پزشکی بالینی

پژوهش صورت گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد که با افزایش سن، لزوما افراد بدبین و مشکوک نمی‌شوند، بلکه در عوض اعتماد و خوش‌بینی در آنها افزایش پیدا می‌کند. همواره وقتی صحبت از پیری می‌شود، همه به یاد کلماتی نظیر زوال عقل می‌افتند، اما پژوهش صورت گرفته توسط محققان دانشگاه نورث‌وسترن برای نخستین‌بار نشان داد که افراد با افزایش سن، بیشتر به اطرافیان اعتماد کرده و متعاقبا شادی بیشتری نیز تجربه خواهند کرد. 
 طی این پژوهش، در دو بازه زمانی رابطه میان سن و اعتمادپذیری مورد بررسی قرار گرفت. در تحقیق نخست با حضور 197 هزار و 888 نفر از هشت کشور جهان، رابطه مثبتی بین بالا رفتن سن و افزایش اعتماد مشاهده شد. در پژوهش دوم نیز یکهزار و 230 آمریکایی حضور داشتند که بار دیگر نتایجی مشابه پژوهش نسخت بدست آمد. 
 به نظر می‌رسد که با افزایش سن، افراد بیشتر تمایل دارند تا بهترین خصوصیت‌ها را در افراد ببینند و کم اعتمادی‌ها و نادرستی‌های شخصیت طرف مقابل را نادیده بگیرند. نتایج این پژوهش در مجله Social Psychological and Personality Science منتشر شده است.  

پژوهشگران در تحقیقات خود دریافتند: اشخاص باهوش بر خلاف افراد با بهره هوشی پایین، بیشتر به دیگران اعتماد می‌کنند. دانشمندان دانشگاه آکسفورد مطالعاتشان را بر اساس «همه‌پرسی اجتماعی عمومی» انجام داده‌اند که هر یک یا دو سال در ایالات متحده اجرا می‌شود. به گفته نویسندگان این مقاله، افراد باهوش‌تر در ارزیابی شخصیتی بهتر عمل می‌کنند و تمایل دارند با اشخاصی ارتباط برقرار کنند که کمتر محتمل است به آن‌ها خیانت کنند. آن‌ها همچنین در سنجیدن موقعیت‌ها برای اعتماد به شخص خاص عملکرد بهتری دارند.
این مطالعه نتایج تحقیق پیشین پیرامون اعتماد و هوش را در کشورهای اروپایی تایید می‌کند و نتایج آن حائز اهمیت است زیرا اعتماد اجتماعی در موفقیت نهادهای مختلف مانند سیستم‌های رفاهی و بازارهای مالی دخیل است. بر اساس یافته‌های جدید، افرادی که به دیگران اعتماد می‌کنند از سلامت و شادمانی بیشتری نیز برخوردار هستند. جزئیات این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شده است.

دانشمندان مدعی‌اند کودکان به بزرگسالان دارای چهره‌های جذاب در مقایسه با افراد غیرجذاب، اعتماد بیشتری دارند. به گفته ایگور باسکاندزیف از دانشگاه کلارک و دانشگاه هاروارد، زمانی که کودکان در مورد جهان یاد می‌گیرند، به شدت به اطلاعاتی که توسط دیگر افراد به آن‌ها ارائه می‌شود، متکی‌اند. مطالعات پیشین نشان‌ داده‌اند کودکان می‌توانند تحت تاثیر طیفی از مولفه‌ها از جمله این که آیا فرد بزرگسال در گذشته اطلاعات درستی ارائه داده‌ یا این که آیا چنین فردی برای وی آشنا است یا خیر، قرار گیرند. هدف از تحقیق حاضر بررسی این نکته بود که آیا کودکان به یک غریبه جذاب بیشتر اعتماد می‌کنند یا یک غربیه غیرجذاب؟
در پژوهش انجام‌شده گروهی از 32 کودک بین سنین چهار تا پنج سال در معرض 12 عکس متعلق به زنان سفیدپوست بین سنین 18 و 29 سال قرار گرفتند. تصاویر پیش‌تر توسط گروهی از 40 نفر دانشجوی فارغ التحصیل‌نشده و از میان 46 عکس گزینش شده بود. در این میان، فقط تصاویری که از دیدگاه کودکان پایین‌ترین میزان و بالاترین میزان جذابیت را داشتند، انتخاب شدند.
به هر کودک تصاویری از شش شیء جدید نشان داده و از وی خواسته شد که اشیا را نامگذاری کند. برای آگاهی از این که آیا حدس کودک درست بوده یا خیر، به پیشنهاد محقق حاضر، وی باید از یکی از دو فرد موجود در تصاویر ارائه‌شده در این خصوص می‌پرسید. در این نقطه به کودک دو عکس جذاب و غیرجذاب نشان داده شد و از وی خواسته شد حدس بزند که کدام فرد پاسخ را می‌داند. پس از انتخاب عکس، آنچه که هر شخص در مورد ماهیت شیء گفته بود، به کودک نشان داده و از وی خواسته شد حدس بزند که کدام‌ یک درست می‌گوید.
نتایج نشان داد بیشتر کودکان به ویژه دختران، ابتدا چهره جذاب را انتخاب کردند و هر دوی دختران و پسران بیشتر به پاسخ چهره جذاب‌تر اعتماد کردند. هنوز دلایل آشکاری دال بر این که چرا افراد جذاب‌ در خصوص برچسب‌های شیء آگاه‌تر به نظر می‌رسیدند، وجود ندارد. تحقیقات بیشتری در خصوص این موضوع باید صورت گیرد که آیا کودکان حتی زمانی که مدارکی دال بر این موضوع در دست دارند که چهره جذاب‌تر غیرقابل‌اعتماد است و این که اطلاع‌دهنده غیرجذاب فردی قابل اعتماد است، به اعتمادکردن به چهره جذاب‌تر ادامه می‌دهند.