دارو149- دارودرمانی کمخوني فقرآهن ناشي از بيماري مزمن کليوي
يک عارضه شايع بيماري مزمن کليوي، بهخصوص در بيماران دياليزي، کمخوني فقرآهن تشخيص داده نشده و درمان نشده است. علتهاي اصلي بيماري مزمن کليوي در اين گروه از بيماران عبارتند از کاهش دريافت آهن، اختلال در جذب رودهاي آهن موجود در رژيم غذايي، خونريزي، التهاب مزمن و افزايش نياز بدن به آهن طي درمان با داروهاي محرک اريتروپويزيس. دريافت مکملهاي وريدي آهن باعث بهبود محدوديت اريتروپويزيس ناشي از کمبود آهن و پاسخدهي بهتر به داروهاي محرک اريتروپويزيس ميشود و به طور همزمان خطرات درمان با داروهاي محرک اريتروپويزيس را کاهش ميدهد. دستورالعمل باليني براي درمان کمخوني ناشي از بيماري مزمن کليوي عبارت است از تجويز آهن وريدي.
سازمان بهداشت جهاني، در تعريف آنمي به هموگلوبين کمتر از 13 گرم در دسيليتر در مردان و هموگلوبين کمتر از 12 گرم در دسيليتر در زنان اشاره کرده است. در آمريکا، کمبود آهن شايعترين علت آنمي است. کمبود آهن در گلبولهاي قرمز باعث کاهش اکسيژنرساني بافتي، افزايش برونده قلبي و در صورت درمان نشدن، گشادي و هايپرتروفي بطن ميشود. علتهاي اصلي کمبود آهن، افزايش ميزان آهن مورد نياز بدن، از دست رفتن آهن و اغلب در مورد بيماري مزمن کليوي، کاهش ذخاير آهن، کاهش جذب آهن يا بلوک آهن در نتيجه روندهاي التهابي است. آنمي بيماري مزمن کليوي ممکن است به دليل ناکفايتي توليد اريتروپويتين توسط کليه بيمار، کم شدن طول عمر گلبول قرمز، کمبود آهن و ويتامينها، خونريزي، هايپرپاراتيروييدي و التهاب مزمن باشد. همچنين کمبود آهن ممکن است در بيماران همودياليزي دريافتکننده داروهاي محرک اريتروپويزيس، باعث افزايش نياز به آهن شود.