عوارض جانبي از مهم‌ترين مشکلات درمان سرطان به شمار مي‌آيند. کمپاني نروژي بيوتک چندين گام به دستيابي به درماني که تنها سلول‌هاي سرطاني را هدف قرار داده و سلول‌هاي سالم را دست نخورده باقي گذارد. نزديک‌تر شده‌ است. علت اصلي شدت عوارض جانبي در مورد درمان‌هاي ضد سرطان رايج اين است که اين داروها قدرت تمايز بين سلول سرطاني و سالم را نداشته و همان‌طور که باعث نابودي سلول‌هاي سرطاني مي‌شوند، سلول‌هاي سالم را نيز تحت تاثير قرار مي‌دهند. دستيابي به درماني که تنها سلول‌هاي سرطاني را تحت تاثير قرار دهد از دير باز آرزوي پژوهشگران عرصه سرطان بوده است. رسيدن به اين آرزو از دو راه امکان‌پذير است: اول ساخت دارويي که تنها بر سلول‌هاي سرطاني اثر کند و دوم دستيابي به روشي براي رساندن انحصاري دارو به عضو هدف، بدون اينکه ديگر قسمت‌هاي بدن در معرض آن قرار گيرند.

کمپاني بيوتک از سال 2000 به پژوهش در راهکار دوم پرداخته و تا حدودي نيز به اين هدف نزديک شده است. پژوهشگران اين کارخانه از فن‌آوري‌اي که در سال 1994 در اسلو به وجود آمد و بر پايه نور طراحي شده، به نام اينترناليزاسيون فتوشيميايي يا PCI سود جسته‌اند. در اين فناوري نور ليزر قرمز به منطقه‌اي از بدن که مورد نظر است تابانده مي‌شود. اين پرتوها قادرند که رسيدن دارو را به محل‌هاي مشخص در سلول‌هاي سرطاني چندين برابر نمايند. در اين روش براي دستيابي به تاثيرات دلخواه، ماده‌اي به بيمار تزريق مي‌شود که ميزان حساسيت وي را به نور بالا مي‌برد. اين ماده ترکيبي شيميايي با نام تجاري آمفينکس Amphinexاست که توسط همين کمپاني توليد شده است. ابتدا اين ماده به بيمار تزريق شده و پس از چند روز درمان اصلي آغاز مي‌شود. اندکي بعد نور ليزر به عضو مبتلا که اکنون هم داروي ضدسرطان و هم ماده حساس کننده به نور را در خود دارد، تابانده مي‌شود. در اين زمان آمفنيکس پروسه‌اي را درون سلول‌هاي سرطاني سبب مي‌شود که تاثير کشندگي دارو را بر اين سلول‌ها تقويت مي‌نمايد. عدم دستيابي به روشي براي رساندن انحصاري دارو به بخش مورد نظر در سلول سرطاني باعث مي‌شود که براي رسيدن به اثرات مطلوب به دوزهاي بالاتري از دارو نياز باشد و تجويز دوز بالاتر دارو به معني شديدتر شدن عوارض جانبي آن براي بيمار است.

کمپاني بيوتک معتقد است که با روش ابداعي خود توانسته راهي براي رساندن دارو به درون سلول‌هاي سرطاني و انهدام موثر آنها بيابد. در اين روش عبور داروهاي ضد سرطان از خلال غشاي سلول‌هاي سرطاني بسيار ساده‌تر شده و دقت اثر آنها به طرز چشمگيري افزايش مي‌يابد. با اين روش نياز به تجويز دوزهاي بالاي دارو وجود نداشته و با کاهش دوز دارو از ميزان بروز و شدت عوارض جانبي کاسته مي‌شود. در پژوهش‌هاي انجام شده محققين توانسته‌اند با اين روش تاثير داروهاي ضد سرطان را در شرايط آزمايشگاهي تا50 برابر تقويت نمايند. کمپاني بيوتک و بيمارستان دانشگاهي لندن از 2 سال قبل به آزمايش کارآيي روش فوق در درمان بيماران مبتلا به سرطان پرداخته و گزارش کردند که تمامي بيماران حاضر در مطالعه با اين روش تاثير چشمگيري در بهبود خود احساس نموده و در بسياري از موارد توده سرطاني به کلي ناپديد شده است. همچنين روش فوق هيچ‌گونه عارضه جانبي خطير براي بيماران در بر نداشته است. پژوهشگران اين پروژه، اکنون در صدد انجام مطالعات باليني بيشتر براي اثبات اثربخشي اين روش هستند.

منبع: نشریه سپید شماره ۲۸۸