براساس داده‌هایي که در مجله سرطان به چاپ رسيده است، استفاده از داروهاي بنداموستين (Bendamudtin) مي‌تواند در مبتلايان به لنفوم‌هاي مقاوم به درمان نتايج اميدوارکننده‌اي را در پي داشته باشد. در مطالعات چندمرکزي در بيماران مبتلا به لنفوم غيرهوچکيني نوع B که به داروي رتيوکسيمب مقاومت نشان داده‌اند مشخص شده است در صورت استفاده از داروي بنداموستين، 14 درصد از بيماران حذف کامل شواهد بيماري را کسب خواهند کرد و بقاي بدون پيشرفت بيماري حداقل 9 ماه خواهد بود. در 64 درصد از باقي بيماران هم درجات قابل توجه و ارزشمندي از بهبود بيماري مشاهده مي‌شود. در اين مطالعه که روي يکصد بيمار 31 تا 84 ساله در 28 مرکز درماني درکشورهاي کانادا و آمريکا انجام شده است، مشخص گرديد بنداموستين به طور کلي به خوبي تحمل مي‌شود و عوارض جانبي آن معمولا قابل درمان و اصلاح هستند. سميت برگشت‌پذير خوني از درجه 3 يا 4، شامل نوتروپني (در 61 درصد بيماران)، ترومبوسيتوپني (در 25 درصد افراد تحت مطالعه)، و آنمي در 10 درصد شرکت‌کنندگان مشاهده شد. شايع‌ترين عوارض جانبي غيرخوني را حالت تهوع (در 77 درصد موارد)، عفونت (در 69 درصد درمان‌شدگان)، خستگي (64 درصد)، اسهال (42 درصد بيماران)، تب (36 درصد موارد)، يبوست (31 درصد بيماران) و بي‌اشتهايي (در 24 درصد بيماران) تشکيل مي‌دادند...

بنداموستين براي بيماران، به صورت انفوزيون داخل وريدي آهسته و ظرف 60 تا 120 دقيقه تجويز مي‌شود. دوز دارو 120 ميلي‌گرم به ازاي هر يک مترمربع از سطح بدن است که در دو روز متوالي تجويز مي‌گردد. 6 تا 8 سيکل از اين درمان براي بيماران با فواصل 21 روزه تکرار مي‌شود. اين دارو در کشورهاي آلمان و سوييس تحت نام ريبوموستين (Ribomustin) مجوز توليد و مصرف دريافت کرده است. در حال حاضر 12 کشور اروپايي در حال مرور داروهاي ارايه شده از کارآزمايي‌هاي باليني اين دارو هستند تا آن را تاييد نمايند. پيش از اين از داروي مزبور در ترکيب با داروهاي شيمي‌درماني ديگر و يا به تنهايي براي درمان و کنترل بيماري‌هايي همچون مالتيپل‌ميلوما و لوکمي لنفوسيتيک مزمن هم استفاده شده است. بنداموستين در کشور آمريکا با نام تجاري تريندا (TREANDA) توليد مي‌شود و توسط شرکت داروسازي سفالون توزيع مي‌گردد.

پرفسور براد اس کال از دانشکده پزشکي و بهداشت عمومي دانشگاه ويسکونزين ايالات‌متحده که مسوول اجراي کارآزمايي‌هاي باليني روي بنداموستين است، گفت: «با تمام شواهد موجود ما هنوز مطمئن نيستيم که آيا منافع اين دارو براي بيماراني که چند‌بار تحت شيمي‌درماني‌هاي ديگر قرار گرفته‌اند و معمولا درسن کهنسالي هم هستند از مضرات آن بيشتر است يا خير». بنابراين به نظر مي‌رسد هنوز نياز به انجام مطالعات و بررسي‌هاي بيشتر در اين مورد وجود دارد. با اين وجود انجمن اونکولوژي باليني آمريکا اين دارو را در فهرست مهم‌ترين پيشرفت‌هاي باليني در درمان سرطان در سال 2008 ميلادي و به عنوان درماني براي لوکمي‌هاي لنفوسيتيک مزمن قرار داده است.

منبع: سپید