پزشکی بالینی

اداره غذا و داروي آمريکا اعلام کرد، داروي جديدي را براي درمان سرطان پيشرفته تخمدان، همراه با آزمايشي که مشخص مي‌کند کدام بيمار براي اين درمان مناسب است، تاييد کرد. لينپارزا (Lynparza) يا اولاپاريب (olaparib) به يک کلاس جديد دارويي به‌نام مهار کننده‌هايpoly ADP-ribose polymerase تعلق دارد. اين درمان براي زناني تجويز مي‌شود که به‌تازگي درمان گسترده‌اي را براي سرطان پيشرفته تخمدان مرتبط با نقصان ژن‌هاي BRCA دريافت کرده‌اند. اين تاييديه، به‌‌منزله تاييد اولين داروي کلاس جديد براي درمان سرطان تخمدان است. لينپارزا براي درمان بيماراني تجويز مي‌شود که ناهنجاري‌هاي خاص در ژن BRCA دارند و نشانه‌اي است از درک بيشتر محققان از مکانيسم‌هاي زمينه‌اي بيماري‌ها که آنها را به درمان‌هاي هدفدارتر و شخصي رهنمون مي‌کند. لينپارزا ساخت شرکت AstraZeneca است و تاييد آن براساس داده‌هاي يک کارآزمايي باليني است، با حضور تقريبا 140 زن مبتلا به موتاسيون ژن BRCA که منجر به سرطان تخمدان شده است. 34 درصد از بيماران دريافت کننده اين دارو شاهد پسرفت نسبي يا از بين رفتن کامل تومور در مدت زمان متوسط 8 ماه بودند. تهوع، خستگي، استفراغ، اسهال، سردرد، کاهش اشتها، دردهاي عضلاني و مفصلي و علايم شبه سرماخوردگي از عوارض جانبي اين دارو است. البته عوارض جانبي جدي‌تري نيز مانند التهاب ريه، لوکمي ميلوئيد حاد و سندرم ميلوديسپلاستيک نيز با اين دارو ديده شده است. زنان مبتلا به سرطان تخمدان، قبل از شروع اين دارو، بايد ابتدا تحت آزمون‌هاي مربوط قرار گيرند تا مشخص شود موتاسيون ژن BRCA دارند و کانديد درمان با لينپارزا هستند. آزمون مذکور نيز که اين موتاسيون را نشان مي‌دهد، به‌وسيله اداره غذا و داروي آمريکا تاييد شده است. ژن BRCA نقش مهمي در ترميم DNA آسيب‌ديده دارد. به‌طور طبيعي، آنها رشد تومورها را ساپرس مي‌کنند. زناني که در اين ژن موتاسيون دارند، در معرض خطر بيشتر براي ابتلا به سرطان‌هاي پستان و تخمدان قرار دارند. تخمين زده مي‌شود 10 تا 15 درصد از سرطان تخمدان مرتبط با اين موتاسيون‌ها است. 

محققان آمریکایی موفق به شناسایی هدف درمانی جدیدی شده‌اند که مسیر را برای نخستین درمان هدفمند سرطان تخمدان هموار می‌کند.  سرطان تخمدان یکی از مرگبارترین انواع این بیماری محسوب می‌شود و درمان‌های موثر کمی برای آن وجود دارد. سرطان تخمدان به چهار زیرگروه مختلف تقسیم می‌شود که یکی از این زیرگروه‌ها، کارسنیوم سلول روشن تخمدان است که پنج تا 10 درصد بیماران در آمریکا و 20 درصد بیماران در آسیا را گرفتار می‌کند. درحالیکه بدن بیماران زیرگروه‌های دیگر، به شیمی درمانی استاندارد مبتنی بر پلاتین پاسخ می‌دهد، میزان پاسخ در مبتلایان به کارسنیوم سلول روشن بسیار کم است. یکی از اصلی‌ترین چالش ها برای درمان سرطان تخمدان، یافتن هدف مناسبی است که بطور موثر روند پیشرفت بیماری را متوقف کند. 
 محققان موسسه ویستار (Wistar) یک هدف درمانی جدید را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به توسعه روش درمانی برای مبتلایان به این زیرگروه سرطان تخمدان منجر شود؛ محققان عملکرد ARID1A – تغییروضع دهنده کروماتین – را مورد بررسی قرار دادند. زمانیکه ARID1A عملکرد طبیعی داشته باشد، باعث باز شدن کروماتین و اجازه به سلول برای دریافت دستورات می‌شود؛ این فرآیند، رفتار سلولی را کنترل کرده و از سرطانی شدن آنها جلوگیری می‌کند. 
 تحقیقات نشان داد که ARID1A در بیش از 50 درصد موارد کارسنیوم سلول روشن تخمدان دچار جهش می‌شود که بالاترین نرخ جهش در بین انواع سرطان‌ها است. محققان ارتباط بین ARID1A و آنزیم EZH2 را شناسایی کردند؛ استفاده از این آنزیم بعنوان ابزار مهار می‌تواند به درمان هدفمند سرطان تخمدان با جهش در ARID1A منجر شود. نتایج این تحقیق در مجله Nature Medicine منتشر شد. 

یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد: زنان چاق یا دارای اضافه وزن نسبت به زنان با وزن ایده‌آل، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان قرار دارند. این پژوهش که در یک مؤسسه‌ سرطان‌شناسی در آمریکا انجام شد، برای اولین بار نشان داد چاق بودن یک علت احتمالی بروز سرطان تخمدان محسوب می‌شود.
تحقیقات پیشین نشان داده بود که اضافه وزن همچنین می‌تواند علت بعضی از سرطان‌های دیگر نظیر کولون، رحم، مری، کلیه، کیسه صفرا و پانکراس باشد. نگهداری وزن در حد ایده‌آل می‌تواند تا یک پنجم، خطر ابتلا به این سرطان‌ها را کاهش دهد و از ابتلا به بیماری‌های دیگر مانند دیابت و بیماری‌های قلبی جلوگیری کند. پژوهشگران ورزش و جلوگیری از چاقی را برای حفظ سلامتی توصیه می‌کنند. هر ساله نزدیک به 14 هزار زن در آمریکا بر اثر ابتلا به این سرطان جان خود را از دست می‌دهند. 

محققان دانشگاه بین‌المللی فلوریدا موفق شدند با استفاده از نانوفناوری، راه جدیدی را برای رهاسازی داروی سرطان تخمدان پیدا کنند. محققان در آزمایشگاه داروی "تاکسل" را که برای درمان سرطان تخمدان به کار می‌رود، بر روی یک نانو ذره مغناطیس الکتریکی بارگذاری کردند. سپس با استفاده از یک میدان الکتریکی، دارو را به سلول‌های تومور روانه کرده و طی 24 ساعت، این تومور را نابود کردند؛ بدون این که آسیبی به سایر سلول‌های سالم تخمدانی برسانند. دکتر "Carolyn Runowicz" در این باره می‌گوید: "حفظ سلول‌های سالم یکی از بزرگترین چالش‌های درمان سرطان بوده است؛ به ویژه زمانی که از تاکسل استفاده می‌کنیم، چرا که در کنار درمان سرطان، ممکن است عوارض جانبی زیاد و مسمومیت بر جای بگذارد." سرطان تخمدان یکی از کشنده‌ترین نوع سرطان مربوط به زنان و زایمان است که بنا بر آمار انجمن سرطان آمریکا تنها 14 هزار زن در آمریکا، طی امسال و بر اثر ابتلا به این سرطان جان خود را از دست خواهد داد. محققان می‌گویند نتایج به دست آمده آغازی بسیار مهم برای درمان سایر سرطان‌ها مانند سینه و ریه خواهد بود.  نتایج این پژوهش در مجله "Scientific Report" منتشر شده است.

پژوهشگران فرآیندی مرتبط با بروز التهاب سرطان را شناسایی کرده‌اند که به گفته آنها می‌تواند گزینه‌های درمانی جدید را برای بعضی از انواع تومورهای تخمدانی پیش روی محققان قرار دهد. محققان موسسه پرنس هنری، مرکز بهداشت موناش استرالیا، دانشگاه حسن الدین اندونزی، مرکز تحقیقات لینکون و کرایستچرچ دریافته‌اند که تومورهای سروز درجه بالای تخمدانی با تغییر پروتئینی خاص موسوم به "CXCL10"، حملات طبیعی سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند.
در حالت عادی، "CXCL10" سلول‌های سفید خونی را به حمله علیه بافت تومور ترغیب می‌کند و این در حالی است که بعضی از تومورهای تخمدانی می‌توانند با ایجاد تغییر در "CXCL10" از این حمله جلوگیری کنند. دکتر استفانز سرپرست این پژوهش در این رابطه می‌گوید: "این یافته‌ها درک ما را از چگونگی عملکرد بعضی از تومورها در غلبه بر واکنش‌های ایمنی ضد تومور بدن و در نتیجه شیوع آن به سایر نقاط بدن، ارتقا می‌دهد و روش‌های درمانی جدید و خاص هر توموری را در اختیار محققان قرار خواهد داد." این پژوهش در مجله بین‌المللی "Cancer" منتشر شده است.

محققان انگلیسی ژنی را در بدن موش‌ها کشف کرده‌اند که در صورت معیوب یا ناقص بودن، خطر ابتلا به سرطان تخمدان افزایش پیدا می‌کند. این ژن موسوم به "Helq" می‌تواند هنگام تقسیم سلولی در اصلاح یا آسیب رسانی به "DNA" نقش مهمی را ایفا کند. این ژن موسوم به "Helq" می‌تواند آسیب‌های به وجود آمده برای "DNA" را که حین نسخه برداری و در زمان تقسیم سلولی رخ می‌دهد، اصلاح کند؛ بنابراین اگر این ژن معیوب باشد یا در هر صورت وجود نداشته باشد، خطاهای "Helq" افزایش پیدا کرده و در نتیجه خطر سرطان افزایش پیدا می‌کند.
محققان موسسه تحقیقات سرطان انگلستان دریافتند موش‌هایی که هر دو نسخه ژن "Helq" را ندارند، در خطر دو برابری گسترش تومورهای تخمدانی قرار دارند و قدرت باروریشان نیز کاهش خواهد یافت. نتایج نشان می‌دهد که حتی نبود یکی از نسخه‌های ژن "Helq" برای به وجود آمدن تومورهای سرطانی کافی است. دکتر "سایمون بولتون" درباره این پژوهش می‌گوید: نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که ناهنجاری‌های (Helq) می‌تواند خطر ابتلا به سرطان تخمدان و سایر تومورها را افزایش دهد. این تحقیق از این حیث پر اهمیت است که ممکن است همین نتایج در مورد زنان نیز صدق کند که در صورت اثبات، درهای جدید برای درمان این بیماری گشوده خواهد شد. این پژوهش در مجله "Nature" منتشر شده است.

دانشمندان آمریکایی آزمایش جدیدی برای غربالگری سرطان تخمدان ابداع کرده‌اند که می‌تواند این بیماری را در مراحل اولیه نشان دهد. در صورت تائید این شیوه در کارآزمایی‌های بالینی، می‌توان از آن به عنوان یک آزمایش غربالگری معمول در زنان استفاده کرد. در این پژوهش دانشمندان در طول یک دوره 11 ساله این شیوه را بر روی بیش از 4000 زن آزمایش کردند. این زنان سالانه آزمایش خون داده و دانشمندان سطوح پروتئین CA-125 را که توسط اکثر تومورهای تخمدان تولید شده، ثبت می‌کردند. در این مرحله زنانی که افزایش ناگهانی در سطوح این پروتئین را نشان داده بودند، به دکتر زنان برای اجرای یک سونوگرافی ارجاع داده می‌شدند.
بر اساس نتایج سونوگرافیها، 10 زن در طول این پژوهش تحت عمل جراحی قرار گرفتند. پژوهشها نشان داد که چهار زن از سرطان تخمدان در مراحل اولیه و پنج زن دارای تومورهای خوش خیم یا پتانسیل کم بدخیمی بودند. همچنین یکی از این زنان به سرطان مخاط رحم مبتلا بود. این پژوهش نشان داد که سازوکار آزمایش از دقت 99.9 درصد برخوردار بود، بدین معنی که تنها 0.1 درصد از بیماران غیرمبتلا به سرطان به اشتباه به عنوان مبتلا شناسایی شده بودند.
علیرغم پیشرفتها در درمان، سرطان تخمدان هنوز یک بیماری بسیار مهلک باقی مانده چرا که بیشتر مبتلایان معمولا در مراحل پایانی از ابتلا به آن باخبر می‌شوند. هنگامی که این بیماری در مراحل اولیه شناسایی شده بود، 75 تا 90 درصد بیماران برای حداقل پنج سال زنده مانده بودند.
در حال حاضر هیچ آزمایش غربالگری تعیین شده‌ای برای سرطان تخمدان وجود ندارد. برای مفید بودن یک آزمایش غربالگری سرطان، باید فرآیند بقدری حساس باشد که بتواند نشانگرهای بیماری را پیش از ظهور علائم شناسایی کند. همچنین این آزمایش باید به اندازه کافی دقیق باشد تا به اشتباه وجود سرطان را در افراد غیرمبتلا نشان ندهد. سازوکار جدید به بررسی تغییرات سطوح پروتئین CA-125 در زنان پرداخته و همچنین سن را لحاظ می‌کند. محققان منتظر نتایج یک پژوهش بزرگتر و تصادفی‌تر هستند که در حال حاضر در بریتانیا با استفاده از این سازوکار غربالگری در حال انجام است. نتایج این کارآزمایی قرار است تا سال 2015 منتشر شود. این پژوهش در مجله Cancer منتشر شده است.

کارگروه خدمات پيشگيرانه ايالات متحده (USPSTF) بر اساس شواهد روزآمدشده، مجددا بر توصيه قبلي خود عليه انجام غربالگري سرطان تخمدان (توصيه سطح D) تاکيد کرد. در يک مطالعه آمريکايي، زنان به صورت تصادفي به دو گروه مراقبت معمول يا سونوگرافي واژينال و آزمون CA-125 تقسيم شدند. مرگ‌ومير و مرحله بيماري در زمان تشخيص در دو گروه غربالگري و عدم غربالگري تفاوتي نداشت ولي در نتيجه غربالگري‌هاي مثبت کاذب، تعداد قابل ملاحظه‌اي جراحي غيرضروري انجام شده بودند. در يک کارآزمايي انگليسي در حال انجام، پژوهشگران به مقايسه عدم غربالگري با «غربالگري به وسيله CA-125 به اضافه پيگيري نتايج غير طبيعي با سونوگرافي واژينال» يا «غربالگري صرفا با سونوگرافي»، پرداخته‌اند. البته پيامدهاي مربوط به مرگ‌ومير در اين مطالعه هنوز مشخص نشده است.
نتيجه‌گيري USPSTF اين بوده که بر اساس شواهد کافي، «غربالگري روتين سرطان تخمدان به وسيله سونوگرافي از راه واژن يا آزمون سرمي CA-125 با يک سطح آستانه واحد، منفعتي از نظر مرگ‌ومير ندارد ولي با زيان‌هايي حداقل در حد متوسط همراه است.» بيماران مدام در مورد لزوم غربالگري سرطان تخمدان سوال مي‌کنند و پاسخ منفي USPSTF هنوز هم چندان قاطع و معتبر نيست. اين کارگرووه همچنين ذکر کرده که اين عوامل با کاهش خطر سرطان تخمدان همراه هستند: قرص‌هاي ضد بارداري، بارداري، شيردهي، بستن لوله‌هاي رحمي، و اووفورکتومي دوطرفه. همچنين به نظر اين کارگروه، زنان داراي سابقه خانوادگي مثبت سرطان پستان يا تخمدان بايد به انجام مشاوره ژنتيک براي ارزيابي بيشتر سطح خطر، تشويق شوند.

پژوهش جدید محققان آلمانی نشان می‌دهد دارویی که در حال حاضر برای درمان سرطان کلیه تایید شده است، بازگشت مجدد سرطان پیشرفته تخمدان را با میانگین تقریبا شش ماه به تاخیر می‌اندازد. حدود 70 درصد از بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته تخمدان به دنبال عمل جراحی و شیمی درمانی دچار عود مجدد شده و نیاز به از سرگیری درمان‌های تهاجمی برای آنان لازم می‌شود. شانس درمان این بیماری 20 تا 25 درصد است. محققان آلمانی دریافته‌اند که داروی "پازوپانیب" می‌تواند تشدید روند بیماری را از 12.3 ماه به 17.9 ماه برساند.
"آندراس دو بوآ"، سرپرست این پژوهش و متخصص تومورشناسی زنان در این باره می‌گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهد توانسته‌ایم در نهایت دارویی را پیدا کنیم که توانایی برقراری کنترل رشد سرطان تخمدان را طی درمان‌های اولیه داشته باشد. اگر "پازوپانیب" برای سرطان تخمدان تایید شود، بسیاری از بیماران مدت طولانی‌تری را بدون بیماری و البته شیمی درمانی تجربه خواهند کرد و طی این مدت می‌توان بر بیماری کنترل پیدا کرد.
"پازوپانیب" داروی خوراکی است که چندین مسیر دخیل در رشد تومورها و رگ‌های خونی آنها را مهار می‌کند. عودهای مجدد برای بیماران مبتلا به سرطان بسیار شایع است؛ این تحقیق گسترده نشان می‌دهد که هدف قرار دادن مولکول‌های متعدد سرطانی می‌تواند تاثیر قابل توجهی را بر قابلیت رشد سرطان داشته باشد و زمان بسیار قابل توجهی را تا عود دوباره در اختیار قرار خواهد داد. حدود 230 هزار نفر سالانه به سرطان مبتلا می‌شوند که البته اکثر آنها پیش از تشخیص پیشرفتگی بیماری از وجود آن بی‌خبرند و بیش از 70 درصد افراد نیز تا پنج سال پس از ابتلا می‌میرند. یافته‌های این پژوهش طی نشست سالیانه "ASCO" مطرح شده است.

محققان کلینیک مایو، مکانیسم چگونگی کارآمدکردن نانوذرات طلا علیه سلول‌های سرطان تخمدان را شناسایی کردند. نانوذرات طلای باردار مثبت، معمولا برای سلول‌ها سمی هستند، اما سلول‌های سرطانی از مسموم‌شدن توسط آن‌ها، اجتناب می‌کنند. مطالعه جدید مکانیسم نوینی را شناسایی می‌کند که با جلوگیری از مرگ سلول یا آپوپتوز(که هنگام برخورد با نانوذرات باردار رخ می‌دهد) از سلول‌های سرطانی تخمدان محافظت می‌کند. با اعمال بارهای یونی مثبت بر روی سطح سلول، نانوذرات به عنوان نابودگر سلول‌های توموری عمل کرده در حالی که سلول‌های سالم را به حال خود رها می‌کنند.
این نانوذرات با افزایش سطوح یون کلسیم سلولی، سلول‌های سرطانی را می‌کشند، اما محققان دریافتند یک پروتئین نظارتی اساسا با انتقال کلسیم به درون میتوکندری، از افزایش کلسیم جلوگیری کرده و مرگ سلول را معکوس می‌کند. سلول‌های سرطانی این منتقل‌کننده را به وفور دارا هستند و از مسموم‌شدن توسط نانوذرات، مصون می‌مانند.
دانشمندان همچنین پی بردند چنانچه مانع از انتقال کلسیم به درون میتوکندری شوند، فشار سلولی به انداره کافی افزایش می‌یابد و این امر نانوذرات طلا را در نابودی سلول‌های سرطانی، کارآمدتر می‌کند. به گفته این محققان، درک چگونگی عملکرد مکانیسم انتقال میتوکندری به طراحی درمان‌های هدفمند علیه سرطان، کمک می‌کند. آن‌ها از توسعه‌دهندگان نانوذرات طلا خواستند که این دانش را در فرایند طراحی مشخصه‌های نانوذرات برای استفاده در درمان، وارد کنند. جزئیات این تحقیق در Journal of Biological Chemistry منتشر شده است.

سطوح بالای کلسیم خون می‌تواند نشانه‌ای برای وقوع سرطان تخمدان باشد. نتایج یک پژوهش جدید در دانشگاه ویک فارست نشان داده است که سطوح بالای کلسیم خون می‌تواند در پیش‌بینی سرطان تخمدان که از مرگبارترین انواع سرطان در میان زنان است، مؤثر باشد. محققان در این تحقیق، با بررسی دو گروه از افراد مشاهده کردند زنانی که با سرطان تخمدان تشخیص داده شدند و زنانی که در اثر این سرطان جان خود را از دست دادند، نسبت به زنانی که با این سرطان شناسایی نشدند، دارای مقادیر بالاتری از کلسیم در خون خود بودند.
به گفته محققان این ایده قابل قبول است چرا که بروز بسیاری از سرطان‌های تخمدان با افزایش سطح پروتئین مرتبط با هورمون پاراتیروئید (PTRHrp) همراه است که شناخته شده است؛ این پدیده سطوح کلسیم خون در بسیاری از سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. میزان وقوع مرگ ومیر در اثر سرطان تخمدان زیاد است، چرا که شناسایی آن بسیار سخت است و اغلب علائم آن زمانی به وجود می‌آید که این سرطان پیشرفت کرده است و در این میان تشخیص این سرطان در مراحل اولیه ممکن است با استفاده از نشانگر کلسیم انجام پذیرد، اما هنوز هم تحقیقات بیشتری برای تائید این نتایج مورد نیاز است.

محققان اعلام کردند که مرگ و میر ناشی از سرطان تخمدان در 20 سال گذشته به دلیل تشخیص زودهنگام و درمان بهتر این بیماری 26 درصد کاهش یافته است. همچنین طول زندگی زنانی که از سرطان تخمدان جان سالم به در می برند به ویژه در میان زنان 40 تا 60 سال افزایش یافته است.
سرطان تخمدان به ˈقاتل خاموشˈ معروف است زیرا تشخیص این بیماری دشوار است و اغلب فقط زمانی تشخیص داده می شود که به سایر بخش های بدن نیز گسترش یابد. سرطان تخمدان پنجمین شکل رایج سرطان در میان زنان است به طوری که سالانه در انگلیس 6500 مورد از این بیماری تشخیص داده می شود.
دانشمندان شبکه اطلاعات ملی سرطان، اطلاعات در زمینه مرگ و میر و بقای زنان مبتلا به سرطان تخمدان را از سال 1989 با جدیدترین آمار از سال 2009 مقایسه کردند. محققان متوجه شدند که میزان مرگ و میر از 9/11 درصد در 100 هزار زن به 8/8 درصد در سال 2009 کاهش یافته است . این آمارکاهش 26 درصدی را از سال 1989 نشان می دهد. همچنین تقریبا سه چهارم زنانی که از این بیماری جان سالم به در برده بودند دستکم یک سال زندگی کردند و 44 درصد پنج سال بعد هنوز زنده بودند. در سال 1989 نیمی از بیماران بیش از یک سال زنده ماندند و تنها یک سوم آنها پنج سال زندگی کردند.
در این میان بیشترین پیشرفت در طول زندگی زنانی که از سرطان تخمدان جان سالم به در برده بودند در میان زنان 40 تا 60 ساله دیده شد. این پیشرفت ها به دلیل پیشرفت در مراقبت است به طوری که بیماران معمولا ترجیح می دهند که به مراکز تخصصی زنان و زایمان که توسط جراحان بسیار با تجربه اداره می شوند، مراجعه کنند. ˈاندی نوردینˈ مشاور متخصص زنان که در انجام این مطالعه مشارکت داشته است در این مورد گفت : کاهش در میزان مرگ و میر زنان مبتلا به سرطان تخمدان، پیشرفت های انجام شده در تشخیص و درمان این بیماری را از قبیل پیشرفت در تصویربرداری، جراحی و درمان های شیمی درمانی منعکس می کند.

در يك مطالعه بين المللي معلوم شد زناني كه چاق‌تر و قدبلندتر هستند ممكن است بيشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان باشند. اين يافته حاصل ارزيابي و بررسي 47 مطالعه انجام شده در 14 كشور مختلف است كه بيش از 25 هزار زن مبتلا به سرطان تخمدان و 81 هزار زن سالم در آن حضور داشته‌اند. متخصصان در اين ارزيابي‌ها متوجه شدند در ازاي هر دو اينچ افزايش قد در زنان احتمال ابتلا به اين سرطان به ميزان قابل توجهي افزايش پيدا مي‌كند.
درعين حال افزايش شاخص توده بدني (IBM) كه مقياسي بر اساس وزن و قد است با افزايش خطر بروز سرطان تخمدان رابطه مستقيم دارد اما اين مورد تنها در زناني ديده مي‌شود كه هرگز تحت هورمون درماني دوران يائسگي قرار نگرفته‌اند. اين متخصصان هم چنين دريافتند كه ارتباط بين قد، وزن و سرطان تخمدان حتي پس از در نظر گرفتن ساير فاكتورهاي تاثيرگذار در بروز اين سرطان، مثل سن، وراثت، مصرف الكل و سيگار و داروهاي ضد بارداري و يا سن آغاز عادت ماهانه باز هم باقي مي‌ماند. نتايج اين مطالعه بزرگ مشاهداتي است كه از سوي گروه همكاري مطالعات همه‌گيرشناسي سرطان تخمدان در دانشگاه آكسفورد انگليس انجام گرفته در مجله پزشكي plos ارائه شده است.

به تازگي اولين جراحي با هدايت فلورسانس براي بيماران مبتلا به سرطان تخمدان با استفاده از يک سلول سرطاني با نام «دستگاه خانگي» و عوامل تصويربرداري مربوطه انجام شد. اين جراحي اولين قسمت از 10 گانه يک کارآزمايي باليني است که براي ارزيابي تکنولوژي جديد کمک جراح در برداشت بافت سرطاني از بيماران مبتلا به سرطان تخمدان انجام مي‌شود. با اين روش سلول‌هاي سرطاني به روشي خاص مشخص مي‌شود تا جراح به آساني آنها را ديده و بتواند حتي کوچک‌ترين تومورها را نيز بردارد که با روش‌هاي کنوني ممکن است به راحتي ناديده گرفته شوند. با روش‌هاي تشخصي کنوني اگر تومورها حداقل 3 ميلي‌متر باشند، تشخيص داده مي‌شوند، اما با روش جديد تومورهايي با اندازه يک‌دهم ميلي‌متر نيز قابل رديابي خواهند شد و به اين ترتيب بيماران بيشتري نجات پيدا خواهند کرد و عود بيماري کمتر خواهد بود.
سرطان تخمدان يکي از بدخيمي‌هاي بدنام است؛ چرا که به راحتي ديده نمي‌شود، اما با اين تکنيک جراحان قادر خواهند بود نقاط تومورال را که 30 بار کوچک‌تر از تومورهايي هستند که با روش‌هاي استاندارد کنوني تشخيص داده مي‌شوند، ببينند، بنابراين برداشت تومور به‌طور قابل‌توجهي پيشرفت مي‌کند.
در اين روش يک عامل تصويربرداري فلورسنت به فرم تغييريافته فوليک‌اسيد متصل مي‌شود که مجموع آنها «وسيله خانگي» ناميده مي‌شود. اين ترکيب به دنبال سلول‌هاي سرطاني مي‌گردد و به آنها متصل مي‌شود. بيماران 2 ساعت قبل از جراحي تحت تزريق اين ترکيب قرار مي‌گيرند. همچنين يک سيستم دوربين خاص نيز به نام دوربين فلورسنت «مولتي‌اسپکترال» هم با آن همراه مي‌شود. به اين ترتيب سلول‌هاي سرطاني روشن شده و محل آنها روي صفحه مانيتوري که در اتاق جراحي نزديک بيمار قرار دارد، نشان داده مي‌شود. جراحاني که با اين روش کار کرده‌اند، پيدا کردن به‌طور متوسط 34 تومور را گزارش کردند، در حالي که با روش‌هاي استاندارد كنوني به‌طور متوسط تنها 7 تومور قابل‌شناسايي بوده است. اين روش به راحتي هنگام عمل استفاده مي‌شود و به‌طور يكپارچه با روش جراحي لاپاروسكوپي كه روز به روز هم استفاده از آن شايع‌تر مي‌شود هماهنگ است. محققان معتقدند اين روش انقلابي در جراحي به پا كرده و ديد جراحي را تغيير داده است و به نظر مي‌رسد در آينده نزديك جايگزين روش‌هاي استاندارد كنوني شود. مسلما هر چه بافت سرطاني كمتري باقي بماند، شيمي درماني يا ايمونوتراپي بهتر عمل مي‌كند و ميزان بقاي بيماران بيشتر خواهد شد. با اين روش مي‌توان انتظار پيامدهاي بهتري را براي بيماران داشت اما لازم است تا روش جراحي با هدايت فلورسنت در كارآزمايي‌هاي باليني مورد ارزيابي قرار گيرد تا تاثير آن بر ميزان اميد به زندگي بيماران مشخص شود، پس آنها بايد براي سال‌ها پيگيري شوند. پژوهشگران اين طرح اظهار اميدواري مي‌كنند كه در مدت كوتاهي اين روش مورد تاييد مراجع ذي‌صلاح قرار گيرد تا بتوان به‌طور گسترده از آن در بالين استفاده كرد.
علت استفاده از فوليك اسيد آن است كه اغلب سلول‌هاي سرطان تخمدان براي رشد و تقسيم شدن به مقداري زيادي ويتامين نياز دارند و در سطح آنها نيز تعداد زيادي گيرنده براي اين امر وجود دارد. البته همه سلول‌هاي سرطاني به فولات نياز ندارند، پس بهتر است قبل از هر اقدامي بيماران از اين نظر بررسي و گيرنده‌هاي فولات روي سطح سلول‌هاي سرطاني آنها تشخيص داده شود.

براساس آخرين نتايج دانشمندان در موسسه ملي سرطان آمريکا كه روي واكسن تجربي‌اي كار مي‌كنند كه به سيستم ايمني بدن كمك مي‌كند تا سلول‌هاي سرطاني پستان و تخمدان را هدف قرار دهد، از بين بردن سلول‌هاي سرطاني با همان دقتي كه واكسن‌هاي معمولي باكتري و ويروس‌ها را محو مي‌كنند، امكان‌پذير خواهد شد. تنها تفاوت ميان آنها، اين است كه تزريق واكسن به جاي آنكه پيشگيرانه باشد جنبه درماني خواهد داشت. در اين مطالعه 26 زن مبتلا به مراحل پيشرفته سرطان پستان يا تخمدان مورد بررسي قرار گرفتند و بيشتر آنها نيز تقريبا دوره‌هاي متعددي از كموتراپي، همچنين جراحي يا راديوتراپي را پشت سر گذاشته بودند. آنها همگي با واكسن‌ حاوي پروتئين كه به طور روتين در تومورهاي پستان و تخمدان يافت مي‌شود، همراه با ديگر اجزايي كه سيستم ايمني بدن را تحريك مي‌كنند تا سلول‌هاي سرطاني را بيشتر قابل تشخيص كنند، تحت تزريق قرار گرفتند. تركيب موارد فوق براي بيماران مبتلا به سرطان پستان بسيار اميدبخش بود به طوري كه ميانه بقاي آنها بيش از يك سال گزارش شد. در زنان مبتلا به سرطان تخمدان، بقاي بيماران كمي بيشتر يعني حدود 15 ماه گزارش شد.

وقتي به تازگي صحبت از تشخيص سرطان پستان در فردي شد که تاکنون 2 بار به‌وسيله روش IVF باردار شده، متخصصان سرطان‌شناسي متفق‌القول معتقد بودند شواهد گسترده حاکي از آن است که دوزهاي زياد هورموني استفاده شده در درمان نازايي در ايجاد سرطان پستان نقشي ندارند اما هنوز مشخص نيست آيا ارتباطي ميان انجام IVF و سرطان تخمدان وجود دارد يا خير. قسمتي از مشکل در بررسي ارتباط IVF و خطر سرطان تخمدان از آنجا برمي‌آيد که زنان نازا نسبت به زنان سالم تا حدودي با خطر بيشتر سرطان تخمدان مواجه‌اند، بنابراين مشکل است که مشخص کنيم نازايي يا IVF، کدام يک ممکن است خطر سرطان تخمدان را در اين افراد بيشتر کنند. اکنون مطالعه‌اي از هلند با بررسي بيش از 25 هزار زن مبتلا به مشکلات نازايي که از ميان آنها بيش از 19 هزار نفر تحت IVF قرار گرفتند، اولين بررسي‌اي است که تلاش مي‌کند در مورد اين موضوع به تحقيق بپردازد. محققان دريافتند پس از 15 سال پيگيري، زناني که IVF شده بودند و به هورمون براي تحريک تخمدان‌ها براي باروري نياز داشتند با 2 برابر احتمال بيشتر براي ابتلا به بدخيمي‌هاي تخمدان دست‌وپنجه نرم مي‌کردند. البته به نظر مي‌رسد اين مساله جاي چندان نگراني‌اي چنداني ندارد، چون خطر مطلق تومورهاي تخمدان کلا خيلي کم است و در حدود 45/0 درصد زنان 50 سال را درگير مي‌کند.

این کنفرانس در تاریخ ۱۴ مهر ۱۳۹۰ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در هتل آسمان اصفهان برگزار می گردد. مباحث این کنفرانس شامل پاتولوژي كانسر تخمدان، راديولوژي در كانسر تخمدان، لاپاروسكوپي در كانسرهاي زنان، جراحي در كانسر تخمدان، حفظ باروري در درمان كانسرها، شيمي درماني در كانسر تخمدان، پرتودرماني در كانسر معده، پانل كانسر تخمدان، آگونيست و آنتاگونيست هاي هورموني جديد می باشد.

اطلاعات بیشتر