پزشکی بالینی

پژوهشگران تورنتو و بریتیش کلمبیا در پژوهش های خود دریافته‌اند نرخ عود موضعی بیماران با خطر پایین لومینال زیرگروه مولکولی نوع‌Subtype A)A) که بدون رادیوتراپی پس‌ از لامپکتومی تاموکسیفن دریافت‌ کرده‌اند، تنها 1.3 درصد در 10 ‌سال است. توانایی رادیوتراپی‌ برای کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان پس‌ از جراحی حفظ پستان، مسلم و اثبات شده‌ است. اما برای بعضی زیرگروه‌ها، این فایده آنقدرکم است که از رادیوتراپی‌ اجتناب می‌شود.
محققان می گویند: گزارش‌های قبلی نشان‌ می‌دهد که بیماران دارای تومور زیرگروه نوع مولکولی ‌A لومینال که دریافت‌کننده‌ استروژن مثبت، دریافت‌کننده‌ پروژسترون‌ مثبت، دریافت‌کننده‌ عامل رشد اپیدرمال انسانی‌2‌(HER2) منفی، نرخ تکثیر پایین و درجه‌ تمایز هسته‌ای پایین تا متوسط تعریف می‌شوند، ممکن‌ است چنان خطر مبنایی پایینی برای کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان داشته باشند که رادیوتراپی ضرورتی نداشته باشد.
بر اساس یافته های این پژوهش، نرخ کاهش ریسک عود موضعی سرطان‌ پستان ده ساله برای لومینال A درحد 5.2 درصد، برای لومینال ‌B ۱۰.۵ درصد و برای تومورهای با خطر بالا ۲۱.۳‌درصد بود. اثر متقابل بین زیرگروه نوع تومور و درمان قابل‌ توجه نبود. بیماران لومینال ‌A با مشخصه‌های بالینی خطر پایین (سن بالای ۶۰، مرحله‌ی‌T1، درجه‌ی ۱‌یا‌۲ هیستولوژی) نرخ رادیوتراپی‌ ده ساله‌ای برابر با ۱.۳درصد با تاموکسیفن تنها و ۵ درصد با تاموکسیفن به‌ اضافه‌ رادیوتراپی داشتند. نتیجه این پژوهش درN Engl J Med ، منتشر شده است.

محققان دانشگاه گرانادا يک تکنيک جديد راديوتراپي ابداع کرده‌اند که نسبت به انواع رايج خود بسيار کمتر سمي است و تنها بافت سرطاني را هدف قرار مي‌دهد. اين پروتکل جديد، کمتر تهاجمي، اما به همان اندازه موثر در درمان پس از عمل سرطان‌هاي حفره دهاني و فارنکس است. اين مطالعه که بين سال‌هاي 2005 و 2008 انجام شده، 80 بيمار مبتلا به سرطان اپيدرموييد حفره دهاني و فارنکس را تحت‌درمان قرار داده که تحت برداشت غدد لنفاوي قرار گرفته بودند. لنف‌نودهاي درگير حين جراحي توسط جراح علامتگذاري و سطح خطر آنها طبقه‌بندي شد. محققان با استفاده از روش جديد توانستند عوارض جانبي راديوتراپي را به حداقل برسانند و قطع درمان را که به‌وسيله بيماران رخ مي‌داد، کاهش دهند. به اين ترتيب کارآمدي درمان موثرتر گزارش شد. پس از 3 سال پيگيري، حجم بافت اشعه‌ديده در 44 درصد از بيماران کاهش يافته بود. همچنين با اين روش جديد از تابش به متوسط حجم 118 سي‌سي از بافت جلوگيري شد. در مجموع 95 درصد از بيماران دوره درمان خود را تکميل کردند و به‌طور قابل‌ملاحظه‌اي عوارض سمي کمتري از خود نشان دادند. از سويي ميزان عدد نيز افزايشي نداشت. به اين ترتيب اين روش مي‌تواند اميدي باشد براي درمان موثرتر و بهتر بيماران مبتلا به سرطان.

پژوهشگران دانشگاه توماس‌جفرسون در ايالات متحده موفق شدند که يک وسيله رديابي ريل‌تايم کشف کنند که قادر است ميزان اشعه ساطع شده به بافت سالم را هنگام راديوتراپي به شدت کاهش دهد. هنگام راديوتراپي پزشکان بايد شعاع اشعه تابيده شده را تا حدي افزايش دهند که بتواند کل مارژين بافت توموري را دربرگيرد. با توجه به اينکه تخمين مارژين تومور دقيق صورت نمي‌گيرد، معمولا ميزان اشعه ساطع‌شده به بافت سالم قابل‌کنترل نيست. با استفاده از وسيله جديد توليدشده پژوهشگران موفق شدند که حدود بافت توموري را به دقت تخمين‌ زده و از ميزان اشعه ساطع‌شده به بافت‌هاي سالم اطراف تا 50 درصد بکاهند.