پزشکی بالینی

محققان آمريكايي با استفاده از سلول‌هاي بنيادي پوست موفق به بهبود بينايي در موش‌هاي كور شدند كه به گفته آنها، اين دستاورد مي‌تواند براي درمان بيماران مبتلا به دژنراسیون ماکولا مورد استفاده قرار گيرد. دژنراسيون ماكولا شايع‌ترين علت كوري در افراد مسن محسوب مي‌شود كه در آن، قسمت حساس به نور شبكيه (ماكولا يا لكه زرد) تخريب مي شود. يافته جديد محققان مركز پزشكي دانشگاه كلمبيا نشان مي‌دهد، سلول هاي بنيادي قلب و نخاع القا شده از سلول‌هاي پوست افراد بالغ با خواص جنيني مي‌توانند در آينده نزديك براي بهبود و بازگرداندن بينايي در بيماران مبتلا به دژنراسيون ماكولا مورد استفاده قرار گيرند. اين سلول‌هاي پر توان القايي (iPSC) مانند سلول‌هاي بنيادي جنيني قابليت تبديل شدن به انواع مختلف سلول را دارند.
دكتر «استفان سانگ» سرپرست تيم تحقيقاتي تأكيد مي‌كند: در حوزه بيماري‌هاي چشم بزودي قادر خواهيم بود با استفاده از سلول‌هاي پوست خود بيمار براي جايگزيني سلول‌هاي تخريب شده شبكيه استفاده كنيم. «سانگ» خاطرنشان مي‌كند: اغلب گفته مي‌شود كه كاربرد پيوند سلول هاي بنيادي قلب و نخاع القا شده در آينده بسيار دور محقق مي‌شود، اما يافته جديد ما نشان مي‌دهد كه مي‌توان در آينده نزديك از اين روش درماني براي بازيابي بينايي مبتلايان به دژنراسيون ماكولا بهره برد. هيچ يك از اين سلول‌ها به انسان پيوند زده نشده‌اند، اما بسياري از متخصصان چشم پزشكي معتقدند كه با توجه به اين كه چشم بخش قابل پيوند و در دسترس سيستم عصبي مركزي است، مي تواند گزينه ايده‌ آلي براي پيوند سلول‌هاي بنيادي القايي باشد. نتايج يافته جديد محققان بصورت آنلاين در مجله Molecular Medicine منتشر شده است.

محققان ژاپني به تازگي توانسته‌اند از سلول‌هاي بنيادي، جنين موش توليد کنند که منجر به دنيا آمدن نوزادان سالمي شده و اين خود دستيابي به موفقيت بزرگي در زمينه درمان نازايي افراد به حساب مي‌آيد. در اين تحقيق 2 نوع مختلف از سلول‌هاي بنيادي مورد آزمايش قرار گرفت؛ سلول‌هاي بنيادي جنيني (يک روش چالش‌برانگيز که در آن دانشمندان بايد جنين را نابود کنند تا مورد کشت قرار دهند) و ديگري سلول‌هاي induced Pluripotent Stem يا iPS که در واقع سلول‌هاي بزرگسال هستند مانند سلول‌هاي پوست. محققان معتقدند کار انجام شده مانند نوعي کيمياگري است که توانسته‌اند جنين توليد کنند. زيرا از سلول‌هاي پوست يا خون مي‌توان جنين ساخت. در مطالعات پيشين، محققان توانسته بودند سلول‌هاي اسپرم و تخمک را در آزمايشگاه توليد کنند، اما نتوانسته بودند از اين سلول‌ها جنين به وجود آورند اما در مطالعه حاضر که در نشريه Science به چاپ رسيده، محققان در ابتدا عامل رشد و پروتئين‌ها را به سلول‌هاي بنيادي افزودند تا آنها را به ژرم سل‌هاي اصلي تبديل کنند. سپس اين سلول‌ها با سلول‌هاي سوماتيک از تخمدان‌هاي موش ترکيب شدند تا تخمدان‌هاي بازسازي شده درست شده و به موش پيوند زده شوند. 4 هفته بعد، دانشمندان آنها را دوباره درآوردند، سلول‌هاي تخم نابالغ را از تخمدان‌ها جدا و آنها را در آزمايشگاه بالغ کردند. آنگاه اين تخم‌هاي بالغ شده با اسپرم موش بارور شدند که نتيجه آن توليد جنين است.

پژوهشگران دانشگاه ليورپول روش‌های جدید ردگیری سلول‌های بنیادی و فهم بیشتر این که برای آنها بعد از قرار گرفتنشان در بدن طي مدت مشخص چه اتفاقی می‌افتد، ارائه كرده‌اند. سلول‌های بنیادی برای درمان وضعیت‌هایی مانند لوسمی استفاده می‌شوند و پتانسیل خوبی برای درمان بیماری‌ها و اختلال‌های زیادی که در آن زندگی بیمار به اهدای بافت یا اندام وابسته است، دارند. با این حال در حال حاضر، تشخیص اینکه آیا سلول‌های بنیادی بعد از فرایند تزريق، زنده می‌مانند و اینکه آیا آنها به هدف اصلی می‌رسند یا به جای دیگری مهاجرت می‌کنند، برای پزشکان سخت است.
دانشمندان در ردگیری سلول‌های بنیادی بدن از نانوذرات اکسید آهن ابرپارامغناطیسی (SPION) برای برچسب‌گذاری این سلول‌ها قبل از تزريق در بیمار استفاده کردند. این ذرات می‌توانند با اسکن‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) رؤیت شده و به پزشکان در رسیدن سلول‌های بنیادی به هدف مورد نظر اطمینان بدهند. با این حال، شرایط درون سلول‌های بدن می‌تواند منجر به تخریب SPION شده و توانایی اسکن‌های MRI را برای رؤیت سیگنال‌های آنها در زمان طولانی کاهش دهد.
اكنون دانشمندانی از دانشگاه لیورپول در حال ابداع روش‌هایی برای مرئي کردن SPION‌ها در سلول‌ها قبل از تزریق آنها به بدن هستند تا بیاموزند که ذرات در داخل سلول بنیادی به کجا می‌روند و پیش‌بینی کنند که رفتار آنها بعد از تزریق به بدن و اقامت طولانی در آن چگونه می‌تواند باشد. آنها در حال استفاده از تکنیک فوتوگرمایی، یک سیستم تصویربرداری اپتیکی منحصر به فرد، برای برچسب‌گذاری با SPOIN هستند، به گونه‌ای که ذرات عمر طولانی‌تر داشته باشند و کمترین تأثیر روی عملکرد سلول‌های بنيادي ایجاد کنند.
به گزارش ایسنا، دکتر لارا بوگارت، استاد زيست‌شناسي اين دانشگاه مي‌گويد: سلول‌های بنیادی دارای پتانسیل قوی برای برداشتن و تعمیر بافت آسیب دیده هستند تا نیاز بیمار را به انتظار برای پیوند بافت یا عضو رفع کنند. این پژوهش در حال انجام است تا نحوه استفاده از آنها در انواع مختلفی از بیماری‌ها مانند آلزایمر، پارکینسون و دیابت نوع یک مشخص شود. با این حال، برای مطالعه بیشتر این پتانسیل به پیشرفت‌های فناوری زیادی نياز است تا نحوه رفتار سلول‌های بنیادی در بدن بعد از تزريق معلوم شود. اگر پایش سلول‌های بنیادی بطور موثر انجام نشود، ممکن است خطرات جدی برای سلامتی بیمار داشته باشد. مطالعات قبلی نشان می‌دهد که اگر سلول‌های بنیادی ورای جایگاه اصلی بافت یا عضو هدف به سیستم گردش خون مهاجرت کنند، منجر به تورم بدن می‌شوند. اين پژوهشگران جزئيات نتايج كار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي «ACS Nano» منتشر كرده‌اند.

محققان اسكاتلندي قصد دارند با استفاده از سلول‌هاي بنيادي استخراج شده از خون فرد، به جنگ چين و چروك پوست بروند. بروز چين و چروك، نشانه ناخوشايندي از آغاز مرحله پيري است و دانشمندان بدنبال توسعه روش‌هاي مختلفي براي مقابله با اين مشكل هستند. نخستين آزمايش باليني تزريق سلول‌هاي بنيادي استخراج شده از خون براي مقابله با چين و چروك هاي صورت بزودي آغاز مي‌شود. بر اساس ادعاي محققان شركت اسكاتلندي «فارماسل» بعنوان مبدع اين فناوري، سلول‌هاي بنيادي استخراج شده از خون خود فرد به زير پوست تزريق مي شوند كه منجر به رشد سلول هاي پوست جديد براي كمك به بازيابي قابليت ارتجاعي پوست مي‌شود.
خاصيت طبيعي ارتجاعي پوست ناشي از وجود سلول هاي فيبروبلاست است كه باعث توليد كلاژن و حفظ ساختار پوست مي شود. توانايي بدن براي توليد مواد الاستيك با افزايش سن و كاهش تعداد فيبروبلاست‌ها تضعيف مي شود؛ در اين شرايط مي توان با تزريق سلول هاي بنيادي استخراج شده از خون به منطقه كاهش تعداد فيبروبلاست ها، توانايي پوست براي توليد اين مواد را افزايش داد.
به گزارش ایسنا، فاز نخست آزمايش باليني حداكثر تا يكسال آينده آغاز خواهد شد؛ با اين حال رئيس انجمن جراحان پلاستيك و زيبايي انگليس تأكيد مي كند كه روش درماني با كمك سلول هاي بنيادي احتمالا پنج تا 10 سال آينده كاربردي خواهد شد.

محققان آمريكايي با استفاده از ژل سلول‌هاي بنيادي موفق به بازسازي و ترميم نخاع آسيب ديده موش‌هاي آزمايشگاهي شدند. ژل توليد شده توسط محققان دانشگاه كاليفرنيا از سلول‌هاي بنيادي عصبي در مخلوطي از پروتئين لخته كننده خون و مواد شيميايي رشد ساخته شده است. اين ژل بر روي موش هاي دچار آسيب كامل طناب نخاعي مورد آزمايش قرار گرفت و عملكرد حركتي و توانايي حركت دادن پاها در حيوانات فلج بطور چشمگيري بهبود يافت. سلول‌ها، با پروتئين فلورسنت، برچسب‌گذاري شده و محققان نحوه رشد و تبديل شدن آنها به سلول‌هاي عصبي و جوانه آكسون را مورد بررسي قرار دادند.
پروفسور «مارك توزينسكي» سرپرست تيم تحقيقاتي دانشگاه كاليفرنيا تأكيد مي‌كند: پس از گذشت شش هفته و استفاده از ژل سلول‌هاي بنيادي، تعداد آكسون‌ها (رشته‌هاي عصبي) در محل جراحت 200 برابر قبل شد؛ همچنين ميزان رشد آكسون نيز 10 برابر مطالعات قبلي است كه باعث بهبود قابل توجه عملكرد حركتي موش ها شد. همچنين نتايج مشابهي در آزمايشگاه با استفاده از سلول هاي بنيادي انسان بدست آمده است.
به گزارش ایسنا، محققان در ماه ژوئن (تيرماه) موفق به توليد استخوان زنده در آزمايشگاه با استفاده سلول هاي بنيادي شدند و اين روش مي تواند در آينده براي درمان پوكي استخوان، ورم مفاصل يا مشكلاتي مثل شكاف كام مورد استفاده قرار بگيرد. ظرف يك ماه سلول های بنیادی گرفته شده از بافت های چربی به بخش هایي از استخوان بطول چند سانتیمتر تبديل شدند. در اين روش جدید امكان توليد سفارشي استخوان در خارج از بدن با استفاده از سلول‌هاي بنيادي خود بيمار فراهم مي‌شود كه نياز به انجام عمل و احتمال رد پيوند را كاهش مي‌دهد.

دانشمندان براي نخستين بار با استفاده از سلول‌هاي بنيادي جنيني انسان موفق به بهبود شنوايي در حيوانات دچار اختلالات شنوايي شدند. اين آزمايش شامل يك شكل غيرمعمول از ناشنوايي است كه كمتر از يك درصد از 15 درصد اختلالات افت شنوايي را به خود اختصاص مي‌دهد و براي تمام اختلالات شنوايي كارايي ندارد. محققان دانشگاه «شفيلد» انگليس به سرپرستي دكتر «مارسلو ريولتا» براي ناشنوا كردن يك گوش موش صحرايي، سلول‌هاي عصبي انتقال دهنده اطلاعات از گوش به مغز را از بين بردند و سپس سلول‌هاي بنيادي جنيني جايگزين اين سلول‌ها شدند.
سلول بنيادي جنيني قابليت دستكاري شدن براي توليد انواع مختلف سلول را دارد، اما استفاده از آنها بدليل از بين رفتن جنين همواره مورد بحث بوده است. سلول‌هاي بنيادي پس از استخراج، در آزمايشگاه رشد داده شده و براي توليد سلول‌هاي عصبي نابالغ مورد استفاده قرار گرفتند و به گوش 18 موش صحرايي ناشنوا پيوند شدند. محققان براي ارزيابي شنوايي موش‌ها از ثبت پاسخ ساقه مغز به صدا استفاده كردند و دريافتند كه ده هفته بعد از پيوند، توانايي شنوايي موش 46 درصد بهبود يافته است. براي جلوگيري از رد كردن سلول‌هاي بنيادي جنيني انسان در بدن موش‌هاي صحرايي، مانند روش‌هاي متداول پس از عمل پيوند عضو، داروهايي به حيوانات داده شد. محققان دانشگاه «شفيلد» همچنين موفق به توليد نسخه‌های نابالغ از نوع دوم سلول‌های گوش داخلی شده‌اند كه پيوند اين سلول‌ها مي‌تواند در آينده براي درمان موارد بيشتري از اختلالات شنوايي مورد استفاده قرار بگيرد. نتايج اين مطالعه در مجله «Nature»‌ منتشر شده است.

این سمینار در تاریخ ۲۷ الی ۲۸ مهر ۱۳۹۱ توسط مركز تحقيقات هماتولوژي و آنكولوژي دانشگاه علوم پزشكي تهران و انجمن علمی پیوند مغز و استخوان ایران در تالار شهید پیرویان بیمارستان شریعتی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل تاريخچه پيوند سلولهاي بنيادي در ايران، HLA Typing، بانك اهداء كنندگان سلولهاي بنيادي ايران، Cord Blood Banking، پيوند سلولهاي بنيادي بند ناف در ايران، پيوند سلولهاي بنيادي كودكان در ايران، نقش سيتوژنتيك در پيوند می باشد.

اطلاعات بیشتر

مهندسان بافت دانشگاه جان هاپكينز از داربست‌هاي فيبري كوچك و مصنوعي كه هزاران‌بار نازك‌تر از موي انسان هستند استفاده كرده‌اند تا به سلول‌هاي بنيادي هم‌محور كمك كنند به غضروف تبديل شوند. در واقع اين دانشمندان جزء مهم غضروف را هم در آزمايشگاه و هم در مدل‌هاي حيواني توليد كرده‌اند. هر چند هنوز راه‌ درازي مانده تا از اين يافته‌ها در انسان استفاده شود، محققان مي‌گويند نتايج به دست آمده اميدهايي را براي ابداع روش‌هاي جديد ايجاد كرده تا ميليون‌ها انساني كه از درد مفاصل در عذابند، از آن رهايي يابند. اين داربست‌ها محيط سلول غضروف را تقليد مي‌كند كه بافت جديد غضروفي را توليد مي‌كند. اين شبكه مبتني بر نانوفيبر از پروسه‌اي به نام electrospinning استفاده مي‌كند و به اين ترتيب رشد بافت را ارتقا بخشيده و غضروف آسيب‌ديده را التيام مي‌بخشد. به اين معنا كه غضروف‌هاي حيواني درمان شده با اين داربست‌ها تعداد بيشتري انواع كلاژن بادوام توليد مي‌كند.

نتايج تحقيقات اوليه دانشمندان در آمريكا نشان مي‌دهد، استفاده از «سپر سلول‌هاي بنيادي» مي‌تواند از بدن در مقابل اثرات مخرب شيمي درماني محافظت كند. محققان در يك رويكرد كاملاً نوين از سلول‌هاي بنيادي ژنتيكي اصلاح شده براي حفاظت از مغز استخوان استفاده كردند. دكتر «جنيفر آداير» در تشريح اين روش مي‌گويد: اين درمان مشابه شليك به هر دو سلول‌ سرطاني و سلول‌هاي مغز استخوان است، اما در اين حالت سلول هاي مغز استخوان مجهز به سپرهاي سلول بنيادي هستند. محققان در اين پژوهش تلاش كردند از مغز استخوان سه بيمار مبتلا به نوعي از سرطان مغز به نام «گلیوبلاستوما» در برابر آثار سوء شيمي درماني محفاظت كنند.
سلول‌هاي بنيادي توليدكننده خون از مغز استخوان اين بيماران گرفته و سپس ايزوله شدند. سپس از يك ويروس براي عفوني كردن سلول‌هاي داراي ژن محافظت‌كننده از سلول‌ها در مقابل داروي شيمي‌درماني استفاده كردند. اين سلول‌ها سپس به درون بدن بيمار بازگردانده شدند. پروفسور «هانس پيتر كايم» نويسنده ارشد اين تحقيق مي گويد: ما دريافتيم كه بيماران پس از پيوند سلول‌هاي بنيادي داراي ژن اصلاح شده قادر بودند شيمي‌درماني را بسيار بهتر از كساني كه فاقد اين پيوند بودند، تحمل كنند و درمان آن‌ها عوارض جانبي منفي نداشت. اين سه بيمار مدت طولاني‌تري (نسبت به بقاي ميانگين 12 ماه) زنده ماندند و يك بيمار نيز كماكان 34 ماه پس از درمان زنده بود.
«پروفسور سوزان شورت» دانشمند مركز پژوهش سرطان انگليس نيز تأكيد كرد: اين يك مطالعه بسيار جالب و رويكردي كاملاً نوين به حفاظت از سلول‌هاي نرمال در طول درمان سرطان است. اين آزمايش بايد روي بيماران بيشتري انجام شود اما ممكن است بدين معني باشد كه ما مي‌توانيم از تموزوموليد (يك داروي شيمي‌درماني) براي درمان تعداد بيشتري از بيماران داراي تومور مغزي استفاده كنيم. اين رويكرد همچنين مي‌تواند مدلي براي ساير وضعيت‌هايي كه در آن‌ها مغز استخوان تحت تاثير درمان سرطان قرار مي‌گيرد، باشد.
به گزارش ایسنا، داروهاي شيمي‌درماني قادر به نابودي سلول‌هاي سرطاني در حال تقسيم سريع‌ هستند، اما مي‌توانند بر ساير بافت‌هاي سالم مانند بافت استخوان اثر منفي بگذارند. بدن به طور پيوسته سلول‌هاي جديد خون را به فضاهاي توخالي درون استخوان پمپ مي‌كند. با اين حال مغز استخوان به طور قابل توجهي در مقابل شيمي‌درماني آسيب‌پذير است. شيمي‌درماني منجر به توليد اندك‌تر سلول‌هاي سفيد خون و اين امر خطر عفونت را افزايش مي‌دهد. اين نوع درمان همچنين باعث توليد كمتر سلول‌هاي قرمز خون مي‌شود كه اين نيز تنگي نفس و خستگي را به دنبال دارد. محققان «مركز پژوهش سرطان فرد هاچينسون» در سياتل بر اين باورند؛ اين اثرات "موانع عمده" در استفاده از شيمي‌درماني هستند؛ بدان معنا كه اين درمان بايد متوقف شود، به تاخير بيفتد و يا استفاده از آن كاهش يابد.

آزمايش موفقيت‌‌آميز روي موش‌هاي طاس اميدهايي را براي درمان طاسي در ميان دانشمندان به وجود آورده است. در پي کاميابي گروهي از پژوهشگران ژاپني که مدعي‌اند توانسته‌اند رشد موي موش‌هاي طاس را به اين جانوران بازگردانند، اکنون دانشمندان اميدوارند بتوانند اين عارضه را در مورد انسان نيز درمان کنند. بر‌ اين اساس يک گروه از پژوهشگران ژاپني در موسسه پژوهشي علوم لابراتوار تسوجي در دانشگاه توکيو پس از مدت‌ها پژوهش و آزمايش سرانجام موفق شدند با تزريق کيسه‌ها و يا غده‌هايي که از سلول‌هاي بنيادي به دست آورده بودند، در زير پوست گونه‌هاي موش طاس، موي اين جانوران را به آنها باز گردانند. به گزارش سپید، اين موش‌ها اکنون در يک روند متعارف مو در آورده‌اند و سيکل رشد مو به صورت طبيعي در آنها ادامه دارد. براي به کار گرفتن سلول هاي بنيادي لازم است اين سلول‌ها را به صورت بافت يا اندام رشد دهند و سپس آنها را به بدن منتقل کنند و پيوند زنند. براي اين کار تا پيش از اين پژوهش ضرورت داشت که ياخته‌هاي بنيادي را از جنين يا در مرحله آغازين رشد جانور يا انسان به دست آورند. با اين همه پروفسور تاکاشي تسوجي که اين گروه پژوهشگران را هدايت مي‌کرد متوجه شد اين غده‌ها را مي‌توان از سلول‌هاي بنيادي بالغ نيز به دست آورد. اين پژوهش اکنون اميدهايي را براي درمان عارضه طاسي با استفاده از پيوند سلول‌هاي خود فرد در ميان پژوهشگران ايجاد کرده است.

حققان می گویند اگر همراه با پیوند کلیه، به بیمار پیوندی سلول های بنیادی هم تزریق شود، نیاز او برای مصرف همیشگی دارو و دستکاری در سیستم ایمنی از بین خواهد رفت. آزمایش های اولیه با این شیوه در بیمارستان های آمریکا بر تعدادی از بیماران با موفقیت انجام شده است. نشریه علمی "ساینس ترنسلیشنال مدیسن"در مقاله ای توضیح داده چگونه این روش می تواند نیاز به مصرف داروی مادام العمر را برای جلوگیری از پس زدن کلیه پیوندی از بین ببرد. محققان می گویند این شیوه می تواند "تاثیر جدی" بر علم پیوند در پزشکی داشته باشد.
یکی از مشکلات اصلی در پیوند اعضا این است که بدن بیمار عضو پیوندی جدید را یک جسم خارجی تشخیص می دهد و به آن حمله می کند. برای مقابله با این مشکل بیماران مجبورند مادام العمر داروهایی قوی برای تضعیف سیستم ایمنی بدنشان مصرف کنند. مصرف این داروها نیز مخاطرات خود را دارد؛ فشار خون را بالا می برد و باعث بیماری قند و عفونت های جدی می شود.
این تحقیق در دانشگاه لویسول و بیمارستان "نورثوسترن مموریال" در شهر شیکاگو و روی هشت بیمار انجام شده است. عضو پیوندی متعلق به اهدا کننده های در قید حیات بوده که در عین حال از آنها سلول های بنیادی هم گرفته شده بود. سیستم ایمنی بدن بیمار پیوندی نیز پیش از عمل با استفاده از شیمی درمانی و رادیوتراپی تضعیف شده بود. پیوند انجام شد و چند روز بعد از آن سلولهای بنیادی به بیماران تزریق شد. ایده اصلی این است که با این کار سیستم ایمنی تازه ای ایجاد شود که دیگر عضو پیوندی را به عنوان جسم خارجی شناسایی نکند. اگر چه بیماران در ابتدا برای تضعیف سیستم ایمنی خود دارو دریافت کردند اما هدف محققان این بود که تدریجا این دارو را کم و نهایتا حذف کنند. ۵ نفر از ۸ بیماری که این شیوه پیوند را انجام داده بودند ظرف یکسال از مصرف دارو بی نیاز شده اند.
به گزارش بی بی سی، یکی از این بیماران لیندسی پورتر ۴۷ ساله از شیکاگوست که می گوید: " من درباره مشکلات جدی بیماران پیوندی شنیده ام و این که من اینقدر احساس سلامتی می کنم برایم فرای واقعیت است." دکتر ژوزف لونتال، دستیار جراحی در دانشگاه نورث وسترن می گوید" نتایج اولیه از این تحقیق که هنوز ادامه دارد خیلی هیجان انگیز است و می تواند تاثیری جدی بر آینده علم پیوند عضو داشته باشد." به گفته وی این تکنیک می تواند زندگی تمام کسانی را که عضو پیوندی دارند بهبود ببخشد. اگرچه سلول های بنیادی اهدا کنندگان پیش از این هم مورد استفاده قرار گرفته بودند اما این اولین بار است که این سلول ها برای پیوند هایی غیر تطبیقی به کار رفته اند. در پیوندهای غیر تطبیقی اهدا کننده و بیمار خویشاوند نیستند و سیستم ایمنی مشابهی ندارند.

 در دستيابي به يك موفقيت بزرگ در جنگ عليه ايدز، دانشمندان ادعا مي‌كنند براي نخستين بار توانسته‌اند نشان دهند که سلول‌هاي بنيادين انساني مي‌توانند به‌طور ژنتيكي مهندسي شوند تا در بدن فرد آلوده به HIV به جستجو بپردازند و سلول‌هاي آلوده به HIV را در موجودات زنده از بين ببرند. محققان معتقدند اين مطالعه زمينه را براي استفاده بالقوه از اين نوع رويكرد درماني در مبارزه با عفونت HIV در افراد آلوده فراهم مي‌آورد و اين اميد را زنده مي‌كند كه شايد روزي ويروس به‌طور كامل از بدن پاك شود. پژوهشگران دانشگاه كاليفرنيا در اين مطالعه با سلول‌هاي بنيادين مهندسي‌شده خون انسان توانستند سلول‌هاي T بالغي را شكل دهند كه عليه HIV در بافت‌ها مي‌جنگند. اين محققان در قدم اول از مدل جانشين انساني، يعني موش انساني استفاده كردند كه عفونت HIV در آن به‌طور نزديكي بيماري و پيشرفت آن را مشابه انسان تقليد مي‌كند. 2 و 6 هفته پس از تزريق سلول‌هاي مهندسي‌شده، دانشمندان دريافتند تعداد سلول‌هاي T كمك‌كننده افزايش يافته، درحالي كه سطح HIV در خون كاهش پيدا كرده بود.

دانشمندان دانشگاه 'یو سی ال ای' روشی را یافتند كه بر اساس آن به واسطه دستكاری ژنتیكی سلول‌های بنیادین انسان می‌توان سلول‌های جدیدی را برای مبارزه با ویروس اچ آی وی تولید كرد. دانشمندان سلول‌های جدید را به بدن موش‌های آلوده به ویروس 'اچ آی وی وارد و این سلول‌ها مستقیماً به بافت‌های آلوده به ویروس حمله كردند. این اولین باری است كه دانشمندان با دستكاری ژنتیكی موفق به ساخت نوعی سلول ایمنی شده‌اند كه ویروس اچ آی وی را درون یك بافت زنده مورد حمله قرار می‌دهد.
دانشمندان ابتدا با ردیابی سلول‌های قاتل تی (نوعی سلول قاتل كه به عنوان بخشی از سیستم ایمنی بدن، ویروس اچ آی وی را مورد حمله قرار می‌دهد) توانستند سلول‌های پذیرنده آن را شناسایی كنند. این سلول‌های پذیرنده، سلول‌های تی را برای نابودی ویروس اچی آی وی راهنمایی می‌كنند. اما مشكل كار اینجا بود كه بدن انسان تعداد بسیار كمی از سلول‌های پذیرنده را تولید می‌كند كه برای مقابله با ویروس به‌هیچ وجه كافی نیست.
به گزارش ایرنا، بنابراین دانشمندان سلول‌های پذیرنده را كِشت كردند و آن را به همراه سلول‌های بنیادین دستكاری شده، روی بافت غده تیموس انسان قرار دادند. سپس این بافت را به بدن موش آلوده به ویروس اچ آی وی وارد كردند تا عملكرد این سلول‌های جدید را بررسی كنند. سلول‌های مدافع جدید توانستند در مدت نسبتا كوتاهی ویروس اچ آی وی را نابود كنند. این تحقیقات راه را برای تولید داروهای جدید به منظور درمان بیماری ایدز هموارتر كرده است.

براساس آخرين تحقيقات انجام شده، سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال آلوژنيک که به دنبال جراحي درون مفصل زانو تزريق مي‌شوند، ايمن بوده و علايم افزايش سرعت را در پروسه ترميمي مينيسک از خود نشان داده‌اند. در اين مطالعه بيماراني که يک تزريق از 50 يا 100 ميليون سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال را يک هفته پس از منيسکتومي دريافت کرده‌اند، به‌طور قابل توجهي در طول 2 سال بعدي درد کمتري داشته‌اند. همچنين شواهدي از بازسازي منيسک در اسکن‌هاي MRI پس از يک سال مشاهده شده است. البته اين اثرات مثبت با دوزهاي کم سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال ديده شده و دوزهاي بيشتر اين چنين اثراتي را از خود نشان ندادند. البته هنوز استفاده از سلول‌هاي بنيادين در ارتوپدي راهي طولاني در پي دارد و شرکت اصلي توليد کننده سلول‌هاي بنيادين اوتولوگ براي مشکلات مختلف مفصلي نتوانسته اختلافات خود را با سازمان غذا و داروي آمريکا حل کند و تاييديه اين اداره را اخذ نمايد. درماني که در مطالعه حاضر مورد استفاده قرار گرفته، محصولي است به نام «کوندروژن» که حاوي سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال آلوژنيک بوده و در کشت سلولي گسترش يافته و همراه با هيالورونيک اسيد تزريق مي‌شود.

محققان انگليسي با استفاده از سلولهاي بنيادي كره چشم انسان موفق شدند بخشي از بينايي را به موش‌هاي نابينا بازگردانند. گلوكوم يا آب سياه در اثر افزايش فشار داخل چشمي ايجاد مي‌شود و در اين حالت سلول‌هاي گانگليوني شبكيه كه مسؤول انتقال اطلاعات از شبكيه به مغز هستند، از بين مي‌روند و فرد به مرور زمان بينايي خود را از دست مي‌دهد. محققان دانشگاه لندن و بيمارستان چشم پزشكي مورفيلد اعلام كرده‌اند كه موفق به بازسازي سلول‌هاي گانگليوني شبكيه چشم موش با استفاده از سلولهاي بنيادي چشم انسان شده‌اند. در اين شيوه درماني از سلولهاي بنيادي استخراج شده از اعصاب جديد در پشت كره چشم استفاده شده است.
سلولهاي بسيار نادر در چشم به نام سلولهاي بنيادي «گليا مولر» از نمونه چشم‌هاي اهدايي جمع آوري و در آزمايشگاه كشت داده شده و به سلولهاي گانگليوني شبكيه تبديل شدند. سلولهاي توليد شده به چشمان موش‌هاي فاقد سلول گانگليوني شبكيه پيوند زده و سپس الكترودهايي به سر موش‌ها متصل شدند تا فعاليت مغزي در زمان مشاهده نور ثبت شوند. به گفته دكتر «آستريد ليمب»، محقق دانشگاه لندن، سلول‌هاي جديد بطور معمول به عصب‌هاي بينايي متصل نشدند، اما به نوعي به اعصاب شبكيه متصل شدند و انتقال اطلاعات از شبكيه به مغز صورت گرفت.
به گزارش ایسنا، پروفسور «پنگ خاو» مدير موسسه ملي تحقيقات سلامت مورفيلد نيز معتقد است: نتايج اين دستاورد بسيار حيرت انگيز است كه نشان مي دهد در آينده با استفاده از سلولهاي بنيادي كه در چشم همه ما وجود دارد، مي توان آب سياه را درمان كرد. اگرچه اين آزمايش تا تكميل شدن به تحقيقات بيشتري نياز دارد، اما در صورت داشتن نتيجه مشابه در انسان مي تواند نويد دهنده درمان نابينايي ناشي از آب سياه باشد. نتايج اين تحقيق در مجله Stem Cells Translational Medicine منتشر شده است.

نتايج مطالعات جديد حاکي از آن است که سلول‌هاي بنيادي در تخمدان‌هاي زنان جوان قابليت توليد تخمک‌هاي جديد را دارند، به اين ترتيب چالش اين عقيده 60 ساله که زنان با همه تخمک‌هايشان به دنيا مي‌آيند و ديگر نمي‌توانند تخمک جديد توليد کنند،‌ پايان يافت. در اين مطالعه که در نشريه Nature پزشکي به چاپ رسيده و به‌وسيله دانشمندان آمريکايي انجام شده، تخمدان‌هاي اهدايي سالم 20 زن ژاپني که تحت جراحي تغيير جنسيت قرار گرفتند، مورد آزمايش قرار گرفت و سلول‌هاي بنيادي آنها صيد شدند سپس اين سلول‌ها به قطعاتي از تخمدان انساني تزريق شده و بافت مذکور زير پوست موش پيوند زده شد تا منبع خون تغذيه‌کننده داشته باشد. واقعه جالب‌انگيز‌ آنکه سلول‌هاي جديد تخمک در عرض 2 هفته شکل گرفتند. البته هنوز راهي طولاني مانده تا نشان داده شود که آيا آنها خواهند توانست بالغ شوند تا مورد استفاده قرار گيرند و کيفيت خوبي خواهند داشت يا خير. به گزارش سپید، اين يافته‌ها راهي هستند به درمان بهتر زناني که نازا هستند، آن هم به يک دليل ساده؛ بالا رفتن سن يا شايد هم يک بيماري. محققان معتقدند ديدگاه‌هاي کنوني ما در رابطه با سن تخمدان ناقص هستند.

 به تازگي روش جديدي معرفي شده که با استفاده از سلول‌هاي بنيادي گرفته شده از خون بند ناف، سلول‌هاي T افراد ديابتي دوباره ساخته شده و در نتيجه عملکرد پانکراس در اين بيماران از سر گرفته مي‌شود، به اين ترتيب نياز آنها به انسولين کاهش مي‌يابد. در اين روش درماني به آهستگي لنفوسيت‌هاي جداشده از خون بيمار با سلول‌هاي بنيادي بندناف افراد اهداکننده سالم تعويض مي‌شود. پس از 2 يا 3 ساعت که لنفوسيت‌هاي فرد بيمار در دستگاه ماندند، دوباره به بيمار برگردانده مي‌شوند. سپس پيشرفت بيمار در هفته‌هاي 4، 12، 24 و 40 پس از درمان مورد بررسي قرار مي‌گيرد. به گزارش سپید، در اين مطالعه مشخص شد که تا هفته 12 پس از درمان همه بيماران پيشرفت‌هايي را در پپتيد C خود نشان مي‌دهند که تا هفته 24 نيز ادامه مي‌يابد. اين پيشرفت به اين معناست که نياز به انسولين مي‌تواند کاهش يابد. در همراهي با اين نتايج، شاخص هموگلوبين A1C که نشان از کنترل درازمدت گلوکز دارد، در گروه دريافت‌کننده درمان فوق کاهش نشان داد. در اين بيماران همچنين پيشرفت‌هايي در کنترل اتوايميون ديده شد که اميدهايي را در درمان ديابت نوع يک در بر دارد.

محققان دانشگاه UCLA در اولين مطالعه انجام شده توانستند نشان دهند که سلول‌هاي بنيادين جنيني انسان مي‌توانند باعث درمان يکي از بيماري‌ها شوند. درواقع آنها توانستند سلول‌هاي رتينال را از سلول‌هاي بنيادي جنيني بگيرند و به چشم دو بيمار که از کوري پيشرفته عذاب مي‌کشيدند، تزريق کنند. به اين ترتيب اين درمان توانست زندگي آنها را تغيير دهد. محققان اين مطالعه گزارش مي‌دهند که حال عمومي بيماران دريافت‌کننده سلول‌هاي جنيني خوب است و علايمي از آثار جانبي درمان نشان نداده و حتي پيشرفت‌هاي کمي نيز در ديد خود گزارش مي‌کنند. به اين ترتيب 24 بيمار ديگر نيز در انتظار دريافت درمان مشابه قرار گرفته‌اند. به گزارش سپید، اين نتايج اوليه که نشان از نقطه‌عطفي مهم در زمينه تحقيقات سلول‌هاي بنيادي جنيني روي انسان است به دنبال تاييد دولت آمريکا در استفاده از سلول‌هاي جنيني براي بيماران مبتلا به صدمه هاي طناب نخاعي انجام شده است. پژوهشگران معتقدند اين تحقيق، در را روي استراتژي‌هاي مختلف در اين زمينه مي‌گشايد و اميدهاي زيادي را براي بيماران نابينا برمي‌انگيزد.

دانشمندان اعلام كردند كه به زودی می توان از سلول های بنیادی برای درمان قرنیه های آسیب دیده استفاده كرد. گروهی از محققان آكادمی 'ساهلگرنسكا' دانشگاه گوتنبرگ در سوئد با انجام مطالعه ای درصدد تولید قرنیه های كشت داده شده از سلول های بنیادی هستند .تولید این قرنیه ها در آینده نیاز به اهدا كننده قرنیه را برطرف می كنند. قرنیه بخش شفاف جلویی چشم است كه عنبیه، مردمك و اتاق قدامی چشم را می پوشاند. قرنیه در مجموع به همراه عدسی چشم ، نور را می شكند به طوری كه قرنیه تقریبا دو سوم كل قدرت بصری چشم به شمار می رود.
به گزارش ایرنا، در این مطالعه دانشمندان از قرنیه های معیوبی كه از درمانگاه چشم پزشكی بیمارستان دانشگاهی 'ساهلگرنسكا' به دست آورده بودند، استفاده كردند. نتایج مطالعه آنان نشان داد كه چگونه می توان بعد از 16 روز از سلول های بنیادی انسانی ، سلول های اپیتلیالی به صورت كشت در محیط آزمایشگاه تولید كرد و پس از 6 روز دیگر آن را بر روی قرنیه كشت داد. سلول های اپیتلیالی شفافیت قرنیه چشم را نگاه می دارند. تاكنون آزمایش های مشابه دیگری بر روی حیوانات نیز انجام شده است اما این اولین بار است كه سلول های بنیادی بر روی قرنیه آسیب دیده انسان رشد داده شده است. این بدان معنی است كه محققان اولین گام در جهت استفاده از سلول های بنیادی را برای درمان قرنیه های آسیب دیده برداشته اند. این یافته ها در شماره آخرنشریه Acta Ophthalmologica منتشر شده است.

براي نخستين بار پژوهشگران سلول‌هاي بنيادي را از يک بيمار گرفته و به خود او تزريق کرده‌اند تا عضله قلبش را که طي حمله قلبي صدمه ديده بود،‌ ترميم کنند. اين روند درماني توسط محققان آمريکايي در نشريه لنست معرفي و در آن از 17 بيماري نام برده شده که سلول‌هاي قلبي خودشان را از سلول‌هاي بنيادي خودشان گرفته، رشد داده و به آنها تزريق کرده، درنتيجه در طول يک سال تا 50 درصد صدمات عضلات قلبي‌شان برطرف شد. در مقابل، 8 بيماري که درمان معمول را دريافت داشته بودند، هيچ تغييري نکردند. درواقع محققان سلول‌هاي بنيادي طبيعي شفادهنده را از قلب گرفته و پرورش دادند و دوباره آنها را به قلب مجروح تزريق کردند تا اسکار ايجاد شده در اثر حمله قلبي ترميم شود. نکته قابل‌توجه آنکه اين بيماران افزايش عظيمي در عضله زنده قلب نيز پيدا کردند. احياي بافت زنده يا رشد دوباره بافت ازدست‌رفته، آنچه که در اين پروسه درماني به دست آمد، موضوعي بود که باعث حيرت شد و دلگرم‌کننده بود. محققان سلول‌هاي بنيادي را با بيوپسي گرفتن از بافت قلب بيماران به دست آوردند و آنها را در آزمايشگاه گسترش دادند و سلول بنيادي از آنها استخراج کردند. درنهايت پس از يک سال مشخص شد بيماران دريافت‌کننده سلول بنيادي به‌طور متوسط تا 60 درصد بهبود اسکار قلبي را نشان دادند.

دانشمندان در تحقيقات خود دريافتند که سلول‌هاي بنيادين دندان نقش مهمي در ترميم شکستگي‌ها و ترميم ستون فقرات بازي مي‌کنند. پژوهشگران دانشگاه «ناگوياي» ژاپن سلول‌هاي بنيادين دندان را در بافت ستون فقرات آسيب‌ديده موش‌ها کاشتند و دريافتند که اين سلول‌ها از مرگ سلول‌هاي بافت جلوگيري و اعصاب از بين رفته را ترميم كرد و باعث رشد سلول‌هاي جديدي شد. برپايه اين تحقيقات، موش‌ها توانستند مقداري از توانايي حرکتي خود را بعد از اين عمليات به دست آورند و اميد مي‌رود که نتايج مشابهي نيز درباره انسان به دست آيد. تيم پژوهشگران گفت که مي‌توان سلول‌هاي بنيادين را بدون هرگونه عوارض جانبي‌اي براي سلامت انسان از دندان‌هاي عقل استخراج کرد.

دو زن نابینا با بیماری انحطاط ماکولای چشم اولین کسانی هستند که سلولهای شبکیه چشم رشد یافته از سلول های بنیادی جنینی انسان را دریافت کردند. به گزارش بنیان یکی از بیماران مبتلا به انحطاط ماکولای خشک بود که یکی ازعلل کوری در کشورهای توسعه یافته می باشد. دیگری مبتلا به بیماری Stargardt بود که منجر به انحطاط  ماکولا درافراد جوان می شود. هر دو بیماری غیرقابل درمان و پیشرونده می باشند. سلولهای جدید پیوند شده در حال رشد در چشم هستند و در حالی که هر دو بیماربطور دائمی دید مرکزی خود را از دست داده بودند، به نظر می رسد کمی بهتر شده اند.
دکتر Steven D. Schwartz رئیس بخش شبکیه در موسسه چشم  ژول استین لس آنجلس می گوید: "آنها میزانی ازبهبود را در بینایی محیطی دراطراف نقطه کور مرکزی نشان دادند. شوارتز هشدار می دهد که درمان با سلول های بنیادی به عنوان راهی برای جلوگیری از نابینایی در افراد مبتلا به انحطاط ماکولا، در مراحل اولیه توسعه است، و این درمانی برای کوری نمی باشد. "قبل از درمان ، یکی از بیماران تنها می توانست حرکت دست را ببیند و نمی توانست هیچ یک از حروف را در جدول چشم را بخواند.پس از یک ماه او توانست پنج حرف را بخواند و رنگ را تشخیص دهد. او کنتراست بهتری در چشم عمل شده داشت ولی هیچ بهبودی در چشم درمان نشده  مشاهده نشد. " شوارتزمی گوید: آنها فقط دو مورد اول از 24 نفر مورد مطالعه هستند. و این فقط مرحله اول مطالعه است که برای سنجش ایمنی ونه  اثربخشی این روش طراحی شده است.

تیم تحقیقاتی دانشگاه کمبریج برای اولین بار انواع مختلفی از سلول های عضله صاف عروق(SMCs) را که سلول های تشکیل  دهنده دیواره رگ های خونی هستند از سلولهای پوست بیمار تولید کردند. از این روش می توان به عنوان راه کاری جدیدی برای درمان بیماری های قلبی و عروقی نام برد. به گزارش بنیان بیماری های قلبی عروقی علت عمده مرگ در جهان است. این مرگ ها به طور عمده به علت سخت شدن و متعاقب آن انسداد رگ های خونی ایجاد می شود.
محققان دانشگاه  کمبریج با استفاده از سلول های بنیادی پرتوان انسانی  hPSCs ، ٬توانستند برای اولین بار روشی جهت تولید سلولهای عضلات صاف عروق با خلوص بالا کشف کنند. دانشمندان سه زیرگروه SMCs  رااز بافتهای مختلف جنینی در شرایط آزمایشگاهی  ایجاد کرده و نشان دادند که هر کدام از این زیرگروهها  پاسخ های متفاوتی  رادرمواجه با عوامل ایجاد کننده بیماریهای قلبی از خود نشان می دهند . نتایج بررسی ها نشان داد که تفاوت در منشا جنینی نقش مهمی درتعیین حساسیت بخش های مختلف قلبی وعروقی درمواجه با بیماریهای مشترک عروقی مانند آنوریسم آئورت یا آترواسکلروز ایفا می کند. دکتر آلن کلمن ، محقق اصلی این مطالعه گفت : "این یک پیشرفت عمده در مدل سازی بیماری عروقی با استفاده از سلولهای بنیادی مشتق از بیمار است.از این روش  می توان به عنوان راه حلی جدید دردرمان  بیمارانی  با مشکلات قلبی و عروقی ، نارسایی کلیه و بیماری های ژنتیکی مانند سندرم Marfans که فاقد  عملکرد طبیعی عروق خونی هستند٬یاد کرد. "

اولین گام برای درمان بیماری پارکینسون با کمک سلول درمانی برداشته شدسلول های بنیادی پرتوان القایی (iPSC) راه نویدبخشی برای جایگزینی سلول درمانی در بیماریهای عصبی است. به عنوان مثال سلول های iPSCs انسانی و موشی برای تولید سلول های عصبی دوپامینرژیک (DA) مورد استفاده قرارگرفته و سبب بهبود نشانه های بیماری در مدل موشی بیماری پارکینسون شده است.  به گزارش بنیان طبق گزارش منتشر شده در مجله بیماری پارکینسون ، یک گروه از دانشمندان ژاپنی با ارزیابی رشد ، تمایز و عملکرد سلول های پیش ساز عصبی مشتق ازسلول های iPSC انسانی (NPCs) در یک مدل پستاندار، پتانسیل درمانی این سلول ها را آشکار ساختند.
محققان سلول های iPSCs انسان را به مغز موش های آزمایشگاهی و یک میمون مبتلا به پارکینسون پیوند زدند. آنها دریافتند که سلول های iPSCs ، نورون های DA عملکردی مغز میانی را تولید می کند. برای پیشبرد بلوغ سلول های عصبی DA عملکردی در داخل بدن استفاده از فاکتورهای رشد مورد نیاز بود. تصویربرداری MRI و PET اجازه نظارت بر زمان واقعی تکثیر سلولی و فعالیت در داخل بدن را داد. این مطالعه نشان داد که سنتز دوپامین ، انتقال و فعالیت نورون های DA در NPCs پیوند شده روشی است که می تواند در انسان نیزمورد استفاده قرارگیرد. اگر چه انجام مطالعات بالینی بیشتربا استفاده از مدل های حیوانی بیشتری قبل از کاربرد بالینی در انسان مورد نیاز است اما این یافته ها به عنوان اولین گام برای توسعه سلول درمانی در بیماری پارکینسون می باشد. 

دانشمندان سلول های بنیادی را در پشت چشم كشف كرده اند كه به گفته آنها می تواند برای ترمیم بافت های آسیب دیده در بدن مورد استفاده قرار گیرد.  به گزارش دیلی اكسپرس، مجریان این بررسی از موسسه سلول های بنیادی عصبی در بنیاد تحقیقات احیایی در نیویورك می گویند: این یافته ها قابلیت كمك به درمان بیماری های چشمی مانند تحلیل ماكولا را دارد و می تواند بیماری های عجیبی را كه درآنها بافت های غیرچشمی در چشم رشد می كند، توضیح دهد. پژوهشگران امیدوارند در آینده دریابند چگونه این سلول های بنیادی را درون چشم روشن و فعال كنند. این امر به چشم بیمار امكان می دهد تا خود را درمان و ترمیم كند. این سلول های بنیادی در لایه خاصی از سلول های چشم موسوم به 'اپیتلیوم رنگدانه شبكیه' RPE) ) یافت شد كه در زیر شبكیه كه در واقع منطقه حساس به نور در چشم است پنهانند. اپیتلیوم رنگدانه شبكیه (RPE) ) شبكیه را زنده و فعال نگه می دارد. اما در بیماری هایی مانند تحلیل ماكولا (RPE) ) از كار می افتد و شبكیه می میرد. پژوهشگران می گویند: سلول های بنیادی در این منطقه منبع با ارزشی از سلول های سیستم عصبی مركزی هستند و می توانند به انواع سلول های مختلف متمایز شوند. آنها سلول های RPE را از چشم اهدا كننده گرفته و در آزمایشگاه رشد دادند. با وجود آنكه این سلول ها در انسان بالغ رشد نمی یابند در محیط آزمایشگاه رشد می كنند. پژوهشگران وقتی سلول ها را به طور جدا از هم كشت دادند دریافتند فقط 10 درصد سلولها به واقع بالغ شدند و بقیه سلول های بنیادی بوده و دست نخورده باقی ماندند. نتایج این تحقیقات در نشریه Cell Stem Cell منتشر شده است.
محققان توانستند این سلول ها را با مواد شیمیایی مختلفی تغذیه كنند تا به سلول های چربی، مغذی و دیگر انواع سلول تبدیل شوند. این امر اثبات می كند كه این سلول ها قابلیت های چندگانه ای دارند كه می توانند به انواع سلول های مختلف تبدیل شوند. محققان در آینده خواهند توانست این سلول های بنیادی را از چشم افراد استخراج كنند، در آزمایشگاه رشد دهند و سپس از آنها برای درمان بیماری ها، دوباره به فرد تزریق كنند. اگر دانشمندان بتوانند شرایط یا مواد شیمیایی خاصی را بیابند كه بتوانند این سلول ها را در آزمایشگاه تولید كنند در خواهند یافت كه چگونه این سلول های بنیادی را درون چشم روشن كنند تا بتواند RPE بیمار یا آسیب دیده را ترمیم كند.

دانشمندان براي نخستين‌بار پلاكت‌ها را با استفاده از سلول‌هاي بنيادين گرفته‌‌شده از سلول‌هاي بالغ توليد كردند كه مطرح‌كننده يك منبع تجديد‌پذير براي تامين اين دسته از سلو‌ل‌هاي خوني است. محققان ژاپني در اين تحقيق نشان دادند كه قادرند سلو‌ل‌ها را در آزمايشگا‌‌ه‌ها توليد و ثابت كنند اين سلول‌هاي توليدي نيز همان نيمه عمري را دارند كه پلاكت‌هاي طبيعي انساني وقتي به موش تزريق مي‌شوند دارند. قدم بعدي برنامه‌ريزي براي راه‌اندازي يك كار آزمايي است تا مشخص شود كه آيا اين پلاكت‌هاي توليدي در بدن انسان عملكرد درست خواهند داشت يا خير. محدوديت استفاده از سلول‌هاي بنيادين در توليد پلاكت‌، توانايي يافتن روشي است كه تعداد زيادي از پلاكت‌هاي با كيفيت بالا و عملكردي را خلق كند. اين تحقيق به طور بالقوه توانايي دارد كه روزي ما را به حذف ذخاير پلاكت خوني برساند و بتوانيم در همان زمان موردنياز، پلاكت را توليد كنيم.

دانشمندان یك نشانگر مولكولی كشف كرده اند كه پیش سازهای فوری سلول های بنیادی خون در جنین های در حال رشد هستند. با كشف اين نشانگر كه Ly6a خوانده مي شود ، ساخت سلول هاي خون در آزمايشگاه براي دانشمندان ساده تر مي شود. به گزارش ساينس ديلي، از آنجا كه سلول هاي بنيادي خون در مغز استخوان پستانداران بالغ يافت مي شود و تمامي سلول هاي خوني بدن راتوليد مي كنند، كشف راز منشا آنها مي تواند به پژوهشگران كمك كند تا آنها سلول هاي بنيادي جنيني را براي توليد سلول هاي خوني جديد با اهداف درماني ، دست كاري كنند.
'نانسي اسپك ' استاد زيست شناسي سلولي و رشد دانشكده پزشكي دانشگاه پنسيلوانيا گفت: هدف نهايي در درمان با استفاده از سلول هاي بنيادي، دستيابي به سلول هاي بنيادي پيش ساز و تبديل آنها به سلول هاي خاص مورد نياز براي جايگزيني سلول هاي مرده يا بيمار در بزرگسالان و كودكان است.
تحقيقات پيشين حاكي از آن بود كه سلول هاي بنيادي خون از جمعيت كوچكي از سلولهاي پوشاننده جدار داخلي رگ هاي خوني موسوم به اندوتليال نشات مي گيرند.اما به طور دقيق مشخص نبود كه كدام سلول هاي اندوتليال در اوايل رشد انسان به سلول هاي بنيادي خود تبديل مي شوند. شناخت منشا توليد سلول هاي بنيادي خون براي دانستن چگونگي توليد آنها در آزمايشگاه از سلول هاي جنيني يا سلول هاي بنيادي شبه جنيني القايي بسيار ضروري است. نتايج اين تحقيقات در نشريه Cell Stem Cell منتشر شده است .

محققان در تحقيقات خود متوجه شدند که جنين‌هاي موش سلول‌هاي بنيادي را براي ترميم قلب مادرشان مي‌فرستند. اين کشف مي‌تواند توضيح دهد که چرا نيمي از زناني که مبتلا به ضعف عضله قلب هستند، حين يا بلافاصله پس از بارداري به‌طور خودبه?خود بهتر مي‌شوند. پژوهشگران معتقدند اين پديده يک مکانيسم تکاملي است، زيرا جنين براي ارتقاي بقاي خود از قلب مادرش محافظت مي‌کند. از آنجا که سلول‌ها به آساني از جفت گرفته شده‌اند و به‌ندرت واکنش‌هاي ايمني ايجاد مي‌کنند، مي‌توانند به‌طور بالقوه منبع نامحدودي از سلول‌هاي بنيادي براي ترميم قلب‌هاي آسيب‌ديده باشند. اين مطالعه اولين در نوع خود است که به‌طور قطعي نشان مي‌دهد سلول‌هاي بنيادي که در جفت يافت مي‌شوند، در ترميم بافت قلب شرکت مي‌کنند. مطالعه?هاي قبلي دريافته بودند که سلول‌هاي بنيادي جنيني در ديگر ارگان‌هاي آسيب‌ديده زنان باردار يافت مي‌شوند، مانند مغز، کبد، کليه و ريه. جنين نيز سلول‌هايي توليد مي‌کند که مادر را در برابر سرطان‌پستان محافظت مي‌کند.

پزشکان آمريکايي روشي را براي ترميم بافت آسيب‌ديده قلب يافته‌اند که در آن به کمک سلول‌هاي بنيادي گرفته شده از قلب بيمار، بخشي از قلب «بازسازي» مي‌شود. به گزارش شبکه تلويزيوني سي‌ان‌ان، يکي از بيماراني که تحت مداواي قلب به شيوه تزريق سلول هاي بنيادي قرار گرفته «کن مايلز» ۳۹ ساله است. اين بيمار قلبي که به همراه گروهي از ديگر افراد داراي عارضه مشابه سلامت خود را بازيافته، مي‌گويد: «دشوارترين بخش اين عمل حس عدم اطميناني بود که آزارم مي‌داد». مايلز مي‌گويد: «۳۰ درصد قلبم آسيب ديده بود و به من گفته بودند که اين بيماري کيفيت باقيمانده عمرم را تحت تاثير قرار خواهد داد». با اين چشم‌انداز پيش‌رو، کن مايلز موافقت مي‌کند به درماني تن دهد که پيش از او هيچ‌کس به سراغ‌اش نرفته بود: تزريق سلول‌هاي بنيادي که از قلب خود او برداشته شده بودند. دکتر رابرت بولي، يکي از اعضاي تيم پزشکاني که انجام اين روش درماني جديد را بر عهده داشتند، مي‌گويد: «سابق بر اين پزشکان بر اين مساله توافق نظر داشتند که اميد چنداني به درمان بيماران دچار نارسايي قلبي وجود ندارد. زماني که فرد به چنين مرحله‌اي از بيماري قلبي مي‌رسيد، براي او ديگر اميد بهبودي وجود نداشت. بيمار دچار نارسايي قلبي مدام رو به تحليل بود، تنها گاهي اين تحليل تندتر و گاهي هم کندتر بود اما وخامت روزافزون حال بيمار در هر صورت، براي ما اصلي پذيرفته شده بود» با وجود اين، اصل ياد شده روز چهاردهم نوامبر زير سوال رفت و دو گروه مجزا از متخصصان گزارش دادند که درمان‌هاي ترميمي بافت قلب به کمک سلول‌هاي بنيادي در گروه کوچکي از بيماران تحت درمان جواب داده و نواحي آسيب‌ديده قلب را بهبود بخشيده است. نکته حائز اهميت آن است که اين اتفاق بدون هرگونه عوارض جانبي صورت گفت. بر اين اساس، در بيماران دريافت کننده سلول‌هاي بنيادي به طور متوسط حدود ۶۰۰ ميليون سلول قلبي جديد رشد کرده است. يک حمله قلبي جدي مي‌تواند يک ميليارد سلول قلب انسان را از بين ببرد. در اين شيوه درماني ـ که به آنژيوپلاستي شباهت دارد ـ جريان خون در شريان آسيب‌ديده به مدت سه دقيقه متوقف مي‌شود و در اين مدت زمان سلول‌هاي بنيادي تزريق مي‌شوند. کن مايلز درباره تجربه‌اش از اين مرحله مي‌گويد: «احساس مي‌کردم دوباره دچار حمله قلبي شده‌ام.» مايلز که هفته‌هاي اول را پس از حمله قلبي‌اش در تخت خواب به تماشاي تلويزيون گذرانده بود، تنها يک هفته بعد از دريافت سلول‌هاي بنيادي قلب مي‌گويد: «نيروي‌ام را بازيافته بودم.» اما کن مايلز اکنون بر سر کار تمام وقت خود حاضر مي‌شود، غذاي ناسالم مصرف نمي‌کند، نزديک به ۲۰ کيلو وزن کم کرده و همسر و دو فرزند پسر نوجوان او از ميزان بهبود سريع او هيجان‌زده هستند. گزارش سي‌ان‌ان با گفته دکتر بولي پايان مي‌يابد که اعتقاد دارد: «اگر گروه او در فاز سه تحقيق بتوانند يافته‌هاي روش درماني ياد شده را مورد تاييد قرار دهند، اين امر مي‌تواند درمان هميشگي بيماري قلبي را رقم بزند.» او تاکيد مي‌کند: «چنين پيشرفتي يک انقلاب خواهد بود.»

برگزار کنندگان: پژوهشگاه رویان و انجمن متخصصین مغز و اعصاب ایران
زمان برگزاری: ۸ الی ۸ دی ۱۳۹۰
مکان برگزاری: تهران، پژوهشگاه رویان

سایت همایش

پژوهشگران آمریکایی موفق شدند با به کارگیری سلول های بنیادی به دست آمده از جنین انسان، بیماری پارکینسون را در موش ها و موش های صحرایی با موفقیت درمان کنند. این موفقیت می تواند گامی کلیدی در جستجو برای دستیابی به رویکردهای مشابه در انسان باشد. دانشمندان در مطالعه ای که گزارش آن در مجله علمی «نیچر» انتشار یافت، توصیف کردند که چگونه توانستند سلول های بنیادی جنینی انسان را به سلول های عصبی تبدیل کنند که دوپامین ماده شیمیایی مغز را تولید می کند. هنگامی که این سلول ها در مغز موش ها یا موش های صحرایی پیوند زده شد، آنها دوپامین تولید کردند و بر عارضه های بیماری پارکینسون حیوانی چیره شدند. این سلول ها همچنین در میمون های راسوس که زیست شناسی آنها به انسان بسیار نزدیکتر است، نیز با موفقیت پیوند زده شد. «لورنز استودر» نویسنده این مقاله و زیست شناس سلول های بنیادی از مرکز سرطان «Sloan Kettering» در نیویورک گفت: ما یک شانس واقعی می بینیم تا آن را به یک سلول درمانی واقعی برای بیماران تبدیل کنیم. مشکل موجود در حال حاضر بیشتر یک مشکل مهندسی است تا علمی. بر اساس این گزارش، سلول های عصبی برای کمک به کنترل حرکت ماهیچه ها از دوپامین استفاده می کنند. در بیماری پارکینسون که درمانی برای آن وجود ندارد، سلول های تولید کننده دوپامین مغز به تدریج نابود می شوند. این اشکال بر روی قابلیت مغز در ارسال پیام ها اثر گذاشته، منجر به از دست دادن عملکرد ماهیچه ها، کاهش حرکت و لرزش آنها می شود.

ممكن است روزي با استخراج سلول‏هاي بنيادي كه درون رحم وجود دارد، ديابت كنترل شود. اين خبر را محققان دانشكده پزشكي «ييل» پس از يك پژوهش جديد ارايه دادند كه در مجله «درمان مولكولي» انتشار يافت. اين گروه با استفاده از تبديل سلول‏هاي داخل رحمي به سلول‏هاي مولد انسولين، ديابت را در موش‏ها درمان كردند. آندومتر يا لايه داخلي رحم، منبعي از سلول‏هاي بنيادي در افراد بالغ است. اين سلول‏ها، هر ماه طي يك سيكل عادت‌ماهانه، بافت رحمي توليد مي‌كنند. با وجود اين، آنها هم مثل ديگر سلول‏هاي بنيادي مي‌توانند به سلول‌هاي ديگر تقسيم شوند. گروه ييل دريافت كه مي‌توان از سلول‏هاي بنيادي آندومتريال براي توليد سلول‏هايIslet كه مولد انسولين هستند، استفاده كرد. در مراحل و بررسي‌هاي پيشرفته‏تر، مي‌توان از پيوند اين سلول‏ها براي درمان بيماران ديابتي استفاده كرد. اين پژوهش توسط دكتر هيو تيلور، پروفسور دانشگاه ييل انجام شد. محققان، سلول‏هاي بنيادي آندومتريال را در محيط‌هاي كشت حاوي مواد مغذي خاص و فاكتورهاي رشد غوطه‏ور كردند. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال در واكنش به اين مواد، خصوصيات سلول‏هاي بتاي پانكراس را اتخاذ كردند كه مولد انسولين هستند. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال در يك دوره انكوباسيون سه هفته‏اي، به شكل سلول‏هاي بتا درآمدند و توليد پروتئين‏هايي را كه به صورت تيپيكال توسط سلول‏هاي بتاي پانكراس ايجاد مي‌شود، شروع كردند. همچنين بعضي از اين سلول‏ها، انسولين توليد كردند. بدن بعد از غذا خوردن، غذا را به اجزاي آن مثل مواد قندي به گلوكز تبديل مي‌كند تا در بدن گردش كنند. واكنش آزادسازي انسولين از سلول‏هاي بتا، به سلول‏هاي بدن امكان مي‌دهد تا گلوكز موجود در گردش خون را دريافت كنند. در اين پژوهش پروفسور «تيلور» و گروه او، سلول‏هاي بنيادي بالغ را با گلوكز مواجه كردند و دريافتند كه شبيه به سلول‏هاي تيپيكال بتاي پانكراس هستند. سلول‏هاي محيط كشت با توليد انسولين، واكنش نشان مي‌دادند. اين گروه سپس به موش مبتلا به ديابت، سلول‏هاي بنيادي بالغ تزريق كردند. اين موش تعداد كمي سلول‏هاي بتاي فعال داشت و مقدار گلوكز موجود در خونش زياد بود. موشي كه درمان با سلول‏هاي بنيادي را دريافت نكرده بود، همچنان مقدار گلوكز خونش زياد بود، لتارژيك و مبتلا به كاتاراكت شد. در مقابل موشي كه درمان با سلول‏هاي بنيادي را دريافت كرده بود، فعال بود و مبتلا به كاتاراكت نشد ولي مقدار گلوكز خونش بالاتر از حد نرمال باقي ماند. پروفسور تيلور مي‌گويد: «قدم بعدي اين تحقيق مشخص مي‌كند كه اين درمان چقدر موثر است. ما همچنين در حال بررسي هستيم كه با تغيير در مواد مغذي محيط كشت يا با افزايش دوز تزريقي سلول‏ها چگونه مي‌توان درمان را موثرتر كرد. سلول‏هاي بنيادي آندومتريال احتمالا بيشتر براي درمان مبتلايان به ديابت تيپ يك مفيد هستند كه در آنان سيستم ايمني بدن سلول‏هاي مولد انسولين را از بين مي‏برد، در نتيجه انسولين نمي‌تواند مقدار گلوكز خون را كنترل كند».

این کنفرانس در تاریخ ۱ دی ۱۳۹۰ توسط مركز تحقيقات هماتولوژي و آنكولوژي دانشگاه علوم پزشكي تهران و انجمن علمی پیوند مغز و استخوان ایران و انجمن مدیکال انکولوژی و هماتولوژی ایران در تالار شهيد پيرويان  بیمارستان شریعتی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل تاريخچه و پيوند سلولهاي بنيادي در مركز، نحوه جستجو برای یافتن دهنده مناسب، بانك اطلاعات اهداکنندگان سلولهای بنیادی ایران، بانک بند ناف ایران، پیوند از خون بند ناف، بانك بندناف عمومی یا خصوصی، پيوند Haploidentical(نیمه سازگار)، پیوند بند ناف یا پیوند نیمه سازگار، سلولهاي مزانشيمال در پيوند سلولهاي بنيادي خونساز می باشد.

اطلاعات بیشتر

موضوع: رهگیری و شناسایی سلول های بنیادی و نقش آن در بازسازی بدن
برگزار کننده: واحد فراهم آوری سلول های بنیادی بیمارستان فوق تخصصی فارابی تهران
زمان برگزاری: ۱۸ الی ۲۰ اسفند ۱۳۹۰
مکان برگزاری: تهران، بیمارستان فارابی

سایت همایش

این سمپوزیوم در تاریخ ۸ دی ۱۳۹۰ توسط مركز تحقيقات علوم سلولي جهاد دانشگاهي رویان و انجمن علمي بيماري هاي مغز و اعصاب ايران در پژوهشگاه رویان تهران برگزار خواهد شد. مباحث این جلسه شامل سلول های بنیادی و علم ترمیم، ترمیم مغز و اعصاب، بیولوژی سلول های بنیادی، اخلاق در پزشکی ترمیمی، پیوند سلول های پیش ساز عصبی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القاء شده برای درمان عصب بینائی در موش، تمایز موثر سلول های بنیادی پرتوان القاء شده به سلول های پیش ساز اوگیلودندروسیت و پیوند در مدل موشی کیاهه ای بینایی دمیلینیزه شده، پیوند سلول های پیش ساز عصبی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القاء شده و سلول های بنیادی عصبی به مدل ضایعه نخاعی در میمون، سلول های بنیادی و فلج مغزی، سلول های بنیادی و مولتییل اسکروزیس، سلول های بنیادی و بیماریهای عصبی – عضلانی، سلول های بنیادی وپارکینسون، سلول های بنیادی و سکته مغزی، سلول های بنیادی و ضایعات نخاعی، عوارض سلول های بنیادی می باشد.

اطلاعات بیشتر

برگزار کنندگان: مركز تحقيقات سلولي و مولكولي و دانشكده فن آوريهاي نوين دانشگاه علوم پزشكي تهران، مركز تحقيقات گوش و حلق و بيني، گروه اعصاب دانشگاه علوم پزشكي تهران، گروه آناتومي دانشگاه علوم پزشكي تهران، انجمن ايمونولوژي ايران، انجمن آناتومي ايران، مركز ملي تحقيقات ژنتيك، شبكه علوم اعصاب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، پژوهشكده علوم شناختي، مركز تحقيقات فيزيولوژي دانشگاه علوم پزشكي تهران  
زمان برگزاری: ۴ الی ۸ آبان ۱۳۹۰
ارسال خلاصه مقالات : ۲۰/۷/۱۳۹۰
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های بین المللی رازی

سایت همایش