تحقيقات اخير محققان كالج آلبرت اينشتين واقع در نيويورك نشان مي دهد كه يكي از دلايل بيش فعالي، اختلالات عملكرد گوش مياني است. تابه حال دانشمندان بر اين باور بودند كه مغز، تمام مسئوليت بيش فعالي افراد را به عهده دارد ولي تحقيقات اخير نشان مي دهد كه يك نوع اختلال در عملكرد گوش مياني نيز موجب افزايش احتمال بيش فعالي مي شود. باتوجه به باورهاي قديمي در مورد بيش فعالي، محققان دوپروتئين را در مغز براي درمان بيش فعالي در نظر داشتند. محققان اين پروژه تحقيقاتي اعلام كردند كه اختلال حسي گوش مياني منجر به تغييرات مولكولي مغز مي شود و اين فرآيند، بيش فعالي را به دنبال دارد.

بيش فعالي (hyperactivity) يك اختلال عصبي است كه باعث فعاليت هاي غير طبيعي و زياد از حد فرد مي شود. معمولا بيش فعالي در طول ۶ ماه قابل تشخيص است و درمان هاي موثري براي آن وجود دارد. كودكان بيش فعال دير سخن مي گويند و تمركز كافي براي يادگيري ندارند. مشكل اين كودكان زماني جدي مي شود كه وارد محيط هاي اجتماعي مانند مدرسه مي شوند. كودكان بيش فعال در اكثر موارد بسيار باهوشند و پس از يك درمان چندساله بهبود مي يابند. عدم توجه به اين كودكان، تبعات جبران ناپذيري را در آينده دربردارد و مي تواند منجر به ديوانگي فرد شود. بيش فعالي در افراد بالغ و برخي حيوانات مانند سگ نيز ديده مي شود.

در اين تحقيقات موش ها مورد بررسي دقيق قرار گرفتند. برخي از موش ها به طور مداوم در يك الگوي خاص در قفس فعاليت هاي غير هدفمندي دنبال مي كردند كه مشخص شد بيش فعال هستند. تحقيقات بيشتر نشان داد كه تمام اين موش ها يا كر بودند يا اختلال شنوايي داشتند. يافته هاي جديد روش هاي درماني كارآمدتري را پيش روي محققان قرار داده است و باعث مي شود كه كودكان بيش فعال و خانواده هاي آنان كمتر آسيب ببينند.

منبع: ایرنا