پزشکی بالینی

پژوهشها حاکی از آن است، احتمال خطر مرگ ناگهانی مبتلایان به صرع در بیمارانی که روی شکم خود می‌خوابند در مقایسه با کسانی که به پشت می‌خوابند بسیار بیشتر است. محققان دانشگاه شیکاگو به بررسی تاثیر حالت خواب در مرگ‌های ناگهانی بیماران مبتلا به صرع پرداختند. آن‌ها در بررسی‌های خود دریافتند، 73.3 درصد از بیمارانی که به شکم -دمر- می‌خوابند در هنگام خواب با مرگ ناگهانی از دنیا می‌روند، در حالی که 26.7 درصد باقیمانده هنگامی که به حالت‌های دیگر می‌خوابند دچار مرگ ناگهانی می شوند. 
 صرع یکی از رایج‌ترین اختلالات عصب‌شناختی در آمریکا است که حدود 2.3 میلیون بزرگسال و 450 هزار کودک در این منطقه به آن مبتلا هستند. اگرچه این بیماری در هر سنی رخ می‌دهد، اما اغلب کودکان و افراد مسن به آن دچار می‌شوند. این شرایط به علت وجود اختلالات الکتریکی در مغز به وجود می‌آید و بیهوشی و غش را در پی دارد. شخصی که بیش از یک یا دو بار تحت شرایط پزشکی دچار این حملات شود، قطعا بیماری صرع در او تشخیص داده می‌شود. 
 در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما می‌توان حملات ناگهانی ناشی از آن را با دارو کنترل کرد. این در حالیست که برخی افراد نسبت به این قبیل درمان‌ها پاسخ مثبت نشان نمی‌دهند و باز هم دچار این حملات می‌شوند. صرع به عنوان یک بیماری کنترل نشده مزمن شناخته شده است. دکتر جیم تائو از دانشگاه شیکاگو یادآور شد: بیماری صرع کنترل نشده معمولا علت اصلی مرگ‌های ناگهانی و غیرمنتظره است که اغلب در خواب اتفاق می‌افتد. نتایج این پژوهش در مجله neuroscience منتشر شده است. 

یافته‌های پژوهشگران آمریکایی نشان داد که امکان دارد کودکانی که بهره هوشی طبیعی دارند پس از تجربه اولین حمله صرع با مشکلاتی در حافظه، یادگیری و دیگر مهارت‌های شناختی رو به رو شوند. محققان تاکید می‌کنند باید در کوتاه‌ترین زمان پس از این که کودک حمله صرع را تجربه می‌کند، از او تست‌های شناختی به عمل آورد تا مهارت‌های شناختی وی ارزیابی شود. 
در این تحقیق، 282 کودک دبستانی که طی 3 ماه پیش از شروع مطالعه اولین حمله صرع خود را تجربه کرده بودند و میزان بهره هوشی آنها حداقل 70 بود، بررسی شدند. پژوهشگران، دیگر عوامل خطرساز در این کودکان همچون تشنج‌های مکرر، مصرف داروهای ضد صرع یا نشانه‌هایی از صرع در نوار مغز‌های اولیه را نیز مورد توجه قرار دادند. 27 درصد از کودکانی که یک بار حمله داشتند، در زمانی نزدیک به زمان اولین حمله خود دچار دشواری‌های شناختی بودند و 40 درصد از آنهایی که دارای ریسک فاکتورهای دیگر هم بودند، مشکلات شناختی داشتند. 
به گفته محققان، کودکانی که عوامل خطرساز را داشتند، سه برابر بیش از کودکان سالم در اولین معاینه در کلینیک، مشکلات شناختی از خود نشان می‌دادند. همچنین مشخص شد کودکانی که داروی ضد صرع مصرف می‌کردند، در مهارت‌های زبانی، حافظه کلامی و یادگیری در مقایسه با کودکانی که این داروها را نمی‌خوردند، مشکل داشتند. محققان معتقدند که کودکان مبتلا به صرع باید از لحاظ مهارت‌های شناختی به طور مرتب بررسی شوند.

دانشمندان، موفق به کشف راهی برای درمان بیماری صرع شدند. محققان دانشگاه کارولینای جنوبی، موفق به کشف شبکه پیچیده‌ای از پروتئین شدند که در درمان اختلالات عصبی مانند صرع، اختلال طیف اوتیسم و اسکیزوفرنی موثر است. این مجموعه شامل سه پروتئین کلیدی KCC2، Neto2 و GluK2 مورد نیاز برای ارتباطات سیناپسی مهارکننده و تحریک کننده است. KCC2 برای مهار کننده مورد نیاز است، GluK2 یک گیرنده برای فرستنده تحریکی است و Neto2 پروتئین کمکی به KCC2 و GluK2 است. پیش از این اعتقاد بر این بود که KCC2 و GluK2 در محفظه‌های جداگانه ای‌از سلول هستند و مستقل از یکدیگر عمل می‌کنند، اما محققان دریافتند عملکرد آنها در تعامل با هم است. 
محققان این تحقیق اظهار کردند: عدم تعادل بین سطح تحریک کننده و مهارکننده باعث عملکرد نامناسب مغز و تشنج می‌شود. همانطور که می‌دانیم درمانی برای صرع وجود ندارد و درمان‌های در دسترس فقط می‌تواند به جلوگیری از عوارض آن از جمله تشنج کمک کند. موفقیت دانشمندان بر روی موش‌ها قابل اهمیت است و امیدواری به درمان برای انسان وجود دارد. این یافته‌ها در مجله Cell Reports منتشر شده است.

این کنفرانس در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۳ توسط مركز تحقيقات بيماريهاي مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشكي تهران در هتل آزادی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل داروهای جدید ضد صرع، درمان انتخابی سیژرها، بارداری و داروهای ضدصرع، درمان اولین تشنج، نقش نوارمغزی درتشخیص و قطع درمان صرع می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۳ توسط مرکز تحقیقات علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سالن رازی مجتمع ولایت شیراز برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل تقليد كننده هاي تشنج در شيرخواران و كودكان، سنکوپ، تقليد كننده هاي تشنج در بزرگسالان (‌ميگرن وTIA)‌، تشنج پسيكوژنيك، روان درماني در تشنج هاي پسيكوژنيك، فارماكوتراپي در افسردگي و اضطراب در بيمار مبتلا به صرع و صرع كاذب، برخورد با بيمار مبتلا به تشنج كاذب و خانواده و جنبه هاي اخلاقي آن می باشد.

سایت مرکز تحقیقات 
اطلاعات بیشتر

یافته‌های تحقیق جدیدی حاکی از آن است که مصرف داروی صرع در دوران بارداری ممکن است خطر ابتلا به اختلال مهارت‌های حرکتی ظریف را در نوزاد افزایش دهد. مهارت‌های حرکتی ظریف به حرکت ماهیچه‌های کوچک بدن گفته ‌می‌شود برای مثال مهارت‌های حرکتی ظریف دست، فعالیت با دست‌ها و انگشتان مانند برداشتن اشیای ریز، استفاده از قیچی، نوشتن، نقاشی کشیدن و ... را شامل می‌شود.
محققان برای انجام این تحقیق اطلاعات جمع‌آوری شده از مادران نروژی را در خصوص زبان، رفتار، مهارت‌های حرکتی ظریف و توانایی‌های اجتماعی نوزاد آنان در سنین 6، 18 و 36 ماهگی بررسی کردند؛ همچنین این مادران این اطلاعات را در خصوص تغذیه با شیر مادر در سال اول زندگی نوزاد خود در اختیار محققان قرار دادند.
حدود 223 نفر از این نوزادان در دوران جنینی در معرض یک یا چند نوع داروی صرع بودند؛ بر اساس نتایج این بررسی، در سن 6 ماهگی 11.5 درصد از نوزادانی که مادران آنان در دوران بارداری داروی صرع مصرف می‌کردند به اختلال مهارت‌های حرکتی ظریف مبتلا شدند؛ این رقم در مورد کودکانی که مادران آنان این داروها را مصرف نمی‌کردند، حدود پنج درصد بود. همچنین مصرف بیش از یک نوع داروی صرع با ایجاد اختلالاتی در مهارت‌های حرکتی ظریف و مهارت‌های اجتماعی همراه بود.
بر اساس نتایج این تحقیق مصرف داروی صرع توسط مادر در دوران شیردهی هیچ‌گونه تاثیر منفی بر کودک ندارد. به گفته محققان اگرچه این تحقیق رابطه بین مصرف داروی صرع در دوران بارداری و ابتلای کودک به اختلال مهارت‌های حرکتی ظریف را نشان می‌دهد اما رابطه علت و معلولی این دو را ثابت نمی‌کند. نتایج این تحقیق در مجله JAMA Neurology منتشر شد.

با توجه به تحقیقی که در مجله نورولوژی منتشر شده اعلام شده است مردانی که ورزش می‌کنند خطر ابتلا به صرع در آنها کاهش می‌یابد. محققان سوئدی 1.17میلیون نظامی سوئدی را که برای انجام تست آمادگی جسمانی قلبی عروقی در سن 18 سالگی برای خدمت سربازی داوطلب شده بودند مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. سپس شرکت‌کنندگان برای ابتلا به صرع به طور متوسط 25 سال مورد بررسی قرار گرفتند. طی این مدت 6،796 نفر مرد به بیماری صرع تشخیص داده شدند.
صرع یک اختلال مغزی است و باعث تشنج مکرر می‌شود که در نتیجه فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز به وجود می‌آید. یافته‌ها نشان می‌دهد مردان جوانی که سطح بالایی از آمادگی جسمانی دارند در مقایسه با افرادی که کمتر ورزش می‌کنند 79 درصد کمتر احتمال دارد به صرع در مراحل بعدی زندگی دچار شوند. همچنین تحقیقات اخیر از دانشگاه مریلند نشان داد ورزش می‌تواند بهترین درمان برای آلزایمر باشد.

شرکت داروسازي سوپرنوس تاييديه نهايي براي تروکندي آهسته‌رهش(Trokendi XR) - فرمولاسيون آهسته‌رهش يک بار در روز توپيرامات در درمان صرع- را دريافت کرده است. تروکندي آهسته‌رهش، يک داروي ضدصرع است که براي مونوتراپي بيماران بالاي 10 سال مبتلا به صرع ژنراليزه تونيک-کونيک اوليه و نيز درمان کمکي در بيماران بالاي 6 سال مبتلا به تشنج‌هاي مرتبط با نشانگان لنوکس-گاستات مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين محصول در کپسول‌هاي آهسته‌رهش 25، 50، 100 و 200 ميلي‌گرمي وارد بازار خواهد شد.

محققان آلماني به تكنيك تازه‌اي دست يافته‌اند كه به پزشكان كمك مي‌كند قبل از عمل جراحي بيمار مبتلا به صرع، شانس موفقيت جراحي را بسنجند. اين تكنيك تازه به جراحان كمك خواهد كرد تا عمل‌هاي غيرضروري را انجام ندهند. صرع بيماري رايجي در حوزه‌ بيماري‌هاي مغز و اعصاب است. بيمار مبتلا به صرع، از تشنج و اسپاسم ناگهاني سلول‌هاي مغزي رنج مي‌برد كه اين امر موجب بيهوشي و غش كردن بيمار مي‌شود.  هم اكنون حدود ۵۰ ميليون نفر در سراسر جهان به اشكالي از بيماري صرع مبتلا هستند. داروهايي براي كنترل اين بيماري در بازار موجود است ولي بدن برخي مبتلايان نسبت به اين داروها مقاومت نشان مي‌دهد. براي اين دسته از بيماران، تنها راه حل ممكن انجام عمل جراحي‌ در ناحيه‌ مغز براي خارج كردن لوب تمپورال است.
با اين‌حال عمل جراحي هميشه موفقيت‌آميز نيست. آمار نشان مي‌دهد كه دستكم يك سوم بيماران بعد از جراحي هيچ پيشرفت و بهبودي در وضعيت جسمي خود حس نمي‌كنند. اما به نظر مي‌رسد به زودي اين وضعيت و سردرگمي در مورد نتيجه‌بخش بودن عمل جراحي تغيير خواهد كرد زيرا محققان دانشكده پزشكي شهر بن و مركز تحقيقات نورولوژي بيمارستان ماكس پلانك شهر كلن، به تكنيك جديدي دست يافته‌اند كه به آن‌ها امكان پيش‌بيني موفقيت‌آميز بودن جراحي را مي‌دهد. محققان مي‌گويند : اين تكنيك تازه كمك مي‌كند كه در هر ۱۰ عمل جراحي، موفقيت يا عدم موفقيت ۹ عمل را پيش‌بيني كنند. اين سيستم براساس الگوريتم‌هاي محاسبه شده از اطلاعات و داده‌هايي است كه درمورد بيمار جمع‌آوري شده‌اند.
نرم‌افزار رايانه اي ويژه‌ براي تحليل اين داده‌ها را رياضيدان مركز تحقيقات ماكس پلانك طراحي كرده اند.
اين نرم‌افزار به پزشكان متخصص اين امكان را مي‌دهد كه نتيجه ام آر آي بيماراني را كه بعد از جراحي بهبود نسبي داشته‌‌اند با بيماراني مقايسه كنند كه پيشرفتي در حال جسماني آن‌ها ديده نشده و به اين ترتيب، به داده‌هاي دقيق‌تري براي پيش‌بيني نتيجه‌ عمل جراحي بيماران ديگر رسند.
هرچند تابه‌حال نتايج اين تكنيك تازه، اميدواركننده و مثبت بوده است اما محققان دانشگاه بن و بيمارستان ماكس پلانك كلن اعلام كرده‌اند كه در حال حاضر از آن به شكل گسترده براي بيماران مبتلا به صرع استفاده نخواهد شد. كريستين الگار رييس كلينيك صرع دانشگاه بن در اين مورد گفت : تحقيقات بيشتري لازم است، هنوز نمي‌توان اين روش تازه را به شكل گسترده براي بيماران مبتلا به صرع استفاده كرد. هايو هامر يكي از پزشكان متخصص عضو مركز صرع ايالت بايرن نيز تاييد كرد كه تكنيك تازه به ‌رغم موفقيت، هنوز در مراحل ابتدايي است و تحقيق بيشتر و دقيق‌تري لازم دارد. به گفته وي اين روش فقط يك شيوه براي بالا بردن امكان بهبودي و موفقيت عمل است. بايد هميشه چند شيوه را ادغام و به چندين مساله توجه داشت.
در حالي كه تحقيق براي پيشرفت اين تكنيك تازه ادامه دارد، دليا ليزا فيس رياضيدان طراح نرم‌افزار لازم براي اين تكنيك تازه اعلام كرد كه به دنبال نرم‌افزاري تازه براي پيش‌بيني وضعيت بيماري مبتلايان به پاركينسون است. اگر اين نرم‌افزار تازه با موفقيت در بيمارستان‌ها به كار گرفته شود، استفاده از شيوه‌ تحليل رايانه اي داده‌ها در علم پزشكي گسترده‌تر خواهد شد و لازم نيست عمل‌هاي جراحي‌ محكوم به شكست، روي بيماران انجام شوند.

دانشمندان آمریکایی موفق به ساخت کاشت‌های ابریشمی شده‌اند که در زمان قرار گرفتن در مغز با انتشار ماده شیمیایی آدنوزین به توقف پیشرفت بیماری صرع کمک می‌کند. بیماری صرع به گروهی از اختلالات عصبی همراه با تشنج‌های دوره‌یی گفته می‌شود که در طول زمان شدت و تکرار آن افزایش می‌یابد. ماده آدنوزین قابلیت تحریک‌پذیری عصبی را کاهش داده و به توقف تشنج ها کمک می‌کند. پژوهش های پیشین نشان داده که سطوح غیرعادی پائین این ماده ممکن است با صرع در ارتباط باشد. محققان موسسه پژوهش میراث و دانشگاه بهداشت و علوم در پورتلند اورگان و دانشگاه تافتز در این پژوهش به بررسی تاثیرات طولانی مدت درمان کاشت ابریشمی منتشر کننده ماده آدنوزین پرداختند. آنها نقش این ماده را در ایجاد تغییرات اپی‌ژنتیک که احتمالا با ایجاد صرع مرتبط بوده، بررسی کردند.
محققان دریافتند که تاثیرات مثبت آدنوزین به علت اصلاحات اپی‌ژنتیک(واکنش های شیمیایی که شیوه روشن و خاموش شدن ژنها را بدون تغییر کد دی‌ان‌ای تغییر می‌دهند) هستند. این تغییرات به ویژه در زمانی رخ می‌دهد که مولکول «گروه متیل» بخشی از دی‌ان‌ای را مسدود کرده و بر دسترس بودن ژن ها و قابلیت روشن شدن آنها تاثیر می‌گذارد. اگر این مولکول حذف شود، ژن ها با احتمال بیشتری روشن می‌شوند.
محققان موفق به کشف شواهدی شدند که بر اساس آنها سطوح متغیر آدنوزین بر متیله شدن دی‌ان‌ای در مغز تاثیر می‌گذارد. به طور خاص، میزان بیشتر ماده آدنوزین با سطوح پائینتر متیله شدن دی‌ان‌ای مرتبط بودند. آنها همچنین نشان دادند که موش‌های مبتلا به صرع از سطوح بالاتر دی‌ان‌ای متیله شده برخوردار بودند.
مغز موش‌های مبتلا به صرع که کاشت‌های ابریشم منتشر کننده آدنوزین دریافت کرده بودند، سطوح دی‌ان‌ای متیله شده نزدیک به مغز موشهای عادی را نشان دادند که به طور چشمگیری باعث کاهش بدتر شدن صرع در طول زمان شد. یکی از سازوکارهای مرتبط در نوع خاصی از غش، افزایش رشد فیبر خزه مانند بوده که شامل شکل‌گیری مدارهای جدید تحریک کننده در بخشی از مغز است که معمولا تشنج از آنجا سرچشمه می‌گیرد.
در پایان این پژوهش، موجوداتی که با کاشت ابریشمی درمان شده بودند، رشد فیبر کمتری نسبت به گونه‌های درمان نشده نشان دادند. بر اساس این پژوهش، ابریشم منتشر کننده آدنوزین به طور کامل تشنجها را در مدلهای حیوانی مبتلا به صرع از بین نبرده اما تعداد آنها را تا چهار برابر کاهش می‌دهد. همچنین محققان نشان دادند که این کاشتها برای استفاده در موشها ایمن بوده و ممکن است در آینده بتوان از آنها در درمانگاهها استفاده کرد. این پژوهش در مجله Clinical Investigation منتشر شده است.

بر اساس نتایج پژوهشی 41 ساله، افراد مبتلا به صرع، 10 برابر بیش از سایرین در خطر مرگ زودرس قبل از اواسط دهه 50 قرار دارند. این خطر نیز در بین مبتلایان به بیماری‌های روانی به ویژه افسردگی و اختلالات مصرف الکل و مواد مخدر بیشتر گزارش شده است. نتایج به دست آمده ارتباط قابل توجهی را بین مرگ زودرس و تشخیص حالات روانی در بیماران مبتلا به صرع نشان می‌دهد و احتمال اینکه این افراد در طول زندگی خود، تشخیص بیماری روانی را دریافت کرده باشند نیز 4 برابر بیشتر از سایر افراد جامعه عنوان شده؛ این آمارها بیش از میزان قابل انتظار گزارش شده است.
به‌منظور انجام این پژوهش محققان دانشگاه آکسفورد و موسسه کارولینسکا، 69 هزار و 955 فرد سوئدی مبتلا به صرع و 660 هزار و 869 شخص سالم را به مدت 41 سال (1954 تا 2009) مورد مطالعه قرار دادند. محققان طی این مدت نیز وضعیت سلامتی خواهر و برادرهای سالم این بیماران را از نظر وجود عوامل خطر ژنتیکی و تربیت خانوادگی بررسی کردند. طی این 41 سال، شش هزار و 155 بیمار صرعی (9 درصد) و چهار هزار و 892 فرد سالم (کمتر از یک درصد) فوت کردند. مهمترین علت مرگ در بیماران صرعی بیشتر به علت عوامل خارجی نظیر تصادف و خودکشی (16 درصد) عنوان شده است. علاوه براین، سه چهارم این مرگ‌ها نیز در بین افرادی رخ داد که تشخیص بیماری روانی برایشان انجام شده بود. افراد مبتلا به صرعی که مواد مخدر مصرف می‌کنند 22 برابر بیش از سایر افراد جامعه که نه صرع داشته و نه معتاد بودند، در خطر مرگ ناشی از عوامل خارجی نظیر قرار داشته‌اند.
محقق ارشد تحقیقات بالینی موسسه "Wellcome Trust " دانشگاه آکسفورد در رابطه با نتایج به دست آمده چنین می‌گوید: "این وسیع‌ترین مطالعه‌ای است که در زمینه رابطه با وقوع بیماری و حالات روانی در بیماری صرع و نقش آن در رخداد مرگ زودرس انجام گرفته است. اینکه سه چهارم خودکشی و وقوع تصادف منجر به مرگ در بیماران صرعی با تشخیص بیماری روانی در یک راستا قرار گرفته است، ما را بر آن می‌دارد تا این دسته از بیماران را جز گروه پر خطر قرار داده تا راهبردهای پیشگیرانه و درمان‌های قدرتمندی را برایشان تدارک ببینیم چراکه می‌توان با تحت نظر قرار دادن و درمان مشکلات روانی در بیماران صرعی، گام بلندی را در کاهش خطر مرگ زودرس در این بیماران برداشت."
نتیجه دیگری که طی این پژوهش به دست آمد نشان می‌دهد مرگ‌های غیر تصادفی مانند مسمومیت دارویی یا غرق شدگی در افراد صرعی، پنج برابر بیش از سایر افراد جامعه گزارش شده است. در حالی که محققان رابطه بین صرع و مرگ زودرس را پیدا کرده‌اند، اما تاکید کرده‌اند که این امر موید هیچ رابطه علت و معلولی نیست. این پژوهش در مجله "The Lacnet" منتشر شده است.

چند روز پیش پزشکان از نوعی ایمپلنت عصبی سخن گفتند که زمان آغاز حملات صرع را با دقت پیش‌بینی می‌کند؛ هم‌اکنون محققان دانشگاه کالیفرنیا، با کاشت نوعی سلول خاص به درون مغز، قادر به درمان صرع در موش‌های بزرگسال شده‌اند. آن‌ها امیدوارند این موفقیت بتواند در درمان انسان نیز کارآمد باشد. حملات صرع از شلیک غیرنرمال همزمان بسیاری از سلول‌های عصبی تحریکی در مغز، ناشی می‌شوند. این امر انقباضات بی‌نهایت شدید عضلانی را به دنبال دارد.
دانشمندان موفق شدند از این برانگیختگی شدید سیگنالینگ‌ عصبی جلوگیری و حملات صرع را در نیمی از موش‌های تحت آزمایش رفع کنند و همچنین تعداد حملات آنی را در مابقی موش‌ها کاهش دهند. آن‌ها این عمل را با کاشت یکباره سلول‌های گانگلیونی میانی (MGE) به درون هیپوکامپ، انجام دادند. هیپوکامپ (hippocampus) ناحیه‌ای از مغز است که با حافظه و یادگیری و همچنین حملات صرع مرتبط است. موش‌های تحت آزمایش کمتر به طور غیرطبیعی تحریک و فوق‌فعال شدند و در آزمایشات مارپیچ آبی نیز بهتر عمل کردند.
سلول‌های MGE، سلول‌هایی هستند که در آغاز مرحله جنینی شکل می‌گیرند و با تولید سلول‌های عصبی مهاری بالغ به نام interneuron، مانع از سیگنال‌دهی در مدارهای عصبی بیش‌فعال می‌شوند. محققان دریافتند که سلول‌های کاشته‌شده MGE گرفته‌شده از جنین‌های موش، interneuronهایی تولید کردند که به درون مدارهای عصبی موجود وارد شدند و اساساً جایگزین سلول‌هایی شدند که در صرع ناکام می‌مانند. به گفته دکتر اسکات سی. بارابون رهبر ارشد این مطالعه، دستاورد جدید امکان کنترل این حملات و نجات نارسایی شناختی در بیماران مبتلا به صرع، را فراهم می‌کند. در یک تحقیق مرتبط، تیم بارابون همچنین راهی را برای تولید سلول‌های MGE-مانند انسانی در آزمایشگاه پیدا کردند. هنگامی که این سلول‌ها به درون بدن موش‌های سالم تزریق شدند، این حیوانات سلول‌های عصبی مهاری کاربردی را تولید کردند. نتایج این تحقیق در Nature Neuroscience انتشار یافت.

محققان دانشگاه ملبورن در حال کار بر روی نوعی ایمپلنت مغزی جدید هستند که قادر خواهد بود دقایقی پیش از شروع، در خصوص وقوع حمله صرع هشدار دهد. یکی از ناخوشایندترین واقعیت‌ها در مورد بیماری صرع، غیرقابل پیش‌بینی‌بودن زمان بروز حملات آن است. فناوری ارائه‌شده دانشگاه ملبورن امکان آمادگی برای مبتلایان به این بیماری را تا حد امکان فراهم می‌کند و آن‌ها می‌توانند پیش از وقوع حمله، خود را از موقعیت‌هایی مانند کار با ماشین‌آلات سنگین یا رانندگی که ممکن است به خود یا دیگران آسیب برساند، دور کنند. رهبری این پروژه را مارک کوک بر عهده دارد و شرکت دارو سازی امریکایی به نام NeuroVista حامی مالی آن اعلام شده است.
در ابتدا نرم‌افزار ایمپلت جدید، فعالیت امواج مغزی پوشاننده آن را رهگیری می‌کند تا نوع فعالیت غیرطبیعی و دارای ویژگی بالقوه برای یک حمله صرع را شناسایی کند. زمانی که این نرم‌افزار دارای داده کافی برای انجام این پیش‌بینی باشد، ابزار به محض این شناسایی چنین فعالیتی، سیگنالی را به یک گیرنده‌ مخابره می‌کند. این گیرنده در قسمت بیرونی لباس کاربر نصب شده است.
در آزمایش‌های انجام‌ شده، 15 فرد مبتلا به صرع، از این سیستم به مدت چهار ماه استفاده کردند و فناوری ارائه‌ شده 65 درصد اوقات، حملات صرع را برای 11 نفر آن‌ها با موفقیت پیش‌بینی کرد. برای دو نفر از این این سوژه‌ها، ابزار در هر بار و چهار دقیقه پیش از شروع، حمله را با موفقیت پیش‌بینی کرد. همچنین سیستم مزبور حملاتی را ثبت کرد که خود سوژه‌ها از آن‌ها مطلع نبودند. یکی از این افراد اعلام کرد که طی مدت مشخص‌شده، 11 بار حمله صرع را تجربه کرده، این در حالی بود که ایمپلنت مورد کاربرد، این تجربه را برای وی حدود 102 بار ثبت کرده بود.
کریستین الگر از دانشگاه بن آلمان بر این باور است که بیماران مبتلا به صرع، فقط متوجه یک چهارم حملاتی که تجربه می‌کنند، می‌شوند. دانشمندان امیدوارند این ایمپلنت بتواند در آینده به داروهای ضدصرع کمک کند. اثرگذاری این داروها بیش از 15 دقیقه زمان می‌برد و هنگام شروع حمله، اغلب کارآمد نیستند. با پیش‌بینی وقوع این حملات، می‌توان کارآیی این داروها را به منظور جلوگیری از وقوع چنین حملاتی، اثبات کرد.

برگزار کننده: انجمن صرع ایران
زمان برگزاری: ۱۷ الی ۱۹ مهر ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵/۳/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، تالار امام علی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

سایت همایش

صرع ژنراليزه با تشنج پايدار، يک اورژانس نورولوژي و نيازمند دارودرماني سريع است. داروهايي که براي اين منظور مورد استفاده قرار مي‌گيرند عبارتند از: بنزوديازپين‌ها و داروهاي ضدصرع. در شروع درمان، بنزوديازپين‌ها براي کنترل تشنج پايدار تجويز مي‌شوند و در ادامه يک داروي ضدصرع مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در انتخاب بنزوديازپين و ضدصرع مناسب براي درمان صرع ژنراليزه با تشنج پايدار، اثربخشي و عوارض ناخواسته هر کدام بايد در نظر گرفته شود. تعريف تشنج پايدار متغير است. در گذشته به تشنجي گفته مي‌شد که بيش از نيم ساعت طول بکشد و موجب آسيب عصبي غيرقابل برگشت شود اما به‌تدريج، مدت زماني که در اين تعريف براي تشنج پايدار در نظر گرفته شده، کوتاه‌تر شد. به دليل ماهيت اورژانس صرع ژنراليزه با تشنج پايدار، مطالعه‌هاي گذشته‌نگر تصادفي در مورد درمان‌هاي دارويي اين عارضه محدود هستند.

ادامه مطلب

محققان دانشگاه دوک موفق به ارائه روشی شده‌اند که می‌تواند سطح کلر را در سلول‌های عصبی کنترل کند. این ماده مسئول درد‌های مزمن و بیماری صرع است. این گروه تحقیقاتی موفق شده است که سطح کلر را در سلول‌های عصبی و مغز موش‌ها کنترل کند. از این یافته می‌توان در درمان بیماری‌های عصبی استفاده کرد. نتایج این پژوهش در نشریه Small به چاپ رسیده است.
نانولوله‌های کربنی موادی هستند که دارای خواص فیزیکی، مکانیکی و الکتریکی منحصر به‌فرد می‌باشند. این ویژگی‌ها در کنار ابعاد کوچک نانولوله‌ها موجب شده تا بتوان از آنها در حوزه پزشکی استفاده کرد. در دنیایی که رایانه‌ها و تلفن‌های همراه کوچک‌تر می‌شوند، نانولوله‌های کربنی می‌تواند راه حل مناسبی برای بهبود تراشه‌ها باشد. برای کسانی که از مشکل جراحات مغزی رنج می‌برند، استفاده از ادوات مبتنی بر نانولوله کربنی می‌تواند گزینه مناسبی باشد. ولفگانگ لیدتک، استادیار بخش عصب شناسی و پزشکی دانشگاه دوک می‌گوید: نانولوله‌های کربنی دارای کاربردهای وسیعی می‌باشند. علاوه‌بر خواص مکانیکی، نانولوله‌ها دارای خواص الکترونیکی منحصر به‌فردی هستند که می‌توان از این ویژگی برای تولید دستگاه‌هایی که با سیستم عصبی در تماس هستند استفاده کرد. با این حال مکانسیم دقیق عملکرد نانولوله کربنی و تاثیر آن بر اعصاب هنوز برای ما ناشناخته است. جرج بارت گلر می‌گوید همه نانولوله‌های کربنی یکسان نیستند. او موفق به تولید نانولوله‌های ویژه‌ای شده که بسیار خالص هستند. این نانولوله‌ها که دارای چند جداره هستند از ویژگی‌های منحصر به‌فردی بهره‌مند هستند.
در قدم اول پژوهشگران به‌دنبال این سوال بودند که آیا نانولوله‌های کربنی روی سیستم عصبی تاثیر منفی دارد؟ نتایج نشان داد که این نانولوله‌ها موجب تقویت و بزرگتر شدن سیستم عصبی می‌شود. لیو می‌گوید پیش از این تحقیقات مشابهی انجام شده بود اما به دلیل وجود ناخالصی‌هایی در نانولوله، نتایج کاملا متفاوت بود اما در این پژوهش از نانولوله‌های کربنی چندجداره استفاده شد که موجب تسریع رشد سلول‌های عصبی شد. رشته‌های عصبی در اثر افزایش غلظت کلر می‌توانند دچار آسیب شوند. برخی بیماری‌ها نظیر صرع و دردهای مزمن نتیجه این آسیب‌دیدگی‌هاست.
نوعی پروتئین موسوم به KCC2 می‌تواند کلر را از سلول خارج کند. محققان دریافتند که در اثر افزودن نانولوله کربنی به سیستم عصبی پروتئین بیشتری تولید شده و در نهایت سطح کلر کاهش می‌یابد. افزایش این پروتئین موجب افزایش کلسیم در نرون‌های عصبی نیز می‌شود، کلسیم نیز می‌تواند نوعی پروتئین به‌نام CaMKII را در مغز ایجاد کرده که این پروتئین نیز موجب تولید بیشتر KCC2 می‌شود. 

محققان دانشگاه اموری آمریکا دریافتند که مصرف داروی ضد صرع «والپروات» در دوران بارداری، تا سن شش سالگی بر ضریب هوشی کودکان تاثیر منفی چشمگیری می‌گذارد. بر اساس نتایج تحقیقی جداگانه که در سال 2009 انجام گرفت، مصرف «والپروات» در دوران بارداری، بر ضریب هوشی کودکان تا سه سالگی تاثیر می‌گذاشت که موجب اعلام اخطار سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در مصرف آن برای زنان باردار و بروز اختلالات شناختی نوزادان شد.
اکنون محققان به منظور انجام پژوهشی در همین زمینه، 305 زن باردار انگلیسی را که یکی از چهار داروی ضد صرع (والپروات، لاموتریژین، کاربامازپین و فنی توئین) را مصرف می‌کردند و کودکان متولد شده از این مادران را تا سن شش سالگی مورد بررسی قرار دادند. نتایج حاکی از آن بود کودکانی که مادرانشان طی دوران بارداری «والپروات» مصرف می‌کردند، در مقایسه با کودکان متولد شده از مادرانی که سایر داروهای ضد صرع را مصرف می‌کردند، بین 7 تا 10 امتیاز کمتری را در سنجش ضریب هوشی به دست می‌آوردند.
علاوه بر این، مصرف «والپروات» با بروز بدتر مهارت‌های کلامی و حافظه‌ای مرتبط بود که این رابطه نیز با میزان دوز مصرفی در یک موازات قرار داشت؛ مصرف دوز بالاتر «والپروات»، ضریب هوشی، مهارت‌های کلامی- غیرکلامی، حافظه و سایر مهارت‌های اجرایی را بیشتر کاهش می‌داد. نکته جالب توجه این تحقیق، امکان افزایش (IQ) نوزادان متولد شده از مادران صرعی را نشان می‌داد. این تحقیق نشان می‌دهد که می‌توان با مصرف مکمل‌های اسید فولیک در دوران بارداری، ضریب هوشی کودکان را بهبود بخشید. این نتایج به ویژه برای زنانی که مصرف «والپروات» برای آنان تنها راه درمان است، مورد اهمیت است.
پروفسور «کیم فورد میدور»، سرپرست این پژوهش می‌گوید: یافته‌های به دست آمده از نظر تاثیر منفی و چشمگیر «والپروات» در ضریب هوشی کودکان اهمیت دارد. ضریب هوشی در سن شش سالگی، شاخصی مطمئن در پیش بینی (IQ) بزرگسالی و همچنین عملکردهای تحصیلی است. اکنون انجام تحقیقات بیشتر در زمینه مصرف داروهای ضد صرع در دوران بارداری، امری ضروری خواهد بود. این پژوهش در مجله معتبر پزشکی «The Lancet» منتشر شده است.

افسردگي در مبتلايان به صرع به مراتب از بقيه افراد جامعه شايع‌تر است اما متاسفانه در بسياري از موارد به دليل گزارش نشدن علايم افسردگي از سوي بيمار، اين اختلال تشخيص داده نمي‌شود. دليل ديگر درمان نشدن افسردگي در مبتلايان به صرع، اعتقاد به تشنج‌زابودن داروهاي ضدافسردگي است. بسياري از ضدافسردگي‌ها آستانه تشنج را پايين مي‌آورند هر چند يافته‌ها حاکي است ضدافسردگي‌ها در دوز اندک حتي خاصيت ضدتشنج دارند. همچنين، شواهد نشان داده‌اند در صورت مصرف ضدافسردگي‌ها در محدوده دوزاژ درماني، خطر وقوع تشنج اندک است. زمان انتخاب داروي ضدافسردگي براي يک بيمار مبتلا به صرع پزشک درمانگر بايد از تداخلات ميان داروهاي ضدافسردگي و ضدتشنج به خوبي آگاه باشد. به‌طور کلي در اين گروه از بيماران مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين، درمان خط اول هستند. افسردگي، شايع‌ترين اختلال همراه در مبتلايان به صرع است و در اين گروه از بيماران در مقايسه با مبتلايان به ساير بيماري‌هاي مزمن و اختلالات نورولوژيک شدت بيشتري دارد. در بيماران با تشنج‌هاي راجعه در مقايسه با جمعيت عادي جوامع، ميزان شيوع افسردگي20 تا 55 درصد بيشتر است. در بيماران با صرع کنترل‌شده، ميزان شيوع افسردگي 3 تا 9 درصد است. افسردگي درمان نشده ممکن است به خودکشي منجر شود. شيوع خودکشي در مبتلايان به صرع حدود 10 برابر ساير افراد جامعه است. تغيير در سطح سروتونين و نورآدرنالين، نقش کليدي در پاتولوژي افسردگي ماژور و صرع ايفا مي‌کند. در افسردگي ماژور، کتکولامين‌ها (دوپامين، نورآدرنالين و سروتونين) و نوروترانسميترها (گلوتامات و گاما آمينوبوتيريک‌اسيد) دخالت دارند. به‌طور مشابه، برهم خوردن تعادل ميان نوروترانسميترهاي اصلي و کتکولامين‌ها در ناحيه تمپورال باعث افزايش خطر تشنج در بيماران مستعد مي‌شود. به علاوه، کاهش عملکرد کتکولامين (سروتونرژيک و نورآدرنرژيک) باعث وخيم‌تر شدن شدت تشنج در برخي از حيوان‌هاي آزمايشگاهي شده است.

ادامه مطلب

مردي 25 ساله با سابقه حملات صرعي پارسيل کمپلکس از دوران کودکي مراجعه کرد. تشنجها که داراي الگوي اتوماتيسم و وضعيت ديس‌تونيک بودند از سن 4 سالگي و به دنبال يک بيماري تب‏دار با يک تشنج طول کشيده شروع شده بودند. کنترل ناموفق تشنج با استفاده از درمان چند دارويي ضد صرع که منجر به تشنج‏هاي هفتگي شد، توانايي رانندگي را از او گرفت. تصويربرداري عصبي، گليوز و آتروفي هيپوکامپ سمت راست را نشان داد، که مشخصه اسکلروز مياني لوب تمپورال در نظر گرفته مي‏شود.

ادامه مطلب

سازمان غذا و داروی آمریکا به تازگی قرص های پرامپانل با نام تجاری فیکومپا را برای تشنج های پارشیال در بیماران مبتلا به صرع که بیش از 12 سال سن دارند مورد تایید قرار داده است. تشنج های پارشیال، شایع ترین نوع تشنج در مبتلایان به صرع هستند. برخی از مبتلایان به صرع با استفاده از درمان موجود موفق به کنترل مطلوب تشنج ها نمی شوند. نتایج حاصل از 3 مطالعه بالینی بهبود چشمگیری در کنترل تشنج بیماران دریافت کننده فیکومپا در مقایسه با مصرف کنندگان دارونما نشان داده است. شایع ترین عوارض گزارش شده توسط بیماران تحت درمان با فیکومپا در این مطالعات عبارت بودند از گیجی، خواب آلودگی، ضعف، تحریک پذیری، عفونت های مجاری تنفسی فوقانی، افزایش وزن، سرگیجه، آتاکسی، لنگش، عدم تعادل، اضطراب، تاری دید، دیس آرتری، بی حالی، حالت تهاجمی و پرخوابی. در برگه اطلاعات دارویی مربوط به فیکومپا، در مورد خطر جدی مشکلات عصبی روانی نظیر تحریک پذیری، تهاجم، خشم، اضطراب، پارانویا، خلق یوفوریک، بی قراری و تغییر وضعیت روانی هشدار داده شده است. برخی از این مشکلات تا به حدی جدی گزارش شده اند که تهدید کننده حیات بوده اند. در تعداد بسیار محدودی، از بیماران هم رفتارهای خشونت آمیز گزارش شده است. بنابراین به خانواده بیمار توصیه کنید در صورت مشاهده هرگونه تغییر رفتار با پزشک تماس بگیرند و اگر افزایش دوز دارو ضروری است، مانیتورینگ دقیق بیمار فراموش نشود.

محققان يك هدست الكتريكي كوچكي طراحي كرده‌اند كه در زمان خواب مورد استفاده قرار گرفته و مي‌تواند به كاهش حملات صرع و اختلالات افسرگي كمك كند. متخصصان علوم اعصاب دانشگاه كاليفرنيا روش تحريك عصب سه قلو (Trigeminal Nerve Stimulation) را ابداع و شركت توليدكننده دستگاه‌هاي پزشكي NeuroSigma گجت آن را طراحي كرده‌اند. اين دستگاه به نام Monarch به شكل يك پد طراحي شده است كه روي پيشاني و در قسمت بالاي عصب اصلي مغز چسبيده مي‌شود؛ پد از طريق سيم‌هاي نازك به يك جعبه كوچك در اندازه تلفن همراه كه در قسمت كمر قرار دارد، متصل مي‌شود.
جعبه در مدت حداكثر 30 ثانيه پالس‌هاي الكتريكي ضعيف توليد مي كند و توليد پالس به مدت 30 ثانيه متوقف مي‌شود. پالس هاي الكتريكي باعث تحريك عصب سه قلو (تري ژمينال) شده و تعداد حملات صرع شديد را كاهش مي‌دهد و مي‌تواند براي كاهش علائم افسردگي نيز موثر باشد. مطالعات اوليه نشان مي‌دهد، در گروهي از بيماران دچار صرع شديد كه در طول يكسال از اين دستگاه استفاده كرده‌اند، تعداد حملات بطور ميانگين 60 درصد كاهش يافته است؛ همچنين نمرات افراد در آزمون هاي سنجش سطح افسردگي نيز پس از استفاده از اين دستگاه افزايش قابل توجهي را نشان مي‌دهد. اين دستگاه در مراحل تحقيقات باليني قرار دارد و تا چند ماه آينده در كلينيك‌هاي خصوصي انگليس مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

محققان مچ‌بند تشخيص تشنج طراحي كرده‌اند كه با سنجش سطح تشنج در بيماران مبتلا به صرع، خطر بروز مرگ ناگهاني در بيماران را كاهش مي‌دهد. به منظور ارزيابي شدت تشنج در بيماران مبتلا به صرع، الكترودهايي به جمجمه متصل مي‌شود و از طريق دستگاه الكتروانسفالوگرافي (EEG) امواج مغزي بيمار مورد بررسي قرار مي‌گيرد كه اين امر مستلزم حضور فرد در مراكز درماني است. محققان MIT به سرپرستي پروفسور «روزاليند پيكارد» براي كمك به بيماران مصروع، حسگرهايي را درون يك مچ‌بند تعبيه كرده‌اند كه مي‌تواند سطح تشنج در بيمار را اندازه گيري كند. اين حسگرها در اصل براي شناسايي وضعيت عاطفي كودكان مبتلا به اوتيسم طراحي شده‌اند كه از طريق رسانايي الكتريكي پوست وضعيت سيستم عصبي سمپاتيك كودكان را مورد بررسي قرار مي‌دهند.
در مطالعه‌اي كه بر روي كودكان مبتلا به اوتيسم و مستعد تشنج در بيمارستان كودكان بوستون صورت گرفت،‌ مشخص شد كه هرچه رسانايي پوست در زمان بروز تشنج بيشتر باشد، به زمان بيشتري براي عادي شدن فعاليت امواج مغزي نياز است. تحقيقات قبلي نشان مي‌دهد، توقف طولاني مدت فعاليت امواج مغزي در زمان بروز تشنج، خطر بروز مرگ غيرمنتظره ناگهاني در صرع (SUDEP) را افزايش مي‌دهد كه اين حالت طي چند ساعت پس از بروز تشنج روي مي‌دهد و تعيين مدت زمان دقيق توقف امواج مغزي براي بيماران مصروع بسيار حائز اهميت است.
با استفاده از رسانايي پوست و به كمك حسگرهاي تعبيه شده در اين مچ‌بند مي‌توان شدت تشنج و مدت زمان توقف امواج مغزي را مشخص كرد و با اين روش بيمار و خانواده فرد مصروع مي‌توانند در صورت لزوم براي مراقبت‌هاي پزشكي بيشتر به مراكز درماني مراجعه كنند. اين مچ‌بندها بر روي تعدادي از كودكان مصروع بستري در بيمارستان و همزمان با دستگاه EEG‌ مورد آزمايش قرار گرفته است و نمونه اوليه از مدل تجاري آن در بيمارستان زنان و بيرگام در حال آزمايش است.

سازمان غذا و داروي آمريکا شکل قرص و محلول خوراکي کپرا(Keppra) با نام ژنريک لووتيراستام (Levetiracetam) را به عنوان درمان همراه در مبتلايان به تشنج‌هاي پارشيال در بزرگسالان و کودکان بالاي يک ماه مورد تاييد قرار داده است. کپرا پيش از اين به عنوان درمان همراه در درمان تشنج‌هاي پارشيال در بزرگسالان و کودکان بزرگ‌تر از 4 سال موردتاييد بود. تاييد اين دارو براساس نتايج مطالعه فاز 3 دوسوکور تصادفي چندمرکزي با استفاده از دارونما براي بررسي اثربخشي و تحمل محلول خوراکي کپرا (20 تا 50 ميلي‌گرم روزانه به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن) در 116 بيمار خردسال با سابقه تشنج‌هاي پارشيال راجعه که سن آنها از 1 ماه تا 4 سال متغير بود انجام شد. در اين مطالعه کپرا به ميزان قابل‌توجهي دفعات تشنج را کاهش داد. به گزارش سپید، شايع‌ترين عوارض ناخواسته که در گروه تحت درمان با کپرا مشاهده شد، عبارت بودند از بي‌خوابي (شيوع 13 درصد در گروه مصرف‌کننده کپرا در مقايسه با شيوع 8/1 درصدي در گروه دريافت‌کننده دارونما) و تحريک‌پذيري (11درصد در مقايسه با صفر درصد).

جراحي براي درمان صرع روشي است که حتي خيلي از پزشکان ناخودآگاه نسبت به آن ذهنيتي منفي دارند ولي حالا يک مطالعه جديد در انگلستان حاکي از موفقيت بسيار عالي اين روش است. در اين مطالعه که روي 615 فرد بزرگسال دچار صرع‌هاي مقاوم به درمان طبي با سابقه حدودا 20 ساله تشنج‌ها انجام شد، جراحي توانست طي مدت 10 سال پيگيري، تقريبا نيمي از اين بيماران را بدون تشنج نگه دارد و کلا در 82 درصد موارد باعث بهبود قابل ملاحظه شود. در 11 درصد موارد باقي‌مانده نيز تشنج به صورت صرع پارشيل ساده در‌آمده بود که باعث از دست رفتن هوشياري فرد نمي‌شد. اين مطالعه همچنين نشان داد که جراحي رزکسيون ناحيه تمپورال قدامي نسبت به روش‌هاي رزکسيون کورتکس خارج از لوب تمپورال با کاهش 2 برابري عود تشنج همراه است.

دانشمندان ژنی را شناسایی كرده اند كه به ادعای آنها مسئول بروز صرع در برخی نوزادان است. صرع ارثی خوش خیم در كودكان (BFIE) به عنوان تشنج نوزادی شناخته می شود كه به صورت ارثی در برخی نوزادان بروز می كند. این تشنج ها در زمان شش ماهگی نوزاد اتفاق می افتد و در سن دوسالگی پایان می یابد. اما دلیل بروز این نوع صرع نادر در نوزادان سالم، سالها ذهن پژوهشگران را به خود مشغول كرده بود. اكنون گروهی بین المللی از محققان به سرپرستی دانشگاه ملبورن استرالیا می گویند كه یافته های آنها حاكی از وجود واریانی در ژن PRRT2 است كه یكی از مهمترین دلایل بروز صرع ارثی خوش خیم در كودكان محسوب می شود.
دانشمندان در مطالعات خود حدود 40 خانواده را در سراسر جهان بررسی كردند. آنها دریافتند كه نوزادان خانواده هایی كه دچار صرع ارثی خوش خیم می شوند واریانی را در ژن PRRT2 دارند كه موجب می شود پروتئین رمز گذاری شده ژن به صورت غلطی شكل بگیرد. با این حال عملكرد این ژن هنوز شناخته شده نیست و مشخص نیست چگونه تغییرات در این ژن می تواند موجب بروز صرع در نوزادان شود. این دانشمندان ادعا می كنند كشف این ژن فرصت با ارزشی برای یادگیری بیشتر در مورد عملكرد مغز و دلیل بروز صرع است.

در حال حاضر شايع‌ترين روش درمان مبتلايان به اپي‌لپسي، درمان دارويي است اما نزديک به يک ميليون نفر از مبتلايان به اين بيماري نسبت به درمان دارويي مقاومند. پژوهشگران با استفاده از يک روش جديد موفق به درمان اين بيماران شدند. در اين روش با تحريک عصب تري‌ژمينال تا 40 درصد مي توان باعث کنترل صرع در افراد مقاوم به دارو شد.

يافته‌هاي ارائه‌ شده در شصت وپنجمين نشست ساليانه انجمن صرع آمريکا در بالتيمور، کاهش قابل‌توجهي در تناوب و شدت تشنج‌ها در مبتلايان به صرع پارشيال تحت درمان با داروي ضدتشنج لاکوزامايد (Lacosamide) را نشان داده‌اند. درمان درازمدت با لاکوزامايد (تا 8 سال مطالعه)، بهبود قابل‌توجهي در کيفيت زندگي بيماران از جمله عملکرد اجتماعي و وضعيت سلامت عمومي آنها به همراه داشته است. تحليل يافته‌هاي حاصل از مطالعات متعدد فاز II و III محققان را چنين متقاعد کرده‌اند که لاکوزامايد به‌طور کلي به خوبي از سوي بيماران تحمل مي‌شود و طي 8 سال درمان با اين دارو تناوب تشنج‌هاي پارشيال در بيماران کاهش داشته است. لاکوزامايد به عنوان داروي تکميلي در درمان صرع پارشيال تجويز مي‌شود. شايع‌ترين عوارض جانبي گزارش شده‌اي که در بيش از 10 درصد از بيماران تحت درمان با لاکوزامايد مشاهده شدند عبارت بودند از گيجي، سردرد، تهوع و دوبيني.

موضوع: صرع و آسیب های اجتماعی
برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی تهران و انجمن صرع ایران
 زمان برگزاری: ۵ الی ۵ آبان ۱۳۹۰
مکان برگزاری: تهران، سالن آمفی تئاتر سازمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی تهران

این کارگاه در تاریخ ۱۸ ابان ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در تالار امام علی (ع) دانشگاه علوم پزشکی شهيد بهشتی برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل يافته های MRI ضايعات مختلف مغزی در ارتباط با صرع، MRI F در صرع، MRI در صرع و SPECT و صرع می باشد.

اطلاعات بیشتر

برگزار کنندگان: انجمن صرع ایران و پژوهشکده علوم اعصاب شفا
زمان برگزاری: ۱۸ الی ۲۰ آبان ۱۳۹۰
ارسال خلاصه مقالات : ۱۵/۵/۱۳۹۰
مکان برگزاری: تالار امام علی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

سایت همایش

اختلالات تشنجي، حاصل تغيير در فعاليت الکتريکي مغز است که به تخليه غيرطبيعي و بيش از حد گروهي از سلول‌هاي مغزي منجر مي‌شود. گاه علت تشنج، هيپوکسي، آسيب مغزي در طي زايمان، تب، مسموميت با الکل، تومور مغزي، ضربه مغزي يا حتي سکته مغزي است، اما شايع‌ترين علت تشنج، شروع بيماري صرع است. تمامي ‌بيماران مبتلا به صرع حملات تشنج را تجربه مي‌کنند، اما همه افراد با تجربه تشنج، مصروع نيستند...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله