پزشکی بالینی

محققان آمریکایی گونه جدیدی از روبات های زیستی را ساختند و امیدوارند روزی بتوان از آنها برای تولید ˈساختارهای هوشمندˈ به منظور آزاد سازی دارو و یا هدف قرار دادن سلول های سرطانی استفاده کرد. در این روبات مولفه های زیستی و مهندسی شده به صورت مینیاتوری با هم ترکیب شده اند.
این روبات های زیستی دارای یک سر و دم است که همانند اسپرم می تواند شنا کنند.بدن این روبات از پلیمر قابل انعطاف ساخته شده است و حرکت شنای آن توسط خوشه ای از سلول های قلبی ارایه می شود. این سلول های قلبی از طریق روش های ویژه به این روبات های زیستی پیوند زده شده اند. برای این که دم این روبات حرکت کند لازم است که این سلول ها در جهت درستی به یکدیگر ضربه وارد کنند که موجی به پایین دم ارسال شود و به این ترتیب روبات به جلو حرکت می کند.
محققان در نظر دارند که این روبات ها را با سلول های بنیادی مجهز کنند تا به ساختارهای هوشمند تبدیل شوند و سپس با انجام یک عمل جراحی بدون تهاجم، آنها را وارد بدن کنند. این روبات ها در بدن می توانند به آزاد سازی دارو کمک کنند و یا سلول های سرطانی را هدف قرار دهند.

محققان آمریکایی موفق به ساخت روبات پوشیدنی شدند که می تواند حرکات ماهیچه ها، تاندون ها و رباط های ساق پا را تقلید کرده و به بهبود اختلالات مچ پا کمک کند. گروهی از محققان روباتیک در دانشگاه کارنگی ملون دستگاه روباتیکی ساخته اند که در آن به جای پوشش محافظ خارجی سفت و سخت از نوعی پلاستیک نرم و مواد کامپوزیت استفاده شده است. استفاده از مواد نرم به همراه ماهیچه های مصنوعی تحت فشار، حسگرهای بسیار سبک و نرم افزار کنترل پیشرفته در این دستگاه سبب شده که این دستگاه روباتیک بتواند حرکات طبیعی مچ پا را به خوبی انجام دهد.
به گفته محققان این فناوری ˈنرمˈ می تواند برای ایجاد دستگاه های توان بخشی برای مفاصل دیگر بدن و یا حتی برای ایجاد اسکلت خارجی نرم که قدرت کاربر را افزایش می دهد، مورد استفاده قرار گیرد. محققان می گویند این دستگاه روباتیک می تواند برای کمک به افراد مبتلا به اختلالات عصبی و عضلانی پا و مچ پا که بر اثر فلج مغزی به وجود می آید و یا مبتلایان به بیماری اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی (amyotrophic lateral sclerosis)، بیماری ام اس (MS) و یا سکته مغزی مورد استفاده قرار گیرد.
به گفته محققان مچ پا به طور طبیعی می تواند حرکات پیچیده سه بعدی انجام دهد و دستگاه های اسکلت خارجی که در حال حاضر وجود دارد به دلیل اسکلت خارجی سخت، محدودیت هایی را برای کاربر ایجاد می کنند. اما این دستگاه جدید با قابلیت حرکات سه بعدی طراحی شده و محدودیتی برای کاربر ندارد.

محققان آلمانی نخستین اسپرم سایبورگ را توسعه داده‌اند که بوسیله نانولوله های مغناطیسی کوچک از راه دور کنترل شده و برای بارور سازی تخمک یا انتقال دوز هدف دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد.محققان موسسه علوم نانو یکپارچه در درسدن آلمان به سرپرستی «اولیور اشمیت» با ترکیب سلول‌های اسپرم منفرد با نانولوله‌های مغناطیسی کوچک، ربات زیستی بر پایه اسپرم توسعه داده‌اند.
نانولوله‌های مغناطیسی بطول 50 میکرون و قطر پنج تا هشت میکرون ساخته شده و سپس درون مایع حاوی اسپرم گاو نر قرار داده شدند. برای به دام انداختن و توقف فرار اسپرم‌ها، نانولوله در یک سر باریک‌تر ساخته شدند. پروفسور «اشمیت» اصلی‌ترین چالش در مسیر طراحی ربات زیستی (biobots) را تنظیم اندازه نانولوله‌ها با قطری کمی بزرگتر از سر اسپرم عنوان می‌کند که بصورت همزمان بتواند حرکت دم اسپرم را حفظ کند. سلول‌های اسپرم منفرد درون لوله‌های فلزی به دام انداخته می‌شوند؛ بخش دم مانند اسپرم از قسمت انتهایی نانولوله خارج شده و مانند یک پروانه برای حرکت دادن ربات زیستی استفاده می‌شود.
این ربات زیستی بر پایه اسپرم با استفاده از میدان مغناطیسی از راه دور کنترل شده و می‌تواند برای انتقال داروها به بخش‌های خاص بدن یا بارور سازی تخمک مورد استفاده قرار بگیرد. به گفته «اشمیت» اسپرم بهترین نوع سلول برای این کار محسوب می شود، چراکه خطری برای بدن ایجاد نکرده و نیاز به منبع انرژی خارجی ندارد. محققان هنوز دلیل مشخصی برای نتیجه‌بخش نبودن این روش برای سلول اسپرم انسان پیدا نکرده‌اند؛ در ادامه تحقیقات باید سلول‌های اسپرم انسان در محیط آزمایشگاه مورد بررسی قرار بگیرند. نتایج این دستاورد در مجله Advanced Materials منتشر شده است.

محققان موفق به ساخت یک دستگاه رباتیک شده‌اند که با خزیدن به درون ریه‌ها به انتقال هوای حیاتی به بیماران کمک می‌کند. برای کمک به تنفس بیماران بیهوش یا بدحال، لوله‌های پلاستیکی منعطف در فرآیندی موسوم به لوله گذاری درون ریه‌ها قرار می‌گیرند تا یک راه هوای باز را حفظ کند. در حال حاضر لوله‌گذاری نیازمند مشاهده گلو توسط پزشکان و انتخاب میان دو دهانه مشابه بوده که یکی به ریه و دیگری به معده منجر می‌شود. انتخاب مسیر اشتباه برای لوله‌گذاری می‌تواند به مرگ منجر شود. همچنین این فرآیند برخی موارد باید در شرایط چالش برانگیز انجام شود که سختی کار را چند برابر خواهد کرد.
اکنون دانشمندان از یک دستگاه رباتیک لوله‌گذاری رونمایی کرده‌اند که به طور خودکار می‌تواند ریه‌ها را شناسایی کند. نمونه پیش‌ساخت این دستگاه موسوم به «لوله هدایت به درون» (GuideIN Tube) با موفقیت بر روی اجساد آزمایش شده است. برای استفاده از این دستگاه، پزشکان ابتدا یک چراغ نور مادون قرمز را در برابر پوست گلوی بیمار قرار داده و نای را روشن می‌کنند. حسگرهای روی دستگاه مسیر نور مادون قرمز را در محل عبور شناسایی کرده و دستگاه به طور خودکار به سوی آن حرکت می‌کند. سیم‌های روی دستگاه مانند عروسک گردان به کنترل حرکات آن پرداخته و آن را به سمت مسیر درست می‌کشند. کارآزمایی‌های بالینی این دستگاه احتمالا تا سال آینده آغاز خواهد شد.

کرم‌های حشره نوعا علامت فرسایش و مرگ هستند اما لارواهای بدون پای آن‌ها الهام‌بخش نمونه اولیه رباتی هستند که روزی می‌تواند به جراحان مغز در نجات زندگی بیمارانشان کمک کند. طی چهار سال گذشته، جی مارک سیمارد، پروفسور جراحی اعصاب در دانشگاه مریلند و همکارانش، در حال طراحی ربات داخل جمجمه‌ای هستند که به رفع تومورهای مغزی کمک می‌کند.
شکل این سامانه مانند مداد فشاری است و مفاصل چندگانه آن به ربات مغز طیفی از حرکات را ارائه می‌دهند. یک ابزار الکتروکوتر واقع در نوک سیستم، تومورها را گرما داده و نابود می‌کند، در حالی که یک تیوب مکش پسماند را می‌مکد. این ربات همچنین می‌تواند توسط جراح و از راه دور کنترل شود، در حالی که بیمار در درون اسکنر ام آر آی قرار دارد. این موضوع به جراح نمای عالی از تومورهای غیرقابل‌دسترس می‌دهد. سیمارد برای طراحی ابزار جدید از یک نمایش تلویزیونی الهام گرفت که در آن جراحان از کرم‌های استریل برای حذف بافت مرده یا آسیب‌دیده بیمار استفاده کردند. کنترل ربات تحت نظارت پیوسته ام آری آی، به جراحان در رهگیری مرزهای توموری طی عمل کمک می‌کند. نمونه اولیه این مکنده تومور، هنوز در مراحل ابتدایی توسعه بوده و آزمایش‌های بالینی گسترده‌ای را پیش از کاربرد در اتاق‌های عمل می‌طلبد.

تیمی از دانشمندان در کالیفرنیا در حال ساخت رباتی هستند که قادر است رگ را پیدا کرده و به تنهایی از آن خون بگیرد. سازندگان این سامانه امیدوارند ابداع آن‌ها فرایند انجام آزمایش‌های بالینی را سرعت بخشد. ربات جدید که Veebot نام گرفته، به اندازه یک انسان آموزش‌دیده دقیق است و دانشمندان در نظر دارند دقت آن را پیش از کاربرد در آزمایش‌های بالینی، از دقت انسان نیز بالاتر ببرند. پس از اتمام پیشرفت‌ تکنیکی این سیستم، آن‌ها در صدد یافتن بودجه برای تجاری‌سازی آن برخواهند آمد. گفته می‌شود، Veebot تا استفاده در بیمارستان‌ها سال‌ها فاصله دارد.

محققان نمونه اولیه‌ای از نانو ربات هوشمندی را طراحی کرده‌اند که می تواند اعمال جراحی تهاجمی چشم را به شیوه ای بسیار آسان و غیر تهاجمی تبدیل کند. این نانو ربات از پتانسیل اعمال تغییرات چشمگیر و ایمن‌تر کردن عمل های جراحی چشم برخوردار است. نانو ربات استوانه‌ای OctoMag‌ تنها یک چهارم میلی‌متر قطر داشته و براحتی بر روی تیغه‌های استاندارد جراحی چشم جای می‌گیرد.
این وسیله از شبکه‌ای از الکترومغناطیس های محکم تشکیل شده است که امکان حرکت جلو و عقب سوزن - ربات را با دقت فوق‌العاده کنترل می کنند. بر خلاف نمونه‌های قبلی که بر روی چشم خوک مرده آزمایش شده بودند، این نانو ربات بر روی چشم خرگوش زنده آزمایش شد و آزادانه از طریق لایه های سطحی چشم حیوان عبور کرده و عمل جراحی محدود شبکیه را امکانپذیر کرد. با توجه به مقیاس بسیار ظریف این نانو ربات، امکان استفاده بر روی چشم حیوانات بزرگ تر یا انسان هنوز وجود ندارد؛ اما محققان امیدوارند با توسعه نسل پیشرفته آن و تزریق بداخل چشم، بتوانند اعمال جراحی تهاجمی چشم را در شیوه‌ای ایمن‌تر انجام دهند.

ریزربات‌های مجهز به حسگر برای اندازه‌گیری میزان سطوح اکسیژن در شبکیه چشم به کار می‌روند. درست مانند سایر بخش‌های بدن، شبکیه چشم نیز برای بقا به اکسیژن نیاز دارد. در صورتی که این عضو، اکسیژن کافی دریافت نکند، ذخیره خونی آن محدود شده و این امر می‌تواند منجر به نابینایی شود؛ بنابراین، هر چه زودتر پزشکان از دریافت ناکافی اکسیژن توسط شبکیه آگاه شوند، شانس بهتری برای اقدام به موقع وجود دارد. پزشکان به زودی می‌توانند از ریزربات‌های قابل تزریق برای دریافت اطلاعات مورد نیازشان در این زمینه، استفاده کنند.
محققان دانشگاه ETH زوریخ به رهبری بردلی نلسون، پیشتر میکروربات‌هایی را برای کاربرد احتمالی در ارائه دارو یا برطرف‌کردن بافت بخیه درون چشم ابداع کرده بودند. طول این ابزار، یک میلی‌متر و عرض آن یک سوم میلی‌متر است و توسط میدان‌های مغناطیسی اعمال‌شده از خارج از خلال مایع زجاجیه در درون چشم هدایت می‌شود. به منظور تبدیل این ربات‌ها به حسگرهای اکسیژن، دانشمندان آن‌ها را با نانوکره‌هایی که از رنگ ساخته‌ شده‌اند، پوشاندند.
این رنگ که در دانشگاه گرانادای اسپانیا ساخته شده، هنگامی که در معرض یک پالس با طول موج نوری خاص قرار می‌گیرد، می‌درخشد. هر چه این درخشندگی زودتر غیب شود، میزان اکسیژن موجود در محیط پیرامون رنگ، بالاتر است. میکروربات‌های دارای پوشش رنگی در نمونه‌های آب با سطوح متغیر اکسیژن، آزمایش شده‌اند. برای استفاده آن‌ها در چشم، فناوری‌ جدید ابتدا باید به درون مایع زجاجیه تزریق شده و سپس به سمت سطح شبکیه هدایت شود. سپس یک پالس نوری اعمال می‌شود و مدت درخشندگی ربات به طریق میکروسکوپی از خلال مردمک مشاهده می‌شود. برای خارج‌کردن این ریزربات‌ها، یک بار دیگر سوزنی در درون چشم گذاشته می‌شود و ربات‌ها به لحاظ مغناطیسی به آن جذب می‌شوند. شیوه‌های دیگری نیز برای اندازه‌گیری سطوح اکسیژن درون چشم وجود دارند، اما ETH مدعی است که این روش‌ها به اندازه کافی حساس نیستند.

شايد باور اين موضوع کمي سخت باشد، ولي امروزه قسمت بزرگي از بودجه بيمارستاني توسط اشتباهات جراحي بلعيده مي‌شود و اين امر تنها در اتاق‌هاي جراحي اتفاق نمي‌افتد، بلکه حتي در اتاق‌هاي ريکاوري و پرپ نيز شاهد اين خطاها هستيم. همين مشکلات علاوه بر هدر دادن منابع مالي، جان هزاران بيمار را نيز در معرض خطر قرار مي‌دهد. از همين‌رو، موسسه تحقيقات گلوبال شرکت معتبر GE روباتي را ابداع کرده که مي‌تواند به‌طور اتوماتيک وسايل جراحي را دسته‌بندي، استريليزه و پرپ کند، به اين ترتيب اشتباهات به حداقل ميزان خود خواهد رسيد و نيروي ماهر بيمارستان مي‌توانند کارهاي کمتر خسته‌کننده را انجام دهند. تميز کردن وسايل جراحي به اندازه خود جراحي حياتي است و اشتباهات مي‌توانند حين جراحي باعث تاخير شده و خطرات بالقوه‌اي را به وجود آورند. اين روبات که نام «intelligent» را بر آن نهاده‌اند، تمامي مراحل فوق را سريع‌تر، موثرتر و کامل‌تر از انسان انجام مي‌دهد. GE اميدوار است بتواند در آينده نزديک روباتي را در اتاق‌هاي جراحي به کار گيرد که سريع‌تر و بهتر از انسان اتاق را تميز کرده و وسايل را استريل كند و آنها را در جاي صحيح خود قرار دهد و کيت‌هاي موردنياز جراحان را براي جراحي‌هاي بعدي روي ميزها آماده كند.

دانشمندان موفق به طراحی رباتی شدند که قادر است مسؤولیت دشوار برداشتن صدها هزار فولیکول موی منفرد از نواحی پرپشت پوست سر انسان را انجام دهد. این سیستم که Artas لقب گرفته، اولین ربات پیوند مویی است که مورد تایید سازمان غذا و داروی امریکا قرار گرفته است. جراحان زیبایی می‌توانند فولیکول‌های برداشته شده را دوباره در نواحی کم پشت موی انسان بکارند.
آرتاس نخست با گرفتن تصاویر سه‌بعدی دقیق از پوست سر دارای مو و اندازه‌گیری زاویه و عمق هر فولیکول، کار خود را آغاز می‌کند. این ربات سپس فولیکول‌های منفرد مو را از نواحی پرپشت بیرون می‌کشد و مقادیر کافی مو در این نواحی را برای پرهیز از زشت شدن آن‌ها به جا می‌گذارد. سیستم جدید مجهز به دو سوزن است که اولین سوزن برش‌های ریز ایجاد می‌کند و سپس سوزن‌های توخالی وارد ناحیه برش می‌شوند و فولیکول را بیرون می‌کشند. در حال حاضر 20 جراح در امریکا و کانادا از این ربات استفاده می‌کنند. به گفته سخنگوی Restoration Robotics، کمپانی ارائه‌دهنده این ابداع، ربات جدید به زودی در کره جنوبی و انگلیس نیز در دسترس قرار خواهد گرفت.

خدمات روبات ها ديگر محدود به كارخانه‌ها و پژوهشكده‌هاي پيشرفته نبوده و مي‌توان آن ها را در همه جا مشاهده كرد. يكي از عجيب‌ترين مكان‌ها براي ديدن يك ربات مي‌تواند محيط يك بيمارستان باشد، خدمات روبات ها در علم پزشكي سال‌هاست كه آغاز شده است.در حوزه مهندسي پزشكي، روبات هايي اختراع شده‌اند تا با تكيه بر دقت، خستگي‌ناپذيري و خطاي اندك آن ها آينده سالم‌تري به سياره زمين اهدا شود. علم روباتيك به كمك جراحان، پزشكان، پرستاران و از همه مهم‌تر بيماران شتافته است. روبات‌هاي پزشكي امروزه علاوه بر درمان در پيشگيري از بيماري‌ها نيز به كار مي‌آيند. اولين بار سال 1364 هجري خورشيدي بود كه پاي روبات مكانيكي به اتاق عمل باز شد. در اين سال از رباتي به نام پوما براي نمونه‌برداري در يك عمل جراحي اعصاب كمك گرفته شد. اين روبات داراي يك بازوي مكانيكي ساده بود و به هيچ وجه پيچيدگي روبات هاي جراح امروزي را نداشت. امروزه روبات ها از مواد قابل انعطاف‌تري ساخته مي‌شوند.

PDF متن کامل تجهیزات               HTML متن کامل تجهیزات

دانشمندان انگلیسی یک روبات استفراغ کننده پرتابه‌ای را طراحی کرده‌اند که به آنها در بررسی چگونگی انتقال بیماری نورو ویروس که این کشور را فرا گرفته، کمک خواهد کرد. سیستم روبات انسان‌نمای «لری» برای هفته‌های متمادی در آزمایشگاه امنیت و سلامت دربی‌شایر در حال استفراغ بوده تا دانشمندان بتوانند میزان پرتاب ترشحات بیماری آن را بررسی کنند. پرتابه‌های این روبات که توسط «کاترین مکیسون» ساخته شده، به راحتی قابل شناسایی است؛ چرا از یک جایگزین ماده قی‌شده فلورسنت برای تشخیص حتی کوچکترین ترشحات تشکیل شده‌اند. اما در جهان واقعی، پیگیری میزان عفونت در این بیماری مسری که در حال انتشار بوده، بسیار سخت است.
به گفته دانشمندان، نورو ویروس یکی از مسری‌ترین ویروسهای شناخته شده برای انسان است. کمتر از 20 ذره ویروس برای آلوده کردن فرد کافی است؛ از این رو هر قطره از استفراغ یا میزان کم مدفوع فرد بیمار می‌تواند از ویروس کافی برای ابتلای بیش از 100 هزار فرد سالم برخوردار باشد. این ویروس امسال با قدرت بیشتری وارد شده و تنها در انگلیس بیش از یک میلیون فرد به اسهال و استفراغ شدید مبتلا شده‌اند.
نورو ویروس که بیش از 40 سال پیش شناسایی شده، نام خود را از شهر نورواک آمریکا گرفته که در سال 1968 بیماری اسهال حاد در میان کودکان مدرسه آن شایع شده بود. نشانه‌های این بیماری شامل استفراغ ناگهانی به شکل پرتابی و اسهال به شکل شدید و آبکی است. برخی از مبتلایان همچنین به تب، سردرد و گرفتگی عضلات معده دچار می‌شوند. آنچه این ویروس را به یک دشمن نیرومند تبدیل کرده، قابلیت آن برای مقاومت در برابر پاکسازی و تحمل دوره‌های طولانی در خارج از بدن میزبان انسانی است. دانشمندان دریافته‌اند که این ویروس می‌تواند برای 12 ساعت در سطح سخت و 12 روز در پارچه آلوده مانند فرش و اثاث درون منزل زنده بماند. از دیگر قابلیتهای این ویروس می‌توان به این امر اشاره کرد که می‌تواند در آب ساکن برای چندین ماه و حتی چند سال زنده بماند. نورو ویروس همچنین در برابر مواد ضدعفونی کننده خانگی و حتی الکل و ژل مقاوم است. از آنجایی که هنوز واکسن و درمان خاص برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد، محققان توصیه کرده‌اند که از افراد مبتلا به این ویروس دوری کرده و بطور منظم از آب و صابون استفاده کنند.

يك تيم از محققان دانشگاه «مريلند» رباتي را طراحي كرده‌اند كه در زمينه جراحي مغز و اعصاب و خارج‌سازي تومورهاي درون جمجمه‌اي دستيار قابلي به شمار مي‌رود. اين ربات به اختصار MINIR ناميده مي‌شود. اين ربات مي‌تواند به كمك يك اسكنر MRI ميدان ديدي سه بعدي از موضع دقيق تومور فراهم آورد تا امكان ادامه جراحي با درجه اطمينان بسيار بالاتري به وجود آيد. با همکاري اين ربات خارج كردن تومورها بسيار دقيق‌تر و مطمئن‌تر انجام خواهد شد و از سوي ديگر ريسك بروز خطرهاي ناشي از جراحي به حداقل ممكن خود مي‌رسد. با پشت‌سر گذاشته شدن فاز اوليه، اميد مي‌رود كه اين ربات به اتاق‌هاي جراحي نزديك‌تر شود. انجمن بين‌المللي سلامت با اهداي 2 ميليون دلار به عمليات توسعه و طراحي، اين ربات کمک كرده تا هر چه سريع‌تر بتواند به جمع ربات‌هاي پزشكي قابل‌اعتماد در اتاق‌هاي عمل بپيوندد. طراحان اين ربات معتقدند، MINIR توانايي ايجاد يك انقلاب را در زمينه تشخيص و درمان تومورهاي مغزي و درون جمجمه‌اي دارد و مي‌تواند با بالابردن دقت جراحي، كيفيت زندگي بيماران مبتلا به تومورهاي مغزي را بهبود بخشد.

دانشمندان موفق به ابداع سامانه دستيار جراح رباتيك با هدف مصون ماندن جراحان از تشعشعات ايكس حين عمل شدند. تعدادي از تكنيك‌هاي نوين جراحي از تشعشع استفاده مي‌كنند كه اين امر هم براي بيمار و هم جراح مي‌تواند بسيار خطرناك باشد. براي رفع اين خطر، شركت Corindus Vascular Robotics of Natick واقع در ماساچوست سيستمي موسوم به CorPath 200 را طراحي كرده است. اين سامانه نخستين دستيار جراح رباتيك است كه جهت باز كردن شريان‌ها به كار مي‌رود و به جراحان قلب امكان مي‌دهد از يك كابين حفاظتي سرب‌اندود واقع در همان اتاق بيمار عمل اجراي استنت قلب و فرايندهاي بالن زدن در عمل را صورت دهند. بدين ترتيب آن‌‌ها از تشعشعات مصون مي‌مانند. در آزمايشات باليني اين ابتكار تا 95 درصد از ميزان قرار گرفتن جراح در معرض اشعه ايكس كاست و همچنين نيازي به استفاده از پيشبندهاي معمول نبود.
در اين فناوري جراح از دو جوي‌استيك استفاده مي‌كند كه كاتتر و ساير ابزار را كنترل كند. همچنين وجود مجموعه‌يي از صفحه‌نمايش‌ها وي را قادر به نظارت بر عمل جراحي با هدف كنترل بي‌نهايت دقيق حركات مي‌كند. با اين حال جراح اين ربات را فقط مانند يك بازي ويديويي هدايت نمي‌كند بلكه سيستم مجهز به يك مولفه بازخورد قوي است كه موجب مي‌شود وي كاتتر را به هنگام فرو رفتن و حركت در خلال شريان‌ها "حس ‌كند". شركت Corindus هم‌اكنون در حال بسط فناوري ارائه شده با هدف كاربرد آن در ديگر شرايط عروقي از جمله مشكلات به وجود آمده در دست و پاها، وضعيت‌هاي عصبي و كاربردهاي ساختاري قلب است.
عمل مداخله عروقي زيرپوستي (PCI) يك فرايند جراحي معمول قلب بوده كه جهت ترميم يا پيش‌گيري از آسيب رسيدن به اين عضو (به دليل شريان‌هاي مسدود شده يا آسيب‌ديده) مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين سامانه عمل را توسط يك استنت يا بالن صورت مي‌دهد كه در انتهاي كاتتر قرار داده مي‌شود و به سمت درون يك شريان اصلي حركت مي‌كند. اين شريان اغلب در پا قرار دارد و به قلب هدايت مي‌شود. فرايند PCIs در مقياس وسيع مورد استفاده قرار مي‌گيرند اما از تصويربردارهاي پرتو ايكس جهت كنترل و نظارت بر حركت كاتتر و ديگر مراحل عمل استفاده مي‌كند. در اين روش به دليل اين كه جراح در كنار بيمار است، در معرض تشعشعات فراوان قرار دارد.

این کنفرانس در تاریخ ۵ دی ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در محل دانشگاه برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل طراحی سیستم های تحریک وستیبولار در توانبخشی کودکان فلج، بیومکاترونیک، توانبخشی رباتیک، سیستم های توانبخشی مبتنی بر دستگاه های تلفن همراه، ارتقا عملکرد ربات های معلولین در برخورد با موانع شهری، کنترل کننده راه رفتن همه جهته با تولیدگام به صورت چهار مرحله ای برای مبتلایان به کوادری پلژیا، استفاده از الگوهای ناوبری رباتیک در کاهش علائم حرکتی بیماری پارکینسون، بهینه سازی رباتیکی حرکت بیماران پاراپلژی با ارتزRGOو ارائه راهکارهای بهبود راندمان حرکت، طراحی کنترل کننده ارتز کمک حرکتی بیماران دچار اختلال راه رفتن و ایستادن، کاربرد ارتز روباتیک رئو در توانبخشی بیماران نرولوژیک، کاربرد ارتزهای رباتیک اندام تحتانی در بیماران دچار سکته مغزی، بررسی روش های کنترل ابزارهای درمانی رباتیک مورد استفاده در توانبخشی، کاربرد رباتیک در درمان و توانبخشی بیماران مبتلا به پارکینسون، کاربرد ربات ها در توانبخشی راه رفتن، کاربرد ربات های توانبخشی در کودکان در خود مانده بر اساس سیستمPACS می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان آزمایشگاه نانورباتیک دانشگاه کارنگی ملون موفق به تولید یک کپسول رباتیک پیچ‌وتابدار برای آندوسکوپی شده‌اند که در بدن قابل کنترل هستند. این کپسول می‌تواند جایگزین شیوه فعلی آندسکوپی‌های تهاجمی، تزریق دارو، نمونه‌برداری از بافت و کارکردهای دیگر باشد. قرصهای دوربینی دارای تائیدیه سازمان غذا و داروی آمریکا از سال 2001 مورد استفاده بوده اما تنها می‌توان از آنها برای تصویربرداری و حرکت طبیعی در میان اندام بهره برد. اگر قصد بازبینی با توقف طولانی‌تر یک بخش وجود داشته باشد، این قرص قابل بازگشت نیست. این ربات کپسولی از دو آهنربا در دو سمت خود برخوردار بوده که به پزشکان اجازه کنترل حرکات آنها را در خارج از بدن با یک آهنربای خارجی می‌دهد. با دستکاری محتاطانه می‌توان این ربات را درون بدن چرخانده و حتی شکل آن را تغییر داد.
به گفته محققان حتی می‌توان یک محفظه دارو را در وسط آن قرار داده و با تغییر ساختار کپسول که از یک بدنه نرم ساخته شده از الاستومر انعطاف پذیر برخوردار است، دارو را تزریق کرد. در حال حاضر این پژوهشگران در حال آزمایش پیش‌ساختهای مختلف بر روی حیوانات هستند. نمونه‌های آینده به بررسی چگونگی افزودن اصطکاک به سطح کپسول با اضافه کردن الیاف ریز مشابه ربات StickyBot دانشگاه استنفورد خواهند پرداخت. ربات الهام گرفته از مارمولک این دانشمندان از قدرت کافی برای چسبیدن بر سطح تلویزیون یا دیوار برخوردار است. محققان همچنین در حال بررسی امکان استفاده از ریزچنگک‌ها بر روی این کپسول رباتیک برای گرفتن نمونه‌های بافت و خارج کردن آنها از بدن جهت تحقیقات بیشتر هستند.

نخستین عمل قلب باز رباتیک در انگلیس، توسط سامانه جراحی رباتیک «داوینچی» در بیمارستان «نیو کراس» در ولورهامپتون با موفقیت انجام شد. سامانه جراح رباتیک داوینچی توسط جراحان از راه دور کنترل شده و با کمک دوربین بسیار پیشرفته، امکان نفوذ بداخل قلب با وضوح تصویری بسیار بالا را فراهم می کند؛ هر بازوی ربات مجهز به تجهیزاتی به ارزش سه هزار دلار است که پس از هر 10 عمل جراحی باید تعویض شوند. جراحان تأکید می‌کنند که این روش بسیار ایمن‌تر از روش‌های جراحی قلب باز متداول است؛ در اعمال جراحی قلب معمولی قفسه سینه باز می‌شود، اما بازوهای رباتیک بین دنده‌های بیمار را برش می‌دهند و در حین جراحی یک تصویر سه بعدی دقیق با وضوح تصویری بسیار بالا از وضعیت قلب بیمار در اختیار جراح قرار می‌گیرد.
حرکت بازوهای رباتیک بوسیله کنترل از راه دور تننظیم می‌شود و در هر زمان که جراح دست خود را سه میلی متر تکان می‌دهد، بازوی رباتیک تنها یک میلی متر حرکت می‌کند. دکتر «استفان بیلینگ» جراح قلب بیمارستان «نیوکراس» تأکید می کند: در اعمال جراحی با سامانه جراح رباتیک داوینچی، بیمار درد کمتری را تجربه کرده و زودتر از زمان طبیعی به منزل باز می‌گردد.
یک بیمار 22 ساله که به عارضه وجود حفره‌ای 3.5 سانتی متری در قلب مبتلا بود، بعنوان نخستین بیمار در انگلیس زیر تیغ جراح رباتیک رفت که این عمل 9 ساعت بطول انجامید. پس از این عمل، جراحی پیچیده تر تعمیر دریچه میترال با کمک ربات جراح داوینچی بر روی یک بیمار 43 ساله انجام شد که در این روش نیز طول دوران نقاهت از شش ماه به دو ماه کاهش می‌یابد. انگلیس پس از سوئد و فنلاند سومین کشور اروپایی است که مجهز به سامانه جراح رباتیک داوینچی شده است.

شركت خودروسازي تويوتا از يك روبات كمكي جديد رونمايي كرده كه به زندگي مستقل‌تر افراد معلول كمك خواهد كرد. اين فناوري موسوم به «روبات پشتيبان انسان(HSR)» به ارائه آخرين ابتكارات در برنامه روبات شريك تويوتا پرداخته و قرار است با كارهايي مانند گرفتن اجسام، باز كردن پرده‌ها و برداشتن اجسامي كه روي زمين افتاده‌اند، به افراد در خانه كمك كنند. اين روبات بوسيله يك رابط كاربر ساده گرافيكي با استفاده از رايانه تبلت قابل كنترل است. HSR همچنين مي‌تواند در جلو سر خود يك تبلت را قرار دهد كه به پرستاران و اعضاي خانواده در برقراري ارتباط با صاحب آن از طريق فناوريهاي اسكايپ و ديگر خدمات كمك خواهد كرد. اما برخلاف روباتهاي حضور از راه دور اخير از جمله RP-VITA شركت iRobot، HSR از يك بازو و چنگك براي انجام وظايف ساده برخوردار است.
اين روبات با استفاده از بدن تلسكوپي خود با قد بين 83 سانتيمتر تا 1.3 متر و بازوي بلند 76 سانتيمتري آن مي‌تواند اجسام را از روي زمين يا روي ميز و كانترهاي بلند بردارد. اين بازو در زمان عدم استفاده ، كوچك شده و قطر بدنه آن را به 36 سانتيمتر كاهش مي‌دهد. اين بازوي روباتيك از نيروي كمي استفاده كرده و براي جلوگيري از بروز تصادف و آسيب به آرامي حركت مي‌كند.
جزئيات فني اين دستگاه هنوز مشخص نبوده اما وزن آن نزديك به 32 كيلوگرم با قابليت نگهداشتن اجسام تا يك كيلوگرم با چنگال دو انگشتي ساده خود است. اين روبات كه براي استفاده درون فضاي بسته طراحي شده، قادر به حركت با سرعت 2.8 كيلومتر درساعت است. HSR مي‌تواند از روي موانع تا ارتفاع هفت ميليمتر در سطح عبور كند كه براي حركت از روي كفپوش روي فرش كافي است. اين روبات حركتي همچنين مي‌تواند در شيب تا پنج درجه حركت كند. از ديگر فناوري‌هاي موجود در HSR مي‌توان به حسگر كينكتي Prosense و دوربين‌هاي استريو در سر آن اشاره كرد كه به آن قابليت احساس عمق و شناسايي افراد و اجسام را ارائه كرده است.
شركت تويوتا از سال 2011 در حال آزمايش اين روبات با همكاري مركز توانبخشي يوكوهاما بوده كه در آن بيماران به ارائه بازخورد از طراحي روبات پرداخته‌اند. اين روبات قرار است در نمايشگاه ديد بزرگ توكيو به عنوان بخشي از پروژه تجهيزات توسعه مراقبت‌های بهداشتی فناوري پيشرفته به نمايش درآيد.

گروهي از متخصصان آمريكايي موفق به ساخت پاهاي روباتيكي شده‌اند كه از نظر بيولوژيكي دقت زيادي دارد. متخصصان در اين پژوهش موفق به ساخت نمونه‌اي از سيستم پيام‌دهي شده‌اند كه سيگنال‌هاي تكانه موزون عضلاني را توليد مي‌كند. نقش اين سيگنال‌ها كنترل «راه‌رفتن» است. درواقع اين گروه از محققان موفق به ساخت CPG شده‌اند كه شبكه‌اي است از سلول‌هاي عصبي در ناحيه‌اي در نخاع كه سيگنال‌هاي تكانه موزون عضلاني توليد مي‌كند. اين همان چيزي است كه به افراد اجازه مي‌دهد بدون فكر كردن به راه‌افتادن، راه بروند. متخصصان اين روبات را مدل نوروبيوتيكي از فرايند راه افتادن كودكان مي‌دانند. به گفته پژوهشگران، با تحقيق بيشتر در اين زمينه شايد بتوان پاسخي براي اين سوال يافت كه افراد دچار آسيب‌هاي نخاعي چگونه مي‌توانند دوباره توانايي راه رفتن را بيابند. با ساخت اين روبات رويكرد تازه‌اي در تحقيق و درك رابطه بين مشكلات كنترل سيستم عصبي و پاتولوژي راه رفتن در اختيار محققان قرار خواهد گرفت.

دانشمندان سوئيسي در آزمايشي به نمايش چگونگي كنترل ذهني يك روبات توسط يك شخص حدودا فلج پرداخته‌اند كه اميدها را براي تعامل افراد معلول با محيط اطراف از طريق روبات‌ها در آينده افزايش داده است. آزمايشات مشابهي در آمريكا و آلمان انجام شده، اما آنها بيشتر براي بيماران داراي بدن سالم يا كاشت مغز تهاجمي مورد استفاده قرار گرفته بودند. يك بيمار معلول در بيمارستاني در سوئيس در اين آزمايشات از اين دستگاه استفاده كرده و به ارسال يك فرمان ذهني به رايانه اتاق خود پرداخت كه سپس به رايانه ديگري منتقل شده و يك روبات كوچك را در يك مسير 59 متري در لوزان حركت داد. اين سيستم توسط خوزه ميلان، استاد دانشكده پلي‌تكنيك فدرال لوزان طراحي شده كه تخصص وي در تعاملهاي غيرتهاجمي بين دستگاهها و مغز است. از اين فناوري همچنين مي‌توان براي حركت يك ويلچر استفاده كرد. به گفته ميلان، در اين شيوه پس از آغاز حركت، مغز مي‌تواند استراحت كند چرا كه در غير اين صورت به زودي خسته خواهد شد. اين در حاليست كه اين فناوري از محدوديتهاي خاص خود نيز برخوردار است. در صورت حضور چند فرد در اطراف يك ويلچر براي مثال سيگنالهاي مغزي در هم مي‌ريزند. در كنار حركت بخشيدن به افراد فلج، قطعات مصنوعی عصبی مي‌توانند براي كمك به بهبود بيماران دچار عدم احساس مورد استفاده قرار گيرند.
اين محققان همچنين در حال كار بر روي يك پوست الكتريكي براي معلولان هستند كه از يك دستكش با حسگرهاي ريز تشكيل شده و به ارسال مستقيم اطلاعات به سيستم عصبي فرد مي‌پردازد. در نهايت محققان اميدوارند بتوانند پروتزهاي مكانيكي را توليد كنند كه مانند دست واقعي،‌ از حساسيت و تحرك برخوردار باشند. محققان ديگر در لوزان در حال كار براي كمك به راه رفتن مجدد معلولان با الكترودهاي كاشته شده در نخاع آنها هستند. هدف اين پژوهشها اين است كه پس از يك سال اين معلولان بتوانند بدون كمك روباتها حركت كنند. اين محققان اكنون در حال تنظيم كارآزمايي‌هاي باليني براي اين سيستم بوده و قصد دارند بتوانند آزمايشات خود را طي يك سال آينده در بيمارستان دانشگاه زوريخ برپا كنند.

محققان انگليسي در حال طراحي روبات شناگر كوچكي هستند و اميدوارند در آينده از اين دستگاه براي تشخيص بيماريهاي مختلف در بدن انسان استفاده كنند. محققان دانشگاه نيوكاسل با الگوبرداري از يك گونه مارماهي دريايي كه داراي يك سيستم عصبي ابتدايي است، روبات شناگر Cyberplasm را طراحي كرده‌اند. اين روبات داراي يك سيستم عصبي الكترونيكي، حسگرهاي چشم و بيني مشتق شده از سلولهاي زنده و ماهيچه‌هاي مصنوعي است. حسگرهاي روبات Cyberplasm مانند ساير ارگانيسم‌هاي زنده به محرك‌هاي خارجي مانند نور و مواد شيميايي واكنش نشان مي‌دهد و آنها را به ضربات الكترونيكي تبديل و به مغز كه مجهز به ريزتراشه هاي حساسي هستند، ارسال مي‌كنند و مغز نيز با ارسال پيام هاي الكترونيكي به ماهيچه‌هاي مصنوعي حركت موج‌دار و رو به جلو روبات را فراهم مي‌كند. دكتر «دانيل فرانكل» سرپرست تيم تحقيقاتي و محقق مهندسي زيستي دانشگاه نيوكاسل تأكيد مي‌كند: با تكميل مراحل طراحي در آينده، روبات Cyberplasm قادر خواهد بود در جريان خون بدن انسان حركت كرده و با جمع‌آوري و ذخيره سازي اطلاعات، پزشكان را در تشخيص و درمان بهتر بيماريها ياري كند. به گزارش ایسنا، در حال حاضر بخش هاي مختلف روبات شناگر طراحي و مورد آزمايش قرار گرفته‌اند و طراحان اميدوارند تا پنج سال آينده با تكميل طراحي و مونتاژ قطعات، نمونه كامل روبات را مورد آزمايش قرار دهند. نمونه اوليه روبات شناگر در اندازه يك سانتيمتر ساخته مي‌شود، اما نمونه‌هاي بعدي احتمالا در ابعادي يك ميلي‌متر يا در مقياس نانو طراحي خواهند شد. هزينه تحقيقاتي اين پروژه از سوي شوراي تحقيقات علوم فيزيك و مهندسي انگليس (EPSRC) و بنياد ملي علوم آمريكا (NSF)‌ تأمين مي‌شود.

پژوهشگران موفق به ساخت دستگاهي شدند که مي‌تواند در کاشت فوليکول‌هاي مو در افرادي که دچار طاسي سر هستند، کمک‌کننده باشد. اين روبوت کوچک که Artas System نام دارد، پس از اينکه روي سر بيمار قرار مي‌گيرد به سرعت فوليکول‌هاي مو را مي‌کارد. اين وسيله مي‌تواند در ساعت، بين 750 تا 1000 واحد فوليکول مو روي سر بيماران بکارد. استفاده از اين روش علاوه بر اينکه درد و ناراحتي کمتري براي بيمار ايجاد مي‌کند، باعث افزايش سرعت کار مي‌شود و تعداد فوليکول‌هاي کاشته شده در هر مرحله نيز نسبت به روش دستي بالاتر خواهد بود. هنوز استفاده از اين دستگاه مراحل آزمايشي اش را طي مي‌کند و مجوز فروش دريافت نکرده است.

محققان ژاپني براساس نياز خود و مردم کشورشان، اولين سيستم روباتي را در دنيا ابداع کرده‌اند که مي‌تواند به افراد سالمند و ناتوان جسمي در پوشيدن لباس‌هايشان کمک کند. اين روبات جامه‌دار که توسط دانشمندان انستيتو علوم و تکنولوژي نارا معرفي شده، با بهره‌گيري از تکنولوژي «تقويت يادگيري» در عرض چند ثانيه شکل و جثه افراد را تحليل و حرکات خود را مناسب آن فرد تنظيم مي‌کند تا امر لباس پوشيدن راحت‌تر و بدون دردسر انجام شود. با به‌کارگيري اين بازوهاي خدمتکار در مراکز نگهداري بيماران و سالمندان که براي پوشيدن لباس با مشکلات عديده‌اي مواجه هستند، مي‌توان با دادن حس استقلال‌ نسبي، حريم خصوصي اين افراد را نيز به‌طور مناسبي حفظ کرد.

نتايج حاصل از مطالعه‌اي كه روي 30 بيمار مبتلا به پانكراتيت انجام شد، نشان داد كه روبوت‌هاي جراح در انجام اين جراحي سنگين موفق عمل كرده‌اند. در اين جراحي دو هدف مدنظر است: اول كنترل خون‌ريزي از عروق بزرگ اين ناحيه و دوم بازسازي مجاري كبد و پانكراس. در حال حاضر اين جراحي در بسياري از مراكز به صورت باز و سنتي انجام مي‌گيرد زيرا جراحي‌هاي لاپاراسكوپيك در اين مورد با محدوديت‌هايي مواجه است كه امكان انجام آن را مشكل مي‌كند. استفاده از روبوت‌ها براي انجام اين جراحي بر بعضي از اين محدوديت‌ها فايق آمده و امكان انجام جراحي لاپاراسكوپيك را در اين مورد فراهم كرده است. پژوهشگران اين مطالعه نشان دادند كه جراحي لاپاراسكوپيك توسط روبوت‌ها نتايجي مشابه با جراحي بازسنتي داشته است. علاوه بر اين از مزاياي آن مي‌توان به بهبود زودرس بيماران و كمتر بودن عوارض پس از عمل اشاره كرد

نتايج حاصل از اولين مطالعه طولاني‌مدت روي بيماران مبتلا به سرطان پروستات که توسط روبوت‌ها جراحي شده بودند، نشان داد که اين بيماران در يک پيگيري 5 ساله حدود 87 درصد موارد عود نداشته‌اند. نتايج حاصل از اين مطالعه که توسط ماني‌منون و همکاران‌اش در بيمارستان هنري‌فورد انجام شده در نشريه اورولوژي اروپا به چاپ رسيده است.
دکتر منون و همکارانش جزو اولين گروه‌هايي بودند که از اين روش براي درمان سرطان پروستات استفاده کردند و بنابراين قادر بودند که بيماران خود را براي مدت طولاني پيگيري کنند. انجام پروستاتکتومي راديکال در اين روش با کمک روبوت‌ها و به صورت اندک-تهاجمي صورت مي‌گيرد. مطالعات نشان دادند که در روش‌هاي سنتي پروستاتکتومي راديکال 35 درصد از مردان طي 10 سال دچار عود سرطان مي‌شوند. از سال 2000 ميلادي به بعد استفاده از روبوت‌ها براي جراحي پروستاتکتومي بسيار شايع شده اما تاکنون هيچ مطالعه‌اي براي تعيين نتايج بلندمدت حاصل از اين جراحي انجام نشده بود. دکتر منون و همکاران‌اش، 1384 بيمار را که از سال 2001 تا 2005 ميلادي توسط روبوت‌ها تحت عمل جراحي پروستاتکتومي قرار گرفته بودند، وارد مطالعه کردند. سن متوسط اين بيماران 60 سال بوده و هر 3 ماه در سال اول جراحي و هر 6 ماه در سال دوم جراحي ‌شده و سپس سالي يک بار براي کنترل عود سرطان مراجعه کرده بودند.
دکتر منون دراين‌باره مي‌گويد: «با توجه به مرگ‌ومير يک در هزار بيماران درمان شده با اين روش طي اين پيگيري طولاني‌مدت، مي‌توان ادعا کرد که اين روش براي درمان سرطان‌هاي پروستات لوکاليزه موفقيت‌آميز بوده است.» وي در ادامه عنوان کرد: «اگرچه مطالعه ما داراي محدوديت‌هايي بود اما پيگيري 5 ساله بيماران نشان داد که در 6/86 درصد بيماران شواهدي به نفع عود بيماري مشاهده نشده است.» در اين مطالعه تمام بيماران با يک نوع روبوت به نام داوينچي تحت عمل جراحي قرار گرفتند. در تمام اين بيماران يک برش بسيار کوچک در سطح شکم بيمار ايجاد شده و با انجام تصويربرداري سه بعدي و کنترل مراحل جراحي، پروستاتکتومي توسط تيم جراحي صورت گرفته است. اين پژوهشگران همچنين ادعا کردند که علاوه بر اينکه عود در اين بيماران کمتر بوده، طول مدت بستري بيماران هم پس از جراحي کمتر بوده و ميزان هزينه‌هاي بيمارستاني به شدت کاهش يافته است. همچنين با توجه به عود كم در بيماراني كه با اين روش درمان شده‌اند به طور كلي هزينه‌هاي ناشي از اين بيماري در سيستم بهداشتي-‌درماني كاهش مي‌يابد.

محققان ژاپني براي حل مشكل خروپف انسان در زمان خواب، دست به ساخت يك خرس روباتيك زده‌اند كه در زمان خواب، سر فرد را برمي‌گرداند تا مسير تنفسي‏اش آزاد شود. تا پيش از اين، راه‌هايي مانند نوارهاي بيني، داروهاي تنفسي و حتي لباس‏خواب‏هايي با توپ تنيس كه پشت آنها دوخته شده بود، بهترين راه‌حل براي قطع خر و پف به نظر مي‌رسيدند، اما به نظر مي‌رسد خرس ساخته‏شده توسط محققان دانشگاه واسداي ژاپن گزينه بهتري باشد. اين خرس كه «Jukusui-kun» نام دارد، مانند يك بالش عمل كرده و از يك ميكروفن داخلي نيز برخوردار است. به محض اينكه اين خرس با صداي خر و پف مواجه شود، پنجه آن به آرامي بالا آمده و سر فرد را به جهت ديگر برمي‌گرداند. اين حركت مي‌تواند بسياري از مبتلايان به آپنه خواب را به موقعيتي برساند كه آرام‏تر و بدون صدا بخوابند. تنها مشكل اين فناوري اين است كه اين افراد بايد روي يك بالش خرسي‏شكل با دستان روباتيك مفصل كاذب بخوابند و همچنين دستان خود را براي نظارت بر اكسيژن‌شان، داخل يك مانيتور خرسي‏شكل بگذارند. همچنين مانيتورهايي نيز در زير پارچه زير فرد قرار داده مي‌شود.

شرکت تجهيزات پزشکي اينتربوت موفق به ساخت روبوتي شده که قادر است مبتلايان به اوتيسم را درمان کند. طراحي اين روبوت بر اين اساس بوده که کودکان مبتلا به اوتيسم با يک جسم مصنوعي راحت‌تر از انسان‌ها ارتباط برقرار مي‌کنند. اين روبوت که پروپچيلا (Propchilla) نام دارد در جلسات درماني، از خارج توسط متخصص روان‌پزشک کنترل مي‌شود. پروپچيلا وسيله‌اي است که بايد احساسات کودک را تحريک کند. اين وسيله طوري طراحي شده که مي‌تواند باعث عصبانيت، خنده، خشم و... در کودک شود و استفاده از اين راه به عنوان پلي براي برقراري ارتباط با انسان‌ها در کودکان مبتلا به اوتيسم، بسيار موفقيت‌آميز بوده است.

محققان دانشگاه ادينهوو يك روبات هوشمند جراح چشم را ساخته‌اند كه به جراحان چشم‌پزشك كمك مي‌كند تا دقت خود را افزايش داده و روند جراحي‌هاي خود را روي رتين و وتيره چشم آسان‌تر كنند. اين سيستم همچنين دوره كارايي چشم‌پزشكان را كه مي‌توانند اين چنين روش‌هاي پيچيده‌اي را انجام دهند، افزايش مي‌دهد. محقق اصلي اين طرح معتقد است اين سيستم جديد به سادگي لرزش دستان را مي‌گيرد كه به طور موثري دوره كاركرد موثر افتالمولوژيست‌ها را افزايش مي‌دهد بنابراين لازم نيست آنها خيلي زود دست از كار بكشند، به خصوص با افزايش سن. اين روبات از دو قسمت «ارباب» و «برده» تشكيل شده و جراحان كاملا در كنترل بوده و از قسمت «ارباب» با استفاده از دو joystick عمل را انجام مي‌دهند. دو بازوي روبات يا همان برده‌ها، حركات ارباب را تقليد مي‌كنند و عمليات واقعي را انجام مي‌دهند. وسيله شبيه سوزن نازك روي بازوهاي روبات قطري معادل 5/0 ميلي‌متر دارند و شامل فورسپس، قيچي جراحي و درن‌ها است.

از نظر تئوري نانو روبات به دستگاه هاي ميكروسكوپي اطلاق مي‌شود كه براي انجام عملكرد مشخصي به دفعات مكرر طراحي شده باشد. دقت اين دستگاه در مقياس نانو و حتي كمتر از آن است. يكي از مهمترين مشخصات نانو روبات كه موجب استفاده از اين دستگاه در سيستم هاي پيچيده و كوچك شده است، قابليت تطبيق و هماهنگي با ساير اجزاي سيستم است. مي توان از اين دستگاه در سطح اتمي و مولكولي و حتي سلولي براي ساخت تجهيزات ريز، ابزار ، مدارهاي پيچيده و به طور كلي تمام فرآيندهايي كه تحت نام ساختار هاي مولكولي قرار مي گيرند، استفاده كرد.
تحقيقات جديد نشان مي دهد كه يك جريان سيل آساي نانو قادر است به عنوان يك عامل آنتي بادي ( پادتن ) يا آنتي ويروس در سراسر بدن فردي كه از نقص سيستم دفاعي رنج مي برد عمل كند. اين روش براي بيماري هايي كه به درمان هاي سنتي پاسخ نمي دهند نيز مفيد است. كاربرد هاي ديگري از جمله ترميم بافت هاي آسيب ديده، رفع لخته و بازكردن رگ هاي مسدود قلب و ساخت يك عضو مصنوعي به جاي ارگان آسيب ديده در بدن نيز براي نانو روبات درنظر گرفته شده است. يكي از مهمترين مزاياي نانو روبات، دوام فوق العاده بالاي آن است. تحقيقات نشان داده اند كه بنا به نياز و نحوه طراحي نانو روبات‌ها، مي‌توان آنها را در طول ساليان متمادي و حتي يك قرن بدون اينكه ذره‌اي از عملكرد آنها مختل شود، مورد استفاده قرار داد. كاملاً بديهي است كه دستگاه هايي در مقياس نانو موجب تسريع در فرآيند مي شوند چرا كه جابه جايي آن ها در مقايسه با انواع بزرگتر، بسيار كمتر است.

ادامه مطلب