موجب انجام تحقیقات بیشتر درباره چگونگی متابولیز‌شدن کربوهیدرات‌ها توسط بدن شد. این دستاورد همچنین بررسی چگونگی مداخله‌کردن در عملکرد این آنزیم‌ها از طریق دارو به منظور مدیریت‌کردن اختلالات متابولیکی از جمله دیابت را به دنبال داشت. 
 به تازگی دانشمندان نشان داده‌اند تیم hexokinase در واقع عضو پنجمی نیز دارد. این آنزیم‌ها در تولید انرژی بدن نقش اساسی بر عهده دارند و یافتن عامل پنجم در این میان، دریچه‌های بیشتری را جهت بررسی چگونگی متابولیزه‌شدن قند و همچنین عوامل ژنتیکی اختلالات متابولیکی، پیش روی محققان می‌گذارد. پروتئین جدید HKDC1 نام دارد و محققان معتقدند این آنزیم احتمالا عامل مناسبی برای پیش‌بینی این موضوع باشد که آیا مادر باردار در طول وضع حمل، دچار ازدیاد قند خون می‌شود یا خیر. ازدیاد قند خون، محیط مضری را برای رشد جنین فراهم می‌کند و می‌تواند بعدها موجب چاقی و ابتلای کودک به دیابت شود. 
 سالانه در امریکا، دست کم چهار درصد زنان باردار مبتلا به دیابت می‌شوند که این میزان معادل 400 هزار نفر است. این در حالی است که هم‌اکنون، راهی برای غربالگری زنان جهت تشخیص خطر ابتلا به قند خون بالا در هنگام بارداری وجود ندارد. در حالی که تمامی انسان‌ها آنزیم پنجم HKDC1 را دارند، ابتلا به ازدیاد قند خون در طول بارداری ظاهر می‌شود و در عین حال، زنان که میزان کمی از این ژن را دارند، قادر به متابولیزه‌کردن مطلوب گلوکز نیستند. محققان امیدوارند یافته‌های جدید منجر به مطالعه بر روی زنان بارداری شود که پتانسیل ابتلا به ازدیاد قند خون را دارند. تحقیقات بیشتر بر روی آنزیم جدید می‌تواند هدف‌های بالقوه‌ای برای درمان‌ مشکلات متابولیکی ارائه دهد. جزئیات این تحقیق در مجله Nature Communications قابل‌مشاهده است.  

محققان آمریکایی موفق به شناسایی هدف درمانی جدیدی شده‌اند که مسیر را برای نخستین درمان هدفمند سرطان تخمدان هموار می‌کند.  سرطان تخمدان یکی از مرگبارترین انواع این بیماری محسوب می‌شود و درمان‌های موثر کمی برای آن وجود دارد. سرطان تخمدان به چهار زیرگروه مختلف تقسیم می‌شود که یکی از این زیرگروه‌ها، کارسنیوم سلول روشن تخمدان است که پنج تا 10 درصد بیماران در آمریکا و 20 درصد بیماران در آسیا را گرفتار می‌کند. درحالیکه بدن بیماران زیرگروه‌های دیگر، به شیمی درمانی استاندارد مبتنی بر پلاتین پاسخ می‌دهد، میزان پاسخ در مبتلایان به کارسنیوم سلول روشن بسیار کم است. یکی از اصلی‌ترین چالش ها برای درمان سرطان تخمدان، یافتن هدف مناسبی است که بطور موثر روند پیشرفت بیماری را متوقف کند. 
 محققان موسسه ویستار (Wistar) یک هدف درمانی جدید را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به توسعه روش درمانی برای مبتلایان به این زیرگروه سرطان تخمدان منجر شود؛ محققان عملکرد ARID1A – تغییروضع دهنده کروماتین – را مورد بررسی قرار دادند. زمانیکه ARID1A عملکرد طبیعی داشته باشد، باعث باز شدن کروماتین و اجازه به سلول برای دریافت دستورات می‌شود؛ این فرآیند، رفتار سلولی را کنترل کرده و از سرطانی شدن آنها جلوگیری می‌کند. 
 تحقیقات نشان داد که ARID1A در بیش از 50 درصد موارد کارسنیوم سلول روشن تخمدان دچار جهش می‌شود که بالاترین نرخ جهش در بین انواع سرطان‌ها است. محققان ارتباط بین ARID1A و آنزیم EZH2 را شناسایی کردند؛ استفاده از این آنزیم بعنوان ابزار مهار می‌تواند به درمان هدفمند سرطان تخمدان با جهش در ARID1A منجر شود. نتایج این تحقیق در مجله Nature Medicine منتشر شد. 

75 درصد از زنان یائسه در ایالات متحده دچار گرگرفتگی و تعریق شبانه می‌شوند. این علائم رایج یائسگی کیفیت زندگی زنان را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما تا چه مدت این وضع ادامه خواهد داشت؟ طبق مطالعه جدیدی که در مجله JAMA Internal Medicine منتشر شده، بسیاری از زنان این علائم را تا هفت سال پس از آغاز یائسگی دارند. 
 به طور کلی گُر گرفتگی و تعریق شبانه به عنوان دو عامل کنترل کننده رگ‌ها (VMS) شناخته می‌شوند. این حالات احساس راحتی را از زنان یائسه گرفته، میزان انرژی آنان را کاهش داده، پریشانی خواب را در پی داشته و تاثیراتی در عملکردهای اجتماعی و به طور کلی کیفیت زندگی آنها دارد. به گفته محقق این تیم، نانسی اویس از دانشکده پزشکی ویک فارست، در این تحقیق برای اولین بار به طور کلی مشخص شد که زنان پس از آغاز یائسگی تا چه مدت VMS را تجربه خواهند کرد. 
 طبق آمار انجمن یائسگی آمریکای شمالی، VMS از شش ماه تا دو سال طول خواهد کشید. اگرچه آنان در مطالعات دیگری نشان دادند این علائم ممکن است از سه تا پنج سال نیز در زنان وجود داشته باشد و همچنین مواردی مشاهده شده که تا 10 سال پس از یائسگی VMS تجربه شده است. در این مطالعه اویس و همکارانش مدت زمان میانگین را هفت سال اعلام کردند. آنها همچنین در صدد تشخیص عوامل خطرناکی هستند که ممکن است در اثر ادامه یافتن این علائم پس از هفت سال به وجود خواهد آمد.  

پژوهشگران ایرلندی در تحقیقات خود دریافتند، زنانی که پیش از ابتلا به سرطان پستان بطور منظم از آسپیرین استفاده می‌کنند، نسبت به سایر زنان کمتر در معرض خطر مرگ در اثر این بیماری قرار دارند. محققان انجمن سرطان ایرلند، اثربخشی آسپیرین در پیشگیری از ابتلا به سرطان پستان و کاهش نرخ مرگ و میر در بین مبتلایان را مورد بررسی قرار دادند. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، مصرف منظم آسپیرین با جلوگیری از انتشار سرطان به غدد لنفاوی، به کاهش میزان مرگ و میر در بین مبتلایان به سرطان پستان کمک می کند. 
 در این پژوهش اطلاعات 2796 زن مبتلا به سرطان پستان در مراحل اول تا سوم بیماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ غدد لنفاوی زنانی که در سال‌های پیش ‌از تشخیص سرطان، بطور منظم آسپیرین مصرف کرده بودند، به ‌طور قابل ‌توجهی کمتر از سایر زنان درگیر سرطان شده بودند. 
 این پژوهش از نتایج دو پژوهش قبلی حمایت می‌کند؛ نخستین تحقیق نقش مصرف آسپرین در کاهش خط متاستاز شدن و مرگ در اثر بیماری سرطان را نشان می‌دهد و دومین تحقیق نیز نقش مصرف آسپرین در کاهش احتمال گسترش سرطان به بخش‌های دیگر در مدل‌های زنده سرطان پستان را نشان می‌دهد. البته محققان هشدار می‌دهند که این نتایج به معنای تأیید استفاده از آسپرین بعنوان اقدام احتیاطی برای پیشگیری از سرطان پستان نیست و این نتایج به تحقیقات تکمیلی نیاز دارد. نتایج این تحقیق در مجله Cancer Reseach منتشر شد.  

مطالعه محققان آمریکایی نشان می دهد،خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی که بطور مرتب گوشت قرمز مصرف می کنند، بیشتر است. محققان آمریکایی در این مطالعه 88 هزار و 803 زن 26 تا 45 ساله را برای مدت 20 سال از سال 1991 تا 2011 مورد ارزیابی قرار دادند. این مطالعه نشان می دهد، خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی که روزی یک وعده و نیم گوشت قرمز مصرف می کردند در مقایسه با افرادی که اصلا و یا به مقدار بسیار کم گوشت قرمز استفاده می کردند 22 درصد بیشتر بود.
در این مطالعه یک وعده گوشت قرمز 55 گرم در نظر گرفته شده است که تقریبا برابر با یک تکه کوچک استیک یا چند برش ژامبون است. محققان همچنین متوجه شدند که مصرف هر وعده اضافی گوشت قرمز در روز خطر ابتلای زنان به سرطان سینه را 13 درصد افزایش می دهد. به گفته محققان، مصرف گوشت مرغ، ماهی، حبوبات و سبزیجات به جای گوشت قرمز در یک وعده غذایی می تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنان 25 درصد کاهش دهد.
کارشناسان معتقدند که چربی اشباع شده موجود در گوشت قرمز موجب افزایش سطح کلسترول و به نوبه خود موجب تولید هورمون استروژن می شود که با ابتلا به سرطان سینه ارتباط دارد. دکتر مریم فروید (Maryam Farvid) از دانشکده بهداشت عمومی هاروارد در بوستون که ریاست این مطالعه را بر عهده داشت، می گوید: این مطالعه نشان داد که مصرف گوشت قرمز در اوایل بلوغ عامل خطر سازی برای ابتلا به سرطان سینه است. سرطان سینه شایع ترین بیماری در زنان به شمار می رود و مطالعات نشان می دهد که شیوه زندگی، چاقی، سیگار کشیدن و ورزش نکردن خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد. این مطالعه در مجله British Medical Journal چاپ شده است.

سن آخرین زایمان، نرخ شاخص پیری در زنان است. محققان دانشگاه کارولینای جنوبی اظهارکردند: زنانی که به طور طبیعی می‌توانند بعد از سن 33 سالگی باردار شوند نسبت به آنهایی که آخرین فرزند خود را تا قبل از 30 سالگی به دنیا می‌آورند، شانس بیشتری برای طولانی‌تر شدن عمر دارند. البته این مطلب به این معنی نیست که زنان باید صبرکنند تا در سنین بالاتر اقدام به فرزند آوری کنند. توماس، محقق این مطالعه گفت: توانایی طبیعی در فرزند آوری در سن بالا به احتمال زیاد نشان دهنده دیرتر پیرشدن سیستم تولید مثل در زنان است. محققان، 462 زن که فرزند آخرشان را در سن بالا به دنیا آورده بودند مورد مطالعه قرار دادند. این تحقیق نشان داد زنانی که آخرین فرزند خود را پس از سن 33 سالگی به دنیا آورده‌اند، دو برابر شانس افزایش سن تا 95 سالگی را دارند. این تحقیق دقیقا برخلاف نتایج قبلی دانشمندان بوده است.

پژوهشگران در تحقیقات اخیر خود دریافتند اندوه و ناراحتی مادر در دوران بارداری در چاق شدن نوزادشان تأثیرگذار است. مطالعات جدید انجام شده در دانمارک حاکی از آن است که استرس شدید مادر، قبل از تولد نوزاد در وزن نوزاد تاثیرگذار است. کارستن ابل استادیار بهداشت عمومی دانشگاه آرهوس در آرهوس دانمارک اظهار کرد: این مشکلات، تاثیرات طولانی مدت بر کودک دارد. محققان، این بررسی را بر روی 120 هزار مرد دانمارکی متولد بین سالهای 1976 تا 1993 انجام دادند. آنها دریافتند مادران کسانی‌که استرس شدید دوران بارداری را تجربه کرده‌ا‌ند با احتمال چاق شدن دوبرابری کودک مواجه هستند و اگر این استرس اندکی کمتر باشد با چاق شدن 13 درصدی کودک همراه است. نتایج این پژوهش در مجله PLoS ONE منتشر شده است.

میگرن در دوران یائسگی شدیدتر می‌شود. دکتر وینسنت مارتین از دانشگاه سینسیناتی اظهار کرد: سردردهای میگرنی در این دوران 50 تا 60 درصد افزایش می‌یابد. در این تحقیق مارتین و همکارانش بیش از 3600 زن 35 تا 65 ساله را مورد بررسی قرار دادند. آنها این افراد را در سه گروه قبل از یائسگی، یائسگی و پس از یائسگی تقسیم کردند. کارشناسان معتقدند کاهش سطح استروژن در این سردردها نقش دارد. بر اساس آمار موسسه ملی ایالات متحده این اختلال در زنان در دهه 41 تا 51 سالگی رخ می‌دهد و اغلب با گرگرفتگی و اختلال خواب همراه است. محققان بر این باورند استفاده از داروهای منظم برای این دوران بسیار موثر است. یافته‌های این تحقیق در نشست سالانه انجمن سردرد آمریکا در لس آنجلس ارائه شده است.

طبق يافته‌هاي جديد محققان، ديابت خطر مرگ ناشي از حمله قلبي يا مغزي را در زنان نسبت به مردان بيشتر افزايش مي‌دهد. در واقع زنان مبتلا به ديابت تقريبا 3 برابر زنان غيرديابتي با بيماري‌هاي قلبي دست و پنجه نرم مي‌کنند و اين نسبت خطر بالاتر در مقايسه با مردان، 44 درصد بيشتر است. اين يافته برخلاف اين واقعيت است که در کل مردان نسبت به زنان بيشتر مبتلا به بيماري‌هاي قلبي مي‌شوند. 
از آنجا که بيماري قلبي تقريبا قاتل شماره يک زنان است و تعداد زنان مبتلا به ديابت نيز به سرعت رو به افزايش است، اين يافته جديد خبر خوبي محسوب نمي‌شود. در پژوهش حاضر، محققان 64 مطالعه را بررسي کردند که از دهه 1960 تا کنون انجام شده و بيش از800 هزار نفر را از سراسر دنيا در برگرفته بودند. در نهايت دريافتند که تفاوت‌هاي جنسيتي در بروز خطر بيماري‌هاي قلبي‌عروقي مرتبط با ديابت پس از کنترل عواملي مانند سن همچنان به‌طور قوي پابرجا مي‌ماند. البته محققان درپي آن هستند که به علت اين اختلاف پي‌ببرند. آنها فکر مي‌کنند که علت اين امر به تفاوت‌هاي بيولوژيکي ميان زن و مرد بازمي‌گردد. از سوي ديگر، در مرحله پيش از ديابت و قبل از تشخيص آن، زنان نسبت به مردان عوامل خطر بيشتر و متابوليک بدتري مانند افزايش وزن دارند و اين مي‌تواند به معناي خطر قلبي عروقي بيشتر باشد.

پژوهشها حاکی از آن است که کودکان نمی‌توانند با بزرگسالانی که جراحی پلاستیک بر روی چهره خود انجام داده‌اند، همدردی کنند. مطالعات انجام شده توسط دکتر دیوید نیل از دانشگاه کالیفرنیا جنوبی در سال 2011 نشان داد که انجام دادن تزریقات بوتاکس بر روی صورت می‌تواند در درک نوزادان از بزرگسالان اختلال ایجاد کرده و آنها در شناخت احساسات ناتوان کند. این امر باعث نارحتی آنها می‌شود چرا که نمی‌توانند با والدین خود همدلی داشته باشند. 
این یافته‌ها بدان معنی است، مادری که جراحی پلاستیک بر روی صورت خود انجام داده، زمانی که قصد همدلی با کودکش را دارد، بچه ناراحت می‌شود چرا که به نظرشان بزرگسالان بظاهر تحت تاثیر رفتار خود قرار ندارند. به گفته دکتر نیل، هنگامی که نوزادان نتوانند از احساسات والدین خود تقلید کرده و برای مثال غم یا شادی را نشان دهند، ممکن است برخی اوقات باعث گیجی آنها شود. 
بر این اساس، هرچه والدین این روزها بیشتر به سوی استفاده از بوتاکس برای ارتقای ظاهر خود در سالهای میانسالی روی می‌آورند، ممکن است روابط خود با کودکانشان را بدتر کنند. این پژوهش اخیرا دوباره مورد بحث قرار گرفته است چرا که یک هنرمند انگلیسی موسوم به جاناتان یو به انتقاد از استفاده از عملهای جراحی در والدین پرداخته است. به گفته یو، عملهای جراحی علاوه بر اثرات منفی مذکور در ظاهر افراد، چهره انسانها را همگن کرده است.

یک تحقیق بین‌المللی در استرالیا نشان داد: هزاران نفر از زنان جوان مبتلا به سرطان می‌توانند با تزریق ماهانه یک آمپول از یائسگی زودرس نجات یابند. این تزریق را می‌توان در طول دوره شیمی درمانی برای قرار دادن تخمدان‌ها در «خواب زمستانی» از طریق اختلال در سیستم هورمونی انجام داد. با این تزریق، شانس این بیماران برای بارداری پس از شیمی درمانی دو برابر می‌شود و همچنین خطر یائسگی زودرس نیز کاهش می‌یابد. 
به گفته پروفسور کلی از مرکز سرطان پیتر مک کولوم ویکتوریای استرالیا، تزریق goserelin بر روی بیماران مبتلا به سرطان پستان آزمایش شده است، اما می‌توان از این آمپول برای تمام زنان جوان تحت شیمی درمانی استفاده کرد. تنها هشت درصد از شرکت کنندگانی که تزریق goserelin داشتند، پس از شیمی درمانی یائسه شدند. در مقایسه با آنان 22 درصد از کسانی که تزریق پلاسبو داشتند، پس از شیمی درمانی یائسه شدند.

نتایج یک مطالعه نشان می دهد که زنان از نظر ژنتیکی بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار دارند. این مطالعه نشان می دهد که خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در زنانی که دارای ژن «آپو ای 4» (ApoE4) هستند بیشتر از مردان است. پیش از این مطالعات نشان داده بودند که شمار زنان مبتلا به آلزایمر از مردان بیشتر است که یکی از علل مرتبط به این مسئله را می توان طول عمر بیشتر زنان عنوان کرد. در این مطالعه محققان مرکز مطالعات اختلالات حافظه استنفورد شرایط سلامتی هشت هزار فرد بالای 60 سال را بررسی کردند. در این مطالعه محققان متوجه شدند که حتی با وجود حذف عامل سن بازهم خطر ابتلا به آلزایمر همچنان در زنان و در افراد دارنده عامل ژنتیکی آپو ای 4، بیشتر از بقیه بود.
با این وجود این مطالعه نشان داد که در مردان دارنده این ژن خطر ابتلا به آلزایمر تنها اندکی از سایر مردان بیشتر بود این در حالی است که این ژن در زنان خطر ابتلا به بیماری را حدود دو برابر افزایش می داد. آپو ای 4 یکی از ژن های آپو لیپو پروتئین است. این ژن در واقع نوعی پروتئین است که چربی را در سرتاسر بدن منتقل می کند. دستگاه عصبی مرکزی بدن و به ویژه مغز از مصرف کنندگان اصلی این چربی ها هستند. ژن های آپو لیپو پروتئین به سه دسته «آپو ای 2، 3 و 4» تقسیم می شوند که هر یک پروتئین هایی با ساختارها و قابلیت های متفاوت در انتقال چربی در سرتاسر بدن تولید می کنند. این مسئله که در بدن هر شخصی کدام نمونه از ژن های آپولیپو پروتئین وجود داشته باشد مسئله ای وراثتی است و هر شخصی دو نمونه از این ژن ها را از والدین خود به ارث می برد. آلزایمر یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که بتدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می رود. بارزترین تظاهر زوال عقل اختلال حافظه است. اختلال حافظه معمولاً بتدریج ایجاد شده و پیشرفت می کند. در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته های اخیر محدود می شود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می بینند.

ک مطالعه که به تازگی انجام شده است نشان می دهد که بدخوابی خواب مادر در سه ماه آخر بارداری احتمال اضافه وزن نوزاد پس از تولد را افزایش می دهد. این مطالعه که توسط دانشمندان دانشگاه شیکاگو در آمریکا انجام شد نشان می دهد که بدخوابی زنان در سه ماهه آخر بارداری موجب چاقی و اضافه وزن نوزاد می شود. « دیوید گوزال» «David Gozal» متخصص خواب از دانشگاه شیکاگو می گوید: علاوه بر حرکت های شبانه جنین که خواب زنان باردار را بر هم می زند، زنان در سه ماهه آخر بارداری با بزرگ تر شدن جنین به سختی می توانند وضعیتی راحت برای خوابیدن پیدا کنند.
محققان با انجام این مطالعه متوجه شدند که خوب خوابیدن زنان در سه ماهه آخر بارداری ، احتمال اضافه وزن سریع نوزاد را پس از تولد کاهش می دهد. محققان علت این اضافه وزن و تغییرات سوخت و سازی را به تغییرات اپی ژنتیک- نوعی تغییرات پایدار در بیان ژن- نسبت می دهند که باعث کاهش بیان ژن «آدیپونکتین» (adiponectin) می شود.
آدیپونکتین هورمونی ترشح می کند که به تنظیم چند رویه سوخت و سازی از جمله تنظیم گلوکز کمک می کند. محققان در این مطالعه موش های باردار را مورد بررسی قرار دادند و انها را به دو دسته تقسیم کردند. سپس محققان مرتب خواب یک گروه از موش های ماده را در فاصله زمانی میان روزهای 15 تا 19 بارداری که معادل سه ماهه سوم بارداری در زنان است، مختل کردند تا اثر بالقوه خواب منقطع را بر جنین آنها مشاهده کنند.
این مطالعه نشان داد که هنگام تولد هیچ تفاوتی از لحاظ وزنی میان بچه موش هایی که مادرانشان خواب طبیعی داشتند و بچه موش هایی که خواب مادرانشان مختل شده بود ، وجود نداشت. اما موش هایی که مادرشان خواب کمتری داشتند به سرعت پرخورتر و چاق شدند و این روند در موش های نر مشهودتر بود. محققان به زنان باردار توصیه کردند که از بین بردن تنش ها و داشتن خواب بهتر برخورداری از کودکانی که وزن طبیعی داشته باشند. نتیجه این مطالعه در مجله Diabetes منتشر شده است.

نتیجه تحقیق موسسه تحقیقات سرطان انگلیس در مدت 40 سال بر روی 113هزار زن بالای شانزده سال انجام داده نشان می دهد، هر چه نور اتاق حین خواب شبانه بیشتر باشد احتمال چاقی در زنان افزایش می یابد. این پژوهشگران می گویند زیاد بودن نور موقع خواب شبانه خطر چاقی و سندروم متابولیک را افزایش می دهد چون ریتم شبانه روزی و سالانه بدن را مختل می کند. بر اساس این تحقیق که نشریه آمریکایی ˈکلیک اپیدمیولوژیˈ منتشر شده، دور کمر، ضریب توده بدنی (BMI)، نسبت دور کمر به باسن و دور کمر به قد در زنانی که شب ها در معرض نور بیشتری هستند بیشتر است. این محققان می گویند، حتی بعد از اینکه تاثیری عواملی مثل فعالیت بدنی، داشتن فرزند خردسال و مدت خواب را در نتایج بررسی منظور کرده اند باز هم ارتباط روشنی بین اتاق خواب و چاقی زنان دیده شده است. 
پروفسور درک یان دایک از مرکز پژوهش های مربوط به خواب در استان ساری انگلستان می گوید، ضرری ندارد اتاق خواب را تاریک کنیم. او به بی بی سی گفت :ˈمعمولا مردم متوجه نور اتاق خواب نیستند. به نظر من همه باید نور اتاق خوابشان را ارزیابی کرده و ببینند چقدر تاریک کردن آن آسان است.ˈ به گفته پروفسور دایک، نور خیابان، نور بعضی ساعت ها و حتی نور دکمه خاموش وسایل برقی مثل تلویزیون می تواند اتاق را تا حدی روشن کند. پروفسور آنتونی سوئردلو استاد اپیدمیولوژی (همه گیر شناسی) موسسه تحقیقات سرطان بریتانیا می گوید سوخت و ساز بدن تحت تاثیر خواب و بیداری و نور قرار می گیرد. وی ادامه داد:ارتباطی که در این مطالعه بین نور شبانه و چاقی پیدا کردیم بسیار جالب است. در این مرحله نمی توانیم بگوییم علت این ارتباط چیست اما این مسیر تازه ای را برای تحقیق باز می کند. مشارکت بیش از صدهزار زن در این تحقیق اهمیت حیاتی داشته است.ˈ
به گفته این پژوهشگران ساعت روزانه و سالانه بدن و سیستم تنظیم سوخت و ساز انسان با محیط تنظیم شده و تکامل یافته است و این با دنیای مدرن صنعتی که اکنون در آن زندگی می کنیم کاملا متفاوت است. تکنولوژی باعث شده میزان و مدت تماس با نور، میزان مواد غذایی دریافتی و میزان فعالیت بدنی انسان به اندازه ای تغییر کند که در تاریخ بشر سابقه نداشته است.
پیش از این تحقیقات روی حیوانات نشان داده بود که افزایش تماس با نور باعث افزایش وزن می شود. دکتر متیو لام یکی از پژوهشگران موسسه تحقیقات سرطان می گوید:یافته های ما، اعتبار تحقیقات قبلی روی حیوانات را بیشتر می کنند که نشان داده بودند نور، ساعت بدن (circadian rhythm) و سوخت و ساز همگی به نحوی با هم در ارتباط هستند. وی افزود:هنوز خیلی زود است که بگوییم خوابیدن در تاریکی مطلق به پیشگیری از چاقی، یکی از عوامل خطر در سرطان سینه کمک می کند اما این ارتباط مطمئنا بسیار جالب توجه است.

این سمینار در تاریخ ۲۹ الی ۳۰ خرداد ۱۳۹۳ توسط مرکز تصويربرداری بيمارستان امام خمينی (ره) دانشگاه علوم پزشکی تهران در سالن آمفی تئاتر مرکز تصویربرداری مجتمع بيمارستانی امام خمينی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل سونوگرافی قلب جنين، آنومالی سبتا قلب، کوشيون خروجی، آنومالی راست قلب، آنومالی چپ قلب، نقص ديواره قلب، سونوگرافی مغز جنين، آنومالی مغزی عدم تشکيل کروپوس کالازون، آنومالی مغز بزرگی بطن های مغزی می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمپوزیوم در تاریخ ۷ تیر ۱۳۹۳ توسط پژوهشكده فناوري هاي نوين علوم پزشكي جهاد دانشگاهي ابن سينا در مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری و سقط مکرر ابن سینا تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل آناتومی احشا عروق و اعصاب لگن در لاپاروسکوپی، تکنیک های ورود به شکم، مبانی اصول اخلاقی در جراحی لاپاروسکوپی، تفسیر و نقد آموزشی فیلم های لاپاروسکوپی، مدیریت عوارض لاپاروسکوپی شکم و لگن، اندیکاسیون و تکنیک یورترولیز، کاربرد و تفسیر سونوگرافی پیش از جراحی لاپاروسکوپی پیشرفته می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمپوزیوم در تاریخ ۸ خرداد ۱۳۹۳ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سالن همایشهای هتل بیمارستان گاندی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل درمان وارزیابی فاکتورهای ایمونولوژیک در ریف، استفاده از امبریوسکوپ وtimes lap در  ریف، ارزیابی فرگمنتاسیون DNA در ریف، ارزیابی گیرنده های اندومتر در  ریف، ارزیابی روش استاب ومورفولوژیک اسپرم جهت تزریق در سیکلهایی با شکست تکراری در لانه گزینی می باشد.

اطلاعات بیشتر

برگزار کننده: پژوهشکده سرطان پستان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران
 زمان برگزاری: ۳۰ مهر الی ۲ آبان ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۳۱ مرداد ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تهران، تالار امام بیمارستان امام خمینی

سایت همایش

برگزار کننده: مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
زمان برگزاری: ۶ الی ۸ اسفند ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵ آذر ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تهران، تالار ابن سینا دانشکده پزشکی شهید بهشتی

سایت همایش

این سمینار در تاریخ ۴ الی ۵ تیر ۱۳۹۳ توسط دانشگاه علوم پزشکی تبریز در تالار شهيد شايانمهر دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل سرطان پستان، خونریزیهای غیر طبیعی رحم، پیشگیری از سرطان سرویکس، عوامل خطر بیماریهای قلبی عروقی (فشارخون بالا)، شیوه زندگی سالم (فعالیت جسمانی، هرم فعالیت فیزیکی برنامه ریزی ورزشی، انواع تمرینهای بدنی و ورزشها و نسخه ورزشی برای زنان سالم میانسال، فعالیت فیزیکی در بیماریهای شایع)، نحوه مراقبت از پوست در دوران یائسگی، یائسگی- عوارض وازوموتور در زنان 60-45 سال، غربالگری بیماریهای اعصاب و روان (اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی)، بیماریهای ماسکولواسکلتال (کمردرد و استئوآرتریت)، مکمل­یاری در زنان میانسال، مشکلات جنسی مرتبط با یائسگی، استئوپروز و یائسگی می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمپوزیوم در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۳۹۳ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل HRT (جایگزینی هورمونی )در امنوره هیپوتالاموسی، HRT در سرطان های پستان، HRTدر سرطان های رحم تخمدان وسرویکس، HRTدر بیماران روماتولوِزی، HRT در بیماران دیابتی، مکمل ها امگا3ویتامین Dدر یائسگی وpof  (نارسایی زودرس تخمدان) و HRT درPOF می باشد.

اطلاعات بیشتر