پزشکی بالینی

استفاده از CT اسکن براي تشخيص موارد مشکوک به آپانديسيت حاد از حدود 20 در سال 2000 به بيش از 90 در سال 2006 رسيده است. با اين حال، پژوهش‌هاي اندکي به بررسي عملکرد تشخيصي CT اسکن با چند ردياب (MDCT) براي اين منظور پرداخته‌اند. براي ارزيابي عملکرد تشخيصي اين روش، پژوهشگران بيش از 2800 بيمار بزرگسال متوالي را در يک موسسه دانشگاهي در ويسکانسين آمريکا وارد مطالعه کردند؛ اين افراد بين سال‌هاي 9-2001 با شک به آپانديسيت حاد براي انجام MDCT ارجاع شده بودند. از پاتولوژي جراحي و يافته‌هاي حين عمل براي تعيين ابتلاي بيماران به آپانديسيت حاد استفاده گرديد. بيماراني که تحت جراحي قرار نگرفتند نيز حداقل براي مدت 12 ماه از نظر تعيين وجود آپانديسيت حاد پيگيري شدند.

شيوع کلي آپانديسيت حاد 23 درصد بود. MDCT در 708 بيمار مثبت و در 2163 بيمار منفي گزارش شد. نتايج CT در 10 بيمار منفي کاذب و در 43 بيمار مثبت کاذب بود. حساسيت MDCT براي آپانديسيت حاد 5/98، ويژگي آن 0/98 و ارزش اخباري منفي و مثبت آن به ترتيب 5/99 و 9/93 گزارش شد. در اين مطالعه تک‌مرکزي، MDCT دقت بالايي براي تشخيص آپانديسيت حاد داشت. پروتکل انجام تصويربرداري در اين مرکز به صورت انجام MDCT شکم و لگن بدون تمرکز بر يک قسمت خاص پس از تجويز ماده حاجب خوراکي و وريدي بود.