پزشکی بالینی

دانشمندان بیمارستان ماونت سینای آمریکا، دانشگاه‌ آنکونا و دانشگاه باری در ایتالیا دریافتند مولکول تازه‌ شناسایی‌شده‌ای که در واکنش به ورزش‌کردن و توسط عضله اسکلتی تولید شده بود، توده استخوانی را افزایش می‌دهد. گرچه ورزش یک محرک شناخته‌شده برای شکل‌گیری استخوان جدید است، هنوز مشخص نیست عضلات چگونه با استخوان ارتباط برقرار می‌کنند. این نخستین بار است که یک مولکول تولیدشده توسط عضله در طول ورزش می‌تواند مستقیما بر روی استخوان‌های طولانی عمل کند و استحکام آن‌ها را افزایش دهد. 
در آزمایش انجام شده، به موش‌های جوان مولکول irisin تزریق شد. این مولکول در واقع مولکول پروتئینی به نام myokine است که از عضله اسکلتی مشتق شده و در تنظیم چربی بدن نقش دارد. در موش‌های مزبور، محققان افزایش قابل‌توجهی را در حجم و استحکام استخوان به ویژه در استخوان پوستی مشاهده کردند. این استخوان نوع بافت فشرده و متراکم است که حدود 80 درصد وزن اسکلتی را تشکیل می‌دهد. 
دانشمندان می‌دانند ورزش جسمانی و فشار فیزیکی که به استخوان اعمال می‌کند، به سلامت اسکلت و متابولیک کمک می‌کند. کاهش در سطوح فعالیت جسمانی به ویژه در ورزشکاران سابق می‌تواند به تحلیل استخوان و افزایش خطر شکستگی منجر شده و عدم استفاده یا بی‌وزنی در فضا نیز می‌تواند منجر به تحلیل شدید و سریع استخوان شود. 
شناسایی irisin به عنوان مولکول مسؤول ارتباط عضله و استخوان در طول ورزش می‌تواند منجر به ارائه درمان‌هایی برای کم‌ماهیچگی در آینده شود. این بیماری، تحلیل تدریجی جرم عضله با بالارفتن سن است که در آن، استخوان‌ها ضعیف‌تر می‌شوند و امکان شکستن آن‌ها بیشتر می‌شود. هر دو تحلیل استخوان و عضله، بیماری‌های شایع در کهنسالان بوده و موجب ناتوانی‌های قابل‌توجهی می‌شوند. درک ارتباط مولکولی بین عضله و ماهیچه به دانشمندان امیدی برای درمان تحلیل عضله و استخوان مرتبط با سن را به صورت همزمان می‌دهد. جزئیات این دستاورد علمی در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شد.

محققان دانشگاه علوم پزشکی تهران با همکاری پژوهشگران دانشگاه صنعتی بابل موفق به ساخت نانوکامپوزیت هایی شدند که می تواند استخوان آسیب دیده را ترمیم کند. بازسازی بافت استخوان معیوب و عوارض مربوط به عمل جراحی همچون عفونت محل شکستگی، از نگرانی‌های عمده در جراحی ارتوپدی است. از این رو، توسعه‌ کامپوزیت‌های ضدباکتریایی به منظور بهبود فرایند استخوان‌سازی اهمیت بالایی دارد.  
دکتر شیما توکل، یکی از مجریان طرح «طراحی و ساخت نانو کامپوزیت های ضد باکتری برای ترمیم استخوان» گفت: در این مطالعه دو گونه‌ نانوکامپوزیت مختلف به منظور ترمیم استخوان و کاهش عفونت در محل ضایعه طراحی شدند. مواد استفاده شده در این کامپوزیت‌ها در مقادیر معین، کاملا غیرسمی و سازگار با بدن هستند و از طرفی قیمت تمام شده‌ نانوکامپوزیت هم پایین و مقرون به صرفه است. وی ادامه داد: در این طرح نانوکامپوزیت هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان حاوی نانوذرات نقره و سیلیسیوم توسط یک روش هیبریدیزاسیون مولکولی آماده شد.
به گفته وی، هدف از این کار نشان دادن اثر اندازه، زبری سطح و ساختار شیمیایی نانوکامپوزیت‌های ذکر شده در سمیت سلولی و فعالیت ضدباکتری بر سلول‌های استخوان‌ساز (استئوبلاست) انسان و باکتری اشرشیاکولی بود. نتایج نشان داده که نانوکامپوزیت حاوی نانوذرات نقره نسبت به نانوکامپوزیت حاوی سیلیسیوم، درصد زنده بودن سلول و فعالیت ضدباکتری بالاتری را القا می‌کنند.
به گفته‌ توکل، ادغام نانوذرات نقره با نانوکامپوزیت، مانع از انتشار سریع یون‌های نقره شده و پتانسیل ایجاد سمیت در سلول‌ها را محدود می‌کند. در نتیجه، توان بازسازی بالای استخوان نانوکامپوزیت نقره و زیست سازگاری خوب و همچنین فعالیت ضدباکتری مناسب، آن را به گزینه‌ مناسبی به عنوان پرکننده در محل شکستگی استخوان آسیب دیده تبدیل می‌ کند. با تکمیل مطالعات در استفاده از این نتایج و تولید انبوه این ماده، می‌توان از طریق جلوگیری از مشکلات مربوط به عفونت استخوانی و تسریع روند ترمیم استخوان، به کاهش هزینه‌های وارد شده بر سیستم سلامت کشور کمک کرد.

توکل نحوه‌ ساخت و بررسی این نانوکامپوزیت‌ها گفت: در این مطالعه، نانوذرات نقره و یا پلی دی میتیل سیلوکسان به ترکیب بهینه‌ کیتوسان- نانوهیدروکسی آپاتیت اضافه شد و اجازه داده شد تا ترکیب کامپوزیتی بصورت درجا ساخته شود. اندازه ذرات، زبری سطح، تولید اکسیژن واکنش پذیر و زیست فعالی نانوکامپوزیت‌ها توسط پراش اشعه X، میکروسکوپ نیروی اتمی، روش DPPH و طیف سنجی مرئی UV-SEM، مورد مطالعه قرار گرفت. وی عنوان کرد: آزمون شمارش کلنی‌های باکتریایی، آزمون MTT و آزادسازی لاکتات دهیدروژناز (LDH) نیز به عنوان آزمایش فعالیت ضد باکتری و زیست سازگاری انجام شد.
بر اساس اعلام ستاد نانو، مطالعات نشان داده‌اند که درکنار خاصیت ضد باکتریایی نانونقره، نانونقره خاصیت ترمیم کنندگی استخوان را نیز دارد. همچنین این نانوکامپوزیت اگرچه خاصیت ضدباکتریایی خوبی نشان می‌دهد، اما بر روی سلول‌های یوکاریوت(مثل سلول پستانداران و جانورانی بغیر از باکتری و ...) اثرات صدمه زننده‌ای ندارد. در نتیجه می‌توان چنین فرض کرد که این نانوکامپوزیت می‌تواند منجر به ترمیم استخوان و جلوگیری از عفونت در محل ضایعه‌ استخوانی شود. البته برای بررسی این فرضیه باید مطالعات بیشتری صورت بپذیرد.
 این نانوکامپوزیت زیست سازگار و حاوی نانوذرات ضد باکتری است و در بررسی‌های آزمایشگاهی قادر به جلوگیری از رشد باکتری و بخش دیگر نانوکامپوزیتی آن قادر به بازسازی استخوان در محل آسیب دیده بوده است. این مطالعات حاصل تلاش‌های دکتر شیما توکل، دکتر سید مهدی رضایت، دکتر محسن جهانشاهی- عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی بابل و مهندس محمدرضا نیک پور است. نتایج این کار در مجله‌ Journal of Nanoparticle Research (جلد ۱۶، شماره ۱، سال ۲۰۱۴، صفحات ۱-۲۶۲۲ تا ۱۳-۲۶۲۲) به چاپ رسیده است.

محققان آمریکایی در تحقیقات خود دریافتند، تزریق سریعتر کتامین با دوز پایین به کاهش درد ناشی ‌از شکستگی در کودکان کمک می‌کند. کتامین به ‌عنوان عامل تسکین درد، طی روندی با دوز 1 تا 1.5 میلی‌گرم بر کیلوگرم برای کودکان تجویز و توصیه می‌شود در‌ عرض 30 تا 60 ثانیه تزریق شود. اما محققان آمریکایی در تحقیقات جدید خود دریافته‌اند که تزریق سریعتر کتامین در عرض تنها پنج ثانیه ممکن ‌است منجر به کاهش نیاز به ‌دوزهای بالاتر و تسریع در کاهش درد شود. 
 در این پژوهش دوزهای مختلف کتامین به ۶۰ کودک و نوجوان سالم با سن دو تا 17‌ سال با شکستگی ساعد تجویز شد؛ به ‌طور‌کلی 95 درصد کودکان به‌طور موثری با دوز 0.7 تا 0.8 میلی‌گرم بر کیلوگرم تسکین یافتند. عوارض ناخواسته، خفیف و بیشتر محدود به استفراغ گزارش شد. نتایج این تحقیق در مجله Emergency Medicine منتشر شده است.  

برگزار کننده: انجمن جراحان ارتوپدی ایران
 زمان برگزاری: ۱۳ الی ۱۷ مهر ۱۳۹۴
ارسال خلاصه مقالات: ۳۰ خرداد ۱۳۹۴
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های برج میلاد

سایت همایش

‌پژوهشگران فنلاندی بتازگی دریافته اند که سطوح پایین استرادیول یا سطوح بالای گلوبولین اتصال دهنده هورمون جنسی (SHBG) با افزایش خطر شکستگی‌های استخوان حاصل از پوکی استخوان در مردان مسن مرتبط است. دانشمندان دریافته‌اند مردانی که سطح هورمون تستوسترون (SHBG) در خون آنها بالاست، در معرض خطر شکستگی استخوان قرار دارند. 
در این پژوهش یکهزار و 436 مرد 65 ساله یا بالاتر به مدت تقریبا پنج سال تحت بررسی قرار گرفتند. محققان میزان استروئید جنسی را در خون این مردان اندازه گرفتند. نتایج نشان داد سطوح استرادیول و هورمون جنسی در خون، می‌تواند احتمال بروز شکستگی استخوان را در مردان پیش‌بینی کند. مردانی که سطوح استرادیول و تستوسترون در خون آنها پایین و میزان هورمون جنسی آنها بالاست، سه برابر بیش از آنهایی که سطوح این هورمون‌ها در خون آنها طبیعی است، در معرض خطر بروز شکستگی استخوان قرار دارند. 
به گفته محققان در حال حاضر برای ‌پیش بینی میزان خطر بروز شکستگی استخوان در مردان سطوح این هورمون‌ها اندازه گیری نمی‌شود ولی بنابر این پژوهش سطوح هورمون‌های جنسی، استرادیول و SHBG می‌تواند میزان این ریسک را پیش گویی کند. تستوسترون هورمون جنسی اصلی در مردان است و استرادیول یک هورمون جنسی است که باعث بروز اثرات آندروژن در بدن مردان و زنان می‌شود. نتایج این تحقیق در ژورنال بیماری‌های غدد درون ریز و متابولیسم به چاپ رسیده است.

درمان‌هاي مبتني بر استفاده از سلول‌هاي بنيادي و پرينتر 3 بعدي براي توليد قسمت‌هاي مختلف بدن، جهشي بزرگ در دنياي پزشکي ايجاد کرده است، خصوصا آنکه درمان‌هاي جديدي را براي طيف وسيعي از بيماري‌هاي مختلف معرفي مي‌کند. پزشکان در دانشگاه ساتهمپتون، با موفقيت دو تکنولوژي را به کار گرفته‌‌اند تا به کمک زني بيايند که استخوان هيپ وي آسيب ديده بود وبا اين روش توانستند آناتومي طبيعي وي را بازگردانند. هيپ جديد با تيتانيوم پرينت گرفته شد و براساس اندازه‌هايي بود که از سي‌تي اسکن بيمار آورده شده بود. به اين ترتيب استخوان مربوطه کاملا مناسب خود بيمار درآمد. براي تحريک بهبود طبيعي اطراف ايمپلنت و کمک به مرمت استخوان، يک گرافت که با استفاده از سلول‌هاي مغز استخوان خود بيمار تهيه شده بود، در پشت ايمپلنت کار گذاشته شد.
هرچند جراحي خوب پيش رفت، هنوز زمان مانده تا نتيجه‌گيري کرد که منافع اين روش درماني در درازمدت چه منافعي براي بيمار خواد داشت. طبق گزارش دانشگاه ساتهمپتون، گرافتي که در اين بيمار مورد استفاده قرار گرفت، از استخوان اسکافوييد وي گرفته شد که به عبور خون از درون آن اجازه جريان مي‌داد. سلول‌هاي بنيادي گرفته شده از مغز استخوان، به مواد مذکور متصل شده و باعث رشد استخوان جديد مي‌شوند. اين عمل از ايمپلنت هيپ پرينت گرفته شده حمايت مي‌کند. بيماري که اين عمل روي وي انجام شده، خانمي بوده که در سال 1977 در يک تصادف دچار عارضه شده و ار آن پس تا کنون، 6 عمل جراحي براي برگرداندن آناتومي طبيعي هيپ وي روي او انجام شده است. وي اميدوار است اين آخرين جراحي‌اي باشد که متحمل مي‌شود و بتواند از اين پس زندگي عادي خود را داشته باشد.

این سمینار در تاریخ ۲۱ الی ۲۳ خرداد ۱۳۹۳ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در تالار زیتون دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل انتخاب بيمار، انتخاب پروتز، انتخاب اپروچ جراحي، برش هاي استخواني بهينه، Rotational alignment صحيح در استخوان تي بيا و فمور، Joint line، بالانسينگ (هم ترازي) در بافت نرم، حركت كشكك، تخريب هاي استخواني، فيكساسيون، مديريت بعد از عمل، فيكساسيون و تخريب هاي استخواني، ويدئوي جراحي تعويض مفصل زانو، كارگاه جانبي تعويض مفصل زانو، كيس هاي پيچيده، كنترل و مديريت عفونت، توصيه هايي در مديريت عفونت، ويدئوي مديريت عفونت، ناهنجاري هاي تغيير شكل يافته قدامي زانو، ناهنجاري هاي extra articular، تعويض كشكك، آري يا خير؟، آناليز علل شكست و طرح ريزي، جايگزين هاي استخواني جهت تخريب هاي شديد استخواني، RHK گزينه اي مناسب براي case هاي پيچيده، ويدئوي تعويض مفصل زانو (عمل تعويض مجدد)، كنترل و مديريت عفونت- توصيه هاي جديد می باشد.

اطلاعات بیشتر

تحقیقات محققان نروژی نشان داد: صرف زمان زیاد در مقابل مانیتور روی سلامت استخوان پسران نوجوان تأثیر منفی دارد. در این تحقیق 484 پسر و 463 دختر 15 تا 18 ساله شرکت داشتند که تحت آزمایش تراکم استخوان نیز قرار گرفتند. از آنها در مورد سبک زندگی و عادت‌هایشان نظیر میزان تماشای تلویزیون یا استفاده از رایانه در روزهای آخر هفته و سطح فعالیت‌های بدنی‌شان سؤال شد. 
بر اساس این بررسی‌ها میزان زمانی که پسرها در مقابل مانیتور صرف می‌کنند، بیشتر از دختران است و هرچه این زمان یعنی تماشای تلویزیون و استفاده از رایانه بیشتر باشد، میزان تراکم مواد معدنی استخوان‌ها در بدن این پسرها پایین‌تر خواهد بود. این موضوع در مورد دخترها متفاوت است، دخترانی که چهار تا شش ساعت را در مقابل مانیتور گذراندند، میزان تراکم مواد معدنی در استخوان‌های آنها بیشتر از کسانی بود که یک‌ونیم ساعت در روز تلویزیون تماشا کردند یا جلوی صفحه رایانه بودند. 
دکتر آن وینتر، سرپرست این تحقیق می‌گوید: میزان تراکم مواد معدنی استخوان عامل بسیار تأثیرگذاری در تعداد شکستگی‌های استخوان در آینده زندگی شخص به شمار می‌رود. به گفته وی، آماری که در مورد دختران به دست آمده، خیره‌کننده و جالب و مستحق تحقیقات بیشتر روی گروه‌های متعدد است. اما یافته‌ها در مورد پسرها به روشنی نشان می‌دهد تحرک بدنی کم در دوران نوجوانی و بلوغ روی سلامت استخوان‌هایشان تأثیر منفی دارد و شانس آنها را برای داشتن بیشترین تراکم استخوان کاهش داده و احتمال ابتلای آنها به پوکی استخوان و شکستگی در آینده را افزایش می‌دهد. 
اسکلت بدن از زمان تولد شروع به رشد کرده و رشد آن تا اواخر سال‌های نوجوانی ادامه دارد. استخوان‌ها تا اوایل بزرگسالی به حداکثر استحکام و اندازه خود می‌رسند. تغذیه و میزان فعالیت فیزیکی مهمترین عوامل در رشد استخوان‌ها هستند به همین دلیل توجهات زیادی به کم‌تحرکی روی سلامت استخوان‌های نوجوانان می‌شود. بر اساس آمار، از هر پنج مرد بالای 50 سال یک نفر از شکستگی بر اثر پوکی استخوان رنج می‌برد، اما سطح آگاهی از خطر پوکی استخوان و سلامت استخوان‌ها در میان مردان بسیار پایین است. در پی این یافته و اهمیت موضوع، محققان تصمیم گرفتند در اکتبر 2014 روز پوکی استخوان، پوکی استخوان در مردان را در صدر مطالب قرار دهند.

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی کرمان 
زمان برگزاری: ۷ الی ۹ خرداد ۱۳۹۳
مکان برگزاری: کرمان

سایت دانشگاه
تلفن: ۲۲۳۱۹۶۹- ۰۳۴۱

برگزار کنندگان: مرکز تحقیقات ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، انجمن ارتوپدی ایران
زمان برگزاری: ۲۷ الی ۲۹ فروردین ۱۳۹۳
مکان برگزاری: مشهد، هتل پردیسان

سایت همایش

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی تهران، انجمن ارتوپدی حوادث و صدمات اندام ها و ستون فقرات
زمان برگزاری: ۱۲ الی ۱۴ آذر ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تهران، تالار امام بیمارستان امام خمینی
موضوع: تکنیک های جراحی و عوارض در ارتوپدی

همایش همزمان:
دهمین همایش سالیانه انجمن ارتوپدی حوادث و صدمات اندام ها و ستون فقرات ایران

سایت همایش

برگزار کننده: انجمن جراحان ارتوپدی ایران
زمان برگزاری: ۲۱ الی ۲۵ مهر ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵ تیر ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های برج میلاد

سایت همایش

محققان آمریکایی از امکان جایگزین شدن قطعات فلزی با پیچ و مهره‌های ساخته شده از فیبر طبیعی خبر می‌دهند که پس از ترمیم شکستگی براحتی در بدن حل می‌شود. از ابریشم برای تولید نخ بخیه استفاده می‌شود، اما از این فیبر طبیعی برای ساخت کاشتهای مدرن پزشکی استفاده خواهد شد. در جدیدترین مطالعه که توسط گروهی از مهندسان پزشکی دانشگاه تافتز انجام شده است، پیچ‌هایی از ابریشم درجه پزشکی با استفاده از ماژول‌های طراحی خاص تولید و بوسیله دستگاه در اندازه‌های مختلف برش داده می‌شود.
پیچ‌ها از 100 درصد ابریشم طبیعی ساخته شده‌اند که برای ترمیم شکستگی استخوان استفاده و باعث تحول در اعمال جراحی ترمیمی می‌شوند. پیچ‌های ابریشمی بر روی اندام عقبی موش‌ها پیوند زده شدند که عملکرد کاملا مناسب پس از چهار تا هشت هفته نشان دادند؛ در پایان مطالعه پیچ‌ها به مرور در بدن حل شدند.
سختی کم ابریشم در کنار توانایی تجزیه شدن درون بدن، نوید دهنده یک ماده مهندسی زیستی امیدوارکننده در مقایسه با پیچ و پلاک‌های فلزی متداول است که باعث بروز اختلال در عکسبرداری اشعه ایکس نشده و حساسیت به سرما نیز ایجاد نمی‌کند. محققان آلمانی در مطالعه مستقلی، کاشتهای سیلیکونی پستان را با لایه نازکی از پروتئین‌های ابریشم مهندسی‌ساز پوشش دادند که این پوشش نیز باعث کاهش یا جلوگیری از واکنش‌های دردناک می‌شود. نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است. 

دانشمندان دانشگاه ساوث‌همپتون روش جدیدی برای تولید سلول‌های استخوانی کشف کرده‌اند که می‌تواند انقلابی بزرگ در ترمیم استخوان افراد دچار شکستگی و یا آنهایی که در اثر پوکی استخوان نیاز به عمل جایگزینی مفصل ران دارند، ایجاد کند. در این تحقیق، سلول‌های بنیادی جنینی انسان بر روی صفحه‌ای از جنس پلاستیک کِشت شدند و توانایی آنها برای تغییر، ارزیابی شد. این دانشمندان توانستند با استفاده از الگوهای نانوتوپوگرافیکی موجود بر روی پلاستیک‌های زیست‌پزشکی، سلول‌های بنیادی جنینی را به سلول‌های استخوانی تغییر دهند. این تغییر بدون هیچ‌گونه تقویت شیمیایی انجام شد.
مواد، شامل پلاستیک پلی‌کربنات (ماده زیست‌پزشکی قابل کاشت) که به صورت چند منظوره از ساخت شیشه‌های ضدگلوله تا ساخت CDها مورد استفاده قرار می‌گیرد، راهی در دسترس و ارزان برای کشت سلول‌های بنیادی جنینی و همچنین فرصتی برای تحقیقات پزشکی آینده در این زمینه فراهم می‌کند. به گفته این محققان، هنوز تولید سلول‌های استخوانی برای پزشکی احیاکننده و تحقیقات پزشکی بیشتر، چالش مهمی است. با این حال ما متوجه شدیم که با تحت کنترل درآوردن فناوری‌های سطحی که اجازه تولید و افزایش تبدیل سلول‌های بنیادی جنین انسان به سلول‌های استخوانی را می‌دهند، می‌توان به فرآیند مهندسی بافت کمک کرد.
این محققان اظهار کردند: تحقیق ما، راهی کاملا جدید برای پزشکی احیاکننده استخوانی پیشنهاد می‌کند. استفاده از الگوهای نانوتوپوگرافی می‌تواند طراحی‌های جدید برای کِشت سلولی و ابزار جدید طراحی را فراهم کند. همچنین این الگوها می‌توانند راهنمایی برای توسعه درمان‌های جدید ترمیم استخوان و تحقیقات سلول‌های بنیادی انسانی باشد. آنها افزودند: پژوهش مشارکتی گذشته ما، برای کنترل رشد و تمایز سلول‌های مزانشیمی (سلول‌های بنیادی در مغز استخوان بزرگسالان) روی الگوهای نانومقیاس راه‌های جالب جدیدی ارائه داد.
به گقته محققان، این کشف جدید نشان می‌دهد منبع کاملا متفاوت سلول‌های بنیادی (سلول‌های بنیادی جنینی) نیز عکس‌العملی مشابه داشته و این رفتار زمینه جدیدی در این مقوله باز می‌کند. با تلاش و تحقیق بیشتر می‌توان امیدوار بود که ما بتوانیم به سمت تنوع شرایط رشد گسترده‌تری از آنچه به دنبالش بودیم، حرکت کنیم. این نتیجه از اهمیت بنیادی برخوردار است. این محققان، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Small منتشر کرده‌اند.

محققان آمریکایی موفق به ساخت روبات پوشیدنی شدند که می تواند حرکات ماهیچه ها، تاندون ها و رباط های ساق پا را تقلید کرده و به بهبود اختلالات مچ پا کمک کند. گروهی از محققان روباتیک در دانشگاه کارنگی ملون دستگاه روباتیکی ساخته اند که در آن به جای پوشش محافظ خارجی سفت و سخت از نوعی پلاستیک نرم و مواد کامپوزیت استفاده شده است. استفاده از مواد نرم به همراه ماهیچه های مصنوعی تحت فشار، حسگرهای بسیار سبک و نرم افزار کنترل پیشرفته در این دستگاه سبب شده که این دستگاه روباتیک بتواند حرکات طبیعی مچ پا را به خوبی انجام دهد.
به گفته محققان این فناوری ˈنرمˈ می تواند برای ایجاد دستگاه های توان بخشی برای مفاصل دیگر بدن و یا حتی برای ایجاد اسکلت خارجی نرم که قدرت کاربر را افزایش می دهد، مورد استفاده قرار گیرد. محققان می گویند این دستگاه روباتیک می تواند برای کمک به افراد مبتلا به اختلالات عصبی و عضلانی پا و مچ پا که بر اثر فلج مغزی به وجود می آید و یا مبتلایان به بیماری اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی (amyotrophic lateral sclerosis)، بیماری ام اس (MS) و یا سکته مغزی مورد استفاده قرار گیرد.
به گفته محققان مچ پا به طور طبیعی می تواند حرکات پیچیده سه بعدی انجام دهد و دستگاه های اسکلت خارجی که در حال حاضر وجود دارد به دلیل اسکلت خارجی سخت، محدودیت هایی را برای کاربر ایجاد می کنند. اما این دستگاه جدید با قابلیت حرکات سه بعدی طراحی شده و محدودیتی برای کاربر ندارد.

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
زمان برگزاری: ۷ الی ۹ اسفند ۱۳۹۲
مکان برگزاری: اصفهان

اطلاعات بیشتر

نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد، مردان متأهل در مقایسه با مردان مجرد از استخوان‌های قوی‌تری برخوردار هستند که این مسأله با کاهش خطر حمله قلبی و درمان سرطان نیز در ارتباط است. برای نخستین بار محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس (UCLA) کیفیت زندگی زناشویی را بر سلامت استخوانی مردان و زنان مورد بررسی قرار دادند.
این مطالعه با بررسی سطح تراکم استخوانی و در نظر گرفتن سایر عوامل تأثیرگذار مانند مصرف دارو و یائسگی بر روی داوطلبان 25 تا 75 ساله در دو بازه زمانی 96-1995 و 05-2004 میلادی انجام شد. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، مردان متأهلی که ازدواج پایدار و موفقی داشته و تجربه قبلی یک زندگی ناموفق را نداشته‌اند، در مقایسه با مردانی که از همسر خود جدا شده‌اند یا هرگز ازدواج نکرده‌اند، استخوان‌های سالم و قوی‌تری دارند.
با این حال محققان تأکید می‌کنند که سن ازدواج یک عامل مهم در این زمینه محسوب می‌شود و مردانی که پیش از 25 سالگی ازدواج می‌کنند، بدلیل نگرانی و استرس تشکیل خانواده، استخوان‌های ضعیف‌تری دارند و کاهش قابل توجه استحکام ستون فقرات در مردان متأهل زیر 25 سال گزارش شده است. دکتر «آرون کارلامانگالا» یکی از نویسندگان این تحقیق تأکید می‌کند: استرس ناشی از تشکیل خانواده، اثرات مضری بر سلامت استخوانی مردان جوان دارد و دلیل این امر نیز می‌تواند ناشی از سطح پایین سواد افراد باشد که منجر به کاهش دستمزد و در نتیجه بروز مشکل در تأمین نیازهای اقتصادی خانواده می‌شود. در این مطالعه محققان به نتایج مشابهی در خصوص تأثیر ازدواج بر استحکام استخوانی در زنان دست نیافته‌اند، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد، زنانی که از حمایت عاطفی کامل شوهر برخوردارند، در مقایسه با سایر زنان از وضعیت استخوان‌بندی بهتری برخوردار هستند.
محققان تأکید می‌کنند که ازدواج تأثیر کاملا یکسانی بر سلامت زنان و مردان ندارد؛ بطور مثال کیفیت سلامت استخوانی مردانی که هرگز ازدواج نکرده‌اند، از همسر خود جدا شده یا او را از دست داده‌اند، بسیار پایین است و در همین حال زنانی که زندگی مشترک چندان موفقی ندارند، از سلامت استخوانی مناسبی برخودار نیستند. دکتر «کارولین کراندال» نویسنده ارشد این مطالعه نیز خاطر نشان می‌کند: سلامت بدن تنها به رفتار سالم مانند رژیم غذایی یا سیگار نکشیدن بستگی ندارد، بلکه سایر جنبه‌های زندگی بویژه کیفیت زندگی زناشویی نیز نقش مهمی در سلامت فرد ایفا می‌کند. نتایج این مطالعه در مجله Osteoporosis International منتشر شده است.

یافته‌های یک تحقیق جدید حاکی از آن است که کمبود ویتامین B12 خطر شکستگی استخوان را در مردان مسن افزایش می‌دهد. محققان دانشگاه گوتنبرگ برای انجام این تحقیق 1000 مرد سوئدی را با میانگین سنی 75 سال بررسی و در این بررسی‌ها از روش‌های مختلفی برای تجزیه و تحلیل میزان ویتامین B12 استفاده کردند. یافته‌های این تحقیق نشان داد کمبود ویتامین B12 در این مردان خطر شکستگی استخوان را حدود 70 درصد افزایش می‌دهد.
اگرچه بر اساس نتایج این تحقیق، کمبود ویتامین B12 خطر شکستگی استخوان را در مردان مسن افزایش می‌دهد، اما محققان هنوز مطمئن نیستند افزودن این ویتامین به رژیم غذایی این افراد به پیشگیری از شکستگی استخوان کمک کند. ویتامین B12 به طور طبیعی در مواد غذایی مانند تخم‌مرغ، ماهی، مرغ و سایر گوشت‌ها یافت می‌شود. کاتریانا لورین، سرپرست این تحقیق و محقق دانشگاه گوتنبرگ سوئد اظهار کرد: افزایش خطر شکستگی استخوان در مردان مسن به عوامل دیگری از قبیل سن، شاخص توده بدنی، مصرف سیگار، ورزش کردن، میزان ویتامین D موجود در خون، میزان دریافت کلسیم و ... بستگی دارد. وی ادامه داد: به افرادی که می‌خواهند استخوان‌های محکمتری داشته باشند، 30 دقیقه ورزش روزانه و ترک سیگار توصیه می‌شود. نتایج این تحقیق در مجله بین‌المللی Osteoporosis منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه ناتینگهام یک مولکول مصنوعی شبیه شاهدانه تولید کرده‌اند که می‌تواند درد و التهاب مفاصل را در آرتروز کاهش دهد. محققان یک ترکیب مصنوعی ساخته‌اند که یک مسیر حساس به درد در نخاع موسوم به گیرنده کانابینوئیدی 2 (CB2) را مهار می‌کند. اگرچه شاهدانه بطور موثری درد را کاهش می‌دهد اما استفاده پزشکی از آن محدود است. ترکیب جدید دانشمندان موسوم به «JWH133» مصنوعی بوده اما به منظور هدف قرار دادن CB2 به شیوه مشابه شاهدانه طراحی شده است. سطوح گیرنده CB2 در نخاع افراد مبتلا به آتروز با درد شدید آنها مرتبط شناخته شده است.

این سمینار در تاریخ ۱ الی ۲ اسفند ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سالن مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل شکستگی و در رفتگی های فقرات گردنی، شکستگی و دررفتگیهای پشتی کمری، شکستگی و در رفتگی های اطراف شانه، شکستگی های بازو، شکستگی دررفتگی های اطراف آرنج، شکستگی در رفتگی های ساعد و مچ دست، شکستگی در رفتگی های دست، آناتومی و شکستگی های لگن، در رفتگی ها و شکستگی های استابولوم، شکستگی های پروگزیمال ران، شکستگی های دیستال ران، شکستگی های پروگزیمال تی بیا، شکستگی ها و در رفتگی های مچ پا، رادیوگرافی و CT در شکستگی های بالغین، شکستگی های اندام های فوقانی کودکان، شکستگی های اندام های تحتانی کودکان، رادیوگرافی و CT در شکستگی های کودکان می باشد.

اطلاعات بیشتر

دانشمندان موفق به تولید نوعی جوراب هوشمند با هدف نظارت و هدایت قدم‌های کاربران شدند.  حسگرهایی که در آیتم‌های پوشیدنی تعبیه می‌شوند، داده‌ها را از طریق بلوتوث به ساعت‌، گوشی‌ هوشمند و تبلت‌ کاربران انتقال می‌دهند. شرکت «Heapsylon» تولیدکننده ابزارهای هوشمند پوشیدنی از قبیل تی‌شرت‌ و جوراب‌های ورزشی با قابلیت نظارت بر ضربان قلب بوده و آخرین دستاورد آن، نمونه اولیه سیستم جوراب هوشمند جدید به نام «Sensoria» گزارش شده است.
این سیستم، آیتمی سه بخشی است که شامل جوراب هوشمند، پابند الکترونیکی و گیره مغناطیسی بر روی بخشی از جوراب و همچنین یک برنامه تلفن همراه است که با علائم شنیداری زمان واقعی، بر قدم‌های کاربر نظارت و آنها را هدایت می‌کند. پابند، داده‌های را از حسگرهای جوراب که از طریق بلوتوث به گوشی هوشمند کاربر ارسال می‌شوند، جمع‌آوری می‌کند. دیوید ویگانو، یکی از موسسان و مدیر اجرایی شرکت سازنده، مدعی است کاربران حین دویدن با داشتن این سیستم، می‌توانند اطلاعات را بطور بلادرنگ از تلفن همراهشان دریافت کنند و این اطلاعات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به آنها در اجتناب از آسیب‌دیدگی‌ها کمک می‌کند.
کاربر با استفاده از جوراب ابداعی می‌تواند سرعت و میزان کالری‌هایی را که حین دویدن سوزانده، بررسی و همچنین از چگونگی برخورد پا با زمین آگاهی یابد. گفته می‌شود، جوراب هوشمند ابداعی می‌تواند در ابزارهای رهگیری سلامتی کارآمد باشد. به گفته مقامات شرکت سازنده این سیستم، رهگیری‌کننده‌های کوچک و قابل‌حمل کنونی همیشه قابل‌اعتماد نیستند و عموما به اندازه‌گیری گام‌ها و کالری‌ها محدود می‌شوند، اما جوراب Sensoria می‌تواند به عنوان یک مربی مجازی عمل کند و به کاربر در خصوص ارتکاب اشتباهات تکنیکی در قدم برداشتن آگاهی داده و حتی در صورتی که وی بیش از اندازه قدم بردارد، هشدار دهد. هشدارهای این سیستم به کاربران در اجتناب از آسیب‌دیدگی کمک می‌کند. هم‌اکنون 25 میلیون دونده فعال در آمریکا وجود دارند و هر سال بیش از 60 درصد از این دوندگان دچار آسیب‌دیدگی‌ می‌شوند و سیستم جدید به آنها در پرهیز از آسیب‌دیدن کمک خواهد کرد. گفته می‌شود، این فناوری در ماه مارس سال 2014 عرضه می‌شود.

مهندسان زیستی دانشگاه رایس، داربست هیدروژل جدیدی را برای احیای بافت‌های استخوان ساخته‌اند که فعالیتش را به عنوان یک مایع آغاز می‌کند، سپس در بدن به جامد تبدیل شده و برای حذف دوباره از بدن به مایع تبدیل می‌شود. این ماده در آزمایشگاه آنتونیوس میکوس در دانشگاه رایس طراحی شده و یک مایع حل‌شدنی در دمای اتاق است که می‌تواند به نقطه مورد نیاز در بدن تزریق شود. 
در دمای بدن، این ماده به طوری آنی برای کمک به شکل‌گیری استخوان جدید و جایگزینی استخوان آسیب‌دیده به ژل تبدیل می‌شود. این ژل به فضاهای سه‌بعدی نامنظم تبدیل می‌شود و پلت‌فرمی را برای کاربرد زیبایی‌شناسانه بافت ارائه می‌دهد. قرار است این ژل به عنوان جایگزینی برای داربست‌های قابل کاشت از پیش‌ساخته‌شده عمل کند. میکوس گفت: این فناوری پلت‌فرم جدید، به ارائه هیدروژل‌های تزریق‌شدنی، از لحاظ گرمایی واکنش‌پذیر و قابل‌جذب برای کارکردهای پزشکی احیا می‌پردازد.
فناوری مزبور امکان شکل‌گیری داربست‌ها به صورت موضعی و همچنین ارائه عوامل رشد و سلول های بنیادی در نارسایی‌های شکلهای آناتومیک پیچیده را با دخالت حداقلی جراحی امکان‌پذیر می‌کند. آنچه این ماده جدید را که نام poly(N-isopropylacrylamide) یا PNiPAAm نام داشته، شگفت‌انگیز می‌کند، این است که چنین فناوری بینابینی به عنوان ابزار تحویل کارآمد برای عوامل رشد و سلول‌های بنیادی کارساز است. جزئیات این ماده در مجله Biomacromolecules منتشر می‌شود.

محققان آمریکایی دست مصنوعی جدیدی طراحی کرده‌اند که علاوه بر توانایی لمس اجسام، حس لامسه را نیز به دستان فرد معلول باز می‌گرداند. طی سال‌های اخیر تحولات چشمگیری در حوزه پروتزهای مصنوعی صورت گرفته است؛ محققان روش‌های مختلفی را طراحی کرده‌اند که به بیمار امکان می‌دهد از طریق اعصاب بدن خود، اندام مصنوعی را کنترل کند. اما این ارتباط یک سویه بوده و پروتز مصنوعی قادر به بازپس فرستادن پیام به مغز نیست. محققان دانشگاه «کیس‌وسترن رزرو» با همکاری مرکز خدمات پزشکی برای سربازان بازنشسته کلیولند موفق به طراحی سیستم جدیدی به نام «الکترود کاف» (cuff electrode) شده‌اند که قادر به انتقال حس لامسه از اندام مصنوعی است.
طول الکترودها در این دستگاه تنها هفت میلیمتر است که در بازو کاشته شده و شبکه‌های عصبی را تحریک می‌کند؛‌ با فشردن و منقبض کردن اعصاب، امکان ارسال سیگنال از طریق غلاف میلین فراهم می‌شود. این سیستم در حال توسعه و آزمایش، قادر به ارسال داده‌های فشار از 20 نقطه دست مصنوعی به اعصاب محیطی در بخش سالم بدن است که حس لامسه را برای فرد معلول ایجاد می‌کند. در فناوری‌های موجود، الکترودها برای افزایش حساسیت بطور مستقیم در تماس با سلول های عصبی قرار می‌گیرند که برای استفاده در دراز‌مدت مناسب نیستند، اما دستگاه الکترود کاف بسیار بادوام است؛ یک اتصال الکتریکی با بافت عصبی، امکان استفاده از این فناوری جدید را برای یکپارچه سازی با پروتزهای واقعی فراهم می‌کند.
در حال حاضر سیستم الکترود کاف بر روی دو بیمار به مدت 18 ماه با موفقیت آزمایش شده است. با کمک آشکارسازهای نیروی بسیار پیشرفته، تنظیم ورودی حسی برای تکرار احساس از سطوح خاص در آینده امکانپذیر خواهد شد. محققان امیدوارند با توسعه دست مصنوعی با قابلیت ایجاد حس لامسه، بتوانند توانایی انجام کارهای پیچیده‌ای که با کمک اندام‌های مصنوعی موجود، غیر‌ممکن یا غیر‌عملی هستند را برای فرد معلول فراهم کنند.

دانشمندان استرالیایی موفق به ابداع قلمی شده‌اند که به آنها اجازه تولید بافتهای جدید استخوان را می‌دهد. هنگامی که استخوانها در سوانح یا در اثر قطع عضو می‌شکنند، بافت درون آنها نیز آسیب می‌بیند که ساخت کاشتهای جدید و کاربردی را مشکل خواهد ساخت. تیمی از محققان دانشگاه ولنگونگ با همکاری بیمارستان سنت وینست ملبورن برای حل این مشکل به ساخت یک چاپگر سه‌بعدی دستی موسوم به «قلم زیستی» (BioPen) پرداخته‌اند که نه تنها لایه‌های سلول بافت را بر روی استخوان آسیب‌دیده افزوده، بلکه با اعصاب و عضلات موجود در آن نیز ترکیب می‌شود. این امر بدان معنی است که جراحان می‌توانند بجای هفته‌ها انتظار برای رشد بافت جایگزین، کاشتهای اختصاصی را در طول عمل جراحی، طراحی کنند.
فناوری قلم زیستی همچنین می‌تواند زمان بهبود را کاهش و شانس موفقیت در جراحی را افزایش دهد چرا که سلولها با بافت موجود بیمار برای جلوگیری از رد سیستم ایمنی بدن ترکیب می‌شوند. از این دستگاه همچنین می‌توان برای اعمال داروهای دیگر به منظور افزایش رشد مجدد و بهبود استفاده کرد. نمونه پیش‌ساخت این قلم زیستی اخیر در دسترس پزشکان بیمارستان سنت وینست ملبورن قرار گرفته است.
این قلم به شیوه مشابه چاپگرهای زیستی، لایه‌های سلول و آلژینات یا عصاره جلبک دریایی را چاپ کرده و سپس آنها در یک ژل محافظ پوشش می‌دهد. دو لایه از ماده با یکدیگر در نوک قلم زیستی مخلوط شده و جراحان می‌توانند از این ترکیب برای طراحی یا پر کردن بخشهای آسیب‌دیده استخوان استفاده کنند. هنگامی که این ترکیب بر روی استخوان کشیده می‌شود، یک نور فرابنفش آنرا خشک کرده و جراح می‌تواند لایه‌های سلول یا به قول محققان «چارچوب استخوان» را تولید کنند. این سلولها سپس تکثیر شده و در نهایت به سلولهای بافت از جمله عصبها یا عضلات می‌پیوندند. بیمارستان سنت وینست به کار بر روی بهینه سازی مواد سلولی برای پروژه‌های کارآزمایی خواهد پرداخت که قرار است سال آینده در مرکز پیشنهادی اکتشافات پزشکی آیکنهد در ملبورن اجرا شوند.
محققان دانشگاه ولنگونگ پیش از این غضروف جدید زانو را از سلولهای بنیادی بر روی چارچوبهای چاپ سه‌بعدی پرورش داده بودند که می‌توان از آن برای درمان سرطانهای و آرتروز بهره برد. به گفته این محققان، دستگاه قلم زیستی به جراحان کنترل بهتری بر محل قرار دادن مواد داده و همچنین زمان عمل را با انتقال مستقیم سلولهای زنده و فاکتورهای رشد به محل جراحت کاهش می‌دهد؛ این کار به افزایش سرعت بازسازی استخوانهای کاربردی و غضروف کمک خواهد کرد.

این کارگاه در تاریخ ۳۰ آذر ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در تالار ابن سینا دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل ترمیم منیسک یا برداشتن منیسک، روش های ترمیم منیسک، ترمیم مینیسک به روش  all inside (lasso) و all inside (fast fix) می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان استرالیایی طی پژوهشی چهارساله بر نمونه‌های حیوانی به روش درمانی امیدوارکننده ای برای بیماری پوکی استخوان دست یافته‌اند. این درمان شامل استفاده از ترکیب بدون بو با نام اسید پیکولینیک است که محصولی مشتق شده از تریپتوفان - اسید آمینه ضروری - می‌باشد که به راحتی در آب حل می‌شود.
به گفته محققان این یافته گام مهمی در طراحی نوع کاملا جدیدی از داروهای درمانی پوکی استخوان محسوب می‌شود؛ چرا که به جای متوقف کردن تخریب استخوان، تشکیل استخوان را تحریک می‌کند. ترکیب کشف شده که قدرت جذب شدن بالایی دارد در موش‌های درمان شده هیچ اثر جانبی بر جای نگذاشته است. طی این پژوهش، زمانی که این ترکیب به آب مصرفی موش‌های عادی و یائسه اضافه شد، اسید پیکولینیک به طور قدرتمند و ایمن، حجم استخوانی موش‌های عادی را افزایش داد و در موش‌های یائسه نیز باعث حفظ بافت استخوانی ناشی از پوکی استخوان شد.
تقریبا 300 میلیون نفر در سراسر دنیا به بیماری پوکی استخوان مبتلا هستند که پیش بینی می‌شود تا سال 2050 بروز شکستگی لگن ناشی از پوکی استخوان در مردان 310 درصد و در زنان 240 درصد افزایش یابد. محققان با تاکید بر صحت نتایج به دست آمده، گام بعدی در این تحقیق را آزمایش بر نمونه‌های انسانی عنوان کرده‌اند.

این سمینار در تاریخ ۲۸ الی ۲۹ آذر ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان بهمن تهران ویژه متخصصین ارتوپدی برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل ارزیابی پروتز دردناک هیپ، آماده سازی قبل از عمل تعویض مجدد پروتز هیپ، رویکرد های وسیع جراحی برای تعویض مجدد مفصل هیپ، خارج کردن جزء استابولار محکم، خارج کردن جزء فمورال محکم، درمان واکنش های ناخواسته نسج به فلز، درمان جراحی شکستگی سر یا لاینر سرامیک، تعویض مجدد پروتز با جزء مادولار گردن، ارزیابی و درمان نواقص استخوانی در فمور و نحوه انتخاب استم، تعویض مجدد جزء فمورال- آیا اندیکاسیونی برای استفاده از سیمان وجود دارد؟، تعویض مجدد جزء فمورال- انتخاب بین پروتز های منوبلاگ یا مادولار، تعویض مجدد جزء فمورال- اندیکاسیون ها و تکنیک جایگاری استم های مادولار، تبدیل آرترودز هیپ به توتال هیپ، درمان نقایص وسیع استخوان فمور اندیکاسیون های APC یا مگا پروتز، درمان استئولیز استابولوم- آیا نقشی برای تعویض لاینر و پیوند استخوان وجود دارد؟، درمان در رفتگی مکرر بعد از تعویض مفصل ران، درمان شکستگی های اطراف پروتز در حین عمل ، آماده سازی قبل از عمل تعویض مجدد پروتز زانو، تعویض مجدد مفصل زانو: استم سیمانی یا غیر سیمانی، تعیین نقش Constraint در تعویض مجدد مفصل زانو، پاره شدن MCL در حین عمل تعویض مفصل زانو، درمان زانوی بی حرکت بعد از تعویض مفصل زانو، مشکلات سیستم اکستانسور زانو و راه حل های آن، راه های امروزه درمان نقایص استخوان، تعویض مجدد کشکک، شکستگی های اطراف پروتز زانو: تثبیت یا جایگزینی، تشخیص عفونت اطراف پروتز، درمان عفونت اطراف پروتز می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمپوزیوم در تاریخ ۱۵ آذر ۱۳۹۲ توسط انجمن جراحان دست ايران در بیمارستان نورافشار تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل درمان غیر جراحی دست روماتیسمی، تشخیص روماتیسم مفصلی، درمان دارویی روماتیسم مفصلی، درگیری مچ دست در روماتیسم مفصلی، خشک کردن وتعویض مفصل مچ دست در روماتیسم مفصلی،  روشهای درمانی در درگیریDRUJداراخ در مقابل کاپانجی، سینووکتومی واصلاح راستای تاندونی، خشک کردن وتعویض مفصل متاکارپو فالنژیال، دفورمیتی بوتونیر،  دفورمیتی گردن قو، توانبخشی در دست روماتیسمی می باشد.

اطلاعات بیشتر

دو جراح زانوی بیمارستان دانشگاه لوون رباط جدیدی در زانوی انسان کشف کردند. این رباط نقش مهمی را در بروز عارضه در بیماران مبتلا به پارگی‌های رباط متقاطع قدامی (ACL) ایفا می‌کند. علی‌رغم جراحی موفقیت‌آمیز ترمیم و توانبخشی آن، تعدادی از بیمارانی که ACL آن‌ها ترمیم می‌شود، 'pivot shift' یا ماجراهایی را تجربه می‌کنند که طی آن‌ها زانو از فعالیت باز می‌ماند. طی چهار سال اخیر، دکتر استیون کلاس و پروفسور یوهان بلمانز در حال انجام تحقیقاتی به منظور یافتن علت آسیب‌های جدی ACL بوده‌اند.
آن‌ها مطالعه خود را با مقاله‌ای آغاز کردند که در سال 1879 و توسط یک جراح فرانسوی نوشته شده بود و وجود یک رباط اضافی موجود در زانوی انسان را فرض می‌کرد. این فرض درست از آب درآمد و پزشکان بلژیکی نخسیتن محققانی بودند که با استفاده از تکنیک‌های تشریح رباط ناشناخته را پس از مطالعه وسیع شناسایی کردند.  مطالعه آن‌ها نشان می‌دهد رباطی به نام anterolateral ligament) ALL) در 97 درصد از زانوهای انسانی موجود است و این که pivot shift در اثر آسیب به رباط ALL ناشی می‌شود. یافته‌های این محققان در مجله Journal of Anatomy منتشر شد و «انجمن آنتومی» این تحقیق را بسیار نوآورانه خواند.
مطالعه انجام شده تفکرات پزشکی در مورد آسیب‌های جدی ACL را زیر سوال می‌برد و نشان‌دهنده موفقیت در درمان بیماران مبتلا به این آسیب‌ است. دکتر کلاس و پروفسور بلمانز هم‌اکنون در حال مطالعه بر روی نوعی تکنیک جراحی با هدف ترمیم آسیب‌های ACL هستند و نتایج آن‌ها طی چند سال آینده آماده خواهد بود. پارگی‌های مزبور در میان ورزشکاران در ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال و اسکی شایع است.

موضوع: بیماریهای مادرزادی ارتوپدی اطفال
برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی اهواز، انجمن جراحان ارتوپدی ایران
زمان برگزاری: ۲۵ الی ۲۷ دی ۱۳۹۲
مکان برگزاری: اهواز، بیمارستان نفت

سایت همایش

پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد: دویدن با کفش پاشنه بلند ممکن است موجب بروز مشکلات زانو در دوران سالخوردگی شود. محققان امریکایی طی یک تحقیق، حرکات مفصل ران و قوزک پا در زنان جوان را هنگام دویدن با کفش بدون پاشنه (15 میلی‌متر)، پاشنه کوتاه (45 میلی‌متر) و پاشنه بلند (70میلی‌متر) اندازه‌گیری کردند. نتایج تحقیق نشان داد در زنانی که با کفش پاشنه بلند می‌دوند حرکت، ربایش و نزدیکی زانو و خمیدگی زانو افزایش می‌یابد. به نظر محققان این افزایش حرکت موجب تحریک فشار بار اضافی بر مفاصل زانو می‌شود.
بر اساس نتایج این تحقیق، دویدن با کفش پاشنه بلند حرکات قوزک پا را کاهش می‌دهد و وارونه شدن در حال دویدن به دلیل ارتفاع پاشنه و خطر رگ به رگ شدن قورک پا افزایش می‌یابد. محققان آمریکایی اظهار کردند: نتایج تحقیقات نشان می‌دهد پاشنه بلندتر با خطر رگ به رگ شدن بیشتر قوزک پا در هنگام دویدن مرتبط است. همچنین پوشیدن کفش پاشنه بلند به طور منظم موجب آرتروز مفاصل زانو می‌شود. نتایج این تحقیق در نشریه بین‌المللی تکنولوژی و مهندسی پزشکی منتشر شده است.

یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه بوستون و دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا موفق به ابداع روشی شدند که با استفاده از آن می‌توان داروی ترمیم‌کننده را به درون میکروترک‌های موجود در استخوان وارد کرد. برای ترمیم استخوان با دارو، ترکیبات دارویی وارد خون می‌شوند تا به ترک‌های استخوان برسند.
پژوهشگران موفق به ارائه روشی شدند که در آن، نانوذرات حامل دارو می‌توانند ترکیبات پرکننده استخوان را به محل مورد نظر برده و به صورت هدفمند در آنجا رهاسازی کنند. این نانوذرات انرژی مورد نیاز خود را، خود تهیه می‌کنند. این انرژی از ترک‌های موجود در استخوان تامین می‌شود. «آیوسمن سن» از محققان این پروژه می‌گوید: زمانی که یک ترک در استخوان ایجاد می‌شود شرایط را برای اضمحلال مواد‌ معدنی درون استخوان فراهم می‌کند. این مواد‌ معدنی به صورت ذرات بارداری در آمده و موجب تشکیل یک میدان الکتریکی در استخوان می‌شوند. همین میدان الکتریکی به صورت پالس‌هایی، نانوذرات دارای بار منفی را به سوی ترک می‌کشاند. نتایج کار ما نشان داد که ذرات زیست‌سازگار قادرند به صورت طبیعی داروی اوستئوپروسیس را مستقیما به درون ترک استخوان وارد کنند.
وی می‌افزاید: تشکیل این نوع میدان الکتریکی پیش از این برای دانشمندان شناخته شده بود، اما تاکنون کسی از آن به عنوان منبع انرژی برای درمان ترک‌های استخوان استفاده نکرده بود. این روش خلاقانه‌ای است که می‌توان با آن ترک‌ها را شناسایی و دارو را مستقیما وارد ترک کرد.
در روش‌های فعلی دارو وارد گردش خون می‌شود و با چرخش درون بدن به ترک‌ها می‌رسد. در این روش‌ها ممکن است دارو به ترک برسد و این امکان وجود دارد که به ترک نرسد؛ حتی ممکن است دارو به مقدار کافی به ترک نرسد و فرآیند جوش خوردن به دلیل کم بودن دوز دارو آغاز نشود. اما این روش جدید بسیار هدفمندتر و کاراتر از تمام روش‌های فعلی است.
این گروه تحقیقاتی برای بررسی روش خود آزمایش‌های متعددی انجام دادند. در این آزمایش‌ها دارو به همراه ذرات فلورسانس موسوم به نقاط کوانتومی وارد بدن شدند. دلیل استفاده از نقاط کوانتومی آن است که بتوان مسیر حرکت دارو را در بدن شناسایی کرد. نتایج کار نشان داد که نقاط کوانتومی و دارو به سوی ترک‌ها حرکت کرده و در محل ترک روی هم انباشته می‌شوند. در واقع محققان موفق به ساخت نانوذرات حامل دارو شدند که می‌توان مواد و ترکیبات پرکننده استخوان را درون این نانوذرات قرار داد و در نهایت درون ترک‌ها رهاسازی کرد.

محققان آمریکایی نخستین پای مصنوعی با قابلیت کنترل توسط قدرت ذهن را بر روی یک بیمار معلول با موفقیت مورد آزمایش قرار دادند. در فناوری مشابه تاکنون چند نمونه دست مصنوعی با قابلیت کنترل توسط ذهن طراحی شده‌اند، اما این پا نخستین نمونه پای بیونیک با قابلیت کنترل توسط ذهن محسوب می‌شود. این بیمار 32 ساله چهار سال قبل در اثر یک تصادف رانندگی پای راست خود را از قسمت زانو از دست داد، اما اکنون با استفاده از نخستین پای مصنوعی با قابلیت کنترل توسط قدرت ذهن می‌تواند حرکات مختلف مانند بالا رفتن از پله‌ها را براحتی انجام دهد.
پای مصنوعی اقدام به رمزگشایی و تبدیل سیگنال‌های الکتریکی ارسالی از بخش سالم عضلات پا به قسمت رباتیک می‌کند؛ با استفاده از موتوری که در بخش زانو تعبیه شده است، انجام حرکات مختلفی مانند بالا رفتن از پله‌ها برای فرد معلول فراهم می‌شود. در افراد سالم، همزمان با فکر کردن فرد برای حرکت دادن پا، سیگنالی از مغز به نخاع ارسال شده و از طریق اعصاب به عضلات پا فرستاده می‌شوند؛ اما زمانی که فرد دچار معلولیت می‌شود، سیگنال‌های عصبی که به زانو ارسال می‌شوند، قادر به رساندن پیام حرکتی به عضلات پا نیستند.
محققان موسسه توانبخشی شیکاگو (RIC)‌ برای حل این مشکل با انجام عمل جراحی، مسیر سیگنال‌های عصبی را بازیابی کردند و در این حالت سیگنال‌ها به عضلات سالم و آسیب ندیده بالای زانو ارسال می‌شوند. با کاشت الکترودهایی بر روی پا، امکان تشخیص سیگنال‌های عصبی برای عضلات زانو فراهم می‌شود و با کمک یک برنامه رایانه‌ای، سیگنال‌ها رمزگشایی شده و به انجام حرکات مختلف تفسیر می‌شود. حسگرهای مکانیکی بر روی پای رباتیک با جمع‌آوری داده‌ها به کنترل انجام حرکات کمک می‌کنند. از این طریق انجام حرکات مختلفی مانند بالا یا پایین رفتن از پله‌ها، تغییر وضعیت از نشستن تا ایستادن و راه رفتن بدون وقفه امکانپذیر شده و تعامل فرد معلول با محیط بهبود پیدا می‌کند.
با کمک حسگرهای مکانیکی، تفسیر سیگنال‌ها به حرکت با 12.9 درصد خطا همراه است، اما با استفاده از اطلاعات الکتروده میزان خطا به 1.8 درصد کاهش پیدا می‌کند که خطر افتادن فرد معلول را به حداقل می‌رساند. محققان RIC بدنبال توسعه پای رباتیک کوچکتر، سبکتر و در عین حال قوی‌تر هستند که از نرخ پایین خطا برخوردار باشد؛ برای توسعه این فناوری بودجه هشت میلیون دلاری از سوی ارتش آمریکا در اختیار محققان قرار داده شده است. نتایج این دستاورد در مجله Medicine منتشر شده است.

یک اسب‌سوار آمریکایی که انگشت خود را در زمان غذا دادن به اسب خود از دست داده بود، با درمان پیشگامانه دوباره بدست آورد. اسب پل هالپرن 33 ساله یک سوم انگشت اشاره او را در زمان غذا خوردن جویده بود و وی به همراه انگشت خود در یک کیسه بسته‌بندی به دکتر یوجنیو رودریگز در مرکز جراحی سرپایی ساحل دیرفیلد مراجعه کرده بود.
اگرچه این انگشت بخوبی در یخ پیچیده شده بود اما مسؤولان اورژانس اظهار کردند که هیچ راهی برای اتصال مجدد انگشت وجود ندارد. شرکت بیمه هالپرن می‌خواست که پزشکان بقیه انگشتان وی را نیز قطع کنند؛ اما دکتر رودریگز بجای این کار یک رویکرد جدید را برای ترمیم انگشتان وی بدون جراحی آزمایش کرد.
رودریگز با استفاده از مثانه یک خوک، قالبی از بخش قطع‌شده انگشت هالپرن ساخته و سپس آن را به بخش باقی مانده متصل کرد. جالب اینجاست که سلولهای انگشت، استخوان، بافت‌های نرم و حتی ناخن آن نیز در قابل شروع به رشد کردند.
این فرآیند موسوم به کاشت زنوگرافت شامل استفاده روزانه از پودر بدست آمده از مثانه سائیده شده خوک در بقایای زخم ترمیم نشده و سپس بستن آن در یک ورق محافظ آغشته به سالین است. به گفته دکتر رودریگز، این کار بدن را برای جذب سلولهای بنیادی تحریک کرده و سپس این سلولها کار تولید بافت از بین رفته را آغاز خواهند کرد. علیرغم پیچیدگی علم پشت این رویکرد، درمان بقدری ساده بود که هالپرن آنرا طی یک دوره دو ماهه در خانه انجام می‌داد. این نتایج می‌تواند راه را برای استفاده از این درمان برای آسیبهای بدتر هموار کند.

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی تهران، انجمن ارتوپدی حوادث و صدمات اندام ها و ستون فقرات (POTA)
زمان برگزاری: ۱۸ الی ۲۰ دی ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی

همایش همزمان:
نهمین همایش سالیانه انجمن ارتوپدی حوادث و صدمات اندام ها و ستون فقرات ایران

سایت همایش

محققان اروپایی موفق به کشف یک فرآیند زیستی ژنتیکی شده‌اند که ممکن است بر چپ یا راست دست بودن فرد تاثیر بگذارد. دانشمندان دانشگاه آکسفورد و همتایان هلندی آنها از کشف ارتباطی بین راست‌دستی و چپ‌دستی و شبکه‌ای از ژنهای دخیل در شکل‌گیری عدم تقارن چپ-راستی در جنینهای در حال شکل‌گیری خبر داده‌اند.
به گفته محققان، ژنها همچنین ممکن است به ایجاد تفاوتهای چپ-راستی در مغز منجر شوند که در عوض بر راست‌دستی و چپ‌دستی افراد تاثیر خواهد گذاشت. انسان تنها گونه‌ای است که از چنین سوگیری نیرومندی در چپ‌دستی و راست‌دستی برخوردار بوده و بر اساس پژوهشها، حدود 90 درصد انسانها راست‌دست هستند اما منبع این سوگیری از مدتها پیش به شکل معما باقیمانده بود.
در پژوهشی که برای شناسایی ژنهای مرتبط با دستی که انسان استفاده از آنرا ترجیح می‌دهد انجام شد، مرتبط‌ترین گونه با چپ‌دستی و راست‌دستی در ژن PCSK6 قرار داشت که در شکل‌گیری اولیه چپ و راست در جنین در حال رشد دخیل است. اگرچه به گفته دانشمندان این نتایج ژنتیکی بطور کامل تنوع انتخاب دست چپ و راست به عنوان دست غالب در انسان را توضیح نمی‌دهد و جنبه‌های دیگر مانند رفتار، طبیعت و تغذیه می‌تواند تاثیرگذار باشد. نتایج این تحقیق در نشریه PLOS Genetics منتشر شده ‌است.

این سمینار در تاریخ ۹ الی ۱۰ آبان ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی ایران در بیمارستان شفا یحیائیان تهران، ویژه متخصصین ارتوپدی برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل تازه هاي آرتروپلاستي زانو ، راهكارهاي Exposure در Difficult Knee، تكنيك هاي جراحي ـ‌ ابتدا Tibia يا Femur ؟ ، چگونگي بالانس زانوي Varus و Valgus، نحوه مديريت Flexion Contracture  در عمل زانو، نحوه مديريت Stiffness در عمل زانو، نحوه هم ترازي كامل Patella، جايگاه اخلاق پزشكي در پاتولوژي و آزمايشگاه باليني، کنولوژی VERILAST جدید ترین راه حل جهت فرسودگی، آرتروپلاستی زانو Unicondyla، چرا آرتروپلاستي هاي زانو مشكل پيدا مي كنند؟، نحوه بازيابي Joint Line در آرتروپلاستي زانو Revision، با Patella چه كار كنيم؟، عدم پايداري در TKA، تكنيك هاي جديد جهت تشخيص و درمان عفونت، آيا به Rotating Hinge نياز داريم؟، عمل Revision در آرتروپلاستي زانو، چگونه با از بين رفتن استخوان در عمل Revision زانو كنار بياييم؟ می باشد.

اطلاعات بیشتر

يک مطالعه جديد نشان داده در زنان سالمند نيازمند درمان ورم و درد مفاصل، دريافت کلسيم و ويتامين D اثري در کاهش شدت بيماري ندارد. محققان اطلاعات جمع‌آوري‌شده از 1900 زن يائسه در آمريکا را که به‌طور تصادفي کلسيم کربنات همراه ويتامين D3 يا دارونما دريافت کرده بودند با يکديگر مقايسه کردند.  هر ۲ گروه بيماران از لحاظ شدت درد و ورم مفصل ابتداي مطالعه در شرايط يکساني بودند. پس از 2 سال از شروع تحقيق، هر ۲ گروه همچنان شرايط يکساني داشتند. مشکلات مفصلي يکي از شايع‌ترين شکايات زنان يائسه است. در اين مطالعه باليني تصادفي با استفاده از دارونما، مصرف روزانه هزار ميلي‌گرم کربنات‌کلسيم همراه 400 واحد بين‌المللي ويتامين D3 اثري در کاهش شدت و دفعات عود درد نداشته است.

نتايج يک مطالعه جديد که توسط محققان آمريکايي انجام شده، حاکي از آن است که دوز بالاي اولتراسوند که به متاستازهاي دردناک استخوان تابانده شود، به سرعت باعث کاهش درد بيمار شده و عوارض جانبي تا حد زيادي قابل تحمل نيز دارد. اين يافته‌ها به تازگي در نشست ساليانه انجمن کلينيکال انکولوژي ارايه شد. طي اين روش که «اولتراسوند متمرکز با هدايت MR» نام دارد، پزشکان يک پرتو متمرکز از انرژي را به انتهاي عصب خاص که باعث درد در متاستازهاي استخواني مي‌شود، مي‌تابانند. اين بيماران به‌طور عمومي احساس ناخوشايندي دارند، اما پس از گذشت چند روز اظهار داشتند که به‌طور مشخصي بهبود يافته‌اند. هرچند بيماران مورد بررسي طي انجام پروسيجر داروهاي بي‌حسي موضعي دريافت کردند، عارض جانبي‌اي که بيشتر از همه گزارش شد، درد بود که مي‌توانست با ماده بي‌حسي اضافي کاهش يابد. اين درد موقتي است و بلافاصله پس از اتمام پروسيجر پايان مي‌يابد. 
اين روش جديد درماني به سرعت عمل کرده و بيماران يک تا سه روز پس از اتمام آن، کاهش قابل ملاحظه درد را ذکر مي‌کنند. به‌طور خاص، 67 درصد از 107 بيمار درمان شده با اين روش گفتند که دردشان بسيار بهتر شده و اين بهبود تا 3 ماه پس از اتمام درمان نيز ادامه داشته است. البته در اين زمان مطالعه به اتمام رسيده، پس مشخص نيست که آيا بهبود درد بيش از اين مدت هم به طول مي‌انجامد يا خير. در طول انجام اين روش، بيماران داخل ماشين MRI قرار مي‌گيرند که به پزشکان اجازه مي‌دهد مخروطي از انرژي اولتراسوند را با دقت و اختصاصيت زياد به محل دردناک استخوان‌ها بتابانند. MRI هم‌چنين به مثابه يک ترمومتر عمل مي‌کند تا دماي عمقي بدن را که بوسيله دوزهاي بالاي انرژي ممکن است افزايش يابند و به اندازه کافي گرما توليد مي‌کنند تا انتهاي عصب ايجاد کننده درد را بسوزاند، اندازه‌گيري کنند.
در حال حاضر درمان روتين براي متاستازهاي استخواني رادياسيون است که مي‌تواند سرطان را هم درمان کند؛ کاري که روش جديد انجام نمي‌دهد، اما هفته‌ها طول مي‌کشد تا درد بيمار بهبود يابد و همه بيماران هم به اين روش پاسخ نمي‌دهند. ازسويي، همه بيماران نيز واجد شرايط دريافت اشعه اضافي نيستند، زيرا به‌طور مثال عملکرد مغز استخوانشان مختل شده است. مطالعه جديد مقايسه‌اي ميان کارآيي روش اولتراسوند و رادياسيون انجام نداده است. روش «اولتراسوند متمرکز با هدايت MR» توسط اداره کل غذا و داروي آمريکا تاييد شده و هم‌اکنون در مرکز سرطان Fox Chase و تعداد انگشت‌شماري از مراکز ديگر در سراسر ايالات متحده در دسترس بيماران قرار دارد.

محققان دانشگاه اوهایو روش جدیدی را ابداع کرده‌اند که با استفاده از کاشت نانو رشته تیتانیوم می‌توان استخوان‌ها را در هنگام شکستگی به یکدیگر جوش داد. محققان با استفاده از کشت سلول‌های سرطانی استخوان در سه محیط کشت شامل محیط تیتانیوم معمولی، مجاورت نانورشته‌های تیتانیوم و اکسید تیتانیوم دریافتند مجاورت سلول‌های رشد یافته در کنار این نانو رشته‌ها در طول 15 ساعت موجب افزایش غلظت 20 درصدی آنزیم الکالین فسفاتاز که مسؤول رشد استخوان و کیسه صفرا است، می‌‍شود. دلیل انتخاب سلول‌های سرطانی در این تحقیق، مقاومت بالای آنها است. در نهایت سلول‌های کشت داده شده در محیط نانورشته‌های تیتانیوم در مقایسه با سطوح کشت دیگر رشد 80 درصدی را در هر سانتی متر مکعب داشتند. محققان امیدوارند با استفاده از این نانورشته‌ها بتوانند موجب جوش خوردن سریع بین دو استخوان شوند.

پيچ‌خوردگي مچ پا از شايع‌ترين شکاياتي است که پزشکان مراقبت اوليه، به ويژه در ميان نوجوانان با آن برخورد مي‌کنند. اکثر اين آسيب‌ها شامل کشيدگي در ليگامان‌هاي طرفي مچ پا در سمت مقابل هستند، گرچه مواجهه با پيچ‌خوردگي در سطوح بالاتر و آسيب مفصل تيبيوفيبولار نيز رو به افرايش است. پزشکان مي‌بايست با توجه به معيارهاي مچ پاي اُتاوا مشخص کنند که در کدام موارد نياز به راديوگرافي وجود دارد. بر اساس معيارهاي اُتاوا، راديوگرافي در اين موارد ضروري است: وجود درد در قوزک‌ها يا ناحيه مياني پا، وجود حساسيت استخواني در نواحي با احتمال شکستگي (مثلا قوزک خارجي، قوزک داخلي، قاعده متاتارس پنجم يا استخوان ناويکولار) يا عدم توانايي تحمل وزن براي برداشتن چهار گام بلافاصله پس از آسيب و در بخش اورژانس يا مطب پزشک. بيماران با پيچ‌خوردگي مچ پا بايد در 7-3 روز اول به منظور کاهش درد و کوتاه نمودن دوره بهبودي از درمان با سرما (کرايوتراپي) استفاده نمايند. همچنين بيماران بايد با پوشيدن مچ‌بندهاي بنددار يا آتل‌هاي رکابي داراي بالشتک هوا و نوار کشي فشاري، به کاهش تورم و درد، سرعت بخشيدن به بهبودي و حفاظت از ليگامان‌هاي آسيب ديده (زيرا اين ليگامان‌ها تحرک بيشتري مي‌يابند) کمک کنند. شروع سريع حرکت در مقايسه با استراحت طولاني، در تسريع بهبودي و کاهش درد موثرتر است. گزينه‌هاي موجود براي کنترل درد در بيماران با پيچ‌خوردگي مچ پا شامل استفاده از داروهاي ضدالتهاب غيراستروييدي، استامينوفن و مخدرهاي ملايم است. از آن‌جا که سابقه قبلي مشابه، مهم‌ترين عامل خطرزا براي پيچ‌خوردگي‌ مجدد مچ پا محسوب مي‌شود، به کارگيري راهکارهاي پيشگيرانه در روند بهبود بيماران از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. آتل‌ها و مچ‌بندها، نواربندي مچ پا، استفاده از برنامه‌هاي متمرکز تقويت عصبي - عضلاني و تمرينات کششي ورزشي خاص و منظم مي‌تواند از آسيب مجدد جلوگيري نمايد و بايد براي بيماراني که پس از بهبود به عرصه ورزش يا ساير فعاليت‌هاي پرخطر باز مي‌گردند، در نظر گرفته شود.

ادامه مطلب

محققان اسپانیایی موفق به توسعه استخوان های مصنوعی از سلول های بنیادی خون بند ناف شده اند که مسیر را برای بازسازی استخوان ها و جایگزین کردن غضروف آسیب دیده هموار می کند.  پس از سال ها تحقیق در حوزه زیست شناسی، مطالعات رادیوبیولوژیک و مواد، محققان موفق به تولید یک ماده بیولوژیکی پیچیده شبیه به بافت استخوان در شرایط آزمایشگاهی شدند.  محققان دانشگاه گرانادا از مواد زیستی جدید برای ایجاد بافت استخوان یا استخوان مصنوعی استفاده کرده اند. این مواد شامل پوشش کربنی فعالی برای محافظت از سلول ها است که به رشد استخوان کمک می کند.
این روش هنوز بر روی موجودات زنده آزمایش نشده است، اما نتایج آزمایش‌های اولیه بسیار امیدوار کننده ارزیابی می شود و در آینده می توان از این روش برای تولید داروهای ترمیم استخوان، شکستگی های استئو کوندرال، تومور یا آسیب دیدگی های پس از تصادف استفاده کرد. روش تمایز سلول های بنیادی با استفاده از پشتیبانی سه بعدی و کاربرد انواع سلول های دخیل در بازسازی استخوان در شرایط کشت سلولی نیاز به عوامل تمایز اضافی ندارد. محققان پس از تولید استخوان مصنوعی در آزمایشگاه، به دنبال کاشت این مواد زیستی در مدل های حیوانی مانند موش و خرگوش هستند تا کارآیی آن را در بازسازی استخوان ارزیابی کنند.

این کنفرانس در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان اختر تهران، ویژه متخصصین ارتوپدی برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل تازه های آناتومی و بایو مکانیک منیسک، سوچور منیسک : نحوه انتخاب وسیله مناسب جهت ترمیم، ترمیم منیسک : نتایج طولانی مدت آناتومیکال و بالینی، اپروچ به پارگی های طولی و ناکامل منیسک، اندیکاسیون و کانترااندیکاسیون جهت ترمیم منیسک، کندرولیز بدنبال منیسکتومی، استئو آرتریت بدنبال منیسکتومی – شیوع و نحوه پیشرفت می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمپوزیوم در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان لقمان حکیم تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل ورزش درمانی ناحیه هیپ و کشاله ران، ورزش درمانی ناحیه زانو، ورزش درمانی ساق ،مچ پا و کف پا می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان اختر تهران ویژه متخصصین ارتوپدی برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل کندگی ریشه، اندیکاسیون و زمان جهت استئوتومی بدنبال منیسکتومی، عوارض بدنبال ترمیم منیسک، بازگشت به ورزش بدنبال منیسکتومی، ترمیم منیسک به روش all insideترمیم منیسک به روش all inside، ترمیم منیسک به روش Inside- out، ترمیم منیسک به روش outside –in می باشد.

اطلاع رسانی بیشتر

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا دنوزوماب (denosumab)، با نام تجاري اکسجوا (Xgeva) را براي درمان تومور سلول ژاينت استخواني در بزرگسالان و برخي از نوجوانان تاييد کرده است. تومور سلول ژاينت استخواني در بزرگسالان 20 تا 40 سال ديده مي‌شود. در بيشتر موارد اين تومور به ساير نقاط بدن دست‌اندازي نمي‌کند اما رشد آن در محل، باعث تخريب استخوان سالم خواهد شد. چنين وضعيتي به درد شديد، محدوديت دامنه حرکات و شکستگي‌هاي استخواني منجر خواهد شد. در موارد بسيار نادر، تومور سلول ژاينت استخواني به تومور بدخيم تبديل‌ مي‌شود و ريه‌ها را درگير مي‌کند.
اکسجوا، يک آنتي‌بادي منوکلونال است که به RANKL(يک پروتئين ضروري براي حفظ سلامت استخوان) متصل مي‌شود. به علاوه، RANKL در تومور سلول ژاينت استخواني مشاهده مي‌شود. اکسجوا در بيماراني تجويز مي‌شود که تومور سلول ژاينت استخواني آنها با جراحي قابل برداشت نيست يا خطر مرگ‌و‌مير در آنها به دنبال جراحي بالاست.
تجويز اکسجوا در نوجوانان فقط در مواردي مجاز است که رشد استخواني کامل شده باشد. اکسجوا تحت پوشش قانون داروهاي تجويزي در درمان بيماري‌هاي نادر تاييد شده است. اثربخشي و ايمني اکسجوا در درمان تومور سلول ژاينت استخواني در 2 مطالعه باليني با شرکت 305 بيمار بزرگسال و نوجوان مورد بررسي شده است. تومور سلول ژاينت استخواني تمام اين بيماران راجعه يا با روش جراحي غيرقابل برداشت بود يا انجام جراحي در آنها خطر بالاي مرگ‌و‌مير به همراه داشت. از ميان 187 بيماري که اندازه تومور آنها ثبت شده بود، اندازه تومور 47 بيمار پس از 3 ماه دريافت دارو کوچک شد.
عوارض ناخواسته دارويي گزارش شده در اين بيماران عبارت بودند از درد مفصلي، سردرد، تهوع، ضعف، دردکمر و اندام‌ها. جدي‌ترين عوارض ثبت شده نيز نکروز استخوان فک و استئوميليت بودند. در سال 2010 ميلادي اکسجوا براي پيشگيري از شکستگي‌هاي استخواني در مواردي که بدخيمي متاستاز استخواني داشته است، تاييد شده بود. گسترش استخواني، يکي از جدي‌ترين عوارض بدخيمي‌هاي پيشرفته است. ضعيف شدن استخوان‌ها در نتيجه متاستازها ممکن است به شکستگي‌ها و روي هم خوابيدن مهره‌ها بينجامد. شروع راديوتراپي و جراحي وسيع در اين گروه بيماران اجتناب‌ناپذير است. آمارها نشان داده‌اند که 3 مورد از هر 4 بيمار مبتلا به بدخيمي‌هاي پيشرفته پروستات، ريه و پستان متاستازهاي استخواني را تجربه خواهند کرد.

محققان دانشگاه ويكتوريا در نيوزلند با استفاده از فناوري چاپ سه بعدي ، آتل هاي سبك براي بهبود و مراقبت از زخم ها و شكستگي ها ساختند. اين آتل ها (پانسمان هاي قالبي ) مقاوم، سبك و پر از حفره هاي هوا هستند و ميزان خارش روي زخم و نيز درد شكستگي را به كمترين ميزان كاهش مي دهد. در هنگام استفاده از اين قالب پانسماني مي توان از اشعه ايكس و تمام اسكنرهاي سه بعدي استفاده كرد. وجود سوراخ و حفره هاي زياد بر روي اين پانسمان ها در جلوگيري از خارش محل زخم بسيار موثر است و همچنين بيمار مي تواند با استفاده از اين آتل ها به دليل سبكي به راحتي لباس بپوشد و در عين حال اين پانسمان هاي قالبي به گونه اي تهيه شده اند كه شخص آسيب ديده قادر به حمام كردن است.

نتايج يك مطالعه نشان مي دهد افرادي كه تحت عمل جراحي تعويض مفصل زانو قرار گرفته اند نبايد ورزش را كنار بگذارند زيرا اين افراد بيشتر با خطر افزايش وزن مواجه هستند. پيش از اين مشخص شده بود كه داشتن اضافه وزن خطر لزوم تعويض مفصل زانو را افزايش مي دهد اما مطالعه اخير نشان داد كه عمل جراحي زانو نيز احتمال افزايش وزن را به همراه دارد. محققان با تجزيه و تحليل سوابق پزشكي حدود ۱۰۰۰ بيمار كه تحت عمل جراحي زانو قرار گرفته بودند، متوجه شدند كه ۳۰ درصد اين افراد در مدت پنج سال پس از انجام عمل جراحي بيش از پنج درصد اضافه وزن پيدا كرده اند. محققان مي گويند كه احتمالا دليل اين موضوع آن است كه افرادي كه سال ها به منظور كاهش درد زانو از زانوي خود كم كار كشيده اند پس از عمل زانو و كاهش درد آن حاضر به ترك عادت خود نيستند. ژوزف زني پروفسور دانشگاه دلاور گفت : افرادي كه تحت عمل جراحي زانو قرار مي گيرند پس از اين عمل زانوي آنها قويتر مي شود و زانو بهتر مي تواند حركت كند.
براين اساس عادت به زندگي بي تحرك قبل از انجام عمل جراحي زانو ، پس از عمل نيز همچنان ادامه مي يابد. اين در حالي است كه بايد بيماران را تشويق كرد تا از فوايد توانايي حركت بهتر استفاده كنند و شيوه زندگي فعال تري داشته باشند. به گفته محققان، بايد اين افراد را در زمزه گروهي قرار دارد كه در معرض بيشترين خطر اضافه وزن قرار دارند. محققان مي گويند كه بيماران مي توانند با پزشك خود براي داشتن وزن مناسب مشورت كنند و همچنين در خانه حركات ورزشي انجام دهند و براي تغيير شيوه زندگي با يك متخصص تغذيه و يا يك فيزيوتراپيست مشورت كنند.

برگزار کننده: انجمن جراحی زانو آرتروسکوپی و آسیب های ورزشی ایران
زمان برگزاری: ۱۵ الی ۱۸ بهمن ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵ آذر ۱۳۹۲
مکان برگزاری: کیش، مرکز همایش های بین المللی جزیره کیش

سایت همایش

محققان دانشگاه کیل، ژل قابل تزریق حاوی سلول‌های بنیادی مغناطیسی تولید کرده‌اند که می‌تواند برای ترمیم استخوانهای شکسته و غضروف‌های آسیب‌دیده مورد استفاده قرار گیرد. این محققان دریافتند که با اتصال ذرات مغناطیسی کوچک به سطوح سلول‌های بنیادی می‌توانند شرایطی را که منجر به رشد غضروف‌ها و استخوان‌های جدید در کودکان شده، بازسازی کنند. هنگامی که یک نوار زخم‌بندی مغناطیسی اطراف محل آسیب‌دیده پیچیده می شود، این ذرات واکنش نشان داده و تاثیر تمرینی را که استخوان را به رشد متراکمتر تشویق کرده، شبیه‌سازی می‌کنند.
دانشمندان این پژوهش در حال حاضر از این شیوه برای ترمیم استخوانهای آسیب‌دیده در موشها و جوجه‌ها استفاده کرده‌اند اما در حال آماده‌سازی برای آغاز کارآزمایی‌های بالینی بر روی انسانها در سال جاری هستند. این محققان با همکاری دانشمندان دانشگاهای ساوث‌هامپتون و نورث‌هامپتون توانسته‌اند این شیوه را ایجاد کنند که به بیماران اجازه داده با دریافت یک تزریق ساده به ترمیم آسیب‌هایشان بپردازند.
سلولهای بنیادی مورد استفاده در این درمان را می‌توان از خود بیمار بدست آورد و سپس آنها را در یک ژل مایع که با تغییرات دمایی درون بدن جامد شده، معلق نگه می‌دارند. این ژل جامد یک چارچوب جدید را برای سلولهای بنیادی به منظور پرورش بر روی آنها ایجاد می‌کند. سیگنالهای زیستی درون ژلها موسوم به فاکتورهای رشد نیز به هدایت سلولها برای تبدیل به غضروف کمک می‌کنند. این محققان همچنین نانوذرات مغناطیسی تولید کرده‌اند که می‌توانند به کانالهای روی سطح بیرونی سلولهای بنیادی بچسبند. معمولا این کانالها در واکنش به کشش ایجاد شده در اثر ورزش باز شده و سلولها را تشویق به رشد می‌کنند که یک فرآیند مهم در کمک به رشد ضخیمتر و محکمتر استخوانها به شمار می‌رود. با اتصال ذرات مغناطیسی و اعمال یک میدان مغناطیسی، دانشمندان دریافتند که می‌توانند این فرآیند را تقلید کنند. این امر بدان معنی است که محققان می‌توانند اثر ورزش را بر روی استخوان در حال رشد بدون نیاز به حرکت بیمار شبیه‌سازی کنند. محققان امیدوارند بتوانند کارآزمایی‌های بالینی بر روی انسان را تا پنج سال آینده سال آینده آغاز کنند.