پزشکی بالینی

محققان آمریکایی موفق به ساخت لنزهای تماسی شده اند که به گفته انها می تواند به درمان بیماری آب سیاه چشم کمک کند. آب سیاه بیماری است که به عصب بینایی چشم آسیب می رساند. طبق اعلام بنیاد تحقیقاتی آب سیاه در آمریکا، حدود 2/2 میلیون نفر در آمریکا به آب سیاه مبتلا هستند؛ بیماری که عامل اصلی ابتلا به نابینایی در امریکا محسوب می شود. اکنون محققان دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا موفق به ساخت لنزهای تماسی شده اند که حاوی نانو الماس ها هستند و می تواند به درمان بیماری آب سیاه کمک کند. در حال حاضر، بیماران مبتلا به آب سیاه اغلب با قطره های چشمی درمان می شوند. این قطره ها، تولید مایع در چشم را کاهش می دهند و یا به خشک شدن مایع در چشم کمک می کنند.
اما محققان که ریاست آنها را دکتر ˈدن هوˈ از دانشکده پزشکی یو.سی.ال.ای بر عهده داشت اعلام می کند که این قطره های چشمی می توانند موجب ایجاد عوارض جانبی مانند خشکی چشم، سردرد و حساسیت به نور نیز بشوند. آنها افزودند: از سوی دیگر برای برخی از بیماران مبتلا به آب سیاه حفظ رژیم درمانی با قطره های چشمی دشوار است. علاوه بر این محققان می گویند: کمتر از پنج درصد از داروهایی که در قطره های چشمی به کار می روند می توانند واقعا به منطقه آسیب دیده برسند و بیشتر مقدار قطره های چشمی که در چشم ریخته می شود از چشم بیرون می ریزند. محققان با در نظر گرفتن این عوامل در پی ابداع روشی جانشینی برای آزاد سازی دارو با هدف تقویت درمان آب سیاه بودند.
در این مطالعه محققان داروی بیماری آب سیاه را با نانو الماس ها ترکیب کردند و آنها را در لنزهای تماسی تعبیه کردند.زمانی که این داروها با اشک های چشم بیمار ترکیب می شوند، دارو در چشم آزاد می شود. محققان می گویند: نانو الماس ها شبیه توپ های کوچک فوتبال هستند و قطری حدود پنج نانومتر دارند. به گفته محققان، این نانو الماس ها می توانند مخلوطی از مولفه های دارویی را ترکیب و آنها را در دوره های زمانی طولانی تر در بدن آزاد کنند. محققان خاطر نشان کردند: این لنزهای تماسی علاوه بر جنبه های موثر انتقال دارو وضوح تصویری خوبی نیز به بیمار می دهند. این مطالعه در مجله ACS Nano منتشر شده است.

یک لنز تماسی انقلابی به افراد نابینا در خواندن خطوط بریل الکترونیکی کمک خواهد کرد. این کاشت که مانند یک لنز تماسی عادی مورد استفاده قرار می‌گیرد، با الکترود ساخته شده که سیگنالها را از یک دوربین دستی یا بر روی عینک دریافت می‌کند. این لنز به بازتاب سیگنالها از یک دوربین به چشمان کاربر پرداخته و حس آن می‌تواند به شکل چیزی مانند بینایی تعبیر شود. هنگامی که کاربر به چیزی نگاه کرده یا دوربین را به سمت آن می‌برد، این دوربین به ترجمه تصویر به نوعی بریل الکترونیک پرداخته و لنز تماسی، شبکیه را با حس لامسه تحریک می‌کند.
برخلاف بریل که بر موقعیت‌یابی شش نقطه برای انتقال اطلاعات به خواننده تکیه دارد، حسگرهای درون قرنیه چشم 600 بار حساستر از نوک انگشتان به حس لامسه است. به گفته دانشمندان، قرنیه در حقیقت حساسترین بخش بدن به این گونه تحریکها است. این لنزها هنوز بر روی انسان آزمایش نشده اما کارآزمایی‌ها بر روی حیوانات نشان داد که آنها با این روش توانستند موانع را در تاریکی تشخیص دهند. اگرچه در حال حاضر گزینه‌هایی برای ارسال داده به شبکیه وجود دارد، اما خیلی پیشرفته محسوب نمی‌شوند. اکنون کاربر می‌تواند تنها حدود 16 پیکسل را ببیند اما دستگاه جدید ممکن است این میزان را به دهها هزار افزایش دهد. این محققان همچنین اکنون در حال کار بر روی یک دستگاه مشابه برای کمک به افراد مبتلا به نقص شنوایی هستند.

دانشمندان آمریکایی در نبرد با بیماری‌های چشمی برای اولین بار از یک لنز تماسی جدید رونمایی کرده‌اند که به آرامی دارو را در چشم منتشر می‌کند. لنز تماسی جدید محققان دانشکده پزشکی هاروارد و موسسه فناوری ماساچوست می‌تواند سلاح جدیدی برای مبارزه با آب سیاه که علت اصلی کوری برگشت ناپذیر در جهان است، باشد. این شیوه از 50 سال پیش برای جایگزینی با قطره‌های چشمی ناکارآمد پیشنهاد شده بود اما چالشهای فناورانه به منظور ارائه دوز ثابت در طول زمان، اجرای آن را به تاخیر انداخته بودند. اکنون این محققان مدعی شده‌اند که توانسته‌اند برای اولین بار لنزی را تولید کنند که می‌تواند دوز معینی از «لاتانوپروست» (Latanoprost) را که یک داروی رایج برای بیماری آب‌ سیاه بوده، برای یک ماه ارائه کند.
این پژوهش به عنوان یک گام رو به جلو در نبرد علیه این بیماری که سالانه میلیون‌ها انسان را در سراسر جهان تحت تاثیر خود قرار می‌دهد، مورد تحسین واقع شده است. آب‌سیاه زمانی رخ می‌دهد که لوله‌های تخلیه درون چشم تا حدی مسدود شده و از تخلیه کامل مایع چشم موسوم به زلالیه جلوگیری می‌شود. این بیماری توسط قطره چشم، لیزر یا جراحی قابل درمان است اما هیچ‌کدام گزینه ایده‌آل نیستند. این لنزها با پوشش‌دهی یک فیلم نازک حاوی دارو در داخل لبه‌های پلاستیکی جاذب مورد استفاده در ساخت لنزهای تماسی طراحی شده است.
آزمایشات نشان داد که هر لنز تماسی می‌تواند بهتر از قطره‌های چشمی، برای یک ماه غلظت‌های مورد نیاز داروی لاتانوپروست را در مایع چشم تامین کند. این درمان را می‌توان با لنزهای تماسی که بیماران برای اصلاح بینایی خود مورد استفاده قرار می‌دهند، ترکیب کرد. یافته‌های این پژوهش در مجله Biomaterials منتشر شده است.

دانشمندان موفق به ساخت لنزهايي شده اند كه توان ديد افراد مبتلا به بيماري انحطاط ماكولار يا پيرچشمي را ۲.۸ برابر افزايش مي دهد. محققان دانشگاه لوزان سوئيس و دانشگاه سن ديه گو در كاليفرنيا به منظور بهبود بينايي افراد مبتلا به انحطاط ماكولار( پيرچشمي) كه با بالا رفتن سن پديد مي آيد، لنزهاي تماسي ساخته اند كه قابليت بزرگنمايي تصاوير تا ۲.۸ برابر را دارد. 
نتايج اين تحقيق كه در مجله اپتيك اكسپرس به چاپ رسيده نشان مي دهد، محققين اين پژوهش با استفاده از عدسي هاي پولاريزه كه از كريستال مايع تشكيل شده اند، لنزي ساخته اند كه به انسان امكان بزرگنمايي تصاوير را مي دهد. اين لنز كه ۱.۷ ميلي متر ضخامت دارد از لنزهاي معمولي سنگين تر است. اثر بزرگنمايي اين لنز به دليل وجود ۴ عدسي در آن است كه آن را به يك تلسكوپ كوچك تبديل مي كنند.
محققان اين پژوهش اميدوارند بتوانند توليد گسترش لنزهايي با قابليت بزرگنمايي تصاوير را گسترش دهند. اين لنز در پايان سال جاري ميلادي بر روي انسان نيز آزمايش خواهد شد. البته مواد به كار رفته در لنز انساني با لنز به كار رفته در اين تحقيق متفاوت است و از نوعي پليمر ساخته خواهد شد كه برخلاف لنزهاي كنوني در برابر هوا نفوذناپذير باشد.  انحطاط ماكولار يكي از بيماري هاي چشمي شايع در كهنسالي است كه با ابتلا به اين بيماري به تدريج بينايي مركزي چشم فرد از بين مي رود.

لنزی تماسی که در شب مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌تواند نیاز به عینک مطالعه در میانسالی را از بین ببرد. این شیوه که محققان دانشگاه نیو ساوث ولز استرالیا آنرا شبیه به ارتودنسی دندان خوانده‌اند، شکل چشم را برای تصحیح بینایی بدون نیاز به عینک یا جراحی تغییر می‌دهد. این لنزها با فشار آرام بر روی چشم برای بازیابی آن به شکل چشم یک انسان با بینایی عادی کار می‌کند. از آنجایی که این لنزها در زمان خواب مورد استفاده هستند، کاربران نیازی به استفاده از عینک مطالعه در روز برای تصحیح بینایی نخواهند داشت. همچنین از آنجایی که این لنزها در طول روز به کار نمی‌روند، چشمها می‌توانند اکسیژن کافی را بدست بیاورند.
بیشتر افراد میانسال کاهش بینایی مرتبط با سن بالا را در دید نزدیک تجربه می‌کنند. علائم رایج شامل دورتر نگه داشتن نوشته‌ها برای قرار دادن آنها در مرکز تمرکز بوده و بسیاری از افراد در این سنین نیازمند استفاده از عینکهای دو کانونی یا مطالعه هستند. اما این شیوه جدید موسوم به «هایپروپی ارتوکراتولوژی» یک جایگزین جدید را برای این شرایط ارائه می‌کند. پیرچشمی توسط فقدان انعطاف مرتبط با پیری در قرنیه چشم بوجود می‌آید. این در حالی است که این اصلاح دید موقتی است چرا که قرنیه به مرور زمان به شکل اولیه خود باز می گردد از این رو باید این لنزها را هر شب استفاده کرد.

دانشمندان دانشگاه شفیلد نوعی لنز تماسی جدید پر شده از سلولهای بنیادی را تولید کرده‌اند که می‌تواند بطور طبیعی اختلال بینایی را ترمیم کند. دانشمندان امیدوارند که این کاشت زیست تجزیه‌پذیر پر شده از سلولهای بنیادی که قابل تکثیر است، بتواند به التیام طبیعی چشم کمک کند. سلولهای بنیادی اجزای اصلی رشد بافت هستند که می توانند به تمام انواع مختلف سلولهای بدن تبدیل شوند. محققان اکنون امیدوارند که این شیوه بتواند به میلیونها انسان در سراسر جهان برای حفظ و ترمیم اختلال بینایی کمک کند. این فناوری برای درمان آسیبهای قرنیه یا همان لایه شفاف جلوی چشم طراحی شده که یکی از اصلی‌ترین مسبب‌های نابینایی در جهان است.
با این کاشت جدید، محققان با تقلید از ویژگیهای ساختاری چشم توانسته‌اند یک شیوه جدید برای تولید غشاهای باریک و بسیار ظریف برای کمک به پیوند سلولهای بنیادی به چشم ایجاد کنند. آنها با استفاده از مجموعه‌ای از شیوه‌های پیچیده توانستند یک صفحه ماده زیست‌تجزیه‌پذیر تولید کنند که می‌تواند روی قرنیه قرار گیرد. این صفحه مملو از سلولهای بنیادی بوده که قادر به تکثیر هستند و به بدن اجازه می‌دهند تا بطور طبیعی چشم را ترمیم کند.
درمان‌های استاندارد برای نابینایی قرنیه شامل کاشتهای قرنیه یا پیوند سلولهای بنیادی به چشم با استفاده از غشای انسانی اهدایی به عنوان ناقل موقت این سلولها به چشم هستند. اما برای برخی از بیماران این درمان پس از چند سال با شکست روبرو شده چرا که چشم‌های ترمیم یافته این سلول‌های بنیادی را که برای ترمیم قرنیه ضروری هستند، نگه نمی‌دارد. یکی از ویژگی‌های اساسی این صفحه جدید آن است که حاوی بسته‌های کوچک حاوی سلولهای بنیادی بوده که آنها را درون چشم نگه داشته و کنار هم قرار می‌دهد.
به گفته محققان، ماده واقع در مرکز این صفحه از حلقه اطراف نازکتر بوده؛ از این رو با سرعت بیشتری تجزیه شده و به سلولهای بنیادی برای گسترش در سطح چشم و ترمیم قرنیه کمک خواهد کرد. بدون این ترمیم دائمی، بافت سفید و ضخیم زخم بر روی قرنیه شکل گرفته و باعث نابینایی جزئی یا کامل در بیمار می‌شود. به گفته دانشمندان یکی دیگر از مزایای این صفحه آن است که تجزیه‌پذیر بوده و ماده سازنده آن با ماده مورد استفاده در سازه‌های چشمی مشابه است؛ از این رو مشکل رد سیستم ایمنی وجود نخواهد داشت. آزمایشات نشان داده که غشاها از رشد سلول حمایت می‌کنند. در نتیجه انتظار می‌رود که کارآزمایی‌های بالینی در آینده نزدیک در هند آغاز شود چرا که این محققان با پژوهشگران موسسه چشم پراساد در حیدرآباد هند در حال همکاری هستند. این پژوهش در مجله Acta Biomaterialia منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه گنت بلژیک در دستاوردی که مفهوم جدیدی را به اصطلاح «پیام فوری» خواهد داد، یک فناوری جدید را بوجود آورده‌اند که اجازه می‌دهد پیامهای الکترونیکی از روی تلفن همراه بطور مستقیم بر روی لنزهای تماسی در چشم کاربر منتقل شود. این نمایشگر ال‌سی‌دی کروی شکل با استفاده از فناوری بی‌سیم، تصاویر ارسالی را کنترل می‌کند. قابلیت این لنز با ارسال یک شکل دلار بر روی آن به نمایش گذاشته شد. این دستاورد یک گام رو بجلو برای نمایشگرهای لنز تماسی کاملا پیکسلی با جزئیات مشابه نمایشگر تلویزیون بوده که می‌تواند بطور کامل شیوه ارتباطات امروزی را متحول کند. این فناوری جدید بدین معنی است که کل سطح لنز تماسی برای نمایش تصویر و پیامک استفاده خواهد شد. محققان همچنین در حال بررسی امکان استفاده از این لنزها به عنوان عینک آفتابی هستند که با سطح نور خورشید سازگار می‌شوند.

محققان آمریکایی نسل جدیدی از لنز مصنوعی را طراحی کرده‌اند که شباهت زیادی به لنز طبیعی چشم داشته و می‌تواند در آینده جایگزین لنز طبیعی صدمه دیده شود. فناوری طراحی لنز جدید GRIN یا «اپتیک شاخص شیب انکسار» نام دارد؛ این لنز از هزاران لایه پلیمری در مقیاس نانو ساخته شده که قادر به منحرف کردن یا شکست نور با درجات مختلف در زمان عبور از درون لنز است. «مایکل پونتینگ» از محققان پلیمر و سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: چشم انسان یک لنز GRIN است؛ نور از لنز جلوی چشم عبور کرده و به عقب چشم می‌رسد و در درجات مختلف شکسته می‌شود که در این حالت مسیر نور بدون تکیه بر اپتیک پیچیده براحتی کنترل می شود.
محققان در ساخت لنز مصنوعی جدید از همین روش تقلید کرده اند؛ الگوبرداری از لنزهای طبیعی چشم انسان نخستین گام برای نشان دادن قابلیت‌ها، زیست سازگاری و سیستم‌های مواد دگردیس پذیر مورد نیاز برای ارتقاء فناوری فعلی ساخت ایمپلنت‌های نوری محسوب می‌شود. فناوری لنز مصنوعی GRIN می‌تواند در آینده کارآیی طبیعی‌تری نسبت به لنزهای قابل کاشت برای جایگزین شدن با لنزهای طبیعی چشم انسان ببخشد. این لنز همچنین علاوه بر کارآیی در حوزه فناوری هوایی، در دستگاه‌های تصویربرداری پزشکی کوچک شده یا لنزهای قابل کاشت نیز استفاده خواهد شد. این طرح با همکاری محققان دانشگاه کیس وسترن رزرو، موسسه فناوری «روز- هالمان»، لابراتوار نیروی دریایی آمریکا و تیم تحقیقاتی PolymerPlus انجام شده و نتایج آن در مجله Optical Express‌ منتشر شده است.

تا پيش از اين عينك‌ها و لنزهاي تماسي در درمان نزديك‌بيني تأثير نداشته و تنها آن را جبران مي‌كردند اما اكنون تيمي از دانشمندان دانشكده بينايي‌سنجي دانشگاه دولتي نيويورك دست به ساخت لنزهاي تماسي تجربي جديدي زده‌اند كه مي‌تواند از پيشرفت نزديك بيني آغاز شده در دوران كودك طي دوران بزرگسالي جلوگيري كند. نزديك‌بيني در نتيجه بيشتر شدن طول چشم اتفاق مي‌افتد. اين امر باعث مي‌شود كه نور اجسام دور قدري در جلوي شبكيه بجاي روي آن متمركز شود كه در پي آن اجسام دورتر از تمركز خارج مي‌شوند.
عينك‌ها و لنزهاي تماسي با كمك به تمركز مجدد نور بر روي شبكيه باعث بازگردانده شدن اين اجسام به كانون تمركز مي‌شوند. اما به گفته دانشمندان اين سيستمهاي تصحيح كننده تنها بخشي از دوربيني را به محيط شبكيه بازمي‌گرداند. با بزرگتر شدن كودكان نزديك‌بين، طول چشم آنها در تلاش براي جبران دوربيني محيطي بوجود آمده توسط عينك حتي بيشتر مي‌شود كه شرايط چشم را وخيم‌تر مي‌كند. اين محققان توانسته‌اند لنزهاي تماسي جديدي را توليد كنند كه باعث دوربيني محيطي نمي‌شود. آنها اين كار را با تركيب قدرتهاي كانوني در يك لنز با تغيير در روي سطح يا تنها در لبه آن انجام داده‌اند. اين لنزها در آزمايشات توانستند با موفقيت بيشتر شدن طول چشم را كه منجر به افزايش نزديك‌بيني شده، كاهش دهند. محققان از امكان ورود سريع اين لنزها به بازار براي استفاده توسط كاربران نوجوان خبر دادند.

نام کتاب: Contact Lenses & Solutions, Clinical pocket Guide, 3rd edition
تاریخ انتشار: 2012
فرمت انتشار: PDF
حجم فایل: 0.49 مگابایت

دانلود از سایت aocle  

امروزه روش معمول براي تست قند خون استفاده از وسيله‌اي است كه براي اندازه گيري قند خون شما به يك قطره خونتان نياز دارد. پزشكان متوجه شده‌اند كه اشك چشم هم مي‌تواند همين اطلاعات را درباره مقدار قند خون در خود داشته باشد. بر همين اساس متخصصان در يك مطالعه جديد در تلاش هستند لنزهاي چشمي را تهيه كنند كه برروي آن يك حسگر گلوكز نصب مي‌شود. اين دستاورد اميدي تازه براي بيماران ديابتي است كه ناچار هستند هر روز چندين بار انگشت خود را با سوزن سوراخ كنند تا اين تست دردناك را انجام دهند. در حال حاضر متخصصان علوم پزشكي در دانشگاه واشنگتن تلاش مي‌كنند تا اين لنزهاي خاص و كارآمد را طراحي نمايند. آنها مي‌گويند تعامل آنزيم‌هاي خاص با مايع اشك با استفاده از الكترودهاي نصب شده روي اين لنزهاي تماسي قابل مشاهده خواهد بود. متخصصان مي‌گويند استفاده از اين لنزها افسانه نيست بلكه به زودي در دنياي واقعي در اختيار انسان‌ها قرار خواهد گرفت.

محققان در حال ارایه لنزهای تماسی الكترونیكی مجهز به حسگر گلوكز هستند كه می تواند میزان قند خون را مشخص كند. به گزارش گیزمگ ، این طرح ابتكاری توسط موسسه تحقیقاتی شركت مایكروسافت و دانشگاه واشنگتن ارایه شده است. این طرح می تواند كمك بزرگی برای افراد مبتلا به دیابت نوع یك باشد كه باید روزانه چند بار میزان قند خون خود را بررسی كنند. اگرچه اشك چشم می تواند میزان قند خون را نشان دهد اما نمونه برداری از آن كار بسیار دشواری است. لنز تماسی طراحی شده برای بررسی آنزیم های گلوكز دراشك چشم می تواند این مشكل را رفع كند. اكنون پژوهشگران كاوشگرهای نانو ساختارهای اوپتیكی را در لنزهای هیدروژنی قرار داده و به موفقیت هایی دست یافته اند.این اندازه گیری به واسطه بررسی تغییرات ایجاد شده در الكترودهای زیستی موجود در لنزهای تماسی انجام می شود.

دانشمندان در يک دستيابي غيرمنتظره، لنزهايي را ابداع کرده‌اند که براي افراد مبتلا به بيماري‌هاي مزمن چشمي بسيار حايزاهميت است. درواقع آنها نوعي از لنزهاي تماسي را براي ارائه داروها به چشم معرفي‌مي‌کنند که مي‌تواند قطره‌هاي چشمي را پشت‌سر گذارد. لنزهاي ابداعي آنها اولين در نوع خود است که دوز داروها را در تمام مدتي که روي چشم‌ها قرار مي‌گيرند، به چشم تحويل مي‌دهد؛ روشي که صد بار بيشتر از ريختن داروها به صورت قطره در چشم موثر است. در مقايسه، قطره‌هاي چشمي عموما در عرض نيم ساعت شسته مي‌شوند، به اين ترتيب فرد استفاده‌کننده بايد بارها و بارها آن را در طول روز درون چشم خود بريزد که خود باعث فراموش شدن بعضي دوزها مي‌شود، کارايي داروها را پايين مي‌آورد و درد زيادي نيز ايجادمي‌کند. لنزهاي مذکور (که مي‌توانند اصلاحي نيز باشند) غلظت ثابتي را از دارو در طول 24 ساعت تا 30 روز آزاد مي‌کنند، يعني تا وقتي که لنزها روي چشم قرار دارند. به نظر مي‌رسد اين روش در تحويل داروها، دستاورد بزرگي است که دارو را از طريق حافظه مولکولي دارويي حک‌شده به چشم تحويل داده و ديگر خصوصيات لنز را نيز تحت‌تاثير قرار نمي‌دهند.