پزشکی بالینی

تهوع و استفراغ، از جمله شايع‌ترين علل مراجعه گروه‌هاي مختلف سني به مراکز درماني هستند كه ممکن است خودبخود برطرف شوند يا به بررسي‌هاي کاملي نياز داشته باشند. تهوع، به احساس نياز به استفراغ گفته مي‌‌شود و استفراغ، خروج محتويات معده به دنبال انقباضات ديواره قفسه سينه و شکم است. تظاهرات باليني تهوع واستفراغ ممکن است ناشي از دهيدراتاسيون و برهم خوردن تعادل الکتروليت‌ها و در نتيجه ايجاد شرايطي مانند هايپوکالمي يا اسيدوز متابوليک باشد.

افسردگي، از جمله بيماري‌هايي است که در زنان و مردان بروز متفاوتي دارد. سندرم‌هاي افسردگي، مانند افسردگي بعد از زايمان و افسردگي دوران يائسگي، ويژه زنان هستند و معمولا در زنان به صورت افسردگي ماژور تظاهر مي‌کنند. به علاوه، مطالعات نشان داده‌اند زنان مستعد ابتلا به سندرم‌هاي آتيپيک افسردگي هستند. برخي تحقيقات نشان داده‌اند پاسخ‌دهي زنان در مقايسه با مردان به مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين بهتر است در حالي که مردان به ضدافسردگي‌هاي سه‌حلقه‌اي پاسخ‌دهي مطلوب‌تري دارند. موارد ديگري مانند فارماکوکينتيک دارو، آثار آن روي تراکم استخواني و تداخلات دارويي در زنان بيشتر از مردان است. درک صحيح‌تر از علت‌شناسي، تظاهرات باليني و درمان‌هاي ويژه افسردگي در زنان، به درمان موفق‌تر آنان منتهي خواهد شد. علل مختلف شيوع بيشتر افسردگي در زنان بررسي شده‌اند. تغييرات سطح هورموني و نقش آنها در افسردگي شايد دليل اصلي تفاوت قابل‌توجه شيوع اختلالات خلقي در زنان باشد. البته، استروژن را مي‌توان در اين مورد مقصر شناخت. استروژن در تنظيم ساخت و برداشت ترانسميترها، تعداد گيرنده‌ها و عملکرد آنها نقش دارد. بدين طريق سروتونين و احتمالا نوراپي‌نفرين، 2 مورد از 3 نوروترانسميتر اصلي درگير در درمان افسردگي را تحت‌تاثير قرار مي‌دهند. تغييرات در فعاليت استروژنيک در زنان ممکن است به اختلال در اين سيستم‌ها منتهي شود. اين وضعيت به ويژه مي‌تواند شيوع بيشتر افسردگي در زنان را توضيح دهد. به هر حال، درک قطعي از علل دخالت جنسيت در افسردگي وجود ندارد. بيشتر به‌نظر مي‌رسد ترکيبي از عوامل مختلف هورموني و نورولوژيک کنار عوامل رفتاري و اجتماعي مطرح‌اند.

ادامه مطلب

 يک عارضه شايع بيماري مزمن کليوي، به‌خصوص در بيماران دياليزي، کم‌خوني فقرآهن تشخيص داده نشده و درمان نشده است. علت‌هاي اصلي بيماري مزمن کليوي در اين گروه از بيماران عبارتند از کاهش دريافت آهن، اختلال در جذب روده‌اي آهن موجود در رژيم غذايي، خونريزي، التهاب مزمن و افزايش نياز بدن به آهن طي درمان با داروهاي محرک اريتروپويزيس. دريافت مکمل‌هاي وريدي آهن باعث بهبود محدوديت اريتروپويزيس ناشي از کمبود آهن و پاسخ‌دهي بهتر به داروهاي محرک اريتروپويزيس مي‌شود و به طور همزمان خطرات درمان با داروهاي محرک اريتروپويزيس را کاهش مي‌دهد. دستورالعمل باليني براي درمان کم‌خوني ناشي از بيماري مزمن کليوي عبارت است از تجويز آهن وريدي.
سازمان بهداشت جهاني، در تعريف آنمي به هموگلوبين کمتر از 13 گرم در دسي‌ليتر در مردان و هموگلوبين کمتر از 12 گرم در دسي‌ليتر در زنان اشاره کرده است. در آمريکا، کمبود آهن شايع‌ترين علت آنمي است. کمبود آهن در گلبول‌هاي قرمز باعث کاهش اکسيژن‌رساني بافتي، افزايش برون‌ده قلبي و در صورت درمان نشدن، گشادي و ‌هايپرتروفي بطن مي‌شود. علت‌هاي اصلي کمبود آهن، افزايش ميزان آهن مورد نياز بدن، از دست رفتن آهن و اغلب در مورد بيماري مزمن کليوي، کاهش ذخاير آهن، کاهش جذب آهن يا بلوک آهن در نتيجه روندهاي التهابي است. آنمي بيماري مزمن کليوي ممکن است به دليل ناکفايتي توليد اريتروپويتين توسط کليه بيمار، کم شدن طول عمر گلبول قرمز، کمبود آهن و ويتامين‌ها، خونريزي، ‌هايپرپاراتيروييدي و التهاب مزمن باشد. همچنين کمبود آهن ممکن است در بيماران همودياليزي دريافت‌کننده داروهاي محرک اريتروپويزيس، باعث افزايش نياز به آهن شود.

ادامه مطلب

 فشارخون شريان ريوي، بيماري مزمن اما جدي‌اي است که به آن مختصرا «فشارخون ريوي» گفته مي‌شود. اين بيماري در تعريف عبارت است از فشارخون شريان ريوي بيشتر از 25 ميلي‌متر جيوه در حالت استراحت، فشار وج ريوي کمتر از 15 ميلي‌متر جيوه و برون‌ده قلبي طبيعي. شيوع و بروز فشارخون شريان ريوي حدود 15 مورد در هر يک ميليون نفر و 4/2 مورد از هر يک ميليون نفر جمعيت در سال است. داروهاي مسبب فشارخون شريان ريوي عبارتند از آنورکسي ژنيک‌ها (مانند آمينورکس، فن‌فلورامين)، آمفتامين‌ها و داروهاي سروتونرژيک (مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين، پرگولايد).
فشارخون شريان ريوي، بيماري مزمني است که با مرگ‌و‌مير همراه است. اين بيماري در نتيجه برهم خوردن تعادل ميان مدياتورهاي متسع‌کننده و تنگ‌کننده عروق ايجاد مي‌شود. درمان‌هاي فشارخون شريان ريوي عبارتند از بلوک‌کننده‌هاي کانال کلسيم، آنتاگونيست‌هاي گيرنده اندوتلين، مهارکننده‌هاي فسفودي استراز و آنالوگ‌هاي پروستاسيکلين. ابتلا به فشارخون شريان ريوي متاثر از چند عامل است که در مجموع به افزايش مقاومت عروق ريوي در نتيجه تنگ شدن عروق، مسدود شدن، التهاب يا ترومبوز منتهي مي‌شود. اندوتليال مختل باعث توليد گشادکننده‌هاي عروقي (مانند اکسيدنيتريک، پروستاسايکلين‌ها، پپتيدهاي روده‌اي وازواکتيو) و موادي مانند ترومبوکسان A2 و اندوتلين مي‌شود. اين مواد در پارانشيم ريوي تغييرات دائم ايجاد مي‌کنند. افزايش مقاومت عروق ريوي باعث هيپرتروفي و گشادي بطن راست و در مراحل بعدي، نارسايي بطن راست و مرگ مي‌شود. تظاهرات باليني فشارخون شريان ريوي عبارتند از تنگي‌نفس پيشرونده، ضعف، درد قفسه‌سينه و سنکوپ. ادم اندام تحتاني و محدوديت در انجام فعاليت‌هاي بدني نيز در مراحل پيشرفته بيماري مشاهده مي‌شوند. به‌طور معمول تشخيص بيماري پس از 2 سال از شروع علايم (حدود 37 سالگي) گذاشته مي‌شود.

ادامه مطلب

امروزه مي‌دانيم چاقي با بيماري‌هايي نظير ديابت، فشارخون بالا، اختلالات متابوليسم چربي‌ها و بدخيمي‌ها مرتبط است. مطالعه اخير در مورد شيوع چاقي نشان داده است در فاصله سال 2009 تا 2010 ميلادي، بيش از يک‌سوم بزرگسالان و حدود 17 درصد کودکان و نوجوانان چاق بوده‌اند. به علاوه، آمار ابتلا به بيماري‌هاي مرتبط با چاقي روزبه‌روز بالاتر مي‌رود. درمان دارويي بلندمدت چاقي، به دليل خطر مشکلات قلبي-عروقي و عوارض گوارشي محدود است اما 2 داروي به‌تازگي تاييدشده با نام‌هاي لورکازرين (lorcaserin) و ترکيب آهسته‌رهش فنترمين و دوپيرامات با نام تجاري اوسيميا (Qsymia) در کم کردن وزن بيماران چاق سودمند است. لورکازرين، اولين آگونيست گيرنده سروتونين C2TH- 5 مورد تاييد است. به نظر مي‌رسد ترکيب آهسته‌رهش فنترمين و دوپيرامات با مهار اشتها، کاهش دريافت کالري و افزايش ميزان انرژي مصرف‌شده اثر مي‌کند.
پاتوفيزيولوژي چاقي، پيچيده و به چند عامل وابسته است. بدن در طول ساعات گرسنگي يا تغذيه ناکافي به ميزان مشخصي چربي نياز دارد اما با افزايش وزن، سلول‌هاي چربي اضافي اسيدهاي چرب را آزاد مي‌کنند و به مسموميت با چربي، اختلال در فعاليت گيرنده‌هاي انسولين و بالا رفتن قندخون منتهي مي‌شوند. به‌ويژه سلول‌هاي سفيد چربي پيش ساخت‌هاي اسيدچرب و آديپوکيناز‌ها را آزاد مي‌کنند. اين مواد التهاب‌زا هستند. آثار التهابي آديپوکينازها عبارتند از ‌هايپرگليسمي، اختلال آندوتليال، تشکيل آتروم و ترومبوز. اين آسيب‌هاي التهابي توسط هورمون‌هاي ضدالتهاب نظير آديپونکتين، ويزفاتين و پروتئين محرک اسيليشن ايجاد مي‌شوند.

ادامه مطلب

 آسپرژيلوس مهاجم، نوعي عفونت کشنده قارچي است که به طور معمول سلول‌هاي ريه افراد دچار ضعف سيستم ايمني را مبتلا مي‌کند. اگر اين بيماري درمان نشود، ساير اعضاي حياتي بدن نظير مغز و قلب را نيز گرفتار مي‌کند. در سال‌هاي اخير شيوع اين بيماري کشنده به دليل افزايش تعداد مبتلايان به بدخيمي‌ها، دريافت‌کنندگان عضو پيوندي و ايدز بيشتر شده است. امروزه همچون گذشته داروهاي ضدقارچ درمان اصلي اين بيماري هستند. آمفوتريسينB، يک آنتي‌بيوتيک پلين است که پيش از اين براي درمان آسپرژيلوس مهاجم مورد استفاده قرار مي‌گرفت. درمان‌هاي جديدتر شامل ترکيب‌هاي آزول، اشکال چرب آمفوتريسين B و اکينوکاندين‌ها هستند. اين ضدقارچ‌هاي جديد با طيف درماني وسيع‌تر به خوبي تحمل مي‌شوند و نتايج درماني مطلوبي دارند. شيوع عفونت سيستميک قارچي آسپرژيلوس مهاجم طي چند دهه اخير افزايش يافته است. آسپرژيلوس مهاجم‌ اغلب ناشي از عفونت با آسپرژيلوس فوميگاتوس است؛ هر چند ممکن است ساير گونه‌هاي آسپرژيلوس نيز دخيل باشند.

ادامه مطلب

صرع ژنراليزه با تشنج پايدار، يک اورژانس نورولوژي و نيازمند دارودرماني سريع است. داروهايي که براي اين منظور مورد استفاده قرار مي‌گيرند عبارتند از: بنزوديازپين‌ها و داروهاي ضدصرع. در شروع درمان، بنزوديازپين‌ها براي کنترل تشنج پايدار تجويز مي‌شوند و در ادامه يک داروي ضدصرع مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در انتخاب بنزوديازپين و ضدصرع مناسب براي درمان صرع ژنراليزه با تشنج پايدار، اثربخشي و عوارض ناخواسته هر کدام بايد در نظر گرفته شود. تعريف تشنج پايدار متغير است. در گذشته به تشنجي گفته مي‌شد که بيش از نيم ساعت طول بکشد و موجب آسيب عصبي غيرقابل برگشت شود اما به‌تدريج، مدت زماني که در اين تعريف براي تشنج پايدار در نظر گرفته شده، کوتاه‌تر شد. به دليل ماهيت اورژانس صرع ژنراليزه با تشنج پايدار، مطالعه‌هاي گذشته‌نگر تصادفي در مورد درمان‌هاي دارويي اين عارضه محدود هستند.

ادامه مطلب

ادامه مطلب

ميگرن، يک اختلال عصبي مزمن است که با حملات دوره‌اي سردرد و علايم همراه از جمله اورا، تهوع، استفراغ و هراس از نور تشخيص داده مي‌شود. هر چند حدود 26درصد از مبتلايان به ميگرن انديکاسيون شروع درمان‌هاي پيشگيرانه را دارند، اما تنها نيمي از بيماران روزانه از داروهاي پيشگيري‌کننده از وقوع حملات استفاده مي‌کنند. تريپتان‌ها، ضدافسردگي‌ها، داروهاي ضدصرع، ضدالتهاب‌هاي غيراستروييدي، ضداستفراغ‌ها، اپيوييدها و داروهاي قلبي براي پيشگيري از ميگرن تجويز مي‌شوند. در سال 2012 ميلادي، آکادمي نورولوژي آمريکا با همکاري انجمن سردرد آمريکا جديدترين يافته‌هاي شاهدمحور خود را در درمان پيشگيرانه از حملات ميگرن در 7 سطح A، B، C، U، A منفي، B منفي و C منفي منتشر کردند. در دستورالعمل‌هاي جديد درمان کوتاه‌مدت پيشگيرانه از ميگرن مرتبط با قاعدگي، به اسامي‌ داروهايي نظير فروواتريپتان (frovatriptan)، ناراتريپتان (naratriptan) و زولميتريپتان (zolmitriptan) اشاره شده است.

ادامه مطلب

سال‌ها اختلاف‌نظر بر سر بهترين تصميم براي شروع دارودرماني پارکينسون وجود داشته است. برخي پزشکان با زير سوال بردن مزيت‌هاي شروع دارودرماني پارکينسون پيش از جدي شدن علايم باليني بيمار تا حدي که با فعاليت‌هاي عملکردي روزانه بيمار منافات داشته باشد، پيرو شعار نظاره و انتظار هستند. برخي مطالعات نشان داده بودند شروع زودهنگام دارودرماني باعث افزايش احتمال بروز عوارض درماني در مراحل بعدي بيماري مي‌شود و نيز اين اعتقاد وجود داشت که درمان دارويي تاخيري به‌خصوص با لوودوپا باعث حفاظت از بيمار در برابر مشکل‌هاي حرکتي مي‌شود. گروهي از پزشکان چنين مي‌انديشند که درمان بايد بلافاصله پس از تشخيص بيماري آغاز شود تا جلوي اختلال هاي عملکردي و افت کيفيت زندگي بيمار را بگيرد.
پارکينسون يک بيماري پيشرونده است و از نظر ميزان شيوع ميان بيماري‌هاي نورودژنراتيو در مقام دوم (پس از آلزايمر)قرار دارد. علت ايجاد‌کننده اين بيماري به درستي مشخص نيست اما مرگ نورون‌هاي نيگرواسترياتال و متعاقب آن کمبود دوپامين باعث کاهش قابليت مهاري گانگليون‌هاي بازال مي‌شود. فعاليت طبيعي دوپامين که با استيل‌کولين مرتبط است مختل مي‌شود و فعاليت بيش از حد کولينرژيک اتفاق مي‌افتد. به نظر مي‌رسد اين برهم خوردن عملکرد نوروترانسميترها علت اختلالات حرکتي مشخصه پارکينسون است. به علاوه، اجسام لووي در سلول‌هاي مغزي اين بيماران تشخيص داده مي‌شود. برخي معتقدند اين پروتئين‌ها ناشي از بيماري هستند و نه ايجاد‌کننده آن. 2 مرحله براي بيماري پارکينسون درنظر گرفته شده است؛ مرحله پيش از بروز علايم و مرحله علامتدار بيماري. فقط فاز دوم بيماري از لحاظ باليني قابل‌ارزيابي است. تاثير فاکتورهاي ژنتيکي به‌خصوص در بيماران کم‌سن و سال قطعي است. اين رابطه ژنتيکي در 20درصد از موارد بيماري با شروع در سنين جواني (زير 40 سال)پررنگ‌تر است. به جز سابقه خانوادگي، سموم موجود در محيط و ضايعات به جا مانده از عفونت‌ها نيز در علت‌شناسي پارکينسون مطرح هستند.

ادامه مطلب

لوپوس اريتماتوز سيستميک، يک بيماري اتوايميون است که مي‌تواند هر عضوي در بدن را درگير کند. خصلت اتوايميون بودن بيماري لوپوس اريتماتوز سيستميک باعث التهاب موضعي و تخريب بافتي مي‌شود و بيماري ممکن است با توجه به عضو گرفتار تظاهرات متعددي داشته باشد. وقتي اين بيماري کليه را درگير کند، نفريت لوپوسي ناميده مي‌شود. با وجود پيشرفت‌هاي اخير در درمان نفريت لوپوسي، 10 تا 15 درصد از بيماران تحت درمان، به بيماري پيشرفته کليوي دچار مي‌شوند و نيازمند دياليز يا پيوند عضو خواهند بود. شيوع لوپوس اريتماتوز سيستميک در زنان به مراتب بيشتر از مردان است. حدود 35 درصد از بالغان مبتلا به لوپوس اريتماتوز سيستميک تظاهرات باليني نفريت را در زمان تشخيص بيماري خود بروز مي‌دهند و 50 تا 60 درصد از بيماران طي 10 سال اول شروع بيماري خود به نفريت مبتلا مي‌شوند.

مولتيپل اسکلروز (ام‌اس)، بيماري مرتبط با ايمني دستگاه عصبي مرکزي است. اين بيماري از لحاظ باليني با عود يا وخيم‌ترشدن اختلال عملکرد عصبي ناشي از ضايعات دستگاه عصبي مرکزي دميلينه شده همراه است. ضايعاتي که در مغز، نخاع و عصب بينايي ايجاد مي‌شوند. بيماري ممکن است در 20 تا 50 سالگي شروع شود. بيماري محدود به اپيزودهاي علايم حاد عصبي است يا مي‌تواند مزمن، عودکننده يا پيشرونده باشد و ناتواني عصبي طي 10 تا 20 سال بعد از شروع بيماري رخ دهد. علت بيماري ام‌اس مشخص نيست. معمولا تشخيص براساس مجموعه علايم، سن بيمار و يافته‌هاي به‌دست‌آمده از ام آر آي گذاشته مي‌شود. يافته‌هاي باليني معمول عبارتند از نوريت‌اپتيک، افتالموپلژي اينترنوکلئار، حساسيت به گرما. در 20 درصد از مبتلايان به ام‌اس نوريت اپتيک علامت اوليه است. در مبتلايان به نوريت اپتيک اختلالات ديد شامل افت يکطرفه بينايي و درد رتروبولبار با حرکات چشم ديده مي‌شود. اغلب معاينه چشم در مراحل اوليه بيماري طبيعي است.

بل پالزي، فلج يکطرفه حاد محيطي يا ضعف عصب صورت (فشيال) است که مي‌تواند به بدشکلي دائمي در سمت آسيب‌ديده صورت منجر شود. در سال 1821 ميلادي، جراح اسکاتلندي و آناتوميست، سر چالز بل، اولين کسي بود که اين نشانگان و نيز آناتومي و عملکرد عصب صورت را تشريح کرد. در گذشته به دليل اثربخشي ناکافي و ميزان قابل‌توجه موارد بهبود خودبه?خودي، در مورد درمان دارويي اين عارضه اختلاف‌نظر وجود داشت، اما مطالعات اخير نشان داده‌اند برخي داروهاي خاص نظير کورتيکواستروييدها و ضدويروس‌ها ممکن است در اين زمينه سودمند باشند و مي‌توانند باعث بهبود باليني بيمار شوند.
ميزان شيوع فلج‌بل در سراسر جهان از 20 نفر (در انگلستان) تا 53 نفر (در ايتاليا) در هر 100 هزار نفر جمعيت متغير است، بنابراين يکي از شايع‌ترين علل فلج عصب صورت است. در اغلب موارد علت بل پالزي مشخص نيست. هر چند، شواهد اخيراحتمال پاتوژنز ويرال و آلودگي با ويروس هرپس‌سيمپلکس نوع يک را پيشنهاد کرده‌اند. بررسي‌هاي مولکولي توسط واکنش زنجيره پلي‌مراز، ژنوم هرپس‌سيمپلکس را در گانگلياي زانويي و نيز قطعه فعال ويروس هرپس‌سيمپلکس را در مايع اندونورال عصب صورت نشان داده‌اند، بنابراين چنين به‌نظر مي‌رسد در بيماران دچار التهاب ناشي از فعال شدن مجدد ويروس هرپس‌سيمپلکس، فشار مکانيکي و ميلين‌زدايي و ايسکمي عصب صورت در گانگليون زانويي تجربه مي‌شود. چنين وضعيتي باعث فلج تمامي عضلات درگير در حالات صورت در سمت آسيب‌ديده خواهد شد.

ادامه مطلب

با پيشرفت تکنولوژي و صنعت دارويي، ساخت واکسن‌هاي جديد و ورود آنها به بازار مصرف جهاني؛ ممکن است چنين تصور شود که ويروس واريسلا زوستر که با نام ويروس آبله مرغان شناخته مي‌شود ديگر چندان فعال و قابل‌توجه نيست. البته از زمان ورود به بازار واکسن واريسلا در سال 1995 ميلادي، کاهش قابل‌توجهي در آمار مبتلايان مشاهده شده است. همچنين مرگ‌ومير و ميزان بستري به دنبال عفونت با ويروس واريسلا زوستر در مقايسه با سال 1996 ميلادي 90 درصد کاهش داشته است. (آمار مربوط به کشورهاي پيشرفته). اما هنوز در حدود 11 تا 17درصد از کودکان واکسينه شده عليه ويروس واريسلا، عفونت مشاهده مي‌شود.
همان‌طور که مي‌دانيم ويروس واريسلازوستر به شدت مسري است و انتقال اين ويروس از طريق ناقل انساني صورت مي‌گيرد. مواجهه با ترشحات تنفسي يا تماس مستقيم با ضايعات مي‌تواند راه انتقال عفونت بين افراد باشد. تظاهرات باليني بيماري عبارتند از ضعف و بي‌حالي، سردرد و تب. به‌طور معمول در کودکان بروز تظاهرات پوستي قبل از شروع علايم مذکور است. بثورات پوستي در بالغان معمولا 1 تا 2 روز ديرتر مشاهده مي‌شود. بثورات چرکي بيشتر موارد روي صورت و تنه ظاهر مي‌شوند. ويروس واريسلازوستر معمولا در کودکان سالم خودمحدودشونده است؛ هر چند عوارضي نظير عفونت ثانويه باکتريايي، درگيري دستگاه عصبي مرکزي و سندرم ري نيز در کودکان مشاهده مي‌شوند. در بزرگسالان عارضه پنوموني شايع است. سن بيمار با احتمال ابتلا به عوارض بيماري ارتباط مستقيم دارد. در بيماران کوچک‌تر از يک سال يا بزرگ‌تر از 20 سال احتمال بروز اين عوارض به مراتب بيشتر است.

اختلالات اوتيسم (ASDs)، طيف گسترده‌اي از ناتواني‌هاي تکاملي هستند که در مبتلايان، مهارت‌هاي مرتبط با ارتباطات اجتماعي و به طور کلي مهارت‌هاي رفتاري ديرتر از سايرين شکل مي‌گيرند. اين طيف گسترده شامل اختلال تکاملي فراگيرغيراختصاصي، اختلال آسپرگر و اختلال اوتيستيک است. اخيرا براي هر کدام از اين سه اختلال، معيارهاي تشخيصي جداگانه‌اي درنظر گرفته مي‌شود. در ميان اين بيماران، مبتلايان به اختلال اوتيستيک هم از نواقص ارتباطي و هم از ناتواني‌هاي ذهني رنج مي‌برند. براساس دستورالعمل آماري و تشخيصي اختلالات روان(چاپ چهارم)، معيارهاي تشخيصي اختلال اوتيستيک عبارتند از:اختلال در کيفيت عملکرد اجتماعي و ارتباطي؛ الگوهاي رفتاري و فعاليت‌هاي کليشه‌اي، محدود و تکراري؛ عملکرد غيرطبيعي يا تاخيري؛ درنظرنگرفتن تشخيص اختلال «رتز» يا اختلال تجزيه‌اي کودکي. البته مبتلايان ممکن است علايم متفاوتي داشته باشند. بيمارتان ممکن است دانش آموزي موفق يا دانشجويي با مدارک دانشگاهي باشد و فقط مهارت‌هاي ارتباطي آنها کامل نشده باشد يا ممکن است افرادي با عقب افتادگي ذهني شديد باشند.

ادامه مطلب

گيجي، واژه‌اي غيراختصاصي و شامل طيف وسيعي از علايم نظير سرگيجه دوراني شديد تا علايم مرتبط با تحريک عصب واگ نظير سبکي سر، عدم تعادل، حس گم گشتگي و فقدان هماهنگي حرکات است. سرگيجه از لحاظ پزشکي به تصور حرکت يا هرگونه حس غيرطبيعي جابجايي بين بيمار و محيط اطرافش گفته مي‌شود. گيجي، شکايتي شايع به‌خصوص در ميان سالمندان است. آنها اغلب از شرح مشکل خود عاجزند بنابراين درک علت اصلي گيجي و سرگيجه در ارزيابي و مديريت صحيح بيمار اهميت زيادي دارد. گيجي، سومين شکايت شايع ميان بيماران سرپايي است. حدود 5 نفر از هر 1000 بيماري که ساليانه به پزشک مراجعه مي‌کنند از سرگيجه شکايت دارند.
در مورد بيمار با شکايت گيجي، گرفتن شرح حال از بيمار و معاينه فيزيکي دقيق براي يافتن علت اصلي ضروري است. به علاوه، اطلاع از زمان و نحوه شروع، طول مدت و تعداد اپيزودها، عوامل مسبب يا تشديد‌کننده حملات و هرگونه تغيير شنوايي و نورولوژيک در تصميم‌گيري درماني بسيار اهميت دارد. شايع‌ترين علل گيجي عبارتند از سرگيجه وضعيتي پاروکسيسمال خوش‌خيم، ترس از سقوط، سردردهاي ميگرني، حساسيت به حرکت و آسيب عصب وستيبولار.

فلج بل، از کار افتادن يا ضعف حاد، يکطرفه و محيطي صورت است که ممکن است به تغيير شکل دائمي سمت آسيب‌ديده صورت منتهي شود. در سال 1821 ميلادي، جراح و آناتوميست اسکاتلندي، «سر چارلز بل»، اولين فردي بود که علايم اين عارضه و نيز عملکرد و آناتومي عصب صورت را تشريح کرد. دارودرماني فلج بل در گذشته به‌دليل نامطمئن بودن از اثربخشي و درصد بالاي ميزان بهبود خودبخودي اين عارضه چندان مورد توافق نبوده است. مطالعات اخير نشان داده‌اند برخي از داروها مانند کورتيکواستروييدها و ضدويروس‌ها ممکن است سودمند باشند و باعث بهبود حال بيماران شوند.
20 تا 53 نفر در هر 100 هزار نفر است. بيشتر موارد ابتلا به فلج بل بدون علت ناشناخته هستند. البته شواهدي مبني بر احتمال عفونت ويروسي با ويروس هرپس سيمپلکس نوع يک وجود دارد. مطالعات اخير در سطح مولکولي با استفاده از PCR، ژنوم نهفته ويروس هرپس سيمپلکس را در گانگليوم ژنيکوليت(عقده زانويي) نشان داده‌اند.

ادامه مطلب

افت فشارخون به شرايطي گفته مي‌شود که ميزان فشارخون پايين‌تر از ميزان فشارخون طبيعي براي آن فرد است. به‌طور کلي، از آنجا که تعريف خاصي براي افت فشارخون وجود ندارد، جمع‌آوري اطلاعات دقيق در مورد شيوع اين بيماري دشوار است. جالب آن است که در برخي از بيماران‌ هايپوتنشن يا همان افت فشارخون، وضعيت طبيعي است و بيماران با فشار سيستوليک بين 90 و 100 ميلي‌متر جيوه حتي بيشتر از افرادي که فشارخونشان طبيعي محسوب مي‌شود، عمر خواهند کرد. در بيماراني که فشارخون کمتر از 120 بر 80 ميلي‌متر جيوه دارند و از علايمي نظير منگي، سبکي سر و تشنگي شديد رنج مي‌برند بررسي‌هاي دقيق‌تري لازم است زيرا چنين علايمي نتيجه پرفيوژن ناکافي ارگان‌هاي حياتي است که در صورت ادامه مي‌تواند به آسيب جدي اين ارگان‌ها منتهي شود. در موارد جدي‌تر ممکن است بيمار از حال برود و دچار سنکوپ شود. در برخي از بيماران افت فشارخون مي‌تواند يک وضعيت ناتوان‌کننده باشد. نکته ديگر آنکه افت ناگهاني فشارخون، تهديدکننده حيات است. مطالعه‌اي که اخيرا در ايرلند انجام شده نشان داده است که افت فشارخون وضعيتي و نيز افت فشارخون پس از صرف غذا از جمله شايع‌ترين علل قلبي سنکوپ محسوب مي‌شوند.

امروزه شيوع مالاريا در کشورهاي پيشرفته بسيار اندک است اما اين بيماري در کشورهاي گرمسيري در حال توسعه، يکي از کشنده‌ترين مشکلات تهديدکننده سلامت محسوب‌ مي‌شود. در کشورهاي با شيوع بالاي مالاريا، سالانه حداقل 200 ميليون مورد بيماري به وقوع مي‌پيوندند و يک ميليون نفر از اين جمعيت (با اکثريت کودکان) جان خود را از دست مي‌دهند.
پشه آنوفل ماده در سراسر جهان وجود دارد و امکان مبارزه با آن هميشه فراهم نيست؛ درنتيجه ريشه‌کني بيماري مالاريا در دنيا با شکست مواجه شده است. در برخي از کشورهاي آندميک مالاريا مانند ويتنام به دنبال مشکلاتي نظير جنگ و بحران‌هاي اقتصادي متعاقب آن، کنترل بيماري مالاريا موفق نبوده است. به علاوه، مسافرت‌هاي هوايي باعث انتشار مجدد بيماري به مناطق پاک مي‌شود. انگل مالاريا داراي سيکل زندگي کمپلکس است. بنابراين داروهاي ضدمالاريا روي مراحل مختلف اين سيکل اثر مي‌گذارد و هرکدام در يک مرحله از اين سيکل با بيماري مبارزه مي‌کنند.

ادامه مطلب

آرتريت روماتوييد، يک بيماري مزمن اتوايميون و يک اختلال التهابي پيشرونده است که مفاصل را گرفتار مي‌کند. شيوع آن در زنان سه برابر مردان است و نيم تا يک درصد جمعيت هر جامعه را در سراسر دنيا مبتلا مي‌کند. هرچند پيشرفت‌هاي متعددي در زمينه درمان اين بيماري انجام شده است، اما شيوع آن و به خصوص مرگ ناشي از بيماري‌هاي قلبي-عروقي متعاقب آن، تغيير چنداني نداشته است. مانند بيشتر بيماري‌هاي التهابي مزمن و اختلالات دژنراتيو، زمينه ژنتيکي پيچيده‌اي براي آرتريت روماتوييد درنظر گرفته مي‌شود. علت آغازين بيماري هنوز به درستي شناخته شده نيست.
با پيشرفت بيماري تخريب ساختار مفصل،بدشکلي و حتي ناتواني‌هاي حرکتي اتفاق مي‌افتد. مبتلايان از قرمزي،گرمي،تورم و خشکي صبحگاهي طول کشيده در مفاصل کوچک و بزرگ شکايت دارند. اين علايم ممکن است تظاهري ناگهاني داشته باشند يا در طول هفته‌ها يا ماه‌ها بروز کنند. وجود علايم صبحگاهي آرتريت روماتوييد نشان‌دهنده بيماري فعال است و حاصل افزايش شبانه سطوح سايتوکين‌هاي پيش التهابي به دليل تخريب مفصل. کورتيزول درون‌زاد براي مهار اين سايتوکين‌ها کافي نيست. علايم خارج مفصلي آرتريت روماتوييد عبارتند از دردعضلاني، تب، ضعف، کاهش وزن و کم‌خوني. تظاهرات التهابي جدي‌تر اين بيماري عبارتند از واسکوليت، پريکارديت، پلورزي، پلورال افيوژن، فيبروز بافت بينابيني ريه، نوروپاتي‌هاي محيطي،ندول‌هاي زيرجلدي و ريوي و اسکلريت. مبتلايان به آرتريت روماتوييد به شدت در معرض خطر ابتلا به آترواسکلروز ناشي از التهاب، پوکي استخوان ناشي از کاهش حرکات مفصل و عفونت ناشي از ناهنجاري‌هاي دستگاه ايمني هستند، بنابراين اهداف درماني شامل بهبود علايم سيستميک و کاهش تخريب استخواني است. تمرکز درمان بايد به تمام بخش‌هاي بدن باشد و تنها توجه به وضعيت مفاصل کافي نيست. 

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

سرطان، علت مرگ يک نفر از هر چهار نفر شهروند آمريکايي است. سرطان پروستات، رتبه اول را در ميان سرطان‌هاي مردان کسب کرده و حدود 25درصد از کل موارد سرطان‌هاي مردان را شامل مي‌شود. در ميان مردان جامعه، سالمندان بالاي 60 سال بيش از همه در معرض خطر سرطان پروستات قرار دارند. از اواخر سال‌هاي 1980 تا اواسط 1990، افزايش سريعي در شيوع سرطان پروستات مشاهده شد اما خوشبختانه در دهه اخير ميزان شيوع سرطان پروستات ثابت مانده و ميزان مرگ و مير ناشي از آن کاهش يافته است. اين روند احتمالا ناشي از تشخيص و درمان زودرس اين نوع سرطان و استفاده وسيع از آزمون غربالگري آنتي‌ژن اختصاصي پروستات(PSA) است.
پروستات براي رشد و عملکرد طبيعي نيازمند تحريک آندروژن‌هاست. هيپوتالاموس، مسوول ساخت هورمون آزادکننده گونادوترپين (LHRH) است. آزادسازي ضرباني LHRH باعث آزادسازي FSH و LH مي‌شود. LH باعث مي‌شود که سلول‌هاي لايديک در بيضه‌ها آندروژن تستوسترون را توليد کنند که توسط 5-آلفاردوکتاز به دي هيدروتستوسترون تبديل مي‌شود. دي‌هيدروتستوسترون در مقايسه با تستوسترون تمايل بيشتري به گيرنده‌هاي آندروژن پروستات دارد. به‌نظر مي‌رسد فاکتورهاي رشد و انتقال پيام‌هاي سلولي ناشي از تحريک دي هيدروتستوسترون باعث پيشرفت سرطان پروستات مي‌شوند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

تولد زودرس که به تولد پيش از هفته 37 بارداري گفته مي‌شود، علت شايع مرگ‌و‌مير نوزادان در دنياست. حدود نيمي از تمام موارد تولد زودرس به دنبال زايمان زودرس اتفاق مي‌افتد اما تولد زودرس ممکن است به دنبال پارگي لايه‌هاي جنيني يا ساير مشکلات پزشکي رخ دهد. 
زايمان زودرس ناشي از انقباضات منظمي است که پيش از هفته 37 بارداري اتفاق مي‌افتند و مرتبط با تغييرات دهانه رحم هستند. دلايل زايمان زودرس چندان واضح نيستند اما عوارض آن به خوبي شناخته شده‌اند. سالانه حدود 500 هزار تولد زودرس در کشور آمريکا اتفاق مي‌افتد که 13درصد از تمام موارد تولد را شامل مي‌شود.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

براي پيشگيري از حملات مغزي بيماران در معرض خطر که شريان گردني آنها مسدود شده و يک به اصطلاح «حمله کوچک» داشته‌اند، دارودرماني به همان اندازه جراحي موثر است و در عين حال خطرات کمتري را به دنبال دارد. مطالعه‌اي روي 200 بيمار که حدود نيمي از آنها جراحي باي پس شريان کاروتيد داشته‌اند، انجام شده است. 30 روز پس از جراحي، بيماران 14درصد خطر سکته داشتند (در مقايسه با 2درصد خطر در ميان بيماران تحت‌دارودرماني). هدف از اين مطالعه، يافتن راهي براي پيشگيري از وقوع حملات مغزي در بيماران در معرض خطر بوده است. نتايج مطالعه اخير در نشريه «انجمن?پزشکي آمريکا» به چاپ رسيده است.

کونژکتيويت - التهاب بافت ملتحمه-به طور عام به قرمزي چشم اطلاق مي‌شود. اين التهاب ممکن است به?وسيله عامل يا عواملي نظير آلرژن‌ها، محرک‌ها، آسيب‌هاي فيزيکي، باکتري‌ها يا ويروس‌ها ايجاد شود. براي انتخاب درمان مناسب، دانستن علت ايجاد کننده آن ضروري است. خوشبختانه اغلب موارد کونژکتيويت، خود محدودشونده هستند و تنها در موارد نادري ممکن است به آسيب ساختماني چشم يا از دست رفتن دائمي بينايي بينجامند.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

پريکارديت حاد، عارضه‌اي التهابي است که پريکارد را درگير مي‌کند. پريکارد کيسه‌اي فيبروالاستيک است که قلب و ريشه عروق خوني بزرگ منشعب از آن را دربر مي‌گيرد. در ايالات متحده، پريکارديت حاد در يک مورد از هر هزار مورد بستري بيمارستاني و يک درصد از تمام مراجعات به اورژانس‌هاي بيمارستاني در بيماراني که نوار الکتروکارديوگرام آنها بخش ST برجسته دارند، مشاهده مي‌شود. عوامل عفوني و غيرعفوني متعددي (از جمله بيماري هاي سيستميک) ممکن است باعث پريکارديت حاد شوند. پريکارديت حاد در مردان بيشتر از زنان و در بزرگسالان بيش از کودکان شايع است.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

طي 10 تا 15 سال گذشته، ائوزينوفيلي در ناحيه مري (افزايش غيرطبيعي گلبول‌هاي سفيد) در نتايج آزمايش بيماراني که مشکل آنها ريفلاکس فرض مي‌شد، مورد توجه قرار گرفته است؛ هر چند امروزه مشخص شده که ازوفاژيت ائوزينوفيلي، نوعي التهاب مري، متفاوت از ريفلاکس بوده و يک بيماري جديد است.
ازوفاژيت ائوزينوفيلي با علايم التهابي ناحيه مري و نيز دستگاه گوارش فوقاني تشخيص داده مي‌شود. اين التهاب با ائوزينوفيلي (15 ائوزينوفيل داخل اپي‌تليالي در يک يا چند نمونه به‌دست آمده از بيوپسي مري) و فقدان علايم پاتولوژيک ريفلاکس همراه است. ازوفاژيت ائوزينوفيلي با عدم مشاهده علايم پاتولوژيک ريفلاکس و نيز به‌دست آمدن pH طبيعي در مانيتورينگ بخش ديستال مري يا عدم پاسخ‌دهي درماني به دوز بالاي درمان با مهارکننده‌هاي پمپ پروتوني مانند امپرازول، پنتوپرازول و رابپرازول (تا 20 ميلي‌گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن در روز) تشخيص داده مي‌شود.

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

اختلالات تشنجي، حاصل تغيير در فعاليت الکتريکي مغز است که به تخليه غيرطبيعي و بيش از حد گروهي از سلول‌هاي مغزي منجر مي‌شود. گاه علت تشنج، هيپوکسي، آسيب مغزي در طي زايمان، تب، مسموميت با الکل، تومور مغزي، ضربه مغزي يا حتي سکته مغزي است، اما شايع‌ترين علت تشنج، شروع بيماري صرع است. تمامي ‌بيماران مبتلا به صرع حملات تشنج را تجربه مي‌کنند، اما همه افراد با تجربه تشنج، مصروع نيستند...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله