پزشکی بالینی

بررسی محققان دانشگاه تگزاس در آستین نشان‌ داده است که مصرف منظم آسپرین می‌تواند عود سرطان‌ پستان در زنان چاق و دچار اضافه‌ وزن را به نصف کاهش دهد و طبق یافته‌های جدید، مصرف یک آسپرین در روز ممکن است بتواند سدی بر سر راه عود سرطان پستان شود. البته هر فردی ممکن است واکنش‌های مختلفی به دارودرمانی داشته باشد و باید قبل از شروع هر‌ نوع برنامه‌ دارویی از پزشک خود مشاوره بگیرد. در واقع تغذیه مناسب و ورزش منظم نیز از مواردی مهمی است که در پیشگیری از سرطان پستان باید به آن توجه شود. سرطان‌ پستان‌ پس‌ از سرطان ‌پوست، شایع‌ترین سرطان برای زنان در آمریکا است و تخمین زده می‌شود که تا پایان سال جاری میلادی بیش از 230 هزار مورد سرطان پستان تشخیص داده شود که بیش از 40 هزار نفر از این بیماران فوت می‌کنند.
محققان در تازه‌ترین یافته‌های خود مشاهده کرده‌اند تومورها در موش‌های مبتلا به سرطان‌پستان تهاجمی‌ که دوز پایین آسپرین روزانه مصرف می‌کردند، 47 درصد کوچک‌تر از گروه کنترل است. بررسی‌های محققان دانشگاه تگزاس در آستین نشان‌ داده است که مصرف منظم آسپرین می‌تواند عود سرطان‌ پستان در زنان چاق و دچار اضافه‌ وزن را به نصف کاهش دهد.
محققان برای این بررسی، تحقیق روی چگونگی تأثیر آسپرین بر سلول‌های انکوبه‌ شده‌ سرطان‌ پستان‌ در ظروف آزمایشگاهی و تومورهای سرطان ‌پستان در مدل‌های موشی را شروع کردند. دوز پایین آسپرین روزانه، رشد تومور را در مدل‌های موشی مبتلا به ‌سرطان‌ پستان به طور تقریب به نصف‌ رساند. محققان سلول‌های انکوبه‌شده‌ سرطان‌پستان را در انکوباتور در 96 ظرف جداگانه آزمایش کردند و هر‌یک را در‌ معرض دوزهای مختلف استیل سالیسیلیک اسید یا آسپرین قرار‌ دادند و دریافتند که آسپرین، بیشتر سلول‌های سرطان‌پستان را می‌کشد و سلول‌هایی که کشته نمی‌شوند نیز دیگر قادر به رشد نیستند.
آنها می‌گویند: سپس پنج موش مبتلا به‌ تومورهای سرطان‌پستان تهاجمی ‌را به‌ مدت 15 ‌روز تحت مصرف دوز روزانه‌ی آسپرین قرار‌دادند. دوز دریافتی آنها معادل 75 میلی‌گرم در انسان است (دوز پایین). در پایان این مدت، اندازه‌ تومور موش‌های درمان‌ شده با پنج موش مبتلا به سرطان تهاجمی ‌پستان که آسپرین دریافت نمی‌کردند، مقایسه‌ شد‌ و محققان دریافتند که تومورهای موش‌های دریافت‌کننده‌ آسپرین، 47 درصد کوچک‌تر از موش‌های درمان نشده با آسپرین بود. سپس به‌ مدت 10 ‌روز و قبل‌ از قرار‌دادن گروهی از موش‌های سالم در‌ معرض سلول‌های سرطان‌پستان، یک دوز روزانه‌ آسپرین را به آنها دادند. موش‌هایی که آسپرین دریافت‌ کرده بودند میزان بسیار پایین‌تری از رشد سرطان را در‌ مقایسه با گروه کنترل نشان‌ دادند. آسپرین موجب انسداد فعالیت خود تجدیدشوندگی سلول‌های سرطان‌ پستان می‌شود و در واقع آنها نمی‌توانند رشد کنند یا تقسیم شوند. محققان بر‌این باورند که دوز روزانه‌ آسپیرین ممکن‌ است یک راهکار پیشگیری مؤثر در‌ برابر سرطان ‌پستان باشد. نتبجه این پژوهش در Cancer Research unit Kansas Medical center منتشر شده است.

پژوهشگران ایرلندی در تحقیقات خود دریافتند، زنانی که پیش از ابتلا به سرطان پستان بطور منظم از آسپیرین استفاده می‌کنند، نسبت به سایر زنان کمتر در معرض خطر مرگ در اثر این بیماری قرار دارند. محققان انجمن سرطان ایرلند، اثربخشی آسپیرین در پیشگیری از ابتلا به سرطان پستان و کاهش نرخ مرگ و میر در بین مبتلایان را مورد بررسی قرار دادند. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، مصرف منظم آسپیرین با جلوگیری از انتشار سرطان به غدد لنفاوی، به کاهش میزان مرگ و میر در بین مبتلایان به سرطان پستان کمک می کند. 
 در این پژوهش اطلاعات 2796 زن مبتلا به سرطان پستان در مراحل اول تا سوم بیماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ غدد لنفاوی زنانی که در سال‌های پیش ‌از تشخیص سرطان، بطور منظم آسپیرین مصرف کرده بودند، به ‌طور قابل ‌توجهی کمتر از سایر زنان درگیر سرطان شده بودند. 
 این پژوهش از نتایج دو پژوهش قبلی حمایت می‌کند؛ نخستین تحقیق نقش مصرف آسپرین در کاهش خط متاستاز شدن و مرگ در اثر بیماری سرطان را نشان می‌دهد و دومین تحقیق نیز نقش مصرف آسپرین در کاهش احتمال گسترش سرطان به بخش‌های دیگر در مدل‌های زنده سرطان پستان را نشان می‌دهد. البته محققان هشدار می‌دهند که این نتایج به معنای تأیید استفاده از آسپرین بعنوان اقدام احتیاطی برای پیشگیری از سرطان پستان نیست و این نتایج به تحقیقات تکمیلی نیاز دارد. نتایج این تحقیق در مجله Cancer Reseach منتشر شد.  

نتایج یک مطالعه نشان می دهد که با مصرف آسپیرین می توان رشد و نمو نوعی تومور عصب شنوایی گوش موسوم به «شوانوما »را متوقف کرد. این تومور که برخی اوقات کشنده است معمولا موجب کاهش شنوایی و وزوز گوش می شود. تا کنون هیچ درمانی دارویی مورد تایید سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا (اف.دی.ای ) برای درمان این نوع تومورها ارایه نشده است. گزینه های فعلی برای کنترل رشد و نمو این تومور که شامل جراحی و یا پرتو درمانی هستند که هر دو با عوارض بالقوه جدی همراه هستند.
در این مطالعه محققان با استفاده از تصویربرداری به روش ام.آر.آی، بیش از 600 بیمار مبتلا به مشکلات تومور شوانوما را مورد بررسی قرار دادند. محققان متوجه شدند که مصرف آسپیرین ، رشد و نمو تومور را متوقف می کند و این امکان را به پزشکان می دهد که با استفاده از داروهای ضد التهاب به درمان این تومورهای داخل مغزی امیدوارتر شوند. دکتر استانکوویچ از موسسه ماساچوست در این مورد گفت : نتایج این مطالعه نقش بالقوه درمانی آسپیرین در مهار رشد این تومور را نشان می دهد و همچنین نشان دهنده آن است که می توان از آسپیرین ، به عنوان روشی درمانی برای تومورهای عصبی گوش استفاده کرد. این مطالعه در نشریه Otology and Neurotology منتشر شده است.

نتایج یک مطالعه نشان می دهد بهتر است کسانی که برای جلوگیری از مشکلات قلبی و سکته مغزی آسپیرین می خورند، آن را شب ها مصرف کنند. مطالعات اخیر دانشمندان مرکز پزشکی دانشگاه لایدن در هلند نشان می دهد اگر آسپیرین درست قبل از رفتن به رختخواب مصرف شود، ممکن است بیشترین فایده را برای سلامتی داشته باشد. خوردن روزانه آسپیرین به رقیق شدن خون و جلوگیری از تشکیل پلاکت کمک می کند، و خطر حمله قلبی و سکته مغزی را کاهش می دهد.
احتمال وقوع عوارض قلب و عروق در ساعات صبح 3 بار بیشتر از سایر ساعات شبانه روز است؛ یعنی زمانی که فشار خون و فعالیت پلاکت ها معمولا در بالاترین حد است. در مطالعه تازه محققان 290 بیمار قلبی را تحت بررسی قرار دادند که برای جلوگیری از حمله قلبی و سکته مغزی در آینده آسپیرین می خوردند. مصرف روزانه آنها 100 میلی گرم بود. در یک مرحله از مطالعه، آسپیرین برای 3 ماه اول صبح به آنها داده شد. در دومین مرحله آنها آسپیرین را قبل از خواب خوردند.
محققان دریافتند که وقتی آسپیرین شب ها مصرف می شد، فعالیت پلاکت خون در صبح خیلی بیشتر کاهش می یافت که خوب است. با این حال فشار خون در هر دو مرحله یکی ماند. به گفته محققان برخی دیگر از داروهای قلب و عروق نیز شب ها مصرف می شود، مثل بعضی استاتین ها تا تولید کلسترول در طول ساعات خواب را خنثی کند. محققان معتقدند آسپیرین یکی از موثرترین داروهای موجود است و ممکن است با مصرف آن قبل از خواب بر تاثیرش افزوده شود. نتایج این مطالعه در کنفرانس انجمن قلب آمریکا در دالاس ارائه شده است.

مصرف منظم آسپرین خطر ابتلا به بیشترین انواع سرطان روده بزرگ راکاهش می‌دهد. براساس تحقیقات جدید افرادی که حداقل دو بار در هفته آسپرین مصرف می‌کنند در مقایسه با افرادی که اغلب یا هیچ‌وقت آسپرین مصرف نمی‌کنند طی دوره‌ای 28 ساله، 27درصد کمتر به سرطان روده بزرگ مبتلا می‌شوند. با این وجود مصرف منظم آسپرین موجب کاهش خطر گسترش سرطان روده بزرگ با جهش در ژن BRAF نمی‌شود و حدود 10تا 15 درصد سرطان روده به دلیل جهش این ژن است.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد در سرطان روده با جهش در ژنBRAF حساسیت به تاثیرات آسپرین کمتر است. محقق این تحقیق دکتر" اندرو.تی.چان "متخصص گوارش در بیمارستان عمومی ماساچوست اظهار کرد: مهمترین مسئله، مشخص شدن افرادی است که سرطان آنان به دلیل جهش ژن BRAF است و افرادی که در معرض خطر سرطان خاص روده هستند مصرف منظم آسپرین مزیتی برای آنان ندارد. علیرغم شواهد موجود در افزایش مصرف منظم آسپرین، این دارو به‌طورکلی برای پیشگیری از سرطان پیشنهاد نمی‌شود. مصرف آسپرین با خطراتی از جمله خطر خونریزی معده همراه است بنابراین باید مشخص شود آسپرین برای چه افرادی مفید محسوب می‌شود. وی در ادامه افزود: افراد برای استفاده از آسپرین ابتدا باید با پزشک مشورت کنند.
این تحقیق بر روی 127 هزار نفر انجام شد و از سال 1980تا سال 2012 به طول انجامید و در این زمان سرطان 1226 از شرکت کنندگان گسترش یافت. محققان افزودند: در این تحقیق افرادسفید پوست مورد بررسی قرار گرفتند که باید در گونه‌های مختلف جمعیتی نیز بررسی شوند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد در افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ مصرف آسپرین در طول زنده ماندن فرد تاثیری ندارد. این تحقیق در نشریه انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است.

تحقيقات انجام شده در محيط آزمايشگاه و روي حيوانات، پژوهشگران آمريکايي را به اين نتيجه رسانده که شايد مصرف منظم دوز پايين آسپيرين بتواند رشد و گسترش سرطان پستان را متوقف کند. البته آنها تاکيد مي‌کنند که هنوز براي تصميم‌گيري نهايي زود است و اين مساله هنوز روي بيماران ثابت نشده است. آنها در بررسي‌هاي خود دريافته‌اند که آزمايش‌ها روي رده‌هاي سلولي سرطاني در موش نشان مي‌دهند که آسپيرين نه‌تنها به‌طور موثري رشد سلول‌هاي سرطاني را کم کرده و آنها را کوچک مي‌کند، بلکه از گسترش آنها به مناطق جديد نيز جلوگيري مي‌نمايد. اين تحقيقات روي دو نوع از سرطان انجام شده که انواع مهاجم آن، يعني سرطان پستان « triple-negative» ناميده مي‌شوند، زيرا اين سلول‌هاي سرطاني هيچ‌گونه گيرنده‌اي براي استروژن، پروژسترون و Her2/neu ندارند.
البته مساله تاثير آسپيرين روي سرطان موضوع جديدي نيست و براي نخستين‌بار 20 سال پيش بود که مطالعه‌اي در استراليا پيشنهاد کرد آسپيرين شايد خصوصيات ضدسرطاني داشته باشد. به‌طور مثال گزارش‌هاي موجود است که ميزان بقاي بيماران مبتلا به سرطان کولون با مصرف آسپيرين بهبود مي‌يابد و يا اينکه آسپيرين و ديگر مسکن‌ها مي‌توانند عليه سرطان پوست محافظت ايجاد کنند. به‌هر حال با وجود تمامي اين شواهد، مکانيسم زمينه‌اي اين امر تاکنون ناشناخته مانده بود، اما اينک مطالعه جديد پيشنهاد مي‌کند که شايد در سرطان پستان آسپيرين با سلول‌هاي بنيادي که تصور مي‌شود رشد و گسترش تومورها را شعله‌ور مي‌کنند، تداخل ايجاد مي‌کند. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «کموتراپي به عنوان خط اول درمان سلول‌هاي بنيادي را از بين نمي‌برد، به‌همين دليل تومورها مجددا شروع به رشد مي‌کنند. اگر اين سلول‌ها هدف قرار نگيرند، هيچ تاثيري از آنها گرفته نشده و تومور دوباره عود مي‌کند.»
از سوي ديگر، آسپيرين مي‌تواند کارآيي درمان‌هاي رايج را در سرطان‌هاي پستان گيرنده هورمون مثبت بالا ببرد. به عبارت ديگر آسپيرين تاثير تاموکسيفن را تقويت مي‌کند. البته نبايد در اين ميان عوارض جانبي آسپيرين را مانند افزايش خطر خونريزي‌هاي دستگاه گوارش از ياد برد، به همين دليل محققان مطالعات خود را ادامه مي‌دهند تا مزايا و خطرات مصرف دوز پايين آسپيرين را بسنجند.

نتایج پژوهشی جدید نشان می‌دهد که اثرات ضد التهابی آسپرین می‌تواند خطر بروز ملانوم (بدخیم‌ترین سرطان پوست) را در زنان کاهش دهد. محققان دانشگاه استنفورد آمریکا به منظور انجام این پژوهش، 59 هزار و 806 زن سفید پوست 50 تا 79 ساله را طی مدت 12 سال مورد بررسی قرار دادند. زنانی که در این مدت، آسپرین مصرف می‌کردند در مقایسه با سایرین، 21 درصد خطر کمتری برای ابتلا به ملانوم داشتند. علاوه بر این، هرچه طول مدت مصرف آسپرین افزایش پیدا می‌کرد، خطر ابتلا به ملانوم نیز بیشتر کاهش می‌یافت. برای مثال زنانی که به مدت پنج سال یا بیشتر، آسپرین مصرف می‌کردند 30 درصد احتمال کمتری برای ابتلا به ملانوم داشتند. محققان با اشاره به یافته‌های این تحقیق اظهار کردند: سایر داروهای مسکن نظیر استامینوفن چنین تاثیری را از خود نشان ندادند. اکنون دانشمندان سعی در بررسی تاثیر آسپرین برای جلوگیری از این بروز این نوع سرطان دارند. این پژوهش در مجله "Cancer" منتشر شده است.

آسپرین می‌تواند خطر ابتلا به سرطان کبد و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های کبدی را کاهش دهد. مطالعات جدید حاکی از آن است که مصرف روزانه آسپرین با کاهش خطر ابتلا به سرطان کبد و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های مزمن کبدی همراه است. این مطالعه بر روی بیش از 300 هزار نفر که درسنین50 تا 71 سالگی بودند به مدت 10 تا 12 سال انجام گرفت. این افراد آسپرین و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) را استفاده می‌کردند. در این بررسی، بیش از 400 شرکت‌کننده به علت بیماری مزمن کبدی درگذشتند و همچنین 250 فرد مبتلا به سرطان کبد تشخیص داده شدند. در مقایسه با افرادی که داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مصرف نمی‌کنند، افرادی که آسپرین مصرف می‌کنند، مشخص شد 45 درصد کمتر احتمال دارد در اثر بیماری کبدی مزمن جان خود را از دست دهند و 41 درصد کمتر احتمال دارد که مبتلا به سرطان کبد شوند.
تحقیقات گذشته نشان داده است آسپرین و انواع دیگر از داروهای ضد درد غیر استروئیدی ممکن است به کاهش خطر ابتلا به برخی از سرطان‌ها کمک کند. از دلایل ناشناخته بیماری‌های کبدی و سرطان کبد، ویروس و عفونت بیماری هپاتیت و مصرف الکل است که با چاقی و دیابت نیز مرتبط است. این مطالعه در مجله the National Cancer Institute منتشر شده است.

براساس نتايج يک مطالعه بزرگ گذشته‌نگر، مصرف روزانه آسپيرين باعث کاهش متوسط مرگ‌و‌مير ناشي از سرطان مي‌شود، خصوصا در مورد بدخيمي‌هاي ناشي از دستگاه گوارش. يافته‌هاي اين مطالعه تاکيد مي‌کنند. افرادي که روزانه و براي مدت 5 سال يا بيشتر از آسپيرين استفاده کرده‌اند، در مقايسه با افرادي که اصلا آسپيرين دريافت نکرده‌اند، از کاهش 8 درصدي در مورتاليتي ناشي از سرطان برخوردارند. وقتي داده‌هاي دوره‌اي در طول 2 دهه پيگيري آناليز شدند، اين ارتباط قوي‌تر شده و به 16 درصد مي‌رسد (براي افرادي که 5 سال يا بيشتر روزانه آسپيرين مصرف کرده‌اند.)
در همين راستا يک تحليل اخير از بيش از 50 کارآزمايي دربرگيرنده استفاده از آسپيرين براي کارديوپروتکتين دريافته کاهش 37 درصدي در مرگ ناشي از سرطان ميان استفاده‌کنندگان آسپيرين ديده مي‌شود که به طور قابل‌ملاحظه‌اي بيش از آنچه است که در مطالعات مشاهده‌اي و کارآزمايي‌هاي آسپيرين alternate-day ديده مي‌شود. محققان براي روشن کردن بزرگي ارتباط ميان مصرف آسپيرين و مورتاليتي کلي ناشي از سرطان، داده‌هاي مطالعه پيشگيري از سرطان II را که از سال 1992 آغاز شده و بيش از 100 هزار نفر را که پرسشنامه را پر کرده و اطلاعات دموگرافيک، سابقه پزشکي و تاثيرات رفتاري آنها در دست است، مورد آناليز قرار دادند. از سال 1997، از اين افراد در مورد مصرف آسپيرين نيز سوال شد و اطلاعات آنها هر 2 سال يک بار به‌روز مي‌شد. پرسشنامه سال 1997 به عنوان پايه آناليز در نظر گرفته شد که در آن زمان 23 درصد شرکت‌کنندگان از آسپيرين با دوز کم يا دوز بزرگسالان استفاده مي‌کردند. بيش از نيمي از افراد مسن‌تر از 60 سال و زن بودند. در طول 20 سال پيگيري، 5138 مورد مرگ ناشي از سرطان رخ داد. سه‌چهارم افرادي که در سال 1997 آسپيرين مصرف مي‌کردند، تا سال 2003 نيز مصرف آسپيرين را ادامه داده بودند. در حالي که از ميان افرادي که در سال 1997 آسپيرين مصرف نمي‌کردند، 25 درصد شروع به مصرف کرده بودند. افراد مصرف‌کننده آسپيرين، تحصيلات بالاتري داشتند، بيشتر سيگاري بودند، چاق‌تر بودند و سابقه بيماري کارديوواسکولار و ديابت را بيشتر ذکر مي‌کردند. نتايج نهايي حاکي از آن بودند که مورتاليتي کلي حتي در افرادي که کمتر از 5 سال آسپيرين مصرف کرده بودند، کمي کمتر از افراد ديگر گزارش شد. از سويي، خطر نسبي ميان مصرف‌کنندگان دوز کم و دوز بزرگسالان آسپيرين يکسان بود، همچنين ميان افراد با و بدون سابقه بيماري کارديوواسکولار. يافته‌ها بيان مي‌کردند افرادي که در حال حاضر نيز آسپيرين مصرف مي‌کنند يا هيچ‌گاه سيگاري نبوده‌اند، به‌طور قابل‌ملاحظه‌اي با خطر کمتر مورتاليتي مواجه مي‌شوند، کاهشي که در ميان افراد سيگاري يا کساني که قبلا سيگاري بوده‌اند ديده نمي‌شد. مصرف آسپيرين در سال 1997 با مورتاليتي ناشي از سرطان خاصي ارتباط معني‌داري نداشت، اما تفاوت‌ها زماني ديده شد که داده‌ها از سال 2008 وارد آناليز شدند. افراد مبتلا به سرطان‌هاي دستگاه گوارش بيشترين منفعت را از خوردن آسپيرين بردند و با کمترين ميزان مرگ‌و‌مير ناشي از سرطان مواجه بودند.

توسعه زوال مغزي در زنان مسن و مستعد ابتلا به سكته مغزي و قلبي با مصرف آسپرين كاهش مي‌يابد.  محققان با انجام بررسي‌هاي خود در يك دوره 5 ساله بر روي 681 زن 92 -70 ساله كه 601 نفر آنها در معرض خطر بالايي براي وقوع بيماري قلبي و سكته مغزي بودند و اندازه‌گيري سلامت جسماني آنها و بهره‌گيري از آزمون MMSE‌ كه ميزان حافظه، زوال عقل و نيز سرعت تسلط كلامي آنها را اندازه مي‌گرفت، دريافتند كه خوردن آسپرين با دوز كم به صورت روزانه روند كاهش قدرت مغز و زوال مغزي در زنان مسن مستعد ابتلا به سكته مغزي و قلبي را آهسته‌تر مي‌كند.
محققان همچنين با تجويز آسپرين با دوز كم (160 – 75 ميلي‌گرم) به صورت روزانه براي دفع حمله قلبي و سكته مغزي در گروهي از زنان مورد مطالعه و قرار دادن گروهي ديگر در معرض دريافت انواع داروهاي ضدالتهابي غير استروئيدي (NSAIDs)‌ افزودند امتيازات آزمون MMSE‌ در سراسر گروه در اين دوره 5 ساله كاهش يافت ولي ميزان كاهش آن در شمار زيادي از زناني كه هر روز آسپرين مصرف مي‌كردند به طور قابل توجهي كمتر از بقيه بوده است.
نتايج اين مطالعه مي‌افزايد داده‌هاي به دست آمده از اين آزمايشات حتي پس از در نظر گرفتن عواملي مانند سن، ژنتيك و استفاده از داروهاي NSAIDs‌ هاي ديگر و شدت فاكتورهاي بروز خطر بيماري‌هاي قلبي – عروقي نيز پايدار بوده است. نتايج حاصل از اين گزارش حاكي است كه هيچ تفاوتي در قدرت مغز كساني كه در اين دوره فقط از داروهاي ضدالتهابي غير استروئيدي (NSAJDs) استفاده مي‌كردند در مقايسه با كساني كه استفاده نمي‌كردند مشاهده نشد. به گفته محققان البته نتايج اين گزارش حاصل از يك مطالعه مشاهده‌اي بوده و آزمون MMSE‌ نمي‌تواند تغييرات ظريف را در توانايي‌هاي شناختي افراد شناسايي كند اما به نظر مي‌رسد آسپرين بتواند حداقل از مغز زناني كه در معرض وقوع حمل قلبي و يا سكته مغزي هستند، محافظت كند. يافته‌هاي اين تحقيق در نشريه BMJ‌ منتشر شده است.

بر اساس يافته‌هاي جديد، مصرف روزانه آسپيرين مي‌تواند سرعت کم شدن فعاليت مغزي را در زنان سالمندي که در معرض خطر ابتلا به امراض قلبي-عروقي قرار دارند، کاهش دهد. طي يک تحقيق حدود ۵۰۰ زن که سن آنها بين ۷۰ تا ۹۲ سال بود، به مدت 5 سال تحت نظر قرار گرفتند. از لحظه شروع تا پايان تحقيق، تست سنجش ظرفيت ذهني و رواني روي آنان انجام شد. براي آن دسته که در کل طول دوره آسپيرين مصرف کرده بودند نتايج تست، کاهش بسيار کمتري را نسبت به آنهايي که مصرف نکرده بودند نشان داد. گزارش اين تحقيق که توسط محققان سوئدي انجام شده، در نشريه BMJ Open منتشر شده است.
دکتر سيلکه کِرن، يکي از نويسندگان اين گزارش گفت: «برخلاف کشورهاي ديگر، سوئد وضعيت منحصر بفردي دارد. چون در آن کشور روال مرسوم اين نيست که براي زناني که در معرض ابتلا به بيماري‌هاي قلبي و سکته قرار دارند، آسپيرين تجويز شود. معنايش اين است که ما در تحقيق‌مان يک گروه خوب را براي مقايسه کردن در اختيار داشتيم.» زنان مورد اشاره در آن تحقيق، تحت يک آزمون ويژه سنجش وضعيت رواني (به اختصارMMSE ) قرار داشتند. اين تست‌ها، ظرفيت عقلاني و فکري هر فرد را مورد بررسي قرار مي‌دهند و شامل سوالاتي درباره تشخيص موقعيت زماني و مکاني او مي‌شوند. مثلا از او پرسيده مي‌شود: «امروز چندم است؟» يا «امروز ما کجا هستيم؟». همچنين براي تست ميزان تجسم هندسي فرد، از او خواسته مي‌شود که به عنوان مثال دو پنج ضلعي تو در تو را ترسيم کند. اما همان گزارش نشان مي‌دهد با آنکه آسپيرين باعث کندي روند کاهش قابليت ادراک در زناني مي‌شود که ريسک حمله قلبي يا سکته در آنان بالاست، تاثيري در جلوگيري از پيشرفت دمانس (زوال عقل) در زنان ـ بطور عام ـ ندارد.
دکتر سايمون ريدلي، رييس مرکز تحقيقات آلزايمر در بريتانيا گفت: «نتايج آن گزارش اطلاعات جالبي را در زمينه اهميت سلامتي قلب و عروق بر ادراک انسان در اختيار مي‌گذارد. ولي ما با اصرار از مردم مي‌خواهيم که به هيچ وجه به منظور جلوگيري از دمانس، دست به خود درماني با آسپيرين نزنند.» دکتر کرن گفت: «به طور کلي اين گزارش، برتري خاصي را از بابت تاثير آسپيرين بر درصد ابتلا به دمانس در گروه زنان مورد تحقيق نشان نمي‌دهد و نتيجه تحقيقات قبلي نيز از بابت تاثيرگذاري بالقوه داروهايي مانند آسپيرين بر دمانس منفي بوده‌اند.» او اضافه کرد: «ما چيزي را درباره خطرات ناشي از مصرف روزانه آسپيرين در بلندمدت نمي‌دانيم. مثلا ممکن است خطر ايجاد زخم و خونريزي‌هاي جدي بر فايده‌هاي آن بچربد. بايد در اين زمينه بيشتر کار شود. ما زنان مورد اشاره در اين تحقيق را به مدت پنج سال ديگر تحت نظر قرار خواهيم داد.»

براساس نتايج مطالعه جديدي كه در نشريه CANCER به چاپ رسيده، آسپيرين و ديگر ضددردهاي رايج شايد بتوانند عليه سرطان پستان وارد كارزار شوند و سهمي در اين زمينه برعهده گيرند. مطالعات پيشين نيز پيشنهاد مي‌كنند ضدالتهاب‌هاي غيراستروييدي مانند ايبوپروفن و ناپروكسن و ديگر داروهاي OTC خطر پيشرفت بعضي سرطان‌ها را كاهش مي‌دهند. به طور مثال در اوايل سال 2012، سه مطالعه در نشريه معتبر لنست به چاپ رسيده كه معتقدند مصرف روزانه دوز كم آسپيرين افراد در سنين ميانسالي از بروز سرطان در آنها محافظت مي‌كند، به خصوص افرادي كه در معرض خطر بيشتر ابتلا هستند. همچنين مطالعه ديگري كه در نشريه سرطان انگلستان به چاپ رسيده نيز حاكي از آن است كه افراد مبتلا به سرطان كولون كه به فاصله کوتاهي پس از تشخيص بيماري مرتب آسپيرين مصرف مي‌كنند، بيشتر عمر مي‌كنند.
اكنون در مطالعه اي جديد دانشمندان دانماركي به اثر اين داروها روي انواع مهم سرطان پوست، يعني بازال سل كارسينوما، اسكواموس سل كارسينوما و ملانوماي بدخيم نگاهي انداخته‌اند. اين دانشمندان از اطلاعات پزشكي افرادي كه بين سال‌هاي 1961 تا 2006 در شمال دانمارك مي‌زيسته‌اند، به تشخيص اسكواموس سل كارسينوما در 1974 نفر، بازال‌ سل كارسينوما در 13 هزار و 316 نفر و 3 هزار و 242 نفر با ملانوماي بدخيم رسيدند. داده‌ها حاوي اطلاعاتي در مورد داروهاي تجويزي بيماران بود كه محققان را قادر مي‌كرد افراد بيمار را با گروه كنترل بدون سرطان پوست از نظر داروهاي مصرفي مقايسه كنند. هر فرد بيمار در اين طرح با 10 نفر گروه شاهد بدون سرطان مورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج نهايي نشان داد:
1.افرادي كه بيش از 2 نوع از دسته داروهاي NSAID را مصرف مي‌كردند، نسبت به كساني كه كمتر از 2 نوع از داروهاي مذكور را مصرف مي‌كردند، 15 درصد كمتر با اسكواموس سل كارسينوما و 13 درصد كمتر با ملانوماي بدخيم مواجه بوده‌اند.
2.اين ارتباط حتي وقتي قوي‌تر شد كه مدت زمان مصرف داروها، 7 سال يا بيشتر گزارش و با شدت بالا مصرف شده بودند. مصرف دارو با شدت زياد، يعني دارو حداقل 2 بار در هفته مصرف شود.
3.مصرف داروهاي NSAID با كاهش خطر بروز بازال سل كارسينوما در مجموع ارتباط و اثري روي اين نوع از سرطان پوست نشان نداد.
4.مصرف NSAIDها با خطر كمتر بروز سرطان پوست در نواحي‌اي از بدن كه كمتر در معرض نور قرار دارند (مثلا غير از سر يا گردن) همراه است؛ خصوصا در موارد مصرف طولاني‌مدت داروها (15 درصد خطر كاهش يافته) يا شدت بيشتر (21 درصد خطر كمتر).
به گزارش سپید، محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «ما اميدواريم با تکيه بر اثر بالقوه محافظت در برابر سرطان كه از NSAIDها برمي‌آيد، به تحقيقات بيشتر در زمينه پيشگيري از سرطان پوست هدايت شويم. همچنين اين اثر بالقوه محافظت در برابر سرطان بايد در زمان بررسي مزايا و مضرات NSAIDها در نظر گرفته شود.»

محققان كانادايي، اسكاتلندي و استراليايي به تازگي دريافته‌اند كه ماده فعال آسپيرين يعني ساليسيلات مي‌تواند مستقيما فعاليت پروتئين AMPK را افزايش دهد. اين پروتئين نقش كليدي در تنظيم رشد سلولي و متابوليسم دارد. AMPK كه به عنوان سوخت سلولي در نظر گرفته مي‌شود، با ورزش و داروي ضدديابت، متفورمين، تغيير مي‌كند و روشن مي‌شود. محققان اين مطالعه معتقدند يافته‌هاي جديد نشان داده در مقابل ورزش يا متفورمين كه فعاليت AMPK را به وسيله تغيير بالانس انرژي سلولي افزايش مي‌دهد، آثار ساليسيلات كاملا به آمينواسيد تكي Ser108 متكي است. ساليسيلات سوخت چربي را افزايش و چربي كبد را در افراد چاق كاهش مي‌دهد. با به كارگيري يافته‌هاي فوق در يك كارآزمايي باليني محققان به دنبال آن هستند كه مشخص كنند آيا آسپيرين مي‌تواند از بروز ديابت نوع 2 پيشگيري كند يا نه. آسپيرين علاوه بر آثار ضدالتهابي و كاهش خطر حمله‌هاي قلبي واستروك، مي‌تواند خطر بسياري از سرطان‌ها را نيز به طور قابل‌ توجهي كم كند و از گسترش آنها پيشگيري به عمل آورد.

براساس نتايج 2 مطالعه كه به تازگي در نشريه Lancet به چاپ رسيده، افرادي كه روزانه يك آسپيرين مصرف مي‌كنند، پس از حداقل 3 سال استفاده مداوم يك چهارم كمتر احتمال دارد دچار سرطان شوند، همچنين تقريبا يك سوم كمتر احتمال دارد هنگام تشخيص سرطان متاستاز داشته يا پس از ابتلا به سرطان دچار متاستاز شوند. مطالعه اول آثار كوتاه‌مدت مصرف روزانه آسپرين را روي بروز سرطان، مرگ و مير و مرگ در اثر حوادث غيرعروقي در داده‌هاي بيماران از 50 كارآزمايي كنترل شده تصادفي موردبررسي قرار داد. نتايج آن نشان مي‌دهند در مقايسه با گروه كنترل، افراد مصرف‌كننده آسپرين 15 درصد كاهش در شانس مرگ ناشي از سرطان دارند. اين منافع مصرف آسپرين به خصوص پس از 5 سال بيشتر افزايش مي‌يابد. كاهش قابل‌توجه (12 درصد) در مرگ و مير ناشي از حوادث غيرعروقي از جمله ديگر مزاياي مصرف روزانه آسپرين گزارش شده است. داده‌هاي گرفته شده از كارآزمايي‌هاي پيشگيرانه اوليه همچنين نشان مي‌دهند كه افراد مصرف‌كننده آسپيرين بروز كمتر سرطان را از 3 سال پس از شروع اين دارو تجربه خواهند كرد كه در دو جنس زن و مرد نيز به ميزان يكساني است.
محققان اين طرح معتقدند هر چند مطالعه‌هاي قبلي ثابت كرده بودند كه آسپيرين باعث كاهش طولاني‌مدت خطر مرگ ناشي از سرطان مي‌شود، اكنون شواهد كاهش كوتاه‌مدت در بروز و مورتاليتي سرطان و کم شدن خطر خون‌ريزي‌هاي وسيع خارج مغزي در استفاده طولاني مدت آسپرين و مرگ و مير كم بيماران به مزاياي قبلي آسپرين در پيشگيري از سرطان افزوده شده است. با توجه به تعداد موارد بسيار اندكي كه در حوادث عروقي ناشي از سرطان ديده مي‌شود، پيشگيري از سرطان توجيه اصلي استفاده از آسپيرين در بالين است.
در همين راستا، مطالعه دوم با بررسي ميزان متاستاز در افراد مصرف كننده روزانه آسپرين (بيشتر يا مساوي 75 ميلي‌گرم) و گروه كنترل براي پيشگيري از حوادث عروقي پرداخته‌اند. در طول 5/6 سال پيگيري، حدود 6 درصد افراد شركت‌كننده با تشخيص سرطان مواجه شدند که افراد مصرف‌كننده آسپيرين با كاهش خطر متاستازهاي زودرس سرطان توپر مواجه شدند (نسبت خطر 64/0درصد براي همه انواع سرطان) و در كل بيشترين كاهش در نسبت آدنوكارسنيوم‌هاي متاستاتيك (در مقابل تومورهاي لوكاليزه) ديده شد. اين اختلاف ميان دو گروه بيشتر در بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال بود. از سوي ديگر آسپرين باعث كاهش خطر مرگ ناشي از سرطان در افراد مبتلا به آدنوكارسينوما نيز مي‌شود، خصوصا اگر هنگام تشخيص متاستاز هم نداشته باشند.
به گزارش سپید،به عنوان يك نتيجه كلي آسپرين مرگ ناشي از آدنوكارسينوما را تا يك سوم كاهش مي‌دهد اما كاهش معني‌داري در خطر مرگ در اثر ديگر انواع سرطان ديده نمي‌شود. نكته قابل‌توجه آنكه منافع آسپيرين مستقل از سن است اما در وضعيت سيگار كشيدن، افراد سيگاري بيشتر از منافع آسپرين بهره‌مند خواهند شد. با بررسي اينكه چه فرمولاسيوني از ‌آسپيرين موثر است فرمولاسيون دوز كم و آهسته رهش كه از تجمع پلاكتي جلوگيري مي‌كند و فراهم زيستي سيستميك كمي هم دارد به اندازه دوزهاي بالا موثر و كارآمد است. مطالعه‌هاي حيواني پيشين نيز نشان داده بودند پلاكت نقش مهمي در متاستاز سرطان در جريان خون به بافت‌‌هاي دوررس دارد و شايد همين دليل است كه آسپرين از متاستاز پيشگيري مي‌كند پس شايد وقت آن رسيده كه به بيماران خود پيشنهاد كنند روزانه حداقل 75 ميلي‌گرم آسپرين مصرف كنند.

امروزه مصرف آسپيرين براي افراد مبتلا به آنژين صدري و حمله‌‌هاي قلبي به محض اينكه وارد بيمارستان مي‌شدند، توصيه مي‌‌شود. از سويي مي‌تواند از حمله‌هاي قلبي و مغزي در افراد مبتلا به سابقه قبلي حوادث قلبي _ عروقي پيشگيري كند. همچنين خطر سرطان كولون و ديگر انواع سرطان را شايد كم كند، بنابراين جاي تعجب نيست كه افراد بسياري حتي بدون‌داشتن مشكل‌هاي قلبي يا سردرد از دوزهاي كم آن استفاده مي‌كنند تا از بروز بعضي بيماري‌هاي مزمن جلوگيري كنند اما به نظر نمي‌رسد كه شواهد جديد از اين ايده حمايت كنند. در واقع يافته‌هاي جديد نشان مي‌دهند كه آسپيرين خطر حمله قلبي را در بزرگسالان ميانسال بدون بيماري شناخته شده قلبي كم مي‌كند، اما مزاياي آن در حد متوسط قرار دارد. به گزارش سپید، نتايج اين مطالعه حاكي از آن است كه آسپيرين محافظتي عليه استروك يا حمله قلبي كشنده ايجاد نمي‌كند. در واقع آسپيرين با پيشگيري از تشكيل لخته خوني، از حمله قلبي جلوگيري مي‌كند و از سوي ديگر التهاب را کم مي‌کند كه خود باعث مهار تشكيل لخته مي‌شود، اما بايد توجه داشت كه لخته‌هاي خوني محدودي مي‌توانند خطرناك ظاهر شوند، بنابراين شايد آسپيرين كمك زيادي براي درمان بيماراني نباشد که لخته خوني باعث بروز حمله قلبي در آنها نمي‌شود، پس اينكه آيا آسپيرين عمر را زياد مي‌كند يا نه به عوامل زيادي بستگي دارد كه بايد مدنظر قرار گيرند.

براساس مطالعه‌اي كه به تازگي منتشر شده،‌ آسپيرين مي‌تواند براي توانايي‌اش در پيشگيري از سرطان سرويكس در حال پيشرفت در زنان مبتلا به HIV موردارزيابي قرار گيرد و نتايج اميدوار?کننده‌اي داشته باشد. در واقع آسپيرين به‌طور بالقوه مي‌تواند مزاياي قابل‌توجهي براي زنان در آفريقا، آمريكاي لاتين و كارائيب، يعني مناطقي كه ميزان مرگ ناشي از سرطان سرويكس در آنها بالاست، داشته باشد. به گزارش سپید، محققان در اين بررسي با آزمون نمونه‌هاي بافتي سرويكال زنان آلوده به HIV دريافتند كه بيماري ‌HIV، راه التهابي PGE2 را فعال مي‌كند كه خود باعث پيشرفت سرطان در بسياري از انواع تومور خواهد شد، به‌خصوص سرطان سرويكس. در واقع HIV توليد PGE2 را در بافت سرويكس افزايش مي‌دهد، بنابراين با مصرف آسپيرين و مهار مولكول Cox-2 شايد بتوان ارتباط ميان سرطان سرويكس و HIV را قطع كرد. اين يافته‌ها بينش جديدي در ارتباط ميان عفونت ويروسي و التهاب كه دو مسوول شناخته شده پيشرفت سرطان هستند، ايجاد مي‌كند.

یك نوع آسپرین جدید می تواند بدون این كه به سلول های عادی صدمه بزند با 11 نوع سلول سرطانی انسانی مبارزه و آنها را كوچك كند. به گفته محققان، این دارو رشد سلول های سرطانی در مناطق كولون، پانكراس، ریه، پروستات، سینه و سرطان خون را در آزمایشگاه مهار كرده است. اجزای كلیدی این نوع جدید آسپرین بسیار قوی است و حداقل سمیت را برای سلول ها دارد. نتایج این مطالعه در مجله Medicinal Chemistry Letters منتشر شده است.
در حال حاضر محققان براین باورند كه مصرف طولانی مدت آسپرین خطرات زیادی دارد به طوری كه عوارض جانبی استفاده از آن از خونریزی زخم ها تا نارسایی كلیه را به همراه دارد . برای رفع این مشكل، محققان، هیبریدی از دو فرمولاسیون قبلی را به وجود آوردند كه آن را آسپرینNOSH نامیدند. دانشمندان با استفاده از این روش ایمنی و پتاسیل این دارو را افزایش داده اند. یك بازوی این آسپرین هیبریدی، اكسید نیتریك آزاد می كند كه به حفاظت از لایه معده كمك می كند.بازوی دیگر آن ، سولفید هیدروژن آزاد می كند كه توانایی آسپرین را برای مبارزه با سرطان تقویت می كند. این نوع آسپرین بدون بر جای گذاشتن عارضه ای، تومورهای سرطان روده بزرگ را تا 85 درصد در حیوانات زنده كوچك می كند. اگر تاثیر این دارو بر انسان ها نیز به همین شكل باشد ، می توان از این دارو در تركیب با داروهای دیگر برای كوچك كردن تومورها قبل از شیمی درمانی و یا جراحی استفاده كرد.
آسپرین و سایر داروهای به اصطلاح غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروكسن به دلیل تاثیرشان در كاهش تورم معروف هستند. مطالعات انجام شده در دهه 1980 نشان داد كه استفاده روازنه آسپرین برای كاهش خطر حمله قلبی و سكته مغزی مفید است . نتایج این مطالعات در نشست سالانه انجمن آمریكایی تحقیقات سرطان در شیكاگو ارایه می شود.

مهارکننده‌هاي پمپ پروتون (PPIها) به صورت گسترده‌اي براي پيشگيري از زخم پپتيک در بيماران مصرف‌کننده آسپيرين استفاده مي‌شوند. با اين حال، PPIها مي‌توانند جذب آسپيرين را کاهش دهند که به نوبه خود مي‌تواند باعث کاهش اثرات ضد پلاکتي آسپيرين شود. در اين مطالعه گذشته‌نگر پژوهشگران دانمارکي اثر درمان با PPIها را بر حوادث نامطلوب قلبي- عروقي در نزديک به 20 هزار بيمار درمان‌شده با آسپيرين که 30 روز پس از اولين انفارکتوس ميوکارد خود هنوز زنده بودند، بررسي کردند. نکته مهم اين که بيماران تحت درمان با کلوپيدوگرل از اين مطالعه کنار گذاشته شدند.
طي يک سال دوره پيگيري، 3400 بيمار (17 درصد) دچار عود انفارکتوس ميوکارد، سکته مغزي يا مرگ مرتبط با مشکلات قلبي- عروقي شدند. در يک الگوي جورشده بر اساس نمرات گرايش (که براي جبران عوامل مخدوش‌کننده و تفاوت‌هاي موجود در ابتداي مطالعه طراحي شده بود)، خطر بروز پيامد اصلي ترکيبيِ مرگ مرتبط با مشکلات قلبي- عروقي، انفارکتوس ميوکارد و سکته مغزي در مصرف‌کنندگان PPI نسبت به ساير افراد بيشتر بود (نسبت زيان 6/1). در مورد پيامدهاي ثانويه مطالعه شامل مرگ به تمامي علل (نسبت زيان 4/2)، مرگ مرتبط با مشکلات قلبي- عروقي (2/2) و انفارکتوس ميوکارد (3/1)- ولي نه در مورد سکته مغزي- هم نتايج مشابهي به دست آمد. تفاوتي از نظر خطر بين مصرف‌کنندگان لانزوپرازول، امپرازول يا ازومپرازول وجود نداشت. مصرف H2 بلوکرها با افزايش خطر قلبي- عروقي همراه نبود.
در اين مطالعه مصرف PPIها با افزايش خطر وقايع نامطلوب قلبي- عروقي در بيماران تحت درمان با آسپيرين پس از اولين انفارکتوس ميوکارد، همراه بود. اگرچه اين نتايج منعکس‌کننده نگراني‌هاي اخير در مورد تداخل بين PPIها و کلوپيدوگرل است، نهايتا يک کارآزمايي تصادفي‌شده بزرگ (که در آن 70 درصد شرکت‌کنندگان مبتلا به سندرم‌هاي کرونري حاد بودند) نشان داد که PPIها خطر وقايع نامطلوب قلبي- عروقي را در بيماران تحت درمان با کلوپيدوگرل افزايش نمي‌دهند . نتايج مطالعه اخير را مي‌توان در سايه باقي ماندن عوامل مخدوش‌کننده تفسير کرد (مثلا شايد بيماران عموما بدحال‌تر با احتمال بيشتري نسبت به بيماران خوشحال‌تر تحت درمان PPI قرار گرفته باشند)؛ از اين رو، به پژوهش‌هاي بيشتري براي اثبات وجود يک تداخل مهم از نظر باليني بين PPIها و آسپيرين، نياز خواهد بود.

يک مطالعه جديد نشان داده است که تجويز دوز پايين آسپيرين در بيماران پس از درمان آنها با داروهاي رقيق‌کننده خون قوي‌تر با هدف ممانعت از تشکيل لخته‌هاي خوني خطرناک در ريه، مي‌تواند احتمال تشکيل مجدد اين لخته‌هاي خوني را کاهش دهد. لخته‌هاي خوني ممکن است شامل لخته‌هاي تشکيل شونده در پاها (ترومبوز وريدهاي عمقي) يا آمبولي ريه (لخته‌هاي خوني در ريه که ممکن است به تنگي نفس، درد قفسه سينه و حتي مرگ منجر شوند) باشند. به مبتلايان به ترومبوآمبولي‌هاي وريدي آنتي‌کوآگولان‌هايي نظير وارفارين داده مي‌شود. در يک مطالعه جديد بررسي شد که آيا دو سال درمان با دوز پايين آسپيرين (100 ميلي‌گرم در روز)پس از شروع درمان با يک دوره 6 تا 12 ماهه وارفارين، مي‌تواند در بيماران از تشکيل مجدد لخته‌هاي خوني ممانعت کند يا خير. نتايج مطالعه مذکور در پنجاه و سومين نشست سالانه انجمن هماتولوژي آمريکا در سن‌ديگو ارائه شد.

مطالعات باليني اخير نشان داده‌اند که درمان با پراسوگرل در ترکيب با آسپيرين باعث کاهش 26 درصدي در مرگ قلبي-عروقي در مقايسه با بيماران تحت‌درمان با کلوپيدوگرل مي‌شود. اين يافته اخيرا در نشريه قلب آمريکا به چاپ رسيده است. پراسوگرل، مانع از به هم چسبيدن پلاکت‌ها و انسداد شريان مي‌شود. اين دارو براي پيشگيري از وقايع ترومبوتيک شرياني در بيماران با نشانگان کرونري حاد که تحت PCI قرار گرفته‌اند، در ترکيب با آسپيرين تجويز مي‌شود. تاکنون پراسوگرل در بيش از 65 کشور جهان موردتاييد قرار گرفته است.

دانشمندان دانشگاه‌هاي نيوکاسل و ليدز در انگلستان در نشريه پزشکي «لنست» گزارش کردند بيماران با سابقه خانوادگي سرطان که روزانه يک آسپيرين براي سال‌هاي متمادي مصرف مي‌کنند، تا 63درصد خطر پيشرفت بيماري را در خود کاهش مي‌دهند.
اين محققان تاکيد مي‌کنند که سال‌ها زمان لازم است تا مصرف مداوم آسپيرين منافع خود را آشکار کند. نويسندگان توضيح مي‌دهند که در بيش از 2 دهه گذشته شواهد کيفيت محافظت‌کنندگي آسپيرين پيشرفت قابل‌ملاحظه‌اي داشته است. به هر حال اين اولين بار است که يک مطالعه تصادفي‌سازي شده مناسب به اثر آسپيرين بر خطر سرطان مي‌پردازد. در همين رابطه مطالعه‌اي که به نقش پيشگيرانه آسپيرين عليه حملات قلبي و سکته مغزي پرداخته، سرانجام نشان داد که افراد شرکت‌کننده در آن طرح‌ها با خطر کم پيشرفت سرطان نيز مواجه شدند. سرپرست اين تيم تحقيقاتي معتقد است: «آنچه بالاخره ما نشان داديم آن است که آسپيرين يک اثر محافظت‌کنندگي عمده‌اي بر سرطان دارد، اما اين تاثير تا سال‌ها بعد ظاهر نخواهد شد.»
در بررسي انجام شده نزديک به 1000 بيمار از 43 مرکز در 16 کشور مختلف جهان مورد مطالعه قرار گرفتند و بعضي از آنها تا بيش از 10 سال پيگيري شدند. اين کارآزمايي‌ روي افراد مبتلا به نشانگان Lynch تمرکز داشت، زيرا نيمي از اين افراد در طول زندگي خود مبتلا به سرطان مي‌شوند، خصوصا در رحم يا روده. 861 فرد روزانه 600 ميلي‌گرم آسپيرين يا دارونما براي 2 سال دريافت داشتند. اين افراد از سال 1999 تا 2005 وارد طرح شدند. تا سال 2007 هيچ تفاوتي در ميزان خطر بروز سرطان ميان دو گروه مشاهده نشد، با اين حال محققان پايش بيماران را ادامه دادند. تا سال 2010، 34 مورد جديد سرطان کولورکتال در گروه دارونما مشاهده شد، در حالي که 19 مورد در گروه آسپيرين تشخيص داده شد. درواقع آسپيرين براي نشان دادن منافع خود نياز به زمان دارد. تحليل‌هاي بيشتر نتايج روي بيماراني تمرکز کرد که حداقل براي 2 سال آسپيرين مصرف کرده‌اند. درنهايت نشان داده شد بروز سرطان کولورکتال تا 63 درصد در اين گروه از بيماران کاهش يافته است. از سوي ديگر، 15 درصد افراد گروه مصرف‌کننده آسپيرين و 30 درصد افراد گروه دارونما مبتلا به بعضي سرطان‌هاي مرتبط با نشانگان Lynch شدند.
اين نکته قابل ذکر است که قبل از آنکه فردي شروع به مصرف منظم آسپيرين کند، بايد با پزشک خود مشورت کند، زيرا خود آن هم مي‌تواند با بروز مشکلات معده، شامل زخم همراه باشد. به هر حال اگر سابقه قوي خانوادگي سرطان وجود داشته باشد، شايد بيماران بخواهند از هزينه، اثربخش بودن مصرف آسپيرين بهره‌مند شوند خصوصا در زماني که داروهاي بلوک‌کننده توليد اسيد در معده همه جا در دسترس قرار دارد.
محققان در پاسخ به اين سوال که آسپيرين چگونه اين تاثير را مي‌گذارد، توضيح مي‌دهد اثر آسپيرين بايد قبل از آنکه سلول‌ها مستعد سرطاني?شدن شوند، در سطح آنها تاثير بگذارد، زيرا مي‌تواند حتي از مراحل اوليه پيشرفت تومور جلوگيري کند. شايد آسپيرين مرگ سلولي برنامه‌ريزي‌شده را تشويق مي‌کند که به خاطر آن آسپيرين به طور ژنتيکي سلو‌ل‌هاي بنيادي آسيب‌‌ديده را تشويق کندتا به مرگ سلولي برنامه‌ريزي شده تن دهند. شايد همين امر تاثير آنها را بر سرطان توجيه کند.