پزشکی بالینی

محققان موفق به ساخت دستگاهی شدند که افراد دارای حساسیت‌های بالا را در آغوش گرفته و آنها را آرام می‌کند. این دستگاه که نسخه تجاری آن OrbisBox نام دارد، با اعمال فشار آرام بر بدن مبتلایان به اوتیسم یا افرادی که دارای حساسیت بالا هستند، سبب آرامش آنها می‌شود.
طریقه استفاده از این دستگاه به گونه ای است که  کاربران در آن به پشت یا به هر دو طرف دراز کشیده و پنل‌های جانبی پلی یورتان که با پارچه پوشش داده شدند به آرامی از دو طرف حرکت کرده و به بدن آنها فشار وارد می‌کنند. مقدار فشار وارد شده توسط این دستگاه قابل تنظیم بوده و کاربران در هر زمانی که بخواهند می‌توانند از آن بیرون بیایند. این دستگاه احساس در آغوش گرفته شدن را برای بیماران القاء می‌کند.
در صورت تمایل، کاربران می توانند از لامپهای LED رنگی و موسیقی آرامش بخش (یا دیگر صداهای) از طریق بلندگوهای تعبیه شده در این دستگاه برخوردار شوند.  تمام وزن این دستگاه 240 کیلوگرم بوده و میتواند بر روی چهار چرخ خود حرکت کند. این دستگاه نه تنها برای افراد مبتلا به اوتیسم بلکه برای تمام کسانی که از فشارهای روانی و استرس رنج می‌برند مفید است. در حال حاضر قیمت هر  OrbisBox در حدود  35000 دلار میباشد.

پژوهش‌های اخیر محققان حاکیست که نقص در کانال سلولی که وظیفه ترشح پروتئین در مغز را بر عهده دارد، با شکل قطعی بیماری اوتیسم در ارتباط است و هر‌ دو به عنوان نشانگر‌های ذاتی برای شناخت عیوب این اختلال مثل یک هدف درمانی بالقوه به خدمت گرفته می‌شوند. کلسیم موجود در مغز برای تبادل اطلاعات بین نورونها استفاده می‌شود و عملکرد میزبانی دیگر سلول‌ها از جمله تنظیم یادگیری و حافظه، تحریک‌پذیری عصبی و انتشار انتقال دهنده عصبی را فعال می‌کند که این مناطق به ناکارآمد بودن در اختلالات طیف اوتیسم (ASD) شناخته شدند.
جی.جی.گارگوس یکی از محققان دانشگاه کالیفرنیا در ایالات متحده گفت: ما بر این باوریم که این یافته‌ها تیر دیگری در کمان تشخیص زودهنگام و دقیق اختلالات اوتیسم است. گارگوس افزود: همچنین این کار هدف از یک رده‌بندی مولکولی را نشان میدهد که در حال حاضر به خوبی ثابت شده برای کشف دارو مفید است. در حال حاضر نشانگر‌های تشخیص عیوب دقیق و قابل اطمینانی برای اختلالات اوتیسم وجود ندارد. پژوهشهای ژنتیکی صدها ژن که با این بیماری در ارتباط هستند را شناسایی کرده‌اند.
در این پژوهش محققان دریافتند که نقص در کانال IP3R که ترشح کلسیم از غشای سلولی را کنترل میکند میتواند کلیدی برای تشخیص ASD باشد. یان پارکر، استاد دانشگاه کالیفرنیا نیز گفت: به تعبیر ما عملکرد مناسب این کانال و مسیر هشداردهنده آن برای کارایی طبیعی نورونها و مسیر هشداردهنده آنها که قطب کلیدی در پاتوژنهای ASD محسوب می‌شود، بحرانی است. نتایج این پژوهش در مجله the journal Translational Psychiatry منتشر شده است.

پژوهش محققان دانشگاه جورج تاون نشان می‌دهد میزان بروز بیماری اوتیسم در مردان و زنان یکی است، اما احتمال تشخیص آن در دخترها کمتر از پسرها است. برای دهه‌ها میزان تشخیص بیماری اوتیسم برای مردان نسبت به زنان 10 به 1 عنوان می‌شد اما این پژوهش نشان می‌دهد که این میزان 3 به 1 است. محققان یکی از دلایل اختلاف را این می‌دانند که اختلال اوتیسم در دختران آنطوری نیست که همواره منتظر بروز علائم آن نظیر بی قراری، پر انرژی و یا سردرگم هستیم. 
به گفته محققان علائم مخرب اوتیسم نظیر اختلال توجه، عدم تمرکز حواس، بیش فعالی و مشکل جهت‌یابی در دختران به حالت ضعیف‌تری بروز می‌کند. در عوض علائم اوتیسم در دختران می‌تواند با پرحرفی شدید، پاسخ‌های واکنشی افراطی نظیر گریه‌های فراوان و یا کوبیدن شدید درها بروز کند. البته محققان می‌گویند هرکسی می‌تواند این علائم را با شدت‌های متفاوت بروز دهد و بنابر این نسبت دادن این طرز رفتارها به اوتیسم کار ساده‌ای نیست.

قرارگرفتن زنان باردار در معرض آفت‌کشها خطر ابتلا به اوتیسم را در کودکان آنها افزایش می‌دهد. بررسی‌ها حاکی از آن است که قرار گرفتن زنان در سه ماه آخر بارداری در معرض آفت‌کش، خطر ابتلا به اوتیسم را در کودکان آنها افزایش می‌دهد. هرتز پیکیتو، متخصص اپیدمیولوژی زیست محیطی در موسسه MIND در دانشگاه کالیفرنیا اظهار کرد: هنوز درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد و پیشگیری از عوامل مهم در کاهش ابتلا به این بیماری است. بر اساس آمار مراکز ایالات متحده برای کنترل و پیشگیری از این بیماری، از هر 68 کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده است. اوتیسم یک اختلال در رشد عادی مغز است که به طور کلی در سه سال اول زندگی کودک اتفاق می‌افتد. این مطالعه در مجله Environmental Health Perspectives منتشر شده است.

محققان دانشگاه مینه‌سوتا یک سیستم تشخیص رایانه‌ای را طراحی کرده‌اند که با رهگیری حرکات کودک قادر به تشخیص نشانگرهای رفتاری اوتیسم است. محققان اختلالات اوتیسم معتقدند که نشانگرهای رفتاری اوتیسم در نخستین سال زندگی کودک قابل مشاهده و تشخیص است؛ با تشخیص زودهنگام بیماری، امکان یادگیری مهارت‌های اجتماعی ضروری و الگوهای رفتاری همزمان با شروع راه رفتن و صحبت کردن فراهم می‌شود. محققان دانشگاه مینه‌سوتا به سرپرستی «جردن هاشمی»، سیستم تشخیص رایانه‌ای طراحی کرده‌اند که با رهگیری حرکات کودک، نشانگرهای اوتیسم را شناسایی می‌کند. 
این مطالعه که با حضور 15 نوزاد پنج تا 18 ماهه انجام شد، بر سه آزمایش رفتاری متمرکز بود؛ در آزمون اول میزان توجه نوزاد در هنگام تکان دادن جغجغه و تغییر جهت ناگهانی آن از سمت چپ به راست مورد بررسی قرار گرفت. در آزمون دوم، یک اسباب‌بازی از مقابل میدان دید کودک عبور داده شد و میزان تأخیر زمانی برای رهگیری آن محاسبه شد؛ در آزمون سوم توپی به سمت کودک فرستاده شد و حرکات چشم برای رهگیری توپ مورد بررسی قرار گرفت. میزان تأخیر زمانی در توجه به جغجغه، اسباب‌بازی یا توپ بسیار حائز اهمیت است. 
بر اساس نتایج بدست آمده در این 3 مطالعه، محققان برنامه نرم‌افزاری بسیار دقیقی طراحی کردند که از پتانسیل تجزیه و تحلیل خودکار خیره شدن چشم کودک، الگوهای راه رفتن یا رفتار حرکتی بعنوان نشانه‌هایی از تکامل کودک برخوردار بوده و می‌تواند نشانگرهای اولیه اوتیسم را شناسایی کند. این برنامه رایانه‌ای غیرتهاجمی در منزل و کلینیک‌های درمانی قابل استفاده است. محققان قصد دارند تا پایان سال جاری میلادی برنامه نرم‌افزاری مخصوص تبلت را مورد آزمایش قرار دهند؛ این برنامه با بررسی پاسخ‌های فیزیکی و چهره به نشانه‌های بصری بر روی صفحه نمایش، اقدام به آنالیز خودکار اطلاعات و تشخیص احتمال خطر اوتیسم می‌کند.

محققان دانشگاه ایالتی اوهایو شیوه‌ای را برای تشخیص 21 حالت چهره مجزا و حتی حالت‌های صورت برای عواطف پیچیده و ظاهرا متناقض مانند تنفر خرسندآمیز یا عصبانیت غمگین، ارائه داده‌اند. دانشمندان در این مطالعه توانستند تعداد حالت‌های مستند چهره را به بیش از سه‌ برابر برسانند و آن‌ها هم‌اکنون می‌توانند از این حالت‌ها برای تحلیل شناختی بهره ببرند.
مدل رایانه‌ای حاصل به ترسیم عاطفه در مغز با دقت بالاتری از مطالعات پیشین کمک می‌کند و شاید به تشخیص و درمان شرایط روانی مانند اوتیسم و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بیانجامد. از زمان ارسطو تاکنون، محققان در تلاش برای درک دلیل و چگونگی خیانت چهره به احساسات و تمامی طیف عواطف موجود در پس آن بوده‌اند. امروزه این پرسش توسط دانشمندان شناختی بررسی می‌شود که به دنبال ارتباط دادن حالت‌های چهره با عواطف با هدف رهگیری ژن‌ها، مواد شیمیایی و گذرگاه‌های نورونی هستند که بر عواطف مغز حکمرانی می‌کنند.

یافته‌های یک تحقیق حاکیست: روش درمانی حمام آب گرم، راه حلی است که می‌تواند به کاهش علائم بیماری اوتیسم کمک کند. تا به امروز درمان قطعی برای بیماری اوتیسم یافت نشده و تنها به کمک تشخیص زودهنگام و مراقبت‌های اصولی می‌توان علائم این اختلال فراگیر رشدی را کاهش داد. در واقع هدف اصلی پژوهشگران کمک به بهبود زندگی روزانه این کودکان و افزایش تعامل آنها با محیط اطراف است.
در این تحقیق، پژوهشگران امریکایی، 10 کودک مبتلا به اوتیسم را به مدت 30 دقیقه در حمام آب گرم با 39 درجه سانتی گراد قرار دادند. آب گرم تاثیر مطلوبی بر روی قدرت ارتباطی کودک داشت و باعث کاهش رفتارهای تکراری وی شد. این در حالی است که اگر آب کمی سردتر باشد، چنین تاثیری را بر روی کودکان مبتلا به اوتیسم نخواهد داشت. تیم تحقیقاتی کالج آلبرت اینشتین در نیویورک قصد دارد با انجام تحقیقات تکمیلی علت این پدیده را کشف کند. به گفته این پژوهشگران ممکن است آب 39 درجه ژنی را در بدن فعال کند که بر روی سیستم ایمنی بدن تاثیر دارد.

پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیای جنوبی دریافتند مواجهه با آلودگی هوا در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد اختلال عصبی تکاملی هستند، خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می‌دهد. اختلال طیف اوتیسم (ASD)، اختلال عصبی تکاملی مادام‌العمری است که با ویژگی‌های نظیر مشکلات برقراری ارتباطات اجتماعی و رفتارهای تکراری شناخته شده است. به گفته محققان این برای نخستین بار است که ثابت شده واکنش خاصی بین عامل ژنتیکی و محیطی به طور مستقل در بروز این بیماری دخیل است. (ASD) بسیار وابسته به ارث و ژنتیک است اما هنوز ریشه اصلی بروز و هم‌چنین درمان قطعی آن نامشخص است. تحقیقات مختلف نشان داده که جهش ژن "MET" با برور اوتیسم مرتبط است. دکتر "Volk" و "Campbell" محققان این پژوهش نیز پیش از این نشان داده‌اند که بین اوتسم و رویارویی با آلودگی هوا و هم‌چنین اوتیسم و جهش ژن "MET" ارتباط نزدیکی وجود دارد.
این پژوهش از همین دو محقق نشان می‌دهد که مواجهه با آلودگی هوا و جهش ژنتیکی با افزایش خطر ابتلا به "ASD" مرتبط است. طی این تحقیق، 408 کودک 2 تا 5 ساله که در پژوهشی با عنوان "خطرات اوتیسم وابسته به ژنتیک و محیط زیست در کودکی " شرکت داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. از این تعداد 252 کودک، نشانه‌های اختلال طیف اوتیسم با اوتیسم را نشان دادند. میزان رویارویی این کودکان با آلودگی هوا بر اساس محل اقامت پیشین کودکان و مادر آنها، منابع ترافیک محلی و معیارهای کیفی هوا در منطقه تعیین شد. علاوه بر این ژنوتیپ "MET" نیز طی نمونه گیری خونی مشخص شد. نتایج این پژوهش در مجله "Epidemology" منتشر شده است.

محققان دانشگاه موناش در ملبورن نشان داده‌اند که می‌توان از مغناطیس برای ارتقای مهارت‌های اجتماعی افراد مبتلا به اوتیسم استفاده کرد. یک کارآزمایی بالینی نشان داده که تحریک مغناطیسی مغز می‌تواند به افراد مبتلا به اوتیسم در تعامل اجتماعی کمک کند. محققان دریافتند که این درمان می‌تواند بخشی از مغز را که در افراد اوتیسمی غیرفعال بوده، ارتقا بخشد. محققان از پژوهش قبلی در مورد فعالیت کمتر قشر پیش‌پیشانی دورسومدیال(dmPFC) در افراد مبتلا به اوتیسم استفاده کرده بودند. آنها از شیوه تحریک مغناطیسی مکرر ترانس‌کرانیال استفاده کردند که در آن پالسهای مغناطیسی برای ارتقای فعالیت قشر dmPFC به مغز ارسال می‌شوند. این بخش از مغز همچنین مسئول درک احساسات و افکار افراد دیگر است.
محققان این کارآزمایی را بر روی 28 بزرگسال مبتلا به سندرم اسپرگر انجام دادند. سندرم اسپرگر یا اختلال آسپرگر نوعی اختلال زیستی- عصبی است که با تاخیر در انجام مهارت‌های حرکتی بروز می‌یابد.وجه تمایز این سندرم از مبتلایان به اوتیسم کلاسیک، حفظ مهارت‌های کلامی و هوش طبیعی است. با این وجود این بیماری جزو بیماریهای طیف اوتیسم شمرده می‌شود.
در این پژوهش، به برخی داوطلبان برای 10 روز 15 دقیقه پالس مغناطیسی وارد کردند. روی سر سایر شرکت‌کنندگان نیز سیم‌پیچهایی قرار داده شده بود اما به آنها پالس وارد نشد. داوطلبان پیش و پس از درمان در چند آزمایش برای ارزیابی مهارتهای اجتماعی‌شان شرکت کردند. نتایج این آزمایشات نشان داد که بیماران تحت درمان با پالسهای مغناطیسی بطور چشمگیری توانسته بودند مهارتهای اجتماعی خود را ارتقا بخشند. محققان همچنین دریافتند که افرادی که این تحریک مغناطیسی را دریافت کرده بودند، سطح اضطراب آنها کاهش یافته بود. در مقابل، افرادی که شبه دارو دریافت کرده بودند هیچ ارتقایی نشان ندادند. علیرغم ارتقا در مهارتهای اجتماعی شرکت‌کنندگان، هیچ کدام از آنها بهبودی در توانایی درک حالت روحی افراد دیگر نشان ندادند. به گفته محققان، گام بعدی آنها ارزیابی مدت زمانی است که این بهبود دوام خواهد داشت.

محققان موسسه ذهن کالیفرنیا دیویس می‌گویند: کودکان مبتلا به اوتیسم، نسبت به سایر کودکان، شش تا هشت برابر بیشتر احتمال دارد به ناراحتی دستگاه گوارش مبتلا شوند. مشکلات رفتاری مانند تحریک پذیری، رفتار تکراری و برداشت اجتماعی با ناراحتی‌های دستگاه گوارش از جمله یبوست، اسهال و حساسیت غذایی مرتبط است. پژوهشگران در تحقیقات خود دریافتند یک مورد از هر 88 کودک در امریکا به شکلی از طیف گسترده اختلال اوتیسم مبتلاست و اوتیسم غیر معمولی در مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها تشخیص داده می‌شود، پسران بیشتر از دختران تحت تاثیر این بیماری قرار دارند، از هر 54 کودک پسر یک نفر و در مقایسه با آن از هر 252 دختر یک نفر به اوتیسم مبتلا هستند. به گفته این محققان کودکی که دچار علائم مزمن دستگاه گوارش، همراه با درد و ناراحتی می‌شود، کمتر می‌خواهد به تعامل اجتماعی بپردازد. این رفتار در کودکان فاقد مهارتهای ارتباطی و اجتماعی تشدید شده است. بیش فعالی و رفتار تکراری ممکن است مکانیزمی برای مقابله با ناراحتی جسمی باشد.

تحقیقات حاکی از آن است که کودکان بیش فعال مستعد ابتلا به بیماری‌های روده هستند. محققان امریکایی اظهار کردند: کودکان بیش فعال به میزان قابل توجهی مستعد ابتلا به یبوست مزمن و بی‌اختیاری مدفوع هستند. این تحقیق بر روی بیش از 750 هزار کودک انجام گرفت که طی آن محققان دریافتند: یبوست در میان این کودکان تقریبا سه برابر و بی‌اختیاری مدفوع در این کودکان 6 برابر نسبت به سایرین بیشتر است. در ایالات متحده آمریکا، بیش از 8 درصد از کودکان مبتلا به ADHD ( بیش فعالی) تشخیص داده شده‌اند. محققان نیویورکی اظهار کردند: والدین برای جلوگیری از این مشکلات می‌توانند میزان فیبر موجود در رژیم غذایی کودک را افزایش دهند. این بررسی بر روی کودکان 4 تا 12 ساله انجام گرفت که در این میان نزدیک به 33 هزار نفر مبتلا به ADHD بودند. محققان افزودند: 4.1 درصد از کودکان مبتلا به ADHD دچار یبوست هستند و این در حالی است که 1.5 درصد از سایر کودکان مبتلا به این مشکل هستند. همچنین 0.9 درصد از کودکان مبتلا به ADHD دچار بی اختیاری مدفوع در مقایسه با 0.15 درصد از کودکان بدون ADHD نسبت به این عارضه هستند. این تحقیق در مجله Pediatrics منتشر شده است.

زنانی که دچار اختلالات تیروئیدی هستند چهار برابر بیشتر احتمال دارد که کودک مبتلا به اوتیسم داشته باشند. محققان دریافتند زنان بارداری که اختلالات تیروئیدی دارند نزدیک به 4 برابر احتمال بیشتری برای تولد کودک مبتلا به اوتیسم دارند. این مطالعه بر روی بیش از چهار هزار مادر هلندی انجام شد و نتایجی را به همراه داشت. شایع‌ترین علت کمبود هورمون تیروئید کمبود ید در رژیم غذایی است.
محققان بر روی مادران باردار تست اختلالات تیروئیدی انجام دادند و سال‌ها بعد بر روی کودکان نیز تست اوتیسم انجام شد و سرانجام دریافتند ارتباط ضعیف بین کمبود خفیف پروتئین T4 و احتمال تولد کودک مبتلا به اوتیسم وجود دارد، اما ارتباط بین کمبود شدید پروتئین T4 و اوتیسم قوی است. این مطالعه در انجمن سالانه مغز و اعصاب منتشر شده است.

محققان در پژوهش‌های جدید تاکید کردند که کودکان و نوجوانان مبتلا به اوتیسم نسبت به همسالان خود در درس ریاضی موفق‌تر از دیگران هستند. محققان اظهار کردند: کودکان مبتلا به اوتیسم با داشتن ضریب هوشی متوسط در تست‌های ریاضی بهتر از سایرین عمل می‌کنند. برتری در مهارت‌های ریاضی در میان کودکان مبتلا به اوتیسم با توجه به فعالیت منطقه‌ای خاص در مغز که با شناخت چهره‌ها و اشیای بصری همراه است، در ارتباط است. وینود منون، استاد روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشگاه استنفورد می‌گوید: این افراد با داشتن الگوی منحصربه فرد از مغز عملکرد بهتری در حل توانایی مسائل ریاضی دارند.
این تحقیق بر روی 18 کودک مبتلا به اوتیسم در سنین 7 تا 12 ساله و همچنین 18 کودک بدون اوتیسم انجام شده است. تمام شرکت‌کنندگان در مهارت‌های عادی کلامی و خواندن در آزمون‌های استاندارد مورد بررسی قرار گرفتند و این تحقیق نشان داد کودکان مبتلا به اوتیسم در تست‌های ریاضی استاندارد نسبت به همسالان خود عملکرد بهتری دارند. این تحقیق در مجله Biological Psychiatry منتشر شده است.

دانشمندان انگلیسی دریافته‌اند که بیماری اوتیسم در زنان و مردان بر قسمت‌های متفاوتی از مغز تاثیر می‌گذارد. محققان مرکز تحقیقات اوتیسم دانشگاه کمبریج با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، چگونگی تاثیرات بیماری اوتیسم را بر مغز زنان و مردان مورد بررسی قرار دادند. پژوهشگران دریافتند که آناتومی مغز مبتلایان به اوتیسم به طور قابل توجهی به جنسیت شخص بستگی دارد؛ مناطق مغزی غیر عادی در زنان اوتیسمی با مناطق مشابه در مغز مردان متفاوت است.
یکی از یافته‌های جدید این تحقیق این است که زنان مبتلا به اوتیسم، «مردانه شدن آناتومی عصبی» را از خود نشان دادند. به گفته پروفسور «سایمون بارون کوهن» نویسنده ارشد این تحقیق، نتایج به دست آمده ممکن است نشان دهنده مکانیزم‌های فیزیولوژیکی باشد که مسبب این تفاوت جنسی است؛ مانند هورمون‌های جنسی والدین و مکانیزم‌های ژنتیکی مرتبط با جنسیت.
بیماری اوتیسم یک درصد از کل جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار داده است و بیشتر در مردان شایع است و بنا به همین علت اکثر تحقیقات برای درک زیست شناسی عصبی این بیماری «مذکر محور» بوده است. دکتر «منگ چوآن لی»، سرپرست این پژوهش در این باره می‌گوید: این وسیع‌ترین تحقیق مبتنی بر عکسبرداری مغزی است که تفاوت‌های جنسیتی را در مغز بیماران اوتیسمی نشان می‌دهد. نکته حائز اهمیت این پژوهش این است که نباید کورکورانه، هر نتیجه‌ای را که در مغز مردان مبتلا به اوتیسم به دست آمد، به زنان نیز نسبت دهیم.
بیماری اوتیسم به خودی خود بسیار پیچیده و ناهمگون است و این تحقیق نشان می‌دهد که برای پیشرفت در درک مکانیزم و علل این بیماری باید این ناهمگونی موجود را با زیر مجموعه کرن افراد بنا بر جنسیت کاهش داده و در نتیجه بینش قوی‌تری از این بیماری به دست آورد. یافته‌های این پژوهش در مجله «Brain» منتشر شده است.

نتايج يک مطالعه نشان مي‌دهد استفاده از داروهاي ضدافسردگي- از جمله مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين (SSRIs)‌ و مهارکننده‌هاي غيرانتخابي برداشت مونوآمين‌ها (MRIs)- در دوران بارداري با افزايش خطر اوتيسم بدون ‌بروز اختلالات شناختي در نوزادان همراه است. اين محققان گروهي از زنان باردار را که از داروهاي ضدافسردگي استفاده مي‌کردند شناسايي کرده و نوزادان آنها را از نظر اوتيسم تحت پيگيري قرار دادند. 1700 کودک مبتلا به اوتيسم با 17000 گروه شاهد مورد مقايسه قرار گرفتند. بعد از تعديل عوامل مخدوش‌کننده بالقوه، مشخص شد که مصرف اين داروها در دوران بارداري با افزايش دو يا سه برابري اوتيسم بدون ناتواني شناختي همراه است.

محققان معتقدند که کودکان مبتلا به اوتیسم کمتر احتمال دارد رفتارهای ناشایست دیگران را تقلید کنند. تحقیقات نشان می‌دهد کودکان مبتلا به اوتیسم به ندرت هر رفتار ناشایستی را تقلید و یا تکرار می‌کنند. این کودکان تمایل دارند که تنها اقدامات لازم را از بزرگترها تقلید کنند. آنتونیا همیلتون از دانشگاه ناتینگهام در انگلستان اظهار کرد: این بررسی بر روی31 کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم انجام گرفت و نتایجی را برای محققان به دنبال داشت. در طول پنج آزمون، کودکان به دقت مورد بررسی قرار گرفتند و محققان دریافتند تقلید در کودکان سالم، 57 درصد و در کودکان اوتیسمی 22 درصد است. این یافته‌ها در مجله Current Biology منتشر شده است.

ادامه مطلب

تحقیقات جدید محققان نشان داد که نوزادان کم وزن که ناهنجاری خاصی از مغز را نشان می‌دهند در خطر بالایی برای اوتیسم قرار دارند. دانشمندان دانشگاه ایالتی میشیگان طی پژوهشی دریافتند خطر هفت برابری ابتلا به اوتیسم در کمین نوزادانی است که هنگام تولد کم وزن هستند و علاوه براین، سونوگرافی مغزی آنها نیز نشان از ورم شکمچه مغز و حفرات بزرگی در مغز که مایع نخاعی را ذخیره می‌کند، داشته باشد. به گفته "تامی ماوساز" سرپرست این پژوهش، نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که انجام اسکن‌های سونوگرافی طی چند روز اول تولد می‌تواند ناهنجاری‌های مغزی را که نشانگر خطر بالا برای ابتلا به اوتیسم است، شناسایی کند.
به منظور این تحقیق، هزار و 105 نوزاد تازه به دنیا آمده کم وزن تحت سونوگرافی جمجمه‌ای قرار گرفتند. سپس این تعداد افراد، 16 سال بعد نیز از نظر ابتلا به اوتیسم مورد بررسی قرار گرفتند. ورم شکمچه مغز اغلب در نوزادان زودرس مشاهده می‌شود که فقدان نوعی بافت مغزی موسوم به جسم سفید را نیز شامل می‌شود. بر اساس این گزارش، هنوز تحقیقات بیشتری برای درک بهتر رابطه بین فقدان جسم سفید و بروز اوتیسم که نتیجه اختلالات عملکردهای عصب شناختی است، لازم است. این پژوهش در مجله "Pediatrics" منتشر شده است. 

محققان دریافتند کودکان مبتلا به اوتیسم در دوران بارداری مادر یا در سال اول زندگی خود بیشتر در معرض آلودگی هوای ناشی از ترافیک و دیگر آلاینده‌ها بوده‌اند. گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی با بررسی 279 کودک مبتلا به اوتیسم و 245 کودک از گروه شاهد و ارزیابی محل زندگی آنها دریافتند در مقایسه با کودکان گروه شاهد، کودکان مبتلا به اوتیسم در دوران بارداری مادر و یا در سال اول زندگی خود بیشتر در معرض آلودگی هوای ناشی از ترافیک و دیگر آلاینده‌ها بوده‌اند.
براساس این گزارش محققان با مشاهدات بیشترخود افزودند: مواجهه با آلاینده ها شامل ذرات معلق 2.5 میکرونی و کوچکتر در مقیاس دیامتر) 2.5 PM) و همچنین ذرات معلق 10 میکرونی و کوچکتر درمقیاس دیامتر به ویژه دی اکسید نیتروژن طی زمان حاملگی و همچنین سال اول زندگی کودک با افزایش خطر ابتلاء به اوتیسم در ارتباط است که این ارزیابی با استفاده از اندازه‌گیری آلودگی هوا در سطوح محلی و منطقه‌ای حاصل شده است. گفتنی است: ذرات معلق یکی از شش آلاینده بسیار خطرناک است که می تواند عاملی برای وقوع بیماری‌های قلبی نیز باشد. شایان ذکر است به گفته محققان ذرات معلق 2.5 pm خطرناک ترین ذرات بوده چرا که با قطری بیش از اندازه کوچک به راحتی وارد ریه ها شده و می توانند باعث بیماری خطرناک ریوی شود.

براساس نتايج يک مطالعه جديد، کودکاني که در مواجهه به دود اگزوز ماشين، دود و ديگر آلاينده‌هاي هوا قرار مي‌گيرند نسبت به کودکان ديگر با احتمال 2 تا 3 برابر بيشتر به اوتيسم مبتلا مي‌شوند، خصوصا اگر اينکه اين مواجهه در روزهاي نخست تولد رخ دهد. بنابراين بدنه شواهد در مورد ارتباط ميان مواجهه زودهنگام با آلاينده‌ها و بيماري اوتيسم قوي‌تر شده است. در اين تحقيق که در نشريه Archives of General Psychiatry به چاپ رسيده، داده‌هاي بيش از 500 کودک مورد آناليز قرار گرفته که نيمي از آنها مبتلا به اوتيسم بودند. سپس از مادران آنها سوال شد که در زمان بارداري و سال اول زندگي کودکشان در کجا ساکن بوده‌اند. در نهايت براساس محل مذکور و با کمک نقشه‌هاي ترافيکي، الگوي آلودگي هوا و ديگر عوامل موثر در اين ميان مورد تحليل قرار گرفت تا مشخص شود که کودکان تا چه اندازه در مواجهه با موادي مانند اکسيد نيتروژن و ازن قرار داشته‌اند. در نهايت مشخص شد کودکاني که در صدک 25 درصدي بالاي مواجهه با آلاينده‌ها قرار داشته‌اند، با احتمال بيشتري نسبت به کودکان ديگر که مواجهه کمتري داشته‌اند، به اوتيسم مبتلا شده‌اند. البته محققان تاکيد مي‌کنند که اين مطالعه به‌طور قطعي ثابت نمي‌کند که آلودگي هوا علت ريشه‌اي اوتيسم است. آنها تنها معتقدند که آلودگي هوا شايد يک عامل خطر در ابتلا به اوتيسم باشد.

راه رفتن كودكان با نوك پنجه پا مي‌تواند نشانه‌اي براي تعيين پيش‌آگهي بروز اختلالات تكاملي در آنها باشد. تيمي از محققان در كشور سوئد با انجام تحقيق بر روي كودكان به ويژه كودكان پنج ساله مبتلا به اوتيسم دريافتند: كودكاني كه در اوايل دوران كودكي خود تمايل زيادي به راه رفتن با قسمت جلوي پا يعني پنجه پا را دارند، نسبت به بقيه بيشتر در معرض بروز تأخير تكاملي شامل عقب‌ماندگي ذهني، اوتيسم و غيره قرار مي‌گيرند. بر اساس يافته‌هاي اين تحقيق، بالغ بر 40 درصد كودكان مبتلا به اوتيسم در اين پژوهش روي پنجه پاي خود راه مي‌روند و يا قبل از اين كه نشانه‌هاي بيماري در تشخيص نارسايي تكاملي در آنها ظاهر شود، اين گونه راه مي‌رفته‌اند.
محققان با اشاره به نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌گويند: البته اين نوع راه رفتن در برخي كودكان نيز طبيعي بوده و با بروز اختلالات مغزي و رواني مانند اوتيسم، فلج مغزي و يا تأخير تكلم و غيره همراه نبوده است. هرگونه مشكل، حادثه يا بيماري در دوران بارداري مي‌تواند در روند رشد و تكامل جنين مشكل ايجاد كند و پس از تولد كودك عوارض خود را نشان دهد و تشخيص سريع‌تر نسبت به موارد تأخير تكامل براي درمان يا اقدام براي توان‌بخشي بسيار اهميت دارد.

محققان دریافتند کودکان مبتلا به اوتیسم، مشکلات جدی سلامتی را تجربه می‌کنند که به یکدیگر مرتبط است و می‌تواند تاثیر جدی را بر زندگی اجتماعی آنها بر جای بگذارد. محققان با مطالعه بر روي سه هزار کودک مبتلا به اوتیسم دریافته‌اند که تقریبا یک چهارم از این کودکان مشکلات مزمن دستگاه گوارش مانند یبوست، دل درد، نفخ، اسهال و حالت تهوع را تجربه می‌کنند. بر اساس این پژوهش، کودکان اوتیسمی که مشکلات گوارشی مزمنی دارند، دچار اضطراب و حالتی موسوم به "واکنش‌های حسی استثنایی" هستند که در این شرایط به حالاتی مانند صدا و نور واکنش اغراقی نشان می‌دهند.
دکتر "میکا مازورک"، سرپرست این تحقیق از دانشگاه میسوری در رابطه با نتایج به دست آمده می‌گوید: مشکلات سلامتی در کودکان اوتیسمی تاثیر جدی را بر زندگی روزمره آنها می‌گذارد؛ کودکان مضطرب اوتیسمی ممکن است تحت تاثیر استرس تمایلی به شرکت در فعالیت‌های جدید را نداشته باشند یا آن دسته از کودکانی که دچار مشکلات حسی هستند ممکن است در تمرکز و توجه به محرک‌های محیطی دچار آزار و سختی شوند و علاوه بر این، کودکانی که مشکلات گوارشی دارند ممکن است نتوانند در این رابطه با بزرگسالان خود رابطه بر قرار کرده و مشکلات خود را بازگو کنند.
وی در ادامه اظهار داشته است که مدیریت کارآمد برای شرایط پیش آمده می‌تواند کیفیت زندگی این کودکان را ارتقا دهد و لازم است که والدین در صورت مشاهده هرگونه مشکل و نشانه‌های ذکر شده به پزشک یا درمانگران مربوطه مراجعه کنند. دکتر مازورک خاطرنشان کرده است: پزشکانی که با کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم سر و کار دارند باید در بررسی مشکلات این کودکان تیز بین بوده و در صورت مشاهده هر یک از مشکلات سلامتی این کودکان، آنان را از نظر ابتلا به سایر علائم نیز بررسی کنند.
"اختلال طیف اوتیسم" به مجموعه‌ای از اختلالات با ویژگی‌های مشابه اطلاق می‌شود که بر اثر اختلال رشدی مغز، تقابل‌هاي اجتماعی و ارتباطی مختل می‌شود و شرایطی نظیر رفتارهای تکراری و علائق محدود بروز می‌کند. این اختلالات می‌تواند از سندروم آسپرگر که نشانه‌های خفیفی دارد تا اوتیسم با درجات وخیم‌تر را در بر داشته باشد. این پژوهش در مجله "Abnormal Child Psychology" منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه دورهام در تلاش براي شناسايي زود هنگام بيماري اوتيسم در كودكان، از يك نوزاد پنج ماهه براي آزمايشات جديد خود استفاده كردند. سنجشهاي انجام شده توسط يك كلاه داراي حسگر روي سر «ريكي كيمبر» به دانشمندان در درك چگونگي يادگيري كودكان از تماشاي شيوه انجام كار توسط افراد ديگر كمك خواهد كرد. اميد مي‌رود كه اين پژوهش بتواند به ارائه درك بهتري از يادگيري كودكان در سن كم پرداخته و همچنين اطلاعات بهتري را از چگونگي ايجاد اوتيسم ارائه بدهد.
اين محققان اميدوارند بتوانند از حداقل 40 كودك براي آزمايشات خود استفاده كنند. اين كودكان كه در تمام وقت با والدين خود باقي خواهند ماند، در يك حمام كوچكك با استفاده از بازتاب راه رفتن خود قدم خواهند برداشت. آنها سپس به تماشاي تصاوير متحرك رايانه‌اي از راه رفتن مردم پرداخته و فعاليت مغزي آنها بررسي مي‌شود تا محققان بتوانند از واكنش مغزي كودكان در زمان مشاهده اين تصاوير آگاه شوند. اين اطلاعات يا كودكاني كه هيچ تجربه‌اي از راه رفتن نداشته‌اند، مقايسه خواهد شد تا تفاوت آنها در چگونگي يادگيري در مورد افراد ديگر مشخص شود. اين آزمايشات بي‌خطر، يدون درد و غير تهاجمي بوده و هيچ كدام از نوزادان به شكل پزشكي براي اوتيسم مورد آزمايش قرار نخواهند گرفت.
به گزارش ایسنا، محققان اميدوارند با اين پژوهش بتوانند اوتيسم را در سنين پايين‌تر شناسايي كنند. اگرچه هيچ درماني براي اين بيماري وجود ندارد اما مداخله زود هنگام مي‌تواند به شرايط كمك كند. در حال حاضر تا سن سه سالگي اوتيسم در كودكان قابل شناسايي نيست.

اختلالات اوتيسم (ASDs)، طيف گسترده‌اي از ناتواني‌هاي تکاملي هستند که در مبتلايان، مهارت‌هاي مرتبط با ارتباطات اجتماعي و به طور کلي مهارت‌هاي رفتاري ديرتر از سايرين شکل مي‌گيرند. اين طيف گسترده شامل اختلال تکاملي فراگيرغيراختصاصي، اختلال آسپرگر و اختلال اوتيستيک است. اخيرا براي هر کدام از اين سه اختلال، معيارهاي تشخيصي جداگانه‌اي درنظر گرفته مي‌شود. در ميان اين بيماران، مبتلايان به اختلال اوتيستيک هم از نواقص ارتباطي و هم از ناتواني‌هاي ذهني رنج مي‌برند. براساس دستورالعمل آماري و تشخيصي اختلالات روان(چاپ چهارم)، معيارهاي تشخيصي اختلال اوتيستيک عبارتند از:اختلال در کيفيت عملکرد اجتماعي و ارتباطي؛ الگوهاي رفتاري و فعاليت‌هاي کليشه‌اي، محدود و تکراري؛ عملکرد غيرطبيعي يا تاخيري؛ درنظرنگرفتن تشخيص اختلال «رتز» يا اختلال تجزيه‌اي کودکي. البته مبتلايان ممکن است علايم متفاوتي داشته باشند. بيمارتان ممکن است دانش آموزي موفق يا دانشجويي با مدارک دانشگاهي باشد و فقط مهارت‌هاي ارتباطي آنها کامل نشده باشد يا ممکن است افرادي با عقب افتادگي ذهني شديد باشند.

ادامه مطلب

طبق آخرين تحقيقات، زناني كه چاق بوده و در طول بارداري مبتلا به ديابت يا پرفشاري‌خون هستند، 60 درصد بيشتر احتمال دارد كودكان مبتلا به اوتيسم به دنيا آورند. با توجه به اينکه اين مطالعه بيان مي‌كند رابطه‌اي ميان سلامت مادر در دوران بارداري و اوتيسم وجود دارد، مهم است يادآوري شود كه ما واقعا نمي‌توانيم اين رابطه را علت و معلولي توجيه كنيم، اما بايد توجه داشته باشيم شرايط فوق مي‌توانند خطر عوارض بارداري را افزايش دهند، بنابراين رعايت اصول يك زندگي سالم كه شرايط بارداري را ارتقا بخشد، مي‌تواند به داشتن يك كودك سالم هم بينجامد. به گزارش سپید، در اين مطالعه بيش از هزار كودك 2 تا 5 سال موردارزيابي قرار گرفتند كه از اين تعداد 517 كودك مبتلا به اوتيسم بودند و 172 نفر ديگر هم اختلالات تكاملي داشتند. زناني كه چاق بودند يا در دوران بارداري ديابت يا پرفشاري خون داشتند، با 60 درصد احتمال بيشتر در داشتن كودكي مبتلا به اوتيسم مواجه بودند. همچنين با احتمال 2 برابر بيشتر كودكي با اختلالات تكاملي به دنيا آورده بودند. بنابراين به نظر مي‌رسد چاقي برجسته‌ترين خطر در گروه مبتلايان به اوتيسم باشد و جاي تعجب نيست كه بهبود شرايط مادر در دوران بارداري مي‌تواند سلامت آينده نوزاد را تحت‌تاثير قرار دهد.

براساس نتايج جديد محققان دانشگاه کاروليناي شمالي، تفاوت‌هاي قابل‌توجهي در رشد مغزي کودکان 6 ماهه در معرض خطر که به اوتيسم مبتلا مي‌شوند، نسبت به نوزادان در معرض خطر که مبتلا به اين بيماري نمي‌شوند، وجود دارد. به نظر محققان اين يک يافته اميدوارکننده است و يک قدم بزرگ براي راه‌اندازي يک بيومارکر براي افزايش توانايي پزشکان در تشخيص زودهنگام اوتيسم. اين بيماري از دوران نوزادي شکل مي‌گيرد و اين‌گونه نيست که ناگهان در کودکي ظاهر شود، پس شايد بتوان روند ايجاد آن را با مداخلات هدفدار قطع کرد. درواقع در اين بررسي 92 کودک در معرض خطر ابتلا به اوتيسم مورد بررسي قرار گرفته و در 6 ماهگي همگي تحت نوعي از MRI با نام تصويري diffusion Tensor قرار گرفتند و در طول 24 ماه بعدي نيز ارزيابي‌هاي رفتاري انجام شد. در نهايت مشخص شد با انجام اسکن‌هاي خاص مي‌توان گفت چه کسي در آينده به اوتيسم مبتلا خواهد شد تا بلکه با انجام مداخلات خاصي از پيشرفت آن جلوگيري کرد.

مطالعات جدید حاكی از آن است كه كودكانی كه در آینده به اوتیسم مبتلا می شوند در دو سال نخست زندگی خود الگوهای مغزی متفاوتی دارند. محققان دانشگاه كالیفرنیای شمالی می گویند این مطالعات نشان دهنده تفاوت های چشمگیر در ساختار مغزی كودكان در سن شش ماهگی است. این زمان زودهنگام ترین تغییرات ساختاری از این دست در مورد بیماری اوتیسم محسوب می شود. بسیاری از نشانه رفتاری اولیه اختلال اوتیسم تا سن یك سالگی آشكار نمی شوند اما اختلالات اوتیسم در سن سه سالگی و یا بالاتر تشخیص داده می شود. تفاوت در مسیر رشد مغز بین دو گروه شش و 24 ماهگی چشمگیر بود.این امر حاكی از آن است كه دوره شش تا 24 ماهگی ( زمانی كه مطالعات رفتاری نخستین موارد بروز نشانه های اوتیسم را نشان می دهد) دوره ای است كه تغییرات مغزی در افراد مبتلا به اختلال اوتیسم چشمگیر می شود.
محققان تصاویر مغزی 92 كودك را ثبت كردند كه همه آنها برادر یا خواهر بزرگ تر از خود داشتند كه مبتلا به اوتیسم بودند. به بر اساس یافته های دانش پژوهان ، كودكانی كه خواهر یا بردار بزرگتر مبتلا به اوتیسم داشتند بیشتر در خطر ابتلا به اوتیسم قرار داشتند. این مطالعه نشان داد در سن شش ماهگی، شدت ارتباطات ماده سفید مغز در افرادی كه بعدا به اوتیسم مبتلا می شوند در بیشترین حالت است. ماده سفید مغز ارتباط بین بخش های مختلف مغز را فراهم می كند. نتایج این تحقیقات در نشریه American Journal of Psychiatry منتشر شده است. به اعتقاد محققان، یافته ها نشان می دهد كه مسیر منسجم و سازمان یافته اطلاعات، در كودكانی كه مبتلا به اوتیسم نیستند سریعتر شكل می گیرد.

روانپزشكان آمريكايي تاكيد كردند ژن‌هاي مرتبط با بيماري‌هاي رواني نظير شيزوفرني (جنون جواني) و اختلال شخصيتي اوتيسم تحت تاثير عوامل محيط زيستي هستند و در مواقع حساس محيط زيستي تنظيمات اين ژن‌ها تغيير مي‌كند. متخصصان روانپزشكي در انستيتو ملي سلامت آمريكا خاطرنشان كردند يك مكانيسم تنظيمي كه ژن‌ها را فعال و غيرفعال مي‌كند و در يك منطقه اجرايي در مغز واقع است از جمله مكانيسم‌هاي فوق العاده حساس نسبت به فاكتورهاي محيط زيستي است. به گزارش روزنامه ایسنا، اين مكانيسم موسوم به «دي ان آ متيليشن» يك فرآيند بيوشيميايي است كه براي رشد طبيعي ارگانيسم‌هاي فوقاني بدن بسيار حائز اهميت است. همچنان كه فرآيند متيليشن افزايش مي‌يابد بيان ژني پس از تولد نيز كندتر مي‌شود. به گفته متخصصان؛ اين مكانيسم دستورالعمل‌هاي شيميايي را صادر مي‌كند كه به ژن‌ها مي‌گويند چه نوع پروتئين‌هايي را بسازند، چه بافتي را توليد كنند و يا اين كه چه عملكردي را فعال نمايند. نتايج آزمايشات اخير كه در مجله آمريكايي «ژنتيك انساني» به چاپ رسيده تاييد مي‌كند فرآيند متيليشن كه تنظيم كننده اين ژنها است به طور خاص نسبت به تاثيرات محيط زيست بويژه در سالهاي نخست زندگي حساس است و به همين دليل عوامل محيطي مي‌توانند تاثير قابل ملاحظه‌اي روي سلامت رواني افراد در سالهاي آتي زندگي داشته باشند.

نتایج یك مطالعه نشان می دهد كه حالت های غیرعادی چشمی می تواند نشانه مراحل ابتدایی شكل گیری بیماری اوتیسم در كودكان شش ماهه باش . 'كریستل هودری' روانشناس دانشگاه 'له تورب' گفت : نتایج این مطالعه نكات مهمی را در ارتباط با تشخیص ابتلا به اوتیسم در كودكان ارایه می دهد .برخی از كودكان مبتلا به اوتیسم دارای حالت های غیرعادی چشمی درماه های اول زندگی خود هستند. در این مطالعه هودری و همكاران انگلیسی اش، كودكان 6 تا 10 ماهه را كه در معرض خطر ابتلا به اوتیسم قرار داشتند ، بررسی كردند. این كودكان یك خواهر یا برادر مبتلا به اوتیسم داشتند.
محققان بر روی جمجمعه این كودكان حسگرهایی برای ثبت فعالیت مغزی قرار دارند و در عین حال از چهره آنها نیز فیلم های ویدیویی تهیه كردند. هودری افزود: نتایج این مطالعه بسیار مهم است زیرا تشخیص زودهنگام بیماری اوتیسم می تواند به افراد مبتلا به اختلالات اوتیسم كمك كند .زیرا خصیصه های رفتاری اوتیسم در ماه های اول زندگی ظاهر می شود ولی تشخیص قطعی آن با استفاده از روش های موجود همیشه بعد از دو سالگی است .
درخودماندگی یا اوتیسم ( Autism) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است كه با رفتارهای ارتباطی و كلامی غیر طبیعی مشخص می‌شود. علایم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌كند و علت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشكل دارند.

يک پژوهش جديد در آمريکا با بررسي اختلالات ژنتيکي و بيوشيميايي همراه با اوتيسم، نشان داده که اين بيماري با ديابت نوع دو همراهي دارد. شيوع هر دوي اين بيماري‌ها در جهان در حال افزايش است و حالا اين مطالعه مي‌گويد که مکانيسم زمينه‌اي اين دو بيماري مشابه است؛ به اين معنا که در اوتيسم هم نوعي اختلال تحمل گلوکز و مقاومت به انسولين وجود دارد. در اين پژوهش 4 ژن براي اوتيسم پيدا شده که همگي داراي نقش کليدي در مسيرهاي تاثير انسولين بر بافت‌هاي بدن هستند. همچنين در اين مطالعه مشخص شده که مهم‌ترين عامل خطر مادري براي اوتيسم، ديابت بارداري است. اگر نظريه اين پژوهشگران درست باشد، استفاده از رژيم غذايي کم‌کربوهيدرات در کودکان اوتيستيک باعث بهبود علايم خواهد شد. به گزارش CDC شيوع اختلالات طيف اوتيسم در کودکان آمريکايي 9/0 درصد است.

پژوهشگران دانشگاه اوتا در ايالات متحده ادعا كردند كه موفق به يافتن روشي شدند كه توسط ام.آر.آي مي‌توانند بيماران مبتلا به اوتيسم را در مراحل اوليه تشخيص دهند. اين پژوهشگران نشان دادند كه در ام.آر.آي افرادي كه اوتيسم دارند ارتباط بين دو نيمكره مغزي مختل شده است. اين اختلالات‌ بيشتر مربوط به قسمت‌هاي عملكرد مهارتي و تمركز است. پژوهشگران نشان دادند كه مغز افراد مبتلا به اوتيسم تغييرات ساختاري بزرگي نسبت به افراد معمول ندارد بنابراين درصدد يافتن اختلالات ميكروساختاري بودند و توانستند از طريق ام.آر.آي به روش تنسور ديفيوژن اين اختلالات را شناسايي كنند. اين روش مي‌تواند به عنوان يك روش مناسب براي تشخيص زودرس بيماران مبتلا به اوتيسم به كار رود.

شرکت تجهيزات پزشکي اينتربوت موفق به ساخت روبوتي شده که قادر است مبتلايان به اوتيسم را درمان کند. طراحي اين روبوت بر اين اساس بوده که کودکان مبتلا به اوتيسم با يک جسم مصنوعي راحت‌تر از انسان‌ها ارتباط برقرار مي‌کنند. اين روبوت که پروپچيلا (Propchilla) نام دارد در جلسات درماني، از خارج توسط متخصص روان‌پزشک کنترل مي‌شود. پروپچيلا وسيله‌اي است که بايد احساسات کودک را تحريک کند. اين وسيله طوري طراحي شده که مي‌تواند باعث عصبانيت، خنده، خشم و... در کودک شود و استفاده از اين راه به عنوان پلي براي برقراري ارتباط با انسان‌ها در کودکان مبتلا به اوتيسم، بسيار موفقيت‌آميز بوده است.

شرکت داروسازي بريستول‌مير اعلام کرده است که اداره نظارت بر غذا و داروي ايالات متحده محصول جديد اين شرکت تحت عنوان ابيلي‌فاي (ABILIFY) را مورد تاييد قرار داده است. اين دارو که تحت عنوان ژنريک آري‌پيپرازول (Aripiprazole) هم معروف است براي درمان تحريک‌پذيري بيماران مبتلا به اوتيسم 6 تا 17 سال به کار مي‌رود. علايم تحريکي در اين بيماران شامل تهاجم به خود و ديگران، بدخلقي و تغيير سريع خلق است. کارآزمايي‌هاي باليني طي 8 هفته نشان دادند که مصرف اين دارو در موارد حاد مي‌تواند به طور موثري باعث کاهش علايم تحريکي در اين بيماران شود. هنوز مصرف اين دارو به طور نگه دارنده در اين بيماران مورد ارزيابي قرار نگرفته است.