پزشکی بالینی

برخلاف نتایج بدست آمده در مطالعات قبلی، محققان آمریکایی دریافته‌اند که بینی انسان قادر به تشخیص یک تریلیون رایحه مختلف است. چشم انسان از سه گیرنده نوری برای مشاهده 10 میلیون رنگ مختلف استفاده می‌کند و گوش نیز قادر به شنیدن 500 هزار نوا یا صوت مختلف است. بر اساس مطالعه صورت گرفته در سال 1927 میلادی، بینی با استفاده از 400 گیرنده بویایی تنها قادر به استشمام 10 هزار رایحه است. اما محققان دانشگاه راکفلر با هدف بررسی این فرضیه، توانایی افراد در تمایز قائل شدن بین رایحه 128 مولکول مختلف را مورد بررسی قرار دادند؛ این مولکول‌ها بصورت تصادفی در گروه‌های 10، 20 یا 30 عددی مخلوط شدند تا بوهای ناآشنایی تولید شوند. از 26 داوطلب برای شناسایی سه نمونه رایحه – دو رایحه مشابه و یک رایحه متفاوت استفاده شد.
نتایج بدست آمده توسط نشان می‌دهد که بینی انسان در میزان تعداد محرک‌های قابل تمایز، از چشم و گوش پیشی گرفته و قادر به استشمام یک تریلیون رایحه مختلف است که این توانایی بخش کوچکی از قدرت بویایی انسان را تشکیل می‌دهد. به گفته دکتر «لسلی ووشال» یکی از نویسندگان این مطالعه، این نخستین آزمایش واقعی در خصوص قدرت بویایی انسان محسوب می‌شود؛ اگرچه قدرت بویایی حیوانات دو تا سه برابر انسان است، اما قدرت بویایی انسان نیز بسیار قابل توجه است. نتایج این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.

یک دانشمند آمریکایی به این پرسش که چرا هوای سرد بویی متفاوت از هوای گرم دارد، پاسخ داده است. پاملا دالتون، دانشمند بوشناس در «مرکز حس‌های شیمیایی مونل» واقع در فیلادلفیا، معتقد است یکی از علل بوی متفاوت هوای سرد این است که مولکول‌های بو با افت دما، بسیار کندتر حرکت می‌کنند. این بدین معناست که بوهای کمتری در روزهای سرد و در مقایسه با تعداد بوهای هوای مرطوب و گرم، وجود دارند. درست به همین دلیل است که سوپ‌ داغ بیشتر از سوپ سرد بو دارد و در روزهای گرم، زباله‌ها قوی‌ترین بو را در هوا پخش می‌کنند. همچنین بینی‌های انسان در محیط سرد به خوبی عمل نمی‌کنند.
محققان مرکز مونل با بافت‌برداری از گیرنده‌های بویایی موجود در عمق درون بینی دریافتند که طی روزهای سرد، این گیرنده‌ها خود را اندکی بیشتر در عمق بینی فرو می‌برند. دالتون معتقد است این موضوع احتمالا به عنوان واکنشی دفاعی در مقابل هوای خشک و سرد است. آلن هیرش، عصب‌شناس و روانکاو در شیکاگو نیز بر این باور است هوای سرد، عصب سه‌قلوی حساس به محرک را تحریک می‌کند. این همان عصبی است که به هنگام پوست‌گرفتن پیاز، موجب سرازیرشدن اشک از چشمها می‌شود.
زمانی که بوها هر دو عصب سه‌قلو و عصب بویایی را تحریک می‌کنند، تجربه بوکردن متفاوت‌تر می‌شود. هیرش همچنین بر این باور است: آنچه که ما انتظار داریم بو کنیم، اثر بزرگی بر بویی که واقعا به مشاممان می‌رسد، دارد. هیرش گفت: تصوری که فرد از یک بو دارد، بر دوست‌داشتن آن و چگونگی درک این بو توسط وی تاثیرگذار است. بنابراین، بیرون‌رفتن در فصل زمستان و عادت‌داشتن به بوییدن برف یا بلوط‌های موجود در آتش، بر تفسیر وی از بوها تاثیر می‌گذارد.

دانشمندان دانشگاه واشنگتن در سنت‌لوئیز و دانشگاه آیووا موفق به کشف گیرنده‌های بویایی در ریه‌ شدند. بینی، تنها عضو بدن نیست که قادر به حس‌کردن بوی ناخوشایند سیگار است، بلکه ریه‌ها هم می‌توانند این بو را احساس کنند. برخلاف گیرنده‌های بینی که در غشاهای سلول‌های عصبی قرار دارند، گیرنده‌های بویایی ریه در غشاهای سلول‌های «اعصاب و غدد» (neuroendocrine) واقع شده‌اند. بنابراین، هنگام وجود دود سیگار در هوا، آنها به جای ارسال تکانه‌های عصبی به مغز، سلول‌های اعصاب و غدد را تحریک کرده و هورمون‌های خاص را برای تنگ‌کردن مسیرهای هوایی ترشح کنند. تکانه‌های عصبی به مغز امکان درک بوی سیگار را از جایی نزدیک فراهم می‌کنند.
گروه جدید سلول‌های تازه‌کشف‌شده، بیان‌کننده گیرنده‌های بویایی در مسیرهای هوایی انسان هستند و سلول‌های «اعصاب و غدد ریوی» یا PNECs نام گرفته‌اند. این سلول‌ها، نگهبان بوده و کار آنها حذف مواد شیمیایی سمی یا محرک از ریه است. چنین سلول‌هایی می‌توانند مسئول حساسیت بیش از حد شیمیایی باشند که مشخصه بیماری‌های تنفسی مانند بیماری انسدادی مزمن ریوی و آسم است.
به بیماران مبتلا به این شرایط توصیه می‌شود از دودهای ترافیک، بوهای تند، عطرها و محرک‌های مشابه که موجب تنگی راه هوایی و مشکلات تنفسی می‌شوند، اجتناب کنند. گیرنده‌های بویایی موجود روی این سلول‌ها می‌توانند به اهداف درمانی تبدیل شوند و با مسدودکردن آنها شاید بتوان از تعدادی از حملات بیماری‌های ریوی جلوگیری کرد. این گیرنده‌ها همچنین به افراد، امکان کاهش استفاده از استروئیدها یا برونش‌ها را می‌دهند.
دانشمندان با بررسی بافت‌های مسیرهای هوایی بیماران مبتلا به COPD دریافتند این افراد سلول‌های نوروترشحی بیشتری را در مقایسه با بافت‌های مسیر هوایی افراد سالم دارا بودند. سلول‌های موجود در مسیرهای هوایی، عصبی نبوده بلکه سلولهای ترشحی هستند و می‌توانند بیش از یک گیرنده را حمل کنند، بنابراین بجای ارسال تکانه‌های عصبی به مغز، سروتونین و نوروپپتید را در عصب‌های موضوعی و عضلات جاری می‌کنند. آنها به نوعی طراحی شده‌اند تا یک واکنش سریع و فیزیولوژیکی را در صورت استنشاق بویی مضر ایجاد ‌کنند. جزئیات این مطالعه در مجله Respiratory Cell and Molecular Biology تشریح شد.

بر اساس تحقیقات جدید، بوی بد بدن فرد عموما با آسیب‌پذیری‌اش مرتبط بوده و این امر احساس نگرانی و ترحم را در دیگران نسبت به وی برمی‌انگیزد. این بدین معناست که مردم تمایل دارند سطح همکاری‌شان را در برخورد با افرادی که بدنشان بوی بد می‌دهد، افزایش دهند، زیرا برای آن‌ها احساس ترحم می‌کنند. یورن کمپس از دانشگاه کی‌ یو لون بلژیک گفت: بوها در زندگی روزانه ما همواره حاضر بوده و استفاده از رایحه‌های خوشبو و عطرها در محیط کار نشان‌دهنده اهمیت بالای آنهاست.
وی ادامه داد: گرچه همواره گفته می‌شود بوهای بد، داوری‌های منفی را در ذهن دیگران برمی‌انگیزند، ما نشان دادیم که بوی بد بدن احساس ترحم را در دیگران ایجاد می‌کند و رفتار اجتماعی آنها با فرد را افزایش می‌دهد. این بوی ناخوشایند شامل عرق زیر بغل، پاهای بدبو، نفس بدبو و دیگر بوهای متعفن است. مطالعه کمپس و همکارانش شامل چندین آزمایش پژوهشی بود و در پایان مشخص شد در مواقعی، بوی ناخوشایند بدن فرد رفتارهای کمکی در قبال وی را در دیگران افزایش می‌دهد. جزئیات این مطالعه در مجله Applied Social Psychology منتشر شد.

محققان دانشگاه واشنگتن واقع در سنت لوئیس، با تحلیل سیستم بویایی ملخ، از راز مکانیسم بویایی انسان پرده برداشتند.محرک های محیطی، نورون های واقع در مغز را تحریک می کنند و این امر منجر به واکنش فرد می شود؛ ولی اغلب در آن واحد بیش از یک بو در محیط وجود دارد و نحوه تفکیک آن توسط مغز، برای دانشمندان سوال بوده است؛ مغز چگونه بوهای مختلف را به طور همزمان پردازش می کند. بهترین گزینه برای پاسخ به این سوال، ملخ است. سیستم بویایی ملخ بسیار ساده است و به راحتی می توان فعالیت های عصبی این حشره را بررسی کرد. تحقیقات نشان می دهد که رایحه های متفاوت فعالیت نورون های مغزی ملخ را تحریک می کند و به این حشره اجازه می دهد که با وجود بوهای مختلف در محیط، آن ها را تفکیک کند.
در این آزمایش، چند پاف از رایحه های متفاوت با استفاده از یک پمپ بادی کنترل شده، توسط کامپیوتر به گیرنده های بویایی ملخ وارد شده است. نورون های گیرنده بویایی مشابه با نورون های حسی بینی انسان، در شاخک های ملخ قرار دارد. زمانی که دستگاه بادی به شاخک ملخ پاف می کرد، یک برگ علف به عنوان پاداش به این حشره داده می شد تا مغزش شرطی شود. در واقع هدف از این آزمایش، بررسی واکنش مغز ملخ به بو است. مدت زمان پاسخ این حشره، کمتر از نیم ثانیه است. هنگامی که عطر اسپری شده تغییر می کند، فعالیت عصبی ملخ بررسی می شود. دراین آزمایش مشخص شده است که تنها چند میلی ثانیه طول می کشد تا مغز ملخ بوی متفاوت را تشخیص دهد. علاوه بر شناسایی مکانیسم بویایی انسان، این آزمایش کاربرد دیگری نیز در ساخت ابزار سنجش شیمیایی، ازجمله دستگاه سنجش الکل دارد. نتایج این تحقیقات در شماره اخیر نشریه Nature Neuroscience منتشر شده است.

مطالعات صورت گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد، حس بویایی در هنگام ترس بشدت فعال می‌شود و به همین علت انسان می‌تواند خاطرات بد را با حس کردن بوی هر حادثه مجددا به خاطر بیاورد. محققان دانشگاه راتگرز در نیوجرسی نظریه جدیدی در خصوص حس بویایی ارائه کرده‌اند که می‌تواند بینش متخصصان اعصاب در خصوص بو را تغییر دهد. زمانی که انسان حادثه ناخوشایند و ترسناکی را تجربه می‌کند، اغلب بویی را در هوا احساس می‌کند و مطالعه اخیر صحت این مسئله را تأیید می‌کند.
تحقیقات نشان می‌دهد، حس بویایی در هنگام ترس فعال‌تر می‌شود، بنابراین زمانی که فرد بویی مشابه بوی تجربه شده در هنگام ترس را حس می‌کند، همان حالت ترس در او زنده می‌شود. محققان دانشگاه راتگرز با انجام آزمایش شوک الکتریکی و بررسی فعالیت مغزی موش‌ها موفق به توسعه نظریه جدید در خصوص بو شده‌اند.
در این آزمایش با استفاده از شوک الکتریکی و پخش یک رایحه خاص، خاطره ترسناکی در ذهن موش‌ها ثبت شدند؛ زمانیکه موش‌ها در معرض همان رایحه قرار گرفتند، گیرنده‌های بویایی آنها چهار برابر فعال‌تر شدند. عصب شامه، پیام‌هایی را از بینی به مغز ارسال می‌کند؛ این اعصاب بسیار نزدیک به آمیگدال و هیپوکامپ – مناطق مرتبط با حافظه احساسی – هستند. دکتر «جان مک گلان» نویسنده این مطالعه تأکید می‌کند: نتایج این تحقیق بینش موجود در خصوص حس بویایی را تغییر می‌دهد؛ در مدل قدیمی اندام حسی شامل چشم، بینی و گوش تنها گیرنده‌های بسیار ساده‌ای هستند و مغز وظیفه اصلی درک معنای هر پیام را برعهده دارد؛ در این صورت چشم یک دوربین، گوش یک میکروفن و بینی یک ‌ازمایشگاه شیمیایی است که اطلاعات را جمع‌آوری کرده و برای آنالیز در اختیار مغز قرار می‌دهند. اما مطالعه جدید نشان می‌دهد، حسگرهای بویایی مستقل از مغز هستند و فعالیت آنها با تشخیص بوهای ترس بشدت افزایش پیدا می کند.
بر این اساس، حس بویایی مانند سیگنال هشدار برای موقعیت خطرناک عمل می‌کند، پیش از اینکه این سیگنال به مغز برسد. یافته‌های این تحقیق می‌تواند برای درمان اختلالات اضطراب مانند اختلال استرس پس از سانحه مورد استفاده قرار بگیرد. نتایج این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.

پژوهشگران آمریکایی مدعی شده‌اند که انسان‌ها بوها را به شیوه‌های کاملا متفاوت درک می‌کنند. یافته‌های این محققان نشان می‌دهد 30 درصد گیرنده‌های بویایی بین دو فرد متفاوت بوده و هر گیرنده منفرد می‌تواند شیوه‌ درک بویایی فرد را دستخوش تغییر کند. دکتر جوئل مینلند، زیست‌شناس مولکولی «مرکز حسهای شیمیایی مونل» در فیلادلفیا و تیمش نشان دادند، بینی انسان شامل 400 گیرنده بویایی مختلف است و تغییر یک گیرنده درک وی از بویی خاص را تغییر می‌دهد.
تغییر یک گیرنده خاص بدین معنا است که تعدادی از افراد نوعی استروئید را به عنوان بویی خوشایند درک می‌کنند، در حالی که دیگران بوی آن را ناخوشایند توصیف می‌کنند. تیم علمی از مدلهای ریاضی برای رسیدن به یافته‌هایش استفاده کرده و به این نتیجه رسید که 140 گیرنده از 400 گیرنده (حدود 30 درصد) در دو شخص مختلف، متفاوت عمل کردند. هدف بلندمدت این دانشمندان، کشف چگونگی کدبندی مولکول‌های بویایی توسط گیرنده‌هاست، به طوری که آنها بتوانند هر بویی را با دستکاری مستقیم این گیرند‌ه‌ها خلق کنند. جزئیات این مطالعه در Nature Neuroscience منتشر شد.

بوی بدن نوزادان تازه متولد شده یک ارتباط شیمیایی قوی بین مادر و کودک برقرار می‌کند. بوی بدن نوزادان تازه متولد شده بر روی مغز زنان دارای اثر تحریک کننده‌ای مشابه اثر پاداش در مغز هنگام خوردن یک غذای دلپذیر یا مصرف مواد مخدر است. زمانی که یک زن دوست دارد نوزادی را آغوش بگیرد - ‌حتی اگر کودک فرزند وی نباشد - این یک واکنش بیولوژیکی کاملا طبیعی مرتبط با عملکردهای مادرانه زن است. دکتر «یوهانس فرانسلی» از محققان دانشگاه مونترال تأکید می‌کند: استفاده از حس بویایی با کمک سیگنال‌های شیمیایی، یک ارتباط غیربصری و غیرکلامی بین مادر و کودک محسوب می‌شود؛ برای نخستین بار در این مطالعه نشان دادیم که بوی بدن نوزادان تازه متولد شده - به عنوان بخشی از این سیگنال شیمیایی - قادر به فعال کردن بخش پاداش در مغز مادران است. این بخش در حالت عادی هنگام غذا خوردن در حالت گرسنگی یا مصرف مواد در معتادان فعال می‌شود.
در این مطالعه دو گروه 15 نفری شامل مادران در ششمین هفته پس از زایمان و زنان فاقد فرزند شرکت کرده و اسکن عملکرد مغزی آنها در هنگام استشمام بوی بدن نوزاد مورد بررسی قرار گرفت. اگرچه بوی استشمام شده به فرزندان افراد تحت آزمایش تعلق نداشت، اما اثر شیمیایی دوپامین در هسته کودیت مغز مادران بیش از زنان فاقد فرزند بود.
هسته کودیت (caudate nucleus) در مرکز مغز، نقش مهمی در یادگیری ایفا می کند و دوپامین انتقال دهنده عصبی اصلی در مدار پاداش در مغز است. به گفته دکتر «فرانسلی»، این مدار پاداش تنها در هنگام خوردن غذاهای خاص یا مصرف مواد مخدر فعال می‌شود و هر بویی باعث تحریک این بخش نمی شود، اما بوی بدن نوزاد تازه متولد شده از قدرت تحریک پذیری بالایی برای فعال کردن این بخش برخوردار است.
نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان می‌دهد، بوی بدن نوزاد نقش مهمی در توسعه پاسخ‌های انگیزشی و عاطفی بین مادر و کودک ایفا می‌کند که با عملکردهای مادرانه از جمله شیر دادن و مراقت مستمر از نوزاد همراه شده و به بقای کودک کمک می‌کند. محققان معتقدند که زایمان احتمالا عامل تغییرات هورمونی می‌شود که مدار پاداش در هسته کودیت را دستخوش دگرگونی می‌کند. نتایج این مطالعه در مجله Frontiers in Psychology منتشر شده است.

محققان نشان‌ داده‌اند چگونه استرس و اضطراب می‌تواند مغز را بازچینی و مراکز عاطفه و پردازش بویایی را بهم مرتبط و تجربه فرد از جهان را دستخوش تغییر کند. در اصطلاحات تکاملی، بو در میان قدیمی‌ترین حس‌ها قرار دارد و در میان حیوانات و انسان‌ها، بویایی تاثیر مهمی را اعمال می‌کند، زیرا مغز به طور آگاهانه و ناآگاهانه جریان مداوم مولکول‌های بویی را که به آن می‌رسد، پردازش می‌کند.
درحالیکه بوها (چه بوی جوراب یا بوی خوش نان پخته) عواطف را تحریک می‌کنند، این که آن‌ها چگونه از لحاظ زیستی بر مراکز عاطفی مغز انسان، تحریک عشق یا نفرت تاثیر می‌گذارند، همواره یک معما بوده است. هم‌اکنون محققان با استفاده از فناوری‌های جدید و قدرتمند تصویربرداری از مغز، در حال رمزگشایی از این معما هستند. این دانشمندان به رهبری ون لی، پروفسور روانشناسی دانشگاه ویسکونسین- مادیسون، نشان داده‌اند مغزهای سوژه‌های انسانی تحت اضطراب اغواشده (توسط توزیع تصاویر و متونی مانند تصادف‌های خودرو و جنگ) بوهای خنثی را به بوهای مستعفن تبدیل کرده و بازخوردی را تغذیه می‌کنند که می‌تواند افسردگی را افرایش داده و به مباحث بالینی از جمله اضطراب و افسردگی منجر شود.
این یافته‌ها مهم هستند و به دانشمندان در درک ماهیت پویای بو و بیولوژی اضطراب کمک می‌کند، زیرا مغز خود را تحت شرایط استرس‌آور بازچینش کرده و احساسات و عواطف منفی را تقویت می‌کند. به گفته لی، پس از تحریک اضطراب، بوهای خنثی به وضوح منفی می‌شوند و افرادی که افرایش در اضطراب را تجربه می‌کنند، کاهش در خوشایندی درک‌شده بوها را از خود بروز می‌دهند و با افزایش اضطراب، این بو منفی‌تر می‌شود. تیم علمی لی با استفاده از تکنیک‌های رفتاری و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کاربردی (fMRI) مغزهای سوژه‌های انسانی را با اضطراب اغواشده حین پردازش بوهای خنثی شناخته‌شده بررسی کردند. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کاربردی، فناوری است که پزشکان و محققان را قادر به مطالعه عملکرد مغز حین عمل می‌کند.
در این مطالعه پیش از ورود به ام ار آی، سوژه‌ها در معرض بوهای خنثی قرار گرفتند و آن‌ها را ارزیابی کردند. در ام آر آی صفحات از خلال مجموعه‌ای از بوها و متون توزیع‌شده می‌چرخید. در طول آزمایش، تیم ویسکونسین مشاهده کرد که دو مدار مجزا و مستقل مغز (مدار پردازش بویایی و مدار پردازش عواطف) تحت شرایط اضطراب به یکدیگر مرتبط می‌شوند. پس از تحریک اضطراب و پردازش تصویری، بار دیگر از سوژه‌ها خواسته شد پنل بوهای خنثی را ارزیابی کنند و اکثر آن‌ها واکنش‌های منفی را به بوهایی که پیش‌تر به عنوان خنثی ارزیابی کرده بودند، نشان دادند.
در پردازش بوی معمولی، این معمولا سیستم بویایی است که فعال می‌شود، اما هنگامی که شخصی مضطرب می‌شود، سیستم عاطفی به بخشی از جریان پردازنده بویایی تبدیل می‌شود. گرچه این دو سیستم مغز درست در کنار یکدیگر واقع شده‌اند، تحت شرایط نرمال، پل‌زنی محدودی بین آن‌ها برقرار است؛ با این حال، تحت شرایط اضطراب اغواشده، تیم ویسکونسین ظهور شبکه‌ای منسجم بین این دو سیستم را مشاهده کرد.
این نتایج می‌تواند دارای مفاهیمی بالینی باشند، زیرا مکانیسم‌های بیولوژیکی را که در طول بازه‌های زمانی استرس نقش بازی می‌کنند، آشکارسازی می‌کنند. انسان‌ها زمانی که با استرس روبرو می‌شوند، جهان را به صورت منفی‌تری تجربه می‌کنند و بوهای محیط در بافت استرس ناخوشایند به نظر می‌رسند. این موضوع می‌تواند به‌صورت بالقوه‌ای به سطح بالاتری از اختلالات عاطفی با ظهور استرس حسی مبهم بیانجامد. جزئیات این مطالعه در مجله Journal of Neuroscience منتشر می‌شود.

تغییرات ایجاد شده در بوی بدن افراد می‌تواند برای تشخیص سن آن‌ها به کار برده شود. یافته‌های مرکز تحقیقاتی مونل در آمریکا حاکی از آن است انسان‌ها می‌توانند بر اساس تغییرات ایجاد شده در بوی بدن افراد سن آن‌ها را تشخیص دهند. قسمت اعظم این توانایی مبتنی بر توانایی شناسایی بوی بدن افراد سالخورده است و برخلاف تصور عمومی، میزان شدت و ناخوشایند بودن بوی بدن این گروه سنی از افراد جوان و میانسال کمتر است. در انسان‌ها "بوی فرد مسن" در فرهنگ‌های مختلف قابل تشخیص است. این پدیده در ژاپن نیز پذیرفته شده و لغت kareishū برای توصیف آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
«یوهان لوندستروم» (Johan Lundström) متخصص علوم اعصاب حسی در مونل می‌گوید: انسان‌ها هم مانند حیوانات می‌توانند علائمی را از روی بوی بدن شناسایی کنند که به آن‌ها امکان تشخیص سن بیولوژیکی، پرهیز از ارتباط با افراد بیمار، یافتن زوجی مناسب و تمیز دادن خویشاوندان از غیرخویشاوندان را می‌دهد.
بوهای بدن انسان همچون حیوانات حاوی آرایه‌ای غنی از ترکیبات شیمیایی‌اند که می‌توانند انواع مختلف اطلاعات اجتماعی را مخابره کنند. ویژگی‌های ادراکی این بوها در طول دوران عمر به این دلیل که تراکمی از مواد شیمیایی اساسی‌اند، دستخوش تغییر می‌شوند. به این دلیل که مطالعات انجام شده در مونل و سایر موسسه‌های علمی بر روی حیوانات توانایی آن‌ها برای شناسایی سن را از طریق بوی بدن به اثبات رساند، تیم لوندستروم این پدیده را بر روی انسان بررسی کرد. در آزمایشات آن‌ها بوهای بدن سه گروه سنی جمع‌آوری شد و 12 تا 16 نفر در هر گروه قرار داده شدند: جوانان (20 تا 30 سال)، افراد میانسال (45 تا 55 سال) و سالخوردگان (75 تا 95 سال). هر شخص به مدت پنج شب در تی شرت‌های فاقد بو دارای پدهای زیربغل خوابیدند. این پدها سپس به چهار قسمت بریده شده و بر روی ظرف‌های شیشه‌ای قرار داده شدند.
بوها توسط 41 شخص ارزیاب جوان (2- تا 30 ساله) سنجیده شدند. به این افراد دو ظرف حاوی بوی بدن در 9 ترکیب داده و از آن‌ها خواسته شد که تشخیص دهند کدام بو متعلق به افراد سالخورده است. ارزیاب‌ها همچنین شدت و مطبوع بودن هر بو را سنجیدند و در نهایت از آن‌ها خواسته شد که سن افراد داوطلب برای هر نمونه موردی را تخمین بزنند. این ارزیاب‌ها توانستند سه گروه سنی حاضر در آزمایش را بر اساس نشانه‌های بو از هم تمیز دهند. تحلیل‌های آماری نشان داد که بوهای گروه مسن عامل این توانایی برای تشخیص سن بودند. ارزیاب‌ها همچنین بوهای بدن گروه مسن را دارای شدت و نامطبوعی کمتر نسبت به بوی بدن دو گروه سنی دیگر اعلام کردند.
لوندستروم اظهار کرد: افراد سالخورده دارای بوی زیربغل قابل تشخیصی هستند که از نظر افراد جوان‌تر نسبتاً خنثی و کمترنامطبوع‌اند. این امر با تصور عموم در خصوص نامطبوع بودن بوی افراد مسن در تضاد است. با این حال ممکن است که سایر نقاط منشأ بوی بدن از جمله پوست و تنفس دارای کیفیت‌های متفاوت از زیربغل باشند. مطالعات آتی با هدف تشخیص بیومارکرهای اساسی استفاده شده توسط ارزیاب‌ها برای شناسایی بوهای مرتبط با سن و همچنین تعیین این موضوع که مغز چگونه قادر به شناسایی و ارزیابی این اطلاعات است، صورت خواهند گرفت. نتایج این تحقیق در ژورنال PLoS ONE انتشار یافت.

دانشمندان موسسه علمی وایزمان موفق به شناسایی یک بوی جدید شدند که به « حس شامه سفید» موسوم است. این بوی سفید درست مانند صدای سفید - ترکیبی از فرکانس‌های صوتی مختلف، نور سفید و طول موج‌های مختلف - مخلوطی از بسیاری از ترکیبات بودار محسوب می‌شود. در حقیقت دانشمندان دریافتند که کلید ساخت این عطر، خود ترکیبات آن نبوده، بلکه مقادیر زیاد آنهاست. به گفته محققان هر چه تعداد این عطرهای مختلف در دو ترکیب بیشتر باشد، حتی با وجود متفاوت بودن این اجزا، بوی آنها بیشتر به هم شبیه می‌شوند. تقریبا تمام بوهای جهان واقعی از ترکیبی از اجزا بدست می‌آیند. انسانها می‌توانند این ترکیبات را از یکدیگر متمایز کنند اما باید ابتدا بوها را از ترکیب جدا کنند.
ترکیب طول موجهای مختلف که طیف بصری انسان را به یک اندازه گسترش می‌دهند، نور سفید را به وجود می‌آورد. ترکیب فرکانسهای مختلف که طیف شنوایی انسان را به یک نسبت وسعت می‌دهند، صدای سفید را ایجاد می‌کنند و اکنون محققان موفق به استفاده از همین معادله در ساخت بوی سفید شده‌اند. این بوی جدید قابل توصیف نبوده و دانشمندان بهترین راه برای توصیف آنرا بوئیدن این عطر خوانده‌اند. نتایج این پژوهش در مجله مجموعه مقالات علمی آکادمی ملی علوم منتشر شده است.

مطالعات صورت گرفته توسط پژوهشگران هلندی نشان می دهد، احساسات از طریق بو قابل سرایت به دیگران بوده و انسان می‌تواند از طریق بو کشیدن، خطر را احساس کند. اکثر حیوانات از طریق بو با یکدیگر ارتباط بر قرار می کنند، اما دانشمندان تا مدت ها معتقد بودند که انسان به دلیل ضعف اندام بویایی از توانایی تشخیص خطر یا سایر احساسات برخوردار نیست. تیم تحقیقاتی دانشگاه اوترخت هلند در مطالعات خود دریافته اند که ارتباط رفتاری انسان ها از طریق بو شباهت زیادی به حیوانات دارد که این یافته بر خلاف فرضیه های متداول در خصوص ارتباطات انسانی تنها از طریق زبان یا کانال های بصری است. تحقیقات قبلی نشان می دهد که زنان بیشتر به بوی بدن مردان حساس هستند، به همین دلیل در این مطالعه از مردان به عنوان نمونه های اهدا کننده عرق استفاده شد و آزمایش تأثیر انتقال بو بر روی زنان انجام شد.
محققان عرق زیر بغل 10 مرد را در هنگام مشاهده صحنه های ترسناک و منزجر کننده جمع آوری کردند؛ سپس 36 زن در یک آزمون بصری شرکت کرده و حرکات چشم و صورت آنها در زمان استنشاق بوی عرق بدن مردان مورد بررسی قرار گرفت. «گون سمین» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: بوی عرق بدن مردان به صورت نامحسوس در محیط منتشر شده و هیچکدام از زنان، اطلاعی از محتوای این آزمون نداشتند. چهره زنان در زمان استنشاق بوی عرق بدن مردان در هنگام مشاهده صحنه های ترسناک، تغییر پیدا کرده و چشم ها به صورت ناخودآگاه گشاد می شدند؛ همچنین در زمان استشمام بوی عرق بدن مردان در هنگام مشاهده صحنه های انزجار آور، چهره زنان نیز تغییر کرده و حالت منزجر کننده ای به خود می گرفت.
این یافته نشان می دهد که بو از خاصیت مسری بودن برخوردار است و انسان قادر است از طریق بو، احساسات اطرافیان را به ویژه در مکان های شلوغ درک کند. نتایج این مطالعه در مجله Psychological Science (علوم روانشناسی) منتشر شده است.

تحقيقات نشان مي‌دهد: تغييرات ايجاد شده در بوي بدن افراد مي‌تواند براي تشخيص سن آن‌ها به كار برده شود. يافته‌هاي جديد مركز تحقيقاتي مونل در آمريكا حاكي از آن است انسان‌ها مي‌توانند بر اساس تغييرات ايجاد شده در بوي بدن افراد سن آن‌ها را تشخيص دهند. قسمت اعظم اين توانايي مبتني بر توانايي شناسايي بوي بدن افراد سالخورده است و بر خلاف تصور عمومي، ميزان شدت و ناخوشايند بودن بوي بدن اين گروه سني از افراد جوان و ميانسال كمتر است.
در انسان‌ها "بوي فرد مسن" در فرهنگ‌هاي مختلف قابل تشخيص است. اين پديده در ژاپن نيز پذيرفته شده و لغت kareishū براي توصيف آن مورد استفاده قرار مي‌گيرد. «يوهان لوندستروم» (Johan Lundström) متخصص علوم اعصاب حسي در مونل مي‌گويد: انسان‌ها هم مانند حيوانات مي‌توانند علائمي را از روي بوي بدن شناسايي كنند كه به آن‌ها امكان تشخيص سن بيولوژيكي، پرهيز از ارتباط با افراد بيمار، يافتن زوجي مناسب و تميز دادن خويشاوندان از غيرخويشاوندان را مي‌دهد.
بوهاي بدن انسان همچون حيوانات حاوي آرايه‌اي غني از تركيبات شيميايي‌اند كه مي‌توانند انواع مختلف اطلاعات اجتماعي را مخابره كنند. ويژگي‌هاي ادراكي اين بوها در طول دوران عمر به اين دليل كه تراكمي از مواد شيميايي اساسي‌اند، دستخوش تغيير مي‌شوند. به اين دليل كه مطالعات انجام شده در مونل و ساير موسسه‌هاي علمي بر روي حيوانات توانايي آن‌ها براي شناسايي سن را از طريق بوي بدن به اثبات رساند، تيم لوندستروم اين پديده را بر روي انسان بررسي كرد. در آزمايشات آن‌ها بوهاي بدن سه گروه سني جمع‌آوري شد و 12 تا 16 نفر در هر گروه قرار داده شدند: جوانان (20 تا 30 سال)، افراد ميانسال (45 تا 55 سال) و سالخوردگان (75 تا 95 سال). هر شخص به مدت پنج شب در تي شرت‌هاي فاقد بو داراي پدهاي زيربغل خوابيدند. اين پدها سپس به چهار قسمت بريده شده و بر روي ظرف‌هاي شيشه‌اي قرار داده شدند.
بوها توسط 41 شخص ارزياب جوان (2- تا 30 ساله) سنجيده شدند. به اين افراد دو ظرف حاوي بوي بدن در نه تركيب داده و از آن‌ها خواسته شد كه تشخيص دهند كدام بو متعلق به افراد سالخورده است. ارزياب‌ها همچنين شدت و مطبوع بودن هر بو را سنجيدند و در نهايت از آن‌ها خواسته شد كه سن افراد داوطلب براي هر نمونه موردي را تخمين بزنند. اين ارزياب‌ها توانستند سه گروه سني حاضر در آزمايش را بر اساس نشانه‌هاي بو از هم تميز دهند. تحليل‌هاي آماري نشان داد كه بوهاي گروه مسن عامل اين توانايي براي تشخيص سن بودند. ارزياب‌ها همچنين بوهاي بدن گروه مسن را داراي شدت و نامطبوعي كمتر نسبت به بوي بدن دو گروه سني ديگر اعلام كردند.
لوندستروم اظهار داشت: افراد سالخورده داراي بوي زيربغل قابل تشخيصي هستند كه از نظر افراد جوان‌تر نسبتاً خنثي و كمترنامطبوع‌اند. اين امر با تصور عموم در خصوص نامطبوع بودن بوي افراد مسن در تضاد است. با اين حال ممكن است كه ساير نقاط منشأ بوي بدن از جمله پوست و تنفس داراي كيفيت‌هاي متفاوت از زيربغل باشند. مطالعات آتي با هدف تشخيص بيوماركرهاي اساسي استفاده شده توسط ارزياب‌ها براي شناسايي بوهاي مرتبط با سن و همچنين تعيين اين موضوع كه مغز چگونه قادر به شناسايي و ارزيابي اين اطلاعات است، صورت خواهند گرفت. نتايج اين تحقيق در ژورنال PLoS ONE انتشار يافت.