پزشکی بالینی

محققان طی انجام پژوهشی دریافتند که ترکیبی به نام نیکوتین تک نوکلئوتیدی(NMN) به کم کردن سرعت فرآیند پیری و افزایش طول عمر موش کمک خواهد کرد. آنها  هم اکنون در حال آزمایش تاثیر این ترکیب بر روی انسانها هستند. یک آزمایش بالینی که توسط محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس و دانشگاه کیو در ژاپن طراحی شده، قرار است به آزمایش اثربخشی و ایمنی این ترکیب بر روی انسانها بپردازد. با شروع ماه آینده، این ترکیب بر روی حدود 10 نفر از افراد سالم  آزمایش خواهد شد تا تاثیر آن در بهبود عملکرد جسمانی و دفع اثرات پیری مشخص شود. 
محققان این پژوهش می‌گویند اگر این ترکیب به درستی عمل کند، به اولین داروی ضد پیری موجود در بازار تبدیل خواهد شد. NMN یک مولکول آلی، یا نوکلئوتید بوده که در انواع منابع تغذیه، از جمله شیر موجود است. مطالعات قبلی نشان داده است که این ترکیب ابزاری در کند کردن روند پیری است که این کار را با فعال کردن سیرتوئین در بدن - یک طبقه بندی از پروتئین که عملکرد آن با افزایش سن تضعیف میشود - انجام می‌دهد. 
پژوهش انجام شده در دانشگاه واشنگتن نشان می‌دهد که NMN ژن مسئول سیرتوئین را فعال می‌کند. در یک آزمایش، موش‌هایی که با یک رژیم ثابت از NMN  تغذیه شده بودند بهبود در متابولیسم و ​​بینایی که با افزایش سن کاهش می‌یابد را تجربه کردند و در آزمایش های دیگر،NMN تحمل گلوکز را در موشها بهبود بخشید. برای موش‌ها، این ترکیب مانند یک اکسیر حیات عمل می‌کند، اما اثر بخشی این دارو به همین شکل هنوز در انسانها ثابت نشده است. 
دانشمندان هنوز از اثربخشی این روش در انسانها مطمئن نیستند چرا که بسیاری از پژوهش‌های انجام شده بر روی موشها به خصوص آن دسته از آزمایشاتی که مربوط به افزایش سن بوده است روی انسانها جواب نمی‌دهد. اما آنها بر این باورند که حتی اگر این ترکیب بر روی بدن انسانها اثر نکند می تواند برای افزایش سلامت انسان استفاده شود.

پژوهش جدید محققان هلندی حاکی از آن است کسانی‎که به‎طور منظم بادام زمینی مصرف می‌کنند، ممکن است زندگی طولانی‌تری داشته باشند؛ البته خوردن مداوم کره بادام زمینی را نیز نباید به این حساب گذاشت. در این تحقیق، افرادی‎که حداقل روزانه یک سوم اونس یعنی 10 گرم بادام زمینی را در آجیل روزانه خود مصرف کنند، در یک‏‎دوره 10 ساله نسبت به کسانی‎که این ماده را مصرف نمی‌کنند، 23 درصد کمتر دچار مرگ و میر می‌شوند. در واقع مرگ‌های ناشی از بیماری‌های تنفسی، بیماری‌های عصبی و دیابت، سرطان و بیماری‌های قلبی و عروقی در این افراد کمتر است. 
به گفته محققان، ترکیبات چربی‌های مفید، ویتامین‌ها، فیبر و آنتی‌اکسیدان‌ها به مقدار قابل ملاحظه‌ای در بادام زمینی وجود دارد. با این حال محققان تاکید می‌کنند خوردن کره بادام زمینی با وجود محتوای بالای بادام زمینی در آن، با کاهش خطر مرگ و میر هیچ ارتباطی ندارد. حتی نمک و روغن‌های گیاهی کره بادام زمینی که حاوی اسیدهای چرب ترانس هستند، ممکن است در اثر مصرف بیش از حد مضر هم باشند.

محققان دانشگاه هاروارد می‌گویند مصرف نان گندم کامل یعنی نانی که سبوس آن گرفته نشده باشد یا مصرف آرد جو دوسر و دیگر غلات کامل طول عمر را افزایش می دهد. غلات کامل خواص زیادی دارند و در هر نوبت که به رژیم غذایی روزانه اضافه شوند احتمال مرگ زودرس در افراد را کاهش می‌دهند. دکتر کی‌ سان، استادیار رشته تغذیه دانشکده بهداشت عمومی هاروارد می‌گوید: ما شواهد واضحی را مشاهده کرده‌ایم که مصرف غلات کامل نرخ مرگ و میر را پایین می‌آورد. 
 محققان برآورد می‌کنند با مصرف هر انس غلات کامل، احتمال مرگ زودهنگام پنج درصد کاهش پیدا می‌کند و احتمال مرگ بر اثر بیماری‌های قلبی نیز تا 9 درصد پایین می‌آید؛ اما، این تاثیر بر روی مرگ‌ومیر ناشی از سرطان دیده نشده است. تیم دکتر سان مطالعات خود را بر اساس اطلاعات به دست آمده از دو بررسی بلندمدت که تاریخ آن به میانه دهه 1980 برمی‌گردد شروع کردند که در آن 118 هزار پرستار و کارشناسان بخش سلامت شرکت داشته‌اند. در این مطالعه از شرکت‌کنندگان خواسته می‌شد هر دو تا چهار سال یک بار پرسشنامه‌هایی درباره رژیم غذایی را جواب دهند که شامل سوال‌هایی درباره مصرف غلات کامل بود. 
 دانه‌های تازه برداشت شده مثل گندم، جو دوسر و جو دارای سه بخش هستند. پوسته بیرونی که سبوس نام دارد و از دانه محافظت می‌کند، جنین که بخش کوچکی از دانه را تشکیل می‌دهد و قابلیت جوانه زدن و ایجاد یک گیاه جدید را دارد و بخش سوم آندوسپرم یا اندوخته غذایی دانه که بیشترین قسمت دانه را تشکیل می‌دهد. این قسمت غذای اصلی برای جوانه زدن را تامین می‌کند. در کارخانه‌ها برای تهیه آرد سفید، سبوس و بخش جنین از دانه جدا می‌شود و پرکالری‌ترین بخش آن یعنی آندوسپرم باقی می‌ماند اما، غذاهایی که از غلات کاملی مثل بلغور جو دوسر، ذرت بو داده، برنج قهوه‌ای و نان گندم کامل تهیه می‌شوند دارای این سه بخش ‌هستند. 
 در طول 26 سال پس از آغاز مطالعه، 27 هزار مرگ در بین افراد شرکت‌کننده در این تحقیق وجود داشت که براساس داده‌های ثبت شده کمتر از یک سوم این افراد متعلق به گروهی بودند که هر روز از غلات کامل استفاده می‌کردند. این تحقیق برای رسیدن به یک رابطه علت و معلولی بین مصرف غلات کامل و مرگ و میر طراحی نشده بود گرچه مزایای استفاده‌ی این مواد غذایی بعد از بررسی دیگر عوامل موثر در مرگ‌ومیر افراد مثل سن و سال، وزن و سیگار برای محققان بیشتر آشکار شد. 
 حال باید به این سوال پاسخ داد که چرا غلات کامل برای سلامتی مفیدند؟ طبق گفته‌های دکتر سان، اینگونه غلات سرشار از فیبر هستند بخصوص سبوس غلات. فیبر به هضم آرام‌تر غذا کمک می‌کند و جذب قند را نیز کاهش می‌دهد. به علاوه قسمت سبوس و جنین دانه حاوی شماری از ویتامین‌ها و مواد معدنی مهم مثل ویتامین E و منیزیم و همچنین شامل مواد مغذی مثل آنتی‌اکسیدان‌ها هستند. با حذف شدن سبوس و جنین دانه، حدود 25 درصد از پروتیین غلات از دست می‌رود، همچنین حداقل 17 مورد از مواد ریزمغذی اصلی نیز حذف می‌شود. 
 این مطالعات، همچنین نشان می‌دهد افرادی که از غلات کامل استفاده می‌کنند بعد از خوردن غذا زود به احساس سیری می‌رسند و می‌توانند به حفظ اندازه مناسب دور کمر خود کمک کنند. محققان به مردم توصیه می‌کنند حداقل نیمی از غلاتی که در روز مصرف می‌کنند را از غلات کامل انتخاب کنند.  

محققان آمریکایی هشدار دادند: برخورداری از محیط بزرگ دور کمر حتی اگر شاخص جرم بدن (BMI) انسان مناسب باشد، چند سال از عمر فرد می کاهد. دانشمندان کلینیک مایو در آمریکا در مطالعه ای متوجه شدند که احتمال مرگ پیش از موعد زنان و مردانی که محیط دور کمر بزرگی دارند نسبت به افرادی که دور کمر کوچکی دارند، بیشتر است. محققان در این مطالعه بعد از در نظر گرفتن شاخص جرم بدن (بی.ام.آی)، سیگار کشیدن، مصرف الکل و فعالیت بدنی متوجه شدند: افرادی که محیط دور کمر بزرگی دارند بیشتر احتمال دارد که بر اثر ابتلا به بیماری هایی مانند بیماری قلبی، مشکلات تنفسی و سرطان جان خود را از دست بدهند.
محققان در این مطالعه اطلاعات 11 مطالعه مختلف را که شامل بیش از 600 هزار نفر در سراسر جهان می شد، بررسی کردند. آنها متوجه شدند: میزان مرگ و میر مردانی که دور کمرشان 43 اینچ (1.09 متر) یا بزرگتر است نسبت به مردانی که محیط دور کمرشان کمتر از 35 اینچ (88.9 سانتی متر) است 50 درصد بیشتر است. این بدان معنی است که طول عمر این افراد بعد از 40 سالگی حدود سه سال کاهش می یابد.
همچنین بر اساس این مطالعه، احتمال مرگ پیش از موعد زنانی که محیط دور کمرشان 37 اینچ (93.98 سانتی متر) یا بیشتر است نسبت به زنانی که محیط دور کمرشان 27 اینچ (68.58 سانتی متر) یا کمتر است بعد از 40 سالگی 80 درصد بیشتر است؛ بدان معنی که حدود پنج سال از عمر آنها کاهش می یابد. نکته مهم، این که افزایش هر دو اینچ (5.08 سانتی متر) به محیط دور کمر خطر مرگ را در مردان هفت درصد و در زنان حدود 9 درصد افزایش می دهد. از دیگر یافته های کلیدی این مطالعه این بود که این نتایج در مورد تمام سطوح BMI، حتی در میان افرادی که سطوح BMI عادی داشتند، مشاهده شد. این مطالعه در نشریه Mayo Clinic Proceedings منتشر شده است.

سن آخرین زایمان، نرخ شاخص پیری در زنان است. محققان دانشگاه کارولینای جنوبی اظهارکردند: زنانی که به طور طبیعی می‌توانند بعد از سن 33 سالگی باردار شوند نسبت به آنهایی که آخرین فرزند خود را تا قبل از 30 سالگی به دنیا می‌آورند، شانس بیشتری برای طولانی‌تر شدن عمر دارند. البته این مطلب به این معنی نیست که زنان باید صبرکنند تا در سنین بالاتر اقدام به فرزند آوری کنند. توماس، محقق این مطالعه گفت: توانایی طبیعی در فرزند آوری در سن بالا به احتمال زیاد نشان دهنده دیرتر پیرشدن سیستم تولید مثل در زنان است. محققان، 462 زن که فرزند آخرشان را در سن بالا به دنیا آورده بودند مورد مطالعه قرار دادند. این تحقیق نشان داد زنانی که آخرین فرزند خود را پس از سن 33 سالگی به دنیا آورده‌اند، دو برابر شانس افزایش سن تا 95 سالگی را دارند. این تحقیق دقیقا برخلاف نتایج قبلی دانشمندان بوده است.

دانشمندان دانشگاه براندیز ماساچوست، ارتباط بین بخشیدن افراد به خاطر اشتباهات خودشان و اجتناب از آسیب‌های ناشی از تنش به بدن را کشف کردند. دکتر روهلدر و تیم علمی‌اش از 41 شرکت‌کننده برای رتبه‌بندی سطوح همدردی‌ و دلجویی از خودشان سوال کردند. سوژه‌ها سپس آزمایش تنش را یک بار در روز و به مدت دو روز تجربه و دانشمندان سطوح (interleukin-6 (IL-6 را که نوعی عامل التهابی مرتبط با تنش است، قبل و بعد از هر آزمایش محاسبه کردند. 
نتایج نشان داد، پس از آزمایش تنش نخست، شرکت‌کنندگان دارای سطح بالاتر «همدردی با خود»، به طور قابل‌توجهی سطوح پایین‌تر IL-6 را داشتند؛ با این حال، تیم علمی در روز دوم با کمال ناباوری دریافت افراد دارای سطوح پایین‌تر «همدردی با خود»، پیش از آزمایش، سطوح IL-6 بالایی داشتند. چنین موضوعی نشان می‌دهد این افراد روز قبل نیز تنشی را تجربه کرده بودند. مقادیر بالای IL-6 در روز نخست و سطوح بالای خط پایه آن در روز دوم نشان می‌دهد افراد دارای همدردی پایین با خود به ویژه در مقابل اثرات تنش آسیب‌پذیر هستند. 
بر اساس نتایج حاصل‌شده، تنش به آسانی می‌تواند طی زمان به وجود آید و محرک تنش به ظاهر کوچکی مانند ترافیک می‌تواند در صورت عدم وجود استراتژی‌های مناسب برای برخورد با آن، بر سلامت فرد اثر بگذارد. مطالعه جدید، شیوه‌های کارآمدی را برای مقابله با تنش و کاهش بیماری‌ها نه تنها با تسکین عواطف منفی بلکه با افزایش ایده‌های مثبت درباره همدردی با خود افراد ارائه می‌دهد. جزئیات این پژوهش در مجله Brain, Behavior and Immunity منتشر شد و می‌تواند به شیوه نوینی در بروز تنش پایین‌تر و ارتقا سلامتی بینجامد.

بر اساس تحقیقات جدید، افراد بااراده دارای طول عمر بیشتری نسبت به دیگران هستند. دانشمندان مدعی‌اند افرادی که با اراده هستند ممکن است حتی بیش از افراد تحصیل‌کرده نیز عمر کنند؛ تحصیلات عالی ویژگی است که از لحاظ سنتی به عنوان مشخصه‌ای کلیدی برای زندگی طولانی در میان جوامع فقیرتر تصور می‌شود.
مطالعه دانشمندان دانشگاه روچستر، نیویورک و برندایس ماساچوست بر اساس تحقیق بهداشت ملی انجام گرفته و طول عمر 6000 فرد در مکان‌های مختلف آمریکا را بررسی کرده است؛ ارقام بدست‌آمده سپس با نظریات ارائه‌شده در پرسشنامه‌های شخصی مقایسه شد. یافته‌های محققان حاکی از آن است افراد با شخصیت‌های کنترل‌کننده که از زمینه‌های غیرتحصیل‌کرده برخاسته‌اند، دارای طول عمر مشابه بهترین تحصیل‌کرده‌ها در جامعه هستند. نظریه اراده بر این مبناست که فرد سرنوشت خود را از طریق توانایی‌، انگیزه یا کار سخت به جای اعتقاد به شانس و سرنوشت کنترل می‌کند. افراد بااراده کمتر توسط دیگران ناامید می‌شوند و علی‌رغم سختی‌هایی مانند فقر یا فقدان تحصیلات موفق هستند.
مطالعات پیشین نشان داده بود اشخاص با مشخصات تحصیلی پایین در مقایسه با افراد دارای مدارک تحصیلی بالاتر، در سنین جوان‌تر می‌میرند؛ با این حال، بر اساس تحقیق جدید، افراد بدون مدرک تحصیلی که دارای اراده بالایی هستند نیز به خوبی بهترین تحصیل‌کرده‌ها، طول عمر بالایی خواهند داشت. پروفسور مارجی لاچمن، یکی از نویسندگان این مقاله، معتقد است: داشتن اراده بالا تفاوت‌های تحصیلاتی را زمانی که نوبت به طول عمر می‌رسد، از بین می‌برد. جزئیات این مطالعه در مجله Health Psychology منتشر شد. 

دانشمندان شیوه‌ای را برای پیش‌بینی دقیق عمر کرم‌ها یافته‌اند که شاید روزی برای تخمین میزان عمر انسان به کار رود. آنها در مطالعاتشان، فعالیت میتوکندری را بررسی کردند؛ میتوکندری بخشی از سلول است که انرژی آن را تولید می‌کند و اکثر رادیکال‌های آزاد در آنجا تولید می‌شوند. بر اساس تحقیقات جدید، طول عمر یک موجود زنده به طور قابل‌توجهی در اوایل بزرگسالی قابل‌پیش‌بینی است. منگ-کیو دونگ از «موسسه ملی علوم زیستی» پکن پروتئین‌هایی را به کرم‌های لوله‌ای افزود که به هنگام شناسایی آسیب‌دیدگی در میتوکندری‌شان به دلیل وجود رادیکال‌های آزاد، روشن می‌شوند.
پیرشدن یک موجود زنده به دلیل انباشت آسیب‌های رادیکال‌های آزاد رخ می‌د‌هد؛ رادیکال‌های آزاد، مولکول‌هایی هستند که فاقد پوسته الکترونی کامل بوده و این موضوع موجب افزایش عکس‌العمل شیمیایی آنها نسبت به سایرین می‌شود. دانشمندان معتقدند تشکیل رادیکال‌های آزاد که ناشی از فرآیند متابولیز سلول است، یکی از عواملی است که فرآیند پیرشدن را به جلو می برد. تیم پروفسور دونگ دریافت تعداد "میتوفلش‌های" (نوری که از میتوکندری ناشی می‌شود) ناشی از وجود رادیکال‌های آزاد می‌تواند عمر آن را پیش‌بینی کند. این کرم‌ها معمولا حدود 21 روز عمر می‌کنند و در سن سه‌روزگی در اوج تناسب تولیدمثل‌شان قرار دارند.
کرم‌های با فعالیت میتوفلش در آن زمان، طول عمر طولانی‌تر داشتند، در حالی که کرم‌های با فعالیت میتوفلش بالا پیش از 21 روزگی از بین رفتند. تیم علمی همچنین دریافت کرم‌های حامل نوعی جهش ژنتیکی شناخته‌شده در بسط دادن طول عمر به 39 روز، انفجارات میتوفلش‌ کمتری را در مقایسه با کرم‌های از لحاظ ژنتیکی سالم نشان دادند. همین الگو زمانی که دانشمندان کرم‌ها را در معرض بازه‌های زمانی گرسنگی و شوک حرارتی قرار دادند، مشاهده شد. جزئیات این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.

پژوهش جدید محققان استرالیایی نشان داد افرادی که به خرید علاقه زیادی داشته و روزانه زمانی را به آن اختصاص می‌دهند، نسبت به افرادی که تنها یکبار در هفته این کار را انجام می‌دهند از طول عمر بیشتری برخوردارند. جنین ویلز از دانشگاه آوکلند با بررسی حدود 2000 سالمند تایوانی اظهار کرد افرادی که زود به زود به خرید می‌روند، به احتمال زیاد از ارتباطات اجتماعی زیادی برخوردارند که آن هم به شدت با رفاه مرتبط است. این در حالیست که جولیانا ماسولت از دانشگاه ماسی بر این باور است که مزیت دیگر خرید بیشتر می‌تواند در فعالیت فیزیکی راه رفتن از یک مغازه به مغازه دیگر نهفته باشد. این پژوهش در مجله Epidemiology and Community Health منتشر شده است.

پژوهش جدید محققان شرکت یونیلیور برای اولین بار نشان داده که زنان با چهره جوان‌تر برای مدت طولانی‌تری زندگی کرده و از فشار خون پایین‌تری برخوردارند. محققان نشان داده‌اند که این گروه زنان به دلیل فشار خون پایین‌تر با احتمال خطر ابتلای کمتر به بیماری‌های قلبی عروقی مانند حمله و سکته مغزی روبرو هستند. محققان این پژوهش مدعی هستند که این اولین بار است که طول عمر افراد بطور مستقیم با سرعت پیر شدن پوست آنها مرتبط شده است.
یک سوم از بزرگسالان با مشکل فشار خون بالا روبرو هستند که در صورت عدم درمان، احتمال سکته و حمله قلبی بشدت افزایش می‌یابد. این بیماری با عنوان قاتل خاموش شناخته شده چرا که علائم آن تا لحظات آخر نادیده مانده و اصلی‌ترین دلیل مرگ در سراسر جهان است. این پژوهش که در مجله Gerontology منتشر شده، نشان داد که زنان با خطر ابتلای کمتر به بیماریهای قلبی عروقی نسبت به سن خود جوانتر به نظر می‌رسیدند. این پژوهش شامل 514 زن بالغ با میانگین سنی 63 سال بود.
محققان همچنین نشان دادند مردانی که از خانواده‌های با طول عمر زیاد بودند در مقایسه با افرادی که اقوامشان از طول عمر متوسط برخوردار بودند، 1.4 سال جوانتر از سن خود نشان می‌دادند. هر دو گروه زنان و مردان در خانواده‌های با عمر طولانی از چروک پوست کمتر در بالای بازوی خود نسبت به افراد دیگر در همان سن برخوردار بودند. محققان امیدوارند که نتایج این پژوهش بتواند افراد را به اتخاذ یک شیوه زندگی سالم و نظارت منظم بر پارامترهای سلامتی مانند فشار خون تشویق کند چرا که این تحقیقات نشان داده این عوامل نه تنها بر سلامتی تاثیر داشته بلکه می‌تواند حتی بر ظاهر فیزیکی نیز تاثیرگذار باشد.

دانشمندان به درک جدیدی درباره دلیل عمر طولانی‌تر گیاهان در مقایسه با حیوانات رسیدند. سلول‌های بنیادی برای نسل ادامه‌دار سلول‌های جدید حیاتی هستند و گرچه اهمیت سلول‌های بنیادی در سوخت‌سانی به فرایند رشد گیاهان آشکار است، هنوز پرسش‌های بی‌پاسخ فراوانی در خصوص تنظیم مولکولی آن‌ها وجود دارد. محققان در VIB و دانشگاه Ghent گام جدیدی را برای درک کنترل پیچیده این سلول‌های بنیادی برداشتند. داده‌های لیوین دو ویلدر نشان می‌دهد سلول‌های بنیادی سازمان‌دهنده در ریشه‌های گیاهان در مقابل آسیب‌ به دی ان ای کمتر حساس هستند.
این سلول‌های المثنی اصلی و دست‌نخورده‌ای از دی ان ای را در خود جای داده‌اند که می‌تواند برای جایگزین‌کردن سلول‌های آسیب‌دیده در صورت لزوم، به کار روند. حیوانات نیز به مکانیسم مشابهی متکی هستند اما اکثر گیاهان از این شیوه به روش بهینه‌تری استفاده کرده‌اند. این نکته می‌تواند توضیح‌دهنده این واقعیت باشد که چرا بسیاری از گیاهان می‌توانند بیش از صدها سال عمر کنند، در صورتی که این امر برای حیوانات کاملا دور از دسترس و استثنایی به نظر می‌رسد.
رشد و توسعه گیاه به نسل ادامه‌داری از سلول‌های جدید متکی است و گروه کوچکی از سلول‌های متخصص طی این فرایند در رشد محورهای یک گیاه حاضرند. این سلول‌های بنیادی در فرکانس و تکرار بالا تقسیم می‌شوند و دارای ویژگی بی‌نظیری هستند که بر مبنای آن، سلول مادر اصلی فعالیت سلول بنیادی را حفظ می‌کند، در حالی که سلول دختر تخصص خاصی را کسب می‌کند. علاوه بر این، سلول‌های بنیادی ریشه‌های گیاه همچنین مامن سلول‌های سازمان‌دهنده هستند. این سلول‌های سازمان‌دهنده با فرکانس پایین‌تر سه تا 10 برابر تقسیم می‌شوند، بنابراین، اغلب از آن‌ها به عنوان سلول‌های مرکزی یاد می‌شود. سلول‌های سازمان‌دهنده عمل سلول‌های بنیادی احاطه‌کننده را کنترل می‌کنند و در صورت لزوم، می‌توانند جایگزین آن‌ها شوند.

به مدت تقریبا 20 سال، دانشمندان سراسر جهان در حال مطالعه عمل سلول‌های بنیادی و سلول‌های سازمان‌دهنده کنترل‌کننده آن‌ها بوده‌اند. تاکنون این موضوع که چگونه سلول‌های خاموش و تقسیم‌کننده فعال می‌توانند به این تنگاتنگی همزیستی داشته باشند و این که چه مکانیسم‌هایی در اساس شخصیت خاموش آن‌ها قرار دارند، مشخص نبود. محققان گیاهان VIB و دانشگاه Ghent هم‌اکنون شبکه مولکولی جدیدی را کشف کرده‌اند که درک آن‌ها را از کنترل و فعالیت این سلول‌های بنیادی افزایش می‌دهد.
مولفه مرکزی این فرایند کشف پروتئین جدیدی به نام عامل رونوشت ERF115 است. دانشمندان نشان دادند که سلول‌های سازمان‌دهنده به دلیل منع فعالیت ERF115 به ندرت تقسیم می‌شوند. زمانی که سلول‌های سازمان‌دهی‌کننده برای جایگزین‌شدن سلول‌های بنیادی احاطه‌کننده تقسیم می‌شوند، ERF115 فعال می‌شود. مولفه ERF115 سپس تولید هورمون گیاهی phytosulfokine را شبیه‌سازی می‌کنند و این مولفه به نوبه خود تقسیم سلول‌های سازمان‌دهی کننده را فعال می‌کند. بنابراین، شبکه ERF115-phytosulfokine به عنوان یک سامانه پشتیبان در طول شرایط استرس‌زا عمل می‌کند که این موضوع برای فعالیت سلول‌های بنیادی تعیین‌کننده است. جزئیات این مطالعه در Science منتشر شد.

محققان انگلیسی می‌گویند سیگاری‌هایی که تا 70 سالگی زنده می‌مانند، بازهم چهار سال از عمر مفیدشان کاهش خواهد یافت. تحقیقات پیشین نشان داده که سیگار کشیدن طولانی مدت در اوایل بزرگسالی حدود 10 سال از طول عمر آنها کاسته و در حقیقت یک چهارم سیگاری‌ها تا پیش از سن 70 سالگی می‌میرند. به گفته محققان اگر سیگار کشیدن در سن 60، 50، 40 و 30 متوقف شود، به ترتیب 3، 6، 9 و حتی 10 سال به عمر آنها اضافه خواهد شد اما به نظر می‌رسد ترک سیگار در سنین پیری تاثیری بر بهبود سلامتی این افراد نخواهد داشت.
به‌منظور انجام این پژوهش، 7 هزار مرد سالمند با میانگین سن 77 سال طی سال‌های 1997 تا 2012 مورد بررسی قرار گرفتند. طی این 15 سال، 5 هزار سالمند فوت کرد. آمار مرگ در سیگاری‌ها 50 درصد بیشتر از غیرسیگاری‌ها و علل اصلی این مرگ‌ها نیز بیماری‌های قلبی و عروقی، سرطان و بیماری‌های تنفسی بود. علاوه بر این میزان مرگ و میر در سیگاری‌هایی که ترک کرده بودند نیز 15 درصد بالاتر از سالمندان غیر سیگاری بود.
دکتر "امبرسون" درباره این تحقیق می‌گوید: نتایج به طور واضح نشان می‌دهد سیگاری‌هایی که تصمیمی بر ترک آن ندارند در خطر بالایی برای مرگ در سنین پیری قرار دارند و در حقیقت چهار سال از عمر مفیدشان کاهش خواهد یافت. این خطر برای افرادی که مدت مدیدی از ترک سیگارشان گذشته به نسبت کاهش می‌یابد. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که دو سوم غیر سیگاری‌ها تا سن 85 سالگی (65 درصد) و تنها 45 درصد از سیگاری‌هایی که تا 70 سالگی به کشیدن سیگار ادامه می‌دهند شانس رسیدن به 85 سالگی را به دست می‌آورند.

محققان موسسه ملي بهداشت آمريكا (NIH) موفق به شناسايي ژني شدند كه عمر انسان را ۱۶ سال افزايش مي دهد. اين ژن واحد mTor نام دارد و در فرآيند سوخت و ساز و تعادل انرژي بدن نقش مهمي را ايفا مي كند. محققان موفق شده اند كه با دستكاري اين ژن، طول عمر موش ها را به ميزان ۲۰ درصد افزايش دهند كه اين طول عمر در انسان معادل ۱۶ سال است.  ميزان افزايش طول عمر موش ها به اين روش، در موش هاي مونث بيشتر از موش هاي مذكر است.
مشكلي كه در اين ميان وجود دارد اين است كه با دستكاري اين ژن، حافظه و تعادل موش ها با گذشت زمان و با افزايش سن بهتر مي شود ولي استخوان هايشان زودتر از روال عادي تخريب مي شود. محققان بر اين باورند كه بدن موجودات زنده داراي يك ريتم هماهنگ است كه اعضاي بدن توام باهم پير مي شوند ولي اين روش جديد باعث مي شود كه برخي از اعضا پير شوند، در حالي كه مابقي تغييري نمي كنند. مهمترين كاربرد شناسايي اين ژن ، درمان بيماري هاي مربوط به كهولت سن مانند آلزايمر است. گزارش كاملي از اين مطالعات در شماره اخير نشريه Cell منتشر شده است.

پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه اکستر نشان داده که داوطلبان از زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری برخوردارند. محققان دریافتند افرادی که بطور منظم به جامعه خود کمک می‌کنند، نسبت به افرادی که هیچ گاه داوطلب نمی‌شوند، 20 درصد کمتر احتمال مرگ زودرس دارند. مرور 40 پژوهش بین‌المللی نشان داد که کمک کردن به دیگران همچنین با تاثیر مثبتی بر سلامت روانی، کاهش افسردگی و افزایش رضایت از زندگی همراه است. این پژوهش که در مجله BMC Public Health منتشر شده، به بررسی نتایج کارآزمایی‌هایی که بین یک تا 30 سال در حال اجرا بودند، پرداخته است. البته دانشمندان درصدد کسب اطمینان بیشتر از این موضوع هستند که افراد سالم‌تر، از زمان و انرژی بیشتری برای داوطلب شدن برخوردارند یا در حقیقت، داوطلب شدن برای کمک به افراد دیگر، باعث ارتقای سلامت آنها شده است.

دانشمندان وسيله اي ابداع كرده اند كه از طريق آن و با استفاده پوست مي توان سال هاي باقي مانده از عمر فرد را پيش بيني كرد. اين وسيله كه شبيه ساعت مچي است با استفاده از پرتوهاي ليزر، سلول هاي حياتي موجود در قشر رگ هاي خوني زير پوست را تجزيه و تحليل مي كند. سلول هاي كوچك اندوتليال، نشانگر اصلي سلامت فرد هستند و با كنترل اين سلول ها مي توان افرادي را كه سريعتر از معمول مسن مي شوند، تشخيص داد. محققان ادعا مي كنند كه مي توان از اين وسيله براي پيشگويي سال هاي باقي مانده عمر فرد استفاده كرد.
با تجزيه و تحليل هاي اندوتليال - لايه سلول هاي اندوتلياي در رگ هاي ظريف خوني - مي توان همچنين در مورد ابتلاي فرد به سرطان و زوال عقل در آينده پيش بيني كرد. فيزيكدانان دانشگاه لنكاستر كه اين فناوري را ابداع كرده اند، اميدوارهستند كه مردم از اين اطلاعات براي بهبود وضعيت سلامتي خود استفاده كنند. با اين حال نگراني هايي وجود دارد مبني بر اين كه ممكن است برخي افراد با استفاده از پيشگويي هاي اين دستگاه ، شيوه زندگي خود را عوض كنند و وضعيت سلامتي شان را بهبود بخشند اما برخي ديگر ممكن است رويكرد مخربي در پيش گيرند. شركت هاي بيمه اي نيز مي توانند از اين اطلاعات براي تغيير حق بيمه و پرداخت استفاده كنند.
مخترعان اين وسيله را به اندازه اي ساخته اند كه مي توان آن را بر روي مچ دست بست.  از اين وسيله مي توان در مطب هاي پزشكان، بيمارستان ها و خانه ها براي كنترل وضعيت سلامتي فرد استفاده كرد. پزشكان مي توانند از اين وسيله براي مقايسه سن بيولوژيكي بيمار با سن تقويمي آنها استفاده كنند و سرعت پير شدن بيمار را دريابند.

براساس مطالعه اي گسترده رعايت توصيه هاي متعارف در مورد ورزش، رژيم غذايي، منع مصرف الكل و سيگار، باعث كاهش مرگ در اثر حمله قلبي و سكته مغزي مي شود، و اگر خواب كافي به اين تركيب افزوده شود طول عمر زياد مي شود. تحقيقات تازه حاكي است كه هفت ساعت يا بيشتر خواب شبانه به عنوان بخشي از يك زندگي سالم براي قلب مفيد است. از لحاظ نظري امكان جلوگيري يا به تاخير انداختن مرگ ناشي از حمله قلبي و سكته مغزي وجود دارد. تيم پژوهشگران در هلند موارد سكته قلبي و مغزي در بيش از ۱۴ هزار مرد و زن را براي بيش از يك دهه دنبال كرد. در پايان مطالعه حدود ۶۰۰ نفر از آنها دچار يكي از اين دو عارضه شده بودند و ۱۲۹ نفر هم درگذشته بودند.
اين مطالعه دريافت كه موارد مرگ در كساني كه هر چهار توصيه مربوط به سبك زندگي سالم را رعايت كردند كمتر بود. اين چهار توصيه شامل ورزش، تغذيه سالم، منع مصرف الكل و سيگار است. ابتلا به بيماري قلب و عروق براي اين افراد ۵۷ درصد كمتر و خطر مرگ در اثر سكته قلبي و مغزي ۶۷ درصد كمتر بود. اما وقتي خواب كافي يعني هفت ساعت يا بيشتر در شب هم رعايت مي شد اين درصدها بيشتر شد. ميزان ابتلا به بيماري قلب و عروق ۶۵ درصد كاهش يافت و ميزان خطر مرگ در اثر آنها ۸۳ درصد.
محققان مي گويند مطالعات ديگر نشان داده كه رابطه اي ميان خواب بد يا كم و بيماري قلب و عروق وجود دارد. اما اين اولين بار است كه نشان داده مي شود خواب مي تواند از خطر بيماري و مرگ بكاهد. محققان اين مطالعه گفتند كه پيام اصلي مطالعه اين است كه بايد خواب را عامل مهمي براي سلامتي بدانيم. به گفته آنها بايد مردم را به خواب كافي تشويق كرد و اين هم مثل همه عادات خوب ديگر در زندگي بايد در خانه به بچه ها آموزش داده شود.

محققان انگلیسی مدعی توسعه آزمایش خون جدیدی شده اند که علاوه بر پیش بینی طول عمر افراد، می تواند مسیر را برای توسعه درمان های جدید بیماری های وابسته به سن فراهم کند. محققان دریافته اند، اثر شیمیایی موجود در خون می تواند سرنخ هایی از وضعیت سلامت فرد شامل عملکرد ریه، تراکم استخوان و فشار خون در آینده ارائه کند. محققان کالج سلطنتی لندن در تحقیقات خود موفق به شناسایی 22 متابولیت - مولکول های کوچک مرتبط با متابولیسم - شده اند که می تواند به عنوان شاخص مناسبی برای سنجش طول عمر افراد مورد استفاده قرار بگیرند. این متابولیت ها به طور مستقیم با سن تقویمی افراد در ارتباط هستند. برخی از این متابولیت ها با وزن نوزاد در هنگام تولد مرتبط بوده و می توانند فاکتور مهمی در خصوص وضعیت سلامت فرد در آینده باشند. به عنوان مثال سطح متابولیت C-glyTrp به تسریع روند پیری کمک می کند.
دکتر «آنا والدز» از نویسندگان این تحقیق تأکید می کند: سن انسان فرآیندی مرتبط با ژنتیک، سبک زندگی و عوامل محیطی است و تغییرات مولکولی که بر وضعیت سلامت فرد و روند پیری تأثیر می گذارند، تحت تأثیر مستقیم تغییرات اپی ژنتیک هستند. انجام این آزمایش خون در بدو تولد می تواند به پزشکان برای پیش بینی وضعیت سلامت فرد در آینده، بررسی روند پیری و توسعه روش های درمانی بسیار موثر برای بیماری های مرتبط با افزایش سن از جمله مشکلات استخوانی و بیماری قلبی کمک کند. نتایج این یافته در مجله بین المللی Epidemiology منتشر شده است. برای اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک نمایید.

تا به حال در پژوهش‌هاي اندکي به بررسي ارتباط بين طول عمر در سالمندان با عوامل خطر قابل تعديل (مثل وزن يا مصرف سيگار و الکل) پرداخته شده است. پژوهشگران سوئدي در يک کارآزمايي همگروهي جمعيتي آينده‌نگر به شناسايي و ارزيابي اين همراهي‌ها پرداخته‌اند. در اين مطالعه بيش از 1800 فرد سالمند (سن بيشتر يا مساوي 75 سال) براي مدت 18 سال تحت پيگيري قرار گرفتند و نيمي از اين شرکت‌کنندگان بيش از 90 سال عمر کردند.
در تحليل‌هاي تعديل‌شده بر اساس سن، ميانه سن مرگ در افرادي که وزن طبيعي داشتند نسبت به افراد دچار کمبود وزن، 1/1 سال بيشتر بود. افرادي که هرگز سيگار نکشيده بودند نسبت به کساني که هنوز سيگار مي‌کشيدند، 3/1 سال بيشتر زنده مي‌ماندند. افراد داراي ارتباطات اجتماعي فراوان در مقايسه با افراد داراي ارتباطات اجتماعي ضعيف يا فاقد چنين ارتباطاتي، مرگي 6/1 سال ديرتر داشتند. همچنين شرکت‌کنندگان در فعاليت‌هاي تفريحي جسمي، ذهني، اجتماعي يا مولد نسبت به افراد فاقد چنين فعاليت‌هايي بين 3/2-0/1 سال بيشتر عمر مي‌کردند. تحليل‌هاي چندمتغيره، اثرات سودمند عدم مصرف سيگار و داشتن فعاليت‌هاي تفريحي جسمي، اجتماعي و مولد (از قبيل باغباني، خياطي و کار داوطلبانه) را تاييد کردند. ميانه بقاي افراد کم‌خطر (يعني برخوردار از رفتارهاي سالم، ارتباطات اجتماعي غني و فعاليت‌هاي تفريحي) نسبت به افراد پرخطر، 4/5 سال طولاني‌تر بود. اين همراهي‌ها هم در مردان و هم در زنان، حتي در بالاترين گروه سني (بالاي 85 سال) و حتي در مبتلايان به بيماري‌هاي مزمن وجود داشتند. در اين مطالعه افزايش طول عمر در سالمندان حتي در بالاترين گروه‌هاي سني و حتي در مبتلايان به بيماري‌هاي مزمن، با اين عوامل همراهي داشت: نکشيدن سيگار، داشتن ارتباطات اجتماعي فراوان و شرکت در فعاليت‌هاي تفريحي جسمي، ذهني، اجتماعي يا مولد. بنابراين سالمندان را بايد به داشتن اين رفتارهاي سالم تشويق کرد.

یکی از دلایل طولانی‌تر بودن میانگین طول عمر زنان در مقایسه با مردان، می‌تواند کند بودن روند پیر شدن دستگاه ایمنی (سیستم دفاعی) بدنشان در مقایسه با مردان باشد. پژوهشگران ژاپنی می‌گویند که با ضعیف شدن دستگاه ایمنی بدن در طول زمان، احتمال ابتلای مردان به بیماری‌ها بیشتر و در نهایت، از طول عمرشان کاسته می‌شود.
آزمایش و بررسی عملکرد دستگاه ایمنی بدن هر فرد می‌تواند شاخصی برای تعیین سن زیستی (سن بیولوژیک) واقعی او باشد. دستگاه ایمنی از بدن در برابر ابتلا به عفونت و سرطان محافظت می‌کند و عملکرد نامنظمش، زمینه‌ساز بروز بیماری است. در مطالعه‌ای که پژوهشگران ژاپنی انجام دادند، این پرسش بحث‌برانگیز مورد آزمون قرار گرفت که آیا تغییراتی که با پیر شدن افراد در دستگاه ایمنی بدنشان رخ می‌دهد، می‌تواند از دلایل متفاوت بودن میانگین امید به زندگی بین زنان و مردان باشد؟ در مطالعه‌ای که در دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی توکیو و تحت سرپرستی پروفسور کاتسو ایکو هیروکاوا انجام شد، نمونه‌های خون ۳۵۶ مرد و زن ۲۰ تا ۹۰ ساله که از نظر سلامت در شرایط مطلوبی بودند، آزمایش و بررسی شد. آنها میزان گلبول‌های سفید و ملکول‌هایی را که سیتوکین خوانده می‌شوند، در نمونه خون افراد اندازه‌گیری کردند. سیتوکین نوعی پروتئین است که با سلول‌های دستگاه ایمنی بدن در تعامل است تا واکنش بدن به بیماری‌ها را تنظیم کند. با توجه به نتیجه پژوهش‌های پیشین و همانطور که انتظار می‌رفت، در هر دو جنسیت (زن و مرد) تعداد گلبول‌های سفید خون متناسب به افزایش سن افراد به تدریج کمتر می‌شد. اما بررسی‌های بیشتر نشان داد که دو مولفه اصلی دستگاه ایمنی در بدن زنان و مردان باهم متفاوت است؛ سلول‌های "تی" که محافظت از بدن در برابر عفونت را برعهده دارند و سلول‌های "بی" که در ترشح پادتن‌ها در بدن ایفای نقش می‌کنند. در این مطالعه، نرخ کاهش تعداد سلول‌های"تی" و سلول‌های "بی" در مردان سریع‌تر از زنان بود. در عین حال که روند کاهش مداوم تعداد سیتوکین‌ها در مردان و متناسب با افزایش سن آنها بیشتر می‌شد.
همچنین بررسی‌ها نشان داد که تعداد دوگونه مشخص از سلول‌های دستگاه ایمنی که سلول‌های مهاجم خارجی را هدف قرار می‌دهند، متناسب با بالا بودن سن افراد، بیشتر می‌شد، ولی نرخ این افزایش نیز در زنان بیشتر از مردان بود. به نظر پژوهشگران، عوامل و وضعیت دستگاه ایمنی هر فرد می‌تواند شاخصی برای تعیین سن واقعی بیولوژیک او باشد. در گزارشی که از نتیجه این مطالعه منتشر شد، آمده است: "تغییرات در شاخص‌های مختلف دستگاه ایمنی که با افزایش سن در ارتباط هستند، بین زنان و مردان متفاوت است." نویسندگان گزارش افزوده‌اند: "یافته‌های ما نشان می‌دهد که با افزایش سن افراد، این شاخص‌ها در دستگاه ایمنی زنان کندتر از مردان کاهش می‌یابد. این روند، همسو با این واقعیت است که طول عمر زنان بیشتر از مردان است."

دانشمندان آمریکایی ژن مرتبط با بیماری پارکینسون شناسایی کرده‌اند که نقش مهمی در به تأخیر انداختن روند پیری در مگس میوه ایفا می‌کند. مطالعات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA)‌ نشان می دهد، ژن دخیل در بیماری پارکینسون می تواند روند پیری را کند کرده و باعث افزایش طول عمر مگس میوه شود. این ژن parkin‌ نام دارد و دارای دو عملکرد حیاتی است: با نشان دار کردن پروتئین های آسیب دیده، به سلول در دور انداختن آنها پیش از سمی شدن کمک می کند؛ همچنین این ژن احتمالا نقش کلیدی در حذف میتوکندری صدمه دیده از سلول ها ایفا می کند. طول عمر مگس میوه کمتر از دو ماه است، اما با افزایش سطح ژن parkin‌ در سلول ها محققان دریافتند که طول عمر گروه اول در مقایسه با گروه کنترل بدون افزایش سطح ژن، تا 25 درصد افزایش پیدا کرد.
«دیوید واکر» از متخصصان فیزیولوژی و سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه UCLA‌ تأکید می کند: پیری فاکتور خطر اصلی برای توسعه و پیشرفت اختلالات عصبی دژنراتیو محسوب می شود و نتایج این تحقیق می تواند به درک بهتر مکانیسم سلولی در آین فرایند کمک کند. این یافته محققان می تواند دارای پیامدهای مهمی در حوزه تحقیقات پیری و بیماری های مرتبط با افزایش سن در انسان باشد. نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

تحقیقات حاکیست که عدم استعمال دخانیات به ویژه در زنان باعث افزایش طول عمر می‌شود. نتایج یک مطالعه طی 23 سال روی 70 هزار شهروند هیروشیما و ناکازاکی نشان داده است که استفاده نکردن از سیگار و سایر دخانیات در حدود 10 سال به عمر افراد می‌افزاید. 72 درصد از مردان سیگاری موجود در این مطالعه که از 20 سالگی اقدام به کشیدن سیگار کرده بودند تا 70 سالگی عمر کردند که در این میان مردانی که هیچ‌گاه سیگار، مصرف نکردند تا 8 سال بیشتر زندگی کردند. نتایج حاصل از این تحقیق با بررسی زنان موجود در این مطالعه افزود 79 درصد از زنانی که از 20 سالگی سیگار کشیدن را آغاز کرده بودند تا 70 سالگی عمر کردند که در بین زنان مورد مطالعه افرادی که هیچ‌گاه به سیگار کشیدن روی نیاوردند تا 80 سالگی عمر کردند. یافته‌های دیگر این مطالعه با مشاهدات بیشتر همچنین افزود: در مقایسه با افراد سیگاری دیگر افرادی که قبل از 35 سالگی مصرف سیگار را قطع کرده بودند، توانستند بسیاری از مضرات و عوارض حاصل از استعمال دخانیات را در خود کاهش دهند و نیز باعث افزایش میزان عمر خود شوند. یافته‌های این تحقیق در نشریه BMJ منتشر شده است.

جهش ژنتیکی، الگوهای پیری را در مردان و نه در زنان تحت تاثیر قرار می‌دهد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که جهش DNA میتوکندری منجر به پیر شدن سریع‌تر مردان نسبت به زنان می‌شود. این یافته می‌تواند توضیح دهد که چرا زنان به طور متوسط ، بیشتر از مردان عمر می‌کنند. محققان دانشگاه «موناش» در استرالیا، مگس‌های میوه نر و ماده که حامل میتوکندری از منشاهای مختلف بودند را مورد بررسی قرار دادند. میتوکندری بخشی از سلول است که مواد غذایی را به انرژی تبدیل می‌کند.
آنها دریافتند که تنوع ژنتیکی در میتوکندری امید به زندگی را در مردان و نه در زنان پیش‌بینی می‌کند. محققان به این نتیجه رسیدند که جهش‌های مختلف در داخل دی ان ای میتوکندری بر میزان سرعت پیر شدن مردان و همچنین طول عمر آن‌ها تاثیر می‌گذارد. دکتر «دامیان داولینگ» از دانشکده علوم زیستی «موناش» مي‌گويد: جالب است که این جهش‌های مشابه هیچ تاثیری بر الگوهای پیری در زنان ندارد. آنها تنها بر مردان، اثرگذار هستند. وی مي‌افزايد: همه حیوانات دارای میتوکندری هستند و گرایش زنان به بیشتر زنده ماندن نسبت به مردان در بسیاری از گونه‌های مختلف معمول است و بنابراین نتایج ما نشان می‌دهد که جهش میتوکندری که ما آن را کشف کردیم، به طور کلی در سراسر قلمرو حیوانات موجب پیری سریع‌تر مردان می‌شود. این محققان قصد دارند تحقیقات خود را ادامه دهند تا راه‌های خنثی کردن تاثیر منفی جهش‌های ژنتیکی بر امید به زندگی مردان را مورد بررسی قرار دهند. این پژوهش در مجله «Current Biology» منتشر شده است.

پژوهش محققان دانشگاه نورث وسترن آمریکا حاکی از آن است که اگر تا سنین میانسالی هیچگونه بیماری قلبی و عروقی را تجربه نکرده‌اید، 14 سال بیشتر از سایر همسالان خود که به بیماری قلبی و عروقی مبتلا هستند، عمر خواهید کرد. دکتر "جان ویلکینز" از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: "ما دریافته‌ایم بسیاری از افراد با افزایش سن، دچار بیماری‌های قلبی و عروقی می‌شوند اما میانسالانی با ریسک فاکتورهای مطلوب، به دور از ابتلا به هرگونه بیماری، عمر بیشتری می‌کنند. لازم است که به منظور کاهش وقوع بیماری‌های قلبی و عروقی و افزایش طول عمر، این ریسک فاکتورهای مطلوب را حفظ کنیم." به منظور انجام این پژوهش، محققان اطلاعات مربوط به عوامل خطر بیماری قلبی و عروقی کشنده و غیر کشنده را از پنج گروه متفاوت در سنین 45، 55، 65 و 95 سالگی مورد بررسی قرار دادند. در ابتدای این مطالعه تمام شرکت‌کنندگان به هیچگونه بیماری قلبی و عروقی مبتلا نبودند. طی این مطالعه عوامل خطری مانند فشار خون، کلسترول تام، دیابت و سیگار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می‌داد افرادی با ریسک فاکتور بهینه، بدون ابتلا به هیچگونه بیماری قلبی و عروقی 14 سال بیشتر از افرادی با حداقل ابتلای به دو عامل خطر، عمر می‌کردند. مردان میانسال حدود 60 درصد در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی قرار دارند. این درصد برای زنان میانسال 56 درصد گزارش شده است. این پژوهش در مجله "American Medical Association" منتشر شده است.

مطالعات حاکی از آن است که ترک سیگار در زنان می‌تواند 10 سال به زندگی آنها بیافزاید. مطالعات جدید نشان می‌دهد سیگار کشیدن زنان حداقل 10 سال از زندگی آنها را کاهش می‌دهد که می‌توان این اثر را با ترک آن به میزان قابل توجهی کاهش داد. در این بررسی محققان بیش از یک میلیون نفر زن در انگلستان را با سنین 50 تا 65 ساله انتخاب کردند و این پیگیری را برای 12 سال انجام دادند. 20 درصد از زنان سیگاری بودند، 28 درصد قبلا سیگاری بودند و 52 درصد از آنها هرگز سیگار نکشیده بودند. در نتیجه بررسی‌ها مشخص شد زنانی که در سه سال اول مطالعه سیگاری هستند نزدیک به سه برابر بیشتر احتمال دارد که در 9 سال بعد جان خود را از دست دهند.
محققان اعلام کردند: این ریسک، افزایش مرگ و میر را تا سه برابر افزایش و نشان می‌دهد دو سوم از مرگ و میر زنان سیگاری در سن 50، 60 و 70سالگی به دلیل کشیدن سیگار بوده است. سر ریچارد پتو، از دانشگاه آکسفورد در انگلستان اظهار کرد: مردان و زنان می‌توانند با ترک سیگار تا 10 سال بر سن خود بیافزایند.

پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه یوتا نشان داده که زندگی طولانی‌تر انسانها در پی تلاش مادربزرگ‌ها برای مراقبت از خانواده خود ایجاد شده است. به ادعای این دانشمندان، این فرضیه که انسانها به دلیل کمک مادربزرگها در تغذیه نوه‌ها از طول عمر بیشتری نسبت به میمونها برخوردارند، توسط یک شبیه‌سازی رایانه‌ای از تکامل اثبات شده است. تاکنون انسان‌شناسان در میان دو نظریه طول عمر انسان به دلیل «فرضیه مادربزرگ» یا «فرضیه شکارچی» اختلاف داشتند.
فرضیه مادربزرگ بر این اساس است که با کمک مادربزرگها در تغذیه نوه‌ها در پی از شیر گرفته شدن آنها، دختران آنها می‌توانند فرزندان بیشتری در فواصل زمانی کوتاهتر به دنیا بیاورند. به دلیل تولد کودکان بیشتر، ژن طول عمر مادربزرگها در میان نوادگان بیشتری گسترش یافته که در نتیجه آنها نیز از عمر بیشتری برخوردار می‌شدند. فرضیه شکارچی بر این اساس بوده که با پایان یافتن نتابع غذایی برای اجداد انسان در آفریقا، مهارت شکار در پیدا کردن مواد غذایی بسیار بهتر شد. این امر منجر به انتخاب طبیعی برای مغزهای بزرگتر با قابلیت یادگیری شیوه‌های شکار و استفاده هوشمندان از سلاحهای شکار شد و زنان با مردانی جفت می‌شدند که می‌توانستند گوشت تهیه کنند.
این بزرگتر شدن اندازه مغز در اجداد میمون مانند انسان یک عامل اساسی در افزایش طول عمر انسان نسبت به میمونها بوده است. این در حالیست که یک مدل ریاضیاتی، فرضیه مادربزرگ را برای پشتیبانی از مزایای تکاملی در دسترس انسانها نسبت به میمونها تائید کرده است. این فرضیه از مشاهدات قوم شکارچی هادزا در تانزانیا منشا گرفته است که در آن زنان مسن‌تر بیشتر روز خود را به جمع‌آوری مواد غذایی برای نوه‌های خود می‌پرداختند. بجز انسان، سایر نخستینها و پستانداران پس از پایان شیردهی به کودکانشان، به دنبال غذا برای خود می‌روند. این پژوهش در مجله Proceedings of the Royal Society منتشر شده است.

يک مطالعه جديد روي طول عمر مردان خواجه نشان مي‌دهد که اخته شدن باعث افزايش طول عمر مي‌شود. محققان در کره جنوبي آمار طول عمر مردان خواجه کره را در چند قرن اخير بررسي کردند و به اين نتيجه رسيدند متوسط عمر اين مردان نزديک به 20 سال از ساير مردان بيشتر است. اين محققان تصور مي‌کنند که احتمالا هورمون‌هاي مردانه باعث کوتاه شدن عمر مي‌شود. اين اطلاعات حاکي از آن است که طول عمر افراد خواجه به طور متوسط 70 سال بوده است. محققاني که اين مطالعه را منتشر کرده‌اند، اين نظريه را مطرح مي‌کنند که شايد هورمون تستوسترون باعث کوتاه شدن طول عمر مي‌شود. به عقيده اين محققان احتمالا هورمون تستوسترون به سيستم ايمني بدن و قلب صدمه مي‌زند. کارشناسان بريتانيايي که در زمينه طول عمر تخصص دارند مي‌گويند نتايج تحقيقات اين دانشمندان جالب توجه است: اما اضافه مي‌کنند که سبک زندگي اين افراد هم ممکن است عامل موثري در افزايش طول عمر آنها بوده باشد.

محققان كره جنوبي به شواهدي در خصوص تأثير هورمون‌هاي جنسي مردان در كاهش طول عمر آنها دست يافته‌اند. تحقيقات صورت گرفته بر روي 81 مرد عقيم در دوران سلسله چوسان (1897-1392 ميلادي) و مقايسه آن با شجره نامه مردان ديگر از همان طبقه اجتماعي نشان مي‌دهد، عمر اين گروه از مردان عقيم 20 سال بيشتر از ساير مردان بوده است. ميانگين عمر اين گروه از مردان عقيم كره‌اي 70 سال گزارش شده است كه 14 تا 19 سال بيشتر از متوسط عمر مردان غير عقيم همان طبقه اجتماعي است؛ همچنين سه نفر از اين گروه مورد بررسي نيز عمري بيشتر از 100 سال داشته‌اند و نرخ يكصد سالگي آنها 130 برابر بيشتر از نرخ فعلي در كشورهاي توسعه يافته است.
پروفسور «كيونگ جين مين» نويسنده ارشد اين تحقيق و از محققان دپارتمان علوم زيستي دانشگاه اينها كره جنوبي تأكيد مي‌كند: اين يافته شواهد قانع‌كننده‌اي از تأثير هورمون‌هاي جنسي مردان در كاهش طول عمر آنها را نشان مي‌دهد. در تحقيقات قبلي بر روي حيوانات نيز مشخص شده بود كه عقيم سازي و حذف منبع توليد هورمون‌هاي جنسي، مي‌تواند منجر به افزايش طول عمر حيوانات نر مي‌شود. اما محققان معتقدند كه نتايج اين يافته تأثير مستقيم عقيم سازي بر افزايش طول عمر مردان را اثبات نمي‌كند؛ همچنين ساير فاكتورهاي اثرگذار بر طول عمر مردان از جمله رژيم غذايي، ورزش و استرس در اين مطالعه مورد بررسي قرار نگرفته است.
ميزان رسيدن زنان به سن 100سالگي 10 برابر بيش از مردان است و دلايل متعددي براي تفاوت طول عمر زنان و مردان ذكر شده است؛ بطور مثال زنان داراي كروموزوم X‌ پشتيبان هستند و نيمي از سلول‌هاي بدن زن داراي كروموزوم X‌ فعال از مادر و نيمي ديگر از پدر است كه در زمان بروز نقص در يك كروموزوم، نيمي ديگر بدون آسيب باقي مي‌ماند. نتيجه اين مطالعه در مجله Current Biology منتشر شده است.

انجام ورزش منظم، امید به زندگی را در افراد مسن افزایش می‌دهد. محققان دانشگاه موناش استرالیا با همکاری پژوهشگران تایوانی به منظور بررسی اهمیت وزن و عملکرد جسمانی بدن بر مرگ و میر افراد سالمند، هزار و 435 زن و مرد 65 تا 97 ساله تایوانی را به مدت هشت سال مورد بررسی قرار دادند. دکتر "مارک والک ویست" سرپرست این پژوهش از دانشگاه موناش می‌گوید به‌طور کلی ضعیف بودن و از دست دادن وزن به عنوان خطر بزرگی برای کاهش بقا در افراد مسن تلقی می‌شود. به گفته وی، محققان طی این پژوهش متوجه شدند که سالمندان مبتلا به کم ماهیچگی ( از دست دادن قدرت و بافت ماهیچه‌ای در اثر پیری) و حجم اسکلتی کمتر، در خطر بالایی از مرگ قرار دارند، به ویژه هنگامی که فعالیت‌های جسمانی‌شان نیز محدود باشد. علاوه بر این سالمندانی که وزن طبیعی یا حتی بیشتر دارند و فعالیت‌های بدنی مانند پیاده روی، کوهنوردی، انجام کارهای روزمره و مراقبت‌های شخصی را به‌طور منظم انجام می‌دهند، سالم‌تر و امید به زندگی‌شان بیشتر است.
طی این مطالعه عواملی نظیر سن، جنس، وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی و رفتارهای شخصی نیز برای دستیابی به نتایج دقیق‌تر در نظر گرفته شد. دکتر "والک ویست" در خاتمه عنوان داشته است که اگر عملکرد جسمانی در بین افراد سالمند افزایش یابد، می‌توان میزان مرگ و میر را به‌طور قابل توجهی کاهش داد و این امر حتی می‌تواند با انجام ورزش‌های کششی و هوازی ملایم و اندک در روزهای مختلف هفته محقق شود. این مطالعه در مجله Nutrition, Health and Aging منتشر شده است.

تحقیقات نشان می‌دهد: جهش ژنتیکی، الگوهای پیری را در مردان و نه در زنان تحت تاثیر قرار می‌دهد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که جهش DNA میتوکندری منجر به پیر شدن سریع‌تر مردان نسبت به زنان می‌شود. این یافته می‌تواند توضیح دهد که چرا زنان به طور متوسط ، بیشتر از مردان عمر می‌کنند. محققان دانشگاه «موناش» در استرالیا، مگس‌های میوه نر و ماده که حامل میتوکندری از منشاهای مختلف بودند را مورد بررسی قرار دادند. میتوکندری بخشی از سلول است که مواد غذایی را به انرژی تبدیل می‌کند.
به گزارش ایسنا، آنها دریافتند که تنوع ژنتیکی در میتوکندری امید به زندگی را در مردان و نه در زنان پیش‌بینی می‌کند. محققان به این نتیجه رسیدند که جهش‌های مختلف در داخل دی ان ای میتوکندری بر میزان سرعت پیر شدن مردان و همچنین طول عمر آن‌ها تاثیر می‌گذارد. دکتر «دامیان داولینگ» از دانشکده علوم زیستی «موناش» مي‌گويد: جالب است که این جهش‌های مشابه هیچ تاثیری بر الگوهای پیری در زنان ندارد. آنها تنها بر مردان، اثرگذار هستند. وی مي‌افزايد: همه حیوانات دارای میتوکندری هستند و گرایش زنان به بیشتر زنده ماندن نسبت به مردان در بسیاری از گونه‌های مختلف معمول است و بنابراین نتایج ما نشان می‌دهد که جهش میتوکندری که ما آن را کشف کردیم، به طور کلی در سراسر قلمرو حیوانات موجب پیری سریع‌تر مردان می‌شود. این محققان قصد دارند تحقیقات خود را ادامه دهند تا راه‌های خنثی کردن تاثیر منفی جهش‌های ژنتیکی بر امید به زندگی مردان را مورد بررسی قرار دهند. این پژوهش در مجله «Current Biology» منتشر شده است.

اختلاف طول عمر مردان و زنان در حال کاهش است و مردان شايد در سال ۲۰۳۰به عمر متوسط زنان دست يابند. اين مطلب را يک مشاور اداره آمارهاي ملي بريتانيا اعلام کرد. پروفسور لي مي هيو گفت که اختلاف طول عمر مردان و زنان در دهه 70 با 6 سال افزايش به بالاترين حد رسيده بود. عمر متوسط انسان ها در سراسرجهان در حال افزايش است، اما طول عمر مردان با سرعت بيشتري افزايش مي‌يابد. تصور مي‌شود که کاهش مصرف سيگار در بين مردان توضيحي براي اين تحول باشد. پروفسور مي هيو، استاد آماردر مدرسه کاس بيزنس، داده‌هاي اطلاعاتي را در مورد طول عمر در انگلستان و ويلز تحليل کرد. او مي‌خواست در مورد عمر متوسط اشخاص سي سال به بالا به نتيجه‌اي دست يابد.
براساس يافته‌هاي پروفسور هيو، مردان که دهه‌هاي طولاني از زنان عقب مانده بودند، اکنون به سرعت به آنها نزديک‌تر مي‌شوند. اين دانشمند آمار در ادامه سخنانش گفت: «اگر اين روند ادامه يابد، عمر متوسط هردو جنسيت مي‌تواند در سال 2030 به 87 سال برسد.» به گفته پروفسور هيو: «جالب اين است که حدود 20 سال گذشته عمر متوسط مردان سي ساله شش سال افزايش يافت و اگر در 20 سال آينده طول عمر مردان به همان اندازه زياد شود، با عمر متوسط زنان يکسان مي‌شود.» يک دليل افزايش عمر متوسط مردان شايد به سبک زندگي سالم‌تر آنها ارتباط داشته باشد. پروفسور هيو، دانشمند آمار نيز تصور مي‌کند که يکي از دلايل اصلي، کاهش شمار مردان سيگاري است. در گذشته ميليون‌ها مرد شغل‌هاي خطرناکي داشتند. آنها به طور مثال در معدن زغال سنگ کار مي‌کردند. همچنين دسترسي به پزشک نيز به افزايش طول عمر مردان کمک مي‌کند. بيماران قلبي که اکثر آنها را مردان تشکيل مي‌دهند، اکنون نسبت به چند دهه پيش عمر متوسط بلندتري دارند. در مقابل زنان برخي از عادت‌هاي مردان را پيش گرفته‌اند و به طور مثال ديرتر از مردان شروع به سيگار کشيدن کردند. اکنون در حالي که ميزان سرطان ريه در زنان درحال افزايش است، در مردان به سرعت کاهش مي‌يابد. اما در مورد پسران هنوز عواملي وجود دارد که از رسيدن آنها به عمر متوسط دختران جلوگيري مي‌کند. احتمال مرگ نوزادان پسر در نخستين سال زندگي‌شان بيشتر از دختران است. همچنين شمار مرداني که به ورزش‌هاي خطرناک روي مي‌آورند و يا درگير سوانح خطرناک مي‌شوند بيشتر است. به اين ترتيب زنان در زمينه اميد به زندگي همچنان جلو دارند.
پروفسور ديويد لئون، از مدرسه عالي بهداشت و مناطق گرمسيري گفت: «زنان در تقريبا همه کشورهاي دنيا در زمينه طول عمر اندکي پيشتاز هستند.» اما او افزود که اختلاف عمر متوسط در برخي کشورها درحال از بين رفتن است. در کشورهايي با سطح پايين طول عمر مانند آفريقاي سياه، اختلاف چنداني بين زنان و مردان وجود ندارد. اين مساله به گسترش بيماري‌هاي عفوني برمي‌گردد که مردان و زنان را به يک نسبت درگير مي‌کند. به گفته پروفسور لئون مردان نسبت به گذشته بيشتر به خودشان مي‌رسند و مردان در حال رسيدن به عمر متوسط زنان هستند.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد زنان مبتلا به سرطان پستان پیشرفته که دارای میزان آمادگی جسمانی بالا در طول روند درمان هستند، بیشتر از زنان با میزان تناسب اندام پایین در طول درمان عمر می‌کنند. با توجه به مطالعه انجام شده توسط محققان مرکز پزشکی دانشگاه دوک، درمان سرطان پستان می‌تواند عملکرد قلب و ریه را در زنان تضعیف کند و این اختلالات می‌تواند برای سال‌ها پس از درمان نیز وجود داشته باشد. در این مطالعه، محققان ظرفیت ریه و قلب تقریبا 250 زن در حالت استراحت و طی ورزش را در نقاط مختلف در طول درمان سرطان سینه آزمایش کردند.
یافته‌ها حاکی از آن است که در میان افراد مبتلا به سرطان پستان پیشرفته، زنانی که دارای سطح آمادگی بالایی در طول درمان بودند، احتمال بیشتری وجود داشت كه زنده بمانند. بقای متوسط 36 ماه در میان زنان با سطح بالایی از آمادگی جسمانی، نسبت به 16 ماه در بیماران با تناسب اندام کم بود.
به گزارش ایسنا، نتایج نشان داد به طور کلی، زنان مبتلا به سرطان پستان، عملکرد قلب و ریه نسبت به زنان سالم هم سن و سال و حتی آنهایی که بی‌تحرک بودند، بسیار بدتر است. برای برخی از بیماران مبتلا به سرطان، کاهش در سطح آمادگی جسمانی شدید بود. در یک سوم از زنان مورد مطالعه، سطح تناسب اندام آن قدر کم بود که آنها را از انجام وظایف خانه‌داری، بالا رفتن از پله یا پیاده‌روی به مسافت نیم مایل باز ماندند. «لی جونز» نویسنده پژوهش و استاد مرکز پزشکی دوک گفت: سطح آمادگی جسمانی می‌تواند نشانگر میزان زنده ماندن در میان بیماران مبتلا به سرطان باشد، اما نكته قابل توجه در مورد تناسب اندام اين است که ما می‌توانیم آن را با تمرین ورزشی بهبود بخشیم. این پژوهش در «Journal of Clinical Oncology» منتشر شده است.

اختلاف طول عمر مردان و زنان در حال کاهش است و مردان شاید در سال ۲۰۳۰ به عمر متوسط زنان دست یابند. این مطلب را یک مشاور اداره آمارهای ملی بریتانیا اعلام کرد. پروفسور لی می هیو گفت که اختلاف طول عمر مردان و زنان در دهه ۷۰ با شش سال افزایش به بالاترین حد رسیده بود. عمر متوسط انسان ها در سراسرجهان در حال افزایش است، اما طول عمر مردان با سرعت بیشتری افزایش می یابد. تصور می شود که کاهش مصرف سیگار در بین مردان توضیحی برای این تحول باشد. پروفسور می هیو، استاد آماردر مدرسه کاس بیزنس، داده های اطلاعاتی در مورد طول عمر در انگلستان و ویلز را تحلیل کرد. او می خواست در مورد عمر متوسط اشخاص سی سال به بالا به نتیجه ای دست یابد.
براساس یافته های پروفسور هیو، مردان که دهه های طولانی از زنان عقب مانده بودند، اکنون به سرعت به آنها نزدیک تر می شوند. این دانشمند آمار در ادامه سخنانش گفت، اگر این روند ادامه یابد، عمر متوسط هردو جنسیت می تواند در سال ۲۰۳۰ به ۸۷ سال برسد. به گفته پروفسور هیو: جالب این است که در حدود ۲۰ سال گذشته عمر متوسط مردان سی ساله شش سال افزایش یافت و اگر در ۲۰ سال آینده طول عمر مردان به همان اندازه زیاد شود، با عمر متوسط زنان یکسان می شود.
یک دلیل افزایش عمر متوسط مردان شاید به سبک زندگی سالم تر آنها ارتباط داشته باشد. پروفسور هیو، دانشمند آمار نیز تصور می کند که یکی از دلایل اصلی کاهش شمار مردان سیگاری است. در گذشته میلیونها مرد شغلهای خطرناکی داشتند. آنها به طور مثال در معدن زغال سنگ کار می کردند. همچنین دسترسی به پزشک نیز به افزایش طول عمر مردان کمک می کند. بیماران قلبی که اکثر آنها را مردان تشکیل می دهند، اکنون نسبت به چند دهه پیش عمر متوسط بلندتری دارند. در مقابل زنان برخی از عادت های مردان را پیش گرفته اند و به طور مثال دیرتر از مردان شروع به سیگار کشیدن کردند. اکنون در حالی که میزان سرطان ریه در زنان درحال افزایش است، در مردان به سرعت کاهش می یابد. اما در مورد پسران هنوز عواملی وجود دارد که از رسیدن آنها به عمر متوسط دختران جلوگیری می کند. احتمال مرگ نوزادان پسر در نخستین سال زندگی شان بیشتر از دختران است. همچنین شمار مردانی که به ورزشهای خطرناک روی می آورند و یا درگیر سوانح خطرناک می شوند بیشتر است. به این ترتیب زنان در زمینه امید به زندگی همچنان جلو دارند.
پروفسور دیوید لئون، از مدرسه عالی بهداشت و مناطق گرمسیری گفت: زنان در تقریبا همه کشورهای دنیا در زمینه طول عمر اندکی پیشتاز هستند. اما او افزود که اختلاف عمر متوسط در برخی کشورها درحال از بین رفتن است. در کشورهایی با سطح پایین طول عمر مانند آفریقای سیاه، اختلاف چندانی بین زنان و مردان وجود ندارد. این مساله به گسترش بیماری های عفونی برمی گردد که مردان و زنان را به یک نسبت درگیر می کند. به گفته پروفسور لئون: مردان نسبت به گذشته بیشتر به خودشان می رسند و مردان در حال رسیدن به عمر متوسط زنان هستند.

امروزه مصرف آسپيرين براي افراد مبتلا به آنژين صدري و حمله‌‌هاي قلبي به محض اينكه وارد بيمارستان مي‌شدند، توصيه مي‌‌شود. از سويي مي‌تواند از حمله‌هاي قلبي و مغزي در افراد مبتلا به سابقه قبلي حوادث قلبي _ عروقي پيشگيري كند. همچنين خطر سرطان كولون و ديگر انواع سرطان را شايد كم كند، بنابراين جاي تعجب نيست كه افراد بسياري حتي بدون‌داشتن مشكل‌هاي قلبي يا سردرد از دوزهاي كم آن استفاده مي‌كنند تا از بروز بعضي بيماري‌هاي مزمن جلوگيري كنند اما به نظر نمي‌رسد كه شواهد جديد از اين ايده حمايت كنند. در واقع يافته‌هاي جديد نشان مي‌دهند كه آسپيرين خطر حمله قلبي را در بزرگسالان ميانسال بدون بيماري شناخته شده قلبي كم مي‌كند، اما مزاياي آن در حد متوسط قرار دارد. به گزارش سپید، نتايج اين مطالعه حاكي از آن است كه آسپيرين محافظتي عليه استروك يا حمله قلبي كشنده ايجاد نمي‌كند. در واقع آسپيرين با پيشگيري از تشكيل لخته خوني، از حمله قلبي جلوگيري مي‌كند و از سوي ديگر التهاب را کم مي‌کند كه خود باعث مهار تشكيل لخته مي‌شود، اما بايد توجه داشت كه لخته‌هاي خوني محدودي مي‌توانند خطرناك ظاهر شوند، بنابراين شايد آسپيرين كمك زيادي براي درمان بيماراني نباشد که لخته خوني باعث بروز حمله قلبي در آنها نمي‌شود، پس اينكه آيا آسپيرين عمر را زياد مي‌كند يا نه به عوامل زيادي بستگي دارد كه بايد مدنظر قرار گيرند.

لوسيون‌ها و معجون‌هاي جوان‌سازي را فراموش كنيد، تنها راه براي ناميرا شدن را مي‌توان در شيوه تكاملي كرم‌هاي پهن جست‌وجو كرد.كرم‌هاي پهن كه در بركه‌ها و حوضچه‌ها زندگي مي‌كنند، داراي توانايي بالقوه براي احياي مجدد و زندگي ابدي هستند.محققان توانايي تكاملي كرم‌هاي پهن پلاناريان و قدرت تقسيم و بازسازي نامحدود اين موجود را مورد بررسي قرار داده‌اند.بر خلاف كرم‌هاي خاكي كه در صورت تقسيم شدن از بين مي‌روند، درصورتي كه پلاناريان به دو قسمت تقسيم شود، در قسمت سردار، يك دم رشد مي‌كند و در قسمت دم‌دار نيز يك سر به وجود مي‌آيد و دو كرم جديد شكل مي‌گيرند؛ حتي اگر كرم به 20 قسمت نيز تقسيم شود، 20 كرم جديد ايجاد مي‌شوند كه مشابه كرم اوليه هستند.دكتر «عزيز ابوبكر» از محققان دانشگاه ناتينگهام تأكيد مي‌كند: از نظر من كرم‌هاي پلاناريان، ناميرا هستند. محققان اطمينان دارند كه كرم پلاناريان كه تقسيم نشده باشد، در صورت عدم ابتلا به عفونت يا بيماري مي‌تواند حيات ابدي داشته باشد.كرم‌هاي پهن داراي ساختار مغزي بسيار ساد‌ه‌اي هستند. با گذشت سه تا هفت روز از عمر اين كرم مي‌توان آن را به دو قسمت تقسيم كرد و هر دو بخش داراي دم و سر مجزا مي‌شود. كرم هاي پلاناريان بزرگ قابليت تقسيم شدن به 20 قطعه را دارند.به گزارش ایسنا، محققان دانشگاه ناتينگهام موفق شدند ظرف چهار سال و با انجام اين روش از روي يك كرم واحد، يك كلوني متشكل از 20 هزار كرم توليد كنند.محققان اميدوارند اين يافته منجر به توسعه درمان بيماري‌ها و زندگي سالم در كهنسالي شود.

دانشمندان ادعا می كنند نشانگر ژنتیكی مهمی را یافته اند كه می تواند طول عمر فرد را با اندازه گیری طول تكه كوچكی از DNA موسوم به تلومرها پیش بینی كند. به گزارش ساینس دیلی، تلومرها توالی های تكراری از DNA هستند كه در انتهای كروموزوم ها یافت می شوند و به تدریج با افزایش سن از بین می روند. اكنون گروهی از محققان دانشگاه گلاسكو در انگلیس دریافته اند طول این كلاهك ها كه در اوایل زندگی می تواند طول عمر فرد را پیش بینی كند. محققان در این تحقیق با بررسی پرنده كوچكی موسوم به سهره راه راه، طول تلومرها را اندازه گیری كردند . آنها این تلومرها از گلبول های قرمز خون این پرنده گرفتند. پژوهشگران نخستین بار طول تلومرها را بیست و پنج روز پس از بیرون آمدن از تخم اندازه گیری كردند. این اندازه گیری قوی ترین پیش بینی كننده طول عمر واقعی این پرنده بود. علاوه بر این، پرنده های دارای بلندترین تلومرها در اوایل عمر، و در سراسر این مطالعه آنهایی بودند كه به احتمال زیاد به سنین پیری یعنی 7 تا 8 سال می رسیدند. این پژوهشگران می گویند برای مهره دارانی - مانند سهره راه راه و انسان - كه طول عمر نسبتا طولانی دارند ، سن و از بین رفتن تلومرها ظاهرا به هم مرتبطند. در حالی كه به نظر منطقی می رسد در انسان نیز طول تلومر در اوایل زندگی می تواند طول عمر را پیش بینی كند، اما این امر هنوز قطعی نیست چرا كه هیچ تحقیقی در این زمینه بر روی انسان انجام نشده است. پژوهشگران می گویند با این حال عوامل بسیار زیاد دیگری مانند آسیب دیدگی در منطقه دیگری در DNA، آسیب دیدگی در مولكول های مهم زیست شناختی، كاهش ظرفیت برای جایگزینی سلول های از دست رفته نیز وجود دارند در بروز پیری موثرند. نتایج این تحقیقات در نشریه مجموعه مقالات فرهنگستان ملی علوم آمریكا منتشر شده است.

متخصصان مي‌گويند افرادي كه تا سن 110 سالگي و حتي بيشتر عمر مي‌كنند مانند باقي مردم دنيا داراي بسياري از ژن‌هاي بيماري زا هستند اما از سوي ديگر عاملي كه موجب افزايش طول عمر آنها مي‌شود وجود ژن‌هاي نگهبان و محافظت كننده است. به گزارش ايسنا، گروهي از متخصصان آمريكايي در اين رابطه متذكر شدند: افرادي كه بيش از 100 سال عمر مي‌كنند بسيار نادر هستند به طوري كه در كشورهاي توسعه يافته از هر 5 ميليون نفر فقط يك نفر مي‌تواند چنين طول عمري داشته باشد. شواهد فزاينده نشان مي‌دهد كه ژنتيك، نقش اصلي را در اين زمينه ايفا مي‌كند.
به گزارش سايت اينترنتي هلت دي نيوز، اين متخصصان روي توالي ژنوم كامل يك مرد و يك زن كه بيش از 114 سال عمر كرده بودند، مطالعه كرده و دريافتند كه آنها هم مثل ساير مردم جامعه به همان اندازه ژن‌هاي بيماري زا دارند اما تفاوت آنها با ديگران اين است كه احتمالا داراي نسخه‌هاي ژني مرتبط با افزايش طول عمر هستند و اين نسخه‌هاي ژني فعاليت ژن‌هاي بيماري زا را متوقف مي‌سازند. اين يافته حاصل تلاش متخصصان مركز پزشكي دانشگاه بوستون بوده و شرح آن در مجله «تازه‌هاي ژنتيك» به چاپ رسيده است.

دانشمندان زيست‌شناس دانشگاه UCLA موفق به كشف ژني شده‌اند كه روند پيري را كند مي‌كند. اين محققان با فعال كردن ژني به نام PGC-1 در مگس ميوه فعاليت ميتوكندري را افزايش داده‌اند. ميتوكندري، مولد انرژي در سلول‌هاست كه علاوه بر كنترل رشد سلول‌ها مدت زمان زندگي و مرگ آنها را اعلام مي‌كند. ديويد واكر، متخصص بيولوژي تلفيقي و فيزيولوژي در دانشگاه UCLA مي‌گويد: با نگاهي به اين ژن و افزايش فعاليت آن در سلول‌ها و بافت‌هاي مختلف مگس به‌دنبال آن بوديم تا ببينيم اين ژن اثري بر روند پيري دارد يا خير. محققان دريافتند زماني كه ژن PGC-1 در دستگاه گوارش مگس افزايش مي‌يابد، عمر اين موجود به شكل قابل ملاحظه‌اي بيشتر مي‌شود. پس از اين تغيير، دانشمندان اثري از نابودي حيات سلولي در عصب‌ها، عضلات و بافت‌ها پيدا نكردند. اين موضوع نشان مي‌داد كه بايد نكته مهمي در مورد دستگاه گوارش وجود داشته باشد. با فعال كردن اين ژن در بافت روده مگس بيشتر عمر مي‌كرد بنابراين با افزايش فعاليت ژن PGC-1 ميوهص در روده علاوه بر كاهش روند پيري در سطح سلولي اين اثر در كل بدن حشره تسري پيدا كرد. با اين‌كار محققان موفق شدند طول عمر مگس ميوه را تا 50 درصد افزايش دهند.
طول عمر مگس ميوه يا همان دروسفيلا ملانگستر حدود دو ماه است. علائم پيري پس از حدود يك‌ماه ظاهر شده و بتدريج فعاليت مگس كمتر و كمتر مي‌شود تا بميرد. اين حشره يكي از بزرگ‌ترين مدل‌هاي مطالعه پيري است چرا كه دانشمندان از تمامي ژن‌هاي اين حشره، اطلاعات كاملي داشته و براحتي مي‌توانند آنها را فعال يا غيرفعال كنند. معمولا براي مطالعه و بررسي سالخوردگي، تمركز بيشتر روي حفاظت از قلب و مغز است. اما اين مطالعه جديد نشان داد كه نبايد از روده‌ها به عنوان يك بافت مهم و حياتي در اين بحث غافل ماند. اگر در ارتباط با ميتوكندري سلول همه چيز بخوبي پيش نرود، شاهد آثار مخربي در انواع بافت‌ها و اندام‌ها هستيم. روده‌ها نه تنها براي جذب مواد مغذي ـ كه منبع مهم انرژي به شمار مي‌روند ـ لازم هستند بلكه همچون مانعي در برابر پاتوژن‌ها(عوامل بيماري‌زا) و سموم موجود در محيط از بدن ما حفاظت مي‌كنند. هنوز كسي بدرستي نمي‌داند چه عاملي باعث پيري در سطح سلولي و بافت‌ها مي‌شود.
همچنان كه سن ما بيشتر مي‌شود، فعاليت ميتوكندري كمتري شده و كارآيي آن افت مي‌كند. اين موضوع عواقب زيادي به دنبال دارد چراكه با نزول ميتو كندري، تمام عملكردهاي سلولي بدن ما هم در معرض خطر قرار مي‌گيرد.
ژن PGC-1 همچنين ميتوكندري سلول‌هاي پستانداران و حشرات را فعال و تنظيم مي‌كند. حالا اين سوال پيش مي‌آيد كه افزايش فعاليت ميتو كندري، استراتژي موثري در كاهش روند پيري هست يا خير. اگر جواب مثبت است پس ژن PGC-1 يك فاكتور مهم محسوب مي‌شود. محققان پس از بررسي ژن PGC-1 در مگس ميوه دريافتند كه عملكرد اين ژن شبيه همتاي خود در پستانداران است. افزايش ظهور اين ژن در روده مگس باعث افزايش طول عمر حشره شد. تاكنون دانشمندان زيادي بيماري‌هاي مرتبط با دوران پيري را مورد مطالعه قرار داده‌اند.
بعضي به مطالعه آلزايمر پرداخته و گروهي ديگر بيماري‌هاي قلبي ـ عروقي يا سرطان را مورد بررسي قرار داده‌اند اما كار جديدي كه محققان UCLA انجام داده‌اند، فراتر از بررسي تك‌تك بيماري‌هاي مربوط به دوران سالخوردگي است. آنها خود فرآيند پيري را آناليز كرده‌اند كه عامل خطر شماره يك در بيشتر سرطان‌ها، بيماري‌هاي قلبي، آلزايمر، پاركينسون و بسياري از بيماري‌هاي ديگر است.

محققان که همواره در پي آشکارکردن راز طول عمر افراد مسن هستند، در حال حاضر از اين افراد 100 ساله و بالاتر درخواست کردند تا قسمتي از DNA خود را در اختيار آنها بگذارند، بلکه با استفاده از جديدترين ابزار علمي موجود، يعني توالي‌يابي کل ژنوم بتوانند به راز نهفته طول عمر آنها پي ببرند. با اين روش جديد مجموعه کامل DNA يک فرد رمزگشايي خواهد شد. دانشمندان فکر مي‌کنند DNA به دست آمده از افراد سالم خيلي مسن مي‌تواند به فهم ما از راز طول عمر بالاي آنها کمک کند و شايد يک روز علم پزشکي با يافتن اين رمز به انسان‌ها کمک کند که زندگي طولاني و به دور از بيماري داشته باشند، البته رسيدن به آن زمان، بدون استفاده از دستاوردهاي ژنتيکي، کاري است بس مشکل. بنياد جايزه X، براي اين امر، مبلغ 10 ميليون دلار تعيين کرده تا به موسسه‌اي تقديم کند که کد کامل DNA 100 فرد بالاتر از 100 سال را کشف کند.

قرص‌های «شگفتی ساز» که به بدن در بازسازی کمک می‌کنند، اکنون در مراحل اولیه تولید قرار داشته و به انسانها در ادامه عمر تا قرن دوم زندگی کمک خواهد کرد؛ این در حالی است که درمانهای مبتنی بر سلولهای بنیادی به افزایش کیفیت زندگی انسان کمک خواهند کرد. به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا داروهایی با خاصیت کند کردن فرایند پیری که دورنمای ادامه عمر افراد تا 150 سال یا بیشتر است، احتمالا در دهه جاری در دسترس خواهند بود.  قرص‌های «شگفتی ساز» که به بدن در بازسازی کمک می‌کنند، اکنون در مراحل اولیه تولید قرار داشته و به انسانها در ادامه عمر تا قرن دوم زندگی کمک خواهد کرد؛ این در حالی است که درمانهای مبتنی بر سلولهای بنیادی به افزایش کیفیت زندگی انسان کمک خواهند کرد.
دیوید سینکلیر، استاد ژنتیک دانشگاه هاروارد اظهار کرد: ما شاهد آغاز یک فناوری هستیم که می‌تواند روزی ما را به سن 150 سال برساند. سینکلیر در حال حاضر در حال انجام تحقیقات بر روی ماده ضد پیری رزوراترول است. یک ترکیب جدید در حال آزمایش است که هزار برابر قدرتمندتر از رزوراترول بوده و تاکنون نشانگر تاثیرات مناسبی بوده است. سینکلیر گفت: بدن انسان از یک قابلیت خارق‌العاده برای ترمیم خود برخوردار بوده و «رزوراترول» می‌تواند این مکانیزمهای التیام‌بخش را فعال کند.
به گفته وی، ترکیبات بدست آمده از گیاهان مانند رزوراترول توانسته‌اند آنزیم‌هایی را در موشها فعال کند که فرایند ترمیم دی‌ان‌ای را رها کرده‌اند. سوزان گرینفیلد، داننشمند عصب‌شناسی دانشگاه آکسفورد در گفت‌وگو با «سیدنی لکچر» بیان کرد که افراد خواهند توانست در سن 65 سالگی دومین شغل خود را آغاز کنند! وی پیشنهاد کرد که این نیروی کار مسن می‌توانند بر مشاغل مبتنی بر دانش به جای مشاغل فیزیکی تمرکز داشته باشند. در عین حال، گرین‌فیلد که رهبری یک تیم چند تخصصی در حال کار بر روی شرایط بازسازی سلولهای عصبی در آکسفورد را بر عهده داشته، مقابله با جنون را از شرایط دستیابی به این هدف خوانده است.