پزشکی بالینی

زمانی که مغز و قلب و سیستم تنفسی و گردش خون از کار بیفتند، مرگ فرد اعلام می‌شود اما این بدان معنی نیست که حیات دیگر ادامه ندارد. یافته‌های محققان دانشگاه واشنگتن به ارائه شواهدی پرداخته که بسیاری از ژن‌ها چند روز پس از مرگ بالینی، زنده می‌مانند و برخی ژن‌ها حتی پس از توقف فرآیندهای بیولوژیکی بدن، فعالیت خود را افزایش می‌دهند. اگرچه این ژن‌ها باعث زنده شدن مرده نمی‌شوند، اما این کشف از کاربردهای مهمی در حوزه پزشکی برخوردار است و می‌تواند درک بهتری از خطر ابتلا به سرطان بیماران دریافت‌کننده اعضای پیوندی ارائه کند.
محققان با الهام از تحقیقات گذشته که نشان داده بود ژن‌ها بیش از 12 ساعت پس از مرگ،‌ همچنان فعال می‌مانند، تحقیقاتی را بر روی موش‌های و گورخرماهی‌های مرده انجام دادند. آن‌ها بیش از 1000 ژن را شناسایی کردند که چند روز پس از مرگ نیز به حیات ادامه می‌دادند. برخی از این ژن‌ها پس از مرگ فعال می‌شدند. 
دانشمندان با بررسی سطوح نوسانات آر.ان‌.ای پیام‌رسان در این حیوانات تا 96 ساعت پس از مرگ آنها موفق به کشف شواهدی از افزایش برخی ژن‌ها در 24 ساعت پس از مرگ این موجودات شدند. سطوح بالای آر.ان‌.ای پیامرسان در یک سلول به این معنی است که ژن‌های بیشتری وجود دارند که در حال حاضر فعال هستند زیرا مولکول‌های آر.ان‌.ای به ژن‌ها اعلام می‌کنند چه پروتئین‌هایی باید توسط کدام سلول‌ها تولید شوند.
بسیاری از ژن‌های شناسایی شده پس از مرگ در مواقع اضطراری برای فعالسازی سیستم ایمنی بدن و مقابله با استرس سودمند هستند اما برخی از آن‌ها از عملکردهای شگفت‌انگیز برخوردار بودند. برای مثال ژن‌های رشدی که جنین را شکل می‌دهند، پس از مرگ فعال می‌شدند. به گفته محققان، این امر می‌تواند به دلیل شباهت شرایط سلولی موجودات تازه از دنیا رفته با سلول‌های جنین باشد.
همچنین محققان دریافتند که ژن‌های عامل سرطان نیز پس از مرگ از فعالیت بیشتری برخوردار می‌شوند. این امر می‌تواند دلیل افزایش خطر ابتلا به سرطان بیمارانی را که اعضای اهداکنندگان مرده دریافت کرده بودند، توضیح دهد. پژوهشی در سال 2015 نشان داده بود که این بیماران تا چهار برابر بیشتر احتمال دارد که به سرطان ملانوما مبتلا شوند.

کاهش قدرت بویایی در سالمندان بیش از هر عامل دیگری از احتمال مرگ آن‌ها در پنج سال آینده خبر می‌دهد. متخصصان دانشگاه شیکاگو در تحقیقی که روی ۳۰۰۰ فرد ۵۷ تا ۸۵ ساله انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که کاهش قدرت بویایی از احتمال مرگ افراد در پنج سال آینده خبر می‌دهد. در این پژوهش، محققان پنج بوی نعنا، ماهی، پرتقال، گل سرخ و چرم را در اختیار شرکت‌کنندگان قرار دادند تا قدرت بویایی افراد را بسنجند. پنج سال بعد، ۳۹ درصد کسانی که در این تست بویایی‌سنجی پایین‌ترین نمره را گرفته بودند، زنده نبودند. از این بین تنها ۱۰ درصد کسانی که بویایی سالمی داشتند، زنده نبودند. پژوهشگران معتقدند ضعف بویایی، از دست دادن اشتها، نوشیدن الکل و استعمال دخانیات، ابتلا به سرطان، ضعف عمومی و مشکلات قلبی، نزدیک شدن زمان مرگ را آشکار می‌کند.  

پژوهش های اخیر محققان دانشگاه ناوارای اسپانیا نشان می دهد که احتمال مرگ زودرس در افرادی که در روز سه ساعت یا بیشتر برای تماشای تلویزیون یا رایانه وقت صرف کنند؛ دو برابر بیشتر است. تماشای تلویزیون مهمترین عامل در شیوه زندگی بی تحرک است. 
این تحقیقات روی 13 هزار فارغ التحصیل جوان و سالم با میانگین سنی 37 سال انجام شده است که 60 درصد از آنان خانم بوده اند. از این افراد خواسته شد که ساعاتی را که به عناوین مختلف از جمله تماشای تلویزیون، کار با کامپیوتر یا رانندگی، روی صندلی می گذرانند گزارش کنند. در مدت زمان این آزمایش که هشت سال به طول انجامید، 97 مورد مرگ و میر گزارش شد که 19 مورد به دلیل بیماری های قلبی عروقی، 46 مورد سرطان و 32 مورد موارد دیگر بود. تحقیقات نشان می دهد که مرگ و میر و بیماری های قلبی عروقی در داوطلبانی که در روز 3 ساعت یا بیشتر جلوی تلویزیون می نشینند، دو برابر بیشتر است. نشستن طولانی مدت مهمترین عامل اضافه وزن و دیابت است. 
بر اساس گزارش انجمن قلب آمریکا، نیمی از جمعیت آمریکا به سمت زندگی کم تحرک سوق پیدا کرده اند. این انجمن به افراد توصیه می کند که حداقل 150 دقیقه در هفته فعالیت های هوازی داشته باشند و دو روز در هفته تمرینات قدرتی با شدت بالا انجام دهند. بیماری های قلبی عروقی مهمترین عامل مررگ و میر در دنیا محسوب می شود. به طور متوسط در هر 33 ثانیه، یک نفر بر اثر عملکرد نادرست قلب جان خود را در آمریکا از دست می دهد. نتایج کامل این تحقیقات در شماره اخیر نشریه American Heart Association منتشر شده است.

بر اساس تحقیقات جدید، واکنش زمانی کند در میانسالی خطر مرگ را در 15 سال بعد افزایش می‌دهد. دانشمندان دانشگاه کالج لندن و دانشگاه ادینبورگ داده‌های بیش از پنج‌هزار شرکت‌کننده بین سنین 20 و 59 ساله را بررسی کردند. این داده‌ها از مرکز تحقیقات NHANES-III در امریکا به دست آمده بود. در آغاز این مطالعه در دهه 1990، شرکت‌کنندگان در یک مرکز معاینه حضور یافته بودند و زمان‌های واکنش آن‌ها اندازه‌گیری شده بود. آن‌ها باید زمانی که تصویری را روی صفحه رایانه می‌دیدند، دگمه‌ای را فشار می‌دادند. طی 15 سال بعد، محققان میزان مرگ‌ و بقا را در سوژه‌های خود بررسی کردند. آ‌ن‌ها دریافتند 378 تن (7.4 درصد) از داوطلبان حاضر در نمونه‌موردی‌شان جان باخته بودند و افراد دارای واکنش کندتر، در مقایسه با افراد با زمان واکنش متوسط ، 25 درصد بیشتر جانشان را از دست داده بودند.
نتایج بدست‌آمده پس از در نظرگرفتن مولفه‌هایی مانند سن، جنسیت، قومیت، پیش‌زمینه اقتصادی و اجتماعی و سبک زندگی شرکت‌کنندگان صادق بود و هیچ ارتباطی بین زمان واکنش و مرگ ناشی از سرطان یا مشکلات تنفسی وجود نداشت. دکتر گارت-هاگر جانسون از دانشگاه کالج لندن و رهبر ارشد این مطالعه، گفت: زمان واکنش جوانب اساسی سیستم عصبی مرکزی را منعکس می‌کند و تحقیق ما نشان می‌دهد آزمون ساده زمان واکنش در بزرگسالی می‌تواند زنده‌ماندن را مستقل از سن، جنسیت و دیگر مولفه‌ها پیش‌بینی کند. زمان واکنش چگونگی عملکرد سیستم عصبی مرکزی و دیگر سیستم‌ها در بدن را نشان می‌دهد و افرادی که به طور مداوم به اطلاعات جدید واکنش کند نشان می‌دهند، شاید مشکلاتی را تجربه کنند که خطر مرگ زودرسشان را افزایش می‌دهد. جزئیات این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شد.

یک پژوهش مرتبط با بی‌خوابی مزمن نشان می‌دهد: بی‌خوابی شبانه نه تنها موجب افزایش سستی در هنگام صبح می‌شود، بلکه خطر مرگ را نیز در مردان افزایش می‌دهد. بی‌خوابی از مشکلات رایج سلامتی بویژه در بزرگسالان است، اما ارتباط بین اختلال خواب و تاثیر آن بر مرگ تا کنون مشخص نبوده است. محقق این تحقیق، یانپیگ لی از بخش چنینگ شبکه پزشکی BMH اظهار کرد: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد در مردان با مشکلات بی‌خوابی افزایش متوسط خطر مرگ ناشی از مشکلات قلب و عروق وجود دارد.
در این تحقیق محققان بیش از 23 هزار مرد با مشکل بی‌خوابی را مورد بررسی قرار دادند. بعد از بررسی سبک زندگی، سن و دیگر شرایط، محققان دریافتند مردانی که به سختی می‌خوابیدند، 55 درصد و مردانی که خواب خوبی نداشتند 32 درصد در معرض افزایش خطر مرگ بودند. سرپرست این تحقیق، شیانگ گائو محقق بخش چینگ در مرکز شبکه پزشکی BWH و دانشگاه بهداشت هاروارد اظهار کرد: ما می‌دانیم خواب برای سلامت قلب و عروق مهم است و خواب ناکافی موجب افزایش عوامل خطر ابتلا به بیماری‌های قلب وعروق می‌شود. خواب ناکافی نه تنها در خطر ابتلا به بیماری‌ها موثر است، بلکه بر طول عمر افراد نیز تاثیر دارد. نتایج این تحقیق در نشریه Circulation منتشر شده است.

پیشتر، محققان سایتی طراحی کرده بودند که زمان مرگ والدین فرد را پیش‌بینی می‌کرد، اکنون محققان مدعی‌اند ساعتی ابداع کرده‌اند که نه تنها زمان مرگ را پیش‌بینی می‌کند، بلکه شمارش معکوس آن را نیز آغاز می‌کند. کاربران یک پرسشنامه در مورد تاریخچه پزشکی خود پر کرده و سن خود را از نتایج کلی به دست آمده برای دستیابی به امتیاز مرگشان کم می‌کنند. این امتیاز وارد ساعت «Tikker» شده و شمارش معکوس آغاز می‌شود.
ساعت Tikker که عنوان ساعت مرگ را نیز گرفته، توسط فردریک کولتینگ، مخترع سوئدی ساخته شده که دور از ناخوشایند بودن آن، دستاورد خود را «ساعت شادی» نامیده و مدعی است که آنرا برای کمک به مردم در کسب بیشترین لذت از زندگی و عزیز داشتن زمان باقیمانده طراحی کرده است. کولتینگ این ایده را در زمان فوت پدربزرگش به دست آورد. کاربران برای به کار انداختن Tikker باید با وارد کردن اطلاعاتی در مورد تاریخچه پزشکی خود یک پرسشنامه را پر کنند. همچنین از آنها در مورد عادات سیگار کشیدن یا نوشیدن مشروبات الکلی سوال پرسیده شده و تاریخچه وجود سرطان، دیابت یا هر گونه بیماری دیگر در خانواده پیگیری می‌شود.
از دیگر سوالات این پرسشنامه در مورد میزان ورزش افراد و همچنین وزن آنها است. سپس سن افراد از نتایج به دست آمده کم می شود تا نرخ مرگ به دست بیاید و در ساعت Tikker زمان باقیمانده از زندگی آنها شمارش معکوس را آغاز کند. ردیف بالای نمایشگر دیجیتال ساعت به نمایش سال‌ها، ماه‌ها و روزها می پردازد در حالی که ردیف دوم، ساعت ها، دقایق و ثانیه‌ها را می‌شمرد. ردیف سوم نیز نمایشگر ساعت محلی است. تیم طراح، این ساعت را در سایت کیک‌استارتر معرفی کرده و امیدوارند بتوانند 25 هزار دلار سرمایه جمع‌آوری کنند. هزینه این ساعت 59 دلار بوده و قرار است از آوریل 2014 فروش آن آغاز شود.

يافته هاي جديد دانشمندان نشان مي دهد فرسودگي ناشي از كار زياد مي تواند خطر مرگ به همراه داشته باشد. مرگ به دليل كار زياد نخستين بار در سال ۱۹۷۰ ميلادي در ژاپن شناسايي شد. در اين سال افزايش ميزان مرگ و مير در ميان كارگران ژاپني كه بيش از توان خود كار مي كردند باعث شد دانشمندان سندرومي را در اين كارگران كشف كنند . اين سندروم به نام كاروشي نام گذاري شد.
مطالعات اخير دانشمندان نشان مي دهد كار زياد و كمبود خواب مي تواند براي بدن بسيار مضر باشد. نتايج مطالعات دراين زمينه پس از كالبد شكافي بدن يك جوان آلماني كه سه روز متوالي بيش از ۱۶ ساعت كار كرده بود، منتشر شد. به گفته محققان دو عامل اساسي كه سبب مرگ بر اثر كار زياد مي شود، مدت زمان بسيار طولاني كار در روز و استرس ناشي از كار است. محققان همچنين گفتند كارگراني كه ساعات كاري نامنظم دارند و يا در محيطي كار مي كنند كه روابط دوستانه يا خانوادگي در آن وجود ندارد نيز در معرض خطر مرگ قرار دارند.
مجموع ساعات كار بسيار مهم است و تاثير عمده اي بر سلامت روحي و جسمي مي گذارد. روزانه بيش از ۱۱ ساعت كار، سيستم قلبي-عروقي را مختل مي كند و سبب اختلالات زمان خواب و بيداري مي شود. به گفته محققان كمبود خواب مي تواند مصرف شكر، ذخيره چربي و ترشح هورمون ها را تحت تاثير قرار دهد و سبب تغييرات خطرناكي در سوخت و ساز بدن شود. به گفته متخصصان ساعت بيولوژيكي بدن ما با كار شبانه و يا كاري كه صبح خيلي زود شروع شود، سازگار نيست و سيستم قلبي و عروقي در اين بازه زماني بسيار آسيب پذير است. اين مساله تا حدي مي تواند بروز اكثر حوادث قلبي عروقي در اوايل صبح را توضيح دهد.

فیزیکدانان دانشگاه لنکستر برای اولین بار در جهان یک آزمایش غیرتهاجمی برای مرگ طراحی کرده‌اند که می‌تواند میزان زمان باقیمانده از عمر انسان را آشکار کند. در این شیوه یک پالس بدون درد لیزری از دستگاهی شبیه ساعت مچی بر سطح پوست اعمال می‌شود. این پالس با بررسی سلول‌های اندوتلیال به سنجش چگونگی پیر شدن بدن انسان خواهد پرداخت. این سلول‌ها در کنار کوچکترین رگهای بدن یا همان مویرگ‌های خونی قرار داشته و به فعالیت‌های پیچیده در مناطق دیگر بدن واکنش نشان می‌دهند.
با اندازه‌گیری نوسانات در این سلول‌ها، دانشمندان توانسته‌اند طول زمان باقیمانده تا مرگ انسان را محاسبه کرده و همچنین امکان ابتلای فرد به بیماریهایی مانند سرطان یا جنون را آزمایش کنند. نتایج این آزمایش از صفر برای مرگ تا 100 برای عملکرد مطلوب رتبه‌بندی شده‌اند. هرچه داده‌های بیشتری ارائه شود، پیش‌بینی این آزمایش دقیقتر خواهد بود. محققان امیدوارند مردم با استفاده از این اطلاعات به ارتقای سلامت خود بپردازند.  انتظار می‌رود طی سه سال آینده یک نسخه با کاربری آسان از این ابداع تکیمل شود.

همه ما مي‌دانيم که سيگار کشيدن براي سلامتي ما بد است، اما تا چه اندازه بد؟ پاسخ اين سوال بسيار نااميد کننده است. همه ما در طول زندگي خود کساني را مي‌شناسيم که در تمام عمر خود سيگار کشيده‌اند، اما نه به سرطان ريه مبتلا شده‌اند و نه ديگر بيماري‌هاي تنفسي و طول عمر درازي هم داشته‌اند؛ البته هميشه استثنائاتي هم وجود دارد، اما اين يک قانون نيست. مهم آن است که بدانيم به‌طور متوسط افراد سيگاري 12 سال زودتر از افراد غيرسيگاري مي‌ميرند، يعني بيش از يک دهه! بدين‌معنا که زندگي براي افراد سيگاري بيش از 10 درصد کوتاه‌تر از افراد غيرسيگاري است. در اين ميان ديگر علل قابل پيشگيري بيماري يا مرگ مهم‌تر از سيگار کشيدن نيستند. نتايج فوق برآمده از 2 مطالعه بزرگ و قوي است که در نشريه معتبر نيوانگلند به چاپ رسيده‌اند و از مطالعات قبلي نيز که در همين راستا بوده‌اند و به نتايج مشابهي رسيده‌اند، حمايت مي‌کنند. در اينجا حقايق مهمي نهفته‌اند. ميزان مرگ و مير افراد سيگاري نزديک به 3 برابر بيشتر از افراد غيرسيگاري است و اساسا ميان زنان و مردان نيز برابر است. افراد سيگاري تا 6 برابر بيشتر احتمال دارد که مبتلا به حمله قلبي شوند و اين ميزان به تعداد نخ سيگار که در طول روز کشيده مي‌شود نيز بستگي دارد. بنابراين شايد وقت آن رسيده باشد که ديگر سيگارهايتان را براي هميشه خاموش کنيد.

وجود مقدار زیاد عنصر كادمیم در ادرار نشان دهنده خطر مرگ ناشی از بیماری‌های كبدی است. كادمیم ازطریق باتری ها ، آلودگی‌های صنعتی و همچنین دود ناشی از استعمال دخانیات وارد بدن می شود. كادمیم عنصر شیمیایی است كه در جدول تناوبی با نشان Cd و عدد اتمی ۴۸ قرار گرفته‌است. این عنصر كمیاب، نرم، با رنگ سفید مایل به آبی و سمی است . كادمیم در سنگ معدن روی وجود دارد و در باتری ها به مقدار زیادی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این عنصر سمی به واسطه دسترسی فرد به مواد درون باتری به بدن وی وارد می شود.علاوه براین استعمال دخانیات یكی از متداول‌ترین شیوه‌های قرارگیری در معرض كادمیم محسوب می‌شود.همچنین سوختن سوخت‌های فسیلی و زباله‌های شهری از دیگر منابع كادمیم است.
محققان دانشگاه جان هاپكینز می گویند كه وجود سطوح بالای كادمیم در ادرار نشان می‌دهد كه فرد برای مدت زمانی طولانی در معرض این فلز سنگین بوده است. براین اساس كادمیم به طور مستقیم به بیماری‌های كبدی منجر نمی‌شود اما مرگ و میر ناشی از بیماری‌های كبدی با سطح این ماده شیمیایی در بدن ارتباط دارد. محققان در این تحقیقات اطلاعات پزشكی ۱۲ هزار و ۷۰۰ نفر را در آمریكا بررسی كردند. به گفته آنها، وجود سطح بالای كادمیم در ادرار نشان دهنده افزایش ۵/۳ برابری خطر مرگ و میر ناشی‌ از بیماری‌های كبدی در افراد است.
همچنین براساس نتایج این تحقیقات، ارتباط بین سطح بالای كادمیم در ادرار و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های كبدی در مردان شدیدتر از زنان است. دكتر«عمر حیدر» سرپرست محققان دربخش جراحی دانشكده پزشكی دانشگاه جان هاپكینز گفت: پیش از این مخاطرات ناشی از قرارگیری در معرض فلزهای سنگینی همچون جیوه و سرب برای سلامت فردی مشخص شده بود اما در مورد تاثیرات كادمیم بر بدن اطلاعات چندانی در دسترس نبود.

نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد: افرادی که در طبقات پایین‌تر از طبقه هشت ساختمان‌های بلند اقامت دارند، 22 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودهنگام قرار دارند. محققان دانشگاه برن سوئیس با هدف بررسی تأثیر سکونت در طبقات بالاتر، وضعیت سلامت 1.5 میلیون نفر از ساکنان برج ها و ساختمان های مسکونی را در سال های 2000 و 2008 میلادی مورد مطالعه قرار دادند. بررسی 142 هزار مورد مرگ ساکنان برج‌های مسکونی نشان می‌دهد، نسبت مرگ ساکنان طبقات پایین 22 درصد بیشتر از طبقات بالاتر از طبقه هشتم است.
بر اساس این مطالعه، خطر مرگ ناشی از بیماری‌های ریوی و مشکلات قلبی در بین ساکنان طبقات بالاتر به ترتیب 40 و 35 درصد از ساکنان طبقات پایین‌تر است. طبق نتایج این تحقیق، هرچه افراد در طبقات بالاتری سکونت داشته باشند، کیفیت زندگی آنها بهبود پیدا می کند؛ بدین معنی که وضعیت محل سکونت تأثیر مستقیمی برسلامت افراد داشته و زندگی در طبقات بالاتر می تواند کلید طول عمر و زندگی سالمتر باشد.
به گفته پژوهشگران دانشگاه برن، خطر مرگ در ساکنان طبقات پایین‌تر ساختمان در اثر ابتلا به بیماری‌های قلبی و سرطان ریه به ترتیب 35 و 22 درصد افزایش می‌یابد؛ تنها تفاوت به آمار مرگ و میر ناشی از سقوط از ساختمان به قصد خودکشی اختصاص دارد؛ خطر مرگ ساکنان طبقات پایین‌تر با خودکشی، 60 درصد کمتر از ساکنان طبقات بالاتر است.
اگرچه ساکنان طبقات پایین بدلیل استفاده بیشتر از پله ها از تناسب اندام و عملکرد بهتر قلب برخوردار هستند، اما آلودگی هوا و آلودگی صوتی سلامت آنها را بشدت تهدید می کند و مشکلات قلبی- ریوی اصلی ترین علت مرگ و میر ساکنان این طبقات عنوان شده است. محققان تأکید می کنند که این بررسی بر روی ساکنان یکی از کشورهای ثروتمند جهان صورت گرفته و برای ساکنان کشورهای دیگر احتمالا نتایج نسبتا متفاوتی خواهد داشت؛ بطور مثال تحقیقات صورت گرفته در اسپانیا نشان می دهد، ساکنان طبقات بالاتر در معرض خطر ابتلا به تب یونجه قرار دارند. گرده گل ها هنگام صبح پخش شده و با گرم شدن هوا به جو بالاتر حرکت می کنند؛ در هنگام عصر و با خنک شدن هوا گرده ها پایین آمده و از طریق پنجره های باز وارد طبقات بالاتر برج ها و ساختمان های مسکونی می شوند که باعث افزایش ابتلا به تب یونجه می شود. نتایج این پژوهش در مجله Epidemiology منتشر شده است.

نتایج یک تحقیق نشان داد که مصرف کم یا زیاد کلسیم می‌تواند خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در زنان را افزایش دهد. گروهی از محققان با انجام آزمایش‌ها بر روی 61443 زن در سوئد و بررسی رژیم غذایی آنها و نیز منظور کردن اطلاعات آنها درخصوص وضعیت یائسگی، درمان با استروژن پس از یائسگی، وزن و قد، عادات سیگار کشیدن و فعالیت بدنی دریافتند مصرف بالای کلسیم خطر وقوع مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را میان زنان تا 2 برابر افزایش می‌دهد.
محققان با انجام یک پیگیری 19 ساله مشاهده کردند که 32 درصد از 11944 نفر از زنانی که فوت کرده‌اند بر اثر بیماری‌های قلبی عروقی، 16 درصد از بیماری‌های قلبی و 8 درصد بر اثر سکته مغزی بوده است. بالاترین میزان وقوع مرگ و میر در اثر بیماری‌های قلبی عروقی در میان زنانی بود که به میزان بالاتر از 1400 میلی گرم در روز کلسیم مصرف می‌کردند. نتایج حاصل از این مطالعه همچنین نشان داد: میزان مرگ و میر زیادی نیز در میان زنانی که کمتر از600 میلی‌گرم در روز کلسیم را از رژیم غذایی و یا مکمل‌های کلسیم به دست می‌آوردند، مشاهده شد و در این میان زنانی که بیشتر از 1400 میلی‌گرم در روز کلسیم دریافت می‌کردند تا 2 برابر بیشتر از زنانی که بین 999 – 600 میلی‌گرم در روز کلسیم مصرف می‌کردند در معرض احتمال وقوع مرگ و میر قرار گرفتند. به گفته محققان این یافته‌ها نشان می‌دهد که رژیم‌های غذایی حاوی مقادیر بسیار کم یا مقادیر بسیار زیاد کلسیم در زنان می‌تواند تعادل نرمال آن را برهم زند و باعث تغییراتی در سطح کلسیم خون شود که پیامدهای نامطلوبی را پی خواهد داشت. 

تیمی از دانشمندان آمریکایی موفق به شناسایی ژنی شده‌اند که بقدری بر ساعت بدن انسان تاثیر گذاشته که می‌توان از روی آن حتی زمان مرگ احتمالی فرد را تشخیص داد. محققان امیدوارند که این یافته‌ها بتواند در نهایت برای تشخیص زمان مصرف موثرتر دارو در بیماران سکته قلبی و مغزی و یا نظارت دقیق‌تر بر بیماران بیمارستانی مورد استفاده قرار گیرد. این محققان بصورت اتفاقی زمانی که در حال بررسی پیشرفت بیماری آلزایمر و پارکینسون بودند، موفق به شناسایی این گونه ژنی شدند.
آنها به بررسی الگوهای خواب 1200 داوطلب سالم 65 ساله پرداختند که بطور سالانه از لحاظ عصبی و روانی خود را ارزیابی می‌کنند. محققان موفق به شناسایی یک مولکول در نزدیکی ژنی موسوم به «دوره 1» شدند که به عنوان پایه از آدنین(A) یا گوانین(G) برخوردار بود. گونه A با ضریب شش به چهار رایجتر بوده، از این رو از آنجایی انسانها از دو گروه کروموزوم برخوردارند یک انسان ممکن است با 36 درصد شانس برخورداری از دو A، 16 درصد از دو G و 48 درصد از A و G بطور همزمان مواجه باشد. این پژوهش که در سالنامه Neurology منتشر شده، نشان داده است که افراد برخوردار از ژنوتیپ AA بطور طبیعی یک ساعت زودتر از دارندگان ژنوتیپ GG بیدار شده، در حالیکه افراد دارای AG دقیقا در یک زمان میانه از خواب بیدار می‌شوند. آنها همچنین نشان دادند که افراد دارای ژنوتیپ AA یا AG بطور میانگین دقیقا پیش از ساعت 11 ظهر فوت کرده، در حالیکه دارندگان ژنوتیپ GG بیشتر پیش از ساعت 18 درگذشته‌اند.

افسردگی عامل خطرسازی برای افزایش خطر میزان مرگ و میر در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به ویژه در مردان است. محققان دانشگاه کالیفرنیا و واشینگتن، با بررسی نشانه‌های افسردگی و تأثیر آن روی 350 فرد مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید با میانگین سنی 60 سال که در شمال کالیفرنیا زندگی می‌کردند، نشان دادند بروز افسردگی با افزایش خطر میزان مرگ و میر در گروه مورد مطالعه همراه بوده است. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است خطر وقوع مرگ و میر برای مردان افسرده مبتلا به این بیماری دو برابر زنان افسرده مبتلا بوده است.
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد افسردگی و علائم افسردگی عامل خطر قابل توجهی برای بروز مرگ و میر در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید است با وجود اینکه بروز افسردگی لزوماً بخشی از روند این بیماری نیست. به گفته محققان، آرتریت روماتوئید یا ورم مفاصل یک بیماری مزمن خود ایمن است که درد و کاهش عملکرد مفاصل از نشانه‌های وقوع آن هستند.

براساس نتايج مطالعه‌اي كه به تازگي منتشر شده، بزرگسالاني كه در طول يك سال نخست پس از تشخيص ديابت نوع 2 افزايش وزن پيدا مي‌كنند، به طور قابل‌توجهي در معرض افزايش خطر مرگ ناشي از بيماري‌هاي قلبي- عروقي و مرگ به هر دليلي قرار دارند. در اين مطالعه اطلاعات نزديك به 8500 فرد سوئدي آناليز شده است. محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «افزايش وزن در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 تازه تشخيص داده شده ممكن است بيش از آنچه قبلا تصور مي‌شد خطرناك باشد.» بنابراين بايد قدم‌هاي اساسي براي محدود كردن اين روند در اين دسته از بيماران برداشته شود. اين آناليز نشان داد ميان 1238 بيمار كه طي يك سال اول پس از تشخيص ديابت نوع 2 حداقل يك واحد به شاخص توده بدني آنها افزوده شده، 63 درصد به ميزان مرگ‌ومير ناشي از علت‌هاي قلبي- عروقي آنها افزوده شده، در صورتي كه اين ميزان در افراد با شاخص توده بدني ثابت تغييري نکرده است. همچنين 34 درصد به مرگ‌ومير ناشي از همه عوامل در افراد گروه اول اضافه شد كه هر دوي اين مقادير از نظر آماري معني‌دار بوده‌اند. اين گروه از بيماران كه نتوانسته بودند وزن خود را ثابت نگه دارند، سطح بالاتري را از ميزان هموگلوبين A1C تجربه كردند و تعداد بيشتري از آنها با انسولين درمان مي‌شدند. همچنين در طول دوره پيگيري بيشتر از داروهاي سولفونيل اوره استفاده كرده بودند. هر چند فشارخون و سطح كلسترول در ميان همه شركت‌كنندگان ثابت ماند. در مجموع كل مطالعه نزديك به 8500 نفر وارد مطالعه شده بودند كه در طول سال اول پس از تشخيص ديابت نوع 2 در آنها، 14 درصد آنها حداقل يك واحد به شاخص توده بدني خود افزوده بودند، 32 درصد حداقل يك واحد از شاخص توده بدني خود كاسته بودند و 53 درصد تغييري نكرده بودند.

محققان در بررسي جديد خود به اين نتيجه رسيده‌اند که بيماري خفيف رواني از نوع افسردگي يا اضطراب هم مي‌تواند باعث بروز مرگ زودرس شود. اين محققان در مورد مرگ زودرس 68 هزار نفر در انگلستان به دليل عوارضي همچون سرطان يا بيماري قلبي مطالعه کردند و درنهايت به اين نتيجه رسيدند که اختلالات خفيف رواني احتمال مرگ زودرس را 16 درصد افزايش مي‌دهد. اين در حالي است که بيماري جدي‌تر رواني احتمال مرگ زودرس را تا 67 درصد بالا مي‌برد. نتايج اين پژوهش در «نشريه پزشکي بريتانيا» به چاپ رسيده و بزرگ‌ترين تحقيقي است که تاکنون درخصوص رابطه پريشاني رواني و مرگ انجام شده است. مساله خطر مرگ زودرس ميان افرادي که بيماري‌هاي شديد رواني مانند اسکيزوفرني دارند، شناخت شده، اما نگراني در مورد بيماري‌هاي خفيف آن است که چون گزارش نمي‌شوند، تشخيص و درمان هم انجام نمي‌شود بنابراين اکنون بايد به اين مساله توجه کرد که آيا درمان و برطرف کردن اين اختلالات خفيف مي‌تواند در کاهش احتمال مرگ زودرس موثر باشد يا نه. هر چند اين تحقيق به افسردگي و اضطراب مي‌پردازد، افرادي که از بيماري‌هاي شديد رواني رنج مي‌برند به طور متوسط 20 سال زودتر از ديگران مي‌ميرند.

براساس مطالعه جديدي که به تازگي منتشر شده، افرادي که بي‌تحرک هستند و حداقل 150 دقيقه در هفته ورزش با شدت متوسط انجام نمي‌دهند به احتمال 6 تا 10 درصد در اثر 4 بيماري غيرواگيردار جدي فوت مي‌کنند: بيماري عروق کرونر قلب، ديابت نوع 2 و سرطان‌هاي کولون و پستان. در سال 2008، ورزش نکردن مسوول مرگ 3/5 ميليون نفر از 57 ميليون نفري بود که در آن سال در سراسر جهان به دنيا آمدند. اين گزارش که در نشريه لنست به چاپ رسيده، توضيح مي‌دهد چگونه عدم فعاليت فيزيکي مانند سيگار کشيدن يا چاقي باعث ايجاد بيماري و کوتاه شدن عمر افراد خواهد شد. تخمين محققان اين مطالعه حاکي از آن است که حدود 6 درصد از بيماري عروق کرونر قلب مرتبط با نداشتن فعاليت فيزيکي است که محدوده‌اي بين 2/3 درصد در جنوب شرق آسيا تا 8/7 درصد در شرق مديترانه دارد. همچنين 7 درصد موارد ديابت نوع 2 با نداشتن فعاليت فيزيکي مرتبط است که محدوده‌اي ميان 9/3 تا 6/9 درصد دارد. از سويي حدود 10 درصد موارد سرطان پستان و سرطان کولون با بي‌تحرکي مرتبط است. نکته مهم آنکه تحرک داشتن بيشترين اثر را روي سرطان کولون و کمترين تاثير را روي بيماري عروق کرونر خواهد داشت. مي‌توان انتظار داشت اگر 10 درصد مردم فعال شوند از 533 هزار مرگ جلوگيري خواهد شد و اگر 25 درصد افراد به ورزش روي آورند، از 3/1 ميليون مرگ پيشگيري خواهد شد.

به تازگي محققان دريافته‌اند که آنتي‌بيوتيک آزيترومايسين (Z-pack )، هر چند نادر اما باعث افزايش خطر حوادث قلبي خواهد شد. بررسي‌ها نشان مي‌دهد که در 5 روز اول مصرف آزيترومايسين خطر مرگ ناشي از حوادث قلبي‌- عروقي 5/2 برابر بيشتر مي‌شود. آزيترومايسين يکي از مهم‌ترين درمان‌هاي آنتي‌بيوتيکي در موارد عفونت باکتريال سينوس‌ها و برونشيت است. هر چند قبلا ارتباطي ميان اين آنتي‌بيوتيک‌ و خطرات قلبي ديده نشده بود، محققان به تازگي با استفاده از بانک داده‌هاي اداره کل غذا و داروي آمريکا و جستجوهاي بيشتر به اين نتيجه رسيده‌اند که ميان مصرف آزيترومايسين و آريتمي شديد ارتباطي وجود دارد. محققان اين مطالعه معتقدند که با نتايج به دست آمده اطلاعات مهمي به پروفايل خطر آزيترومايسين افزوده شده و براي بيماراني که خود خطر بيشتري براي عوارض قلبي‌عروقي دارند و دچار عفونت نيز شده‌اند،‌ بهتر است به دنبال جايگزين ديگري به جاي آزيترومايسين باشيم.

كارشناسان معتقدند بيماران مبتلا به سرطان روده با مصرف روزانه داروي آسپيرين مي‌توانند شانس مرگ ناشي از اين بيماري را كاهش دهند. بر اساس اين مطالعه كه بر روي چهار هزار و 500 بيمار مبتلا به سرطان روده در هلند صورت گرفت، نشان مي‌دهد مصرف اين قرص تا يك سوم مي‌تواند زمان مرگ افراد مبتلا به اين بيماري را به وقفه اندازد. در اين مطالعه كه حدود يك دهه به طول انجاميد تعدادي از افراد مورد مطالعه كه به سرطان روده مبتلا بودند، به طور روزانه اين دارو را مصرف كردند كه نسبت به تعداد افرادي كه اين دارو را دريافت نكردند در حدود 30 درصد ديرتر جان خود را بر اثر اين بيماري از دست دادند. به گزارش ایسنا، بررسي‌هاي پيشين محققان نشان مي‌دهد كه داروي آسپيرين مي‌تواند از پيشرفت بيماري سرطان در مراحل اوليه جلوگيري كند و سرعت گسترش سلولهاي سرطاني را پايين آورد. اين محققان هم چنين اعلام كردند كه مصرف اين دارو همانند دارو هاي ديگر تاثيرات مخرب و نامناسب خود را خواهد داشت و باعث التهاب و خونريزي‌هاي داخلي در تعداد كمي از بيماران مي‌شود. اما كارشناسان معتقدند هنوز براي اثبات اين ادعا و تجويز اين دارو به بيماران مبتلا به سرطان روده زود است.

پزشكان دريافتند در بين مبتلايان به امراض عروق كرونري، افسردگي باعث افزايش 1/5 برابري مرگ زودهنگام است. مطالعه روي 1234 بيمار هلندي مبتلا به امراض عروق كرونري كه در عروق خون رساني آنها لوله‌هاي نازك استنت كار گذاشته شده بود، نشان دهنده اين ارتباط بوده است. اين بيماران كه متوسط آنها 62 سال بوده، مدت 6 ماه پس از انجام عمل دريافت استنت‌هاي كرونري تحت معاينات افسردگي قرار گرفتند. به گزارش ایسنا، پس از هفت سال مطالعه 187 نفر از اين بيماران در گذشتند كه 23 درصد آنها مبتلا به افسردگي بودند اما 12 درصد آنها افسرده نبودند. اين پزشكان متوجه شدند فاكتورهاي ديگري چون جنسيت و سن در افزايش اين خطر موثر هستند. اين يافته به تفصيل در نشست انجمن كارديولوژي اروپا در دانمارك ارائه شد.

تحقيقات جديد نشان مي‌دهند قرص‌هاي خواب مي‌توانند خطر مرگ زودرس را افزايش دهند. در اين مطالعه بيش از 10 هزار نفر مصرف‌كننده داروهاي خواب‌آور و بيش از 2 برابر اين افراد از گروهي كه اين دسته از داروها را مصرف نمي‌كنند، به عنوان شاهد مورد بررسي قرار گرفتند و در نهايت 5/2 سال نيز پيگيري شدند. با آناليز نتايج نهايي مشخص شد افراد مصرف‌كننده داروهاي خواب‌آور بيش از 4 برابر بيشتر احتمال دارد كه فوت كنند. از سوي ديگر مشخص شد اين افراد با افزايش 35 درصدي خطر بروز سرطان نيز مواجه‌اند، به طوري که خطر پيشرفت لنفوما، سرطان ريه، كولون و پروستات مرتبط با داروهاي خواب‌آور از اثر سيگار بيشتر است. نكته مهم آنكه افراد مصرف‌كننده اين داروها از عوارض جانبي آنها آگاه نيستند و بعضي موارد همچون خطر افزايش سرطان نيز روي جعبه اين داروها نوشته نشده است. به گزارش سپید، محققان در اين مطالعه شرايطي را كه نيز باعث مرگ زودرس مي‌شود، مانند آسم، بيماري‌هاي قلبي، ديابت و موارد ديگر را هم در نظر گرفته بودند، اما اثر قي قرص‌هاي خواب‌آور همچنان به قوت خود باقي ماند. اين ارتباط حتي در افرادي كه يك تا 18 قرص در سال مصرف مي‌كنند هم ديده شد.

امروزه افراد زيادي براي داشتن يک خواب خوب شبانه به قرص‌هاي خواب وابسته‌اند، اما يک مطالعه جديد انجام شده توسط محققان کلينيک اسکريپ، مصرف داروهاي خواب‌آور را با افزايش 4/5 درصدي خطر مرگ و موارد ابتلا به بدخيمي در ميان مصرف‌کنندگان مرتب اين قرص‌ها مرتبط دانسته‌اند. نتايج اين مطالعه در شماره اخير نشريه آن-لاين پزشکي انگلستان (BMJ) به چاپ رسيده است. اين نخستين تحقيق است که نشان مي‌دهد 8 مورد از پرمصرف‌ترين داروهاي خواب‌آور با افزايش خطر مرگ و بدخيمي همراه هستند. زولپيدم و تمازپام (Temazepam) از جمله اين 8 دارو هستند. تاکنون چنين به نظر مي‌آمد که اين قبيل داروهاي خواب‌آور جديد در مقايسه با خواب‌آورهاي قديمي‌تر ايمن‌تر هستند زيرا طول اثر کوتاه‌تري دارند. در اين مطالعه 10531 بيمار که به طور متوسط قرص‌هاي خواب‌آور را براي مدت دو سال و نيم مصرف کرده بودند و 23674 نفر بدون سابقه مصرف اين داروها به عنوان گروه کنترل شرکت داشتند. محققان معتقدند در صورتي که بي‌خوابي ناشي از مشکلاتي نظير افسردگي و اضطراب باشد، بهتر است به جاي تجويز قرص‌هاي خواب‌آور زيانبار آن را با روان‌درماني برطرف کرد.

پزشكان در يك مطالعه آمريكايي كه به تازگي در مجله تخصصي BMJ منتشر شده هشدار دادند مصرف قرص‌هاي خواب آور معمولي خطر مرگ زودرس را بيش از چهار برابر افزايش مي‌دهد. بعلاوه بررسي‌ها نشان داده است مصرف دوز بالاي اين قرص‌ها خطر ابتلا به سرطان را در مصرف كنندگان تا 35 درصد افزايش مي‌دهد اما علت اين ارتباط هنوز مشخص نيست. دكتر دانيل كريپك و دستياران وي در مركز خواب خانواده «ويتربي كلينيك اسكريپس» در كاليفرنيا با بررسي اطلاعات پزشكي ثبت شده از بيش از 10 هزار و 500 فرد بالغ كه در پنسيلوانيا زندگي مي‌كردند و طبق دستور پزشك براي آنها قرص خواب تجويز شده بود ‌به نتايج فوق دست يافتند. به گزارش ایسنا، ‌اين گروه با گروه ديگري متشكل از تقريبا 23 هزار و 600 داوطلب در گروه سني و با وضعيت سلامتي مشابه با گروه اول، مورد مقايسه قرار گرفتند. اين آزمايش حدود دو و نيم سال طول كشيد و طي آن اكثر قرص‌هاي خواب آور بررسي شدند. پزشكان مي‌گويند هرچند نرخ مرگ و مير در هر دو گروه كم بود اما در گروهي كه بيشتر از اين داروها مصرف كرده بودند خطر مرگ زودرس بيشتر بود.

محققان دانشگاه ليورپول دريافته‌اند كه كاهش در سيگار كشيدن، به سرعت و در طول 6 ماه ميزان مورتاليتي را در افراد سيگاري و كل جمعيت كم مي‌كند. در واقع كم‌كردن مصرف سيگار اثر مثبتي، هم در افراد سيگاري و هم در كل جمعيت بر جاي مي‌گذارد، در حالي كه بهبود رژيم غذايي بهترين اثر خود را در طول 1 تا 3 سال نشان مي‌دهد. اين يافته‌ها تاكيد مي‌كنند كه سياست‌هاي كاهش مصرف سيگار به‌طور مداوم اثر مثبت و سريعي بر ميزان مورتاليتي و بستري در بيمارستان در همه جوامع خواهد داشت. پس از ممنوعيت مصرف سيگار در مكان‌هاي عمومي در اسكاتلند از سال 2006، ميزان پذيرش بيمارستاني براي بيماري‌هاي قلبي عروقي حاد، تا 17 درصد كاهش يافته و ميزان مرگ قلبي خارج از بيمارستان نيز تا 6 درصد كم شده است. تغييرات در رژيم غذايي نيز اثر سريع و مثبتي در كاهش ميزان مورتاليتي ناشي از بيماري‌هاي قلبي‌ـ‌عروقي داشته كه خود جاي شكر دارد.

محققان آمریكایی اعلام كردند :زنان 65 ساله و مسن تری كه بیش از دو اینچ (1/5 سانتی متر) از قدشان كاهش پیدا كرده است با خطر زیاد شكستگی استخوان و مرگ روبرو هستند. دكتر 'ترسا هیلر' از 'مركز تحقیقات سلامت كیزر پرماننت' در پورتلند گفت: این مطالعه نشان داد زنان مسنی كه در عرض 15 سال بیش از دو اینچ از قدشان كاسته شده است احتمالا بیشتر از زنانی كه كمتر از این مقدار كاهش قد داشته اند، در پنج سال آینده با شكستگی استخوان و مرگ روبرو هستند. هیلر در بیانیه ای اعلام كرد: این زنان علاوه بر این كه با خطر شدید مرگ ناشی از شكستن استخوان روبرو هستند با خطر زیاد مرگ ناشی از دلایل معمول تر از جمله بیماری قلبی نیز مواجه می شوند. هیلر و همكارانش گفتند كه این مطالعه بر روی سه هزار و 124 زن آمریكایی 65 ساله و مسن تر در اواسط قرن 1980 انجام شد. در این مطالعه كاهش قد زنان با مقایسه اندازه گیری قد آنان در جریان معاینه بالینی اولیه با اندازه گیری هایی كه 15 سال بعد انجام شد، مشخص شد.
هیلر در این بیانیه نوشت: بیشتر زنان مسن به یاد دارند كه در 20 تا 30 سالگی قدشان چقدر بوده است و اگر اكنون آنها دو اینچ كوتاه تر از آن زمان شده باشند، پزشكان باید آنها را تحت آزمایش پوكی استخوان قرار دهند و درمان های احتمالی را برای كمك به پیشگیری از شكستگی های آتی انجام دهند. نتایج این مطالعه در مجله Journal of Bone and Mineral Research منتشر شده است.

در يك بازبيني مطالعاتي جديد از سوي متخصصان دانشگاه آريزونا معلوم شد افرادي كه طلاق مي‌گيرند در مقايسه با افراد متاهل بيشتر در معرض خطر مرگ زودرس هستند. به گزارش ايسنا،‌ اين ارزيابي روي بيش از 30 مطالعه قبلي انجام گرفته است. اين متخصصان دريافتند خطر مرگ زودرس در افراد مطلقه نسبت به اشخاص متاهل 23 درصد افزايش پيدا مي‌كند. پروفسور ديويد اسبارا متخصص روانشناسي در اين دانشگاه تاكيد كرد: خطرات مرتبط با طلاق شبيه به ساير فاكتورهاي خطرزا براي سلامت انسان نظير كشيدن 15 نخ سيگار در روز، محدوديت تحرك بدني و ورزش، داشتن اضافه وزن و مصرف شديد الكل است. به نوشته روزنامه سان، اين مطالعه كه اخيرا در مجله «دورنماي علوم روانشناسي» منتشر شده 32 بررسي قبلي را مورد بازبيني قرار داده كه در آنها به طور كلي بيش از 6.5 ميليون فرد بزرگسال از 11 كشور مختلف جهان از جمله امريكا حضور داشته‌اند. به علاوه تمام مطالعات قبلي طي يك دوره بلندمدت 27 ساله صورت گرفته‌اند.

متخصصان علوم پزشكي در آمريكا با انجام يك آزمايش جديد دريافتند داروهاي استاتين كه براي كاهش دادن كلسترول خون تجويز مي‌شوند، مي‌توانند خطر مرگ و مير را در بين بيماراني كه بر اثر ابتلا به آنفلوآنزا در بيمارستان بستري شده‌اند، كاهش دهند. به گزارش ايسنا، دكتر ويليام شافنر، پروفسور و رييس دپارتمان طب پيشگيري در مركز پزشكي دانشگاه «واندربيلت» و دكتر «مرديت واندرمير» از متخصصان بخش بهداشت عمومي «اورگون» در اين آزمايشات تصريح كردند: در مطالعات نظارتي، رابطه مصرف استاتين و نرخ مرگ و مير در اين بيماران كه به نوع تاييد شده آزمايشگاهي عفونت ويروسي آنفلوآنزا مبتلا بودند، مورد ارزيابي قرار گرفت. به گزارش يونايتدپرس، اين متخصصان روي افراد بالغي مطالعه كردند كه بين سالهاي 2007 تا 2008 ميلادي به دليل ابتلا به عفونت ويروسي در بيمارستان بستري شده بودند. اين مطالعه كه شرح آن در مجله «بيماريهاي عفوني» منتشر شده نشان داد: بيماراني كه در اين دوره از آزمايشات شركت كرده بودند در صورت عدم مصرف استاتين دو برابر بيشتر از بيماراني كه استاتين استفاده مي‌كردند در معرض خطر مرگ بودند. اين متخصصان مي‌گويند: طبق آزمايشات فوق، ما مي‌توانيم با تركيب كردن داروهاي استاتين با داروهاي ضد ويروسي بيماران مبتلا به نوع شديد آنفلوآنزا را بهتر درمان كنيم.

در سپتامبر 2008، آقايي 22 ساله جهت بررسي بلوغ ديررس ارجاع شد. لاغر بود (BMI: 17//1 kg/m‌²) ولي سابقه‌اي از بي‌اشتهايي عصبي نداشت. معاينه عصبي و حس بويايي طبيعي بود. حجم بيضه‌ها 2 ميلي‌ليتر و 3ميلي‌ليتر [ميزان طبيعي: 25ـ 15 ميلي‌ليتر] بود. غلظت گنادوتروپين‌ها افزايش نداشت (IU/l‌1/4‌‌:FSH] [محدوده طبيعي 5/13ـ 3/1 [، LH : 77/0 IU/L] محدوده طبيعي 10ـ 2/1] و مقدار تستوسترون nmoI/L 9‌/‌‌‌0‌‌ [30ـ 9] بود که با شکل مرکزي هيپوگناديسم مطابقت داشت، غلظت پرولاکتين طبيعي بود. در طي آزمون تحريکي گنادوتروپين دچار ضعف و گيجي شد.

ادامه مطلب

بر اساس گزارشي كه در نشريه JAMA به چاپ رسيده و در كنگره انجمن كارديولوژي اروپا نيز مطرح شده، محققان ادعا مي‌كنند آنزيم خاصي كه در خون اندازه‌گيري مي‌شود، ممكن است با بيماري‌هاي قلبي و سرطان در ارتباط باشد، بنابراين مي‌تواند به عنوان پيش‌بيني‌كننده زودرس مرگ در كساني كه به احتمال زياد از اين بيماري‌ها فوت مي‌كنند، عمل‌كند. در مطالعه‌اي كه با حضور 2000 نفر و در دو كارآزمايي طولاني‌مدت جداگانه شركت داشتند، محققان سطح «كاتپسين S» (آنزيمي كه در شكستن پروتئين‌ها دخيل است) را اندازه‌گيري كردند. سپس اين افراد براي 5/12 سال پيگيري شدند. در نهايت مشخص شد افرادي كه بالاترين سطوح اين آنزيم را داشته‌اند به احتمال بيشتر در معرض خطر مرگ قرار داشتند. اين آنزيم در مطالعات قبلي با آترواسكلروز مرتبط دانسته شده بود. در مطالعات حيواني نيز، موش‌هايي كه ژن «كاتپسين S» را نداشته‌اند، كمتر دچار بيماري‌هاي قلبي و سرطان شده‌اند. مطالعات قبلي نيز حاكي از آن هستند كه افراد چاق با سطوح بالاي اين آنزيم مواجهند و اگر لاغر شوند، سطح «كاپتسين S» افت خواهد كرد، در نتيجه خطر مرگ ناشي از بيماري‌هاي قلبي و سرطان در آنها كمتر خواهد شد.

براساس گزارشي که توسط انجمن سرطان آمريکا به چاپ رسيده، هزينه‌هاي ناشي از سرطان بر بهداشت و درمان جهان ساليانه از مرز 3 تريليارد دلار مي‌گذرد و به همين دليل سرطان پرهزينه‌ترين علت مرگ‌ومير در سطح جهان محسوب مي‌شود. طبق اين گزارش هزينه‌هاي ناشي از سرطان حدود 20 درصد بيش از هزينه‌هاي ناشي از بيماري‌هاي قلب و عروق است. علاوه بر اين سرطان ساليانه باعث هدررفتن 85 ميليون سال زندگي از عمر افراد در جوامع مختلف مي‌شود. در کشورهاي توسعه‌يافته سرطان‌هايي که باعث تحميل بيشترين هزينه‌ها بر نظام بهداشت و درمان مي‌شوند را به ترتيب سرطان‌هاي ريه، کولورکتال و پستان تشکيل مي‌دهند، در حالي که اين سرطان‌ها در کشورهاي در حال توسعه عبارت‌اند از: سرطان‌هاي دهان و اوروفارنکس، سرطان سرويکس و سرطان پستان.

در مطالعه‌اي که به تازگي توسط پژوهشگران آمريکايي انجام شده، نشان داده شده است که مرگ ناشي از ايست قلبي به ميزان آگاهي همسايگان بيمار در انجام اقدامات اوليه احياي قلبي‌عروقي و چگونگي دسترسي به اورژانس پزشکي بستگي دارد. اين پژوهشگران نشان دادند که در شهري به نام فانتون در ايالت آتلانتاي ايالات متحده آمريکا ميزان مرگ ناشي از ايست قلبي 3 برابر قسمت‌هاي ديگر اين ايالت است، زيرا ساکنان اين ناحيه نمي‌دانند در برخورد با چنين مواردي با چه شماره‌اي تماس بگيرند و همچنين از انجام اقدامات اوليه احياي قلبي‌عروقي در شرايط بحراني و اورژانس بي‌اطلاع‌اند. اين پژوهشگران معتقدند چنين مطالعه‌اي بايد در ساير ايالات آمريکا هم انجام شود تا بتوان در مورد آموزش نحوه برخورد با بيماران مبتلا به حمله قلبي به ساکنان مناطق مختلف برنامه‌ريزي کرد.

براساس مقاله‌اي که در سالنامه طب داخلي به چاپ رسيده، مرگ ناشي از ايست قلبي به محل سکونت افراد بستگي دارد. در واقع در مناطقي از شهر که سطح سواد افراد پايين‌تر است، درآمد کمتري دارد و سياهان بيشتري زندگي مي‌کنند، احتمال کمک‌رساني و انجام مانورهاي احياي قلبي‌ريوي در پي ايست قلبي براي بيماران به مراتب کمتر است و به همين دليل ميزان مرگ بعداز ايست قلبي حدود دو تا سه برابر افزايش پيدا مي‌کند. همين پژوهشگران تخمين زده‌اند اگر بتوان توانايي مردم را در انجام احياي قلبي‌ريوي در منطقه فلاتون کانتي آتلانتا به سطح مناطق بالاشهر آتلانتا رساند، احتمالا مي‌توان ساليانه از حدود 15 مورد مرگ پيشگيري کرد. اين کاهش نيازمند انجام حدود 355 مورد احياي قلبي‌ريوي است که در حال حاضر انجام نمي‌شوند.