پزشکی بالینی

دانشمندان موفق به کشف بیش از 40 ارتباط ژنتیکی جدید با بیماری آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) شدند.  این دستاورد راه را برای افزایش شیوه‌های پزشکی جهت درمان این اختلال خودایمنی باز می‌کند. دکتر کیتی سیمینوویچ، یکی از محققان برجسته کانادا در زمینه این بیماری، رهبر ارشد این مطالعه گزارش شد. روماتیسم مفصلی عامل اصلی ناتوانی در سراسر جهان است و بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی، این اختلال یکی از هر 100 تن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. گفته می‌شود، حدود نیمی از بزرگسالان مبتلا به این اختلال خودایمنی ظرف 10 سال پس از تشخیص بیماری، قادر به انجام کارهای تمام‌وقت نیستند.
یافته‌های این مطالعه توسط کنسرسیومی بین‌المللی از دانشمندان حاصل شد و تیم علمی فراتحلیلی از داده‌های ژنتیکی بیش از 100 هزار بیمار را انجام داد. در این فراتحلیل مشخص شد، ژن‌هایی که متغیرهای آن‌ها نشان‌دهنده خطر بروز روماتیسم مفصلی است، با ژن‌های دخیل در بیماری‌های قلبی و عروقی و همچنین سرطان‌ها همپوشانی دارند.
دانشمندان می‌توانند از این نتیجه برای یافتن گذرگاه‌های مولکولی بیماری روماتیسم مفصلی استفاده کنند. علاوه بر این، مطالعه جدید نشان می‌دهد داروهایی که به طور مثال، برای درمان بیماری‌های قلبی و عروقی به کار می‌روند، می‌توانند در درمان روماتیسم نیز کارآمد باشند. این موفقیت همچنین پتانسیل طراحی درمان‌های جدید را برای هدفگیری طیفی از فرآیندهای این بیماری خاص که توسط یافته‌های ژنتیکی ارائه می‌شوند، در اختیار می‌گذارد. جزئیات این فراتحلیل در مجله نیچر منتشر شد.

شرکت ژننتک (Genentech) خبر از تاييد فرمولاسيون جديد براي تزريق زيرجلدي توسيليزوماب(Tocilizumab) با نام تجاري آکتمرا (Actemra) براي تجويز در بزرگسالان مبتلا به آرتريت روماتوييد فعال متوسط تا شديد داده است. اين گروه از بيماران اغلب يک يا چند داروي ديگر مانند متوترکسات را مصرف کرده‌اند، اما بهبود علايم چشمگير نبوده است. فرمولاسيون زيرجلدي را مانند فرمولاسيون وريدي، مي‌توان به صورت تک‌دارويي يا در ترکيب با متوترکسات يا ساير داروهاي غيربيولوژيک تجويز کرد. دکتر ‌هال بارون، سرپرست توسعه محصول ژننتک، معتقد است در مبتلايان به آرتريت روماتوييد فعال متوسط تا شديد، آسيب غيرقابل جبران مفصل رخ مي‌دهد که در صورت شروع زودهنگام درمان با داروهايي مانند آکتمرا، قابل پيشگيري است. آکتمرا، به شکل داروي قابل‌تزريق وريدي در سال 2010 ميلادي از سوي FDAمورد تاييد قرار گرفته بود. اين دارو تنها آنتي‌بادي مونوکلونال آنتاگونيست گيرنده اينترلوکين 6 انساني است که به 2 شکل تزريق زيرجلدي و تزريق وريدي از سوي FDA مورد تاييد قرار گرفته است.

بر اساس یافته‌های پژوهشی جدید احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی و یائسگی زودرس در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی بیشتر است. اریک متسون، یکی از نویسندگان این تحقیق و پزشک کلینیک مایو در روچستر آمریکا اظهار کرد: فشار بسیاری که در سال اول ابتلا به روماتیسم مفصلی بر مفاصل وارد می‌شود، باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی می‌شود و به نظر می‌رسد اگر این فشار کاهش یابد، از میزان خطر ابتلا به بیماری قلبی نیز کاسته می‌شود.
این تیم تحقیقاتی در تحقیق دیگری به بررسی ابتلا به ویروس شایعی به نام سیتومگالوویروس در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی پرداختند. بسیاری از افراد از ابتلا به این ویروس آگاهی ندارند. محققان دریافتند بین کاهش پاسخ سیستم ایمنی بدن مبتلایان به روماتیسم مفصلی و افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی ارتباط وجود دارد. به گفته متسون، نتایج تحقیق دیگری حاکی از آن است که ابتلا به روماتیسم مفصلی احتمال یائسگی زودرس قبل از 45 سال و خطر ابتلا به بیماری قلبی را در زنان افزایش می‌دهد. زنان، حدود دوسوم افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی را تشکیل می‌دهند.
بر اساس این گزارش، آرتریت روماتوئید‏ یا روماتیسم مفصلی یک بیماری سیستمیک و مزمن است و اکثرا مفاصل را درگیر می‌کند و باعث تخریب غضروف و ایجاد ضایعات استخوانی می‌شود. مفاصل درگیر در این بیماری مفاصل متاکارپوفالنژیال، متاتارسوفالنژیال، مچ دست و مفاصل بین بندانگشتی اول هستند. بیماری در برخی بیماران از شدت کمی برخوردار بوده و با حداقل ضایعات مفصلی در مدتی کوتاه همراه است، در برخی دیگر ضایعات پیشرونده و مزمن، به صورت پلی آرتریت است و باعث اختلال عملکرد مفاصل می‌شود.

براساس تحقیقات جدید بیماری‌های لثه منجر به مشکلات مفصلی می‌شود. بر اساس این تحقیق باکتری‌ که موجب بیماری پریودنتال(بیماری لثه) می‌شود بیماری آرتریت روماتوئید را گسترش، علائم آن را شدیدتر و در نتیجه باعث وخیم‌ترشدن این بیماری می‌شود. محققان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه لوئیزویل دو بیماری مزمن التهابی را به دلیل ارتباط میکروبیولوژیکی- پورفیرموناس وژنژیوالیس- می‌دانند. جان پوتمپا متخصص این دانشگاه ، سرپرست تیم دانشمندان اتحادیه لثه و مفصل اتحادیه اروپا و کاشف این پروژه اظهار کرد: نتایج تحقیقات ما نشان داد بین عامل باکتریایی عفونت پریودنتال و بیماری آرتروز و روماتیسم ارتباط وجود دارد، اما تایید این ارتباط نیازمند تحقیقات بیشتر در آینده است.
دانشمندان دریافتند میکروب بیماری لثه آنزیم بخصوصی تولید می‌کند که آرتریت ناشی از کلاژن-یک نوع التهاب مفاصل مشابه RA- را افزایش می‌دهد و به سرعت به سیستم ایمنی حمله می‌کند و در بیماران مبتلا به آرتروز منجر به التهاب مزمن و آسیب استخوان و غضروف‌های مفاصل می‌شود. وی افزود: امیدواریم این نتایج منجر به درمان‌های جدید و روش‌های پیشگیری از آرتروز شود. در تحقیقات گذشته مشخص شد در افراد با بیماری لثه خطر ابتلا به آرتروز در مقایسه با دیگران دو برابر افزایش می‌یابد. نتایج این تحقیق در نشریه PLOS Pathogens منتشر شده ‌است.

محققان تاثير شدت سيگارکشيدن، طول مدت سيگاري بودن و ترک آن‌ را روي 34101 زن 89-54 ساله سوئدي که 219 نفر از آنها به آرتريت روماتوييد مبتلا بودند مورد بررسي قرار دادند. نتايج نشان داد که احتمال ابتلا به آرتريت روماتوييد به‌طور قابل‌توجهي با شدت سيگارکشيدن ارتباط دارد. اين ارتباط به شرح زير است: يک تا 7 سيگار در روز در مقابل عدم سيگار کشيدن (خطر نسبي: 31/2)، طول مدت سيگار کشيدن يک تا 25 سال در مقابل عدم سيگارکشيدن، (خطر نسبي: 60/1). اين خطر حتي 15 سال بعد از ترک سيگار در مقابل عدم مصرف سيگار همچنان بالا بود (خطر نسبي 99/1). البته درزناني که 15 سال پيش سيگار را ترک کرده بودند در مقابل زناني که يک سال پيش سيگار را ترک کرده بودند، ميزان خطر کمتر بود. مطالعات نشان مي‌دهد که حتي سيگار کشيدن به تعداد حتي اندک نيز با افزايش خطر آرتريت روماتوييد همراه است. افزايش واضح ابتلا به آرتريت‌روماتوييد حتي در ميان کساني که قبلا سيگار مي‌کشيدند عامل موثري در تشويق زنان براي سيگار نکشيدن است.

آرتريت روماتوييد شايع‌ترين بيماري التهابي سيستميک مفاصل است که تاکنون شناخته شده است. زنان، سيگاري‌ها و افراد داراي سابقه خانوادگي مثبت بيشتر به اين بيماري مبتلا مي‌شوند. معيارهاي تشخيصي شامل درگيري حداقل يک مفصل همراه با تورم مشخصه آن است که با بيماري ديگري قابل توجيه نباشد. احتمال تشخيص آرتريت روماتوييد با افزايش تعداد مفاصل کوچک درگير افزايش مي‌يابد. در افراد مبتلا به آرتريت التهابي وجود عامل روماتوييد (RF) يا آنتي‌بادي ضد پروتئين سيترولينه (ACPA) يا افزايش پروتئين واکنشي CRP) C) يا سرعت رسوب گلبول‌هاي قرمز (ESR) به نفع تشخيص آرتريت روماتوييد است. ارزيابي اوليه آزمايشگاهي بايد شامل شمارش کامل سلول‌هاي خون (CBC) همراه با شمارش افتراقي (diff) و بررسي کارکرد کبد و کليه باشد. بيماراني که داروهاي بيولوژيک دريافت مي‌کنند بايد از نظر هپاتيت B و C و سل بررسي شوند. تشخيص آرتريت روماتوييد در مراحل اوليه، شروع زودهنگام درمان‌هاي ضد روماتيسمي تعديل‌کننده سير بيماري⁽¹⁾ (DMARDها) را امکان‌پذير مي‌کند.

 PDF متن کامل مقاله               HTML متن کامل مقاله

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا توفاسيتينيب (Tofacitinib) با نام تجاري زلجانز (Xeljans)را براي درمان بزرگسالان مبتلا به نوع متوسط تا شديد آرتريت روماتوييد فعال که پاسخ‌دهي درماني مناسبي به متوترکسات نداشته‌اند يا نسبت به آن عدم تحمل پيدا کرده‌اند مورد تاييد قرار داده است. آرتريت روماتوييد، يک بيماري اتوايميون است که در آن سيستم ايمني بدن به اشتباه بافت‌هاي سالم را مورد هدف قرار مي‌دهد در نتيجه التهاب مفاصل و بافت‌هاي اطراف آنها مشاهده مي‌شود. زلجانز با الگوي 2 بار در روز مصرف مي‌شود و با بلوک مولکول‌هاي ژانوز کيناز- که در التهاب مفصل نقش دارند- اعمال اثر مي‌کند. ايمني و اثربخشي آن در 7 مطالعه باليني با شرکت بزرگسالان مبتلا به نوع متوسط تا شديد آرتريت روماتوييد فعال مورد بررسي قرار گرفت. در تمام اين مطالعات بيماران تحت درمان با زلجانز بهبود پاسخ‌دهي درماني و عملکرد فيزيکي را تجربه کردند. مصرف اين دارو با افزايش خطر ابتلا به عفونت‌هايي نظير عفونت‌هاي فرصت‌طلب (در شرايط مهار سيستم ايمني رخ مي‌دهند)، توبرکلوز و لنفوم همراه است. همچنين خطر افزايش کلسترول و آنزيم‌هاي کبدي و افت شمارش سلول‌هاي خوني وجود دارد. براي آگاهي از آثار درازمدت زلجانز روي بيماري‌هاي قلبي، بدخيمي‌ها و عفونت‌هاي شديد سازمان غذا و داروي آمريکا مطالعات پس از ورود به بازار براي اين دارو درخواست کرده است.

افسردگی عامل خطرسازی برای افزایش خطر میزان مرگ و میر در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به ویژه در مردان است. محققان دانشگاه کالیفرنیا و واشینگتن، با بررسی نشانه‌های افسردگی و تأثیر آن روی 350 فرد مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید با میانگین سنی 60 سال که در شمال کالیفرنیا زندگی می‌کردند، نشان دادند بروز افسردگی با افزایش خطر میزان مرگ و میر در گروه مورد مطالعه همراه بوده است. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است خطر وقوع مرگ و میر برای مردان افسرده مبتلا به این بیماری دو برابر زنان افسرده مبتلا بوده است.
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد افسردگی و علائم افسردگی عامل خطر قابل توجهی برای بروز مرگ و میر در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید است با وجود اینکه بروز افسردگی لزوماً بخشی از روند این بیماری نیست. به گفته محققان، آرتریت روماتوئید یا ورم مفاصل یک بیماری مزمن خود ایمن است که درد و کاهش عملکرد مفاصل از نشانه‌های وقوع آن هستند.

نتایج یک تحقیق نشان داد داشتن اضافه وزن در زنان با افزایش خطر ابتلا به بیماری مزمن آرتریت روماتوئید همراه است. محققان دانشگاه بریگهام و بیمارستان زنان به دنبال درک ارتباط بین اضافه وزن و بروز بیماری آرتریت روماتوئید با بررسی 121 هزار و 700 زن در سنین 30 تا 55 سالگی و همچنین 116 هزار و 608 زن 25 تا 42 ساله و مشاهده شاخص توده بدن (BMI)‌ آنها دریافتند اضافه وزن به عنوان یک مشکل عمده سلامتی در جهان میزان بروز بیماری آرتریت روماتوئید را افزایش می‌دهد.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است، افزایش خطر ابتلا به این بیماری در مطالعه موردنظر با ارزیابی BMI‌، سبک زندگی و شناسایی افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید براساس بافت هم‌بند و بررسی پرونده‌های پزشکی گروه مورد مطالعه مشخص شده است و عواملی مانند سن، مصرف الکل و دخانیات، تغذیه با شیرمادر، مصرف قرص‌های ضدبارداری و غیره نیز در نظر گرفته شده‌اند.
به گفته محققان، آرتریت روماتوئید، یک بیماری مزمن است که باعث درد، سفتی، تورم، محدودیت حرکت و از دست دادن عملکردهای چندین مفصل می‌شود که اگرچه مفاصل اصلی تحت تأثیر این بیماری قرار می‌گیرند اما التهاب می‌تواند در اندام‌های دیگر توسعه یابد. حدود 1.3 میلیون آمریکایی به بیماری آرتریت روماتوئید مبتلا هستند و میزان ابتلا به این بیماری به طور معمول در زنان 2 برابر مردان است.

محقق دانشگاه «دوسلدورف» آلمان موفق به توليد قرص جديدي شده كه از توانايي طبيعي مهار التهاب مفاصل با كمترين عوارض جانبي برخوردار است. آرتريد روماتوئيد يك بيماري مزمن خود ايمن است كه در زمان حمله سيستم ايمني به مفاصل ايجاد شده و باعث بروز دردهاي شديد مفاصل، درد و تورم ، خستگي و از دست دادن قدرت تحرك مي شود. از هر چهار بيمار يك نفر ظرف مدت سه سال پس از تشخيص بيماري دچار ناتواني كامل حركتي مي شود و سه چهارم نيز ظرف 20 سال آينده به مشكلات حاد حركتي دچار خواهند شد. متوتروكسات (MTX) يك داروي استاندارد درمان اين بيماري است كه در برخي بيماران با عوارض جانبي از جمله تهوع، اسهال و ريزش مو همراه است، اما قرص هوشمند ابداعي دكتر «اولريش فلوگل» از بدن خود بيمار براي مبارزه طبيعي با آرتريت روماتوئيد استفاده كرده و از كمترين ميزان عوارض جانبي برخوردار است.
داروي هوشمند chet-AMP بدون كاهش ميزان فشار خون بيمار باعث تسكين التهاب مخرب مفاصل به عنوان يكي از اصلي ترين مشكلات بيماران مي شود. اين دارو از مولكول CD73 كه بدن به طور طبيعي براي مبارزه با التهاب مورد استفاده قرار مي دهد، بهره برداري مي كند. داروي chet-AMP تنها زماني فعال مي شود كه سلول هاي ايمني پوشيده شده با CD73 در مفاصل ملتهب وجود داشته و از بافت هاي مجاور محافظت مي كنند. اين دارو در مراحل تحقيق قرار دارد، اما مي تواند به ايجاد درمان هاي نتيجه بخش تر براي آرتريت روماتوئيد منجر شود. نتايج اين تحقيق در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

سازمان غذا و داروي آمريکا بررسي درخواست تاييد داروي جديد توفاسيتينيب(Tofacitinib) را که يک داروي تحقيقاتي براي درمان بزرگسالان مبتلا به آرتريت روماتوييد فعال متوسط تا شديد است پذيرفته است. در ماه نوامبر، درخواست براي تاييد توفاسيتينيب در درمان آرتريت روماتوييد متوسط تا شديد در بزرگسالان به سازمان داروي اروپا عرضه شده بود. آرتريت روماتوييد يک بيماري اتوايميون التهابي مزمن است که به‌طور معمول دست‌ها و پاها را گرفتار مي‌کند. البته هر مفصلي ممکن است درگير باشد. آرتريت روماتوييد نزديک به 1/3 ميليون نفر از مردم آمريکا و يک درصد از کل جمعيت جهان را مبتلا کرده است.

برخي از داروهاي معمول در درمان آرتريت روماتوييد و پسوريازيس ممکن است در مبتلايان اين اختلالات اتوايميون، خطر ديابت را کاهش دهد. تحقيقات اخير نشان داده‌اند که گروه خاصي از داروي‌هاي ضدروماتوييد که مهارکنندگان فاكتور نكروزدهنده تومور (TNF) ناميده مي‌شوند و داروي ضدمالاريا (کلروکين)، مي‌توانند خطر ابتلا به ديابت را در اين بيماران به ترتيب 38 و 46 درصد کاهش دهند.
دکتر دانيل سولومون، سرپرست علوم باليني در بيمارستاني در بوستون مي‌گويد: «اگر فردي به آرتريت روماتوييد يا پسوريازيس مبتلا باشد، در معرض خطر ابتلا به ديابت است ولي برخي از داروهاي ضدروماتوييد ممکن است خطر ابتلاي وي به ديابت در آينده را کاهش دهند.» البته اين ادعا بر اساس يک مطالعه مشاهده‌اي انجام شده است و هنوز ارتباط علت و معلولي ميان مصرف اين داروها و کاهش خطر ديابت معلوم نيست. نتايج اين مطالعه در شماره اخير نشريه انجمن پزشکي آمريکا به چاپ رسيده است.
آمارهاي مورد استفاده در اين مقاله، از دو مطالعه باليني که يکي در کانادا و ديگري در ايالات متحده انجام شده‌اند، استخراج شده است. اين افراد به آرتريت روماتوييد يا پسوريازيس مبتلا بوده‌اند. حدود 10 درصد از مبتلايان به آرتريت روماتوييد و پسوريازيس به ديابت مبتلا مي‌شوند که اين ميزان شيوع بالاتر از جمعيت عادي جامعه است. جمعيت تحت بررسي، لااقل يک دارو براي کنترل بيماري خود مصرف مي‌کردند. اين بيماران به 4 گروه تقسيم شدند؛ دريافت‌کننده‌هاي مهارکنندگان فاكتور نكروزدهنده تومور با يا بدون داروهاي ديگر، دريافت‌کنندگان متوتروکسات بدون يک مهارکننده فاكتور نكروزدهنده تومور يا کلروکين، کلروکين بدون مهارکننده فاكتور نكروزدهنده تومور يا متوتروکسات، ساير داروهاي مصرفي براي اين بيماري‌ها بدون مهارکننده فاكتور نكروزدهنده تومور يا متوتروکسات يا کلروکين.
سولومون معتقد است دليل محافظ بودن اين داروها در برابر ديابت، مشخص نيست اما ممکن است با کاهش التهاب، باعث کاهش مقاومت به انسولين و ابتلا به ديابت شوند بنابراين درمان صحيح بيماري‌هاي التهابي ممکن است خطر ابتلا به ديابت در آينده را کاهش دهد. در جمعيت‌هاي با شيوع بالاي ديابت، برخي از داروها ممکن است باعث پيشگيري يا کندشدن روند پيشرفت ديابت شوند. از سويي ديگر، اين داروها گاهي عوارض جانبي متعددي دارند و گران‌قيمت هستند. به هر حال اطلاعات جديد در انتخاب رژيم درماني مناسب مبتلايان به بيماري‌هاي روماتيسمي، موثر است.

آرتريت روماتوييد، يک بيماري مزمن اتوايميون و يک اختلال التهابي پيشرونده است که مفاصل را گرفتار مي‌کند. شيوع آن در زنان سه برابر مردان است و نيم تا يک درصد جمعيت هر جامعه را در سراسر دنيا مبتلا مي‌کند. هرچند پيشرفت‌هاي متعددي در زمينه درمان اين بيماري انجام شده است، اما شيوع آن و به خصوص مرگ ناشي از بيماري‌هاي قلبي-عروقي متعاقب آن، تغيير چنداني نداشته است. مانند بيشتر بيماري‌هاي التهابي مزمن و اختلالات دژنراتيو، زمينه ژنتيکي پيچيده‌اي براي آرتريت روماتوييد درنظر گرفته مي‌شود. علت آغازين بيماري هنوز به درستي شناخته شده نيست.
با پيشرفت بيماري تخريب ساختار مفصل،بدشکلي و حتي ناتواني‌هاي حرکتي اتفاق مي‌افتد. مبتلايان از قرمزي،گرمي،تورم و خشکي صبحگاهي طول کشيده در مفاصل کوچک و بزرگ شکايت دارند. اين علايم ممکن است تظاهري ناگهاني داشته باشند يا در طول هفته‌ها يا ماه‌ها بروز کنند. وجود علايم صبحگاهي آرتريت روماتوييد نشان‌دهنده بيماري فعال است و حاصل افزايش شبانه سطوح سايتوکين‌هاي پيش التهابي به دليل تخريب مفصل. کورتيزول درون‌زاد براي مهار اين سايتوکين‌ها کافي نيست. علايم خارج مفصلي آرتريت روماتوييد عبارتند از دردعضلاني، تب، ضعف، کاهش وزن و کم‌خوني. تظاهرات التهابي جدي‌تر اين بيماري عبارتند از واسکوليت، پريکارديت، پلورزي، پلورال افيوژن، فيبروز بافت بينابيني ريه، نوروپاتي‌هاي محيطي،ندول‌هاي زيرجلدي و ريوي و اسکلريت. مبتلايان به آرتريت روماتوييد به شدت در معرض خطر ابتلا به آترواسکلروز ناشي از التهاب، پوکي استخوان ناشي از کاهش حرکات مفصل و عفونت ناشي از ناهنجاري‌هاي دستگاه ايمني هستند، بنابراين اهداف درماني شامل بهبود علايم سيستميک و کاهش تخريب استخواني است. تمرکز درمان بايد به تمام بخش‌هاي بدن باشد و تنها توجه به وضعيت مفاصل کافي نيست. 

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله

مولکول دارويي GLPG0634، در مطالعات فاز II روي مبتلايان به آرتريت روماتوييد موثر و ايمن شناخته شده‌است. GLPG0634 يک داروي خوراکي مهارکننده جانوس کيناز (JAK) است. جانوس کيناز‌ها ترکيباتي بااهميت در مکانيسم انتقال پيام براي شماري از سايتوکين‌ها و فاکتورهاي رشد- به‌خصوص آنهايي که در مبتلايان به آرتريت روماتوييد افزايش مي‌يابند- هستند.

ترکيب جديدي که براي درمان شکل شديد آرتريت جوانان در مطالعات باليني با دارونما مقايسه شده بود، در بهبود علايم موفق بوده است. ترکيب مذکور که ACZ885 نام دارد، در 84 درصد از بيماران دريافت‌کننده باعث حداقل 30 درصد بهبود علايم را باعث شد. ميزان بهبود علايم در گروه دريافت‌کننده دارونما کمتر از 10 درصد بود. ‌تمرکز اين مطالعه بر آرتريت جوانان با علت ناشناخته بود که بيماري نادري است که با حملات مکرر آرتريت شناخته مي‌شود و بيمار از ضايعات پوستي، تب، درد و تورم مفصل رنج مي‌برد. ترکيب ACZ885، فاصله بين حملات درد و التهاب مفاصل را افزايش داده و نياز به تجويز کورتيکواستروييد را حذف يا کاهش مي‌دهد. ترکيب مذکور که با نام ژنريک کاناکينوماب شناخته شده است، توسط اتحاديه اروپا و در آمريکا براي درمان نشانگان‌هاي پريوديک مرتبط با کرايوپيرين (بيماري که با درد مفصل، ضايعات پوستي، تب و ضعف تظاهر مي‌کند) مورد تاييد قرار گرفته است.

سرتوليزوماب (Certolizumab)، ضدفاکتور نکروزدهنده تومور آلفا، در دو مطالعه باليني در درمان آرتريت روماتوييد مورد بررسي قرار گرفت. دو مطالعه مذکور که به ترتيب در فاز دو و فاز سه بودند، اثربخشي و ايمني سرتوليزوماب را به اثبات رساندند. نتايج نشان دادند که درمان با سرتوليزوماب در مقايسه با دارونما و متوترکسات با کاهش سريع و پايدار علايم آرتريت روماتوييد و مهار روند تخريب مفصل همراه است. سرتوليزوماب، اولين ضدفاکتور نکروزدهنده آلفا پگيله شده است که براي درمان آرتريت روماتوييد مورد استفاده قرار مي‌گيرد. سرتوليزوماب تمايل زيادي به فاکتور نکروز دهنده آلفا(فاکتور دخيل در شروع و تشديد بيماري‌هاي التهابي نظير آرتريت روماتوييد) دارد و به طور اختصاصي آثار فاکتور نکروزدهنده آلفا را مهار مي‌کند. اين دارو به صورت تزريق‌هاي زيرجلدي هر دو هفته يکبار يا هر ماه براي درمان آرتريت روماتوييد مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در مطالعات باليني، درمان همزمان با سرتوليزوماب و متوترکسات به سرعت علايم آرتريت روماتوييد را بهبود مي‌بخشد.
طي دهه گذشته،‌ فاكتور نكروز دهنده تومور آلفا در بسياري از مطالعه‌هاي تحقيقاتي مورد بررسي قرار گرفته است. سايتوكين مذكور نقش كليدي در ايجاد التهاب پاتولوژيك دارد و توليد مقادير زياده از حد فاكتور نكروزدهنده تومور آلفا در طيف وسيعي از بيماري‌هاي مختلف اتفاق مي‌افتد. اين دارو از سوي سازمان غذا و داروي آمريكا براي كاهش علايم بيماري كرون و تحت‌ كنترل قرار دادن بيماران در فاز فعال كه به درمان‌هاي قبلي پاسخ نداده‌اند مورد تاييد بوده است.