پزشکی بالینی

سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA) اخيرا پازيرئوتايد دياسپارتات(pasireotide diaspartate) با نام تجاري سيگنيفور (Signifor) را براي درمان کوشينگ در بيماراني که جراحي به آنها کمکي نخواهد کرد، مورد تاييد قرار داده است. بيماري کوشينگ به دنبال توليد بيش از حد کورتيزول از غدد آدرنال ايجاد مي‌شود. وجود تومور در غده هيپوفيز باعث تحريک بيشتر غده آدرنال و در نتيجه توليد بيش از حد کورتيزول مي‌شود. کورتيزول فعاليت‌هاي مهمي را در بدن تنظيم مي‌کند. (از جمله پاسخ‌دهي به استرس و صدمه). مبتلايان به کوشينگ در معرض خطر اضافه وزن، ديابت يا عدم تحمل گلوکز، فشارخون بالا و عفونت هستند. ايمني و اثربخشي سيگنيفور در يک مطالعه باليني با شرکت 162 بيمار مبتلا به کوشينگ مورد بررسي قرار گرفت. شرکت‌کنندگان در اين مطالعه به‌طور تصادفي يکي از دو دوز سيگنيفور را طي 6 ماه درمان دريافت کردند. به برخي از بيماران با پاسخ‌دهي درماني مطلوب اجازه ادامه درمان داده شد. سيگنيفور باعث کاهش سطح کورتيزول در ادرار 24 ساعته مي‌شود. اين کاهش در يک ماه پس از شروع درمان ديده شد. ميزان کورتيزول ادرار در حدود 20درصد از بيماران تحت مطالعه به سطح طبيعي رسيد. سيگنيفور باعث افزايش سطح قند خون مي‌شود بنابراين ادامه درمان با اين دارو ممکن است باعث وخيم‌تر شدن ديابت در برخي از بيماران شود. به همين دليل FDA انجام مطالعات پس از ورود به بازار مصرف را براي اين دارو درخواست کرده است. سيگنيفور 2 بار در روز زير پوست تزريق مي‌شود.

سازمان غذا و داروي آمريکا ميفپريستون (Mifepristone) با نام تجاري کورليم (Korlym) را براي کنترل ميزان قند خون (هايپرگليسمي) در بزرگسالان مبتلا به سندرم کوشينگ درون زاد مورد تا ييد قرار داده است. اين دارو براي مبتلايان به سندرم کوشينگ درون زاد که به ديابت نوع 2 نيز مبتلايند ولي کانديد مناسبي براي جراحي نيستند يا کساني که به درمان جراحي قبلي پاسخ خوبي نداده اند تجويز خواهد شد. پيش از تاييد کورليم از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا، درمان دارويي تاييد شده اي براي سندرم کوشينگ درون زاد وجود نداشت. سندرم کوشينگ درون زاد يک اختلال جدي، ناتوان کننده و نادر چندسيستمي است. اين سندرم به دليل توليد بيش از حد کورتيزول (هورمون استرو ييدي که سطح قندخون را افزايش مي دهد) توسط غدد فوق کليوي ايجاد مي شود و بيش از همه، بزرگسالان 25 تا 40 سال را درگير مي کند. هم اکنون بيش از 5 هزار بيمار کانديدای درمان با کورليم هستند. اين دارو در سال 2007 ميلادي توسط سازمان غذا و داروي آمريکا در زمره داروهاي اورفان قرار گرفت.
کورليم اتصال کورتيزول به گيرنده اش را مسدود مي کند. هر چنداين دارو توليد کورتيزول را کاهشن مي دهد،اما آثار کورتيزول اضافي (نظير سطوح بالاي قندخون) را کاهش مي دهد. اثربخشي و ايمني کورليم در مبتلايان به سندرم کوشينگ درون زاد در يک مطالعه باليني با شرکت 50 بيمار بررسي شد. شايعترين عوارض مشاهده شده در ميان بيماران تحت درمان با کورليم عبارت بودند از تهوع، ضعف، سردرد، آرترالژي، استفراغ، ادم اندام ها، گيجي و کاهش اشتها. تجويز کورليم در زنان باردار ممنوعيت دارد.

سازمان غذا و داروي آمريكا مصرف داروي كورليم (korlym) را به عنوان اولين درمان دارويي تاييد شده براي كنترل قند خون بالا در بزرگسالان مبتلا به سندرم كوشينگ اندوژنوس (درون‌زا)، مجاز اعلام كرد. سندرم كوشينگ اندوژنوس در واقع يك اختلال در عملكرد غدد درون ريز است و در ايجاد اين اختلال غده فوق كليوي و غده هيپوفيز دخالت دارند. علايم اين سندرم در اثر زياد ترشح شدن هورمون كورتيزول مانندي كه توسط غده فوق كليوي توليد مي‌شود به وجود مي‌آيند. افزايش ترشح اين هورمون مي‌تواند دلايل مختلفي چون وجود تومور در غده فوق كليوي و يا وجود تومور در غده هيپوفيز باشد كه باعث ترشح بيش از اندازه هورموني از غده هيپوفيز مي‌شود و محرك ترشح هورمون شبه كورتيزولي از غده فوق كليوي است.
اين سندرم عمدتا افراد بالغ بين 25 تا 40 ساله را مبتلا مي سازد. به گفته كارشناسان دارويي در سازمان غذا و داروي آمريكا، كورليم در واقع مي‌تواند از پيوستن هورمون كورتيزول به گيرنده آن جلوگيري كند. بنابراين گزارش، داروي كورليم كه يكي از محصولات مهم شركت داروسازي «كورسپت تراپتيك» است، توليد كورتيزول را كاهش نمي‌دهد اما اثرات نامطلوب توليد بيش از حد اين هورمون مثل افزايش قند خون را كمتر مي‌كند. به گفته پزشكان، شايع‌ترين علائم اين سندرم شامل گرد شدن صورت و پف كردن چشم‌ها، رنگ قرمز گلگون صورت، رشد موهاي صورت در زنان، تجمع چربي در نواحي كمر و پشت همراه با به وجود آمدن نواري قرمز روي پوست، فشار خون بالا، تغييرات رواني و عاطفي گاهي حتي تا حد روان‌پريشي،‌ تغييرات عادت ماهانه مثل توقف عادت ماهانه و افزايش يا نامنظمي دوره خونريزي و نيز كاهش مقاومت در برابر عفونت‌ها هستند.
طبق اعلام اين سازمان، تاكنون بي‌خطر بودن و كارآيي كورليم در بيماران مبتلا به اين سندرم در يك آزمايش باليني با حضور 50 بيمار مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين شايع‌ترين عوارض جانبي اين دارو در بيماران مزبور شامل حالت تهوع، خستگي ، سردرد، استفراغ، تورم اندام‌هاي تحتاني، سرگيجه و كاهش اشتها بوده است. به توصيه متخصصان، مهمترين نكته در رژيم غذايي اين بيماران، افزايش ميزان پروتئين و پتاسيم موجود در برنامه غذايي روزانه و كاهش مصرف كالري، كربوهيدرات و سديم است.