..:::: رگ های خونی مصنوعی طراحی شد ::::..
دانشمندان رگ های خونی مصنوعی را طراحی کردند که در جراحی بای پس قلب ( جراحی باز قلبی ) استفاده می شود و ویژگی آن این است که پس از مدتی در بدن جذب می شود. دانشمندان در بخش علمی مرکز قلب « کامرووا» فناوری خود ویژه ساخت پروتز های پلیمری برای سیستم گردش خون را طراحی کردند. رگ های مصنوعی که برای جراحی بای پس قلب استفاده می شود، بدین شکل ساخته می شوند که محلول پلیمر خاصی در دستگاه ویژه ای تحت تأثیر یک میدان الکتریکی به نخ های مافوق نازک تقسیم می شود.
این عضو پیوندی به بدن دوخته می شود، این در واقع پایه ای است که بتدریج سلول های نو و جدیدی از آن رشد می کند. خاصیت پلیمر چنان است که پس از پرورش رگ خونی، طی سه سال در ارگانیزم حل می شود. به عقیده دانشمندان چنین رگ هایی در جراحی قلب از تقاضای زیادی برخوردار خواهند شد. آزمایشات ماقبل کلینیکی روی جانوران نشان دادند که این رگ ها در ارگانیزم زنده بخوبی کار می کنند. پس از دو سال پزشکان قصد دارند این رگ های مصنوعی را روی انسان آزمایش کنند. تا سال 2017 میلادی قرار است رگ های مصنوعی جدید برای جراحی بای پس قلب معرفی شوند.
مرکز قلب « کمرووا» دوبار عمل بای پس قلب را روی یکی از بیماران انجام داد. ده سال پیش، رگ اضافی از دست او گرفته شد ، سه سال پیش بخشی از شریان فمورال از پای او گرفته شد. پزشک معالج گفت، به احتمال زیاد، پس از مدتی یک عمل جراحی دیگر از این نوع روی بیمار انجام خواهد شد. اما از کجا باید برای عمل بای پس بعدی رگ پیدا کرد؟ جراحان قلب اغلب با چنین وضعیتی روبرو می شوند. عمل بای پس باید تکرار شود اما ذخیره ارگانیزم به اتمام رسیده است.
لاریسا آنتونوا ، کارمند ارشد علمی بخش جراحی تجربی کلینیکی مرکز قلب « کمرووا» در این باره گفت: این نخ های بسیار نازک روی جمع کننده ویژه سوزنی جمع می شوند و پس از عبور از آن ماده ای بدست می آید که بعدا می توان با آن کار کرد. فناوری جدید روسیه، امکان ساخت رگ های پلیمری صاف و ایده آل و متخلخل را فراهم می سازد. در زیر میکروسکوپ الکترونی بخوبی می توان ترکیب الیاف را تا کوچکترین جزئیات آن دید. اندازه منفذ های بین الیاف میکرو – 30 میکرون است. این ضخامت موی انسان است.
دانشمندان بیمارستان عمومی ماساچوست با استفاده از سلولهای بنیادی توانسته‌اند رگهای خونی مصنوعی تولید کنند که تا 9 ماه در بدن دوام می‌آورند. در این پژوهش، شبکه‌های رگهای خونی بدست آمده از سلولهای انسانی در سطح مغز موش پرورش داده شد که در آنجا تا 9 ماه مانند رگهای طبیعی به کار پرداختند. تحقیقات پیشین با استفاده از شیوه‌های مشابه نتوانسته بودند رگهای خونی بادوام و دراز مدت را در بدن حیوانات تولید کنند.