پزشکی بالینی

محققان دانشگاه فلوریدا طی پژوهشی دریافتند که ترکیب داروی آزمایشی و داروی معمول مورد استفاده در درمان نوعی سرطان پانکراس (لوزالمعده) می‌تواند تاثیر بهتری را در مقایسه با استفادۀ تنها از یک داروی خاص برای درمان این نوع سرطان به وجود بیاورد. تومورهای سلول‌های جزیره‌ای که در سلول‌های تولید کننده هورمون تشکیل می‌شوند مسبب بروز 3 تا 5 درصدی بدخیمی پانکراس هستند و توانایی زنده ماندن پنج ساله را دارند. طی سرطان پانکراس نوعی پروتئین در تومورهای سلول‌های جزیره‌ای پانکراس افزایش پیدا کرده و اجازه رشد را به تومور می‌دهند.
بررسی‌ها بر روی نمونه‌های موش نشان داد، ترکیب مولکولی موسوم به PF-04554787 و اورولیموس می‌تواند زنده ماندن سلول‌های سرطانی را در مقابل استفاده تنها از اورولیموس تا 50 درصد کاهش دهد. این یافته از این حیث اهمیت دارد که کمتر از پنج درصد از بیماران مبتلا به تومورهای نورواندوکرین پانکراس یا سلول‌های جزیره‌ای به اورولیموس واکنش درمانی نشان می‌دهند. بنا براین افزایش کارایی این دارو بسیار مهم تلقی می‌شود چرا که این دارو غیر سمی است و می‌تواند برای بیماران بیشتری مورد استفاده قرار بگیرد. این پژوهش در مجله موسسه ملی سرطان منتشر شده است.

اداره غذا و داروي آمريکا مجوز ورود تارکستوماب (tarextumab) را به بازار درماني به‌عنوان داروي اورفان (orphan) (داروهايي که براي بيماري‌هاي نادر توليد مي‌شوند)، براي درمان سرطان پانکراس و سرطان سلول کوچک ريه صادر کرد. تارکستوماب که به‌طور رسمي OMP-59R5 ناميده مي‌شود، يک آنتي‌بادي مونوکلونال کاملا انساني است و رسپتورهاي Notch 2/3 را هدف قرار مي‌دهد. ماه گذشته کمپاني سازنده اين دارو اعلام کرد، داده‌هاي نهايي فاز 1b باليني و بيومارکرهاي آن جمع‌آوري شده که در آن تارکستوماب را در ترکيب با جمسيتابين به علاوه nab-paclitaxel در سرطان پانکراس مورد ارزيابي قرار داده است. از 29 بيماري که در اين کارآزمايي شرکت داشتند، 21 بيمار، با درمان ترکيبي به پاسخ نسبي يا ثبات بيماري دست يافتند. داروي مذکور با پروفايل سميت قابل مديريت به خوبي توسط بيماران تحمل شد. 
 شايع‌ترين عوارض جانبي که در بيش از 50 درصد بيماران ديده شد، عبارت بودند از آنمي، خستگي، اسهال، و ترومبوسيتوپني. ديگر عوارض که در بيش از 25درصد بيماران تحت درمان مشاهده شد، شامل تهوع، آلوپسي، استفراغ، ادم، کاهش اشتها، خارش، نوروپاتي و کاهش وزن مي‌شدند. آناليز بيومارکرها نشان داد، تومورهاي با سطح بالاي بروز Notch 3 ممکن است با ميزان پاسخ بيشتر به درمان و بقاي بالاتر همراه باشد. ميانه بقاي بدون پيشرفت بيماري در بيماران با بروز بالاي Notch3، 6/6 ماه و ميزان بقاي کلي آنها 6/14 ماه گزارش شد. 
 از سوي ديگر، در مطالعه PINNACLE (فاز Ib/II، مطالعهOMP-59R5 در ترکيب با درمان اتوپوزيد و پلاتينوم در بيماران مبتلا به سرطان پيشرفته سلول کوچک ريه)، محققان به بررسي تارکستوماب در ترکيب با کموتراپي پلاتينوم و اتوپوزيد پرداختند. از 16 بيمار قابل بررسي، 13 بيمار به پاسخ نسبي و 3 بيمار به ثبات در بيماري دست يافتند. البته هنوز داده‌هاي نهايي قسمت فاز Ib اين مطالعه که شامل داده‌هاي ايمني و بقاي آن است، منتشر نشده و بايد تا آخر امسال منتظر ماند تا در يک کنفراس پرده‌برداري شوند. در حال حاضر OncoMed در حال وارد کردن بيماران واجد شرايط در دو کارآزمايي باليني تصادفي شده فاز 2 تارکستوماب در سرطان پانکراس و سرطان ريه پيشرفته سلول کوچک هستند. 

پژوهشگران دانشگاه Rice دريافتند که داروهاي کموتراپي که به نانوتيوب‌ها متصل مي‌شوند، به قدري بزرگ هستند که نمي‌توانند از سوراخ‌هاي عروق خوني طبيعي عبور کنند و که به اندازه‌اي هم کوچک هستند که بتوانند از سوراخ‌هاي عروق مرتبط با سرطان رد شوند. هنگامي که نانوتيوب‌ها بتوانند رد شوند، توسط سلول‌هاي سرطاني گرفته شده و به اين ترتيب مي‌توانند داروهاي شيمي‌درماني را وارد سلول‌هاي سرطاني کنند. سرطان پانکراس از انواع سرطان است که تشخيص آن مشکل است و تقريبا درماني نيز براي آن وجود ندارد. رساندن دقيق داروهاي شيمي‌درماني به سلول‌هاي تومورال همواره يکي از چالش‌هاي دنياي پزشکي بوده است. به همين منظور، محققان روشي را امتحان کرده‌اند که با استفاده از نانوتيوب‌هاي کربن مي‌توانند داروهاي شيمي‌درماني را به‌طور دقيق به سلول‌هاي سرطاني و بعد به هسته سلول برسانند. دانشمندان در اين روش از تکنيکي به نام functionalization استفاده کرده‌اند که به داروهاي کموتراپي اجازه مي‌دهد به نانوتيوب‌ها متصل شوند. همچنين در بررسي‌هاي انجام شده دريافتند که بهترين اندازه براي تيوب‌ها براي انجام اين کار طول 50 نانومتري است. از سوي ديگر، تيوب‌ها با کلرين پوشيده مي‌شوند تا از ذرات اکسيد آهن که به عنوان کاتاليست طي توليد تيوب‌ها استفاده مي‌شوند، خلاصي يابند. علاوه براين، سطح نانوتيوب‌ها با polyethyleneimine پوشانده مي‌شوند تا به آنها کمک کنند متفرق شده و از ديواره سلولي عبور کنند و به هسته سلول برسند. سپس با تکان سختي که از طريق امواج اولتراسوند به نانوتيوب‌ها مي‌رسد، وادار مي‌شوند تا داروها را آزاد کرده و سلول‌هاي سرطاني را از بين ببرند. البته اين روش فعلا در مراحل اوليه خود به سر مي‌برد و دانشمندان به دنبال آن هستند تا آن را روي موش‌هايي که آلوگرافت‌هاي تومورهاي انساني به آنها پيوند زده شده، آزمايش کنند.

براساس تحقيقات پژوهشگران مايوکلينيک در فلوريدا، يک حسگر اکسيژن خون چشمي که به سر آندوسکوپ متصل مي‌شود، مي‌تواند با انجام يک آندوسکوپي ساده سرطان پانکراس را در بيماران مبتلا تشخيص دهد. نتيجه اين تحقيق که در نشريه Gastrointestinal Endoscopy به چاپ رسيده، نشان مي‌دهد که اين وسيله که شبيه کليپ انگشتي clothespin است و براي اندازه‌گيري اکسيژن خون در بيماران مورد استفاده قرار مي‌گيرد، حساسيتي برابر با 92 درصد و اختصاصيتي برابر با 86 درصد براي تشخيص سرطان پانکراس دارد. 
اين دستگاه در واقع تغييرات جريان خون را در بافت‌هاي نزديک پانکراس اندازه‌گيري مي‌کند، براساس اين ايده که تومورها باعث تغيير در جريان خون بافت‌هاي اطراف مي‌شوند، زيرا تومورها براي رشد به اکسيژن بيشتري نياز دارند. آندوسکوپ به درون معده و دئودنوم رانده شده و در آنجا تغييرات را مورد ارزيابي قرار مي‌دهد. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «اگرچه اين مطالعه کوچکي است، پيامدهاي آن بسيار اميدوار کننده هستند. چون در حال حاضر روشي وجود ندارد که بتواند سرطان پانکراس را به‌طور دقيق در مراحل اوليه تشخيص دهد. اما اين روش، کارآمد، ساده و تا حد امکان سرطان را در مراحل اوليه تشخيص مي‌دهد.» 
در حال حاضر بيش از 90 درصد موارد سرطان پانکراس در مراحل پيشرفته و با متاستاز تشخيص داده مي‌شود و درمان موثري نيز براي آن وجود ندارد. اين پروژه تحقيقاتي در مقياس وسيع‌تر در حال انجام در اروپا و آمريکاست تا نتايج باليني آن بيشتر مشخص شود. تکنيکي که در اين روش به کار مي‌رود، کاملا متفاوت از روش‌هاي کنوني تشخيص سرطان است زيرا در اين روش جديد، تنها تغييرات خود بافت تومورال مورد بررسي قرار نمي‌گيرد، بلکه تغييرات بافت اطراف نيز مدنظر قرار دارد، بافت‌هايي که به نظر مي‌رسد طبيعي هستند. ايده اصلي اين روش از آنجا مي‌آيد که سرطان‌‌ها باعث مي‌شوند جريان اکسيژن در بافت‌هاي اطراف تومور نيز دستخوش تغيير شوند که اين موضوع قابل رديابي است. البته نه به صورت چشمي و يا زير ميکروسکوپ، بلکه بوسيله نوعي حسگر.

اگر چه سرطان لوزالمعده دهمین سرطان شایع در ایالات متحده بوده، اما چهارمین علت شایع مرگ ناشی از سرطان است، چرا که از هر 10 مورد 9 مورد زمانی تشخیص داده می‌شود که سرطان گسترش یافته و درمانی برای آن وجود ندارد. در حال حاضر، محققان در یک مطالعه مقدماتی امیدوار کننده یک آندوسکوپ را با سنسور اکسیژن، مورد آزمایش قرار داده و این نوید را دادند که این بیماری مرگبار خیلی زودتر از طریق یک روش ساده تشخیص داده می‌شود. 
در دو گروه کوچکی از بیماران (14 نفر که قبلا با این بیماری تشخیص داده شده و 10 نفر دیگر عاری از این بیماری بودند) این دستگاه، حساسیت 92 درصد و دقت 86 درصد را در تشخیص سرطان پانکراس نشان داد. این بدان معناست که این روش می‌تواند 92 درصد از مبتلایان را شناسایی و 86 درصد از افراد عاری از این بیماری را رد کند. این دستگاه، آندوسکوپی با یک لوله باریک، طویل و قابل انعطاف به همراه چراغ و دوربین بوده که سنسور اکسیژن خون به آن متصل است و مانند سنسور کلیپ انگشت برای اندازه گیری خون بیماران استفاده می‌شود.

90 درصد مرگ و میر ناشی از سرطان به دلیل افزایش گسترش عامل بیماری‌زاست و زمانی که تومور افزایش می‌یابد، بخش‌های جدید بدن را مورد حمله قرار می‌دهد. در حال حاضر شناسایی سلول‌ها و اندازه‌گیری آنها پر هزینه و مستلزم مراحل پیچیده است. محققان دانشگاه علوم پزشکی کالیفرنیا اعلام کردند: به دلیل کاهش هزینه و منابع انسانی و وجود فناوری‌ ریز سیال پروژه CANDO آغاز شد. به کمک این فناوری پیشرفته که آزمایشگاه بر روی یک تراشه است، ما به طور خودکار قادر به شناسایی و اندازه‌گیری غلظت CTCs خواهیم بود. 
پیش‌بینی، طبقه‌بندی و کنترل جزئیات سرطان لوزالمعده در عرض 5 ساعت به کمک این سیستم مقدور خواهد بود. شناسایی مراحل سرطان در ارزیابی و واکنش به درمان‌های غدد به صورت جداگانه در افزایش کیفیت زندگی بیماران موثر است. سرطان لوزالمعده از نظر اجتماعی و اقتصادی حائز اهمیت است. در حال حاضر تشخیص آن در مراحل اولیه صورت نمی‌گیرد. مراحل تشخیص توسط این تراشه به این صورت است که در ابتدا از بیمار نمونه خون گرفته می‌شود و در تراشه‌ای که با میکرونانو و تجزیه مولکولی طراحی شده است، قرار می‌گیرد. سپس تراشه قادر به بررسی مولکولی، DNA، تشخیص و تعیین CTCs خواهد بود. 5 ساعت بعد نتیجه در دسترس است.

محققان دانشگاه کالیفرنیا روش دارورسانی جدیدی را ارائه کردند که می‌توان با استفاده از آن سلول‌های سرطان پانکراس را از بین برد. سرطان پانکراس یک بیماری کشنده بود که تا رسیدن به مراحل پیشرفته بیماری امکان شناسایی آن وجود نداشت. روش‌های درمان این بیماری بسیار محدود و نرخ موفقیت آنها نیز بسیار اندک است. برای این که بتوان روش‌های جدیدی را برای درمان این بیماری پیدا کرد، باید بتوان ابتدا آن را شناسایی کرد، در حالی که شناسایی این بیماری چند سال پس از آغاز آن قابل انجام است.
در بیماری سرطان پانکراس، تومورهای سرطانی از سلول‌هایی تشکیل شده‌اند که اطراف آنها را عناصر ساختاری نظیر استورما محاط کرده‌اند. استورما از مواد مختلفی نظیر بافت‌های رسانا و پریسایت‌ها تشکیل شده‌ است. وجود استورما موجب می‌شود تا داروهای شیمی‌درمانی به سلول‌های سرطانی نرسد. در نتیجه اثربخشی داروهای سرطانی به شدت کاهش می‌یابد. این گروه تحقیقاتی روش نانودرمانی دو موجی را در این پروژه به کار گرفتند، در این روش، دو نوع مختلف از نانوذرات به رگ‌های خونی تومور در موش تزریق شد. در موج اول، نانوذرات حاوی ترکیباتی هستند که می‌توانند پریسایت‌های اطراف تومور را از بین ببرند. موج دوم دارو، حاوی نانوذرات و حامل داروی شیمی‌ درمانی نیز است که می‌تواند سلول‌های سرطانی را از بین ببرد. در واقع نانوذرات موج اول تومور را بی‌دفاع کرده و موج دوم نانوذرات، به تومور حمله می‌کنند.
این گروه تحقیقاتی در ابتدا به دنبال دارویی بودند که بتواند بصورت مستقیم سلول‌های سرطانی را هدف قرار دهد، اما مشکل اول آنها عدم دسترسی به این سلول‌ها بود. این روش جدید را که محققان یافتند، می‌تواند از طریق دخالت در ارتباط سلولی (مکانیسم ارتباط میان سلول‌ها) مشکل آنها را حل کند. نانوذرات موج اول می‌توانند سیگنال‌های سلولی ایجاد کنند که در نهایت موجب ممانعت از تشکیل پریسایت می‌شود، با این کار مسیر برای حمله موج دو نانوذرات باز می‌شود؛ موجی که می‌تواند داروی شیمی‌درمانی را به درون سلول‌های سرطانی برساند. محققان سلول‌های سرطان پانکرانس انسان را درون بدن موش قرار داده و این روش درمانی را مورد آزمایش قرار دادند. نتایج نشان داد که سلول‌های سرطانی با نرخ بالاتری نسبت به روش‌های رایج از بین رفتند. این گروه تحقیقاتی نتایج یافته‌های خود را در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Nano به چاپ رسانده‌اند.

محققان دانشگاه میسوری روش دقیق‌تری برای تشخیص سرطان لوزالمعده توسعه داده‌اند که امکان اتخاذ تدابیر درمانی مناسب را فراهم می‌کند. با توجه به محل قرار گرفتن لوزالمعده (پانکراس)، روش‌های متداول غربالگری برای تشخیص سرطان در این اندام کارآیی ندارد و پزشکان در فرآیند تشخیص بیشتر به نتایج آزمایشگاه وابسته هستند. پاتولوژیست‌ها در تفاوت قائل‌شدن بین لوزالمعده طبیعی و مشکوک به سرطان در زمان انجام اندوسکوپی اغلب دچار مشکل هستند و ضریب صحت تشخیص توسط متخصصان باتجربه بین 50 تا 80 درصد است. با توجه به فرآیند دشوار تشخیص بیماری، گسترش سرطان در بدن بسیار سریع بوده و نشانه‌های اصلی تا مراحل پیشرفته بیماری بروز نمی‌کنند که در این شرایط امکان نجات بیمار وجود ندارد.
محققان دانشگاه میسوری روش جدیدی را ابداع کرده‌اند که از طریق بررسی ویژگی‌های سلولی که بطور مستقیم با سرطان در ارتباط هستند، به تشخیص به موقع بیماری کمک می‌کند. محققان نتایج آزمایشات 52 بیمار را مورد آنالیز قرار داده و سپس آنالیزهای آماری برای یافتن ارتباط بین سرطان و نشانه‌های قابل تشخیص توسط پاتولوژیست ها انجام دادند. نتایج نهایی شامل چهار ویژگی عمده است که پاتولوژیست‌ها را قادر به تشخیص سرطان با دقت 93 درصدی می‌کند؛ این ویژگی‌های شامل: تنوع گسترده در اندازه هسته سلول‌های لوزالمعده، تولید یک پروتئین در سلول‌ها که بطور طبیعی تولید نمی‌شوند، سلول های اپتلیال اتیپیک منفرد و هستک بلندتر از اندازه طبیعی هستند. تکنیک جدید گام مهمی در ارتقاء سلامت و مراقبت های بهداشتی از بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده محسوب می‌شود. محققان نتایج یافته‌های خود را در نشست سالانه انجمن پاتولوژی کلینیکال 2013 آمریکا ارائه کردند.

محققان دانشگاه هاروارد اعلام کردند: مصرف بادام، بادام هندی و دانه‌های دیگر خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد. در این تحقیق ارتباط بین مصرف آجیل و خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده در 75 هزار و 680 زن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهشی نشان داد: احتمال ابتلا به سرطان لوزالمعده در زنانی که حداقل یک اونس (۲۸٫۳۵ گرم) آجیل شامل بادام، آجیل برزیلی، بادام هندی، فندق، گردوی آمریکایی، دانه کاج، پسته و گردو، دوبار در هفته مصرف می‌کردند در مقایسه با افرادی که آجیل مصرف نمی‌کردند بسیار کمتر بود. یانگ بائو، سرپرست این تحقیق از بیمارستان زنان بریگهام اظهار کرد: این کاهش مستقل از عوامل خطر مربوط به سرطان لوزالمعده از جمله سن، چاقی، استعمال دخانیات، فعالیت بدنی، دیابت و رژیم غذایی است.
نتایج این تحقیق همچنین نشان داد: زنانی که در رژیم غذایی خود آجیل مصرف می‌کنند و تمایل به کاهش وزن دارند، نسبت به افرادی که از مصرف آجیل اجتناب می‌کنند کاهش وزن بیشتری دارند. در تحقیقات پیشین مشخص شده است که آجیل حاوی مواد مغذی سودمندی از جمله ویتامین، مواد معدنی و ترکیبات شیمیایی است که به عملکرد بهتر ذهن و کاهش خطر ابتلا به دیابت کمک می‌کند. نتایج این تحقیق در نشریه بریتانیایی سرطان منتشر شده است.

تحقیقات حاکی از آن است که نوعی پروتئین در صفرا در تشخیص سرطان پانکراس موثر است. تحقیقات نشان می‌دهد که این روش می‌تواند از آزمایش خون هم بهتر عمل کند و در تشخیص زودهنگام این سرطان موثر باشد. بر اساس مطالعات جدید نوعی پروتئین در صفرا در شناسایی سرطان لوزالمعده نیز موثر است. محققان دریافتند که این نشانگر که عروق عامل رشد اندوتلیال (VEGF) نامیده می‌شود، در 93 درصد موارد به شناسایی سرطان لوزالمعده کمک می‌کند. بیماران مبتلا به سرطان پانکراس یا مجرای صفراوی معمولا انسداد مجرای صفرا و یرقان دارند. محققان افزودند: انسداد مجرای صفراوی از نشانه‌های غیرسرطانی مانند سنگ مجرای صفراوی هم ناشی می‌شود. انسداد مجرای صفراوی انسداد در لوله‌های حمل کننده صفرا از کبد به کیسه صفرا و روده کوچک است. صفرا به هضم کمک می‌کند.
با انجام این تحقیق بر روی 53 بیمار مبتلا به انسداد مجرای صفرا نشان داده شد سطوح VEGF در صفرای بیماران مبتلا به سرطان پانکراس به طور قابل توجهی بالاتر بود. دکتر ادیاکومار ناوانیتن تصریح کرد: تمایز در تشخیص سرطان لوزالمعده در درمان بسیار مهم است. همچنین از آنجا که صفرا در کبد تولید شده و پس از عبور از مجرای صفراوی با ترشحات پانکراس مخلوط می‌شود با اندازه‌گیری نشانگرهای صفرا به جای برخی از نشانگرهای خون می توان این سرطان را زودتر تشخیص داد. نتایج این پژوهش در نشست سالانه کالج آمریکایی گوارش در سن دیه‌گو بررسی شده است.

محققان یک مارکرزیستی را کشف کرده اند که می تواند هدف درمانی بالقوه ای برای سرطان لوزالمعده باشد. محققان یک مارکر زیستی به نام phosphatidylserine (PS) را در سلول های سرطانی لوزالمعده کشف کرده اند که می تواند برای درمان این نوع سرطان مورد هدف قرار گیرد. این یافته ها که در نشریه PLOS ONE ارائه شده است نشان می دهد که یک پروتئین لیزوزومی  به نام saposin C (SapC) و فسفولیپیدی به نام dioleoylphosphatidylserine (DOPS) در ترکیب با هم می توانند سلول های سرطانی لوزالمعده را مورد هدف قرار داده و از بین ببرند.
لیزووزم ها اندامک های دارای غشا و شامل آنزیم هایی هستند که قادر به شکستن همه انواع ترکیبات زیستی از جمله فسفولیپید ها می باشند. فسفولیپید ها ترکیبات عمده غشا سلولی می باشند. سرطان لوزالمعده چهارمین سرطان  عامل مرگ و میر است و نرخ بقا در پنج در صد از بیماران پنج سال است. این سرطان معمولا در مراحل اولیه بدون نشانه است. در حالی که مکررا به غدد لنفاوی و کبد و گاهی به ریه ها و اندام های احشایی حمله می کند. درمان های کنونی شامل جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی چندان برای افزایش عمر بیمار موفقیت آمیز نیستند.
محققان در مطالعه مذکور نشان داده اند که ترکیب دو جز سلولی به نام SapC-DOPS که در حامل هایی در مقیاس نانو تعبیه می شوند علاوه بر توقف رشد برخی سلول های سرطانی فاقد اثرات سمی در بافت های غیر توموری می باشد. زیرا به طور انتخابی غشا سلول های توموری لوزالمعده را مورد هدف قرارداده است. خصوصیت متمایز کننده SapC-DOPS توانایی آن در اتصال به مولکولی به نام phosphatidylseriine (PS) است که درسطح غشا سلول های توموری لوزالمعده وجود دارد. برای ارزیابی نقش PS در سطح سلول ها، محققان سلول های توموری و غیر توموری را در محیط کشت در معرض PS قرار داده سپس این سلول ها را وارد بدن حیوانات آزمایشگاهی نموده اند .در مرحله بعد تزریق SapC-DOPS صورت گرفته است. یافته ها نشان می دهد به طورانتخابی سلول های سرطانی پانکراس از بین رفته اند و سلول های غیر توموری باقی مانده اند. حیوانات مورد آزمایش که SapC-DOPS را دریافت کرده بودند زنده مانده اند. پژوهشگران معتقدند فسفو لیپید اسیدی PSمی تواند به عنوان ماکر زیستی برای سرطان لوزالمعده باشد و برای درمان این نوع سرطان مورد هدف قرارگیرد. به زودی آزمایشات بالینی درمورد این ترکیب آغاز خواهد شد.

بدخيمي پانکراس، به دليل نداشتن علايم باليني در مراحل ابتدايي بيماري، معمولا در مراحل پيشرفته تشخيص داده مي‌شود. تنها در کشور ايالات متحده براي سال 2012 ميلادي بيش از 43 هزار مورد جديد بدخيمي پانکراس و 37 هزار مورد مرگ ناشي از آن پيش‌بيني شده بود. بنابراين، نياز به تشخيص زودرس اين بدخيمي و شروع هر چه سريع‌تر درمان مناسب اجتناب‌ناپذير است. در بدخيمي پانکراس، برداشتن ضايعه با جراحي تنها گزينه درماني مورد تاييد است. شيمي‌درماني و راديوتراپي درمان‌هاي همراهي هستند که ممکن است براي بيمار سودمند باشند. در کل، درمان بدخيمي پانکراس براساس مرحله بيماري، قابل‌برداشت بودن يا نبودن ضايعه و نيز وضعيت متاستاز تعيين مي‌شود.

ادامه مطلب 

پژوهش‌ها حاكي از آن است كه افرادي كه زياد سيگار مي‌كشند سن ابتلا به سرطان پانكراس در آنها كاهش پيدا مي‌كند. بررسي‌هاي جديد نشان مي‌دهد: افرادي كه زياد سيگار مي‌كشند تقريبا 10 سال زودتر از افرادي كه سيگاري نيستند به سرطان پانکراس مبتلا مي‌شوند. با توجه به جامعه سرطان آمريکا، متوسط سني که در آن بيماران به سرطان پانکراس مبتلا شده‌اند 72سال بوده است. اما اين مطالعه كه بر روي بيش از 800 بيمار مبتلا به سرطان پانکراس انجام شد، نشان داد که اين بيماري در افراد سيگاري در حدود سن 62 سالگي تشخيص داده شده است. افراد سيگاري كه زياد سيگار مي‌كشند به کساني گفته مي‌شود كه در روز بيش از يک پاکت سيگار مصرف مي‌كنند. اين مطالعه آنلاين در مجله American Journal of Gastroenterology منتشر شده است.

بنياد سلامت دندان بريتانيا در گزارشي اعلام کرد بيماري لثه و سرطان پانکراس مي‌توانند با هم در ارتباط باشند. اين مطلب که در نشريه Gut به چاپ رسيده، حاکي از آن است که بعضي انواع خاص باکتري که باعث ايجاد بيماري لثه خواهند شد، خطر بروز سرطان پانکراس را تا 2 برابر بيشتر خواهند کرد. از سوي ديگر باکتري‌هاي بي‌ضرر دهاني مي‌توانند اين خطر را تا 45 درصد کاهش دهند. مطالعه‌اي در سال 2007 نشان داده بود مردان با سابقه بيماري پريودونتال، 64 درصد بيشتر به سرطان پانکراس دچار خواهند شد. اين محققان معتقدند هنوز براي اثبات اين رابطه زود است، اما مي‌توان گفت ارتباط معني‌داري ميان بيماري لثه و سرطان پانکراس وجود دارد. البته هنوز مشخص نيست باکتري‌هاي خاص يافت‌شده در بيماري لثه علت بروز سرطان پانکراس است يا نتيجه آن.

در يك مطالعه جديد، پژوهشگران گزارش مي‌كنند افراد با سطح بالاي آنتي‌بادي عفونت‌هاي باكتريايي دهاني به احتمال 2 برابر بيشتر مبتلا به سرطان خواهند شد. اما سطوح بالاي آنتي‌بادي باكتري‌هاي دهاني «بي‌خطر» منجر به كاهش خطر سرطان پانكراس خواهد شد. در اين مطالعه نمونه خون بيش از 800 بزرگسال اروپايي موردمطالعه قرار گرفت و مشخص شد سطوح بالاي آنتي‌بادي يك يا بيشتر از عفونت‌هاي گونه‌هاي باكتريايي پريودنتال مي‌تواند خطر سرطان پانكراس را 2 برابر بيشتر كند. اما سطوح بالاي آنتي‌بادي بعضي گونه‌‌هاي باكتري دهاني بي‌خطر، باعث كاهش 45 درصدي سرطان پانكراس خواهد شد. افزايش نسبي خطر ناشي از سيگاركشيدن بيشتر از 2 نيست، بنابراين خطر ناشي از عفونت‌هاي باكتريايي دهاني اگر واقعا 2 برابر باشد، ارتباطي شگفت‌انگيز است. البته قبلا نيز ارتباط بيماري‌هاي پريودنتال و سرطان پانكراس اثبات شده بود اما اين مطالعه اولين در نوع خود است كه نشان مي‌دهد آنتي‌بادي‌هاي باكتري دهاني، پيش‌بيني كننده خطر سرطان پانكراس هستند، هر چند مكانيسم فيزيولوژيكي آن نامشخص است.

براساس مطالعه‌اي که به تازگي در انجمن تحقيقات سرطان پانکراس ارايه شده، خطر اين نوع سرطان در افراد باسابقه سرطان پوست، همچنين در مناطقي كه سطح بالايي از اشعه ماوراي بنفش وجود دارد و در افرادي كه پوستشان به آفتاب حساس است، كاهش مي‌يابد. در اين مطالعه مبتني بر جمعيت اطلاعات موجود در زمينه مواجهه با آفتاب، دريافت ويتامين D از آفتاب و خطر سرطان بررسي شده است. اين بررسي نشان مي‌دهد مواجهه با آفتاب اثر محافظتي عليه سرطان پانكراس دارد. البته در اين زمينه مطالعات ديگري نيز انجام شده كه نتايج متفاوتي نشان داده‌اند، مثلا بعضي مطالعات در زمينه ويتامين D در گردش نشان مي‌دهد افراد با سطح بالاي ويتامين D در معرض خطر بيشتر سرطان پانکراس هستند. محققان استراليايي اين مطالعه با بررسي 714 فرد مبتلا و 709 فرد گروه شاهد دريافته‌اند خطر سرطان پانكراس در افراد ساكن در مناطق با بيشترين سطح اشعه ماوراي بنفش در مقايسه با كساني كه در مناطق با سطح پايين UV زندگي مي‌كنند، 24 درصد كمتر است. همچنين افراد با بيشترين حساسيت پوست به آفتاب، 49 درصد كمتر با خطر سرطان پانكراس دست و پنجه نرم مي‌كنند.

يك كلاس جديد از داروي سرطان كه ژن‌هاي معيوب را هدف قرار مي‌دهد، ممكن است در درمان بعضي از انواع سرطان‌هاي مهاجم پانكراس موثر باشد. در اين مطالعه محققان انگليسي نشان دادند در سلول‌هاي سرطاني انسان و موش ژن USP9x مي‌تواند از طريق برچسب‌هاي شيميايي كه روي سطح DNA قرار دارند سوئيچ شود. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است 15 درصد بيماران مبتلا به سرطان پانكراس داراي اين ژن معيوب هستند و دارودرماني شايد بتواند آنها را هدف قرار داده و درمان كند. اين ژن در اكثر درمان‌هاي رايجي كه براي سرطان پانكراس موجود است، ناديده گرفته مي‌شود، هر چند مسوول تنها 15 درصد موارد سرطان مهاجم پانكراس برشمرده مي‌شود.

دانشمندان ‍ژنی را شناسایی كرده اند كه گسترش تومورهای سرطان لوزالمعده را كند می كند. این یافته می تواند به ارائه اهداف درمانی جدیدی برای این بیماری كشنده منجر شود. گروه بین المللی از محققان دریافتند ژن USP9x در برخی سلول های سرطان لوزالمعده در موش ها خاموش می شود. اما وقتی این ژن روشن می شود تقسیم سلول های سرطانی متوقف می شود. این ژن جهش نیافته است اما برخی پروتئین ها و مواد شیمیایی به آن چسبیده و موجب خاموش شدن آن می شود. داروهایی كه قابلیت روشن كردن دوباره این ژن را دارند می توانند به متوقف كردن روند گسترش پنجمین سرطان كشنده دنیا كمك كنند.
سالانه حدود هشت هزار نفر در انگلیس به سرطان لوزالمعده مبتلا می شوند. پروفسور 'دیوید توسون' از موسسه تحقیقات سرطان كمبریج در انگلیس گفت: گمان ما این است كه برچسب های شیمیایی بر روی سطح DNA موجب روشن و خاموش شدن ژنها می شود با این حال باید تحقیقات آزمایشگاهی بیشتری برای تایید این فرضیه صورت گیرد. در حال حاضر داروهایی كه این برچسب ها را برمی دارند در سرطان ریه بارقه هایی از امید را ایجاد كرده اند و این مطالعه حاكی از آن است كه این امر می تواند در سرطان لوزالمعده نیز كارآمد باشد. محققان می گویند تا 15 درصد سرطانهای لوزالمعده را می تواند با خاموش كردن این ژن متوقف كرد. نتایج این تحقیقات در نشریه نیچر منتشر شده است.

 محققان به تازگي اعلام كردند نور ليزر در تركيب با داروهاي خاص كه به نام درمان فوتوديناميك شناخته مي‌شوند، مي‌توانند تومورهاي سرطاني را تخريب كنند. هرچند اين روش درماني امروزه اغلب براي درمان قطعي سرطان پوست به كار مي‌رود، اما مي تواند براي درمان انواع خاصي از تومورها نيز استفاده شوند. علت آنكه تومورهاي داخلي با اين روش درمان نمي‌شوند آن است كه روشي براي بررسي مقدار دقيق نوري كه بايد استفاده شود، وجود ندارد، اما اكنون نرم‌افزاري به‌وسيله محققان فيزيك اتمي سوئدي ابداع شده كه به نظر مي‌رسد مي‌تواند اين مشكل را حل كند. محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد اين دستاورد، يك دستيابي به موفقيت واقعي است براي تمام گروه‌هاي تحقيقاتي در سراسر جهان كه در زمينه درمان سرطان با استفاده از نور ليزر كار مي‌كنند. ويژگي منحصر به فرد اين نرم‌افزار آن است كه از الياف نوري براي نور ساطع‌شده استفاده مي‌كند. به اين ترتيب آنها به‌طور متناوب اطلاعات تومور را جمع‌آوري مي‌كنند و به دستگاه ليزر مي‌فرستند. با اين روش نرم‌افزار مي‌تواند به‌طور پيوسته دوز مطلوب نور را محاسبه كرده و در صورت لزوم آن را تنظيم كند. تمام تومور بايد برداشته شود، در حالي كه از صدمه‌زدن به ارگان‌هاي مجاور نيز بايد برحذر بود. بر اساس نظريه محققان اين مطالعه، اين نرم‌افزار مي‌تواند با ديگر درمان‌هاي نوري كه از LED يا نور مادون قرمز استفاده مي‌كنند نيز به كار رود. آزمايش‌ها روي بيماران مبتلا به سرطان پروستات در سوئد نشان داده كه اين روش براي تومورهاي داخلي نيز قابل‌كاربرد است و به زوري كارآزمايي‌هاي آن در آمريكا و كانادا نيز شروع خواهد شد. درخواست براي تاييد انجام مطالعه نيز در دست بررسي است.
به گزارش سپید، در همين حال آزمايش تكنولوژي نور ليزر مشابه روي تومور پانكراس در انگليس در حال انجام است. از مزاياي نور ليزر آنكه با استفاده از آن عوارض جانبي به حداقل خواهد رسيد، در حالي كه با روش‌هاي كنوني، بيماران مبتلا به سرطان پروستات از بي‌اختياري و ناتواني جنسي رنج نخواهد برد، اما تكنولوژي جديد اين توانايي بالقوه را دارد كه به گروه بزرگي از بيماران كمك‌كند خصوصا افرادي كه براي دريافت درمان‌هاي كنوني محدوديت‌هاي بسياري دارند. قبل از انجام پروسيجر، درمان فوتوديناميك به بيمار داروي فعال‌شده با نور داده مي‌شود كه بدون نور اثري ندارد. دارو در سراسر بدن پخش مي‌شود از جمله ناحيه تومور، سپس پزشك سوزن‌ها را با كمك فيبر نوري داخل ناحيه مبتلا قرار مي‌دهد. اين كانال‌ها نور را به تومور سرطاني مي‌رسانند. وقتي نور به داروي مذكور برخورد مي‌كند، با اكسيژن اطراف واكنش نشان مي‌دهد و باعث مرگ سلول‌ها در ناحيه تومورال خواهد شد. اين نرم‌افزار نيز با همين ايده كار مي‌كند تا اندازه‌گيري‌هاي تشخيصي انجام و دوز نور موردنياز محاسبه شود. به نظر مي‌رسد اين روش به زودي قسمتي از درمان تومورهاي سرطاني را تشكيل خواهد داد و محققان از آن در آينده بهره فراواني خواهند برد.

بالاخره پس از بررسي‌هاي فراوان، مشخص‌شد خطر سرطان پانکراس ارثي مي‌تواند با موتاسيون‌ها در ژن ATM افزايش ‌يابد. محققان دانشگاه جانزهاپکينز ضمن اعلام نتايج مطالعات خود اظهار مي‌‌دارند که: «دليل قابل‌توجهي براي باور ژنتيکي‌بودن اين بيماري مهلک و کشنده وجود داشت، اما تاکنون نتوانسته بوديم ژن‌هاي مسبب را پيدا کنيم که بتواند سرخوشه سرطان پانکراس براي اکثر اين خانواده‌ها باشد.» البته محققان با تجزيه و تحليل توالي نسل بعدي کل ژنوم‌ها، موتاسيون‌هايي را در ژن ATM يافته‌اند که در سرطان پانکراس ژنتيکي پيدا مي‌شود. به گزارش سپید، يافته‌هاي اوليه در ارزيابي گروه بزرگي از بيماران حاکي از وجود اين موتاسيون در 4 بيمار از 166 بيمار مبتلا به سرطان پانکراس بوده، در حالي که اين موتاسيون در همه افراد شاهد ديده نشد. محققان معتقدند شناخت ژن ATM مي‌تواند راهگشاي ارتقاي برنامه‌هاي غربالگري سرطان پانکراس باشد تا بلکه بتوان از مورتاليتي بالاي اين بيماري کاست.

در يك آزمايش جديد معلوم شد داروهاي ديابت در بروز سرطان پانكراس (لوزالمعده) تاثير دوگانه دارند براي مثال داروي متفورمين حداقل در زنان احتمال ابتلا به اين سرطان را كاهش مي دهد در حالي كه ساير داروهاي ديابت با افزايش خطر بروز سرطان پانكراس مرتبط هستند. به گفته متخصصان؛ تفاوت‌ها در سابقه دارويي در بين افرادي كه به سرطان پانكراس مبتلا بوده يا نبوده‌اند بسيار اندك است و مشخص نيست كه چرا داروها ممكن است روي خطر احتمالي بروز سرطان در مردان و زنان به شيوه‌اي متفاوت تاثير بگذارند. دكتر پيتر بوتلر از متخصصان ديابت در دانشگاه كاليفرنيا دراين باره خاطرنشان كرد: نتيجه اين آزمايش جديد نيز تاييدي بر مطالعات قبلي است و نشان مي‌دهد كه متفورمين مي‌تواند خطر بروز سرطانهاي چندگانه را كاهش دهد.
سرطان پانكراس جزو سرطان‌هاي نسبتا نادر است اما در صورتي كه بروز كند سريع پيشرفت مي‌كند و اكثر مبتلايان به اين سرطان به ندرت بيشتر از دو سال پس از تشخيص اين بيماري زنده مي‌مانند. كارشناسان انستيتو ملي سرطان در آمريكا تخمين زده‌اند كه در سال جاري ميلادي حدود 44 هزار نفر در اين كشور به سرطان پانكراس مبتلا خواهند شد و حدود 38 هزار بيمار آمريكايي نيز بر اثر اين سرطان جان خود را از دست خواهند داد. به گزارش ايسنا، لوزالمعده غده صورتي ‌رنگي است که درست در پشت معده قرار گرفته است و سر آن در خم دوازدهه يعني اولين قسمت روده باريک قرار گرفته و تنه و دم آن تا نزديک طحال کشيده شده است. لوزالمعده پشت بسياري از اعضاي شکمي قرا گرفته و بنابراين دسترسي به آن مشکل است. لوزالمعده به دو فرآيند اصلي کمک مي‌کند كه شامل هضم غذا و تنظيم قند خون هستند. براي انجام اين فعاليت‌ها دو دسته از مواد شامل آنزيم‌هاي هضم‌ کننده و هورمون‌ها که شامل انسولين نيز هستند از اين غده ترشح مي‌شوند.

پزشكان هشدار دادند مصرف يك عدد سوسيس در روز خطر احتمالي ابتلا به سرطان پانكراس را تا يك پنجم افزايش مي‌دهد. متخصصان سوئدي در مقاله جديدي تاكيد كردند خوردن حتي مقادير اندكي گوشت فرآوري شده به طور روزانه احتمال ابتلا به اين بيماري كشنده را تشديد مي‌كند. سرطان پانكراس نيز از جمله اختلالاتي است كه «قاتل خاموش» ناميده مي‌شود چون اغلب در مراحل ابتدايي بيماري هيچ علايمي از خود بروز نمي‌دهد. به نوشته روزنامه ديلي‌ تلگراف، علايم اين سرطان حتي اگر هم بروز كنند اغلب مبهم و گيج كننده هستند مانند كمردرد، بي‌اشتهايي و كاهش وزن كه معمولا با ساير بيماري‌ها مشترك بوده و همين امر تشخيص صحيح بيماري را دشوار مي‌سازد. به اين ترتيب بيماري معمولا زماني تشخيص داده مي‌شود كه ديگر خيلي دير شده و به دليل پيشرفت سرطان، شانس زنده ماندن بيماران تا پنج سال بعد از تشخيص سرطان، فقط سه درصد است.
پزشكان به جز عواملي چون سيگار، الكل و اضافه وزن تقريبا درباره ساير عوامل موثر در بروز اين سرطان اطلاعات بسيار اندكي دارند اما در اين بررسي جديد دريافته‌اند كه خوردن فقط 50 گرم گوشت فرآوري شده مثل سويس يا كالباس در روز احتمال ابتلا به اين سرطان را تا 20 درصد افزايش مي‌دهد. همچنين خوردن 100 و 150 گرم از اين نوع گوشت در روز به ترتيب 38 و 57 درصد احتمال ابتلا به سرطان پانكراس را تشديد مي‌كند. بنابراين گزارش، تاكنون علت شناخته شده‌اي براي اين سرطان بيان نشده است اما مطالعات بيانگر اين مطلب است که افراد سيگاري دو برابر افراد غيرسيگاري به سرطان غده پانكراس مبتلا مي‌شوند. رژيم غذايي نيز ممکن است در ايجاد سرطان لوزالمعده دخالت داشته باشد به طوري که اين سرطان در افرادي که کافئين مصرف مي‌کنند و همچنين افرادي که غذاهاي پرچرب به خصوص چربي‌هاي حيواني مصرف مي‌کنند، بيشتر مشاهده مي‌شود. براي جلوگيري از ابتلا به سرطان پانكراس توصيه مي‌شود که رژيم‌هاي غذايي متنوع، کم ‌چرب و با فيبرهاي غذايي فراوان مصرف كرده و از استعمال دخانيات نيز پرهيز نماييد.