پزشکی بالینی

تحقيقات جديد دانشمندان دانشگاه اوساكا در ژاپن نشان مي دهد علاقه مندي به مزه هاي مختلف در طول زمان تغيير مي كند. دانشمندان دانشگاه اوساكا در ژاپن با تحقيقات خود بر روي موش به اين نتيجه رسيده اند كه موش هاي جوان، مزه شيريني را بيشتر مي پسندند و هر چه سن موش ها افزايش مي يابد علاقه آن ها به مزه هاي تلخ در غذايشان بيشتر مي شود. به گفته محققان اين نخستين بار است شواهدي به دست آمده كه نشان مي دهد علاقه نسبت به مزه تلخ در موشهاي مسن افزايش مي يابد.
محققان در آزمايشي موش ها را در ۵ گروه سني مختلف ( از جوان به پير) طبقه بندي كرده و سپس ميزان مصرف مواد غذايي شيرين، شور، گس، ترش و تلخ توسط آن ها را اندازه گيري كردند. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد موش هاي مسن تر علاقه كمتري به مزه هاي شيرين و گس دارند و برخلاف موش هاي جوان، مزه هاي تلخ را بيشتر ترجيح مي دهند.
محققان مي گويند كه حس چشايي موش هاي مسن از حساسيت كم تري نسبت به موش هاي جوان برخوردار است. اما با بررسي سيگنال هاي الكتريكي فرستاده شده از دهان به مغز، هيچ تفاوتي بين موش هاي جوان و پير وجود ندارد. آن ها مي گويند احتمالا اين تغييرات منشا محيطي دارند. محققان اميدوارند در تحقيقات آينده خود بتوانند دلايل اين تغيير اولويت طعم و مزه را در طول زمان بيابند. نتايج اين تحقيقات در نشست سالانه انجمن مطالعات غذا ارايه شده است.

تغییرات ایجاد شده در بوی بدن افراد می‌تواند برای تشخیص سن آن‌ها به کار برده شود. یافته‌های مرکز تحقیقاتی مونل در آمریکا حاکی از آن است انسان‌ها می‌توانند بر اساس تغییرات ایجاد شده در بوی بدن افراد سن آن‌ها را تشخیص دهند. قسمت اعظم این توانایی مبتنی بر توانایی شناسایی بوی بدن افراد سالخورده است و برخلاف تصور عمومی، میزان شدت و ناخوشایند بودن بوی بدن این گروه سنی از افراد جوان و میانسال کمتر است. در انسان‌ها "بوی فرد مسن" در فرهنگ‌های مختلف قابل تشخیص است. این پدیده در ژاپن نیز پذیرفته شده و لغت kareishū برای توصیف آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
«یوهان لوندستروم» (Johan Lundström) متخصص علوم اعصاب حسی در مونل می‌گوید: انسان‌ها هم مانند حیوانات می‌توانند علائمی را از روی بوی بدن شناسایی کنند که به آن‌ها امکان تشخیص سن بیولوژیکی، پرهیز از ارتباط با افراد بیمار، یافتن زوجی مناسب و تمیز دادن خویشاوندان از غیرخویشاوندان را می‌دهد.
بوهای بدن انسان همچون حیوانات حاوی آرایه‌ای غنی از ترکیبات شیمیایی‌اند که می‌توانند انواع مختلف اطلاعات اجتماعی را مخابره کنند. ویژگی‌های ادراکی این بوها در طول دوران عمر به این دلیل که تراکمی از مواد شیمیایی اساسی‌اند، دستخوش تغییر می‌شوند. به این دلیل که مطالعات انجام شده در مونل و سایر موسسه‌های علمی بر روی حیوانات توانایی آن‌ها برای شناسایی سن را از طریق بوی بدن به اثبات رساند، تیم لوندستروم این پدیده را بر روی انسان بررسی کرد. در آزمایشات آن‌ها بوهای بدن سه گروه سنی جمع‌آوری شد و 12 تا 16 نفر در هر گروه قرار داده شدند: جوانان (20 تا 30 سال)، افراد میانسال (45 تا 55 سال) و سالخوردگان (75 تا 95 سال). هر شخص به مدت پنج شب در تی شرت‌های فاقد بو دارای پدهای زیربغل خوابیدند. این پدها سپس به چهار قسمت بریده شده و بر روی ظرف‌های شیشه‌ای قرار داده شدند.
بوها توسط 41 شخص ارزیاب جوان (2- تا 30 ساله) سنجیده شدند. به این افراد دو ظرف حاوی بوی بدن در 9 ترکیب داده و از آن‌ها خواسته شد که تشخیص دهند کدام بو متعلق به افراد سالخورده است. ارزیاب‌ها همچنین شدت و مطبوع بودن هر بو را سنجیدند و در نهایت از آن‌ها خواسته شد که سن افراد داوطلب برای هر نمونه موردی را تخمین بزنند. این ارزیاب‌ها توانستند سه گروه سنی حاضر در آزمایش را بر اساس نشانه‌های بو از هم تمیز دهند. تحلیل‌های آماری نشان داد که بوهای گروه مسن عامل این توانایی برای تشخیص سن بودند. ارزیاب‌ها همچنین بوهای بدن گروه مسن را دارای شدت و نامطبوعی کمتر نسبت به بوی بدن دو گروه سنی دیگر اعلام کردند.
لوندستروم اظهار کرد: افراد سالخورده دارای بوی زیربغل قابل تشخیصی هستند که از نظر افراد جوان‌تر نسبتاً خنثی و کمترنامطبوع‌اند. این امر با تصور عموم در خصوص نامطبوع بودن بوی افراد مسن در تضاد است. با این حال ممکن است که سایر نقاط منشأ بوی بدن از جمله پوست و تنفس دارای کیفیت‌های متفاوت از زیربغل باشند. مطالعات آتی با هدف تشخیص بیومارکرهای اساسی استفاده شده توسط ارزیاب‌ها برای شناسایی بوهای مرتبط با سن و همچنین تعیین این موضوع که مغز چگونه قادر به شناسایی و ارزیابی این اطلاعات است، صورت خواهند گرفت. نتایج این تحقیق در ژورنال PLoS ONE انتشار یافت.

منطقه مغزی که کنترل افزایش سن و فرایند پیری در تمام بدن را در اختیار دارد، شناسایی شد. هیپوتالاموس، ساختار بادامی داخل مغز، مسئول کنترل عملکردهای مهم بدن از جمله رشد، تولید مثل و متابولیسم است؛ اما تحقیقات صورت گرفته توسط محققان کالج پزشکی آلبرت انیشتین نشان می دهد، یک مسیر سیستم ایمنی در بخش هیپوتالاموس نقش موثری در کنترل پیری ایفا می کند. سیستم ایمنی وظیفه دفع عفونت و آسیب دیدگی را بر عهده دارد، اما مطالعات صورت گرفته حاکی از تغییرات التهابی مرتبط با افزایش سن از جمله بیماری های قلبی – عروقی و بیماری های عصبی است.
دکتر «دانگشنگ سای» از محققان کالج پزشکی آلبرت انیشتین نیویورک تأکید می کند: درک زیادی در مورد مکانیسم پیری وجود ندارد؛ روند پیری می تواند شامل تغییرات غیر فعال در بافت ها یا اندام، کنترل شدن بوسیله یک اندام یا ترکیبی از هر دو باشد. در این مطالعه نقش هیپوتالاموس در روند پیری در موش مورد بررسی قرار گرفت؛ محققان یک مجموعه پروتیئنی به نام اختصاری NF-κB را که نقش محوری در فرآیندهای التهابی ایفا می کند، مورد مطالعه قرار دادند. با فعال کردن مسیر NF-κB در بخش هیپوتالاموس مغز موش، روند پیری از جمله کاهش قدرت عضلانی، اندازه و ضخامت پوست و توانایی یادگیری را مورد بررسی قرار دادند؛ این فعال سازی منجر به تسریع فرآیند پیری در تمام بدن و کاهش عمر موش شد. در مقابل با مسدود کردن مسیر NF-κB، روند پیری در موش کندتر شده و طول عمر حیوان بدون دریافت هرگونه روش درمانی حدود 20 درصد افزایش پیدا کرد؛ همچنین فعال کردن این مسیر منجر به کاهش سطوح هورمون‌های آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)، ماده شیمیایی تولید نورون و کاهش روند توسعه سلول های عصبی جدید می شود.
به گفته محققان، گنادوتروپین محرک تخمک گذاری و تنظیم فرآیندهای تولید مثلی است، اما به نظر می رسد که به حفظ جوانی نیز کمک می کند و درمان GnRH یک احتمال بالقوه برای کاهش فرآیند پیری و بیماری های وابسته به سن محسوب می شود. مسیر ارسال سیگنال در منطقه هیپوتالاموس مغز می تواند روند سرعت بخشیدن یا کند شدن پیری در موش را کنترل کند و اگر این نتایج برای انسان نیز صدق کند، این کشف می تواند به افزایش طول عمر و کاهش بیماری های مرتبط با افزایش سن منجر شود. نتایج این کشف در مجله Nature‌ منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه كاليفرنيا موفق به شناسايي يك ساعت رشد درون مغز انسان شده‌اند كه با دقت تا يك سال تفاوت مي‌تواند سن فرد را نشان دهد. به گفته اين دانشمندان، اين كشف مي‌تواند از كاربردهاي زيادي در پزشكي برخوردار بوده و بينش جديدي را در مورد چگونگي تغيير مغز در طول زمان ارائه كند. محققان با استفاده از ام‌آرآي به اسكن مغز 885 انسان از سه تا 20 سال پرداختند. اين اسكنهاي مغزي براي شناسايي 231 نشانگر زيستي آناتومي مغز مورد استفاده قرار گرفتند كه در زمان تركيب شدن مي‌تواند سن فرد را با دقت تا 92 درصد نشان دهند.
به گفته محققان اين عملكرد ماوراي سنجش‌هاي ديگر بيولوژيكي است. در حالي كه سنجشهاي ديگر در گذشته از تك تك نشانگرهاي زيستي مشابه استفاده مي‌كردند، كليد اين معما، شناسايي راهي براي تركيب اين نشانگرها براي ثبت طبيعت چند بعدي آناتومي مغز و الگوهای خاص تغيير رشد با بالا رفتن سن بود. به گفته دانشمندان، اين حقيقت كه آنها موفق به كشف مجموعه‌اي از سنجش‌هاي مغزي شده‌اند كه به طور دقيق مي‌تواند سن تقویمی فرد را تشخيص دهد، بدين معني است كه رشد مغزي يا حداقل جنبه‌هاي آناتوميك آن بسيار بيشتر آنچه تاكنون تصور مي‌شدف تحت كنترل است. نظم در این بلوغ متریک در ميان كودكان داراي رشد معمولي نشان داده كه ممكن است به شناسايي ناهنجاری‌ها نيز كمك كند. هنوز معلوم نيست كه چگونه اين تغييرات آناتوميك به لحاظ رفتار انساني با بلوغ مرتبط بوده كه لزوما با سن تقويمي بازتاب پيدا مي‌كند. محققان اميدوارند كه اين پژوهش بتواند در درك مكانيزم‌هاي زمينه اختلالاتي مانند كم‌توجهي بيش‌فعالي و اوتيسم كمك كند.

تحقيقات جديد دانشمندان حاکي از آن است که برخي مشکلات روحي و اختلالات ژنتيکي با بچه‌دار شدن مردها در سنين بالا مرتبط است. اين گروه تحقيقاتي از ايسلند دريافته تعداد موتاسيون ژني در فرزندان در ارتباط مستقيم با سن پدر است. نتايج اين تحقيق که در نشريه ارزشمند «نيچر» به چاپ رسيده، معتقد است سن پدر براي سلامت کودک تعيين‌کننده‌تر و موثرتر از سن مادر است. هر چند جامعه نسبت به سن مادر حساس‌تر از سن پدر است، به نظر مي‌رسد غير از سندرم داون، اختلالاتي مانند اسکيزوفرني و اوتيسم تحت تاثير سن پدر هستند و نه مادر. اين تيم تحقيقاتي DNA 78 والد و فرزندانشان را مورد آزمايش قرار دادند و درنهايت مشخص شد بين تعداد جهش‌هاي ژني در کودکان با سن پدر ارتباط متقابل وجود دارد به طوري که تعداد اين جهش‌ها با افزايش سن پدر زياد مي‌شود. درواقع 97 درصد جهش‌هاي ژني که به فرزندان به ارث مي‌رسد، از پدرهاي مسن‌تر است. با اين همه هنوز تحقيقات بيشتري لازم است تا ارتباط بين ژنتيک و اوتيسم مشخص شود.

به گفته پژوهشگران، انسان‌ها مي‌توانند با اتکا به حس بويايي خود سن يکديگر را تشخيص دهند. با اين حساب، شايد ديگر استفاده از آرايش يا جراحي زيبايي، براي پنهان کردن سن کافي نباشد. به نوشته روزنامه «اينديپندنت»، آزمايش‌هاي علمي انجام شده بر روي داوطلبان نشان داده که افراد مي‌توانند با استشمام بوي عرق ديگران، جوان‌ها، ميانسالان و سالمندان را از يکديگر تشخيص دهند. بنابراين تحقيق، برخلاف آن چه پيش از اين تصور مي‌شد، بوي عرق افراد مسن‌تر نسبت به جوان‌ها تندي کمتري دارد، در حالي که بوي نامطبوع بدن افراد کم‌سن‌تر «ناخوشايند‌تر» بوده است.
در اين پژوهش دانشمندان نمونه‌ي بوي زير بغل 12 تا 16 نفر را در سه گروه سني 20 تا 30 سال، 45 تا 55 سال و 75 تا 95 سال جمع‌آوري کردند. محققان از سوژه‌هاي آزمايش فوق خواسته بودند که به مدت پنج شب موقع خواب تي‌شرت‌هايي را بر تن کنند که نوارهاي پارچه‌اي مخصوصي در قسمت زير بغل آنها چسبانده بودند. در پايان اين مدت پژوهشگران نوارها را از تي‌شرت‌هاي با بوي تند جدا کرده و در ظرف‌هاي شيشه‌اي قرار دادند. سپس، 41 نفر داوطلب 20 تا 30 ساله براي ارزيابي بوي بد اين اشخاص به استشمام بوي محتويات شيشه‌هاي فوق پرداختند. در هر مرحله از افراد خواسته مي‌شد که بگويند به نظر آنها کدام شيشه‌ها حاوي نمونه بوي افراد مسن هستند. همچنين از داوطلبان خواسته شد که ميزان خوشايندي و تندي بوي عرق نمونه‌هاي حاضر را رتبه‌بندي کنند. محققان در گزارش اين آزمايش که در نشريه الکترونيکي کتابخانه عمومي «ساينس وان» منتشر شده، نوشته‌اند که داوطلبان نمونه‌هاي بوي بدن توانستند سه گروه سني را تشخيص دهند. دکتر «يوهان لونداستروم»، سرپرست تيم پژوهشي از مرکز حواس شيميايي مونِل فيلادلفيا در ايالات متحده آمريکا مي‌گويد: «انسان‌ها هم مانند ديگر حيوانات مي‌توانند از روي ترشحات بدن ديگر همسانان خود علائم خاصي را درک کنند که امکان تشخيص سن بيولوژيکي، انتخاب جفت مناسب و تشخيص خويشاوند از غير خويشاوند را برايشان ميسر مي‌کند»
به گزارش سپید، در دنياي حيوانات بوي نامطبوع بدن راهنماي انتخاب جفت است. نرهاي مسن‌تر نسبت به ديگر رقبا برتري دارند چون حامل ژن طول عمر محسوب مي‌شوند در حالي که از ماده‌هاي با سن بالاتر به دليل دستگاه توليد مثل ضعيف‌ترشان اجتناب مي‌شود. پژوهشگران ياد شده گفته‌اند بوي نامطبوع بدن از تعامل پيچيده‌اي ميان ترشحات غده‌هاي پوستي و فعاليت باکتريايي ناشي مي‌شود. بر همين اساس ترکيب ترشحات غدد پوستي با گذر ساليان و بالارفتن سن افراد تغيير مي‌کند.

تحقيقات نشان مي‌دهد: تغييرات ايجاد شده در بوي بدن افراد مي‌تواند براي تشخيص سن آن‌ها به كار برده شود. يافته‌هاي جديد مركز تحقيقاتي مونل در آمريكا حاكي از آن است انسان‌ها مي‌توانند بر اساس تغييرات ايجاد شده در بوي بدن افراد سن آن‌ها را تشخيص دهند. قسمت اعظم اين توانايي مبتني بر توانايي شناسايي بوي بدن افراد سالخورده است و بر خلاف تصور عمومي، ميزان شدت و ناخوشايند بودن بوي بدن اين گروه سني از افراد جوان و ميانسال كمتر است.
در انسان‌ها "بوي فرد مسن" در فرهنگ‌هاي مختلف قابل تشخيص است. اين پديده در ژاپن نيز پذيرفته شده و لغت kareishū براي توصيف آن مورد استفاده قرار مي‌گيرد. «يوهان لوندستروم» (Johan Lundström) متخصص علوم اعصاب حسي در مونل مي‌گويد: انسان‌ها هم مانند حيوانات مي‌توانند علائمي را از روي بوي بدن شناسايي كنند كه به آن‌ها امكان تشخيص سن بيولوژيكي، پرهيز از ارتباط با افراد بيمار، يافتن زوجي مناسب و تميز دادن خويشاوندان از غيرخويشاوندان را مي‌دهد.
بوهاي بدن انسان همچون حيوانات حاوي آرايه‌اي غني از تركيبات شيميايي‌اند كه مي‌توانند انواع مختلف اطلاعات اجتماعي را مخابره كنند. ويژگي‌هاي ادراكي اين بوها در طول دوران عمر به اين دليل كه تراكمي از مواد شيميايي اساسي‌اند، دستخوش تغيير مي‌شوند. به اين دليل كه مطالعات انجام شده در مونل و ساير موسسه‌هاي علمي بر روي حيوانات توانايي آن‌ها براي شناسايي سن را از طريق بوي بدن به اثبات رساند، تيم لوندستروم اين پديده را بر روي انسان بررسي كرد. در آزمايشات آن‌ها بوهاي بدن سه گروه سني جمع‌آوري شد و 12 تا 16 نفر در هر گروه قرار داده شدند: جوانان (20 تا 30 سال)، افراد ميانسال (45 تا 55 سال) و سالخوردگان (75 تا 95 سال). هر شخص به مدت پنج شب در تي شرت‌هاي فاقد بو داراي پدهاي زيربغل خوابيدند. اين پدها سپس به چهار قسمت بريده شده و بر روي ظرف‌هاي شيشه‌اي قرار داده شدند.
بوها توسط 41 شخص ارزياب جوان (2- تا 30 ساله) سنجيده شدند. به اين افراد دو ظرف حاوي بوي بدن در نه تركيب داده و از آن‌ها خواسته شد كه تشخيص دهند كدام بو متعلق به افراد سالخورده است. ارزياب‌ها همچنين شدت و مطبوع بودن هر بو را سنجيدند و در نهايت از آن‌ها خواسته شد كه سن افراد داوطلب براي هر نمونه موردي را تخمين بزنند. اين ارزياب‌ها توانستند سه گروه سني حاضر در آزمايش را بر اساس نشانه‌هاي بو از هم تميز دهند. تحليل‌هاي آماري نشان داد كه بوهاي گروه مسن عامل اين توانايي براي تشخيص سن بودند. ارزياب‌ها همچنين بوهاي بدن گروه مسن را داراي شدت و نامطبوعي كمتر نسبت به بوي بدن دو گروه سني ديگر اعلام كردند.
لوندستروم اظهار داشت: افراد سالخورده داراي بوي زيربغل قابل تشخيصي هستند كه از نظر افراد جوان‌تر نسبتاً خنثي و كمترنامطبوع‌اند. اين امر با تصور عموم در خصوص نامطبوع بودن بوي افراد مسن در تضاد است. با اين حال ممكن است كه ساير نقاط منشأ بوي بدن از جمله پوست و تنفس داراي كيفيت‌هاي متفاوت از زيربغل باشند. مطالعات آتي با هدف تشخيص بيوماركرهاي اساسي استفاده شده توسط ارزياب‌ها براي شناسايي بوهاي مرتبط با سن و همچنين تعيين اين موضوع كه مغز چگونه قادر به شناسايي و ارزيابي اين اطلاعات است، صورت خواهند گرفت. نتايج اين تحقيق در ژورنال PLoS ONE انتشار يافت.

محققان دانشگاه لس‌آنجلس در كاليفرنيا دريافتند كه بدون داشتن هيچ‌گونه اطلاعاتي از سوابق شخصي و تنها با يك آناليز روي بزاق دهان، مي‌توان سن دقيق افراد را مشخص كرد. در واقع پژوهشگران با تحليل‌ الگوي ويژه‌اي به نام «متيلاسيون» از ساختار DNA انسان اين تست دقيق را انجام مي‌دهند. نكته مهم در اين تست، آن است كه گذشت ساليان عمر و تغييرات محيطي، روي دقت اندازه‌گيري اين مدل بي‌تاثيرند و از زمان نمونه‌برداري از بزاق تا 5 سال ديگر هم مي‌توان سن فرد را دقيق بيان كرد. اين تست در كشورهاي مختلفي كه افراد در سنين خاص با قوانين مخصوص به خود مواجهند، كاربرد بسياري پيدا مي‌كند. از سوي ديگر با مطالعه‌هاي وسيع‌تر بر ساختار DNA، شايد بتوان به بيماري‌هايي كه ممكن است در آينده به آنها دچار شويم، پي برد و با آگاهي‌ از آنها، راهكارهاي مناسبي براي مقاوم ساختن انسان نسبت به اين نوع بيماري‌ها ارائه كرد. در واقع با اين تست مي‌توان انتظار داشت در آينده ديگر بيماري‌ خاصي گريبانگير افراد نشود.