تاثیر عفونت مالاریا در مادران باردار بر حافظه جنین
پژوهشهای جدید محققان کانادایی حاکی از آن است که عفونت مالاریا در دوران بارداری منجر به مشکلات یادگیری و حافظهای در فرزند میشود. دلیل این امر آن است که عفونت مالاریایی که از مادر منتقل میشود، باعث تغییر در تشکیل رگهای خونی در مغز فرزندان میشود.
یافتهها نشان داد، جنینهای مبتلا به عفونت مالاریا، رگهای خونی مغزی کوچکتری نسبت به جنینهای سالم گروه کنترل داشتند. به گفته محققان دانشگاه تورنتوی کانادا، این نتایج بر مکانیزم جدیدی تاکید دارد که بر اثر آن، مالاریا در بارداری ممکن است عملکرد عصبیشناختی میلیونها کودک قبل از تولد را تغییر دهد. در این پژوهش، کوین کین، رهبر تحقیق و همکارانش به طور ویژه عملکرد عصبی موشهایی را که با وزن طبیعی متولد شده و در رحم مادر در معرض ابتلا به عفونت مالاریا قرار گرفته بودند، مورد آزمایش قرار دادند.
محققان دریافتند که بچه موشهایی که در دوران بارداری در معرض ابتلا به مالاریا بودند، اختلال در یادگیری و حافظه داشتند و علائم افسردگیمانندی را تا سن بلوغ از خود نشان میدادند. اختلالات عصبیشناختی با کاهش بافت انتقال دهندههای عصبی اصلی مثل سروتونین، دوپامین و نوراپینفرین مرتبط هستند. محققان با تصویربرداری عروق خونی در داخل رحم، همچنین تغییراتی را در رشد عروقیعصبی در مغز جنینهای موش مبتلا به مالاریا مشاهده کردند. این یافته ها در مجله PLOS Pathogens منتشر شده است.
دانشمندان دانشگاه راکفلر نیویورک شیوهای برای تغییر ژنتیکی پشهها یافتهاند که علاقه آنها به بوی انسان را از بین میبرد. پشهها با استفاده از علائم بو، گرمای بدن و دیاکسیدکربن استنشاقشده، میزبانانشان را شکار میکنند. گونههای پشه Anopheles gambit وAedes aegypti به شدت به بوی انسان علاقهمند هستند و با هدفقراردادن انسانها، بیماریهایی از قبیل مالاریا و تب دانگ را شیوع میدهند. در مطالعه جدید، محققان پشههایی با ژن بویایی جهشیافته را مهندسی کردند که حس بویاییشان مختل شده است. پشههای جهشیافته در واکنش به بوی انسان به جز در حضور دیاکسیدکربن، ناکام ماندند؛ حتی پس از آن نیز، آنها بیشتر از حیوانات به سمت انسانها جذب نشدند. خونآشامهای اصلاح شده همچنین بیزاریشان از بوی ماده دافع حشرات DEET را از دست دادند، اما هنوز قادر به کشف مواد شیمیایی قوی روی سطح پوست انسان بودند.
پشه آنوفل حامل انگل مالاریا بیش از پشههایی که ناقل این بیماری نیستند، جذب بوی بدن انسان میشود و بوی عرق پا بیشتر از بوی سایر اعضا اشتهای پشههای ناقل بیماری را برای گزیدن تحریک میکند. به گفته پژوهشگران دانشکده بهداشت و طب حارهای که نتایج این تحقیق را در نشریه کلیک پلوس وان منتشر کردهاند پشههای ناقل انگل مالاریا سه برابر بیشتر از پشههای فاقد انگل، جذب بوی بدن انسان میشوند. دانشمندان معتقدند انگل مالاریا حس بویایی پشه را تقویت و گزش پشه را کنترل میکند.
دانشمندان استرالیایی با كشف یك پروتئین به پیشرفت مهمی در ساخت واكسن مالاریا دست یافته اند. این یافته ها نشان می دهد كه افرادی كه نسبت به مالاریا ایمنی می یابند آنتی بادی را می سازند كه در وهله نخست پروتئینی موسوم به PfEMP1 را هدف قرار می دهد. این پروتئین توسط پلاسمودیوم فالسیپاروم تولید می شود و عامل اغلب موارد مالاریاست. 'جیمز بیسون ' استاد موسسه برنت و مجری این تحقیقات این یافته ها را در ساخت واكسن موثر علیه مالاریا بسیار مهم دانست. نتایج این تحقیقات در نشریه Clinical Investigation منتشر شده است. وی افزود: این یافته ها حاكی از آن است كه كدام پروتئین های مالاریا موسوم به 'واریان آنتی ژن های سطحی' را می توان با واكسن موثری هدف قرار داد تا در برابر مالاریا ایمنی ایجاد شود . بیسون با اشاره به لزوم ساخت واكسنی برای مالاریا افزود: در حال حاضر هیچ واكسن تایید شده برای این بیماری ساخته نشده است.
پژوهشگران تنباكوی دست ورزی شده ژنتیكی ای تولید كرده اند كه می تواند با مالاریای مقاوم به دارو مبارزه كند. محققان دریافته اند كه می توان گیاه تنباكو را به گونه ای تغییر داد كه آرتمیسین را كه مولفه فعال در درمان مالاریاست تولید كند. آرتمیسین یك تركیب طبیعی است كه می تواند با مالاریای مقاوم به دارو مبارزه كند اما به دلیل مقادیر اندك و قیمت گران آن میلیون ها نفر قادر به دستیابی به این درمان نیستند. اكنون این پژوهشگران گیاه تنباكویی تولید كرده اند كه حامل كد ژنتیكی آرتمیسین است. سالانه حدود نیم میلیارد نفر در آفریقا و شرق آسیا به مالاریا مبتلا می شوند. در هر 30 ثانیه یك كودك بر اثر مالاریا جان خود را از دست می دهد. آرتمیسین یك داروی مشتق از یك گیاه دارویی سنتی چینی به نام آرتمیسیا آنوا (sweet wormwood) است- كه ثابت شده در درمان مالاریا بسیار موثر است. از سال 2000 درمانهای با تركیبات بر اساس آرتمیسین (ACTs) به خط اول درمان در بسیاری از كشورهای آفریقایی تبدیل شدهاند كه گونههای مقاوم به داروی بیماری به طور قابلتوجهی از كارآیی كلروكین و سولفادوكسین در آنها كاسته است.