پزشکی بالینی

دانشمندان دانشگاه صنعتی سوینبرن انگلستان پوششی ساخته‌اند که باکتری‌ها را از داخل زخم‌ها جذب کرده و کاربر می‌تواند ماده و میکروب‌ها را هم‌زمان دور بیندازد. محققان از فیبرهای پلی‌استایرن الکتروریسی استفاده کردند که تا 100 برابر نازک‌تر از موی انسان بودند. تورهای ساخته‌شده از این فیبرها بر روی فیلم‌های باکتری‌ به نام Staphylococcus aureus قرار داده شدند که این باکتری اغلب زخم‌ها را عفونی می‌کند.
به دلیل شرایط بهینه رشد توسط این توری، باکتری‌ها به سرعت به داخل این توری حرکت کرده و خود را به فیبرها چسباندند. این امر به ویژه زمانی که فیبرها با باکتری‌های منفرد قطر یکسان داشتند صادق بود و زمانی که تورها کوچک‌تر بودند باکتری‌های کمتری به سمت آن جذب شدند.
محققان این نانوفیبرها را با ترکیبات مختلف پوشاندند و چگونگی واکنش باکتری Escherichia coli را به آن‌ها مشاهده کردند. تیم علمی دریافت زمانی که فیبرهایی با هر اندازه‌ای با allylamine پوشیده شدند، باکتری‌های e. coli به سرعت به سمت آن‌ها حرکت کردند.
در آزمایش دیگری که با همکاری دانشگاه شفیلد انجام شد، توری‌های نانوفیبر بر روی مدل‌های پوست مهندسی‌شده آزمایش شدند. نتایج امیدوارکننده بود و بازدهی‌های مشابهی در آزمایش بر روی بافت‌های زنده انتظار می‌رود. دانشمندان امیدوارند این تحقیق به تولید پوشش‌های زخم هوشمندی تبدیل شود که از عفونت جلوگیری کنند. جزئیات این مطالعه به تازگی در مجله ACS Applied Materials and Interfaces ارائه شد.

با دستاورد جدید دانشمندان مکزیکی در ابداع یک برچسب پوستی جدید، زخم‌های سوختگی در آینده با نصف زمان کنونی التیام خواهند یافت. این امر با برچسب زیست‌تخریب‌پذیری ممکن می‌شود که سلول‌های پوستی کشت‌داده‌شده در آزمایشگاه را مستقیما به محل زخم اعمال می‌کند. 
 محققان دانشگاه خودمختار ملی مکزیک (UAEM) و مرکز تحقیقات علمی یوکاتان در تحقیقات خود، کراتینوسیت‌هایی که در آزمایشگاه رشد داده شده بودند را ایزوله و سپس به این برچسب پانسمان‌مانند اعمال کردند. کراتینوسیت‌ سلول‌ اصلی سازنده اپیدرم است. زمانی که این برچسب بر روی زخم‌های سوختگی قرار می‌گیرد، سلول‌ها را درست به مکان زخم اعمال می‌کند؛ سلول‌ها در این محل، پروتئین‌های تحریک‌کننده رشد پوست را تحریک می‌کنند. 
 زمانی که این ماده به زخم‌های سوختگی‌ کوچک در خرگوش‌ و موش‌ اعمال شد، زمان التیام آن‌ها تا 50 درصد کاهش یافت. چون این برچسب از لحاظ زیستی به آسانی در مکان زخم تجزیه می‌شود، نیازی به تعویض آن وجود ندارند. دانشمندان هم‌اکنون به دنبال آزمایش این برچسب زیستی بر روی حیوانات بزرگ‌تر و سپس انجام آزمایشات بالینی بر روی انسان‌ها هستند. قرار است شرکت مکزیکی Rubio Pharma and Associates این ماده را تحت نام Epiderm-pro تجاری‌سازی کند.  

تحقیقات جدید پژوهشگران نشان داده است که شیره خرما با مزه‌ای بهتر دارای ترکیبات شیمیایی خاص ضدباکتری در برابر بیماری‌هاست. در حال حاضر از شیره خرما در بسیاری از کشورها برای طبخ غذاهایی چون مرغ و دسرهای مختلف استفاده می‌شود. هاجر طالب از دانش‌پژوهان دانشگاه کاردیف انگلیس تاثیرات شیره خرمای تولید شده در بصره عراق را بر رشد کلونی باکتری‌ها مورد بررسی قرار داد. وی عنوان کرد: شیره خرما سرشار از ترکیبات فنولی است که در خرمای رسیده وجود دارد. این مواد در میوه‌هایی چون انگور نیز موجود است که شیره آن خاصیت آنتی اکسیدانی دارد. 
 با بررسی اثر این ماده بر باکتری‌هایی چون استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیاکلی، انتروکوک و سودوموناس آئروژینوزا مشخص شد خاصیت ضدباکتری این ماده بسیار موثرتر و سریع‌تر از درمان با عسل حتی در درمان زخم‌هاست. البته این خاصیت در ترکیبات مصنوعی شیره خرما وجود ندارد. نتایج این تحقیق در کنفرانس سالانه جامعه میکروب‌شناسی عمومی در بریتانیا ارائه شده است.  

تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران استرالیایی نشان می‌دهد، زنانی که به عفونت هلیکوباکتر پیلوری مبتلا هستند، در مقایسه با سایر زنان در معرض خطر کمتری برای ابتلا به بیماری ام‌اس قرار دارند. محققان موسسه تحقیقات علوم اعصاب استرالیا در این پژوهش، نمونه‌های خونی و داده‌های بالینی 850 شخص مبتلا به ام‌اس را مورد بررسی قرار دادند. 
 نتایج این تحقیق نشان می‌دهد، هلیکوباکتر پیلوری (باکتری عامل زخم معده) نقش حفاظتی در مقابل بیماری ام‌اس ایفا می‌کند؛ همچنین رویایی زودهنگام با عفونت‌ها می‌تواند سیستم ایمنی بدن را یاری کرده و خطر ابتلا به بیماری‌های خودایمن و آلرژی‌ها را در آینده کاهش دهد. محققان بر این باورند که نتایج این تحقیق می‌تواند به تولید داروهای جدید با مکانیسم مشابه هلیکوباکتر پیلوری برای مقابله با بیماری ام‌اس منجر شود. نتایج این پژوهش در مجله Neurology, Neurosurgery and Psychiatry منتشر شده است.  

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه جیاتوئونگ شانگهای در چین با آزمایش مواد مختلف زیستی به منظور ارزیابی تاثیر آن‌ها در درمان زخم‌ها دریافتند که پوست ماهی یکی از سریعترین و موثرترین التیام‌دهندگان است. محققان از پروتئین فلس‌ ماهی تیلاپیا برای درمان زخم موش‌ها استفاده کردند. 
 دلیل التیام‌بخش بودن پوست ماهی بویژه فلس تیلاپیا، غنی بودن آن‌ها از کلاژن است؛ این پروتئین ساختاری به شکل‌گیری سلول‌های جدید کمک کرده و زخم‌ها را از عوامل بیماری‌زای خارجی محفوظ می‌دارد. اگرچه سایر حیوانات مانند گاوها و خوک‌ها نیز از مقادیر زیاد کلاژن برخوردارند، با خطر عفونت نیز همراه هستند. اما ماهی‌ها با خود ناخالصی‌های آسیب‌رساننده به پستانداران را نداشته و از این رو، انتخاب ایمن‌تری هستند؛ همچنین سیستم ایمنی بدن موش‌های آزمایشگاهی هیچ مشکلی با پذیرش کلاژن ماهی نداشت. 
 محققان برای آزمایش این نظریه، نانوفیبرهای تیلاپیا را با قدرت و انعطاف‌پذیری بالا تولید کردند تا به پوست متحرک، متصل مانده و در دماهای مختلف نیز شکل خود را حفظ کند؛ موش‌هایی که این کلاژن را دریافت کرده بودند، بسیار سریعتر درمان شدند. اگرچه هنوز به آزمایشات و کارآزمایی‌های بیشتری نیاز است، اما محققان امیدوارند در نهایت بتوانند کلاژن ماهی را به محصولات مصرفی پزشکی ارزان‌قیمت بیفزایند.  

این کارگاه در تاریخ ۳ آذر ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل مروري بر پروسه ترميم و نياز زخم، زخم بستر مراقبت از زخم ، پانسمانها و محلولها، مديريت زخم  سوختگي می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان سوئیسی سیستمی را طراحی کرده‌اند که می‌تواند از ایجاد زخم‌ بستر در بیماران جلوگیری کند. برای کسانی که به مدت طولانی باید بر روی تخت باشند به خصوص افراد مسن و بیماران در بیمارستان، احتمال بروز زخم بستر، یک مشکل بسیار جدی است که اگر بدن آنها به مدت طولانی و بدون حرکت بر روی تخت باشد، در بعضی از نقاط که تحت فشار زیاد هستند این زخم پدیدار می‌شود.
سیستم جدید، برای مراقبت از بیماران بستری و کمک به پرستاران ساخته شده و قادر به نمایش مداوم نقاط تحت فشار بدن فرد به پرستاران است. این سیستم از دو بخش ساخته شده که شامل تشک مجهز به حسگر فشار و یک صفحه نمایش است که در کنار آن قرار می‌گیرد.
در داخل تشک، حسگرهای فشار، به‌طور پیوسته فشار وارده به بدن را ثبت می‌کنند. حسگرها از طریق مانیتور به کارکنان بیمارستان نیز هشدار می‌دهند و نقشه‌ای از تمام نقاط تحت فشار بدن بیمار را به نمایش می‌گذارند و آشکار می‌کنند که این فشار در چه نقاطی زیاد و در چه نقاطی از بدن کم است. با استفاده از این اطلاعات پرستار نیز می‌تواند برای جابجایی و کم کردن فشار در نقطه تحت فشار اطمینان حاصل کند و همچنین شمارنده معکوس در صفحه نمایش وجود دارد که نشان می‌دهد پس از چه مدت زمانی بیمار باید جابه‌جا شود.

تحقيقات اخير محققان دانشگاه ميامي نشان مي‌دهد كه تميز كردن و ضدعفوني كردن مداوم زخم و عوض كردن پانسمان، مهمترين عامل در جلوگيري از عفونت و تسريع درمان زخم است. زخم پاي بيماران ديابتي و زخم بستر يكي از مهمترين عوامل عفونت بيمار است. عفونت زخم پاي بيماران ديابتي اغلب منجر به از دست دادن عضو مي‌شود. عفونت زخم بستر عامل خطرناك ديگري است كه اغلب منجر به پخش عفونت در سراسر بدن و به‌خصوص قلب و مرگ بيمار مي‌شود. زخم حاصل از جراحي نيز يكي ديگر از موضوعاتي است كه نيازمند توجه و دقت است. به روند حذف بافت مرده و آسيب‌ديده پوست توسط اعمال جراحي يا شيميايي، در اصطلاح پزشكي Debridement گفته مي‌شود. اين فرآيند به قدري حساس و تعيين كننده است كه حتماً بايد توسط مركز پزشكي صورت گيرد. آنچه‌مهم است استرليزه بودن محيط و ابزار كار و تعويض مداوم پانسمان است.
در اين تحقيق ۱۰۰ بيمار ديابتي مورد بررسي دقيق قرار گرفتند. پانسمان زخم پاي اين بيماران در محيطي كاملاً استريل و توسط افراد باتجربه هر روز تعويض شد. نتيجه كاملاً رضايتبخش بود چراكه پس از ۸۰ روز هيچ نشاني از زخم ديده نمي‌شد. اين درحاليست كه زخم در بيماران ديابتي اغلب منجر به از دست دادن عضو مي‌شود. پزشكان به افراد توصيه مي‌كنند چنانچه رفت و آمد روزانه به مراكز پزشكي برايشان مقدور نيست از يكي از اعضاي خانواده بخواهند تا آموزش لازم را ببيند و در بهبود زخم، آنان را ياري كند. گزارش كامل اين بررسي در شماره اخير نشريه JAMA Dermatology منتشر شده است.

یک تکه پوست به اندازه چسب زخم که پوست را با فراصوت تحریک کرده، می‌تواند فرایند ترمیم زخم‌ها را سرعت بخشد. محققان دانشگاه درکسل از دستگاه چسبنده شبیه چسب زخم برای کاهش چشمگیر اندازه زخم‌های پا طی چهار هفته استفاده کردند. معمولا درمان این زخم‌ها که اغلب در افراد کهنسال و بیماران بستری ایجاد شده و و به زخم‌های باز تبدیل می‌شوند، ماه‌ها طول می‌کشد.
این چسب زخم که تنها 85 گرم وزن داشته، از یک باتری برای تولید پالس‌های فراصوت فرکانس پایین استفاده می‌کند. تصور می‌شود که فراصوت باعث تحریک تولید بافت ارتباطی و سلول‌های ایمنی که نقش مهمی در ترمیم دارند، می‌شود. از این دستگاه می‌توان برای کمک به تسریع بهبود بیماران پس از عمل جراحی یا برای کمک به ترمیم سریع افراد دارای زخم‌های عمیق استفاده کرد.
این دستگاه بر روی پنج بیمار مبتلا به زخم‌های وریدی آزمایش شد. پس از درمان 15 دقیقه‌ای در چهار هفته، دانشمندان دریافتند که زخم‌های باز قرمز در بیماران کاملا بسته شده‌اند. جالب آن که درمان 45 دقیقه‌ای چنین نتایجی دربر نداشت که این امر نشانگر اهمیت دوز درمان است. این پژوهش در مجله Acoustical Society of America منتشر شده است.

یک شرکت داروسازی با استخراج موادی از لیمو و تبدیل آن به نانوذرات موفق به تولید دارویی برای درمان سرماخوردگی و ترمیم زخم‌های حاصل از آسیبهای ورزشی شده است. شرکت پالاندای بیوتکنولوژی اخیرا چندین مقاله منتشر کرده است که در آنها به معرفی سه محصول زیستی جدید خود پرداخته است. یکی از این داروها مربوط به درمان سرماخوردگی است که با استفاده از فناوری نانو تولید شده است. تمام محصولات پالاندای در بازار تحت نام تجاری فیتوفیر عرضه می‌شود.
اولین دارویی که فیتوفیر به بازار عرضه کرد، کاتچین اکستراکت نام داشت که با اقبال عمومی در بازار روبرو شد. Phytofare™ Limonoid Glycoside Complex دومین داروی این شرکت است که همانند داروی اول با فروش نسبتا خوبی روبرو شد، فروش این محصول در حال حاضر بیشتر از میانگین فروش داروهای مشابه در بازار است. 
این شرکت داروی منحصر به فردی تولید کرده که از تمام اجزای لیمو نظیر آب، پالپ و پوست در تهیه این دارو استفاده کرده است. این دارو در واقع یک محصول استخراجی است که در آن هم ویتامین‌هایی نظیر A و C وجود دارد و هم اجزای لیموناد در آن است و از سوی دیگر مواد معدنی مختلفی نظیر پتاسیم و پکتین در این دارو یافت می‌شود. نتایج تست‌ها نشان می‌دهد که این سیستم که حاوی اجزای مختلفی است، به خوبی در کنار هم قرار گرفته‌اند. این دارو می‌تواند با عفونت‌ها مبارزه کرده و درمان مناسبی برای سرماخوردگی‌ و آنفلوآنزا باشد. همچنین این دارو دوره درمان بیماری را کاهش داده و قادر است زخم‌های حاصل از جراحات ورزشی را بهبود دهد.
در اوایل دهه 1960 کاروان المپیک آمریکا از Citrus Bioflavonoids برای ورزشکاران خود استفاده کرد، نتایج نشان داد گرفتگی عضلات به حداقل رسیده و جراحات ورزشی دو برابر سریعتر از حالت عادی درمان می‌شود. با توجه به این نتایج جالب توجه که با استفاده از این محصول به دست آمد، ورزشکاران می‌توانستند زمان بیشتری فعالیت داشته و ورزش‌های سنگین‌تری انجام دهند، در نتیجه عملکرد بهتری به دست می آمد. پس از آن محققان روی تجاری سازی این محصول که حاوی لیموناد بود، کار کردند. 
شرکت پالاندای اولین شرکتی بود که موفق شد این محصول را به صورت محلول در آب و با خلوص بالا تولید کند. این دارو تست‌های بالینی خود را به پایان رسانده است. همانند محصول اول این شرکت، در این محصول نیز از مواد زیستی استفاده شده که به صورت نانوذرات با ساختار ایزومری است و شباهت زیادی به بافت انسانی دارد.

پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد بیان عواطف از طریق نوشتار می‌تواند التیام جسمانی زخم‌ها را سرعت بخشد. این پژوهش که به رهبری الیزابت برودبنت از دانشگاه اوکلند نیوزیلند بر روی 49 شهروند بزرگسال سالم بین سنین 64 تا 97 سال انجام شده، یکی از جدیدترین کاوش‌های ارتباط روان-جسم است که نشان می‌دهد بیان عواطف در خصوص یک تجربه تروماتیک به شیوه‌ای منسجم می‌تواند نه تنها برای سلامتی روان، بلکه برای سلامت جسمانی مهم باشد. پژوهش فوق نشان می‌دهد که نوشتن می‌تواند زمان التیام زخم جسمانی را تا نصف کاهش دهد.
در این تحقیق برای سه روز، به نیمی از شرکت‌کنندگان گفته شد که به مدت 20 دقیقه در روز در خصوص تروماتیک‌ترین رویدادی که تجربه کرده بودند، بنویسند. این افراد تشویق شدند که در مورد آن‌چه دقیقا در آن زمان فکر و حس می‌کردند، صادقانه بنویسند. همچنین از آن‌ها خواسته شد که در صورت امکان، تفکرات و احساساتشان را در مورد آن چه تجربه کرده و هرگز با دیگران مطرح نکرده بودند، به شراکت بگذارند. از شرکت‌کنندگان دیگر نیز خواسته شد در همان بازه زمانی در خصوص برنامه‌هایشان برای روز بعد بنویسند و از ابراز احساسات، عقاید یا نظراتشان اجتناب کنند.
دو هفته پس از نخستین روز نوشتن، محققان تحت بیهوشی موضعی، بافت‌برداری کوچک پوست که زخمی را در بازوی تمامی شرکت‌کنندگان به جا گذاشت، انجام دادند. از این بافت پوستی برای مطالعه‌ای دیگر استفاده شد. یک هفته بعد، برودبنت و همکارانش عکسبرداری از زخم‌ها را هر سه تا پنج روز یک بار، انجام دادند تا این که این زخم‌ها کاملا التیام یافتند. 11 روز پس از بافت‌برداری، 76 درصد از گروهی که در مورد ترومایشان نوشته بودند، کاملا التیام یافتند، در حالی که فقط 42 درصد از گروه دیگر التیام پیدا کرده بودند. گفته می‌شود پژوهش مذکور، نخستین پژوهش برای نشان‌دادن این واقعیت است که نوشتن درباره مناسبت‌های ناراحت‌کننده شخصی می‌تواند سرعت التیام زخم‌ها را در جمعیت مسن‌تر که در معرض خطر التیام کمتر هستند، افزایش دهد.

زنانی که تحت عمل سزارین قرار می‌گیرند، به زودی می‌توانند با یک نسخه پزشکی جدید که شامل استفاده از وسیله ای مشابه مشعل جوشکاری است برای همیشه با زخم و آثار بخیه ناشی از این عمل خداحافظی کنند. شرکت IonMed یک شیوه فارغ از بخیه و گیره برای جوشکاری زخم‌های ناشی از عمل جراحی ایجاد کرده که پیوندهای تمیزتری برجای خواهد گذشت. به گفته سازندگان، مادرانی که تحت عمل سزارین قرار می‌گیرند می‌توانند در میان اولین افرادی باشند که از این مزیت بهره خواهند برد. این درمان از ماه پائیز آغاز خواهد شد. امید است که شیوه جدید بستن زخم ها همچنین برای قربانیان سوختگی و بیماران جراحی‌های زیبایی سودمند باشد.
دستگاه «جوشکاری‌ زیستی» مبتنی بر پلاسماست که یک گاز باردار رایج در صاعقه‌ها و همچنین در نور شدید تولید شده توسط مشعل های جوشکاری است. پلاسمای مورد استفاده در این دستگاه بسیار خنک‌تر بوده و به بافت‌ها آسیب نمی‌زند. دمای آن حدود 40 درجه سانتیگراد است که به اندازه کافی برای ایجاد سوزش در پوست بدون احساس درد کافی است. اگرچه هنگامی که این گاز از میان یک دستگاه خودکار مانند عبور می‌کند، شعله پر قدرتی را تولید می کند که غشای نازک از یک ماده خاص مبتنی بر یک نوع قند طبیعی را روی زخم جوش داده و آنرا می بندد. امید است که در نهایت این غشای نازک کنار گذاشته شده و تنها از خود پلاسمای قدرتمند برای بستن زخم ها استفاده شود.
بنا بر اعلام شرکت سازنده، تنها سه تا چهار دقیقه طول می‌کشد تا با این شیوه زخم سزارین بسته شود و خراش آن هم حداقل است. گفته می‌شود که این گاز رشد رگ های خونی را تحریک کرده و از ارائه منبع کافی خون به این محدوده اطمینان حاصل می‌کند. این شیوه ضد باکتری است؛ بنابراین خطر عفونی شدن زخم ها را کاهش می‌دهد.
اگرچه بسیاری از زخم های ناشی از عمل سزارین که با بخیه یا گیره بسته می‌شوند، بخوبی ترمیم می‌یابند، اما پژوهش اخیر نشان داده که 44 درصد زنان تا شش ماه بعد جای زخم قرمز رنگ را دارند. این دستگاه برای تائید استفاده در اروپا مدارکی را ارائه کرده است. فرآیند تائید آن چند ماهی طول خواهد کشید و تا پاییز برای استفاده بیماران عرضه خواهد شد.

سلولها قادر به دیدن یا شنیدن نیستند اما دارای توانایی هستند که انسان فاقد آن است و آن این که می‌توانند میدان‌های مغناطیسی تولید شده توسط زخم را شناسایی کنند. تعیین این موضوع که آن‌ها چگونه این عمل را انجام می‌دهند، می‌تواند به دانشمندان جهت ارتقا التیام زخم‌ها کمک کند. جریان یون‌ها در یک غشای سلولی میدان‌های الکتریکی ریزی را خلق می‌کند. تغییرات آسیب بافتی این میدان را تغییر می‌دهد و سلول‌های دخیل در ترمیم بافت تغییر را حس می‌کنند.
مین زائو و الکس موگیلنر از دانشگاه استنفورد واقع در کالیفرنیا، این موضوع را که چه عاملی موجب می‌شود این سلول‌ها به میدان‌های الکتریکی واکنش نشان دهند، بررسی کردند. این تیم علمی سلول‌های پوست ماهی را مطالعه کردند که اغلب برای مطالعه حرکت سلولی به کار می‌روند. هنگامی که این سلول‌ها به منظور تقلید میدان تشکیل‌شده در اطراف زخم، در یک میدان الکتریکی قرار داده شدند، تمامی آن‌ها به سوی الکترود مثبت حرکت کردند، گویی به سمت یک آسیب حرکت کردند، گرچه قطعات (fragment) کوچک‌تر ماده سلولی در سلول پوستی ماهی نمونه موردی به جهت مخالفی رفتند. سلول‌ها و قطعات یک وجه مشترک دارند و آن این که هر دو دارای خوشه‌های پروتئینی‌ هستند که به حرکت آن‌ها کمک می‌کند. تیم علمی به این نکته پی برد که این پروتئین‌ها به عنوان قطب‌نماهای الکترومغناطیسی ریز عمل می‌کنند، زیرا سلول‌ها را به سمت یک زخم هدایت می‌کنند اما قطعات سلولی را دور می‌کنند. گفتنی است اغوای جریان‌های الکتریکی در مکان‌ زخم می‌تواند درمان‌های التیام آن را ارتقا دهد.

پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه وولورهامپتون نشان داد که طب سنتی آفریقایی ممکن است از کلید درمان زخم‌هایی برخوردار باشد که با طب مدرن در تضاد است. طبق این درمان، ریختن شکر ریز بر روی زخم‌های بد مانند زخم پا یا حتی قطع عضو می‌تواند فرآیند درمان را در زمان شکست آنتی‌بیوتیک‌ها و درمان‌های دیگر ارتقا بخشد. این پژوهش توسط موسی موراندو، مدرس ارشد دانشکده پرستاری بزرگسالان در دانشگاه وولورهامپتون انجام شده که در زیمباوه رشد کرده و پدرش در زمان بچگی از شکر برای ترمیم زخم‌ها و کاهش درد استفاده می‌کرده است. شکر آب را از زخم به یک پارچه انتقال داده که محیط مورد نیاز باکتری برای رشد را از بین می‌برد و فرآیند بهبود زخم را تسریع می‌کند. تاکنون 35 بیمار که از این درمان بهره‌مند شده‌اند، با بهبود شرایط خود مواجه شده و هیچگونه عوارض جانبی نیز گزارش نشده است. این درمان از این رو موفق بوده که باکتری برای رشد به آب نیاز دارد از این رو قرار دادن شکر بر روی زخم باعث کشیدن آب شده و محیط مناسب رشد باکتری را از بین می‌برد.  

دانشمندان چيني نانوماده‌اي ساخته‌اند كه زمان لازم براي بهبود زخم‌هاي پوستي را كاهش مي‌دهد. اين دانشمندان براي تهيه نانوالياف چيتوسان- پلي وينيل الكل (PVA) حاوي گرافن، از روش الكتروريسندگي استفاده كرده‌اند. اين نانوالياف مي‌توانند مستقيما براي بهبود زخم‌ها مورد استفاده قرار گيرند. گرافن نيز به عنوان يك ماده ضدباکتري مي‌تواند در اين زمينه موثر باشد. حقيقات مختلفي در زمينه كاربردهاي زيست‌پزشكي چيتوسان و تاثير لخته‌كنندگي خون انجام شده است. «بينگان لو» و همكارانش در دانشگاه «لانژو»، روش جديدي را براي تلفيق مزاياي چيتوسان و گرافن ابداع كرده‌اند كه نشان‌دهنده خواص ضدباکتري است.
گروه «لو»، با استفاده از روش الكتروريسندگي - روشي كه در آن با اعمال جريان الكتريكي به محلول، الياف بسيار ظريفي توليد مي‌شود- گرافن را با نانوالياف چيتوسان - پلي وينيل الكل (PVA) مخلوط كردند. نانوالياف چيتوسان تركيب‌شده با گرافن، غشاي نازكي را تشكيل مي‌دهند. اين گروه اين غشاها را بر روي زخم كوچكي بر روي پوست قرار دادند. «لو» مي‌گويد اين غشاها همانند يک باند زخم را مي‌پوشانند و معمولا براي يك زخم تنها يك غشاي گرافن - چيتوسان - PVA كافي است. آنها دريافتند پس از 10 روز زخم‌هايي كه با اين غشاء پانسمان شده‌اند، به مراتب بهتر از زخم‌هايي كه بدون غشاء پانسمان شده‌اند، بهبود يافته‌اند.
«چونهاي فان»، متخصص آكادمي علوم چين در زمينه مواد گرافني مي‌گويد: حقيقتا اين كار كاربرد جالبي از نانومواد گرافني در حوزه سلامت است و آسان شدن بهبود زخم‌ها توسط مواد ضدباکتري مبتني بر گرافن به روشني قابل مشاهده است. گروه «لو» براي آزمايش بيشتر اين غشاء از کشت سلولي استفاده کردند تا نشان دهند که گرافن تنها براي باکتري‌ها خطرناک است و اثري بر سلول‌هاي حيواني ندارد. آنها احتمال مي‌دهند اين اثر مربوط به انتقال الکترون‌هاي گرافن از ميان غشاهاي سلول است. در اين روش با رسيدن الکترون‌ها به DNA باکتري و تخريب آن، تکثير سلول‌هاي باکتري متوقف مي‌شود. DNA حيوان توسط غشاي ثانوي از برخورد الکترون‌ها محفوظ مي‌ماند. اين گروه قصد دارند جهت تائيد مکانيسم پيشنهادي خواص ضدباکتري گرافن را مورد بررسي قرار دهند. اين پژوهشگران، جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي «Nanoscale» منتشر کرده‌اند.

حتی بهترین شیوه‌ها برای جدا کردن یک چسب زخم از پوست دردناک است؛ اما دانشمندان آمریکایی اکنون موفق به تولید چسبی شده‌اند که این درد و کشش را حذف کرده است. هدف این محققان، ارتقای مراقبت از کودکان نارس با پوست‌های بسیار حساس برای سازگاری با این چسب زخم‌ها در زمان اتصال لوله‌های حیاتی و مانیتورها به بدن و صورت آنها است. همچنین بزرگسالان دارای پوست حساس نیز می توانند از این فناوری بهره ببرند چرا که از آن می توان در ساخت چسب‌های زخم بدون نیاز به کشیدن برای برداشتن استفاده کرد.
سازندگان ایده چسبی که بدون پاره کردن از بین می‌رود، پیش از این دستاوردهای دیگری را از جمله پرورش گوش در پشت یک موش و تولید یک افشانه برای جلوگیری از مجعد شدن مو در پرونده خود داشته‌اند. این محققان از پژوهشی الهام گرفته اند که از چسب زخم در جراحی به عنوان یکی از بزرگترین مشکلات پیش روی واحدهای بیمارستانی برای نوزادان نارس نام برده بود.
این مشکل از آنجا ناشی می‌شود که چسبهای مورد استفاده برای اتصال لوله‌های تنفسی به صورت، دماسنج های وصل شده به بازو و دستگاههای نظارتی قلب متصل به سینه این کودکان در زمان جداسازی باعث آسیب رسانی به پوست ظریف آنها می‌شود. این آسیبها در صورت تبدیل به زخمهای بد می‌توانند به خراشهای دائمی و آسیبهای جدی به مفاصل منجر شوند. تلاش‌های قبلی برای حل این مشکل به نوار چسب‌هایی منجر شده که از چسبندگی کمتری برخوردار بوده و با پوست‌های جوان ملایمتر است؛ اما به همین دلیل نمی‌توانند لوله‌ها را به خوبی متصل نگهدارند.
این چسب‌های جدید از چسبندگی و پشتی مشابه نمونه‌های قدیمی برخوردار بوده اما همچنین یک لایه بافت‌دار اضافی نیز داشته که در وسط قرار گرفته و برای جداسازی چسب باید آن را به عقب کشید. اگر لایه پشتی کشیده شود، این لایه میانی باقی مانده و جدا نمی‌شود اما در صورت کشیدن لایه میانی، نوار از پوست جدا شده و تنها چسب باقی می‌ماند که در اثر مالش انگشت بر روی آنها قابل برداشتن است. این فرآیند اساسا بدون درد بوده و قرار است آزمایش‌های آنها بر روی نوزدان انجام شود تا در صورت مثبت بودن نتایج در دو سال آینده وارد بازار شود. طبق این پژوهش که در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده، سالمندان دارای پوست‌های حساس و نازک نیز می‌توانند از این محصول بهره ببرند.

محققان آمريکايي و کانادايي مي‌گويند اسپري پوستي که زخم‌ها را با لايه‌اي از سلول‌هاي پوستي مي‌پوشاند، مي‌تواند به بهبود زخم‌ها کمک کند. اين اسپري روي ۲۲۸ نفر از کساني که روي پاهايشان زخم‌هايي داشتند امتحان شد. زخم‌هاي پاهاي اين افراد از نوع زخم‌هاي باز و دردناکي بود که ممکن بود ماه‌ها بمانند و خوب نشوند. اين يافته‌ها که در مجله پزشکي لانست منتشر شده نشان مي‌دهد زخم‌هايي که با اين اسپري مورد مداوا قرار گرفتند سريع‌تر درمان شدند. متخصصان مي‌گويند هزينه‌اي که درمان درازمدت اين گونه زخم‌ها دارد، بسيار بيش از هزينه اين اسپري است.
در شيوه‌هاي ديگر درمان، پوستي از ناحيه ديگري از بدن بيمار برداشته مي‌شود و روي زخم پيوند زده مي‌شود. اين در حالي است که با استفاده از اين اسپري يک لايه از سلول‌هاي اهدايي پوست و پروتئين‌هاي انعقادي خون روي زخم کشيده مي‌شود. در اين تحقيق افرادي که هر ۱۴ روز يک بار از اين اسپري استفاده کرده بودند بيشترين پيشرفت را در بهبودي از خود نشان دادند. محققان مي‌گويند اندازه زخم‌ها با شروع دوره درماني با استفاده از اسپري، شروع به کم شدن کرد. يکي از متخصصان عضو اين گروه تحقيقي مي‌گويد اين شيوه درماني قابليت اين را دارد که زخم‌هايي از اين دست را بدون نياز به پيوند پوست درمان کند. آزمايش‌هايي که تاکنون انجام شده، بي‌ضرر بودن اسپري و مقدار دوز صحيح مصرفي آن را نشان مي‌دهد. براي اينکه معلوم شود آيا اين شيوه درماني کاربردي هست يا خير، بايد آزمايش‌هاي بيشتري انجام شود.

محققان دانشگاه ايلينويز در حال طراحي بخيه الكترونيكي هوشمندي هستند كه مي تواند در آينده براي تشخيص عفونت در محل زخم و كمك به بهبود سريع‌تر مورد استفاده قرار گيرد. نمونه اوليه بخيه الكترونيكي هوشمند توسط پروفسور «جان راجرز» طراحي شده كه از حسگرهاي سيليكوني فوق باريك متصل به نوارهاي پليمري يا ابريشمي استفاده مي‌كند. اين حسگرها در زمان تماس با پوست مي توانند نشانه هاي بروز عفونت را شناسايي كنند و حتي قادر هستند با افزايش دما به از بين رفتن عفونت در محل زخم نيز كمك كنند؛ ديويد سيليكون و نانو غشاي پلاتين به عنوان حسگرهاي گرمايي استفاده مي‌شوند. براي ساخت حسگرهاي نازك، محققان با استفاده از مواد شيميايي، قطعه كوچكي از سيليكون را از يك ويفر سيليكون برش دادند و سپس از يك مهر لاستيكي براي انتقال غشاي نانو به نوار پليمري يا ابريشمي استفاده كردند؛ با افزودن الكترودهاي فلزي و سيم‌ها در بالاي نوار، دستگاه در لايه‌اي از اپوكسي پوشش داده شد. نتايج اين دستاورد در مجله Small‌ منتشر شده است.

محققان آمريكايي و كانادايي افشانه‌اي براي پوست طراحي كرده‌اند كه با ايجاد لايه‌اي از سلولهاي پوستي روي زخم مي‌تواند به درمان آن كمك كند. اين افشانه تاكنون بر روي 228 نفر با زخمهاي باز روي پا آزمايش شده است. اين يافته‌ها كه در مجله Lancet منتشر شده، نشان داده است كه زخمهاي درمان شده با اين افشانه از امكان ترميم‌پذيري بيشتر و سريعتري برخوردار بودند. به گفته كارشناسان،‌ ترميم سريعتر مي‌تواند هزينه‌هاي درماني به جز هزينه اين افشانه را كاهش دهد.
درمان زخم‌هاي پا بسيار سخت است و بهترين درمان براي آنها يعني باندهاي فشرده سازی تنها 70 درصد از زخم را در شش ماه ترميم مي‌كنند. روش درماني ديگر شامل برداشتن پوست از قسمت‌هاي ديگر بدن و پيوند آن بر روي زخم است. اين درحالي است كه اين افشانه يك پوشش از سلولهاي پوست اهدايي و پروتئين‌هاي لخته كننده خون را بر روي زخم قرار مي‌دهد.
در اين پژوهش بيماران هر 14 روز از اين افشانه بهره‌مند شده و بهبود زيادي را نشان دادند. به گفته محققان، اندازه زخم به محض آغاز اين درمان به سرعت رو به كاهش گذاشت. 70 درصد اين بيماران پس از سه ماه بهبود يافتند در حالي كه تنها 46 درصد از بيماراني كه از درمانهاي ديگر استفاده كردند با اين درمان روبرو شده بودند. زخم‌هاي پا بيشتر با فشار خون بالا در رگهاي پا بروز پيدا كرده كه به پوست آسيب مي‌زنند و باعث ترك برداشتن پوست و تبديل آن به يك زخم باز مي‌شوند. اين افشانه توسط شركت Healthpoint Biotherapeutics در آمريكا توليد شده است.

این کارگاه در تاریخ ۱۹ الی ۲۰ شهریور ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران در محل دانشكده پرستاري و مامايي تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل مروري بر انواع زخم ها : ترميم فيزيولوژيك و فاكتور هاي موثر، معرفي پانسمان هاي نوين و مقايسه با پانسمانهاي كلاسيك، بررسي مراقبت زخم بستر، مديريت زخم  سوختگي، مراقبت از زخم ديابتيك می باشد.

اطلاعات بیشتر

اسکار يا جوشگاه، نتيجه نهايي ترميم زخم است. در انسان‌ها و بسياري از حيوانات، بافت آسيب‌ديده به جاي جايگزين‌شدن با بافت اختصاصي آن منطقه خاص، زخم‌ها با اسکار يا جوشگاه پر مي‌شوند. البته بي‌شک بيشتر افراد ترجيح مي‌دهند زخمشان بدون به جا ماندن جوشگاه بهبود يابد، هر چند اين روند به زمان نياز داشته باشد. زخم‌ها به خصوص ممکن است در صورتي که وسيع باشند اسکار ايجاد کنند و بدشکل شوند. وسعت اسکار شکل گرفته به عوامل متعددي بستگي دارد: ميزان بافت آسيب‌ديده اطراف زخم، طول مدت زماني که زخم باز باقي‌مانده است، موقعيت آناتوميک زخم و عوامل ژنتيکي موثر در بهبودزخم. هرگاه ميزان بافت اسکار تشکيل‌شده بيشتر از مقدار موردنياز باشد، اسکار‌ هايپرتروفيک ناميده مي‌شود. حاصل رشد سريع اوليه و سپس محو‌شدن و چروک‌خوردگي بعدي آن در طول سال‌ها اسکار‌ هايپرتروفيک بوده که اغلب يک نقص پوستي عريض و نامطلوب است. برخي افراد بيماري ژنتيکي را به ارث مي‌برند که با توليد بيش از حد اسکار شناخته مي‌شود. اين اسکارها، اسکارهاي کلوئيدي ناميده مي‌شوند. اسکارهاي کلوئيدي از اسکارهاي‌ هايپرتروفيک کاملا متفاوت هستند. اسکارهاي کلوئيدي به بزرگ‌تر شدن از زخم اوليه تمايل دارند. آنها معمولا پس از برش‌هاي جراحي ايجاد مي‌شوند و باقي مي‌مانند. هم اسکارهاي‌ هايپرتروفيک و هم اسکارهاي کلوئيد در سياه‌پوستان شايع‌تر است. ارتباط ميان رنگ پوست و توليد اسکار شناخته شده است اما فرايندهايي که باعث ارتباط رنگ تيره پوست با تشکيل اسکار مي‌شوند، نامشخص‌اند. در دنياي امروز، روش‌هاي مراقبت از زخم که براي جلوگيري از شکل‌گيري اسکار اضافه انجام مي‌شوند، بسيار اهميت دارند. يک قرن قبل، انسان به بهبود موفق يک زخم قانع بود اما امروز انتظار داريم زخم بدون برجاي گذاشتن يک اسکار واضح بهبود يابد و رفع شود.

ادامه مطلب

این کنفرانس در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی مشهد در بیمارستان قلب جواد الائمه مشهد ویژه پرستاران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل فيزيولو‍ژي و فازهاي ترميم زخم و انواع روش  ترمیم، ارزيابي زخم، زخم فشاري و مكانيسم ايجاد، نقش ميكرو ارگانيسم ها و عفونت در روند ترميم زخم، ترميم زخم به روش مرطوب و مزاياي ان، معرفي پانسمانهاي مدرن، نكات باليني در خصوص دبريد،شستشو و انتخاب پانسمان می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۳۰ فروردین ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی مشهد  در بیمارستان رضوی مشهد، ویژه پرستاران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل اشنائي با انواع زخم، آشنائي با فرايند ترميم زخم، اخلاق حرفه ای، اشنائي با پانسمان هاي نوين، اجراي عملی پانسمان بر روي ماکت، اشنائي با مراقبت از زخم، کاربردهای مراقبتهای نوین درزخم می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمینار در تاریخ ۷ الی ۸ دی ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سالن کنفرانس بال میانی  بیمارستان دکتر علی شریعتی اصفهان، ویژه کارشناسان پرستاری و مامایی برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل شناخت زخم و انواع آن، زخم دیابتیک، فرآیند ترمیم زخم، روشهای بهبود زخم، زخم بستر و مراقبت از آن، کنترل عفونت زخم، انواع دبریدیمان و شستشوی زخم، مراقبت از زخم استوما، معرفی پانسمان های جدید، کاربرد پانسمان های جدید می باشد.

اطلاعات بیشتر

زخم‌هاي دهاني اختلالات شايعي هستند، به طوري که شيوع مقطعي آنها در جمعيت ايالات متحده به 4 درصد مي‌رسد.  زخم‌هاي آفتي ممکن است تا 25 از جمعيت جهان را گرفتار کنند. بيماران مبتلا به زخم‌هاي دهاني ممکن است در ابتدا به پزشک يا دندانپزشک عمومي مراجعه نمايند. بيشتر اين زخم‌هاي خوش‌خيم هستند و به طور خودبه‌خود برطرف مي‌شوند اما درصد اندکي از آنها ممکن است بدخيم باشند. ميزان بروز و شيوع سرطان‌هاي دهان در مناطق مختلف دنيا متفاوت است. شيوع 5 ساله سرطان‌هاي حفره‌ دهان در کشورهاي توسعه‌يافته معادل 275,373 مورد و در کشورهاي کمترتوسعه‌يافته معادل 464756 مورد برآورد شده است. برخي از مناطق با بيشترين ميزان بروز شامل شبه قاره هند، جنوب فرانسه و آمريکاي جنوبي هستند. نکته حايز توجه، افزايش ميزان بروز سرطان دهان در بيشتر جمعيت‌ها خصوصا در زنان جوان است. در انگلستان سالانه 2500 مورد سرطان حفره دهان مشاهده مي‌شود.

PDF متن کامل مقاله          HTML متن کامل مقاله