پزشکی بالینی

پژوهش جدید محققان هلندی حاکی از آن است کسانی‎که به‎طور منظم بادام زمینی مصرف می‌کنند، ممکن است زندگی طولانی‌تری داشته باشند؛ البته خوردن مداوم کره بادام زمینی را نیز نباید به این حساب گذاشت. در این تحقیق، افرادی‎که حداقل روزانه یک سوم اونس یعنی 10 گرم بادام زمینی را در آجیل روزانه خود مصرف کنند، در یک‏‎دوره 10 ساله نسبت به کسانی‎که این ماده را مصرف نمی‌کنند، 23 درصد کمتر دچار مرگ و میر می‌شوند. در واقع مرگ‌های ناشی از بیماری‌های تنفسی، بیماری‌های عصبی و دیابت، سرطان و بیماری‌های قلبی و عروقی در این افراد کمتر است. 
به گفته محققان، ترکیبات چربی‌های مفید، ویتامین‌ها، فیبر و آنتی‌اکسیدان‌ها به مقدار قابل ملاحظه‌ای در بادام زمینی وجود دارد. با این حال محققان تاکید می‌کنند خوردن کره بادام زمینی با وجود محتوای بالای بادام زمینی در آن، با کاهش خطر مرگ و میر هیچ ارتباطی ندارد. حتی نمک و روغن‌های گیاهی کره بادام زمینی که حاوی اسیدهای چرب ترانس هستند، ممکن است در اثر مصرف بیش از حد مضر هم باشند.

وقتی احساس بدبختی می‌کنیم و درباره غم و ناراحتی حرف می‌زنیم، دنیا خاکستری‌تر به نظر می‌رسد. نتایج یک تحقیق جدید نشان داده همبستگی بین احساس ما و رنگ‌ها، چیزی بیش از استعاره یا تشبیه تنهاست و می‌توان یک توضیح علمی برای آن پیدا کرد. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که احساس ناراحتی و غم می‌تواند نحوه تشخیص رنگ‌ها را تحت‌تاثیر قرار دهد. محققان دانشگاه روچستر دریافتند افرادی که احساس ناراحتی می‌کنند نسبت به آن دسته از افرادی که حس شادی و تفریح دارند یا از نظر حسی طبیعی هستند، رنگ‌های موجود در طیف آبی-زرد را با درستی و صحت کمتری تشخیص می‌دادند.  
پژوهش‌های پیشین نشان داده‌ بود که احساس می‌تواند فرآیندهای مختلف بصری را تحت‌تاثیر قرار دهد. برخی مطالعات نشان داده ‌بودند که ارتباطی بین احساس افسردگی و کاهش حساسیت به تضادهای بصری وجود دارد. از آنجا که حساسیت به این تضادها، یک فرآیند بصری اساسی در تشخیص و دریافت رنگ است، محققان به این فکر افتادند که آیا این موضوع ممکن است ارتباط ویژه‌ا‌ی میان ناراحتی و توانایی درک و دریافت رنگ‌ها در افراد داشته‌ باشد یا خیر. 
در این تحقیق، دانشمندان از 127 دانشجوی شرکت‌کننده خواستند که یک فیلم احساسی را تماشا و سپس یک فرم برای بررسی توانایی بصری پر کنند. به طور تصادفی از شرکت‌کنندگان خواسته شد که یک فیلم ناراحت‌کننده یا کمدی را تماشا کنند تا به ترتیب احساس غم و ناراحتی یا شادی و تفریح در آنها القا شود. اثرات حسی این فیلم‌ها در مطالعات قبلی به اثبات رسیده‌ بود و محققان اطمینان یافتند که این فیلم‌ها می‌تواند چنین عواطفی را در افراد ایجاد کند.
بعد از مشاهده فیلم به شرکت‌کنندگان لکه‌های رنگی پی در پی نشان داده و از آنها خواسته شد تا بگویند هر لکه رنگی، قرمز، زرد، سبز یا آبی است. شرکت‌کنندگانی که فیلم‌های غم‌انگیز تماشا کردند نسبت به آن دسته از شرکت‌کنندگانی که به تماشای فیلم‌های سرگرم‌کننده پرداخته‌ بودند، رنگ‌ها را با درستی و صحت کمتری درک ‌کردند. اما این امر تنها برای رنگ‌هایی که در طیف آبی-زرد قرار داشتند، صادق بود. برای رنگ‌های قرمز- سبز هیچ تفاوتی در تشخیص رنگ‌ها در بین دو گروه شرکت‌کننده مشاهده ‌نشد.
نتایج نشان می‌دهد که ناراحتی موجب تفاوت در درک و دریافت رنگ‌ها می‌شود. محققان می‌گویند که مطالعات قبلی درک رنگ در طیف آبی-زرد را با انتقال‌دهنده عصبی دوپامین مرتبط دانسته‌اند. این تحقیق در مجله Psychological Science منتشر شده است.

محققان کانادایی دریافتند فرسودگی سلول‌های مغزی از نشانه‌های شروع بیماری پارکینسون است. پارکینسون بیماری است که با از دست دادن سلول‌های عصبی در مناطق خاصی از مغز اتفاق می‌افتد. محققان دانشگاه مونترال دریافتند عملکرد میتوکندری و انرژی سلول نقش زیادی در ابتلا به پارکینسون دارد. زمانی که انرژی سلول کم شود، سلول فرسوده شده که این امر شروعی برای ایجاد بیماری پارکینسون است. 
پارکینسون در سلول‌های عصبی ایجاد می‌شود. سلول‌های عصبی با ساختار پیچیده نیازمند سطح بالای انرژی هستند و مانند موتوری با سرعت بالا عمل می‌کنند که با انرژی تامین می‌شود و اگر این انرژی تولید نشود، سلول‌ها فرسوده می‌شوند. این بیماری در نتیجه خودسوزی سلول‌های مغزی اتفاق می‌افتد؛ سلول‌هایی که این بیماری آنها را تحت تاثیر قرار داده، دوپامین ترشح می‌کنند. 
دوپامین ماده‌ای است که به عنوان پیام‌رسان شیمیایی عمل می‌کند. با پیشرفت بیماری میزان دوپامین کاهش پیدا کرده و جسم سیاه در مغز مختل می‌شود و علائم بیماری مثل لرزش، کندی حرکت، سفت شدن بدن و اختلال در تعادل به تدریج شدیدتر می‌شود و راه رفتن، حرف زدن و نگاه کردن را با مشکل مواجه می‌کند. جسم سیاه حاوی پیام‌های عصبی است که به اعضای مختلف از طریق دوپامین ارسال می‌شود. 
این بررسی به مدت سه سال انجام شد و محققان دریافتند میتوکندری مغز که با بیماری پارکینسون در ارتباط است، بسیار داغ می‌شود. میتوکندری همانند موتورخانه کوچک سلولی است و نباید داغ شود و نیاز به انرژی زیادی دارد. لوئیس اریک ترودو، نویسنده این تحقیق اظهار کرد: محققان با استفاده از نتایج به‌دست آمده، در حال بررسی روش‌های درمانی این بیماری هستند. محققان عنوان کردند: یک میلیون آمریکایی و در حدود هفت تا 10 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به این بیماری هستند. علائم و نشانه‌های مهم در این بیماری از حدود سن 50 سالگی آغاز می‌شود و احتمال ابتلای مردان یک و نیم برابر بیش از زنان است. نتایج این بررسی در مجله Current Biology منتشر شده است.

محققان هندی موفق به کشف تاثیر ضداکسیدان و ضدالتهابی جلبک‌های دریایی در موش‌های مبتلا به کلسترول خون بالا شدند. محققان موفق شدند تاثیر لیکوپن موجود در جلبک دریایی کلرورلا را بر آسیب‌های اکسیداتیو و التهاب ناشی از کلسترول خون بالا به اثبات برسانند. 
لیکوپن یک رنگدانه‌ طبیعی و مسئول رنگ قرمز در بسیاری از میوه‌ها و مخصوصا گوجه‌فرنگی است. هر چند که نقش لیکوپن ترانس موجود در گوجه‌فرنگی در کنترل تصلب شرایین پیش از این نیز گزارش شده‌ بود، اما اولین بار است که گزارشی مبنی بر تاثیر ایزومرهای سیس- لیکوپن به دست آمده از یک منبع در دسترس همچون جلبک‌های سبز بر بیمارانی با کلسترول خون بالا منتشر می‌شود.
در این تحقیق، محققان موش‌هایی را که با رژیم غذایی پر کلسترول تغذیه شده ‌بودند، مورد درمان دارویی با لیکوپن قرار دادند. اثرات لیکوپن موجود در جلبک و لیکوپن به دست آمده از گوجه‌فرنگی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت و سپس پارامترهای مورد نظر اندازه‌گیری شد.
در موش‌هایی که با لیکوپن به دست آمده از جلبک تحت درمان قرار گرفته ‌بودند، کلسترول کل، لیپوپروتئین با دانسیته پایین و تری‌گلیسیرید کاهش مشخصی را نشان می‌داد. سطوح لیپوپروتئین با دانسیته بالا در موش‌هایی که با لیکوپن جلبکی تحت درمان قرار گرفته ‌بودند افزایش پیدا کرد و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان مثل کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و فعالیت آنزیم‌های ضدالتهاب همچون سیکلواکسیژناز نیز افزایش قابل توجهی نشان می‌داد.
مطالعات بیماری‌شناختی نشان داد که لیکوپن به دست آمده از جلبک‌ها می‌تواند به درمان بیماری کبد چرب و پلاک آئورتی کمک کند و در مقایسه با داروها کارایی مطلوبی داشته ‌باشد. این ماده اثرات ضداکسیدان و ضدالتهابی روشنی در موش‌های چاق با کلسترول بالا نشان می‌داد؛ لذا محققان پیشنهاد می‌دهند جلبک دریایی کلرورلا می‌تواند گزینه خوبی برای درمان چربی خون بالا باشد.

پژوهش جدید محققان دانشگاه سوری نشان داده که راه رفتن هنگام خوردن منجر به پرخوری در طی روز خواهد شد. پروفسور جین اوگدن از محققان این بررسی اظهار کرد: راه رفتن و خوردن موجب پرخوری در طی روز خواهد شد. چون راه رفتن باعث اختلال و حواس‌پرتی ما در خوردن می‌شود. حتی اگر این راه رفتن در محدوده مکان غذاخوری باشد و یا نوعی ورزش محسوب شود. 
اوگدن و همکارانش 60 زن رژیمی و غیررژیمی در سه موقعیت مختلف غذاخوردن را مورد بررسی قرار دادند. گروه اول غلات را هنگام تماشای ویدئو، گروه دوم در هنگام راه رفتن و گروه آخر در هنگام گفت‌وگو با دوستان میل کردند. بعد از این آزمایش، از شرکت‌کنندگان طعم مواد مختلفی را که در این موقعیت‌ها خورده بودند، پرسیده شد. این طعم‌ها شامل شکلات، هویج، انگور و چیپس سیب‌زمینی بود.
نتایج این آزمایش نشان داد افراد رژیمی گروه دوم اسنک بیشتری مصرف کردند. وی اظهار کرد: هنگام راه رفتن چون تمرکز زیادی بر خوردن نداریم، میزان بیشتری غذا می‌خوریم. اگر فرصت غذا خوردن ندارید، حداقل همان ساندویچی که می‌خورید تا حد امکان نشسته بخورید تا میزان مواد غذایی صرف شده مشخص شود.

محققان اسپانیایی در تحقیقات جدید خود دریافته‌اند عمده‌ترین عارضه در افراد سیگاری، مرگ ناگهانی است. سیگار با مکانیزم‌های مختلف سبب ایجاد بیماری‌های قلبی مزمن می‌شود. محققان می‌گویند: صدمه مستقیم به آندونلیال‌ها (دیواره رگ‌ها) به وسیله نیکوتین و منواکسید‌کربن می‌تواند یک شریان (سرخرگ) سالم را تخریب کرده و موجب ورود مواد چربی به داخل دیواره رگ و ضخیم شدن جدار آن و در نهایت موجب انسداد کامل شریان ‌شود. 
بنابراین نیکوتین و منواکسیدکربن موجود در سیگار با افزایش کار قلب سبب افزایش نیاز به اکسیژن در عضله قلبی شده و از سوی دیگر ظرفیت حمل اکسیژن توسط خون را کاهش می‌دهد و تشدید ناتوانی و اختلال عملکرد قلب و عروق را به دنبال دارد. 
محققان با اشاره به اینکه در افراد سیگاری، میزان مرگ‌ومیر ناشی از انفارکتوس قلبی افزایش می‌یابد، اظهار کردند: در سیگاری‌هایی که به عللی غیر از انفارکتوس قلبی از بین رفته‌اند، در نمونه‌برداری از جسد، علائم آترواسکلروزیس بیشتر از افراد غیرسیگاری است و در نتیجه عمده‌ترین عارضه در افراد سیگاری، مرگ ناگهانی است.

دانشمندان راهی را یافته‌اند که نشان می‌دهد بدن هر فرد با چه سرعتی پیر می‌شود. به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا منطقه لرستان، پژوهشگران بریتانیایی می‌گویند ترکیب سن واقعی و سبک زندگی تخمین بسیار دقیق‌تری از سلامت ارائه می‌دهد تا سن تقویمی. این تحقیق که یافته‌های آن در نشریه زیست‌شناسی ژنوم منتشر شده، در باره اینکه چطور می‌توان روند پیری را کند کرد، توصیه‌ای ارائه نکرده است. در این روش، دانشمندان برای تعیین سن واقعی (بیولوژیک)، به جای سن تقویمی، «ردپای پیری» را ارزیابی می‌کنند؛ یعنی عملکرد ۱۵۰ ژن را در بدن می‌سنجند. این ۱۵۰ ژن پس از بررسی فعالیت ۵۴ هزار ژن در افراد سالم ۲۵ و ۶۵ ساله که زندگی کم‌تحرکی داشتند، به عنوان نشانگرهای اصلی در نظر گرفته شدند.

نتایج تحقیق جدیدی در دانشگاه کانزاس نشان می‌دهد که شوخ‌ طبعی در ایجاد جذابیت در رابطه عاشقانه نقش دارد. محققان دریافتند زمانی که دو فرد غریبه همدیگر را ملاقات می‌کنند، هر چه مرد بیشتر تلاش کند که شوخ‌طبع‌تر به نظر برسد و زن تعداد دفعات بیشتری به این موارد شوخی بخندد، احتمال بیشتری وجود دارد که در این رابطه علاقه مشترک ایجاد شود.
این یافته‌ها به دنبال تحقیقی در مورد ارتباط طنز و هوش حاصل شد. مطالعات چند دهه اخیر نشان می‌داد که زنان حس شوخ‌طبعی مردان را ستایش می‌کنند. این ویژگی اغلب به عنوان یکی از باارزش‌ترین خصوصیت‌های یک شریک عاطفی مورد اشاره قرار گرفته و دلیلی که برای آن عنوان شده این بوده ‌است که زنان از روی میزان شوخ‌طبعی مردان، هوش بالقوه جفت خود را مورد بررسی قرار می‌دهند.
اما محققان در تحقیق جدید به این نتیجه رسیدند که شوخ‌طبعی ارتباطی به هوش ندارد. اینکه شما شخصی را ملاقات کنید که می‌توانید به سادگی با او بخندید، می‌تواند به این معنی باشد که رابطه شما در آینده خوب و پر از خوشی خواهد بود و همین امر باعث افزایش جذابیت مردان شوخ‌طبع می‌شود.
محققان با توجه به سه پژوهشی که در این رابطه انجام شده توضیح می‌دهند که ارتباطی بین هوش، قوه طنز و شوخ‌طبعی وجود ندارد. در اولین پژوهش، 35 شرکت‌کننده پروفایل فیس‌بوک 100 فرد غریبه را مورد مطالعه قرار دادند تا شخصیت آن‌ها را مورد پایش قراردهند. ارزیابی آن‌ها با پرسش‌نامه‌ای که توسط کابران فیس‌بوک تکمیل شده ‌بود مورد مقایسه قرار گرفت. این تحقیق نشان‌ داد که افراد شوخ‌طبع برون‌گراتر از افراد باهوش هستند و از سوی غریبه‌ها نیز به عنوان افراد برونگرا ارزیابی می‌شوند. داده‌ها همچنین نشان‌ داد که مردان و زنان به یک اندازه متن‌هایی با محتوای شوخی در صفحات شبکه‌های اجتماعی خود منتشر می‌کنند.
در دومین تحقیق، نزدیک به 300 دانشجو مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به نمراتی که در پرسشنامه‌ها کسب کردند مشخص شد که هیچ ارتباطی بین هوشمندی و میزان شوخ‌طبعی در رابطه‌ها وجود ندارد. اما شوخ‌طبعی و برون‌گرایی با هم مرتبط هستند. مطالعات همچنین اختلاف معناداری بین چگونگی درک شوخی در بین زنان و مردان نشان نداد.
نحوه استفاده مردان از شوخی و نحوه درک زنان از شوخی‌ها نقش مهمی در جذابیت‌های عاشقانه دارد. در آخرین بررسی، 51 جفت از دانشجویان مجرد که یکدیگر را نمی‌شناختند، مورد بررسی قرار گرفتند. این جفت‌ها حدود 10دقیقه در اتاقی با هم به صحبت پرداخته و سپس پرسشنامه‌ای را پر کردند.
این تحقیق نشان ‌داد که هر چه مردان برای بامزه بودن بیشتر تلاش کنند و هر چه زنان تعداد دفعات بیشتری به شوخی‌ها بخندند، احتمال بیشتری وجود دارد که زنان به این رابطه علاقه‌مند شوند، اما این رابطه برای زنان صدق نمی‌کند یعنی میزان شوخی‌های آنان در ایجاد علاقه‌مندی در طرف مقابل نقشی ندارد. این تحقیقات در عین حال نشان‌ داد که وقتی جفت‌ها با هم می‌خندند، علاقه بیشتری به یکدیگر پیدا می‌کنند.

پژوهشگران دانشگاه استنفورد آمریکا می‌گویند استرس کاری به اندازه سیگار کشیدن مرگبار است. این محققان پس از بررسی 228 تحقیق صورت گرفته در 10 کارگاه در خصوص عوارض استرس کاری به این نتیجه رسیدند که استرس می‌تواند به اندازه سیگار کشیدن مرگ‌آفرین باشد. در تحقیقات انجام شده پیامدهای مرگبار جسمی و روحی استرس کاری مد نظر قرار گرفته است.
در این پژوهش‌ها مشخص شد سلامتی کسانی که نگران از دست دادن شغل خود هستند تا 50 درصد بیش‌تر از دیگران در معرض خطر است. همچنین میزان مرگ و میر در میان افرادی که ساعات کاری آنان بیش‌تر از مقدار معمول است تا 20 درصد افزایش دارد.
از سوی دیگر، پژوهشگران دانشگاه هاروارد می‌گویند سلامتی کسانی که پرکاری می‌کنند و یا چند شغله هستند تا 35 درصد بیش‌تر از میزان طبیعی آسیب می‌بیند. به باور محققان؛ آسیب استرس کاری حتی به میزان خیلی کم به اندازه ضرر دود سیگار برای افراد غیرسیگاری است.

پژوهشگران تورنتو و بریتیش کلمبیا در پژوهش های خود دریافته‌اند نرخ عود موضعی بیماران با خطر پایین لومینال زیرگروه مولکولی نوع‌Subtype A)A) که بدون رادیوتراپی پس‌ از لامپکتومی تاموکسیفن دریافت‌ کرده‌اند، تنها 1.3 درصد در 10 ‌سال است. توانایی رادیوتراپی‌ برای کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان پس‌ از جراحی حفظ پستان، مسلم و اثبات شده‌ است. اما برای بعضی زیرگروه‌ها، این فایده آنقدرکم است که از رادیوتراپی‌ اجتناب می‌شود.
محققان می گویند: گزارش‌های قبلی نشان‌ می‌دهد که بیماران دارای تومور زیرگروه نوع مولکولی ‌A لومینال که دریافت‌کننده‌ استروژن مثبت، دریافت‌کننده‌ پروژسترون‌ مثبت، دریافت‌کننده‌ عامل رشد اپیدرمال انسانی‌2‌(HER2) منفی، نرخ تکثیر پایین و درجه‌ تمایز هسته‌ای پایین تا متوسط تعریف می‌شوند، ممکن‌ است چنان خطر مبنایی پایینی برای کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان داشته باشند که رادیوتراپی ضرورتی نداشته باشد.
بر اساس یافته های این پژوهش، نرخ کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان ده ساله برای لومینال A درحد 5.2 درصد، برای لومینال ‌B ۱۰.۵ درصد و برای تومورهای با خطر بالا ۲۱.۳‌درصد بود. اثر متقابل بین زیرگروه نوع تومور و درمان قابل‌ توجه نبود. بیماران لومینال ‌A با مشخصه‌های بالینی خطر پایین (سن بالای ۶۰، مرحله‌ی‌T1، درجه‌ی ۱‌یا‌۲ هیستولوژی) نرخ رادیوتراپی‌ ده ساله‌ای برابر با ۱.۳درصد با تاموکسیفن تنها و ۵ درصد با تاموکسیفن به‌ اضافه‌ رادیوتراپی داشتند. نتیجه این پژوهش درN Engl J Med ، منتشر شده است.

تیمی از مهندسان دانشگاه آریزونا در توسان ابزاری موسوم به DOTS qPCR را ارائه داده‌اند که زمان لازم برای تشخیص عفونت‌ها را کاهش می‌دهد و استفاده از آن در مقایسه با نمونه‌های موجود به صرفه‌تر و کارآمدتر است. پاتوژن‌ها و بیماری‌ها معمولا با استفاده از تکنیکی موسوم به «واکنش زنجیره‌ای پلیمراز» (PCR) شناسایی می‌شوند. این شیوه شامل حرارت‌دادن و خنک‌کردن سریع مولکول‌های دی‌ان‌ای متعلق به یک نمونه زیستی در فرآیندی به نام چرخه حرارتی است.
این امر منجر به چندبرابرشدن دی‌ان‌ای مورد هدف به میلیون‌ها یا حتی میلیاردها نسخه می‌شود. دانشمندان و پزشکان سپس می‌توانند از این نسخه‌ها برای شناسایی نوع پاتوژن عامل بیماری استفاده کنند؛ اما مشکل اینجاست که انجام بسیاری از آزمایش‌های PCR یک ساعت یا بیشتر زمان می‌برند.
محققان با استفاده از ابزار DOTS qPCR می‌توانند چندبرابرشدن دی‌ان‌ای را شناسایی کرده و عفونت‌ها را پس از چهار چرخه حرارتی شناسایی کنند. این در حالی است که شیوه‌های دیگر به 18 تا 30 چرخه حرارتی نیاز دارند. دانشمندان با استفاده از سامانه جدید می‌توانند ظرف سه دقیقه و 30 ثانیه عفونت را تشخیص دهند.
این فناوری بر اندازه‌گیری تغییرات کشش سطحی ظریف در یک رابط شامل یک قطره آب تعلیق‌شده در محیط چرب متکی است. قطره آبی که حاوی دی‌ان‌ای است که باید تکثیر شود، در طول یک گرادیان حرارتی در روغن حرکت کرده و واکنش زنجیره‌ای را شروع می‌کند. هنگامی که نسخه‌های بیشتری از دی‌ان‌ای مطلوب تولید می‌شوند، آن‌ها به سمت رابط آب-روغن حرکت می‌کنند و منجر به تغییرات قابل‌اندازه‌گیری در کشش سطحی می‌شوند. می‌توان با استفاده از یک دوربین گوشی هوشمند اندازه قطره را اندازه‌گیری و واکنش را به صورت بلادرنگ مشاهده کرد.
سیستم DOTS qPCR علاوه بر تشخیص سریع، به نمونه‌های زیستی کاملا عاری از آلودگی نیازی ندارد و این امر می‌تواند در زمان صرفه‌جویی کند. این سیستم با نمونه‌های نسبتا آلوده نیز عمل می‌کند و زمان شناسایی عفونت را کوتاه می‌کند. فناوری DOTS qPCR در مقایسه با نمونه‌های موجود ارزان‌تر است زیرا شیوه‌های کنونی از شیوه‌های آزمایشی زمان‌بر و هزینه‌بر از جمله فلورسنس، لیزر و اتاقک‌های تاریک استفاده می‌کنند. می‌توان در تحقیقات زیست‌شناسی از ابزار ابداعی دانشمندان استفاده کرد و آن‌ها امیدوارند این فناوری بتواند عمل‌های جراحی را در اتاق‌های اورژانس متحول سازد و به نجات جان بیماران کمک کند. جزئیات این دستاورد علمی در مجله Science Advances ارائه شد.

تحقیق جدید محققان نشان داده، یک ضربان‌ساز ریز و بی‌سیم می‌تواند به برخی بیماران قلبی، جایگزینی عاری از جراحی برای ابزار سنتی ارائه کند. این نوع ضربان‌ساز در واقع لوله‌ای ریز است که می‌توان با استفاده از یک کاتتر و از طریق پا در بخش راست قلب کار گذاشت. در تحقیق جدید، پزشکانی از استرالیا، کانادا و آمریکا یک ضربان‌ساز ریز را در بدن بیش از 500 بیمار قرار دادند. پس از گذشت شش ماه، تقریبا هفت درصد بیماران، عوارض جانبی از جمله ایجاد روزنه در قلبشان توسط ابزار را گزارش کردند. در مقایسه، 10 درصد بیمارانی که از ضربان‌سازهای معمولی استفاده می‌کنند، از مشکلات رنج می‌برند.
این ضربان‌ساز مینیاتوری پیش‌تر در اروپا تایید شده و نتایج تحقیق جدید به سازمان غذا و داروی آمریکا ارائه خواهد شد. یک ضربان‌ساز مشابه دیگر نیز توسط شرکت ایرلندی Medtronic ساخته شده است. در حالی که اکثر ضربان‌سازها، سیم‌هایی دارند که ابزار را به سمت‌های راست و چپ قلب متصل می‌کنند، ابزار جدید درست در بطن راست قرار می‌گیرد و دو طرف قلب را هماهنگ نمی‌کند. کارشناسان تخمین زده‌اند این ضربان‌ساز ریز در 30 درصد از بیماران کارساز خواهد بود.
با این حال، بهای این ابزار دو برابر یک ضربان‌ساز معمولی است؛ همچنین این ضربان‌ساز فاقد تعدادی از فعالیت‌هایی است که ابزارهای معمولی انجام می‌دهند که از آن جمله می‌توان به رهگیری ریتم‌های غیرمنظم قلب اشاره کرد. جزئیات این تحقیق در مجله Medicine منتشر شده و قرار است نتایج آن در نشست انجمن عروق اروپا در لندن نیز ارائه شود.

دانشمندان دانشگاه صنعتی سوینبرن انگلستان پوششی ساخته‌اند که باکتری‌ها را از داخل زخم‌ها جذب کرده و کاربر می‌تواند ماده و میکروب‌ها را هم‌زمان دور بیندازد. محققان از فیبرهای پلی‌استایرن الکتروریسی استفاده کردند که تا 100 برابر نازک‌تر از موی انسان بودند. تورهای ساخته‌شده از این فیبرها بر روی فیلم‌های باکتری‌ به نام Staphylococcus aureus قرار داده شدند که این باکتری اغلب زخم‌ها را عفونی می‌کند.
به دلیل شرایط بهینه رشد توسط این توری، باکتری‌ها به سرعت به داخل این توری حرکت کرده و خود را به فیبرها چسباندند. این امر به ویژه زمانی که فیبرها با باکتری‌های منفرد قطر یکسان داشتند صادق بود و زمانی که تورها کوچک‌تر بودند باکتری‌های کمتری به سمت آن جذب شدند.
محققان این نانوفیبرها را با ترکیبات مختلف پوشاندند و چگونگی واکنش باکتری Escherichia coli را به آن‌ها مشاهده کردند. تیم علمی دریافت زمانی که فیبرهایی با هر اندازه‌ای با allylamine پوشیده شدند، باکتری‌های e. coli به سرعت به سمت آن‌ها حرکت کردند.
در آزمایش دیگری که با همکاری دانشگاه شفیلد انجام شد، توری‌های نانوفیبر بر روی مدل‌های پوست مهندسی‌شده آزمایش شدند. نتایج امیدوارکننده بود و بازدهی‌های مشابهی در آزمایش بر روی بافت‌های زنده انتظار می‌رود. دانشمندان امیدوارند این تحقیق به تولید پوشش‌های زخم هوشمندی تبدیل شود که از عفونت جلوگیری کنند. جزئیات این مطالعه به تازگی در مجله ACS Applied Materials and Interfaces ارائه شد.

محققان آمریکایی با تزریق دسته‌ای از نانوذرات خاص به مغز موش‌ها، موفق شده‌اند نوعی ارتباط مستقیم و بی‌سیم با نورون‌های شبکه عصبی برقرار کنند. اعمال یک میدان مغناطیسی خارجی، سبب تولید یک میدان الکتریکی موضعی توسط این نانوذرات می‌شود که قادر است مستقیماً با میدان الکتریکی مغز ارتباط برقرار کند. از این روش برای انتقال دارو به مغز نیز می‌توان استفاده کرد.
 بشر در حال حاضر قادر به برقراری ارتباط مستقیم با مغز خود نمی‌باشد، زیرا زبان مشترکی بین آن‌ها وجود ندارد. مغز انسان اطلاعات را با استفاده از تکانه‌ها و میدان‌های الکتریکی پیچیده در سطح اتمی انتقال می‌دهد. بشر قادر است این میدان‌ها را با استفاده از ایمپلنت‌ها و سیم‌ها، ثبت و دستکاری‌ کند. اما روش وی برای این کار چندان هوشمندانه و مناسب نیست.
یک تیم تحقیقاتی پزشکی از دانشگاه بین‌المللی فلوریدا در میامی، روشی دیگر برای این کار یافته‌اند. این محققان، با هدف ایجاد نوعی ارتباط مستقیم و بی‌سیم با نورون‌ها، 20 بیلیون نانوذره را به مغز موش‌ها تزریق کردند. این نانوذرات الکتریکی- مغناطیسی تزریق‌ شده، از چندین ویژگی خاص برخوردارند. اولاً، ابعاد آن‌ها به اندازه‌ای کوچک است که قادرند به طور نامحسوس به شبکه عصبی نزدیک شوند. ثانیاً، این نانوذرات را می‌توان توسط اعمال یک میدان مغناطیسی خارجی تحریک کرد. این تحریک سبب می‌شود که نانوذرات، در صورت مجاورت با نورون‌های خاص، یک میدان الکتریکی تولید کنند. به‌گفته محققان، این میدان الکتریکی قادر است مستقیماً با میدان الکتریکی مغز ارتباط برقرار کند.
ساخرات خیزرو، محقق ارشد این پروژه، در این زمینه اظهار داشت: «هنگامی که این نانوذرات در معرض یک میدان مغناطیسی حتی با فرکانس بسیار پایین قرار می‌گیرند، قادرند یک میدان الکتریکی موضعی با همان فرکانس تولید کنند. این میدان الکتریکی، با مدارهای الکتریکی شبکه عصبی مستقیماً جفت می‌شود».
از این نانوذرات می‌توان جهت انتقال دارو به قسمت‌های خاصی از مغز نیز استفاده کرد. در واقع، این تیم تحقیقاتی هم‌اکنون نشان داده‌اند که داروهای ضدایدز و ضدسرطان را می‌توان توسط این روش منتقل و آزاد کرد. همچنین با وارونه کردن فرایند مذکور، می‌توان رابطی میان مغز و یک رایانه ایجاد کرد. نانوذرات در پاسخ به میدان‌های الکتریکی مغز، دسته‌ای از میدان‌های مغناطیسی قابل اندازه‌گیری تولید می‌کنند. با برقراری یک مدار بسته در این سیستم، در واقع یک مکالمه با مغز برقرار می‌شود.

تحقیقات محققان چینی نشان داده که مواد شیمیایی موجود در محصولات بهداشتی شخصی مثل صابون، شامپو و حتی بسته‌بندی مواد غذایی با افزایش خطر سقط‌ جنین ارتباط دارد. محققان دانشگاه پکن با تحقیق بر روی 300 زن دریافتند که مواد شیمیایی موجود در محصولات بهداشتی باعث افزایش احتمال سقط‌ جنین در هفته‌های پنجم تا سیزدهم می‌شود. در این تحقیق مشخص شد که محصولات حاوی این مواد نه تنها برای زنان کارگر فعال در کارخانه‌های تولیدکننده مواد بهداشتی خطرساز است، بلکه افراد استفاده‌کننده از این محصولات نیز در معرض خطر هستند.
 محققان در این پژوهش، نمونه ادرار بیش از 132 زن دچار سقط‌جنین و 172 زن با روند بارداری طبیعی را مورد بررسی قرار دادند. آنها پس از بررسی نمونه‌های ادرار دریافتند که درصد سقط‌جنین با افزایش سطح مواد شیمیایی موجود در پلاستیک‌ها موسوم به فتالات‌ها ارتباط دارد. بسیاری از مواد شیمیایی مضر برای زنان باردار در محصولاتی همچون رنگ‌ها، لوله‌های آزمایشگاهی، کفپوش‌های پلاستیکی، صابون و شامپوها وجود دارد. محققان دریافتند که تماس طولانی‌مدت با مواد پلاستیکی حاوی مقادیر اندک فتالات باعث افزایش خطر سقط‌جنین می‌شود.

تحقیقات جدید دانشمندان نشان داد، کودکانی که در محیط‌های خشن و بی‌ثبات زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض تاخیر در رشد شناختی و یادگیری قرار می‌گیرند. محققان سطح کورتیزول و تاخیر شناختی 201 کودک از خانواده‌های کم درآمد شمال شرق ایالات متحده آمریکا را مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که کودکانی که سطح کورتیزول خون آنها بالاست، تحت مراقبت‌های خشن یا بی‌ملاحظه قرار داشته‌اند.
کورتیزول یا هورمون استرس در پاسخ به استرس در بدن ترشح می‌شود تا قدرت دفاعی بدن را افزایش دهد و بعد از آن واکنش آرامشی بدن نیز باید فعال شود تا بدن به حالت طبیعی و عادی بازگردد. در محیط پر استرس، واکنش بدن به استرس آنقدر زیاد می‌شود که معمولا فرصت لازم برای بازگشت به حالت عادی به دست نمی‌آید و استرس‌ها تبدیل به استرس مزمن می‌شوند.
وجود سطح بالا و طولانی کورتیزول در جریان خون سبب ساز تاثیرات منفی بوده و یکی از آنها اختلال در عملکرد شناختی است. محققان می‌گویند: ما کشف کردیم قرارگیری در معرض برخی از سخت‌ گرفتن و خشونت‌های خانوادگی در سن دو سالگی میزان کورتیزول کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در مقابل، تفاوت قابل ملاحظه‌ای در عملکرد شناختی کودکان در سن 4 سالگی ایجاد می‌کند.

تحقیقات جدید محققان دانشگاه لوون بلژیک نشان داده بطن چپ کوچک قلب با دیوارهای ضخیم، می‌تواند بهترین پیش‌بینی کننده تغییر شکل مورفولوژیک قلب باشد. این یافته‌ها به احتمال زیاد می‌تواند گامی به سوی درمان نارسایی قلبی در افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن قلبی مرتبط با کم‌خونی موضعی (ایسکمیک) باشد.
به گفته محققان، نتایج حاصل از تحقیق DOPPLER-CIP (تعیین پارامترهای غیرتهاجمی بهینه برای پیش‌بینی تغییر شکل مورفولوژیکی و عملکردی بطن چپ در بیماران مزمن ایسکمیک) غافلگیرکننده بودند، و چنانچه توسط تحقیقات دیگر تایید شوند، می‌تواند بطور کامل موجب دگرگونی دسته بندی نوع خطر در مبتلایان به بیماری شریان کرونر پایدار شود.
باور عمومی بر این بود که بطن‌های بزرگتر با دیواره‌های نازکتر ممکن است بطور جدی‌تری در خطر تغییر شکل باشند، با این توجیه که فشار دیواره‌ها در این قلب‌ها بیشتر است. یافته‌های جدید نشان دادند که در واقع، قلب‌های کوچک با دیوار‌های ضخیم هستند که در معرض خطر قرار دارند. از آنجایی که این نتایج، برخلاف باور عمومی بود، محققان چندین بار داده‌ها و تحلیل‌ها را بررسی کرده و چندین آزمون سازگاری را انجام دادند. اما در نهایت تمام آن‌ها به همین نتیجه رسیدند.
در این پژوهش، 676 بیمار از شش کشور اروپایی با احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی مزمن ایسکمیک مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در ابتدا آزمایشات تشخیصی استاندارد از جمله نوار قلب (ECG)، آزمایش ورزش تحت نظارت مستمر ECG، اندازه‌گیری بیشینه جذب اکسیژن (VO2max) و همچنین نمونه‌گیری خون و ارزیابی کیفیت زندگی را انجام دادند.
در پایان دوره تحقیق بر اساس نتایج ام‌آرآی یا اکو، حدود 20٪ از این افراد شواهدی از تغییر شکل قلب‌شان داشتند که نتایج بدست آمده بسیار به پیش‌بینی‌های ابتدایی نزدیک بود. اندازه‌های بطن به صورت «‌حجم انتهای دیاستولی بطن چپ» (LV EDV) ، و توده بطن چپ (LVM) اندازه‌گیری شدند. این تحقیق در نشست سالانه انجمن قلب‌شناسی اروپا ارائه شد.

محققان دانشگاه شفیلد انگلستان پروتئین جدیدی را شناسایی کرده‌اند که شدت آسیب ناشی از آرتریت روماتوئید به بافت را کنترل می‌کند. آرتریت روماتوئید، نوعی بیماری خودایمنی است که موجب التهاب، درد، سفتی و آسیب به مفاصل پا، لگن، زانوها و دست‌ها می‌شود. به دنبال این کشف، بیماران مبتلا به این شرایط که از شدیدترین اثرات آرتروز رنج می‌برند،زودهنگام شناسایی می‌شوند.
یافته‌های جدید در واقع نشانگری زیستی ارائه می‌دهد که می‌توان از آن برای شناسایی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئیدی استفاده کرد که نیازمند داروهای شخصی و درمان‌های شدید هستند. گرچه در حال حاضر هیچ درمانی برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد، داروهای جدید و کارآمد برای درمان این بیماری، از شکل‌افتادگی مفاصل را مهار می‌کنند.
پروتئین کشف‌شده C5orf30 نام دارد و یافته‌های جدید به این موضوع اشاره دارند که افزایش سطوح این پروتئین در مفاصل می‌تواند شیوه نوینی برای کاهش آسیب بافتی ناشی از آرتریت روماتوئید باشد. دانشمندان نمونه‌های دی‌ان‌ای و نمونه‌های بیوپسی متعلق به مفاصل بیش از 1000 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید را در شهر شفیلد انگلستان و ایرلند تحلیل کردند. یافته‌های جدید به محققان در بررسی پروتئین C5orf30 و نقش آن در سلامت و بیماری انسان اشاره دارد. جزئیات این تحقیق در مجله PNAS ارائه شده است.

محققان مراکز سرطان شناسی مختلف اروپایی در تازه‌ترین تحقیقات خود دریافته‌اند نشانگرهای زیستی خاص می‌توانند در آزمایش تشخیصی برای شناسایی سرطان کولون و رکتوم (کولورکتال) نقش داشته باشند. این امر شناسایی سرطان کولورکتال را که سومین سرطان متداول در جهان و دومین عامل مرگ‌و‌میر ناشی‌ از سرطان در جهان است، در مراحل اولیه با استفاده از یک آزمایش خون ساده میسر می‌کند. اگر این سرطان سریع تشخیص داده شود شانس درمان آن بالا است، اما تشخیص سریع آن قطعی نیست.
دکتر مکس مازون از دانشگاه لوون اظهار کرد: این تحقیق نشان‌ می‌دهد که دستیابی به درک کامل از نقش سیستم ایمنی بدن در سرطان تا چه حد اهمیت دارد. در‌ این‌ مورد امیدواریم که این آگاهی به آزمایشی جدید و حساس‌تر در جهت شناسایی سرطان کولون و رکتوم در مراحل اولیه منجر شود و به‌ این‌ ترتیب بیماران بیشتری درمان شوند. وی افزود: اگر به سرطان مبتلا باشیم، سیستم ایمنی بدن به آن واکنش نشان می‌دهد و تلاش می‌کند تا سلول‌های سرطانی را از بدن ما خارج کند. در این فرآیند نقش خاصی به نوع بخصوصی از گلبول‌های سفید یعنی مونوسیت‌های خون محیطی اختصاص می‌یابد. از زمانی که سلول‌های سرطانی کولون و رکتوم در بدن ظاهر می‌شوند؛ مونوسیت‌های خون‌محیطی به مواد ترشح شده از سلول‌های سرطانی واکنش نشان می‌دهند.
دکتر الکساندر هام در این باره می‌گوید: مواد ترشح شده از سلول‌های سرطانی، ژن‌های خاصی را در مونوسیت‌ها فعال می‌کنند. اکنون این ژن‌ها را شناسایی کرده‌ایم که می‌توانند به کمک خون‌گیری با روش‌های استاندارد در جهت تشخیص سرطان کولون و رکتوم مفید واقع شوند. دکتر‌ هانس پرنن از بیمارستان دانشگاه لوون می‌گوید: این آزمایش جدید به احتمال زیاد حساس‌تر است، چون به طور مستقیم تغییرات ایجاد شده توسط تومور را شناسایی می‌کند و فقط به وجود خون در مدفوع تکیه ندارد. امتیاز دیگرش این است که فرآیند هنگامی انجام می‌شود که تومور در‌حال شکل‌گیری است، یعنی اولین مراحل تشکیل تومور. از آنجایی که این آزمایش بر نحوه‌ی پاسخگویی بدن نسبت به حضور سلول‌های سرطانی کولون و رکتوم تکیه دارد، حتی پس‌ از خارج کردن تومور اولیه برای شناسایی متاستازهای دور دست نیز کاربرد دارد. این پتانسیل منحصر به‌فرد باعث می‌شود که پس‌ از برداشتن تومور اولیه‌ بیمار ازطریق جراحی، این آزمایش ابزار معتبری برای پیگیری‌های بعدی بیمار محسوب شود. 
برای شناسایی ژن‌های درگیر در این پروژه، پرنن و همکارانش از مراکز سرطان‌شناسی در بروکسل، هایدلبرگ و رم نمونه‌هایی را از بیماران جمع‌آوری کردند. این کار به گروه محققان به رهبری دکتر مکس مازون از دانشگاه لوون اجازه داد تا 43 ژن مرتبط با این مورد را شناسایی کنند. ووتر فان‌دلم از بخش (VIB NucleomicsCore) می‌گوید: از آنجایی‌که واردکردن 43 ‌ژن مختلف در یک آزمایش تشخیصی بیش‌ از‌ حد زیاد است، آنچه اهمیت دارد این است که مجموعه ژن‌های محدودتری از این بین انتخاب شوند که دارای همان ارزش پیش‌آگهی و تشخیصی باشند. در نهایت موفق شدیم مجموعه‌ای 23 ژنی را تدوین کنیم، اما همچنان در تلاش هستیم که باز هم این تعداد را کاهش دهیم. در‌ حال‌ حاضر مشکلی که در مقابل محققان قرار‌دارد این است که با استفاده حداقلی از این مجموعه نشانگرهای زیستی یک آزمایش طراحی کنند. آنها برای طراحی و اجرای این آزمایش به دنبال یک شریک صنعتی هستند.

داروی Naltrexone که در درمان اعتیاد به الکل مورد ‌استفاده است، شاید راهی امیدبخش برای اعتیاد‌ به متامفتامین نیز باشد. این بررسی، برای اولین بار در آمریکا به بررسی نقش Naltrexone در درمان اعتیاد به متامفتامین پرداخته است. محققان 22 مرد و 8 زن را که به طور متوسط سه تا چهار روز در هفته از متامفتامین استفاده می‌نمودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. 
آن‌ها می‌گویند: در طول مدت درمان چهار روزه‌ این افراد در بیمارستان، به هر بیمار 25 میلی‌گرم نالترکسون در دو روز اول، 50 میلی‌گرم در روز سوم و چهارم و یا دارونما به ‌صورت روزانه داده ‌شد. 10 روز بعد، دوباره افراد برای مدت چهار روز دیگر در بیمارستان بستری‌شدند. این بار به افرادی که قبلا نالترکسون دریافت‌ کرده ‌بودند، دارونما تجویز شد و بالعکس.
به گفته آنها، در آخرین روز از هر دوره‌ بستری‌ شدن در بیمارستان، به همه‌ بیماران دوز داخل ‌وریدی متامفتامین تجویز شد و سه ساعت بعد محققان وضعیت آنها و میزان میل به مواد مخدرشان را جویا شدند و دریافتند که نالترکسون به طور معناداری موجب کاهش میل افراد برای مصرف متامفتامین و همچنین کاهش‌ نشئگی توسط متامفتامین می‌شود.
به‌هنگام تجویز دارونما در مقایسه با تجویز نالترکسون، هم ضربان قلب و هم نبض افراد به‌طور مشخصی بالاتر بود. علاوه بر این به بیمارانی که نالترکسون داده شده بود، در مقایسه با کسانی که دارونما مصرف می‌کردند، هنگامی‌ که در معرض ماده‌ مخدر خود (Paraphenalia) قرار گرفتند، ضربان قلب و نبض‌کمتری داشتند. این نتایج بیانگر این هستند که نالترکسون اثر نشئه‌آور مواد مخدر را کاهش می‌دهد و افرادی که نالترکسون مصرف می‌کنند، متامفتامین برای‌شان لذت‌ کمتر ایجاد کرده و گرایش بسیار کمتری به ‌آن دارد. نالترکسون به خوبی تحمل شد و‌ عوارض‌ جانبی بسیار اندکی داشت.
محققان دریافته‌اند که مصرف این دارو هم برای مردان و هم برای زنان مفید است (اگر‌چه تأثیر مثبت آن بر مردان کمتر بود). نحوه‌ پاسخ به نالترکسون توسط بیماران در اولین و یا دومین بار بستری شدن نیز تفاوتی نداشت. روند تأثیر نالترکسون، مسدود‌کردن گیرنده‌های مواد مخدر در مغز است. طبق بررسی‌های انجام شده‌ پیشین ، افراد تحت درمان اعتیاد به الکل نیز گزارش کرده بودند که مصرف نالترکسون موجب می‌شود به هنگام نوشیدن الکل حس نشئگی کمتری داشته باشند. محققان این پژوهش که به بررسی علل اعتیاد به الکل و مواد مخدر و درمان‌های ممکن می‌پردازند، قصد بررسی تأثیر بیشتر نالترکسون در ترکیب با دیگر مواد‌ دارویی و نیز در دوزهای مختلف را دارند.
اختلال سوءمصرف متا‌مفتامین یک بیماری جدی روانی است که ممکن ‌است موجب روان‌پریشی و آسیب مغز شود و برای آن هیچ داروی تأیید شده‌ای از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا وجود ندارد. حدود 12 میلیون آمریکایی متامفتامین استفاده می کنند که بر اساس برآوردهای اخیر نزدیک به 400 هزار نفر به آن معتاد هستند. محققان می‌گویند: اگرچه این بررسی جدید امیدوار‌کننده است؛ اما برای تایید آن به کارآزمایی‌های ‌بالینی نیاز است. گام ‌بعدی برای ارزیابی اثربخشی نالترکسون در درمان افراد معتاد به متامفتامین در حال انجام است.

توده‌های پروتئین Alpha-synuclein منجر به ایجاد چندین اختلال عصبی می‌شوند. عصب‌شناسان دانشگاه آنتورپ هلند کشف کرده‌اند که شکل این توده‌ها (استوانه‌ای یا نواری) تعیین می‌کند که یک بیمار به‌ ترتیب به بیماری پارکینسون یا آتروفی سیستم‌های متعدد مبتلا می‌شود. محققان می‌گویند: اختلال ارتباط بین سلول‌های مغزی همراه با از‌ دست‌دادن سلول‌ها در مناطق خاصی از مغز، نمونه‌ای از این اختلالات عصبی است. این پدیده برای برخی‌ از بیماری‌های مغزی با پروتئینی به‌ نام Alpha-synuclein مرتبط است.
به گفته محققان، عملکرد دقیق این پروتئین همچنان نامشخص است، اما ممکن‌ است نقش مهمی ‌در ارتباط میان سلول‌های مغز ایفا کند. با‌ این‌ حال این پروتئین در‌ مورد بیماری‌های خاص از‌ جمله بیماری پارکینسون، آتروفی سیستم‌های متعدد و زوال‌عقل با اجسام لِوی ‌(Dementia with Levy Bodyj(DLB، دانه‌هایی را شکل‌ می‌دهد که باعث تخریب نورون‌ها می‌شوند.
به گفته این محققان، تجمع توده‌های Alpha-synuclein در یک سلول مغزی با عملکرد طبیعی سلول تعارض دارد. توده‌های پروتئین، ارتباط بین سلول‌های مغزی را مختل می‌کنند و منجر به مرگ سلولی می‌شوند و تا‌ به‌ حال این مسئله روشن نشده که توده‌های این پروتئین منفرد چگونه می‌تواند موجب بیماری‌های مختلف شود.
محققان معتقدند می‌توان این مسئله را با ساخت یک خانه مقایسه‌ کرد و بسیاری از ساختارهای مختلف را با بلوک‌های ساختمانی یکسان (در این مورد پروتئین Alpha-synuclein) ایجاد کرد. محققان اشکال مختلفی از فیبرها موسوم به سویه را جداسازی کرده‌اند. مهم‌ترین سویه‌ها، الیاف استوانه‌ای شکل (مانند اسپاگتی) و نوارهای پهن شبیه لینگوینی (Linguini) هستند. این فیبرها را به‌ طور جداگانه به مغز و جریان خون موش‌های آزمایشگاهی تزریق کرده و متوجه شدند که موش‌ها دچار نشانه‌های مختلفی می‌شوند؛ در حالی‌ که استوانه‌ها موجب بیماری پارکینسون شدند، «نوارها» نشانه‌های ‌MSA را ایجاد‌ کردند. آنها می‌گویند: این امر به‌ وضوح نشان‌ می‌دهد که بیماری‌هایی با ساختاری کاملا متمایز از یکدیگر ‌از فیبرهای Alpha-synuclein به وجود می‌آیند. در هر دو مورد یافته‌های پژوهشگران امکانات تازه‌ای را در درمان‌های جدید به وجود می‌آورد که ممکن است در درمان طیف وسیعی از بیماری‌های مغز کاربرد داشته‌ باشند.

محققان روشی برای تحریک فعالیت‌های نورونی در محیط آزمایشگاهی پیدا کرده‌اند که طی آن، از نور برای گرم کردن نانوذرات طلای موجود در غشا سلول‌های عصبی استفاده می‌شود. نور و طلا در کنار هم یک پتانسیل عملی را در این سلول‌ها به راه می‌اندازند که به معنی آغاز تحریک سلول عصبی است.
محققان در این روش از نوروتوکسین یا آنتی‌بادی نوعی عقرب برای تحریک نانوذارت طلای موجود بر سطح نورون‌ها استفاده کرده و توانستند راه جدیدی را برای تحریک سلول‌های مغزی در محیط آزمایشگاهی کشف کنند. در این روش نور اندکی برای گرم کردن ذرات استفاده می‌شود که در نهایت ظرفیت غشا را تغییر داده و منجر به بدون قطب شدن سلول شده و یک پتانسیل عمل را در غشا به راه می‌اندازد.
فرانسیسکو پانچو بزانیلا، زیست‌فیزیک‌شناس دانشگاه شیکاگو در این باره گفت: ما این پدیده را اپتوژنتیک یا ژنتیک نوری بدون دخالت روش‌های ژنتیک می‌نامیم. وی افزود: در این روش سلول‌های موجود در سیستم عصبی بدون این که نیاز باشد مراحل دشوار استفاده از یک جانور ترانس‌ژن پشت سر گذاشته ‌شود، در محیط آزمایشگاهی مورد آزمایش قرار می‌گیرند . این روش در حقیقت یک راه میان‌بر محسوب می‌شود.
این محققان پیش از این نشان داده ‌بودند که گرما می‌تواند از طریق ایجاد مجموعه‌ای از تغییرات سریع در بار الکتریکی غشای سلول و فعال کردن کانال‌های سدیمی به برانگیخته کردن نورون‌ها کمک کند. با توجه به این‌که نانوذرات طلا در دمای بالا به دلیل جذب نور سبز برانگیخته می‌شوند، این گروه آزمایشی طراحی کردند تا بررسی کنند آیا این امکان وجود دارد که نانوذرات در نزدیکی کانال‌های سدیمی کار گذاشته شده و در ترکیب با نور، منجر به تحریک موضعی نورون‌ها شوند یا خیر.
این تیم تحقیقاتی، نانوذرات طلا را با نمونه مصنوعی از نوروتوکسین یا سم عقرب به نام Ts1 ترکیب کردند که به کانال‌های سدیمی متصل می‌شود. آنها همچنین می‌توانستند از آنتی‌بادی که به کانال‌های یونی TRPV1 و P2X3 متصل می‌شود استفاده کنند. سپس نورون‌ها را قبل از کشت در محیط آزمایشگاه، با این نانوذرات تیمار کرده و سپس در معرض نور قرار دادند. این کشف می‌تواند کاربردهای زیادی داشته‌ باشد، اما قبل از کاربرد این روش در مقاصد پزشکی زیستی، لازم است کارهای بیشتری برای آزمایش این روش در سیستم‌های حیوانی صورت بگیرد.

‌برخی کودکان به تجربه‌های منفی شدیدتر از سایرین واکنش نشان می‌دهند. محققان نروژی موفق شدند ارتباط میان این پرخاشگری و دسته‌ای از ژن‌ها را کشف کنند. محققان دانشگاه علوم و فناوری نروژ همچنین دریافتند کودکانی که در شرایط تجربه‌های استرس‌زا و منفی، واکنش‌های پرخاشجویانه‌تری دارند، در مورد تجربیات خوب نیز پاسخ شدیدتر و قوی‌تری از خود نشان می‌دهند. در حقیقت فراز و فرود حالات حسی و روانی در این کودکان بالاتر از سایرین بوده و از عمق بیشتری برخوردار است.
پرخاشگری در کودکان مرسوم است. رفتارهای پرخاشجویانه تا زمانی که کودکان به سن چهار سالگی می‌رسند، افزایش می‌یابد و سپس به تدریج کم می‌شود. محققان دریافتند افرادی که در کودکی با رفتارهای پرخاشجویانه دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند در بزرگسالی نیز چنین رفتارهایی از خود بروز می‌دهند. اما پرخاشگری در کودکان الزاما بد نیست. این امر می‌تواند یک پاسخ منطقی به عوامل بیرونی باشد. به عنوان مثال در مورد کودکانی که در معرض خشونت یا سواستفاده قرار می‌گیرند این امر می‌تواند یک پاسخ کاملا منطقی محسوب شود.
نه تنها پرخاشگری و عصبانیت یک پاسخ درست به یک عامل موثر خارجی است، بلکه می‌تواند کمک کند که افراد پرتلاش‌تر و با پشتکار بیشتری در بین خود داشته ‌باشیم. پرخاشگری حاصل تلفیق عوامل ژنتیکی و محیطی است و همین امر این موضوع را به امری جالب توجه برای مطالعات علمی در زمینه بررسی نحوه تعامل ژن‌ها و محیط تبدیل می‌کند. موضوعاتی از این دست که افرادی با ژنوتیپ‌های مختلف به شرایط متفاوت محیطی چه پاسخی می‌دهند؟
برخی از کودکان نسبت به دیگران رفتارهای سلطه جویانه‌تری از خود نشان می‌دهند. برخی به شدت به استرس واکنش نشان می‌دهند، در حالی که سایرین تقریبا در هر شرایطی تعادل و آرامش خود را حفظ می‌کنند. ژن‌ها دست‌کم تا اندازه‌ای می‌توانند این پدیده را توضیح دهند.
نتایج این تحقیق نشان داد که بین پرخاشگری و سلطه‌جویی و یکسری ژن‌های ویژه در کودکان ارتباطی وجود دارد. این ژن با تجزیه دوپامین در مغز در ارتباط است. محققان دریافتند کودکانی که در مواجه با استرس، پرخاشگری و سطله‌جویی بیشتری از خود نشان می‌دهند، در غیاب استرس، کمترین سلطه‌جویی و پرخاشگری را دارند. این موضوع نشان می‌دهد که این کودکان در هر دو حالت نسبت به آن دسته از کودکانی که کمتر سلطه‌جو هستند دامنه تفاوت رفتاری بیشتری دارند.

دانشمندان دانشگاه ایالتی واشنگتن در تحقیق جدید خود، راهی را برای پیشگیری از بعضی بیماری های وخیم ناشی‌ از غذای‌ آلوده به باکتری‌های پاتوژنیک، به یک ادویه‌ قدیمی یعنی دارچین امید بسته‌اند که در آشپزی نیز به‌ کار می‌رود. اسانس Cinnamomus Cassia به‌ عنوان یک داروی طبیعی آنتی‌باکتریال در صنایع‌ غذایی مؤثر است. 
نتایج این بررسی و مجموعه‌ اطلاعات موجود در این‌ زمینه به بهبود امنیت‌ غذایی و کاهش یا حذف موارد مسمومیت غذایی و مرگ‌های مرتبط با آن کمک می‌کند. محققان می‌گویند: در این بررسی، این اسانس سبب مرگ چند سویه از ای‌کولای تولید‌کننده‌ ماده سمی شیگا (shiga) شده‌ است. به گفته مراکز کنترل بیماری و پیشگیری این انواع ای‌کولای را «غیر O157 STEC» می‌نامند.
در این بررسی از شش سویه‌ بالای جدول مرکز بیماری های امریکا استفاده شد. اسانس این نوع دارچین با غلظت پائین، یعنی حدود 10 قطره در یک لیتر آب، این باکتری‌ها را ظرف 24 ساعت می‌کشد. به گفته محققان، افزایش نگرانی‌های بهداشتی در مورد افزودنی‌های شیمیایی سبب تشدید تقاضا برای افزودنی‌های طبیعی غذایی شده است. در این بررسی به کندوکاو در مورد ترکیبات زیست‌فعال طبیعی غذایی مشتق از گیاه توجه شده است تا ایمنی محصولات تازه تأمین شود.
 آنها می‌گویند: هرسال، طبق آمار موجود مرکز بیماری های امریکا حدود 110 هزار مورد بیماری توسط سویه‌های غیر O157STEC ایجاد می‌شود. سرویس ایمنی غذا و تجسس وزارت کشاورزی آمریکا برای شش مورد این سویه‌ها در گوشت گاو چرخ‌کرده‌ خام، سیاست‌«تحمل صفر» قائل‌ شده است که نشانه‌ آن است که هرنوع فرآورده‌ گوشت‌گاوی که دارای این پاتوژن‌ها باشد، قابل‌ قبول نیست. اما استفاده از این اسانس به‌صورت ورقه و پوشش برای بسته‌بندی محصولات گوشتی و تازه لازم است. البته می‌توان در مرحله شست‌وشوی گوشت، میوه یا سبزی اقدام به افزودن این اسانس کرد. 
به گفته آنها، این نوع دارچین در اندونزی تولید می‌شود و نسبت به دارچین‌های دیگر که محصول سیلان است، بوی قوی‌تری دارد. همین گروه علاوه‌ بر اسانس این نوع دارچین از قدرت بالقوه‌ گل قاعد در مهار باکتری‌های مرتبط با ماستیت گاوی نیز استفاده کرده‌اند. این یافته علمی در نشریه‌ Food Control انتشار یافته است.

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیه‌گو محافظ دهانی ارائه داده‌اند که خوانش‌های مداومی از نشانگرهای بهداشتی کاربران از جمله لاکتات، کورتیزول و اسید اوریک آن‌ها ارائه می‌دهد. می‌توان از این ابزار برای نظارت بر سلامتی افراد از جمله علائم دیابت آن‌ها استفاده کرد تا بتوان عملکرد ورزشکاران را رهگیری یا استرس را در سربازان شناسایی کرد. نسخه کنونی این محافظ دهان به رهبری پروفسور جوزف وانگ و پاتریک مرسیر به طور خاص برای بررسی‌کردن سطوح اسید اوریک کاربران طراحی شده و این سطوح تحت تاثیر شرایطی از جمله نقرس و دیابت است. 
این ابزار در درون تخته مداری به اندازه یک پنی قرار دارد و مجهز حسگر صفحه چاپی است؛ خود این حسگر حاوی نقره، نوعی جوهر آبی ویژه و آنزیمی موسوم به uricase است. زمانی که uricase در معرض اسید اوریک موجود در بزاق کاربر قرار می‌گیرد، با شکل‌دادن پراکسید هیدروژن واکنش نشان می‌دهد و این پراکسید به نوبه خود با جوهر واکنش نشان می‌دهد. این موضوع، سیگنال الکتریکی تولید می‌کند که دیجیتالی شده و سپس به صورت بی‌سیم برای تحلیل به گوشی هوشمند یا تبلت مخابره می‌شود. 
تاکنون این محافظ دهان در شناسایی‌کردن سطوح بالای اسید اوریک در نمونه‌های بزاق متعلق به یک بیمار مبتلا به هیپراوریسمی دقیق عمل کرده است. این محافظ دهان همچنین قادر به شناسایی پایین‌بودن سطح اسید اوریک پس از مصرف داروهای پایین‌آورنده این ماده شد. پیش‌تر، تنها راه نظارت بر این سطوح، گرفتن چندین نمونه خون بود و بیمار باید منتظر بروز علائم پیش‌ از مصرف دارو می‌ماند. جزئیات این تحقیق در مجله Biosensors and Bioelectronics ارائه شد.

یک آزمایش خونی تجربی ممکن است بزودی بتواند امکان عود مجدد سرطان پستان را چندین ماه پیش از قابل تشخیص شدن تومورها توسط اسکن، پیش‌بینی کند. دستاورد جدید محققان موسسه تحقیقات سرطان در لندن با تشخیص دی‌ان‌ای سرطان موجود در جریان خون کار می‌کند. اگرچه این آزمایش خون هنوز برای استفاده عمومی در دسترس قرار نگرفته و احتمالا تا چند سال آینده نیز به بازار نیاید، محققان امیدوارند که این دستاورد بتواند به اصلاح درمان‌های شخصی برای سرطان کمک کرده و حتی دانشمندان بتوانند راهی را برای درمان این بیماری پیدا کنند.
به گفته محققان، این نخستین پژوهشی است که نشان می‌دهد این آزمایش خون می‌تواند برای پیش‌بینی عود سرطان پستان مورد استفاده قرار بگیرد. دانشمندان از 55 بیمار سرطان پستان در مراحل اولیه بیماری، نمونه خون و تومور دریافت کردند. هر بیمار برای برداشتن سرطان، تحت شیمی‌درمانی و عمل جراحی قرار گرفته بود. آزمایش خون پس از عمل جراحی و هر شش ماه پس از آن از افراد دریافت می‌شد. 
این آزمایش از میان 15 زنی که سرطان در آن‌ها عود مجدد داشت، توانست آن را بطور دقیق در 12 نفر پیش‌بینی کند. این آزمایش همچنین سرطان را بطور میانگین حدود هشت ماه زودتر از قابل مشاهده شدن تومورها در اسکن‌های معمولی تشخیص داد. روش مذکور از آزمایشات دیجیتال واکنش زنجیره پلیمراز (dPCR) برای پیگیری جهش‌ها استفاده می‌کند و می‌تواند بر روی همه زیرگروه‌های سرطان پستان اعمال شود. به گفته محققان، اگرچه چالش‌های فنی معدودی در اجرایی کردن این فناوری وجود دارد، اما آزمایش dPCR به نسبت مقرون‌ بصرفه بوده و اطلاعاتی که ارائه می‌کند، می‌تواند تفاوت زیادی برای مبتلایان به سرطان پستان ایجاد کند.
سرطان پستان در 95 درصد موارد به صورت زودهنگام شناسایی می‌شود، اما دانستن اینکه درمان قادر به رفع همه نشانه‌های بیماری بوده یا خیر، از اهمیت بسیاری در جلوگیری از عود مجدد تومورها و انتشارشان در سایر نقاط بدن برخوردار است. این یافته‌ها در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

دانشمندان انگلیسی و کانادایی برای ابرهوشمند کردن موش‌ها دست به اصلاح ژنتیکی آن‌ها زدند و متوجه شدند که این موشها کمتر دچار اضطراب می شوند. این کشف که می‌تواند به یافتن درمان‌هایی برای اختلالاتی مانند آلزایمر، اسکیزوفرنی و اختلال استرس بعد از سانحه (PTSD) کمک کند. محققان دریافتند که تغییر یک ژن مجزا برای متوقف کردن آنزیم phosphodiesterase-4B یا (PDE4B)، که در بسیاری از اندام‌های بدن مانند مغز یافت می‌شود، موش‌ها را باهوشتر و همزمان شجاعتر می‌کند.
به گفته استیو کلاپکوت، استاد داروشناسی در دانشگاه لیدز انگلیس که سرپرستی این تحقیق را به عهده دارد، تیم وی در حال حاضر بر روی تولید داروهایی کار می‌کنند که مشخصا آنزیم PDE4B را متوقف می‌سازند. این داروها ابتدا بر روی حیوانات آزمایش شده تا قابلیت آزمایش آن‌ها بر روی انسان به شکل بالینی سنجیده شود.
دانشمندان مجموعه‌ای از آزمایشات رفتاری را بر روی موش‌هایی که PDE4B در آن‌ها مسدود شده بود، انجام داده و دریافتند که این موش‌ها سریعتر به خاطر آورده، یادآوری خاطرات دورتر و حل مسائل پیچیده نسبت به موش‌های عادی روی آوردند. این موش‌های تیزهوش در تشخیص موشی که روز قبل آن را دیده بودند، بهتر عمل کرده و همچنین در یادگیری موقعیت راه فراری که به طور پنهانی تعبیه شده بود، سریع‌تر عمل کردند.
این موش‌ها نسبت به موش‌های عادی، بعد از چندین روز هم قادر به یادآوردن یک اتفاق ترسناک بودند. از آنجایی که آنزیم PDE4B در انسان‌ها هم یافت می‌شود، می‌توان امیدوار بود که در آینده تحقیقاتی در مورد درمان‌های بیماری‌های مغزی مانند انحطاط روانی مرتبط با پیری انجام شود.
این آزمایشات همچنین نشان دادند موش‌هایی که آنزیم مذکور در آنها مسدود شده بود، از اضطراب کمتری رنج می‌بردند و در مقایسه با موش‌های عادی که فضاهای تاریک و بسته را ترجیح می‌دهند، مدت زمان بیشتری را در فضاهای باز و روشن باقی ماندند. همچنین با وجود اینکه موش‌ها به طور طبیعی از گربه‌ها می‌ترسند، پاسخ این موش‌های اصلاح شده به محرک ادرار گربه کمتر با ترس همراه بود که نشان می‌دهد مسدود کردن PDE4B می‌تواند انجام رفتارهای پر ریسک را افزایش دهد. این یافته‌ها در مجله Neuropsychopharmacology منتشر شده است.

تحقیقات پیشین نشان داده بود که اولین فرزندان اغلب باهوش‌تر هستند، اما پژوهش جدید حامل خبرهای بدی برای آن دسته از زنانی است که فرزند اول خانواده محسوب می‌شوند چرا که آن‌ها نسبت به خواهران کوچک‌تر خود در معرض خطر اضافه وزن بیشتری قرار دارند.
برای اساس پژوهش‌های قبلی، مردانی که اولین فرزند خانواده هستند، معمولا بلندقدتر بوده و نسبت به برادران کوچکتر خود با خطر اضافه وزن بیشتری در طول زندگی مواجه می‌شوند. نتایج این تحقیق جدید که در دانشگاه اوکلند نیوزیلند انجام شده، نشان می‌دهد در مورد زنانی که فرزند اول خانواه هستند نیز الگوی مشابهی وجود دارد.
محققان معتقدند این یافته‌، اهمیت زیادی دارد چرا که تفاوت‌های جنسی را در کنار پدیده‌های ابتدای تولد بررسی کرده و اثرات متضاد آن بر سلامت و بیماری‌های مشاهده شده در مردان و زنان را در طولانی مدت مورد توجه قرار می‌دهد. این تیم تحقیقاتی به دنبال این بود که آیا ترتیب تولد می‌تواند قد و وزن زنان را در سال‌های اولیه زندگی و در بزرگسالی تحت‌تاثیر قرار دهد یا خیر. آنها اطلاعات مربوط به بیش از 303 هزار زن را که در بین سال‌های 1973 و 1988 متولد شده ‌بودند، مورد بررسی قرار دادند. 206 هزار نفر از این زنان، فرزند اول یا دوم بودند و در بین سال‌های 1991 و 2009 خودشان بارداری را تجربه کرده‌ بودند.
به طور کلی این گروه، 13 هزار و 400 جفت از خواهران ( 26 هزار شرکت‌کننده) را مورد شناسایی قرار داد. خواهران مورد ارزیابی قرارگرفتند تا هرگونه تاثیر مشترک یا ژنتیکی در سال‌های اولیه زندگی از نظر دور نماند. وزن و قد خواهران در هنگام تولد و در زمان سه ماهگی حاملگی مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که خطر چاقی در زنانی که فرزند اول خانواده هستند، 40 درصد بیشتر از خواهران آنهاست. زنانی که فرزند اول خانواده بودند در هنگام تولد، سبک وزن‌تر از خواهران دوم خود بودند. اما شاخص توده بدنی آنها در طول سه ماهه اول بارداری‌شان 2.4 درصد بیشتر از خواهرانشان بود. زنانی که فرزند اول بودند در بزرگسالی حدودا 20 درصد با احتمال اضافه وزن بیشتری مواجه بوده و 40 درصد چاق‌تر از خواهران کوچکتر خود بودند.
علاوه بر این، این گروه تحقیقاتی متوجه شد خواهرانی که فرزند اول هستند به طور میانگین در بزرگسالی 1.2 میلیمتر بلندتر از خواهران خود هستند. همچنین زنانی که تعداد خواهر و برادر بیشتری داشتند کوتاه قدتر بودند. در هر حال تعداد فرزندان در خانواده با خطر افزایش وزن و چاقی همبستگی مشخصی نشان نمی‌داد. یافته‌های این تحقیق در مجله Epidemiology & Community Health منتشر شده است.

یافته‌های یک پژوهش حاکی از آن است، دوستی‌های دوران کودکی و نوجوانی ممکن است در سلامت زندگی آینده فرد موثر باشد. جوزف آلن، محقق دانشگاه ویرجینیا گفت: داشتن دوستی صمیمی از گروه همسالان در دوران نوجوانی در سلامت جسمانی فرد در دوران بزرگسالی تاثیر دارد.
در بررسی اخیر، محققان اطلاعات مربوط به 171 دانش آموز کلاس هفتم و هشتم را جمع‌آوری کردند؛ آن‌ها سپس در سنین 13 و 27 سالگی نیز داده‌های مربوط به این افراد را ثبت کرده و در آخر به تجزیه و تحلیل این اطلاعات پرداختند. محققان بر این گمان بودند که بودن در گروه همسالان، داشتن دوستی صمیمی و برقراری ارتباطات حمایتی در سنین نوجوانی می‌تواند خطر ابتلا به مشکلات سلامتی را در بزرگسالی کاهش دهد. آن‌ها با پرسش سوالاتی درباره سلامت کلی، علائم افسردگی و شاخص توده بدنی، کیفیت سلامتی شرکت‌کنندگان را در سنین 25، 26 و 27 سالگی ارزیابی کردند.
این یافته‌ها نشان داد که دوستی‌های واقعی و با کیفیت، عاملی موثر در سلامتی افراد در بزرگسالی است. علاوه بر این، محققان معتقدند کیفیت روابط دوران نوجوانی ممکن است به کاهش میزان خطر ابتلا به افسردگی کمک کند. آلن و همکارانش اظهار کردند: اگرچه واضح است رفتارهای ایجادکننده استقلال، عاملی ارزشمند در جوامع مدرن غربی به حساب می آید، اما ممکن است بعضی از این رفتارها به واکنش‌های استرسی در دوران بلوغ تبدیل شود و این امر هنگامی صورت می‌گیرد که افراد از یک گروه دوستی جدا می‌شوند و این جدایی می‌تواند خطراتی را برای آنها به دنبال داشته باشد. با این حال، وی خاطرنشان کرد: سختی در شکل‌گیری روابط صمیمی در اوایل کودکی ممکن است به عنوان یک نشانگر خطر برای سلامت فرد در بلندمدت باشد.

محققان هشدار دادند مصرف قهوه در مردان می‌تواند شانس موفقیت آمیز بودن درمان ناباروری در زوج‌ها را از بین ببرد. محققان آمریکایی در بوستون به ارزیابی تاثیر مصرف قهوه روی میزان تولد به روش لقاح مصنوعی پرداختند.
محققان ۱۰۵ مرد با میانگین سنی ۳۷ سال را مورد بررسی قرار دادند که در ۲۱۴ مورد روش درمانی لقاح مصنوعی انجام شده طی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ شرکت کرده بودند. همچنین در مورد نوع رژیم غذایی این افراد پیش از شروع درمان پرسش‌نامه‌هایی تکمیل گردید.
نتایج نشان داد در مردانی که بیشترین میزان مصرف کافئین را داشتند نسبت به مردانی که کمترین میزان کافئین را مصرف کرده بودند، روند موفقیت‌آمیز بودن لقاح مصنوعی کمتر بوده است. علاوه بر این مشخص شد در زوج‌هایی که مرد بیشترین میزان مصرف کافئین را داشته، احتمال آنکه نوزاد زنده به دنیا بیاید ۱۹ درصد کمتر بوده است.

محققان مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در تازه‌ترین یافته‌ها با انجام با آزمایش غربالگری هارمونی به تشخیص قطعی پیش از تولد سندروم داون رسیده‌اند. نتایج حاصل از بزرگترین کارآزمایی بالینی تاریخ با استفاده از آزمایش پیش از بارداری هارمونی (HarmonyTM Prenatal Test) به مقایسه‌ آزمایش غیر تهاجمی پیش از تولد (NIPT) و غربالگری مرکب سه ماهه‌ اول (FTS) در جمعیت باردار پرداخته است. بررسی NEXT (بررسی غیرتهاجمی تریزومی) برای ارزیابی دقیق خطر تریزومی 21 که منجر به سندروم داون می‌شود، با مشارکت بیش از 18 هزار و پانصد مادر باردار نشان داد که آزمایش پیش از بارداری هارمونی، برتری معنی‌دار آماری نسبت به FTS داشت.
دکتر رونالد واپنر، از پژوهشگران اصلی تحقیق و استاد بخش زنان و زایمان مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا می‌گوید: این بررسی تاریخی، از کاربرد NIPT به عنوان اولین گزینه‌ غربالگری برای زنان باردار پشتیبانی می‌کند؛ صرف نظر از اینکه بیمار در معرض خطر کم، متوسط یا بالایی قرار داشته باشد، تاکنون تحقیقی به این بزرگی برای ارزیابی عملکرد آزمایش پیش از تولد غیرتهاجمی (NIPT) در مقایسه با غربالگری مرسوم در جمعیت باردار عمومی انجام نشده است. بررسی NEXT نشان داد که صرف نظر از سن مادر یا وضعیت خطر، این آزمایش از دقت بالایی برخوردار است. 
در بررسی NEXT، زنان باردار در سه ماهه‌ اول و با میانگین سن بارداری 12.5 هفته شرکت کردند. این بررسی از لحاظ آماری، هم برای حساسیت و هم برای ویژگی طراحی شده بود و همه‌ بیماران به صورت کور (نامعلوم) هر دو روش NIPT و FTS را دریافت کردند. هر آزمودنی در طول بارداری پیگیری و پی‌آمدهای نوزاد بررسی شدند. نرخ مثبت کاذب آزمایش هارمونی 0.06 درصد و 90 برابر پایین‌تر از نرخ مثبت FTS کاذب 5.4درصد بود. در مقایسه با FTS با دقت 79 درصد، آزمایش هارمونی با دقت 100 درصد همه‌ی موارد تریزومی 21 را شناسایی کرد.
محققان می‌گویند: در تحلیلی فرعی روی بیش از 11 هزار بارداری فقط کم‌خطر (سن مادر کمتر از 35 سال)، آزمایش هارمونی همه‌ موارد تریزومی 21 را تشخیص داد و نرخ مثبت کاذب آن 0.05 درصد بود که نشان می‌دهد کارآیی آزمایش هارمونی، معادل کارآیی آن در کل جمعیت مورد بررسی‌ بود. دکتر توماس موسکی، رئیس بخش پزشکی در آریوزا می‌گوید: آزمایش هارمونی با شناسایی بسیار دقیق‌تر موارد تریزومی 21 به طور معنی‌داری خطر نتایج مثبت کاذب را کم کرده و در نتیجه ممکن است نیاز به آزمایش تهاجمی را کاهش دهد. نتایج حاصل از این پژوهش گامی به سوی بهبود مراقبت پیش از بارداری و تاکید مجددی است بر ماموریت ما برای فراهم کردن آزمایش بسیار دقیق غیرتهاجمی پیش از بارداری برای زنانی که صرف نظر از سن یا خطر، غربالگری را انتخاب‌ می‌کنند.  
آزمایش پیش از بارداری هارمونی یک آزمایش خونی برای زنان باردار است و می‌توان آن را در هفته‌ی دهم بارداری انجام داد. این آزمایش با ارزیابی DNA عاری از سلولی که در خون مادر به دست می‌آید و اندازه‌گیری دقیق بخش جنینی DNA، خطر تریزومی 21 (سندرم داون) را در جنین ارزیابی می‌کند. الزامات CLIA این آزمایش را بر اساس مجموعه‌ای از داده‌های بالینی قوی تایید کرده و بررسی‌های بالینی بیش از 22 هزار زن در تمامی سنین و گروه‌های خطر از آن پشتیبانی می‌کنند. آزمایش هارمونی در بیش از 90 کشور جهان، در دسترس است. این یافته علمی در مجله‌ پزشکی نیوانگلند (NEJM) منتشر شده است.

محققان موفق به ساخت نانوابزاری برای رهاسازی هوشمند انسولین در بیماران دیابتی شدند. این ابزار به اندازه یک سکه بوده و حاوی صد سوزن است که انسولین درون آن قرار دارد. نتایج یافته‌های اخیر محققان دانشگاه کارولینای شمالی نشان می‌دهد که می‌توان از بسته‌های هوشمند حاوی انسولین برای درمان بیماران دیابتی استفاده کرد. این بسته قادر است انسولین را با دوزهای مشخصی وارد جریان خون کند.
این بسته ابعادی در حد یک سکه داشته و روی آن یک صد سوزن کوچک قرار دارد که ابعاد آن در حد مژه‌های چشم است. این میکروسوزن‌ها واحدهای نگهدارنده انسولین بوده و آنزیم حساس به گلوکز را نیز با خود به همراه دارند. زمانی که قند خون افزایش یابد، این بسته می‌تواند انسولین را وارد بدن کند. مزیت این روش، بی‌درد بودن تزریق انسولین به بدن است. نتایج آزمون‌های انجام شده روی موش‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که با این ابزار می‌توان قند خون را تا 9 ساعت کاهش داد. با این حال هنوز نیاز به آزمون‌های پیش‌بالینی بیشتری برای وارد شدن به مرحله آزمون بالینی انسانی وجود دارد.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای با عنوان "Microneedle-array patches loaded with hypoxia-sensitive vesicles provide fast glucose-responsive insulin delivery" در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است. ژنگو از محققان این پروژه می‌گوید: «ما اقدام به طراحی بسته‌ای برای درمان دیابت کردیم که بسیار سریع عمل می‌کند. این ابزار با استفاده از ترکیبات زیست‌سازگار و غیرسمی ساخته می‌شود. این بسته می‌تواند به گونه‌ای تنظیم شود که با وزن و حساسیت به انسولین بیمار متناسب باشد. ما می‌توانیم این بسته را هوشمندانه‌تر طراحی کنیم.»
بیش از387 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دیابت نوع یک هستند و تا سال 2035 این رقم به 592 میلیون نفر خواهد رسید. تزریق دوز اشتباه از انسولین می‌تواند منجر به کوری و آسیب به اندام‌های مختلف بدن شود. تلاش‌های زیادی برای ساخت ابزاری به منظور کاهش خطاهای انسانی در تزریق انسولین انجام شده است. چنین نانوابزاری می‌تواند نیاز به استفاده از سوزن‌های دردناک را کاهش دهد.

محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌گویند اگر ذهن شما این شانس را داشته باشد که از شکست‌هایش درس بگیرد، می‌تواند آن‌ها را به تجربیات مثبت در زندگی تبدیل کند. دانشمندان از مدت‌ها پیش بر این باور بودند که مغز دو راه برای یادگیری دارد. یکی از آن‌ها یادگیری اجتنابی بوده که تنبیهی است. این یادگیری نوعی تجربه منففی است که مغز را برای پرهیز از تکرار اشتباهات آموزش می‌دهد.
روش دیگر، یادگیری مبتنی بر پاداش است که مثبت و تقویت‌کننده بوده و باعث می‌شود مغز برای رسیدن به پاسخ درست، احساس دستیابی به پاداش داشته باشد. جورجیو کوریچلی، دانشسار اقتصاد و روانشناسی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی اظهار کرد: زما نشان دادیم که در شرایط خاص، زمانی که اطلاعات کافی برای اختصاصی کردن انتخابات بدست می‌آوریم، مغز ما بجای چرخش به سمت اجتناب کردن، اساسا به سمت تقویت شدن می‌رود.
محققان در این پژوهش، مجموعه‌ای از سوالات را برای 28 جوان مطرح کردند که آن‌ها را برای به حداکثر رساندن سود با ارائه جواب درست به چالش می‌کشیدند. اگر آن‌ها پاسخ غلط می‌دادند، پول از دست می‌دادند در حالی که پاسخ‌ها درست به آن‌ها برای بدست آوردن پول کمک می‌کرد. یک کارآزمایی باعث می‌شد که مغز آن‌ها با یادگیری اجتنابی، به سمت پاسخ غلط برود.
کارآزمایی دوم منجر به یک واکنش یادگیری مبتنی بر پاداش بود و سومین کارآزمایی به ازمایش این امر می‌پرداخت که آیا شرکت‌کنندگان از اشتباهات خود درس گرفته بودند یا خیر. در دور سوم، شرکت‌کنندگان واکنش مثبت نشان دادند و مناطقی از مغزشان فعال شد که برخی دانشمندان آن‌ها را «مدار پاداش» می‌نامند.
این آزمایش، از واکنش یادگیری مبتنی بر پاداش مغز تقلید می‌کرد و نقطه مقابل واکنش یادگیری اجتنابی بود. این فرآیند مشابه تجربه‌ای است که مغز در زمان احساس ندامت فرد دارد. برای مثتال در زمان ندامت، اگر کار اشتباهی انجام داده باشیم، ممکن است رفتار خود را در آینده تغییر دهیم. جزئیات این تحقیق در مجله نیچر منتشر شده است.

محققان انگلیسی برآنند تا از خواص ضد میکروبی جلبکهای سواحل این کشور برای پرورش نسل جدیدی از آنتی‌بیوتیکها به منظور مبارزه با تهدیدات ناشی از ابرمیکروب‌های مقاوم استفاده کنند. با افزایش تعداد باکتریهای مقاوم به چند دارو،موسوم به ابرمیکروبها، نیاز مبرمی به داروهای جدید است که بتوانند در صورت تاثیر نداشتن داروهای دیگر،عفونت‌ها را کنترل کنند. محیط زیست میتواند منبعی غنی از آنتی بیوتیکها باشد.
تیم تحقیقاتی دانشگاه اکستر به دنبال پرده‌برداری از خواصی هستند که می‌توانند بنیانی را برای نسل جدید آنتی‌بیوتیک‌هایی تشکیل دهند که عفونت ناشی از ابرمیکروبهایی مانند استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) را کنترل می‌کنند. مایکل ووس، رهبر این تحقیق اظهار کرد: آزمایشهای نخستین ما تایید کرده است که جلبکها دارای خواص گوناگون ضدمیکروبی منظمی هستند. به طرز هیجان‌انگیزی مقداری از این عصاره‌ها در برابر بعضی از باکتری‌های مقاوم و مشکل‌زا مؤثر هستند و ما امیدواریم که تلاش ما بتواند به کشف داروهای جدیدی که هم تاثیر سریعتری دارند و هم ارزانتر هستند، کمک کند.
منطقه ساحلی کورنوال در جنوب غربی بریتانیا بخاطر فراوانی خطوط ساحلی و گونه های جلبکهای دریایی، محل تمام عیاری برای این نوع تحقیقات به شمار می‌رود. ووس میگوید: برای پیشبرد بیشتر این نظریه، تیم تحقیقاتی یک پروژه تحقیقاتی اختصاصی را تشکیل خواهند داد که به طور قطع بتواند روشنگر عوامل بالقوه‌ای که آنها مد نظر داشته‌اند، باشد. مقاومت آنتی‌بیوتیک‌ها یک مشکل جدی و رو به رشد جهانی است. گزارش سابق سازمان جهانی بهداشت نشان داده بود که این مسئله "یک تهدید عمده برای سلامت عمومی" است.

نتایج پژوهش محققان چینی نشان داده است که زنجبیل، حرکات روده‌ باریک و به خصوص کولون را کاهش می‌دهد و در درمان سندروم روده تحریک پذیر (IBS) نوع اسهالی می‌تواند مؤثر باشد. در بیمارانی‌ که به آرتروز غیرالتهابی مبتلا بودند، از زنجبیل استفاده شده و درد بیماران و ناتوانی آنها کاهش یافته است. محققان می‌گویند: در زنانی که خونروی دوران عادت‌ ماهانه‌شان زیاد بوده است، زنجبیل مصرف‌ شده و در‌ طی سه‌ دوره قاعدگی، میزان خونروی به‌ مقدار زیادی کاهش یافته است.
به گفته آنها، در تعدادی از مبتلایان به دیابت نوع دو، از زنجبیل استفاده شد و قند‌خون به‌ طور محسوسی کاهش داشت. آنها در باره خواص درمانی این گیاه می‌گویند: مصرف زنجبیل می‌تواند کلسترول خون را کاهش دهد و به صورت قوی به عنوان یک داروی ضد‌اعتیاد به مرفین عمل کند. به گفته محققان زنجبیل در درمان آلزایمر نیز به‌ کار رفته و اثرات خوبی گزارش‌ شده است. این گیاه در اسهال و استفراغ‌های ناشی‌ از رتروویروس نیز مصرف‌ شده و نتایج خوبی به‌ دست آمده است.
آنها می‌گویند: تحقیقات نشان داده که زنجبیل می‌تواند رشد تومور پروستات را کاهش دهد. همچنین نتایج بررسی‌ها نشان داده است که زنجبیل حرکات روده‌ی باریک و به خصوص کولون را کاهش می‌دهد و در درمان سندروم روده تحریک پذیر (IBS) نوع اسهالی می‌تواند مؤثر باشد ولی افراط در مصرف آن می‌تواند یبوست‌های بسیار شدیدی ایجاد کند.

مهندسان دانشگاه جانز هاپکینز یک دستگاه باتری‌خور دستی تولید کرده‌اند که می‌تواند بسرعت علائم حیاتی را با استفاده از لبها و سرانگشتان بیمار تشخیص دهد. دستگاه هوشمند چاپی سه‌بعدی MouthLab از حسگرهای روی لب و انگشت شست برای آزمایش سریع فشار خون، تنفس، میزان اکسیژن درون خون، ضربان قلب و الگوی نبض بیمار استفاده می‌کند. این دستگاه همچنین می‌تواند یک نوار مغز ساده بگیرد.
به گفته محققان، این دستگاه می‌تواند توسط افراد بدون آموزش خاص در خانه یا میدان جنگ مورد استفاده قرار بگیرد. دستگاه MouthLab ممکن است بتواند علائم اولیه رویدادهای پزشکی اورژانسی مانند حمله قلبی را شناسایی کرده یا از مراجعه غیرضروری به بیمارستان یا اتاق اورژانس در زمان مساعد بودن علائم حیاتی بیمار خودداری کند.
از آنجایی که این دستگاه به بررسی علائم حیاتی از راه دهان می‌پردازد، نسخه‌های آینده این دستگاه قادر خواهند بود سرنخ‌های شیمیایی درون خون، بزاق و تنفس را که به عنوان نشانگرهایی برای بیماری‌های جدی عمل می‌کنند، تشخیص دهند. سیستم مذکور می‌تواند جایگزین مانیتورهای بزرگ و محدودکننده‌ای باشد که در حال حاضر برای نمایش علائم حیاتی بیماران در بیمارستان‌ها مورد استفاده هستند.
نمونه پیش‌ساخت MouthLab شامل یک دهان‌گیر کوچک انعطاف‌پذیر مانند نمونه‌های مورد استفاده توسط غواصان است که به یک واحد دستی به اندازه گوشی تلفن متصل می‌شود. درون این دهان‌گیر یک حسگر دما و یک حسگر حجم خون قرار دارد. پد انگشت روی دستگاه دستی از یک پالس اکسیمتر مینیاتوری برخوردار است که از پرتوهای نور برای اندازه‌گیری سطوح اکسیژن خون بهره می‌برد. حسگرهای دیگر نیز به سنجش تنفس از دهان و بینی می‌پردازند. این واحد دستی توسط وای‌فای به انتقال داده‌ها به یک لپ‌تاپ یا دستگاه هوشمند نزدیک پرداخته و نتایج فورا بصورت نمودار در آن‌ها به نمایش گذاشته می‌شود. به گفته سازندگان، نسخه بعدی این دستگاه بدون نیاز به لپ‌تاپ، به نمایش داده‌های بدست آمده از خوانش‌ها می‌پردازد.
در نهایت بیماران می‌توانند خوانش‌های خود را توسط تلفن همراه به پزشکشان فرستاده تا آن‌ها توسط یک برنامه، داده‌های دریافتی را در پرونده بیمار ثبت کنند. هدف محققان، سنجش همه علائم حیاتی در کمتر از 10 ثانیه است و اطلاعات بیشتر در مورد این دستگاه در مجله Annals of Biomedical Engineering منتشر شده است.

تحقیقات جدید نشان داده تنبلی چشم ممکن است باعث شود که مغز، سیم‌کشی خود را تغییر دهد. محققان دریافتند زمانی که مغز، اولویت خود برای ورودی چشم را ایجاد می‌کند، ارتباطات خود را با چشم ضعیف‌تر تغییر می‌دهد. بنظر می‌رسد که این امر دلیل اصلی تنبلی چشم باشد، اما نمود فیزیکی این رایجترین دلیل مشکلات بینایی در میان کودکان جهان، در حقیقت یک اختلال مغزی است.
بیشتر مواقع در بیماران مبتلا به تنبلی چشم، یکی از چشم‌ها بهتر تمرکز می‌کند. مغز، اطلاعات بدست آمده از یک چشم را ترجیح داده و سیگنال ورودی از چشم تنبل‌تر را نادیده می‌انگارد. در حقیقت در این بیماری، یکی از چشم‌ها قلدری می‌کند. اگر این نادیده انگاشتن داده‌های یک چشم ادامه یابد، سیگنال‌های ورودی از چشم تنبل تغییر می‌کند. محققان به دنبال درک این امر بودند که با کاهش یافتن سیگنال‌های در حال حرکت در یک چشم، آیا تغییر فیزیکی نیز در این مسیر پیش می‌آید یا خیر.
آن‌ها با استفاده از یک روش اسکن مغز موسوم به تصویربرداری انتشار وزنی به نقشه‌برداری از سه مجموعه مسیر پرداختند که اطلاعات دیداری را از چشم به مغز منتقل می‌کردند. در افراد مبتلا به تنبلی چشم، آب آسانتر به طرف پایین مسیرهای بینایی پخش می‌شود. محققان بر این باورند که احتمالا در تنبلی چشم، لایه رسانای اطراف نورون‌ها نازکتر می‌شود. نورون‌ها برای هدایت اطلاعات از یک مکان به مکان دیگر، از غلافی موسوم به میلین در اطرافشان برخوردارند که آن‌ها را عایق کرده و سرعت پردازش را افزایش می‌دهد.
زمانی که میلین نازکتر می‌شود، میزان کمتری از آن در میان راه قرار داشته و آب، آسانتر پخش می‌شود. این درک از تاثیرات ساختاری تنبلی چشم شاید بتواند درمان‌های آن و سایر اختلالات چشمی مشابه را که در آن‌ها، مبتلایان در بخشهایی از میدان دیدشان قادر به تشخیص فاصله و موقعیت اجسام نیستند، ارتقا بخشد.
رایجترین درمان برای تنبلی چشم، اصلاح کردن علت – بیشتر موارد انحراف عضلانی چشم – است اما گاهی اوقات یک لنز بدشکل از طریق جراحی درون چشم تنبل قرار گرفته و چشم سالم پوشانده می‌شود تا مغز مجبور به استفاده از چشم تنبل شود. اما این درمان معمولا محدود به کودکان است، زیرا مغز بزرگسالان از انعطاف‌پذیری کمتری برخوردار بوده و آموزش‌پذیری آن کمتر است. نتایج این تحقیق در مجله Vision Research منتشر شده است.

محققان ژاپنی با ادغام دانش زیستی و نانویی خود به کپسول‌های جدیدی دست یافتند که علاوه بر تشخیص دقیق محل تومور، می‌تواند برای تحویل دارو نیز مورد استفاده قرار گیرد. پلیمرسامز‌ها کپسول‌هایی توخالی، ترکیبی و نانویی هستند که پیش از این ظرفیت بالقوه آن‌ها در حوزه تحویل دارو مورد بررسی قرار گرفته‌ است. پی‌آی‌سی‌سامز‌ها دسته جدیدی از پلیمرسامز‌ها هستند و به تازگی در دانشگاه توکیو توسعه داده شده‌اند. این مواد از اختلاط گروه‌های الکترولیتی متشکل از یون‌های منفی و مثبت ساخته می‌شوند. پی‌آی‌سی‌سامز‌ها می‌توانند درون جریان خون به مدت زمان زیادی و بدون مشکل خاصی باقی بمانند. آن‌ها همچنین می‌توانند برای تحویل مواد انحلال‌پذیر در آب به اندام‌های هدف (به عنوان مثال سایت‌های تومور) مورد استفاده قرار گیرند.
این پی‌آی‌سی‌سامز‌های کارکردی، پتانسیل زیادی برای تحویل دارو و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی از تومور دارند. سی‌آرجی‌دی (Cyclic RGD or cRGD)، یک پپتید (peptide) یا زنجیره کوتاهی از اسیدهای آمینی است که به دو گیرنده متصل می‌شود. گیرنده‌های ذکر شده نقش مهمی در تشکیل رگ‌های خونی جدید درون تومور بازی می‌کنند. بنابراین سی‌آرجی‌دی یک ردیاب تومور خوب به حساب می‌آید.
محققان ژاپنی سی‌آرجی‌دی را به پی‌آی‌سی‌سامز متصل کردند و یک نانوکپسول ایجاد کردند. نانوکپسول زیر سیاهرگ موش تزریق شد و با سلول‌های گلیوبلاستوما (glioblastoma) زیر پوست آغشته گردید. گلیوبلاستوما یک تومور مغزی بسیار خطرناک است. تیم محققان دریافتند که نانوکپسول عمدتاً در رگ‌های خونی جدید تومور تجمع یافته و در 24 ساعت بعدی نزدیک رگ‌های خون باقی می‌ماند.
محققان سپس نانوکپسول را با ابرپارامغناطیس اکسید آهن بارگذاری کردند. نقش این ابرپارامغناطیس، بهبود وضوح ساختار درونی بدن، در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی است. سلول‌های گلیوبلاستوما به درون مغز موش تزریق شدند و به آن‌ها اجازه رشد برای بیش از دو هفته داده شد. سپس ابرپارامغناطیس و نانوکپسول به درون سیاهرگ موش تزریق گردید. محققین از طریق تصویر‌برداری مغناطیسی با موفقیت توانستند پی‌آی‌سی‌سامز‌ها را درون رگ‌های خونی تشکیل یافته حول گلیوبلاستوما ردیابی نماید.
تحقیقات پیشین نشان می‌دهند که تصویربرداری مغناطیسی می‌تواند ابرپارامغناطیس بارگذاری‌شده بر روی پی‌آی‌سی‌سامز را که با سی‌آرجی‌دی پیوند داده نشده‌ است تشخیص دهد. اگرچه آن‌ها همیشه در گلیوبلاستوما قابل‌ تشخیص نیستند، اما تومورهای مغزی به صورت قوی با سد خونی مغز (blood-brain barrier) محافظت می‌شوند. سد خونی مغز مانعی است که از رسیدن مواد سمی و یا دارو به مغز جلوگیری می‌کند.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ابرپارامغناطیس بارگذاری‌ شده بر روی نانوکپسول ممکن است برای بهبود وضوح در طول تصویربرداری رزونانس مغناطیسی در محیط کوچک تومور (شامل رگ‌های خونی جدید که بیش از حد نسبت به گیرنده تراغشایی سی‌آرجی‌دی حساس هستند) مفید باشد. از آنجایی که تشکیل رگ خونی به تومور مرتبط است، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی با کمک پی‌آی‌سی‌سامزی که با رگ خون تومور هدف سازگار است، می‌تواند ابزار مفیدی برای تشخیص دقیق تومور باشد. این مطالعات در مجله Science and Technology of Advanced Materials گزارش شده است.

محققان با استفاده از کپسوله کردن داروی ضد انعقاد در یک ساختار نانومتری، اقدام به تولید نانودارویی برای درمان بیماران مبتلا به سکته قلبی کردند. این دارو می‌تواند بخش‌هایی که خون در آنجا منعقد شده را باز کند. پژوهشگران استرالیایی با استفاده از حمایت مالی اختصاص یافته از سوی بنیاد ملی قلب، موفق شدند گامی به سوی درمان مشکلات قلبی با کمک فناوری‌ نانو بردارند.
در پژوهش مشترکی که با همکاری کریستوفر هاگمیر از آزمایشگاه زیست‌ فناوری عروقی در موسسه قلب و دیابت بیکر و محققان دانشگاه ملبورن انجام شده، روشی برای درمان بیماران مبتلا به سکته قلبی ارائه شده‌ است. نتایج این پژوهش در نشریه Advanced Materials منتشر شده‌ است. هاگمیر می‌گوید: «این یافته‌های اخیر ما می‌تواند برای درمان لخته‌های خونی ایجاد شده در بیماران استفاده شود. بیمارانی که دچار سکته شده‌اند برای نجات نیاز به تجهیزات پیچیده‌ و تخصصی دارند اما با این روش درمانی می‌توان آنها را از موقعیت‌های خطرناک رهایی داد.»
هاگمیر می‌افزاید: «ما موفق به ساخت نانوکپسولی شدیم که ضد انعقاد است. این نانوکپسول حاوی دارو بوده و یک روکش از جنس آنتی‌بادی هدف‌گیرنده پلاکت‌های فعال روی آن قرار دارد. به محض وارد شدن این دارو به بدن، ترومبین که یک مولکول مهم در فرآیند لخته شدن است، لایه بیرونی نانوکپسول را می‌شکند و داروی ضد انعقاد رهاسازی می‌شود. ما از سیستم انعقاد خون برعلیه لخته‌های خونی استفاده کرده و رگ‌ها را باز می‌کنیم.» 
فرانک کاروسو می‌گوید: «داروهای هدف‌گیر با این سیستم رهایش هوشمند می‌تواند اثرات جانبی اندکی در بیماران به جا گذارند. هر سال بیش از 55000 استرالیایی دچار حمله قلبی می‌شوند. نیمی از این افراد نمی‌توانند از داروهای ضدانعقاد استفاده کنند چرا که خطر خونریزی در این بیماران وجود دارد.»

پژوهش محققان دانشگاه مک‌گیل کانادا نشان داد دیابت دوران حاملگی، نه تنها در مادران باعث افزایش ریسک ابتلا به دیابت در آینده می‌شود، بلکه پدران نیز از این خطر مصون نیستند. در حال حاضر می‌دانیم که کسانی که به دیابت حاملگی مبتلا شوند، هفت برابر بیشتر احتمال ابتلا به دیابت نوع دو را دارند. به گفته کابری داسگوپتا، دانشیار داروسازی دانشگاه مک‌گیل در مونترال کانادا و مولف ارشد این تحقیقات، این نخستین پژوهش صورت گرفته به منظور نشان دادن ارتباط بین دیابت حاملگی در مادران و وقوع دیابت در پدران است. داسگوپتا اظهار کرد: ما مشاهده کردیم که وقوع دیابت در پدرانی که همسرشان مبتلا به دیابت حاملگی بوده، در مقایسه با دیگر مردان که همسرانشان دیابت دوران حاملگی نداشته‌اند، 33 درصد بیشتر است.
برای انجام این تحقیقات، محققان داده‌های نزدیک به 20 سال را در مراکز سلامت و ثبت موالید و فوت در استان کبک کانادا بررسی کرده‌اند. محققان موالید زنده بین سال‌های 1990 تا 2007 را که ابتلای به دیابت حاملگی مادران در آنها مثبت تشخیص داده شد بود، به طور تصادفی انتخاب کرده و با نمونه‌های کنترلی بدون دیابت حاملگی مطابقت دادند. آن‌ها سپس پدران با دیابت نوع 2 را از زمان مرخص شدن مادران از بیمارستان تا پایان مدت زمان تحقیقات یعنی پایان مارس 2012 شناسایی کردند. در کل 70 هزار و 890 نفر از پدران مورد ارزیابی قرار گرفتند. 
داسگوپتا در توضیح گفت: تحقیقات ما نشان می‌دهد که به دلیل محیط های اجتماعی و فرهنگی مشترک زوج‌ها که در رفتارها و رویکردهای مربوط به سلامتی نیز موثرند، این خطر در زوج‌ها به طور نسبی تقسیم می‌شود. این پژوهش در مجله Diabetes Care به انتشار رسیده است.

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا دریافته‌اند، یک نسخه حساس‌تر آزمایش خون که برای بررسی آسیب عضله قلب ناشی از حملات قلبی بکار گرفته می‌شود، همچنین می‌تواند برای شناسایی افراد در معرض فشار خون بالا پیش از نمایان شدن علائم ظاهری آن مورد استفاده قرار بگیرد. تحقیقات دانشمندان نشان داد که افراد دارای سطوح بالاتر پروتئین تنظیم کننده قلب «تروپونین T»، بیشتر احتمال دارد که طی چند سال بعد به فشار خون بالا مبتلا شوند.
شناسایی افراد در معرض خطر این قاتل خاموش و همچنین بیماران در مراحل اولیه بیماری می‌تواند به آغاز درمان زودهنگام و جلوگیری از آسیب دیدن اندام بدن در اثر پیشرفت این بیماری منجر شود. به گفته محققان، این آزمایش خون فوق حساس از آن رو می‌تواند این گونه بیماران را شناسایی کند که قادر است حتی مقادیر بسیار کم تروپونین را که توسط سلول‌های قلبی آسیب دیده در اثر حملات نامحسوس فشار خون آزاد می‌شود، تشخیص دهد.
محققان در این بررسی، 5479 فرد را برای حدود 12 سال پیگیری کردند. هیچکدام از این افراد در آغاز تحقیق از سابقه تشخیص بالینی فشار خون بالا برخوردار نبودند. طی این دوره، در مقایسه با افرادی که سطوح تروپونین آن‌ها غیرقابل تشخیص و کمتر از پنج نانوگرم در یک دهم لیتر بود، شرکت‌کنندگان دارای سطوح نسبتا بالاتر این پروتئین – پنج تا هشت نانوگرم در یک دهم لیتر – از 13 درصد نرخ بالاتر فشار خون بالا برخوردار بودند. آن از دسته از شرکت‌کنندگان دارای سطوح چشمگیر تروپونین – 9 تا 13 نانوگرم در یک دهم لیتر – 24 درصد بیشتر احتمال ابتلا به فشار خون بالا را داشتند و این خطر در افراد با تروپونین بالاتر از 13 نانوگرم در یک دهم لیتر، تا 40 درصد افزایش می‌یافت. این نتایج در مجله Circulation منتشر شده است.

محققان دانشگاه جانز هاپکینز و دانشگاه مریلند در پژوهشی جدید با بررسی سلول‌های انسانی رشد داده شده در آزمایشگاه اعلام کرده‌اند که مهار‌کردن پروتئین رشد رگ خونی دوم همراه با پروتئین شناخته شده‌ VEGF، روش جدیدی برای درمان و پیشگیری‌ از بیماری‌های نابیناکننده‌ چشم ناشی‌ از دیابت است.
 رتینوپاتی‌دیابتی، شایع‌ترین علت از‌دست‌دادن بینایی در بزرگسالان است. بیماری‌های چشم در افراد دیابتی زمانی رخ‌ می‌دهد که عروق‌ خونی طبیعی در چشم‌ها در طول زمان با عروق‌ خونی غیرطبیعی و شکننده جایگزین می‌شوند که این عروق با ترشح مایع و خونروی به درون چشم موجب آسیب دیدن شبکیه‌ حساس به نور و در‌نتیجه کوری می‌ شوند. 
محققان می‌گویند: بستن رگ‌های خونی چشم با لیزر، موجب حفظ دید مرکزی می‌شود، اما اغلب این کار، قربانی‌شدن دید محیطی و دید در شب را نیز در پی دارد. تعدادی دارو که به تازگی تولید شده‌اند - ranibizumab و aflibercept و bevacizumab - می‌توانند با مهار عملکرد VEGF، عامل رشدی که به‌عنوان بخشی‌ از زنجیره‌ پیام‌رسانی در واکنش به میزان پایین اکسیژن در شبکیه رها شده و باعث تحریک رشد رگ‌های خونی جدید و اغلب غیر‌طبیعی می‌شود، این رگ‌های خونی را درمان کنند. اگر‌چه این داروها پیشرفت رتینوپاتی دیابتی تکثیری را کند کرده، ولی به‌طور قابل اطمینانی از آن جلوگیری نمی‌کنند. 
محققان میزان مهار‌کردن پروتئین رشد رگ خونی دوم همراه با پروتئین VEG را در نمونه‌های آزمایش مایع چشمی افراد سالم، افراد مبتلا به دیابت بدون رتینوپاتی دیابتی و افراد مبتلا به دیابت دارای رتینوپاتی دیابتی با شدت‌های متفاوت آزمایش کردند. آنها می‌گویند: در‌ حالی‌ که میزان پروتئین رشد رگ خونی دوم در افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی تکثیری تمایل به بالاتر‌ بودن دارد، اما برخی از مایعات آنها رشد کمتری نسبت به افراد سالم داشته‌اند. اما حتی میزان مایع دارای پروتئین رشد رگ خونی دوم همراه با پروتئینی کم از بیماران مبتلا به رتینوپاتی‌ دیابتی تکثیری موجب تحریک رشد عروق خونی در سلول‌های رشد داده شده در آزمایشگاه شده است و اگرچه به وضوح VEFG نقش مهمی در رشد رگ‌های خونی ایفا می‌کند اما تنها عامل مؤثر نیست.
به گفته آنها مجموعه‌ای از آزمایش‌ها روی سلول‌های انسانی کشت داده شده در آزمایشگاه و سلول‌ موش‌های آزمایشگاهی، پروتئین دومی به‌نام شبه آنژیوپوئیتین‌4 (angiopoietin-like protein4) را نشان‌ داده است.
بر اساس این پژوهش هنگامی که محققان عملکرد هر‌دو پروتئین‌VEGF و شبه آنژیوپوئیتین4 را در مایع چشم افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو مهار کردند، به‌ طور قابل‌ توجهی رشد عروق خونی در سلول‌های کشت داده شده در آزمایشگاه کاهش یافت. آنها می‌گویند: اگر دارویی را بتوان یافت که با ایمنی کامل عملکرد پروتئین دوم را در چشم بیماران مهار کند، ممکن‌ است در ترکیب با داروهای ضد Eylea, Avastin)‌ VEGF) برای جلوگیری از بیماری رتینوپاتی ‌دیابتی تکثیری مورد استفاده قرار‌ گیرد. در‌ حال‌ حاضر پژوهشگران روی نقش‌4.alp در سایر بیماری‌های چشم مثل دژنراسیون ماکولا (M.D) تخریب پروتئین قسمت مرکزی شبکیه تحقیق می‌کنند.

محققان با قراردادن داروی شیمی‌درمانی در یک نانوذره و پوشش‌دهی آن با کیتوسان موفق به ارائه سیستم دارویی شدند که می‌تواند سلول‌های شبه بنیادی سرطان را از بین ببرد. نتایج آزمون‌های انجام شده روی حیوانات موفقیت‌آمیز بوده است. نتایج یافته‌های اخیر محققان دانشگاه اوهایو نشان می‌دهد که نانوذرات بسته‌بندی شده به همراه داروهای شیمی‌درمانی که دارای پوششی از جنس مواد الیگوساکارید است، می‌تواند برای درمان سرطان به کار رود. این بسته دارویی جدید قادر است سلول‌های بنیادی سرطان را از بین ببرد.
سلول‌های شبه بنیادی سرطان دارای ویژگی‌های بسیار شبیه به سلول‌های بنیادی‌اند. این سلول‌ها در تعداد بسیار کم درون تومور یافت می‌شوند و نسبت به شیمی‌درمانی و پرتودرمانی مقاوم هستند. سلول‌های شبه بنیادی سرطان نقش بسیار مهمی در بازگشت دوباره تومور بعد از درمان ایفا می‌کنند. مطالعات آزمایشگاهی و آزمون‌های انجام شده روی حیوانات نشان می‌دهد که نانوذرات پوشش ‌داده شده با اولیگوساکاریدهایی نظیر کیتوسان که حاوی داروهایی نظیر دوکسوروبیسین هستند، می‌توانند سلول‌های سرطانی را مورد هدف قرار دهند. پژوهشگران این پروژه نشان دادند که با این روش می‌توان با قدرت 6 برابر بیشتر از حالت تزریق آزاد دوکسوروبیسین سلول‌های شبه بنیادی سرطان را از بین برد.
زیائومینگ هی از محققان این پروژه، می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که این سیستم رهاسازی دارویی می‌تواند قدرت تأثیرگذاری داروی شیمی‌درمانی را بهبود دهد و هیچ نشانه‌ای از اثرات منفی دارو در حیوان دیده نشده‌ است.» ما معتقدیم که نانوذرات حاوی کیتوسان می‌تواند انواع مختلف داروهای شیمی‌درمانی را کپسوله کرده و در درمان سرطان‌های مختلف استفاده شود. برای این که نانوذرات بتوانند به سلول‌های شبه بنیادی سرطان متصل شوند محققان گیرنده‌هایی به آن‌ها وصل کردند. این ساختار دارویی به‌گونه‌ای طراحی شده‌ است که در محیط اسیدی می‌تواند چروکیده شده و داروی خود را رها کند. این گروه تحقیقاتی با استفاده از انجام آزمون حیوانی، سرطان پستان را مورد آزمایش قرار داده و اثربخشی این دارو را روی این نوع سرطان به اثبات رساندند. نتایج این پژوهش در نشریه ACS Nano منتشر شده‌ است.

تیمی از محققان در کانادا ماده‌ای تولید کرده‌اند که در بدن درست مانند قلب می‌تپد، اما می‌توان لایه‌ای را به آن چسباند یا از آن جدا کرد. زمانی که دانشمندان بافت مصنوعی قلب را می‌سازند، معمولا مواد شیمیایی مصنوعی زیست‌تخریب‌پذیر را با سلول‌های زنده کشت‌داده‌شده در آزمایشگاه ترکیب می‌کنند. این بافت‌ها کاربردی هستند اما عملکرد آن‌ها محدود است. همچنین تعدادی از شیوه‌های تولید، شکل نهایی سلول‌ها را غیرقابل‌پیش‌بینی می‌کنند یا این که داربست‌های ریز سلول‌ها قادر نیستند بر روی یکدیگر قرار بگیرند؛ در این میان، بافت‌های چاپی زیستی مناسب هستند اما پزشکان نمی‌توانند لایه‌های مختلف آن‌ها را از یکدیگر جدا کنند.
شاید جداکردن لایه‌های یک قلب مصنوعی موضوع عجیبی باشد اما از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا محققان می‌توانند لایه‌های مختلف را با مولکول‌های حفاظتی دستکاری کرده تا آن‌ها را برای بیمار مبتلا به التهاب زیاد، سازگار کنند. در یک محیط تحقیقاتی، جداکردن لایه‌ها به دانشمندان در آزمایش‌کردن اثرات مولفه‌های مختلف از جمله زمان، مکان و مولکول‌های پوششی مختلف بر روی دوام بافت اثر می‌گذارد. مهندسان شیمی دانشگاه تورنتو معتقدند این موضوع می‌تواند در آینده به آن‌ها در تولید نسخه‌های بهتر بافت قلب کمک کند.

در بافت تولیدشده به نام Tissue-Velcro توسط این دانشمندان، یک طرف هر لایه بافت دارای آرایه‌ای از حلقه‌های تولیدشده از پلیمر زیست‌تخریب‌پذیر است و سمت دیگر آن دارای قلاب‌های تولیدشده از همین ماده است. هر لایه‌ را می‌توان به صورت منفرد تولید کرد و زمانی که این لایه‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند یا از هم جدا می‌شوند، مولکول‌ها و پلیمر مصون باقی می‌مانند.

زمانی که دانشمندان Tissue-Velcro را در یک موش تازه‌متولدشده قرار دادند، دریافتند این ماده به طور کامل در روزنه‌ای در بافت قلب سازگار شد در حالی که انسجام ساختاری‌اش را حفظ کرد. پس از چند روز، این بافت شروع به تپیدن کرد و به این کار ادامه داد و با لایه‌ای از سلول‌های اندوتلیال پوشیده شد که این سلول‌ها از پلیمر در مقابل تجزیه‌شدن در بدن یا ایجاد التهاب محافظت می‌کنند.
دانشمندان هنوز برنامه‌ای برای استفاده از بافت جدید در پیوند قلب انسان ندارند. در حال حاضر، کاربرد اولیه این بافت در تحقیقات بر روی قلب است و در مطالعات آتی محققان به دنبال استفاده از Tissue-Velcro برای درک این موضوع هستند که چگونه بقای سلول‌های منفرد یا مرگ آن‌ها بر عملکرد قلب اثر می‌گذارد. جزئیات این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شد.

 خبرهای پزشکی telegram.me/mednews
نکته های پزشکی telegram.me/mednote
همایش های پزشکی telegram.me/medcongress

قابلیت ساخت کانال های عمومی و اختصاصی، در تازه ترین نسخه عرضه شده تلگرام به آن افزوده شده است. از این رو با استفاده از محتوای مطالب پزشکی بالینی، سه کانال به تفکیک محتوای ذکرشده در بالا در تلگرام ایجاد شده است. این کانال ها به منظور سهولت در اطلاع رسانی ایجاد شده و شما می توانید برای استفاده از این سامانه ها پس از کلیک بر روی لینک های بالا، بر روی دگمه join کلیک نمایید و عضو این سامانه ها در تلگرام شوید. جهت استفاده از این سامانه ها می بایست تلفن همراه شما از آخرین نسخه نرم افزار تلگرام (نسخه 3.2.0) بهره مند باشد.
در کانال خبرهای پزشکی، از آخرین خبرهای درج شده در پزشکی بالینی استفاده خواهد شد. در کانال نکته های پزشکی، خلاصه ای چندخطی از آخرین یافته های پزشکی که در پزشکی بالینی درج می گردد یا در نشریات معتبر پزشکی انتشار یافته است درج خواهد شد. در کانال همایش های پزشکی، پوسترها و آخرین اطلاع رسانی برگزاری همایش ها در اختیار شما قرار داده خواهد شد.سعی خواهد شد روند منظمی برای انتشار مطالب در این کانالها برقرار باشد. 

محققان آمریکایی دریافتند، زنان کوتاه‌قد بیشتر در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارند. یافته‌های این بررسی نشان می‌دهد، میزان قد مادر با طول دوران بارداری ارتباط مستقیم دارد و هرچه قد مادر کوتاه‌تر باشد، بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرد. مادران کوتاه قد، بیشتر در معرض زایمان زودرس و تولد فرزند نارس و کوچکتر هستند. لوئیس موگلیا، از بیمارستان کودکان سینسیناتی در اوهایو در این زمینه اظهار کرد: قد مادران با طول دوران بارداری آنها رابطه مستقیم دارد، البته دلیل این موضوع هنوز مشخص نیست، اما به احتمال زیاد ریشه آن در ژنتیک، تغذیه و محیط‌زیست است و نیاز به بررسی و مطالعه در این زمینه وجود دارد.
این مطالعه همچنین نشان داد، در سراسر جهان سالانه 15 میلیون نوزاد زودرس متولد می‌شوند و بیش از یک میلیون کودک به علت تولد زودرس از بین می‌روند. علاوه بر این نوزادانی که زودرس متولد شده‌اند با مشکلات جدی سلامتی از جمله مشکلات تنفسی، زردی، مشکلات بینایی، فلج مغزی و کندذهنی مواجه می‌شوند. 
محققان با بررسی سه هزار و 485 زن و نوزاد آنها در شمال اروپا دریافتند قد مادر، تاثیر بسیاری بر شرایط جنین، طول مدت بارداری و نارس بودن دارد. قد نوزاد و وزن او از مواردی است که ژنتیکی است و ارتباطی با قد مادر ندارد. جو لی سیمپسون، یکی از محققان این بررسی اظهارکرد: طول قد مادر و اثر آن بر طول بارداری مجزا از تاثیر ژنتیک بر اندازه جنین است که در این پژوهش بررسی شده است. یافته‌های این تحقیق در مجله PLOS Medicine منتشر شده است.

گروهی از پژوهشگران هندی پس از تحقیق بر روی دیابت و اثرات آن بر سلامت مردان دریافتند که این بیماری اثر مستقیمی بر قدرت باروری مردان دارد. پزشکان معتقدند که هر دوگونه دیابت نوع یک و دو با تخریب سلول‌های انسولین‌ساز بدن، مشکلات سلامتی از جمله کاهش قدرت باروری مردان را به همراه دارد. دکتر شیتایز موردیا، متخصص باروری در مورد تاثیر دیابت بر کاهش باروری اظهارکرد: هنگامی که دیابت به صورت کنترل نشده باقی بماند اثرات بعدی آن بر روی سیستم عصبی و سیستم تولید مثل کاملا آشکار می‌شود.
وی در ادامه افزود: در مطالعات انجام شده مشخص شد که دیابت باعث اختلال در فرایند نعوظ می‌شود و همچنین سطح بالای گلوکز، افزایش فشار خون و کلسترول بالا همگی در فرایند نعوظ مردان تاثیر منفی دارند. موردیا همچنین معتقد است که مشکلات عصبی ناشی از دیابت باعث به تاخیر افتادن فرایند انزال در مردان می‌شود.
پزشکان هندی در ادامه مطالعات خود دریافتند که دیابت و تاثیر منفی آن بر اعصاب بدن حتی باعث تاثیر در کنترل صحیح مثانه می‌شود. دیابت تاثیر بسیار منفی بر دی‌.ان.ای اسپرم‌ها دارد. دکتر آرویند وید، متخصص درمان مشکلات ناباروری مردان از دانشگاه دهلی گفت: در مطالعات اخیر مشخص شد که حدود 40 درصد از مردان بالای چهل سال هندی از سندرم نعوظ سخت ناشی از دیابت رنج می‌برند. یک از مشکلات بسیار آزاردهنده دیابت برای مردان عارضه انزال دیررس است که این بیماری تاثیر مستقیمی بر قدرت باروری مردان دارد. پزشکان هندی معتقدند که بهترین راه برای پیشگیری بیماری‌های باروری ناشی از دیابت کنترل دوماهه سطح خون توسط متخصص است.

محققان بریتانیایی در تازه‌ترین پژوهش‌های خود دریافته‌اند کابوس‌های مداوم در سنین پایین به میزان قابل توجهی موجب بروز بیماری‌های روانی در نوجوانی می‌شود. محققان در یک تحقیق از گزارش‌های والدین در ارتباط با تجربه‌ کودکانشان از کابوس‌های مداوم بین سنین اولیه‌ دو تا 9 سالگی و سپس 12سالگی که به‌ طور آشکاری با بروز روان‌پریشی در سن 18 سالگی همراه بوده، بهره بردند.
پژوهشگران در یک بررسی منسجم روی چهار هزار و 60 نمونه، از مصاحبه‌ با والدین جهت ارزیابی تجارب کابوس شبانه‌ مداوم در کودکان دو تا 9 ساله ‌و سپس از مصاحبه‌هایی درباره‌ بروز کابوس‌ و وحشت‌های شبانه، راه رفتن درخواب در سن 12 سالگی و بروز نشانه‌های بیماری‌های روانی در سن 18 سالگی در فرزندان‌شان کمک گرفته‌اند.

طبق نتایج این پژوهش در سن 12 ‌سالگی، 24.9 درصد از کودکان کابوس شبانه را در شش ماه قبل از تحقیق گزارش کرده و 7.9 درصد از کودکان نشانه‌های روان‌پریشی را بروز دادند. محققان می‌گویند: احتمال بروز نشانه‌های روان‌پریشی در کودکانی که پیش از این نیز کابوس‌هایی را گزارش داده بودند، حدود دو برابر بود. آنها معتقدند وجود اضطراب و افسردگی در افراد با اختلال خواب ممکن‌ است به‌طور بالقوه‌ای این یافته‌ها را تبیین کند. تجربه‌ حوادث استرس‌زا هم به کابوس‌های دوران کودکی و هم به نشانه‌های روان‌پریشی در اواخر دوران کودکی مرتبط است و می‌تواند بسیار مهم باشد.
پژوهشگران می‌گویند: این احتمال وجود دارد که در برخی از کودکان، کابوس‌ها و وحشت‌های شبانه اهمیت کمی در بروز آسیب‌ روانی در زندگی آتی آنان داشته باشد، ولی با ‌این‌حال، در افراد با عوامل خطرساز اضافی دیگر همانند سابقه‌ روانی خانوادگی یا قرار‌ گرفتن در معرض تروما در گذشته توسط بزرگسالان و همسالان، مشکلات خواب می‌تواند اهمیت بیشتری داشته باشد و همچنین آنها بر دیگر آسیب‌های روانی و یا ترومای غفلت شده نیز تاکید می‌کنند. نتیجه این پژوهش در مجله Psychiatry منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه ایالتی فلوریدا معمای تقسیم سلولی را به شیوه‌ای حل کرده‌اند که نویددهنده ارائه داروهای مبارزه‌کننده با سرطان در آینده باشد. کلید یافته‌های محققان دپارتمان علوم زیست‌پزشکی در کالج پزشکی دانشگاه فلوریدا، پروتئینی به نام Treslin است. در حالی که شیمی‌درمانی سلول‌های عادی به سرعت‌ تقسیم‌شونده را نیز هدف قرار می‌دهد، به نظر می‌رسد این پروتئین، سلول‌های سرطانی را در تیررس خود قرار می‌دهد.
پیش از این که سلول‌ها تقسیم شوند، دی‌ان‌ای‌ آن‌ها باید نسخه‌برداری شود. علاوه بر این، رشته‌های مارپیچ دوگانه دی‌ان‌ای باید از طریق پروتئینی موسوم به هلیکاز عمل کنند؛ یک رشته باید در درون حلقه هلیکاز و رشته دیگری در بیرون آن قرار گیرد. در این میان، کینازی به نام Cdc7 که از لحاظ شیمیایی پروتئین‌های دیگر را اصلاح می‌کند، حلقه هلیکاز را برای خارج‌شدن رشته دیگر باز می‌کند.

تیم تحقیقاتی حاضر در این مطالعه دریافت، پروتئین Treslin نیز در این بین نقش کلیدی ایفا می‌کند. مولفه Treslin نه تنها اصلاح شیمیایی هلیکاز را موجب می‌شود و آن را فعال می‌کند، بلکه این مولفه را برای آماده‌شدن تقسیم سلولی نیز مونتاژ می‌کند. چون سرطان وضعیتی با تقسیم سلولی کنترل‌نشده است، چگونگی متوقف‌کردن این فرآیند تقسیم برای متوقف‌کردن سرطان اساسی است.

یافته‌های جدید، عملکردهای نوین Treslin را برای تنظیم هلیکاز دی‌ان‌ای نشان می‌دهد؛ پروتئین هلیکاز یک ماشین مولکولی کلیدی است که تکثیر دی‌ان‌ای را کنترل می‌کند و این کشف بسیار مهمی است. جزئیات این دستاورد علمی در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم برگزار شد.

محققان کره‌ای با استفاده از نانولوله‌کربنی موفق به ساخت نانوحسگری شدند که قادر به شناسایی احساسات انسان است. این حسگر بسیار حساس می‌تواند فعالیت‌های مختلفی انجام دهد. این حسگر به سازندگان ربات کمک می‌کند تا ربات‌هایی شبیه انسان بسازند. نای یونگ لی و همکارانش معتقدند که یکی از راه‌های ایجاد برهمکنش میان انسان و ربات، ایجاد توانایی خواندن احساسات و پاسخ به آن توسط کامپیوتر است. یکی از روش‌ها برای رسیدن به چنین محصولی، ساخت حسگرهای بصری است که می‌تواند احساس افراد را از روی اخم یا لبخند دریابد. این حسگرهای بسیار گرانقیمت، پیچیدگی بالایی دارند.
برای حل این مشکل محققان اقدام به ساخت حسگر ارزان قیمت و ساده‌ای کردند که می‌تواند حرکت بسیار سریع صورت انسان را تشخیص دهد؛ برای مثال این حسگر قادر به تشخیص تغییر بسیار جزئی در خیره شدن انسان است. در ساخت این حسگر شفاف و قابل انعطاف از لایه‌های حاوی نانولوله‌کربنی استفاده شده است. برای ساخت این حسگر، این لایه حاوی نانولوله روی دو الاستومر رسانای الکتریکی مختلف قرار داده شده است. پژوهشگران دریافتند که با این کار می‌توان حسگری برای شناسایی خنده یا گریه افراد تولید کرد. علاوه‌براین که این حسگر می‌تواند برای تولید ربات‌هایی شبیه انسان استفاده شود، از آن می‌توان برای رصد ضربان قلب، تنفس و دیگر علائم مهم مربوط به قلب استفاده کرد. نتایج این پژوهش در نشریه ACS Nano منتشر شده است.