پزشکی بالینی

تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران انگلیس و فرانسه نشان می‌دهد، قرارگرفتن در معرض آلومینیوم می‌تواند عامل مهمی در کاهش تعداد اسپرم و درنتیجه کاهش قدرت باروری مردان باشد. طی چند دهه‌ی اخیر قدرت باروری مردان کاهش یافته است و پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد که این مسأله با عوامل زیست ‌محیطی که عامل اختلال در غدد درون‌ریز می‌شوند، مرتبط هستند. محققان دانشگاه‌های لیون فرانسه و کیل انگلیس با استفاده از یک رنگ‌آمیزی خاص آلومینیومی در زیر میکروسکوپ فلورسنس، وجود آلومینیوم در اسپرم را نشان دادند. 
 نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، هرچه میزان آلومینیوم بیشتر باشد، تعداد اسپرم کمتر می‌شود. به گفته محققان، قرار گرفتن انسان در معرض آلومینیوم به ‌میزان قابل‌توجهی افزایش یافته است و شناسایی آلومینیوم در اسپرم حاکی از نقش آن در تغییرات قدرت باروری مردان است. مقدار متوسط آلومینیوم در اسپرم 62 نمونه مورد بررسی درحد 339 واحد در میلیارد‌ (ppb) بود؛ همچنین مقدار آلومینیوم در اسپرم چند اهداکننده بیش ‌از 500‌ واحد در میلیارد‌ بود. نسبت معکوسی بین مقدار آلومینیوم در اسپرم و تعداد اسپرم پیدا ‌شد؛ در این حالت آلومینیوم بیشتر منجر به کاهش تعداد اسپرم می‌شود.  

محققان آمریکایی در حال کار بر روی ماده‌ای به نام Vasalgel هستند که برای پیشگیری از بارداری مورد استفاده قرار گرفته و برخلاف روش وازکتومی برگشت‌پذیر است.  ژل تزریقی Vasalgel در اصل یک سد دفاعی است که لوله کوچک حامل اسپرم موسوم به مجرای دفران را مسدود می‌کند؛ این ژل مانند فیلتر عمل می‌کند، در این شرایط مایعات دیگر از این سد عبور کرده و تنها اسپرم در پشت آن متوقف می‌شود. 
 برای پیشگیری از بارداری طولانی‌مدت و غیر هورمونی باید از روش‌هایی مانند وازکتومی استفاده کرد که این روش تقریبا برگشت‌ناپذیر است؛ اما این ژل براحتی بدرون مجرای دفران تزریق شده و تنها مسیر حرکت اسپرم مسدود می‌شود. برای باز کردن مجدد مسیر حرکت اسپرم در مجرای دفران، یک پلیمر به این مجرا تزریق می‌شود. 
 آزمایش بالینی ژل بر روی انسان هنوز انجام نشده است، اما آزمایشات صورت گرفته بر روی خرگوش و بابون، اثربخشی این ماده را برای پیشگیری از بارداری نشان می‌دهد؛ با تزریق دوم، مجرا باز شده و حیوان قدرت باروری مجدد خود را بدست می‌آورد. اثربخشی این ژل در مردان مانند اثربخشی وسیله پیشگیری از بارداری داخل رحمی آیودی (IUD) در زنان عنوان شده است؛ همچنین ژل Vasalgel با عوارض جانبی مانند درد، عفونت و خونریزی ناشی از عمل وازکتومی همراه نیست. این ژل توسط محققان بنیاد Parsemus Foundation در دست تولید است. 

نتایج یک تحقیق گسترده در خصوص تأثیر سبک زندگی بر سلامت اسپرم نشان می‌دهد، رابطه مستقیمی بین کیفیت اسپرم و روزهای گرم و طولانی تابستان وجود دارد. محققان دانشگاه‌های شفیلد و منچستر در بزرگترین مطالعه در نوع خود، تأثیرات شیوه زندگی بر کیفیت اسپرم را مورد ارزیابی قرار داده و اثر سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی، چاقی، پوشیدن لباس تنگ و گرمای تابستان را بر سلامت اسپرم بررسی کردند. 
در این مطالعه از داده‌های 2249 مرد تحت درمان در کلینیک‌های ناباروری انگلیس استفاده شد؛ سابقه پزشکی و عادات فردی 318 داوطلب با تعداد اسپرم طبیعی کمتر از 4 درصد و 1652 داوطلب با تعداد اسپرم با کیفیت بالا مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، چاقی، سیگار کشیدن یا پوشیدن لباس‌های تنگ هیچ تأثیر منفی بر قدرت باروری مردان ندارد، اما مصرف حشیش منجر به تغییر شکل و اندازه اسپرم می‌شود که شانس مردان را برای پدر شدن بشدت کاهش می‌دهد. محققان در کمال تعجب اثر مشابهی را شناسایی کردند که نشان می‌دهد، روزهای گرم و بلند تابستان نیز بر سلامت اسپرم تأثیر منفی می‌گذارند که این مسئله احتمالا ناشی از طول روز و تغییرات هورمونی است. 
در طی تابستان تنها چهار درصد اسپرم‌ها در اندازه و شکل طبیعی هستند که این امر نیز منجر به کاهش شانس پدر شدن می‌شود. دکتر «آلن پیسی» از محققان دانشگاه شفیلد تأکید کرد: تأثیر تابستان بر کیفیت اسپرم غیرقابل انتظار بود که البته این مسئله نمی‌تواند مرتبط با افزایش دمای هوا یا الگوهای فصلی باشد؛ احتمالا روزهای طولانی تابستان باعث ایجاد تغییرات هورمونی در بدن و تغییر در سطوح ویتامین D‌ می‌شود. نتایج این مطالعه در مجله Human Reproduction منتشر شده است.

بر اساس مطالعه جدید دانشمندان دانشگاه کلمبیا، استرس برای کیفیت اسپرم مضر بوده و بر تراکم، ظاهر و توانایی آن برای باورکردن تخمک اثر می‌گذارد. بر اساس اعلام انجمن پزشکی احیای امریکا، ناباروری به یک میزان بر زنان و مردان اثر می‌گذارد و کیفیت اسپرم شاخصی کلیدی در باروری مرد است. به گفته پم فاکتور-لیتواک، دانشیار مدرسه بهداشت عمومی میلمن دانشگاه کلمبیا، مردانی که استرس دارند، بیشتر احتمال دارد که دارای تراکمات پایین‌تر اسپرم باشند و اسپرمشان از شکل افتاده یا دارای تحرک‌ مختل‌شده باشد. محققان 193 مرد دارای سنین 38 تا 49 سال را که بین سال‌های 2005 و 2008 در «بنیاد برنامه‌ریزی بهداشت کیسر» کالیفرنیا ثبت نام کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند. 
در این مطالعه استرس زندگی و محیط کار مردان آزمایش و همچنین نمونه‌هایی از مایع منی آن‌ها گرفته شد. دانشمندان از شیوه‌های استاندارد موردکاربرد در آزمایش باروری برای ارزیابی تراکم مایع منی، ظاهر و تحرک اسپرم استفاده کردند. در نهایت، مشخص شد استرس کیفیت اسپرم مردان را کاهش می‌دهد و این که استرس محیط کار نیز می‌تواند بر بهداشت تولیدمثل اثر بگذارد زیرا مردان دارای مشاغل پراسترس سطوح تستوسترون پایین‌تری دارند. همچنین مردان بیکار در مقایسه با مردان شاغل، دارای کیفیت اسپرم پایین‌تری هستند. هنوز مشخص نیست استرس چگونه بر کیفیت مایع منی اثر می‌گذارد. این امر می‌تواند ترشح هورمون‌های استروئید موسوم به گلوکوکورتیکوئید را تحریک کند و این هورمون‌ها به نوبه خود می‌توانند سطوح تستوسترون و تولید اسپرم را کند کنند. جزئیات این مطالعه در مجله Fertility and Sterility منتشر شد.

محققان دانشگاه هایدلبرگ چگونگی تأثیرگذاری نوعی ژن بر شکل‌گیری اسپرم را در مگس میوه بررسی کردند. تیم علمی به رهبری دکتر اینگرید لوهمان، نشان داد چگونه یک ژن توسعه‌ای ویژه از خانواده Hox بر سلول‌های بنیادی دودمان زاینده (germline) تأثیرگذار است. این سلول‌ها مسئول شکل‌گیری اسپرم هستند و بر اساس یافته‌های جدید، نارسایی عملکرد ژن Hox منجر به شکل‌گیری اسپرم‌های نابالغ می‌شود.
سلول‌های بنیادی می‌توانند به انواع مختلفی از سلول‌های بالغ تبدیل شوند و آن‌ها مسئول رشد تمامی بافت‌ها و اعضای بدن هستند. این سلول‌ها همچنین قادر به ترمیم سلول‌های آسیب‌دیده هستند، بنابراین کشف عملکرد و چگونگی تعامل آن‌ها با محیطشان (سلول‌های و بافت‌های احاطه‌کننده) حائز اهمیت است. این میکرومحیط‌ها که فعالیت سلول‌ بنیادی را تثبیت و کنترل می‌کنند، زیستگاه (niche) سلول بنیادی نام دارند و تیم تحقیقاتی هایدلبرگ این زیستگاه‌ها را در بیضه‌های مگس میوه Drosophila melanogaster مطالعه کرد. سلول‌های بنیادی دودمان زاینده در آنجا سلول‌های دختری را تولید می‌کنند که به اسپرم‌های بالغ رشد می‌کنند.
دانشمندان حاضر در این مطالعه ماهیت رابطه این سلول بنیادی و ژن Abd-B را بررسی کردند. این ژن به خانواده‌ ژن‌های Hox تعلق دارد؛ این خانواده فعالیت دیگر ژن‌های مسئول رشد اولیه یک ارگانیسم را بر عهده دارند. به گفته تیم تحقیقاتی، ژن Abd-B برای عملکرد در زیستگاه بیضه مگس میوه مورد مطالعه حیاتی است و در صورت جهش آن، زیستگاه (و سلول‌های بنیادی حاضر در آنجا) موقعیت خود را در بیضه‌ها از دست می‌دهند. این امر به عملکرد آن‌ها لطمه می‌زند و این به نوبه خود، موجب تقسیم نامناسب سلول‌های بنیادی دودمان زاینده می‌شود و در مگس‌ میوه نیز موجب شکل‌گیری اسپرم نابالغ می‌شود. دانش جدید از عملکرد Abd-B به دانشمندان در درک چگونگی کنترل‌شدن این فرآیند در ارگانیسم‌های پیچیده‌تر شامل مهره‌داران کمک می‌کند. جزئیات این مطالعه در مجله Developmental Cell منتشر شد. 

محققان آلمانی نخستین اسپرم سایبورگ را توسعه داده‌اند که بوسیله نانولوله های مغناطیسی کوچک از راه دور کنترل شده و برای بارور سازی تخمک یا انتقال دوز هدف دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد.محققان موسسه علوم نانو یکپارچه در درسدن آلمان به سرپرستی «اولیور اشمیت» با ترکیب سلول‌های اسپرم منفرد با نانولوله‌های مغناطیسی کوچک، ربات زیستی بر پایه اسپرم توسعه داده‌اند.
نانولوله‌های مغناطیسی بطول 50 میکرون و قطر پنج تا هشت میکرون ساخته شده و سپس درون مایع حاوی اسپرم گاو نر قرار داده شدند. برای به دام انداختن و توقف فرار اسپرم‌ها، نانولوله در یک سر باریک‌تر ساخته شدند. پروفسور «اشمیت» اصلی‌ترین چالش در مسیر طراحی ربات زیستی (biobots) را تنظیم اندازه نانولوله‌ها با قطری کمی بزرگتر از سر اسپرم عنوان می‌کند که بصورت همزمان بتواند حرکت دم اسپرم را حفظ کند. سلول‌های اسپرم منفرد درون لوله‌های فلزی به دام انداخته می‌شوند؛ بخش دم مانند اسپرم از قسمت انتهایی نانولوله خارج شده و مانند یک پروانه برای حرکت دادن ربات زیستی استفاده می‌شود.
این ربات زیستی بر پایه اسپرم با استفاده از میدان مغناطیسی از راه دور کنترل شده و می‌تواند برای انتقال داروها به بخش‌های خاص بدن یا بارور سازی تخمک مورد استفاده قرار بگیرد. به گفته «اشمیت» اسپرم بهترین نوع سلول برای این کار محسوب می شود، چراکه خطری برای بدن ایجاد نکرده و نیاز به منبع انرژی خارجی ندارد. محققان هنوز دلیل مشخصی برای نتیجه‌بخش نبودن این روش برای سلول اسپرم انسان پیدا نکرده‌اند؛ در ادامه تحقیقات باید سلول‌های اسپرم انسان در محیط آزمایشگاه مورد بررسی قرار بگیرند. نتایج این دستاورد در مجله Advanced Materials منتشر شده است.

محققان استرالیایی موفق به توسعه روش جدیدی برای متوقف کردن اسپرم بدون ایجاد اختلال در عملکرد جنسی شده‌اند که گام مهمی برای تولید نسل جدید قرص ضد بارداری مخصوص مردان بدون عوارض جانبی محسوب می‌شود. قرص‌های ضد بارداری مخصوص مردان تا حدود زیادی بر تولید اسپرم‌های غیر کارکردی تمرکز دارند، اما برخی از این داروها عوارض جانبی بلندمدتی برجای می‌گذارند. دکتر «سباستیانو ونتورا» از محققان دانشگاه موناش تأکید می‌کند: مشکل اصلی این دسته از داروها، اثر منفی بر کیفیت رابطه جنسی و حتی تغییرات دائم در تولید اسپرم است.
به طور طبیعی، اسپرم پیش از انزال از محل ذخیره‌سازی مجرای دفران به حرکت در می‌آید. محققان دانشگاه موناش در تحقیقات خود روش کاملا متفاوتی را در پیش گرفتند و با دستکاری ژنتیکی موش‌ها، امکان خروج اسپرم از مجرای دفران را از بین بردند. با این روش در زمان انزال، اسپرم در محل ذخیره سازی باقی می‌ماند و باروری صورت نمی‌گیرد. دکتر «ونتورا» تأکید می‌کند: این یک روش برگشت‌پذیر بوده و اسپرم‌های سالم ذخیره‌سازی می‌شوند، اما باید نشان دهیم که این روش با کمک دارو نیز قابل انجام است.
تیم تحقیقاتی در مطالعات قبلی با ایجاد تغییر در DNA برای توقف تولید دو پروتئین مورد نیاز برای حرکت اسپرم، موش‌ها را نابارور کردند. این پروتئین‌های هدف علاوه بر ایفای نقش در حرکت اسپرم در کنترل عروق خونی نیز نقش دارند که می‌تواند با عوارض جانبی از جمله افزایش فشار خون و ضربان قلب همراه باشد؛ اگرچه در آزمایش‌های صورت گرفته بر روی موش‌ها افزایش بسیار جزئی فشار خون گزارش شده است. اکنون باید یک جفت دارو تولید شود که همین اثر را ایجاد کند. محققان معتقدند که یکی از این جفت داروها در حال حاضر وجود دارد که برای بیماران مبتلا به پروستات خوش خیم مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما توسعه داروی دوم دست کم یک دهه به طول می‌انجامد. نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه آکسفورد شیوه‌ای را برای استفاده از نانوذرات جهت بررسی مکانیسم‌های موجود در پس موارد معماگونه ناباروری طراحی کردند. این شیوه به محققان در کشف عوامل ناباروری بدون توضیح و طراحی درمان‌هایی برای زوج‌های تحت تاثیر این موضوع کمک می‌کند. روش ارائه‌شده شامل بارگیری «پاکت‌»های نانوذرات سیلیس متخلخل با ترکیباتی برای شناسایی، تشخیص یا درمان عوامل ناباروری است.
محققان نشان دادند این نانوذرات می‌توانند بدون عوارض تعیین‌کننده بر روی کارکرد آنها به اسپرم گراز وحشی (boar) متصل شوند. دکتر ناتالیا بارکالینا، رهبر ارشد این مطالعه گفت: یکی از ویژگی‌های جذاب نانوذرات این است که آنها مانند یک پاکت خالی با تنوعی از ترکیبات، بارگیری و در درون سلول‌ها جاسازی می‌شوند. وی ادامه داد: نانوذراتی که ما استفاده می‌کنیم در فعالیت اسپرم مداخله نکرده و این موضوع آنها را به ظرف تحویل ایده‌آل تبدیل می‌کند. بارکالینا مدعی است وی و همکارانش طی چند سال آینده قادر به تعیین و حتی تشخیص موارد نایاب ناباروری و ارائه درمان‌هایی برای مقابله با آن خواهند بود.
مطالعه اسپرم‌ها به دلیل اندازه کوچک، شکل غیرمعمول و عمر کوتاهشان در خارج از بدن دشوار است.  به منظور کشف عوامل ناباروری، دانشمندان به بررسی اسپرم برای کشف منشا این مشکل نیاز دارند، اما شیوه‌های پیشین شامل فرآیندهای پیچیده در حیوانات و بروز ماه‌ها تاخیر پیش از استفاده از اسپرم بودند. دکتر کوین کوارد، یکی از حاضرین در این پروژه نیز در این رابطه اظهار کرد: هم‌اکنون می‌توانیم به سادگی اسپرم را در معرض نانوذرات و در ظرف آزمایشگاه قرار دهیم و این فرآیند به اندازه‌ای ساده است که تمامی مراحل به هنگام بقای اسپرم و بدون آسیب به آن صورت می‌گیرند.
تیم علمی حاضر از اسپرم گراز وحشی به دلیل شباهت‌هایش در اندازه، شکل و فعالیت به اسپرم انسان استفاده کرده‌اند و امیدوارند بتوانند یافته‌هایشان را در اسپرم انسان تکرار کنند. آنها همچنین امید دارند بتوانند امکان استفاده از نانوذرات را برای تحویل ترکیبات به تخمک‌ها نیز بررسی کنند. جزئیات این روش در مجله Nanomedicine: Nanotechnology, Biology and Medicine منتشر شد.

این کارگاه در تاریخ ۲۷ دی ۱۳۹۱ توسط پژوهشگاه رویان در سالن همایشهای پژوهشگاه رویان تهران، ویژه متخصصین اورولوژی برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل آزواسپرمی و علل، نحوه بررسی بیمار آزواسپرم، تکنیکهای استحصال اسپرم از اپیدیدیم، تکنیکهای استحصال اسپرم از بیضه، تکنیک استحصال اسپرم از مثانه، تکنیک استحصال اسپرم از سمینال وزیکول، نتایج مقایسه بین تکنیکهای استحصال اسپرم از اپیدیدیم و بیضه در حاملگی می باشد.

سایت کارگاه

تحقیقات جدید دانشمندان بر روی میمون‌ها نشان می‌دهد مردانی که بر اثر درمان سرطان در کودکی عقیم شده‌اند ممکن است با استفاده از سلول‌های بنیادی ذخیره شده روزی قادر به تولید اسپرم‌های سالم باشند. شیمی‌درمانی و پرتودرمانی می‌توانند تومورها و سلول‌های تولیدکننده اسپرم را نابود سازند. دانشمندان دانشگاه پترزبورگ و موسسه تحقیقاتی زنان مگی در آزمایشات خود، سلول‌های بنیادی تولیدکننده اسپرم را قبل از درمان سرطان استخراج و آن‌ها را در یک فریزر منجمد کردند و پس از اتمام روند درمان سرطان این اسپرم‌ها را دوباره در بدن میمون‌ها به کار بردند. طی این فرایند اسپرم‌هایی که قادر به بارور کردن تخمک بودند تولید شدند. محققان این اسپرم‌ها را "مرحله برجسته" (milestone) نام نهادند.
نتایج این آزمایشات حاکی از آن است که 9 میمون از 12 میمون بزرگسال و سه میمون از پنج میمون نابالغ قادر به تولید دوباره اسپرم بودند. به باور دکتر کایل اورویگ از مدرسه پزشکی پیت، مطالعات بیشتری در خصوص امکان عملی‌کردن این ایده در مورد انسان باید صورت گیرد اما نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که این مفهوم می‌تواند عملی شود. دکتر الن پاسی از دانشگاه شفیلد نیز این آزمایشات را گامی رو به جلو در این زمینه می‌داند و این که علم کاشت سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی ممکن است روزی در مورد انسان نیز عملی شود. نتایج این مطالعه در مجله Cell Stem Cell انتشار یافت.

تحقيقات صورت گرفته در انگليس نشان مي دهد، افزودن يك پروتئين از دست رفته به اسپرم‌هاي نابارور مي‌‌تواند توانايي بارور كردن تخمك ها و شانس يك بارداري موفق را بطور چشمگيري افزايش دهد. محققان دانشگاه كارديف انگليس دريافته اند، در زمان لقاح پروتئين حياتي موسوم به PLC-zeta از اسپرم به تخمك منتقل مي شود؛ اين پروتئين اسپرم باعث آغاز فرايندي به نام «فعال سازي تخمك» مي شود كه شامل مجموعه اي از تمام فرايندهاي زيستي لازم براي رشد جنين (رويان) است. بررسي ها نشان داد، تخمك هايي كه بدليل وجود پروتئين هاي معيوب PLCz بارور نشده بودند، مي توانند با كمك پروتئين فعال درمان شده و مجددا شروع به فعاليت كنند كه اين روش شانس يك باروري موفق را بطور قابل توجهي افزايش مي دهد.
به گزارش ایسنا، پروفسور «توني لاي» سرپرست تيم تحقيقاتي خاطر نشان مي كند: مشكلات ناباروري برخي مردان بدليل ضعف اسپرم در بارور كردن تخمك است؛ اين اسپرم ها فاقد عملكرد مناسب نسخه اي از پروتئين PLCz‌ هستند. محققان در آزمايشگاه موفق به آماده سازي پروتئين انساني PLCz‌ فعال شدند و زماني كه يك تخمك نابارور با اين پروتئين تزريق شد، پاسخي دقيقا مشابه لقاح نشان داد كه منجر به توسعه جنين در مرحله بلاستوسیست و بارداري موفق مي شود. «لاي» خاطر نشان مي كند: روش بكار گرفته شده در اين آزمايش نمي تواند دقيقا در كلينيك هاي درمان ناباروري مورد استفاده قرار بگيرد، اما اين روش از امكان استفاده بالقوه براي انسان برخوردار است. در آينده مي توان با توليد پروتئين انساني PLCz، از آن براي فعال سازي تخمك بصورت طبيعي استفاده كرده و شانس بارداري موفق در زوج هاي تحت درمان با روش لقاح مصنوعي (IVF)‌ را افزايش داد. نتايج اين پژوهش بصورت آنلاين در مجله Fertility and Sterility منتشر شده است.

دانشمندان آمريكايي دريافته‌اند كه باروري يك مرد را مي‌توان با پرورش اسپرم اوليه از يك نمونه پوستي بازيابي كرد. محققان دانشكده پزشكي دانشگاه پيتزپورگ اميدوارند كه شيوه جديد آنها براي توليد سلولهاي اسپرم اوليه بتواند به مرداني كه در دوران كودكي از سرطان نجات پيدا كرده‌اند، امكان پدر شدن را بدهد. شواهد پژوهشي نشان داده سلولهاي بالغ مانند سلولهاي پوستي را مي‌توان براي تبديل آنها به يك حالت ابتدايي‌تر و سپس يك گونه متفاوت سلولي القا كرد. براي مشاهده امكان توليد سلولهاي اسپرم، اين دانشمندان به پرورش سلولهاي بنيادي از نمونه‌هاي پوستي پرداخته و دريافتند كه مي‌توان سلولهاي حياتي از جمله سلولهاي اسپرم اوليه را توليد كرد. به گفته محققان، مي‌توان اسپرم را براي فرايندهاي آينده تلقيح مصنوعي ذخيره كرد؛ اما اين شيوه در مورد برخي بيماران از جمله پسران نابالغ جوابگو نيست. همچنين رويكردهايي براي ذخيره بافت بیضه پيش از درمان سرطان وجود دارد اما مرداني كه از اين فرصت بهره‌مند نبوده‌اند، براي هميشه عقيم مي‌شوند و تاكنون درماني براي اين موارد پيدا نشده است.
به گزارش ایسنا، اين يافته‌ها نشان داده كه ممكن است در آينده بتوان باروري را در مردان عقيم با استفاده از نمونه‌هاي پوستي آنها بازيابي كرد. تاكنون هيچ پژوهشي موفق به توليد اسپرم انسان از سلولهاي بنيادي شبه‌جنيني در آزمايشگاه نشده است اما اين تحقيقات از امكان بوقوع پيوستن آن خبر داده است. همچنين اين مدل مي‌تواند به محققان يك فرصت منحصربفرد را براي بررسي علائم مولكولي هدايتگر اين فرايند ارائه كرده تا دانشمندان بتوانند به درك بهتري در مورد چگونگي توليد اسپرم برسند.

محققان دانشگاه ادینبورگ ژن مهمی را شناسایی كرده اند كه برای تولید اسپرم های سالم ضروری است. این كشف می تواند راه برای نوع جدیدی از داروهای غیرهورمونی پیشگیری از بارداری، قابل استفاده برای مردان منجر شود. به گزارش دیلی میل، به گفته دانشمندان این ژن كه Katnal1 نام دارد و در محیط آزمایشگاه نقش مهمی را در بالغ شدن اسپرم ها ایفا كرد. بر اساس یافته محققان، تنظیم این ژن می تواند مانع از بالغ شدن اسپرم ها شود و آنها را برای بارور سازی تخمك ناتوان كند. از این رو می توان از این ژن به عنوان نوع جدیدی از داروی ضدباروری قابل استفاده برای مردان بهره مند شد بدون آن كه در هورمونهای بدن تغییراتی ایجاد شود.
به گفته محققان این ژن كه در آزمایش ها فعال است، مراحل نهایی رشد اسپرم را كنترل می كند. متوقف سازی این ژن می تواند به طور موقت موجب ناباروری شود بدون آن كه آسیبی به فرایند اسپرم سازی مرد وارد شود. 'لی اسمیت ' از مجریان این مطالعه گفت: نكته مهم این است كه تاثیرات چنین دارویی می تواند برگشت پذیر باشد چرا كه Katnal1 فقط سلول های اسپرم را در مراحل نهایی تحت تاثیر قرار می دهد؛ از این رو ، نقشی در مراحل اولیه مانع از تولید اسپرم و توانایی كلی برای تولید اسپرم ندارد.
تا كنون تلاش های بسیاری برای تولید داروهای ضد باروری برای مردان بر اساس متوقف سازی هورمون تستوسترون انجام شده است اما این تلاش ها با دشواری هایی مواجه شده اند و موجب بروز عوارض جانبی مانند آكنه، تحریك پذیری و نوسانات خلق و خو شدند. نتایج این تحقیقات در نشریه PLoS Genetics منتشر شده است.

لینک دانلود انیمیشن
حجم فایل: ۹.۸۵ مگابایت

پژوهشگران می گویند اعمال یك دوز فراصوت به بافت بیضه می تواند تولید اسپرم را متوقف كند. به گزارش دیلی میل، بررسی های انجام شده بر روی موش ها نشان داد كه می توان از امواج صوت برای كاهش تعداد اسپرم به سطحی كه می تواند موجب ناباروری در انسان شود استفاده كرد. نتایج این تحقیقات درنشریه Reproductive Biology and Endocrinology منتشر شده است. محققان، فراصوت را به عنوان یك كاندیدای امیدوار كننده برای پیشگیری از بارداری توصیف می كنند.با این حال باید آزمایش های بیشتری پیش از اجرای این شیوه انجام شود.
این مفهوم نخستین بار در دهه 1970 ارایه شد اما اكنون دانشمندان دانشگاه كارولینای شمالی با بودجه ای كه بنیاد بیل و ملیندا گیتس در اختیار آنها نهاده است ، این مفهوم را به بوته آزمایش گذاشته اند. آنها دریافتند دو دوز 15 دقیقه ای به طور چشمگیری تعداد سلول های تولید كننده اسپرم و میزان اسپرم ها را كاهش می دهد. بیشترین تاثیر این شیوه زمانی است كه در دو روز مجزا و از طریق آب شور و ولرم انجام شود. محققان می گویند در مردان زمانی كه تعداد اسپرم هایشان به كمتر از 15 میلیون اسپرم در هر میلی لیتر برسد، توانایی باروری شان كاهش می یابد. در این آزمایش تعداد اسپرم در موش ها به كمتر از 10 میلیون در هر میلی لیتر كاهش یافت. دكتر 'جیمز تسوروتا ' مجری این تحقیقات گفت: باید مطالعات بیشتری برای مشخص شدن مدت تاثیر این شیوه پیشگیری از بارداری و ایمنی آن برای چندین بار استفاده، انجام شود. این گروه باید از تاثیر برگشت پذیری تولید اسپرم پس از كاربرد فراصوت مطمئن شود چرا كه قصد دانشمندان ارایه شیوه نوینی برای پیشگیری از بارداری است نه عقیم سازی.همچنین باید میزان آسیب تجمعی به بافت در صورت استفاده مجدد از این شیوه بررسی شود.

این کارگاه در تاریخ ۱ الی ۲ آذر ۱۳۹۰ توسط پژوهشگاه رویان در محل پژوهشگاه، ویژه متخصصین ارولوژی، پزشکان عمومی، دانشجویان پزشکی، علوم پایه، تولید مثل و علوم آزمایشگاهی  برگزار خواهد شد. مباحق کارگاه شامل اسپرماتوژنز، فرایند DNA Packaging در اسپرماتوژنز، عوامل آسیب زننده به DNA اسپرم، اهمیت بررسی شکست DNA اسپرم در روند درمان، ارتباط شکست DNA با نتایج ART، آنتی اکسیدان می باشد. هزینه ثبت نام در کارگاه ۱۰۰ هزار تومان است.

سایت کارگاه