پزشکی بالینی

خانمي 59 ساله با پرفشاري خون و نفروپاتي ديابتي با تنگي‌نفس ناگهاني به دنبال قطع داروهايش مراجعه کرد. معاينات فيزيکي پرفشاري خون (122/225 ميلي‌متر جيوه)، تاکي‌کاردي (ضربان قلب 112 بار در دقيقه) تاکي پنه (24 تنفس در دقيقه) و هيپوکسي (اشباع اکسيژن 94 علي‌رغم درمان با اکسيژن کمکي) را نشان داد. 

فشار وريد ژوگولار بيمار بالا بود و رال دو طرفه در ريه و ادم در پاها داشت. ميزان پپتيد ناتريورتيک مغزي افزايش يافته بود (pg/mL 8/780، ميزان طبيعي<4/18) راديوگرافي قفسه‌سينه، بزرگي سايه قلب، وريد آزيگوس متسع و کدورت اطراف برونش به اضافه خطوط کرلي B، A وC را نشان داد. خطوط کرلي A (پيکان‌ها) کدورت‌هاي خطي‌اند که از محيط تا ناف ريه گسترش پيدا کرده‌اند و ناشي از اتساع آناستوموزهاي بين گره‌هاي لنفاوي محيطي و مرکزي هستند. خطوط کرلي B (سر پيکان‌هاي سفيد) خطوط افقي و کوتاهي هستند که عمود بر سطح پلور در قاعده ريه قرار گرفته‌اند و ادم سپتوم‌هاي بين‌لوبي را نشان مي‌دهند. خطوط کرلي C (سر پيکان‌هاي سياه) کدورت‌هاي رتيکولار در قاعده ريه هستند که خطوط کرلي B را روي خودشان نشان مي‌دهند. اين نشانه‌هاي راديولوژيک و يافته‌هاي فيزيکي، حاکي از ادم ريوي کارديوژنيک هستند. وضعيت بيمار با درمان ديورتيک‌ و وازوديلاتورها بهبود يافت.