پزشکی بالینی

دانشمندان بخشی از مغز را کشف کرده‌اند که به انسان‌ها امکان شناسایی موسیقی‌ها و نام‌های آن‌ها را می‌دهد. آن‌ها همچنین دریافتند ناحیه موسوم به لوب تمپورال چپ که مسئول به یادآوردن نام‌ها و مکان‌ها نیز هست، با موسیقی سر و کار دارد. مطالعه دانشمندان دانشگاه آیووا نشان می‌دهد آسیب به این ناحیه مغزی با مشکلات یادگیری عناوین آهنگ‌های مشهور یا غیرمشهور مرتبط است. این نخستین مطالعه‌ای است که با ملودی‌های موسیقیایی سر و کار دارد. در حالی که صورت‌ها و مکان‌ها محرک‌های بصری هستند، ملودی‌ها شنیداری هستند و ناحیه لوب تمپورال چپ بخش همگرایی است که به محرک منفردی اختصاص ندارد. یافته‌های جدید نظریه موجود را پشتیبانی می‌کند که بر اساس آن، این ناحیه از مغز منطقه‌ای مهم برای نامگذاری آیتم‌های منحصر‌بفرد صرف نظر از ماهیت محرک آن‌ است. 
محققان حاضر در این تحقیق 30 شرکت‌کننده حاضر در «دفتر بیماران عصبی» دانشگاه آیووا را در یک مسئولیت نام‌گذاری ملودی‌های مشهور به کار گماردند. این شرکت‌کنندگان به 10 بیمار دارای آسیب‌دیدگی لوب تمپورال چپ، 10 نفر مبتلا به آسیب مغزی و 10 شرکت‌کننده بدون داشتن آسیب مغزی تقسیم شدند. مسئولیت آن‌ها شامل گوش‌دادن به 52 ملودی مشهور بود که مدت زمانشان از هشت تا 15 ثانیه گزارش شد. پس از گوش‌دادن به هر ملودی از شرکت‌کنندگان خواسته شد آشنایی‌شان را با آن ارزیابی کرده و نامش را شناسایی کنند. در این میان، بیماران مبتلا به لوب تمپورال چپ (LTP) به طور قابل توجهی ملودی‌های کمتری را در مقایسه با بیماران دارای آسیب مغزی و گروه کنترل نام‌گذاری کردند. در مجموع، بیماران LTP تقریبا 50 درصد آهنگ‌ها را به درستی نامگذاری کردند در حالی که شرکت‌کنندگان دیگر 80 درصد ملودی‌ها را به درستی نامگذاری کردند. نتایج حاصل حاکی از آن است LTP مسئول شناسایی آهنگ‌های موسیقیایی در مغز و نام‌های آن‌هاست. جزئیات این مطالعه در مجله Neuropsychology منتشر شد.

تحقیقات نشان می‌دهد برخی افراد قادر نیستند پاسخ عاطفی به موسیقی داشته باشند. تحقیقات جدید حاکی از آن است که برخی افراد از نظر بیولوژیکی قادر به انجام پاسخ به موسیقی نیستند و این مورد تنها به سلیقه آنان مربوط نمی‌شود. نتایج مطالعات گروه تحقیقات جهانی به سرپرستی دانشگاه بارسلونا، نشان داد بین یک تا پنج درصد افراد، «فقدان خاص لذت موسیقی » را تجربه کرده‌اند. 

هزاران نفر از دانشجویان دانشگاه‌های اسپانیا پرسش نامه‌ای را پاسخ دادند که مشخص می‌کرد به چه میزان آنان با جملاتی مانند «هنگامی که با شخص دیگری به موسقی گوش می‌دهم احساس می‌کنم با آن فرد ارتباط خاصی دارم» و «هنگامی که آهنگ مورد علاقه‌ام را می‌شنوم نمی‌توانم آن را زمزمه نکنم» موافق یا مخالف هستند. سه گروه از شرکت کنندگان که نسبت به موسیقی حساسیت کم، متوسط و بالایی داشتند به آهنگ‌هایی که توسط همسالان آنان انتخاب شده بود، گوش کردند و در همان هنگام محققان واکنش‌های آنان را با استفاده از شاخص‌های فیزیولوژیکی احساسات مانند ضربان قلب و میزان تعرق بررسی کردند.
این شاخص‌ها درگروهی که به موسیقی علاقه‌مند بودند، افزایش یافت در حالی که در گروه دیگر(فقدان لذت موسیقی) این شاخص‌ها هیچ تغییری نکرد. به گفته جوزپه مارکو پولاره، سرپرست تحقیقات، همه شرکت کنندگان در این تحقیقات نسبت به دیگر محرک‌ها مانند پول، پاداش، ... حساسیت یکسانی داشتند و هیچ یک از آنان بیماری «اختلال در ادراک و شناخت موسیقی» را نداشتند. وی افزود: محققان به منظور تعیین تفاوت عملکرد مغز گروه‌های مختلف هنگام گوش دادن به موسیقی از اسکن MRI استفاده خواهند کرد. گزارش این تحقیقات در روزنامه تلگراف به چاپ رسیده است. 

دانشمندان در آخرین مطالعاتشان، پای نواحی مختلف ژنوم انسان را به وادی استعداد موسیقی باز کرده‌اند. مطالعه وظیفه ژن‌های دخیل در رشد گوش درونی تا فرآیندهای عصب‌شناختی شنیداری نشان می‌دهد، استعداد موسیقی تحت تاثیر ترکیبی از ژن‌های مشارکت‌کننده در گذرگاه شنوایی قرار دارد. این یافته‌ها با بررسی پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی ژنوم‌های 767 نفر متعلق به 76 خانواده حاصل شد که دارای توانایی تشخیص زیر و بمی، مدت و الگوهای صوتی بودند. درک موسیقی با سلول‌های موی متخصص موجود در گوش درونی آغاز می‌شود که صداها را به عنوان سیگنال‌های الکترونیکی از خلال گذرگاه شنوایی به قشر شنوایی می‌برند و در آنجا این صداها تشخیص داده می‌شوند.
محققان بر این باورند استعداد موسیقی، ویژگی رفتاری پیچیده‌ای است که به طور کامل توسط آزمایش‌های درک صدا در این تحقیق شکار نشد و این که عوامل محیطی مانند فرهنگ و تحصیلات موسیقی نقش مهمی را بازی می‌کنند. این یافته‌ها پیش‌زمینه ارزشمندی را برای انجام مطالعات مولکولی و تحقیق در خصوص تعامل ژن‌ها و محیط با در نظر گرفتن توانایی موسیقی ارائه می‌دهند. علاوه بر درک حسی ساده، پردازش موسیقی بر دیگر نواحی چندگانه مغز اثر می‌گذارد که در عاطفه، یادگیری و حافظه ایفای نقش می‌کنند. جزئیات این مطالعه در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده است. 

پژوهشگران آمریکایی طی بررسی‌های خود متوجه شدند که موسیقی‌درمانی می‌تواند به نوجوانان و جوانان مبتلا به سرطان کمک کند تا دوره‌ی درمان خود را راحت‌تر تحمل کرده و انعطاف‌پذیری خود را سریع‌تر بدست آورند. این مطالعه‌ی جدید که در دانشگاه ایندیانا انجام شد، بررسی‌هایی را برای گروهی از بیماران 11 تا 24 ساله با استفاده از یک برنامه‌ی موسیقی به مدت سه هفته انجام داد. طبق این گزارش که در نشریه‌ی Cancer به چاپ رسید، همه‌ی بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه، در مراحل درمان پیوند ساقه‌ی سلول با خطر بالا بودند.
گروهی از این بیماران در برنامه‌ی موسیقی‌درمانی که شامل نوشتن اشعار غنائی، ثبت اصوات و تولید برنامه‌های تلویزیونی بود شرکت داشتند. نتایج این بررسی نشان داد این بیماران به طور چشمگیری توانایی تحمل درمان بیماری خود را نسبت به افرادی که در این مطالعه شرکت نکرده بودند افزایش داده‌اند.
پژوهشگران همچنین متوجه شدند که این برنامه موجب بهبود رابطه‌ی بیماران با خانواده و دوستان‌شان نیز شده است. برخی از کارشناسان ادعا می‌کنند که موسیقی‌درمانی می‌تواند برای افراد مبتلا به سرطان از طریق کاهش اضطراب و بهبود کیفیت زندگی آنها مفید باشد. این کارشناسان همچنین معتقدند که موسیقی‌ درمانی همچنین می‌تواند برخی از علائم سرطان و تأثیرات جانبی درمان این عارضه را در بیماران کاهش دهد. 

افراد مسنی که در دوران کودکی موسیقی را فرا گرفته‌اند در کهنسالی عکس العمل سریع‌تری به صداها نشان می‌دهند. یافته‌های محققان نشان می‌دهد آموزش موسیقی در اوایل زندگی اثرات طولانی مدت و مفیدی در پردازش صدا در مغز می‌گذارد. نویسنده این پژوهش «نینا کراوس» از دانشگاه نورث وسترن اظهار کرد: این مطالعه از اهمیت آموزش موسیقی برای کودکان و اثرات مفید آن در دهه‌های پیری خبر می‌دهد.
این پژوهش به بررسی 44 فرد بزرگسال 55 تا 76 ساله پرداخت که به صدای ضبط شده گوش می‌دادند؛در حالی که محققان فعالیت الکتریکی در شنوایی ساقه مغز را اندازه‌گیری می‌کردند. این منطقه از مغز به پردازش صدا می‌پردازد. مایک کیل گارد از محققان این مطالعه در دانشگاه تگزاس اظهار کرد: شرکت کنندگانی که 14 سال آموزش موسیقی دیده بودند سریعتر از کسانی که بدون آموزش بودند به صداها پاسخ دادند. افراد مسن اغلب دچار تغییرات مغزی می‌شوند که بر شنوایی تاثیر می‌گذارد. اگر یک فرد سال‌های زیادی در دوران کودکی صرف نواختن موسیقی کند در دوران کهنسالی مغز سریعتر به صدا پاسخ می‌دهد. این مطالعه ارتباط بین نواختن آلات موسیقی در کودکی و جوانی و سلامت مغز در زندگی آینده را آشکار می‌کند.

بر اساس تحقیقات جدید، پخش موسیقی موجب تقویت سیستم شنیداری و مغز جنین می‌شود. محققان اعلام کردند: درک به خاطر آوردن صداهایی که در دوران بارداری جنین شنیده شده،‌ دشوار است. با این وجود تحقیق جدید نشان داده است شنیدن موسیقی در سه ماهه دوم بارداری بر سیستم شنیداری کودکان تاثیر دارد. تحقیقات جدید همچنین نشان می‌دهد: حافظه بلند مدت در مغز جنینی که در معرض شنیدن موسیقی قرار دارد بوجود می‌آید.
در این تحقیق محققان گروهی از زنان باردار را پنج بار در هفته در طول سه ماهه آخر بارداری در معرض موسیقی خاصی قرار دادند و گروهی دیگر در این دوران در معرض موسیقی قرار نداشتند. بعد از آن محققان فعالیت مغزی نمونه‌های هر دو گروه را بلافاصله بعد از تولد و در چهار ماهگی آنها اندازه گرفتند. نتایج نشان داد: کودکان در گروه اول نسبت به گروه دوم فعالیت مغزی قوی‌تری در زمان پخش موسیقی داشتند.
فعالیت مغز نسبت به آهنگ اصلی پخش شده در دوران جنینی حتی تا چهار ماهگی نیز مرتبط است. بیست وهفتمین هفته بارداری تا شش ماهگی در گسترش سیستم شنوایی بسیار مهم است. پژوهشگران بر این باورند که قرار گرفتن در معرض موسیقی در این دوران رشد مغز و توسعه شنوایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. محقق این تحقیق اینوپارتانین از دانشگاه هلسینکی اظهار کرد: هرچند تحقیقات پیشین نشان می‌دهد جنین می‌تواند جزئیات بسیاری را به خاطر بسپارد اما ما نمی‌دانیم نوزاد چه مدت می‌تواند این اطلاعات را به خاطر داشته باشد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد نوزادان توانایی یادگیری را در سنین خیلی پایین دارند و تاثیرات این یادگیری تا مدتی طولانی در مغز باقی می‌ماند. نتایج این تحقیق در نشریه PLOS ONE منتشرشده است.

قرار گرفتن در معرض صدای بلند در یک کنسرت موسیقی، اغلب موجب کاهش موقت شنوایی در نوجوانان می‌شود. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که 72 درصد از نوجوانان پس از سه ساعت قرار گرفتن در معرض موسیقی بلند دچار کاهش شنوایی می‌شوند. این نوع کاهش شنوایی به‌طور معمول پس از 48 ساعت از بین می‌رود، اما اگر این اتفاق چندین بار رخ دهد، باعث از دست دادن شنوایی دائمی می‌شود. محققان با اشاره به تحقیق انجام شده در این زمینه اظهار کردند: اگرچه سلول‌های آسیب دیده معمولا بهبود می‌یابند، اما قرار گرفتن مکرر در معرض صدای بلند برای همیشه می‌تواند به شنوایی آسیب برساند. آن‌ها افزودند: برای تعیین حساس‌تر بودن گوش نوجوانان نسبت به گوش بزرگسالان تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. شرکت در کنسرت‌های موسیقی راک هم می‌تواند بر کاهش شنوایی و آسیب رساندن به گوش تاثیرگذار باشد.

مطالعات جدید حاکی از آن است که صدای موسیقی زنده به بهبود سلامت نوزادان نارس در واحد‌های مراقبت‌های ویژه نارسان تحت درمان، کمک می‌کند. در این مطالعه که در نیویورک سیتی امریکا انجام شد، هنگامی که این نوزادان در واحد مراقبت‌های ویژه به موسیقی زنده گوش می‌دادند، بهبود قابل اندازه‌گیری در ضربان قلب، رفتار شیرخواری، الگوهای خواب و جذب کالری را از خود بروز دادند. همچنین این نوع موسیقی به هر دوی والدین و نوزادان کمک کرد و میزان استرس مادران و پدران را کاهش داد.
این پژوهش شامل 272 نوزاد نارس موجود در واحد مراقبت‌های ویژه در 11 بیمارستان بود. این نوزادان مبتلا به مشکلات تنفسی، عفونت‌های باکتریایی جریان خون و یا کوچک‌بودن برای سنشان بودند. در حالی که موسیقی از پیش ضبط‌شده دارای مزایای روانی و سلامتی است (برخلاف موسیقی زنده)، شامل آلات موسیقی، ریتم و ملودی‌هایی است که می‌تواند یک نوزاد تازه متولدشده را که به محیط آوایی بسته رحم عادت دارد، بیش از حد تحریک کند. این محیط با نبض قلب، الگوهای تنفسی و صدای مادر تعریف می‌شود.
دانشمندان حاضر در این پروژه واکنش‌های نوزادان نارس به سه‌نوع موسیقی درمانی را بررسی کردند. هر یک از این نوزادان به مدت دو هفته و هفته‌ای سه بار و هر بار به میزان 10 دقیقه در معرض هر یکی از این انواع موسیقی قرار می‌گرفتند و مابقی اوقات در معرض هیچ گونه تحریک شنیداری نبودند. طی این دو هفته علائم حیاتی، رفتارهای تغذیه و الگوهای خواب نوزادان ثبت شد. نتایج نشان داد که هر یک از انواع موسیقی (از جمله لالایی والدین) دارای مزایای سلامتی متفاوت بود. به طور مثال، نوزادانی که والدینشان برای آن‌ها لالایی خواندند، دارای بالاترین افزایش در فعالیت یا هوشیاری بودند.
این نوزادان همچنین کالری‌های بیشتری را در مقایسه با نوزادانی که در معرض انواع دیگر موسیقی قرار داشتند، مصرف کردند. همچنین والدینی که برای نوزادانشان لالایی خواندند، احساس استرس کمتری را گزارش کردند. برخلاف موسیقی از پیش ضبط‌شده، موسیقی زنده با نیازهای نوزادان زودرس سازگاری بیشتری داشت. جزئیات این پژوهش در مجله Pediatrics انتشار یافت.

پژوهشگران چینی با ترکیب داده‌های دریافتی از ضربان‌های الکتریکی واندازه‌گیری جریان خون در مغز، موفق به ابداع روشی برای تبدیل امواج مغزی به موسیقی شدند. تیم تحقیقاتی دانشگاه فناوری و علوم الکترونیک چین به سرپرستی «جینگ هو» از دو روش برای تبدیل امواج مغزی به موسیقی استفاده کرده اند.
در روش نخست، با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرافی (EEG)‌، فعالیت الکتریکی در پوست سر ضبط شده و محققان با کمک یک برنامه نرم افزاری خاص، سیگنال های الکتریکی را به نت های موسیقی تبدیل کردند. دامنه یا ارتفاع امواج مغزی، تعیین کننده زیر و بم و طول امواج نیز تعیین کننده طول نت ها بودند،اما موسیقی تهیه شده با این روش چندان خوشایند و گوش نواز نبود.
در روش دوم با استفاده از دستگاه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI)، سطح اکسیژن خون بصورت نیمه آنی بر روی دو داوطلب 14 و 31 ساله اندازه گیری شد که امکان مشخص کردن بخش های بدون اکسیژن مغز را برای محققان فراهم کرد. سپس محققان با ترکیب داده های دریافتی اسکن مغزی fMRI‌ و دستگاه EEG‌ موسیقی جدیدی ساختند که از نظر کارشناسان موسیقی بهتر از موسیقی ساخته شده با روش EEG بود. محققان امیدوارند که در آینده موسیقی مغز بتواند برای کنترل امواج مغزی مورد استفاده قرار گرفته و در شرایطی مانند اضطراب و افسردگی کارآیی داشته باشد. نتایج مطالعه محققان چینی در مجله PLoS ONE‌ منتشر شده است.

یک محقق دانشکده طراحی پارسون، دست به ساخت دستگاهی زده که از نیروی رسانایی دندان برای انتقال صوت از دستگاه پخش MP3 از میان دندانها استفاده می‌کند. آیزن چاکین ابتدا برای ساخت دستگاه « Play-A-Grill» از روی دهان خود قالب گرفته و از آن برای تولید یک مدل مومی از دندانهای بالایی خود استفاده کرد. این طراح آمریکایی سپس دستگاه خود را به بخشهایی از یک دستگاه پخش MP3 هک شده تجهیز کرده و دکمه‌ها را به شکلی قرار داد که فرد قادر به فشردن آنها با زبانش باشد.
ظاهرا کاربر می‌تواند صدای لرزشها را از این دستگاه بشنود اما آنها را احساس نكند که این امر نگرانی‌ها را در مورد امکان ایجاد سردرد کاهش خواهد داد. در صورت کافی بودن بلندي صدا، شکل مقعر کام، باعث بازتاب لرزش رسانایی دندان و تبدیل دهان به یک بلندگو خواهد شد. از کاربری‌های آینده دستگاه‌های این چنینی می‌توان به ساخت کنترلگرهای مشابه برای کمک به معلولان اشاره کرد. البته این نمونه در حال حاضر به صورت پیش ساخت بوده و چاکین قصد دارد در مراحل بعدی به کوچک سازی آن و آسان‌سازی فشار بر دکمه‌ها با زبان بپردازد. همچنین در آینده نمونه‌های جدید با فناوری بلوتوث آماده خواهد شد.