پزشکی بالینی

محققان دانشگاه پیزا (Pisa) در ایتالیا به روش جدیدی برای تشخیص زودهنگام بیماری پارکینسون با استفاده از تصویربرداری ام آر ای (MRI )دست یافتند.تحقیقات جدید دانشمندان نشان می دهد نوع خاصی از تصویربرداری ( MRI) با رزولوشن بالا می تواند نمایش دقیقی از بخشی از مغز که تحت تاثیر پارکینسون است ارایه دهد. این روش می تواند به تشخیص بیماری پیش از بروز علایم کمک کند.
در این مطالعه محققان به بررسی مغز 38 نفر پرداختند که در این میان 17 بیمار مبتلا به پارکینسون و 21 فرد سالم به عنوان گروه شاهد حضور داشتند. آنها همچنین نمونه مغزی از بیماری که بر اثر این بیماری جان خود را از دست داده بود ،نیز مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دادند. محققان دریافتند که استفاده از تصویربرداری ام آر آی 7 تسلا (7- MRI T) برای شناسایی بیماری پارکینسون به اندازه کافی دقیق بوده و می تواند در تشخیص بیماری مفید باشد. واحدتسلا (T) به افتخار نیکلای تسلا یکی از دانشمندان جهان نامگذاری شده و واحدی است که برای اندازه گیری امواج مغناطیسی در دستگاه های ام آر آی استفاده می شود. به گفته مققان این روش تصویربرداری تصاویری با کیفیت بالا از بخشی از مغز که تحت تاثیر پارکینسون قرار می گیرد ارایه می دهد و توانایی تشخیص سه لایه این بخش از مغز را به دانشمندان می دهد.
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده مزمن است که بر اثر از بین رفتن سلول های مغزی تولید کننده دوپامین به وجود می آید. دوپامین یک ماده شیمیایی است که کمک می کند تا سلول های مغزی با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و حرکات را کنترل کنند. از علایم این بیماری می توان به لرزش، اختلال در تعادل و هماهنگی اعضای بدن اشاره کرد. این بیماری در حال حاضر درمانی ندارد اما تشخیص زود هنگام آن می تواند روند درمان را سرعت بخشیده و به میلیون ها نفر مبتلا به این بیماری در سراسر جهان کمک کند. شرح کامل نتایج این بررسی در نشریه Radiology به چاپ رسیده است.

قدرتمندترین دستگاه ام آر آی جهان به مرحله تکمیل نزدیک می‌شود. ابزار جدید قادر خواهد بود 11.75 تسلا را تولید کند و این میدان به اندازه کافی برای بلندکردن 60 تن متریک قوی خواهد بود. به دست آوردن این میزان تسلا نیازمند دقت فوق‌العاده در طراحی و تولید آهن‌رباهای ابرسانا در هسته‌ سیستم ابداعی است. رکورد پیشین تولید قدرت میدانی از این دست حدود 9.4 تسلا گزارش شده است. میدان‌های به این بزرگی قوی‌تر از میدان‌های مورد استفاده در برخورددهنده بزرگ هادرونی هستند که ذره بوزون هیگز را کشف کرد.
به عنوان یک ابزار تحقیقاتی، سیستم جدید امکان تصویربرداری از مغز با دقت بی‌سابقه اندازه وکسل 0.1 میلی‌متری را در مقایسه با یک میلی‌متر پیشین فراهم می‌کند. به عنوان یک ابزار پزشکی نیز سازندگان در تلاش برای طراحی ایمپلنت‌هایی هستند که در میدان‌های با چنین قدرتی حرکت نکرده، گرم نشده و یا ناکام نمانند. با ارائه این تکنولوژی همچنین بر چالش‌های موجود بر سر راه کشف‌های جدید در مغز نیز غلبه خواهد شد.
ماشین‌های ام آر آی در حالت معمول از سیگنال‌های نسبتا قوی مرتبط با هسته‌های هیدروژن تصویربرداری می‌کنند. این در حالی است که با میدان‌های با قدرت بالاتر، امکان تصویربرداری از سیگنال‌های ناشی از سدیم یا پتاسیم نیز ممکن خواهد شد. این مولفه‌ها در حمل بار مرتبط با spikeهای موجود در نورون‌ها متحرک‌ترین یون‌ها هستند. افزون بر این، ناحیه 0.1 میلی‌متری دارای بالغ بر هزار نورون است، بنابراین فناوری ارائه‌شده از فعالیت نورونی به صورت منفرد تصویربرداری نخواهد کرد. سامانه ابداعی همچنین می‌تواند به رمزگشایی از تصویربرداری خصوصی مرتبط با افکار و رویاهای انسان با دقت بسیار بیشتری در مقایسه با شیوه‌های کنونی کمک کند. جزئیات این مطالعه در IEEE Spectrum منتشر شد.

این سمپوزیوم در تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۹۲ توسط مركز تحقيقات علوم اعصاب شفاء برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل مقدمه اي برMRI قلب و عروق در ايران و كاربردهاي آن، كاربرد CMRدر بررسيهاي توده هاي قلبي، ايمني درMRI قلب و عروق، كاربردهايTagging درMRI قلب، كاربردهاي MRI قلب در تشخيص اسكيمي قلبي، كاربرد MRI قلب در تشخيص آنفاكتوس و نارسايي قلبي، كاربردMRI قلب در تصويربرداري عروق، كاربردMRI قلب در بيماريهاي دريچه قلبي، كاربرد MRIقلب در بيماريهاي قلبي مادرزادي، كاربردMRI قلب در بيماريهاي مادرزادي اطفال، كاربردMRI قلب در بيماريهاي بيماريهاي عضله اي قلبي، كاربردMRI قلب در مداخلات تشخيصي قلبي، تصويربرداري در بيماريهاي آريتموژنيك بطن راست قلب، تصويربرداري در بيماريهاي التهابي عضله اي قلبي و لايه پريكارد، اسپكتروسكوپي قلب، فيزيك MRI قلب و عروق می باشد.

اطلاعات بیشتر

تحقیقات جدید نشان می‌دهد: ام‌آرآی کل بدن می‌تواند حملات قلبی و سکته مغزی را در بیماران دیابتی پیش‌بینی کند و در واقع ابزار غیرتهاجمی ارزشمند در مورد بررسی چنین خطراتی است. این تحقیق بر روی 65 بیمار مبتلا به دیابت برای بررسی خطر مشکلات قلبی و عروقی از طریق ام‌آر‌آی انجام شده است. محققان گروه رادیولوژی دانشگاه لودیگ ماکسی میلیان در مونیخ آلمان اظهار کردند: در دوره‌ای 6 ساله از طریق اسکن میزان آترواسکلروز، گرفتگی یا ضخیم شدن دیواره‌های شریانی که در زمان حمله قلبی و مغزی صورت می‌گیرد، بررسی شد. نتایج این تحقیق نشان داد اسکن ام‌آرآی از کل بدن پیش‌بینی موثری برای خطر مشکلات عروقی در افراد مبتلا به دیابت قبل از بروز علائم آن است و می‌تواند در درمان یا حتی جلوگیری از آن موثر باشد. نتایج این تحقیق در نسخه آنلاین نشریه Radiology منتشر شده‌ است.

یک تیم تحقیقات بین‌المللی موفق شدند با استفاده از نانولوله کربنی، حساسیت دستگاه‌های MRI را بهبود دهند. نانولوله‌های کربنی از جمله مستحکم‌ترین مواد موجود در طبیعت هستند، به طوری که گفته می‌شود از فولاد نیز قوی‌ترند. خواص الکتریکی و گرمایی این مواد بسیار جالب توجه است، به همین دلیل نانولوله‌های کربنی به شدت مورد توجه محققان قرار گرفته است. این ماده دارای یک فضای توخالی درون خود است و ضخامت دیواره‌های آن به اندازه یک لایه اتمی است؛ از این ویژگی‌ها می‌توان در بخش‌های مختلف از تولید راکت‌های تنیس گرفته تا جلیقه‌های ضدگلوله استفاده کرد. اخیرا محققان نشان دادند که از این مواد می‌توان در بخش پزشکی بویژه در تصویربرداری MRI از تک مولکول‌ها استفاده کرد.
پژوهشگران موسسه ICFO با همکاری همتایان خود در موسسه فناوری نانو کاتالان و دانشگاه میشیگان موفق شدند نیروی‌های ضعیف را با حساسیتی 50 برابر بیشتر از رکورد قبلی اندازه‌گیری کنند. این کار موجب می‌شود تا نیروهای ضعیف را بهتر اندازه‌گیری کرد و در نتیجه در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از تک مولکول‌ها می‌توان از آن استفاده کرد. نتایج این پژوهش در نشریه «Nature Nanotechnology» به چاپ رسیده است. «آدریان بچتولد» از محققان این پروژه می‌گوید: ما موفق شدیم از نانولوله کربنی به عنوان یک پیمایشگر استفاده کنیم که به صورت عمود بر سطح به حرکت درآمده و با نوساناتی می‌تواند نیروی الکترواستاتیکی را اندازه‌گیری کند. با استفاده از این سیستم که نویز بسیار کمی دارد، محققان توانستند دامنه نوسانات موجود در نانولوله‌های کربنی را اندازه‌گیری کرده و شدت نیروی الکترواستاتیکی آن را مشخص کنند.
نانولوله‌های کربنی مانند سیم‌های گیتار هستند که در برابر نیروهای خارجی دچار لرزش و نوسان می‌شوند. در این پژوهش عامل ایجاد لرزش بسیار کوچک است، این نیرو به اندازه نیرویی است که میان دو نفر که در فاصله 4500 کیلومتری هم ایستاده‌اند، ایجاد می‌شود. در طول 10 سال گذشته بهبودهای اندکی در این حوزه انجام شده بود، اما این کشف جدید نشان داد که نانولوله کربنی می‌تواند نقش مهمی در MRI از تک مولکول‌ها داشته باشد.
در تصویربرداری MRI معمولی، اسپین هسته اتم‌های بدن که در اثر اعمال یک میدان الکترومغناطیسی خارجی تحریک شده، رصد می‌شود. با این کار می‌توان بیماری‌های مختلف را شناسایی کرد. البته حساسیت این روش پایین است و باید بهبود یابد. این روش می‌تواند نیروی ایجاد شده توسط یک اتم را نیز شناسایی کند. این روش در آینده می‌تواند انقلابی در MRI ایجاد کند.

محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا کانادا روش جدید تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) را طراحی کرده‌اند که نشانه‌های بارز بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS) را با جزییات دقیقی که پیش از این بی‌سابقه بوده، شناسایی می‌کند. این روش ابزار بسیار قدرتمندی را برای ارزیابی درمان‌های جدید در اختیار محققان قرار می‌دهد. طی این روش به جای اندازه موج‌ها، فرکانس امواج الکترومغنایس که توسط اسکن‌های (MRI) جمع‌آوری شده مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرد.
بیماری MS زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های ایمنی شخص، غلاف محافظ موسوم به میلین که فیبرهای عصبی را احاطه کره، مورد حمله قرار می‌دهد. این آسیب‌رسانی به غلاف میلین مانع انتقال سیگنال‌های الکتریکی بین نورون‌ها می‌شود و در نتیجه طیف وسیعی از علائمی نظیر ضعف، از دست دادن بینایی، لرزش، سرگیجه و خستگی مفرط پدیدار خواهد شد.
در این پژوهش، محققان فرکانس اسکن‌های مغزی (MRI) که طی شش ماه، ماهانه یک بار از 20 بیمار مبتلا به ام اس به دست آمده بود را تحلیل کردند. زمانی که شکاف‌های میلین موسوم به ضایعه در اسکن‌های مرسوم (MRI) آشکار شدند، محققان به تصاویر مبتنی بر فرکانس بیماران مراجعه کردند.آن‌ها با مشاهده مکان دقیق این ضایعات که شامل آسیب بافتی بود، حداقل دو ماه پیش از پدیداری هرگونه نشانی از آسیب، متوجه تغییرات فرکانس شده بودند. به گفته محققان می‌توان با استفاده از این روش سودمندی درمان‌ها را در کاهش یا توقف روند آسیب به میلین تعیین کرد. این پژوهش در مجله انجمن عصب‌شناسی آمریکا تحت عنوان "Neurology" منتشر شده است.

محققان کانادایی دریافتند که اسکن‌ها ( MRI تصویربرداری تشدید مغناطیسی) می‌تواند تغییرات اولیه را در قلب کودکانی که تحت شیمی درمانی قرار دارند شناسایی کند.دشیمی درمانی با آنتراسیکلین یکی از موثرترین روش‌های درمانی برای بسیاری از سرطان‌هایی نظیر لوسمی، لنفوم هوچکین، سینه، ریه و تخمدان است. با این وجود این روش درمانی می‌تواند منجر به آسیب‌های بازگشت‌ناپذیر قلبی شود که ممکن است تا سال‌ها پس از درمان آشکار نشود. توانایی تشخیص این آسیب در مراحل ابتدایی می‌تواند انجام درمان‌های پیشگیرانه را در این بیماران و به ویژه در کودکان رقم زند.
محققان دانشگاه آلبرتا از گروهی کودک و بزرگسال 7 تا 19 ساله که با درمان‌های آنتراسیکلین بهبود یافته بودند، اسکن‌های (MRI) گرفتند. آن‌ها دریافتند که می‌توان با استفاده از نوعی روش (MRI) موسوم به T1 تغییرات ماهیچه‌های قلبی مرتبط با تشکیل فیبروز را حتی در کودکانی که عملکرد قلبی‌شان عادی بود، نشان داد. محققان می‌گویند که در بازماندگان سرطان کودکان، تغییرات MRI با دوزهای آنتراسیکلین مورد استفاده، مرتبط است. علاوه بر این، تغییرات MRI با نازک شدن دیواره قلب و کاهش ظرفیت اKجام ورزش در ارتباط است. با شناسایی اولیه چنین تغییراتی می‌توان درمان‌های موفقیت‌آمیزی را نیز انتظار داشت. این پژوهش در مجله "Cardiovascular Magnetic Resonance" منتشر شده است.

پژوهشگران دانمارکي با استفاده از MRI اقدام به تعيين ميزان اکسيژن‌رساني به جنين انسان کرده‌اند. در اين مطالعه، از متغير (BOLD (Blood oxygenahori LeveL Dependent که از روي تصاوير MRI محاسبه مي‌شود، استفاده شد. هشت خانم باردار سالم در هفته‌هاي 34-28 بارداري انتخاب شوند. با استفاده از ماسک اکسيژن در مادر، هيپراکسي القاء شد. متغير BOIL در دو حالت پايه و هيپراکسي در جنين خانم‌ها تعيين گرديد. در طول مدت هيپراکسي، متغير BOLD در برخي از اندام‌هاي جنين افزايش پيدا مي‌کند. کبد، طحال، کليه و جفت از جمله اندام‌هايي هستند که بيشترين تغييرات را نشان مي‌دهند. با اين وجود، متغير مزبور در مغز جنين به دنبال تغيير سطح اکسيژن‌رساني ثابت باقي‌ماند. پژوهشگران معتقدند از پايش تغييرات متغير BOLD مي‌توان براي ارزيابي ميزان اکسيژن‌رساني به جنين بدون خطر پرتوتابي به نوزاد به صورت غيرتهاجمي استفاده کرد.

پژوهشگران با معرفي دستگاه NeuroBlate™ كه يك سيستم حرارت درماني است، دروازه جديدي را در درمان بيماري گليوبلاستوماي عودكننده گشوده‌اند. اين وسيله جديد، ايمن و با حداقل تهاجم توسط محققان آمريكايي ابداع شده است. NeuroBlate™ وسيله‌اي است كه تومورهاي مغزي را اصطلاحا «مي‌پزد» تا آنها را نابود كند. در اين وسيله از سيستم ليزر با هدايت MRI بهره برده شده كه با حداقل تهاجم تومورها را گرم كرده و از بين مي‌برد. با استفاده از MRI، جراحان امكان مي‌يابند تا در زمان واقعي تومور را ديده و با نور ليزر آن را هدف قرار داده و نابود كنند. به اين ترتيب سلول‌هاي تومور با كوآگوله‌شدن كشته خواهند شد. اين تكنولوژي از اين جهت منحصر به فرد است كه جراحان نه تنها قادر خواهند به طور دقيق كنترل كنند كه درمان به كدام قسمت مغز تحويل داده شود، بلكه قادرند در همان زمان مشاهده كنند كه اثر آن روي بافت چگونه است و چه اتفاقي خواهد افتاد. به اين ترتيب دقت و درمان انواع سرطان بيشتر خواهد شد و بافت سالم اطراف تومور دست نخورده باقي مي‌ماند.

تحقیقی جدید نشان می‌دهد که انجام MRI (تصویرسازی تشدید مغناطیسی) در زمانی که بطن‌های قلب در حال استراحت بوده و با خون پر می‌شود، سپس به حالت انقباض، خون را به سایر نقاط بدن می‌رساند (مرحله سیستول)، تصویر کامل‌تری را از اسکار قلب در بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی ایسکمیک (بیماری عضلانی قلب ناشی از کاهش خون‌ رسانی به آنها) در اختیار خواهد گذاشت. به گفته دکتر جیمز فرناندز، تشخیص اسکار (زخم) بسیار مهم است چرا که در شناسایی بیمارانی که در خطر بالایی از وقوع اتفاقات مهلک و کشنده قرار دارند، موثر است. در حال حاضر، پروتکل استاندارد در تشخیص اسکار چنین بیمارانی، تنها از جمع‌آوری داده‌های دیاستولیک (حالت استراحت بطن ها) به دست می‌آید. اما محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی طی این پژوهش که بر 30 بیمار صورت گرفت، نشان دادند که تصویرهای به دست آمده از مرحله سیستولیک قلبی (انقباض بطن ها) می‌تواند اسکارهایی که در مرحله دیاستول دیده نشده را نشان دهد. این پژوهش در نشست سالیانه انجمن اشعه رونتگن آمریکا (ARRS) مطرح خواهد شد.

دو دانشمند آمریکایی یک شیوه ام‌آرآی ابداع کرده‌اند که می‌تواند از تأثیر تلفن همراه بر مغز نقشه‌برداری کند. دستاورد محققان مرکز سرطان اسلون-کترینگ در نیویورک می‌تواند یک ابزار مهم برای محققانی باشد که امکان ایجاد تومور مغزی یا بیماریهای دیگر را در اثر استفاده بیش از اندازه از تلفن همراه بررسی می‌کنند. این شیوه یک تصویر سه بعدی با وضوح بالا را از حرارتی که توسط تابش تلفن همراه ایجاد و در مغز جذب شده، ارائه می‌کند. دانشمندان این شیوه را بر روی مغز گاو با ترکیب با یک ژل که از بافت مغزی تقلید می‌کرد، اجرا کردند. اما به ادعای محققان، براحتی می توان از این رویکرد برای آزمایش بر روی مغز انسان استفاده کرد.
دانشمندان در حالت کلی در مورد اینکه تاثیرات مضر امواج فرکانس رادیویی آنتن تلفن‌های همراه بر مغز و نیز داغ شدن ماده مغز با تابش اشعه تلفن همراه، توافق دارند. امروزه نقشه‌برداری از این تابش جذب شده شامل اندازه‌گیری میدانهای الکتریکی با استفاده از کاوشگرهایی است که در سرهای ساختگی پر شده از ژل قرار داده می‌شوند.
شبیه‌سازیهای رایانه‌ای نیز می‌توانند اختلالات میدانی فرکانس رادیویی را در سرهای ساختگی پیش‌بینی کنند. اما این شیوه‌ها غیر مستقیم و برای استفاده بر روی انسان بوده و بسیار تهاجمی است. همچنین وضوح این تصاویر پایین بوده و از این رو نمی‌توانند میدان‌های در حال تغییر سریع را در نواحی کوچک مغزی نمایش دهند. از سوی دیگر با انجام تنظیماتی بر روی رزونانس مغناطیس اتمی(NMR)، دانشمندان می توانند بطور مستقیم نقشه‌های دقیق سه بعدی را از حرارت تابش در مغز زنده انسان ایجاد کنند.
پزشکان در حال حاضر از NMR برای اندازه گیری درجه حرارت تومورها در یک درمان حرارتی سرطان استفاده می‌کنند. در این شیوه، پزشکان هسته اتمی را در یک میدان مغناطیسی استاتیک قرار داده و سپس آنها را در یک میدان فرکانس رادیویی نوسان‌دار برای اندازه‌گیری فرکانس رزونانس به ارتعاش درمی‌آورند. حرارت، باعث تغییر موقعیت الکترونهایی شده که در اطراف هسته اتمهای هیدروژن در بافت گردش می‌کنند. این امر باعث تغییر اندازه میدان مغناطیسی حس شده در هسته می‌شود و فرکانس رزونانس آنها را تغییر می‌دهد. محققان برای ایجاد نقشه‌های سه بعدی از مغز، محفظه‌های پلاستیکی جداگانه را با بافت مغز گاو و ژل پر کردند. آنها نمی‌توانستند از یک تلفن همراه واقعی در دستگاه ام‌آرآی استفاده کنند چرا که میدان مغناطیسی قوی می‌تواند تلفن را با سرعت بسیار بالایی پرتاب کند. از این رو یک آنتن تابشی فرکانس رادیویی از یک ماده ضد فرومغناطیس ساخته شد. هر بار یکی از این محفظه‌ها با این آنتن در دستگاه ام‌آرآی قرار گرفت که از خود نیروی خروجی 125، 250، 500، 1000 و 2000 میلی‌وات را به تقلید از تلفن همراه ساطع می‌کرد. در تابش 500، 1000 و 2000 میلی‌وات، دمای نزدیکترین بخش نمونه به آنتن بین یک تا پنج درجه سانتیگراد افزایش داشت. این افزایشها به شکل مناطق داغ در تصاویر سه بعدی از دستگاه ام‌آرآی نشان داده شد. در نیروی 125 و 250 میلی‌وات، تغییرات دمایی کمتر از یک درجه سانتیگراد بود که در تصاویر وارد نشد. اما این تغییرات قابل محاسبه بودند. نتایج این پژوهش در مجله مجموعه مقالات علمی آکادمی ملی علوم منتشر شده است.

پژوهشگران آلماني به تازگي اقدام به نمونه‌برداري از توده‌هاي پستاني با هدايت MRI کرده‌اند. اين پژوهشگران با استفاده از دستگاه‌هاي يک تسلا، توالي‌هاي مختلف تصويربرداري را مورد آزمايش قرار دارند تا بهترين توالي براي تصويربرداري حين انجام نمونه‌برداري مشخص گردد. در اين طرح 75 نمونه از 69 بيمار با ميانگين سني 53 سال (78-35 سال) باموفقيت گرفته شد. MRI امکان تعيين مکان دقيق و سريع ضايعه را فراهم نمود. ميانگين زمان لازم براي تکميل نمونه‌برداري با هدايت MRI 12 دقيقه اعلام شد. هيچگونه ضايعه يا عارضه‌اي براي بيماران در حين انجام نمونه‌برداري رخ نداد و پزشکان نيز انجام اين نمونه‌برداري را آسان و بدون مشگل گزارش کردند. پژوهشگران نتيجه‌گيري کردند بيوپسي از توده‌هاي پستان با هدايت MRI يک روش بي‌خطر و کمک کننده است و با فراهم کردن تصاوير متحرک و زنده‌اي که لحظه‌به‌لحظه از حرکت سوزن بيوپسي فراهم مي‌کند، انجام بيوپسي را تسهيل مي‌نمايد.

تصويربرداري تشديد مغناطيسي انتشاري يكي از روش‌هاي تصويربرداري غير‌معمولي MRI است. اين تكنيك يك معرفي جزئي و بخش بخش از ساختار ميكرويي مغز در مقياسي كه به آساني با ديگر متدها قابل دسترسي نيست ارايه مي‌دهد و روند پيشرفت را از راه‌هاي مختلف براي پزشك مهيا مي‌سازد. لذا  DMRI به عنوان يك ابزار قدرتمند و موثر در آزمايش سيستم اعصاب مركزي گسترش يافته است.  تصـويـربرداري DMRI كنتراست تصويري را فراهم مي كند كه وابسته به حركت مولكولي پروتون‌هاي آب در طول محورهاي آكسوني است كه ممكن است توسط بيماري تغيير پيدا كند اين انتشار ناهمگون اطلاعات زيادي راجع به ميلين سازي در مغز نابالغ، در طي بالغ شدن و در وضعيت‌هاي بيمار يا نرمال فراهم مي‌كند كه ساير متدها قادر به توليد آن‌ها نيست.  تصويربرداري مرسوم CT و MRI به اندازه كافي حساس براي ارزيابي حمله هاي بحراني نيست. CT براي آشكارسازي خونريزي درون جمجمه اي كافي است، اما در مورد حملات بدون خونريزي، CTاسكن ‌ ممكن است براي 24 تا 36 ساعت اول منفي باشد.

PDF متن کامل روش                HTML متن کامل روش

محققان آمريكايي و ايسلندي در بررسي‌هاي خود نشان داده‌اند كه شيوه اسكن ام‌آرآي بسيار بهتر از نوار قلب مي‌تواند سكته‌هاي قلبي بدون نشانه را در انسان شناسايي كند.بسياري از افراد دچار سكته قلبي شده و از آن بي‌خبر هستند. محققان موسسه ملي قلب، ريه و خون مريلند با همكاري محققان ايسلندي 670 فرد را كه بطور تصادفي از ميان مردم ايسلند انتخاب شده‌ بودند به همراه 266 مورد ديگر مبتلا به ديابت در ميانگين سني 76 سال مورد آزمايش قرار دادند.
به گزارش ایسنا، طبق اين پژوهش كه در مجله American Medical Association منتشر شده، اسناد پزشكي اين افراد نشان داده كه 91 مورد يك حمله قلبي را تجربه كرده‌اند اما آزمايشات با ام‌آرآي نشان داد كه 157 مورد ديگر از جمله 72 مبتلا به ديابت از نشانه‌هاي واضح آسيب بافت قلبي در برخي نقاط در اثر يك سكته قلبي بي‌نشانه برخوردار بودند. اين درحاليست كه شيوه نوار قلبي تنها 46 مورد را شناسايي كرده بود كه در اين ميان 15 مورد بيمار ديابتي بودند. افرادي كه پيش از اين با سكته قلبي شناسايي نشده بودند، از درمانهايي مانند آسپرين براي كاهش لخته شدن خون يا استاتين براي كاهش كسلترول خون برخوردار نمي‌شدند. در مقايسه با افرادي كه سكته قلبي نداشته‌اند، افراد داراي اين سابقه از تجمع كلسيم بيشتري در عروق كرونر برخوردار بودند كه از نشانه‌هاي اوليه بيماري قلبي است و مي‌تواند طي شش سال باعث مرگ بيمار شود.

بيماراني که داراي پيس‌ميکر قلبي هستند هنگام انجام MRI بايد بيش از گذشته مراقب باشند و هشدارهاي مربوطه را جدي بگيرند. محققان با بررسي يافته‌هاي جديد روي اين موضوع تاکيد کرده و معتقدند MRI عموما در بيماران داراي پيس‌ميکر يا دفيبريلاتور کاشتني قلبي (ICD) کنتراانديکه است، زيرا خطر بروز حوادث تهديدکننده زندگي وجود دارد. اين وسايل و سنسورهاي آنها ممکن است با ميدان مغناطيسي تداخل و ريتم قلبي را با مشکل مواجه کند. بدين صورت که انرژي در ليدهاي الکترود جمع مي‌شود که به عنوان يک آنتن عمل کرده و درون بافت‌هاي اطراف سر الکترودها ديس شارژ مي‌شود. به‌رغم خطرات بالقوه‌اي که وجود دارد، MRI اغلب در بيماران بدحال کاربرد پيدا مي‌کند و همين امر انجام مداخلات وسيع را براي برداشتن قدم‌هاي مناسب و صحيح جهت بهينه‌سازي MRI در اين گروه از بيماران ضروري مي‌کند،‌ زيرا منافع MRI به‌طور واضح از مضرات آن بيشتر است که نبايد بيماران را از آن محروم کرد. پس لازم است اقداماتي در اين زمينه انجام شود. به گزارش سپید، محققان در اين مطالعه 1043 بيمار را که پيس‌ميکر يا ICD داشتند و تحت MRI قرار گرفتند، بررسي کردند. به دنبال انجام MRI هيچ عارضه تهديدکننده زندگي در آنها ديده نشد. تنها 5 مورد به تنظيم الکتريکي دوباره وسيله نياز پيدا کردند و افزايش قابل‌توجه در حد آستانه پيس‌ها در 16 مورد ديده شد.

دانشمندان دانشگاه دارتماوث در پژوهش جديد خود نشان داده‌اند كه اسكن‌هاي ام‌آرآي كاربردي مي‌تواند در مورد اشتهاي ابتدايي فرد قضاوت كرده و رفتارهاي جنسي يا افزایش وزن را پيش‌بيني كنند. اين محققان به اسكن مغز 58 زن جوان در زمان نمايش تصاوير مختلفي از غذاها، مناظر، حيوانات و افراد پرداخته و فعاليت‌هاي هسته اکومبنس يا مركز پاداش مغز آنها را بررسي كردند. اين داوطلبان شش ماه بعد دوباره مورد آزمايش قرار گرفتند. محققان دريافتند آن دسته از داوطلباني كه مغز آنها در زمان مشاهده غذا واكنش نشان داده بود، نسبت به ديگر داوطلبان دچار افزايش وزن شده بودند.
پژوهش‌هاي ديگر از ام‌آرآي كاربردي براي پيش‌بيني رفتار استفاده كرده‌اند كه يكي از آنها نشان داده اين اسكن‌ها مي‌تواند بطور دقيق‌تري رفتار شخص را پيش‌بيني كنند. در اين پژوهش، محققان به بررسي قشر جلو مغزي مياني و بخش پرکنیوس كه با خودآگاهي مرتبط هستند، پرداختند.
به گزارش ایسنا، هدف محققان دارتماوث، درك پايه فيزيولوژيكي براي نیروی اراده و چگونگي توانايي عوامل محيطي در تضعیف آن است. درك پايه‌هاي عصبي رفتارها مي‌تواند به درمانها يا حداقل آگاهي براي كمك به كنترل بهتر نفس در افراد منجر شود. اين پژوهش در مجله Neuroscience منتشر شده است.

يك كارآزمايي بزرگ انجام‌شده در بيماران مبتلا به بيماري‌هاي قلبي در انگلستان نشان داد كه اين گروه از بيماران از اسكن MRI نسبت به ديگر روش‌هاي مورداستفاده رايج سود بيشتري مي‌برند. اين يافته‌هاي محققان دانشگاه ليدز مي‌تواند روش ارزيابي بيماران مشكوك به بيماري‌هاي قلبي را تغيير دهد و به طور بالقوه آنها را از نياز به انجام تست‌هاي تهاجمي يا در معرض اشعه قرارگرفتن برهاند. نتايج اين مطالعه كه به مدت 5 سال به طول انجاميده و 752 بيمار را موردبررسي قرار داده، نشان مي‌دهد كه اسكن MRI يك روش قابل‌اعتماد براي تشخيص علايم بيماري عروق كرونر (CHD) عمده است. اين محققان همچنين نشان دادند كه MRI در تشخيص CHD بهتر از SPECT عمل مي‌كند و مي‌تواند بيماراني را كه واقعا مشكلي ندارند، كنار بگذارد. اين براي نخستين‌بار است كه MRI به طور مستقيم در برابر استاندارد طلايي تشخيص CHD در اين چنين گروه بزرگي از بيماران قلبي مورد مقايسه قرار مي‌گيرد و مي‌تواند مقامات بهداشتي را مجبور كند تا درباره تست‌هاي پيشنهادي به بيماران دوباره تصميم جدي بگيرند.

انجام يک اسکن MRI به علاوه ماموگرافي، سرطان‌هاي پستان بيشتري را در زناني که تحت رادياسيون قفسه صدري قرار گرفته‌اند (مانند کودکان يا بزرگسالان جوان)، نسبت به هر يک از روش‌ها به تنهايي، تشخيص مي‌دهند. محققان مطالعه فوق که نتايج آن در نشريه Radiology به چاپ رسيده، اعلام مي‌دارند که MRI به عنوان يار کمکي ماموگرافي، در غربالگري سرطان پستان در زنان با عوامل خطر بالا مانند سابقه خانوادگي يا موتاسيون ژنتيکي موثر است. البته اين مطالعه اختصاصا روي عوامل خطر پرتوتابي به قفسه صدري که اغلب براي بيماري مبتلا به هاچکين انجام شده، تمرکز مي‌کند. MRI به تنهايي در اين مطالعه بيشتر سرطان‌هاي مهاجم را تشخيص داده، در حالي که تومورهاي کشف‌شده به‌وسيله ماموگرافي تنها به صورت ميکروکلسيفيکاسيون خود را نمايان کرده‌اند. وقتي هر دو مداليتي با هم استفاده شده‌اند، ماموگرافي هم ميکروکلسيفيکاسيون را تشخيص داده و MRI نيز سرطان‌هايي را که شبيه توده بوده‌اند، نشان داده است. درواقع همراهي‌ اين دو روش با هم، ميزان تشخيص سرطان را تا 4/4 درصد بيشتر کرده و نويسندگان مطالعه نتيجه‌گيري کرده‌اند که اين روش غربالگري بالاترين حساسيت را براي تشخيص سرطان پستان داشته است. درواقع MRI بيشتر سرطان‌هاي مهاجم را کشف کرده، در حالي که ماموگرافي براي يافتن کارسنيوم درجا بيشتر حساس بوده است.

بر اساس مطالعه‌اي که به‌تازگي انجام شده، ‌ام. آر.آي مي‌تواند بين سرطان اندومتر و سرويکس افتراق ايجاد کند. پژوهشگران ادعا کردند حتي زماني که بيوپسي قادر نيست بين اين دو افتراق بدهد، ام.آر.آي مي‌تواند کمک‌کننده باشد. پژوهشگران معتقدند استفاده از اين روش مي‌تواند در روند درماني بيماران موثر باشد. نتايج حاصل از اين مطالعه که در سوم مي در همايش انجمن رونتگن آمريکا در شيکاگو مطرح شد، حاکي از آن بود که استفاده از ام. آر. آي در 79 درصد موارد محل بروز سرطان را به درستي شناسايي مي کند و نسبت به انجام بيوپسي تواناتر است.
اين نتيجه در حالي حاصل شد که در اکثر موارد نتيجه بيوپسي دوپهلو گزارش شده بود. سرطان اندومتر و سرويکس دو مورد از سرطان‌هاي شايع در زنان هستند که در سه درصد موارد روش‌هاي تشخيصي موجود مانند بيوپسي نمي‌توانند منبع آنها را شناسايي و بين اين دو افتراق حاصل کنند. دکتر آير، سرپرست اين گروه تحقيقاتي در اين باره مي‌گويد: «تشخيص منبع بروز سرطان مي‌تواند در روند درماني بيماران موثر باشد و ميزان جراحي‌هاي بي‌مورد را کاهش دهد. در اين مطالعه دو راديولوژيست يکي با تجربه کاري پنج‌سال و ديگري با تجربه هجده سال مسوول بررسي تصاوير بودند.»
در اکثر موارد نتايج بررسي اين دو در تشخيص محل اصلي بروز سرطان باهم همخواني داشت. دکتر آير مي‌گويد: «براي استفاده از اين روش نيازي نيست که راديولوژيست تبحر خاصي يا تجربه زيادي در خواندن کليشه‌ها داشته باشد، بلکه با ميزان اطلاعات معمولي و تجربه کم هم قادر خواهد بود به تشخيص صحيح برسد.» در اين مطالعه همچنين پژوهشگران درصدد يافتن بهترين کليشه‌ها براي تشخيص بودند. نتايج حاکي از آن بود که سکانس‌هاي ساژيتال T2 FSE weighted و سکانس‌هاي ديناميک T1 weighted دوبعدي و سه بعدي بهترين نماها براي تشخيص هستند.
اين مطالعه روي 48 بيمار انجام شد و در 38 بيمار که نتايج بيوپسي‌شان ترديدآميز بود، ام.آر.آي توانست به خوبي سرطان اندومتر و سرويکس را شناسايي کند. حساسيت، اختصاصيت، ارزش اخباري مثبت و منفي در تشخيص سرطان اندومتر با ام.آر.آي به ترتيب عبارت بود از: 87، 89، 97 و 67 درصد. همچنين حساسيت و اختصاصيت اين روش در تشخيص سرطان سرويکس 80 و 88 درصد تخمين زده شد. اين نتايج نشان مي‌دهد که شايد در آينده‌اي نزديک ام. آر. آي بتواند در اين زمينه جايگزين روش‌هاي تشخيصي موجود شود.

پژوهشگران طي مطالعه‌اي نشان دادند که استفاده از ام.آر.آي براي غربالگري سرطان پستان براي اولين بار نسبت به ماموگرافي داراي مثبت کاذب بيشتري است. انجام ام.آر.آي براي غربالگري براي اولين بار در 13 درصد موارد با مثبت کاذب همراه است، اما اين ميزان در ام.آر.آي‌‌هاي بعدي کاهش يافته و به 6/5 درصد مي‌رسد. به همين علت پژوهشگران پيشنهاد کردند که با توجه به ميزان مثبت کاذب بالايي که در انجام اين تست هنگام غربالگري ايجاد مي‌شود، هنوز نمي‌توان از آن به عنوان يک روش جايگزين براي ماموگرافي استفاده کرد.

شرکت معتبر تجهيزات پزشکي زيمنس اعلام کرد اداره کل غذا و داروي ايالات‌متحده، سيستم Biograph mMR اين شرکت را که نخستين وسيله براي انجام همزمان اسکن PET و MRI است، تاييد کرده است. قبلا پزشکان مي‌توانستند از PET و سي‌تي‌اسکن، همزمان براي تصويربرداري از بدن استفاده کنند. از مزاياي اين وسيله جديد نسبت به وسايل کنوني، مي‌توان به تصويربرداري همزمان، کاهش دوز اشعه و افزايش کنتراست بافت نرم اشاره کرد. از سويي سيستم PET/MRI زيمنس بدون نياز به حرکت بيمار، دو سيستم اسکن مختلف را همزمان انجام مي‌دهد، بنابراين به پزشکان اجازه مي‌دهد تا با به حداقل رساندن تغيير موقعيت بيمار ميان دو تست، تصاوير را با آساني بيشتري مقايسه کنند و تا حد امکان اطلاعات دقيق‌تري فراهم آورند. با اين روش، تصاوير دقيق‌تري نيز از ساختارهاي داخل بدن نسبت به سي‌تي‌اسکن حاصل مي‌شود. البته بيماراني که پيس‌ميکر، دفيبليراتور يا ديگر وسايل کاشتني الکترونيکي در بدن دارند، نبايد از اين وسيله استفاده کنند، مگر آنکه از اين نظر منعي نداشته باشند.

دانشمندان دانشگاه اونتاريوي غربي بعد از مدت‌ها بررسي تصاوير MRI فانكشنال، ادعا مي‌كنند كه قادرند تنها به كمك تصاوير MRI پيش‌بيني كنند كه يک فرد قصد دارد چه حركتي را با دست خود انجام دهد. در واقع آنها با مقايسه تصاوير مربوط به فعال شدن مناطق مختلف مغز در تصاوير مغناطيسي، ارتباط ميان فعاليت‌هاي مغزي و حركتي را كه عضله‌ها انجام خواهند داد، پيدا كرده‌اند بنابراين مي‌توانند حدس بزنند كه مغز چه دستوري را براي عضله‌هاي دست صادر مي‌كند. فايده اين تحقيق بيشتر از همه به معلولان حركتي مي‌رسد تا بتوانند از دستگاه‌هايي بهره بگيرند كه براساس فرامين مغز بيمار، قادر به فعال‌سازي اندام‌هاي مصنوعي باشند. از سوي ديگر، در صورت گسترش اين‌گونه تحقيقات، شناخت بهتر عملكردي مغزي و حتي احتمال خواندن افكاري كه از مغز مي‌گذرد، امكان‌پذير مي‌شود. با اين روش شايد تا ساخت اندام‌هاي مصنوعي كنترل‌شده به وسيله مغز فاصله زيادي نداشته باشيم، البته هنوز تا رسيدن به تكنيك خواندن افكار راه درازي باقي است و اين خواندن مغز فعلا فقط در حد پيش‌بيني دستورات مربوط به عضلات است.

محققان مركز پزشكي لانگون دريافتند كه تكنيك‌هاي پيشرفته MRI مي‌توانند تغييرات ظريفي را در ساختمان ميكروسكوپي غضروف مفصل تشخيص دهند و به پزشكان امكان مي‌دهند با اين ابزار تشخيصي، ماركرهاي كليدي را براي استئوآرتريت اوليه بيابند. با استفاده از اين تكنيك‌ها پزشكان مي‌توانند مديريت اين بيماري را از نوسازي احتمالي به حفظ طولاني‌مدت آن تغيير جهت دهند. محققان اين مطالعه مدعي هستند كه با اين پيشرفت و بهينه‌سازي تكنيك‌هاي MRI، دريچه جديدي به سوي درك درمان‌هاي ممكن آرتريت قبل از اينكه ساختار مفصلي آن تخريب‌شده و غيرقابل بازگشت باشد، گشوده است. امروزه تكنولوژي تصويربرداري حساسيت و قدرت كافي را براي تشخيص تغييرات دقيق و ظريف در کندروسيت‌ها و فيبرهاي كلاژن و مولكول‌هاي پروتئين كه غضروف مفصل را مي‌سازند، دارد و به اين ترتيب تغييرات اوليه را كه به نفع شروع استئوآرتريت است، نشان خواهند داد.

آندوسکوپ‌ها (دوربين‌هاي کوچک يا فيبرهاي نوري که اغلب به لوله‌هاي قابل‌انعطاف متصل مي‌شوند و براي ديدن داخل بدن استفاده مي‌شوند) مي‌توانند به‌طور خطرناکي تهاجمي باشند. از سوي ديگر، انجام آنها اغلب به تزريق داروهاي آرام‌بخش نياز دارد اما اکنون محققان نوعي «کپسول‌ آندوسکوپي» ابداع کرده‌اند که مي‌تواند براي تشخيص مشکلات و بدون تکيه بر هرگونه اتصالي درون سيستم گوارشي بدن حرکت کند و اطلاعات لازم را به پزشکان ارايه دهد.
لازم به ذکر است که کپسول آندوسکوپي ابداعي جديد برخلاف کپسول‌هاي موجود که به صورت تصادفي و هر نيم ثانيه يک عکس مي‌گيرد تا به پزشکان يک ديد کلي از وضعيت روده‌ها ارائه کند از ميدان مغناطيسي ماشين‌هاي MRI و سيگنال‌هاي الکترونيکي دستکاري شده توسط کساني که با کپسول کار مي‌کنند کمک مي‌گيرد تا مسير دقيق‌تر و سنجيده‌تري را طي کند. اين روش، کمتر تهاجمي است ودقت بيشتري دارد تا پزشکان بتوانند نگاه بهتري به دستگاه گوارش داشته باشند، خصوصا نواحي‌اي که تشخيص تومورها يا زخم‌هاي پنهان‌شده در آنها براي تشخيص سخت است يا بتوان با کمک آنها درمان‌هايي را مانند گرفتن بيوپسي يا تحويل موضعي دارو ارائه کرد.
آنچه اين مجموعه آندوسکوپ جديد، جدا از توانايي بالقوه خود دارد، آنکه به‌طور فعال دستگاه‌ گوارش را تحت نظارت مستقيم پزشک مي‌پيمايد و بررسي مي‌کند. به اين منظور، دستگاه بر ميدان?مغناطيسي MRI به عنوان يک نيروي محرکه تکيه مي‌کند. درواقع کپسول با توجه به اين ميدان قوي، به حرکت نياز دارد، مانند قايقراني قايق‌بادباني با باد. براي کمک به کپسول‌ها براي «شنا» در جريان مغناطيسي، محققان به آنها «دُم» داده‌اند که ترکيبي از حلقه‌هاي مسي و پليمر انعطاف‌پذير است. ميدان مغناطيسي، ارتعاش در دم ايجاد مي‌کند تا کپسول بتواند حرکت کند و الکترونيک‌ها و ميکروسنسورهاي جاسازي‌‌شده در کپسول به اپراتور آن اجازه مي‌دهند تا ميدان مغناطيسي را دستکاري کرده و به اين ترتيب حرکت وسيله رهبري مي‌شود. امکان راهبري وسيله، نه‌تنها باعث تشخيص بهتر خواهد شد، بلکه بيماران در کسري از زمان، روشي با تهاجم کمتر را پشت‌سر مي‌گذارند. استفاده از مس که يک ماده مغناطيسي غيرآهني است، چالش تشخيصي ديگري است که توسط MRI مطرح مي‌شود. در حالي که بيشتر مگنت‌ها با MRI تداخل پيدا کرده و عکس را مخدوش مي‌کنند، مس تنها به‌صورت يک لکه کوچک در عکس مي‌افتد و بقيه فيلم روشن است.
محققان اين مطالعه، دکتر Kosa و همکارانش، مکانيسم راندن اين کپسول را در يک آکواريوم داخل دستگاه MRI مورد ارزيابي قرار داده‌اند. نتايج حاکي از آن است که کپسول مي‌تواند به‌طور موفقيت‌آميزي با استفاده از ميدان مغناطيسي راهبري شود. با اين حرکت رو به جلو، محققان به پيشرفت‌هاي بيشتر در زمينه کپسول آندوسکوپي و عملکردهاي سيگنالي اميدوار هستند. درواقع اين پروژه قسمتي از آينده روشن حوزه ميکروروباتيک‌هاست که براي مقاصد بيومديکال مورد استفاده قرار مي‌گيرند و به پزشکان اين امکان را مي‌دهد تا با هدايت مستقيم آنها درون بدن به مقاصد تشخيصي و درماني موردنظر خود برسند و از سوي ديگر روش‌هايي را مورد استفاده قرار دهند که دقت بيشتر و تهاجم کمتري داشته باشند.

محققان دانشگاه جانزهاپکينز پيشنهاد مي‌کنند که تصويربرداري روتين MRI چيزي به پيشرفت درمان بيماراني که نياز به تزريق استروييد داخل کانال نخاعي خود دارند، اضافه نمي‌کند. بنابراين MRI تنها نقش اندکي در تصميم پزشک براي تجويز اين‌گونه تزريقات استروييد اپيدورال دارد که رايج‌ترين روش انجام‌شده براي تسکين درد در کلينيک‌هاي آمريکاست. با تمرکز بيشتر بر هزينه‌هاي فرار مراقبت‌هاي بهداشتي، يافته‌ها نشان مي‌دهد که اين روش تصويربرداري پرهزينه، منافع باليني اندکي دارد. درواقع بعيد است که MRI ميزان عمل را کم کند، عوارض را کاهش دهد يا کارايي را بهبود بخشد بنابراين اگر خواسته باشيم هزينه‌هاي غيرضروري پزشکي را قطع کنيم، بايد از تجويز انجام MRI براي هر کسي که با درد پشت مراجعه مي‌کند و به تزريق داخل کانال نياز دارد، برحذر باشيم.

بر اساس مطالعه‌اي که با تازگي در نشريه روئنتگنولوژي به چاپ رسيده، پژوهشگران نشان دادند که انجام ام.آر.آي قبل از جراحي در بيماراني که به تازگي سرطان پستان آنها تشخيص داده شده مي‌تواند کانون‌هاي مخفي ناشناخته‌اي را نشان دهد. اين پژوهشگران معتقدند انجام اين تصويربرداري دقت تشخيصي را به شدت افزايش مي‌دهد و در مرحله‌بندي سرطان پستان اهميت دارد. اين مطالعه که روي 592 بيمار مبتلا به سرطان پستان انجام شد، نشان داد که انجام ام.آر.آي قبل از جراحي مي‌تواند در 12 درصد موارد مرحله‌بندي بيمار را تغيير دهد. اين تغيير حتي ممکن است بيمار را از دسته بيماران با خطر کم يا متوسط به دسته پرخطر انتقال دهد. اين پژوهشگران عنوان کردند که با توجه به نتايج به دست آمده بهتر است اين وسيله به عنوان يک اقدام معمول قبل از جراحي بيماران مبتلا به سرطان انجام شود.

پژوهشگران بخش راديولوژي دانشگاه جانزهاپکينز موفق به ساخت يک دستگاه ام.آر.آي 2/1 تسلاي شدند که اطراف آن باز بوده و مي‌توان از بيماران مبتلا به کلاستروفوبيا، بدون نياز به داروي آرام‌بخش و بيهوشي تصويربرداري کرد. پژوهشگران سازنده اين ام.آر.آي جديد عنوان کردند که کيفيت تصاوير حاصل از اين وسيله در حد دستگاه‌هاي با قدرت 5/1 تسلا است. علاوه بر اينکه کيفيت تصاوير حاصل از اين وسيله بسيار بالا است، داراي امکانات ويژه‌اي است که کار کردن با آن را نيز تسهيل مي‌کند. از جمله اين امکانات مي‌توان به تحرک زياد تخت اشاره کرد که مي‌توان تخت را در حد ويلچر بيمار تغيير داد تا به راحتي روي آن قرار گيرد. همچنين با اين دستگاه مي‌توان از بيماران با وزن بسيار بالا تصويربرداري کرد و بيماران مي‌توانند در طول مدت تصويربرداري يکي از اقوام خود را در کنار داشته باشند تا از ترس آنها هنگام تصويربرداري کاسته شود.

امروزه استفاده از تكنولوژي MRI براي كمك به پزشكان براي تصميم‌گيري در مورد گزينه‌هاي درماني پيش روي بيماران مبتلا به سرطان پستان گسترش زيادي پيدا كرده، به?رغم اينكه شواهد بسيار اندكي در دست است كه اين نوع سيستم تصويربرداري منفعت خاصي نيز داشته باشد و محققان نيز بر اين امر صحه مي‌گذارند.
براساس گزارشي كه اخيرا در نشريه معتبر «لنست» به چاپ رسيده، طي ساليان اخير استفاده از MRI به طور گسترده‌اي در كار بالين مورد پذيرش قرار گرفته، زيرا اين فرضيه مطرح است كه با كاربرد آن حساسيت تشخيصي سرطان بالاتر مي‌رود و همين امر پيامد نهايي بيماران را بهبود خواهد بخشيد. اين مساله بهانه‌اي شد براي يك تيم تحقيقاتي تا صحت اين فرضيه را مورد آزمون قرار دهند و مقاله?هاي منتشر شده را در يك دهه اخير دوباره بازبيني كنند. آنها دريافتند كه هر چند MRI يك ابزار ارزشمند براي پيگيري زناني است كه از نظر ژنتيكي در معرض خطر بالاي ابتلا به سرطان پستان قرار دارند اما شواهد مبتني بر استفاده از MRI به عنوان يك وسيله غربالگري در جمعيت عمومي محدود است. آنها همچنين شواهد اندکي يافتند كه غربالگري روتين با MRI براي انتخاب درست بيماران قبل از جراحي محافظتي پستان‌ کمک کننده است يا خطر عودهاي موضعي سرطان پستان را كم مي‌كند يا نياز به اعمال جراحي را به حداقل مي‌رساند. اين تيم تحقيقاتي ذكر مي‌كند كه البته شواهد كافي در دست است كه MRI به اندازه كافي براي غربالگري زنان در معرض خطر بالا (داشتن سابقه فاميلي مثبت يا موتاسيون شناخته شده ژني) مفيد است و مي‌تواند دقيقا تومورهايي را كه قبلا ماموگرافي يا اولتراسوند تشخيص داده‌اند، مشخص كند، هر چند هنوز كسي نمي‌داند كه آيا واقعا اين تشخيص پيشرفته‌تر تاثيري بر ميزان بقاي بيماران دارد يا خير. آنها از سوي ديگر تاكيد مي‌كنند كه شواهدي موجود نيست كه افزايش حساسيت با استفاده از اسكن‌هاي MRI براي معاينه زنان قبل از جراحي به درمان بهتر جراحي يا پيش‌آگهي آنها كمكي مي‌كند يا خير. در واقع به نظر مي‌رسد MRI به انتخاب بهتر بيماران براي جراحي‌هاي محافظتي پستان كمك شاياني نمي‌كند و باعث نمي‌شود هنگام جراحي حاشيه‌هاي بدون تومور بيشتري انتخاب شود. همچنين به علت تعداد كم كارآزمايي‌ها و كيفيت ضعيف بسياري از مطالعه‌هاي انساني، اثر MRI بر پيامد طولاني‌مدت بيماران قابل ارزيابي نيست. پيامد نهايي شامل بروز سرطان در پستان ديگر يا عود در پستان درگير است. براساس يافته‌هاي اين محققان، ثابت شده غربالگري با MRI بيشتر در زمينه‌ ارزيابي وسعت بيماري باقي‌مانده و بررسي پاسخ به كموتراپي قبل از عمل جراحي در مقايسه با آزمون‌هاي رايج، مانند معاينه باليني، ماموگرافي و اولتراسوندگرافي موثر است.
در چكيده اين مقاله، محققان يادآوري كرده‌اند كه: «در نهايت، ارزش واقعي و درست MRI مي‌تواند در توانايي آن براي پيش‌بيني رفتارهاي بيولوژيكي سلولي نهفته باشد. تغييرات بسيار ابتدايي متابوليسم داخل سلولي كه توسط MRS تشخيص داده مي‌شوند، به نظر مي‌رسد پيش‌بيني كننده پاسخ بيمار به درمان باشد و در صورتي كه مطالعه‌هاي بزرگ‌تر و داراي اعتبار بتوانند سميت و هزينه ادامه يك رژيم شيمي‌درماني را بر اين اساس تعيين كنند، شايد بتوان در‌آينده استفاده از اين نوع درمان‌ها را كه شايد هيچ منفعتي هم نداشته باشند، به حداقل خود رساند و تنها براي بيماراني مورد استفاده قرار داد كه واقعا از آنها سود خواهند برد.»

به تازگي پژوهشگران در مطالعه‌اي نشان دادند كه مي‌توان با استفاده از ام‌.آر.آي زمان بروز سكته مغزي را پيش‌بيني و تعيين كرد. نتايج حاصل از اين مطالعه به تازگي در نشريه راديولوژي به چاپ رسيده است. بسياري از مبتلايان به سكته‌هاي مغزي را مي‌توان با داروي tPA تحت درمان قرار داد. نكته مهم در مورد انجام اين درمان اين است كه اگر بيش از 4 ساعت از بروز سكته مغزي گذشته باشد، به كارگيري tPA به جاي آثار درماني باعث بروز خون‌ريزي‌هاي مغزي مي‌شود و عوارض ناخوشايندي براي بيماران به همراه خواهد داشت. بنابراين اطلاع دقيق پزشكان از زمان بروز سكته مغزي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است.
بر اساس گزارش‌هاي موجود، سكته مغزي بعد از بيماري‌هاي قلبي و سرطان، سومين عامل مرگ‌و‌مير در ايالات متحده آمريكا محسوب مي‌شود. ساليانه 795 هزار آمريكايي دچار سكته مغزي جديد يا عود آن مي‌شوند. دكتر كاترين اوپنهايم، سرپرست اين گروه تحقيقاتي در اين‌باره مي‌گويد: «در بيش از يك چهارم افرادي كه دچار سكته‌هاي مغزي مي‌شوند، نمي‌توان از tPA استفاده كرد، زيرا اين بيماران هنگامي كه صبح از خواب بيدار مي‌شوند متوجه علايم سكته مي‌شوند و بنابراين نمي‌توانند زمان دقيق بروز حمله را به پزشك خود بگويند و در نتيجه پزشک براي شروع درمان سردرگم مي‌شود.»
اين مطالعه نشان داد كه انجام ام.آر.آي تا 12 ساعت پس از بروز سكته مغزي مي‌تواند زمان دقيق بروز آن را مشخص كند. در اين مطالعه 120 بيمار (77 مرد و 53 زن) وارد مطالعه شدند. 63 بيمار تا 3 ساعت پس از بروز سكته مغزي تحت‌ ام.آر.آي قرار گرفتند و براي 67 بيمار نيز بين ساعت 3 تا 12 پس از حمله، تصويربرداري ام.آر.آي انجام شد. اين پژوهشگران شاخص‌هاي متفاوتي در ام.آر.آي اين بيماران را مورد بررسي قرار دادند كه از جمله مي‌توان به FLAIR،DWI و ADC اشاره كرد. با استفاده از اين شاخص‌ها پژوهشگران توانستند با دقت بيش از 90 درصد تعيين كنند كه از زمان بروز سكته مغزي كمتر از 3 ساعت يا بيشتر از 3 ساعت گذشته است.
دكتر اوپنهايم در اين‌باره عنوان كرد: «زماني كه بيمار نمي‌تواند در مورد زمان بروز سكته مغزي اطلاعاتي در اختيار پزشك قرار دهد، مي‌توان با استفاده از شاخص‌هاي ام.آر.آي تعيين كرد كه از زمان بروز سكته مغزي بيش از 3 ساعت گذشته يا كمتر از 3 ساعت. اين مطالعات به پزشك اجازه مي‌دهد تا درمان tPA را با خيال راحت براي بيمار خود شروع كند.» وي در ادامه مي‌گويد: «توصيه ما اين است كه ام.آر.آي تنها براي بيماراني انجام شود كه زمان بروز سكته مغزي را به ياد نمي‌آورند و تمام بيماران احتياج به انجام چنين اقدامي را ندارند.»

پژوهشگران دانشگاه اوتا در ايالات متحده ادعا كردند كه موفق به يافتن روشي شدند كه توسط ام.آر.آي مي‌توانند بيماران مبتلا به اوتيسم را در مراحل اوليه تشخيص دهند. اين پژوهشگران نشان دادند كه در ام.آر.آي افرادي كه اوتيسم دارند ارتباط بين دو نيمكره مغزي مختل شده است. اين اختلالات‌ بيشتر مربوط به قسمت‌هاي عملكرد مهارتي و تمركز است. پژوهشگران نشان دادند كه مغز افراد مبتلا به اوتيسم تغييرات ساختاري بزرگي نسبت به افراد معمول ندارد بنابراين درصدد يافتن اختلالات ميكروساختاري بودند و توانستند از طريق ام.آر.آي به روش تنسور ديفيوژن اين اختلالات را شناسايي كنند. اين روش مي‌تواند به عنوان يك روش مناسب براي تشخيص زودرس بيماران مبتلا به اوتيسم به كار رود.

پژوهشگران نشان دادند كه استفاده از ام.آر.آي سه بعدي مي‌تواند در تشخيص زودرس آنومالي‌هاي جنين بسيار كمك‌كننده باشد. در حال حاضر براي خانم‌هاي باردار كم‌خطر بيشتر از سونوگرافي‌هاي سه‌بعدي و دو بعدي براي بررسي وضعيت جنين استفاده مي‌شود. اين پژوهشگران پيشنهاد كردند كه در صورتي كه پزشك مشكوك به آنومالي خاصي باشد درخواست ام.آر.آي سه‌بعدي مي‌تواند كمك بسيار بزرگي در تشخيص آنومالي كند. علاوه بر آن مدت زمان انجام ام.آر.آي نسبت به ساير روش‌ها كوتاه‌‌تر است و مادر باردار آن را راحت‌تر تحمل مي‌كند.

پژوهشگران به تازگي نشان دادند كه انجام ام.آر.آي مي‌تواند براي بررسي سلامت استنت‌هاي كارگذاري‌شده در عروق بزرگ مانند آئورت و وناكاوا كافي باشد. در حال حاضر براي بررسي اين استنت‌ها از سي‌تي‌اسكن استفاده مي‌شود اما انجام سي‌تي‌اسكن باعث افزايش ميزان اشعه ساطع‌شده به بيمار در طولاني مدت مي‌شود. همچنين انجام آنژيوگرافي براي بررسي طولاني‌مدت اين استنت‌ها نامناسب است زيرا اقدامي تهاجمي محسوب مي‌شود. اين مطالعه نشان داد كه استفاده از ام‌.آر.آي براي تشخيص تنگي استنت‌هاي كارگذاري شده در عروق بزرگ با سي‌تي‌اسكن و آنژيوگرافي برابري مي‌كند و با توجه به اينكه اقدامي غيرتهاجمي است و به بيمار اشعه ساطع نمي‌كند، روش مناسبي براي پيگيري استنت‌هاي كارگذاري شده است.

به تازگي تيمي از محققان دريافتند كه چرا بسياري از بيماراني كه تحت MRI قرار مي‌گيرند -به‌خصوص در ماشين‌هاي جديدتر كه قدرت بالاتري دارند- دچار سرگيجه مي‌شوند يا وقتي داخل ماشين MRI قرار دارند، احساس سرگيجه مانند سقوط آزاد دارند. محققان معتقدند ميدان مغناطيسي قوي MRI مايع را در گوش داخلي تحت تاثير قرار دهند و مركز تعادل را در اين قسمت به گردش درمي‌آورد كه اين امر، منجر به احساس عدم تعادل خواهد شد. اين بيماران همچنين از نيستاگموس سريع‌تري نيز رنج خواهند برد. به عبارت ديگر تا زماني كه داخل ماشين MRI قرار دارند، حركت چشمان آنها در تمام مدت پايدار خواهد ماند. از سوي ديگر، جهت حركت چشمان با توجه به مسيري كه بيمار وارد ماشين مي‌شود، تغيير مي‌كند كه مطرح‌كننده آن است كه اثر دستگاه روي لابيرنت به‌طور هدايتي حساس است، بنابراين با تركيب نتايج مطالعه جديد با دانسته‌هاي پيشين، سرگيجه مرتبط با MRI به فعل و انفعال ميان جريان جاري الكتريكي از طريق مايع نمكي درون كانال لابيرنت و ميدان مغناطيسي MRI مرتبط است.

این سمینار از ۱۱ الی ۱۲ مهر ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی یاسوج در یاسوج،دانشکده پزشکی، سالن دکتر کنعانی برگزار خواهد شد. مباحث مورد بحث در این سمینار شامل آشنایی با فیزیک MRI، فیزیک CT scan، آشنایی با فیزیک سونو گرافی، اندیکاسیونهای MRI، اندیکاسیونهای CT، اندیکاسیونهای سونوگرافی، نقش MRIدر تشخیص بیماریهای کلیه و مجاری ادراری، روشهای جدید تصویربرداری، نقش MRIدر تشخیص بیماریهای زنان وزایمان، نقش MRIدر تشخیص بیماریهای استخوان ومفاصل و نقش MRIدر تشخیص بیماریهای داخلی خواهد بود.

اطلاعات بیشتر