پزشکی بالینی

درمان‌هاي مبتني بر استفاده از سلول‌هاي بنيادي و پرينتر 3 بعدي براي توليد قسمت‌هاي مختلف بدن، جهشي بزرگ در دنياي پزشکي ايجاد کرده است، خصوصا آنکه درمان‌هاي جديدي را براي طيف وسيعي از بيماري‌هاي مختلف معرفي مي‌کند. پزشکان در دانشگاه ساتهمپتون، با موفقيت دو تکنولوژي را به کار گرفته‌‌اند تا به کمک زني بيايند که استخوان هيپ وي آسيب ديده بود وبا اين روش توانستند آناتومي طبيعي وي را بازگردانند. هيپ جديد با تيتانيوم پرينت گرفته شد و براساس اندازه‌هايي بود که از سي‌تي اسکن بيمار آورده شده بود. به اين ترتيب استخوان مربوطه کاملا مناسب خود بيمار درآمد. براي تحريک بهبود طبيعي اطراف ايمپلنت و کمک به مرمت استخوان، يک گرافت که با استفاده از سلول‌هاي مغز استخوان خود بيمار تهيه شده بود، در پشت ايمپلنت کار گذاشته شد.
هرچند جراحي خوب پيش رفت، هنوز زمان مانده تا نتيجه‌گيري کرد که منافع اين روش درماني در درازمدت چه منافعي براي بيمار خواد داشت. طبق گزارش دانشگاه ساتهمپتون، گرافتي که در اين بيمار مورد استفاده قرار گرفت، از استخوان اسکافوييد وي گرفته شد که به عبور خون از درون آن اجازه جريان مي‌داد. سلول‌هاي بنيادي گرفته شده از مغز استخوان، به مواد مذکور متصل شده و باعث رشد استخوان جديد مي‌شوند. اين عمل از ايمپلنت هيپ پرينت گرفته شده حمايت مي‌کند. بيماري که اين عمل روي وي انجام شده، خانمي بوده که در سال 1977 در يک تصادف دچار عارضه شده و ار آن پس تا کنون، 6 عمل جراحي براي برگرداندن آناتومي طبيعي هيپ وي روي او انجام شده است. وي اميدوار است اين آخرين جراحي‌اي باشد که متحمل مي‌شود و بتواند از اين پس زندگي عادي خود را داشته باشد.

دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز با نسخه‌برداری از فرآیندی در رحم برای تولید بافت چشم و با استفاده از نوعی سلول بنیادی انسان توانسته‌اند یک چشم آزمایشگاهی حساس به نور را تولید کنند.  این ساختار سه‌بعدی نشانگر اولین گام به سوی بازیابی بینایی در نابینایان است. 
محققان برای ساخت بافت پیجیده شبکیه چشم در ظرف آزمایشگاهی، از فرآیندی که در رحم رخ می‌دهد نسخه‌برداری کردند. شبکیه لایه‌ای از سلولهای حساس به نور و نورنها در پشت چشم است که سیگنالهای نوری را به پیامهای عصبی برای انتقال به مغز تبدیل می‌کند. تجربه مذکور با استفاده از سلولهای بنیادی القا شده شبیه‌جنینی انجام شد که شامل سلولهای بالغ دستکاری شده برای بازگشت به حالت شبه جنینی است. این سلولها مانند سلولهای بنیادی جنینی از پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به هر نوع بافت در بدن برخوردارند. 
دانشمندان این سلولها را برای تبدیل به سلولهای پیش‌ساز شبکیه هم‌محور کردند که در نهایت به شکل ساختارهای سه‌بعدی توسعه یافتند. در مرحله برابر با 28 هفته رشد جنین، دانشمندان این شبکیه کوچک را با قرار دادن آن در برابر پالسهای نور آزمایش کردند. آنها دریافتند که گیرنده‌های نوری آزمایشگاهی مشابه نمونه‌های حاضر در چشم انسان به نور واکنش نشان می‌دهند. 
شبکیه چشم انسان از دو نوع سلول اصلی گیرنده نور موسوم به استوانه‌ای و مخروطی برخورداراست. بیشتر سلولها استوانه‌ای هستند که به نور کم حساسند. شبکیه آزمایشگاهی دانشمندان نیز بیشتر از سلولهای استوانه‌ای برخوردار بود. از این سلولهای می‌توان در بررسی دلایل بیماری‌های شبکیه در بافت انسانی بجای تکیه بر مدلهای حیوانی بهره برد. همچنین می‌توان داروهای خاص بیماران را بر روی این ساختارها آزمایش کرد. در طولانی مدت،‌ بافت بیمار یا مرده شبکیه می‌تواند با سلولهای آزمایشگاهی برای بازیابی بینایی جایگزین شوند.

دانشمندان موسسه سلول‌های بنیادی هاروارد بر این باورند که برگرداندن سلولهای بالغ کبد به حالت شبه سلول بنیادی می‌تواند یک کبد بیمار مزمن را درمان کند. یافته‌های دانشمندان می‌تواند راه را برای پیوند سلولهای کبد به منظور درمان اختلالات ژنتیکی این اندام هموار کند. نظریه محققان به رهبری کامارگو، بر اساس این واقعیت است که کبد می‌تواند خود را ترمیم کند. آنها همچنین بر این باورند یک آبشار بیوشیمیایی موسوم به «Hippo» که کنترل بزرگی کبد در زمان رشد را بر عهده دارد، همچنین بر سرنوشت سلولها تاثیر می‌گذارد. 
دانشمندان دریافتند که خاموش کردن مسیر سیگنالدهی Hippo در سلولهای بالغ کبد میزان بسیار زیادی از سلولهای به حالت بنیادی بازگشته ایجاد خواهد کرد. بازگشت سلولها به حالت سلول بنیادی مانند اولیه به آنها اجازه خواهد داد تا سلولهای پیش‌ساز کاربردی را با قابلیت بازسازی یک کبد بیمار پرورش دهند. حتی اگر سه چهارم کبد در عمل جراحی برداشته شود، تنها عمل تکثیر می‌تواند این اندام را به اندازه کاربردی عادی‌اش برگرداند. 
پژوهش جدید نشانگر آن است که حالت دومی از بازسازی وجود دارد که ممکن است بطور دائم آسیب کبد را ترمیم کند. گام بعدی دانشمندان، بررسی چگونگی تغییر فعالیت مسیر Hippo در سلولهای آسیب دیده در اثر بیماری مزمن کبد یا هپاتیت است. در طولانی‌مدت این کار می‌تواند به داروهایی منجر شود که فعالیت Hippo در سلولهای بالغ کبد بیماران را برای تسریع بازگشت سلولها به حالت بنیادی و ترمیم دستکاری می‌کنند. همچنین ممکن است بتوان سیگنالدهی Hippo را برای رشد سلولهای پیش‌ساز کبد در ظرف آزمایشگاهی به منظور پیوند کنترل کرد. نتایج این پژوهش در مجله Cell منتشر شده است.

این کنفرانس در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۳ توسط مرکز تحقیقات چشم دانشگاه علوم پزشکی تهران در حاشیه بیستمین سمینار سالیانه فارابی در هتل المپیک تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل بررسی اهداف دارویی پروتئینی در بیماری های چشم، تشخیص غیرتهاجمی در چشم پزشکی بر پایه یافته های پروتئومیکس، متابولومیکس و بیماری های چشمی، بررسی مقایسه ای پروتئوم سلول های بنیادی سرطانی رتینوبلاستوما و سلول های بنیادی مزانشیمی نرمال، اصول سنتز نانوداروها و نانو اسکافولدها، کاربرد بالینی نانوتکنولوژی در چشم پزشکی، بررسی ژنتیک بیماری کراتوکنوس، ژنتیک بیماری رتینوبلاستوما، بررسی ژن های دخیل در تمایز آکانتاموبا عامل کراتیت، بازسازی شبکیه به کمک سلول های بنیادی، روش های نوین مانیتورینگ سلولی، روش های نوین تولید فاکتورهای رشد نوترکیب، کاربرد سلول های بنیادی در بیماری های قرنیه، کاربرد شیمی فیزیک سطح در تمایز سلول های بنیادی، کاربرد سلول های بنیادی پالپ دندان، ارزیابی و مقایسه فنوتیپیکی سلول های بنیادی جدا شده از دندان های شیری با سلول های بنیادی جدا شده از دندان های دائمی، بررسی تمایز سلول های بنیادی به سلول های استخوانی بر روی داربست های کامپوزیتی، ساخت و طراحی داربست کامپوزیتی جدید زیست سازگار به منظور استفاده از مهندسی بافت می باشد.

اطلاعات بیشتر 

این سمپوزیوم در تاریخ ۸ خرداد ۱۳۹۳ توسط مركز تحقيقات علوم سلولي جهاد دانشگاهي رویان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در دانشگاه آزاد خوراسگان اصفهان برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل نقش سلول درمانی در درمان ناباروری، اخلاق پزشکی سلول های بنیادی خون بندناف، نقش سلول درمانی در درمان سرطان اطفال، مروری بر سلول های بنیادی سرطانی، کاربرد سلول های بنیادی در ارتوپدی، کاربرد بالینی سلول های بنیادی در پژوهشگاه رویان، خصوصیات سلول های بنیادی و مزایای خون بندناف، روند ذخیره سازی خون بنداف/ معرفی بانک خون بندناف رویان، پیوند سلول های بنیادی خون بندناف، انتخاب اهداکنندگان خون بندناف، مهندسی بافت و پوست مصنوعی می باشد.

سایت سمپوزیوم 
اطلاعات بیشتر 

محققان آزمایشگاه گلدستون سانفرانسیسکو با استفاده از فناوری سلول های بنیادی، موفق به تولید سلول های لوزالمعده با قابلیت ترشح انسولین از سلول های پوست شدند. بیماران مبتلا به دیابت نوع یک از کمبود سلول های بتا در لوزالمعده رنج می برند؛ این سلول ها مسئول اصلی تولید انسولین در خون هستند. اگرچه با نظارت مداوم بر قند خون و تزریق انسولین می توان این اختلال را مدیریت کرد ولی استفاده از یک روش دایمی که سلول های بتا را فعال کند تا این فرآیند به صورت طبیعی انجام شود، بسیار با ارزش است.
محققان آزمایشگاه گلدستون سانفرانسیسکو با استفاده از فناوری سلول های بنیادی، موفق به تغییراتی در سلول های پوست شده اند که این سلول ها به سلول های بتای تولیدکننده انسولین تبدیل می شوند. یکی از مشکلاتی که در این راه وجود دارد این است که توانایی احیای مجدد سلول های بتا بسیار کم است؛ بنابراین مدت زمان زیادی طول می کشد تا حجم وسیعی از این سلول ها تولید شود. این گروه آزمایشگاهی تحقیقات خود را با سلول های پوستی که مسئول چارچوب ساختار بافت حیونات هستند و فیبروپلاست نام دارند، آغاز کرده اند. این سلول ها از موش های آزمایشگاهی جمع آوری شده اند.
با ترکیب این سلول ها با چند مولکول دیگر و برنامه ریزی مجدد فاکتورهای آن، این سلول ها به سلول های دیگری به نام آندودرم شباهت پیدا می کنند. سلول های آندودرم در جنین تازه تشکیل شده وجود دارد و پس از بلوغ به ارگان های بزرگ بدن تبدیل می شود که پانکراس نیز جز این اندام های بزرگ است. در نهایت با استفاده از یک ترکیب شیمیایی، سلول های آندودرم قادر به تقلید از سلول های پانکراس می شوند و تمام فعالیت های آن را دنبال می کنند. این سلول های تولید شده PPLC’s نام دارند. این سلول ها به بدن موش های مبتلا به دیابت پیوند زده شده است و پس از یک هفته، میزان قند خون آنان به حد کاملا طبیعی رسیده است. به محض برداشتن این سلول ها از بدن موش، میزان گلوکز خون آنان مجددا دچار افت و خیز شده است.
از طرفی پس از دو هفته مشاهده شد که سلول های بتا در موش هایی که به آنان سلول PPLC’s تزریق شده است، کاملا فعال بود و به طور طبیعی انسولین ترشح می کرد. استفاده از این روش نه تنها در درمان دیابت موثر است، بلکه دید وسیعی در زمینه رفع نقص ذاتی در سلول های بتا در اختیار محققان قرار داده است. این طرح به صورت تئوری چند ماه پیش مطرح شد و اکنون به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته و اثرات آن کاملا رضایت بخش است. نتایج کامل این تحقیقات در شماره اخیر نشریه Cell Stem Cell منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه ساوث‌همپتون روش جدیدی برای تولید سلول‌های استخوانی کشف کرده‌اند که می‌تواند انقلابی بزرگ در ترمیم استخوان افراد دچار شکستگی و یا آنهایی که در اثر پوکی استخوان نیاز به عمل جایگزینی مفصل ران دارند، ایجاد کند. در این تحقیق، سلول‌های بنیادی جنینی انسان بر روی صفحه‌ای از جنس پلاستیک کِشت شدند و توانایی آنها برای تغییر، ارزیابی شد. این دانشمندان توانستند با استفاده از الگوهای نانوتوپوگرافیکی موجود بر روی پلاستیک‌های زیست‌پزشکی، سلول‌های بنیادی جنینی را به سلول‌های استخوانی تغییر دهند. این تغییر بدون هیچ‌گونه تقویت شیمیایی انجام شد.
مواد، شامل پلاستیک پلی‌کربنات (ماده زیست‌پزشکی قابل کاشت) که به صورت چند منظوره از ساخت شیشه‌های ضدگلوله تا ساخت CDها مورد استفاده قرار می‌گیرد، راهی در دسترس و ارزان برای کشت سلول‌های بنیادی جنینی و همچنین فرصتی برای تحقیقات پزشکی آینده در این زمینه فراهم می‌کند. به گفته این محققان، هنوز تولید سلول‌های استخوانی برای پزشکی احیاکننده و تحقیقات پزشکی بیشتر، چالش مهمی است. با این حال ما متوجه شدیم که با تحت کنترل درآوردن فناوری‌های سطحی که اجازه تولید و افزایش تبدیل سلول‌های بنیادی جنین انسان به سلول‌های استخوانی را می‌دهند، می‌توان به فرآیند مهندسی بافت کمک کرد.
این محققان اظهار کردند: تحقیق ما، راهی کاملا جدید برای پزشکی احیاکننده استخوانی پیشنهاد می‌کند. استفاده از الگوهای نانوتوپوگرافی می‌تواند طراحی‌های جدید برای کِشت سلولی و ابزار جدید طراحی را فراهم کند. همچنین این الگوها می‌توانند راهنمایی برای توسعه درمان‌های جدید ترمیم استخوان و تحقیقات سلول‌های بنیادی انسانی باشد. آنها افزودند: پژوهش مشارکتی گذشته ما، برای کنترل رشد و تمایز سلول‌های مزانشیمی (سلول‌های بنیادی در مغز استخوان بزرگسالان) روی الگوهای نانومقیاس راه‌های جالب جدیدی ارائه داد.
به گقته محققان، این کشف جدید نشان می‌دهد منبع کاملا متفاوت سلول‌های بنیادی (سلول‌های بنیادی جنینی) نیز عکس‌العملی مشابه داشته و این رفتار زمینه جدیدی در این مقوله باز می‌کند. با تلاش و تحقیق بیشتر می‌توان امیدوار بود که ما بتوانیم به سمت تنوع شرایط رشد گسترده‌تری از آنچه به دنبالش بودیم، حرکت کنیم. این نتیجه از اهمیت بنیادی برخوردار است. این محققان، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Small منتشر کرده‌اند.

تعداد مقالات سلول های بنیادی: ۴ مقاله
تعداد همایش ها و سمینارهای سلول های بنیادی: ۱۲ مورد
تعداد اخبار سلول های بنیادی: ۶۸ خبر

آمار فوق تا تاریخ ۲۷ دی ۱۳۹۲ می باشد.
برای مشاهده فهرست مطالب سلول های بنیادی از لینک زیر استفاده نمایید:
فهرست مطالب سلول های بنیادی

براي نخستين بار دانشمندان موفق شده‌اند سلول‌هاي بنيادي انسان را به سلول‌هاي کارآمد ريه و مجاري تنفسي تبديل کنند. پژوهش جديد، اميد پيوند ريه را با ميزان موفقت بالا فراهم خواهد آورد. اين دستاورد جديد که از سوي پژوهشگران مرکز پزشکي دانشگاه کلمبيا نيويورک اعلام شده، چشم‌انداز اميدبخشي را براي مدل‌سازي از بيماري‌هاي ريوي، غربال‌گري داروها، مطالعه تکامل ريه انسان، و در نهايت، به وجود آوردن بافت جديد ريه براي پيوند فراهم آورده است. هانس ويلم اسنوک، سرپرست اين تحقيق، مي‌گويد: «پژوهشگران به توفيق نسبي در تبديل سلول‌هاي بنيادي بدن انسان به سلول‌هاي قلب، سلول‌هاي بتاي لوزالمعده، سلول‌هاي روده، کبد و اعصاب به وجود آورده‌اند که اميد فراواني به رشته بازآفريني در پزشکي مي‌بخشد. اکنون ما سرانجام مي‌توانيم سلول‌هاي ريه و مجاري تنفسي را بسازيم. اهميت اين موضوع در اين است که پيش‌بيني موفقيت پيوند کبد معمولا ‌آسان نيست. هر چند تا استفاده باليني از اين دستاورد هنوز سال‌ها فاصله هست، اکنون مي‌توانيم شروع کنيم به فکر کردن درباره پيوند با استفاده از سلول‌هاي پوست خود بيمار براي توليد بافت کاربردي ريه.» در درازمدت، اميد مي‌رود که بتوان با اين فراوري، پيوند سلول‌هاي خود بيمار را به ريه‌اش عملي کرد. به اين شکل که ريه يک اهدا کننده عضو گرفته مي‌شود، تمام سلول‌هاي ريه برداشته مي‌شود و فقط سازه ريه بر جاي مي‌ماند، سپس سلول‌هاي ريه جديدي را که از خود بيمار گرفته شده، در آن سازه کار گذاشت. به اين ترتيب مشکل پس‌زدن سلول‌ها از سوي بدن حل مي‌شود.

مطالعه ای جدیدا صورت گرفته که پتانسیل درمان های جایگزینی با پایه سلول های بنیادی را برای مهار مرحله آخر بیماری کلیوی بررسی می کند. این کار شامل طراحی یک نوع جدید از نانوذره های مغناطیسی برای نشان دار کردن سلول های بنیادی برای پی گیری های in vivo است. ریفلاکس نفروپاتی شرایطی است که در آن کلیه ها آسیب دیده هستند و یا در تمام طول مدت به دلیل جریان رو به عقب ادرار به کلیه زخم شده اند. این وضعیت ممکن است منجر به نارسایی کلیه در کودکان و بزرگسالان شود. هدف بلندمدت این پروژه طراحی یک درمان با مبنای سلول های بنیادی برای جایگزینی نفرون های از دست رفته از طریق ریفلاکس نفروپاتی است که در نهایت از بیماری های مزمن کلیه جلوگیری می کند.
طی مرحله اولیه(17 ماه نخست) هدف تکوین یک روش غیرتهاجمی برای مونیتور کردن سلول های بنیادی بلافاصله بعد از پیوند آن ها بود. نشان دار کردن سلول ها با استفاده از نانوذره های مغناطیسی و استفاده از MRI دارای مزیت هایی نسبت به سایر تکنیک هاست زیرا سیگنال های مغناطیسی با افزایش عمق بافت کاهش نمی یابند.
از طرف دیگر، اغلب نانوذره های مغناطیسی امروزی درون محیط سلولی سریعا تخریب می شوند. محققین این پروژه از نانوذره هایی استفاده کردند که دارای یک پوشش محافظ بود و نشان داد که این نانوذره های مغناطیسی در مقایسه با نمونه های تجاری به راحتی درون سلول های بنیادی حفظ می شوند. این نانوذره های مغناطیسی بنیادی کلیوی هیچ گونه سمیت سلولی در غلظت 30 پیکوگرم به ازای 100000 سلول ندارند.
سلول های بنیادی جنینی نشان دار با نانوذره های مغناطیسی سطوح مشابه ای از مارکرهای پرتوانی بیان می کنند، هم چنین مارکرهای مشتقات سه لایه جنینی را نیز بیان می کنند. این سلول های بنیادی نشان دار با نانوذره های مغناطیسی می توانند متحمل تمایز استخوانی یا چربی شوند. و این نشان می دهد که ایجاد نانوذره های مغناطیسی هیچ اثر معکوسی روی پرتوانی و توان تمایزی سلول های بنیادی نداشته است.

یک گروه تحقیقاتی روشی را جهت استفاده از سلول های بنیادی به عنوان وسیله انتقال دارو گزارش کردند. دانشمندان رشته های mRNA تغییر یافته را به سلول های بنیادی مزانشیمی بافت پیوندی وارد کرده که موجب القای ترشح پروتئین های چسبنده سطحی و ترشح  یک مولکول ضدالتهابی به نام IL-10 از این سلول ها می شوند. زمانی که این سلول ها به جریان خون موش تزریق می شوند، این سلول های تغییریافته انسانی توانایی اتصال به نواحی التهابی و ترشح عوامل بیولوژیکی کاهش دهنده تورم را دارند. اگر سلول را یک کارخانه دارو تصور کنید، آنچه که دانشمندان انجام دادند هدف قراردادن کارخانجات دارویی سلول های آسیب دیده و بافت های بیمار می باشد. جایی که سلول ها می توانند میزان زیادی از داروها را تولید کنند تا اثردرمانی داشته باشد.
سلول های بنیادی مزانشیمی وسیله سلول درمانی محققین شده است. بدلیل آنکه آنها می توانند از سیستم ایمنی فرار کنند و بنابراین حتی زمانی که از شخص دیگری گرفته شده باشند، می توانند مورد استفاده قرار گیرند. به منظور تغییر این سلول ها توسط mRNA محققین از روش انتقال RNA و برنامه نویسی سلول استفاده کردند. این روش RNA جهت برنامه نویسی سلول بی ضرر می باشد و ژنوم سلول را تغییر نمی دهد. در حالیکه در استفاده از ویروس ها جهت دستکاری بیان ژنی این مشکل مشاهده می شود. این روش دری را به سوی استفاده از ترانسفکشن mRNA به جمعیت های سلولی به  عنوان درمان های نسل بعد در کلینیک باز می کند.
چالش هایی در استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی وجود دارد که از جمله آن این است که این سلول ها دارای اثرات اصابت و اجرا(hit-and-run) هستند زمانی که پس از ورود به جریان خون به سرعت از جریان خون زدوده می شوند. این تیم نحقیقاتی نشان داد که قرار گیری به سرعت این سلول های به بافت التهابی، به جای حذف سریع این سلول ها اثرات درمانی را ایجاد می کند. دانشمندان بدنبال افزایش طول عمر توسط mRNA ها و تولید فاکتورهای بقا از سلول های بنیادی می باشند.

دانشمندان دانشگاه هاروارد با استفاده از سلول‌های بنیادی انسان سلول‌های اندوتلیال عروق (نوعی از سلول‌های رشته مانند رگ‌های خونی) تولید کردند که این امر منجر به کشف جزئیات جدید در رابطه با عملکرد این سلول‌ها خواهد بود. این محققان با استفاده از سلول‌های بنیادی قلب و نخاع انسان موجب رشد رگ‌های خونی به روشی جدید شدند. این سلول‌ها با دریافت جریان قوی خون در سلول‌های عروقی و جریان خونی ضعیفتری وارد رگ‌ها می‌شوند. «کیلرمو گارسیا کاردینا»، محقق این تحقیق اظهار کرد: کشف واکنش این سلول‌ها به علائم بیومکانیکی قابل توجه بود.
این تیم تحقیقاتی دریافتند سه عملکرد حیاتی در بدن مانند واکنش‌های التهابی، جلوگیری از خونریزی رگ‌ها و لخته شدن خون توسط اندوتلیوم در بدن انجام می‌شود. این نتایج موجب افزایش ایمنی بیماران نیازمند به دیالیز کلیه یا درمان نقص ریه با کاهش یا حذف نیاز به هپارین ضد انعقاد می‌شود. عوارض جانبی هپارین رقیق شدن خون است و موجب از دست دادن خون وخونریزی داخلی می‌شود. نتایج این تحقیق در نشریه Steam Cell منتشر شده‌ است.

دانشمندان مي‌گويند توانسته‌اند به کمک کشت سلول‌هاي بنيادي نابينايي تعدادي موش آزمايشگاهي را درمان کنند. در همين ارتباط خبرگزاري فرانسه از انجام آزمايشي جديد خبر داده که «پيشرفتي حائز اهميت در درمان اختلال شبکيه چشم» توصيف شده است.  بر اساس اين گزارش،‌ دانشمندان بريتانيايي با بهره‌گيري از سلول‌هاي بنيادي که از جنين موش‌ها گرفته شده بودند، موفق شدند محيطي را براي کشت سلول‌هاي دريافت کننده نور آماده کنند. به اين ترتيب، بُن‌ياخته‌ها پس از طي مرحله کشت به سلول‌هاي نارس دريافت کننده نور در شبکيه تبديل شدند. در مرحله بعد حدود ۲۰۰ هزار سلول گيرنده نور- که به شيوه بالا پرورش يافتند- به درون شبکيه موش‌هاي نابينا تزريق شدند، روشي که به زودي جواب داد و پژوهشگران جذب تدريجي اين ياخته‌هاي نورس را در ميان ديگر سلول‌هاي بافت فوق مشاهده کردند که در نتيجه موجب بازيابي بينايي موش‌ها شد. گروه پژوهشگران براي اطمينان از بازگشت قوه بينايي موش‌ها، اين جوندگان کوچک را در مارپيچ‌هايي آبي قرار داده و با بررسي واکنش آنها به نور، بينايي اين موجودات را مورد سنجش قرار دادند. شوراي تحقيقات پزشکي بريتانيا نيز بر پايه يافته‌هاي آزمايش ياد شده در بيانيه‌اي مطبوعاتي اعلام کرد که سلول‌هاي بنيادي «مي‌توانند در آينده به عنوان منبعي نامحدود براي درمان نارسايي‌هاي سلول‌هاي دريافت کننده نور و روشي براي درمان نابينايي در انسان‌ها در عمل‌هاي پيوند شبکيه به کار گرفته شوند.» از آنجايي که دانشمندان اميدوارند به زودي بتوان سلول‌هاي بنيادي را به عنوان جايگزين بافت‌هاي آسيبديده ناشي از بيماري يا حوادث مختلف کشت داد و پيوند زد، ميزان علاقه و سرمايه‌گذاري در اين بخش به ميزان قابل‌توجهي افزايش يافته است. اما به رغم افزايش اقبال به روش کشت بُن‌ياخته، موانع بزرگي همچنان بر سر راه استفاده عمده از شيوه ياد شده وجود دارد. يکي از اين موارد تبديل ماهيت سلول‌هاي بنيادي و هدايت آنها به پذيرش پرورش کنترل يافته و تبديل شدن به ياخته‌هاي ويژه بافت‌هاي مختلف است، شرايطي که در صورت عدم تحقق آن، سلول‌ها سرطاني شده و بي‌استفاده خواهند ماند.
رابين علي، يکي از محققان موسسه چشم پزشکي دانشگاه کالج لندن و بيمارستان تخصصي چشم «مورفيلدز»مي‌گويد: «در واقع اهميت آزمايش اخير در بازگشت بينايي به موش‌ها نيز از همين جهت بوده است.» اما پژوهش جديد از آن جهت متمايز از نمونه‌هاي مشابه پيش از خود است که تمامي سلول‌هاي پيوندي به کار گرفته شده در آن در محيط آزمايشگاه کشت داده شده و از ديگر حيوانات گرفته نشده است. در اين آزمايش از روشي جديد- که نخستين بار در کشور ژاپن ابداع شد- استفاده شد که شکل شبکيه را بازسازي مي‌کند. رابين علي توضيح مي‌دهد که «در سال‌هاي اخير، دانشمندان توانايي خوبي در کار با سلول‌هاي بنيادي و هدايت آنها به تبديل شدن به انواع مختلف بافت‌ها و ياخته‌هاي بزرگسالان کسب کرده‌اند.»

نتايج تحقيقات محققان دانشگاه استنفورد آمريكا نشان مي دهد سلول هاي بنيادي نه تنها در خون و مغز استخوان يافت مي شود بلكه مي توان آنها از تمامي اندام هاي بدن تهيه كرد. در سال ۲۰۰۶ آزمايش دانشمندان براي تشخيص سلول هاي بنيادي در اندام هاي بدن بر روي موشها آغاز شد و نتايج به دست آمده از وجود سلول هاي بنيادي در تمامي اندام هاي بدن موش حكايت داشت. سپس آزمايش ها بر روي انسان انجام شد و نتايج مشابهي به دنبال داشت.
دانشمندان مي گويند كه سلول هاي بنيادي گرفته شده از ديگر اندام ها نيز مانند سلول هاي بنيادي بند ناف، قابليت تبديل شدن به سلول را دارند و مي توانند براي ترميم بافت هاي آسيب ديده ناشي از بيماري و يا تصادف مورد استفاده قرار گيرند. از آن جايي كه هميشه استفاده از سلول هاي بنيادي بند ناف به دليل امكان نابودي جنين، بحث برانگيز بوده است، سلول هاي بنيادي به دست آمده از باقي اندام ها مي توانند به جاي آن ها مورد استفاده قرار بگيرند. سلولهاي بنيادي موجب تحولات زيادي در علم پزشكي شده است. اين سلولها اميد درمان را براي بسياري از بيماري ها مانند سرطان، بيماري هاي قلبي، پاركينسون، اسكلروز متعدد ، سكته، هانتينگتون، صدمات نخاعي و بسياري بيماري هاي ديگر افزايش داده است. نتايج اين تحقيق در شماره اخير نشريه Stem Cell Reports به چاپ رسيده است.

دانشمندان انگليسي اعلام كردند سلول هاي بنيادي جنيني مي توانند به گيرنده هاي تصويري تبديل و در سلول هاي شبكيه چشم ادغام شوند و بدين ترتيب به درمان كاهش بينايي فرد كمك كنند. محققان دانشگاه كالج لندن گزارش دادند كه آنها با استفاده از سلول هاي بنيادي جنيني به توليد گيرنده هاي تصويري ميله مانند موفق شدند و آنها را به شبكيه چشم موش پيوند زدند.
نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه سلول هاي بنيادي جنيني روزي مي توانند به عنوان درمان كننده بيماري هاي چشمي استفاده شوند و مي توان اين سلول ها را براي درمان بيماري هايي مانند رتينيت پيگمنتوزا، دژنراسيون ماكولا و ساير بيماري هاي وخيم چشمي كه موجب از دست دادن بينايي مي شوند، به كار برد.
اين محققان روش جديدي ابداع كرده اند كه با استفاده از آن سلول هاي بنيادي جنيني در حال رشد به سلول هاي چشمي نابالغ تبديل مي شوند و اين سلول ها خود را به ساختارهاي سه بعدي مشابه ساختارهايي كه در شبكيه در حال رشد ديده مي شود، تبديل مي كنند. محققان اين ساختارهاي سه بعدي را در محيط آزمايشگاهي به شبكيه چشم موش پيوند زدند. آنها با سلول هاي طبيعي چشم ادغام شدند و اتصالات سيناپسي تشكيل دادند. 
درحالي كه هنوز سال ها زمان لازم است تا اين فناوري در آزمايش بر روي انسان استفاده شود، هم اكنون محققان در ژاپن براي درمان بيماري ماكولاي چشم آزمايش هاي باليني بر روي سلول هاي بنيادي جنيني انجام مي دهند. محققان مي گويند به زودي يك منبع جايگزين سلول هاي بنيادي به نام سلول هاي بنيادي چند كاره به عنوان درماني براي بيماري هاي چشم مورد استفاده قرار مي گيرد. نتيجه اين مطالعه درنشريه Nature Biotechnology منتشر شده است.

اگر شما از یک یا دو حفره باقی مانده از ریشه دندان رنج می‌برید یا نگران از دست دادن دندان‌های خود با افزایش سن هستید دیگر نگران نباشید؛ چرا که دانشمندان موفق به رشد بافت نرم زنده دندان‌ها با سلول‌های بنیادی شدند. محققان با استفاده از سلول‌های بنیادی پالپ ( عصب) داخل دندان‌های سالم و یا مغز استخوان موفق به رشد دوباره دندان‌ها شدند. محققان ایالات متحده، انگلستان، ژاپن و کره جنوبی که بر روی سلول‌های بنیادی برای تولید پالپ بافت زنده در دندان تحقیق می‌کنند موفق به آزمایش آن بر روی حیوانات شدند اما در زمان عفونت شدید از این روش نمی‌توان استفاده کرد.
درحال حاضر پوسیدگی و بافت‌های عفونی که شامل پالپ و عصب در ریشه دندان است از کانال ریشه برداشته و سپس دندان ضدعفونی می‌شود. «آنتونی اسمیت» از دانشگاه «بیرمنگام» انگلستان اظهار کرد: برخی محققان برای تقویت رشد دندان به سلول‌های بنیادی استخراج شده از پالپ پس از پیوند سلول، پروتئین اضافه می‌کنند و هدف برخی از محققان رشد پالپ سالم جدید در داخل دندان با استفاده از تکنولوژی سلول‌های بنیادی است که موجب رشد دندان جدید یا کنترل التهاب موجود در ریشه می‌شود.
محققان دانشکده دندان‌پزشکی نوادا از طریق خارج کردن سلول‌های بنیادی داخل دندان و یا مغز استخوان بیمار، دندانی به شکل واقعی تولید و جایگرین می‌کنند که این دندان هم در شرایط آزمایشگاه وهم در دهان بیمار رشد می‌کند. وی درادامه افزود: محققان تلاش می‌کنند دندان‌های خود بیماران را حفظ کنند. با این وجود رشد دندان نیز امری شدنی است.

دانشمندان چینی با استفاده از سلولهای بنیادی به دست آمده از ادرار توانسته‌اند جوانه‌های ریز دندان را تولید کرده و پس از پیوند در دهان موشها به شکل ساختار دندانی شکل رشد دهند. محققان آکادمی علوم چین بر این باورند که در آینده جوانه‌های دندان زیست مهندسی شده می‌توانند جای دندانهای افتاده انسان را پر کنند. این ساختارهای ابتدایی دندانی شکل اولین بافتهای جامد بدست آمده با یک شیوه جدید هستند که در آن سلولهای دورانداخته شده از ضایعات انسان دوباره می‌توانند به شکل سلولهای بنیادی دربیایند. این دانشمندان از یک سیستم جدید کشت بافت برای پرورش سلولها به شکل ساختارهای ریز شبیه دندان استفاده کردند که در مرحله بعد در دهان موشها کاشته شد.
سلولهای بنیادی مورد استفاده در این پژوهش از ادرار بدست آمد ودانشمندان از یافته‌های پژوهشهای پیشین در مورد قابلیت تبدیل سلولهای دورانداختنی ضایعات انسانی به سلول بنیادی شبه‌جنینی بهره برده‌اند. این سلولهای بنیادی در ادامه می‌توانند به انواع مختلف سلول از جمله سلولهای عصب و عضله قلب تبدیل شوند. این جوانه‌های دندان اولین اندام یا بافت جامد هستند که از سلولهای بنیادی القا شده شبه‌جنینی ساخته شده‌اند. محققان این ساختارهای دندانی را با وادار کردن سلولهای بنیادی القا شده شبه‌جنینی برای تقلید از دو گونه مختلف سلولی شامل سلولهای اپیتلیالی که مینا را ساخته و سلولهای مزانشیمی که سه جزء اصلی دیگر دندان یعنی عاج، سمان و پالپ را شکل می‌دهند، بوجود آوردند.
آنها ابتدا صفحات مسطح از سلولهای اپیتلیال را بوجود آورده و سپس با سلولهای مزانشیمی جنین موش ترکیب کردند. محصول این کار در موشها پیوند زده شد و سه هفته بعد ساختارهای دندانی شکل رشد کردند. به گفته محققان، اندام ابتدایی دندانی شکل از لحاظ ساختار و فیزیک شبیه دندان انسان بوده و از قابلیت ارتجاعی مشابه و سلولهای پالپ، عاج و مینا برخوردار است. اما این روش از محدودیتهای خاص خود برخوردار بوده است. در این روش از سلولهای موش استفاده شده، نرخ موفقیت حدود 30 درصد بوده و سختی ساختارها حدود یک سوم دندان انسان است.
دانشمندان بر این باورند که دستکاری ترکیب سلولها و شرایط بافت در حال کشت می‌تواند این مشکلات را حل کند. به گفته آنها از شیوه اصلاح شده به شکل تئوری می‌توان برای ساخت یک جوانه دندان زیست مهندسی شده استفاده کرد که قابل کشت در محیط آزمایشگاه بوده و سپس می‌توان آنرا در استخوان فک بیمار نیازمند برای ایجاد یک دندان کاملا کاربردی پیوند زد. همچنین سلولهای بدست آمده ادرار بیمار توسط سیستم ایمنی بدن رد نخواهد شد چرا که از ماده سلولی خود بیمار گرفته شده‌اند. این پژوهش در مجله Cell Regeneration منتشر شده است.

محققان اسپانیایی موفق به توسعه استخوان های مصنوعی از سلول های بنیادی خون بند ناف شده اند که مسیر را برای بازسازی استخوان ها و جایگزین کردن غضروف آسیب دیده هموار می کند.  پس از سال ها تحقیق در حوزه زیست شناسی، مطالعات رادیوبیولوژیک و مواد، محققان موفق به تولید یک ماده بیولوژیکی پیچیده شبیه به بافت استخوان در شرایط آزمایشگاهی شدند.  محققان دانشگاه گرانادا از مواد زیستی جدید برای ایجاد بافت استخوان یا استخوان مصنوعی استفاده کرده اند. این مواد شامل پوشش کربنی فعالی برای محافظت از سلول ها است که به رشد استخوان کمک می کند.
این روش هنوز بر روی موجودات زنده آزمایش نشده است، اما نتایج آزمایش‌های اولیه بسیار امیدوار کننده ارزیابی می شود و در آینده می توان از این روش برای تولید داروهای ترمیم استخوان، شکستگی های استئو کوندرال، تومور یا آسیب دیدگی های پس از تصادف استفاده کرد. روش تمایز سلول های بنیادی با استفاده از پشتیبانی سه بعدی و کاربرد انواع سلول های دخیل در بازسازی استخوان در شرایط کشت سلولی نیاز به عوامل تمایز اضافی ندارد. محققان پس از تولید استخوان مصنوعی در آزمایشگاه، به دنبال کاشت این مواد زیستی در مدل های حیوانی مانند موش و خرگوش هستند تا کارآیی آن را در بازسازی استخوان ارزیابی کنند.

دانشمندان برای اولین بار موفق شدند سلول‌های حسگر نور درون شبکیه را که از ابتدا در آزمایشگاه پرورش یافته بودند در چشم های موش های نابینا پیوند بزنند. دانشمندان دانشگاه کالج لندن اعلام کردند که سلول‌های پیوندی با موفقیت بالغ شده و با عصب‌های مسوول انتقال سیگنال‌های بینایی به مغز مرتبط شده‌اند. به باور محققان اگر بتوان این فرآیند را با سلول‌های بنیادی انسانی تکرار کرد، می‌توان بیشتر شکل‌های نابینایی را که از انحطاط این سلول‌های گیرنده نور در اثر پیری یا بیماریهایی مانند دیابت ناشی شده، درمان کرد. 
یک درمان تجربی سلول بنیادی دیگر که شامل پیوند سلولهای مسوول پشتیبانی و تغذیه گیرنده‌های نوری در چشم بوده، توانسته بینایی مردی را که در اثر انحطاط سلول های شبکیه نابینا شده بود، بازگرداند اما به گفته پرفسور رابین علی، سرپرست پژوهش در کالج لندن، این درمان تنها بر روی افراد دارای تعدادی سلول گیرنده نور سالم عمل می‌کند در حالی که درمان جدید حتی در مواردی که این سلولها کاملا از بین رفته‌اند نیز کار می‌کند. این محققان با استفاده از یک فرآیند نسبتا جدید که به سلول های بنیادی جنینی اجازه خودسازماندهی به شکل ساختارهای شبکیه مانند در یک ذره سه بعدی ژله‌یی را داده، توانسته‌اند سلولهای گیرنده نور تولید کنند.
همچنین در یک دستاورد مهم برای درمان های انسانی، این دانشمندان مرحله بهینه‌ای در رشد سلول‌ها را که حدود 24 روز بوده، برای پیوند آنها در چشم موشها شناسایی کردند. در این مرحله، سلول‌های گیرنده نور هنوز نسبتا نابالغ هستند اما پس از کاشت، راه خود را برای ترمیم بخش‌های چشم پیدا کرده و در آن مناطق به طور کامل بالغ می‌شوند. اگر سلول ها به طور کامل به شکل ساختارهای گیرنده نور بالغ موسوم به بخش های بیرونی رشد کنند، دیگر قادر به پیوند به این شیوه نخواهند بود.
به گفته محققان، آنها اکنون یک نقشه راه برای انجام این فرآیند با سلولهای بنیادی جنینی انسان دارند. آنها در حال حاضر پیش‌سازهایی برای سلول‌های گیرنده نور انسانی پرورش داده‌اند. چالش پیش روی این دانشمندان اکنون کارا کردن کافی این فرآیند برای پیوند است. در همین حین، محققان قصد دارند پیوندهای بیشتری انجام داده و قابلیت بینایی موش‌ها پس از این پیوند را نمایش دهند. با وجود رشد سلول‌های پیوندی و اتصال موفق آنها به عصب‌ها، هنوز تعداد کافی از این سلولها برای بازیابی بینایی موش‌ها پیوند نشده است.

دانشمندان براي نخستين بار موفق شدند كه از سلول هاي بنيادي پوست و خون، كبد انسان درست كنند. محققان دانشكده پزشكي دانشگاه يوكوهاما از سلول هاي بنيادي پرتوان القايي (iPS) براي توليد سه نوع مختلف سلول استفاده كردند كه به طور معمول در شكل گيري طبيعي كبد انسان در دوره جنيني كاربرد دارند. اين سلول ها شامل سلول هاي آندودرم كبد، سلول هاي بنيادي مزانشيمي و سلول هاي اندوتليال هستند.
محققان متوجه شدند كه اين سلول ها در كنار هم در محيط آزمايشگاهي شروع به رشد كردند و ساختارهاي سه بعدي موسوم به جوانه هاي كبد (liver buds) را شكل دادند كه مجموعه اي از سلول هاي كبدي با پتانسيل توسعه يك اندام كامل است. سپس محققان اين سلول ها را به موش پيوند زدند و مشاهده كردند كه جوانه هاي كبد شروع به رشد كرد و عروق خوني انساني به عروق خوني موش ميزبان متصل شد و عملكردي مانند سلول هاي بالغ كبد انسان را از خود بروز دادند. در تحقيقات بعدي از موش هاي تحت پيوند با جوانه هاي كبدي سلول هاي بنيادي پرتوان القايي (iPS) براي آزمايش داروهاي جديد، بررسي عوارض جانبي مانند سميت كبدي و مشاهده نحوه واكنش كبد انسان استفاده خواهد شد.
دكتر دوسكو اليك از محققان سلول هاي بنيادي در كينگز كالج لندن، با قدرداني از دستاورد محققان ژاپني گفت: اين روش بسيار اميدوار كننده و نشان دهنده يك گام بزرگ براي عملي شدن رشد اندام آزمايشگاهي محسوب مي شود اما هنوز ناشناخته هاي زيادي براي استفاده از اين روش در پزشكي احياء كننده وجود دارد. دانشمندان مي گويند اين موفقيت نشان مي دهد كه متخصصان در آينده مي تواند ساير بخش هاي پيوندي مورد نياز بدن را در محيط هاي آزمايشگاهي تهيه كند. جزييات اين دستاورد در مجله Nature‌ منتشر شده است.

دانشمندان بیمارستان عمومی ماساچوست با استفاده از سلول‌های بنیادی توانسته‌اند رگهای خونی مصنوعی تولید کنند که تا 9 ماه در بدن دوام می‌آورند. در این پژوهش، شبکه‌های رگ‌های خونی بدست آمده از سلول‌های انسانی در سطح مغز موش پرورش داده شد که در آنجا تا 9 ماه مانند رگهای طبیعی به کار پرداختند. تحقیقات پیشین با استفاده از شیوه‌های مشابه نتوانسته بودند رگهای خونی بادوام و دراز مدت را در بدن حیوانات تولید کنند.
به گفته محققان، توانایی ترمیم یا پرورش سلولهای خون جدید می‌تواند پایه درمانهای جدید برای بیماریهایی مانند بیماری قلبی و دیابت باشد. محققان در این پژوهش که در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده، به توصیف چگونگی استفاده از نوعی از سلول‌های بنیادی انسان برای ساخت سلول‌های پیش‌ساز عروقی که در نهایت به رگهای خونی تبدیل می‌شدند، پرداخته‌اند. این سلولها پس از کاشته شدن بر روی سطح مغز موشها، طی دو هفته به رگهای خونی کارا تبدیل شده و تا 280 روز به کار خود ادامه دادند. سلولهای مشابهی که بجای سطح در زیر پوست کاشته شده بودند نیز به رگهای خونی تبدیل شدند اما این نمونه‌ها از طول عمر کمتر برخوردار بوده و نیازمند پنج برابر سلول پیش‌ساز بیشتر برای ادامه فرایند تولید بودند.

دانشمندان دانشگاه ایندیانا موفق به تبدیل سلولهای بنیادی جنینی موش به ساختارهای اصلی گوش میانی شدند. این کشف به ارائه بینش‌های جدید در مورد فرآیند رشد این اندام حسی پرداخته و زمینه را برای مدلهای آزمایشگاهی بیماری، کشف داروها و درمانهای بالقوه برای فقدان شنوایی و اختلالات تعادلی آماده خواهد کرد. این محققان با استفاده از یک شیوه کشت سلولی سه بعدی توانستند سلولهای بنیادی را به سلول‌های اپیتلیوم حسی گوش میانی تبدیل کنند که حاوی سلولهای مو، سلولهای پشتیبان و نورون‌ها بوده و صدا، حرکات سر و گرانش را شناسایی می‌کنند.
تلاشهای قبلی برای پرورش سلولهای موی گوش داخلی در سیستمهای کشت سلول استاندارد تا حدی ضعیف عمل کرده چرا که نشانه‌های لازم برای رشد گروههای سلول مو در ظرف مسطح کشت سلولی وجود نداشت؛ اما اکنون محققان نشان داده‌اند که این سلولها باید به صورت متراکم در یک محیط کشت تخصصی معلق بماند که محیطی مشابه بدن را در زمان رشد اولیه اندام فراهم می‌کند.
این محققان با کاربرد با زمان‌بندی دقیق از چند مولکول کوچک به تقلید از فرآیند رشد اولیه پرداخته اند که باعث تمایز سلولهای بنیادی از یک مرحله به مرحله دیگر به شکل پیش‌سازهای گوش داخلی شد. تعلیق سه بعدی همچنین نشانه‌های مکانیکی مهمی مانند تنش ناشی از کشش سلولها روی یکدیگر ارائه کرده است. به گفته محققان، هنوز به پژوهش های بیشتری برای تعیین چگونگی تولید سلولهای گوش داخلی دخیل در حس شنوایی و چگونگی اعمال این فرآیندها برای ساخت سلولهای گوش داخلی انسان نیاز است. این پژوهش در مجله نیچر منتشر شده است.

محققان دانشگاه پرینستون با استفاده از یک چاپگر سه بعدی، یک ظرف آزمایشگاه و سلول‌های بنیادی گاو توانسته‌اند گوش‌های بیونیکی پرورش دهند که صدا را دریافت و منتقل می‌کند. دانشمندان سلولهای گاوی مخلوط با یک ژل مایع را به چاپگر فرستاده و به آن ذرات ریز نفره افزودند. این چاپگر برای شکل دادن ماده به صورت یک گوش بیونیکی برنامه‌ریزی شده و ذرات نقره را مانند یک آنتن مارپیچ شکل داد. مانند هر آنتن دیگر، این نمونه می‌تواند علائم رادیویی را که گوش به عنوان صوت تعبیر می‌کند دریافت کند.
اگرچه این گوش سه بعدی برای جایگزینی گوش انسان طراحی نشده است بلکه هدف اصلی این پژوهش، کشف شیوه جدیدی برای ترکیب الکترونیک با مواد زیستی است. گوش سه بعدی پس از چاپ، نرم و شفاف است. این ماده برای 10 هفته زیر کشت قرار داشته و به سلول‌ها اجازه تکثیر و تولید رنگ گوشت و بافت سختتر اطراف آنتن را می‌دهد.
محققان قابلیت دریافت علائم رادیویی این گوش مصنوعی را با اتصال الکترودهایی به پشت گوشها در فرآیند چاپ نشان دادند. هنگامی که یک موسیقی برای دو گوش کاملا کشت شده نواخته شد، الکترودها آن را از طریق سیم به مجموعه‌ای از بلندگوها ارسال کرده و موسیقی واضح و بدون مداخله جریان پیدا کرد. اگرچه این پژوهش تنها یک تجربه تکراری در حوزه سایبرنتیک است، محققان بر این باورند که این پژوهش می‌تواند به جایگزین‌های مصنوعی برای عملکردهای واقعی انسان و نوعی حس ششم الکترونیکی منجر شود.

محققان دانشگاه کیل، ژل قابل تزریق حاوی سلول‌های بنیادی مغناطیسی تولید کرده‌اند که می‌تواند برای ترمیم استخوانهای شکسته و غضروف‌های آسیب‌دیده مورد استفاده قرار گیرد. این محققان دریافتند که با اتصال ذرات مغناطیسی کوچک به سطوح سلول‌های بنیادی می‌توانند شرایطی را که منجر به رشد غضروف‌ها و استخوان‌های جدید در کودکان شده، بازسازی کنند. هنگامی که یک نوار زخم‌بندی مغناطیسی اطراف محل آسیب‌دیده پیچیده می شود، این ذرات واکنش نشان داده و تاثیر تمرینی را که استخوان را به رشد متراکمتر تشویق کرده، شبیه‌سازی می‌کنند.
دانشمندان این پژوهش در حال حاضر از این شیوه برای ترمیم استخوانهای آسیب‌دیده در موشها و جوجه‌ها استفاده کرده‌اند اما در حال آماده‌سازی برای آغاز کارآزمایی‌های بالینی بر روی انسانها در سال جاری هستند. این محققان با همکاری دانشمندان دانشگاهای ساوث‌هامپتون و نورث‌هامپتون توانسته‌اند این شیوه را ایجاد کنند که به بیماران اجازه داده با دریافت یک تزریق ساده به ترمیم آسیب‌هایشان بپردازند.
سلولهای بنیادی مورد استفاده در این درمان را می‌توان از خود بیمار بدست آورد و سپس آنها را در یک ژل مایع که با تغییرات دمایی درون بدن جامد شده، معلق نگه می‌دارند. این ژل جامد یک چارچوب جدید را برای سلولهای بنیادی به منظور پرورش بر روی آنها ایجاد می‌کند. سیگنالهای زیستی درون ژلها موسوم به فاکتورهای رشد نیز به هدایت سلولها برای تبدیل به غضروف کمک می‌کنند. این محققان همچنین نانوذرات مغناطیسی تولید کرده‌اند که می‌توانند به کانالهای روی سطح بیرونی سلولهای بنیادی بچسبند. معمولا این کانالها در واکنش به کشش ایجاد شده در اثر ورزش باز شده و سلولها را تشویق به رشد می‌کنند که یک فرآیند مهم در کمک به رشد ضخیمتر و محکمتر استخوانها به شمار می‌رود. با اتصال ذرات مغناطیسی و اعمال یک میدان مغناطیسی، دانشمندان دریافتند که می‌توانند این فرآیند را تقلید کنند. این امر بدان معنی است که محققان می‌توانند اثر ورزش را بر روی استخوان در حال رشد بدون نیاز به حرکت بیمار شبیه‌سازی کنند. محققان امیدوارند بتوانند کارآزمایی‌های بالینی بر روی انسان را تا پنج سال آینده سال آینده آغاز کنند.

پزشکان دانشگاه ادینبوروی اسکاتلند می‌گویند تزریق سلول‌های بنیادی به مغز پنج بیمار که سکته مغزی کرده بودند باعث بهبود حرکت، هوشیاری و تعادل آنها شده بدون آنکه عوارض جانبی داشته باشد. با این حال به گفته دانشمندان هنوز زود است درباره سودمندی این روش درمانی نتیجه‌گیری شود. برای این درمان آزمایشی 9 بیمار که بین ۶۰ تا ۹۰ سال سن داشتند انتخاب شدند و بی‌خطر بودن روش در آنها بررسی شد. تمام این بیماران بین شش ماه تا پنج سال قبل سکته مغزی کرده بودند. سپس به قسمت‌هایی از مغز آنها که به علت سکته مغزی آسیب دیده بود سلول‌های بنیادی جنینی تزریق کردند.
پروفسور کیت میور، استاد دانشگاه گلاسکو که این تحقیق را سرپرستی کرده می‌گوید: از بهبود خفیف تا متوسط عملکرد این بیماران شگفت‌زده شده چراکه حتی انتظار بهبود در یکی از آنها را هم نداشته است. البته هنوز نمی‌توان با قطعیت گفت آیا این بهبود ناشی از تزریق سلول‌های بنیادی است یا به علت اینکه به این بیماران در حین درمان توجه ویژه‌ای شده است. تا به حال تصور بر این بوده که شش ماه بعد از سکته مغزی در مغز مبتلایان به عوارض سکته مغزی بهبودی ایجاد نخواهد شد. اما به گفته پروفسور میور تغییرات جالب و شگفت‌انگیزی در این بیماران دیده شده است؛ مثلا بیماری که سال‌ها فلج کامل بوده اکنون انگشت‌هایش را تکان می‌دهد. این تغییرات کوچک به بیماران کمک می‌کند تا کارهای روزمره مثل لباس پوشیدن را بهتر انجام دهند و وابستگی‌شان به دیگران کمتر شود.
با توجه به نتایج مثبتی که در مرحله اول این تحقیق به دست آمد، مرحله دوم آن امسال آغاز می‌شود. در این مرحله باید به این سوال پاسخ داد که بهبود بیماران تا چه اندازه به علت درمان با سلول‌های بنیادی است. حتی اگر در مرحله دوم سودمندی استفاده از سلول‌های بنیادی ثابت شود تا زمانی که این شیوه در سطح وسیع به کار گرفته شود به سال‌ها زمان نیاز است. در مرحله سوم تحقیق که باید به شکلی گسترده انجام شود، پژوهشگران به این سوال پاسخ خواهند داد که این درمان برای چه کسانی مفید است و در چه مرحله‌ای از بیماری باید درمان را با سلول بنیادی انجام داد.

دانشمندان با قرار دادن سلول‌هاي بنيادي جنيني انسان در مغز موش‌ها موفق شدند عملکرد حافظه و يادگيري را در آنها ترميم کرده و بهبود بخشند. در اين مطالعه آنها ابتدا به قسمتي از مغز موش که مسوول يادگيري و خاطره است، آسيب رساندند. سپس سلول‌هاي جنيني که در يک محيط واسط به گونه‌اي پرورش يافته بودند تا آماده تبديل به سلول عصبي باشند، به مغز موش‌ها منتقل شدند. البته آنها سيستم ايمني بدن موش‌هاي آزمايشگاهي را غيرفعال کرده بودند تا بخش‌هاي پيوندي را پس نزند. سلول‌هاي بنيادي به شکل گيرنده‌هاي GABA تغيير ماهيت دادند. سپس موش‌ها تحت يک سري آزمون استاندارد قرار گرفتند که ميزان يادگيري و حافظه آنها سنجيده شود (مانند پازل ماز) و نتايج به شکل معني‌داري نسبت به قبل از درمان بهبود يافته بود. محققان اميدوارند که تحقيقات سلول‌هاي بنيادي بتواند درماني براي بسياري از بيماري‌ها و ترميم مغز باشد: «نورون‌هاي کولينرژيک در آلزايمر و نشانگان داون دخيل هستند. اما نورون‌هاي GABA در بسياري از اختلالات و بي‌نظمي‌ها از قبيل اسکيزوفرني، صرع، افسردگي و اعتياد نقش دارند.»

برگزارکنندگان: شورای ملی دانشجویان سلول های بنیادی ترکیه، دانشگاه اج ترکیه
زمان برگزاری: ۲۴ الی ۲۶ می ۲۰۱۳
آخرین فرصت ثبت نام: ۱۵/۴/۲۰۱۳
مکان برگزاری: ترکیه، ازمیر

سایت همایش

دانشمندان دانشگاه کینگز کالج لندن در گامی جدید به سوی جایگزینی دندانهای از دست رفته با کاشت‌های بدست آمده از سلولهای بنیادی توانسته‌اند دندانهای هیبریدی انسان - موش را با پوشش مینا و ریشه‌های در حال رشد ایجاد کنند. در آینده امید می‌رود که این دستاورد به استفاده از دندانهای مولر جانشین واقعی پرورش یافته از دانه‌های کاشته شده در فک بیمار بجای دندانهای مصنوعی منجر شود. این شیوه شامل پرورش سلولها از بافت لثه انسان و ترکیب آنها با سلولهای بنیادی دندان از جنین‌های موش است. خوشه‌های سلولی ترکیبی سپس در کلیه موشهای بالغ برای رشد به شکل ساختارهای قابل شناسایی دندان پیوند زده می‌شوند.
آزمایشات نشان داده که این دندانها از عاج دندان که ماده ساختاری اصلی دندان بوده و همچنین مینای محافظ برخوردارند. همچنین در آزمایشات شواهدی از شکل‌گیری ریشه با دوام دیده شد. از دو نوع دندان برای تولید دندان مهندسی زیستی استفاده شده است. سلولهای اپیتلیال پ.شش سطح از بافت لثه و سلولهای مزانشیمی از جنین موش گرفته شد. سلولهای بنیادی مزانشیمی می‌توانند به بافتهای متفاوت از جمله استخوان، غضروف و چربی تبدیل شوند. این محققان، چالش بعدی خود را شناسایی شیوه‌ای برای کاشت سلولهای مزانشیمی انسان بالغ برای تولید دندان ذکر کرده‌اند. نتایج این پژوهش در مجله Dental Research منتشر شده است.

دانشمندان مرکز مونل، موفق به شناسایی محل و ویژگی‌های ژنتیکی خاص سلول‌های بنیادی چشایی در زبان شدند. یافته‌های این دانشمندان می‌تواند شیوهای رشد و دستکاری سلول‌های جدید کاربردی چشایی را برای اهداف بالینی و تحقیقاتی تسهیل کند. بیماران سرطانی که در اثر تابش بر سر و گردن خود از حس چشایی برخوردار نبوده و افراد مسنی که عملکرد این حس را از دست داده‌ا‌ند، دو گروه از کسانی هستند که می‌توانند از قابلیت فعالسازی سلولهای بنیادی بالغ بهره ببرند. سلولهای چشایی در خوشه‌هایی موسوم به جوانه‌های چشایی هستند که به نوبه خود در پرزهای چشایی قرار دارند. دو نوع سلول چشایی شامل گیرنده‌های شیمیایی است که کیفیت‌های طعم را درک می‌کنند. نوع سوم از این سلولها به عنوان سلول پشتیبان عمل می‌کند. یکی از ویژگی‌های جالب این سلولهای حسی این است که به طور منظم بازتولید می‌شوند. هر سه نوع سلول چشایی به طور منظم مورد تغییر و دگرگونی قرار گرفته و میانگین عمر آنها 10 تا 16 روز است. به این ترتیب، سلولهای چشایی جدید باید به طور مکرر برای جایگزینی سلولهای مرده مجددا تولید شوند.
برای دهه‌های متمادی، دانشمندان جهت شناسایی سلولهای بنیادی که سلولهای گیرنده چشایی متفاوت را تولید می‌کنند، تلاش کرده‌اند. همچنین آنها می‌خواستند بدانند که چند سلول بنیادی در این امر دخیل بوده و محل آنها در کجا واقع شده است، درون یا نزدیک جوانه‌های چشایی؟ با توجه به رابطه فیزیولوژیکی قوی بین سلول چشایی دهان و سلولهای غدد درون ریز (تولید کننده هورمون) روده، دانشمندان از یک نشانگر سلولهای بنیادی روده برای جست‌وجوی سلولهای بنیادی در بافت چشایی روی زبان استفاده کردند. لکه‌های نشانگر سلول بنیادی موسوم به Lgr5 یک الگوی بیان قوی را در پشت زبان و یک الگوی ضعیف‌تر را در در زیر جوانه‌های چشایی در آن پرزها نشان دادند.
دانشمندان بر این فرض هستند که دو سطح بیان می‌تواند دو جمعیت سلولی متفاوت را نشان دهد. سلولهایی که به شکل قویتر Lgr5 را بیان می‌کنند و ممکن است سلولهای بنیادی چشایی واقعی بوده و نوع ضعیف‌تر سلولهایی باشند که فرآیند دگرگونی به سلولهای چشایی کاربردی را آغاز کرده‌اند. بررسی‌های بیشتر نشان داد که سلولهای بیانگر این نشانگر از توانایی تبدیل به هر سه نوع سلول چشایی اصلی برخوردارند. نتایج این پژوهش در مجله Stem Cells منتشر شده است.
پژوهشهای آینده بر شناسایی عامل برنامه‌ریزی کننده برای تبدیل سلولهای بیانگر Lgr5 به انواع مختلف سلولهای چشایی و بررسی چگونگی پرورش این سلولها در آزمایشگاه برای ارائه یک منبع تجدیدپذیر از سلولهای گیرنده چشایی جهت کاربردهای پژوهشی و شاید حتی بالینی تمرکز خواهد داشت.

پژوهشگران دانشگاه اوتاوا مکانیزمی را کشف کرده‌اند که طی آن سلول‌های بنیادی عضله به چربی قهوه‌ای تبدیل می‌شود؛ این نوع چربی نقش جدی را در مبارزه با چاقی ایفا می‌کند. براساس گزارش سازمان سلامت جهانی، چاقی به عنوان پنجمین عامل مرگ در سراسر جهان به شمار می‌رود که به طور آماری سالانه حدود 2.8 میلیون نفر در جهان به علت تاثیرات اضافه وزن بر وضعیت سلامتی‌شان، جان خود را از دست می‌دهند. دکتر "مایکل رودنیکی"، سرپرست این پژوهش و رییس مرکز تحقیقات ژنتیک مولکولی کانادا طی این مطالعه برای نخستین بار نشان داده است که سلول‌های بنیادی عضله نه تنها توانایی تولید فیبرهای عضلانی را دارند بلکه قابلیت تبدیل به چربی قهوه‌ای را نیز دارند.
چربی قهوه‌ای، بافت چربی سوزی است که در گرم نگه داشتن و تنظیم دمای بدن نقش مهمی را ایفا می‌کند. علاوه بر این وجود هرچه بیشتر چربی قهوه‌ای با کاهش هرچه بیشتر چاقی مرتبط است. نکته اصلی در روند تبدیل سلول بنیادی عضله به چربی قهوه‌ای، تنظیم کننده ژنی به نام "microRNA-133" است که به هنگام حضورش، سلول‌های بنیادی به فیبرهای عضلانی تبدیل می‌شوند و زمانی که کاهش می‌یابد، سلول‌های عضلانی به چربی قهوه‌ای تبدیل می‌شوند.
دانشمندان طی این پژوهش نشان دادند زمانی که به موش‌های بالغ عامل کاهش دهنده "microRNA-133" موسوم به "الیگو نوکلئوتید آنتی سنس ASO" تزریق می‌شود، چربی قهوه‌ای بیشتری را تولید می‌کنند که موجب حفاظت بدن از چاقی و بهبود توانایی بدن در پردازش قند خون می‌شود. علاوه بر این، پس از چهار ماه نیز مشاهده شد که تزریق "ASO" به عضله پای عقبی موش باعث افزایش تولید انرژی کل بدن می‌شود. محققان خاطرنشان کرده‌اند که گرچه نتایج به دست آمده جالب و چشمگیر است، اما هنوز در مراحل ابتدایی به سر می‌برد و تحقیقات زیادی برای تایید قطعی و سووالات زیادی که در پی این نتایج مطرح می‌شود، لازم است. این تحقیق در مجله معتبر "Cell Metabolism" منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه Belfast Queen's به دنبال یک رویکرد جدید، به منظور کمک به درمان بینایی میلیون ها نفر از مبتلایان به دیابت ، با استفاده از سلولهای بنیادی بالغ هستند. در حال حاضر میلیون ها نفر از افراد دیابتی درسراسر جهان، در معرض خطر ازدست دادن بینایی خود به علت یک بیماری به نام رتینوپاتی دیابتی می باشند.این بیماری زمانی رخ می دهد که رگ های خونی در چشم ها به علت قند خون بالا مسدود می شوند.قطع جریان خون در شبکیه چشم باعث آسیب رسیدن به سلول های بینایی و اختلال دید می شود و سرانجام در صورت عدم درمان به موقع می تواند منجر به کوری شود.
مطالعه روش جدید ترمیم آسیب های دیابتی توسط سلول های استروما،) که به اختصار (REDDSTAR) نام دارد، برگرفته از تحقیقات دانشمندان مرکز چشم و علوم عروق در دانشکده پزشکی Queen's می باشد. در این روش محققان سلول های بنیادی را از اهدا کنندگان جدا کرده و بعد از گسترش آنها در محیط کشت این سلول ها را به رگ های خونی آسیب دیده بیمار که نیاز به ترمیم دارند تزریق می کنند.این روش مخصوص بیماران مبتلا به دیابتی است که عروق شبکیه در آنها دچار آسیب شده است.
در حال حاضرروش های درمانی اندکی برای کنترل پیشرفت عوارض بیماری دیابت در دسترس است وهمچنین هیچ درمانی برای بهبود همزمان میزان قند خون و عوارض دیابت وجود ندارد. پرفسور Alan Stitt مدیر مرکز چشم و علوم عروقی Queen's در مورد این پروژه گفت : جزئیات مطالعه بر روی روش (REDDSTAR)، شامل بررسی پتانسیل منحصر به فرد سلول های بنیادی برای ترویج ترمیم عروق خونی آسیب دیده در شبکیه چشم دربیماری دیابت می باشد.این موضوع می تواند تاثیر عمیقی بر روی بیماران داشته باشد، زیرا احیاء شبکیه آسیب دیده می تواند از رتینوپاتی دیابتی جلوگیری کند و ریسک از دست دادن بینایی را در این بیماران کاهش دهد.در حال حاضر، درمان های موجود برای رتینوپاتی دیابتی ،همیشه رضایت بخش نبوده است.این درمان ها بر روی مراحل پایانی بیماری تمرکز دارند و دارای عوارض جانبی زیادی هستند و قادر به درمان علل ریشه ای این بیماری نیستند.یک روش جدید جایگزین برای مهار این بیماری بازسازی عروق آسیب دیده شبکیه توسط سلول های بنیادی بالغ می باشد. این پژوهش که بر روی سلول های بنیادی بالغ خاصی که از مغز استخوان مشتق شده متمرکز شده است با حمایت شرکت Orbsen Therapeutics و بنیاد علوم ایرلند ارائه شده است.

دانشمندان امریکایی ایمنی و کارایی سلول های شبه کبدی یا Hepatocyte-like cell مشتق شده از نوعی سلول بنیادی به نام hpSC رادرمدل حیوانی دچاریک اختلال کبدی مادر زادی با متابولیسم بیلی روبین نشان داده اند. یافته های این گروه تحقیقاتی که در فاز پیش بالینی انجام شده بیان می کند که پیوند HLC در جوندگان بیلی روبین خون را به سرعت کاهش می دهد و در سطح ثابتی نگه می دارد.
سندرم Criggler-Najjar نوع یک یا CN1 یک اختلال متابولیکی ارثی نادر است که در آن کبد مبتلایان فاقد آنزیمی خاصی به نام UGT1A1 است . این آنزیم برای پاک سازی بیلی روبین سمی لازم است. سندرم سبب ایجاد بیش از حد بیلی روبین متصل نشده یا hyperbilirubinemia Unconjugated می شود. این اختلال منجربه مشکلات شدید عصبی می شود که اگر درمان نشوند می توانند باعث آنسفالوپاتی حاد برگشت ناپذیر شوند. با آن که پیوند سلول های کبدی (hepatocyte) یا HI به عنوان گزینه درمانی جایگزین برای افرادی با بیماری های متابولیکی ناشی از کبد نظیر CN1 استفاده می شود اما دارای محدودیت هایی نیز می باشد.
استفاده از HLC برای درمان CN1 دارای مزایایی نسبت به پیوند سلول های کبدی اولیه است. این سلول ها جبران کمبود سلول های اولیه را می کنند همچنین شواهدی وجود دارد که پیوند HLC در مقایسه با سلول های کبدی نابالغ جنینی فعالیت متابولیکی بهتری نشان می دهند.ازHLC ها می توان قبل از شروع آنسفالوپاتی بیلی روبین استفاده کرد در نتیجه با تولید کافی آنزیم UGT1A1 کبد توانایی متابلیزه کدن بیلی روبین را می یابد.علاوه بر این نتایج با گذشت 16 هفته از پیوند،عوارض ناخواسته مشاهده نشده ودر مقایسه با گروه شاهداز میزان بیلی روبین سرم نیز کاسته شده است. ساختار و مورفولوژی کبددر همه جوندگان در مان شده مورد مطالعه سالم و بدون التهاب، تومورزایی و پس زدن پیوند گزارش شده است. دکتر Ruslan Semechkin یکی از اعضای گروه می گوید این مطالعه شواهد مهمی را برای استفاده از محصول HLC به عنوان منبع قابل اعتماد برای سلول های قابل پیوند شدن در درمان CN1 ،فراهم کرده است. با تکمیل این مطالعات ،دانشمندان می توانند تائیدیه های لازم برای کاربرد این سلول ها در فاز اول بالینی را دریافت کنند.

دانشمندان موسسه تحقیقاتی بیمارستان اتاوا موفق به کشف روش تبدیل سلول های بنیادی عضله به چربی قهوه ای شدند. چربی قهوه ای شکلی خوب از چربی است که نقش مهمی در مبارزه با چاقی دارد. با توجه به آمار سازمان جهانی بهداشت ، چاقی هرساله با قربانی کردن 2.5 میلیون نفر، به عنوان پنچمین عامل مرگ ومیر در جهان شناخته می شود.آژانس بهداشت عمومی کانادا ، تخمین می زند که %25 درصد از بزرگسالان در کانادا مبتلا به چاقی هستند.
در مقاله ای که امروز منتشر شد دکتر Rudnicki به همراه تیم تحقیقاتی خود برای اولین بار نشان دادند که سلول های بنیادی عضلات اسکلتی بالغ نه تنها توانایی تولید فیبرهای عضلانی را دارند، همچنین قادر به تبدیل شدن به چربی قهوه ای نیز هستند. سوختن بافت چربی قهوه ای باعث تولید حرارت در بدن می شود و این چربی نقش مهمی درتنظیم درجه حرارت بدن داردو بیشتر بودن این چربی با چاقی کمتر در ارتباط است.
این تیم تحقیقاتی در آزمایش های انجام شده موفق به کشف ژن کوچکی به نام microRNA-133 یا miR-133 شدند که حضور آن باعث تبدیل سلول های بنیادی به فیبر عضلانی و عدم حضورش باعث تبدیل این سلول ها به چربی قهوه ای می شود . آزمایش های دکتر Rudnicki نشان داد که تزریق عامل کاهش دهنده miR-133 با نام (ASO) antisense oligonucleotide باعث تولید بیشتر چربی قهوه ای می شود که به نوبه خود می تواند به عنوان یک عامل جلوگیری کننده از چاقی تلقی شود. دکتر Rudnicki در این باره گفت : درمان با استفاده از ASO و کاهش دادن سطح miR-133 روشی است که در حال حاظر در مراحل آزمایشات کلینکی انسانی است. با این حال در سال های آتی می تواند به عنوان یک درمان بالقوه مورد استفاده قرار گیرد.اگر چه دستیابی به این موضوع موفقیت آمیز بوده است اما بسیاری از سوالات مانند اینکه چه مدت باید از این دارو استفاده شود؟ یا آیا این دارو دارای عوارض جانبی هست یا خیر ؟ وجود دارد که باید برای آنها به دنبال پاسخ باشیم. این یافته های بدست آمده در آزمایشگاه دکتر Michael Rudnicki ، مستقر در موسسه تحقیقاتی بیمارستان اتاوا ، در مجله Cell Metabolism منتشر شد.

محققان ژله ای از سلول های بنیادی ساخته اند که می تواند برای درمان ورم زانو مورد استفاده قرار گیرد. به نظر می رسد این سلول های بنیادی که از خون بند ناف اهدایی استخراج می شوند، غضروف آسیب دیده را ترمیم می کنند و موجب رشد مجدد آن می شوند. یک مطالعه نشان می دهد که استفاده از این ژله به بهبود 67 درصدی ترمیم غضروف منجر می شود. محققان معتقدند این ژله می تواند جایگزین مناسبی برای جراحی های تعویض مفصل باشد. در حال حاضر محققان مشغول انجام دو آزمایش بالینی برای ارزیابی اثرات استفاده از این ژله هستند.
غضروف در مفصل به عنوان یک کمک فنر عمل می کند و سطح نرمی ارائه می دهد که به استخوان ها اجازه می دهد به آرامی بر روی یکدیگر سربخورند. با این وجود، این لایه می تواند با ساییدگی و پارگی مرتبط با سن از بین برود و باعث درد و تورم شود که این وضعیت به آرتروز معروف است. از آنجاکه رگ های خونی و اعصاب کمی در غضروف مفصل وجود دارد بنابراین زمانی که از بین می رود نمی تواند مانند دیگر بافت ها به سادگی خود را ترمیم کند.
استفاده از مسکن ها، فیزیوتراپی، مصرف استروئیدها و یا تعویض قسمتی و یا تمام زانو درمان هایی هستند که در حال حاضر برای این وضعیت ارائه می شوند. هر سال حدود 40 هزار عمل زانو انجام می شود که امید می رود استفاده از سلول های بنیادی بتواند موجب کاهش این رویه شود. به طور عادی سلول های بنیادی زیادی در زانو وجود دارند که می توانند به سلول های غضروف تبدیل شوند اما شمار این سلول های با افزایش سن کم شده و تاثیر آنها نیز کمتر می شود که دراین صورت نمی توانند در برابر آسیب دوام آورند.
دانشمندان برای مقابله با این وضعیت، سلول های بنیادی را از زانو استخراج کردند و شمار آنها را در آزمایشگاه افزایش دادند و سپس به زانو پیوند زدند. اما از آنجاکه با افزایش سن شمار سلول های بنیادی محدودی وجود دارد به نظر می رسد استخراج و افزایش شمار این سلول ها در آزمایشگاه و پیوند دوباره آنها به زانو تنها می تواند نواحی کوچکی از آسیب را درمان کند. این فناوری هنوز مسیر طولانی را در پیش دارد تا بتواند مورد استفاده عادی قرار گیرد و باید تحقیق و پژوهش های زیادی در مورد آن صورت گیرد تا بتواند در آینده جایگزین مناسبی برای تعویض مفصل شود.

محققان دانشگاه راش در حال استفاده از نوعی ژل ساخته شده از سلولهای بنیادی خون بند ناف برای درمان ورم مفاصل زانو هستند که به گفته آنها، این شیوه به ترمیم و رشد مجدد غضروف آسیب‌دیده کمک کرده است. یک پژوهش کوچک نشان داد که این درمان به 67 درصد پیشرفت در ترمیم غضروف کمک کرده و محققان بر این باورند که که این روش می‌تواند جایگزین عمل جراحی تعویض مفصل شود. این درمان از یک داروی پیشگامانه موسوم به «Cartistem» استفاده می‌کند. Cartistem ترکیبی از سلولهای بنیادی خون بند ناف با پلیمر طبیعی هیالورونان است که نقش مهمی در بهبود زخم ایفا کرده و همچنین یکی از اجزای اصلی غضروف مفاصل است.
این درمان را می‌توان برای غضروف آسیب‌دیده پس از عمل جراحی آرتروسکوپی به عنوان یک مکمل عمل در شیوه ریزترک مورد استفاده قرار داد که یکی از شیوه های معمول برای ترمیم غضروف است. غضروف مانند یک جاذب شوک عمل کرده و یک سطح نرم را ارائه می‌کند که سر خوردن نرم استخوانها بر روی یکدیگر را ممکن می‌سازد. با این حال این لایه ممکن است در اثر پیری از بین رفته و باعث درد و ورم و ایجاد بیماری آرتروز می‌شود.
این بافت مانند دیگر بافتهای بدن در زمان آسیب نمی‌تواند به سرعت خود را ترمیم کند چرا که از رگهای خونی و عصبی کمی برخوردار است. درمانهای کنونی شامل داروهای مسکن، فیزیوتراپی و استروئیدها یا تعویض بخش یا کل زانو است. حدود 40 هزار درمان این چنینی در سال در جهان ارائه شده و امید است که با درمان سلولهای بنیادی بتوان آنرا کاهش داد. در حالیکه خود زانو از سلولهای بنیادی برخوردار بوده که قابل تبدیل به سلولهای غضروف هستند، اما تعداد آنها با افزایش سن کمتر شده و کارآیی آنها کاهش می‌یابد. دانشمندان برای غلبه بر این مشکل، سلولهای بنیادی زانو را استخراج کرده و میزان آنها را در آزمایشگاه پیش از کاشت مجدد آنها در زانو افزایش می‌دهند. با اینحال این امر نیازمند استخراج و کاشت بوده و به دلیل تعداد محدود سلول بنیادی در دسترس در این اندام، تنها بخشی از آسیب ترمیم می‌شود.
درمان جدید محققان بر اساس سلولهای بنیادی به دست آمده از خون بند ناف بوده که فعالتر از سلولهای بنیادی بالغ هستند و پژوهشهای حیوانی نشان داده که کارآیی آنها در تولید غضروف بهتر است. خون توسط بانک خون بند ناف جمع‌آوری می‌شود. معمولا بندناف پس از وضع حمل دورانداخته می‌شود اما برخی مادران آنها را برای کمک به پژوهشها اهدا می‌کنند. سلولهای بنیادی از این اجزا استخراج شده و پس از پرورش در آزمایشگاه به یک ماده ژل مانند تبدیل و سپس توسط جراحان در ناحیه آسیب‌دیده اعمال می‌شود. به گفته محققان، این درمان می‌تواند بخصوص برای افراد سالخورده و بیماران دارای مناطق آسیب‌دیده بزرگ مورد استفاده قرار گیرد. پس از یک پژوهش کوچک بر روی 10 بیمار در سئول، اکنون دو کارآزمایی قرار است بر روی 50 فرد در دانشگاه راش آمریکا و بیمارستان زنان بریگهام و هفت بیمارستان در کره انجام شود.

برگزار کننده: پژوهشگاه رویان
زمان برگزاری: ۳ الی ۴ اسفند ۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران

سایت همایش

این سمینار در تاریخ ۲۱ دی ۱۳۹۱ توسط مركز تحقيقات علوم سلولي جهاد دانشگاهي رویان در سالن همایشهای پژوهشگاه رویان تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل استانداردها در تولید سلول، کاربرد سلولهای بنیادی مزانشیمی در ارتوپدی، بازسازی نقایص بزرگ فک تحتانی با استفاده از داربست الوژنیک و سلولهای بنیادی، درمان کندگی غضروف با استفاده از سلولهای مزانشیمی و کندروسیت، کاربرد سلول درمانی در بیماریهای روماتولوژیکی، مبانی اخلاق پزشکی در سلول درمانی، سلول درمانی و فلج مغزی، درمان بیماریهای Tennis elbowوPlantar Fasciitis با استفاده از فاکتورهای رشد پلاکتی، درمان استئوارتریت زانو با استفاده ازPRP، کاربردPRPدر بیماریهای استخوان و مفاصل، کاربرد سلولهای مزانشیمی در بیماری ارتریت روماتویید، درمان NON UNION با استفاده از سلولهای مزانشیمی و کنسانتره لیز پلاکتی، بهبود علایم ارتروز زانو با استفاده از سلولهای مزانشیمی می باشد.

سایت سمینار

دانشمندان دانشگاه شفیلد نوعی لنز تماسی جدید پر شده از سلولهای بنیادی را تولید کرده‌اند که می‌تواند بطور طبیعی اختلال بینایی را ترمیم کند. دانشمندان امیدوارند که این کاشت زیست تجزیه‌پذیر پر شده از سلولهای بنیادی که قابل تکثیر است، بتواند به التیام طبیعی چشم کمک کند. سلولهای بنیادی اجزای اصلی رشد بافت هستند که می توانند به تمام انواع مختلف سلولهای بدن تبدیل شوند. محققان اکنون امیدوارند که این شیوه بتواند به میلیونها انسان در سراسر جهان برای حفظ و ترمیم اختلال بینایی کمک کند. این فناوری برای درمان آسیبهای قرنیه یا همان لایه شفاف جلوی چشم طراحی شده که یکی از اصلی‌ترین مسبب‌های نابینایی در جهان است.
با این کاشت جدید، محققان با تقلید از ویژگیهای ساختاری چشم توانسته‌اند یک شیوه جدید برای تولید غشاهای باریک و بسیار ظریف برای کمک به پیوند سلولهای بنیادی به چشم ایجاد کنند. آنها با استفاده از مجموعه‌ای از شیوه‌های پیچیده توانستند یک صفحه ماده زیست‌تجزیه‌پذیر تولید کنند که می‌تواند روی قرنیه قرار گیرد. این صفحه مملو از سلولهای بنیادی بوده که قادر به تکثیر هستند و به بدن اجازه می‌دهند تا بطور طبیعی چشم را ترمیم کند.
درمان‌های استاندارد برای نابینایی قرنیه شامل کاشتهای قرنیه یا پیوند سلولهای بنیادی به چشم با استفاده از غشای انسانی اهدایی به عنوان ناقل موقت این سلولها به چشم هستند. اما برای برخی از بیماران این درمان پس از چند سال با شکست روبرو شده چرا که چشم‌های ترمیم یافته این سلول‌های بنیادی را که برای ترمیم قرنیه ضروری هستند، نگه نمی‌دارد. یکی از ویژگی‌های اساسی این صفحه جدید آن است که حاوی بسته‌های کوچک حاوی سلولهای بنیادی بوده که آنها را درون چشم نگه داشته و کنار هم قرار می‌دهد.
به گفته محققان، ماده واقع در مرکز این صفحه از حلقه اطراف نازکتر بوده؛ از این رو با سرعت بیشتری تجزیه شده و به سلولهای بنیادی برای گسترش در سطح چشم و ترمیم قرنیه کمک خواهد کرد. بدون این ترمیم دائمی، بافت سفید و ضخیم زخم بر روی قرنیه شکل گرفته و باعث نابینایی جزئی یا کامل در بیمار می‌شود. به گفته دانشمندان یکی دیگر از مزایای این صفحه آن است که تجزیه‌پذیر بوده و ماده سازنده آن با ماده مورد استفاده در سازه‌های چشمی مشابه است؛ از این رو مشکل رد سیستم ایمنی وجود نخواهد داشت. آزمایشات نشان داده که غشاها از رشد سلول حمایت می‌کنند. در نتیجه انتظار می‌رود که کارآزمایی‌های بالینی در آینده نزدیک در هند آغاز شود چرا که این محققان با پژوهشگران موسسه چشم پراساد در حیدرآباد هند در حال همکاری هستند. این پژوهش در مجله Acta Biomaterialia منتشر شده است.

نتايج تحقيقات صورت گرفته توسط محققان آلماني و آمريكايي نشان مي‌دهد، سلول‌هاي بنيادي مي‌توانند جايگزين بافت مرده قلب در اثر انسداد عروق در موش‌هاي جوان شوند، اما اين سلول‌ها عملكرد مشابهي در بدن حيوانات بالغ نداشتند. «مايكل كوتليكوف» نويسنده ارشد تحقيق با همكاري محققان دانشگاه كورنل و دانشگاه بن آلمان، موش‌هاي چند روزه و بالغ مبتلا به سكته قلبي را با استفاده از سلول‌هاي بنيادي تحت درمان قرار دادند.
نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه سلول‌هاي بنيادي پيشتاز باعث رشد سلول‌هاي جديد قلب در موش‌هاي سه روزه شدند و بافت قلب پس از گذشت سه ماه از درمان بطور كامل ترميم و بازسازي شد. بر عكس، سلول‌هاي بنيادي عملكرد خود را در بازسازي قلب موش‌هاي بالغ از دست داده و تنها توانستند عروق جديدي ايجاد كنند. اين يافته مي‌تواند به مناقشه چند دهه اخير در خصوص نقش سلول‌هاي بنيادي در ترميم قلب پستانداران بالغ پس از بروز سكته قلبي خاتمه دهد. نتايج اين تحقيق در مجموعه مقالات آكادمي ملي علوم (PNAS)‌ منتشر خواهد شد.

محققان اتریشی و چینی توانسته‌اند شیوه ساده‌تری را برای دستیابی به سلول‌های بنیادی ایجاد کنند که جنجال‌های موجود در مورد منابع این سلول مرجع را کاهش خواهد داد. این دانشمندان دریافته‌اند که سلول‌های کلیه موجود در ادرار برای تبدیل به سلول‌های بنیادی کاربردی مفید هستند. جزئیات این شیوه مقرون به صرفه برای جداسازی سلول‌های لازم و تبدیل آنها به سلول بنیادی در مجله نیچر منتشر شده است.
ظاهرا ادرار نه تنها حاوی ضایعات بلکه سلولهای کلیه است. این سلولها به هر طریق از لوله‌های کلیه بیرون آمده و وارد ادرار می‌شوند. دانشمندان در این میان سلولهای اپیتلیال کلیوی را جداسازی کرده‌اند که پوسته بیرونی توبولها را که مسؤول انتقال مایعات هستند، پوشش می‌دهند. تنها 30 میلی‌لیتر ادرار برای جمع‌آوری سلولهای کافی برای این فرآیند بسنده می‌کند. این سلولها طی فرآیندهای آزمایشگاهی از سایر موارد جدا شده و در یک سیستم کشت قرار می‌گیرند. سپس یک شیوه خاص که با اصلاح ژنتیکی کار می‌کند، منجر به تولید سلول‌های بنیادی چندمنظوره می‌شود. با قرار دادن چند ژن خاص در ژنوم این سلولها، یک تغییر اساسی در رفتار آنها بوجود می‌آید که باعث بازگشت آن به حالت سلول بنیادی می‌شود.
این شیوه توسط شینیا یاماناکا، دانشمند ژاپنی پایه‌گذاری شده که امسال به سبب آن موفق به دریافت جایزه نوبل شد. این دستاورد، اولین شیوه دستیابی به سلولهای بنیادی در آزمایشگاه نیست. علاوه بر آن، این شیوه نشان داده که منابع سلولهای بنیادی بسیار گسترده بوده و هنوز برخی از آنها شناخته نشده‌اند.

به تازگي در پانكراس بالغ سلول‌هاي بنيادي‌اي شناخته ‌شده كه مي‌توانند به سلول‌هاي توليدكننده انسولين تبديل شوند. اين يافته جديد بدان معناست كه شايد افراد مبتلا به ديابت نوع 1 روزي بتوانند سلول‌هاي توليدكننده انسولين خودشان را دوباره بازسازي كنند. اين كشف شواهد بيشتري را در دسترس قرار مي‌دهد كه سلول‌هاي بنيادي تنها در جنين پديدار نمي‌شوند. محققان اين مطالعه نه‌تنها سلول‌هاي بنيادي را در پانكراس بالغ شناسايي و جدا كرده‌اند، بلكه روشي را ابداع كرده‌اند تا اين سلول‌ها را به سلول‌هاي توليدكننده انسولين تبديل كنند. البته سابق بر اين سلول‌هاي توليدكننده انسولين از سلول‌هايي در پانكراس بالغ كه خصوصياتي شبيه سلول‌هاي بنيادي داشته‌اند،‌ ايجاد مي‌شده اما كشف اخير دقيقا سلول مشتق شده از سلول‌‌هاي توليدكننده انسولين را هدف قرار مي‌دهد و نشان مي‌دهد تعداد اين سلول‌ها و توانايي‌شان براي تبديل آنها به سلول‌هاي توليدكننده انسولين در پاسخ به آسيب پانكراس افزايش مي‌يابد. اين موضوع بسيار هيجان‌انگيز است زيرا به اين معناست كه پتانسيل توليد مجدد سلول‌هاي توليدكننده انسولين در وجود همه ما هست.

محققان دانشگاه کمبریج توانسته‌اند از خون یک بیمار برای تولید سلول‌های بنیادی شخصی استفاده کنند که امید می‌رود بتوان آنها را برای درمان بیماری‌های مختف بکار برد. به گفته دانشمندان، این شیوه می‌تواند یکی از ساده‌ترین و ایمن‌ترین منابع سلول بنیادی باشد. در پژوهشی که در مجله Stem Cells: Translational Medicine منتشر شده،‌از این سلول‌ها برای ساخت رگ‌های خونی استفاده شده است. با این حال کارشناسان هشدادر داده‌اند که ایمنی استفاده از این سلول‌های بنیادی هنوز مشخص نشده است.
سلول‌های بنیادی یکی از بزرگ‌ترین امیدها در حوزه پژوهش پزشکی به شمار می‌روند. آنها می‌توانند شکل تمام گونه‌های سلولی بدن را بگیرند از این رو می‌توان از آنها برای ترمیم همه چیز از مغز گرفته تا قلب و چشم و استخوان استفاده کرد. یکی از منابع سلول‌های بنیادی، جنین انسان است که با موانع اخلاقی روبرو بوده و همچنین ممکن است مانند اندام‌های پیوندی از سوی سیستم ایمنی بدن دفع شوند. دانشمندان نشان داده‌اند که سلول‌های بدست آمده از پوست انسان بالغ را می‌توان به شکل سلول‌های بنیادی برگردانده و این که بدن آنها را به عنوان بخشی از خود می‌شناسد. در این صورت دیگر خطر دفع آن توسط سیستم ایمنی وجود نخواهد داشت. محققان دانشگاه کمبریج در نمونه‌های خون به دنبال یک سلول ترمیمی بودند که با جریان خون عبور کرده و آسیب‌های موجود در دیواره‌های رگها را ترمیم می‌کند. آنها سپس این سلولها را به سلول بنیادی تبدیل کردند.

يكي از يافته‌هاي جديد علم پزشكي شناسايي و جدا كردن نوع جديدي از سلول‌ها در داخل بدن پستانداران ، به نام سلول‌هاي بنيادي است كه به دليل داشتن پتانسيل هاي بالا در زمينه تقسيم شدن، تمايز به سلول هاي تخصصي بدن و نيز توانايي آن ها در ترميم بافتي بسيار مورد توجه محققان قرار گرفته اند. سلول‌هاي بنيادي سلول‌هاي اوليه‌اي هستند كه توانائي تبديل و تمايز به انواع مختلف سلول‌هاي انساني را دارند و از آن‌ها مي‌توان در توليد سلول‌ها و نهايتا بافت‌هاي مختلف در بدن انسان استفاده كرد. منابع اصلي سلول‌هاي بنيادي شامل : مغز استخوان، بند ناف و جفت است. امروزه استفاده از اين سلول‌ها جهت ترميم بافت‌هاي آسيب ديده انساني در حال گسترش است.
جـــالـــب ايـــن‌كــه سـلــول‌هــاي بـنـيــادي چـنــد پـتــانـسـيـلــي هـسـتـنــد يـعـنــي قــابـلـيــت تـبـديـل بـه بافت‌هاي مختلف را دارند اعم از بافت عصبي ؛ عضلاني ؛ پوششي و غيره. كه اين توانائي محور اصلي توجه به سلول‌هاي بنيادي است. سـلــول بـنـيــادي، سـازنـده بـدن انـسـان اسـت. سلول‌هاي بنيادي درون جنين در نهايت به سلول، بافت و اندام‌هاي مختلف بدن جنين تبديل مي‌شوند. برخلاف يك سلول معمولي كه قادر است با تكثير شدن چندين سلول از نوع خود را به وجود آورد، سلول بنيادي همه منظوره و بسيار توانمند است و وقتي تقسيم شود، مي‌تواند به هر يك از انواع سلول‌ها در بدن تبديل شود. سلول‌هاي بنيادي از قابليت خود نوسازي هم برخوردارند.

PDF متن کامل روش              HTML متن کامل روش

محققان دانشگاه کمبریج موفق به درمان سگ‌های دچار آسیب نخاعی با روش سلول بنیادی درمانی شدند. یوانات دچار آسیب نخاعی قادر به استفاده از پاهای عقب خود نیستند. محققان دانشگاه کمبریج در این طرح که نخستین نمونه آزمایش بر روی حیوانات غیر آزمایشگاهی دچار آسیب واقعی نخاعی محسوب می‌شود، با تزریق سلول‌های بنیادی گرفته شده از مخاط بینی، توان حرکتی پاهای عقب سگ های تحت آزمایش را بازگرداندند. در این آزمایش 34 سگ حضور داشتند که محققان پیوند سلولی را بر روی 23 سگ انجام دادند.
سلول‌های بویایی از مخاط بینی سگ برداشته و در محیط آزمایشگاهی بمدت چند هفته کشت داده شدند؛ سپس این سلول ها به ناحیه دچار آسیب نخاعی حیوان پیوند زده شدند. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، تعداد زیادی از سگ های دریافت کننده پیوند سلولی توان حرکتی خود را بر روی تردمیل و با کمک هارنس (بند محافظ) بدست آوردند. پروفسور «رابین فرانکلین» سرپرست تیم تحقیقاتی از موسسه سلول های بنیادی کمبریج تأکید می کند: پیوند این نوع سلول ها به بخش آسیب دیده نخاعی منجر به بازیابی توان حرکتی حیوانات شده است.
«فرانکلین» خاطر نشان می‌کند: امیدواریم که این روش بتواند به بازیابی بخشی از توان حرکتی بیماران دچار آسیب نخاعی نیز کمک کند، اما انجام این روش بر روی انسان به آزمایشات بسیار بیشتری نیاز دارد. نتایج این آزمایش در مجله عصب شناسی Brain‌ منتشر شده است.

مهندسان زیستی دانشگاه هاروارد موفق به ساخت یک چارچوب زیستی متراکم شده‌اند که می‌تواند با یک سرنگ به بدن تزریق شده و دوباره در درون بدن به شکل اولیه خود در بیاید. چارچوب‌های زیست‌سازگار مانند آن‌هایی که برای تحریک ترمیم بافتهای قلبی و استخوان و مفاصل در بدن تولید شده‌اند، معمولا برای کاشت به عمل جراحی نیاز دارند اما این ماده تنها با یک تزریق قابل اعمال است. این ماده همچنین از ظرفیت حمل دارو یا سلولهای زنده برخوردار است که در زمان تجزیه آن درون بدن آزاد می‌شوند.
این اسفنج قابل تزریق اساسا از یک ژله مبتنی بر جلبک دریایی موسوم به آلژینات ساخته شده است. این ماده در حقیت یک ژل اسفنجی است که از طریق فرآیند انجماد موسوم به «cryogelation» شکل می‌گیرد. هنگامی که آب در حلال آلژینات منجمد می‌شود، بلورهای یخ خالص شکل گرفته و ژل اطراف بیشتر متمرکز می‌شود. پس از تزریق این بلورهای یخی آب شده و شبکه‌ای از سوراخهای بزرگ را برای جریان آسان مایعات و مولکولهای بزرگ را در اختیار قرار می‌دهد. سلول‌های زنده را می‌توان به دیواره‌های این شبکه وصل کرد و پروتئین‌های کوچک و بزرگ و داروها نیز در خود ژل آلژینات این ماده قابل نگهداری هستند. برخلاف ژل‌های آلژینات دیگر که شکننده هستند، با استفاده از این شیوه، محققان توانستند یک ژل محکم و متراکم را با سنجش ترکیب آلژینات و تنظیم زمان فرآیند انجماد تولید کنند.
این محققان نشان داده‌اند که سلول‌ها و داروها را می‌توان به طور دست‌نخورده با این اسفنج از میان یک سوزن ریز سرنگ به بدن منتقل کرد. با قرار گرفتن در درون بدن، این اسفنج به شکل اولیه خود بازگشته و به مرور محموله خود را آزاد می‌کند. در حالی که به گفته این تیم، ژل‌های دیگر برای تزریق نیز وجود دارد، این مواد از ساختار ذاتی برخوردار نبوده و به سادگی برای پرکردن هرگونه فضای در دسترس جریان پیدا می‌کنند. در مقابل، از آنجایی که این ژل اسفنج مانند قابل تزریق قابل ساخت در هر اندازه و شکل است، می‌توان از آن برای پر کردن حفره‌های از پیش تعریف شده درون بدن استفاده کرد.
این محققان اکنون شکل‌های دیگر از جمله مربع، قلب و ستاره را تولید کرده‌اند که درون یک سرنگ جمع شده و پس از تزریق به شکل اولیه خود برمی‌گردند. از جمله کاربردهای این مواد می‌توان به استفاده از آنها در سلول درمانی، مهندسی بافت، پرکننده‌های پوستی در مواد آرایشی، انتقال مواد دارویی و ایمنی‌درمانی مبتنی بر چارچوب اشاره کرد. همچنین قابلیت بازیابی شکل اولیه مواد باعث ظهور کاربردهای دیگر آنها در بازسازی تکه‌های بافت و پر کردن مناطق آسیب بزرگ با چند جسم کوچکتر شده است. گام بعدی این محققان، تکمیل سرعت تخریب ژل منجمد در زمان تجزیه با سرعت مشابه رشد بافت جدید برای جایگزینی آن است.

گونه جديد سلول بنيادي كه به تازگي كشف شده مي‌تواند كليد اساسي بهتر فكر كردن در انسان‌ها باشد. محققان موسسه تحقيقاتي اسكريپس آمريكا موفق به شناسايي خانواده‌اي از سلولهاي بنيادي شده‌اند كه احتمالا نورون‌هاي مسوول تفكر انتزاعي و خلاقيت را توليد مي‌كنند. اين سلولها در موشهاي جنيني يافت شده و در لايه‌هاي بالاتر قشر مغزي شكل مي‌گيرند. همين منطقه مغزي در انسانها اجازه تفكر انتزاعي، برنامه‌ريزي براي آينده و حل مشكلات را مي‌دهد.
پيش از اين تصور مي‌شد كه تمام نورونهاي قشري در لايه‌هاي بالا و پايين از يك نوع سلول بنيادي موسوم به سلولهاي گليال شعاعي ايجاد مي‌شوند.اما تحقيقات جديد نشان داده كه نورون‌هاي لايه بالايي از يك جمعيت خاص سلولهاي بنيادي توليد مي‌شوند. قشر مغزي در پستانداران به شكل لايه‌هاي پيازي شكل با ضخامت‌هاي گوناگون است. لايه نازكتر دروني ميزبان نورونهايي است كه به ساقه مغزي و نخاع براي تنظيم عملكردهاي اساسي مانند تنفس و حركت متصل مي‌شود. لايه‌هاي ضخيمتر بالايي كه به سطح خارجي مغز نزديكترند از نورون‌هايي برخوردارند كه اطلاعات حسهاي مختلف را با هم ادغام كرده و در ميان دو نيمه مغز اتصال ايجاد مي‌كنند. عملكردهاي تفكر عالي در لايه‌هاي بالايي قرار دارد كه به لحاظ تكاملي بخشهاي جديدتر مغز هستند. رشد سلولهاي بنيادي در آزمايشگاه مي‌تواند مسير را براي درمانهاي جديدتر اختلالات مغزي مانند اسكيزوفرني و اوتيسم هموار كند. اين پژوهش در مجله ساينس منتشر شده است.

جايگيري ناکافي سلول‌هاي بنيادي در نقاط آسيب‌ديده قلب، درمان سلولي اين عضو حياتي را پس از انسداد رگ‌هاي ماهيچه‌اي قلب (Myocardial Infract ion) با مشکل مواجه مي‌كند. حال گروهي از محققان فرانسوي با استفاده از موش‌هاي آزمايشگاهي و با بهره‌گيري از يک آهن‌ربا براي هدايت سلول‌هاي پرشده با نانوذرات اکسيد آهن به نقاط کليدي، مدت زمان حفظ سلول‌هاي پيش‌ساز اندوتليال (EPC) را در ماهيچه‌هاي قلب افزايش داده‌اند.
دکتر «فيليپه مناسکه» از آزمايشگاه تحقيقات جراحي «INSERM U633» در پاريس مي‌گويد: درمان سلولي يکي از روش‌هاي نويدبخش احياي ماهيچه قلب و بازيافت جريان خون در آن است؛ مشکل اين روش جايگيري ناکافي سلول‌ها پس از تزريق درون‌حفره‌اي است. هدف از اين مطالعه بهبود و کنترل سکونت اين سلول‌ها در نقاط مورد نظر از طريق پر کردن آنها با نانوذرات اکسيد آهن است تا بدين طريق جايگيري و حفظ اين سلول‌ها در قلب آسيب‌ديده موش‌هاي آزمايشگاهي با استفاده از يک آهن‌رباي کاشته شده در زير پوست بهبود يابد. در اين مطالعه از سلول‌هاي پيش‌ساز اندوتليال که از خون بند ناف استخراج شده بودند، استفاده شده است.
اين محققان دريافتند که ميزان مغناطيسي بودن اين سلول‌ها براي هدايت آنها از راه دور توسط يک آهن‌ربا کافي است. بنابر گفته اين محققان ارزيابي کارايي اين روش در جايدهي سلول‌هاي بنيادي در نقاط مورد نظر بايد از طريق رديابي درون‌تني آنها صورت گيرد. اين کار با بهره‌گيري از تصويربرداري MRI انجام شد. دکتر «مناسکه» مي‌گويد: تطابق خوبي ميان تصاوير MRI و داده‌هاي ايمونوفلورسانس يا PCR کمّي وجود داشت. مقادير اندکي از يک ماده ژنتيکي را مي‌توان در عرض چند ساعت به چند ميليون برابر خود افزايش داد. به اين ترتيب مي‌توان با نشانگرهاي ژنتيکي بيماري‌هاي عفوني، سرطان و نقايص ژنتيکي را به نحوي مطمئن و سريع تشخيص داد.
اين محققان نتيجه‌گيري کرده‌اند که براي پيگيري سرنوشت سلول‌ها در زمان‌هاي بعدي بايد مطالعات بيشتري صورت گيرد. آنها مي‌گويند تعداد کم سلول‌هاي بنيادي که به‌ دليل اندازه بزرگ آنها و خطر انسداد شريان اکليلي قلب استفاده شده است، مي‌تواند بر ميزان جايگيري اين سلول‌ها تأثير گذاشته باشد. «مناسکه» مي‌افزايد: اين مطالعه پايلوت که روي انسداد رگ‌هاي ماهيچه‌اي قلب موش انجام شده است، نشان مي‌دهد جايگيري سلول‌هاي بنيادي موجود در گردش خون را مي‌توان با هدف‌گيري مغناطيسي بهبود بخشيد؛ البته بايد مطالعات بيشتري براي اعتبارسنجي اين پژوهش انجام شود. همچنين نياز به بهينه‌سازي پارامترهاي هدف‌گيري و ارزيابي کارايي اين راهکار در حيوانات آزمايشگاهي بزرگ‌تر وجود دارد. جزئيات اين تحقيق در مقاله‌اي با عنوان «Can Magnetic Targeting of Magnetically Labeled Circulating Cells Optimize Intramyocardial Cell Retention?» در مجله «Cell Transplantation» منتشر شده است.

تحقیقات جدید دانشمندان بر روی میمون‌ها نشان می‌دهد مردانی که بر اثر درمان سرطان در کودکی عقیم شده‌اند ممکن است با استفاده از سلول‌های بنیادی ذخیره شده روزی قادر به تولید اسپرم‌های سالم باشند. شیمی‌درمانی و پرتودرمانی می‌توانند تومورها و سلول‌های تولیدکننده اسپرم را نابود سازند. دانشمندان دانشگاه پترزبورگ و موسسه تحقیقاتی زنان مگی در آزمایشات خود، سلول‌های بنیادی تولیدکننده اسپرم را قبل از درمان سرطان استخراج و آن‌ها را در یک فریزر منجمد کردند و پس از اتمام روند درمان سرطان این اسپرم‌ها را دوباره در بدن میمون‌ها به کار بردند. طی این فرایند اسپرم‌هایی که قادر به بارور کردن تخمک بودند تولید شدند. محققان این اسپرم‌ها را "مرحله برجسته" (milestone) نام نهادند.
نتایج این آزمایشات حاکی از آن است که 9 میمون از 12 میمون بزرگسال و سه میمون از پنج میمون نابالغ قادر به تولید دوباره اسپرم بودند. به باور دکتر کایل اورویگ از مدرسه پزشکی پیت، مطالعات بیشتری در خصوص امکان عملی‌کردن این ایده در مورد انسان باید صورت گیرد اما نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که این مفهوم می‌تواند عملی شود. دکتر الن پاسی از دانشگاه شفیلد نیز این آزمایشات را گامی رو به جلو در این زمینه می‌داند و این که علم کاشت سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی ممکن است روزی در مورد انسان نیز عملی شود. نتایج این مطالعه در مجله Cell Stem Cell انتشار یافت.

براي نخستين‌بار محققان توانستند نشان دهند سلول‌هاي بنيادي اثر قابل‌توجهي در بازگرداندن حافظه در حيوانات مبتلا به آلزايمر دارند. اين تحقيق به وسيله تيمي از دانشگاه كاليفرنياي Irvine و انستيتو سلول بنيادي انجام شده است. در اين تحقيق سعي شده نقص‌هاي شناختي را كه در مدل‌هاي حيواني بيماري آلزايمر ديده مي‌شود، بهبود بخشند. در اين آزمايش سلول‌هاي بنيادي انساني در دو طرف مغز تزريق و پس از اتمام آزمايش، ميزان نقص‌ها دوباره بررسي شد. پس از يك ماه ديده شد عملكرد موش‌هاي دريافت‌كننده درمان نسبت به گروه بدون درمان مشابه موش‌هاي سالم بود. به عبارت ديگر، حافظه گروه درمان افزايش يافته بود. در واقع سلول‌هاي بنيادي توانسته بودند آثار بد پلاك‌هاي پروتئيني بتا-آميلوييد و الياف رشته‌اي-‌ عصبي را بهبود بخشند. اين پلاك‌ها مانند يك عايق باعث قطع اتصال بين نورون‌ها مي‌شوند. طبق بررسي‌ محققان، موش‌هايي كه سلول‌هاي بنيادي دريافت كرده بودند، 75 درصد افزايش در تعداد سيناپس‌هايشان نشان داده بودند و به نظر مي‌رسد علت اصلي بهبود علايم آنها نيز همين باشد. اين تيم تحقيقاتي كاملا اميدوارند سلول‌هاي بنيادي به همان شيوه كار در حيوانات، بيماري آلزايمر را نيز در انسان بهبود بخشند.