سمعکی که به نابینایان اجازه حرکت ایمن می‌دهد

یک شرکت فناوری تازه تاسیس هندی اخیرا سمعک هوشمندی طراحی کرده که مجهز به حسگرهایی برای تامین امنیت نابینایان در زمان راه رفتن و جلوگیری از برخورد آن‌ها با اجسام سر راهشان است. دشموخ، از بنیان‌گذاران شرکت Innovation Hub Technologies اظهار کرد: سمعک «پژواک‌یابی» به نابینایان کمک خواهد کرد تا حین قدم زدن، اجسامی را که ممکن است مسیر آن‌ها را مسدود کند، از فاصله ایمن احساس کنند.
دستگاه موسوم به «Ausion» که به اندازه یک تلفن همراه است، کمتر از 100 گرم وزن داشته و به کاربر در مورد اجسام موجود در مسیر از طریق هدفون هشدار می‌دهد. از آنجایی که گفته می‌شود نابینایان از درک حسی فوق‌العاده برای خو دادن خود با محیط اطرافشان برخوردارند، این ابزار کمکی شنوایی به آن‌ها از طریق امواج صوتی یا پژواک اجسام در مسیرشان کمک خواهد کرد. به گفته دشموخ، این دستگاه می‌تواند توسط نت‌های موسیقی متفاوت به کاربران در مورد مسافت و جهتی که جسم قرار دارد، هشدار دهد.
از آنجایی که پیامها در مورد اجسام اطراف به شکل نت‌های موسیقی کدگذاری می‌شوند، شرکت به کاربران در مورد چگونگی استفاده از آن به منظور حرکت از موقعیتی به موقعیت دیگر آموزش خواهد داد. این دستگاه که روی یک عصا قرار می‌گیرد، از دو حسگر در جلو برای اشاره به سمتی که کاربر در حرکت است، برخوردار است. Ausion دارای چهار کلید است که دو کلید آن برای کنترل صدا توسط فیش گوشی و دو کلید دیگر برای قدرت و خاموش و روشن کردن دستگاه بکار می‌روند. از دکمه خاموش و روشن همچنین می‌توان برای تنظیم فاصله تا 10 متر استفاده کرد.  
معلم‌ها و دانش‌آموزان مدارس نابینایان برای بیش از یک سال در یک کارآزمایی شرکت کردند تا پیش‌ساخت دستگاه برای آزمایش در زمان واقعی آماده شود. قیمت این سمعک 3500 روپیه بوده و پس از رونمایی رسمی از آن در بازار، در سازمان‌های اجتماعی و مدارس توزیع خواهد شد.

ادامه نوشته

..::::  نمایش جهان پیش چشم نابینایان با لنز بریل  ::::..

یک لنز تماسی انقلابی به افراد نابینا در خواندن خطوط بریل الکترونیکی کمک خواهد کرد. این کاشت که مانند یک لنز تماسی عادی مورد استفاده قرار می‌گیرد، با الکترود ساخته شده که سیگنالها را از یک دوربین دستی یا بر روی عینک دریافت می‌کند. این لنز به بازتاب سیگنالها از یک دوربین به چشمان کاربر پرداخته و حس آن می‌تواند به شکل چیزی مانند بینایی تعبیر شود. هنگامی که کاربر به چیزی نگاه کرده یا دوربین را به سمت آن می‌برد، این دوربین به ترجمه تصویر به نوعی بریل الکترونیک پرداخته و لنز تماسی، شبکیه را با حس لامسه تحریک می‌کند.
برخلاف بریل که بر موقعیت‌یابی شش نقطه برای انتقال اطلاعات به خواننده تکیه دارد، حسگرهای درون قرنیه چشم 600 بار حساستر از نوک انگشتان به حس لامسه است. به گفته دانشمندان، قرنیه در حقیقت حساسترین بخش بدن به این گونه تحریکها است. این لنزها هنوز بر روی انسان آزمایش نشده اما کارآزمایی‌ها بر روی حیوانات نشان داد که آنها با این روش توانستند موانع را در تاریکی تشخیص دهند. اگرچه در حال حاضر گزینه‌هایی برای ارسال داده به شبکیه وجود دارد، اما خیلی پیشرفته محسوب نمی‌شوند. اکنون کاربر می‌تواند تنها حدود 16 پیکسل را ببیند اما دستگاه جدید ممکن است این میزان را به دهها هزار افزایش دهد. این محققان همچنین اکنون در حال کار بر روی یک دستگاه مشابه برای کمک به افراد مبتلا به نقص شنوایی هستند.

ادامه نوشته

..::::  ساخت حسگر مسیریاب نابینایان با الهام از سبیل موش  ::::..

دانشمندان مؤسسه علمی وایزمن در تلاش برای کمک به نابینایان در مسیریابی ایمن‌تر و موثرتر از یک منبع غیرمنتظره یعنی سبیل‌های موش الهام گرفته‌اند. این محققان از داوطلبان خواسته بودند تا چشم‌بند بسته و از یک سبیل پلاستیکی منعطف 30 سانتی‌متری بر روی انگشت اشاره که در پایه آن حسگرهای نیرو و موقعیت قرار گرفته بود، برای مسیریابی استفاده کنند. در دنیای موشها، حرکت سبیل‌ها شامل عقب و جلو بردن آنها در حدود هشت بار در یک ثانیه برای موقعیت یابی اجسام در محیط اطرافشان است. این نتایج که در مجله Neuroscience منتشر شده، می‌تواند به درک بهتر از فرآیند حس و ساخت دستگاه‌های کوچک قابل پوشش بر روی دست منجر شود که ورودی‌های ویدیویی را به تحریک مکانیکی تبدیل کرده و به نابینایان یک کمک حسی شهودی ارائه می‌کنند.
در آزمایشات انجام شده، این حسگرها برای نظارت بر حرکات در زمان حرکت سبیل‌ها توسط داوطلبان در اطراف برای شناسایی اجسام استفاده شدند. سپس دو قطب در فاصله یک دست از هر طرف داوطلبان نشسته قرار داده شد که یکی از آنها کمی عقب‌تر و دیگری کمی جلوتر بود. از این داوطلبان خواسته شد تا تنها با استفاده از سبیل‌ها جایگاه قطب عقب‌تر را مشخص کنند. در ادامه این جایجایی بین قطب‌های عقب و جلو کاهش یافته تا جایی که دیگر افراد قادر به تشخیص قطب جلو از قطب عقب نبودند.
در اولین روز آزمایش، افراد توانستند با این حس جدید بخوبی سازگار شده و قطب عقب‌تر را در فاصله هشت سانتی‌متری شناسایی کنند. بررسی داده‌ها نشان داده که داوطلبان این کار را با تشخیص اطلاعات مکانی از زمان‌بندی حسی کرده بودند. در این حالت، آنها دستان خود را با هم و به صورت باز در اطراف حرکت داده و قطب عقب‌تر را به دلیل این که سبیل روی دست آنها، آن را سریع‌تر شناسایی کرده بود، پیدا کنند. با تکرار آزمایش در روز بعد محققان دریافتند که این مهارت در داوطلبان پیشرفت چشمگیری داشته و میانگین آستانه حسی تا سه سانتی‌متر کاهش یافت و برخی می‌توانستند جابجایی در حد یک سانتیمتر را نیز احساس کنند. این پژوهش نشان داده که تنها تغییر حرکات فیزیکی بدون تغییر مرتبط در حساسیت حسهای انسان می‌تواند برای بهتر شدن ادراک کافی باشد.

ادامه نوشته

..::::  ديگر مي‌توان همه چيز را ديد  ::::..

گرچه خط بريل به كمك نابينايان آمده تا بتوانند تعاملات بهتر اجتماعي داشته باشند اما همچنان مشكلات فراواني همچون خواندن متوني كه به خط بريل نوشته نشده، درك اشياي اطراف و ارتباط با دستگاه‌هاي الكترونيك مانند رايانه و گوشي همراه و... براي اين دسته از بيماران باقي‌مانده است. دو دانشجوي دانشگاه واشنگتن دستگاهي را اختراع كردند كه نام آن را تيمبل گذاشته‌اند. تيمبل انگشت‌دانه‌اي است كه داخل انگشت اشاره مي‌رود و با اسكن كردن هر نوشتاري مانند كتاب و روزنامه مي‌تواند آن را به خط بريل تبديل ‌كند و به انگشت شخص القا نمايد. همچنين اين دستگاه قابليت تشخيص اشياي اطراف را نيز دارد. علاوه بر اين امكانات اين دستگاه قابليت اتصال به گوشي همراه و خواندن متون به وسيله آن را نيز دارد.

ادامه نوشته