پزشکی بالینی

مصرف کلسیم با شیوع کمتر اضافه وزن، چاقی و مقاومت به انسولین همراه است. کلسیم ‌باعث مهار لیپوژنز (تولید چربی) و تحریک لیپولیز (تجزیه چربی) می‌شود. مطالعات اخیر در دانشگاه آکسفورد نشان می‌دهد مصرف کلسیم با شیوع کمتر اضافه وزن، چاقی و مقاومت به انسولین همراه است. همچنین مشخص شده است که مصرف کم کلسیم و فرآورده‌های لبنی موجب افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا، مقاومت به انسولین و دیابت می‌شود. بر اساس مطالعات، مصرف کلسیم ‌باعث مهار لیپوژنز (تولید چربی) و تحریک لیپولیز (تجزیه چربی) خواهد شد. نکته جالب در این تحقیقات این بود که کلسیم با منشا لبنیات نسبت به مکمل‌های کلسیم موثر‌تر عمل می‌کند. به عقیده متخصصان، اثر کلسیم زمانی مشاهده می‌شود که فرد کالری دریافتی را کاهش داده و ورزش را نیز در برنامه روزانه خود بگنجاند.  

نوعي داروي تزريقي کاهش وزن با نام Liraglutide به همت پژوهشگران دانمارکي شرکت نوونورديسک ارائه شده که بدون داشتن تاثيرات مخرب بر بدن انسان، سبب کاهش وزن مي‌شود. اين دارو با ارسال پيام سير شدن به مغز، سبب کاهش 10 درصدي مصرف مواد غذائي شده و در نتيجه وزن فرد مصرف کننده، در حدود هشت و نيم کيلو در سال کاهش پيدا مي‌کند. اين دارو همچنين سبب کاهش فشار خون و کلسترول شده و از بروز ديابت نيز جلوگيري مي‌کند. مراحل نهايي تائيد اين دارو در اتحاديه اروپا در حال انجام است .
 طبق نظر پزشکان، استفاده از اين داروي تزريقي براي افرادي که قصد کاهش وزن دارند، بسيار ساده‌تر از روند فرسايشي و دشوار محاسبه کالري مواد غذائي و رژيم و ورزش است .لازم به ذکر است مصرف Liraglutide تنها در صورت صلاح‌‌ديد و تجويز پزشک غذايي، توصيه مي‌شود .اين دارو در کشور دانمارک و توسط منابع و سازمان‌هاي پزشکي تاييد شده و در حال حاضر جهت بررسي و تاييد ويژگي‌ها و قابليت ارائه رسمي آن به سازمان دارويي و بهداشتي اتحاديه اروپا ارسال شده که پس از تاييد در اين سازمان، اجازه ارائه را در بازارها خواهد داشت. البته بهاي نسبتا زياد اين دارو نيز مسئله مهمي است، به‌طوري که ناظران دارويي انگليسي در مورد آن اعلام کردند قيمت متوسط مصرف روزانه اين دارو در حدود 25/2 پوند است که اين مبلغ تقريبا دو برابر داروي مشابه‌اي است که پيشتر با نام Orlistat ارائه شده بود. اين دارو برپايه نوعي هورمون يافته شده در سيستم گوارش انسان ساخته شده که به مغز پيام سير شدن و مصرف کافي مواد غذائي را مي‌دهد. در نتيجه مصرف اين دارو، افراد مي‌توانند بدون هيچ‌گونه مشکلي، در هر وعده غذائي 10 درصد کمتر مواد خوراکي مصرف کنند. 

بر اساس نتايج يک تحقيق منتشر شده در آمريکا، داشتن اضافه وزن در ناحيه شکم خطر ابتلا به بيماري‌هاي کليوي را افزايش مي‌دهد. خطر وجود اضافه وزن در ناحيه شکم به جاي ذخيره آن در ناحيه لگن و ران در افزايش احتمال ابتلا به بيماري‌هاي قلب و عروق قبلا براي پزشکان شناخته شده بود. اما تحقيق اخير که نتايج آن در نشريه انجمن آمريکايي کليه‌شناسي منتشر شد، علايم مشکلات کليوي را در افرادي که اضافه وزن در ناحيه شکم دارند، نشان داده است. متخصصان در بريتانيا نيز مي‌گويند مردم بايد از کليه‌هاي خود مراقبت بيشتري بکنند. در اين تحقيق که توسط يک گروه پژوهشگر در مرکز پزشکي دانشگاه خرونينگن هلند انجام شد، بيش از ۳۰۰ نفر را که از وزن مناسب برخوردار بوده يا اضافه وزن داشتند، مورد مطالعه قرار داده و مشاهده شد که حمل چربي اضافه بدن در ناحيه شکم، کارايي کليه‌ها را کم مي‌کند و با کاهش جريان خون در کليه‌ها سبب مي‌شود فشار خون در کليه‌ها بالا برود. سرپرست گروه محققان گفته در ميان افرادي که در ناحيه شکم اضافه وزن دارند، حتي آنهايي که فشار خون طبيعي دارند، فشار خون در کليه‌ها بيشتر از حد طبيعي است.

براساس نتايج مطالعه‌اي كه به تازگي منتشر شده، بزرگسالاني كه در طول يك سال نخست پس از تشخيص ديابت نوع 2 افزايش وزن پيدا مي‌كنند، به طور قابل‌توجهي در معرض افزايش خطر مرگ ناشي از بيماري‌هاي قلبي- عروقي و مرگ به هر دليلي قرار دارند. در اين مطالعه اطلاعات نزديك به 8500 فرد سوئدي آناليز شده است. محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «افزايش وزن در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 تازه تشخيص داده شده ممكن است بيش از آنچه قبلا تصور مي‌شد خطرناك باشد.» بنابراين بايد قدم‌هاي اساسي براي محدود كردن اين روند در اين دسته از بيماران برداشته شود. اين آناليز نشان داد ميان 1238 بيمار كه طي يك سال اول پس از تشخيص ديابت نوع 2 حداقل يك واحد به شاخص توده بدني آنها افزوده شده، 63 درصد به ميزان مرگ‌ومير ناشي از علت‌هاي قلبي- عروقي آنها افزوده شده، در صورتي كه اين ميزان در افراد با شاخص توده بدني ثابت تغييري نکرده است. همچنين 34 درصد به مرگ‌ومير ناشي از همه عوامل در افراد گروه اول اضافه شد كه هر دوي اين مقادير از نظر آماري معني‌دار بوده‌اند. اين گروه از بيماران كه نتوانسته بودند وزن خود را ثابت نگه دارند، سطح بالاتري را از ميزان هموگلوبين A1C تجربه كردند و تعداد بيشتري از آنها با انسولين درمان مي‌شدند. همچنين در طول دوره پيگيري بيشتر از داروهاي سولفونيل اوره استفاده كرده بودند. هر چند فشارخون و سطح كلسترول در ميان همه شركت‌كنندگان ثابت ماند. در مجموع كل مطالعه نزديك به 8500 نفر وارد مطالعه شده بودند كه در طول سال اول پس از تشخيص ديابت نوع 2 در آنها، 14 درصد آنها حداقل يك واحد به شاخص توده بدني خود افزوده بودند، 32 درصد حداقل يك واحد از شاخص توده بدني خود كاسته بودند و 53 درصد تغييري نكرده بودند.