پزشکی بالینی

مردي 40 ساله که از هر نظر سالم بود با سابقه‌ي 3 هفته‌يي پارستزي و ناتواني کنترل دست‌ها مراجعه کرد. در معاينه‌ي جسمي آرفلکسي ژنراليزه، از بين رفتن مشخص حس وضعيت، از بين رفتن حس با توزيع دستکش‌ و جوراب و حفظ قدرت عضلاني وجود داشت. همچنين بيمار گشاد گشاد راه مي‌رفت broad-based gait و دچار ديسمتري در تمام اندام‌ها بود. نشانه رومبرگ وجود داشت. ولي دستها را بيش از حد باز مي‌کرد، در انگشتان دست حرکات غير ارادي، ثابت و آهسته‌ي به خود پيچيدن ديده مي‌شد که با بستن چشم برجسته‌تر مي‌شد. اين حرکات در انگشتان پا با وسعت کمتر مشاهده مي‌گشت. اين الگوي حرکت را آتتوز کاذب مي‌نامند که از نظر باليني از آتتوز حقيقي قابل تشخيص نيست ولي به علت از بين رفتن حس درک عمقي ايجاد مي‌شود در صورتي که آتتوز به علت وجود ناهنجاري‌هاي ساختاري در بعضي مناطق مغز به وجود مي‌آيد. آتتوز کاذب در نابساماني‌هاي طناب نخاعي گزارش شده ولي غالباً در نابساماني‌هاي دستگاه عصبي مرکزي يا محيطي نيز بروز مي‌نمايد.

در اين بيمار، با تصويرسازي تشديد مغناطيسي مغز و نخاع شوکي و بررسي‌هاي وسيع سرم و مايع‌مغزي نخاعي نتايج قابل توجه به دست نيامد. در اين بيمار، نوروپاتي آتاکسيک حسي ايديوپاتيک تشخيص گذاشته شد و تحت درمان با يک دوره ايمون گلبولين داخل وريدي قرار گرفت که تأثيري نداشت. سپس به مدت 5 روز متيل‌پردنيزون تجويز شد و به دنبال آن با يک دوره‌ي کوتاه کاهش تدريجي دوز گلوکوکورتيکوئيد هاي خوراکي ادامه يافت. 5 ماه پس از مراجعه‌ي آغازين، در بيمار بهبودي نسبي ديده شد. بعد از 11 ماه، ديگر از شدت نشانه‌هاي نورولوژيک کاسته نشد.

منبع: نشریه پزشکی امروز شماره ۸۶۱ 
PDF متن انگلیسی  
فیلم مرتبط  

برای مشاهده لیست تصاویر پزشکی بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
فهرست تصاویر پزشکی
برای مشاهده تصاویر پزشکی به ترتیب زمان درج در وبلاگ پزشکی بالینی بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
تصاویر بالینی