
دانشمندان دانشگاه آکسفورد شیوهای را برای استفاده از نانوذرات جهت بررسی مکانیسمهای موجود در پس موارد معماگونه ناباروری طراحی کردند. این شیوه به محققان در کشف عوامل ناباروری بدون توضیح و طراحی درمانهایی برای زوجهای تحت تاثیر این موضوع کمک میکند. روش ارائهشده شامل بارگیری «پاکت»های نانوذرات سیلیس متخلخل با ترکیباتی برای شناسایی، تشخیص یا درمان عوامل ناباروری است.
محققان نشان دادند این نانوذرات میتوانند بدون عوارض تعیینکننده بر روی کارکرد آنها به اسپرم گراز وحشی (boar) متصل شوند. دکتر ناتالیا بارکالینا، رهبر ارشد این مطالعه گفت: یکی از ویژگیهای جذاب نانوذرات این است که آنها مانند یک پاکت خالی با تنوعی از ترکیبات، بارگیری و در درون سلولها جاسازی میشوند. وی ادامه داد: نانوذراتی که ما استفاده میکنیم در فعالیت اسپرم مداخله نکرده و این موضوع آنها را به ظرف تحویل ایدهآل تبدیل میکند. بارکالینا مدعی است وی و همکارانش طی چند سال آینده قادر به تعیین و حتی تشخیص موارد نایاب ناباروری و ارائه درمانهایی برای مقابله با آن خواهند بود.
مطالعه اسپرمها به دلیل اندازه کوچک، شکل غیرمعمول و عمر کوتاهشان در خارج از بدن دشوار است. به منظور کشف عوامل ناباروری، دانشمندان به بررسی اسپرم برای کشف منشا این مشکل نیاز دارند، اما شیوههای پیشین شامل فرآیندهای پیچیده در حیوانات و بروز ماهها تاخیر پیش از استفاده از اسپرم بودند. دکتر کوین کوارد، یکی از حاضرین در این پروژه نیز در این رابطه اظهار کرد: هماکنون میتوانیم به سادگی اسپرم را در معرض نانوذرات و در ظرف آزمایشگاه قرار دهیم و این فرآیند به اندازهای ساده است که تمامی مراحل به هنگام بقای اسپرم و بدون آسیب به آن صورت میگیرند.
تیم علمی حاضر از اسپرم گراز وحشی به دلیل شباهتهایش در اندازه، شکل و فعالیت به اسپرم انسان استفاده کردهاند و امیدوارند بتوانند یافتههایشان را در اسپرم انسان تکرار کنند. آنها همچنین امید دارند بتوانند امکان استفاده از نانوذرات را برای تحویل ترکیبات به تخمکها نیز بررسی کنند. جزئیات این روش در مجله Nanomedicine: Nanotechnology, Biology and Medicine منتشر شد.