..:::: تولید نانوساختاری انعطاف‌پذیر برای رهاسازی دارو ::::..

پژوهشگران دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی با قرار دادن نانوالیاف کربنی سوزنی شکل بر روی سطح غشای انعطاف‌پذیر سیلیکونی، موفق به تولید ساختاری انعطاف‌پذیر برای رهاسازی دارو شدند. در حال حاضر محققان زیادی در سراسر جهان به دنبال تولید ساختاری برای رهاسازی هوشمند و کنترل شده دارو در یک محل از پیش تعیین شده هستند. اولین ایده این است که بالنی حاوی نانوساختارهای سوزنی شکل ایجاد شده و سطح این ساختار با ماده مناسب پوشانده شود. این ساختار بعد از وارد شدن به بدن، به محل مورد نظر رفته و سلول‌های هدف را ساختارهای سوزنی شکل سوراخ کرده و دارو را وارد سلول می‌کند.
عملیاتی کردن این ایده به این سادگی نبود، محققان در قدم اول دریافتند که باید ساختار بالن کاملا منعطف باشد. آنتولی ملچکو، استادیار دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی می‌گوید: ما روشی برای قرار دادن نانوالیاف کربنی روی غشای انعطاف‌پذیر سیلیکون یافتیم. با این روش می‌توان نانوساختارهای سوزنی شکل را عمود بر غشاء ایجاد کرد، به طوری که امکان سوراخ کردن دیواره سلول فراهم شود.
این گروه تحقیقاتی ابتدا نانوالیاف را روی سطح آلومینیوم رشد دادند، سپس یک قطره پلیمر سیلیکونی به آن افزودند. این پلیمر که اکنون حاوی نانوالیاف است، به شدت هم‌زده می‌شود، نیروی سانتریفیوژی موجب می‌شود تا مایع پلیمری میان نانوالیاف وارد شده، به طوری که نانوالیاف روی سطح پلیمری قرار گیرد. سپس این پلیمر پخته می‌شود تا به شکل غشای جامد انعطاف‌پذیر درآید. پژوهشگران زیرلایه آلومینیومی را حل کرده و در نهایت غشای پلیمری حاوی نانوالیاف سوزنی شکل از جنس کربن باقی می‌ماند. این روش بسیار ارزان قیمت بوده، به طوری که می‌تواند تجاری‌سازی سیستم‌های دارورسانی را تسهیل کند. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Applied Materials & Interfaces به چاپ رسیده است. 

..::::  امیدی تازه برای درمان بیماران سکته قلبی  ::::..

محققان وصله‌ای مرکب از سلول‌های قلبی و نانو الیاف طلا را توسعه داده اند که می‌تواند به ترمیم بافت آسیب‌دیده در بیماران دچار سکته قلبی کمک کند. پس از بروز حمله قلبی، بخشی از بافت قلب دچار آسیب جدی شده و این مسأله منجر به تضعیف این عضو می‌شود. وصله‌ای که توسط محققان توسعه داده شده است، ترکیبی از سلول‌های قلبی و نانو الیاف طلا است که با انجام عمل جراحی بر روی مناطق آسیب دیده قرار داده شده و امکان رشد مجدد بافت قلب را فراهم می‌کند.
نانو الیاف یکپارچه سازی شده (ساخته شده از نانو ذرات طلا) بر روی نانو داربست سه بعدی بیومواد کشیده و سپس این داربست در معرض سلول‌های عضله قلب قرار داده می شوند.
رسانایی بالای نانو ذرات طلا اجازه برقراری ارتباط بین سلول‌ها با یکدیگر را از طریق ارسال سیگنال‌های الکتریکی از درون شبکه نانو الیاف فراهم می‌کند.
با کمک میکروسکوپ الکترونی عملکرد این وصله مورد بررسی قرار گرفت که نشان می‌دهد، سلول‌هایی که بر روی داربست فاقد نانو الیاف طلا قرار داده شوند، عملکرد انقباضی بسیار ضعیفی از خود بروز می‌دهند. محققان امیدوارند که آزمایش بالینی وصله ترکیبی سلول‌های قلبی و نانو الیاف طلا بر روی انسان را بزودی آغاز کنند.

ادامه نوشته

..::::  تسريع در بهبود زخم‌‌ها با نانوالياف  ::::..

دانشمندان چيني نانوماده‌اي ساخته‌اند كه زمان لازم براي بهبود زخم‌هاي پوستي را كاهش مي‌دهد. اين دانشمندان براي تهيه نانوالياف چيتوسان- پلي وينيل الكل (PVA) حاوي گرافن، از روش الكتروريسندگي استفاده كرده‌اند. اين نانوالياف مي‌توانند مستقيما براي بهبود زخم‌ها مورد استفاده قرار گيرند. گرافن نيز به عنوان يك ماده ضدباکتري مي‌تواند در اين زمينه موثر باشد. حقيقات مختلفي در زمينه كاربردهاي زيست‌پزشكي چيتوسان و تاثير لخته‌كنندگي خون انجام شده است. «بينگان لو» و همكارانش در دانشگاه «لانژو»، روش جديدي را براي تلفيق مزاياي چيتوسان و گرافن ابداع كرده‌اند كه نشان‌دهنده خواص ضدباکتري است.
گروه «لو»، با استفاده از روش الكتروريسندگي - روشي كه در آن با اعمال جريان الكتريكي به محلول، الياف بسيار ظريفي توليد مي‌شود- گرافن را با نانوالياف چيتوسان - پلي وينيل الكل (PVA) مخلوط كردند. نانوالياف چيتوسان تركيب‌شده با گرافن، غشاي نازكي را تشكيل مي‌دهند. اين گروه اين غشاها را بر روي زخم كوچكي بر روي پوست قرار دادند. «لو» مي‌گويد اين غشاها همانند يک باند زخم را مي‌پوشانند و معمولا براي يك زخم تنها يك غشاي گرافن - چيتوسان - PVA كافي است.
آنها دريافتند پس از 10 روز زخم‌هايي كه با اين غشاء پانسمان شده‌اند، به مراتب بهتر از زخم‌هايي كه بدون غشاء پانسمان شده‌اند، بهبود يافته‌اند.
«چونهاي فان»، متخصص آكادمي علوم چين در زمينه مواد گرافني مي‌گويد: حقيقتا اين كار كاربرد جالبي از نانومواد گرافني در حوزه سلامت است و آسان شدن بهبود زخم‌ها توسط مواد ضدباکتري مبتني بر گرافن به روشني قابل مشاهده است. گروه «لو» براي آزمايش بيشتر اين غشاء از کشت سلولي استفاده کردند تا نشان دهند که گرافن تنها براي باکتري‌ها خطرناک است و اثري بر سلول‌هاي حيواني ندارد. آنها احتمال مي‌دهند اين اثر مربوط به انتقال الکترون‌هاي گرافن از ميان غشاهاي سلول است. در اين روش با رسيدن الکترون‌ها به DNA باکتري و تخريب آن، تکثير سلول‌هاي باکتري متوقف مي‌شود. DNA حيوان توسط غشاي ثانوي از برخورد الکترون‌ها محفوظ مي‌ماند. اين گروه قصد دارند جهت تائيد مکانيسم پيشنهادي خواص ضدباکتري گرافن را مورد بررسي قرار دهند. اين پژوهشگران، جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي «Nanoscale» منتشر کرده‌اند.

ادامه نوشته