پزشکی بالینی

محققان بریتانیایی در تازه‌ترین پژوهش‌های خود دریافته‌اند کابوس‌های مداوم در سنین پایین به میزان قابل توجهی موجب بروز بیماری‌های روانی در نوجوانی می‌شود. محققان در یک تحقیق از گزارش‌های والدین در ارتباط با تجربه‌ کودکانشان از کابوس‌های مداوم بین سنین اولیه‌ دو تا 9 سالگی و سپس 12سالگی که به‌ طور آشکاری با بروز روان‌پریشی در سن 18 سالگی همراه بوده، بهره بردند.
پژوهشگران در یک بررسی منسجم روی چهار هزار و 60 نمونه، از مصاحبه‌ با والدین جهت ارزیابی تجارب کابوس شبانه‌ مداوم در کودکان دو تا 9 ساله ‌و سپس از مصاحبه‌هایی درباره‌ بروز کابوس‌ و وحشت‌های شبانه، راه رفتن درخواب در سن 12 سالگی و بروز نشانه‌های بیماری‌های روانی در سن 18 سالگی در فرزندان‌شان کمک گرفته‌اند.

طبق نتایج این پژوهش در سن 12 ‌سالگی، 24.9 درصد از کودکان کابوس شبانه را در شش ماه قبل از تحقیق گزارش کرده و 7.9 درصد از کودکان نشانه‌های روان‌پریشی را بروز دادند. محققان می‌گویند: احتمال بروز نشانه‌های روان‌پریشی در کودکانی که پیش از این نیز کابوس‌هایی را گزارش داده بودند، حدود دو برابر بود. آنها معتقدند وجود اضطراب و افسردگی در افراد با اختلال خواب ممکن‌ است به‌طور بالقوه‌ای این یافته‌ها را تبیین کند. تجربه‌ حوادث استرس‌زا هم به کابوس‌های دوران کودکی و هم به نشانه‌های روان‌پریشی در اواخر دوران کودکی مرتبط است و می‌تواند بسیار مهم باشد.
پژوهشگران می‌گویند: این احتمال وجود دارد که در برخی از کودکان، کابوس‌ها و وحشت‌های شبانه اهمیت کمی در بروز آسیب‌ روانی در زندگی آتی آنان داشته باشد، ولی با ‌این‌حال، در افراد با عوامل خطرساز اضافی دیگر همانند سابقه‌ روانی خانوادگی یا قرار‌ گرفتن در معرض تروما در گذشته توسط بزرگسالان و همسالان، مشکلات خواب می‌تواند اهمیت بیشتری داشته باشد و همچنین آنها بر دیگر آسیب‌های روانی و یا ترومای غفلت شده نیز تاکید می‌کنند. نتیجه این پژوهش در مجله Psychiatry منتشر شده است.

تحقیقات صورت توسط پژوهشگران انگلیسی نشان می‌دهد، کابوس های منظم در دوران کودکی می‌تواند نشانه هشدار دهنده زودهنگامی از اختلالات روانی باشد. بیشتر کودکان کابوس های شبانه دارند، اما استمرار این کابوس‌ها بمدت چند سال بویژه همراه با نشانه‌هایی مانند جیغ یا دست و پا زدن در خواب می‌تواند زنگ خطری جدی برای بروز اختلالات روانی در آینده باشد.
در پژوهش صورت گرفته حدود 6800 کودک تا سن 12 سالگی مورد بررسی قرار گرفتند و از والدین بطور منظم در خصوص مشکلات خواب کودکان سوال شد؛ در پایان مطالعه وضعیت روانی کودک شامل توهم، هذیان یا کنترل ذهن توسط دیگران مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می دهد که اغلب کودکان دچار کابوس‌های شبانه بودند، اما در 37 درصد از موارد وجود مشکلات مرتبط با کابوس های شبانه در چند سال پیاپی توسط والدین گزارش شد. بر این اساس از هر 10 کودک، یک کودک در محدوده سنی سه تا هفت سال دچار مشکلات ترس و وحشت مرتبط با کابوس‌های شبانه بود.
محققان دانشگاه وارویک معتقدند که درگیری طولانی‌مدت با کابوس‌های شبانه با خطر ابتلا به مشکلات روانی در ارتباط است و از هر 1000 کودک، 47 کودک درگیر نوعی اختلال روانی هستند. همچنین کودکانی که در سن 12 سالگی همچنان دچار کابوس‌های شبانه هستند، 3.5 برابر بیش از دیگران در معرض اختلالات روانی قرار دارند. پروفسور «دیتر ولکه» از پژوهشگران این مطالعه معتقد است: بهداشت خواب بسیار مهم بوده و همه افراد نیازمند یک خواب منظم هستند که اجتناب از دیدن فیلم‌های دلهره‌آور پیش از خواب یا عدم استفاده از تلفن همراه یا تبلت در تختخواب به کاهش مشکلات مرتبط با خواب کمک می‌کند.
استمرار کابوس‌های شبانه یک علامت هشدار دهنده جدی محسوب می‌شود و مداخلات زودهنگام روانپزشکی برای جلوگیری از تبدیل شدن این مشکل به یک اختلال روانی بویژه پیش از رسیدن به دوران بلوغ بسیار حائز اهمیت است. ارتباط بین مشکلات خواب و بروز اختلالات روانی هنوز بطور دقیق مشخص نشده است؛ با این حال محققان معتقدند که این مطالعه می‌تواند به تشخیص نشانه‌های اولیه اختلالات روانی کمک کند. نتایج این پژوهش در مجله Sleep منتشر شده است. 

پژوهشگران انگلیسی اعلام کردند کودکانی که عموما کابوس می بینند بیشتر از دیگران در معرض خطر بروز بیماری های روانی در دوران بزرگسالی قرار دارند. براساس این تحقیقات، خطر ابتلا به بیماری های روانی و ناراحتی های روحی در دوران نوجوانی و جوانی در افرادی که تا پیش از 12 سالگی شب ها کابوس می بینند، تا 3.5 برابر بیشتر از دیگر کودکان است. همچنین کودکانی که هراس شبانه دارند و یا در خواب جیغ می زنند و دست و پا می کوبند بیش از دیگران در معرض این خطرات در بزرگسالی قرار دارند.
محققان در این بررسی حدود 6800 نفر را تا سن 12 سالگی تحت نظر قرار دادند. آنها به طور منظم از والدین این کودکان درباره هر گونه مشکل خواب کودکان پرسش کردند. در پایان این مطالعه نیز کودکان درباره تجربه های روانی مانند توهم ، هذیان و دیگر مشکلات روانی خود مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که بیشتر کودکان کابوس شبانه دارند اما در 37 درصد از موارد، این مشکلات برای چند سال پی در پی گزارش شده است.
به گفته محققان دانشگاه وارویک در انگلستان ، مشکلات طولانی مدت خواب با خطر ابتلا به مشکلات روانی در ارتباط است. محققان می گویند حدود 47 نفر از هر 1000 کودک دارای نوعی از تجربه روانی است. در مواردی که این نوع اختلالات در خواب به صورت شدید رخ می دهد، فرد با سرعت بیشتری نفس می کشد و در برخی مواقع بدن دچار تکان های شدید می شود. در این حال، پژوهشگران به خانواده ها توصیه کردند محیطی مناسب را برای خواب کودک فراهم کنند. هلن فیشر یکی از پژوهشگران در دانشکده کینگ لندن در این باره گفت: برنامه غذایی یکی از عوامل تاثیرگذار در خواب است و کودکان باید از مصرف نوشیدنی های قندی پیش از خواب خودداری کنند. جلوگیری از تماشای تلویزیون، بازی های رایانه ای و مسایل مشابه توسط کودک نیز در این زمینه موثر هستند. شرح کامل نتایج این بررسی در نشریه Sleep منتشر شده است.