دارو‌‌هاي خواب‌آور معمولا بي‌ضرر نيستند. گمان مي‌رود که آنها اعتياد آورند و استفاده از آنها همراه با عوارض جانبي شديدي است. حال دانشمندان به دنبال کشف موادي هستند که کمترين تاثير را روي عصب‌هاي مغزي مي‌گذارند. باوجود اينکه داروهاي بنزوديازپين‌ هنوز در بازار به فروش مي‌روند، در اين ميان دارو‌هاي بهتري وارد بازار شده‌اند. مواردي چون Zolpidem و Zopliclon نيز بر فرستنده‌هاي «گابا» تاثير مي‌گذارند، اما تنها به يک گروه خاصي از آنها. همين امر باعث مي‌شود که اين مواد عوارض جانبي زيادي نداشته باشند. اما در کل، دارو‌هاي خواب‌آور هميشه همراه با عوارض جانبي هستند. بيماران در فرداي روز مصرف، احساس خستگي مي‌کنند و قادر به تمرکز حواس و براي مثال رانندگي نيستند. حتي اگر کسي بيشتر از ? هفته از چنين موادي استفاده کند، اين خطر را دارد که ديگر بدون اين دارو‌ها خواب نداشته باشد. نهايتا خيلي از داروهاي خواب‌آور اثر خود را پس از مرور زمان از دست مي‌دهند. بر جديدترين کشف دانشمندان، استفاده از گيرنده عصبي Orexin مي‌تواند کمترين عوارض جانبي را داشته باشد. جيسن اوسلانر مي‌گويد: «ميزان Orexin در روز افزايش مي‌يابد، تا اينکه انسان بتواند بيدار بماند و در شب کاهش مي‌يابد، تا اينکه او بتواند بخوابد.» پژوهشگران قصد دارند دارويي توليد کنند که از توليد Orexin در شب جلوگيري کند. در نهايت به گفته پژوهشگران، دارو‌هاي خواب‌آور يک راه حل دائمي نيستند و بيمار را شفا نمي‌بخشند. اين داروها دليل پيدايش بي‌خوابي را از بين نمي‌برند، بلکه تنها ناراحتي ناشي از آن را به طور موقت بر طرف مي‌کنند.

منبع: سپید ۳۷۰